Archives for August 2013

MESAZH I EDITORIT

August 23, 2013 by dgreca

BASHKËPUNONI ME GAZETEN DIELLIN!

Bashkëpunoni me Gazetën Dielli, më e vjetra në botim e botës Shqiptare. Le ta shkruajmë së bashku në Faqet e Diellit kronikën jetësore të shqiptarëve të Amerikës. Keni një gëzim familjar, një fejesë, një dasëm, graduim, nje njoftim mortor?- përcillni informacionin dhe fotografitë në emailin e Diellit dhe ne i përcjellim në botën shqiptare. Emaili i Diellit: gazetadielli@gmail.com

Do të bëhesh bashkëpunëtor i Diellit na shkruaj në emailin e mësipërm.

Degët e Vatrës nëpër shtete të ndryshme mund të caktojnë një korrespondent për Diellin dhe ai të përcjellë jo vetëm aktivitetet e degës, por edhe jetën e shqiptarëve në qytetin apo shtetin ku e zhvillon veprimtarinë dega. Keni pranë dikë që ka histori interesante, që ka arritur sukses në Amerikë, një student i shkëlqyer apo një sportist, na shkruani në DIELLI, Gazeta qe ka shkruar për 104 vjetë historinë e shqiptarëve të Amerikës.K

Ne mund të na ndiqni në internet duke marrë lajme të përditshme, histori apo analiza e komente për jetën në SHBA apo në trojet amtare. Websiti i Diellit www.gazetadielli.com

AMERIKA PO ANALIZON GJENDJEN NE SIRI

August 23, 2013 by dgreca

Presidenti Barack Obama thotë se mundësia që Siria ka përdorur armë kimike kundër popullit të vet ka përshpejtuar procesin e kristalizimit të një përgjigjeje amerikane. Presidenti përballet me një numër të kufizuar opsionesh:
Në një intervistë të enjten për rrjetin CNN, presidenti u shpreh se nëse regjimi sirian ka përdorur armë kimike, kjo do të përbënte një incident tepër shqetësues:
“Ne ende po mbledhim informata për këtë incident specifik, që është tepër shqetësues”.
Zoti Obama tha se situata kërkon vëmendjen e Shteteve të Bashkuara dhe komunitetit ndërkombëtar. Por ai shtoi se Amerika duhet ta mendojë thellësisht këtë përgjigje, duke paralajmëruar se ngutja drejt vendimeve të shpejtuara nuk jep përfundime pozitive:
“Duhet ta analizojmë situatën në mënyrë strategjike për të marrë vendime që u shërbejnë interesave tona afat-gjata”.
Zoti Obama tha se do të kërkonte mbështetje ndërkombëtare para se të merreshin masa të rëndësishme. Presidenti është bërë objekt kritikash se nuk është treguar më i vendosur pasi ishte shprehur më parë se përdorimi i armëve kimike do të përbënte kapërcimin e një caku të patolerueshëm. Zoti Obama u zotua kohët e fundit të ndihmojë opozitën siriane, por deri tani nuk janë dërguar ende ndihma.
Leila Hilal, drejtoreshë e Grupit të Punës për Lindjen e Mesme pranë Fondacionit Amerika e Re thotë se mbështetja e opozitës mund të jetë e efektshme në luftën kundër qeverisë. Por ajo shton se ndihmat nuk arrijnë të ndalin përdorimin e armëve kimike.
Zonja Hilal thotë se një tjetër opsion ushtarak do të ishte ndërmarrja e sulmeve me raketa nga jashtë Sirisë. Ajo thotë se edhe ky opsion shoqërohet me rreziqe.
“Sulmet mund të godasin depozita të armëve kimike, fabrika dhe magazine të këtyre materialeve, pyetja është nëse këto masa do të shkaktonin dëme të tjera për sa u përket viktimave civile”.
Zonja Hilal thotë se ndër opsionet më të mira të mundshme është ringjallja e mundësisë për një zgjidhje politike. Ajo beson se përkrahësit e regjimit sirian, si për shembull Irani, mund të ndikojnë pozitivisht për të bindur qeverinë të ulet në negociata.
“Regjimi i Asadit duket se e konsideron në avantazh të tij vazhdimin e konfliktit dhe për momentin nuk do t’ia dijë për avantazhet e procesit politik. Por kjo nuk nënkupton se njerëzit që e përkrahin Asadin nuk e mbështesin idenë e procesit politik”.
Rusia, e cila mbështet qeverinë e Asadit, bashkoi zërin me anëtarët e tjerë në Kombet e Bashkuara, duke bërë thirrje për qasje të pakufizuar për ekipin e OKB-së që ndodhet aktualisht në Siri.
Qeveria siriane ka hedhur poshtë akuzat se ka përdorur armë kimike.(Kortezi: Kent Klein, VOA)

PO ME SHTATOREN E NËNË TEREZËS Ç’PATËN?

