Archives for September 2013

Cirkusi Halligali dhe disfata për veriun

September 15, 2013 by dgreca

Mjerë ai vend qe ka nevojë për heronj, ndërsa lumë ai vend që ka heronj!/

nga Bekim Rexhepi/

Tashmë duhet pranuar faktin që Serbia për 10 vite e më shumë ka jetuar nga plaçkitja që i ka bërë Kosovës gjatë luftës. Për ti ardhë vërdallë këti argumenti mbase duhet shtuar apo plotësuar edhe këtë fakt të fundit ku serbet dhe një pjesë e vet Serbisë, akoma edhe me gjatë do të mund të jetojnë nga marrëveshja e fundit me Kosovën që u zhvilluan për veriun e saj. Veriu i Kosovës tashmë është një konjukturë serbe, definitifisht jashtë juridiksionit shtetëror të Kosovës sepse kjo tashmë u bë me anë të marrëveshjes Thaçi – Daqiq. Përfundimisht krahu politik i “luftës” u devalvuar nga vlerat e saja nacionale, ata qe nga pas lufta bënë koncesione të shumta për të përfituar deklarativisht daljen e pakicës serbe në zgjidhjet e 3 nëntorit, që pritet të mbahen.

Kaq e dhimbshme për ta pohuar, por edhe me e dhimbshme për të mos e pranuar. Kaq dhurata për asgjë!. Kështu mund të cilësohet disi kasta politike e Kosovës, e cila para se të zhvillonte interesin shtetëror ka zgjedhur të finalizoj interesin e saj personal. Në pritjet e mëdha për gjasa dhe shpresa, duket se kemi pasur ngushëllime dhe humbje kohe, ky ka qenë virtyti i politikës aktuale, qe në emër të shtetit të zhvillohet interesi i tyre dhe përfundimisht ne emër të shtetit vranë më shumë vet shtetin. Perëndimi ka dështuar në Kosovë sepse ka besuar në vullnetin politik dhe është ndrojtur para kërcënimeve të ashtuquajturat të shefi të qeverisë aktuale se do ta prishi stabilitetin në veri!…

Por, më keq ka qenë dështimi i vet shqiptarëve, madje me vetën e tyre, sepse vullneti për të qartësuar shtetin ligjor e kushtetues, dhe të gjitha tentativat për kaq vite ka rënë nga provimi, madje me asgjë nuk kemi treguar se baza e shtetit është funksionimi i ligjit kushtetues.

E as me kërcënimet e ashtuquajtur për marrje të veriut me dhunë, nuk nxorën ndonjë dobi. Ndërsa nga prova e dështuar e hyrjes në veri të forcave të Kosovës, ka përfunduar sepse tashmë atje janë bërë koncesione të dhimbshme të cilat nuk mund të kompensohen gjatë dhe më.

Ky ka qenë cirku i politikës aktuale ne lidhje me atë politikën shtetërore e nacionale të Kosovës.

Disfata për veriun është evidente, shqiptarët u kanë dhënë gjithçka kriminelëve të hallakatur në veri të Kosovës. Madje tash edhe pas futjes së MUP-it serb në veri – finalizohet deri diku rezoluta 1244-er, e cila jo në këtë përmasë të tanishme, por në esencën e saj shihej edhe kthimi i strukturave ushtarako-policore serbe në Kosovë.

Ne mund ti shërbejmë iluzionit dhe retorikës sonë politik për një veri me juridiksion të Kosovës, ndërsa realiteti i gjërave në veri, ka diksion tjetër, pakica serbe e ka bërë të vetën dhe pak kush beson në sensacione politike. Veriu është certifikuar ndërkombëtarishtë në marrëveshje se do të jetë njëfarë juridiksion më vete, neutral me Kosovën dhe i “ndaluar”( nga misionet ndërkombëtare) të bashkohet me Serbin.

Pyetjeve tona: A u fal? A u shit veriu i Kosovës, për pesë pare? Si përgjigjeje në vete nuk u del më briri. Gjithçka po shihet në diell e përditë.

Në fillim të javës së ardhshme fillon ‘CIRCUS HALLIGALLI’, dhe mysafir në studio është Peer Steinbrück, një politikan gjerman, i cili që nga 2002 e deri 2005 ishte Ministerpresident i landit të Nordrhein-Westfalen, ndërsa nga 2005 e deri në 2009 ministër i financave dhe udhëheqës i SPD-së. Në ‘CIRCUS HALLIGALLI’, është bërë e qartë tashmë për opinionin publik se temë e këti debati do të jetë; “Nga proçka tek proçka”…

Nga proçka tek proçka, ndodhet edhe populli shqiptar i Kosovës, i cili është i shkolitur me gjendjen e vetë të rëndë, është bërë imun i vetvetes dhe nuk po kërkon ndryshime, madje sikur ndryshimet nuk i duhen apo se ka nevojë të pashtershme për të konsumuar akoma edhe më shumë proçka – politike.

NE KUJTIM TE ÇAMES FISNIKE, KADRIJE PRONJO

September 15, 2013 by dgreca

Në përkujtim për të ndjerën Kadrije Pronjo, e lindur në Çameri, e cila ndërroi jetë, më 14 shtator, 2013, po risjellë një intervistë që i kam marrë para pak vitesh në shtëpinë e saj, në Staten Island. Ajo që më ka bërë përshtypje gjatë intervistës apo takimeve ka qenë kthjelltësia e mendimeve të saj edhe pse në moshë të madhe, ruajtja e gluhës së bukur çame dhe mbi të gjitha besimi se një ditë çështja ÇAME do të fitojë. TV Alba Life ka qenë i pranishëm dhe ka transmetuar intervistën me të ndjerën Pronjo. I japim ngushëllimet tona familjes së saj të shtrenjtë Bules dhe Saliut si dhe dy mbesave të saj Betullës dhe Albës që i donte aq shumë. Iu prehtë shpirti në Paqe!

