Archives for January 2016

Pop Rock Star Matteo Brento debuts new hit single “Tra Le Pagine”

January 7, 2016 by dgreca

By Elmira BABAMUSTA/
Matteo Brento achieved widespread success after his debut in the biggest talent contest, X Factor Albania in 2015. Then he followed up with the similarly popular hit single on VEVO “Tra Le Pagine” produced by Sebastian Production.
Born in Italy in 1988, Matteo Brento lives in in his home town Monte Sant’Angelo and considers Tirana his second home. Since he was a little boy Matteo was passionate about music, listening and singing along to his father’s music collection.
“The first song that I sang in public is “Meraviglioso” di Domenico Modugno. I was eleven years old, everyone was surprised to see me sing. Since then, I have not stopped doing it,” said singer Matteo Brento.
Matteo Brento began his singing career at age thirteen playing with his music band in Italy. By age sixteen he was performing and competing in singing competitions, meeting Italian stars like Katia Ricciarelli and Marco Masini. His breakthrough came with the appearance on the X Factor Albania show mentored by celebrity superstar Bleona, earning him the famous reputation in the best Top 6. “Mos Qaj“, “Insieme a te sto bene“, “Je Ti” “A Te” and “E penso a te” were undoubtedly X Factor’s favorite performances. After the great success in X Factor Matteo continued to perform in Italy.
“My greatest experience has been X Factor Albania. It gave me the opportunity to perform on a big and important stage and be in front of real music experts. My coach was the singer Bleona, and I have a special memory of her. But I can say that every judge taught me something valuable. A song that I particularly liked, and that I think was also the most beloved by the public, is “Mos qaj” (Don’t cry), which I sang in the Albanian language. This song always makes me feel great emotions. I really like to sing in Albanian.”

“I can never forget the memorable moments singing live performances with my band in the past and also taking part in music competitions where I met big Italian artists like Katia Ricciarelli and Marco Masini. I have a lot of love for Italian songwriters such as Lucio Battisti, Lucio Dalla, Fabrizio De Andrè. And I also have some influences from pop rock/electro pop such as Subsonica, Negramaro, Aerosmith, Muse and Bluvertigo,” Matteo added.
On October 15, 2015 Matteo Brento released his first hit single “Tra Le Pagine” on VEVO. “Tra Le Pagine” is a Pop/Rock song written by Alessandro Di Lascia, produced by Sebastian Production. (Tra Le Pagine Videoclip: https://www.youtube.com/watch?v=h_7tn_eSrbg&feature=youtu.be )
“I am very happy that my first single “Tra Le Pagine” is on VEVO YouTube channel. The song was recorded in Tirana and the music video was done on Divjake’s beach, with the collaboration of Sebastian Production. It was written by Alessandro Di Lascia, who has been able to encapsulate my feelings in simple but effective words. I am also writing some lyrics but I am still working on it,” said the talented singer Matteo Brento.
Matteo Brento is an incredible artist, whose music moves you deeply. His fans from around the world have embraced his music and his success. He hopes to perform a concert in Tirana soon.
“I’m working on a new project, particularly I’m focusing on a new Albanian song, for which I care so much. My last performances were locally in Italy, but my dream is to soon have a concert in Tirana and to meet all my fans,” said Matteo Brento.

NOLI – KY VIGAN LIBERATOR

January 7, 2016 by dgreca

Nga Xhelal Zejneli/
Fan Noli (1882-1965) ose Theofan Stilian Noli, ishte udhëheqës i spikatur i bashkësisë shqiptaro-amerikane dhe figurë e shquar poliedrike e letërsisë, e kulturës, e jetës fetare dhe e politikës shqiptare. Lindi në fshatin Qytezë (Ibrik Tepe), në jug të Edrenesë, në Turqinë evropiane, më 6 janar 1882. I ati, Stilian Noli, ishte një fetar i shquar dhe psalt në korin e kishës. Noli ndoqi shkollën e mesme greke në Edrene. Në vitin 1900 u vendos në Athinë, ku mundi të gjejë punë si kopist, sufler apo aktor. Me një shoqëri teatrore të atjeshme vajti në Egjipt. Në vitet 1903-1905 punoi si mësues i greqishtes dhe psalt i korit kishtar në Shibin el Khom, ndërsa në vitet 1905-1906 punoi si mësues në El Faiyum, ku ishte ngulur një koloni e vogël shqiptare. Këtu shkroi një numër artikujsh greqisht dhe e përktheu në greqisht veprën e Samiut Shqipëria – Ç’ka qënë, ç’është e ç’do të bëhetë?, të cilat u botuan në shtypshkronjën shqipe në Sofje. Në Egjipt u lidh me udhëheqës të bashkësisë shqiptare si Spiro Dine (1846?/1844-1922), Jani Vruho (1863-1931) dhe Athanas Tashko (1863-1915).
