Archives for September 2013

Lulzim Basha: PD, promotore e integrimit, por Rama të kthehet nga Brukseli me mend në kokë

September 17, 2013 by dgreca

Të heqë dorë nga urrejtja ndaj opozitës/

TIRANE- Kreu i PD-se, Lulzim Basha, duke garantuar Brukselin dhe qytetaret se forca qe drejton nuk do te jete kurre pengese per integrimin e vendit, i ka bere apel kryeministrit Edi Rama te kthehet me mend ne koke dhe te heqe dore nga urrejtja ndaj opozites.

Ne nje deklarate per mediat, Basha ka theksuar se PD ka qene e do te vazhdoje te jete promotore e integrimit dhe do votojë cdo ligj e akt qe lidhet me te.

“Sot PD kërkon nga Rama që ta lexojë drejt e të reflektojë pa humbur kohë mesazhin për fatin e vendit në be dhe rolin përbashkues që Tirana zyrtare duhet të luajë në marrëdhëniet me fqinjët në Kosovë, Maqedoni, si një këshillë ndihmuese dhe qortuese për startin plot qëndrime përcarëse dhe konfliktuale në detyrën e tij si KM”- tha Basha.

Në vijim deklarata e plotë e Kryetarit të Partisë Demokratike Lulzim Basha

Kryeministri Rama mori në Bruksel, mesazhin e qartë për të bashkëpunuar ngushtë me opozitën e vendit të tij.

Në emër të Partisë Demokratike dua të falenderoj miqtë dhe partnerët e Shqipërisë në Bashkimin Europian për këtë mesazh kuptimplotë dhe për vendosmërinë e tyre konstante në mbështetje të aspiratave europiane të popullit shqiptar.

Me këtë rast dua të siguroj përfaqësuesit më të lartë të Bashkimit Europian në Bruksel, sikurse kemi siguruar qytetarët dhe Kuvendin e Shqipërisë këto ditë, se opozita e re shqiptare nuk do të jetë në asnjë moment pengesa dhe problemi i integrimit të vendit në BE, se do të jemi promotorë, siç kemi qenë në qeveri, se do të votojmë çdo ligj dhe akt shkon në përmbushje të kritereve të integrimit.

Ndërkaq sot, Partia Demokratike kërkon nga zoti Rama që ai ta lexojë drejt dhe të reflektojë pa humbur kohë rreth këtij mesazhi thelbësor për fatin e integrimit të Shqipërisë në Europë dhe për rolin përbashkues që duhet të luajë Tirana zyrtare në marrëdhëniet me faktoret politikë shqiptarë në Kosovë, Maqedoni dhe në trevat e tjera.

Ta lexojë jo si një mesazh rutinë por para së gjithash si një këshillë ndihmuese dhe qortuese për startin plot qëndrime përçarëse e konfliktuale të zotit Rama në detyrën e tij si kryetar i këshillit të Ministrave.

Zoti Rama i shpalli luftë opozitës në daljen e tij të parë në foltoren e Kuvendit, duke provokuar largimin e saj nga seanca.

Një ditë më pas provokoi braktisjen e Kuvendit të Kosovës nga opozita e Kosovës me qëndrimet e tij ideologjike përçarëse të stampës së vjetër ndaj figurës së ndritur të arkitektit të pavarësisë së Kosovës, Presidentit Ibrahim Rugova.

Në harkun e njëzet e katër orëve provokoi braktisje nga dy opozita kombëtare, një rekord që nuk e ka asnjë kryeministër.

Në vend që të nxirrte mësime përgjatë debatit parlamentar, zoti Rama e thelloi më tej luftëshpalljen ndaj opozitës me deklaratën e tij paprecedent se opozita nuk ka parë akoma se ç’është dhuna, deklaratë nga e cila nuk është tërhequr ende.Në vrapin e tij drejt godinës së qeverisë, akoma pa u tharë boja e firmës së betimit para Presidentit të Republikës, nxitoi të hiqte portretin e tij në shkelje flagrante dhe përçarëse të Kushtetutës, etikës, dhe bonsensit.

Kjo nuk është rruga për të shkuar në Europë.

Shqiptarët nuk harrojnë se Edi Rama bllokoi integrimin e vendit si opozitar kundër qeverisë.

Me veprimet konfliktuale dhe përçarëse që po kryen ai po rrezikon të bllokojë përsëri, kësaj radhe si qeveritar kundër opozitës.

VIZITA E KRYEMINISTRIT RAMA NE BRUKSEL

September 17, 2013 by dgreca

Në fjalimin e parë përpara Komitetit të Jashtëm në Parlamentin Europian si Kryeministër i Shqipërisë, Edi Rama ka shtruar domosdoshmërinë e rifitimit të kohës së humbur për realizimin e ëndrrës europiane, integrimin në BE. Duke folur në seancën me temë

“Shqipëria, situata post zgjedhore dhe perspektiva”, Rama nënvizoi se nuk ka dyshim se gjatë ketyre viteve Shqipëria ka pasur sukses, por sipas tij dhe ambicia ka qenë më e madhe se progresi i arritur deri tani dhe kjo ambicie do të na çojë drejt së ardhmes duke mësuar nga leksionet e kaluara.

“Është një moment i ri dhe ne besojmë se me ndihmën tuaj dhe të Parlamentit Europian, partnerë të Shqipërisë dhe rajonit në Europë ne mund të përfitojmë shumë nga koha e humbur. Nuk ka dyshim se gjatë ketyre viteve Shqipëria ka pasur sukses, por dhe ambicia ka qenë më e madhe se progresi i arritur deri tani dhe kjo ambicie do të na çojë drejt së ardhmes duke mësuar nga leksionet e kaluara” deklaroi ai.

Në këtë kontekst, ai ka siguruar se qeveria e re që ai drejton do të punojë për të përmbushur atë që populli shqiptar ka kërkuar më 23 qershor, anëtarësimin e Shqipërisë në familjen europiane me të drejtat dhe detyrime e plota të saj.

“Unë besoj se populli shqiptar ka votuar për ne, një rezultat jo vetëm i nevojës për të ndryshuar Kryeministrin me një tjetër, disa Ministra me disa të tjerë, por kërkoj një ndryshim për të ecur përpara. Kjo na bën të gjithëve shumë të ndërgjegjshëm për faktin se jemi në një pozitë të tille, jo se kush jemi ne, por për atë që populli ka nevojë, dhe për atë që populli mendon se ne mund të bëjmë” tha Rama.

Kryeministri Rama ka folur edhe lidhur me sigurinë e rajonit në terësi, duke garantuar eurodeputetët se problemet e Shqipërisë me fqinjët do të jenë në konceptin 0.

“Në politikën tonë të jashtme dhe si shtet, Shqipëria ka qenë një ndër vendet më të qendrueshme dhe e pandikuar nga ndryshimi i pushtetit. Por në të njëjtën kohë, është dëmtuar kohët e fundit nga ethet nacionaliste. Për ne politika e jashtme do të jetë politika e problemeve me fqinjët” theksoi Kryeministri Rama.

Kukan: Zgjedhjet treguan maturimin e politikës, pa dialog s’mund të ketë përparim

Ndërkohë eurodeputeti Eduard Kukan vlerësoi rolin e Qeverisë së larguar lidhur me përpjekjet për integrimin në BE, ndërsa shprehu bindjen se qeveria e re do të mund ta çojë përpara arritjen e këtij objektivi. Duke i konsideruar zgjedhjet e 23 qershorit një test të kaluar me sukses, Kukan kërkoi nga Kryeministri dhe qeveria e tij të lejojnë PE të japë ndihmën e tij në këtë drejtim.