August 23, 2013 by dgreca

Kryesia e PSHDK-së i ka dhënë mbështetje të plotë deklaratës së Bashkësisë së Degëve të PSHDK-së në Klinë, lidhur me tendencën e rrezikshme për zhvendosjen e shtatores së Nënë Terezës në Klinë. Ajo shfaq shqetësimin e thellë me tendencat e kryetarit të Komunës së Klinës, Sokol Bashota, që pa ndonjë motiv të qartë të zhvendosë shtatoren e Nënë Terezës nga vendi ku është, në një vend që nuk dihet as në pronësi të kujt është.

Përmes një kumtese për opinion PSHDK-ja deklaron shqetësimin me frymën anti Tereze të disa segmenteve të kësaj qeverie, që filluan me Ministrin e Kulturës, Memli Krasniqi, i cili që në ditën e parë në postin e ministrit e hoqi figurën e Nënë Terezës nga Ministria e Kulturës. Po ashtu, gjatë këtyre viteve janë dëgjuar shumë zëra ogurzi, që hedhin baltë mbi figurën më të madhe të shqiptarëve dhe të botës, mbi Nënë Terezën, ndërkaq na shqetëson tej mase fakti se institucionet tona, Qeveria, Presidenca dhe Kuvendi heshtin përballë këtyre përbaltjeve, që ndonjëherë vijnë edhe nga segmente brenda qeveritare.

Kosova nuk duhet të harrojë që ishte pikërisht Shoqata “Nënë Tereza” e cila gjatë viteve të rënda të okupimit u bë burim i ekzistencës për shqiptarët. Kjo shoqatë, nën emrin e nobelistes shqiptare, nuk e la asnjë shqiptar të përkulet para regjimit të Millosheviqit, vazhdon komunikata.

Loja me shtatoren e Nënë Terezës në Klinë, pikërisht në kohën para fushatës zgjedhore, është një gjunjëzim i institucioneve tona para rrymave dhe elementeve radikale në vend, që nuk e duan Nënë Terezën në atë vend dhe që kultivojnë një frymë anti Tereze brenda kombit shqiptar. Pikërisht për këtë, PSHDK-ja kundërshton ashpër zhvendosjen e shtatores së Nënë Terezës në këtë kohë fushate dhe pa asnjë sqarim të pranueshëm për qytetarët e Klinës.

Zhvendosja e shtatores së Nënë Terezës nga ai vend nuk bëhet me asnjë motiv tjetër, përpos për të plotësuar aspiratat e ndonjë grupi ekstremist që s’e do atë në atë vend.

Kryesia e PSHDK rikujton se Nënë Tereza gjatë jetës dhe veprimtarisë së saj ishte dhe mbetet shembull i mirësisë dhe bashkimit në gjithë botën. Ajo ka bashkuar popuj, kultura e fe dhe ka shuar dallime të shumta, nën flamurin e mirësisë dhe bashkimit. Ajo duhet të jetë edhe simboli i bashkimit dhe unitetit të shqiptarëve dhe jo i dallimeve, thuhet në kumtesë.

PSHDK-ja u bën thirrje të gjitha institucioneve qendrore dhe lokale, që të kenë kujdes me këto segmente të cilat po kultivojnë një frymë kundër Nënë Terezës në vend. Këto segmente, kështu siç po veprojnë, po i bëjnë një shërbim të keq vendit tonë dhe të ardhmes së tij, përfundon kumtesa(Deklarate e PSHDK)

Urimet më të mira për Kujtim Qafen!

August 23, 2013 by dgreca

Bash në mes të Gushtit u lind në Vushtri të Kosovës Kujtim Qafa, një ndër aktivistët e njohur te komunitetit shqiptar jo vetëm në Detroit, por në diasporën shqiptare të Amerikës në përgjithësi. Kalimi i prindërve të tij, me fëmijën e parë Daven për Jugosllavi, pas vrasjes së Bardhok Bibës, në gushtin e përcëllues, dy vjet ma parë se të vinte në jetë Kujtimi, është një koincidencë e bukur dge domethënëse. Nuk po e shkruajm datën as vitin, se me të drejtë Kujtimi nuk deshiron ta thotë moshën. “ Jam shumë i ri, – thotë me shaka ai,- për të përmendur shifra që herë herë më trembin, edhe pse e di veten per trim e të fortë.”

