• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for September 2013

KURRË MË NË TROJË

September 30, 2013 by dgreca

Cikël poetik nga SKËNDER BUÇPAPAJ/

KORBAT QË LASHË ATJE, KORBAT QË GJETA KËTU/

Korbat që lashë atje/
Sykuqtë/
Na krroknin/
Drejt në sy/

Korbat që lashë atje janë sykuq/
Ngaqë rrinë duke ndukur stërvina/
Korbave që lashë atje iu lëshojnë lëng sqepat/
Për sytë e njerëzve/

Korbat që gjeta këtu janë sykthjellët/
Ata të shikojnë sy për sy/
Dhe ta lëshojnë krrokun/
Drejt e në vesh/

Korbat që lashë atje janë të përlyer
Glasash të veta
Korbat që gjeta këtu e lëshojnë glasën atje ku duhet
Pa bërë kurrë pis kalimtarët e pispillosur
Veturat me dizajne marramendëse
Parkuar poshtë pemëve

Korbat që lashë atje janë të stërkequr
Të palarë, të pangrënë, të pagjumë
Korbat që gjeta këtu janë digitalë
Si të dizajnuar në mënyrë kompjuterike
Secili ka faqen e tij në internet
Ndonëse si korbat që lashë atje
Edhe këta nuk janë gjenetikisht të ndryshuar
Si të jetë vendi bëhet kuvendi

Pra
Korbat që lashë atje
I gjeta këtu?
Korba lashë atje,
Korba gjeta këtu.

—

PLEPAT
Te dritarja e dhomës sime të mësuesit në Ibër-Hasaj të Gashit Plepat nuk rrinë thjeshtë për të fshirë yjet në prag të agimit
Ata qëndrojnë aty për të thënë
Aty po fle Skënder Buçpapaj
Prandaj mbani aq qetësi e aq zhurmë
Sa duhet për një gjumë të mirë.

Plepat ndanë Valbonës
Si matës të nivelit të kaltërsisë së lumit
Nuk rrinin gjithmonë për të treguar
Se gjithmonë lumi i kaltër do të kalojë aty

Poshtë Urës së Bujanit
Ata rrinin aty për të treguar
Se nëpër të përthimë të ditës së re
Këtu do të kalojë mësuesi i fshatit dhe poeti i Alpeve Skënder Buçpapaj

Plepat rrinë pranë brigjeve, urave, lumenjve
Dregëzohen, lëmohen, gjethohen, zhgjethohen
Gjysmëdrejtëza të hequr nga toka drejt pafundësisë
Për të treguar se nga pafundësia
Pasi të ketë lënë në pritje të gjithë plepat e botës

Do të rikthehet përsëri te plepat e vet
Skaj dritares së mësuesit në Ibër-Hasaj të Gashit,
Skaj lumit aty ku merr udhë për nën Urën e Bujanit
Gjithandej brigjeve, urave, lumenjve.

—

NDAL SOKOL FALU ME MUA
Shpendi
Sogjetar
Mbi prenë e vet
Përgjon nga hapësira

Plakat
Në dyer të tabaneve
Në Lug të Vrellës
Tellën e Pranverës
Balçinë të Luzhës
Lugun e Vocit

Gjarpër
Tëbanët e Hetës
Të baraslarguara
Nga shpendi sogjetar
Besojnë
Se një ditë tjetër të lume
Do t’u falë
Shpendi fatsjellës

Rrudhat e tyre
Apokaliptike
Palojnë flatrat
Si shpend të butë
Në fytyrat shekullore

Ato bien erë tambël vedrash
Njëqind vite larg
Deri këtu në fund të botës.

—

POEMA E TPLANIT
Tplani
Prej Moknit në Arvejë
Prej Ballfushës në Kryekand
Është metropoli botëror
I bretkosave.

I kam merak
Se ato, në miliarda,
Mos më mardhin
Në gjumin e tyre letargjik

Nën akull.
Pa muzikën e tyre
Nuk vë gjumë në sy
As këtu midis Alpeve të Evropës.

Druaj se mos më mardhin
Rrëshqanorët e bokave
Zhguallorët dhe jozhguallorët
Ata flenë çdo vit nga gjashtë muaj
Duke mos e ditur
Sa i kushton botës së çmendur
Ky gjumë i pafajshëm i tyre.

Druaj se më mardh
Fauna me gëzof në karma,
Prapshtia, shullëre
Druaj se mos më mardhin në shtëpitë e ftohta
Shkretanët, mbrapshtanët,
Gubanët, qurranët,
Zhelanët, breshkanët,
Gjenialët e Tplanit.

—
MOJ E MIRA NË ORTEK TË BORËS

Ajo ishte midis diellit
Dhe ortekut të borës
E bardha.

Dielli ishte midis
Së bardhës
Dhe ortekut të borës.

Orteku i borës
Ishte midis
Diellit
Dhe së bardhës.

Flokëbardhën
Sybardhë
Qerpik-bardhë
As me sy
As me të prekur
Por vetëm se kundërmonte zanë mali
E dallova

E bardha
Tamël deleje
Mjelë në ortek të borës
Isha i zanuari i zanës
O.
—
DRENUSHAT
Ato janë nisur nga natyra për florë
E kanë dalë faunë.
Drenushat dalin
Nga errësira e pyllit
Në dritën e lirishtës

Për ta parë veten
Në pasqyrat e pafundme
Të pikave të vesës

Drenushat frikësohen nga bukuria e tyre
Më shumë se nga egërsia e bishave
Vrapojnë nga drita e lirishtës
Për në errësirën e pyllit
Që ta fshehin bukurinë e tyre
Në pikat e vesës
Ka mbetur pamja e drenushave
Fërfëllojnë drenushat
Dhe dridhet pylli

Prej meje pse ikin drenushat
Unë kam dalë të shfletoj errësirën e pyllit
Dritën e lirishtave

Për të koleksionuar
Lotët e drenushave
Sepse drenushat janë
Më shumë florë se faunë.

