By Ermira Babamusta/
“Bloody Hands” is a highly anticipated feature film expected to be released at the end of 2016. Starring award winning Klement Tinaj and Disney Star Orlando Brown, “Bloody Hands” is an action thriller centering around a dangerous world of illegal street racing, crime, drugs and sex.
“Bloody Hands” is written by George McGrath and directed by the talented Jaden Hwang. Shot in various locations in Los Angeles, California, the film is a production of EyeLess Studio Hollywood, Mind!Control Entertainment and Visionary Eye Entertainment. The incredible cast includes an array of stunning actors taking on the Lead role, namely: Klement Tinaj, Orlando Brown, Roman Xing, Jongman Kim, Melissa Carvajal, and Leandro Simozza. Playing the Detective role with deep impact in the movie are the impressive Gary Kauffman, Glen Eaton and Phillip E. Walker.
Actors in Supporting role who made major impressions are: Adam Ohl, Robert Factor, Andy Brosseau, Art Roberts, Rich Sands, Brooklyn Robinson and Danielle Rizzo.
“Leo lives in the fear of the future because of what happened in his past and he ends up losing what he have in the present. He tries not to live in the past but the past lives in him. He can’t start the next chapter of his life because he keeps re-reading the last one,” said Klement Tinaj actor and producer of “Bloody Hands”.
“Han is the gamer, laugher, joker in this brutal world who fights by jokes and fists,” said Roman Xing who plays the leading role of “Han Chou” in “Bloody Hands”.
“Bloody Hands” also includes a team of experienced stunt coordinators, Selena O’Sullivan and Klement Tinaj; and highly skilled stunt performers, Gianlorenzo Albertini, Adam Pepper, Rich Sands, Leandro Simozza and Roman Xing.
Synopsis: Leo Rossmore (Klement Tinaj) a former fighter is searching for his detective wife Jessica who has been missing. He believes was taken by the same members she was assigned by Detective Brown (Orlando Brown) to go after. Leo hits rock bottom and gives up his dreams until a woman Cristy gives him a reason to fight again.
The production team is crammed with talented and creative people such as, Jaden Hwang, Leandro Simozza, Klement Tinaj, Kristine Tinaj (Executive producer) and Roman Xing.
“Bloody Hands” is the next big action hit to look forward to 2016’s must-see movies!
Archives for January 2016
PAINTNG OPUS FROM ARTIST GAZMEND FREITAG
by REMZIJE J. ZEKOLLI/
Writing about important national personalities whose own works have had a profound impact in the world of art is not an easy task at all. Albanians, as a nationality of not many people, have still contributed to the world distinguished personalities in different fields. These personalities, as a national or international elite are recognized for their achievements by their families, neighborhoods and wider community. These remarkable personalities are present in different fields such as politics, education, art, culture, science, sports, and other areas.
Historically, these personalities starting with Skanderbeg, Garibaldi, Aleksander Mojsiu, Mother Teresa, Martin Camaj, Ismail Kadare, Bekim Fehmiu, Gazmend Freitag, Eliza Dushku, Rita Ora, Lorik Cana and many others, even though they lived or live far away from their country, had worked or are working and have represented or are representing the Albanian nation with dignity. These personalities illuminate everything around them, while walking along the surroundings they lived at one time or live today.
The four winds blew these personalities away to different countries, where they found peace and attained their achievements. Although they belong to the world elite, addressing the world public all the time, they reiterate and exalt their origin with pride.
One of these brilliant personalities who is leaving his mark in the art of painting is maestro Gazmend Freitag, who loves art with all his heart. His work is characterized by his commitment to achieve what he wants to put in a painting; he knows how to skillfully enter into the secrets of art, penetrating to its depths same as someone penetrates to the depths of an ocean and yet never drowns, and always floating safe on the surface drawing pictures, portraits and marvelous landscapes that themselves convey noble messages to the public. Indeed, isn’t love something saintly and noble that frames his fascinating art? His paintings are distinguished by their richness, force and miracles that amaze art gallery visitors. In his private life, the painter is a gentle character who knows how to win people’s hearts and minds.
Austrian human activist Marianne Graf, who was in Kosovo during the war and is in the field helping its people, talks about the figure of the painter. In sign of her recognition, the artist gives her a portrait painted of her. In my opinion, the painter has done a job for his country. In response, the distinguished Austrian humanitarian stated on that occasion, as did others: “It came to me as a surprise. It is something special to have my portrait painted by an artist like Gazmend. He is also a humanitarian worker, never boring and always interested in humanitarian campaigns. He is graceful on the stage. Thank you! Hugs!”
