Archives for September 2015

Papa në Havanë: “Kush nuk jeton për të shërbyer, nuk shërben për të jetuar”

September 20, 2015 by dgreca

Havane, 20 Shtator- Sot në ditën e dytë të vizitës në Kubë, etapa e parë e udhëtimi të 10-të ndërkombëtar, Papa Françesku kremtoi Meshën solemne në Plaza de la Revolucion të Havanës, shesh i njohur për portretin e Che Guevarës, ku patën kremtuar edhe Papa Wojtila e Papa Ratzinger.
Para një numri tejet të madh të besimtarëve e qytetarëve që kishin mbyshur përplot sheshin e revolucionit, Papa Begoglio duke komentuar Ungjillin e kësaj së diele të 25-të gjatë vitit kishtar, propozoi revolucionin e Ungjillit për përtëritjen e jetës personale, familjare e shoqërore: papa u ndal te dashuria e shërbimi sipas mëshimit dhe shembullit që na dha e la Jezu Krishtit.

Homelia e Papës

Pjesa e Ungjillit të kësaj së diele na prezanton Jezusin në sa u bënë dishepujve të vet një pyetje e cila duket e pavend, e pasjellshme. Jezusi i pyeti: “Mbi çka ishin duke biseduar rrugës?” (Mk 9,33) Cilat janë aspiratat tuaja? “Ata (dishepujt) – pohon Ungjilli – heshtnin. Udhës kishin biseduar se kush prej tyre ishte më i madhi” (Mk 9,34). Dishepujt kishin turp t’i tregonin Jezusit se për çka kishin folur. Në dishepujt e djeshëm, si edhe në ne sot, mund ta gjejmë të njëjtën temë të diskutimit: “Kush është më i rëndësishëm?”.

Jezusi nuk insiston me pyetjen e tij, nuk i detyron t’i tregojnë se për çka flisnin rrugës; e megjithatë pyetja mbetët, jo vetëm në mendje, por edhe në zemër të dishepujve.

“Kush është më i rëndësishëm?”. Një pyetje kjo që do të na shoqërojë për tërë jetën e në të cilën do të thirremi të përgjigjemi në faza të ndryshme të ekzistencës. Nuk mund t’i ikim kësaj pyetje, pse ajo është e skalitur në zemër. E kam dëgjuar mase një herë në takime familjare ku u bëhej pyetja bijve: “ Kënd e doni më shumë, babain apo nënën?”. Është si të pyesësh: kush është më i rëndësishëm për ju? Kjo pyetje a thua është vërtet vetëm një lojë e thjeshtë për fëmijë? Historia e njerëzimit ka qenë e shënuar nga mënyra e përgjigjes ndaj kësaj pyetjeje.

Jezusi nuk i frikohet pyetjeve të njerëzve; nuk ka frikë nga njerëzimi, as nga pikëpyetjet e ndryshme që ai bënë. Përkundrazi, Ai i njeh “ thellësitë” e zemrës njerëzore, e si pedagog i mirë është gjithmonë i gatshëm të na shoqërojë në jetë. Besnik ndaj stilit të vet, Ai jap një përgjigje të aftë për të propozuar një sfidë të re, duke tejkaluar “përgjigjet që priteshin” apo atë që në dukje ishte tashmë e ditur, e vendosur. Besnik ndaj stilit të vet, Jezusi vë gjithmonë në zbatim logjikën e dashurisë. Një logjikë e aftë të jetohet e mishërohet nga të gjithë, sepse vlen e është për të gjithë.

Larg nga çdo lloj elitarizmi, horizonti i Jezusit nuk është për pak njerëz të privilegjuar e të aftë të arrijnë në “njohurinë e dëshiruar” apo në nivele të larta e të dalluara të spiritualitetit. Horizonti i Jezusit është gjithmonë një propozim për jetën e përditshme, edhe këtu, në ishullin “tonë”; është një propozim që bënë gjithmonë në mënyrë që jeta e përditshme të ketë shijen e amshimit.