Në prill të vitit 1906, me një biletë avulloreje u nis për në ShBA, duke kaluar nga Napoli dhe më 10 maj mbërriti në Nju-Jork. Pas tre muajsh qëndrimi në Bufallo, vajti në Boston. Këtu, botuesi Sotir Peci (1873-1932) e angazhoi si zëvendësredaktor në gazetën Kombi të Bostonit, ku punoi deri në maj 1907 e ku botoi artikuj me pseudonimin Ali Baba Qyteza. Këtu i lidh me bashkësinë shqiptare dhe më 6 janar 1907 themeloi në Boston shoqërinë Besa-Besën.
Në këtë kohë, shqiptarëve të Amerikës u humbte durimi nga ndikimi grek mbi kishën. Më 1907 Noli thirri një mbledhje të shqiptarëve nga mbarë New-England. Këtu delegatët morën vendim të themelonin Kishën Ortodokse Autoqefale Shqiptare, pra autonome, me Nolin si të parë. Më 9 shkurt 1908, Noli u bë dhjak në Bruklin, kurse më 8 mars 1908 u shugurua prift ortodoks. Më 22 mars 1908, në sallën Knights of Honor të Bostonit, Noli 26-vjeçar, për herë të parë, mbajti kryelartë liturgji në gjuhën shqipe. Ky akt përbënte hapin e parë drejt organizimit dhe njohjes zyrtare të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare.
Nga shkurti 1909 deri në korrik 1911 Noli botoi gazetën Dielli, tribunë e bashkësisë shqiptare të Bostonit. Më 10 gusht 1911 u nis për në Evropë, me ç’rast vizitoi kolonitë shqiptare në Kishinjev (kryeqyteti i Moldavisë), në Odesë, në Bukuresht dhe në Sofje. Me t’u kthyer në ShBA, më 28 prill 1912, bashkë me Faik Konicën (1875-1942), i cili kishte ardhur në ShBA më 1909 – themeluan Federatën Panshqiptare Vatra, e cila u bë organizata më e rëndësishme e shqiptarëve në Amerikë. Tani Noli ishte bërë i njohur si një prej udhëheqësve të bashkësisë shqiptare në ShBA, por edhe si shkrimtar dhe botues i afirmuar i lëvizjes kombëtare. Pasi kishte mbaruar Universitetin e Harvardit, më 1913 u kthye në Evropë. Në mars të vitit 1913 ndoqi Kongresin Shqiptar të Triestes, të organizuar nga Faik Konica.