The March-April 2014 edition of “Effetto Arte” features in the “Grandi Maestri” Section of this prestigious Italian art magazine positive criticism from Caterina Randazzo:
“Gazmend Freitag is an artist who knows the secrets of figuration well and uses them to create amazing works. His paintings, and especially his portraits express the emotions that he has observed in his surroundings and opens up new stylistic dimensions. The figures drawn by painter Gazmend Frietag should be seen as an outlet of his talent and creativity. In fact, the artist’s canvases reconstruct reality, strongly emphasizing the particularity of the faces he portrays. His compositional syntax follows the rules of art teaching and is complemented with observations that emphasize the romantic”.
His figure is unique. He is courageous at his exhibitions, often coming with the nude paintings he specialized in producing for two semesters at the Linz University of Art with Professor Mag. Art. Annelies Oberdanner. This aspect makes Gazmend different from other Albanian painters. He receives invitations to exhibit his paintings in Austrian, Italian and Slovakian art galleries. His astonishing drawings have a scent and can be sensed in numerous motifs. His drawing style is unique, not borrowed. Original and human, artistic in general. In a word, he has his own identity.
Our painter has successfully presented his work at his own personal exhibitions – twice in Vienna, once in Linz – and also participated in the first Verona Biennale International Exhibition, in Bratislava and in other towns, as well as in some collective exhibitions. In all them he successfully presented his own work and, at the same time, Albanian artistic work.
Recently his exhibition titled “Beautiful moments” was hosted in Vienna, while on February 2, 2016 his second personal exhibition will open in Vienna, organized by Kunstprojekte, whose president is counselor and psychotherapist Ms. Ursula Pfeiffer.
Gazmend, a buddy of my generation, is strongly following the footsteps of the great Albanian actor Aleksander Moisiu, who even today is considered a legend in the theater world. The great German actor Albert Bassermann, upon placing a ring on Moisiu’s body said: “I deliver to you Infland’s ring. You deserved it, dear Moisi”. He added, “He took the Infland with him, but he left behind his invaluable treasure in the work that continues to illuminate like a diamond in the horizon” (RZ).
The painter proves his noble affection for the great Albanian actor by contributing the symbolic sum of €1000 to finance the reediting of ”Moisiu and Moisiu”, a book written by Kosovar journalist Shaqir Foniqi. The painter has donated ten copies of this book, written in Albanian, to the library in Linz, where he currently lives.
Drawing a parallel between these two distinguished personalities of my nation, the great actor Misiu and the painter Gazmend whose pursuits to achieve further successes in painting, I, as a writer, find it both difficult and complex. Their noble work often makes their paths meet, but there are also moments when their paths diverge. Gazmend is still young. With his God-given talent and his undefeated character, he will reach the heights Moisi reached. This is how I know and remember my dear pal Gazmend.
Parallels between the two are that both of them are Albanians who worked abroad. Both of them were compelled to migrate against their will. They lived in Austria. They have in common their gentle nature and stage elegance. Moisiu performed in more than 200 roles; Gazmend has painted around 1000 paintings, Moisiu starred in 12 movies, Gazmend has held 20 exhibitions, of which four were personal ones. Moisiu wrote the play “The Prisoner”, while Gazmend financed has published “Moisiu and Moisiu”. Aleksander performed at the Vienna theatre, while Gazmend has held three personal exhibitions and many collective ones.
As we can notice, drawing a comparison between the two, we observe that Moisiu wrote a novel and a few stories, which Gazmend has yet to do. Since Gazmend is still young, with élan and commitment, I am fully convinced that when it comes to success and fame, he will reach the heights of the great Moisiu.
I am certain an autobiography written by this great painter of ours would be most welcomed by his numerous admirers. Before he had painted even for ten years, with twenty exhibitions behind him, Gazmend achieved solid success, and his exhibitions are paving their way towards putting him among the top world painters.
It remains a moral obligation in both Albania and Kosovo to have an exhibition open in both Tirana and Pristina, as the artist’s his creative work has brought Albanian painting to new heights throughout the world.
