Archives for September 2013

NJOFTIM MORTOR- NDERROI JETE NE STATEN ISLAND, KADRIJE PRONJA(HIMA)

September 14, 2013 by dgreca

Familja Bollati ne Staten Island, Nju Jork, njofton bashkadhetaret se te shtunen me 14 shtator 2013, ne oret e para te mengjesit nderroi jete e nderuara z.Kadrije Pronja e lindur Hima. E ndjera ka lene Vajzen e vetme Makbule Bollati, bashkeshorte e Sali Bollatit me dy mbesa dhe 3 niper e mbesa.

Ishte e lindur ne Paramithi te Çamerise me 31 Maj 1920. Babain e saje Avdurahman Hima se bashku me hallen dhe te shoqin Esat Pronjo, i humbi si pasoje e e masakrave greke ndaj shqiptareve te Çamerise me 1944. Ka lene gjalle nje vella, Ali Himen ne Tirane dhe shume niper e mbesa ne Tirane, Boston e Toronto te Kanadase.

Sherbimet mortore u kryen te shtunen me 14 Shtator , ne funeral Home 188 Canal Street, Staten Island , NY 10304, prej ores 5 Mbas dite deri ne 8.00, ku shume bashkadhetare i shprehen ngushellimet familjes se nderuar Bollati.

Ne emer te Vatres ngushelloi sekretarja Nazo Veliu dhe editori i Diellit, Dalip Greca.

Te Dielen me 15 Shtator 2013, po ne kete Funeral Home do te kryhet Falja dhe ne oren 10.00 behet nisja per ne Varezat e Nju Xhersit ne adresen:

Varrezat MacFerat Selam ne 10 Conor Road ,

New Stone , Patterson, New Jersy

Ne oren 2.00 shtrohet Dreka ne Restaurantin Nino me adrese 1110 Hylan Blvd. Staten Island, NY 10305

Familja Bollati njofton se jane te mirepritur gjithe DASHAMIRESIT.

Shpirti ne Paqe te ndjeres!

KRYEMINISTRI EDI RAMA – AZEM HAJDARI DHE IBRAHIM RUGOVA

September 14, 2013 by dgreca

Edi Rames i duhet të evitojë sa më shumë gabime të panevojshme, të cilat varen direkt prej tij, siç ishte rasti me Azem Hajdarin dhe me Ibrahim Rugovën./

Nga ELIDA BUÇPAPAJ/

Kryeministri i Shqipërisë Edi Rama përfundoi vizitën e tij të parë zyrtare në Kosovë. Kosovën e ka patur gjithmonë në qendër të vemendjes. Kur i thonë, një e dy e në Kosovë edhe kur ishte lider i opozitës, që do të thotë se ka qënë në kontakt të përhershëm me Kosovën dhe ka patur disa idé shumë të mira integruese, në planin europian, për sa i përket unifikimit të sistemit arsimor në të gjitha trojet shqipfolëse, heqjes së barrierave doganore me Kosovën etj. Pra, përpara se të nisej në Bruksel, Edi Rama e filloi me Kosovën. Kosova prin për mbarë gjithnjë.

Gjatë vizitës, po t’i shohësh deklarimet që ka bërë përgjithësisht janë OK. Duke menduar se Edi Rama ua ka shkruar fjalimet disa kryeministrave të qeverisjes socialiste, fjalimet e veta duhet t’i qajë. Ca deklarime i bën si quote. Si ky për shembull : « Kufiri është e djeshme, e ardhmja s’ka kufi. Mbetem i juaji me besë! » Duket qartë se z. Rama i ka dhënë rëndësi konotacioneve identifikuese të shqiptarëve si komb, siç është besa, fjala e dhënë. Por në fjalimin që mbajti në Kuvendin e Kosovës iu shmang një konotacioni të tillë dhe nuk e përfshiu emrin e Ibrahim Rugovës, i cili është identifikues me Kosovën. Për reagim, krahu i LDK-së bojkotoi e shtypi sot ishte i mbushur me kritika, prej të cilave përfiton politika. Për politikën s’ka problem, por të mos përmendësh Rugovën këtë gjë nuk e gëlltisin dot shqiptarët e Kosovës, populli Rugovist, i cili është shumë i rëndësishëm.