Në korrik të vitit 1913 Noli vizitoi për herë të parë Shqipërinë dhe këtu, më 10 mars 1914, në prani të princit gjerman të një familjeje protestante Vilhelm Vid (1876-1945) kreu të parën shërbesë kishtare ortodokse në gjuhën shqipe. Në gusht 1914 Noli vajti në Vjenë për t’u kthyer në ShBA në maj 1915. Nga 21 dhjetori 1915 e deri më 6 korrik 1916 ai qe përsëri kryeredaktor i Diellit të Bostonit, tani gazetë e përditshme. Në korrik 1917 Noli u bë përsëri kryetar i Federatës Vatra e cila, përballë gjendjes së rrëmujshme në Shqipëri, zuri ta shohë veten si njëfarë qeverie shqiptare në mërgim. Në shtator 1918 themeloi të përmuajshmen në gjuhën angleze The Adriatic Review, e cila u financua nga Vatra, për të përhapur informacion për Shqipërinë dhe për të propaganduar çështjen e saj. Këtë organ Noli e redaktoi në gjashtë muajt e parë, për ta vazhduar drejtimin e tij Kostandin Çekrezi (1892-1959). Për të propaganduar për njohjen ndërkombëtare të pavarësisë së Shqipërisë, me fondet e Vatrës të mbledhura nën drejtimin e Nolit, delegatët shqiptaro-amerikanë u dërguan në Paris, në Londër dhe në Uashington. Më 24 mars 1918, Noli u emërua administrator i Kishës Ortodokse Shqiptare në ShBA, kurse në korrik të atij viti, ndoqi në Mount Vernon, Virginia, një konferencë të popujve të shtypur, ku u takua me presidentin amerikan Vudro Uilson (Woodrow Wilson, 1856-1924), mbrojtës i të drejtave të pakicave në Evropë. Më 27 korrik 1919 Noli u emërua peshkop i Kishës Ortodokse Shqiptare në Amerikë. Më 1920, tanimë i afirmuar si udhëheqës politik dhe fetar i bashkësisë shqiptare, si shkrimtar, orator dhe analist politik, Noli u zgjodh kryetar i delegacionit shqiptar në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë. Më 17 dhjetor 1920 Shqipëria u pranua anëtare e kësaj organizate. Kjo ishte një arritje politike e jashtëzakonshme e Nolit. Gazeta The Manchester Guardian, në një koment të saj të datës 23 korrik 1924, e cilësonte Nolin si “një burrë që në çdo vend do të ishte i shquar. Diplomat i përkryer, specialist i politikës ndërkombëtare, polemist i zoti, që në fillim ai la mbresa të thella në Gjenevë. Ai i rrëzoi të gjithë kundërshtarët e tij ballkanas me një mënyrë mjeshtërore, por gjithmonë me buzë në gaz. Njeri me kulturë të gjerë, që ka lexuar çdo gjë që ia vlen të lexohet në anglisht dhe në frëngjisht”. Nga Gjeneva u kthye në Shqipëri dhe nga viti 1921 deri më 1922 përfaqësoi Federatën Vatra në parlamentin e Shqipërisë. Më 1922 u emërua ministër i jashtëm në qeverinë e Xhafer Ypit (1880-1940), por pas ca muajve dha dorëheqje. Më 21 nëntor 1923, Noli u shugurua peshkop i Korçës dhe mitropolit i Durrësit. Tani ai qe edhe kreu i Kishës Ortodokse në Shqipëri, edhe udhëheqës i një partie politike liberale, opozitë kryesore kundër forcave të Ahmet Zogut (1895-1961), të cilat mbështeteshin nga çifligarët feudalë dhe nga klasa e mesme. Më 22 prill 1924 u vra deputeti Avni Rustemi (1895-1924). Në varrimin e tij, Noli mbajti një ligjëratë të zjarrtë që e ndezi opozitën liberale. Kjo periudhë e Shqipërisë është quajtur Revolucion i Qershorit.