OPUSI KRIJUES I PIKTORIT GAZMEND FREITAG
Shkruan: Remzije Zekolli/
ë shkruash për figura të rëndësishme kombëtare të cilat me veprën dhe krijimet e tyre kanë lënë gjurmë të thella në krijimtarinë botërore, nuk është punë fare e lehtë. Populli shqiptar, si populli ndër më të vegjëlit në botë, asaj i dha figura të mëdha në fusha të ndryshme. Figurat e personaliteteve qoftë kombëtare, qoftë botërore, për talentin e tyre të lindur, dallohen në familjet e tyre, në lagjet e tyre dhe në mesin e shoqërisë së tyre. Figurat e mëdha shquhen në fusha të ndryshme,si : në politikë, në arsim, në art, në kulturë, në shkencë, në sport, etj.
Shikuar historikisht, qysh nga Skënderbeu, Galibardi, Aleksandër Mojsiu, Nëna Tereze, Ismail Kadare, Bekim Fehmiu, Gazmend Freitag, Eliza Dushku, Rita Ora, Lorik Cana, etj etj, ndonëse jetuan dhe jetojnë larg vendit të tyre, ata krijuan dhe denjësisht e përfaqësuan dhe po e përfaqësojnë popullin shqiptar. Këto figura ndriçonin në rrugëtimin e tyre në hapësirën ku jetuan dhe jetojnë.
Figurat e ndritura të kombit, erërat botërore i morën me vete në shtete të ndryshme ku ata gjetën prehjet e tyre edhe me krijimet e tyre. Ndonëse janë maja botërore, ata përherë e lartësojnë origjinën e tyre të pastër sa herë që paraqiten para publikut botëror.
Në mesin e figurave brilante kombëtare, që po lë gjurmë në artin e pikturës, është maestro Gazmend Freitag, i cili pikturën e dashuron shpirtërisht. Figura e tij artistike, karakterizohet me këmbëngultësinë e tij për të arritur qëllimin që ai dëshiron ta hedhë me pikturë, ai mjeshtërisht di të hyjë në fshehtësinë e artit, hyn në thellësinë e tij si të oqeanit dhe kurrë nuk mbytet, por fitimtar del në sipërfaqe duke realizuar piktura, portrete, peisazhe të mrekullueshme që me vete bartin mesazhe fisnike te publiku. Vallë a nuk është dashuria diçka hyjnore, fisnike që të fascinon në kornizën e tij? Pikturat e tij i karakterizon begatia, forca, mrekullia të cilat e mahnisin vizitorin në galeri. Edhe në jetën private është i kujdesshëm, njeriun leht e bën për vete.
Për figurën e tij flet edhe humanistja austriake, Marianne Graf, e cila, gjatë luftës në Kosovë, i ka ndihmuar popullit në vatrat e krizës. Gazmendi në shenjë mirënjohjeje asaj i dhuron një portret. Mendoj se në këtë rast Gazi ka zëvendësuar shtetin tonë. Humanistja e dalluar austriake, në mes të tjerash do të theksonte: ”Më erdhi një surprizë. Është diçka e veçantë të portretizohem nga një artist si Gazmendi. Ai gjithashtu është aktivist, nuk është i bezdisshëm, është i interesuar për fushatën humane. Ai është elegant në skenë. Faleminderit! Përqafime”.
Në numrin mars-prill 2014, revista më prestigjioze e artit në Itali, “Effetto Arte”, në rubrikën “Grandi Maestri”, prezentohet nje kritikë shumë pozitive nga Caterina Randazzo: “Gazmend Freitag është një artist që njeh sekretet e figurave dhe i përdor për të prodhuar vepra të fakturave të larta. Në pikturë, në veçanti me portrete, arrin të përcjellë emocione të tërhequra nga vëzhgimi nga ajo që e rrethon, duke hapur dimensione të reja stilistike. Figuracioni i piktorit Gazmend Freitag, jet e kuptushme si një shfryrje e talentit të tij dhe krijimtarisë së tij. Në fakt artisti paraqet mbi pikturë ripunimet e tija nga realja, duke vënë në dukje, me theks të veçantë në fytyrat e portretëve. Sinteza e tij kompozicionale ndjek diktatet e mësimit të mënyrës dhe plotësohet me konsiderata të përshtatshme të cilat theksojnë romantikën”.
Figura e tij është unikate. Ai guximshëm në ekspozitat e tij shpeshherë paraqitet me punimet e tij nudo të cilin drejtim e specializoi në dy semestra në Universitetin e Artit në Linz, tek profesoresha Mag. Annelies Oberdanner. Kjo veçanti e dallon Gazmendin nga piktorët e tjerë shqiptarë. Ai merr ftesa nga galeritë austriake, italiane, sllovake për t’i ekspozuar pikturat e tij. Krijimet e tij nuhaten, preken përmes motiveve të ndryshme të cilat janë mahnitëse. Stili i tij i pikturimit është vetjak, i pahuazuar, burimor, në përgjithësi është human, njerëzor, artistik, shkurt ai është vetvetja.
