Archives for January 2014

Eliza Dushku, bënë thirrje për bamirësi në Ugandë

January 10, 2014 by dgreca

Në një iniciativë të ngjashme vitin e kaluar Dushku pati grumbulluar rreh 30 000 dollarë amerikanë për bamirësi në ditëlindjen e saj të 30-të/

Nga BEQIR SINA, New York/

Los Angeles – SHBA: E njohur për aktivitetin e saj me karakter humanitar, aktorja me origjinë shqiptare, Eliza Dushku ka kërkuar përsëri në faqen e saj të internetit facebook nga fansat e saj dhe dashamirësit e saj që të dërgojnë donacione për bamirësi. Në një fushatë, që aktoria e Hollivudit, ka nisur dy vjetë më parë për të ndidhmuar, viktimat, gratë, të moshuarit, të sëmurët dhe fëmijët në Uganda, nëpërmjet organizatës së krijuar prej saj “Tharce-Gulu”.

Ajo u bënë thirrje në mesazhin e saj donatorëve të dhurojnë për “Tharce-GULU”, organizatën tonë të dashur në Ugandën Veriore, si e ka quajtur ajo, e cila thotë Dushku ofron mjekim për traumat dhe mjekim psikik për ish-fëmijët ushtarë dhe viktimat e luftës”, ka shkruar Dushku në Facebookun e saj.

“Është e asaj kohe të vitit përsëri , kur familjet të vijnë së bashku , pushime ( dhe, ditëlindja ime ) dhe ne së bashku mund bëjmë disa të mira serioze për ata që kanë nevojë ! Plus , këtë vit unë kam shumë dhurata për ju! Fushatat e kaluara për ditëlindjen time na ndihmuan në ngritjen e fondeve të shërimit të njerëzve me trauma dhe reflektimit tonë qendërën tonë të bamirësisë në Gulu Uganda , aty ku jemi dhe këtë vit duke ndihmuar familjet që kan më shumë nevojë !” thotë Dushku në mesazhin më të fundit postuar në faqen e saj të Facebookut. ” Unë jam në përkushtimin fondesh e këtij viti për kujtimin e të dashurit tonë Papa Jim , i cili sapo u nda nga jeta . Ai ishte një hero, jo vetëm për mua dhe familjen time , por për të gjithë në familjen tonë të Ugandës. Pra , dëshira ime ditëlindjen, time është se këtë vit , ju , miqtë e mi të mirë dhe zemër bujarë , të dhurojmë për “THRIVEGulu” në kujtesën e Jimit .”
Më pas Dushku sqaron se Jim ishte një pjesë e madhe e familjes THRIVEGulu . Ai e ndihmoi për të ndërtuar këtë organizatë dhe donte që ajo të jetë trashëgimia e tij . Për të ndihmuar të bërë ëndrrën e tij realitet , ne e kemi këtë mundësi të mahnitshme për të qenë pjesë e fushatës bamirëse “Holiday Challenge CrowdRise” . Ekipi ynë THRIVEGulu në Ugandë bën punë të mahnitshme çdo ditë : duke punuar me grupet e fuqizimit të grave , duke mësuar shkrim e këndim kompjuter dhe të biznesit aftësitë . Sepse, ne jemi duke bërë kaq shumë gjëra të ndryshme , edhe pse, ndonjëherë është e vështirë për të identifikuar se çfarë është ajo që ne jemi gati saktësisht për të bërë.

Familjet dhe komunitetet janë njohur mbi në më shumë se dy dekada të luftës civile në Uganda . THRIVEGulu dëshiron të ndihmojë viktimat dhe për të shëruar nga ato viktimat nga traumat . Dhe çelësi është përmes familjeve rehabilituese . THRIVEGulu nuk është për të ndihmuar vetëm femra ose vetëm fëmijët , por duke i dhënë prindërve e nevojshme për të mbështetur fëmijët e tyre, dhe duke i dhënë çdo familje mundësinë për një të ardhme më të mirë . Ne kemi bërë një punë të pabesueshme që nga viti i kaluar dhe me ndihmën tuaj , ne kemi mundësinë që të bëjë edhe më shumë . Bujaria vazhdueshëm dhe mbështetja juaj do të na ndihmojë të mbajmë gjallë dhe më të fortë familjen tonë THRIVEGulu . Unë e bujarinë dhe danacionet tuaja , e adhurojë nga çdo njërin nga ju dhe shpresojë që së bashku me ju, ne të jemi për të ofruar shumë. Në fund të këtij mesazhi aktoria që me krenari gjithmonë thotë se jam shqiptare, Eliza Dushku, shprehet nga thellësia e zemrës së saj duke thënë , Faleminderit ! Ju dua shumë ! Eliza
Në një iniciativë të ngjashme vitin e kaluar Dushku pati grumbulluar rreh 30 000 dollarë amerikanë për bamirësi në ditëlindjen e saj të 30-të.

STIPE MESIQ – ASKUND NUK DO TË NDRYSHOHEN KUFIJTË, AS NË KOSOVË!