—

RETË

Retë e bardha
Do të qajnë për mua
Me lotët e drenushave
Bjeshkët do të dënesin
Me ofshamat e pishnajave.

EMIGRANTI
Dalëngadalë
Dalëngadalë
Gjithnjë e më shumë
Emigranti e ndjen
Se kufijtë e Atdheut
Ngushtohen
Ngushtohen
Jo më larg
Se lëkura e trupit
Në të cilën
Emigranti rron.

—
EKZOTIKAT E BARDHA
Ekzotikat e verdha
Ekzotikat e zeza
Kanë hedhur rrënjë
Në anët tona
Kanë pushtuar
Shtretërit e burrave
Tashmë vendin e tyre e kanë zënë
Ekzotikat e bardha.
Dikur të hyje në orbitat e tyre
Ishte si të hyje në oribitat e orteqeve
Të linin pa frymë
Cung në rrah.
Çdo Saharë
Me një frymë
E bleronin.

Tash ato janë ekzotika të bardha
Janë hëna dite
Asnjëherë njëlloj
Herë të plota e herë fragmente
Gjithnjë e më shumë
Dekore të panevojshme
Tani ato
Janë Antarktida
Mardh deri në shndërrim në mermer
Planeti
Burrat e në shtretërit e tyre
Janë të rrallë
Sa eklipset e diellit
Ato mbushin faqet e rubrikave
Ku kërkohen partnerë shtrati
Të fshehura nën shifra, kode, pseudonime

EVOKIM
Sapo ka shtyrë tutje lëvozhgën nga ka dalë
Zogu i vogël ka vënë në sy një gjethe të sapoçelur ahu
Vë re se si ujëvarat e Valbonës
Krye Rrogamit të Shalës
Shpërbëhen në shpendni
Të pafundme ylberesh
E ëma
Ia jep një gjethe ahu në sqep
Ta ketë baraspeshë
Për fluturimin e parë.
Në sfond të linjave të tensionit të lartë
Në sfond të teleferikut të minierës
Nga oborri i një shtëpie
Vjen aroma e një buke të valë
Të sapodalë nga çerepi
Zogu mbush kraharorin
Me aromën e bukës
Në prag të fluturimit të pare.
PYLLI NUK DURON PRISHJE QETËSIE

Pylli duron vetëm fëshfërimën e gjetheve të tij
Dhe shushurimën e lumit që i kalon pranë.
Kacafytjet midis të fortëve e të dobëtëve
Çarjet e pishave nga rrufetë
Rrëzimi i bredhave nga bora
Janë vetëm përjashtime nga rregulli.

Pasi është ngopur me prenë e vet
Gjithkush lëpihet, vetëkënaqet dhe fle
Në folenë e vet, apo shtrofullën e vet
Nëpër degë, zgurliqe, shpella, tunele nëntokësore
Dhe pylli e merr përsëri në dorë situatën.
—
DETET, OQEANET KANË FRIKË SE MOS SHKON LUMI T’I PËRPIJË

Detet
Oqeanet
Për më tepër oqeanet
Kanë frikë
Se mos shkon lumi
T’i përpijë.

Lumi lind
Në trajtën e një pike vese
Që rrëzohet nga një fije bari
Iu shpëton zogjve e insekteve
Që mund ta shuanin etjen me të.

Përfund brushtullave
Përfund zalleve
Lumi merr vrull të çajë shkëmbinjtë
Të arrijë detet dhe oqeanet
Detet
Oqeanet
Tranohen
Tremben
Vërtiten në qiell nga frika
Tmerrohen
Ç’trimërohen
Ikin nga brigjet
Rikthehen në brigje

—
QENTË E KËTYRE ANËVE
Qentë e këtyre anëve
E njohin të zonjën
Por nuk e njohin vetveten
Gjithnjë e më asocialë
Ata bëhen
Kur shohin veten të pasqyruar
Pranë zonjave të tyre
Gjithnjë e më xhelozë
Kur e shohin veten
Në foto shtrati
Me zonjat e tyre.
—
KUJTESA E LUMIT

Lumit i janë dashur shekuj
Për të skulpturuar
Këta zambakë në gurë
Në lartësitë e shkrepave.
Duke gërryer thellë e më thellë luginës
Lumi i është përmbajtur gjithnjë filozofisë
Se lumi nuk e harron shtratin e tij
Por tashmë është tepër vonë
Në skulpturat e lumit
Tashmë sfilon era
Bën pirueta era.

—
PËRKUFIZIM
Nëse harresa
Është proces i domosdoshëm e kujtesës
Atëherë nata
Është proces
I domosdoshëm

I ditës
Me gjuhën e Borhesit
Është i njëjti lumë
Që turbullohet
Për t’u kthjelluar.
—
ASTRONAUTËT
Të shikosh botën
Nga maja e qiellit
Është pak a shumë
Ta shikosh botën

Nga maja e lisit
Nga maja e kodrës
Nga maja e malit

Njeriu shkon më larg
Për të vështruar më gjerë botën
Që ashtu të depërtojë
Më thellë botës.
—
STINË DASMASH NË BERISHË

Prej Berajve
Në Mash dhe në Rushtë
Është stinë dasmash
Në Berishë.

Trungjet e mollëve
Mezi i mbajnë skelat pa u shqyer
Degët e mollëve
Mezi i mbajnë furkëzat pa u thyer.
Si çdo vit
Pemë pa masë ka falë Zoti.

Nga shtëpitë prej druri
Fshehur mes pyllit të pemëve
Në këtë stinë dasmash
Si farat e mollës në frut
Ndihen vekët e çikave
Që bëjnë pajën e nusërisë.

