Archives for August 2013

Myftiu i Sanxhakut , Zukorliq :Nuk jemi as turq e as sllav !

August 13, 2013 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

“Patrioti i sotshëm shqiptar është kryesisht patriot prapaveprues, retrospektiv, i retarduar apo në pelena. Ai mbrohet plot nerv dhe me këmbëngulje nëse i sulmohen bindjet mbi historinë, por nuk vepron dhe përrallisë, kur i prishet e tashmja, respektivisht ardhmëria” u shkrua këto ditë . Si të veprojmë ne ”patriotat” që po mirremi me shkrime duke i dalur pak krah asaj pjese të historisë e cila është bërë minivish ( ngjyra e katërt e trupit pas rrahjes së pamëshirëshme) ?

…Historia po mohohet.Nëse mohohet e kaluara ( e që punojnë me të madhe për zhbërjen e saj) nuk i mbetet vend te ardhmes. Një popull pa të kaluarën e tij nuk ka vend në të ardhmen, por duke e pohuar te kaluarën e ndërtojmë të ardhmen më lehtë. Të tashmen dhe të ardhmen po na e mohojnë ata qe po e mohojnë te kaluarën.

Harroni të kaluarën ,na porosisin se ne sjellim t ardhmën.! ”Mbillni në tokat e juaja vetëm trëndafille për vajëra eterik, se ne jua sjellim grurin”

Deri sa kjo të mohohet plotesisht nuk ka ndriqim të së ardhmës:.Por për çudi ata arnautashët nuk e paskan pas ndier vehtën as si turqë e as si shqiptarë ; por ato sot nuk po e ndiejkan vehtën më as si Serbë. Deri në fundin e shekullit 19-të arnautashë të shumtë i mbanin mbiemrat e tyre të vjetër .Në Drenicë paskan pas qenë Dokiqt,Veliqt,Marushiqt, Zoniqt,Raçiqt ,Geciqt, të cilët shifë që ishin me origjinë serbe. Situatë e njejtë ishte edhe në Pejë dhe rrethinën e saj ku jetonin shumë serbë të islamizuar dhe albanizuar: Stepanoviqt,Bojkoviqt, Dekiqt,Lekiqt ,Stojkoviqt etj. (Knjiga o Kosovu, Dimitrije Bogdanoviq1985 )

Ara që nuk punohet nga pronari e kaplojnë therrat ose ose e punojnë të tjerët , të huajt.

“Nuk jemi as sllav e as turq” u deklarua një ditë myftiu Muamer Zukurliq i Sanxhakut të Novi Pazarit. Një punë e dreqit është duke ndodhur. Dhe fill pas kësaj Myftiu u shkarkua nga detyra. Gazetat shkruan :” Turci smenjuju i Zukorlića i Zilkića”( Turqit e ndërruan Zukorliqin dhe Zilkiqin). ”Situata u komplikua shumë sa që daljen nga kriza të bashkesisë islame të Sanxhakut e zgjidhën krerët e BI të B dhe H Husein Kavazoviq dhe ai BI të Turqisë Mehmed Gërmez.(citim nga shkrimi)”

Boshnjakët kohëve të fundit i ka kapluar një deshirë separative (ndarëse) nga sllavët . E njejta gjë edhe me ata të Sanxhakut : po thonë që janë boshnjak me prejardhje Ilire.

Arës që s´punohet nga pronari , të tjerët ia ngulin plugun.

Kë ta të mjerë harrojnë që për të pasur rrënjë ilire duhesh pa tjetër të jesh shqiptar; dhe e kanë harruar që deri në vitet e 90 -ta e bartnin plisin. Por gjirhësesi është një këndellje e vetdijës që nuk janë as tur e as sllav.Janë shqiptar.