January 10, 2014 by dgreca

Intervistoi: SHENIDA BILALLI/

Arkitektura e vendeve evropiane sa i përket kufijve është e mbaruar në Evropën Juglindore ka deklaruar ish-presidenti i Republikës së Kroacisë, Stjepan Mesiq në një intervistë ekskluzive për revistën ILIRIA. Mesiq theksoi se hapi i rëndësishëm për Kosovën tash është rregullimi i Marrëveshjes së Stabilizimit-Asociimit.
Roli dhe kontributi i zotëri Mesiqit gjithmonë ka qenë shumë i rëndësishëm për të gjitha zhvillimet në rajon dhe për perspektivën evropiane .Gjatë gjithë karrierës së tij politike, vendosmëria e presidentit Mesiq për lirinë e Kosovës, paqen dhe stabilitetin ne rajon”, ishte aq e sinqertë dhe i hapur.
Ish presidenti i Republikës së Kroacisë, Stjepan Mesiq në intervistën ekskluzive për “Iliri-në”, ka vlerësuar raportet bilaterale ndërmjet Kroacisë dhe Kosovës, si marrëdhënie shumë të mira, si dhe bashkëpunimin e mëtejmë në fushën ekonomike, dhe synimet e përbashkëta për integrimet euro atlantike. Ai ka vlerësuar lartë standardet që ka arritur Kosova në fushën e të drejtave të minoriteteve të cilat janë si urë lidhëse midis shteteve dhe popujve në Ballkan.
Sh. Bilalli: Zotëri Mesiq, gjithmonë keni tregu simpati ndaj shqiptarëve. Por edhe populli shqiptar ndaj jush . Ku janë fillet e këtyre lidhjeve?
Stjepan Mesiç:  Unë me shqiptarët shoqërohem që nga koha kur kam qenë në vuajtjen e dënimit për shkak të lëvizjes “Pranvera kroate” (“Hrvatsko Proljeće”) në burgun e Nova Gradishkë, dhe me shqiptarët kam qenë për të njëjtën gjë, jemi burgosur për mendime identike. Ne kemi vazhduar miqësinë që e mbajmë edhe sot. Miqësia nuk mund të zgjidhet sipas përkatësisë nacionale apo sipas fesë. Shqiptarët kanë qenë mirë me mua, edhe gjatë shërbimit ushtarak, kam patur disa shokë të mirë shqiptarë pikërisht nga Kosova dhe Maqedonia. Shqiptaret janë njerëz punëtorë që kujdesen, jo vetëm për vete dhe familjen, por edhe për të tjerët. Në këtë mënyrë shumë pak shqiptarë do të shihni pa punë, por gjithnjë i gjeni si pjesëmarrës në aksione humanitare.
Iliria: Zotëri Mesiq, keni bënë president i Jugosllavisë. Cili ka qenë statusi i Kosovës dhe të drejtat e sajë?
Stjepan Mesiç: Jugosllavia me Kushtetutën e vitit 1974 faktikisht ishte konfederatë. Në kryeqytetin Jugosllav –Beograd ishin përfaqësues nga 6 republika dhe dy përfaqësues të krahinave autonome, Vojvodina dhe Kosova. Krahina janë quajt, por pozita e tyre ka qenë e njëjtë sikur e republikave. Kanë qenë element konstitutiv të federatës.
Kur mora funksionin e Kryetarit të Kryesisë së ish – Jugosllavisë dija për një aferë ku ishin gjykuar një grup të rinjsh shqiptar, që ishin shokë me ushtarin Aziz Kelmendi i cii kishte humbur nervat dhe vrau disa kolegë të tij të kombësive të ndryshme. Ai nuk zgjodhi kush ishin ata që vrau. Pse ka qenë ai i provokuar, nuk e di, por e vërtetë është se diçka kishte ndodhur. Mirëpo ata të cilët ishin shokë me të, të gjithë shqiptarë, morën dënime prej 15-20 vite burg edhe atë, për asgjë.
Sh Bilalli: A ishte ky gjykim politik?
Stjepan Mesiç: Po,unë i propozova Borisllav Joviqit që Kryesia ti amnistojë ushtarët shqipëtarë dhe të shihen risi në marrëdhëniet ndëretnike. Ai më tha se këtë nuk mund ta bëje se duhet të bisedoje me Sllobodan Millosheviqin, i cili kategoritikisht refuzoi. Unë isha shumë sentimental ndaj shqiptarëve dhe kamë pasë dëshirë të ndihmoj. Por ky rast tregon se çfarë qëndrimi ka pasë shteti Jugosllav ndaj shqipëtarëve. Kjo nuk duhet të harrohet!
Sh.Bilalli: Keni njohur shumë shqiptarë gjatë viteve të ’90-ta, në kohën kur ishit kryeministër i parë i Republikës së Kroacisë?
Stjepan Mesiç: Pas ngjarjeve në Kosovë dhe shkatërrimit të Autonomisë së Kosovës delegatët e Qeverisë së Republikës së Kosovës, të shpallur në Kaçanik më 1990, kishin ardhur në Kroaci, pikërisht në Zagreb, në shtëpinë e vëllezërve, Kuzhnini . Atëherë më ka ftuar njeri nga vëllezërit, Simoni, dhe me vellaun Mikelin   më njoftuan për terrorin ndaj shqiptareve në Kosovë. Kanë kërkuar mundësi që të zgjidhet problemi për azil delegatëve te Qeverisë së Kosovës të cilët kanë qëndruar në Zagreb.
Sh.Bilalli: Ju keni biseduar me ministrin e punëve të brendshme të Kroacisë, Josip Bolkovac, për tu dhënë një strehim të sigurt delegatëve nga Kosova?
Stjepan Mesiç: Josip Bolkovac ju ka dhënën në dispozicion një vilë në Samobor, e cila ka qenë në përdorim të Ministrisë së punëve të brendshme të Kroacisë dhe ata jo vetëm që kanë qenë të vendosur, por e kanë pasur një zonjë- që kujdesej   për ata. Gjithashtu kanë pas sigurim dhe kanë qenë aktiv në veprimtarinë e tyre. Atëherë delegatët duhej të transferoheshin në një vend të sigurt ,diku në Evropë. Kështu, delegatët e Qeverisë së Kosovare kanë udhëtuar për në Zvicër, dhe kanë vazhduar veprimtarinë për pavarësinë e Republikës së Kosovës.
Sh.Bilalli: Cili është roli i shqiptarëve gjatë kohës që ishit president i Jugosllavisë ?
Stjepan Mesiç: Kur isha kreu i shtetit Jugosllav dhe Kryeministër i Kroacisë bashkëpunëtorët e mi, më të ngushtë , do të përmendi disa: Muharremi Amirin , i cili ishte kolonel i ushtrisë kroate dhe më pas shefi kabinetit tim. Pas një kohe ai u bë ambasador kroat në Ankara. Kisha përmendë edhe vëllezërit Kuzhnini. Gjatë viteve të 1990, shqiptarët në Kosovë ishin të terrorizuar,dhe të dënuar me dënime të rënda. Kanë luftuar për barazi me qytetar të tjerë të Jugosllavisë, e jo, si, qytetarë të rendit të dytë. Shumica e shqiptarëve përfundoi në burgje me dënime të rënda , edhe pse Kosova është atdheu i tyre. Vllazër Kuzhnini në Gjenevë ishin edhe në grevë urie për të tërhequr vëmendjen e opinionit botëror për 7.000 shqiptar të burgosur në burgjet e regjimit Millosheviqit . Pas grevës , disa të burgosur u liruan.
Sh. Bilalli: Angazhimi juaj lidhur me çështjen e   shqiptarëve është vlerësuar e shpërblyer me mirënjohje nga Qeveria dhe Presidenti i Republikës së Shqipërisë ?
Stjepan Mesiç: Jam shumë i kënaqur me çmimin më të lartë që më ndau Qeveria Republikës së Shqipërisë dhe Presidenti,Bamir Topi, për shkak të kontributit tim dhe angazhimit për statusin e shqiptarëve dhe të pavarësisë së Kosovës. Gjithashtu edhe vëllezërit Kuzhneni u nderuan me mirënjohje për angazhimin e tyre rrethe Kosovës dhe integrimit të Shqipërisë.
