Archives for March 2015

Përplasjet e pushteteve dhe maturimi i politikës shqiptare

March 27, 2015 by dgreca

Nga ARTUR AJAZI

Në të kaluarën, dhe para diktaturës komuniste, ekzistonte një histori që nuk është futur zyrtarisht në analet e arkivës shtetëtore por që mund të tregojë edhe sot një shënjë të një emancipimi dhe respekti për personalitetet si të njërit krah, të atëhershëm të politikës ashtu dhe të anës tjetër nga e cila mund të merret eksperiencë edhe sot pas më shumë se 78 vitesh.Në kohën kur Ahmet Zogu u bë Mbret me anë të Asamblesë Parlamentare, pavarësisht nga pakënaqësitë e ngritura nga pala tjetër dhe nga politikanë të veçantë shqiptarë për moszbatim dhe thyerje të ligjeve, një nga rilindasit që sot po përmëndet më pak megjithë kontributin e tij të rëndësishëm në pavarësinë e Shqipësë Mihal Grameno kreu një akt qytetarie prej njeriu të civilizuar. Ky rilindas ishte nga të rrallët që nuk ngriti zërin për të ashtuquajtën ‘state capture’ të atëhershëm të Ahmet Zogut. Kjo pasi Zogu grumbulloi në duart e tij të gjithë pushtetet e mundëshme për 15 vite rresht. Por kur e pyetën Mihal Grameno se “përse nuk e kundërshtoi këtë veprim të Zogut” ai u përgjegj kështu “unë luftova të bëhet Shqipëria e pavarur, dhe Shqipëria është e pavarur tashmë, mua nuk më intereson kush nga shqiptarët është në krye të shtetit, më intereson që Shqipërinë ta qeverisin shqiptarët”. Dhe Mbreti Zog u tregua shumë tolerant me Mihal Gramenon, duke lidhur një pension të përjetshëm, madje Grameno vdiq i nderuar në atë kohë. Sa për sot, një nga anët më negative të karakterit të shqiptarëve “harresa” po vepron akoma pa mëshirë njëlloj si një kompjuter të cilin të rinjtë që e përdorin këtë mrekulli të hi-tech-ut lehtësisht, po aq lehtësisht përdorin edhe siglën “delete” për të hequr tepricat nga programi, pra duke dëmtuar historinë e djeshme dhe të sotme duke patur një efekt të rrezikshëm për të ardhmen. Por çfarë po ndodh sot me përplasjet mes pushteteve për kompetencat ? Personalisht mendoj se është një skandal i madh debati mes ekzekutivit dhe pushtetit gjyqësor për zotërim, apo anashkalim e kompetencave. Edhe sot pas 24 vitesh tranzicion, akoma mbizotëron paragjykimi i së kaluarës që “po humbe pushtetin humbet gjithçka”. Të dy kampet harrojnë se si i vendosin shtabet e pushteteve të tjera kur fitojnë zgjedhjet ? Ka një gjë të rëndësishme që nuk duhet harruar, që është respekti ndaj Kushtetutës dhe garant i saj nuk është vetëm Presidenti, por të gjitha pushtetet janë në një farë mënyre edhe garantë edhe zbatues të saj. Përplasjet e forta midis ekzekutivit dhe pushteteve të tjera si atij gjyqësor dhe atij të prokurorisë janë në fakt të ngjashmë me përplasjet e “prindërve me bijtë” e tyre kur këta të fundit janë në adoleshencë. Maturimi vjen nëpërmjet zgjidhjes së konfliktit ligjor duke zbatuar Kushtetutën. Nuk mundet të zgjidhet një problem duke e paragjykuar atë apo duke bërë zhurmë me qëllim që të mbulohet diçka tjetër më e keqe si korrupsioni, dhe që prej asaj diçkaje të keqe, të mbuluar me kujdes, njëri krah politik që humb pushtetin, të mundohet të rifitojë pushtetin në zgjedhjet e ardhshme duke bërtitur për drejtësi etj. Problematikja që ekziston në këtë konflikt juridio-ligjor midis ekzekutivit dhe pushteteve të tjera është mungesa e besimit dhe mungesa e dëshirës për bashkëpunim mes kaheve të politikës , duke paragjykuar që në fillim marrjen e pushtetit nga ana e koalicionit kundërshtar. Përplasjet mes pushteteve i shoh si një ekuacion matematikor në të cilin janë vendosur gjithashtu me kujdes të gjitha të panjohurat, kurse përfundimi është diçka e paqartë sepse, duke e ditur që lufta për çmontimin e korrupsionit është një nga luftrat që s’mbaron me mbarimin e një mandati elektoral. Çdo koalicionit qeverisës do ti duhet të përballet me një “armik” që pëson mutacione aq të çuditëshme sa edhe vetë pushteti ekzekutiv. Eliminimi i efekteve anësore në pushtetin ekzekutiv po ashtu si dhe në pushtetet e tjera i ngjan thënies se dikurshme të Leninit se “korrupsioni (ose kapitali|) formohet çdo ore, çdo ditë, çdo jave, çdo muaj, çdo vit”. Ndaj si i tillë nuk mund të shmanget duke hequr një prokuror apo dy-tre anëtarë të KLD, por vetëm me bashkëpunim, transparencë, dhe respekt i dyanshëm midis dy krahëve kryesorë të politikës. Rrugë tjetër s’ka sepse këtë kërkon dhe BE. Maturimi i politikës nëpërmjet zgjidhjes së konflikteve juridiko-ligjore me anë të kompromiseve politike, është e qartë që kërkon durim dhe zgjuarsi. Realisht megjithëse e dyta është me tepri në të dy anët e spektrit të politikës shqiptare, ajo e para është një difekt që e ka origjinën në reminishencat e së kaluarës të disa politikanëve. Disa politikanë të partive të mëdha e kanë mundësinë e bashkëpunimit dhe të hedhin ura paqtimi që Shqipëria të ketë mundësinë të hedhë një hap drejt integrimit të vërtete duke e kaluar hendekun e pabesisë, bizantinizmave, intrigave politike. Ky hendek vazhdon të pengojë të mënçurit, dhe të grumbullojë mediokrit, të cilët në fushata elektorale bërtasin e i ankohen elektoratit derisa dalin nga hendeku, duke krijuar fenomenin e marrëzisë, poshtërsisë dhe miopisë, por që fatkeqësisht po jetojnë gjatë si aktorë politikë.