Nga Këze Kozeta Zylo /

Bisedë me Znj. Kadrije Pronjo/

Çamja fisnike në moshën 86 vjeçare Znj.Kadrije Pronjo rrëfen me lot në sy tmerret që pa nga genocidi grek.

Nga ai mallkim nuk mbeti pa u ndëshkuar as plaku, as i riu, as gruaja, as fëmija.

Ju keni lindur ne Çamëri, sot në vitet e pleqërisë, c’mund të kujtoni nga jeta për atë kohë në qytetin tuaj të lindjes dhe në gjithë Çamërinë?

Po e filloj me qytetin tim të lindjes që quhet Paramithi që në shekujt e mëparshëm quhej Ajdonat. Është një Qytet i vendosur në shpatin e Malit Kurilla, mbrapa të cilit shtrihet edhe pjesa tjetër shqiptare, ajo e Sulit. E vlen të kujtoj se bejlerët Çamë veçanërisht Pronjatë ku isha martuar, mbanin gjithmonë miqësi me Suliotët.

Që në kohën e Ali Pashait ata ishin bërë vllamë me Suliotët dhe i kanë ndihmuar vazhdimisht ata.

Kjo është dhe arsyeja, që mbesa e Ali Pashait, u martua në Pronjatët, e cila ishte një zonjë e vërtetë, ndaj dhe njerëzit e respektonin dhe e donin për dashurinë dhe mëncurinë që ajo shfaqte në komunikim me ta.

Në majë të malit janë ende rrënojat e Kështjellës së Ajdonatit prej nga duket qartë madhështia dhe bukuria e qytetit. Shtëpitë e bardha me dy ose tre kate, të ndërtuara me gure dhe me oxhaqe të larta tregojnë fisnikerine e banoreve te saj.

Në shumë nga ato shtepi kishte pjesë që quheshin sellamllëqe. Aty strehoheshin fshatarët që vinin për të bërë pazarin.

Ata gjenin aty mikpritje e ngrohtëesi, bile kishte raste që i zoti i konakut as nuk i njihte se kush hynte e dilte në ato selamllëqe. Oborret e shtëpive ishin të shtruara me pllaka guri anash dhe të lyera me qëlqere të cilat ishin mbushur me vazo lulesh me aromë që edhe sot nuk më hiqet nga mendja. Shpesh në to mbilleshin lule tipike të krahinës sonë si Manxurana dhe Vasilikoja. Rrugët e shtruara me kalldrëme nuk mbanin as shi as borë dhe gjithmonë shkëlqenin nga pastërtia

Ato rrugë dhe ato shtëpi llamburisnin si brenda dhe jashtë nga nikoqiret çame, unë kështu e mbaj mend atë qytet si 25 vjecare kur jam dëbuar me dhunë nga Genocidi Grek!

Kur u larguat nga Çamëria dhe cila ishte arsyeja?

Ah, si erdhi ajo kohë e mallkuar e vitit 1944 që rrënoi ëndrrat dhe shpresat e një krahine të tërë shqiptare. Nga ai mallkim nuk mbeti pa u ndëshkuar as plaku, as i riu, as gruaja, as femija.Ishte luftë në gjithë botën, por jo tek ne, lufta bëhej larg atë e bënin të mëdhenjtë Gjermani, Inglizi, Rusi dhe jo ne. Ne me të krishterët ishim në vëllazëri, bile një nga ne i ndjeri A. Pronjo ishte i martuar me një të fesë së tyre. Kanë lënë edhe dy fëmijëe.

Por kisha greke së bashku me qeveritarë na kishin halë në sy.Ata përveç rrëmbimit të pronave tona mijëera vjeçare mbanin gjithmonë të ndezur urrejtjen dhe mezi pritën rastin e luftës për të na dëbuar nga shtëpiat e pronat tona.

Cilat jane disa nga pamjet më tmerruese që i keni akoma para sysh në ato vite të Genocidit Grek?

Nuk më hiqet nga mendja ndarja me Zonjën Asije Hanëmin, vjehrrën time.

Duke më përqafuar e shtrëguar qante me lot dhe më këshillonte që të shpëtonja vajzën disa muajshe Makbulen duke më thënë nuse në xhenet do piqemi.

Mu rrënqeth mishi dhe i gjithë trupi më dridhej, ndërsa vajza qante me dënesë.

Me vajzën në krahë dhe një bohce ndërresash për të, vrapova tek babai, shtëpitë ishin prane.

Babait i kishte rënë nje tis i verdhë, ishte bërë si meit, mezi qëndronte në këmbë, kërkoi t’i marr pak erë kokës leshverdhë të mbesës së tij.

Tmerr i pa harruar është kur djalit 4 vjeçar të kunatit tim, Z. J.Pronjos zervistat deshën t’i prisnin kokën. Por për fat komshiu ynë Nikolla Sotiri, një njeri shumë I nderuar e shpëtoi, megjithëse deri vonëi mbeti shenja e thikës në fyt.

Po një tmerr që ështe vështirë të përshkruhet, megjithëse nuk mund të harrohet, i ndodhi komshijes Znj.Heteme, ishte e ere , andartet e zerves, mbasi ja shqyen rrobat me bajonetë dhe e bënë lakuriq sic e kishte bërë nëna, e morën me vehte dhe mbas disa orësh e nxorrën jashtë për ta vrarë.

Këtu del komshia e saj, e shoqja e Cavos dhe ua shkëputi nga dora duke u thënë, ma lìni mua se do ta marr nuse për djalin tim Mitron.

A keni pasur të vrarë, të masakruar nga familja juaj, apo miqtë tuaj?