Kush është më i rëndësishëm? Jezusi është i thjesht në përgjigjen e tij: “Kush dëshiron të jetë i pari, le të jetë i mbrami i të gjithëve e shërbëtori i të gjithëve” (Mk 9,35). Kush dëshiron të jetë i madh, t’u shërbej të tjerëve, e jo të shërbehet me të tjerët!

Këtu qëndron paradoksi i Jezusit. Dishepujt diskutonin mbi atë se kush do të duhej të zinte vendin (postin) më të rëndësishëm, mbi atë se kush do të ishte privilegjuar, mbi atë se kush do të kishte qenë mbi ligjin e përbashkët, mbi rregullat e përgjithshme, për ta vënë vetveten në pah me dëshirën e superioritetit mbi të tjerët. Kush do të ishte ngjitur sa më shpejt për të pushtuar vendet që do t’i kishin dhënë disa avantazhe.

Jezusi e përmbys logjikën e tyre duke u thënë thjesht atyre se jeta e vërtetë jetohet në angazhimin konkret me dhe ndaj të afërmit.

Thirrja për të shërbyer paraqet disa tipare ndaj të cilave duhet të jemi të vëmendshëm. Të shërbesh domethënë, në pjesën më të madhe, të kujdesesh për brishtësinë, mbi elementet e brishta të jetës. Të kujdesesh për ata që janë të brishtë në familjet tona, në shoqërinë tonë, në popullin tonë. Janë fytyrat e njerëzve që vuajnë, të atyre që janë të pambrojtur e të salvuar, të cilët Jezusi propozon t’i shikojmë e na thërret t’i duam në mënyrë konkrete. T’i duam me një dashuri që konkretizohet në nisma e përcaktime. Dashuri që shfaqet në detyra të ndryshme, të cilat si qytetarë jemi të thirrur t’i zhvillojmë, t’i kryejmë. Njerëz në mish e kocka me jetën e tyre, me historitë e tyre e në mënyrë të posaçme në brishtësinë e tyre, këta janë ata të cilët Jezusi na fton t’i mbrojmë, të asistojmë, t’u shërbejmë. Sepse të jesh i krishterë do të thotë t’i shërbesh dinjitetit të vëllezërve, të luftosh për dinjitetin e vëllezërve e të jetosh për dinjitetin e vëllezërve. Për këtë arsye, i krishteri është gjithmonë i ftuar t’i vë mënjë anë nevojat personale, pritjet, dëshirat e veta të gjithpushtetësisë përballë vështrimit konkret të njerëzve më të brishtë e më nevojtarë.

Ekziston një “shërbim” që shërben; mirëpo duhet të ruhemi prej një shërbimi tjetër, nga tundimi i “shërbimit” që “po” shërbehet. Ekziston një formë e ushtrimit të shërbimit që ka si interes përfitimin “tim”, në emër të përfitimit “tonë”. Ky shërbim i le gjithmonë jashtë nevojën “tënde”, duke krijuar një dinamikë të përjashtimit.

Të gjithë jemi të ftuar nga vokacioni i krishterë në shërbimin që shërben e të ndihmojnë njëri-tjetrin në mënyrë të anasjelltë për mos ra në tundimet e “shërbimit që shërbehet”, të shërbimit që përfiton. Të gjithë jeni të thirrur, të nxitur nga Jezusi për t’u kujdesur për njëri-tjetrin me dashuri e në saje të dashurisë. E këtë pa shikuar pranë nesh për të pa se çka bënë apo nuk bënë i afërmi im. Jezusi na thotë: “ Kush dëshiron të jetë i pari, le të jetë i mbrami i të gjithëve e shërbëtori i të gjithëve” (Mk 9,35). Nuk thotë: “Nëse i afërmi yt dëshiron të jetë i pari, le të shërben”. Duket të kemi kujdes e të ruhemi nga vështrimi që gjykon e të ndihmojmë njëri-tjetrin të besojmë në vështrimin që transformon, për çka na thërret Jezusi. Në jetën tonë duhet ta vendosim në qendër vëllain, të afërmin, atë që vuan e që ka nevojë për ndihmën, shërbimin e dashurinë tonë.