Përplasjet e pushteteve dhe maturimi i politikës shqiptare

March 27, 2015 by dgreca

Opinion nga ARTUR AJAZI/
Në të kaluarën, dhe para diktaturës komuniste, ekzistonte një histori që nuk është futur zyrtarisht në analet e arkivës shtetëtore por që mund të tregojë edhe sot një shënjë të një emancipimi dhe respekti për personalitetet si të njërit krah, të atëhershëm të politikës ashtu dhe të anës tjetër nga e cila mund të merret eksperiencë edhe sot pas më shumë se 78 vitesh.Në kohën kur Ahmet Zogu u bë Mbret me anë të Asamblesë Parlamentare, pavarësisht nga pakënaqësitë e ngritura nga pala tjetër dhe nga politikanë të veçantë shqiptarë për moszbatim dhe thyerje të ligjeve, një nga rilindasit që sot po përmëndet më pak megjithë kontributin e tij të rëndësishëm në pavarësinë e Shqipësë Mihal Grameno kreu një akt qytetarie prej njeriu të civilizuar. Ky rilindas ishte nga të rrallët që nuk ngriti zërin për të ashtuquajtën ‘state capture’ të atëhershëm të Ahmet Zogut. Kjo pasi Zogu grumbulloi në duart e tij të gjithë pushtetet e mundëshme për 15 vite rresht. Por kur e pyetën Mihal Grameno se “përse nuk e kundërshtoi këtë veprim të Zogut” ai u përgjegj kështu “unë luftova të bëhet Shqipëria e pavarur, dhe Shqipëria është e pavarur tashmë, mua nuk më intereson kush nga shqiptarët është në krye të shtetit, më intereson që Shqipërinë ta qeverisin shqiptarët”. Dhe Mbreti Zog u tregua shumë tolerant me Mihal Gramenon, duke lidhur një pension të përjetshëm, madje Grameno vdiq i nderuar në atë kohë. Sa për sot, një nga anët më negative të karakterit të shqiptarëve “harresa” po vepron akoma pa mëshirë njëlloj si një kompjuter të cilin të rinjtë që e përdorin këtë mrekulli të hi-tech-ut lehtësisht, po aq lehtësisht përdorin edhe siglën “delete” për të hequr tepricat nga programi, pra duke dëmtuar historinë e djeshme dhe të sotme duke patur një efekt të rrezikshëm për të ardhmen. Por çfarë po ndodh sot me përplasjet mes pushteteve për kompetencat ? Personalisht mendoj se është një skandal i madh debati mes ekzekutivit dhe pushtetit gjyqësor për zotërim, apo anashkalim e kompetencave. Edhe sot pas 24 vitesh tranzicion, akoma mbizotëron paragjykimi i së kaluarës që “po humbe pushtetin humbet gjithçka”. Të dy kampet harrojnë se si i vendosin shtabet e pushteteve të tjera kur fitojnë zgjedhjet ? Ka një gjë të rëndësishme që nuk duhet harruar, që është respekti ndaj Kushtetutës dhe garant i saj nuk është vetëm Presidenti, por të gjitha pushtetet janë në një farë mënyre edhe garantë edhe zbatues të saj. Përplasjet e forta midis ekzekutivit dhe pushteteve të tjera si atij gjyqësor dhe atij të prokurorisë janë në fakt të ngjashmë me përplasjet e “prindërve me bijtë” e tyre kur këta të fundit janë në adoleshencë. Maturimi vjen nëpërmjet zgjidhjes së konfliktit ligjor duke zbatuar Kushtetutën. Nuk mundet të zgjidhet një problem duke e paragjykuar atë apo duke bërë zhurmë me qëllim që të mbulohet diçka tjetër më e keqe si korrupsioni, dhe që prej asaj diçkaje të keqe, të mbuluar me kujdes, njëri krah politik që humb pushtetin, të mundohet të rifitojë pushtetin në zgjedhjet e ardhshme duke bërtitur për drejtësi etj. Problematikja që ekziston në këtë konflikt juridio-ligjor midis ekzekutivit dhe pushteteve të tjera është mungesa e besimit dhe mungesa e dëshirës për bashkëpunim mes kaheve të politikës , duke paragjykuar që në fillim marrjen e pushtetit nga ana e koalicionit kundërshtar. Përplasjet mes pushteteve i shoh si një ekuacion matematikor në të cilin janë vendosur gjithashtu me kujdes të gjitha të panjohurat, kurse përfundimi është diçka e paqartë sepse, duke e ditur që lufta për çmontimin e korrupsionit është një nga luftrat që s’mbaron me mbarimin e një mandati elektoral. Çdo koalicionit qeverisës do ti duhet të përballet me një “armik” që pëson mutacione aq të çuditëshme sa edhe vetë pushteti ekzekutiv. Eliminimi i efekteve anësore në pushtetin ekzekutiv po ashtu si dhe në pushtetet e tjera i ngjan thënies se dikurshme të Leninit se “korrupsioni (ose kapitali|) formohet çdo ore, çdo ditë, çdo jave, çdo muaj, çdo vit”. Ndaj si i tillë nuk mund të shmanget duke hequr një prokuror apo dy-tre anëtarë të KLD, por vetëm me bashkëpunim, transparencë, dhe respekt i dyanshëm midis dy krahëve kryesorë të politikës. Rrugë tjetër s’ka sepse këtë kërkon dhe BE. Maturimi i politikës nëpërmjet zgjidhjes së konflikteve juridiko-ligjore me anë të kompromiseve politike, është e qartë që kërkon durim dhe zgjuarsi. Realisht megjithëse e dyta është me tepri në të dy anët e spektrit të politikës shqiptare, ajo e para është një difekt që e ka origjinën në reminishencat e së kaluarës të disa politikanëve. Disa politikanë të partive të mëdha e kanë mundësinë e bashkëpunimit dhe të hedhin ura paqtimi që Shqipëria të ketë mundësinë të hedhë një hap drejt integrimit të vërtete duke e kaluar hendekun e pabesisë, bizantinizmave, intrigave politike. Ky hendek vazhdon të pengojë të mënçurit, dhe të grumbullojë mediokrit, të cilët në fushata elektorale bërtasin e i ankohen elektoratit derisa dalin nga hendeku, duke krijuar fenomenin e marrëzisë, poshtërsisë dhe miopisë, por që fatkeqësisht po jetojnë gjatë si aktorë politikë.

‘FUKARALLEK-MASKARALLEK’

March 27, 2015 by dgreca

Opinion nga Faik KRASNIQI/
Në planin familjar këto smirat ose gec-mecet ekzistojnë me shumicë kudo! Unë kam parë me bollëk këtejza dhe andejza! (shqiptare dhe jo shqiptare!). Rrugëzgjidhja më e mirë për këto është ndarja e hesapeve sipas fjalës së urtë “gardhet e mirë bëjnë fqinjë të mirë” (Good fences make good neighbours!). Por ne shqiptarët besojmë shumë në familje dhe në të afërm që është gjë e mirë në parim por që bëhet shkak i të gjitha problemeve që dëgjojmë lart e poshtë! (psh: besojmë të na ruajë kursimet që kemi punuar për vite të tëra në emigracion, punë borxhesh etj dhe kur zhgënjehemi fillojmë ankohemi!). Në qofte se hesapi është i ndarë dhe i afërmi yt qoftë vëlla ose më larg ose më afër nuk ka asnjë mundësi të të dëmtojë ty ekonomikisht atëherë pak rëndësi ka se çfarë mendon ai në kokën e tij për mua por rrjedhimisht problemet janë më të pakta! Kurrë zero, asgjëkundi nuk janë zero!
Në planin profesional – suksesin jo vetëm shqiptari por askush nuk ta fal kudo që të jesh! Suksesi arrihet me përpjekje, edukim, shkollim, punë me radhë në mënyrë të vazhdueshme! Për mua ndryshimi themelor është sa njihet ose vlerësohet suksesi juaj nga ambienti ku jeton! Këtu fillon tatëpjeta në realitetin anadollak shqiptar!
Sa e sa intelektualë të zotë me vite të tëra eksperiencë në Shqipëri, Kosovë ose nëpër botë (ndoshta edhe shumë peshq të tille), detyrohen të qëndrojnë akoma jashte shtetit. Kjo shtresë e çmuar harxhon gjithë aftësitë e tyre duke shkruar nëpër blogje ose thjesht duke bërë një punë sepse u duhet të jetojnë dhe nuk bëhet fjalë për kthim sepse ata janë të papranueshëm në realitetin/mentalitetin alien shqiptar atje poshtë! Po ashtu ka plot që ndihen të plotësuar në vetvete – sepse u është vlerësuar aftësia atje ku janë kur atdheu nuk ishte në gjendje t’i çmonte ata/ato ose kanë arritur shumë nga ana profesionale nëpër vendet ku jetojnë aq shumë sa që nuk u shkon në mendje të kthehen!
Një nga arsyet e ashpërsisë të atij realiteti është – në një vend të varfër vendi i punës është një çështje jetë ose vdekje – kjo sjell xhevaire të tjera psh: manipulim të zgjedhjeve ose politikani nuk i hap kutitë për jetë ose vdekje sepse ky deputet ditën tjetër përfundon si dominoxhi në kafene pa punë, vendi i punës shitet me para nën dorë (psh 5000 euro etj) dhe jo me meritokraci ose konkurenca midis bizneseve shkon deri në eleminime fizike dhe kjo nuk ndodh vetëm në Shqipëri dhe Kosovë, por tek ne është më barbare (kërcet sëpata në mes të ditës!).
Kur ushtria po kalonte nepër pyll, dhe gjenerali theu një degë atëherë ushtria shkretoi pyllin). Prandaj këto vende duken sot si nje pyll i shkretuar!
Po e lë me kaq! Ndoshta e gjitha më sipër mund të përmblidhej në dy fjalë “fukarallëk- maskarallëk”!

JANULLATOSI SHËRBËTOR BESNIK I GREQISË NË SHQIPËRI

March 27, 2015 by dgreca

NGA Rasim Bebo -Addison IL./
Hierarku ortodoks Janullatos, ka një detyrë të caktuar kishtare në Shqipёri. Ai e gjykoi se fronti më i mirë për t’i shërbyer Greqisë, do të ishte pikërisht qëndrimi në Shqipëri. Propozimi i kryeministrit grek për Z. Janullatos ishte një vlerësim i lartë për besnikërinë e tij ndaj Greqisë, sepse ai i ka kryer mirë detyrat në shërbim të kombit grek. Një karrierë 24 vjeçare kushtuar tërësisht atdheut të tij Greqisë, veçanërisht brenda territorit të Shqipërisë. Ai ka miratuar një statut kishtar, ku nuk figuron kombësia shqiptare. Ka zhvlerësuar arritjet që klerikët e lartë shqiptarë si Fan Noli, Visarion Xhuvani, Kristofor Kisi etj, vunë në themelet e kësaj kishe. Kohët e fundit Kryeministri grek Cipras shprehu hapur një të vërtetë të madhe: “Janullatosi ka punuar shumë për Greqinë…” Pra, ju zoti Kryeministër, jeni një besimtar ortodoks që i jeni futur në themel edhe tradhtisë kundër kombit shqiptare, duke inkurajuar Janullatosin, që punon këtu për Greqinë!…
Duke parë në një video, të kohës kur Janullatosi ka ardhur në krye te K. O. A. Sh. nuk ke se si të mos tronditesh dhe të ndjesh urrejtje, kur shqiptarët thërrisnin brenda në kishë duke thënë: “Jashtë Janullatosi, Jashtë Janullatosi!” Dhe më vonë këndojnë: “Për Mëmëdhenë, për Mëmëdhenë!…” Atëherë Janullatosi doli fshehtas jashtë, nga një deriçkë e kishës me kapobandën e priftërinjve të ardhur nga Athina dhe pak trutharët lakenj shqiptare që shoqëruan për në hotel Tirana, ku duke përplasur gotat kurorëzuan Janullatosin. A nuk është ky një mashtrim që punoi në dobi të grekut? Si mos të flasim kundra kryepeshkopit që ka uzurpuar K. O. A. Sh.
Se si ju i jeni futur tradhtisë, mësojeni edhe nga historiani grek Nikolla Stavros që thotë: “Futja në dorë e kishës shqiptare është fitoria më e madhe e jona në Shqipëri në shekullin e XX”. (E. Y.). Ndërsa ju na akuzoni se jemi, “kundër kryepeshkopit me etiketime të sëmura… plot urrejtje kundër Greqisë”. Si mos të revoltohemi, kur Janullatosi ka deklaruar në gazetën greke “Kathemerini” “Nuk e kuptoj idenë e shqiptarëve, se feja e shqiptarit është shqiptaria. Këtë tezë do ta luftojmë, duke dalë hapur kundër Rilindjes Kombëtare Shqiptarë”. (E. Y.).
Sa shpejtë iu përgjigj Kryeministri Edi Rama dhe ministërja e arsimit Lindita Nikolla, me bordin pro grek, më 28 tetor 2014, kur nxorën literaturën e Rilindasve Kombëtarë jashtë përdorimit nga shkollat 9-vjeçare, shkollat e mesme si dhe nga bibliotekat, po ashtu edhe të gjithë literaturën e Kosovës… FATKEQËSI KOMBËTARE!…
Ju klerikë dhe disa lakej ortodoksë shqiptarë, po vazhdoni rrugën e gjyshërve dhe baballarëve tuaj që ndihmuan peshkopët grekë, si peshkop Karavangjelin e Kosturit, Jakovin e Durrësit, Dorotheun e Paramithisë dhe Fotin e Korçës, që Bajo Topulli ia numëroi në lule të ballit, si tradhtar i kombit. Këta peshkopë ndihmuan andartët grekë në raprezaljet e vitit 1912, 1913 dhe 1914 dhe më vonë. Spiunuan te komanda franceze rilindësin e shquar, Themistokli Gërmenjin dhe e pushkatuan. Më vonë qeveria Franceze kërkoi falje se spiuno-grekët e atëhershëm kishin shpifur për të. Sot ju nipat e tyre me devotshmëri ndihmoni Kolonelin Janullatosin. Këtij kryekleriku grek i vrasin sytë shtëpia e kulturës “Naim Frashëri” në Përmet dhe shtëpia muze e Themistokliut në Korçë. Vendimet e Gjykatës Kushtetuese, të formës së prerë, nuk zbatohen nga zyra e përmbarimit. Kisha ortodokse kërkon të vrasë identitetin dhe kulturën kombëtare, duke tentuar të instalojnë në Përmet neo-helenizimin. Janullatosi pretendon, se për “çështjet e Shenjta” nuk vlejnë ligjet e shtetit dhe as Kushtetuta. Kështu ai e ktheu shtëpinë e kulturës në kishë, pa përfillur asnjeri. Janullatosi shkoi në Përmet bëri meshën greqisht dhe e quajti pallatin e kulturës “Naim Frashëri”, “Kishë e Shën Mërisë së Pazarit”. Dhe prej vitit 2009, pasi futi përkrahësit e tij fshehtas brenda mureve të pallatit të kulturës, filloi natën, si hajdut, të ndërtojë kishën me hov sa më të shpejtë, për ta bërë fakt të kryer. Skandali tjetër në Korçë, shembet shtëpia e Themistokli Gërmenjit, më 11 gusht 2012, dhe në mëngjes u gjet e rrënuar gurë mbi gurë “Shtëpia e Flamurit e ngritur më 8 dhjetor 1916”. Besoj se s’ka vend për komente, se vetë ju jeni autorë të kapuçonëve të Zinj, që shkatërroni natën me buldozerë, si llumi i kombit në shërbim të grekut. Si është e mundur, kur kisha ka nxjerrë rreth 160 priftërinj për dy dekada dhe mos të zgjidhet një, për të zëvendësuar “të përkohshmin prift” që ka ardhur si uzurpator kishtar? Por Janullatosi përdori dredhinë për justifikimin e qëndrimit të tij në atë detyrë, duke thënë: “Ne të përkohshëm jemi në këtë botë”. Mesa duket e quan veten të pazëvendësueshëm, në pritje për shenjtërim. Kështu Janullatosi ecën triumfalisht brenda kishës dhe shkel mbi eshtrat dhe gjakun e vëllezërve e motrave çamë, që s’i ka njohur kurrë. Janullatosi, nuk pranoi të bënte një meshë për masakrën e Çamërisë të kryer nga grekët dhe asnjë meshë për mbi 250 shqiptarë të vrarë nga policia greke.Por mbron gjeneralin famëkeq Napolon Zerva dhe genocidin e qeverisë greke të kryer karshi çamëve të pafajshëm. Nuk mjafton me kaq, Janullatosi, si person i parë në magjistraturën greke, arritën të njoftojnë OKB dhe BE se gjoja “Çamëria nuk ekziston” kurse qeverisë Shqiptare e Akdemisë së Shkencave, ua ka mbyllur gojën, si guvernator i Shqipërisë.Rreth tre çerek milioni shqiptarë që punojnë në Greqi, në punët më të ndyra dhe më të rënda, duke pastruar vendin nga pisllëku që i kishte mbuluar prej dembelizmit të tyre, duhej të konvertoheshin në grekë me emër ortodoks për të zënë punë. Sot Qeveria greke njohu 17.000 minoritarë të vjetër, që u lidhi pensione, ndonëse nuk kanë punuar asnjë orë në Greqi. Edhe kur do të bëheshin zgjedhjet, para numërimit të popullatës, Janullatosi numëronte rreth 600.000 minoritare të ndryshëm. Por minoritetit grek i doli 0.87%. Sa gënjeshtër e madhe, për një kryepeshkop! Që mendohet për vlera të mëdha nga sahanlëpirësit shqiptarë.
Nuk ka asnjë kishtar të madh, që nuk ka qënë më përpara atdhetarë i madh. Jo vetëm tek ne, por në të gjithë botën. Emrat e mëdhenj të Kishës janë të lidhur me popullin dhe me kombin e tyre. (B. I.). Ndërsa Janullatosi si armik i kombit shqiptar, deklaroi “për agjensinë Itar – Tas të Moskës, se NATO-ja po derdh gjak të pafajshëm serb, dhe nuk përmend lumenjtë e gjakut të shqiptarëve të Kosovës së masakruar.
Pse Janullatosi dhe komuniteti ortodoks shqiptar ftoi kryepeshkopin serb Irenej në ceremonin e shënjtërimit të katedrales ortodokse në Tiranë?, kur ai ka thënë: “Kosova është dhe do të jetë sërbe”.Si mundet që drejtuesit shqiptar, si Nishani, Rama, Meta, Basha, marrin pjesë në këtë ceremoni dhe i puthin dorën Irinejt. Kush ua lejoi atyre të rinjve të valëvitnin flamurin serb dhe të hidhnin parulla kundra shqiptarëve. Gazetari patriot shkruan: “Për kokat e shtetit që po shkombtarizojnë shqipërinë! Varrezat greke – ndërtime pa lejen e popullit shqiptar! – Janë damka e tradhëtarëve të kuvendit shqiptar dhe të krerëve të shitur tek sllavo-greket”. (A. V.). Një ndër këta të shitur është ish presidenti Bamir Topi që e shpalli Janullatosin “Qytetar Nderi” i Tiranës e i Korçës dhe e dekoroi me urdhrin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”.
Kur renegati shqiptar, ish ministri i mbrojtjes Kiço Mustaqi, erdhi më 1997 për t’i vënë zjarrin Shqipërisë së Jugut me 400 andartë grekë, duke ngritur flamurin grek për gjatë rrjedhjes të lumit Vjosa si kufi me Greqinë, hovin ua preu vetëm Magdalena Ollbrajt, e cila ju tha: “Nëse ju pushtoni Shqipërinë e Jugut, ne nuk e ndalojmë Turqinë që t’u bjerë juvedhe qeveria turke u dha ultimatumin.” Atëherë ju u kthyet prapa me kokën varur. As nuk arritët te lumi i Shkumbinit, si kufi që synonit.
Sipas diplomatit Ferdinanto Salleo, me 2 korrik 1914 “Dispozitat e Korfuzit” të kryeqyteteve evropiane …urdhëruan largimin nga Shqipëria e Jugut, të forcave greke. (“Shqipëria gjashtë muaj mbretëri”, bot. 2000, f. 78). Por ju grekët u larguat prapë nga Shqipëria Jugut më 16 prill 1941, në kohën e Luftës Italo-greke, me ultimatumin e komandës gjermane. Është fatkeqësi, që ju stisni në ndërgjegjen e shqiptarëve ortodoks idenë për shenjtërimin e Shën Kozmait. Mësoni zotërinj, se Shën Kozmai është përpjekur për helenizimin e Shqipërisë dhe për këtë me plot të drejtë u ekzekutua nga drejtuesit shqiptarë të kohës.
Ne akuzojmë kryepeshkopin, se ndërton kisha të stilit grek, ka ndërtuar disa kisha me emrin e flamurtarit Verio-epirot Shën Kozmait, ndërron natën fshehurazi ikonostaset e kishave shqiptare me ato greke, vendos në themele të kishave gurë me shkrime greke. Pas 95 vjetësh funksionim i shkollës 9 vjeçare të Boboshticës, i është vënë dryni, që nxënësit të shkojnë te shkolla greke “Omiros” Homeri ndanë kufirit. Fëmijët shqiptarë të fshatrave për rreth Korçës, Boboshticës e Drenovës po mësojnë aty një të “vërtetë” të hidhur: që toka ku ata u lindën dhe po rriten është greke. Këto janë premisat e helenizmit që ndërton Janullatosi dhe shumë të tjera, për të cilat ai urrehet në Shqipëri.
Sulltani turk i dha gradën “PASHA” Genadit të Ptriakanës dhe e ktheu për interes të tij në një shtet brenda shtetit turk, për këtë lexoni: (Edwin Jacques “Shqiptarët”, f. 232). Ne shqiptarët e kemi filluar të parët luftën me Turqinë dhe e lamë të fundit, kur ajo kapitulloi. Peshkopët greke u lidhën me kajmekamët e Turqisë kundër shqiptarëve të pabindur. Spiunët grekë, për çdo lëvizje shqiptare dhe përpjekje për mësimin e gjuhës shqipe, vinin në dijeni peshkopët dhe këta njoftonin kajmekamët turq. Në këtë kohë Koto Hoxhi u bë simbol i heronjve dhe i martirëve të shumtë kulturorë. Ai shprehej me entuziazëm: “Jo për kisha e as për xhami / po për mësim e qytetërim /do të vritemi për Shqipëri”. Atë e arrestuan dhe e varrosën të gjallë në Xhedikulin famëkeq të Kryeqytetit turk. Edwin Jacques, shkruan: “Sevasti Qiriazi e veshur si djalë, shkoi për të vizituar Koto Hoxhin në birucë: Një vrimë e qelbur! Një reze drite që zbriste nga një e çarë nga lart më ndihmoi të shquaja një figurë të mjeruar. Nuk munda ta dalloja dot nëse ishte njeri. Ai qëndronte i shtrirë mes një kapice me lecka mbi një rrasë guri, që shërbente si shtrat. Ishte Koto! Të gjitha aftësitë e tij mendore dukeshin të fikura. Pyeta veten: Është e mundur që në atë trup të mjerë e të frikshëm të jetojë shpirti i Kotos, udhëheqësit të madh shqiptar? “Tungjatjeta, Koto!” Guxova, më në fund, ai filloi të mërmërisë, me një zë të hollë, që mezi dëgjohej, dhe pyeti: “Kush po më flet kështu? Duhet të jetë një zë qiellor, i dërguar nga Perëndia për t’i folur një fjalë të butë zëmrës time të plagosur”. Pamja e tij ishte aq e mjeruar, sa që ndjeva lotë të nxehtë të më rridhnin nëpër faqe. Flokët i kishte të gjatë, mjekra i vinte deri në brez, kurse rrobat i ishin bërë zhele- zhele. I fola mes ngashërimeve: Kam ardhur, o atë i dashur, të të sjell një fjalë kurajoje dhe të të rrëfej se, ndonëse të kanë hedhur në këtë birucë që të heqësh të zitë e ullirit, fara që t’i mbolle, ka lëshuar fryte të mbara. Shpirti yt jeton në zemrat e popullit tënd. Figura e leckosur u përgjigj: “Po, ata më kanë lidhur trupin me zinxhirë, por shpirti im është i lirë. Dhe nuk ka torturë që të më ndalojë së thirruri: Jo! Nuk vdes Shqipëria! Së shpejti ajo do të jetë e bashkuar, e pavarur dhe e lumtur. (“Shqiptarë”, bot, 1995, f. 325).
Pas 20 vjetëve, kur u kthye në Shqipëri renegati Kiço Mustaqi, në vend që ta çonin përpara skuadrës së pushkatimit, e priti Edi, Saliu, Fatosi, Janullatosi etj, me nderime dhe bankete. Në bisedë ndërmjet tyre, Kiçua mburri demokracinë greke dhe i vinte keq që ajo demokraci i mungonte Shqipërisë. Mësoni ju shokët e banketit: Po të aplikohej demokracia greke këtu në shqipëri, nuk dotë kishte ngelur këmbë minoriteti grek dhe as që do dëgjohej emri Dule,Tavo, Ksera, Janullatos etj.
Rilindja e sjellë nga Edi Rama më 23 qershor 2013, për t’i shërbyer më mirë Janullatosit, vendosi sekretarin e tij, Vangjel Dulen, nënkryetar të Parlamentit. Ky grek në krye të kuvendit shqiptar si “mëlçitë e qengjit në qafën e ujkut”, u zgjua nga dremitja dhe i kërkoi presidentit Bujar Nishanit ta bënte Janullatosin nënshtetas shqiptar. Gazetarë të përmendur shqiptarë shkruajnë: “Nuk dyshojmë se Janullatosi dhe lobët antishqiptarë grekë mezi presin që Janullatosi të bëhet qytetar shqiptar. Në fund të jetës, ose do vdesë nga natyra, ose do e vdesin interesat e lobëve grekë dhe pastaj do nxitojnë që ta kanunizojnë Shënjt me varr peleginazhi në kishën në zemër të Tiranës. Nga këndvështrimi grek, vija e Verioepirit nuk do të jetë aty ku është tani, po do të vijë deri në mes të Tiranës. Në raste festash fetare, vargu i autobuzëve nga Greqia do të marshojnë me flamurë grekë drejtë e në zemër të Tiranës. Për këtë i duhet Vangjel Dules dhe interesave shoviniste greke, që Kryepeshkopit Janullatos t’i jepet nënshtetasia shiptare. Atëherë gjithë bota do ta shikojë e do të bindet se hirësia Janullatos e mbylli jetën si një i shenjtë grek në tokën greke, në Tiranë. Kjo mund të ndodhë, nuk më çudit. Përderisa klasa politike që drejton vendin është e pamoralshme dhe pa fije identiteti kombëtar. ( S. GJ.).
Gazetari grek Takis Michas e nuhat një konflikt të ardhshëm. Le të imagjinojmë se kryeministri i Shqipërisë para gazetarëve shpall, se do të ngrejë kompensimin për pronat e çamëve dhe për krimet kundër popullatës civile dhe largimit të dhunshëm të tyre nga Greqia. A nuk do ta karakterizonim këtë akt si “skandaloz?” A nuk do ta kishim konsideruar se ky ishte një “provokim” ndaj Greqisë?… hedh dinamit tërë status-kuonë e pasluftës Ballkanike… Michas thotë: Dëshironi konflikt?… Konfiktet i patë në shekullin e kaluar, në vitin 1914, 1941 dhe 1997. E mendoni se Shqipëria pas Kosovës vjen Epiri-Çamëria, Greqia që ua themeluan shqiptarët, te kufiri shtetëror i 1830 do të përfundojë…

SHKENCËTARI I URITUN TEK GRUMBULLI I PLEHUT!

March 27, 2015 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/*
At Mark HARAPI S.J.(1890 – 1974)/
■HAPNI DOSJET E SHKENCËTARËVE…/
■Me 3 Kallnduer 1948…Procesverbal gjykimi, Trupi gjykues i përbërë nga: Kryetar Kap. II Përtef Alizoti; Anëtarë N/toger Anastas Koroveshi, N/toger Xhemal Bejtja dhe ndihmës prokurori ushtarak i zonës së Shkodres, Toger Zurdi Shehu… Vendosi:
At Mark HARAPI, 10 vjet privim lirije… Mbasi plotsoi dënimin u interrnue 5 vjet…
■Në vitin 1963, lirohet dhe këthehet në Shkoder, ku me 10 Shkurt 1974 ka vdekë…
La porosi me u varrosë në vendlidjen e Tij në Shirokë, dhe nën kujdesin e At Ferdinand Palit dhe At Gjergj Vatës, iu plotsue deshira e varrimit. Për këte veprim u arrestuen të dy, me akuzen “krim kunder shtetit” dhe u dënuen. Nëpunësi i varrimit të komunales së Shkodres, Luigj Bushati per lejen e varrimit atje, u pushue nga puna…
■Kush ishte jezuiti At Mark Harapi?
Ishte i biri i Dodë Harapit nga Shiroka, familje e varfen por fisnike, dhe kishte edhe dy vllazën, At Antonin frat e Zefin, nëpunës. At Marku asht le me 25 Mars 1890. Misionarët shetitës në Shkoder i ndihmojnë dy vllaznit Harapi me ndjekë shkollat në Shkoder, dhe mbasi i perfunduen shkelqyeshem, shkuen me vazhdue studimet e nalta në Austri.
At Marku ka perfundue në Seminarin Papnuer Shqiptar gjimnazin klasik per filozofi. Ndersa në dy vite ka studjue edhe teologji. Vazhdoi studimet në Innsbruck të Tirolit, dhe erdhi e tha Meshen e Parë në Shkoder në Gusht 1913. U emnue në Pog – Mgullë, ku ka sherbye 7 vjet, kohë në të cilen shpetoi fshatin pa u djegë nga malazezët…
Shkoi në Itali dhe u doktorue në Filozofi në Universitetin Gregorian në Romë. Atje mori liçencë e doktorat, dhe me kenë se ishte në Vatikan, kerkoi me pa librin e “Mesharit” të Buzukut, per të cilin ato ditë “Hylli i Dritës” dyshonte se nuk gjindej. At Marku e gjeti librin dhe biblioteka e Vatikanit ia dha në dorë me e pa per knaqësinë e Tij. At Marku, bani edhe njoftimin e kenjes së Librit “Meshari” në revistat e kohës.
■Erdhi në Seminarin Papnor si professor i gjuhës shqipe, dhe antar i gjyqit kishtar.
Në Firence mbaroi mësimet e Urdhnit Injacjan, dhe bahet antar i Misionit Shetitës, tue sherbye në Rrëshen, Bishkash, Shna Prende, Delbinisht, Zhejë etj…Vazhdoi sherbimin në Elbasan, per unifikimin e Kishave dhe vazhdoi misionin e vet në Sarandë, Delvinë dhe Gjinokaster. Viziton burgjet e Jugut…dhe qendron edhe në Berat, kohë në të cilën përgatiti “Pergjegjen katolike Katekizmit ortodoks”…
■At Marku ka refuzue të gjitha detyrat e nalta kishtare tue pranue me vazhdue në vitin 1936 në Shkoder, profesor i Seminarit Papnor per filozofi, teologji, dogmatikë dhe besim. ■Ai në Kolegjin Saverian ishte i njohun nder teologët ma të përgatitun që ka pasë ajo shkollë. Përgatitja e tij ishte në disa fusha ku la gjurmët e veta si shkencëtar.
Adaptoi në alfabetin e sotem librin “Çeta e Profetëve” (Cuneus Prophetarum)…
Perkthei librin e Manzonit “Të fejuemit”. Boton në revistat e kohës artikuj filozofik dhe shkencor. Vazhdon deri në vdekjen e Norbert Joklit korespondencën shkencore me Te.
■At Mark Harapi ishte një dijetar në fushen e botanikës, njihte mirë ate në zonat ku ka sherbye dhe kryesisht pasioni i Tij lidhej me zonen e panjohun të Dukagjinit, ku me një kujdes të madh mblodhi bimët e panjohuna të asaj zonë dhe krijoi koleksionet e plota.
Komunikonte në këte fushë me Dr. Margraf, profesor në Universitetin Botanik Berlin. Gjatë kohës që shkonte per me mbledhë bimë të panjohuna në Dukagjin dhe në zonat e nalta Malore të Veriut, At Marku, studjonte edhe insektet e shpendët e atyne fshatrave.
■Në muzeun e Shkollës së Jezuitëve, Ai me ndihmen e Fratel Salës (italian), arrijti me plotsue me punime allqije disa nga shpendët e rrallë, insekte dhe lule, të cilat plotsonin fondin shkencor të atyne studimeve aq me vlerë per shkencen Shqiptare, deri atëherë, jo vetem e panjohun, po edhe e pa prekun me dorë nga askush.
■Në vitin 1946 At Mark Harapi kishte studime, dorshkrime dhe koleksione shkencore të panjohuna (ndoshta edhe në universitetet Europjane), tri valixhe të mbushuna dhe të ruejtuna në Muzeun e Shkollës Jezuitëve, të cilat u sekuestruen nga sigurimi i shtetit, kur u mbyll shkolla dhe të gjitha ju kaluen Instituti të Shkencave në Tiranë…
■Po, kush i shfrytzoi ata punime shkencore, e kush vuni emnin e vet me titull “Dr. Prof” mbi kopertinat e dorshkrimeve të shkencëtarit At Mark Harapi ?…
■Edhe kjo asht një “Dosje” tjeter e pahapun ende per “Dr…Prof…e Akademikët” tanë!
***
■Ishte një ditë me diell korriku e nxehtë…në Shkoder.
Enver Hoxha me “Fjalimin Programatik” të 6 Shkurtit 1967 topiti gjithë Shqipninë.
Shkodra u mbush me “Fletë Rrufe”… Komiteti i Partisë i Rrethit filloi organizimin e disa mbledhjeve per demaskimin e Klerikëve Katolik të Shqipnisë, në Institutin Pedagogjik ku, strehohej si hije anadollaku Ramiz Alia, i ndihmuem prej Xhemal Dinit e Musa Krajës, të cilët PPSh, edhe sot i konsideron “Bashkautor të Gjenocidit komunist”, madje Musa Kraja mori edhe titullin “Akademik”, tue u vlersue dhe nderue edhe nga Pekini e Stambolli, per meritat e zhdukjes Klerit Katolik Shqiptar në Revolucionin Kultural 1967.
Nën lëvozhgen e Frontit Demokratik u demaskuen të parët: At Gegë Lumaj, At Mark Harapi, At Frano Kiri dhe At Gjergj Vata… Filluen edhe njëherë arrestimet si në 1945.
■Kalvari i At Mark Harapit ishte i pafund! Ai ishte edhe vllau i At Anton Harapit…
Dijetari e shkencëtari i heshtun At Marku, kalonte rrugëve të Shkodres pa folë me njeri nga frika se mos i sillte pasoja njerzëve të vet dhe qytetarëve të Shkodres. Më kujtohët aty nga viti 1969 kur po kalonim në lagjen Serreq, tek kryqzimi i Kishës Katedrale, ishe me mësuesin dhe mikun tim Sander Troshani, u ndaluem të dy dhe të stepun, nuk po i besonim syve… po vrojtonim At Mark Harapin, i veshun me rroba të vjetra dhe të zeza, me një shkop dhe një strajcë që kishte në dorë, po kerkonte në grumbullin e plehut pranë shtëpisë së të ndjerit Shan Deda, sigurisht, “dishka me ngranë…”.
E tmerrshme! Shkencëtari, dijetari, botanisti, perkthyesi…
I uritun tue kerkue një kafshatë bukë nder grumbujt e plehut perballë Kishës Kathedrale!
Mësuesi i Rinisë Shkodrane…tue kerkue me shkop në pleh buken e gojës!
Vazhdon Pjesa IX…
*Pjesa VIII- Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…
Melbourne, Mars 2014.