Babain tim të shkretë Avdon., një burrë i mencur e trim e vranë duke e qëlluar mbas shpine në oborrin e shtëpise dhe bashkë me të edhe tezen time Hadife.

Vjehrren time, kur morën vesh se ishte Pronjate, nje familje fisnike shumë e nderuar që i ka dhënë Çamërisë shqiptarë trima e udhëheqës të njohur si Mustafa e Islam Pronjon,

(në Gjirokastër përmendet një shprehje për Pronjatet: “Ua mos u mbaj aq larte, sikur je nga Pronjatë.”) duke e goditur me tyta pushkësh në kokë i kërkonin se ku ishin fshehur florinjtë e shumtë.

Mbas vuajtjesh të pa pëshkruara së bashku me vajzën e saj Fatimen vdiq në burgun e Paramithisë.

Kush ju strehoi kur erdhët në Shqipëri dhe cilat ishin momentet e para të takimit?

Mbas udhëtimeve natën mbërritëm në periferi të Korçës së bashku me familje të tjera Çame.

Në burime freskoheshim , pinim ujë dhe piqnim ndonjë misër nga arrat e pakorrura . Në Korçë gjetëm një shtëpi me qira ku u strehuam tre familje.

Qyteti ishte i pastër, shumë mikpritës dhe i kamur, aty gjetëm çfarë na duhej për të jetuar. Njerëzit ishin shumë të sjelleshëm, na ndihmonin e na trajtonin si miq te vërtetë.

Mbasi morëm vesh se Anglezet, kishin shpëtuar mbas shumë muajsh vuajtje në burgun e Paramithisë shumë gra e fëmijë, burri im me shumë mundime, bashke me çamë të tjerë, kaluan rrugë pa rrugë për të takuar njerëzit e tyre që mund të kishin shpëtuar nga tmerri shovinist.

Por fatkeqësisht nëna dhe motra e tij nuk ishin më ndër të gjallët.

Ai në kushtet e dimrit u sëmur rëndë dhe mbas spitalit në Vlorë e sollën në atë të Tiranës. Me gjithë kujdesin e treguar, nga mungesa e ilaçeve por edhe e ushqimeve ai nuk rezistoi, dhe vdiq ne moshen 33 vjecare.

Kështu që mbeta e ve me vajzën time disa muajshe .

Pra jeta ime u nxi nga shovinistët grekë dhe u detyrova së bashku me vëllezërit e mij të punoj për të jetuar.

Vite shumë të vështira në kalvarin komunist që e kemi kaluar së bashku me gjithë vëllezërit shqiptar.

Ju keni toka, shtëpi e varret e prindërve në Çamëri, a keni pasur mundësi t’i vizitoni ato?

Atje kam një pasuri të pafund, kam varret e të parëve te mij; por fatekeqësisht, me gjithë dëshirën nuk më është lejuar asnjëherë per t’i vizituar më, as mua as ndonjë çami tjetër. Kjo bëhet nga grekët, per t’i treguar botës se atje nuk ka më shqiptarë.

Vetëm kështu ata mund të kërkojnë pretendime të padrejta për atë pakicë minoritarësh që i kemi mbajtur me bukë për të na punuar çifliqet tona.

Por dua të ndalem pak në këtë pikë.

Mbasi erdhi demokracia në Shqipëri, aty nga viti 1992, nje diëe për çudi, më vinë për vizitë në shtëpi disa gra të krishtera nga Paramithia.

Ishte Popi, vajza e H.Paskos bashkë me dy shoqe të tjera te vajzërisë sime të hershme.

U bë një takim shumë i përmallshëm, kaluam së bashku një ditë duke kujtuar fëmijërinë dhe rininë tonë, këmbyem dhurata dhe u ndamë si mikesha të vërteta që ishim.

Pronat e Pronjatëve si vreshta, ullishte, livadhe janë të shumta, bile para disa vitesh kur vajza ime ishte për turnė në Europe, në British Museum te Londrës, gjeti të ekspozuara disa statuja bronxi me shumë vlerë “të zbuluara më 1792,

nga fshatarë shqiptarë pranë Paramithisë në vendin e quajtur Gropë” edhe kjo pronë e tyre.

Ju në një moshë madhore patë me sytë tuaj një emigrim të dytë kur erdhët në Amerikë; c’ju detyroi që emigruat përsëri, dhe cili është ndryshimi midis emigrimeve që keni kaluar?

Ah, ju lutem mos ma quani kete emigrim, këtu gjeta një atdhe tjetër të vërtetë.

U largova nga Shqipëria sepse atje filogrekët nuk duan dëshmitarë okularë të spastrimit etnik që bënë me ne në Çamërinë tonë Shqiptare.

Nga ato pak gjëra që marr vesh, grekërit duan të marrin edhe Shqipërine e Jugut.

Këtu e kanë qëllimin e mohimit të Çamërisë sonë.

Dhe për turpin e tyre, heshtje për problemin Çam mbajnë dhe qeveritarët që janë vendosur me ndihmën e grekëve.

Si po e kaloni kohën këtu në Amerikë, dhe cila është rutina e përditshme?

Ju thashe edhe më parë, këtu gjeta një atdhe të vërtetë në kuptimin e plotë të fjalës. Megjithse në Shqipëri punova afro 30 vjet më japin nje pension afro 100 $ në muaj (faktikisht ato ja kam lënë nipit në Tiranë), këtu me pensionin që më japin mund të ha e të vesh çfarë të dua e të gjezdis ku të mundem.

Pra nuk më mungon absolutisht asnjë gjë. Për këtë i falem Amerikës per natë.

Është vend me të vërtetë i bekuar nga Zoti madh..

Për këtë duhet ta falënderojne gjithë shqiptarët. Me sa ndigjoj

Amerikanët po ndihmojnë vëllezërit tanë të Kosovës, inshallah një ditë të ndihmojnë edhe ne Çamët për të drejtat tona. Inshallah!.