“Mendoj se është e rëndësishme dhe e duhur për të përmendur dhe për të vlerësuar punën e Qeverisë që është larguar përsa i përket përpjekjeve për integrimin në BE. Situata politike ka qenë për një kohë të gjatë në vëmendjen e qeverive europiane. Dhe mendojmë se Qeveria e re do të sjellë arritje në këtë drejtim. Zgjedhjet e 23 qershorit ishin një test për demokracinë e Shqipërisë. Shqipëria e ka kaluar këtë test.Ka patur anëtarë të parlamentit që kanë treguar përgjegjshmëri për vëzhgimin e tyre. Kemi parë që integrimi ka qenë në axhendën e fushatës zgejdhore dhe kjo ka qenë shumë e rëndësishme. Zgjedhjet në përgjithësi kanë qenë kompetitive, ka pasur disa gabime, por përgjithësisht ishin zgjedhje të mira dhe mbi të gjitha, tranzicioni i pushtetit shkoi mirë, që të humburit e zgjedhjeve pranuan rezultatin. Pa dialog të vërtetë politik do të jetë e vështirë shumë që të ecim përpara. Zhvillimet e deritanishme kanë treguar se Qeveria e re është e gatshme ta bëjë këtë. Unë uroj qe në të ardhmen të shikojmë fakte dhe prova për këtë. Mesazhi im është që të themi se Parlamenti Europian ka qenë gjithmonë mbështetës për zhvillimet në vendin tuaj, ndaj ju lutemi të na lejoni tju ndihmojmë sa më shumë të kemi mundësi.”

Eurodeputetet pyetje ne drejtim te Kryeministri Rama

Në vijim eurodeputetët e pranishëm në seancë kanë drejtuar një sërë pyetjesh në drejtim të Kryeministrit të vendit, ku vlen të theksohet se kanë dominuar ato sa i përket përqasjes që do të ketë qeveria e majtë në raport me politikën e jashtme, në mënyrë të veçantë me fqinjët. Në vijim pyetjet dhe përgjigjet e dhëna nga Kryeministri Rama.

SALAMAN: Në emër të Partisë Popullore Europiane ju përgëzoj për rezultatin dhe për tonin konstruktiv të përdorur në këtë komision. Ju po mendoni edhe për atmosferën e krijuar në parlamentin tuaj. Përsa i i përket perspektivës europiane të vendit tuaj, marrëveshjes për vizat dhe aplikimit për të qenë vend anëtar i BE-së, çështja është se në çfarë mase do të përpiqeni që të përfshini të gjithë shoqërine, popullin e vendit tuaj për të ecur drejt BE-së dhe deri në ç’masë do të përfshini opozitën në këtë projekt, që ka nisur me zgjedhje të lira politike? Si i shikoni zhvillimet të marrëdhëniet mes Qeverisë tuaj dhe Qeverisë së kaluar dhe me shoqërinë civile në vendin tuaj?”
PETERLET: Mendoj se e kuptoni se sa i rëndësishëm është uniteti politik për Shqipërinë. Si do ta përcaktoni sa më shumë që të jetë e mundur nga ana juaj?

PACK: Ju e dini se tonet në Parlament duhet të qetësohen pak. Nëse vazhdoni me mënyrën sesi e keni nisur sot, do të tregoni një shembull të mirë. Mendoj se populli shqiptar është rritur dhe për këtë ju them të bëni punën tuaj, të mos ktheheni mbrapa. Ne s’do jemi mësuesit tuaj.

BOSHTINARO: Rumania ofron mbështetjen për Qeverinë tuaj në integrimin në BE.

GOMEZ: Bazuar ne eksperiencat e mëparshme do të na tregoni një praktikë gjithëpërfshirëse në Shqipëri. Do t’ju pyesja për marrëdhëniet me fqinjët dhe problemet që duhet të zgjidhni. Po kështu është lufta kundër korrupsionit, që nuk është një problem thjesht kombëtar. Si do ta zgjidhni këtë problem?

GIANNAKOU: Diçka që është e rëndësishme për vendet që aplikojnë në BE është marrëdhënie me fqinjët. Mendimi juaj për vendimin për marrëveshjen për ujërat. A mendoni se kjo nuk është e rëndësishme për marrëdhëniet me Greqinë? Cili është qendrimi juaj për marrëdhëniet me Greqinë?

FAJON: Besoj se Shqipëria merjton një shoqëri demopkratike. Si do ta zgjidhni priblemin e papunësisë së të rinjve? Sa i takon korrupsinit, a keni ide të qarta dhe konkrete se si do të zgjidhni këtë problem?

CUFLIN: Si mendoni t’i zgjidhni çështjet me vendet e rajonit? A mendoni se do të këtë vertet një Shqipëri më të madhe?

Rama u përgjigjet eurodeputetëve: Kërkojmë një Shqipëri të orientuar drejt integrimit të vendit, presim bashkëpunimin e opozitës për disa reforma

Kemi numrin më të madh të grave të përfshira në qeverisje dhe mendojmë se qeverisja jonë është në rrugën e duhur. Sa i takon pyetjes për kufijtë, ne jemi të bindur që kufijtë duhet të jenë atje ku janë, por mendoj se nuk duhet të jenë një pengesë jo vetëm mes shqiptarëve, por edhe mes vendeve fqinje.

Janë një sërë detyrimesh dhe reformash që duhet të plotësojmë për të përmbushur hapat e duhur.Shumë njerëz mendonin se pavarësia e Kosovës do të ishte shkatërrimtare për rajonin, por rezultoi e kundërta, pasi të mos njohësh Kosovën është nonsens, dhe besoj se një njohje e plotë e Kosovës, nuk është vetëm gjëja e duhur për t’u bërë për një vend, por është gjëja e duhur për rajonin dhe Europën.Sa i takon peytjeve rreth luftës ndaj korrupsionit, unë besoj se korrupsioni dhe krimi i organizuar nuk është diçka kombëtare, por diçka më e gjerë. Ndaj duhet që politika në këtë drejtim të jetë e bashkërenduar. Nevojitet modernizim i agjencive dhe i shërbimeve. Korrupsioni endemik që vuan Shqipëria ka të bëjë më mungesën e shërbimeve, mungesën e shtetit afër popullit dhe në shërbim të tij.

Sa i takon integrimit të Shqipërisë në Bashkimin Europian, mendoj se ministrja e re e Integrimit ka një axhendë ambicioze, dhe do të ketë të gjithë mbështetjen tonë, jo vetëm për dialog mes partive, politikës, dhe shoqërisë, por edhe do të nxisë procesin e integrimit europian. Është e nevojshme që të merren reformat e duhura. Është e nevojshme që reformat t’i marrim së bashku. Do t’i ftojmë të gjithë të marrin pjesë. Do të veprojmë me shpejtësi në procesin e plotësimit të reformave. Për shembull me reformën administrative. Do thoja se problematike në Shqipëri është edhe çështja e pronave. Kemi pronarë që nuk kanë marrë pronat e tyre apo shpërblimet për to. Kemi pronarë të rinj që u janë premtuar legalizimet prej 20 vitesh. Ndërtesat e paligjshme janë kthyer në një epidemi. Kemi qytetarë që punojnë tokat, por nuk kanë një certifikatë për to.

Për t’iu përgjigjur mikes tonë greke, dua të them se politika jonë e jashtme do të thotë të mos kemi asnjë problem me asnjë fqinj, përkundrazi do përpiqemi të zgjidhim çdo problem nga e kaluara. Ne do të luftojmë për një Shqipëri totalisht të orientuar nga politikat europiane. Mjafton të bëni atë që keni bërë deri më tani, ky parlament është shumë i respektuar në opinionin tonë publik, zëri juaj është dëgjuar dhe ju premtoj se do të vazhdojë të dëgjohet edhe në të ardhmen. Ndërsa lidhur me shqetësimin e Ministrit, aleat i Maqedonisë, dua t’i përgjigjem shkurt: Nëse je mik i Maqedonisë, je mik edhe i Shqipërisë.Dhe për të përmbyllur me besimin se i jam përgjigjur pyetjeve tuaja, do të shtoja se do të lëmë pas problemet me fqinjët.

