Archives for February 2014

Bujar Qamili, ikona e muzikës popullore

February 5, 2014 by dgreca

Ne Foto:Presidenti i Republikes se Shqiperise, Bamir Topi, ka nderuar me Urdhrin Mjeshter i Madh, interpretuesin e shquar te kenges popullore/

Nga Ermira Babamusta/

Qyteti i Shkodrës është një qendër mjaft e rëndësishme kulturore dhe muzikore e Shqipërisë, e cila paraqet ndër shekuj lashtësinë e traditave artistike shqiptare, me folkorin muzikor, këngëtarët, valltarët, instrumentet dhe veshjet tradicionale. Artisti i madh Bujar Qamili “Mjeshtri i Madh i Artit” nëpërmjet krijimtarisë së tij artistike ka pasuruar më tej artin shqiptar, në veçanti folklorin muzikor me këngë popullore. Mjeshtri i madh i la gjurmët e tij në potpurinë shkodrane, muzikën e Shqipërisë të mesme, të jugut si dhe të trevave të tjera, duke përcjellur para popullit dhe botës vlerat e bukura të muzikës popullore. Figura e shquar e muzikës popullore shqiptare, Bujar Qamili ka marrë pjesë si figurë kryesore në festivale folklorike lokale dhe kombëtare. Në vitin 1974 Bujar Qamili për herë të parë u ngrit në skenë para publikut shqiptar në koncertin e fëmijëve në Shkodër. Veprimtarinë e tij e vazhdoi në koncerte rinore në Shkodër dhe festivale të ndryshme. Deri më sot ka kënduar muzikën e bukur popollore shqiptare në vendlindje dhe në shumë vende të botës.

Gjatë karrierës së tij të larmishme Bujar Qamili mbetet për të gjithë shqiptarët ikona më e dashur e muzikës popullore, i cili është vlerësuar me disa çmime si: “Këngëtar i Urdhërit, Naim Frashëri i Artë”, “Mjeshtri i Madh” nga presidenti i Republikës së Shqipërsië, çmim të parë në festivalet me emër si Festivali i Këngës Shkodrane, Maratona e Këngës Popullore Shqiptare, Festivali Mbarëkombëtar i Këngës Popullore Shqiptare në Elbasan, çmimin e publikut në Folk Univers, fitues i Diskut të Artë të Këngës Popullore Shiqptare, etj.

Shqipëria krenohet me veprat e pakrahasueshme dhe interpretimet e përsosura të të madhit Bujar Qamili si pjesë e kulturës dhe identitetit kombëtar shqiptar. Melodia e bukur shkodrane dhe veprimtaria krijuese e Bujar Qamilit do mbeten gjithmonë në kujtesën e qytetarëve shkodran dhe popullit shqiptar. Për Europën dhe botën muzika popullore shqiptare dhe traditat artistike të saj mbeten një pasuri e çmuar etnologjike, që hedh dritë mbi gjurmët e lashtësisë.

Intervistë me Mjeshtrin e Madh të Artit, Bujar Qamili

Bisedoi: Ermira Babamusta

Kënga shkodrane është një mjeshtëri popullore që pasqyron qytetërimin, traditat dhe artin e popullit shkodran. Cilat kanë qenë disa nga zhvillimet më të rëndësishme që kanë pasuruar folklorin muzikor?

Bujar Qamili: Kënga popullore shkodrane është një thesar tepër i çmuar jo vetem për Shkodrën po për gjithë Shqipërinë. Është më se e vërtetë që populli shkodran bashkëjeton me kangën. Fëmija i porsalindur nuk qan por këndon.

Faktikisht ka kohë që në qytetin e Shkodrës nuk bahet asnjë festival ose koncert me kangë popullore shkodrane dhe për këtë kan faj institucionet në Shkodër që nuk i bjen në mend a ka kun kangë popullore.

Si mendoni se ka ndryshuar muzika shkodrane ndër vite?

Bujar Qamili: Megjithatë është populli ai që nuk e harron këtë perlë. Po me tranzicion që kemi kalu edhe mund të ketë mbet pak mbrapa por jemi ne këngëtarët popullor që kemi dal nga një brez shum i dashur i kësaj kënge si Bik Ndoja, Shyqyri Alushi, Naile Hoxha, Xhevdet Hafizi, Ibrahim Tukici, etj etj që i kemi qëndru besnik kësaj kënge dhe amanetin e të parëve tanë do qojmë deri sa të kemi frymë dhe za.

Keni në zemër potpuri shkodrane, këngë të Muzikës së Mesme dhe të Kosovës. Si mund ta përshkruani traditën artistike shqiptare?

Bujar Qamili: Ajo që më bën të ndjehem shumë mirë dhe rehat ështe kënga e bukur shkodrane po duke pas parasysh se Zoti më ka dhanë dhuratë zërin. Unë kam kënduar edhe trevave të ndryshme si Shqipëria e Mesme dhe ato të Kosovës pa lënë jashtë repertorit tim edhe këngën e jugut.

Kohët e fundit kam pas bashkëpunim me këngëtarë kosovar tepër të suksesshëm si Shkelzen Jetishi me një duet ku tek Zhurma Shov fituam qmimin e parë. E vaqanta e kësaj kënge ishte se tre ponentetë të kangës ishin shkodran, si autori i tekstit Ramazan Qeka, kompozitori Zaim Merkulaj dhe orkestruesi Rolan Guli.

Kena një traditë të shkëlqyer ku ansablet tona e kanë treguar vedin para botës se ne jemi dikushi.

Muzika ka qenë pjesë e pandarë e jetës tuaj. Që nga prezantimi i parë në skenë në vitin 1974, në koncerte rinore si dhe në festivalet e mirënjohura në Shkodër, Elbasan etj, keni shfaqur talentin në muzikën popullore. Cili interpretim ose festival ju ka lënë më shumë mbresa në Shqipëri?

Bujar Qamili: Po është e vertetë që muzika është pjesë e jetës time. Unë jam rritur me të dhe sidomos me kangën e bukur shkodrane. Po që nga ky vit ku unë kam hypur në skenë për herë të parë dhe kam vazhduar dri në këto momente kam mar pjesë shumë në koncerte rinore dhe festivale ku në Elbasan jam fitues i këngës populklore mbarë kombëtare, fitues i maratonës së kangës popullore, fitues i shumë qmimeve të organizuara nga RTSH, fitues i Folk Univers, i dekuruar nga Presidenti i Republikes me urdhërin Naim Frasheri i arteë dhe Mjeshter i Madh si dhe mirnjohja e qytetit të Shkodrës.