Sh. Bilalli: Shqipëtarët ishin të inkuadruar në mbrojtje dhe kanë kontribuar për pavarësinë e Kroacisë. ?
Stjepan Mesiç: Atëherë Kroacia ishte e sulmuar, ka qenë viktimë e një agresioni brutal të agresionit të Jugosllavisë. Shqiptarët iu bashkëngjitën Ushtrisë së Kroacisë dhe prej të cilëve shumë kanë humbë jetën në luftë.. Numri i madh i shqiptarëve, kanë qenë në funksione të larta të ushtrisë së Kroacisë, disa gjeneral me kombësi shqiptare. Rahim Ademi Agim Çeku dhe shumë të tjerë. Pra, ky është rast i rrallë në botë që një komb i tërë në Kroaci të ishte në anën e mbrojtjes së Kroacisë. Pra edhe një herë po e përsëris, se asnjë shqiptar nuk ka qenë në anën e agresorit tonë.
Sh. Bilalli: Sipas   të dhënave zyrtare , flitet për numrin prej 2.640 mbrojtës shqiptarë në ushtrinë e Kroacisë?
S.Mesiq: Millosheviqi, ka sulmuar Slloveninë, Kroacinë dhe Bosnjën e Hercegovinën, duke synuar zgjerimin e kufijve të Serbisë dhe në gërmadhat e Jugosllavisë të krijoje Serbinë e Madhe. Ai ka dashtë ushtrinë Jugosllave ta shndërroje në ushtrinë Serbe. Edhe ushtarët e kombësive tjera patën presion të madh në ushtri, dhe të gjithë ikën nga ushtria Jugosllave: shqiptarët, kroatët, sllovenët, edhe boshnjakët. Shume shqiptar nga Kroacia ndihmuan, ndërsa tek autoritetet e Kroacisë siguruan dokumente kalimtare për shtete tjera. Ishte koha shumë e rrezikshme për të gjithë, si për ata që ndihmuan, dhe për ata që ikën nga ushtria. Ushtarët që u larguan nga ushtria e Jugosllavisë ishin dezertor. Dezertimi në luftë dënohet rëndë.
Sh. Bilalli: Shumë herë ju kanë kritikuar, pse luftoni për çështjen e shqiptarëve!
Stjepan Mesiç: Të gjithë e kanë të qartë se shqiptarët gjate Mbretërisë Jugosllave kanë qënë pa kurrfarë të drejtash deri në Luftën e Dytë Botërore. Në Jugosllavinë e re shqiptarët fituan të drejtën për arsimimin në gjuhën amtare, dhe u hapën fakultetet dhe Akademitë. Pra, kanë fituar pozitë si të gjitha kombet në Jugosllavi. Mirëpo, me ardhjen e Millosheviqit, u zhduk Autonomia e Kosovës dhe u suprimuan e u shuan të gjitha institucionet.. I larguan të gjithë shqiptarët nga puna; policët , mësuesit,mjekët, gazetarët, mediet por edhe fëmijët nga çerdhet e foshnjoret. Millosheviqi ka dashur që shqiptarët ti dëboje nga Kosova. Ne sllavët (popujt sllav-sllavenët) kemi ardhur në shekullin e shtatë, ndërsa shqiptarët kanë qenë aty gjithmonë, edhe para romakëve. Në të vërtetë Shipëtarët janë Ilir, vendas. Paramendoni, kur armiku popullin autokton e largon,me dhunë nga atdheu..
Sh. Bilalli: Cili politikan shqiptar nga Kosova ju ka lënë përshtypje më të mira?
Stjepan Mesiç: Ka shumë politikan të Kosovës me të cilët kamë bashkëpunua, por mendoj se dr.Ibrahim Rugova ka treguar kuptim të plotë për politikën. Ka dhanë maksimumin si një lider mendimtar, dhe ka kundërshtua politikën agresive me një rezistencë gandiane. Por më vonë ka treguar edhe rezistencë aktive për pavarësinë e Kosovës, sepse Kosova në Jugosllavi ka qenë element konstitutiv i Federatës. Dhe, kur ajo Federatë e Jugosllavisë nuk ekziston më, të gjitha elementet Konstitutive e gëzojnë të drejtën e pavarësimit. Kam bisedua me Rugovën, i cili më ka njoftuar me platformën e tij politike. Qëllimet e tij janë realizuar ose po realizohen të gjitha në Kosovën e pavarur.
Sh. Bilalli: A do të ketë ndarje të Kosovës?
Stjepan Mesiç: Jo, nuk do të ketë ndarje të Kosovës. Arkitektura e Evropës ka përfunduar dhe këtu nuk ka më kurrfarë ndryshimesh. As nuk do të ketë shkëputje të Bosnjë e Hercegovinës e as nuk do të ketë ndryshime në kuptimin e ndryshimeve të kufijve në Kosovë.
Zotëri Mesiq cilën alternativë e ofron Evropa Juglindore për Kosovën!
Stjepan Mesiç : Evropa Juglindore nuk ka alternativë tjetër, pos hyrjes në integrimet euro atlantike dhe kjo do të ndihmojë që Evropa të bëhet faktor më i madh i paqes, sepse Evropa e bashkuar do të hapë kufijtë e saj, Marrëdhëniet e gjithanshme midis Kosovës dhe Kroacisë do të zgjerohen në të ardhmen në të gjitha segmentet e jetës institucionale, se ne kemi të njëjtin qëllim – të jemi pjesë e NATO-s dhe e Bashkimit Evropian por Kroacia është anëtare, e Kosova është në rrugën e integrimit .
ILIRIA: Po vazhdojnë bisedimet ndërmjet Kosovës dhe Serbisë. Si i vlerësoni ato ?
Stjepan Mesiç: Po nisem nga parimi se çdo luftë duhet të mbarojë me paqe si në Kroaci edhe në Kosovë. Hapi i parë është bërë, kur Serbia e pranon Kosovën si partner në bisedime. Në Kosovë nuk janë të gjithë të kënaqur, por duhet të dini se bisedat janë në vazhdim e sipër. Më rëndësi se Kosovës i hapet rruga për bashkëpunim rajonal. Dimë se përfaqësues serbë gjithmonë i kanë braktisur-lëshuar konferencat regjionale kur Kosova ishte prezentë.
Sh.Bilalli:Mendoni se edhe Kosova së shpejti do të jetë pjesë anëtare e Bashkimit Evropian?
Stjepan Mesiç: Gjithsesi se Kosova do ta bëjë edhe një hap tjetër që duhet ta rregullon Marrëveshjen e Stabilizim-asocimit. Derisa Serbia nuk e rregullon çështjen e kufijve me Kosovën, ajo nuk mund ta paramendojë se mundë të bëhet anëtare e Bashkimit Evropian. Nga ana tjetër, po ashtu edhe Kosova duhet të plotësojë të gjitha kushtet dhe të zgjidhë problemin e kufirit me Serbinë.
Sh.Bilalli:Shqiptarët janë të ndarë në pesë shtete dhe kërkojnë bashkim kombëtar. Cila është zgjidhja e duhur?
Stjepan Mesiq: Kjo pyetje do të bëjë hyrjen në Bashkimin Evropian. Edhe ajo pjesë e jona shkoi në Evropën Lindore, të gjithë ne duhet të hapim kufijtë tanë, dhe pastaj nuk ka arsye për të mbrojtur kufijtë. Të gjitha Kroatët do të jetojnë në Kroaci, ajo vlen edhe për serbët, shqiptarët, dhe të gjithë njerëzit që nuk jetojnë në të njëjtin shtet. Shqiptarët duan të kthejnë ish-kufirin, ku Shqipëria, Kosova dhe Maqedonia ishte një. Kufijtë do të jenë të hapur, për të gjithë popujt dhe kombësitë që do të jetojnë në korpusin kulturor.
Zoteri Mesiq, ju falënderoj shumë në emër të gjithë shqiptarëve , dhe në emrin tim personal, për gjithë përkrahjen dhe kontributin tuaj , që na afruat për çështjen e popullit shqiptar, dhe gjithashtu për përkrahjen revistës “Iliria” të cilën e keni përkrahur që nga fillimi.