Gazmend Freitag, Baresha, 2013
Piktori ynë me sukses u paraqit në ekspozita personale në Vjenë dy herë, Linz një herë, pjesëmarrës në Bienalin e parë në Verona, ekspozitë internacionale në Bratisllavë dhe qytete të tjera, si dhe në disa ekspozita kolektive. Në këto ekspozita me sukses paraqiti krijimtarinë e tij artistike, por edhe atë shqiptare gjithashtu.
Tani në Vjenë ende është e hapur ekspozita e tij me titull “Momente të bukura” si dhe më 2 shkurt 2016 do hapet ekspozita e tretë personale e tij në Vjenë, organizuar nga Kunstprojekte, presidente e së cilës është kuratorja, zonja Ursula Pfeiffer.
Gazmendi, shoku im i gjeneratës, fuqishëm është duke ecur binarëve të aktorit të madh shqiptar, Aleksandër Moisiut, i cili edhe sot mbetet legjenda e teatrit botëror. Aktori i madh gjerman Albert Baserman, pasi e hodhi unazën në trupin e tij tha: “Unë po ta lë ty Unazën e Inflandit Ti e meritoje këtë Moisi i dashur”. Unë them “Ai e mori Inflandin me vete, por pas vetes la krijimtarinë e tij një thesar të çmuar që ende ndriçonë si gurë diamanti në horizont” ( RZ).
Gazmend Freitag, Aleksander Moisiu, 2012
Piktori dashurinë e tij fisnike për aktorin e madh shqiptar e tregon edhe me financimin e librit “Moisiu dhe Moisiu”, një ribotim i gazetarit kosovar, Shaqir Foniqit, me shumë simbolike prej 1000 eurosh. Ai bibliotekës së qytetit ku jeton, në Linz, i dhuroi 10 ekzemplarë të librit në gjuhën shqipe për aktorin e madh.
Të bësh një paralele mes aktorit Moisiu dhe piktorit Gazmend i cili synon të arrijë suksesin e tij është një përgjegjësi e madhe përpara këtyre dy figurave të shquara krijuese të kombit tim, por edhe për mua si autore. Krijimtaria e tyre shpeshherë kryqëzohet në rrugëtimin e tyre fisnik krijues, por edhe ka momente që rrugëtimi i ndan ata. Gazmendi ende i takon moshës së re. Me talentin e tij, dhunti nga Zoti, dhe karakteri i tij i pamposhtur, do të arrijë atje ku edhe Aleksandri ynë mbërriti. Të tillë e njoh dhe e kujtoj shokun tim të dashur.
Paralelet mes tyre. Të dytë janë shqiptarë që krijuan në shtete të tjera. U larguan në mërgim pa dëshirën e tyre. Jetuan në shtetin austriak. Natyra e butë njerëzore dhe eleganca në skenë i bashkon ata. Moisiu luajti 200 role , Gazmendi pikturoi afër 1000 piktura, Moisiu luajti në 12 filma, Gazmendi bëri 20 ekspozita, prej tyre katër personale, Mosiu shkroi dramën“ I Burgosuri”, Gazmendi financoi librin për të “Mosiu dhe Mosiu”. Aleksandri luajti në tetarin e Vjenës, ndërsa Gazmendi deri më tani, po në këtë qytet paraqitet me tri ekspozita personale dhe disa kolektive.
Siç shihet diagonalja mes tyre është se Moisiu ka shkruar dramën dhe ndonjë tregim, ndërsa Gazmendi ende se ka bërë një gjë të tillë. Gazmendi ende është i ri dhe me elanin e fuqishëm si kurrë me parë në jetën e tij, që kohëve të fundit e ka intensifikuar, kam besim të plotë se me sukses do e arrijë famën e të madhit Moisi.
Një jetëshkrim nga piktori ynë i madh, mendoj se në këtë moment do të ishte më se i mirëseardhur për adhuruesit e tij. Ende pa mbushur 10 vjet në krijimtarinë e tij si piktor, me 20 ekspozita, Gazmendi ka arritur suksese solide, por që kanë shkëlqyer në ekspozita për t’i çelur rrugen e tij të dëshiruar: t’i arrijë majat e artit të pikturës në botë.