Schultz do të vizitojë Shqipërinë. Rama: Marrim statusin brenda dhjetorit

Pas seancës së pyetjeve në komisionin e Jashtëm të Parlamentit Europian, Edi Rama është takuar me presidentin e PE , Martin Schultz,i cili do të vizitojë shumë shpejt Shqipërinë.

I pyetur se kur pritet që Shqipëria të marrë statusin e kandidatit për ne BE, Schultz u përgjigj: “Folëm për zhvillimet ekonomike dhe politike në rajon. Dëgjuam Edi Ramën për situatën në rajon për zhvillimet politike në Kosovë dhe ndamë pikëpamjet për ndërtimin e paqes në rajon. U kënaqëm për ato që dëgjuam dhe na u dukën inkurajuese. Si president i PE-së, ramë dakord që të kryejmë një vizitë në Shqipëri në kohën më të duhur. E falënderoj zotin Rama.Stefan Fyle po bën të pamundurën për të ndërmarrë hapat e duhura. Është e pamundur të caktojmë dhe parashikojmë afatet. Qeveria e re ka zgjedhur një titull, “Qeveria për Aleancën Evropiane”, mendoj se është titulli është i zgjedhur vendi ka perspektivë të vecantë. Duke e pare edhe ne zhvillimet e fundit rajonale dhe duke pare zhvillimet ne Shqiperi, kam besim se kjo nuk do te zgjase shume”tha Schultz.

Ndërkohë kryeministri Rama shprehu bindjen e Shqipëria brenda dhjetorit do të marrë statusin e vendit kandidat.Ndërsa u shpreh se Qeveria e re ka mandat për ndryshime, Rama siguroi presidentin e PE-së se do i japë opozitës demokratike ato të drejta që socialistëve iu mohuan.

“Erdhëm në ditën kur u hapën shkollat dhe nuk isha atje, por erdha këtu si njeri që duhet të bëjë detyrat e Shqipërisë për të marrë vlerësimet dhe për tu bërë pjesë si anëtarë me të drejta të plota. Risigurova presidentin sic sigurova dhe Komisionin e Jashtëm të PE-së ne kemi mandat për ndryshime duke nisur që nga puna jonë për ti dhënë opozitës atë c’ka na mohoi ne. Për të ecur më pas me reformat kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Jam i lumtur që presidenti i i PE do të vijë të vizitojë Shqipërinë para se të mbarojë mandatin e tij dhe do i japim rezultatet e para të ASHE.Kam besim se filozofia jonë e qeverisjes është e drejta bazuar jo vetëm në atë cka bëjmë që evropiane të njohë progresin tonë, por që progresi ta bëjë Shqipërinë vend evropian. Integrimi evropian nuk është një udhëtim për në Bruksel, por udhëtim në veten tonë për të zbuluar energjinë pozitive dhe për të shndërruar Shqipërinë në vend me standarded evropiane dhe sapo ta bëjmë do të njihet nga Brukseli. Jam i bindur që do të marrim statusin e vendit kandidat brenda dhjetorit”, u përgjigj Rama.

Barroso takon Ramën: E ardhmja e Shqipërisë është në BE, por realizoni reformat

Presidenti i Komisonit Europian Jose Manuel Barroso ka ndezur shpresat për shqiptarët duke deklaruar se vendi ynë ka shanse reale për të marrë statusin e kandidatit për në BE brenda këtij viti, por për këtë ka lënë edhe detyrat e qarta.

Deri në muajin tetor, Shqipëria duhet të ketë shënuar progres real në luftën ndaj korrupsionit dhe krimit të organizuar.

Apeli i drejtëpërdrejtë është bërë fill pas takimit të presidentit të KE-së me kryeministrin Edi Rama.

“Unë mendoj se Shqipëria mund të arrijë statusin e kandidatit këtë vit, por kjo kërkon ende disa përpjekje. Ne e kemi bërë të qartë që për të rekomanduar statusin, Shqipëria duhet të bënte progres në disa reforma dhe hapat e duhura u bënë në reformën në drejtësi, atë të administratës publike si dhe rregulloren e Kuvendit. Fakti që zgjedhjet u konsideruan të lira dhe të drejta, ishte diçka shumë e rendësisme për vlerësimin e progresit. Por në progress raportin e tetorit ne do të marrim në konsideratë aksionet e Shqipërisë për luftën ndaj korrupsionit dhe krimit të organizuar. Nuk kemi kohë, javët e ardhshme janë kritike nëse doni të arrini këtë vit statusin. Gjithçka varet nga çfarë do të bëjë Shqipëria” është shprehur Barroso.

Kreu i ri i qeverisë shqiptare Edi Rama u shpreh tejet optimist duke deklaruar se marrja e statusit brenda këtij viti është një objektiv i arritshëm, duke kërkuar në këtë proces edhe mbështetjen e opozitës.

Megjithatë, sipas Ramës, sfida që duhet të fitojë Shqëpëria është hapja e negociatave për anëtërësim në BE.

“Po ka çështje të mbetura. Procesi i integrimit nuk nis me këtë qeveri. Qeveritë e kaluara kanë bërë sa mundën dhe ne duhet të bëjmë punën tonë. Kemi besim se do të arrijmë objektivin me mbështetjen e KE-së, qytetarëve shqiptarë dhe mbështetjen e opozitës. Besoj se duhet të punojmë fort me objektivin e hapjes së negociatave si moment real kur vendi do të jetë në një nivel të ri mundësish” tha Rama.

Rasmussen:Shihni drejt së ardhmes, jo pas. Rama:Do jemi në lartësinë e NATO-s

Axhendën e takimeve në ditën e dytë të vizitës zyrtare në Bruksel, Edi Rama e nisi me një takim me sekretarin e përgjithshëm të NATO-s Anders Fogh Rasmussen, i cili porositi kryeministrin e ri të shikojë drejt së ardhmes dhe jo të shkuarës.

“Fakti që ju keni zgjedhur të jeni ketu, në fillim të mandatiti tuaj qevrisës, tregon për vendosmërinë tuaj personal karshi aleancës. Shqipëria përbën një kontribut të rëndësishëm për NATO-n. Kjo është një kohë shprese dhe mudësish për Ballkanin Perëndimor. Është një kohë që duhet shfrytëzuar për të ndërtuar të ardhmen dhe jo për të parë të shkuarën. Ne kemi nevojë të punojmë më ngushtë me njëri tjetrin” u shpreh Rasmussen.

Ndërkohë kreu i qeverisë Edi Rama shpreh angazhim se Shqipëria do të vijojë të përmbushë të gjithë detyrimet e anëtarësimit të saj në NATO.

“Shqipëria do të vijë të jetë pjesëtare e kësaj organizate. Na është është dashur një kohë e gjatë për tu bërë pjesë në NATO. Kemi marrë të gjitha përgjegjësitë për të kryer këtë detyre, ne do të bëjmë më të mirën për të mbajtur lart reputacionin e kësaj organizate”, theksoi Rama.