Pse ndodhi ky largim i Zukorliqit? Ja se cka shkruan shtypi i Sanxhakut:” Nervat u ngriten kohëve të fundit pasiqë para disa mujave u këthyen ”imamët e rinj” nga Tuqrqia ,të cilët ishin pritur edhe nga niveli më i lartë shtetror,premieri i Turqisë Taip Erdogan ”

(Strasti su se posebno uzburkale nakon što su pre nekoliko meseci u Turskoj boravili “mladi imami” iz Sandžaka, pripadnici obe islamske zajednice, koji su u Ankari primljeni na najvišem nivou, osim turskog reisa Mehmeda Gormeza, primio ih je i premijer Turske Taip Erdogan. Čim su se vratili u Sandžak neki političari, a posebno Sulejman Ugljanin, tvrdili su da su mladi imami nezadovoljni stanjem u islamskoj zajednici i da imaju pravo da se angažuju na njenom objedinjavanju. ”

Ndjenja e të qenurit dicka tjetër, në Sanxhak të Novi Pazarit po lëvizë, por nuk kanë spjegime të duhura. Kur këto lëvizin ,kur ndjenja po rrënqeth trupin , Serbia nuk reagon sepse e ka Turqinë për shurjen e zjarrit.
Para ca kohësh në shtypin e Sanxhakut lexova :” U zbuluan të parët e boshnjakëve të

para 3000 vjetëve (Otkriveni bošnjački preci od prije 3000 godina).”Në kërkim të gjurmëve materiale për jeteën e Slavëve në shek.X-të pasK në fshatin Puzhan në rrafshnaltën e Peshterit (afër Novi Pazarit) arkeologët gjetën gjëra edhe më të vjetra.Gjetjet e reja datojnë 1000 vjet paraK,ato janë urnet që janë mbi 3000 vjet të vjetra dhe me siguri iu takojnë Dardanëve.” .E krejt kjo u zbulua në tentim të gjetjes së fakteve ”të autotoktonisë ”sllave në këto anë dhe se gjëja se ata e paskan pas praktikur ritin e djegëjes së të vdekurve.
Mandej shtypi vazhdon:…”Në atë kohë ,kohën e bronzit banorët e parë të këtyre anëve ishin Dardanët . Ky fis Ilir ka jetuar në Maqedoni ,Serbi , Kosovë dhe në Sanxhak në Peshter”. Por më qesharakja pason:” Ky është një shembull që tregon se Boshnjakët i kanë rrënjët tek Ilirët, të cilën e vërteton edhe zbulimi i fundit”!!!

Kur arën tënde nuk e punon i huaji ia ngulë plugun!

Dhe ne shqiptarët jemi të askujt, gjithmonë jemi në mesin e arave , dhe gjithëmonë një mbetje e dikujt. Me shekuj të humbur në vetvete ,së shpejti nuk do të dijmë as edhe kush jemi.Po e harrojmë edhe cka duam,dhe të tjerët na nderojnë duke na ofruar historinë e gatshme nën flamurin e tyre sepse e ne gjuajmë cdo gjë bile dhe flamurin duke menduar që nuk na vyen më.

Por gjithësesi Sanxhaku është shqiptar.

Fahri Xharra, Gusht 2013 Gjakovë

U PERKUJTUA 30 VJETORI I VDEKJES SE MUSINE KOKOLARIT

August 13, 2013 by dgreca

Në një ceremoni të veçantë është përkujtuar 30-vjetori i vdekjes së Musine Kokalarit disidentes së parë të komunizmit. Miq, të afërm, akademik vlerësuan lart rolin e Kokalarit pasi ajo arriti të sfidojë një sistem politik,i cili përndiqte intelektualët dhe mendimin ndryshe,vlera të cilat Musine Kokalarit i kushtuan 40 vjet burgim dhe internim.

Ministri i kulturës Visar Zhiti vlerat e Kokalarit nuk janë vetëm akademike por edhe politike,pasi ajo endërronte për një Shqipëri demokratike. Ndërsa studiuesi Agim Musta kërkoi më shumë vemëndje për figurën e Kokalarit.

Të pranishëm në ceremoni të afërmit e Kokalarit shprehn se edhe fundin e jetës,meraku i Musines ishte Shqipëria.

Musine Kokalari lindi më 10 shkurt të vitit 1917, në Turqi. Në vitin 1921, familja e saj kthehet në Shqipëri dhe vendoset në Gjirokastër. Ajo është cilësuar pioniere e lëvizjes së feminizmit në Shqipëri dhe për këtë i referohen aktivitetit të saj si shkrimtare dhe veprimtare politike.

Gjyqi komunist e dënoi me 20 vjet heqje lirie,. Pasi kreu 16 vjet nga dënimi i saj, Musinenë e internuan në Rrëshen, ku për 22 vjet punoi në bujqësi dhe ndërtim, si punëtore llaçi. Ndahet nga jeta në vitin 1983.