Për mbesat e mia Betullën dhe Albën, do të them vetëm që janë shumë te mira dhe në jetë shumë të suksesshme. Stërnipi im , Lisi dhe stërmbesa Dea, që janëe lindur këtu, flasin gjuhën tonë shumë bukur dhe recitojnë vjersha në shqip.

Ata do të bëhen njerëz të mirë dhe do ta duan si Amerikën ashtu edhe Shqiperinë e vertete!

Ju urojmë pleqëri të bardhë dhe ju faleminderit për intervistën!

Staten Island, New York

ZOTI RAMA, SI KRYEMINISTER MOS KERKO BEKIMIN E ANASTAS JANULLATOSIT

September 14, 2013 by dgreca

NGA ATE NIKOLLE MARKU/

Zgjedhjet parlamentare mbaruan. Ne do t’ju kemi juve kryeminister te Shqiperise zoti Edi Rama. Ju uroj mbaresi dhe paqe ne punen tuaj, qe do te filloje se shpejti.

Fushata juaj e fundit ne Shkoder duke permendur shume nga njerezit historike te Rilindjes, me lindi nje deshire per t’ju shkruar ne shtyp. Besoj se cdo kush ne kete komb qe quhet kombi shqiptar, do te bindej per papajtushmerine e kontributit te rilindasve ne dobi te kombit shqiptar, krahasuar me misionin anti shqiptar te Anastas Janullatos.

Deshiren tuaj per ti dhene titullin qytetar nderi i kryeqytetit, kur ishit kryebashkiak, po e anashkalojme si nje mungese informacioni ose si nje gabim politik, qe fare mire mund ta korigjoni ne te arthmen. Qendrimet tuaja per disa ceshtje teper delikate si, ujrat detare etj, te lene te kuptosh se ju po beheni koherent me ate cka ndodh nen rrogoz ne dem te Shqiperise. Une besoj se, ju nuk do te perserisni gabimin historik ndaj Janollatosit ,duke i afruar nje agjenti te asfalise greke dhe nazisteve greke respekt si kryeminister i Shqiperise.

E ndiej si detyre ndaj kauzes te ortodoksise pavarur, por dhe si njeri i thjeshte, te mbroj kombin shqiptar nga cdo sulm apo deshire per ta zhdukur dhe tjetersuar historine e vertet. Pikerishte, per kete arsye madhore, po ju kujtoj dhe njehere se cfar demi po ndodh ndaj kombit shqiptar nga Anastas Janullatos, ky gozhde Nastradini, me nje mision kunder jugut te Shqiperise dhe ne teresi ndaj kombit shqiptar.

Zoti Rama. Ju e dini shume mire se Shqiperia nuk ka vetem rilindas nder shekuj por ka dhe martire, qe per ceshje jetike te atdheut dhe kombit, jane sakrifikuar me jeten e tyre, kisha ortodokse Shqiptare ka nje statistike te gjate martiresh. Si mund te lutem perpara altarit te kishes per Kristo Negovanin, Dhaskal Todhrin, Petro Luarasin, Fan Nolin, Visarjon Xhuvanin etj, kur ne krye te kishes ortodokse Shqiptare qendron Anastas Janullatos, nipi i atyre qe gatuan helm dhe gjak kunder martireve ortodokse shqiptare, martire qe endrra e tyre ishte qe kisha te ishte e pavarur dhe te meshohej Shqip.

Ne fjalen tuaj ne Shkoder, ju permendet priftin legjendar dom Simon Jubanin. Dikur ne fillimet e demokracise, ju keni patur mardhenie politike te nje niveli shume pozitiv me priftin Simon Jubani. Le ti bejme nje pyetje vetes sone. Po te ishte gjalle dom Simon Jubani, cfar qendrimi do te mbante ndaj Janullatosit? Shume te burgosur politike qe kane jetuar me te ne burg, kane nje konsiderate te larte per shkak se, ky prift i pamposhtur ishte nje atdhetar i pakompromis.

Zoti Rama. Besoj se, kur behet fjale per varreza te ushtrise Greke(varreze memorial), nuk eshte problemi per te respektuar djem nenash qe kane humbur jeten per atdheun e tyre por, per interpretime te deshmoreve ne Vorio-epir. Nje politike e mirfillte me eshtra njerezish, nuk njihet ne historine e njerzimit pervec Janullatosit qe frymzon dhe mbeshtet plane fantazmash. Ishte pikerisht Janullatos qe nuk organizoi asgje per njeqind vjetorin e pavarsise sepse, per te nuk ka Shqiperi te pavarur, por ka vetem Vorio-epir dhe Serbi. Besoj se, ju e kuptoni se cfar kuptimi ka kur kreu i kishes ortodokse shqiptare meshon greqisht dhe aq me teper ne institucione nderkombetare flet greqisht, nenkuptimi eshte i qarte.

Financimi dhe ndima qe jep per ndertim kishash, nje dite do ti paguajme shtrenjte sepse, pothuaj asgje ne kete bote nuk behet per hir te Zotit, te pakten nga ky person. Janullatos ka treguar qe pas financimeve vjen gjuha greke me imponim, ndryshimi i emrit, ndryshimi i kombesise, percaktimi i territorit, aty ku nuk ka greke etnik sic nuk jane etnik dhe greket ne disa fshatra te Shqiperise.