Populli i shenjtë besnik i Zotit që jeton në Kubë është një popull që e do festën, miqësinë, gjërat e bukura. Është një popull që ecën, që këndon e lëvdon. Është një popull që ka plagë, si çdo popull tjetër, por di të jetë me krahë hapur, të ecën udhës me shpresë, sepse vokacioni i tij është madhështia. Sot ju ftoj të kujdeseni për këtë vokacion, të kujdeseni për këto dhurata që Zoti u ka fal, por në mënyrë të veçantë dua të ju ftoj të kujdeseni e t’ia shërbeni vëllezërve më të brishtë, brishtësisë së tyre. Mos i leni anash për shkak të projekteve që ju joshin, e në realitet çinteresohen për fytyrën e atij që është pranë. Ne e dimë, jemi dëshmitarë të “forcës së pakrahasueshme” të ringjalljes që “prodhon në çdo vend fara të kësaj bote të re” (Evangelii gaudium, 276.278).

Mos ta harrojmë Lajmin e Mirë (Ungjillin9 e sotëm: madhështia e një populli, e një kombi, madhështia e një njeriu bazohet gjithmonë mbi shërbimin që mund të ofrojë për vëllezërit e vet më të brishtë e nevojtarë.

Në këtë gjë e kemi dhe këtu e gjemë frytin e njerëzimit të vërtetë. “Kush nuk jeton për të shërbyer, nuk shërben për të jetuar”.

Greek voters go to polls for fifth election in six years

September 20, 2015 by dgreca

A month after Prime Minister Alexis Tsipras resigned, voters in Greece are going to the polls to elect a new government. Opinion polls indicate a close run contest for the fifth election in six years.

Former Prime Minister Alexis Tsipras is seeking a new mandate for reforms demanded by international creditors.
A month after Prime Minister Alexis Tsipras resigned, voters in Greece are going to ballot boxes to elect a new government. Opinion polls indicate a close run contest for the fifth election in six years.
Former Prime Minister Alexis Tsipras is looking for a fresh mandate to push through the reforms agreed under the terms of the new 86 billion euro ($97 billion) international rescue deal in July.
Voters in Greece are at the polls nationally for the third time this year, after an election in January and a referendum on the terms of the bailout deal in July.
Polls opened at 6 a.m. local time (0400 UTC) on Sunday and were due to close exactly 12 hours later. First official estimates are expected from the interior ministry after 1800 UTC.DW’s Milan Gagnon, who was in Athens as voting began, said the mood was flat.In the last polls published on Friday, Tsipras and his Syriza party were showing between 0.7 and 3.0 percentage points ahead of the conservative New Democrat party headed by Vangelis Meimarakis (above photo left).
“Do we want a Europe of austerity or one of solidarity and democracy?” Tsipras asked at a rally on Friday. He said voters would say “no to this old system of corruption, no to the enshrining of the oligarch establishment.”
It is unlikely that any single party will be able to reach the 38 percent of the vote which would allow them a parliamentary majority. Under Greek law an additional 50 seats are automatically added to the winning party’s total in the 300-member parliament. Either party would be obliged to develop a coalition in order to form a new government. There are nine parties hoping to enter parliament and the minimum requirement for parliamentary representation is 3 percent of the vote.
Whichever party wins, the main task of the government would be to enforce the measures being demanded of Athens by foreign lenders. More than 100 reforms, many with consequences for the way the public administration is run, have to be legislated in the coming weeks.
Tsipras has defended his decision to accept the terms imposed for the bailout by creditors, saying that had he refused to agree to the three-year bailout, Greece would likely have been ejected from the eurozone.
There are concerns that abstention may be high.(DW, Reuters, AFP)

Papunësia mes të rinjve shqiptarë më e larta në Ballkan

September 20, 2015 by dgreca

Në Shqipëri punon vetëm një ndër pesë të rinj dhe vetëm 30 përqind e tyre janë punësuar sipas profilit të studimeve apo profesionit./