Disa miq të tij nga stafi i Revistes “ Kuvendi”, ku bën pjesë prej disa vitesh Kujtimi, dhe Kryesia e Deges se Vatrës në Michigan, bën një darkë modeste në Kafe “ Kuvendi”, ditën e hënë me datën 19 Gusht 2013, në të cilën Kujtim ishte thirrur, për një takim të Kuvendit. Kur pa se po vinin edhe përsona që nuk bënin pjesë në Stafin e Kuvendit, e kuptoi se ky takim kishte një “pabesi” të shokëve, sidomos të Alfonsit dhe Pjetrit, të cilët ishin inicuesit e kësaj darke, për të nderuar mikun e tyre të mirë. Disi i befasuar, Kujtimi u shpreh: “Po ta kisha ditur, nuk do të kisha ardhur, jo se nuk e dua këtë mbrëmje kaq të bukur, por më duket disi e tepërt të mblidheni për mua. Ndoshta do të ishte mirë t’u ftoja unë, por nuk u kam dhënë kurrë rëndësi ditëlindjeve.”

Në këtë mbrëmje miqësore u dha rasti të gjithëve ta përshendesnin Kujtimin dhe t’i uronin aq vite sa të ndjehej mirë me veten. Artisti Ndue Gjekaj recitoi vargje nga Fishta, kur para disa viteve Kujtimi i lexonte në Radion që ai drejtonte. Alfons Grishaj, Donika Bardha, Gjovalin Lumaj, Luigj Gjokaj e të tjerë miq të tij do të tregonin episode nga njohja që kanë më Kujtimin. Darka kaloi në një atmosferë miqësore, ku humori nuk u nda për asnjë moment.

P.Jaku

Dita e trashëgimisë kulturore në Ersekë

August 23, 2013 by dgreca

Nga Arjan Th. Kallço/

Për të dytin vit radhazi, me kënaqësinë që të japin traditat e shumta popullore dhe në veçanti të trevës së Kolonjës, mora rrugën për të shkuar dhe për të marrë pjesë në festë. Një vit më parë me një grup të madh poetësh dhe shkrimtarësh patëm rastin të ishim të pranishëm në një event dyditor që të mrekullon me pasurinë e larmishme të traditave dhe me transmetimin e këtyre nga brezi në brez. Por këtë vit Dita e trashëgimisë kulturore kishte disa risi të cilat ia shtuan edhe më shumë bukurinë festës. E para që fliste konkretisht me një muze, edhe pse modest, në një nga sallat e Muzeut të qytetit, të ngritur në pak kohë, ishte etnografia. Në bashkëpunim edhe me arkeologun e njohur me origjinë nga kjo zonë z. ……, mungesa e fondeve për ditë të tilla, ku financimet nuk duhet të kursehen nga Ministria e Kulturës dhe institucionet e qarkut të Korçës, arritën të sillnin sende dhe orendi të ndryshme, që janë fondi i pashtershëm i traditave të kuzhinës, veshjes dhe punës. Midis tyre spikasnin edhe sende që i kishin përdorur disa prej figurave të shquara të zonës dhe vendit dhe që me krenarinë prej kolonjari, kryebashkiaku z. Lahi, na i tregon të vendosura në atë sallë. Mundëm të realizonin një financim prej gati 300 mijë lekë dhe kështu rregulluam së pari dyshemenë e sallës dhe të sallës ngjitur. Nuk kemi patur asnjë mundësi tjetër financiare nga shteti, se ndryshe edhe më shumë do të bënim. Por edhe kjo që bëmë nuk është pak për një qytet si Erseka. Në vitet e ardhshme më shumë do të bëjmë, pasi edhe qeveria që do të vijë, shpresojmë të na ndihmojë më shumë – vazhdoi ai. Të mbledhësh gjithë trashëgiminë e një krahine dhe ta ekspozosh, detaj pas detaji, nuk ka salla që do të mund ta mbanin. Kjo është madhështia e një populli vital që në jetën e vet, pavarësisht ngjarjeve të historisë, di sesi t’i ruajë dhe pasurojë ato. Shohim tek këto sende gjithë rrugën nga e nisëm, shekuj më parë, e deri ku mbërritur, por nëse nuk do t’i mblidhnin dhe ruanim nëpër muze, do të ishte fati më i keq që mund t’i ndodhte një kombi, e pafalshme nga historia. E në këto vite kemi shumë gjëra për të cilat duhet detyrimisht, klasës politike në rradhë të parë, të na skuqet faqja. E gjithë puna e shumë brezave të studiuesve dhe mbledhësve të traditave të popullit, duket qartë se pati një stop, një kthim në barbarizëm, pasi jemi dëshmimtarë okularë të shkatërrimit dhe zhdukjes së një pjese të konsiderueshme të saj. Por surprizat nuk mbarojnë këtu, sepse dihet që ne shqiptarët në çdo festë e kemi edhe një dolli dhe kjo dolli, i takon gjithmonë të zotit të shtëpisë, nuk mori pamjet luksoze të gotave të kristalta dhe pjatave argjend, por në mënyrë simbolike e ngritëm dollinë me vetë prodhimet bio të zonës.