Zoti Rama. Anastas Janullatos, asnjehere nuk ka ndihmuar kur kane ndodhur spastrime te refugjateve shqiptare nga Greqia. Ai kurre nuk bisedoi me kishen Serbe qe ajo te heqe dore nga spastrimet etnike dhe konfliktet artificiale, qe mbjell ne Mitrovice e gjetke dhe aq me teper te lutet per shqiptaret e zhdukur ne Kosoven martire . Ju kerkua nje meshe per viktimat e genocidit grek ndaj shqiptareve etnike te Camerise dhe Janullatos nuk e mbajti. Per cfar eshte ky njeri ne Shqiperi? Per te na ndihmuar? Veprimtaria e tije eshte tregues i qarte i misionit Vorio-epir. Sigurisht qe e mbeshtet organizata agjenture Omonia dhe politikani me kulture dhe i edukuar me thike pas shpine Vangjel Dule.

Zoti Rama. Jam koshient per pergjegjesine tuaj ndaj ketyre emrave, si dhe per ekuilibrat qe ti dikton koha, ekuilibra qe kerkojne ti ruash dhe ti mbash per nje Ballkan ne paqe dhe harmoni. Anastas Janullatos ka pas vetes shtetin Grek, shtet kaq te perkedhelur nga Anglo-Sanksonet. Nje mushkonje ta piskoje ne Shqiperi Janullatosin dhe shteti Grek e kthen ne predhe kunder lirise e brockullave hipokrite qe perdorin kunder vendit tone.

Zoti Rama,injorojeni prezencen e Janullatosit si klerik i fese. Janullatos vetem njollos veprimtarite e shtetit dhe institucioneve shqiptare me prezencen e tije. Aty ku ndodhet ai, eshte prezente asfalia Greke dhe kriminelet e Vorio-epirit.

Mos pranoni bekim nga Anastas Janullatos sepse, do te njollosni amanetin e heronjve te kombit shqiptar por sidomos atyre ortodokse qe per nje kishe te pavarur kontribuan gjithe jeten, mos harroni se ata ishin rilindas. Mos pranoni bekimin e tije sepse do ti vini qeverise tuaj te ardhshme nje dyshim negativ per orientimin e saje qeverises. Thjeshte zoti Rama injorojeni Janullatosin si njeri qe misionit te tije anti shqiptar dhe aspak fetar, i ka dale boja perfundimisht.

KISHA ORTODOKSE PAVARUR KOMBETARE SHQIPTARE SHEN MARIA ELBASAN

ATE NIKOLLA MARKU

NGA DURRËSI DHURATA PËR FËMIJËT SHQIPTAR NË SUEDI

September 14, 2013 by dgreca

Shkruan: Sokol Demaku/

Poezisë jepi rrugë, le të udhetoj si ajo do e di, vargjet janë mrekulli e jetës, mbase ato janë shpirti i poetit dhe ndjenja e zemrës që ai shprehë për jetën. MaNifestimi i sotëm në Borås të Suedisë filloi më këtë moto organizuar nga Qendra Kulturore Shqiptare Migjeni nga Borås dhe Shoqata e Shkrimtarëve, Artistëve dhe Krijuesve Shqiptar në Suedi, në të cilën pos anëtareve të QKSH Migjeni, ishin edhe anëtarët të ShShAKShS , mysafirë të tjerë si dhe dy mysafirë të Bibliotekës së qytetit Båros nga Durrësi respektivisht nga Biblioteka e këtij qyteti zonjat Flora Dervishi drejtoreshë dhe pedagogia e kësaj biblioteke Alketa Spathi.

Ditë më parë këto ishin mysafirë në Fjärdingskolan në Borås ku me këtë rast ato takuan fëmijët shqiptarë, që vijojnë mësimet në këtë shkollë si dhe personelin e shkollës në fjalë, mësues suedez të cilët punojnë më këta fëmijë. Ishte një kënaqësi e vertëtë thonë mysafiret nga Durrësi takimi me pedagog suedez, por ishte shumë mbersëlënës takimi me fëmijët shqiptar të cilët ishin në numër shumë të madh në këtë shkollë. Flora thotë se është për cdo lavadatë puna e atyre pedagogëve me fëmijë në atë shkollë e cila thotë ajo është shembull se si duhet punua në një shkollë, por aq më tepër kujdesi i shtetit dhe respekti për njeriun që ishte pjesë e jetës dhe punës së këtyre pedagogëve. Kushte ideale për jetë dhe punë për fëmijët kjo është një e arritur shumë e madhe për ketë vend nordik, por edhe më impresionues fakti se edhe i huaj këtu ndihet vendas, pra nuk ka dallim nga suedezi sa ne arritëm të verejmë ketu.

Një bibliotekë shkollore me një tirazh titujsh në suedisht por cka na la përshtypje shume të madhe thotë Alketa ishin raftetet me libra në gjuhën shqipe në bibliotekën e kësaj shkollë e që mësuam se ka diku mbi 200 tituj në shqip e që ndoshta na thanë se është edhe e vetmja bibliotekë shkollore me literaturë të mjaftueshme në shqip për fëmijët shiqptar këtu, falë punës së palodhshme të anëtareve të QKSH Migjeni.

Pasditja ishte rezervua këtë ditë, datë 13 shtator 2013 për një vizitë tek nikoqiri Biblioteka e qytetit Borås. Kjo ishte një vizitë ngase ka kohë që nga udhëheqja e bibliotekes në Borås në durrës kishte arritur një ftesë për këtë vizitë në mënyrë këto dy biblioteka të zhvillojnë një bashkëpunim në të ardhmen në lamin e punës së kompletimit të repartitt ë literaturës në shqip me tituj të ri botimi nga Shqipëria. Me këtë rast u vizituan të gjitha repartet e kësaj biblioteke në përcjellje të punëtoreve të saj dhe me spjegime dhe informacione konkrete për punën që behët dhe si bëhet në bibliotekat e këtij shteti Nordik ku libri zenë një vend të rënësishëm në jetëne qytetareve të tij. Në këtë bibliotekë në bazë të informacioneve që dhanë punëtorët morem vesht se ka mbi 300000 libra me mbi 1500 lexues në ditë dhe me një fond të mjaftueshëm librash në Gjuhën shqipe, me synim që ky fond në të ardhmen edhe të rritet.