Gjendjen e vështirë ekonomike dhe sociale të Shqipërisë po e vuajnë më së shumti të rinjtë e saj, të cilët zënë pjesën dërrmuese të popullatës. Sipas një studimi mbi të rinjtë shqiptarë, i sapo-publikuar nga fondacioni Fridrih Ebert, papunësia rinore është ndër më të lartat në Ballkan dhe sistemi i edukimit nuk ofron alternativa për të ardhmen e tyre. Studimi zbuloi se gjysma e të rinjve shqiptarë janë të papunë, por për paradoks, investitorët shqiptarë dhe të huaj janë në kërkim të fuqisë punëtore të kualifikuar. Të rinjtë vetë pohojnë se nuk kanë shpresë se gjërat do të bëhen më mirë; ata janë të shqetësuar për shkollimin e tyre akademik, por parapëlqejnë të studiojnë jashtë vendit për shkak të korrupsionit me provimet. Pjesa më e madhe e të rinjve e dinë se duhet të presin gjatë një vend pune pas mbarimit të studimeve. Aktualisht në Shqipëri punon vetëm një ndër pesë të rinj dhe vetëm 30 përqind e tyre janë punësuar sipas profilit të studimeve apo profesionit.

Organizata humanitare World Vision organizoi një konferencë me të rinjtë e fshatrave dhe periferitë e 7 qyteteve të mëdha, ku ata morën këshilla praktike nga drejtues të bizneseve si ta kërkojnë punën dhe si të nisin profesione apo idetë e tyre për biznes dhe vetëpunësim. Të rinjtë treguan gjatë konferencës se si kanë marrë pjesë ose kanë udhëhequr nisma të ndryshme, duke sjellë ndryshim në zonën ku banojnë. World Vision bashkëpunon me rreth 2 000 të rinj në Shqipëri për t’i bërë të aftë të përmirësojnë jetën e tyre dhe të komunitetit ku banojnë. Sipas studimeve nga organizata dhe sociologë, të rinjtë pohojnë se papunësia dhe mungesa e perspektivës është problemi kryesor i tyre. Ata pohojnë se arsimi është më pak i rëndësishëm se njohjet politike, ndaj edhe prirja për emigrim është e lartë. Në studimin e fondacionit Fridrih Erbert theksohet që të rinjtë deklarojnë shpresa të vakëta për zhvillimin ekonomik të Shqipërisë në 10 vitet e ardhshme, por më shumë shohin pasigurinë e vazhdueshme të një tranzicioni të gjatë e të lodhshëm, dhe kanë një besim të pakët tek institucionet shtetërore. (Sh K)

Vetëvrasje kolektive shqiptare- Ndërrimi i historisë sipas urdhërave të Turqisë

September 20, 2015 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/

Si të mësohet historia e periudhës otomane ? Polemika për këtë çështje ishte më se kërcnuese: a duhet ndërruar disa “pjesë “të historisë së shkruar në libra ndër shqiptar , aty ku flitet për Peandorinë Otomane ? Ministria e Arsimit e kishte mbledhur një komision dhe premtonte një “ zbutje “ të termave të përdorur . Por intelektualët e shumë numërt e kundërshtuan këtë intervenim të Ankarasë (« Kosovo : faut-il « adoucir l’occupation turque » dans les livres d’histoire ? », Le Courrier des Balkans, 29 mai 2013.)