Mbresat më të forta i kam pas kur kam konkuruar gjithmonë për kangën popullore dhe gjithmonë në festivale. Koncerti që më ka lënë përshtypje ishte ky i fundit në prill 2013 recital në Pallatin e Kongreseve me 2500 spektator. Jashtë vendit ku kam shku si në Sh.B.A., në Nju Jork Nju Xhersi, Detroit, Cikago, Filadelfia, Boston, Las Vegas, Florida, Ohio, Dallas si dhe në Australi në Melborn Sidnej, Adelajde, Brizban, Pertha, Kambera si dhe në Angli, Itali, Gjermani, Luksemburg, Belgjikë, Francë, Danimarkë, Kroaci, si dhe në Ulqin, Maqedoni dhe në të gjithë Kosovën jam pritur si një këngëtar me vlera shqiptare.

Më të preferuarat janë të gjithë sidomos ato shkodrane por ka fillim dhe nuk ka fund.

Cili është projekti juaj i fundit që po merreni aktualisht?

Bujar Qamili: Po pregaditem për një recital në Shkodër ku do të dominojë kanga e bukur shkodrane ku do të kem të ftuar edhe miqtë e mi këngëtar nga Kosova.

Me cilin produksion po bashkëpunoni?

Bujar Qamili: Me të gjitha produksionet kam bashkëpunim të mirë qofshi ata të Shqipërisë ose të Kosovës, të cilet i falenderoj për kujdesin që tregojnë për mu.

Cilat kanë qenë aktivitet tuaja kryesore të muzikës për 2013?

Bujar Qamili: Aktiviteti më i rëndësishën i imi ka qenë në vitin 2013 ku në Pallatin e Kongreseve unë së bashku me të ftuarit e mi si nga Shkodra, Tirana, Kosova e Vlora, një trup që përbëhej prej 38 vetesh ishin të pranishën në koncert. Koncerti zgjati më shumë se 3 orë. Ishte me të vërtetë një spektakël madhështor.

Ku do e kaloni festën e pavarësisë të Kosovës? Mesazhi juaj me këtë rast?

Bujar Qamili: Në radhë të parë unë i uroj të gjithë shqiptarëve ku do që janë që festën e pavarsisë të Kosoves të gjithë së bashku ta festojm si një ditë e shumë pritur nga të gjithë siq thuhet dhe te kënga ‘xhamadani vija vija asht Kosova dhe është Shqipëria’. Besoj se në këtë festë do jem i pranishëm në Kosoë.

Më lejo që me këtë rast edhe ty Ermira të uroj t’ja kalosh sa më mirë.

MALËSIA NËN MAL TË ZI KA ME SHPËRTHYE SI “MITROVICË” APO DO TË KTHEHET NË ÇAMËRI?!

February 5, 2014 by dgreca

JANUSI DYFYTYRËSH NË PORTËN E ULQINIT/

Nga Ramiz LUSHAJ/

Në Ulqinin antik e modern, dikur seli e mbretëreshës ilire Teuta dhe e dinastisë shqiptare mesjetare të Balshajve, këto zgjedhjet (s)morg të 26 janarit 2014 më përngasin me perëndinë dyfytyrësh Janus (Janari) të mitologjisë ilire, statuja e të cilit rri në muze të Vatikanit.

Ky Janusi “Perëndi e Tranzicionit” e hapte për luftë pushtuese portën e qytetit bregdetar, pavarësisht se aty e kishte edhe tempullin e vet, ushtronte funksione të lundrimit me anije e të shkëmbimeve tregtare, ruante lidhjet me Portanus, çelësmbajtës i portës së qytetit. Thue, sikur është Ulqini!Njejtësisht Janusi dyfytyrësh e kishte të vështirë me e mbyll paqen, me e nënshkrue ndonjë marrëveshje paqësore pas luftësjelljes. A thue njisoj sikur tani në Ulqinin historik në mes partive politike shqiptare pas zgjedhjeve të 26 janarit 2014?!

Përndryshe: ky Janusi (Janari) e kishte zakon me e kthye kryet e me kqyr mbrapa dhe përpara, si nga e djeshmja dhe nga e nesërmja. Kisha me thanë: a thue këta “pulatikajt” kur e kthejnë kryet mbrapa nuk shohin përtej Krajl Nikollës të vjetër, kurse kur kqyrin përpara nuk shohin përtej krajlit të ri malazez, Milo Gjukanoviçit (!)

Përveç kësaj, ky Janusi perëndi e muaj kalendarik, kur kqyr stinët mbrapa e ka dimnin dhe përpara pranverën. Po a e dinë këta “pulatikaj” që edhe me (pa)fajësitë e tyne e nxorën në ankand Ulqinin, po bajnë tender me Tuzin, po e çkyejnë mëdysh Plavë-Gucinë…

Trevat shqiptare nën Mal të Zi veç dimën kanë pasë me Krajl Nikollën e Parë të Çetinës. As pranverë shqiptare nuk do të ketë treshen kundërshqiptare të piramidës malazeze: Me kryeministrin e kryesocialistin Milo Gjukanoviç, krajlin e ri malazez me seli kryeministrore në Podgoricën etnike shqiptare. Me presidentin socialist Vujanoviç e me kryeparlamentarin social-demokrat Ranko Krivokapiç, te dy me seli institucionale në Çetinë. Këta të tre janë rreth dy-tre dekada në pushtet të palëvizshëm dhe e kanë “fut në grusht” Malin e Zi dhe duan t’i shqyejnë me thonj të politikës shovene trevat shqiptare e shqiptarët e tyne etnik.

VARRI I BAJLOZIT TË ZI NË BREGDETIN E ULQINIT

Në shfletime të studimeve etno-historike kam has diku një fjalathanie sikur “bajlozi i zi” që u ndesh me Gjergj Elez Alinë e paska varrin në Ulqin. Nuk e di sa është e vërtetë, pasi nuk kam krye asnjë hulumtim vetjak.