Mysafirët nga Durrësi nga durrësi i dhuruan kësaj biblioteke 20 tituj të ri në Gjuhën shqipe si dhe 10 tituj përfëmijë me përralla dhe peozi për fëimjë. Ishte impresionues takimi i mysafirëve me prindër suedez të cilët me fëmijët e tyre ishin në repartin e fëmijëve.

Çdo dhuratë e vërtetë nuk është dhe nuk mund të jetë dicka tjetër pos një simbol dashurie, një simbol që gjallëron jetën e kështu edhe këto libra thonë miket nga durrësi besojmë se do jenë një symbol bashkëpunimi mes dy bilbiotekave të këtyre dy qyteteve.

Dita e dytë e qendrimit të zonjave nga Durrësi ishte madheshtore sepse nga ana e QKSH Migjeni në Borås dhe Shoqata e shkirmtave eshqipra në Suedi në Shtëpinë e cultures në Borås ishte organziua një takim poetik, me poetë, shkrimtarë dhe intelektual shqiptar ku temë boshte ishte Ndikimi I letërsisë tek fëmijët shqiptar nbë megrim e ku ligjëruese ishte

Flora Dervishi.

Kjo temë zgjoi intersim të të pranishmit dhe ishte një frymëzim për mësuesit dhe prindërit shqiptar në mëgrim.

Më këtë rast mysafiret nga Durrësi për femijët shkollar shqiptar në mërgatë konkretisht këtu në Suedi kishin sjellurë dhurata të cmuera konkretisht një bagazh të madh me libra në shqip të cilat iu ndan shkollave në shtatë qytete Suedeze. Kështu nga 15 tituj me libra për fëjmijë dhe të rinj iu dhuruan qyteteve: Uddevalla, Halmstad, Skene, Göteborg, Ängelholm, Stockholm, Falkenberg, Varberg.

Sipas fjalëve të zonjës Flora Dervishi mësuam se ky aksion për kompletimin e shkollave me literaturë shqipe në qytet suedeze do vazhdojë edhe në të ardhmen dhe se pritet një bashkëpunim më I dukshëm në këtë drejtim edhe me Shoqatëne shkrimtarëve shqiptar klëtu si dhe me QKSH Migjeni dhe shoqata tjera shqiptare.

Por është shumë vlerë të permendet se poetja shqiptare Teuta Sadiku. Me punë dhe banim në Greqi para ca ditësh në Borås nxorri në dritë librin e saj të parë me poezi me titull” Kronikë e qytetit tim” ku i gjithë botimi më dëshirën e autores iu dhurura bashkeardhetarëve në Suedi dhe nxënësve në disa shkolla këtu.

QKSH MIgjeni si dhe shoqata e shkrimtarëve shqiptar në Suedi në krye me kryetarin Hysen Ibrahimi e falenderon nga zemra poetën për këtë dhuratë.

Manifestimi i sotëm këtu filloj me leximin e peozisë së poetit suedez Karl Nodström Ata dhe ne” , ”Dem eller Vi” nga qyteti verior Renea të cilën poezi ai ua kuhston mërgimtarëve të parë shqiptar ikur nga vendi i tyre Kosova në kohën luftës. Ishte mjaft prekës recitimi fantastik i së res Saranda Iseni anëtare e kryesisë së Shoqatës së shkrimtarëve shqiptar në Suedi.

Ky manifestim vazhdoj me prezentmin e punës së anëtarëve të krysisë së shoqatës së shkrimtarëve si dhe falendertim in e disa prej tyre per kontributine edhënë në ruajtje dhe kutivimine gjuhës dhe kulturës shqiåer në mërgatë. E këtu duhet përmendur zotni Hysen Ibrahimin, Fetah bahtirin i cili dhe festonte 70 vjetorin e jetës, pastaj Sadulla Zendeli- Daja dhe veprimtarja e madhe Qibrije Hoxha.

Ky program vazhdoi me tingujt e muzikës së orekstrit të Robert Hotit, i cili për nderë të punës dhe kontributit të madh të të përmendurëve konkretisht Krytartit të shoqtës, Husen Ibrahimi, i cili për 25 vite me radhë ishte radhitur në ballë të aktiviteteve kombëtare në mërgatë.

Ne keta veprimtar i urojmë, dhe u deshirojmë suksese edhe me të medha në të ardhmen.

Shperngulja e madhe ”serbe” dhe mashtrimi historik serb

September 14, 2013 by dgreca

“Vërtetë historia ka nevojë për dokumenta , por në raste të caktuara ka nevojë edhe për logjikë të thjeshtë”- (Arben.Llalla)/

Shkruan: FAHRI XHARRA/

Ne Foto: Shpërngulja “serbe”/

Kur Hispaniket ne shek. e 15 -të e pushtuan Amerikën e sotme Jugore shketërruan çdo gjë që hasen para vetit.Kultura të papulljve Maja, të Actekëve dhe ato të Inkasve ,të krijuara me mijëra vjet humbën si kur të mos kishin qenë kurr.Popullata vendase në mënyrë të pa mëshirëshme u mbyt ,dhe ato pak shembuj njerëzor që mbetën u asimiluan pa guxuar që të dijnë se kush ishin dhe çka ishin. Por . shkatërrimi nuk mundi të përfshijë çdo gjë ,nuk mundi të fshijë atë punë mijëra vjeqare të vendasve.Mbetën gjëra me të cilat sot bota i admiron ato kultura që nuk vdesin kurrë. Çka më shtyu që të përmendi Amerikën Latine kur tema edhe nga titulli nuk ka të bëj me ta.? Është për t`u habitur që kurrë hispanikët nuk u munduan të gjejnë rrënjët e veta në këto toka,dhe të krenohen që janë trashëgimtarë të një kultureje që nuk i takonin.