Dokumentimi i ngjarjes së Himarës, policia nis hetimet për disa grekë dhe shqipëtarë

August 13, 2013 by dgreca

Policia e Vlorës ka nisur hetimet në lidhje me thirrjet për luftë për të çliruar Himarën, që u lëshuan më 11 gusht në Himarë, nga eksponentë të Agimit të Artë, të cilët shoqëroheshin edhe nga shtetas shqiptarë.

Në një deklaratë për mediat theksohet se nga ana e strukturave të Drejtorisë Policisë së Vlorës janë kryer të gjitha veprimet e para procedurale dhe materialet janë dërguar në Prokurorinë e këtij qyteti në ngarkim të disa shtetasve shqiptarë dhe grek për veprën penale “Thirrje për urrejtje nacionale”.

Njoftimi nuk saktëson se për sa persona bëhet fjalë, por theksohet se po vijon puna për dokumentimin e plotë të kësaj ngjarje. Policia e Vlorës është institucioni i parë shqiptar që reagon në mënyrë zyrtare ndaj incidenteve që shkaktuan në Himarë përfaqësues të Agimit të Artë, si dhe ndaj thirrjeve për luftë.

Në fjalimin që mbajti para varrit të Arsitotel Gumes, një prej aktivistëve të “Agimit të Artë” Kristoforos Tsankas, theksoi se “nuk ikim nga Himara deri në çlirimin e saj”.
“Agimi i Artë nuk vjen ne Himare per te ikur. Bejme nderime mbi varrin e tij dhe premtojmë se do te vazhdojme luften, deri ne momentin e çlirimit”tha Tsankas.

Kjo deklaratë e publikuar si video në faqen zyrtare të Agimit të Artë nxiti policinë të nisë hetime, ndërsa të paktën zyrtarisht nuk ka asnjë reagim tjetër nga institucionet shtetërore. Eksponentët grekë të partisë ekstremiste u shoqëruan në Himarë edhe nga disa shtetas shqiptarë.

ÇAMËRIA SHQIPTARE DËSHMON NË ANGLISHT

August 13, 2013 by dgreca

Duke lexuar librin e Përparim Kapllanit: ”Last Will”, based on the Chameria Genocide “Amaneti i fundit”, bazuar në Genocidin e Çamërisë./

Shkruan: Sali BOLLATI/NEW YORK/

Çamëria, kjo krahinë mijëra vjeçare me gjuhë, zakone e tradita dhe emërtime vendesh qartë Shqiptare, mbas masakrave dhe shpërnguljeve me dhunë të mijëra njrëzish të pafajshëm nuk ka sesi të harrohet; pavarësisht nga pretendimet shoviniste greke se Çështja Çame nuk ekziston. Greqia si shtet shovinist me mentalitet bizantino mesjetar, mbas okupimit me 1913 te pjeses më jugore të trojeve shqiptare, Çamërisë; me pikësynim strategjik për zgjerimin e mëtejshëm të kufirit deri në Shkumbin, filloi menjëherë spastrimin e kësaj krahine shumë të bukur e të pastër nga elementi shqiptar. Mbas vrasjeve, shpërnguljeve, sekuestrimeve të pasurive, mohimit të gjuhës dhe identitetit kombëtar shqiptar duke ndryshuar edhe emërtimet e vendbanimeve antike shqiptare; gjatë viteve 1944-45 me masakrimet e vrasjet të mbi 5.000 njerëzve të pafajshëm dhe shpërnguljen me dhunë të mbi 30.000 shqiptareve, Greqia zyrtare filloi ta mohoi Çamërinë me mendimin se i erdhi rradha per pjesën tjetër të Jugur Shqiptar??!

Para disa ditësh më erdhi një dhuratë shumë e çmuar dhe e jashtëzakonshme, libri i porsa botuar në Kanada, nga z. Përparim Kapllani :”Last Will”, based on the Chameria Genocide “Amaneti i fundit”, bazuar në Genocidin e Çamërisë.