Diçka tjetër po due me thanë: Shumkush e shumçka nga politika shqiptare në Ulqin, Tuz, Plavë-Guci…hiqen si “Gjergj Elez Ali modern” (duket sikur) luftojnë me “bajlozin blueportokalli Gjukanoviç”. Mirëpo, edhe ndonjë nga këta shpesh paraqitet edhe si “shenjt” kombëtar. Dhe, e kundërta, ndonjë kësish, tue e pasë Gjukanoviçin brenda në bark e mbi plisin e bardhë, shpesh ndokush ri-kthehet në “djallë” për shqiptarët etnik.

Kurrkush nuk fjalathotë se Gjergj Elez Alia e ka varrin në Ulqin, sikurse “bajlozi i detit”.

Po bash aty, në breg të detit e thellësi të tokës ilire, gjendet varri i njërit prej “Gjergjelezalive” të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, kryetarit të saj, Ymer Prizrenit.

Një tjetër “Gjergjelezali” i Ulqinit, oficeri detar Mujo Ulqinaku, luftoi e u vra ballas më 7 prill 1939 në Durrësin bregdetar që të mos e lejonte dhandrrin e Krajl Nikollës të Çetinës, Viktor Emanuel III i Italisë, që të pushtonte Shqipërinë Mbretnore, që çika e krajlit të zi, Elena, të mos bahej Mbretneshë edhe e Shqipërisë (16 prill 1939-8 shtator 1943).

Selitë zyrtare malazeze në Podgoricë e Çetinë po rrgallen e vorbullojnë për mos me e lanë me ndejt në kambë dhe as me lind ndonjë “Gjergj Elez Ali” i politikës nacionale shqiptare nga Ulqini e Tivari, nga Podgorica e deri në Plavë-Guci e Rrozhajë.

12 NETËT E UJQVE-NJERËZ

Mitologjia ilire rrëfen për “12 netët e ujq-njerëzve”. Thuhet se kremtohet në muajin shkurt. Diku, ka mesi i dimnit, pas “Arbainit” të egër që i “ha pleqtë” e “tuj ra dielli cof dhe ujku”. Kësokohe këta “ujq-njerëz” dalin në rrugë e bestytnitë fjalaflasin se fryma e tyne sjell kobin e vdekjes. Pra, duan me ua ba dimën të zi jetën njerëzve!

Në këto “12 netët e ujq-njerëzve” të shkurtit janë çue “ujq-njerëz” të politikës malazeze në selitë zyrtare në Podgoricë dhe në Çetinë dhe po lobin, hovin e kobin kundër shqiptarëve e trevave të tyne nën Malin e Zi:

a) Kjo ndodhi në marrjen gjukanoviçiane të komunës shqiptare të Ulqinit. Marria politike shqiptare e mafizioteti shoven malazez i janarit dolën përkryet vendit e kohës. Gjatë shkurtit po ka cijatje e negociata gjithfarësh për postet drejtuese të komunës.

b) Kjo po duket në lojën e re politike me allishverishe e aleanca pa fryt për Tuzin (Malësia) si “komunë e kryeqytetit”. Këto ditë shkurti dhe partitë politike shqiptare po (ç)ngrefen, shkoklohen e goglohen ma së keqi përballë Gjukanoviçit që drejton në tre dekada Malin e Zi, përballë tri partive që drejtojnë Tuzin – komunë urbane, etj.

c) Kjo po ngjet edhe në ndamjen padrejtësisht dy copash të komunës etno-historike të Plavë-Gucisë. Tashti po lypet me u mbledh me përnguti Parlamenti i Çetinës në seancë të jashtëzakonshme gjatë shkurtit 2014!

Problematike nuk është vetëm një “Deponi” në Martinaj të Gucisë. “Deponi” të tilla në shpërthim si “Mitrovica e Veriut” janë edhe “Parku Nacional” që u rrëmben prona shqiptarëve në Plavë-Guci, “Të Mirat detare” në Ulqin, cënimi shtetëror i pronave private të shqiptarëve në Gjirin e Valdanosit, etj. etj.

Po kush janë këta politikanë “ujq-njerëz” të uritunit e të pangopur me urrejtje shovene bio-politike dhe gjakatare e grabitqare kundër shqiptarëve etnik të Ulqinit, Tuzit, Plavë-Gucisë, Rrozhajës, etj?!

Një ndër ta, ma kryesori ndër liderët e sotëm malazez, është kryeministri e kryesocialisti, Milo Gjukanoviçi. Ky “ujk-njeri” kundërshqiptar ka mjaft data evenimente në muajin shkurt. E para, ka lind më 15 shkurt 1962 në Nikshiq afër Kotorrit. E dyta, në këtë trevë nikshiqiane e rrethina ilire të saj për kah perëndimi panonik ka pasë në hershmëni një festë ujqish, e cila thirrej “Luperkalia” e, si për koinçidencë me rastin gjukanoviçian, edhe kjo binte pikërisht më 15 shkurt të çdo viti kalendarik, pikërisht në datëlindjen e Gjukanoviçit. E treta, Gjukanoviçi edhe karierës politike ia ka nisë më 15 shkurt 1991, kohë kur u zgjodh ma së parit kryeministër i Malit të Zi. Ky, pothuaj çdo herë, në një mandat të vetëm si president e në shtatë mandatet e tij si kryeministër është zgjedh në stinën e dimnit e në ma të shumtat raste në muajin shkurt. E katërta, Gjukanoviçi edhe në bizneset e veta e kërkon shkurtin, biles së fundit, më 25 shkurt 2008 e ka themelue biznesin e tij të pestë, firmën “Global, Mali i Zi”.

Ulqini rrënjas shqiptar, i përmendur në histori nga autorët antik si Tit Livi, Plini, Ptolemeu, duket se edhe nga luftërat me “ujqërit-njerëz” që donin ta pushtonin, nënshtronin e aneksonin qyshse në lashtësi këtë qytet portual i mbeti ky emën i prejardhun nga fjala ilire ulk (ujk) – Ulqin. Mitologjia ilire teksa gurron me “12 netët e ujqërve-njerëz’ më duket sikur burimon në Ulqin.

Prapë ulqinakët duhet të luftojnë shqiptarisht që të mos e nënshkruajnë kapitullimin politik përballë Gjukanoviçit.