* Ish presidenti i Republikës së Kroacisë Stjepan Mesiq në intervistë ekskluzive per Revisten ILIRIA

Historia e shkruar gabimisht !

January 10, 2014 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

Në këtë kohë të turbullirave mendore, të parapëgatitura shumë mirë ,me një skenar të përmbaruar apo si të them një plan B…ZH nëse fitohet liria në Kosovë dhe nëse bjen komunizmi në Shqipëri., po ndodhin gjëra që të mahnisin dhe të lënë me gojëhapur. Ne të vendit as që kishim ditur t´i mendonim e aq më pak t´i paramnedonim.Sa me përpikëri dhe me një rrjedhëshmëri ajnshtajnjane ishin pasë kurdisur gjërat? Nuk është punë individësh por është punë institutesh , nuk është punë ad-hoc por përgatitje dhjeta vjeçare. E ne flenim ose bërtitnim : ” Kosova Republikë ” e në anën tjetër rrëxonim monumente duke u shliruar një herë e përgjithmonë nga komunizmi, por planet ishin të përgatitura:”Nëse ndodhë kështu atëherë do të veprohet ashtu ” -ky ishte pikësynimi , ky ishte parimi i veprimit. E ne vajtonim ,tmerroheshim , vuanim , iknim dhe në fund fitorja : ”U rrexua Komunizmi dhe u bë Kosova” . Urimet vinin nga katër anët e botës.

Çfarë ngjajshmërije e planeve të përgatitura në detaje për të dy shtetet e të njejtit komb.

Atje u fillua me ndërrimin e historisë se partia e kishte shkruar sipas nevojave të veta. Askush nga partia e as nga xhaxhi nuk e pësoi : Ishte një lojë me një prapaskenë të hatashme. Nuk e kuptonim lojën; ne së paku si qytetar . Qëllimi ishte tjetër , një maskë e vërtetë . Kur pas disa vjetësh doli qëllimi i ndërrimit të historisë , në të njejtën kohë u rehabilituan ata që ” na e kishin shkruar historinë” për nevoja të tyre. E tëra përfundoi me një libër për Enver Hoxhën ,me një autor ” piskamaxhi” i cili kishte çasje në dokumentat e shkruar dhe filmik të familjes së hoxhës së përzgjedhur qysh herët nga strukturat sajuese të planeve B deri Zh. Dhe mbaroi me kaq .