I bindur se e vërteta mënon por nuk harron, krahas mallëngjimit, u mahnita pa masë që një e vërtetë e jetuar me shumë dhimbje dhe e pa harruar nga unë, gjatë afro 70 vjetësh, del para lexuesit në gjuhën angleze. Dhe kjo e Vërtetë, shkruhet nga nje Atdhetar Shqiptar që nuk ka lindur në Çamëri, por e ndjen vehten Çam si çdo Shqiptar I Vërtetë.

Prej kohësh nuk kam lexuar ndonjë libër pa e shkëputur nga dora, por “Amanetin e Fundit”, ashtu si veproi djali Shqiptaro Kanadez, Zylyftar Çami; me lotë sy, nuk mund ta ndërprisja pa e lexuar deri në fund.

Dua të nëvizoj, se me z. P. Kapllani u njoha nëpërmjet internetit, kur po kërkonte të plotësonte ose më mirë të saktësonte disa të dhëna mbi Tragjedinë e Çamërisë Shqiptare që ende kullon gjak.

Z.P.Kapllani, si nje Intelektual Atdhetar I Mirëfilltë I ka vënë vehtes si detyrë që padrejtësitë masakrimet dhe shpërnguljet e Shqiptarëve nga Çamëria ti shprehi qartë nëpërmjet Besës të bazuar në Kanunet e paharruara Shqiptare.

Protagonisti i romanit ose më saktë i kësaj dëshmie dritheruese, nuk është sajesë nga e shkuara historike, por një djal shqiptar I sotëm I brumosur me doket e traditat e shquara shqiptare. Ai ka degjuar nga babai masakrat e grekëve ndaj gjysherve dhe vetë atij, atehere 10 vjeçar, e nuk mund ta neglizhoi amanetin megjithëse ndodhet në Kanadanë mike e të largët. Dhe niset bashkë me gruan, megjithëse jo ne gjendje shëndetësore të mirë, Ata vijnë tek babai në prag të vdekjes ne Shqipëri dhe me krenari, guxim, trimëri e këmbëngulje, marrin rrugën për në Çamëri për të plotësuar Amanetin e tij të fundit .

Më poshtë përshkruhet një karakteristikë Shqiptaro-Çame tjetër, bashkëjetesa fetare. Para nisjes babai Muharrem i tregoi Zylyftarit se kodin e hapjes së kutisë me tapitë e shtëpijave dhe pasuritë do ta gjente vetëm te kushuriri I tyre Kristo Xhavella në Artë. Ai si I krishtere nuk ishte dëbuar si Muharremi më 1944, por Besën Shqiptare nuk e kishte harruar. I mallengjyer dhe me shumë dashuri e priti nipin Zylyftar dhe i tregoi kodin e mbajtur fshehur prej vitesh. I biri i Kristos, Spiro së bashku me të shoqen ,Elena me një shqipe çame të pastër kuvenduan gjatë , duke u përqafuar kohë mbas kohe me njeri tjetrin si kusherinjë të përmallur

Po kështu edhe nga fëmijtë e tyre, Kleopatra dhe Jani, që erdhën nga shkolla, në shqip u përshëndetën dhe folën .Mbas drekës shumë te pasur dhe te shijshme, alla çamçe dhe mbrëmjes plotë muhabet të embël për te kaluarën e paharruar, ranë të flejnë mbas mesnate

Të nesërmen Zylyftari me bashkëshorten, ndahen me dashuri me familien e kushuririt Kristo dhe marrin rrugën drejtë shtëpisë së prindërve në Paramithi. Shtëpia e madhe dykatshe e rrenuar ishte në gërmadhë.Por me këmbëngulje dhe me trimëri gërmon edhe gjen kutinë me amanetin e babait brenda

Shikuan se mos gjenin ndonjë varr të të parëve, por pa dobi. Të gjitha varret shekullore, bashkë me varret e perbashkëta të masakruareve me 1944, ishin zhdukur.

Këtu fillon të dali në dukje frika, pabesia, mohimi dhe mungesa e plotë e humanizmit veçanërisht tek zyrtarët grekë. Një grua e moshuar njofton , dhe policia nuk vonon dhe arreston për hyrje pa leje në pronë të huaj Zylyftarin.