KA ARDHË DITA “ME I LA MËKATET”

Kur viti me dhjetë muaj ia shtoi vetes, fill pas janarit, edhe shkurtin, e patën thirrë ndër mote: fruer (fror). Ky emën vjen nga latinishtja “februare”, që merr edhe kuptimin “të lashë mëkatet”.

E në koftë se dikush ka me la gjynahe në këtë botë për humbjen në Ulqin janë partitë nacionale shqiptare nën Malin e Zi. Ma së parit partitë politike që e kanë për kryeqënder Ulqinin shqiptar, komunën me popullsinë ma të madhe në Malin e Zi.

Forca e Re Demokratike (Forca), krijuar më 2005 e me degë edhe në Tuz, me kryetar Nazif Cungun, e cila deri më 26 janar 2014 ishte forca e parë politike në Ulqin. Sivjet mbeti e dyta, pas PDS të Gjukanoviçit. Njëherash, e para ndër partitë shqiptare. Mori vetëm 8 këshilltarë, tre ma pak se në zgjedhjet e kaluara. Gjithsej 2.930 vota.

Unioni Demokratik Shqiptar, themeluar më 1993, me qendër në Ulqin, me ish kryetar Ferhat Dinosha, e tashti drejtohet nga Mehmet Zenka, e ka mbajt disa vjet në udhëheqësi të saj komunën e Ulqinit. Në zgjedhjet e fundit në këtë komunë mori tre këshilltarë apo, e thënë ndryshe: 1.057 vota.

Koalicioni “Sëbashku për të ardhmen e Ulqinit” me tri parti nacionale me seli në Ulqin, të cilët morën shtatë mandate, 2.366 vota gjithsej. Lidhja Demokratike, (sipas një burimi zyrtar publik) e para parti politike shqiptare në Malin e Zi, themelue qyshse më 9 shtator 1990, me kryetar Mehmet Bardhin. Partia Demokratike me kryetar Fatmir Gjekën, krijue së vonit, më 24 dhjetor 2011 dhe “Lëvizja Qytetare Perspektiva” me kryetar Amir Mollaj.

Treshja Cungu, Gjeka e Zenka e dijnë fort mirë se kush është Gjukanoviçi e partia e tij në pushtet, çfarë qëllimesh ka për marrjen e Ulqinit shqiptar nëpermjet votës së popullit. Këta tre burra të Malësisë e politikës së saj, e kanë në dorë, si po thonë shqiptarët e mediat: “me na e zbardh faqen”, pasi humbja e Ulqinit na ka dhimbtë në shpirt, në palcën e kombit, pavarësisht se si shpesh herë Ulqini ynë shqiptar u la i vetëm në fatin e vet elektoral.

Këto pesë parti në Ulqin dhe ato të tjerat parti nacionale shqiptare në Tuz si Alternativa Shqiptare me kryetar Gjergj Camaj, krijue më 2006, Partia Inisiativa Qytetare me kryetar Gjeto Sinishtaj etj., të gjitha forcat politike kombëtare shqiptare sëbashku, kanë “mëkatet” e veta jo vetëm për Ulqinin e Tuzin, por edhe për mos ndalimin e përpjekjeve gjukanoviçiane drejt finalizimit legjislativ të ndarjes së Plavë-Gucisë në dy komuna; për shqiptarët e Podgoricës e të Rrozhajës, të Tivarit, etj.

Ulqinin e kanë “lëshue dore” pjesa ma e madhe shqiptarëve, me ose pa dashje, të cilët nuk votuan për partitë politike kombëtare shqiptare të Cungut, Gjekës, Zenkës; të cilët votuan për partinë (PDS) të Gjukanoviçit apo atë të “Malit të Zi Pozitiv”, etj.

Një e keqe tjetër e madhe po duket në horizont për shqiptarët nën Malin e Zi, në shtetin që ka ma shumë parti se çdo shtet tjetër ballkanik. Politika e Gjukanoviçit e Co po e kapicë krijimin e dy-tre partive të reja politike shqiptare në viset shqiptare në Bregdet, në Ultinën e Podgoricës, në Alpe. Demokracitë e lodhuna, si kjo malazeze, krijojnë kaq shumë parti, saqë me u hjekësue shqiptarët për me pasë rreth 10 parti për mbi 20.000 votues shqiptarë, një pjesë e të cilëve nuk janë në vendbanime e nuk shkojnë në votime. Diktaturës së fortë millosheviçiane i interesojnë kaq shumë parti politike. Kjo politikë merimangore ballgure e partive politike ba me e “hanger” shqiptarët do të ishte kob i zi e qefin i bardhë për vet shqiptarët. Njerëzit e ditun tue e pa merimangën e kanë ba jelekun antiplumb dhe, të tjerët, kur e kanë nënvleftësue merimangën i ka kafshue me helm dëmtues e deri vdekjeprurës.

Ulqini është vendlindja e të madhit Gjon Buzuku, i cili bash 460 vjet ma herët, pikërisht në vitin 1554, ia nisi me e shkruejt veprën madhore kombëtare “Meshari”, që e botoi një vit ma vonë si të parën vepër në gjuhën shqipe dhe në letërsinë shqipe.

Prandaj ka ardhë dita vendimtare që Ulqini, shqiptarët e tij, edhe autorët e aktorët shqiptarë të 26 janarit 2014, me fol Shqiptarisht, me i shtrengue rradhët etnike shqiptare e rrathët e politikës së tyre për ta mbajt prapë të vetmen komunë me shumicë shqiptare në shtetin malazez.

THAÇMET E HASHIM THAÇIT

DHE SELAMET E DITMIR BUSHATIT

Kurrësesi nuk mund ta kuptoj kryeministrin e Kosovës, Hashim Thaçin, i cili ka ba shumë për lirinë e pavarësinë e sotme të shtetit të ri të Kosovës, i cili çohet pikërisht më 26 janar 2014, në ditën e zgjedhjeve në Ulqin, e ban deklarata politike në favor të Gjukanoviçit, kryetarit të PDS që i fitoi zgjedhjet në këtë komunë.

