Nga Elona Zhana –Bruksel /*

Historia ime i ngjan historisë së njërit prej atyre personave që u është dashur të jetojnë disa jetë  përpara se ‘të fitojnë të drejtën’ të j’a fillojnë seriozisht asaj.

Fëmijëria ime është përkundur nga paranoja komuniste në një shtet që kërkonte me ngulm ti gjente vetes armiq. Dhe nuk ka gjë më të rezikshme sesa një shtet që kërkon armiq dhe nuk i gjen ata.

Më pas, po themi me adoleshencen e herëshme, në Shqipëri lindi njeriu i lirë. Ai që kishte të drejtë të pinte coca-cola, të vinte syze dielli e të linte mustaqet. Njeriu, që me t’u lodhur me lirinë, filloi të zhvillojë një sindromë të “atij që askush nuk e kupton”. Nuk e kupton e jëma, nuk e kupton komshia që e ka spiunuar gjatë diktaturës, nuk e kupton Shqipëria që nuk i ka siguruar një të ardhme, nuk e kupton Europa e më gjërë që nuk e duan, e nuk e kupton as vetveja.

Në fundin e adoleshencës, u bëra e huaj në një qytet ku ata të paktë më të cilët më lidhte trashëgimia kulturore ishin le të themi, jo fort të mirëpritur në terma imazhi .

Pas disa kohësh kur u pranua që unë e kisha me gjithë mend Brukselin, filloi të besohej se ndoshta ishte koha të j’a filloj jetës seriozisht.Këto po mendoja ndërsa po kthehesha në shtëpi dhe kisha një lajm për të ndarë me të mitë. Bashkia ku jetojmë ne është njëra nga 19 bashkitë e Brukselit. Ajo përbehet nga 53 000 banorë dhe ka reputacionin e një ‘fshati brenda qytetit’ çfarë në terma të tjerë do të thotë që çdo kush njeh gjithkënd.  Dhe zgjedhjet lokale do të zhvillohen në më pak se pesë muaj. Ka disa kohë që po mendoja të jem pjesë e këtyre zgjedhjeve ndaj dhe kisha hyrë në bisedime me formacionin në fuqi aktualisht. Realisht pas pjesëmarrjes në zgjedhjet për Parlamentin e Brukselit në 2014 më pati bërë përshtypje një detaj. Në vend që të bëhëj lajm pjesemarrja ime në atë garë atëhere kur unë as nuk punoja për ndonjë parti politike, as nuk u bëja rojë tek dera e selisë për të më vënë në listë madje e refuzova një hërë kandidaturen dhe më erdhën prapë.  Pra në vend që të perbente lajm kandidimi, u bë fakti që nuk i fitova zgjedhjet. Ndoshta ishtë  lapsur i njëfarë gazetarje që nuk shquhej të më donte shumë për arsye që unë nuk i di ende, e cila pa dashur kishte legjitimuar pretendimet e mia dhe të atyre që besuan në mua, duke bërë lajm me titullin «  Elona Zhana nuk zgjidhet deputete »  Në fakt unë jam njëri që reklamoj me zë të lartë të drejtën time për të bërë budallëlliqe por nuk mendoj që mund të kem priviligjin të jem vet e marrë. Së paku jo në kohë të plotë. E nuk duhet të jesh as i zgjuar për të kuptuar që dikush që nuk është marrë me fushata, fillon direkt në kuadër rajonal pa kaluar nga trajektorja klasike, ka më pak se dy muaj kohë,  bën fushatë me një publik ku femra është e diskriminuar (mund te përmendja shembuj konkret këtu për më skeptikët) që do të ruajë me kokëfortësi pavarsinë e vet, futet në një garë të tille për të fituar. Përfundimisht u luftova keqas, bëmë fushatë spektakolare, ruajta pavarësinë time dhe mora më shumë  se ¼ e votave të nëvojshme për të qënë deputete, një rezulatat shumë inurajues sipas partisë që më ofroi si shpërblim një farë punë nga ato ku paguhesh për gjysëm kohë dhe duhet të punosh për tre. Fatmirësisht njëherazi  zbulova biznesin dhe nuk pata kohë as të mendoj për propozimin.

Por duhet thënë që kafsha politike dhe zotërimi i saj nuk më lë indiferente. Ndoshta më shumë për nga qasja sesa nga ajo çfarë realisht ofron. Për zgjedhet lokale të tetorit 2018 formacioni politik këtu më propozoi vendin 24 nga një liste 37 vendeshe. I bie vendi i parë në rjeshtin e dytë. Një vend stategjik. Realisht në zgjedhjet lokale përvëc tre vendeve të para ne një listë fituese si kjo këtu dhe vendit të parë në shumicën e listave , të gjitha pozicionet e tjera janë në barazim. Por ne terma strategjie vendet e para dhe vendet e fundit janë të shtrenjta. Isha shumë e kënaqur pasi ne jetojmë  këtu vetëm prej dy vitesh dhe politika lokale sido që të jetë puna ka një dimension klanik në kuptimin e gjërë të termit. Isha e kënaqur edhe sepse në këtë bashki nuk është se kishte shqiptare dhe ndaj propozimi im në këtë listë mbështëtej tërësisht në besimin e rentabilititetit që profili im premtonte.  Euforinë e kësaj gjetjeje ma sheshoi im shoq sapo me pyeti nëse i kisha bërë llogaritë. I kisha bërë, nëse punoja mirë mund të zgjidhesha këshilltare bashkie. Shumë zhurmë për gati asgje! Por kur e pa që u zgjenjeva siç ben një fëmijë që sapo ka zbuluar që Plaku i Vitit te Ri nuk egziston, më pyeti se përse kisha dëshirë të merrem me politikë. Pa më lënë kohën t’i kthej një nga ato përgjigjet e parapregatitura foli vajza: « Sepse shqiptarët janë konsumatorë të etur të politikës! Në 19 bashkitë e Brukselit vetëm gjer tani janë shpallur 6 kandidatë shqiptarë ..» U ktheva dhe e pashë, po kur u rrit kjo pyeta veten?….Jo pa mëdyshje u tërhoqa nga kandidimi dhe pa asnjë siguri reale që në të ardhmen nuk do të ja rifilloja sërish.

* E falenderojme autoren per nisjen e bashkepunimit me Gazeten Dielli ne SHBA