E vërteta ishte ndryshe : mohimi i historisë , lansimi i historisë pa heronj por vetëm me mite, mohimi i gjuhës dhe rritja e adrenalinës së pëndimit të perëndimorëve …. por për këte duhej pritur formimin e shtetit të Kosovës.

Edhe këtej në shtetin e dytë shqiptar , pas bombave të NATOs , pas Luftës së UÇK-ës , virusi i kultivuar me vite filloi të aktivizohet : Historia është e shkruar keq. Duhet t´a

ndërrojmë. Të krijojmë së pari një komb të ri ! Dhe u munduam t´a bëjmë : Kombin Kosovar . Duhej shpikur një gjuhë e re ; por gjuha e re artificiale nuk bëhët shpejt .asaj i duhet së paku një shekull e mos më shumë( Gjuha Afrikanere në Afrikën e Jugut), e ”planxhive” nuk iu pritej . Atëherë : ” po i mëshojmë grusht gjuhës së lartë shqipe, gjuhës letrare si i thoshim” dhe po kalojmë në gjuhën kosovare. E edhe kjo sa atë gjuhë të bashkuar e kishte ”bërë” partia . Nje arsyetim ”bindës” për të pabindurit. Edhe këndej ,partia në pushtet e ne e shanim partinë : duhej folur ,duhej sharë . Filluan të lindin gazeta , televizione , debate , shkrime, sharje , fyerje dhe dhe ”bindje ” se nuk jemi një, kemi gjuhën tonë të Kosov´s.. Mirë ! por kjo nuk ”dhezi ” . Ani e gjejmë tjetrën ”

Kombin Kosovar . Por edhe kjo nuk dhezi.
Kombi Kosovar dhe Gjuha Kosovare mbeten në nderin e ” piskamaxhive” të Kosovës..
Plani i përgatitur mirë nuk ka zbrazëtira. Nëse diçka dështon e kanë zëvendësimin.

Kur u mbyllën shkollat (!) në kohën e errët të Millosheviqit, ne shumë të etshëm për dije dhe dituri ia mësymë xhamive. Xhamitë na i hapën dyert . U qetësuan dashëmirët dhe armiqët : Më në fund u gjet një zgjidhje, ”mishi m´ú pjekë e helli mos me u djegë”

Ne po shkojmë në shkollë për inat të Millosheviqit , pardon ne po shkojmë në xhami për inat të Millosheviqit! Po kryhen shkollimet fillore , të mesme ,fakultetet…. bile, bile edhe mjeksia , stomatologjia. Po doktorojmë , po përgatisim kuadro… Plani gjeti zbatimin e vet.

U krye lufta ,u fitua pavarësia dhe e filluam jetën e re.

Tani plani në të dy shtetet prap po vazhdon por shumë i përafërt për të dy anët: ”Duhej të mohojmë çdo gjë kombëtare , duhej kërkuar përseri shpëtimtari i shqiptarëve.” Dhe gjetëm . E gjetëm dhe që çke me te!

Ju kujtohen xhamijat kur ”mësonim ” për historinë ,gjeografinë , matematikën.. të ulur këmbëkryq ! Lezeti i shkollimit nëpër xhamija nuk po na hiqet nga koka.

Tani na është vërsulur feja . Këte e donin planifikuesit ! ” Shqipëria anëtare e Konferencës Islamike”pa pikë nevoje a as interesi kombëtar. Kosova e mbështjellur në shamija . ferexhe dhe me ligjet e sharias…… Të shofim se ç´do të vjen më vonë !

Suksese Kosovë dhe Shqipëri në ardhmerinë tonë!

LEDIA: BABAI IM U SHUA ME LIBRA NË DUAR

January 10, 2014 by dgreca

*Flet vajza e shkrimtarit Riza Lahi, Ledia-Pengu im që babai nuk mundi të mësonte dhuratën e Vitit të Ri. Ati im vdiq me libra ndër duar e buzagazin në buzë./

-Intervistë ekskluzive me vajzën e shkrimtarit dhe publicistit të shquar, sapo ndarë nga jeta, Riza Lahi/

Nga Raimonda MOISIU/

Në pragun e Vitit të Ri, më 31 Dhjetor 2013 , ora 11 a.m. u shua krejt papritur nga një arrest kardiak shkrimtari, poeti, publicisti dhe shqipëruesi Riza Lahi, i njohur tashmë për staturën e erudicionit të tij intelektual e qytetar, guximtar i fjalës së lirë që jepte ngado shëmbullin më pozitiv- i cili duhet të konsiderohet e kujtohet gjerësisht si një prej shkrimtarëve më të njohur dhe një nga figurat më të shquara të Letërsisë e Publicistikës Shqiptare të gjeneratës së tij. Shkrimtari i shquar iku me duart plot me libra dhe buzagazin mbresëlënës -, që po ja dhuronte një mikut të tij. Një javë mbas ikjes nga jeta të këtij shqiptari të madh, mundëm të merrnim kontakt me vajzën e vetme të shkrimtarit, studenten e juridikut Ledia Lahi e cila mes dhimbjes të pakufi dhe lotëve u rrëfye për marrëdhëniet me Atin e saj, momentet e fundit të jetës së Rizait dhe kujdesin që ajo dhe i vëllai së bashku me miq e shokë të shkrimtarit –do të tregojnë për të mbledhur e botojnë dorëshkrimet që ai la pas. Ka një peng që Ati i saj nuk mundi ta mësonte – dhuratën e vitit të ri, që ajo pati blerëpër të, librin: “Pema e Jenicerëve”, që ai prej kohësh kishte treguar interes për ta patur e lexuar.