Lind pyetja a bëri gabim apo jo z.Rama që nuk përmendi Rugovën në fjalën e tij përpara deputetëve të Parlamentit të Kosovës? Gjatë vizitës të tij të parë zyrtare si premier i shtetit amë, z. Rama bëri homazhe tek varri i liderit historik e prej atje tha një tjetër sentencë shumë kuptimplote se „Pa Rugovën Kosova nuk do të bëhej realitet“. Pikërisht ky përcaktim, që ka bërë me gojën e tij, tregon se z. Rama bëri gabim që nuk e përmendi Gandin e Kosovës në fjalimin e tij të parë në Kosovë si premier i Shqipërisë.

Për këtë devijim, të pajustifikuar në gjuhën protokollare, unë do të bëja përgjegjës këshilltarin e Ramës, Shkëlzen Maliqin, i cili e di shumë mirë se mungesa e emrit të Rugovës në fjalim dëmtonte imazhin e Ramës në Kosovë. Kur e vendosa si status në Facebook këtë, reaguan dhe më thanë se Edi Rama ka këshilltar ish-kryeministrin britanik Tony Blair. Që do të thotë një arsye më tepër që z.Rama ta përmendte Rugovën. Sepse sa herë që Tony Blair vjen në Kosovë, ai i referohet figurës të Rugovës si ikonë e pavarësisë dhe modelit të politikanit të emancipuar dhe europian.

E pra, z.Edi Rama nuk duhet t’i lejojë vetes shkitje të tilla shumë të evitueshme.

Më 12 shtator në Tiranë u zhvilluan ceremonitë e rivarrimit të Azem Hajdarit në Varrezat e Dëshmorëve. Dhe ishte ngjarje për shqiptarët nderimet që iu bënë Azem Hajdarit nga i gjithë spektri politik. Pesë ish-presidentë, deputetë të PD e PS, ministra të qeverisë të re, kryetari i ri i Kuvendit. Mungoi vetëm kryeministri i ri, për të cilin zonja Hajdari do të pohonte se Edi dhe Azemi ishin miq. Kush i tha z. Rama që të mos shkojë në ceremonialin për Azemin? Apo vendosi vetë?!

Të them të drejtën, të kritikosh një kryeministër kur nuk është ulur ende në kolltukun zyrtar nuk më duket fair, aq më tepër kur e di gjendjen ku ndodhet vendi. Lexova një fakt nga INSTAT, sipas të cilit një në shtatë shqiptarë jeton në varfëri, duke shpenzuar rreth 48 dollarë në muaj, ku po sipas të dhënave më të fundit të Institutit të Statistikave numri total i të varfërve në vitin 2012 arriti 402 033. Të mos përmendim pastaj nivelin e sigurisë të qytetarit, korrupsionin, rrezikun që i kanoset sistemit dhe shtetit ligjor. Që do të thotë se Edi Ramën e presin shumë punë. Fron Nazi ka shumë të drejtë kur thotë se për t’i tejkaluar këto, Edi Ramës i duhet të jetë një lloj Batmani.

Në këtë kontekst, kritika ime nuk është politike, si opozita që mezi pret që Edi Rama ta pësojë si Papandreu. Sepse, nëse futet Shqipëria në krizë, kjo krizë përkthehet një tmerr për shqiptarët. Unë rreshtohem bashkë me ata shqiptarë, të cilëve na intereson që Shqipëria dhe Kosova të jenë shtete normale të integruara në NATO dhe BE.

Në këtë kontekst, z. Rama e pret një punë e madhe, prej të cilit varet suksesi apo disfata. Dhe për hir të suksesit, i duhet të evitojë sa më shumë, gabime të panevojshme, të cilat varen direkt prej tij. Siç ishte rasti me Azem Hajdarin dhe me Ibrahim Rugovën.

MASHTRIMI I MADH

September 14, 2013 by dgreca

Nga Dr. Prenjo Imeraj/

Ne foto: Para monumentit ne Gerhot, kur 70 vjet me pare ndodhi tragjedia/

Më 14 shtator mbushen plot 70 vjetë nga dita e masakrës së Grehotit. Ishte 14 shtatori i vitit 1943. Italia fashiste e Musolinit sapo kishte kapitulluar. Qyteti i Gjirokastrës ishte në duart e nacionalistëve. Forcat partizane ishin vendosur në anën e Viroit në drejtim të veri-perëndimit të qytetit. Pararoja e ushtrisë ripushtuese të nazistëve gjermanë ishte disllokuar në Tepelenë. Garnizoni fashist Italian Peruxhia dhe disa reparte të divizionit Parma ishin bllokuar në Grehot nën komandën e gjeneralit Kiminelo. Gjermanët patën dërguar ultimatum me shkrim, që divizioni fashist duhej të dorëzohej tek ata. Partizanët e Zonës së Parë Operative nën komandën e Shefqet Peçit me “këshilltar” majorin anglez Tilman bënin presione me kushtet e tyre, duke dërguar delegacione njëri pas tjetrit në komandën fashiste, që divizioni të dorëzohej tek ata dhe me kushtet e tyre. Forcat nacionaliste të komanduara nga Hysni Lepenica kishin kërkuar që divizioni fashist të dorëzohej tek ata. Më në fund komanda e divizionit fashist I premtoi Prefektit të Gjirokastrës Veip Runa, njëherësh edhe kryetar i Ballit Kombëtar për zonën, se divizioni do të dorëzohej tek Balli Kombëtar. Pasditeja e 14 shtatorit ishte koha e mbarimit të afatit të ultimatumit. Sipas premtimit Hysni Lepenica me më të zgjedhurit vullnetarë të çetës Nacionaliste “Shqiponja shkoi të mirte në dorëzim divizionin fashist. Gjatë pritjes tek dera e komandës së divizionit për të kryer aktin e dorëzimit, pa pritmas përmbi nacionalistë shpërtheu një breshëri armësh të lehta e të rënda nga të gjitha lloit të që dispononte divizioni fashist për kundër nacionalistëve. Të gjendur në kurth të 33 nacionalistët ranë të masakruar nga plulmbat dhe hekuri që derthën fashistët mbi ta, në të njëjtën kohë komanda partizane fërkonte duart nga kënaqësia e masakrimit të vëllezërve të një gjaku. Majori anglez Tilman, duke zbatuar politikën e interesave të ditës, ndjeu t’i realizohej porosia e tij. Të 33 të rënët në Grehot u shpallën me një herë Dëshmorë të Atdheut nga kryesia e Prefekturës së Gjirokastrës dhe u varrosën me duar e me thonj nga populli fisnik i Gjirokastrës tek hyrja e teqesë së Lazaratit. Kur Partia Komuniste mori pushtetin në nëntorin e vitit 1944 i shpalli të rënët në Grehot armiq të Partisë e të popullit dhe varrezën e të rënëve në Grehot e përdori si vend për grumbullimin e plehrave të komunales, ndërsa familjet e të rënëve u persekutuan deri në palcë nga regjimi gjakatar i Enver Hoxhës. Me rënien e komunizmit të rënët në Grehot u “ringjallën” për të dëshmuar me forcë pabesinë e komandantit fashist Kiminelo, që pat premtuar t’u dorëzohej nacionalistëve. Ata denoncuan që nga varri intrigën komuniste dhe qendrimin absurd të majorit anglez Tilman. Të 33 të rënët në Grehot u shpallën Dëshmorë të Atdheut, ndërsa presidenca i dekoroi sipas meritave. Ata prehen tani përjetësisht në varrezën e Dëshmorëve të Grehotit e ngritur tek vendi i rënies së tyre. Gjatë këtyre 20 e më tepër viteve të erës demokratike, është folur, shkruar e dëshmuar shumë për masakrën e Grehotit nga dëshmitarë okularë nancionalistë e komunistë shqiptarë. Vetëm tani së fundi është zbuluar shkrimi për këtë ngjarje i priftit të divizionit fashist Peruxhia njëhesh edhe kolonel Xhovani Bonomi, botuar në “Bieti” Milane 1988 dhe përkthyer nga Etleva Memisha. Kushdo që interesohet se ç’ka shkruar ai dëshmitar okular të lexojë dy numrat e fundit të gazetës “Dielli”(Gusht-Shtator) dhe librin e Enver Memishajt me titull: Hysni Lepenica. Aty duket qartë intriga komuniste mbështetur nga majori anglez Tilman, të cilët me “një gur vranë tre zogj”: Eliminuan krahun ushtarak më serioz dhe më konseguent të nacionalistëve shqiptarë, muarën nga divizioni fashist armatimet e lehta aqsa u nevoiteshin dhe, hapën shtegun për të marrë lirisht pushtetin pas përfundimit të luftës.

RAIMONDA MOISU U ZGJODH KRYETARE E SHOQATËS SË SHKRIMTARËVE SHQIPTARO-AMERIKANË

September 14, 2013 by dgreca

Zëvendës Kryetar u zgjodh shkrimtari Pal Ndrecaj, sekretare dr. Yllka Filipi, ndërsa anëtarë të kryesisë Ramiz Mujaj dhe Sabina Veseli./

Ne Foto: Disa nga pjesmarresit ne takim/

Stamford, Connecticut- Të shtunën me 14 shtator, në mesditë, në një nga sallat e Librarisë të qytetit Stamford në Connecticut, organizoi takimin zgjedhor Shoqata e Shkrimtarëve shqiptaro-amerikanë, që ka për president nderi, themeluesin e saj, Shkrimtarin Gjekë Marinaj, president Adnan Mehmeti dhe për mandat është udhëhequr nga kryetari Dalan Luzaj.

Në takim ishte i ftuar edhe Prof. Dr. Selman Sheme, i ardhur në SHBA me ftesë të Federatës Panshqiptare të Amerikës Vatra për të promovuar librat për Camërinë të shkruar prej tij.

Në këtë takim u bënë dhe tre anëtarësime të reja në radhët e shoqatës; Dr. Yllka Filipi, Aristotel Mici dhe Artur Vrekaj.

Takimin e ka hapur shkrimtari Mhill Velaj, i cili u ka uruar mirëseardhjen mysafirëve dhe ka prezantuar të ftuarit. Takimin e ndoqi Gazeta Dielli me anë të editorit Dalip Greca dhe Adem Belliu, president i Televizionit Kultura Shqiptare.

Presidenti Adnan Mehmet ka përshkruar rrugën dy vjecare të shoqatës për, prurjet letrare të anëtarëve të Shoqatës, duke vecuar më të suksesshmit. Ai sqaroi se ky takim vjetor ishte planifikuar që të organizohej në 100 vjetorin e lindjes të filozofin dhe mdndimtarit Isuf Luzaj, Nderi i Kombit, c’ka ishte paramenduar edhe zhvillimi i një Simpoziumi me studiues edhe nga Shqipëria, por problemet teknike për marrjene vizave nga referuesit bëri që simpoziumi të shtyhej në një kohë tjetër.

Më pas presidenti Mehmeti kujtoi të pranishmit se Shoqata nderon në shkallën më të lartë, me plot mirënjohje, themeluesin e saj, poetin Gjekë Marinaj. Librii i tij më i fundit sapo është promovuar në Bukuresht.Marinaj mbanë Gradën Doktor i Shkencave në Letërsi.

Po ashtu, z. Mehmeti falenderoi poetin Dalan Luzaj, që e drejtoi shoqatën për dy mandate radhazi. Fjalë përgëzuese tha presidenti Mehmeti edhe për liriken e shquar të Letërsisë Shqipe, poeten Iliriana Sulkuqi, e cila ishte në poziconin e nëkryetares së Shoqatës. Kontribut të vecantë dha edhe Shkrimtari Mhill Velaj në postin e nëkryetarit së bashku me Kostaq Dukën.

Në kronikën e veprimtarive të shoqatës, Adnan Mehmeti renditi:

-Konkursi letrar “Pena e Artë” për vitet 2010-2013;

-Edicioni i dytë –Dita e Librit shqip në formën e një panairi(23 Maj 2010 në Bronx)

-Një sesion Shkencor në nderim të 100 vjetorit të Nënë Terezës së bashku me Federatën Panshqiptare të Amerikës, VATRA (Stamford)

– Po në bashkëpunim me Vatrën u organizua një akademi përkujtimore për Prof. Peter Prifti(16 nëntor 2010 në Bronx)

-Në Dhjetor 2010 u organizua takimi vjetor i Shoqatës në bibliotekën e Neë Yorkut

-Me 2 prill 2011 u festua me madhështi 10 vjetori i themelimit të Shoqatës së Shkrimtarëve shqiptaro-amerikanë.

-Veprimtari festive me rastin e 100 vjetorit të Pavarësisë e shoqatës në Alendalle NJ

Presidenti Mehmeti përmendi edhe festat promovuese të librave të anëtarëve të shoqatës.

Kryetari Dalan Luzaj, në hyrje të fjalës së tij tha: Sa herë që shoqata do të festojë përvjetore apo festa librash ne do të përshëndesim me respekt, krijuesin e kësaj shoqate, poetin Gjekë Marinaj. Ai evidentoi faktin e rritjes së shoqatës dhe përmendi suksesin e arritur nga shkrimtari i talentuar Ramiz Gjini, fitues i Cmimit Kombëtar “Pena e Artë” për gjininë e romanin. Po ashtu vecoi suksesin e poezisë së Gjekë Marinaj, duke e cilësuar si biblën e poezisë shqipe. Luzaj vlerësoi krijimtarinë e Petraq Pali, Rozi Theohari, Albana Melyshi, Kostaq Duka, Shpresa Vranari, Kozeta Zylo, Raimonda Moisiu, Mhill Velaj, Pal Ndrecaj, Fatjon Pajo, Pandeli Simsia e të tjerë.

Duke analizuar aktivitetin e shoqatës Luzaj tha se me shpërndarjen e saj në të gjithë shtetet e Amerikës, ka qenë e vështirë mbledhja bashkë, ndërsa ana finaciare, po ashtu ka qenë një arsye që e ka ulur shkallën e veprimtarive.

Posti i kryetarit, tha ai, është një obligim, por kryetari është një nga anëtarët, është një nga”ne”, s’është kryetari stimulus i anëtarëve, as mësonjësi i tyre. Këtë post ka mundësi që ta provoi secili prej anëtarëve pasi ai është i ndërrueshëm cdo dy vjet. Suksesi krijues i secilit anëtar të shoqatës përbën gëzim për secilin. Në këtë shoqatë jemi me dëshirën dhe vullnetin tonë, nuk na detyron kush, por duke qenë bashkë i ndajmë së bashku gëzimet e krijimtarisë. “Karatin”, ia ngre secili prej nesh vetes, tha Luzaj, duke komentuar rëndësinë e vlerave krijuese. Më pas ai diskutoi për vështirësitë financiare që has shoqata në organizimin e veprimtarive të saj. Përsa i përket shtimit të anëtrësisë , ai theksoi faktin se shoqata nuk i ka të mbyllura dyert, cdo krijues është i mirëseardhur.

Prof.dr Skënder Sheme ka përshëndetur të pranishmit dhe ka vlerësuar rëndësisnë e jashtzakonshme të diasporës shqiptare në Amerikë dhe rolin e saj historic në Lëvizjen Kombëtare , përfaqësuar me Federatën Panshqiptare të Amerikës e deri në ditët e sotme. Vecmas ai është ndalë në rolin e figurave të ndritura të Camërisë dhe kontributin e tyre Lëvizjen Kombëtare. U ndal në mënyrë të vecantë edhe në figurën e poetit të Baldës Came, shkrimtarit Bilal Xhaferri, që një pjesë të veprimtarisë e kreu në SHBA. Profesor Sheme u ndal edhe në zhvillimet e sotme të cështjes came.