Thaçi deklaroi para botës shqiptare e euro-atlantike se “komuniteti kombëtar malazez do të hyjë në aktin më të lartë të Kosovës, gjë që është edhe kusht nga Podgorica për vendosjen e marrëdhënieve të plota diplomatike”. Ky lider shqiptar i Kosovës gjunjëzohet para Gjukanoviçit, nuk i shtron asnjë kusht për shqiptarët nën Malin e Zi, ia plotëson të gjitha kushtet kolegut e mikut të tij malazez. Ia shton “Kosovës multietnike” edhe një minoritet malazez. E, për këtë kusht gjukanoviçian, premton se do të ndryshojnë edhe Kushtetuten e re të Kosovës.

A nuk mujte o Hashim Thaçi me e lanë pa lëshue të tilla thaçme pikërisht në ditën e votimeve në Ulqin. A nuk mujte me ndejt për pa folë në heshtjen zgjedhore shqiptare në Ulqin. Çka kie me i thanë historisë shqiptare për të tilla veprime ndikuese që i kryen ndaj Ulqinit shqiptar edhe nga (para)skena të dialogut ashtonian me kryeministrin serb, Ivica Deciç(!) Ndoshta është koha me ta kujtue se i qite prapa krahëve dhe i le rrugës ato çka të kërkuan në Nju Jork në shtator 2013 disa shoqata shqiptare nga trevat shqiptare nën Malin e Zi. Apo premtimet e kohëpaskohshme për hapjen e rrugës ndërkombëtare Deçan-Plavë, etj.

Gjithësesi nuk po duam me u fut në thelluta diplomatike e politike ndërballkanike, po vizita e djalit me të ardhme, ministrit të Jashtëm të Shqipërisë, Ditmir Bushati, në Podogoricë e Çetinë më 23-24 janar 2014 ishte veprim tejet i gabuar e në kohën e gabuar. Kjo mund të shmangej kryehere nëse nuk kemi të bajmë me një lojë të zezë kundër Ulqinit e ndihmesë për Gjukanoviçin.

Ministri shqiptar Ditmir Bushati kreu vizitën në përvjetorin e 136-të të pushtimit të Ulqinit nga Mali i Zi, ku paraardhësit e tij të derës së Bushatllinjëve kanë luftue gjithë jetën kundër tyne, biles edhe vra në betejë me malazezët si Kara Mahmut Pasha Bushatlliu i Shkodrës në vitin 1796. Gjithashtu, vizita e tij kryhet një ditë pasi Gjukanoviçi realitetoi një miting elektoral në Ulqin me 800 pjesmarrës, tue pasë devizë elektorale hymnin malazez kundërshqiptar të princit poet Krajl Nikolla, në të cilin ban thirrje për ta pushtuar Shqipërinë në brigjet e detit Adriatik e të lumenjve Moraça, Drini, Limi e dekteri në Prizren, siç e provuan malazezët edhe në vitet e Luftërave Ballkanike 1912-1913. Për fat të keq kjo vizitë e Bushatit pati ndikimin e vet (in)direkt në zgjedhjet e 26 janarit në Ulqin, në humbjen e shqiptarëve.

Nuk e di saktësisht se çfarë strukturash kundërshqiptare në Malin e Zi e jashtë tij e kanë fut ndër shqiptarët e Malësisë nga Ulqini në Rrozhajë dhe në diaspora të tyre në botë idenë e mbrapsht e shpresë kotë, sikur Edi Rama e Hashim Thaçi e kanë mik Milo Gjukanoviçin e, tashti këta të tre ndërveti, kanë me ua zgjidh punërat e heq thundrat sllave shqiptarëve etnik edhe në Ulqin, edhe në Tuz, edhe në Plavë-Guci…

Edi Ramën e Hashim Thaçin i duam si kryeministra shqiptarë, po këta të sillen si të tillë, si shqiptarë kombëtar edhe me shqiptarët etnik në kufi me Shqipërinë e me Kosovën, pasi asnjani prej tyne nuk i ka ngritë kurrnjiherë në mënyrë institucionale problemet e mëdha të shqiptarëve nën Malin e Zi në institucionet shqiptare në Tiranë apo në Prishtinë, në institucionet ndërkombëtare në Bruksel e në Amerikë, në shtete euro-atlantike aleate strategjike.

Nëse fqinjët tanë në të katër anët, si Greqia edhe Maqedonia ndaj Shqipërisë apo Serbia edhe Mali i Zi ndaj Kosovës, ushtrojnë trysni politike për komunitetet e tyne etno-kulturore, biles edhe kushtëzime për “hapje ambasade”, për “votë kundër në BE”, etj. po Tirana e Prishtina zyrtare pse nuk veprojnë njejtësisht në politikën e diplomacinë e tyne (ndër)kombëtare edhe ndaj Malit të Zi, pasi shqiptarët etnik në këtë shtet ballkanik shoven janë ma të diskriminuarit në të gjithë Europën e sotme euro-atlantike. Prapë presim. Ende kemi shpresë. Përndryshe ka me ardhë ajo që u gatue nga të gjithë e pritet nga të gjithë: Malësia nën Malin e Zi nga deti në male ka me u kthye në një “Mitrovicë Perëndimore” ose ka me mbetë një “Çamëri e dytë”(!)

“REVOLUCIONI IDEOLOGJIK KULTUROR” DHE FEJA…

February 5, 2014 by dgreca

Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë/

Nga Fritz RADOVANI/

I njihni këtë objekt fetar? – Besoj, se po! Duhet ta keni lexue se cilit shekull i perket! Kur i asht dhanë urdhni kandidatit të K.Q. të PPSh, “shokut” Fadil Ymeri në Vaun e Dejës, per me hjedhë n’ erë me dinamit Kishen ku asht kunorzue Gjergj Kastrioti e Donika, ka qarkullue një “barceletë”, se “shoku” Enver “nuk ka dijtë gja fare” se do të rrenohet!

Po këte, a e besoni ju lexues të nderuem?.. E pra, edhe këte e ka shkrue një nga “dr…prof…” që thonë, se ishte edhe “akademik”. Kur e kam ndigjue po të kishe ndonjë gradë edhe unë, do ta kishe vertetue se “ashtu asht kenë”! I shkreti Enver, “sa shumë gjëra i ngarkojnë të gjorit!” thonë “ata”… që e kanë njohë afer…

Po këte tjetren a e dini ju? Urdhni per me shkatrrue të gjitha Kishat Katolike në Shqipni, nuk kishte nevojë me u persëritë per sejcilen Kishë, ashtusi, edhe urdhni “mos me prishë asnjë xhami, pa dijenin e Enverit, nuk kishte nevojë me u persëritë, mbasi qeveria shqiptare duhet t’ ishte e “kujdesëshme” në lidhje me mardhanjet me Turqinë!