Ne zyrat e policies fillojnë pyetjet dhe mbasi marrin vesh se është bir Çami kur Zylyftari pohon: “…. Unë jam krenar se jam Çam dhe këtë fakt nuk do e ndryshoja për asnjë çmim!”, atëhere fillon frika dhe dyshimi pse ka ardhur. Shefi i policise e pyet :mos je antar i Ushtrisë Çlirimtare të Çamërisë dhe ke ardhur këtu për Shqiperinë e Madhe?; Zylyftari tregon se ka ardhur të shohë shtëpinë e babait, të cilën e gjeti të rrënuar dhe se pranë saj , në tokat e tij ishin ngritur shtëpija të reja nga njerës të ardhur nga malet .

Mbasi i kontrollojnë me imtësi çantën ku nuk gjejnë asgjë të dyshimtë, polici me një shkop druri të trashë fillon ta rrahi në trup, e kur i bije në kokë , një rrymë gjaku ja mbulon fytyrën e Zylyftari bie pa ndjenja në dysheme. Trupin pa ndjenja e marrrin dhe e shpien në spitalin e Janinës. Në zyrat e policë një telefonatë urgjente vjen nga ministri i brendshëm i informuar nga hoteli ku Zylyftari që kishte prenotuar ishte me shtetësi kanadeze Ministri i nevrikosur dhe i frikësuar se mos njoftohet ambasada kanadeze për keqtrajtimin , urdhëron shefin e policisë të shkoi sa më shpejt në spital. Shefi i trembur akoma më shumë hyn me nxitim në dhomën e urgjencës dhe i heq pacientit tubin e oksigjenit. Doktori ndërhyn duke i thënë se pacienti ndodhet në gjendje shumë të rëndë, prandaj nuk mund ti hiqet tubi i oksigjenit, Porse shefi i trembur edhe më shumë se ministri për të zhdukur gjurmat e keqtrajtimit, urdhëron dy policat që e shoqëronin, ta marrin pacientin nga shtrati dhe kur dalin në rrugë mbasi e hedhin njeriun ende të gjallë në trotuar, ikin shpejtë me makinën e policies, duke e lënë njeriun të vdesi Në këtë mënyrë zbatohet urdhëri i ministrit për të zhdukur gjurmat e krimit të sotëm.

Me të njëjtën taktikë vazhdojnë authoritetet greke të fshehin duke mohuar masakrat e ushtruara para afro 70 vjetesh ndaj shqiptarëve të Çamërisë, edhe mohim indirekt i Tiranes zyrtare me heshtjen që bën ndaj kétij Genocidi të cilin “rastësisht” e njohu më 1994 e që nga ajo kohë e ka mbyllur në sirtaret e të ashtuquajtur traktat “miqësie”të 1996??!

Dhe kjo heshtje me mungesë dinjiteti shqiptar u jep krahë elementave grekofilë të udhëhequr nga krye ambasadori I greqëzimit janullatos, të shprehin zyrtarisht pretendimet e tyre ndaj tokave të tjera shqiptare .

Dhe merita e atdhetarit P.Kapllani pasqyrohet edhe më qartë nga qëndrimi i frikshëm që mbajtën autoritetet greke ndaj këtij botimi të së Vërtetës. Ajo nëpërmjet një deklarate të shtypit të qeverisë greke vetëm disa ditë pas publikimit të “Amanetit të fundit” shprehet : “Në Toronto të Kanadsë u publikua një libër me tematikë “ÇAMIKO“ nga nje shqiptar(jo i lindur në Çamëri)”. Pra vetë fjala “çamiko”-sipas tyre inekzistente, i tremb ata, dhe për më tepër libri I mësipërm tregon shumë qartë Genocidin grek ndaj Shqiptareve të Çamërisë.

Frika e grekëve ndaj Problemit të Çamërisë Shqiptare pasqyrohet në gjithë veprimtaritë e tyre me Shqipërinë.

Por mua nuk më hiqet nga mendja moslejimi i Dr.Tasin Demit për në Greqi para një viti. Ky i pajisur me pashaporte shqiptare, ku shkruhet qartë vendlindja Paramithi (ashtu siç e shkruajnë greket vete),ju refuzua hyrja në Greqi. “Arësyeja greke”- person i rrezikshëm?!

Ky Doktor i mirenjohur nga authoritetet europiane, i nderuar dhe i ftuar për të referuar në simpoziume ndërkombëtare që nga Kopenhageni, Viena, Londra, Lisbona e tjerë qenka i rrezikshëm për Greqinë “europiane”??!