MASHTRIMI…

September 17, 2013 by dgreca

“Një e keqe bëhet edhe më e keqe, nëse ajo mbrohet”- Ainshtajni

Shkruan: Fahri Xharra/

Dr. Ignac Zemelvaisi i njohur si “ babai i kontrollit të infektimit”, ishte një mjek Hungarez i cili u doktorua në Vjenë me 1844. Kurse si asistent në repartin e lindjeve në të madhin “Allgemeine Krankenhaus” të Vjenës u emërua më 1847. Në këtë qendër të madhe spitalore Universitare vdekshmëria e nënave në lindje ishte shumë e madhe në shkallën prej 13-18 %.Paramendoni në 100 nëna të reja ,13-18 të vdesin gjatë lindjes. Shkenca mjekësore tradicionale e kohës kërkonte që për çdo simptomë të kishte një mjekim të veçantë, p.sh. pezmatimi konsiderohej si tepricë gjaku dhe ai ose nxirrej ose të sëmurit i lëshoheshin shushunjat. Vdekshmëria e lartë e shtatzënave dr. Zemelvaisit me nguti iu bë një ide që do hulumtuar dhe zgjidhur. Ai fillon të njësoj çdo gjë dhe të standardizojë çdo faktor që kishte të bënte me të shtruarat në pavijonet e lindjes. Edhe pse futi standarde të reja, duke filluar që nga pozicioni i lindjes, ajrosja, ushqimi, si dhe pse analizoi çdo mundësi, nuk arriti të gjente zgjidhje, vdekshmëria nuk (mund) binte. Spitali i përgjithshëm (Allgemeine Krankenhaus) , ishte edhe mësonjëtore dhe kërkimore, shumë nga mjekët e kalonin një pjesë të madhe të kohës duke studiuar, hulumtuar dhe praktikuar anatominë mbi kufomat, siç ndodh edhe sot dhe pjesën tjetër të kohës me nënat e shtruara për lindje në spital. Ishte koha kur nuk dihej ende asgjë për mikrobin. Shkenca e kohës kishte njohuri vetëm për pasojat e sulmit të mikrobit.
Nga vëzhgimet e mëdha dhe përqendrimi i madh në punë dhe me dëshirë të zjarrtë prej mjeku, për zbulimin e së vërtetës ai mbërriti në përfundim se nga kufomat “grimcat” barteshin, me duar të mjekëve në trupin e nënave para dhe pas lindjes. E vetmja gjë që e ndryshoi gjendjen ishte urdhri për dezinfektimin e duarve me tretje klori dhe gëlqereje. Mjekët nuk e dinin se vetë ata ishin bartës së sëmundjes vdekjeprurëse dhe se parandalimi i tyre ishte i mundur vetëm me një veprim të thjeshtë (për sot), dezinfektimi i duarve. E gjithë kjo mbasi u zbulua shkaktari i cili u emërtua “mikrob”. Vdekshmëria ra, në 2%. Por ç’ndodhi më tutje?
Shkenca e kohës ishte shumë e kufizuar. Njerëzit mendonin se dinin mjaft dhe në këtë mënyre ishin të vetë mashtruar. Për çudi edhe udhëheqësi më i lartë i spitalit dhe shumica e mjekëve bënin pjesë në të ashtuquajturin “rrethi i mashtrimit” dhe kurrsesi të dilnin nga ai e t`i jepnin rast Zemelvaisit dhe shkencës një mundësi për të ecur përpara!
Ç`është “vetëmashtrimi” ? Në librin e Bachut, kjo analizë psikologjike shpjegohet mirë. (“ Të menduarit dhe besimi në vetëmashtrim”, Bach 1997) Një njeri e mashtron vehten sepse për një kohë të gjatë nuk e din se është i vetë mashtruar. Vetëmashtrimi është kur dikush e formon një besim në diçka për të cilën, normat shkencore e diktojnë dhe procesi i formimit të atij besimi është rastësi dhe i ndikuar nga dëshira e lidhur me besimin në fjalë.
Faktet që na sjellin gjer te vetëmashtrimi janë:
1. Kjo, çka unë mendoj është e vërtetë
2. Unë me të vërtetë besoj që është e vërtetë
3. Unë jam i arsyetuar sepse besoj se kjo çka unë mendoj është e vërtetë
Kurse teoria e Triversit për vetëmohimin qëndron në atë se disa nga njerëzit kanë lidhje emocionale me atë se çka beson dhe kjo është irracionale. Sipas Triversit (Robert): Një njeri e mashtron veten kur beson në diçka dhe mundohet t`i bindë të tjerët për atë vërtetësi. Me tej Triversi vazhdon: Fshehja e së vërtetës nga vetvetja është e fshehura më e thellë nga të tjerët. Vetëmashtrimi mund të përdorët edhe për të treguar mbimadhështi (superioritet) ndaj të tjerëve.
Vetë-pjesëmarrja në vetëmashtrim e rritë peshën e saj edhe atëherë kur përdoret në politikë. Në invazionin e Irakut (2003) ish Ministri i Informatave Mohammad Saaid al Sahhaf, e ilustron shumë mirë një instancë tjetër të vetëmashtrimit: Më 7 prill 2003 thoshte se nuk ka trupa amerikane ne Bagdad dhe se Amerikanët me qindra e mijëra po vetëvriten ne hyrje të Bagdadit. Deri sa i thoshte këto, trupat amerikane
patrullonin disa qindra metra larg nga ndërtesa ku mbahej kjo konferencë për shtyp dhe se ai thoshte se lajmet e tija i ka nga “burime të sigurta”. Pra, ai besonte në atë që nuk ishte e vërtetë dhe se besimin e tij donte t`a shpërndanë te të tjerët. Shembull tipik i vetëmashtrimit.
Rrethi mjekësor i Dr. Zemelvaisit, i mbetur në rrethin e vetëmashtrimit nuk donte të besonte, se Doktori i ri nuk i besonte asaj që ai e dinte. Atij i duhej diçka më tepër për të vërtetuar arsyet e një numri kaq të madh të vdekjesh. Ai nuk jetonte i dashuruar në atë që ai dinte, por duke dalë nga “rrethi i vetëmashtrimit” deri te zbulimi se me një dezinfektim të duarve të mjekëve bëhen mrekullia dhe shpëtohen jetët mijëra grave në lindje.
Por “rrethi i vetëmashtrimit” i drejtorisë dhe mjekëve të Spitalit të Përgjithshëm të Vjenës, ishte i vështirë për t`u shpërthyer dhe Zemelvaisin e larguan nga puna, kështu vdekja për shkak të lehonava vazhdoi edhe për njëzet vjetët e ardhshme.
A kemi vetëmashtrim në Kosovë? Po. Në Shqipëri? Po.
Te na vjen në shprehje edhe vetëmashtrimi i qëllimshëm. “Edhe pse e dijë që nuk është ashtu unë duhet t`a them se është ashtu”.
“Problemet-njeri” në Kosovë e Shqipëri, janë shumë të mëdha. “Mikrobi Taleban” i përhapur jo pak në të gjitha tokat mbarë shqiptare, e bënë përditshmërinë tonë shumë të rrezikshme duke e rrezikuar të ardhmen tonë Evropiane. Edhe ne jemi të vetë mashtruar! “E shohim “ “mikrobin taleban” duke u përhapur dhe vepruar dhe bëjmë sikur nuk jemi duke e parë, ose e minimizojmë ose e nënvlerësojmë rrezikun nga ai.
Duke i njohur “problemet-njeri”, ato mund të zgjidhen me një efikasitet të madh. Është një mënyrë e qartë për t`i goditur dhe për t`i zgjidhur ato- jo një nga një por me një goditje të disiplinuar.
“Efekti Zemelvajs” është një metaforë që shpjegon se si problemi zgjidhet me një “dezinfektim “ duarsh, por nëse injorohet, vazhdon rritja e shkallës së infektimit. Nëse spitalit të Vjenës iu është dashur njëzet vjet që të binden se mikrobi është shkaku dhe arsyeja, neve sa vjet na duhen për t`a çrrënjosur atë?