Kështu, “gabimi” kje i vartësëve, që per qejfin e tyne anadollak prishen një nga Kishat ma të vjetra Monumentale, dhe ruejtën një Xhami të pushtuesëve turq, sa me i tregue atyne që vijnë në Tiranë, se “merrni vesh me ké keni punë!”…

Po “drejtuesit” e besimeve të ndryshme a u pajtuen me këte “Revolucion”, dhe cili kje qendrimi i tyne? Kedo me pyetë u pergjegjë: “Të gjithë u persekutuen njëlloj!”

Edhe né që e jetuem atë “Revolucion” duhet me e besue këte “gënjeshter”, se nuk po them “rrênë”, mbasi “rrênat” perditë po hahen me bukë nga i shkreti Popull !

Mbas fjalimit programatik të Enver Hoxhës, me 6 Shkurt 1967, në muejn Mars t’ atij viti, filloi “demaskimi i Klerit Katolik Shqiptar” me At Gegë Lumaj, në Institutin Pedagogjik të Shkodres, nen kujdesin e anadollakut boshnjak Ramiz Alia, nga Xhemal Dini e Musa Kraja, pranë komitetit partisë së rrethit Shkoder, ku përgatiteshin edhe të gjitha diskutimet per sejcilin “servil” që do të fliste nder këto mbledhje. Mbas At Gegës, u vazhdue me Don Mark Hasin, At Pjeter Meshkallen…Imz. Ernesto Çoben, që ishte edhe drejtues i Klerit të gjithë Shqipnisë…U vazhdue me pushkatimet e shfarosjet:

1. Imz. Ernesto Çoba (1913 – 8 Janar 1980)Vdes në sigurimin e shtetit Tiranë…
2. Don Zef Bici (19 Maji 1919 – Pushkatue me 10 Maji 1968).
3. Don Mark Dushi (19 Nandor 1920 – 10 Maji 1968) Pushkatue.
4. Don Marin Shkurti (1933 – 1 Prill 1969) Pushkatue.
5. Don Shtjefen Kurti (24 Dhjetor 1898 – 20 Shtator 1971) Pushkatue.
6. Don Anton Doçi (15 Qershor 1915 – 1973) Pushkatue.
7. Don Mikel Beltoja (17 Prill 1935 – 10 Shkurt 1974) Pushkatue.
8. Don Prekë Nikçi (1921 – 15 Mars 1974) Mbytet në fabriken e çimentos në Krujë.
9. Don Mark Hasi (1920 – 11 Shtator 1981) Vdes në kampin e Ballshit.
10. Don Lazer Jubani (23 Prill 1925 – 29 Korrik 1982) Helmatiset nga sigurimi…
11. Don Lec Sahatçija (Dhjetor 1906 – 4 Prill 1986) Vdes në burgun e Tiranës.
12. Don Nikoll Gjini (1911 – 1987) Vdes në kampin e Zejmenit.
13. Imz. Lazer Sheldija (1928 – 10 Shtator 1988) Vritet në ShBA, nga sigurimi…
14. Don Pjeter Gruda (1 Gusht 1922 – 13 Janar 1989) Vdes në kampin e Sarandës…

***

Gjenocidi komunist në Shqipni, ka vra dhe zhdukë vetem nga viti 1967 – 1989 të gjithë Klerikët Katolik Shqiptar të siperpermendun…

Janë arrestue, torturue, dënue, janë internue dhe ridënue deri në zhdukjen e plotë nder kampet e shfarosjes së Republikës Socialiste të Shqipnisë edhe këta Klerit Katolik Shqiptar, të perfshimë në këte Gjenocid të ashtuquejtun “Revolucion Ideologjik e Kultural”, vetem mbas vitit 1967:

1. At Pjeter Mëshkalla, 25 vjetë burg.
2. Don Mikel Koliqi, 38 vjetë burg dhe interrnim.
3. Don Nikollë Mazrreku, 37 vjetë burg e interrnim.
4. At Zef Pllumbi, 28 vjetë burg e interrnim.
5. Don Simon Jubani, 26 vjetë burg.
6. At Gegë Lumaj, 20 vjetë burg.
7. At Gjergj Vata, ban mbi 10 vjetë burg si pasuesit…
8. Don Frano Illija.
9. Don Ndoc Sahatçija.
10. Don Nikollë Troshani.
11. Don Zef Simoni.
12. Don Kolec Toni.
13. Don Ndré Krroqi.
14. At Anton Luli.
15. Don Ndoc Ndoja.
16. Don Gjergj Simoni.
17. Don Marjan Arta.
18. Fratel Gasper Jubani.
19. At Ferdinand Pali.
20. At Aleks Baqli.
21. At Leon Kabashi.
22. Don Martin Trushi.
23. Don Nikollë Pergjini interrnohet.
24. Asht burgosë At Llazar Popi i Shkodres Popoviq, bashkë me vllaun Markon.

At Llazar Popi vdiq i burgosun në senatoriumin Tiranë, me 1 Dhjetor 1972.

Emnat e Klerikëve të Besimeve tjera ti shenojnë “historianët” e tyne.

***

■ Mbas vitit 1967, janë prishë e janë tretë të gjithë Eshtnat e Vorrezave të Kishave të Shqipnisë, tue fillue nga Katedralia qind e sa vjeçare e Shkodres.

■ Mbas vitit 1967 në Shqipni, nuk ka mbetë asnjë Kishë Katolike.

■ As ky terror me vrasje e shfarosje…endè nuk quhet Gjenocid !?..

Melbourne, Shkurt 2014.

Presidenti Nishani zhvillon takime nё Senatin dhe Kongresin Amerikan

February 5, 2014 by dgreca

Ne Foto: Presidenti Nishani gjate takimit me Senatorin Chris Murphy/

Nё fillim tё ditës së dytё tё qëndrimit nё Washington D.C., Presidenti Nishani u takua me Senatorin Chris Murphy, Kryetar i Nёnkomitetit tё Marrёdhёnieve me Jashtё pёr Çёshtjet Evropiane nё Senatin Amerikan.