“Rreziku” që paraqet për Greqinë është se ka lindur në Paramithi-Çameri më 1944, atje kur ishte bebe 4 muajshe i vrasin babain 27 vjeçar. Por jo për çudi, më 2010, gjatë vizitës atje një grua e moshuar-Çame e krishterë-Vasilika i njihte njerezit e doktorit të sotëm dhe nuk I hiqej nga mendja vrasja e Nelos së pafajshëm nga zervistat grekë. Ajo dhe ne të pranishëm filluam të përqafohemi dhe të qajmë me brengë të madhe për ato kujtime të hidhura ,por të paharruara. Dr.Tasini është një deshmitar i gjallë dhe si tillë nuk lejohet të takohet me ata që nuk e harojnë të shkuarën makabre që ushtruan zervistat ndaj Shqiptarëve Çamë

Po kështu në librin e P.Kapllanit, gjejmë se populli i thjeshtë grek, shoferi Baltsioti, jo vetëm ndihmon ne shpetimin e jetes se Çamit Krenar, por edhe sakrifikon deri sa e sjellë gjallë në Tiranë.

Ashtu siç shkruan edhe i Madhi Ismail Kadare :”..Çamëria nuk është fantazëm. Grekët duhet ta njohin barbarinë që kanë ushtruar ndaj Shqiptarëve të Çamërisë, vetëm atëhere do vendosen ura miqësie të ndërsjellte midis dy fqinjëve mijëra vjeçarë”!

Frika nga e Vërteta është Motivi i Greqisë “europiane”-fatëkeqësisht ende mesjetaro-bizantine

Libri i shkrimtarit Atdhetar P.I.Kapllanit është një Lapidar mbi varret e shkatëruara të Çamëve Shqiptarë

S.Bollati New York, Gusht 2013

Emigracion poetik

August 13, 2013 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/

Humbja duhet. Pa ‘të njeriu mbetet i njëjtë. Eshtë humbja, si të ishte ndjenjë – megjithëse krijon boshllëk – që e shtyn njeriun të kërkojë të gjejë tjetrën e vetes, qoftë kur humbet vend, send, apo të dashur.

“Prapseprapë, jeta vazhdon”, do të thoshte Galileo, po t’a kishin pyetur edhe për humbjen.

Jeta është cikël, vjen rrotull, çka e bën të natyrëshme edhe dëshirën për të jetuar sa më gjatë.

Kjo përshtypje krijohet kur lexon ‘Balonat e humbura’ – vëllim poetik në anglisht – ‘The lost kites’, nga poeti Betim Muço (Shtëpia Botuese Equinoxes, 2012).

“E dua këtë qytet/sa do që përpiqem ta braktis, dështoj” – Tirana (BM).

Libri përmbledh krijmtarinë e poetit në mërgim; aty gjen mall, dhimbje, meditim, herë-herë zemërim poeti:

“Liria është si bumerang/nëse nuk e hedh si duhet/ kthehet e të godet ty.” – Boomerang (BM)

Vërtet, jeta vazhdon, megjithëse jo në vijë të drejtë, sepse kështu do të ishtë tepër e shkurtër, sado e mirë:

“Ndonjëherë edhe rruga e drejtë/është e mërzitshme/kur nuk ka alternativë.” – Crossroads (BM)

“The lost kites” ndahet në 5 kapituj me tituj mjaft domethënës; të mara së bashku shprehin urtësi; dhe lexuesi fillon rrugën ku guri kilometrik sugjeron tjetrin dhe njeriu cdo ditë mat me ëndrra këtë botë të vogël aspak të përsosur – “Udhë të mbarë!”, uron lexuesit, ne parathenie, Marta Muço – bashkëshortja e poetit – bashkëredaktore dhe përkthyesja në anglisht e vëllimit ‘The lost kites’.

Libri përmban më shumë se 100 poezi; plot metafora – shumica me burim nga përvoja personale e poetit, por si të tilla – unike – ato pritet t’a fusin lexuesin anglisht-folës në udhë të pashkelur nëpër Ballkan: “djep i lashtë i Botës/që ia ka ënda të përkundet përjetësisht/si foshnja.” Balkans (BM).