Si duhej të mësohej ajo histori e periudhës osmane? Turqia është investitori kryesor në Kosovë, ajo ka një ndikim të fuqishëm mbi këtë vend të vogël… Bile , shumë ndikim të madh. Në pranverën e e vitit 2013 , pati shpërthyer një skandal i vërtetë, pasi që Ministria e Arsimit e kishte kërkuar një “korrigjim” në disa libra të historisë së Kosovës. Pra , ishte fjala , “ të zbusin” shumë formula të cilat e përshkruanin “dominimin” turk” . Kështu shumë historian shqiptar u ngritën kundër ketij presioni “ të padurueshëm” Frashër Demaj , historian dhe autor i shumë librave shkollor të historisë , e futi një kazuistikë të re: Sipas tij “ diplomacia e Ankarasë nuk duhej të përziej historinë me marrëdhëniet e shkëlqyera shqiptaro-turke” sepse “ Perandoria otomane ishte okuptaor i cili i kontrollonte territoret shqiptare , për derisa Turqia është miku më rëndësishëm i Kosovës dhe e Shqipërisë”…( Pour la Délégation aux Affaires stratégiques Ministère de la Défense Marché n°1505414462 )

Pra , duke “ ndihmuar” Kosovën ekonomikisht , filloi të shihet këmba e arushës së vjetër turke.
A ishim të gatshëm për një vetëvrasje kolektive , ndërrimi i historisë sipas urdhrave të Turqisë . Së pari librat , pastaj …. të shohim më vonë.

“Humbja e traditës në kombinim me dobësinë e shtetit, ka krijuar një masë kaotike të hutuar. Këtë më së miri e pamë te Shqipëria post-komuniste. Komunizmi kishte ndaluar traditën dhe kishte instaluar një shtet të hekurt autoritar, për ta zëvendësuar traditën. Fuqia, dhuna e shtetit dhe regjimi, ishte ajo qe e mbante nën kontroll të hekurt hutinë e shqiptarit, që vinte për shkak të mohimit të traditës (religjioneve dhe kanunit). Pasi shqiptari u lirua nga hekurat në të ’90-at, ai nuk e pati më traditën në shpirtin dhe moralin e tij, por doli prej komunizmit si një egërsirë qe del prej një kafazi të hekurt. Ta zhveshësh një individ nga tradita, veçanërisht shqiptarin, ai shndërrohet në egërsirë (*2). Viti 97 ishe shfr yerja kulminante e kësaj hutije kolektive. Kanë kaluar 18 vjet që nga ajo kohe. Shteti është duke u ri instaluar dalëngadalë, por dobësia e institucioneve të tij krijon një mosbesim të madh në masë, dhe në anën tjetër kjo shoqëri pa autoritet shtetëror, rikthehet ne kohërat homerike e mesjetare, kur shoqëria pa shtet ka funksionuar me kanunin e trashëguar në besim (*2). Por, tani tradita është ndërprerë në kohën e komunizmit, dhe kjo tendencë për rikthim të traditës bëhet në mënyrë të devijuar dhe të keqinterpretuar, sa që në emër të kanunit i ngujojnë edhe fëmijtë ( Besir Bajrami Hutia e shqiptarit !, )  vazhdon nga dje… Ndërsa fakti qe tani politika ia bene kete ‘dhurate’ ASHAK-ut ka te beje edhe me lidhjet e disa shokëve ‘historiane’ te Schmitt-it ne Kosove, qe politikisht janë te afërt me ‘rilindjen’ ne Shqiperi, te çilet ‘historiane’ janë te ‘shkolluar’ ne universitetet evropiane, dhe (vetëm) per kete arsye paraqesin ‚elitën‘ e re ‚shkencore‘ e politike. –
Shkrimtari i shquar Ismail Kadare konfirmoi faktin se është në listën e intelektualëve që kanë firmosur peticionin kundër rishikimit të historisë nën mbikëqyrjen e autoriteteve shtetërore turke. Po, tha Ismail Kadare, unë u jam bashkuar intelektualëve pasi mendoj se ky është një problem madhor. Por ai shtoi se nuk është ai nismëtari. Jam një nga firmëtarët dhe ndaj të njëjtin mendim me intelektualët e tjerë shqiptarë se ndryshimet e historisë me ekspertë turq përbëjnë një agresion kulturor që godet shtyllën kurrizore të kombit, ato janë një fyerje e papranueshme për shqiptarët dhe me pasoja për të ardhmen dhe identitetin tonë. Të gjithë tashmë e dimë se çdo ndërhyrje në histori sipas skenarëve të paracaktuar politikë cenon ADN-në e kombit shqiptar dhe ne nuk duhet ta lejojmë këtë, theksoi Kadare.
Nga Peticioni “Përpjekja për të trilluar një histori të paqenë, me pseudohistorianë dhe pseudokomisionerë shtetërorë, të drejtuar sipas një projekti të errët politik, s’i shërben as paqes dhe as miqësisë së vërtetë mes popujve dhe as projektit të një të ardhmeje që sjell paqe, harmoni e mirëkuptim. Përpjekjet që interpretimi i historisë të bëhet në funksion të pushtetit dhe jo në funksion të së vërtetës, janë të rrezikshme dhe vënë në pikëpyetje të ardhmen tonë.( Kadare: Pse e firmosa peticionin, kundër rishikimit të historisë nën mbikëqyrjen turke ) Ndryshimi i historisë në formë arbitrare, duke i ardhur rreth oreksit të diplomacisë turke, krijon një precedent të rrezikshëm: pas disa vitesh edhe Serbia mund të kërkojë të shpallet vetëm një administratore në Kosovë dhe ajo të vlerësohet pozitivisht për lirinë, pavarësinë, kulturën dhe identitetin tonë. Paqja e bazuar në drejtësi është përvojë që i ka ndihmuar shumë popujve të kuptojnë të kaluarën, pa e mohuar atë, pa i fshehur ose shtrembëruar të vërtetat historike. “