Presidenti Nishani vlerësoi lart dhe memirёnjohje ndihmën e vazhdueshme dhe mbështetjen e pakursyer tё Shteteve tё Bashkuara dhe Senatit Amerikan pёr Shqipёrinё në fusha të rëndësishme ku janë drejtuar edhe reformat e vendit, për forcimin e demokracisë, të shtetit të së drejtës dhe pavarësisë së institucioneve, si dhe zhvillimit të ekonomisë, anëtarёsimin eendit tё NATO, pavarёsimin e Kosovёs dhe zgjerimin e hapёsirёs demokratike nё vendet e rajonit ku jetojnё shqiptarёt, dhe shprehu bindjen në vazhdimësinë e kësaj mbështetjeje.

Presidenti vuri nё dukje se marrëdhëniet me Shtetet e Bashkuara të Amerikës mbeten të rëndësisë parësore dhe strategjike për vendin tonë, SHBA është aleati dhe partneri ynë strategjik dhe theksoi, veçanërisht, angazhimin tonё dhe vendosmërinё për t’i çuar përpara duke përballuar sfida tё pёrbashkёta si vende partnere nё NATO dhe duke qëndruar pёrkrah SHBA nё luftёn globale kundёr terrorizmit ndёrkombёtar.

Presidenti tha, mё tej, se Shqipëria evropiane ёshtё e vetmja mënyrë për t`i ofruar dhe garantuar qytetarëve tanë evropianë një jetë me standarde evropiane dhe vuri nё dukje se, në këtë synim tonin strategjik, Shtetet e Bashkuara janë pranë nesh me mbështetjen e reformave, me veprime diplomatike dhe me këshilla miqësore.

Në këtë kuadër, Kreu i Shtetit nënvizoi se Shqipëria e meritonte statusin bazuar në arritjet, vullnetin e shprehur për kontributin në paqen e stabilitetin rajonal, si edhe do të ishte një nxitje e inkurajim për vazhdimësinë e mëtejshme të reformave dhe shtoi se ne mirëpresim një vendim pozitiv të Këshillit në qershor 2014 ndёrsa Shqipëria po vazhdon reformat e kërkuara, duke u fokusuar në luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar, reformimin e drejtësisë, bazuar në parimin e profesionalizmit, transparencës, pavarësisë nga politika dhe grupet e interesit.

Senatori Murphy shprehu kёnaqёsinё pёr mbёshtetjen e Shqipёrisё ndaj prioriteteve tё Shteteve tё Bashkuara si dhe pёr rolin e saj nё rajon, ndёrsa e siguroi Presidentin se Shtetet e Bashkuara do tё vazhdojnё tё jenё avokate e Shqipёrisё pёr integrimin evropian dhe do tё jenё pёrkrah saj nё kapёrcimin e sfidave gjithnjё e mё serioze tё kёtij procesi.

Nё takimet e veçanta me Senatorin e Oklahomёs, Jim Inhofe dhe Kongresmenin e Kalifornisё, Dana Rohrabacher biseda u pёrqendrua nё marrёdhёniet e shkёlqyera ndёrmjet Shqipёrisё dhe SHBA-së, mbёshtetjen amerikane për reformat dhe integrimin euroatlantik tё vendit tonё, nё angazhimin e pёrbashkёt nё luftёn kundёr terrorizmit ndёrkombёtar, qasjen rajonale tё Shqipёrisё bazuar nё marrёdhёniet e fqinjёsisё sё mirё, mirëkuptimin dhe bashkёpunimin ndёrmjet vendeve tё Ballkanit Perёndimor, me synimin e pёrbashkёt integrimin euroatlantik, nё rolin e Kosovёs si faktor stabiliteti dhe nё vendosmёrinё e Shqipёrisё pёr tё arritur anëtarёsimin nё BE, njё objektiv strategjik dhe prioritar, çёshtje pёr tё cilat bashkёbiseduesit ndanё vlerësime të njёjta.

PRESIDENTI NISHANI DEKOROI GRUPIMIN PER ÇESHTJET SHQIPTARE

February 5, 2014 by dgreca

Presidenti i Republikёs, Bujar Nishani dekoron Grupimin pёr Çёshtjet Shqiptare dhe Kongresmenin amerikan Aderholt/

Washington D.C., 5 shkurt 2014/

Presidenti i Republikёs, Bujar Nishani, nё njё ceremoni tё zhvilluar nё mjediset e Kongresit Amerikan, dekoroi Grupimin pёr Çёshtjet Shqiptare nё Kongres me“Medaljen e Flamurit Kombёtar”, me motivacionin “Në shenjë mirënjohje dhe vlerësimi për inkurajimin e vazhdueshëm të reformave demokratike dhe integrimit euroatlantik të Shqipërisë, për përpjekjet efrytshme në promovimin e të drejtave, lirive dhe prosperitetit të Shqiptarëve në rajonin e Ballkanit, për mbështetjen ndaj pavarësisë dhe forcimit të shtetit të Kosovës dhe për kontributin e shquar në forcimin e lidhjeve dhe partneritetit ndërmjet Shteteve të Bashkuara dhe shteteve me popullsi shqiptare në Rajon”dhe bashkëkryetarin e kёtij Grupimi Kongresmenin Robert Aderholt me Medaljen “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”,me motivacionin “Në shenjë vlerësimi të lartë për aktivitetin e tij të vazhdueshëm në mbështetje të reformave demokratike në Shqipëri, të zgjerimit të hapësirës demokratike për shqiptarët në rajon dhe veçanërisht për pavarësinë e Kosovës”.

Më herët, Presidenti Nishani, u prit në një takim mirëseardhjeje nga bashkëkryetari i Grupimit të Çështjeve Shqiptare në Kongresin amerikan, Kongresmeni EliotEngel. Gjatë këtij takimi u shkëmbyen mendime për zhvillimet e fundit në rajon, në Shqipëri dhe për kontributin e mëtejshëm të këtij grupimi në promovimin e demokracisë dhe integrimin evropian të Shqipërisë dhe vendet e tjera të rajonit ku jetojnë shqiptarë.

Më poshtë vijon mesazhi që Presidenti përcolli pёr tё pranishmit nё ceremoninë e dekorimit.

I nderuar Kongresmeni Engel,
I nderuar Kongresmeni Aderholt,
I nderuar Ambasador Galanxhi,
Të nderuar miq,
Zonja e zotërinj!

Më lejoni të filloj duke shprehur kënaqësinë time të pamasë, të Odetës dhe të delegacionit që më shoqëron që, jemi në mesin tuaj dhe t`ju falënderoj për këtë atmosferë kaq të ngrohtë e vëllazërore!

Kam rastin, gjithashtu, të shpreh mirënjohjen time të thellë dhe të gjithë shqiptarëve ndaj Grupit të Çështjeve Shqiptare, për gjithçka ka bërë për Shqipërinë dhe shqiptarët në rajon dhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Të nderuar miq,

Ajo çfarë shqiptarët kanë bërë dhe kanë arritur në zgjerimin e hapësirës së tyre demokratike, zhvillimin ekonomik dhe transformimin social, do të ishte e paimagjinueshme dy dekada e gjysmë më parë.

Dikur bunker i komunizmit, Republika e Shqipërisë ndërmori reforma rrënjësore për ndërtimin e demokracisë dhe shtetit ligjor, vendosjen e ekonomisë së tregut, respektimin e të drejtave të njeriut dhe hapjen e vendit.

Vendi, dikur, më brutal në shkeljen e të drejtave të njeriut, drejtoi, dy vite më parë Komitetin e Ministrave të Këshillit të Evropës, këtij tempulli të mbrojtjes dhe promovimit të të drejtave të njeriut.

Shqipëria tashmë anëtare e NATO-s, ka si objektiv strategjik parësor anëtarësimin në Bashkimin Evropian dhe pret, me të drejtë, bazuar në meritë, të marrë statusin e vendit kandidat në BE këtë qershor.

Të vetëdijshëm se integrimi evropian është një proces që kërkon kohën e tij, kemi motivimin qytetar, vullnetin politik, dhe aftësitë institucionale për t`i shkuar deri në fund.

Të nderuar miq,

Realiteti dëshmon se pavarësia e Kosovës ishte zgjidhja me e drejtë për sigurinë dhe stabilitetin e saj, të rajonit dhe më gjerë.

Kosova ka nisur udhëtimin e saj evropian duke rritur nivelin e bashkëpunimit me Komisionin Evropian për liberalizimin e vizave procesin e stabilizim-asociimit, ndërkohë që është anëtare e shumë nismave rajonale dhe më gjerë. Bisedimet Kosovë-Serbi, marrëveshjet e arritura dhe zhvillimi i zgjedhjeve lokale në të gjithë territorin e Kosovës janë zhvillime kthesë për dy vendet dhe për rajonin, në betejën demokratike për paqe.

Republika e Maqedonisë është fqinj i një rëndësie të veçantë për ne. Zbatimi i shpejtë dhe i plotë i Marrëveshjes së Ohrit është jetik për bashkëjetesën ndëretnike dhe stabilitetin e qëndrueshëm të Maqedonisë. Mbështesim fort integrimin euroatlantik të Maqedonisë. Shqiptarët duhet të luftojnë për avancimin e demokracisë dhe të drejtave të tyre vetëm në rrugë institucionale dhe me mjete demokratike.

Problemet ekonomike, kulturore, arsimore, etj, të cilat shqetësojnë shqiptarët në Luginën e Preshevës, duhet të zgjidhen në rrugë institucionale, me dialog, ndërmjet përfaqësuesve të tyre dhe qeverisë në Beograd.

Me koherencë kemi kërkuar dhe do të kërkojmë respektimin e të drejtave të shqiptarëve në sipas standardeve më të përparuara evropiane në Mal të Zi dhe kudo ku ata jetojnë.

Zonja e zotërinj,

Gjithçka kemi arritur janë fryt i përgjegjësisë sonë Por, këto frute do të ishin të pamundura pa përkrahjen, bashkëpunimin dhe ndihmën bujare të partnerëve dhe miqve tanë zemërgjerë e të durueshëm. Grupi i Çështjeve Shqiptare është njëri prej tyre, madje nga më të rëndësishmit.

Në emër të qytetarëve shqiptarë ju falenderoj nga zemra!

Më lejoni t`ju siguroj për diçka. Duke ndihmuar shqiptarët, ju, jo vetëm keni qenë parimorë, por keni kontribuar për një Ballkan Perëndimor, të qetë e në paqe, në interes të popujve tanë, Evropës dhe Shteteve të Bashkuara!

Shqipëria është e përkushtuar në politikën e fqinjësisë së mirë dhe nxitjen e bashkëpunimit rajonal. Shqiptarët, kudo në rajon, mbështesin konsolidimin e demokracisë dhe shtetit ligjor dhe integrimin euroatlantik të vendeve ku jetojnë. Shqiptarët do të jenë bashkë në Bashkimin Evropian.

Në gjykimin tonë, bashkëpunimi rajonal mund të bëhet konkret nëpërmjet lëvizjes së lirë të njerëzve, mallrave e kapitaleve dhe angazhimit të përbashkët në nisma e projekte, të cilat do ta bënin këtë rajon tërheqës e konkurrues, si pjesë natyrale e tregut evropian.

Në Takimin e Pestë Rajonal të Presidentëve, të zhvilluar shtatorin e shkuar në Durrës, me homologët e mi të Kosovës, Maqedonisë dhe Malit të Zi ramë dakord të mbështesim realizimin e projekteve shumë të rëndësishme si: Trans Adriatic Pipeline (TAP), Ionian Adriatic Pipeline (IAP) dhe Korridori i 8-të, të cilat do të transformojnë plotësisht infrastrukturën në Ballkan e më gjerë, me efekt edhe në gjeopolitikën rajonale.

Integrimi euroatlantik është destinacioni i përbashkët për të gjithë vendet në rajon. Realizimi i këtij synimi, kërkon paraprakisht dhe domosdoshmërisht të merremi vesh me njëri-tjetrin. Dhe ne, po e bëjmë një gjë të tillë.

Pasi kemi çrrënjosur mosbesimin, që i përket së shkuarës, duhet të rrënjosim besimin, që i përket së ardhmes. Për këtë, përveç infrastrukturës fizike, duhet të ndërtojmë “korridoret kulturore, arsimore dhe shkencore”.

Ju faleminderit!