Mbetet obligim moral i shtetit shqiptar, edhe të Kosovës, t’ia mundësojë hapjen e ekspozitës së tij në Tiranë dhe në Prishtinë, pasi me punën e tij krijuese ka lartësuar pikturën shqiptare në botë.
Miss New York USA 2016 është Serena Buçaj
Dy vjaza shqiptare mes 20 më të bukurave në Nju Jork- Florinda Kajtazi dhe Serena Buçaj/
Nga Beqir SINA/
NEW YORK CITY : 27 vjeçarja shqiptare Serena Buçaj – u kurorëzua mbrëmë Mis New York USA 2016 – në fund të konkursit të bukurisë të mbajtur më 17 janar, 2016.
Ajo është duke punuar si një modeliste në kompaninë e njohur të modës “Major Modeli” në metropolin e botës qytetin e Nju Jorkut. Buçaj thotë me krenari se ajo i ka rrënjët e saj shqiptare – Albanian Roots.
Në të njëjtën garë të bukurisë u kurorëzua për të përfaqësuar Nju Jorkun, në garën e vajzave të bukura nën 18 vjeç – për Miss Teen USA, konkurusia, Natalia Terrero.
Bukuroshja shqiptare me origjinë nga Puka – lindur e rritur në SHBA , Serena Buçaj, do të ketë mundësi këtë vit për të konkurruar në Miss USA 2016 – ku ajo shpreson që do të kurorëzohet me “Kurorën Mbretërore” të bukurisë, nga Miss USA Olivia Jordan nga Oklahoma.
Përveç përfitimeve materiale – dhe konkuruese, 27 vjeçarja shqipare Buçaj, është edhe fituese e Miss USA 2016 e cila tash thuhet se do të shkojë të përfaqësojë Shtetet e Bashkuara në konkursin Miss Universe 2016.
Ajo që tërheq vëmendjen kësaj rradhe në garën më të madhe të bukurisë në New York, për këtë vit është se në mesin e 20 finalisteve në fund të garës ishte edhe një bukuroshe tjetër shqiptare – vashëza Florinda Kajtazi nga Kosova, e cila jeton në Shtetet e Bashkuara.
Është, për t’u permendur me këtë rast fakti – se bukuroshja shqiptare Buçaj arriti në Mis New York USA 2015, së bashku latinen Thatiana Diaz duke konkuruar mes 50 femrave më të bukura më 12 korrik 2015 për titullin e Miss USA 2015, duke u vendosë në Top 15 femrat më të bukura në SHBA.
Historia e Mis New York USA Pageant
Nju Jorku metropoli botror qendra më e madhe e botës për modën- së bashku me Londrën, Parisin, Romën, Amsterdamin, Berilinin, është një nga qytetet më të suksesshme në Miss USA, dhe është renditur e treta në aspektin e numrit dhe vlerës së vendosjes në të gjitha vitet e konkurrencës.
Nju Jorku ka fituar Miss USA në konkursin e bukurisë së femrave në rang kombëtar, tri herë: Jackie Loughery (1952), Maria Therese Friel (1979), Kimberly Pressler (1999). Ky qytet gjithashtu ka numrin e tretë më të lartë të gjysmë-finalisteve (ose më mirë) me 33 vasha.
Mis New York USA 2016 Rezultatet përfundimtare
1 Briana Siaca
2 Hannah Lopa
3 Ashley Edwards
4 Christina Brat
Gjysmë-finalistë
Morgan Lucas
Susanna Domosi
Briana Siaca
A’storia Hill
Victoria Smurro
Kylie Jasenski
Sarah Rattan
Natalie Negrotti
Rebecca Herman
Ashley Edwards
Serena Bucaj
Jenna Tirado
Hannah Lopa
Summer Gardner
Christina Monello
Blaidy Garcia
Florinda Kajtazi
Shannon Geraghty
Alyssa Schmidt
Çmimet – Awards
Miss Photogenic – Rebecca Herman
Miss Congeniality – Serena Hutton
548 VJET NGA VDEKJA E GJERGJ KASTRIOTIT SKENDERBEUT
*Më 17 janar 1468, në Lezhë, pushoi së rrahuri zemra E HEROIT KOMBETAR GJERGJ KASTRIOTI SKENDERBEU/
*Gjergj Kastrioti – Skënderbeu u varros në katedralen e Shën Kollit të Lezhës, po në atë vend ku ai themeloi Besëlidhjen Shqiptare./
Sot mbushen plot 548 vjet nga vdekja e Heroit tonë Kombëtar Gjergj Kastriot Skënderbej, më 17 janarin e vitit 1468, në Lezhë.