Jo , dhe jo ndërrimeve arbitrare të historisë sonë !

***
Dans le monde albanais, la perception de l’Empire ottoman est particulièrement conflictuelle et polémique. En effet, les Albanais souffrent du « complexe » de s’être révoltés plus tard que leurs voisins contre les Ottomans. Encore lors de la Ligue de Prizren (1878), la revendication n’était que d’obtenir une autonomie pour les régions albanaises dans le cadre de l’Empire. Du coup, la tradition historiographique craint toujours la macule de la « collaboration »20. Pour mieux affirmer « l’européanité » et « l’occidentalité » des Albanais, tout un courant intellectuel, mené notamment par l’écrivain Ismail Kadare, rejette en bloc l’islam et tout l’héritage culturel et historique de l’Empire ottoman réduisant l’histoire albanaise à quelques figures, de préférence chrétienne comme Skenderbeg (1405-1468)21.

Dans cette construction nationaliste, allant des origines antiques plus ou moins mythifiées (Illyriens), les cinq siècles de domination ottomane deviennent une simple « parenthèse », un « accident de l’histoire » qui n’a pas affecté en profondeur « l’être national albanais », tout comme du reste le demi-siècle de dictature stalinienne…

Shkodër t’qofsha falë

September 20, 2015 by dgreca

Nga Ilir Levonja-Florida/

Nga fundi i korrikut Lulzim Bashës iu shpik shtatori si muaji i protestave. Ndofta nga një ëndërr nate. Ndofta nga mallkimet që zuri t’i palosë tek jastëku. Dhe a e dini, zakonisht njerëzit e pasigurtë, flasin për të ardhmen. Asnjëherë për të tashmen. Edhe Lulit…, i mbeti në gojë. Shihemi në shtator. Në shtator do bëjmë gjëmën. Do e përmbysim Edi Ramën.

Shumë prej nesh ngritën supet. Përse në shtator dhe jo sot? Përse kjo pasiguri e tij, etj.? Sot është 20 shtator. Që domethënë…, duke mbaruar shtatori. Shtatori i rrushit. Dhe kryetari i PD, apo PDja e tij nuk ka ndërmend të bëjë asnjë protestë? Edhe pse ka plot arsye. Mjaft të përmendim, papunësinë dhe pashpresmërinë e të rinjëve. Ikjet masive të tyre drejt Gjermanisë dhe skajit skandinav apo perëndimor të Europës. Rritja e borxhit, sistemi taksimit revolucionar. Kishte dhe ka plot arsye të tjera. Por asgjë, vetëm heshtje. Luli nuk bëri asnjë protestë.