Sekush nga dhëndurët
Dallon zemrën e Nafijes së vet
Nga ritmet e vekëve.

Nga tunelet e pemëtoreve
Dalin një nga një taksitë e nuseve
Me ojme të bardha rrethuar
E flamur të kuq valvitur
Nëpër ajrin e dehur prej erës së mollëve.
Është ujë çikash
Thonë pleqtë.
—
PSE TË MOS

Pse të mos ishte qielli
Një perde e lëshuar
Deri në konturet e tokës.
Pas saj ne të zhdukeshim
Sapo t’iu sillnim mërzitje
Spektatorëve tanë.

Dhe të rishfaqeshim
Vetëm e vetëm
Me kërkesën
Padurueshëm ngulmuese
Të spektatorëve tanë.

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: ..Kurre me en Troje, Korbat qe lashe atje, Skender Bucpapaj

KRYENGRITJA E VITIT 1913 NË DIBËR

September 30, 2013 by dgreca

NGA BEQIR SINA, Dibra e Madhe/
DIBER : Kryeqyteti i Shqipërisë,Tirana  dhe Dibra e Madhe me rrethinë,  për një javë u shëndërruan në destinacion kryesor të disa historianëve dhe studiuesve të ardhur nga Maqedonia, Kosova e Shqipëria, për t’u bërë pjesë e shënimit të 100 vjetorit të Kryengritjes së Shtatorit të vitit 1913, të njohur si : “Kryengritja Dibrane 1913″. Historianët dhe studiuesit e tubuar në Dibër të Madhe, së bashku me qytetar të Dibrës e rrethinës, së saj, përfaqësuesve të pushtetit lokal nga Peshkopia dhe Dibra e Madhe, dhe një grup i dibranëve – familje të vjetra dibrane që jetojnë prej vitesh në Tiranë, dibranë nga Shtetet e Bashkuara(përfaqësues të Shoqatës Atdhetare Dibra në Staten Island – New York, së bashku me veprimtarin e dalluar të këtij komuniteti zotin Rrape Ruci – i cili njëhereshit, është edhe president i Insitutit Amerikano-Shqiptar “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” me seli në State Island, ishin pjesë e simposiumit kushtuar kësaj ngjarje të madhe historike, që u mbajt në Hotelin Uraniku në qendër të qytetit.

Në këtë aktivitet mori pjesë edhe kreu i Këshillit Bashkiak, të Tiranës, zoti Njazi Kosovrasti, Gëzim Ostreni, kryetari i Bashkisë së Peshkopisë, zoti Ilir Krosi, Kastriot Haxhirexha, Bashkim Mashkulli, kryetari i Shoqatës Bashkësia Dibrane, në Tiranë, zoti Saimir Shatku, zoti Tefik Jegeni, kryetari i shoqatës së Intelektualve dibranë zoti Fatos Daci, zoti Mexhit Capa, kryemyftiu i Dibrës Ramazan Hasa, profesorë, studies dhe historian të tjerë, të shquar nga qyteti i Dibrës, si dhe televizioni MTV2 dhe media lokale.

Pas prezantimit të historianëve dhe mysafirëve të nderuar, mbajtësve të kumetesave, moderatori i saj Ylli Mirzo ia dha fjalën përshëndetëse kryetarit të Komunës së Dibrës, zotit Ruzhdi Lata, i cili mes tjerash theksoi: “Kryengritja Dibrane ishte kryengritja shqiptare që erdhi pas atyre padrejtësive që iu bënë kombit tonë në atë kohë. Kjo kryengritje, është ngjarja më e rëndësishme dhe më e madhe e kësaj treve, e cila ka lënë gjurmë të pashlyeshme historinë tonë, kombëtare, ajo është një kryengritje e cila u udhëhoq nga burrat më të mirë të Dibrës, të cilët bënë sakrificën më sublime për vatanin edhe  nderin e familjes, të cilët nuk kursyen as jetën e tyre, për dinjitetin  dhe qënien e tyre në këto troje. Duke e përkujtuar këtë ngjarje, kreu i Dibranëve, zoti Lata, vlerësoi lart kontributin e të gjithë historianëve shqiptarë, e sidomos atyre dibran të cilët po japin një kontribut të paçmuar, në studimin e tyre rreth kësaj kryengritje, e cila ishte nga më të fuqishmet e asaj kohe për t’ju kundërvënë pushtuesve Serbë .Kryengritja e Dibrane, sipas tij është lufta e shqiptarve në fillim shekullin njëzet, për bashkimin kombëtar”- theksoi kryetari i komunës së Dibrës në cilësinë e mikëpritësit të kësaj konference.
Konferenca shkencore kushtuar 100 vjetorit të Kryengritjes se Shtatorit të vitit 1913, e njohur si : “Kryengritja Dibrane 1913″ që zhvilloi punimet nën kujdesin e komunës së Dibrës së Madhe, kryetarit të saj zotit Ruzhdi Lata, e parë në të gjitha trajtesat e saj si  ngjarja më e madhe historike e Dibrës, e cila hodhi mjaft dritë në ngjarjet e shtatorit të 1913, duke sjellë fakte e argumente të reja nga hulumtimet e shumta të studiuesve, historianeve dhe gjurmuesve të shumtë, pjesëmarrës në këtë Konferencë shkencore, që u mbajt në Hotel Uraniku në Dibër të Madhe.

Kjo konferencë që kishte mbledhur në një vend me rëndësi gjeo-politike shumë të rëndësishme të asaj kohe, studiues, gjurmues e hulumtues këta nga Shkupi, Tirana dhe Prishtina, me kumtesat që u paraqiten në këtë Konferencë, thanë se :”Kjo ishte kryengritje dhe lufta e parë e shqiptarëve për të mbrojtur dhe çliruar territoret e okupuara nga ushtria dhe hordhitë serbe, të asaj kohe. Kryengritje e shtatorit 1913, sipas tyre ishte lufta e parë e shqiptarëve për territoret që mbetën jashtë Shqipërisë pas shpalljes së Pavarësisë më 1912 dhe pas konferencave ndërkombëtare, e sidomos  pas vendimeve të Konferencës së njohur të Londrës, që rezultoi me copëtimin e trojeve shqiptare dhe aneksimin e pushtimin nga ushtria serbe.