Gjergj Kastriot Skënderbeu vdiq në moshën 63-vjeçare. Ai konsiderohet nga shumë vende të Evropës Perëndimore si heroi që pengoi Perandorinë otomane të pushtonte Perëndimin e Evropës. Gjergj Kastriot Skënderbej mbetet figura legjendare e kombit shqiptar në shekuj.
Gjergj Kastrioti, Heroi Kombëtar i Shqipërisë lindi në vitin 1403. I përkiste familjes mbretërore të Kastriotëve. I ati ishte Gjon Kastrioti, udhëheqës i qyteteve më të mëdha të asaj kohe, Krujës dhe Mirditës dhe e ëma ishte Vojsava.
Kur lindi Gjergji, i ati, Gjon Kastrioti, ishte sundimtar i një shteti të rëndësishëm, që shtrihej së paku nga rrethinat e Prizrenit e të Tetovës në lindje deri në detin Adriatik në perëndim.
Vdekja e Skënderbeut nënkuptoi fundin e pavarësisë së Shqipërisë, që vetëm falë tij arriti të shfaqej si një shtet i bashkuar dhe i pavarur. Kruja që për shumë vite u quajt si Akr opoli i Kristianizmit, rezistoi vetëm një rrethim tjetër pa Prijësin e saj.
Gjergj Kastrioti – Skënderbeu, Heroi Kombëtar i Shqipërisë vulosi me veprat e tij rezistencën kundër turqve pushtues në shekullin e 15 dhe ishte një shembull për imitim për të gjithë heronjtë e mëvonshëm.
Mbeti ne histori si luftëtar, si gjeneral njeri me principe dhe me ideale. Gjergj Kastrioti ishte personaliteti më i madh politik dhe ushtarak i kohës së tij. U njoh si komandant i të gjitha fiseve Shqiptare dhe mbrojtës i Kristianizmit. Arriti të ndalonte për 25 vite me rradhë përhapjen e hordhive turke në Ballkan pa humbur qoftë edhe një betejë. Me luftën e tij heroike arriti të fitonte admirimin e të gjithë Europës Kristiane.
Në Shqipëri, Skënderbeu është një legjendë, imazhi i vërtetë i një heroi, një gjysëmperëndie që gjithmonë ndodhej në vijën e parë të luftës, që kurrë nuk ngurroi të sakrifikonte jetën e tij për ide alet e tij, për ato që ai besonte, për atdheun dhe bashkëluftëtarët e tij.
Sot në Shqipëri kujtimi i tij është mjaft i gjallë, dhe kështu në nder të tij, që nga dita kur ai vdiq, mbiemri i tij u kthye ne emër nderi për djemtë. Dhe kështu njerëzit emërojnë fëmijët e tyre, në mënyrë që këta fëmijë t’i ngjajnë këtij Heroi. Për këtë në Shqipëri është një nder të quhet dikush Kastriot, por edhe një përgjegjësi e madhe që të mund ta nderojë dikush këtë emër në çdo moment…
***
Në mars të vitit 1467, kur Skënderbeu gjendej në Itali, nëpunësit osmanë kryen regjistrimin e popullsisë e të tokave në një rajon të kufizuar të viseve të shkelura prej tyre për të vendosur në to sistemin feudal ushtarak të timareve. Ky regjistrim dëshmon mirë për pjesëmarrjen masive të shqiptarëve në luftë. Sipas tij, dhjetëra fshatra ishin shkatërruar dhe braktisur nga popullsia, kurse shumica e fshatrave të tjera kishin mbetur me pak banorë dhe kishin nga një familje deri në dhjetë. Kjo pamje e shkretuar e vendit ishte shkaktuar nga rrënimet e luftës dhe masakrat e pushtuesve. Ajo lidhej edhe me largimin e popullsisë shqiptare, të paaftë për luftë, në vende të sigurta e të paarritshme për armiqtë, ndërkohë që të tjerë gjendeshin në radhët e njësive luftarake të Skënderbeut. Për më tej dhuna e pushtuesit dhe uria detyroi të emigronin nga Shqipëria në vendet e tjera, kryesisht në Itali, me mijëra e mijëra shqiptarë.