KONFERENCA E PEZËS,QËLLIMI KULMOR DHE PSE U TRADHËTUA AJO NGA KOMUNISTËT SHQIPTAR

September 17, 2013 by dgreca

Shkruan:Eugen SHEHU/

Është tejet e rëndësishme të rizbulosh sot idetë,vendimet dhe qëllimin kulmor të Konferencës së Pezës,e cila ndonëse u mbajt shtatë decenie më parë,ka vlerat e saj permanente.Kjo rëndësi nuk matet askurrë me vlerat e relikeve të historisë së kombit tonë,përkundrazi është një nga segmentet më të rëndësishëm të lëvizjes kombëtare shqiptare kundër pushtuesit italian dhe si e tillë vlen të ndriçohet deri në skutën më të errët të ngjarjeve apo fakteve.Ndriçimi i plotë i saj,anipse do të nxirrte në shesh të vërteta të mëdha,të fshehura deri më sot,do t’i bënte nder krejt shqiptarëve. Mendoj se shkoj pak më përpara se 16 shtatori i vitit 1942 ( ditë kur nisi punimet Konferenca e Pezës) duke dashur t’u risjellë lexuesve të mij,truallin që shpinë në dëmosdoshmërinë e këtij kuvendi

Agresioni fashist italian,bëri që mjaft prej atdhetarëve shqiptarë të rroknin armët për të mbrojtur vatanin.Heroi i kësaj rezistence kombëtare ishte major Abaz Kupi,i cili ndonëse i zbrapsi dy herë ushtarët italian në Durrës,nuk mundi gjithsesi të ndalte vërshimin e 40 mijë ushtarëve italian,të paisur me armatim e paisje luftarake moderne.Sidoqoftë,edhe pas prillit të zisë shqiptare,rezistenca kundër okupatorit nuk u shua.E vërteta është se kjo rezistencë,përgjithësisht drejtohej nga elementë nacionalist,të cilët patën organizuar disa çeta të vogla luftëtarësh dhe kryenin aksione ndaj formacioneve të vogla luftarake italiane,duke mos patur mundësi për të hapur vija fronti të rregullta.Sipas të dhënave të komandës së Lartë Italiane në Tiarnë,në vitet 1940-1942,këto çeta që vepronin në mënyrë periodike,nuk i kalonin të 100 vetat dhe armatimi e paisja luftarake e tyre linte shumë për të dëshiruar.Të parët udhëheqës të këtyre çetave ishin :Muharrem Bajraktari,Gani Kryeziu, Ram Mujo,Myslim Peza,Ismail Petrela,Kristaq Peshtani,Mestan Ujaniku,Pëllumb Dishnica,Hysni Lepenica,Bexhet Mema etj. Prej këtyre udhëheqësve,vetëm 2-3 u bashkuan më pas me lëvizjen nacionalçlirimtare.Të tjerët mbetën deri në fund të jetës,heronj të lëvizjes antifashiste dhe idhtarë të shquar të bashkimit të krejt viseve shqiptare.Por ndërsa nacionalistët shqiptarë kishin një lloj organizmi dhe udhëheqjeje ( kuptojmë këtu traktatin mbi nacionalizmin shqiptar të firmosur nga Mid’hat Frashëri,Hasan Dosti,Faik Quku dhe Fuad Dibra në prillin e vitit 1939) Komunistët shqiptar prisnin ndihmën sllave për organizimin e tyre.Në fillim të vitit 1941,shkon në qytetin e Shkodrës,Miladin Popoviqi si dërguari personal i Titos,i cili do të krijonte lidhjet e para të komunistëve jugosllav me ato shqiptare.Në këtë mision kaq të rëndësishëm komunist,ai shoqërohej nga Fadil Hoxha,edhe ky komunist nga Kosova,mbi supet e të cilit rëndojnë mëkate dhe krime prej disa deceniesh.Menjëherë pas këtij takimi,dy komunistët shkodran Qemal Stafa dhe Vasil Shanto,i shkruajnë Komitetit Qendror të Partisë Komuniste Jugosllave një letër me anë të së cilës i kërkonin që ajo ti ndihmonte për organizimin e lëvizjes komuniste në Shqipëri.Letra u dërgua në Beograd prej Fadil Hoxhës dhe pazaret e para midis bollshevikëve jugosllav dhe atyre shqiptarë,nuk vonuan.

Më 11 tetor 1941,në Vitomiricë,janë takuar Koço Tashko,Elham Nimani,dhe Xhevdet Doda ( nga pala shqiptare) me komunistët jugosllav Boro Vukmiroviq,Dushan Mugosha,Pavle Joviçiq dhe Ali Shukriun,të cilët kanë diskutuar rreth organizimit të komunistëve të Kosovës.Madje nga ky takim siç pohohet gjërësisht në dokumentat jugosllave,është folur gjatë për organizimin dhe krijimin e Partisë Komuniste edhe në Shqipëri.Dy javë më pas,ka qenë Miladin Popoviqi,i cili me anë të një letre i drejtohet Vukmiroviqit që të shpejtohet puna për krijimin e Partisë Komuniste në Shqipëri. Tekstualisht,në këtë letër,pos të tjerave thuhet ; “Dikur shoku Tito ka thënë se P.K.Sh.,nëpërmjet partisë sonë mund të lidhej me internacionalen Komuniste.Tani egzistojnë kushtet për krijimin e PKSh dhe të lidhjes së shokëve nga Shqipëria,nëpërmjet Komitetit Krahinor të Kosmetit.Për këto arësye, kërkohet lidhja,edhe për arsye të dërgimit të informacionit të nevojshëm Komitetit tonë Qendror,për direktivat e punëve të mëtejshme”.(Gazeta “Rilindja”-Tiranë,Rreth formimit të PKSH” më 2 korrik 1995 ).

Që komunistët jugosllav u shtruan këmbëkryq në Shqipëri dhe Kosovë,kjo u duk edhe në traktet e para të krijimit të P.K.Sh. Ndonëse janë quajtur “historike” këta trakte do të mbetetn në historinë tonë kombëtare si turpi i radhës së komunistëve shqiptarë.Në këto trakte të shpërndara si në Kosovë ashtu edhe në Shqipëri,nuk shkruhej asnjë rresht për problemin madhor të bashkmit të trojeve etnike shqiptare por vetëm i bëhej thirrje popullit të merrte armët e të luftonte duke patur si busull orientuese “mësimet” e Titos dhe të Stalinit.Që nga vjeshta e vitit 1941 e deri në dimërin e vitit 1944,të dërguarit e Titos në Shqipëri,kanë asistuar në të gjitha takimet,konsulltat vendimet apo edhe luftime të komunistëve shqiptarë.Asistenca e tyre.ka qenë kurdoherë në rolin e “të madhit”,të pjekurit i cili kurdoherë ka të drejtë për të drejtuar e vepruar. I solla jo rastësisht këto fakte,pasi pikërisht në Konferencën e Pezës,komunistët jugosllav dualën hapur si ideatorë të shquar prapaskenash duke mbjellë jo vetëm farën e ndyrë të komunizmit bollshevik por edhe mëritë e para midis udhëheqësve komunist dhe atyre nacionalistë shqiptarë.

Në të kundërt Balli Kombëtar,si përfaqsues i vërtetë i nacionalizmit shqiptar,kërkonte organizimin e lëvizjes kundër okupatorit,vetëm mbi baza të udhëheqësve shqiptarë,pa u futur kursesi në tutelën e të huajve.Kredoja e prijësve kryesorë të Ballit Kombëtar,ishte që shqiptarët vetë të ngriteshin dhe të udhëheqnin luftën kundër pushtesve,duke luftuar vetë për fatet e tyre.Vetëm nëse ndodhte kjo,vetëm nëse i madh e i vogël,pa dallim do të ngrihej nga thirrjet kushtrimtare,vetëm athëherë evropa do të kujtohej për të vënë në vend padrejtësitë e saj të bëra në vitin 1913.Ndërsa lidhur me problemin e Kosovës,përkundër slloganeve komuniste për internacionalizëm proletar,Balli Kombëtar,që në rezulltatet e para të tij të bëra publike,shprehej qartë “ Çdo formë çlirimi që të mos kurorizohej me bashkimin me mëmedheun,është padyshim një zgjedhje e dytë “.