1) Ndër media erdhi si i vonë lajmi se Shkodra po proteston. Dhe vetiu më shkoi mendja tek shtatori i Lulit. Mirëpo siç thashë, asgjë. Me sa duket në këtë pranverë të kanabisit, Luli mban sytë nga ndonjë përçarje mes Ramës dhe Metës. Sikur një qeveri frontale kundër Metës. Ashtu sikur edhe një aleancë për shpëtim me Metën. Dhe më keqardhsja…, shpresa dhe zërat e mekur për një rikthim të Berishës, si një shpëtim për opozitën. Mundësia për të mundur Ramën. Dhe e vërteta është absurde. Madje marrëzi. Pasi njerëz të pasigurtë, njerëz të paqartë, vetëm sa ëndërrojnë dhe premtojnë. Shihemi në shtator. Në shtator do t’i bëjmë gjëmën atij.

Dhe shtatori po mbaron. Po mbaron kaq normalisht. Edhe pse kudo lulëzon kanabisi. Po mbaron sikur të mos kishte ardhur asnjëherë. Ndofta Luli e ka pasur fjalën për një shtator imagjinar. Nga ato me mallkime. Të tilla si, pse nuk ngriheni ju që të vi në pushtet unë. Ndaj Shkodër t’qofsha falë.

2)Në demokraci ka një ftillesë. Kurrë mos ndalo për të drejtat e tua. Kjo më mirë se kujdo të takon ty për shtat Shkodër. Dhe mirë bën që proteston. Një qytetar i drejtë asnjëherë nuk ndalet. Pasi kështu ndal edhe gjaku, ndal edhe zemra, ndal edhe jeta, ndal edhe vlimi…, bëj opozitën Shkodër.

Pasi opozita ka të tjera punë. Ka hallin e vetvetes jo të qytetarisë. Dhe ti e bëre më mirë se kryeqyteti Shkodër, më mirë. Besomë. Kryeqyteti uli qepenat. Dhe thanë shenjë proteste. Le të shesi Edi Rama tani. Mirëpo protestë nuk është një e tillë. Eshtë ulje koke. Protestë është ajo kur i kërkohet llogari atij beu që ndan e pret me votën tuaj. Atij megallomani që në vend të përmisojë jetën e qytetarit. Merret me ekspozitat vetjake. Të artit të të ahtuqujtur modern. Të llojit që mjafton të zbrasësh bojë mbi kartë, çfarë përftohet është moderne. Madje përballë gjermanëve të prapambetur. Kjo është epokale. Ne duhet të ulërijmë nga suksesi i të madhit tonë. Shëmbi murin e Berlinit.

3)Ka shumë zëra se protesta e Shkodrës është, jo kundër shtetit, kundër formalizimit, këndër kështu e ashtu. Eshtë e frymëzuar nga Basha dhe PD etj. Shkodra mund të ketë përfituar nga qeverisjet e PDës, por kjo ka qënë servirje dhe jo fakt për të mbajtur Shkodrën djathtas. Madje PDja vet e ka dobësuar rolin e saj atje. Shkodrën djathtas e ka mbajtur historia dhe kultura e saj.

Madje bonuset e PDës dikur, me amnistira. Kanë sot po të njëjtën formë të vendosjes së formalizmit prej qeverisë aktuale. Shkodra ka historinë zgjedhore më të lakmuar në vendin tonë.

Mjafton të përmendim një emër Bahri Boriçin, zgjedhjet e vitit 1996. Kryetar i zgjedhur nga forcat e djathta që dolën në balotazh me PDën. Atëhere Berisha ishte në kulmin e pushtetit. Megjithatë Shkodra nuk u trysnua. Nuk u ndikua. Votoi djathtas, por jo për kandidatin e Berishës. Për kandidatin e saj.