Regjistri tregon se osmanët kishin arritur përkohësisht të shtinin në dorë një numër kështjellash të Skënderbeut, që kontrollonin rrugët e komunikimit të Krujës me viset që shtriheshin në lindje të saj, si Stelushin, Gurin e Bardhë, Koxhaxhikun e Rahovnikun (Dibrën). Gjithashtu ai dëshmon se, në atë kohë, ndërmjet shqiptarëve dhe osmanëve ishin zhvilluar luftime të ashpra në tri rajone kryesore: në atë të Krujës, të Koxhaxhikut (në luginën e Drinit të Zi dhe në juglindje të Dibrës) dhe të Rekës (në verilindje të Dibrës). Në këto rajone shumë fshatra ishin braktisur tërësisht nga banorët për shkak të luftimeve të ashpra që ishin zhvilluar pranë tyre. Ndërkohë osmanët u përpoqën të vinin nën kontrollin e plotë të tyre edhe rajone të tjera, prandaj vijuan riregjistrimin kadastral të tyre, në rajonet e Tetovës, të Kërçovës etj. Krahas premtimit për postin e dizdarit të Krujës, në tetor të vitit 1466 sulltani i kishte dhënë në zotërim Ballaban Beut një timar të madh në rajonin e Tetovës, me qëllim që të luftonte sa më energjikisht për nënshtrimin e atyre viseve.
Në ditët e para të prillit të vitit 1467, Skënderbeu u kthye në atdhe nga Italia. Në gjirin e popullit të vet, si gjithnjë, ai gjeti besimin e patundur, dashurinë e pakufishme dhe gatishmërinë e shqiptarëve për të mbrojtur lirinë e vendit të tyre.
Skënderbeu organizoi menjëherë një ushtri të fuqishme prej 16 mijë luftëtarësh. Rradhët e saj vazhdimisht shtoheshin, sepse, siç tregonte një raguzan, “arbërit vërshonin drejt Skënderbeut”.
Me këto forca, më 19 prill 1467, Skënderbeu sulmoi papritur dhe shpartalloi krejtësisht një ushtri që shkonte në përforcim të trupave osmane që mbanin të rrethuar Krujën. Komandanti i saj, i cili ishte vëllai i Ballabanit, Jonima, bashkë me të birin, ranë rob në duart e shqiptarëve. Pas katër ditësh, më 23 prill, luftëtarët e Skënderbeut marshuan me shpejtësi në drejtim të Krujës. Këta, duke bashkërenduar veprimet e tyre me kundërsulmet e garnizonit të kështjellës, e futën ushtrinë osmane ndërmjet dy zjarreve dhe e shpartalluan keqas. Gjatë betejës Ballaban Beu u vra nga një mbrojtës krutan i kështjellës, Gjergj Aleksi. Ai u varros në Petrelë.
Trupat osmane u tërhoqën të shpartalluara dhe shqiptarët çliruan kështjellat që u pushtuan gjatë rrethimit të dytë të Krujës. Skënderbeu rrethoi edhe kështjellën e Elbasanit, por, duke mos pasur artileri, nuk e mori dot.
Me këto fitore shqiptarët i dhanë fund rrethimit të dytë të Krujës, duke u shkaktuar humbje të rënda forcave ushtarake të Perandorisë Osmane. Megjithëkëtë sulltan Mehmeti II nuk hoqi dorë nga synimi i tij për ta mposhtur sa më shpejt qëndresën shqiptare.
Pa kaluar një muaj nga shpartallimi i trupave të Ballabanit, në fund të majit të vitit 1467, sulltan Mehmeti II erdhi përsëri në Shqipërinë me të gjitha forcat ushtarake të Perandorisë Osmane. Kur u futën në luginën e Shkumbinit, trupat armike u goditën prej luftëtarëve shqiptarë. Duke përshkruar zhvillimin e kësaj beteje, historiani osman Ibn Kemal shkruante se pranë Bushekut (në juglindje të Elbasanit) “arbërit e ndezën zjarrin e luftës, morën në duart e tyre ushtat, të cilat u ngjajnë gjarpërinjve helmues dhe qëndruan në grykat e shpellave. Ata luftuan deri kur erdhi koha e mbrëmjes … Kur lufta pushoi, u grumbulluan të gjithë në një vend dhe në mëngjes dolën si një lumë nga lugina dhe u vërsulën menjëherë mbi ushtrinë e Anadollit”. Beteja ishte e ashpër. Asnjëra palë nuk mundi të sigurojë fitoren. Lidhur me këtë ngjarje kronisti bizantin Kritobuli vinte në dukje se “sulltani pasi urdhëroi ushtarët që të grabisnin e të plaçkisnin … la maleve pjesën më të madhe dhe më luftarake të ushtrisë … kurse ai duke qëndruar bashkë me pjesën tjetër të ushtrisë, plaçkiste vise të tjera të vendit, duke marshuar me ndalesa dhe duke ngritur fushime”. Pas këtyre veprimeve, sulltani me pjesën kryesore të ushtrisë rrethoi Krujën duke menduar se mbrojtësit e saj, të lodhur nga rrethimi i mëparshëm njëvjeçar, nuk do t’u bënin dot ballë goditjeve të reja. Trupat osmane sulmuan gjithashtu Durrësin dhe qendra të tjera të fortifikuara.