Në këto kushte u thirr Konferenca e Pezës.Në te muarën pjesë nacionalistë e komunistë të bindur se bashkimi i forcave të tyre do të ngrinte në një staf tjetër,më të lartë,luftën vendimtare kundër pushtuesit italian.U zgjodh pikërisht Peza për këtë kuvend pasi çeta e udhëhequr prej nacionalistit Myslim Peza,kishte krye disa aksione të shkëlqyera kundër italianëve.Rreth 20 kilometra në perëndim të Tiranës,vendi ishte krejtësisht i hapur dhe lejonte mundësinë e largimit të menjëhershëm të njerëzve,në rast të ndonjë sulmi italian.Midis të tjerave në Pezë,si përfaqsues të nacionalizmit shqiptar,shkuan Hysni Lepenica,Skender Muço,Ramazan Jarani,Azis Çami, Halim Begeja,Abaz Kupi,Myftar Kaloshi,Muharrem Bajrakatari,Kamber Qafmolla etj,ndërsa nacional-çlirimtarët me në krye Dushan Mugoshën,përfaqsoheshin prej Haxhi Lleshit,Ymer Dishnicës,Enver Hoxhës,Gogo Nushit,Liri Gegës etj.E shoh të udhës të sjell në këto radhë,një dokument me rëndësi ku bëhet fjalë për ndërhyrjen jugosllave në idetë dhe vendimet që do të merreshin në Pezë.Kështu,në letrën që Koço Tashko i drejton Kominternit në vjeshtën e vitit 1942,posaçërisht për Pezën shkruan: “Një ditë përpara konferencës,në mbledhjen e delegatëve komunist,shoku Miladin tregoi përsëri majtizmin e tij,tregoi dëshirën t’i maje nacionalistët në lidhje me partinë si individ,që të mos mundin nacionalistët të marrin një personalitet politik të organizuar pak a ashumë “ e nëse te na tradhëtojnë si Mihajlloviqi”… Me ate qëllim shoku Miladin propozon që konferenca të mos ketë të drejtë të krijojë këshillin e përkohshëm Nacionalçlirimtar.”Ky këshill duhet të dalë nga lufta” dhe jo nga konferenca.Këtë e kundërshtuam të gjithë ne,përveç një antari të K.Q.Të drejtën s’mund tua marrim nacionalistëve të formojnë një Këshill,ata mund të formojnë edhe pa ne,po të bëhemi kokëfortë,se janë mbledhur dhe s’duhet të ikin duarbosh.Kur u detyrua të pranoje krijimin e këshillit,shoku Miladin bën një tjetër propozim,po me atë qëllim : Këshilli të mos ketë të drejta gjersa të formohet shtabi madhorë i cili do të dalë nga lufta,të mbajë lidhje me çetat partizane e vullnetare,domethënë çetat vullnetare të mos lidhen përmes Këshillit,por përmes komisarëve tanë politik,përmes Partisë Komuniste Shqiptare.mbledhja s’e pranoi as këtë propozim “. ( Arkivi Qendror i shtetit – Tiranë . Fondi 14 , dosja 5 , fleta 12 ).

Mbas këtyre pohimeve të njërit prej krerëve kryesorë të komunistëve shqiptarë argumentet janë të tepërt.Ndonëse Miladin Popoviqi ka përdorur çdo mjet për të vënë luftën mbarëkombëtare të popullit tonë,nën tutelën komuniste,ai nuk ja doli dot pasi u ndesh në rezistencën e nacionalçlirimtarëve shqiptar për bashkëpunim imediatë me forcat nacionaliste.Në këtë rrafsh është lehtë të miret me mend se udhëheqësit e nacionalizmit shqiptar,asesi nuk mund të bashkëpunonin me komunistët shqiptar,duke marrë urdhëra nga Beogradi.Për më tej nuk duhet harruar se udhëheqësit nacionalistë në ato momente shiheshin me respekt jo vetëm në popull,por edhe në pjesën dërmuese të komunistëve.Luftëtarët e të dy krahëve,kundër pushtuesit italian patën mbjellë farën e sinqertë të solidaritetit midis tyre dhe këtë llogari s’e kish bërë dot Popoviqi. Në Rezullucionin e paraqitur që në ditën e parë të Konferencës së Pezës,pasqyroheshin qartë luftërat e formacioneve politike shqiptare.Pa asnjë mëdyshje,aty pohohej se “grushti i fshizmit ka goditur dhe po godet me rreptësi,të gjithë ata,qofshin nacionalistë apo komunistë,që luftojnë me vepra zaptuesin dhe tradhëtarin”. ( Arkivi Qendror i shtetit – Tiranë. Fondi 14 , dosja 1, Rezullucioni i Konferencës së Pezës ).

Pra deri në ato momente gjithshka ishte e barabartë,në kontekst të luftës kundër pushtuesit italian.Madje po në këtë rezullucion,thuhet tekstualisht “se vetëm në luftë kundër okupatorit janë hedhur dhe do të hidhen bazat e vërteta të bashkimit kombëtar”.Pra krerët e lëvizjes politike shqiptare,parashihnin në luftën e tyre të përbashkët kundër armikut,edhe bashkimin e shenjtë për ardhmërinë e kombit të tyre.Motoja e kësaj lëvizjeje mbarëkombëtare do të ishte ;Të gjithë në luftë kundër okupatorit,pa dallim feje,krahinë,ideje dhe rryme politike.Ngase ishte konceptuar e tillë që në fillim,në Konferencën e Pezës,ku muarrën pjesë nga kleri edhe dy baballarë bektashinj,të cilët ishin vënë në krye të çetave të luftëtarëve dhe patën zhvilluar disa luftime kundër okupatorit.Këta ishin Baba Faja Martaneshi dhe Baba Ahmeti.Nëse rryma nacionaliste mbisundoi në idetë dhe vendimet e marra në Konferencën e Pezës,duhet thënë se mjaft prej vendimeve u arritën përmes debateve të zjarrta nga përfaqsuesit e të dy rrymave politike.Udhëheqësit nacionalistë kundërshtuan që formacionet e tyre luftarake,të bashkoheshin me nacionalçlirimtarët dhe të quheshin çeta partizane.Azis Çami me të drejtë vinte në dukje se çetat partizane janë të partisë,ndërsa e mira ishte që ato të quheshin thjeshtë çeta të lirisë,ashtu siç qen quajtur që në fillim të shekullit,kudo në trevat shqiptare.Formacionet nacionaliste asesi nuk mund të quheshin tani partizane pasi ato njiheshin nga populli qysh në qëndresën heroike të prillit të vitit 1939,atëherë kur partia komuniste shqiptare nuk pat lindur akoma.Po kështu ngjalli interes edhe debati i Hysni Lepenicës me Enver Hoxhën,lidhur me yllin e kuq që duhej të vendosej në kapele dhe në Flamur.Heroi i Gerhotit,Lepenica,me ate fjalën e tij plotë elokuiencë e logjikë,kundërshtoi vendosjen e yllit të kuq,si simbole të komunizmit botërorë.Ai theksoi se bashkëpunimi ndërmjet grupimeve politike shqiptare,ishin në rrafsh të çlirimit kombëtar dhe për këtë simbolet e shqiptarëve ishin të shenjta të ruajtura madje edhe gjatë sundimit pesë shekullorë të perandorisë osmane.Ndërsa vendosja e yllit të kuq mbi këto simbole,jo vetëm i përdhoste ato,por krijonte idenë e rreme se populli shqiptar zhvillonte luftë ideologjike,jo patriotike.Madje komunistët në Pezë,provuan të matin pulsin e nacionalistëve edhe lidhur me formën e regjimit që do të ndiqte Shqipëria.Ata nuk i kursyen lavdet e tyre për “lumturinë” e pakufishme në vendin e sovjetikëve,duke bërë thirrje të hapura që të përqafohej komunizmi ortodoks rus.Ata provuan atje lidhjet e ngushta me Kominternin si edhe ndihmesën e madhe që ky u kish dhënë,duke mbajtur kontakte me njerëz të ndryshëm,apo duke marrë ide dhe vendime “ të rëndësishme”,por kjo çështje u mbyll menjëherë pas fjalës që mbajti Abaz Kupi.Kjo fjalë,tejet e shkurtër por kuptimplotë,do të përfundonte ; “Më parë të çlirojmë atdheun,pastaj do të vendosim për regjimin politik”.(Arkivi Qendror i shtetit-Tiranë,Fondi 14 , dosja 1 , fleta 24 ).