Në 100 vjetorin e Kryengritjes së Shtatorit 1913, ose të njohur si “Kryengritja Dibrane 1913”, pjesëmarrësit e Konferencës shkencore vlerësuan se Kryengritja Dibrane ishte goditje e fuqishme dhe e parë e armatosur e shqiptarëve ndaj pushtuesit të ri serb,  që kishte okupuar tashmë trojet e banuara me shqiptar në këtë pjesë të Ballkanit, ku edhe filloi të rritej rezistenca nga pushtuesve të egër, që sa kalonte koha represioni, dhuna dhe krimet ishin gjithnjë e më të egra, ndaj rezistenca shtohej paralelisht me dhunën dhe terrorin që serbët e ushtronin ndaj popullatës së Dibrës, Strugës, Ohrit  dhe rajoneve tjera përfshirë edhe Kosovën. Megjithëse, thanë oratorët ajo asnjëherë gjatë këtyre 100 vjetëve, nuk u vlerësua ashtu si e meritonte të trajtohej ajo, madje u tha se kjo kryengritje në kohën e komunizmit u quajt edhe “nxituar” dhe e pa menduar mirë.

Për këtë qëllim zbardhjen e saj të vërtet nga studiues dhe historian të njohur, pikërisht në këtë 100-vjetor të rezistencës së dibranëve kundër serbëve dhe i eksodit të tyre drejt Tiranës, fillimisht u përkujtuan këto ditë gjatë një konference shkencore që u mbajt në Muzeun Historik Kombëtar në Tiranë, organizuar prej Unionit të Krijuesve dhe Gazetarëve Dibranë, me president Fatos Dacin  dhe dje gjatë pasditës së shtunë në Dibër të Madhe, organizuar nga Komuna e Dibrës, dhe përkujdesjen e madhe të kryetarit të saj zotit Ruzhdi Lata.Koferenca shkencore, e Dibrës me trajtesat e saj erdhi me fakte dhe dokumente të reja për këtë eveniment të rëndësishëm historik. Në këtë konferencë u mbajtën 5 trajtesa të ndryshme nga njëra tjetëra dhe të pa paraqitura më parë. Në këtë konferencë fillimisht u paraqitë profesori i universitetit të Prishtinës, Prof Dr. Mahmut Hysa, me trajtesën “Mbi kryengritjen dibrane dhe jehonën që pati ajo rreth e përqark Dibrës”. Më pas referuan zëvendës drejtori i Arkivit të Maqedonisë, zoti Qerim Lita, historiani i njohur nga Shqipëria, Uran Butka, studiesi dibran Agron Tufa, Drejtori i Institutit te Studimeve te Krimeve te Komunizmit, kërkoi  që kryengritja e shtatorit të zen vend në historinë e kombit shqiptar si një ngjarje e rëndësishme njëherazi edhe më tragjike e qëndresës së popullit shqiptar, për të hedhur poshtë robërinë serbo-malazeze dhe për të realizuar bashkimin me shtetin e pavarur shqiptar.  Më pas me trajtesat e tyre interesante erdhën dhe historiani prof. Gafur Zoto, dhe juristi Saimir Shatku, i cili është kryetar Shoqatës Bashkësia Dibrane, i nismës qytetare, intelektualësh dhe familjesh dibrane me banim në Tiranë.
Dhe në fund Konferenca kushtuar 100 vjetorit të Kryengritjes së Shtatorit të vitit 1913, të njohur si : “Kryengritja Dibrane 1913″, u përmbyll me një darkë gala – ku morën pjesë më shumë se 300 vetë e sposorizuar financierisht  nga veprimtari i njohur dibran në Amerikë, zoti Ylber Piku, një tjetër personalitet i njohur i diasporës shqiptare në SHBA, që do të evidentohej jo vetëm si pjesëmarrës aktiv, së bashku me bashkëshorten, dhe familjen e tij, por dhe si organizator e sponsor kryesor i këtyre dy aktivitetve në Tiranë dhe Dibër të Madhe.
Në këtë Konfrencë trajtuesit e saj kërkuan që këto trajtesa të botohen në një libër të veçantë, mbasi ato për shkak të kohës së limtiuar nuk u lexuan të plota, dhe në qendër të qytetit të Dibrës së Madhe, u propozua që të ngrihet një obeliskë kushtuar Kryengritjes Dibrane të viti 1913. .
Ndërsa, të gjithë mysafirët nga Tirana, sot gjatë ditës së diel vizituan qendrën e qytetit të Dibrës së Madhe dhe disa monumentet kulturoro-historike të kësaj ane, dhe familjet dibrane.

 

Filed Under: Histori Tagged With: Beqir Sina, Kryengritja e Dibres 1913

Sfida e shqiptareve ne projektin Ballkanik

September 30, 2013 by dgreca

Perse na u dashka nje grupim me pansllavizimin derisa kemi Bashkimin Europian dhe… çfare roli do te luajne shqiptaret ne kete projekt qe synon te realizohet?/

Nga ERVIN SHKULLAKU/Historian/

Sot ne mediat Ballkanike po diskutohet rreth projektit te formuluar nga qeveria e Malit Te Zi per krijimin e nje organizate Ballkanike, me shtetet e Shqiperise, Kosoves, Mali i Zi, Maqedoni, Bosnja-Hercegovina, Serbi. Ky model pavaresisht se akoma nuk eshte bere i qarte ne detaje se çfare projekte do te permbaje, vete nga emri i tij do te jete i ngjashem me Bashkimin Evropian.