Më 17 qershor 1924 Noli u shpall kryeministër dhe pas pak kohe regjent i Shqipërisë. Gjatë gjashtë muajve, ai drejtoi një qeveri demokratike, e cila u mundua të përballonte problemet politike dhe ato ekonomike të shtetit të ri shqiptar që ishin tej mase të rënduara. Por programi i tij me 20 pika për modernizimin dhe demokratizimin e Shqipërisë, përfshirë reformën agrare, doli se qe tepër i nxituar për një vend pa tradita parlamentare. Në një letër dërguar një miku anglez, ai do të shënonte më vonë arsyet e dështimit të tij: “Duke ngulur këmbë për reformat agrare, unë ndeza zemërimin e aristokracisë çifligare. Duke mos i kryer ato, humba mbështetjen e masave fshatare”. Me rrëzimin e qeverisë së tij nga forcat e Zogut në prag të Krishtlindjeve 1924, Noli u largua përgjithmonë nga Shqipëria dhe kaloi disa muaj në Itali. Më pas Noli kaloi disa vjet në Gjermani dhe në Austri. Në nëntor 1927 vizitoi Rusinë si delegat ballkanas në Kongresin e “Miqve të Bashkimit Sovjetik” në kremtimin e 10-vjetorit të Revolucionit të Tetorit, ndërsa më 1930 u kthye në ShBA. Në Boston themeloi të përjavshmen Republika, që vetë me emrin e saj i bënte një kundërshtim të hapur Ahmet Zogut, i cili më 1 shtator 1928 ishte shpallur Zogu I, Mbret i Shqiptarëvet. Kjo gazetë u botua edhe si opozitë ndaj Diellit, që tani e drejtonte Faik Konica, i cili ishte pajtuar me Mbretin Zog dhe ishte bërë ministër fuqiplotë (ambasador) i Shqipërisë në Uashington. Me përfundimin e afatit të vizës në ShBA, Noli u kthye në Gjermani, kurse gazetën Republika e mori në dorë Anastas Tashko, derisa u mbyll më 1932. Më 1932 Noli ia doli të kthehej në ShBA, kur iu dha edhe lejeqëndrim i përhershëm. U tërhoq nga jeta politike dhe rifilloi detyrën në krye të Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Në dhjetor 1933 Noli u sëmur. Duke qenë se nuk qe në gjendje të përballonte shpenzimet e mjekimit, u detyrua të pranonte si dhuratë 3.000 franga ari nga Shqipëria, për ironi pikërisht nga kundërshtari i tij i betuar Ahmet Zogu. Ky gjest solli njëfarë pajtimi midis Nolit dhe Zogut dhe i zbuti marrëdhëniet shpesh të ndera me Faik Konicën. Më 1935 iu kthye pasionit të tij të madh, muzikës dhe në moshën 53-vjeçare u regjistrua në Konservatorin e Muzikës të Bostonit, ku u diplomua më 1938. Më 12 prill 1937, ëndrra e madhe e Nolit për një kishë kombëtare shqiptare u përmbush kur Patrikana e Stambollit njohu zyrtarisht Kishën Ortodokse Autoqefale Shqiptare. I pakënaqur vetëm me detyrat ekleziastike, Noli iu kthye studimeve pasuniversitare në Universitetin e Bostonit, ku më 1945, me një disertacion për Gjergj Kastriotin – Skënderbeun, mori doktoraturën. Në vitet e para pas përfundimit të Luftës II Botërore, Noli mbajti marrëdhënie deri diku të mira me regjimin e ri komunist në Tiranë dhe ushtroi ndikimin e vet në mënyrë që qeveria amerikane ta njihte. Nami si “peshkop i kuq” i bëri mjaft armiq ndër qarqet e mërgimtarëve në Amerikë dhe shkaktoi polarizime mes tyre. Më 1955, Federata Vatra i dhuroi atij një shumë prej 20.000 dollarësh, me të cilën bleu një shtëpi në Fort Llodërdejll, Florida, ku edhe vdiq më 13 mars 1965 në moshën 83 vjeç.
Politika dhe feja nuk qenë të vetmet fusha ku ai bëri emër. Ai qe edhe dramaturg, poet, historian, muzikolog dhe sidomos përkthyes i shkëlqyer me një ndihmesë të konsiderueshme në zhvillimin e gjuhës letrare shqipe.
Veprimtaria letrare dhe shkencore – Drama në tre akte Israilitë dhe Filistinë, Boston 1907. Është një tragjedi 48 faqesh e shkruar më 1902, që mbështetet në Librin e Gjyqtarëve 13-16 të Dhiatës së Vjetër, histori e njohur e Samsonit dhe Dalilës. Kjo është një nga të rrallat pjesë teatrore shqiptare të kohës, që nuk vlon nga sentimentalizmi.
Noli ndjeu nevojën e teksteve liturgjike në gjuhën shqipe ndaj i hyri përkthimit të liturgjive dhe të ritualeve ortodokse që u botuan në dy vëllime: Librë e shërbesave të shënta të kishës orthodoxe, Boston 1909 dhe Librë e të kremteve të mëdha të kishës orthodoxe, Boston 1911, me 315 faqe.