Logjika nacionaliste triumfoi në Konferencën e Pezës,për vetë faktin se krerët e nacionalizmës shqiptare,ishin të prirë të mbanin mbi supe fatet e kombit,jo për kapitale politike të nesërme,por të zhduknin njëherë e përgjithmonë pushtuesin e të fillonin mbrothësinë kombëtare.Ata kërkonin dhe ëndërronin t’a shihnin vendin e tyre,të shkonte drejt Evropës së qytetëruar dhe jo drejt diktaturës famëkeqe staliniste.Ata kishin ideuar dhe do të jepnin edhe jetën e tyre për shenjtërinë e Shqipërisë Etnike.Të gjitha këto çuan në një entuziazëm të rallë në Pezë,ku populli hapi dyert dhe zemrat për bijtë e vetë nacionalistë e komunistë.Kuptohet se edhe në këto momente,nuk ka heshtur për asnjë grimë ndërhyrja jugosllave.”Po Miladini s’u mjaftua me kaq,ai desh të sigurohej që si antarët e çetës,si Myslimi,të mos gaboheshin e të kujtonin që ndonjë tjetër ishte “kryetari” i Partis.Urdhërat kritikat, levdatat,qortimet që jepte shoku miladin s’lanë asnjë dyshim,as tek katundari më i humbur,përsa i përket kryesis së partisë”.(Arkivi Qendror i shtetit –Tiranë,fondi 14, dosja 5 , fleta 27 ).

Në këtë mënyrë Peza po tradhëtohej që në djep.Ajo jo vetëm që po kontrollohej nga Beogradi,por krejt kundërshtimi që u bëhej nacionalistëve shqiptarë,buronte prej armiqësisë shekullore serbe ndaj kombit tonë.Ata që më vonë u rreshtuan me nacionalçlirimtarët shqiptarë,siç ishin Myslim Peza,Baba Faja Martaneshi,Haxhi Lleshi e ndonjë tjetër,sigurisht e kanë ndjerë peshën e madhe të përgjegjsisë ndaj kombit.Por nganjëherë komfortet dhe lukset e jetës në karakteret e dobët, dominojnë mbi moralin.Ata nuk vonuan të venë yllin e kuq në kapelet e tyre dhe në flamuj,duke dashur t’i servilosen Popoviçit e Mugoshës për të zënë vende në qeverinë e ardhshme shqiptare.Për më tej akoma,këta nacionalistë të dikurshëm,nisën të luftojnë çdo frymë kombëtare në formacionet që drejtonin,duke ecur verbërisht pas ideve bollshevike.E vërteta është se pas Konferencës së Pezës,u zhvilluan disa luftime të përbashkëta të partizanëve dhe nacionalistëve,kundër okupatorit italian.Por këto veprime luftarake,vlen të shihen më shumë se organizime të udhëheqësve lokalë midis tyre,të shtërnguar nga nevojat që paraqisnin situatat. Ndjenjat kombëtare,i bashkuan këto formacione,të luftonin duke dhënë jetën,në betejat e Gjormit,në Vlorë,në Barmash të Kolonjës,në Devoll,Pogradec etj.Ndërsa lidhur me funksionimin e këshillave popullorë që do të shërbenin më pas si baza të pushtetit demokrat,ndërhyrja jugosllave ishte e menjëhershme.Në këto këshilla ( të cilat dy muaj pas konferencës së Pezës u quajtën nacionalçlirimtare) u inskenua me mjeshtëri mëria e verbër e cila çoi në luftën civile.Veçanërisht në jug të Shqipërisë,aty ku gjenin terren,në fundvitin 1942 e vijim të 1943-shit,këshillat nacionalçlirimtare u shëndrruan në organe të diktaturës komuniste.Parimi i njohur leninist ;”O me ne,O kundra nesh “,u zbatua reptësisht në mjaft fshatra.nacionalçlirimtarët shqiptarë i komandonin këto këshilla sipas parimeve të tyre dhe jo rallë,këta shqiptarë që kërkonin të jetonin “si vëllezër” me serbosllavët,therrnin me bajoneta vëllezërit e tyre të një gjaku.Është kjo aryseja që në këtë periudhë,u ndje domosdoshmëria e fuqishme e lëvizjeve nacionaliste shqiptare.Balli Kombëtar,po afronte reth vetes njerëz nga më patriotët,të cilët ishin në gjendje të gjenin,organizonin dhe bashkonin energjitë e kombit tonë.Madje kjo lëvizje nacionaliste u gjallërua nëpërmejet nacionalizmës edhe në Kosovë e Maqedoninë Shqiptare si dhe në Luginën e Preshevës.Prijësit e Ballit Kombëtar e shihnin se vendimet e Konferencës së Pezës,sa vinte dhe përdhoseshin prej komunistëve të beogradit dhe Tiranës,ndaj duke ndjerë përgjegjsinë historike mbi supe,bënë çështë e mundur për realizimin e ideve kombëtare,në luftë kundër okupatorit.E pandarë nga kjo lëvizje,është edhe ajo mbretërore e udhëhequr nga Abaz Kupi. Alternativa mbretërore,me vrullin e saj,donte të risillte në jetën politike shqiptare,pikërisht një nga periudhat fatlume të zhvillimit të shtetit shqiptar.Abaz Kupi,ndonëse u zgjodh në kryesinë e Këshillit të Pezës u distancua menjëherë prej tij,sapo ndjeu të nëpërkëmbeshin idetë e larta kombëtare.Ai u përpoq madje deri në Mukje,të ruante frymën e bashkëpunimit të sinqertë midis forcave politike shqiptare.Një shkëndijë shprese edhe në Mukje për t’u fikur pas dy javësh edhe kësaj radhe nën udhëheqjen e drejtëpërdrejtë të beogradit.Peza ende sot akuzon.

Bern-Zvicër

“MORALI” I NJË REAGIMI (TË VONUAR) EKZOTIK

September 17, 2013 by dgreca

Shkruan: Fadil LUSHI/

Miqtë e mi të nderuar dhe të respektuar, këtë vështrim do ta ndërlidh me një paragraf nga jeta e poetit francez Charles Baudelaire (1821-1867), i cili në murin e dhomës së tij kishte varur një orë pa akrepa, po që punonte mirë. Nën të ai kishte shkruar: “Është më vonë sesa pandeh ti miku im”! Në do të na lejohet, kësaj filozofie do t’ia shtojmë edhe domethënien e nocionit “reagim-i”, e cila pasqyrohet përafërsisht kështu: I përgjigjem një ngacmimi të jashtëm, veproj nën ndikimin e një ngacmimi. Shpreh mendimin a qëndrimin për diçka që thuhet ose që bëhet…, kundërshtoj për diçka që bëhet etj. Ky nocion është shumë i konsumuar dhe gjithsesi më i shtrembëruar në përditshmërinë tonë, qoftë ajo politike ose kulturore, ndërkaq në aspekt moral, ka mbetur më pak i kondicionuar. Reagimet e njerëzve janë nga më të ndryshmet. Ato janë euforike, alarmuese, emotive, të pafiksuara, të paqarta, me pak arsye, reagime me vonesë, alogjike, të shpejtuara, të pjesshme, të njëtrajtshme, abuzive, reagime “aksham pazar”, reagime që i dedikohen politikës ditore dhe asaj provinciale, reagime akademike, kolektive, individuale si dhe reagime të ashtuquejtura “ekskluzive”. Të gjitha këto reagime ndërtohen në rrethana të caktuara historike. Pjesa dërrmuese e këtyre reagimeve shpesh kanë për kryefjalë folklorizmin dhe folkpatriotizmin. Kur këtyre do t’u mungojë ajo “kultura” e shprehjes së mirëfilltë, atëherë mbeten vetëm si shprehje boshe dhe gjithsesi të zbehta. A mos vallë (nuk) janë pjekur “kushtet” që ne si kolektivitet më shumë të merremi me vetveten e më pak me palën tjetër, e cila kur rebelohohet nuk na “hesapon”. A nuk është koha që më shumë të rezonojmë dhe të esëllohemi se sa të paragjykohemi e mandej të reagojmë kuturu, e më pastaj të “biem” në gjumë a në heshtje varri.