Me serbët nuk ndodhë e njejta gje ;edhe ata të ardhur në kohët e vona dhe falë rrethanave historike u ngulën në këto anë por ne vazhdimësi mundohen t`a bimdin botën se ishin këndej pari para se të lindëte edhe vetë natyra. Rrethanat historike iu mundësuan serbëve që edhe ata të shkatërrojnë çka mundën dhe çka gjetën. Kryesorja që neve nuk mundën të na zhbëjnë e që ishte qëllimi i tyre. Se për kulturën tonë të kaluar të rrahur në valët e historisë po mundohen edhe sot e kësaj dite t`a për vehtësojnë dhe t`a paraqesin si të tyre. Edhepse për ne historia ishte njerkë, gjeografija ishte dhe mbeti nënë.

Serbia ,si mozaik i formuar nga gurët shumëngjyrësh të kombeve për rreth saj duket shumë e bukur ,por kur i analizon ato copëza që e kanë formuar e kupton se çdo gjë është e huaj.Në mozaikun e formimit si tokësor ashtu edhe historik të Serbisë ,shqiptarët janë ”zbukuruesit ” më të mëdhenj të asaj panoje ”historike”, Si shtrirja gjeografike e Serbisë ashtu edhe historija e saj janë margaritarë të vjedhur , mu nga shqiptarët.

Është për t`u përmendur një mashtrim historik i serbëve në lidhje me shpërnguljen e tyre të madhe nga Kosova në vitin 1690, Sipas burimeve serbe qëndron kjo:” Shpërngulja e parë e madhe “serbe” ndodhi në vitin 1690 nën udhëheqjen e Patriarkut Arsenije III Çarnojeviqit dhe edh si rezultat i tërhjekjës së Habsburgëve nga tokat “Otomane” në Balkan.Kurse shpërngulja e dytë serbe gjithashtu nga Kosova ndodhi gjatë vitëve 1737-1739 nën ndikimin e Patriarkut të Pejës Arsenije IV Jovanoviqit. Në vitin 1690 Imperatori Lepoldi i I-rë iu lejoi refugjatëve që të vendosen në rrypin e Savës dhe Danubit dhe e pranoi Arsenije III Çarnojeviqin si udheqës shpirtëror të tyre” (Stefan Pavloviq :Serbia dhe Historia e saj)

Burimet na japin shifra të ndryshme të të shërngulurve: 37 000 familje sipas manuskriptit të Manstirit të Shishtavecit të shkruar nga murgu Stefani i Ravanicës( të shkruara 28 vjet pas shpërnguljes), 37 000 familje sipas Pavle Julinacit(1765),37 000 familje sipas Jovan Rajiqit (1801), kurse • Émile Picot vjen në përfundim se ishin 35000 deri 40 000 familje pra në mes të 400 000 deri 500 000 njerzëve.Ai thot “ Ishte traditë e vazhdueshme që numrimi të bëhej me familje dhe jo me numër njerzish” .Akademia e Shkencave Serbe e pranon shifren prej 37 000 familjesh të shpërngulura kurse sipas Milosh Nestoroviqit ,”Problemet etnodemografike të Kosovës dhe Metohisë” mbetën të shkreta në Kosovë mbi 36o fshatra “

“ Serbët” e shpërngulur u vendosën në Hungarinë e sotme , Vojvodinën e sotme dhe në Kroaci.

Ne luften e koalicionit katolik kunder turqeve ne luften 1737 kane marre pjese dhe kelmendasit dhe fise te tjera te malsise se madhe. Mbas humbjes se koalicionit kelmendasit kishin bere marrveshje qe ne rast te humbjes te strehoheshin ne territoret e austrise. Keshtu nga kelmendi kane ikur 273 familje dhe nga gjithe Malsia e Madhe reth 3000 persona. ne Borgo Erizo, Nikinci, ne Zara, Hertovski, Zemunik te Kroacise.(Gjon Vuksani) Kjo eshte nga shperngulja e dytë ”serbe” .

Shpërngulja “serbe”

A kishte Serb në atë kohë në Kosovë dhe në numër aq të madh? A mos ishte kjo bartje dhe largim i madh i shqiptarëve ortodoks dhe katolik nga Kosova.? Duke i analizuar marrëveshtjet historike në mes të Kishës Ortodokse Bizantine dhe Otomanëve për shfarosjen e shqiptarëve atëherë na del një rezultat i kësaj shpërnguljeje si mashtrim serb për shpërnguljen serbe. Dokument i gjallë janë trashëgimtarët e atyre të shpërngulurve që gjenden edhe sot e kësaj dite në tokat e përmendura më lartë dhe që flasin ende shqip.

Por të nisemi edhe nga një fakt tjetër ; domëthënja e emrit Serb. ?

”Historiani Cek Josef Holeček (1853 Stožice – 1929 Praha) thot: Emri serb u morr pas shekullit të mesëm dhe s`ka lidhje me etninë Serbe , qe pas shkekullit XX grupi religjioz te fes Orthodoxe te Ballkanit e formuan këte emër Serb per etninë që sot quhën Serb .