Në muajin qershor pata rastin në Leçe që të shihja një muze të thjeshtë brenda një kishe, por që fliste shumë, sepse në të kishte një pjesë të historisë së asaj zone të ruajtur me shumë kujdes, edhe pse i përkiste një tradite të dukshme ortodokse. E pra, mund ta kishin rënuar kishën dhe muzeun dhe askush nuk do ta kundërshtonte, por institucionet krahinore i ruanin si gjurmë të bashkëjetesës midis etnive të ndryshme që e banonin atë zonë. Një tjetër muze që më ka mbetur në mendje është ai qytetit të Krajovës, në Rumani, ku do të gjeje të pasqyruar aty që nga objektet e bujqësisë e blegtorisë e deri tek veshjet dhe traditat artizanale.
Por le t’i kthehemi festës në Ersekë që filloi me një panair, në qendër të qytetit, të prodhimeve bujqësore, me prodhimet e duarve të grave dhe vajzave të zonës, të artizanëve që kishin mbushur sheshin kryesor. Në këtë ditë të trashëgimisë kishte një kontrast të pakonceptueshëm; qeveria në ikje nuk kishte dhënë asnjë fond për ta sistemuar atë, ashtu siç bëri nëtë gjitha vitet e punës së saj, duke e harruar krejtësisht qytetin e burrave të shquar të kombit shqiptar. Pa një mbështetje nga shteti për të siguruar fondet e duhura për festa edhe më dinjitoze, do të mbetetmi në nivele të pafuqishme të reklamimit të bukurive dhe traditave tona, duke mos e bërë atraktiv turizmin brenda vendit dhe jo më pastaj jashtë tij. Megjithatë duhet theksuar se vetë njerëzit e Kolonjës, kudo që janë nëpër Shqipëri dhe botë, vijnë dhe mblidhen së bashku në ditë të tilla, ku scili prej tyre i bundur se përfaqëson, edhe sado pak, atë frymë të trashëgueshme të traditave të zonës.

Më pas edhe një surprizë tejtër e këndshme që të ngjall kureshtje për ta vizituar dhe parë: një ekspozitë fotografike e Misionit Italian gjatë Luftës së Parë botërore me fotografi të kohës, ku lartësohet jeta, patriotizmi dhe traditat e kësaj zone që sot të jep përshtypjen se kemi ende shumë për të mësuar. Po, është e vërtetë, pasi është krijuar një mentalitet tepër i gabuar që fillon që nga qeverisja kryesore e më pas tek ajo vendore, ai i ndarjes së njerëzve në festa kombëtare dhe lokale. Shembulli më i keq që brezat po ua lënë brezave.

Festa pasdite vazhdoi më një koncert që zgjati gati tre orë dhe që ngjiti në skenën e qytetit brezat e rinj të instrumentistëve, këngëtarëve dhe valltarëve, për të vazhduar me figurat e artit që i kanë dhënë emër Kolonjës në vite, por edhe një këngëtare e huaj, e ardhur enkas nga Greqia, me ftesë të miqve shqiptarë që jetojnë atje. Qytetarët e shumtë që ndiqnin koncertin, kërcyen valle deri në orët e vona të natës, në vallet tipike dhe të këngëve të zonave të jugut.

Disa miq italinë, nga qytete të ndryshme, që ndodhen në Shqipëri për të kaluar disa ditë, të ftuar nga Bashkia dhe të drejtuar nga z. Francesko Malaspina, një njohës i vendit tonë gjatë udhëtimeve të shumta, patën rastin të njohin nga afër dhe të shijojnë disa prej traditave kolonjare të gatimit, në një tryezë që u shtrua në qendër për nder të tyre. Në bisedë me z. Malaspina mësuam se ai do të vazhdojë të nxitë vizitorë të tjerë italianë që të vizitojnë Shqipërinë, por pa harruar edhe ndihmat për njerëzit në nevojë. Dhe një pjesë e ndihmave të sjella nga vetë turistët iu dhuruan Bashkisë së Ersekës në një ceremoni të thjeshtë ditën e enjte në mëngjes.

E pas një ditë të mbushur me shumë veprimtari, nuk mund të mos reflektojmë, nuk mund të mbyllim sytë para asaj që është më evidente: kultura dhe trashëgimia jonë kombëtare është e vetmja pasaportë e vlefshme që kërkon kujdesin e të gjithëve, papërjashtim, që nesër, kur të jemi pjesë e Europës, të jemi krenarë për gjithçka që kemi krijuar, por me vetëdijen se duhet t’i mbijetojë çdo kohe.