Këtë vështrim po e fillojmë me atë “reagim emotiv dhe folkpatriotik” që dikur iu dedikua një lajmi, si: “…, persona të panjohur kanë demoluar shtëpinë e alfabetit shqiptar në qytetin e Manastirit. Sulmi ka ndodhur rreth orës katër të mëngjesit, ku janë shkaktuar dëme të mëdha materiale…, policia është në vendin e ngjarjes, ndërsa po vazhdojnë hetimet për zbardhjen e rastit”! Këtij reagimi do t’i bashkëngjiten edhe institucione të tjera si, për shembull: “Partia NN, shpreh indinjatën e thellë për dëmtimin që i është bërë Muzeut të Alfabetit në qytetin e Manastirit…, partia NN, i bën thirrje qeverisë maqedonase të nxjerrë menjëherë përgjegjësit vandalë para drejtësisë si dhe të marrë sa më shpejt masa!?… Se “qeveria” kishte “ndriçuar këtë vaki”, kurrën e kurrës nuk u hetua asnjë provë e vetme. Shoqata e…, reagon ashpër ndaj aktit vandal të sulmit të sotëm në Muzeun e Alfabetit të Gjuhës Shqipe, njëkohësisht “vlerësojmë se ky akt i ulët qyqar i qarqeve të caktuara maqedonase, të ushqyer me albanofobi të skajshme, edhe më tepër prish marrëdhëniet ndëretnike që me aq mund po mundohemi t`i krijojmë si shoqëri shumetnike”!

Një reagim tjetër paksa “akademik, historik po edhe alarmues” iu kushtua publikimit të së ashtuquajturës “Enciklopedia maqedonase”, një enciklopedi që më shumë ishte një provokim i hapur politik sesa një dokument akademik i mirëfilltë. Dikush për këtë tha, kjo “…, enciklopedi (e Akademisë Maqedonase të Shkencave dhe Arteve, në krye me Bllazhe Ristovskin), mbase u bë shkas që, si asnjë herë më parë, shqiptarët në Maqedoni të flasin me një zë për faktin se në disa kaptina të saj, fyhen dhe njollosën shqiptarët, kontestohet dhe mohohet prejardhja dhe etnogjeneza e tyre dhe përbuzet e gjithë historia kombëtare e shqiptarëve”! Këtij reagimi, iu bashkëngjitën edhe ca kundërshtime të tjera që vinin nga partitë politike dhe shoqatat shqiptare, përfshi aty edhe ato të historianëve, pedagogëve e të tjera të tilla simotra.

Se reagimet e lartpërmendura sa i përket demolimit të shtëpisë së alfabetit shqiptar në Manastir, apo edhe rreth enciklopedisë maqedonase (nuk) ishin “reagime emotive, folkpatriotike, folklorike, pseudopatriotike, historike, alarmuese”…, se dikush reagoi ashtu ashpër dhe institucionalisht, se dikush këto “vaki” i heshti, se të tjerë këtë e kundërshtuan me atë dialektin dhe me nëndialektin e nahijes së tyre, se dikush reagoi duke ngritur atë zërin e paartikuluar, tjetri duke ngritur dolli, tjetri reagoi me “duart në xhep”, ai shpirtvogli me këmbët mbi tavolinë, ai tjetri duke ngritur vetullat e të tjera të tilla, janë “irelevante”!? Për ne është me rëndësi mungesa e një reagimi tonë (ndërkrahinor-ndërshqiptar) në lidhje me rrëmujën a pështjellimin që ka zaptuar arsimin shqip! A mos vallë “toptan” shqiptarët nuk kanë nevojë për një reagim akademik (qoftë të jetë edhe një reagim ekzotik) ndaj gjymtimeve që hetohen në arsimin tonë, në ndërgjegjen e kombit, a mos vallë nuk kemi nevojë të reagojmë ndaj mungesës së vetevaluimit të punës sonë, a mos vallë nuk kemi nevojë për një reagim të ashpër, të drejtë, të shpejtë a të menjëhershëm ndaj lajmit me sa vijon: “Gjashtë vite prej se në Maqedoni ka nisur të zbatohet matura shtetërore (nga ana e Qendrës shtetërore për vlerësim) shkollat me mësim në gjuhën shqipe shënojnë vetëm regres. Të paktën prej vitit 2008, kur filloi të matet cilësia e shkollave në bazë të notave mesatare të fituara nga testimi i nxënësve për lëndët e maturës shtetërore, shkollat me mësim në gjuhën shqipe e gjejnë veten të radhitura çdo vit e më keq në ranglistat përkatëse. Kështu, për shembull, gjimnazi “NN” që vitin e kaluar gjendej në pozitën e 36, këtë vit është katandisur 14 vende më poshtë. Gjimnazi që dikur ishte krenaria e shqiptarëve të… gjendet sot në vendin e 50 në ranglistën e shkollave sipas rezultateve të maturës 2013.”!? Mos vallë kjo ranglistë është e sajuar!?

A mos vallë sot ne nuk mund të ndërtojmë edhe një tjetër reagim fare dhe fare ekzotik ndaj arsimit shqip që sot e gjithë ditën ballafaqohet me atë infrastrukturën “allaturka” dhe fare pak alternuese, a mos vallë nuk kemi nevojë për një reagim serioz sa i përket arsimit shqip në të gjitha nivelet që sot e gjithë ditën e Perëndisë ballafaqohet me shterpësi vlerash, shterpësi të pragmatizmit e të tjera shterpësi, a nuk kemi nevojë për një reagim kolektiv ndaj fenomenit “blerja e padijes”(!??) apo ndaj fjalisë më të përfolur a më të lakuar “akademik”: “nxirr paratë, lëri mbi tavolinë dhe ik”!?

A mos vallë, mungesa e një reagimi ekzotik nuk është si mungesa e moralit të asaj mbretëreshës së Danimarkës, e cila për qejfin e saj, dikur moti, kishte angazhuar një plak me mendje femër për këshilltar personal. Ajo gjithmonë ia kishte respektuar a edhe pranuar sugjerimet, po edhe këshillat, ndonëse kjo kishte qenë paksa e rrjedhur nga mendja. Një ditë plaku mendjendritur që nuk u besonte dhe nuk i shërbente çudirave, shkoi të takojë lartmadhërinë e saj për t’i thënë se populli kishte dalë në demonstratë dhe kërkonte bukë! Ajo ishte përgjigjur e çuditur: “Duan bukë!? Po pse nuk hanë biskota”! Dhe ajo vërtetë nuk dinte se ç’ishte buka, sepse as që e kishte parë me sy e lëre më t’ia kishte nuhatur erën.

Nëse këtë vështrim e filluam me atë thënien e poetit francez, atëherë neve na mbetet që ta përfundojmë me atë mençurinë shkodrane ku, pos të tjerash, thuhet: “Me sa duket ne mbetemi viktimë e përhershme e së vërtetës, si gjithmonë, që durojmë kur duhet ngutur, e ngutemi kur duhet duruar, luftojmë dhe bëjmë zhurmë, kur duhet ndenjur urtë dhe rrimë heshtur, kur duhet thënë ‘açik’ fjala”!