Tani lind pyetja qe nese Bashkimin Evropian e kemi prane pse duhet te jete i nevojshem nje projekt i tille. Pergjigjia ime eshte se ky model eshte i mbeshtetur nga qeverite Sllave, vetem per nje qellim: “Qe qeverite Sllave te mos behen pjese e Bashkimit Evropian”. Pavaresisht se Evrope kemi histori 3000 vjeçare shohim se historia vetem sa perserit veten e saj. Historikisht populli Sllav dhe Evropianet i kane pasur marredhenie te brishta. Edhe vete emri “SLLAV” vjen nga Latinishtja qe do te thote “SKLLAV I BARDHE”

Por shqetesues eshte fakti se çfare roli do te luajne shqiptaret ne kete projekt qe synon te realizohet? Te tilla bashkime jane bere edhe ne luftrat balkanike ku shqiptaret kane qendruar ne hije dhe me Jugosllavine qe shqiptaret i humben te drejtat e tyre. Prandaj nese ky projekt miratohet, shqiptaret duhet te mesojne nga e kaluara dhe kete here te jene faktori ndikues ne kete bashkim. Sot jetojme ne nje bote globaliste dhe duke pranuar kete fakt nese pranohet te themelohet nje Bashkim i tille do te jete normale per boten. Atehere shqiptaret, veçanerisht shqiptaret qe jetojne ne perendim duhet te themelojne shoqata dhe organizata ne drejtime te ndryshme dhe te behen projekte se si shtetet shqiptare te kene rolin kryesor ne kete Bashkim.

Tani te presim reagimin e Bashkimit Evropian. Nese ky projekt miratohet nga Bashkimi Evropian ateher perfaqesuesit e ketij subjekti do te jene shqiptaret. Per kete arsye ky projekt edhe mund te realizohet sepse vetem ne kete menyre Bashkimi Evropian do te kete mundesi me te mire per te kontrolluar politiken Sllave. Por kete perfaqesim shqiptaret duhet te bejne ne menyre dinjitoze dhe te kene kujdes nga Sllavet. Gjithashtu ky projekt mund te mbeshtetet edhe nga Turqia sepse ne kete menyre Ballkani nuk hyn teresisht ne sferen Evropiane. Por edhe perfaqesuesit e Turqise do te jene shqipataret sepse historikish Shqiperia dhe Turqia kane patur marredhenie te mira.

Ne kete menyre shqiptaret perseri behen “ure lidhese” ndermjet kulturave te ndryshme. Por kjo nuk do te thote qe duhet te na shkelin, perkundrazi duhet te jemi ne faktori qe kur te kalojne keto kultura mbi ne, te marrin leje dhe te kalojne.

Shqipetaret me popullesi te ulet duhet te fokusohen me shume te teknologjia dhe ne kete menyre mund te arrijne shtetet Evropiane ne aspektin ekonomik.

 

Filed Under: Featured Tagged With: bashkimi ballkanik, Ervin Shkullaku, po shqiperia, pse

SHKARKIMI I KONSULLIT TË PËRGJITHSHËM, DRITAN MISHTO, NUK I BËN NDER AS KRYEMINISTRIT RAMA

September 29, 2013 by dgreca

NGA DALIP GRECA/

Një përfaqësi e Kryesisë së Vatres, i përbërë nga kryetari i Federatës Panshqiptare të Amerikës Vatra, dr. Gjon Buçaj, dy nënkryetarët, zz. Agim Rexha, Asllan Bushati dhe editori i “Diellit”, z. Dalip Greca, bëri të dielën me 29 shtator, një vizitë në zyrën e Konsullatës së Përgjithshme të Shqipërisë në New York.Qëllimi i vizitës ishte për t’i shprehur zotit Dritan Mishto solidaritetin e Vatrës me rastin e shkarkimit të tij nga detyra e Konsullit të Përgjithshëm.

Kryetari i “Vatrës”, dr. Buçaj, e cilësoi shkarkimin para kryerjes së mandatit si befasi dhe shqetësues pse dëmton klimën e bashkëpunimit të nevojshëm për një qeverisje të suksesshme për vëndin dhe që nuk i bën nder as Kryeministrit për këtë akt të pa arësyetuar. Kryetari Buçaj e falënderoi z. Mishto për bashkëpunimin me “Vatrën” dhe me komunitetin në përgjithësi, si dhe për kryerjen e detyrës me përkushtim e profesionalizëm, duke i uruar suksese dhe arritje në të ardhmen dhe duke i siguruar se derën e “Vatrës” do t’a gjejë gjithmonë të hapur e dashamirëse. Vizitorët shprehën, gjithashtu, edhe solidarizimin njerëzor për vështirësitë praktike që në këtë rast do të përballojë familja Mishto, me fëmijë në shkollë.

Shkarkimi i Konsullit të Përgjithshëm Dritan Mishto duket si një veprim jo thjeshtë i nxituar, por i paramenduar dhe i ekzekutuar me turravrap, duke shkelur procedurat ligjore. Në procedurë ka primitivizëm dhe hakmarrje të hapur. Konsulli Mishto nuk e ka mbaruar mandatin e tij, madje duhet më shumë se një vit që ta  përfundonte detyrën. A nuk mund të priste zoti kryeministër edhe një vit për të sjellë mikun e tij të besuar? C’qe gjithë ky nxitim? Pastaj, si mund të shkarkohet pa motiv Konsulli i Përgjithshëm dhe pa e paralajmëruar sipas statusit dhe Kodit të Punës! Më shumë se katër muaj para largimit u mësua lajmi i zëvendësimit të Ambasadorit Amerikan në Tiranë, po së paku Edi Rama të plotësonte kërkesën me minimale për 72 orë.