Emri Serb ishte emër kyq vetem per orthodokset e jo për përcaktim të një etnijeje , kemi mijëra të dhëna historike për këte , shkruan Josef Holeček. Shkojmë më tutje, Stojan Novakoviq (1842-1915) :Nuk ka dyshim që ortodoksët janë quajtur Serb dhe nuk kishte etni serbe dhe as që egzistonte-(“Prvi osnovi slovenske književnosti među balkanskim Slovenima”,Beograd 1893. ,Stojan Novaković)

Diplomati Rus Giljferding ::.Deri në mesin e shekullit XIX ke vene re se të gjitha kombet qe e kishin fenë ortodoxe quheshin Serb .http://montenegrina.net/pages/pages1/is … o_u_cg.htm. Vuk Karadžić ne vitin 1834 ishte ai i cili e detyroi Njegoshin që tësajon një etni Serbe :Authori , Ljubomir Nenadovic . Profesori i Shkollës së madhe të Beogradit Vladimir K ,me 1887 shkruan: ”

Simo Matavulj në librin e tij “Bilješke jednog pisca” Beograd 1939, shkruan :”Serb jane quajtur vetem Orthodokset dhe i ishte vetëm vendi i perkatesisë fetare Orthodokse .”Mark Milani shkruan:” Fisi Kuqi u shkapërderdh sepse morrën ryshfet nga turqit për vetëtradhëtim si për shembull Lul Palpllumbi ,turk i fashtit Ledinë ; Pal Leka , latin i fshit Bankani; si dhe Punan Deda (Dedin) serb i fshatit Berovë,Beqo Saviqev serb nga fshati LevaReka.. Që të katërtit kanë marrë pare me kapuç nga turqit” (Atdhetari Shkup)Serbit i është e rëndësishme të quhet i krishter dhe i krishter ortodoks dhe shkon aq largë sa që nuk e dallon fenë me kombësinë kështu që ai quan serb çdonjërin vetëm pse është ortodoks,( Serbija 1887)

Bëhet zberthimi ,latini pra katolik ,turku-musliman dhe serbi – ortodoks .pra që të katërtit të fisit Kuqi. Kurse Kuqët nuk ishin as latin as turq e as serb. Pra emri Serb ishte emër kyq vetëm për orthodokset e jo për përcaktim të një etnijeje , kemi mijëra të dhëna historike për kte shkruante Josef Holeček

Të shkojmë më tutje “Serv” në gjuhën e bizantine është një fjalë që do të thotë “rob” “tzerboulianous” do të thotë ata që veshin veshje të varfera , . Serbët kanë qenë të quajtur kështu për shkak se ata kanë qenë skllevër të perandoris bizantine. Serb dmth rob e thot edhe Ismail Kadare.

Dhe kjo është një tezë tjeter, per vertetesine e te ciles, une nuk kam dyshim. Serb do te thot rob, serve, sherbetor, skllav, servant. Vete emri i tyre, tregon qe nuk jane etni natyrore, por besimtare te grumbulluar rreth nje besimi te caktuar. ( Atdhetari Shkup)

“Vërtetë historia ka nevojë për dokumenta thot publicistiArben.Llalla .

, por në raste të caktuara ka nevojë edhe për logjikë të thjeshtë”.

Duke i analizuar edhe pikturat e kohërave të ndryshme të shpërnguljs së madhe ”Serbe” pra ortodokse shofim që Kosova u zbraz nga rreth 400 mijë shqiptar ortodoks. Paramendoni rritjen natyrale dhe llogaritni. E gjithë kjo falë turkut ,pardon Otomanëve.

Më duhet të shtoj se manipulimet historike vjedhje e paskrupullta të serbëve e ilustron edhe kjo” Libri Kosovo nekad i danas ( Kosova dikur e sot) grup aut. serb e shqiptarë bot. Beograd 1973 f. 416 e shkruar serbokr. e shqip shkruan: Graçanica e tashme gjindet në themelet e një kisheje më të vjetër, në të cilën ka qenë selia e ipeshkvisë së Lipjanit. Kisha e Graçanicës objekti më i vjetër i konstatuar është themeli i bazilikës tri pjesësh të Bizantit të hershëm Siç shkruan edhe ak. M. Krasniqi në librin Rrënjët tona etnike, Prishtinë, 2002 f. 219-220 Graçanica, Patrikana e Pejës, Levishka në Prizren etj. këto janë ndërtuar në kohën e sundimit bizantin para ardhjes së serbëve. …(Serbia i ka borxh Kosovës territor rreth dy Kosova (1804 – 1878)

Manipulimet e tyre kanë qenë aq të mëdhe sa që edhe n në ditët e sotit e kemi të vështirë t`i kundërvihemi. Aq më tepër kur edhe pseudo historianët që punojnë me udhëzime na e turbullojnë edhe më shumë mundësinë e sqarimit të plotë të një historijeje të vjedhur pa fije fytyre,

”Fatbardhësisht libri i Buxhovit “Kosova” e dekonstrukton një falsifikat serb rreth historisë së tyre nacionale e bashkë me të edhe të historisë sonë. I kam lexuar të gjitha librat më të rëndësishme nga historiografia serbe qe nga haxhiografitë, si “Letopis popa Duklanina”, “Istoria Slavena” të Mario Orbinit (1601), “Istoria slovena Ilirika Gornje Donje Mizije” te Gj. Brankoviqit, edhe librat e historianëve të tyre të parë Jovan Rajiqit, edhe S.Novakoviqit. S. Mijatoviqit, V.Gjorgjeviqit, J. Radonjiqit, K. Novakoviqit, A. Bogosavljeviqit, T. Stankoviqit, pastaj Fanulla Papazogllun, M. Budimirin, D. Bogdanoviqin e të tjerë dhe nuk ka asgjë tjetër pos një falsifikati të madh dhe përpjekjeve për ta përvetësuar një falsifikim të huaj. As ka shtet mesjetar serb (në të gjitha librat shkojnë paralel Rashka dhe Serbia – nuk dihet se ku është realisht kjo e dyta), e Rashka gjithnjë gjendet te shtetet tribale, e as nuk ka kishë serbe. Aq më keq Serbia e tashme u bë një territor ku serbët nuk ishin as 1/4 e popullësisë.( Ramadan Musliu)”

Eh ,hajni se jo mahi!