“Nuk humba vetëm Atin tim, por humba edhe zotin Riza Lahi, shkrimtarin dhe eruditin që unë adhuroj, humba prezencën e një njeriu të mrekullueshëm, që përconte vetëm pozitivitet” –shprehet Ledia në këtë intervistë.

Ledia Lahi është vajza e vetme e Shkrimtarit Riza Lahi. Pasi mbaroi me nota të shkëlqyera gjimnazin “Qemal Stafa” në Tiranë, më pas ajo fiton të drejtën e studimit dhe aktualisht është student e juridikut në Universitetin e Tiranës. Në moshën tetëvjecare ka shkruar librin e parë për fëmijë “ Ejani t’ju tregoj dicka”, dhe mbas tij ka botuar libra të tjerë për fëmijë, si “ Libri më i bukur në botë”, romanin fantastik “Aventura nëpër kozmos” dhe përkthen në moshën 14 vjecare romanin e Rob Nalasco-s,”Arratisje nga parajsa”, etj. Për më shumë ndiqni bisedën.

Bisedoi: Raimonda MOISIU

–Zonjusha Ledia, pranoni ngushëllimet e mija të sinqerta për humbjen e Atit tuaj të shtrenjtë, njëkohësisht edhe miku im më i mirë, një personalitet i shquar intelektual dhe vlerë kombëtare e letrave shqipe, eruditit, shkrimtarit e publicistit Riza Lahi. Si ishin momentet e fundit të tij me Ju personalisht, ekzaktësisht me dt 31 Dhjetor 2013 kur ai krejt papritur u nda nga jeta?

Së pari ju faleminderit.Fatkeqësisht mëngjesin e atij 31 dhjetori të kobshëm, unë nuk isha takuar me Atin tim, pra hera ime e fundit me të ka qënë një natë më parë.Të mbledhur të gjithë në darkë, duke qeshur, kërcyer e bërë planet për Vitin e Ri.Ishte mbrëmje tejet e hareshme ajo e një nate më parë, fundja ashtu sic ishtë cdo moment me babain tonë. Për t’iu rikthyer 31 dhjetorit, atë paradite nuk isha në shtëpi.Kisha shkuar të blija pikërisht dhuratën e vitit të ri për babain, një libër. “Pema e jeniçerëve”,libër që ai prej disa kohësh kish treguar kuriozitet për ta lexuar, dhe atë paradite kur mora telefonatën më tronditëse të jetës time,sapo kisha dalë nga libraria, ku kisha paketuar dhuratën për të.

–Çfarë mendoni se janë elementët thelbësorë që e bëjnë Atin tuaj të çmuar e të vlerësuar për kontributin e tij nga bota shqiptare? Si do ta përshkruani erudicionin e krijues në fushën e shkrimtarisë, poezisë, piblicistikës, përkthimeve dhe botimeve të tij?

Ndoshta cdo bijë mund ta thotë për Atin e saj “im atë është/ishte i admirueshëm”, dhe mund të duket si fjali clishe, por Riza Lahin unë e adhuroj. Admirimi i pakufijtë për të është së pari, për gjithcka ai ishte në kompleks si individ. Ishte tejet human, përconte në absolutitet cdo fjalë të tijën, vetëm pozitivitet, dhe në cdo sekondë mimika e tij e qeshur përcillte vetëm dashuri. Frymë-marrja e tij ishte dashuria për dijen dhe krijimtarinë. Ishte i dashuruar në kuptimin e mirfilltë të fjalës, me të shkruarin, me poezinë e me përkthimin. Më shumë sesa “përkthimin”, dua të them me përshtatjen e shqipërimin. Xhelaledin Rumiu është i preferuari im, ndër shqipërimet e babait.Ndërsa sa për publicistikën, im atë ishte në koherence të plotë më aktualitetin dhe thuajse cdo javë botonte artikuj në gazeta.Jam shumë subjektive teksa përgjigjem për të,por e kam thënë dhe e ritheksoj sërisht-më shumë sesa dhimbja;trishtimi;dëshpërimi i pazëvëndësueshmërisë së humbjes së prindit, për mua tragjike është që humba zotin Riza Lahi, që humba prezencën e atij individi të mrekullueshëm që faleminderit Zotit, qoftë dhe vetëm për 21 vite pata fatin që ai,pikërisht ai-të ishte babai im.Ai është në mua.

-A ka lënë dorëshkrime pas vdekjes tragjike? Kush do të kujdeset për mbledhjen e botimin e tyre?

Babai në cdo kohë merrej me shkrime, cdo herë ishte duke shkruar dicka. Nuk dinte të bënte asnjëherë pushim, sepse gjithmonë ishtë një : “kam me shkrujt” –sic thoshte ai me gegnishten e tij simpatike. Po kështu dhe këto kohë ka qënë duke shkruar.Unë dhe im vella do të kujdesemi që për cdo shkrim e krijimtari të tijën të papublikuar,të mund të botohen. Në ccdo fjali të shkruar nga Riza Lahi ka ende për të mësuar …

-Si e keni mësuar se Ati Tuaj ishte pasionant i letërsisë? Si e keni përjetuar këtë nismë e pasion të tij dhe cila është poezia apo tregimi i parë që keni lexuar prej tij?

Unë nuk e kam të mësuar faktin se im atë ishte pasionant i letërsisë, unë kam lindur përballë këtij pasioni të tijit.Për mua ishte mëse e zakonshme që në fëmijrinë e hershme,babi të më tregonte e lexonte përralla e tregime cdo ditë, për mua ishte mëse e zakonshme që tim atë ta gjeja për orë të tëra ulur mbi makinën e shkrimit, për mua ishte mëse e zakonshme që ta gjeja përhumbur mbi libra voluminozë deri në orët e vona.Aq të mirëqëna i kisha këto detaje në fëmijëri,sa për mua “një babi kështu është gjithmonë”. Përjetimi im,është se libri për mua asociohet me Riza Lahin.Librat për mua janë të cmuar dhe këtë pasion e dashuri e kam të kultivuar me shumë elegancë e finesë nga ai.Nuk kujtoj ndonjë poezi specifike si të parën që mund të kem lexuar nga ai, sepse cdo fjalë e tij ishte poezi.Kur kam qënë 4 vjece, Ati im më ka dedikuar një libër “Ledia në një natë me hënë”, pa sens egoizmi,por e dua shumë atë libër me vjersha, përralla,e tregime.Ku ka më bukur se të të dedikojnë një libër që sa je ende fëmijë?