Urdhëri i shkarkimit shoqërohet nga ultimatumi:”Urdhëri hyn në fuqi menjëherë.”

Nuk po trajtojmë anën njerëzore; a ka familje ky diplomat, a ka fëmijë në shkollë?Sa kohë i duhet që të përgatitet, sa kohë i duhet të bëjë dorëzimet.  Sa kohë i duhet të kryejë procedurat protokollare me homologët, trupin diplomatik dhe shoqatat e organizatat e diasporës shqiptare jo të pakta në numër?

Kryeministri erdhi në New York së bashku me urdhërin e shkarkimit, i cili mban datën 20 shtator. Ka vetëm një fjali ai urdhër ”Zoti Dritan Mishto, Konsull i Përgjithshëm i Shqipërisë në New York, ShBA, të lirohet nga kjo detyrë.” Poshtë emri dhe firma e kryeministrit Edi Rama.

Po motivi i shkarkimit? Në urdhërin e shkarkimit nuk shkruhet asgjë, por Kryeministrit nuk iu durua, e publikoi atë në darkën vjetore të Këshillit Kombëtar Shqiptaro-Amerikan, ku në fjalimin e tij gjeti vend për t’u bërë të ditur shqiptarëve dhe amerikanëve se Konsullin e Përgjithshëm e kishte shkarkuar, duke denigruar publikisht figurën dhe punën e tij, në prezencë të vetë konsullit, bashkëshortes dhe komunitetit në tërësi.

Ka dhe një anë tjetër të kritikushme deklarimi i Kryeministrit në Darkën gala të Këshillit Kombëtar; ajo nuk ishte mbledhje e Partisë Socialiste, ku ai në prani të qindra vetëve, të zyrtarëve të lartë të departamentit të shtetit amerikan, ndihmës sekretarit të shtetit, kongresisteve dhe personaliteve të larta, të hakmerrej ndaj një diplomatit të shtetit, duke thyer edhe rregullat më elemantare të një darke të tillë.

I mbetet organizatorëve të darkës, të cilët duhet t’i kërkojnë ndjesë Konsullit të Përgjithshëm Dritan Mishto, që podium i tyre u përdor për një hakmarrje personale dhe denigrim individual.

Është për të ardhur keq që ky urdhër erdhi në një kohë kur konsulli ishte i përfshirë në axhendën e vizitës së Presidentit Nishani në SHBA. Dhe ai e kreu shkëlqyshëm këtë detyrë së bashku me ambasadorin Gilbert Galanxhi, edhe pse ishte i shkarkuar. Ndoshta kryeminsitri ka dashë t’ia vështirësoi më shumë vizitën presidentit, prandaj e plasi urdhërin sapo zbriti nga aeroplani! Vetëm shqiptarët mund të veprojnë kështu.

Shkarkimi që i është bërë Konsullit ka prapavijë; nga njëra anë paraljmëron fushatën e spastrimeve, nga ana tjetër nxjerr edhe karakterin hakmarrës të Kryeministrit. Përse ka hakmarrje në veprimin e Edi Ramës? Ai ka pasë konflikte personale me Konsullin që prej 13 vitesh.

Historia e përplasjeve ka nisë herët që në vitin 2000. Në atë kohë Edi Rama ishte Ministër i Kulturës dhe Mishto aso kohe kryente detyrën e juristit në Ministri.   Rama e pushon në mënyrë të paligjshme juristin Mishto sepse ai nuk pat pranuar që të firmoste tenderat klienteliste të ish Minsitrit. Ish kryetari i opozitës së asaj kohe, dr, Sali Berisha e denoncoi këtë fakt në Parlament dhe publikoi dosjet.

Përballja do të vazhdonte edhe më pas; z.Mishto, si këshilltar i kandidatit demokrat për Bashkinë e Tiranës në zgjedhjet lokale 2000, denoncoi shkeljet ligjore në veprimtarinë e kandidatit Rama duke ndezur një konflik tjetër personal mes tyre.

Dritan Mishto në vitin 2005 emërohet zëdhënës i kryeministrit dhe shpesh përballej me presionet e Edi Ramës, sidomos gjatë tensionimit të situates, kur qeveria e atëhershme vendosi prishjen e mbikalimit në Zogun e Zi. Kjo situatë u kthye në një kalë beteje mes dy kampeve politike.

Inati dhe vendimi për hakmarrje totale ndaj z. Dritan Mishto duket se Kryeministri Rama e mori në Mars të vitit 2010, kur atëherë kryetari i Opozitës e kishte  bojkotuar Parlamentin, erdhi në SHBA dhe mbajti një fjalim në Institutin e Paqes në Washington DC, në prani të zyrtarëve të lartë të Departamentit të shtetit, Kongresit, etj. Në emër të institucioneve shqiptare flet qetësisht diplomati Mishto, duke parashtruar fakte të cilat errësuan prezantimin e Ramës, nervozizmi i të cilit arriti në atë masë saqë deklaroi publikisht se Dritan Mishto  ishte një kopje e shëmtuar e Kryeministrit Berisha. Ky debat personal nga ana e Edi Ramës  duke e futur diplomatin Mishto në tabelën e qitjes së kundërshtarit politik përfundoi me kërcënimin e Edi Ramës në raport personal dhe jashtë cdo etike: “do ta shohësh kur të vij unë në pushtet se cfarë do të ndodhë”.

Rama e mbajti fjalën e mbrapshtë. Si fitues i zgjedhjeve të qershorit 2013, ai e filloi të parin shkarkim me Konsullin e Përgjithshëm Mishto. Akti është vërtetë qyqar, hakmarrës dhe tepër primitive për një kryeministër.