Pason studimi historik për jetën dhe epokën e heroit kombëtar shqiptar Skënderbeut: Historia e Skënderbeut (Gjergj Kastriotit), mbretit të Shqipërisë 1412-1468, Boston 1921, botuar në shqip, 285 faqe. Varianti anglisht mban titullin George Castrioti Scanderbeg (1405-1468), Nju-Jork 1947 dhe është fryt i disertacionit të doktoratës në Universitetin e Bostonit më 1945. Vjen studimi tjetër shkencor mbi figurat e mëdha të së kaluarës – Jezui, Jul Cesari, Skënderbeu dhe Napoleoni. Dashurinë për muzikën Noli e manifestoi me veprën Beethoven and the French revolution (Bethoveni dhe Revolucioni Frëng) Nju-Jork 1947, 117 faqe.
Noli është edhe poet, ndonëse poezia e tij e fuqishme deklamative është e paktë. Ajo është përmbledhur në vëllimin me titull Albumi, Boston 1948. Vëllimi përmban poezi politike, që pasqyrojnë aspirata dhe frymë kombëtare si dhe ndjenja të zjarrta sociale e politike të viteve njëzet e tridhjetë. Këtu janë edhe dy elegjitë, si Syrgjyn-Vdekur, poezi prekëse e shkruar në Berlin, kushtuar shkrimtarit dhe atdhetarit të madh Luigj Gurakuqit (1879-1925) të vrarë në Bari të Italisë më 2 mars 1925 nga një agjent i Zogut. Elegjia tjetër Shpell’ e Dragobisë i kushtohet Bajram Currit (1862-1925) të vrarë në Dragobi më 29 mars 1925 nga agjentët e shovinistëve serbë, të prirë nga Ceno Kryeziu. Në këtë vëllim janë përfshirë edhe poezitë prekëse me frymëzim biblik, si Moisiu në mal dhe Marshi i Krishtit.
Ndihmesa kryesore e Nolit për letërsinë shqipe ishte si stilist, gjë që vihet re në përkthimet që bëri. Ai mund të konsiderohet si njëri nga stilistët më të mëdhenj në dialektin e jugut, duke rreshtuar përkrah tij edhe Faik Konicën. Përvoja e Nolit si aktor dhe orator, njohja me gjuhët e kulturës botërore, me anglishten, me frëngjishten, me gjermanishten, me greqishten etj. i dhanë mundësi ta zhvillojë shqipen dhe ta ngrejë në shkallën e një gjuhe të përpunuar, të rrjedhshme e plot elegancë.
Përkthimet e Nolit – Përktheu katër tragjedi të Shekspirit (1564-1616): Otello, 1916, Makbethi, Hamleti dhe Jul Qesari, Bruksel 1926. Përktheu nga anglishtja dy pjesë të dramaturgut norvegjez Henrik Ibsen (1828-1906) Armiku i popullit dhe Zonja Ingra e Ostrotit, Bruksel 1926. Pason përkthimi i fuqishëm në shqip i pjesës së parë të Don Kishotit të Miguel De Servantesit (1547-1616) nën titullin Sojliu mendjemprehtë don Kishoti i Mançës, Boston 1932/1933. Pjesa e dytë e kësaj vepre u përkthye nga Petro Zheji (1929-14.03.2015) dhe u botua në Tiranë më 1977, bashkë me përkthimin e Nolit. Pason romani Kasollja (1921) (La tarraca, 1898) i romancierit spanjoll Visente Blasko Ibanjez (1867-1928). Rubairat, Bruksel 1924, Noli i përktheu nga varianti anglez i poetit Eduard Ficxherëlld (1809-1883). Përkthimin e Rubairave të poetit të madh dhe të matematikanit persian Omar Khajan (1048-1131), Noli e botoi me pseudonimin Rushid Bilbil Gramshi dhe ua kushtoi poetëve persianë Nizami (1140-1209) dhe Hafiz (1326-1390). Ky përkthim është ndër më të përkryerat e Nolit. Është një kryevepër krijuese, po aq e lartë sa edhe përkthimi në anglisht i Eduard Ficxherëlldit. Është i vetmi përkthim letrar i Nolit që nuk është yshtur nga synime didaktike.