-Një situatë të vështirë të babait tuaj?

Do ishte jo-humane për të, po të të thosha se nuk ka patur situatë të vështirë, po mund të them se ishte koha në vetvete.Atij nuk i mjaftonin 24 orët e një dite, ai kishtë gjithmonë për të dhënë e marrë gjërat më të bukura të jetës. Situatë e vështirë ishin ndoshta orët e gjumit, që i kishtë gjithnjë e më të reduktuara, them e vështirë sepse edhe të flinte atij i dukej humbje kohe.

-Një situatë mbresëlënës?

Ai vetë ishtë mbresëlënës! Që nga mëngjesi kur zgjohej, ishte shend’ e verë, buzagaz e hokatar në cdo fjalë. E niste ditën duke kënduar a fishkëllyer melodi të Shkodrës së tij,a të Korccës që aq shumë e donte. Po kështu mbreslënëse ishtë korrektesa për të kryer ndershmërisht cdo punë të tijën fluturimthi me bicikletën e tij legjendare.Mbreslënëse ishtë në cdo tavolinë ku ishte i ftuar, menjëhërë nga ku ja niste bejteve e rimave humoristike për cdo kënd, apo kur merrte mikrofonin në gëzime familjare për të kënduar këngët ruse, dhe mbi të gjitha i donte njerëzit me gjithë forcën e shpirtit.

–Kush është Ledia Lahi, për lexuesit e kësaj interviste?

Bija e Riza Lahit, aktualisht studente në Fakultetin e Drejtësisë (Universiteti i Tiranës).Falë Atit, kam kultivuar aftësinë e të dashurit të leximit dhe të të shkruarit. Në vogëli kam mundur të botoj dhe disa libra për fëmijë, por aktualisht i kam “devijuar” disi letërsisë.Ndoshta dhe prej profilit të studimeve, i cili ngurtësisht nuk më lë hapësira për poezi apo romanca.Duke u rritur, nuk është se kam shkruar më, të them të drejtën, ndonëse babai cdo ditë më inkurajonte që unë të vijoja ta kultivoja këtë talent timin.Ndonjëhere i druhesha kritikave të profesorit tim Riza Lahit…por tani që nuk e kam më kritikun tim të cmuar,ndoshta do të më duhet të druhem edhe më…

-Cfarë dëshironi të shtoni në fund të kësaj interviste?

Të falenderoj ty Monda, që më dhe mundësinë të them disa fjalë për Riza Lahin.Për efekt interviste po e mbyllim me kaq më mirë, se unë sinqerisht nuk di të pushoj së foluri për Atin dhe udhërrëfyesin tim në jetë.

Bisedoi Raimonda MOISIU

SHQIPTARËT JANË NJË NË TROJET E VETA

January 10, 2014 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

“Prej brigjeve gjëmuese të Euksinit e deri në borën e amshueshme të Alpeve Julie; prej brigjeve bubulluese të Ekrakeraunve e deri ndër karma të thepisuna të Karpatëve, ende të rime me gjak njeriu, në ato shekuj të kaluem, banonte ajo familja e madhe trako-ilire, në namë e në za në histori të fiseve dhe të kombeve. Sot kjo familje asht shue. Marrë përbri prej tallazeve të luftave të gjata e të pandame, ajo u përpi dhe u zhduk përbrenda gërmazave të pangishëm të vorbujve të historisë, e kështu nuk mundi ma, ç’më atë ditë kur Gentiusi, mbreti i mbramë i ilirëve, më 168 para Krishtit, ndriti triumfin e Lucë Emil Palit për me pa diellin e majes së lumnisë së vet të hershme. Porse, si të thuesh, si nji shkatërrinë e dhimbshme anijeje të mbytun në det, prej humbjes së kësaj familjeje trako-ilire, sot, atje ndërmjet Thesalisë dhe Malit të Zi, prej brigjeve lindore të Adriatikut e deri në bregore të Vardarit, shpëtoi gjallë nji grusht njerëzish, të cilët kishin zanë vend ose mbas mburojes së disa maleve titanike, ose nën hijen e kandshme të disa fushave pjellore dhe plot jetë, banesë e përmallshme e hyjnive të moshës përrallëzore. Ata u banë ballë me fuqi kurrë të përkulshme të shpirtit të vet bujar, qoftë thellimeve të furive të shekujve, qoftë edhe padrejtësisë së hipokrizisë njerëzore. Të stolisun me nji forcë të jashtzakonshme qëndrese, ende këta e flasin atë gjuhë të të Parëve të vet ma të hershëm; ende e ruejnë të pandryshueshëm karakterin e hekurt e fisnik të stërgjyshëve të vet dhe sot ata gjithnji e punojnë shi atë tokë të cilën e punuen të parët e tyne prehistorikë. Ky popull asht bash ai populli i vogël shqiptar, aq pak i njohun dhe aq zi i gjykuem në Europë. I vjetër sa fosilet, sa stalaktitat e shpellave jehuese të maleve të veta vigane, dhe i lindun të thuesh prej vetë rrënjëve të vjetra, ai asht sot zot autokton i pakundershtueshëm i tokave të veta.”