Në logjikën juridike dhe logjike duket se Kryeminsitri Rama ka shkelë cdo rregull. Vendimin Nr. 139, Datë 20 Shtator 2013 është firmosur nga kryeministri Edi Rama, kur sipas të dhënave rezulton se ai ka dalë jashtë kufirit shtetëror në orën 4.30 të mëngjesit. Pra, dikush firmos kur Kryeministri është në avion? Kur e ka firmosur Kryeministri këtë shkresë? Në cilin vend e ka firmosur, pasi në bazë të ligjit funksioni i kryeministrit në aspektin e firmosjes së shkresave zyrtare ushtrohet në selinë e kryeministrisë?

Me një hakmarrje personale të detajuar, Kryeministri prish edhe atë praktikë të Ministrisë së Jashtme  për kthimin e diplomatëve: Kryeministri Rama i ndërpret mësimin fëmijës së mitur 7 vjecar të diplomatit dhe humbjen e vitit shkollor. Hakmarrja e Kryeministrit Rama ndaj diplomatit Mishto bie kësisoj edhe mbi familjen e tij.

E pra, Kryeministri Edi Rama na e tregoi të gjithëve, në mes të Nju York-ut, në kryeqendrën e demokracisë se kur bëhet fjalë për hakmarrje ai nuk pyet as për ligjin, as vendin ku mban fjalimin, as për pjesëmarrësit, as për miqtë e huaj e të nderuar dhe për asgjë, përvec plotësimit të vendimeve të tij personale.

Kryeministri duket se e ka nsiur ta keqeverisë Shqipërinë tonë. Vendet e punës të premtuara me shumicë ai po i përllogarit duke shkarkuar kundërshtarët politik, për t’i zëvendësuar me militantët e vet. Provokimi me heqjen e fotografisë  së kreut të shtetit nga zyrat e shtetit, nuk premton asnjë sinjal pozitiv, asnjë ndryshim për përmirësimin e klimës së bashkëpunimit me opozitën. Shkatërrimi i Gardës , është një tjetër precedent, që nuk dërgon sinjale pozitive për institucionet shqiptare. Listës së konsujve të shkarkuar, përvec Dritan Mishtos, i janë shtuar këto ditë edhe:Konsullja në Milano, Nausika Sapiha, konsulli Jako Dako në Janinë, Riza Poda, konsull i përgjithshëm në Selanik, Bashkim Bekteshi, konsull në Bari, Ermal Muça, konsull në Stamboll.Ngadalë zoti kryeminsitër, e ke marrë me vrap!(Ne Foto: Nga e majta: dr. Gjon Bucaj, Agim Rexhaj, Asllan Bushati dhe Dritan Mishto)

 

 

Filed Under: Analiza Tagged With: dritan Mishto, Perfaqesia e Vtares, tek Konsulli

Marrëveshjet shekullore Turko-Serbe për shfarosjen e Shqiptarëve!

September 29, 2013 by dgreca

Shkruan: Fahri XHARRA/

Shqiptarët ishin gjithmonë halë në sy për pushtuesit sllav dhe osman dhe më vonë gjatë shekujve i të dyve . Në fillim ndarës e më vonë në bashkëpunim i kushtëzonin shqiptarët që të kalojnë në serb-ortodoks ose në musliman-turk . Metodat ishin nga më të ndryshmet , nga ato të dhunës e të vrasjeve e deri në ato të joshjeve të posteve dhe të pasurisë.

Fanatizmi serb dhe racizmi i tij anti-shqiptar së bashku me anti-shqiptarizmin turk, herë veçmas e herë së bashku; bile edhe sot është aktiv…“ Këmbëngulja për t’mos u shkëputur nga thelbi i së keqes, do të çonte herët a vonë te e vërteta e hidhur se gjithmonë është e njëjta Serbi “(Ismail Kadare – Mbi krimin në Ballkan). Serbët nuk janë aq kokëkrisur heroikë siç e reklamonin vetën. “Nuk është fort e besueshme sidomos, po të vihej re flirti i këtyre me vendet arabe dhe veçanërisht me Turqinë. Njoftohej se në kohët e fundit Ankaraja i bën lavdërime presidentit serb Boris Tadiçit, si një paqeruajtës rajonal… Pra , serbët kur kishin interes dhe në këtë rast interesi kryesor ishte mosnjohja prej vendeve myslimane e Kosovës dinin fare mire të hiqnin dorë edhe nga krenaria krishteromadhe dhe të vinin deri te gjysmëmuslimanizmi i tyre” (Ismail Kadare , Mbi krimin në Ballkan).

Se si sllavizimet dhe turqizimet e shqiptarëve ishin të vazhdueshme dhe në bashkëpunim në mes të serbëve dhe osmanëve, tregon letra e të dërguarit Francez në Shkodër Louis Heckart e shkruar shtetit të tij me 24.07.1880: “Zoti Corti besonte se do të ishte më e kuptueshme që Katolikët shqiptarë të pranonin dominimin malazias se sa ata mysliman, por se doli e kundërta” (letër në Arkiva e luftës Seria Nr. 1872-1919, Francë.) Këtu ishte ndikimi turk te shqiptarët mysliman. Qëllimi i bashkëpunimit serbo-turk për ndërrim të shqiptarëve ishte fokusuar te shqiptarët katolik sepse të tjerët veç ishin myslimanizuar.