Në fakt është PDja ajo që ka fituar nga djathtizmi shkodran. Më saktë që ka nxituar të fitojë. Protestat nuk duhen shikuar asnjëherë me mendësi negative. Aq më tepër kur ato kanë brenda qytetari. Nuk devijojnë në funde të dhunshme. Në shkatërrime institucionesh, djegje, apo grabitje.

Uzurpim të pushtetit etj. Kësisoj nuk kemi pse i quajmë shkodranët si kundërshtarë të vendosjes së shtetit. Problemi është se platformat për formalizim dhe vendosjen e taksave e të tjera. Në një vend që nuk i njeh prej kohësh. Dhe që kërkon t’i vendosë ato përmes reformave të njëanshme, sigurisht që do shoqërohet nga paragjykime të forta. Nga dhuna zbatuese. Dhe u krijon shance të arta elementëve të korrupsionit në administratë. Tek ne një vend pune blihet. Dhe shikohet gjithmonë me synimin jo të rrogës, por të nxjerrjes së ndonjë leku.

Të gjitha reformat, aplikohen me palajmërim. Me plan të detajuar duke i dhënë kohë çfarëdolloj subjekti që operon në fushën e biznesit. Kurse në vendin tonë, zgjohesh në mëngjes me faturën urdhër tek dera, duke e konsideruar gjithçka si urdhër. Dhe si i till, të shoqëruar me kërcënimin e ligjit. Që është burgu.

Kësaj trysnie iu kundërvu Shkodra. Dhe në fund të fundit kjo është ajo. Kjo është qytetaria që revoltohet. Dhe që kërkon t’i njihet e drejta. Ndaj Shkodër t’qofsha falë.

4)Tani diçka për protestat e shtatorit të Lulëzim Bashës. Përpara të gjithave, Partisë Demokratike iu duhet të gjejë rrugën. Kjo në kuptimin e përtëritjes dhe jo të riciklimit. Dhe jo vetëm tek kjo forcë, por edhe tek të tjerat. Shohim gjithandej riciklim. Dhe shohim që flitet për merita. Che aq më keq me terminollogji si ky apo ajo janë demokratë të vërtetë. Të kulluar? Nga ana tjetër përflasin njëritjetrin për dosje, pseudonime etj. Dhe kur? Pas kaq e aq vitesh qeverisje bashkë.

Sidomos në rastet kur dikush është kritik ndaj vijës së një kryetari. Qoftë ky ai i madhi, qofshin këta edhe nëpër rrethe. Le të sqarojmë disa çështje që në demokraci duhen domosdoshmërisht respektuar, pasi ndryshe mbetesh gjithmonë një opozitë në luftë me vetveten. E pafuqishme për t’iu përballur pozitës. Kush ka garuar, kush ka fituar apo humbur, qeverisur apo bashkëqeverisur, bën mirë të hapi krahun me edukatën e demokratit. Duhet ta ngulisim në kokë, pa mendësinë e provincialit se, jo ma futën ata me pseudonime. Ata që janë kundër demokracisë etj. Apo më hodhën në rrugë. Nuk më njohin meritat. Vlerat, kontributin etj. Përshembull, humbësit e zgjedhjeve më të fundit bëjnë mirë të zhvishen nga kjo mendësi dhe të hapin krahun një elementi tjetër. Sidomos atij të ri. Jo ta braktisin, duke ndenjur në shtëpi, duke pritur të t’i thërrasin.

Përndryshe shkuan me PS apo LSI. Jo aspak…, duke qënë aktivë pas krahëve të tyre. Pasi ata mund të flasin më mirë se kushdo tjetër për humbjen. Nëse Partia Demokratike nuk ka elementë të rinj, atëhere kjo është ose mangësi e forumeve. Ose rënia e Partisë në nivelin e diktaturës. Bërja e opozitës me ish qeveritarë, sidomos kur një opozitë nuk i ka njohur atyre asnjë efektivitet qeverisës, por edhe pas rezultait të thellë humbës, është një tjetër rrisk që nuk të risjell shpejt në pushtet. Mësoni nga Shkodra dhe jo të përfitoni prej saj.