Studiuesja dhe shkrimtaja Dr.Yllka FILIPI, solli për të pranishmit qasjen mes strukturës së kantikës së parë të “Komedisë Hyjnore”, “Ferri” (Dante Aligeri), strukturës së “Vargjeve të lira” e “Novelat e qytetit të veriut” (Migjeni), si edhe strukturës së variantit të përpunuar të veprës “Pallati i ëndrrave” (Ismail Kadare.) Ajo sqaroi se baza e këtij misioni krahasimtar ka nisur nga pikëtakimet e vetëdijshme të Kadaresë me Danten dhe remineshencat instiktive të Migjenit me Ferrin dantesk. Analogjitë mes botës infernale danteske dhe asaj kadareane janë tashmë një përfundim i konsoliduar nga autori i cili e konstaton një gjë të tillë. Kadare e pohon tundimin nga ferri dantesk, ndërsa Migjeni konstaton ferrin shqiptar.Argumentet për ndriçimin e kësaj teze i konfirmon hulumtimi ndërtekstor në gjetjen e paraleleve si edhe i mbështet këndvështrimi i kritikës së deritanishme mbi këtë autor. Analogjitë mes Dantes dhe Migjenit janë parë si instancë e realiteteve që përsëriten gati njësoj pas pothuajse 7-shekujve diferencë në ekzistencën e jetëve zinxhir, në komunikimim telepatik mes tyre. Ky hulumtim krahasues është përpjekja e parë deri më tani në letrat shqip, për të përcaktuar nivelin dhe thellësinë e ndikimeve të Migjenit dhe Kadaresë nga vepra e Dantes. Interpretimi i veprave të të dy autorëve shqiptarë do t’i referohet këndvështrimeve danteske të cilat i përshkojnë ato përtej niveleve gjuhësore nëpërmjet një komunikimi superior, tejet të veçantë me bazë Ferrin, sipas metodologjisë së punimit. Ndërmarrja e kësaj teze synon hulumtimin në strukturën e kantikës së parë të ferrit të Dantes dhe gjetjen e pikave të përbashkëta me veprën e Migjenit për Ferrin shqiptar të viteve’30 dhe me veprën e Kadaresë për Ferrin modern, duke krijuar kështu në mënyrë të plotë edhe profilin letrar të dy autorëve shqiptarë. Personaliteti i 3-krijuesve reflektohet mbi veprat e tyre si të vetmet burime informacioni të pakontestueshme mbi botën infernale, duke u lexuar vertikalisht. Rrafshet paralele jemi përpjekur t’i heqim mbi afritë ekzistente që përcjell strukturimi i ideve, teknikave, vizioneve të cilat na shpien drejt thellësive arkitekturore mes teksteve.

Përshëndetën takimin: Shkrimtari Pandeli Simsia, Dalip Greca- editor i Diellit, Artur Vrekaj, studuesi dhe shkrimtari Aristotel Mici.

Në fund u bënë edhe zgjedhjet për kryesinë e re të Shoqatës, duke u bazuar tek anëtarët prezent dhe ata që ksihin dhënë vlerësimet e tyre përmes emaileve.

Kryetare e Shoqatës u zgjodh shkrimtarja Raimonda Moisiu, e cila sipas rregullave të shoqatës përzgjodhi edhe kryesinë: Nën/Kryetar Pal Ndrecaj, Sekretare- Yllka FILIPI, anëtarë të Kryesisë- Sabina Veseli dhe Ramiz Mujaj.

Kryetarja e sapo zgjedhur, zonja Raimonda Moisiu falenderoi shoqatën për besimin që i dhanë dhe premtoi se më mbështetjen e anëtarëve të Shoqatës dhe angazhimin e kryesisë do ta kryente me pasion e vullnet detyrën.

Në fund u shtrua një kokteil i pasur me ushqime.