“Nuk më befasonte që serbët e urrenin islamin por u gurëzova kur e pashë që ata e urrenin edhe kishën tjetër të Krishterë. Nuk e pritja që katolikët shqiptarë ishin më shumë të urryer nga sllavët se myslimanët ( E.Durham, Londër 1920). ”Urrejtja serbo-ortodokse ndaj katolikëve u pa me 1913 në Luftën Ballkanike kur Malaziasit në emër të çlirimit të krishterëve e sulmuan kishën shqiptare të Mazrekut duke shkatërruar çdo gjë bile edhe freskat e të shenjtërve në muret e kishës (E. Durham). “Me 1913 një numër jo i vogël ushtarësh të prirë nga një Pop Ortodoks e rrjepën për së gjalli deri në vdekje Luigj Palin, prift françeskan shqiptarë nga Gjakova, sepse nuk kishte pranuar të kryqëzohej në ortodoks (E.C. Helmreich, The Diplomacy of Balkan Wars, 1983 Harward)

Me 20 Mars 1913, gazeta “Reichpost” shkruante: Ne rrethin e Janjeves mbi 400 vjet nga sot, rreth 8000 Shqiptar Katolik, të ashtuquajtur Laraman apo Katolik te Fshehur, jetonin aty. Kur mbërritën Serbet, me qindra nga këta Laraman deshtën që haptazi të deklarohen që janë Katolik. Kur përfaqësuesi i shtetit serb të instaluar rishtas dëgjoi për këtë, tha: “Ose mysliman ose Ortodoks. Jo katolik!”. Numër i panumëruar i Katolikëve ishin vrarë ne Ponoshec, nga dora e sllavit (rrethi i Gjakovës). Afër Zhurit (rrethi i Prizrenit), kryetari i fisit ishe vrarë e thërrmuar nga shteti, mu pse ishte Katolik. E njëjta gjë ndodhi edhe në Gjakovë në famullinë e Nikajve, kur mbi 70 Katolik u vranë nga malazezet”.

Gazeta e kohës, “Neue Freie Press” me 20 Mars shkruan: “Me 7 Mars, soldateska e prirë nga një pop Ortodoks,në dhe rreth Gjakovës deshtë me forcë të konvertoj Popullatën katolike në besim Ortodoks. Mbi 300 vetë, gra, burra dhe fëmijë nën kërcënimin me vdekje duheshin të konvertoheshin. Popi Ortodoks iu tha: “Ose nënshkruani deklaratën se e keni pranuar fenë e vërtetë ose këta ushtarë të Zotit, do i dërgon shpirtrat e juaj në ferr”.

Te gjithë e nënshkruan përveç Patër Angjelit. rezultati ishte skena më trishtuese e paparë në atë shekull”( www.albanianhistory.net)

Me 1919 qeveria jugosllave “nënshkruante” çdo akt ndërkombëtar kundër diskriminimit. Por persekutimet ndaj katolikëve kosovarë vazhdonin. Në Shkup patriotin shqiptarë , të atin e nënës Terezë e helmuan serbët.

Serbët e shihnin rrezikun në shqiptarët katolik se për ata mysliman ishin planet tjera. Me 1929 u vra At Shtjefen Gjeçovi një françeskan shumë i respektuar nga shqiptarët. Edhe pse K. Jereqek i përshkruante shqiptarët “popull i vjetër me kulturë qytetare; edhe pse organizimi qytetar ishte i rëndësishëm edhe për Ilirët; sllavët medoemos e bënin sllavizimin, e turqit turqizimin e shqiptarëve, herë ndaras e herë në bashkëpunim.

Akademik Mark Krasniqi në “Gjurmë e gjurmime” (Rilindja,1979) shkruan për këtë: “Milan Rakiçi (1876-1938) zë një vend të spikatur në historinë e letërsisë serbe. Rakiçi ka qenë me profesion diplomat, kështu që për një kohë të gjatë ai ishte Konsull i Serbisë edhe në Prishtinë, ku “udhëhiqte punët e aksionit nacional, kujdesej për serbët që pësonin zullumin e turqve e të shqiptarëve”. Rakiçi ishte në shërbimin diplomatik në Prishtinë mu në kohën kur lëvizja kombëtare shqiptare kishte marrë përmasa të mëdha të luftës politike e të armatosur kundër pushtetit turk, për liri e pavarësi. Milan Rakiçi shquhej jo vetëm në fushën diplomatike , letrare por edhe me angazhimin e popullsisë serbe të këtyre anëve që të bashkëpunojnë me ushtrinë turke kundër kryengritësve shqiptarë. Rakiçi “kujdesej” shumë për manastirin e Graçanicës. Sipas studiuesit Pero Sliepçeviç është vërtetuar se nga numri shumë i madh i kishave të vjetra serbe vetëm një pjesë fare e vogël e tyre i kanë ndërtuar serbët, emri i të cilëve është shkruar në to. Serbët nuk kanë pasur fare traditë të vetën as në ndërtimtari e as në art e kulturë (Stare Srpske Zaduzhbine, Beograd 1934). Manastiri i Graçanicës ekzistonte dhe kryente shërbimet fetare edhe para ardhjes së sllavëve në këto anë (V. Petkoviç, Pregled Crkvenih Spomenika, Beograd 1950).

Në vitet para pavarësisë në parlamentin e Turqisë thuhej: “Rreziku më i madh i Turqisë, nga të gjitha kombet që jetojnë në perandorinë tonë janë shqiptarët; është frikë e madhe nga ky të mos zgjohet nga gjumi i rëndë, të mos mëkëmbët, të mos marrë diturinë në gjuhën e vet sepse atëherë e morri lumi Turqinë. (Jusuf Buxhovi, Nga Shqipëria Osmane te Shqipëria Evropiane). Kurse, ditën që ushtritë serbe do të sulmonin Kosovën gjenerali famëkeq Jankoviç do të drejtonte një proklamatë shqiptarëve me titullin simbolik “T’on fiseve n’ Shqipni – or vllazni”, në të cilët thuhej se “Vijmë në emër të Allahut që t’i jepet fund zullumit të turkut që për 500 vjet bashkërisht ka rëndu dy popujt … për të çliruar vendin tonë të përbashkët dhe se shqiptarët do të munden me e rujtë fenë dhe zakonet si i kanë pasun..”

(Foto :Petrit Grezda)

Filed Under: Featured Tagged With: Marreveshja shekullore, turko-serbe

  • 1
  • 2
  • 3
  • …
  • 62
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT