Xhafer Kadiri është ushtari që dikur para një flamuri kombëtar i janë mbushur sytë me lot.
Fytyra e tij me lot në sy është bërë një simbol në të gjithë Kosovën, por jo vetëm në Kosovë por edhe në vende të tjera të botës.
Fotoja e tij në vitin 1999 në Francë është shpallur koportina e vitit.
Archives for April 2014
Gjuhët e huaja – faktor dhe burim punësimi
Nga Arjan Th. Kallço/
Nëse deri dje dikush kishte guximin që të vinte në lojë gjuhët e huaja dhe të fliste me një lloj përçmimi për to, do të ishte rasti i mirë që të të kthehej prapa në kohë dhe të shihte xhevairet që ka nxjerrë nga goja. Më pas të dilte në ndonjë konferencë për shtyp dhe të kërkonte falje për këtë kaos që shkaktoi me deklaratat e papërgjegjëshme në mediat tona, ose nga kultura e pakët që zotëron në lidhje me rëndësinë e gjuhëve të huaja. Ndoshta një përgjigje e mori dje edhe nga Ministrja e Arsimit që u bëri thirrje të rinjve maturantëve që të zgjedhin gjuhën e huaj për studim në universitet, si mënyrë për t’i sjellë zhvillim vendit. Është një deklaratë që duhet përshëndetur plotësisht dhe përkrahur nga vetë qeveria shqiptare së pari e më pas nga vetë universitetet. Do të ishte e udhës që ministria të mos ndalej vetëm me këto deklarata nën shoqërinë e Ambasadorëve të ndryshëm, por ta çonte punën më tej. Edhe më parë ka patur deklarata të tilla në lidhje me gjuhët e huaja, por asgjë nuk është bërë. Të mos flasim për gabime trashanike dhe të pakontrolluara të futjes së të rinjve pa asnjë kriter, siç ndodhi me gjuhën italiane, kur u regjistruan vetëm në vitin e parë, pak kohë më parë, rreth 700 studentë. Të rinjtë detyrimisht duhet t’i zgjedhin gjuhët e huaja dhe t’i studiojnë ato, por pa kaluar në arbitraritet që, kur nuk kemi ku t’i çojmë, të hapim valvulën e shkarkimit tek gjuhët e huaja. Një artikull në lidhje me rikonceptimin e rolit të madh të gjuhëve të huaja e shkroi javën e kaluar kolegu im i departamentit të Gjuhës italiane në Tiranë Artur Sula, prandaj është momenti për veprim dhe jo për deklarata. Gjuhët e huaja kërkojnë impulse dhe sinjale pozitive për seriozitetin dhe rëndësinë që kanë në jetën e përditëshme.
Fakultetet ku studjohen gjuhët e huaja në radhë të parë duhet të garantojnë një diplomë të qëndruseshme dhe të konkurrueshme në tregun e punës, por kjo kërkon që së pari të përzgjidhen individët që do i studjojnë ato. Është koha që universitetet shqiptare t’i kthehen testeve hyrëse që të përzgjidhet elementi i duhur dhe më pas të punohet me të për të siguruar garanci që formimi i tij nuk do të mbetet në mes, apo do të dështojë pasi e merr diplomën. Nuk mund të tolerohet më mendimi që të gjithë nxënësit e shkollave të mesme duhet me doemos të bëhen studentë dhe që në tetor të këtij viti t’’I thuhet ndal abuzimit me ta. Në universitete duhet të promovohen vlerat e vërteta të individit dhe jo diploma që tek ne mund të blihet fare lirshëm dhe pa asnjë vlerë. Të kesh përkthyes të shkëlqyer sot është një luks edhe për vetë tregun e punës dhe të librit. Por kërkohet që dëshirës së mirë të ministrisë dhe të rinjve t’i jepet edhe një drejtim me kurse të vazhdueshme formimi dhe azhurnimi, pasi gjuha është një element që nuk mbetet në vend, por evolon dhe nëse përkthyesit nuk ecin me hapin e tyre, rrezikojnë që investimi për ta të shkojë kot. Sasia e madhe e të diplomuarve edhe në gjuhë të huaj tek ne, lë shumë për të dëshiruar si rezultat i gabimeve të paprecedenta në këto dy dekada të fundit. Ministria mund të jetë nismëtarja e krijimit edhe të një organizmi që të sigurojë cilësinë e përkthyesve dhe ndihmën që puna të vazhdojë më tej me kërkesa të larta drejt tregut, i cili ka hapësira të panumërta për integrimin e tyre në punë. Turizmi është një prej mundësive që duhet shfrytëzuar maksimalisht tek ne meqë është një nga drejtimet prioritare për një vend si Shqipëria. Turizmi veror ndoshta mbetet më i preferuari, prandaj këtu duhen drejtuar vëmendja dhe synimi në mënyrë që edhe agjensitë e udhëtimeve të mos ndeshen me punë diletanteske në përkthim. Kjo kërkon më tej edhe një formim më të gjerë kulturor për përkthyesit apo simultanët, të cilët nuk duhet ta anashkalojnë këtë formim të dytë pas atij gjuhësor. Tek fqinjët tanë përkthyesi dhe ai simultan kanë një rëndësi të madhe, pasi nuk promovjnë vetëm turizmin, por edhe kulturën dhe gjuhën. Tek ne kjo lidhje duket se është harruar fare dhe i lihet gjithçka rastësisë apo ndonjë lloj klientelizmi që nuk prodhon asgjë të mirë dhe promovuese për vetë vendin. Në një botë që po priret drejt globalizmit, harrimi apo prirja vetëm ndaj një gjuhe krijon një hendek të madh, për të mos folur për moszotërimin e gjuhëve të huaja në rang global. Nuk ka mundësi që me qytetarë të ndyshëm nga bota të flasësh me një gjuhë të vetme, pasi nuk do të ishte produktive edhe për vetë ata që janë të interesuar të investojnë. Në këtë pikë janë përkthyesit ata që mund të luajnë një rol të madh për ta plotësuar këtë vakum, por që nga ana tjetër është një garanci për punësim. Me të drejtë një prej shoqatave të përkthyesve në Itali e ngre zërin kur thotë se në këtë botë përveç gjuhës angleze ka edhe shumë gjuhë të tjera emrgjente që mund të jenë të dobishme për të gjetur një punë. Në Perëndim mjaft efikase është tendenca më e re që të merresh me ndërmjetësim kulturor, pasi emigrantët nga Afrika dhe Azia janë të shumtë, për të mos folur për lulëzimin e biznesit me ologarkët e shumtë rusë që gjithnjë e më shumë kërkojnë tregje në Europë. Edhe tek ne pasi ta kemi një forum të ekselencës për përkthyesit mund të operojmë edhe në një lloj tjetër tregu që përsëri do të sjellë punësim, atë të specialistëve të ndryshëm, pra me diploma në degë specifike, të cilët mund të ndjekin kurse specializmi gjuhësor në sektorin që përfaqësojnë, si p.sh në ekonomi, juridik, mjekësi, farmaci etj. Kërkohet vetëm që këta përkthyes t’i akreditojnë njohuritë e tyre pranë qendrave të specializuara pranë universiteteve apo instituteve përkatëse dhe përmes seminareve, ëorkshopeve, konferencave të jenë pjesë e trajnimit të vazhdueshëm. Të pranosh që një punë të tillë mund ta kryejë edhe një i diplomuar në degë tjetër, me njohurin të pakta gjuhësore, do të thotë që krizësh të mos i përgjigjesh me alternative të reja, informalitetit t’ia lësh të hapur derën, por ta lësh në dorë të fatit këtë sektor, pra secili që ka pak njohuri të marrë përsipër përgjegjësitë e përkthimit. Siç thotë dhe kryetarja e shoqatës italiane Sandra Bertolini : “Ka shumë njerëz që u improvizuan përkthyes, kur tregu i ka përkthyesit e vet që të mund të ofrojnë shërbime cilësore dhe profesionale.”. Ndërsa në Itali ka disa universitete që formojnë përkthyes, nga fazat e para e deri në azhurnim të mëtejshëm, tek ne puna që u nis disa vjet më parë, mbetet vetëm tek masteri dhe më pas vetë studentët braktisen, duke i lënë që të hyjnë vetë në tregun e punës, bile edhe jashtë profesionit për të cilin shpenzoi energji dhe investime monetare. Kohë e humbur kot dhe shpenzime edhe shtetërore të pajustifikuara. Koha sot dhe tregu kërkon zhdërvjelltësi në veprim dhe punë, specialist të mirëfilltë dhe jo Gjithologë, pra njerëz që mund të bëjnë gjithçka, por specialistë të denjë për punën që do kryejnë si në përkthim letrar apo edhe specifik. Nga qeveria kërkohet vullnet për t’i ndryshuar gjërat dhe për të vendosur një lloj disiplinimi në treg, pasi në një shoqëri pa rregulla të qarta, vështirë se kriza mund të kapërcehet lehtë. Zonja Bertolini na fton që udhëtimi deri në diplomin është gjysma e punës, por ka një gjysmë tjetër që nuk duhet anashkaluar, azhurnimi i një përkthyesi duhet të jetë i vazhdueshëm.
SHQIPTARET ENDE S’PO MËSOJNË NGA E KALUARA E TYRE HISTORIKE
Kur kënga pa dashje bëhët pjesë e politikës/
Nga Haxhi Zeneli/
NEW YORK : Emisioni televeziv i organizuar nga TV-Klani,”Kenga ime”,që po shfaqët këto ditë nga ky televizion,padyshim se është diçka e mirë për kulturën shqiptare.Ku ka për qëllim promovimin e vlerave të muzikës qytetare shqiptare.TV-Klani për kët emission ka ftuar këngëtar nga të gjitha trojet shqiptare.Mirpo ky emision pa dyshim që ka edhe suprizat e veta! Supriza ishte kur në skenën e këti televizion u shfaq,këngëtari serbë Zdravko Çoliq.
Ku ndoshta edhe pa qëllim i n’drron dhe kuptimin e të gjithë këti koncerti,se për çka ishte nisur,dhe revolton një pjesë të këngëtarëve pjesëmarrës.Çoliqi siç shifët mbas të gjitha gjasave një këngëtar i ëndrruar për publikun tiranas,dhe ate shpitarë,prej kohërave të Shqiperis së izoluar.Siç lexojmë në shtypin e gazetave shqiptare,kemi pas edhe reagime,prej ma të ndryshmëve.
Fitojmë përshtypjen se ne shqiptarët nuk kuptojmë apo ndoshta edhe injorojmë faktin,se kush është armiku i ynë.Kjo ishte temë e debateve nga shumë shqiptarë.Së paku deri më tash jemi në dijeni se disa këngëtar nga Kosova patën kurajon dhe në shenjë proteste që të tërhiqën nga skena,këngëtari Hysni Klinaku,Artan Bakija,Visar Peja,Yllka Kuqi ku ndoshta kemi edhe të tjerë.
Kurë thirët një këngëtar i tillë në skenat tona si musafir,nënkuptohët se qëllimi i këti emisioni është që të dalë më interesant për publikun,por siç dukët u injoruar një pjesë e popullit shqiptarë,të cilëve ende nuk u janë mbyllur plagët e luftës të cilat i krijuan bashkëkombësit serb të këngëtarit Zdravko Çoliq.
Siç përgjigjët kengetari Zdravko Çoliq në intervistë me Pandi Laçon,ai thot:s’kishte ditur se shqiptarët i donin këngët e tija aqe shumë,ku ai flet mirë në syrin e kamerës për muzikën shqiptare,gjë që serbet nuk e kanë vështirë të kamaflohën para publikut.Thot se edhe ai vetë është bazuar disa herë tek muzika shqiptare.
Atëherë shtrohët pyetja,përse këgëtarët shqiptarë nuk f’tohën në emisionët e tyre serbe? Si do që të jetë,ne shqiptarët të cilët kemi jetuar me serbo-malazezët dhe ende disa nga trojet tona jetojnë,i njofim shumë mirë,sepse ja u’kemi pirë çorbën e tyre vite me rradhë.Me kujtohët kur një Serb me thoshte kur isha me studime në Kosovë:”Se ju shqiptarët qe vini nga Mali i Zi jeni ma të mirë!”se kuptoja në atë kohë se ç’donte të thoshte me këtë!kur më vonë u hapë kufiri pas disa viteve me Shqipërin,atëherë dëgjova nga një Serb tjetër që punojshim në një repart,duke më thënë: “Se shqiptarët nga Shqipërija janë më të mire,se shqiptarët e ishe Jugosllavis”.Atëherë më erdhën në mendje fjalët e Serbit që më kishte folur kohë më parë,ku ishin identike,asgjë e re.Serbet këtë lojë e kanë luajtur me ne shqiptarët për shumë kohë,ate po bëjnë edhe tani,”po tallën me neve”se si të bëhët ndarja e jonë duke parcializuar,përçar duke futur urrejtje në mesin tonë. Shqiptarët që jetuan bashk me ta,në ish Jugosllavi,sipas tyre,ne ju turbulluam ujin,dhe nuk mundën të realizonin planet e tyre asimiluese të çubrilloviqëve,kurse vëllezërit tanë në Shqiperi nuk kishin se si ta dinin këtë,sepse ishin të izoluar,dhe nuk i njifëshin serbet,është ajo fjala popullore që thotë:”Për ta njohur dikend,duhesh të hash një thes kryp me te”.Ku sot për shkak të mosnjohjës së serbeve kemi filluar të lidhim edhe miqësi me ta,duke ju dhën edhe vajzat tona atyre serbëve për të krijuar familje,që as femrat e tyre nuk martohën me ta.Këto pra janë kalkulime që bëjnë serbet me shqiptarët,ashtu siç bënin grekët me çamet.
Ne ende s’po mësojmë ta rrespektojmë vetëvetën,dhe po vazhdojmë që armikun tonë ta qesim në krye të vendit.
Kjo veti e mikëpritjes shqiptare është keqëpërdorur dhe po keqëpërdorët nga ata që nuk na duen tē mirën.Shqiptarët harrojnë armikun e tyre shumë shpejt,harrojnë se kush i krijoj gjithë ato varre në Kosovë,harrojmë se kush janë serbet!.Ata janë një popull i cili nuk po ndryshon karrshi shqiptarëve,por po vazhdonë të na shtypin,dhe as që kanë ndërmend të ndryshojnë.Ata përdorin mënyra dredhacake prej ma të ndryshmëve që të dominojnë shoqërin tonë kudo që gjindëmi.Çka na brengosë më së shumti,ku për një kohë të gjatë dhe s’po ka të ndalur,shqiptarët po influencohën nga këngët sllave dhe sot pseudokëngëtarët marrin melosin e këngëve serbe dhe vetëm ju ndrrojn fjalët dhe thuhët se “janë këngë të reja”.
Kur pyetën shqiptarët për këte përse promovohën këngëtar serb në Shqipëri? ata na pergjigjën!”se arti s’ka të bëjë asgjë me politikën”Duke harruar se këngët gjithmonë janē kënduar për luftrat dhe gjendjet politike.Pikrisht këto këngëtar serb,gjatë kohës së luftës kanë promovuar këtë luftë.
Pra këtu fillon edhe hipokrizia e nje populli,siç jemi ne shqiptaret,që s’po mbushemi mend,dhe s’po dimë të lartësojmë vetëvetën,por vazhdimisht ulim vehtën para vrasësit,jtregohemi inferior ndaj këtyre barbarëve,duke menduar se janë ma të avancuar se ne.
Një popull që në luftën e fundit e treguan ftyrën e tyre të njerzëve më barbar të Evropës,që u desh një forcë e armatosur ushtarake mjaftë e madhe ti ndaloj,përndryshe kishin ëndrra të dalin në bregdetin e Durrsit.Me aktët që bëjmë para tyre,ne po ulim vlerat e popullit tonë.
Shqiptarët në vazhdimësi po bëjnë gabime historike,duke mos mësuar asnjëherë nga e kaluara e tyre e idhët,që u trdhëtuan disa herë nga ky popull.
Te kthehemi tek arti i cili nuk ka kufij!Nese arti s’paska kufij atëherë përse ka kufij për serbet.
Nuk jemi në dijeni se është f’tuar ndonjë këngëtar shqiptar në mediat e tyre në Serbi!.Perkundrazi të ju rikujtojmë rastin në Preshevë,kur kengetari tiranas Sinan Hoxha u malltretua dhe u burgos atje pas koncertit nga serbet,kurse neve ju shtrojmë qylymin e kuq këngëtarëve të tyre.Në kohën e ishë Jugosllavis shqiptarët burgoseshin kur këndonin këngë atëdhetare,dhe po ta kishin këtë forcë përsëri ata do ta bënin.
Çfarë po ndodhë me ne shqiptarët? përse nuk mbushemi mend?.Serbo/malazezët të cilet na kanë vrar,malltretuar,poshtruar,okupuar,ku ende i kemi gjysmën e tokave tona nën okupimin e tyre,dhe sot na i’ndalojnë lirit me elementare të shekullit 21,duke luajtur me ne si “maca me miun”.Këto këngëtar që hyjnë në skenat shqiptare,ishin promovuesit e gjenocidit duke i kënduar këngë edhe kasapit të Ballkanit Millosheviq.Përse atëherë arti ynë nuk hynka në politikë,përkundrazi tek ne shqiptarët gjithmonë për fatin e zi të gjendjes tonë që ishim të okupuar dhe nga sulmet e armiqëve fqinjë,kënga ishte politikë.Ishte ajo këngë që na printe në luftrat tona për liri,nëpër mes të këngës dhe arti ne e trashiguam historin tonë të lavdishme.Serbet të ashtuquajtur “artist”nuk krijuan asnjë këngë shqiptare në ishë Jugosllavin,ku aty jetonin 3 million Shqiptarë.Shqiptarët i këndonin këngët e tyre,por serbet kurr si këndonin këngët e shqiptarëve.Kurse sot,dukët se shqiptarët çdo gjë bëjnë për përfitime vetanake,ose në konkurencë me televizionët tjera që ti bëjnë më të shikuarara programet e tyre,ku s’ka rëndësi që kjo shikushmëri të bëhët edhe në dëmin kombëtar.
Kjo nuk është hera e parë që marrin pjesë këngëtarët serb në Tiranë.
Kjo ndodhi edhe më herët,bile ata shpërblehën si qytetar nderi,dhe u ipet çelsi i qytetit.Kisha pas dëshirë të dijmë se sa këngëtar Shqiptarë kanë çelsin e Beogradit.Vetëm mos më thuani që nuk kemi këngëtar më të mdhenj se Zdravko Çoliqi,sepse i kemi bile shum të mire siç është Inva Mula e Sajmir Pirgu e të tjerë,që po mahnisin shtëpit e operave botërore.Përse këto këngëtar serb nuk u treguan të arsyeshëm bile së paku të kërkojnë falje për kriminelët e tyre serb.Ne po gjunjezohemi para tyre edhe pse ishim viktima,sikurse ne jemi fajtor për autoktonin tone në vendet tona që na i kanë okupuar.Shteti Serb eshte krijuar në trevat etnike të shqiptarëve.
Emri serbë ka shpjegim nga fjala latine(serpente-gjarpër)që na jep të kuptojmë natyrën e këtij populli,i cili të sulmon në befasi,të sulmon atëherë kur ti nuk e ke mendjen aty.Ne u trajtuam si qytetar të rendit të dytë,dhe ashtu do mbetemi,deri sa ne nuk ngulim këmb që të rrespektohemi.
Përderisa Serbia nuk ka njohur Kosovën,dhe nuk kërkojë falje për gjenocidin që bëri ndaj popullit të pafajshëm Shqiptarë.
Nuk ka nevojë të ledhatohët armiku ne këtë mynyrë,që ende nuk ja kemi falur gjakun e bijëve tanë.Shqiptarët duhët të krijojnën standardet e tyre si komb me dinjitet të plotë,dhe mos të humbin kohë me popujt që nuk kanë rrespekt për popullin Shqiptarë,sepse rrespekti nga ligji i natyrës është,”rrugë me dy kahëje”
Prill,2014
100 VJETORI I MASAKRAVE GREKE NE TOSKERI
(Ne kujtim te femijve dhe grave te therura nga bishat greke ne pranvere te vitit 1914 ne Permet, Kolonje, Korce, Leskovik, Kelcyre, Tepelene dhe Skrapar)/
Kete pranvere mbushen 100 vjet nga genocidi, masakrat dhe barbarite e Andarteve greke ne Shqiperine e Jugut. Me 25 shkurt te vitit 1914, sipas kujtimeve te Kosta Papa Tomorri (Leusa), u therren 75 burra te fshatrave Pacomit dhe Kuqal te Kelcyres. U therren si sheleget femijet e Pacomitit dhe te Kelcyres. U dogjen dhe bene hi Kelcyra, Katundishta, Beduqasi, Fratari dhe Varibobi. Kjo date kaloi ne heshtje te plote. As kryetari i komunes se ketyre fshatrave nuk beri nje kujtese te ketyre viktimave, pa le me shtetare te tjere. A do te kujtohet njeri sot ne Shqiperi te ndeze nje qiri per shpirtin e pafajshem te femijve te therrur si sheleget per pashke ne Kelcyre.
Me 2 mars te vitit 1914 pre e hordhive barbare u bene fshatrat Mokrice, Zleushe, Gosnisht, Delvine, Tremishte, Petran, Munushtire, rapcke, Hotove, Kosove, Badelonje dhe peshtani i Shqerise. Ne fshatin Leshnje te banuar nga muslimane komandanti grek Fiorgakaqi kaloi ne thike gra, burra dhe foshnja, duke mbushur me kufoma rruget e fshatit. Pasta i vuri zjarrin fshatit.
Me 2 prill te vitit 1914 komandanti grek Kocifaqi vrau 40 burra te fshatit Peshtan ne nje perrua jashte fshatit. Pastaj u kthyen ne fshat, vazhdon refimin e tij Kosta Papa ne librin e tij “Barbarite greke ne Shqiperi”, foshnjat e mjera po bridhnin rrugeve te fshatit duke uluritur dhe kerkuar prinderit e tyre. Egersirat i mblodhen foshnjat (femijet) dhe i shpune ne nje shtepi ku kishte pus. Atje i merrnin foshnjat nje nga nje, u prisnin kokat dhe i hidhnin ne pus. 27 foshnja therren ne kete fshat Kocifaqi. Pasi therren femijet Kocifaqi dogji shtepite e fshatit. Pastaj Kocifaqi mblodhi grate dhe vajzat e fshatit, i shpune ne nje shesh larg fshatit, atje u dha urdher banditeve te vet qe t’i shnderonin. Pas ketij perdhunimi masiv te gjitha grate dhe vajzat i therren me bajoneta.
Ne ne Shqiperi kemi nja tri, apo kater televizione, qe e mbajne veten per televizione kombetare. Nuk pame ndonje nga keto TV qe te benin qofte edhe nje kronike perkujtimore gjysem minuteshe. Se keto TV na japin lajme per vrasje dhe nga fundi i botes ne Tingli-majmun. Por per Shqiperine e mjere, Jo se eshte mekat. Sa per qeveritaret dhe pushtetmbajtesit e Shqiperise keto 100 vjet, nuk kemi pare ndonje te shkoje edhe te vendose nje tufe me lule ne varret e tyre, neqoftese ata kane ndonje varr. Asnje memorial i ngritur ne kujtim te tyre. Qofte edhe nje Murrane. Jo, Jo nuk ben vaki.
Me 20,21 dhe 22 prill 1914 bandat greke dogjen Luarasin, hyne ne Panarit dhe therren 275 vete. Ne 23 prill dogjen Frasherin, Kreshoven, Micanin, Backen, Pagrine, Lipostivanin, Sevranin, Fratarin, Senicen. Ne Mican therren 13 gra. Ishte dite e diel, data 23 prill. Ndoshta ishte edhe dita e pashkes. Ato gra u bene kurban per pashke nga kryqetaret helene.
Me 20 prill te vitit 2014 u festuan pashket. A u kujtua ndnje mitropolit i Shqiperise se Jugut te bente ndonje pershpirtje, apo meshe per shpirtrat e femijve dhe grave te therur para 100 vjetesh nga bashkekombasit e tyre nen kryqin e dhespoteve te Konices, Permetit dhe Gjirokastres.
Me 22 dhe 23 prill 1914 bandat greke dogjen fshatrat Luzat, Bence, Velqot, Turan, Dukaj, Memaliaj dhe Salari. Ne fshatin Hormove, bash ne kishen e fshatit, therren me thika dhe bajoneta 160 burra te fshatit. Therrori u be ne kishe nga kryqetaret e helenizmit. Shkoni dhe ndizni nga nje qiri ne germadhat e kesaj kishe per shpirtin e burrave te ketij fshati qe u shuajt per nje dite. Ne Hormove, ne kujtim te ketyre viktimave, ka mbetur nje murrane qysh nga shekulli i kaluar. Por vetem kaq.
Kapot e bandave greke Fjorgokaqi, Jorgollaqi, Farmaqi, Kocifaqi etj dogjen fshatrat e Qarrishtes, Sevranit, Corovodes, Rogut, Muzhakes, Cepanit, Prishtes, Topojanit, Bedaqasit, Zhepoves, kajces, Toshkesit, Dragotit, Mezhgoranit, Beshishtit etj.
Ne Backe egersirat greke theren 30 gra dhe femije. 180 familje jane therur ne lume te Zi te Skraparit.
Ja si shprehet Kosta Papa ne parathenien e librit te tij : Cdo bar, cdo lule, cdo pyll dhe cdo mal u vaditen me gjak foshnjash, grash dhe burrash, qe u masakruan prej grekeve barbare.
Qe nga viti 1917 Kosta Papa leshon vikamen, si nje thirrje per te mos humbur kujtesen kombetare: Shqiptare dhe ju djemte tane brez, pas brezi, kur te zini ne goje fjalen grek, mos haroni therjet, djegiet dhe cnderimet!
Ne Shqiperine e Jugut veprojne disa shoqata patriotike. A do te flasin ato kete vit, apo do te struken gjekundi duke ngrohur vezet patriotike? Ne kemi nje parti, qe i thote vetes “Aleanca Kuq e Zi”. Kryetari i saj, si antigreku me i madh, a do te kujtohet, dhe a do te shkoje t’i nderoje keto viktima te barbareve te shekullit te XX?!!!
Ky gjak i derdhur nga te pafajshem, sidomos gra dhe femije, sipas zakonit shqiptar na ve ne gjak me greket. Ky gjak e njollos te gjithe kombin grek. Ata duhet te shprehin pendese si komb ndaj kombit tone. Kete pendese, ne rradhe te pare, duhet ta bejne nepermjet pushtetareve te tyre. Fati i keq u ra atyre qe jane ne pushtet ne vitin 2014. Plot 100 vjet nga kjo gjakderdhje. Ne jemi ne pritje. Neqoftese nuk ka pendese dhe kerkese falje publike, atehere nuk ka edhe miqesi.
Gani Vila nga Micigani na kujton masakren e Panaritit dhe haresen 100 vjecare te qeverive shqiptare. Ai na tregon se lidhur me keto masakra, Edit Durham shkruan : “Greket edhe sikur te bejne nje shekull pendese, s’kane si t’i lajne krimet e urryera te atyre javeve…”.
Sot, ne vitin 2014, qeverisemi nga nje qeveri qe ne zyrat e saj ka vendosur fotografine e Ismail Qemalit. Me kete don te na tregoje, shikoni ju shqiptare, ne do te zbatojme amanetet e Ismail Qemalit dhe do te qeverisim sikur vete Ismail Qemali te ishte kryeminister. Deri me tani kemi pare vetem forografine, se ndonje veper nuk kemi pare. Kjo qeveri, qe e mban veten per qeveri te “Rilindjes”, nuk e dime ne se ka ndermend ta kujtoje kete genocid. Qeveritaret tane vajten per pashke ne katedralen e Korces ku kujtuan therorine dhe “Rilindjen” e Krishtit.
Po a do t’i kujtojne keta qeveritare 27 femijet shqiptare te fshatit Peshtan, te cilet u theren si qingjat ne pashke? A do t’u ngrene ndonje murane atyre?
Mitropolitet greke te Shqiperise se Jugut te vitit 2014, a do te bejne ndonje meshe pere te therurit e para 100 vjetesh. Dele te perendise ishin edhe ata, e meritojne nje pershpirtje. Kjo te sherbeje edhe si nje pendese ndaj vepres vrastare te mitropoliteve greke te Konices, Permetit dhe Gjirokastres te vitit 1914
A do ta ruajne kujtesen kombetare qeveritaret rilindas te vetshpallur? Apo do te ngrene varezat te tjera greke dhe do te perkulen para vareve te pushtueve dhe vrasesve te popullit te tyre?!!
KLITHMA e 27 FEMIJVE TE THERUR BARBARISHT KERKON DREJTESI!
Petro Dangëllia, 21 prill 2014
NGA HISTORIA E KOMUNITETIT SHQIPTARO-AMERIKAN
THEMELIMI I “KOMITETIT SHQIPËRIA E LIRË”/
Nga Frank Shkreli
Ishte viti 1956. Lufta e ftohët midis Lindjes komuniste dhe Perëndimit demokratik po ashpërsohej çdo ditë. Shqipëria e asaj kohe sundohej nga regjimi i Enver Hoxhës që po bëhej gjithnjë më i egër karshi kundërshtarëve të mbrendshëm, si dhe ndaj botës së jashtme. Që atëherë shiheshin shënja ksenofobike të regjimit enverist ndaj botës, sa që një gazetar i gazetës zvicerane, Neue Zuercher Zeitung e datës 7 Prill, 1957, shkruante pas një vizite në Shqipëri se, “Asnjë nga shtetet komuniste satellite qyshë prej mbarimit të luftës nuk e ka izoluar veten nga bota e jashtme aq heremetikisht sa Shqipëria e vogël”.
Përballë një regjimi komunist shtypës mbrenda vendit dhe tepër armiqësor karshi botës, sidomos asaj perëndimore në përgjithësi dhe kundër Shteteve të Bashkuara në veçanti – komuniteti shqiptaro-amerikan ndjente nevojën për themelimin e një organizate që nuk do të varej prej asnjë nga partitë politike shqiptare që vepronin në Perëndim në atë kohë. Njehej nevoja urgjente për një organizatë e cila do të shërbente jo vetëm si zëdhënse e komunitetit shqiptaro-amerikan, por e cila njëkohësisht do të shërbente gjatë viteve dhe dekadave të mëvonshme edhe si ndërlidhëse me autoritetet qeveritare të Shteteve të Bashkuara, sidomos Departmenti Amerikan i Shtetit, i cili më në fund filloi edhe të financonte Komitetin dhe veprimtarinë e organizatës së re “Shqipëria e Lirë”. Themelimi i Komitetit “Shqipëria e Lirë” po plotësonte një boshllëk që ekzistonte në atë kohë, zëri i të cilit nevojitej të dëgjohej, sidomos në Amerikë, por edhe në organizatat ndërkombëtare të kohës në SHBA dhe në Europë, ku ishin mësuar që versioni i ngjarjeve mbi Shqipërinë dhe shqiptarët, të paraqitej vetëm nga regjimi komunist i Enver Hoxhës.
Kjo situatë ndryshoi kur në Nëntor të vitit 1956, pas këshillimesh me autoritetet amerikane dhe midis një numri shqiptarësh të dalluar, themelohet Komiteti “Shqipëria e Lirë”, i cili, në një mënyrë ose një tjetër, do vazhdonte veprimtarinë e vet deri në fund të 90-ave, madje edhe me botimin e organit të saj “Shqiptari i Lirë”. Kështuqë atë vit u vendos të krijohej, Komiteti “Shqipëria e Lirë”, e që i kishte venë vetes detyrën madhore për të punuar për, “Çlirimin e Shqipërisë, për sigurimin e integritetit tokësor të saj dhe për vendosjen e një demokracie të vërtetë në Atdhe, me anë zgjedhjesh të lira dhe të fshehta.”
Me atë rast u vendos që Komiteti “Shqipëria e Lirë” të vendosej në New York, pasi aty jetonte shumica e shqiptarëve. Si anëtarë të parë të Komitetit “Shqipëria e Lirë” — sipas organit të parë të Komitetit, “Albanian News Bulletin”, që ishte para-ardhësi i gazetës “Shqiptari i Lirë” – u zgjodhën Zotërnjtë Sotir Avrami, Vasil Gërmenji, Ndue Gjomarkaj, Dr. Rexhep Krasniqi dhe Nexhat Peshkëpia. Duke vendosur që antarësia dhe udhëheqja të ishin sa më demokratike, kishin vendosur që udhëheqja e Komitetit të ndërrohej çdo muaj dhe sipas emërit në përputhje me rendin alfabetik, por më vonë u vendos që kryetari të zgjidhej me shumicë votash, për një mandat prej një viti.
Duke marrë parasyshë situatën kombëtare dhe ndërkombëtare të kohës, u vendos që njeërzit që duheshin ngarkuar me këtë veprimtari me përgjegjësira kombëtare, të kishin aftësitë dhe zotësitë si dhe edukatën e lartë akademike dhe politike për të përfaqësuar shqiptarët me një organizatë të denjë edhe në bashkrendim dhe në kuadër të organizatave të tjera ndërkombëtare europiane nga shtetet komuniste, që bënin pjesë në “Asamblenë e Kombeve të Robëruara të Europës”. Qe marrë gjithashtu vendimi shumë i mençur, që anëtarët edhe udhëheqja e Komitetit, “Shqipëria e Lirë”, të mos i përkisnin asnjë partie politike, që siç duket ishte edhe një kërkesë dhe kusht i autoriteteve amerikane – ashtuqë të evitoheshin grindjet politike në radhët e anëtarve të Komitetit të ri, “Shqipëria e Lirë”. Ishte pra kjo një organizatë e pavarur, e cila kërkonte përkrahjen e të gjithë shqiptarëve dhe zotohej se do të bashkpunonte me të gjithë – por e kishte përcaktuar veten si “një organizatë që qëndron mbi çdo çështje partiake dhe që sheh qëllimet kombëtare si të vetmen detyrë”, ndërsa ka theksuar gatishmërinë dhe bashkpunimin me të gjithë ata të cilëve u “dhimbset Shqipëria.”
Për më tepër, themeluesit e Komitetit “Shqipëria e Lirë” patën deklaruar se ndonëse do të punonin me të gjitha mundësitë e tyre për çlirimin e Shqipërisë nga komunizmi, ata nuk po e bënin këtë me qëllim interesash personale që të drejtojnë punët në një Shqipëri eventualisht të liruar na komunizmi ndërkombëtar. Qeverisja e Shqipërisë, “Do të jetë” — kanë thanë ata me rastin e themelimit të Komitetit “Shqipëria e Lirë”, — e drejta dhe privilegji i atyre që vuajnë dhe punojnë në Atdhe dhe jashtë.” Ndërkohë që ata u angazhuan se do të bënin çdo gjë që të jetë e mundur kombëtarisht dhe ndërkombëtarisht për të çliruar Shqipërinë, ata kishin shpallur me atë rast edhe mbarimin e misionit të punës së tyre dhe të Komitetit “Shqipëria e Lirë”, duke deklaraur se, “Detyra e Komitetit “Shqipëria e Lirë” do të mbarojë posa që Kombi Shqiptar të ketë rifituar lirinë që t’a shprehë vullnetin e vet me anë zgjedhjesh të lira.”
Sot, komuniteti shqiptaro-amerikan është shtuar në numër dhe përfaqësohet nga shumë organizata. Kohërat kanë ndryshuar, siç ka ndryshuar edhe situata në trojet tona në Ballkan, natyrisht për më mirë, në krahasim me vitet 1950-ave të shekullit të kaluar. Tani u takon këtyre organizatave të reja e të vjetëra që të vazhdojnë punën dhe veprimtarinë e filluar nga Komiteti “Shqipëria e Lirë”, në mbështetje të interesave të komunitetit shqiptaro-amerikan dhe në mbështetje të përhershme të interesave kombëtare të shqiptarëve kudo, sidomos para autoriteteve amerikane, ne vendet ku jetojmë në këtë shtet të madh, por edhe në rajon dhe në arenën më të gjërë ndërkombëtare. Organizimi i sotëm dhe veprimtaria e madhe e komunitetit shqiptaro-amerikan megjithë të metat që ka, nuk kanë lindur nga ndonjë boshllëk ose mos veprimtari e gjeneratave të kaluara, por e kanë bazën në rrënjët e një historie të gjatë, burrash e grashë shqiptare, të dedikuar ndaj mbështetjes së interesave të kombit shqiptar, burra e gra, pjesëtarë të një komuniteti të hershëm shqiptaro-amerikan dhe të organizatave të krijuara prej tij, siç ishte Komiteti, “Shqipëria e Lirë”.
- « Previous Page
- 1
- …
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- …
- 70
- Next Page »