(Korresp. i DIELLIT)

Dëshmi për Shën Konstandinin

September 13, 2013 by dgreca

Me rastin e festës së kryqit të shenjtë, 14 Shtator/

Kryqi nuk mund të përmendej si një gjë e këndshme midis Romakëve, të cilët e shihnin atë si një shenjë fatkeqe , dhe siç thotë Ciceroi , njeriu i lirë nuk mund ta zinte me gojë atë fjalë.

Megjithatë ,Perandori Konstandin ia atribuoi fitoren e tij në fushat e Kuintianit , pranë urës së Milviusit, Kryqit të krishterëve , mbishkrimin e te cilit e gjejmë poshtë statujës së tij, statujë me të ciliën Senati romak e nderoi perandorin Konstandin. -Kjo sipas dëshmisë së shkruar të historianit Eusebius. Historiani gjithashtu përmend se në triumfin e tij , ai nuk ngjiti malin e Kapitolit për të ofruar dhurata dhe flijime për perënditë e rreme sipas zakonit të paraardhësve të tij , por ” përmes mbishkrimit të shquar , duke shpallur kështu fuqinë e shenjës shpetimtare të Krishtit”

Një dokumenti nga Kodinusi na siguron se Kostandini beri që kryqi , të cilin ai e kishte parë në vizionin e tij mrekullues, ngadhënjyes a lartësuar në ajër , të ngrihej madhështor në sheshin kryesor të Konstandinopojës. Ai gjithashtu ngriti në sallën kryesore të pallatit të tij në Kostandinopojë , një figurë e madhe të kryqit , ashtu si e kishte parë në qiell , dhe nga fuqia e të cilit ai kishte qenë fitimtar në betejë . Kjo, jo vetëm monograma pra, por edhe figura e kryqit ishin vendosur në Labarum dhe është e qartë nga përshkrimi i Eusebiusit por edhe nga medaljet e lashta në të cilat figura e kryqit është shumë mirë e përfaqësuar.

Figura dhe shenja e kryqit natyrisht ishin nderuar që përpara Konstandinit, nderim që ishte ardhur si rrjedhojë e asaj cfarë kishin trashëguar besimtarët dhe kisha nga apostujt. Shënjtori Efrem thotë se: ” Të krishterët lyenin ose vendosnin në dyert e tyre një kryq të çmuar dhe jetëdhënës .” Figura e kryqit gjendet zakonisht në varret e të krishterëve primitivë po ashtu.

Eusebiusi na siguron se informacionin që na ka lënë me shkrim e ka marrë nga goja e vet Konstandini i cili konfirmoi të vërtetën e tregimit të tij me një betim solemn . Ky perandor i shoqëron me fuqi dhe zë të lartë fitoret e tijpermes kësaj shenjë të mrekullueshme të Kryqit , i cili duket edhe nga mbishkrimet e ndryshme nga figura të cilat ai ngriti në vende publike si edhe nga disa medalje të cilat ai dhe pasardhësi i tij i prenë per perandorinë.

Laktantiusi , i cili ishte instruktor I Krispus Cezarit , birit të Kostandinit , ka thënë se Konstandini ia atribuoi fitoren e tij mbi Maxentiusin vizionit të mrekullueshëm të Kryqit , vision që ai e pati përpara betejës. Philostorgius , një historian Arian bashkëkohor , në fragmente të caktuara të historisë per Konstandinin, fragmente që u ruajtën nga Fotiusi , duke e përshkruar vizionin Konstandini e Kryqit në ajër , thotë se shenja qiellore zgjatej shumë gjerë në lindje me një dritë të mrekullueshme , dhe me mbishkrimin vijues:,”Përmes këtij (kryqi) sundo” . ” Në disa medalje të lashta kjo është shprehur keshtu në latinisht : “in hoc victor Eris “.

(Adaptuar nga jeta e etërve tanë, dëshmorët dhe shenjtorët e tjere kryesore , nga Rev Alban Butler, Vol IX, D. & J. Sadlier , Nju Jork, 1821 , faqe 656-657 )

Perktheu nga anglishtja: Merita Bajraktari