Ashtu si në rrethimet e mëparshme të Krujës, Skënderbeu me pjesën kryesore të trupave shqiptare qëndroi në rrethinat e saj dhe prej andej organizoi vazhdimisht sulme mbi forcat osmane, që mbanin të rrethuar kështjellën, e cila mbrohej si edhe më parë nga garnizoni i saj nën komandën e Tanush Topisë.
Përballë vendosmërisë së patundur të shqiptarëve për të mbrojtur me çdo kusht lirinë e vendit, i bindur plotësisht se me forcën e armëve nuk mund të mposhtej qëndresa shqiptare, sulltan Mehmeti II vendosi të përdorte tani, me përmasa shumë më të gjera se më parë, mjetin më ekstrem: shfarosjen në masë të popullsisë.
Jo vetëm te kronistët bizantinë e osmanë, si bashkëkohës të këtyre ngjarjeve, por edhe në letërkëmbimin e atyre ditëve dhe në dokumente të tjera të kohës, përmenden në mënyrë të veçantë masakrat e ushtrive osmane gjatë vitit 1467 në Shqipëri. Në to vihen në dukje “mizoritë e pashembullta të sulltanit, i cili as për siguri e as për dhimbje nuk të fal dhe nuk ka mëshirë”, që “po bën në Arbëri një mijë dhunime, vrasje e mizori dhe po djeg e shkatërron një popull të tërë”. Këto veprime shtazarake shfarosën me mijëra e mijëra njerëz, mijëra e mijëra të tjerë u detyruan të linin trojet e tyre e të merrnin rrugët e mërgimit, por, megjithëkëtë, ai nuk arriti të thyente vullnetin dhe qëndresën e një populli të tërë, që luftonte për të mbrojtur lirinë e vendit të vet.
Në mbarim të verës, trupat osmane me sulltan “fitimtarin” në krye, të rraskapitura dhe pa asnjë shpresë fitoreje, morën rrugën e kthimit të ndjekura këmba-këmbës prej luftëtarëve shqiptarë. Si rrjedhojë e humbjeve të rënda, që pësuan trupat osmane gjatë viteve 1466-1467, sulltan Mehmeti II u detyrua të hiqte dorë për disa vjet nga plani i tij për pushtimin e Shqipërisë nëpërmjet fushatave të mëdha ushtarake.
Pas largimit të trupave osmane, si detyrë e ngutshme përpara vendit qëndronte përballimi i rrënimeve dhe vështirësive të shumta të shkaktuara nga lufta. Për masat që duheshin marrë në këtë drejtim, në janar 1468 Skënderbeu thirri në Lezhë Kuvendin e fisnikëve të vendit. Ndërkohë një ushtri osmane e ardhur nga Kosova, sulmoi viset e Shkodrës. Ushtria shqiptare u mobilizua menjëherë, u doli përpara forcave armike dhe korri fitore në betejën që u zhvillua pranë lumit të Kirit. Këtë herë shqiptarët luftuan pa komandantin e tyre, Skënderbeun, i cili në atë kohë u sëmur. Pas disa ditësh, më 17 janar 1468, në Lezhë, pushoi së rrahuri zemra e tij. Lajmi i vdekjes së Skënderbeut shkaktoi një pikëllim të rëndë e të papërshkruar në mbarë popullin shqiptar. “Me vdekjen e tij, – theksohej ato ditë në Senatin e Venedikut, – arbërit kanë rënë në një ngashërim dhe tronditje të madhe”.
Gjergj Kastrioti – Skënderbeu u varros në katedralen e Shën Kollit të Lezhës, po në atë vend ku ai themeloi Besëlidhjen Shqiptare.
- « Previous Page
- 1
- …
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- …
- 87
- Next Page »