Nga fjalimi i At Gjergj Fishtës mbajtur në Konferencën e Paqës në Paris – 1919

Shkas për këtë shkrim u bë një artikull që lexova në faqen e internetit të Agjencisë së lajmeve INA, me qendër në Shkup. Redaksia e INA-së me të drejtë ankohet për një problem që e quan aktual, por në të vërtetë është një problem i vjetër dhe i vazhdueshëm. Por, për më tepër, është një fenomen shqetsues edhe për nga fakti se ka mbijetuar në median shqiptare, dhe që në të vërtetë është një çpikje dhe shpifje e politikës dhe medias anti-shqiptare të fqinjve, ç’prej shekullit të kaluar, kur Shqiptarët në trojet e veta në ish-Jugosllavi, cilësoheshin me lloj-lloj epitetesh fyese për t’i dalluar ata nga “Shqiptarët e vërtetë” të Shqipërisë së cunguar, në përputhje me zbatimin e strategjisë politikës sllave se shqiptarët nën ish-Jugosllavi nuk janë aty në trojet e veta, por të ardhur.

Agjencia Ina specifikisht ankohet ndaj disa “mediave në Shqipëri, që vazhdojnë t’i quajnë Shqiptarët e Maqedonisë si shqiptaro-maqedonas”, duke shkruar se epitete të tilla, “përbëjnë një skandal”. Ajo citon profesorin e Universitetit të Shkupit, Avzi Mustafa, i cili shpreh zemërimin e tij ndaj këtij fenomeni në median shqiptare duke thënë se,

“Duhet të ndërpriten emërtimet e tilla. Sepse me këto emërtime ata na llogarisin se ne jemi si emigrantë apo diasporë në Maqedoni. Shqiptarët e Maqedonisë janë autoktonë dhe duhet të llogariten ashtu siç janë, e jo të emërtohen ashtu siç është praktikë në mediat e Shqipërisë, si maqedonas apo shqiptaro -maqedonas. Në kontekstin gjeografik nëse duhet të përdoret, atëherë le të përdoret ajo që u takon shqiptarëve, dhe të quhen shqiptarë të Shqipërisë Lindore. Por, do të ishte më e drejtë që shqiptarët që jetojnë në Maqedoni të thirren shqiptarë të Maqedonisë”, u shpreh për Agjencinë INA, Profesori i Albanologjisë në Universitetin e Shkupit, Avzi Mustafa. “Ne jemi një komb, kemi një identitet shqiptar dhe nuk dallojmë me shqiptarët në Shqipëri, ndërsa dallojmë shumë nga maqedonasit”, tha në deklaratën e tij për INA-n, Profesori Mustafa.

Agjencia INA njofton gjithashtu se me nismën e saj, një grup intelektualësh së shpejti do i drejtojë një peticion mediave, institucioneve dhe udhëheqësve më të lartë të Shqipërisë me qëllim që të, ”ndërpriten së përdoruri emërtime të tilla shpifëse ndaj shqiptarëve të Maqedonisë.” Naser Pajaziti, njëri ndër drejtuesit e Agjencisë së lajmeve INA deklaroi në lidhje me këtë nismë se, “Qëllimi ynë është që të ndërpriten praktika të tillë, sepse konsiderohen si fyese dhe denigruese për çdo shqiptar në Maqedoni. Me këtë fushatë kërkojmë mbështetje nga mediat, intelektualët shqiptarë dhe institucionet që të ndërpritet emërtimi i tillë i shpifur”, u shpreh Naser Pajaziti, i agjencisë INA.

Kjo nismë e Agjencisë INA meriton mbështetjen e të gjithëve, si një çështje prioritare, sidomos të përfaqsuesve të medias por edhe të gjitha enteve politike, akademike dhe kulturore, anë e mbanë trojeve shqiptare, pasi ky nuk është vetëm një problem për shqiptarët në trojet e tyre në Maqedoni, por për të gjithë shqiptarët kudo, përfshirë shqiptarët në Mal të Zi dhe në Kosovën Lindore, ndaj të cilëve janë përdorur epitete shpifëse e denigruese. Nuk ka të falur që media shqiptare të bie pre e përdorimit të këtyre epiteteve kur shkruan për shqiptarët në trojet e veta.

Mediat dhe politika sllave që i kanë çpikur këto epitete fyese ndaj shqiptarëve, i kanë përdorur dhe vazhdojnë t’i përdorin për qëllime të caktuara politike dhe gjeopolitike. Por, këtë nuk duhet ta bëjnë media dhe politika shqiptare. Në përpjekje për të përçarë e sunduar, politika sllave i përcaktonte shqiptarët që jetonin në trojet e veta në ish-Jugosllavi, me termin denigrues “shiptari” ose me epitetin edhe më denigrues, “shiftari”, për t’i dalluar ata nga shqiptarët e Shqipërisë, termi sllav për të cilët është “albanci”. Qëllimi i kësaj politike shekullore anti-shqiptare nga fqinjtë ishte që të zhdukeshin gjurmët e karakterit të kombit shqiptar në tokat e pushtuara prej tyre, siç ka thënë edhe At Gjergj Fishta në Konferencën e Paqës në Paris pothuaj 100-vjetë më parë është, “për të vetmen arsye se grekët e serbët duen me e shue farën shqiptare në ato krahina për me mujt me i thanë mandej Konferencës së Paqës se atje nuk ka shqiptarë. Oh, sa arsye ka pasë ai i moçmi kur ka thanë: “Ubi solitudinem faciunt, pacem appellant.” Pra, sa ta kenë shkretnue vendin, do të venë mandej paqën”.

Prandaj, gjithnjë sipas Fishtës në të njëjtin fjalim, pasi “shka merr prej Mitrovice e poshtë, asht krejt shqiptare” si e tillë atëherë, të gjithë shqiptarët kudo, sidomos brenda kufijve të vetë etnikë dhe gjeografikë, duhet të përdorin parime të njëjta drejtshkrimore në lidhje me përcaktime të tilla në media, por edhe në prononcime e deklarata politike, si një ndërmarrje kjo e pandashme e ndërgjegjes dhe e identitetit të përbashkët kombëtar.