Duke qenë poliglot, Noli përktheu poezi të autorëve evropianë dhe amerikanë të shekullit XIX, ndër ta poetin gjerman Johan Volfgang fon Gëte (1749-1832), dramaturgun, poetin dhe autorin e romaneve historike – skocezin Sër Uollter Skot (1771-1832), poetin gjerman me prejardhje hebreje Hajnrih Hajne (1797-1856), poetin dhe shkrimtarin francez Viktor Hygo (1802-1885), poetin romantik rus Fjodor Tjutçev (1803-1873), poetin dhe dramaturgut francez Aleksis-Feliks Arver (1806-1850), poetin amerikan, autor i poemës Skënderbeu – Henri Uotsuorth Longfellou (1807-1882), poetin amerikan, pararendës i simbolizmit Edgar Allen Po (1809-1849), shkrimtarin amerikan Herman Melvil (1819-1891), autorin e Albatrosit Sharl Bodler (1821-1867), poetin dhe eseistin francez, fitues i parë i Çmimit Nobel për letërsi Arman Syli Prydom (1839-1907) dhe simbolistin francez Pol Verlen (1844-1896).
Noli dhe Konica, këta dy stilistë më të mëdhenj të gjuhës moderne shqipe, të dy banues jo në Shqipëri por në ShBA, nuk i kanë kushtuar një energji të madhe krijimtarisë letrare. Për arsye historike dhe politike, kulti i frymës kombëtare ndër shqiptarët e asaj kohe ka pasur përparësi ndaj kultit të së madhërishmes estetike. Ndonëse shkroi pak letërsi të mirëfilltë, Noli mbetet gjigant i letërsisë. Ai dha ndihmesë të madhe që gjuha shqipe të arrinte potencialin e vet të plotë letrar e krijues. Tanimë ishte krijuar një gjuhë letrare moderne.

Nderohen gratë që lanë gjurmë në veprimin politik të Kosovës

January 7, 2016 by dgreca

-Certifikata nderimi për 26 gratë pjesmarrëse në trajnimin e “Komunikimi dhe të folurit para publikut” të organizuar nga Gruaja Demokratike në bashkëpunim me Institutin Kombëtar Demokratik (NDI), përkrahur nga USAID/
*Me mirënjohje të veçanta u nderuan Dr. Flora Brovina, Drita Statovci, Dr. Teuta Hadri, Dr. Nerxhivane Dauti, Dr. Sala Ahmetaj dhe Dr. Sabile KIçmezi Basha./
PRISHTINË, 7 Janar 2015/ Gruaja Demokratike e Partisë Demokratike të Kosovës, sot ka bërë ndarjen e mirënjohjeve për kontributin e grave të PDK-së në politikë. Me mirënjohje të veçanta u nderuan Dr. Flora Brovina, Drita Statovci, Dr. Teuta Hadri, Dr. Nerxhivane Dauti, Dr. Sala Ahmetaj dhe Dr. Sabile Kiçmezi Basha.
Me këtë rast, kryetarja e Gruas Demokratike të PDK-së, Justina Shiroka Pula, u shpreh se angazhimi në jetën politike i bënë që të takojnë shumë njerëz, të kalojnë nëpër sprova edhe të vështira, të mësojnë nga njëra tjetra dhe shkëmbejnë përvoja.
“Ne gratë nga ky takim ceremonial ngrisim edhe njëherë zërin e arsyes drejtuar politikës në Kosovë. Ai zë thërret që dhuna të shndërrohet në dialogim të vazhdueshëm, që të ketë stabilitet e rrugë institucionale të zgjedhjeve të problemeve, për të hapur kapitullin e ri të zhvillimit dhe jetës më të mirë në familjet tona. Rruga e anarkisë dhe getoizimit cenon lirinë e vendit tonë”, tha Shiroka Pula.
Nënkryetari i Partisë Demokratike të Kosovës, Adem Grabovci, evokoi kujtime nga koha e themelimit të PDK-së, duke shtuar se PDK-ja si parti e dalë nga lufta. “Ka mbyllur një epokë të dhimbjeve dhe të vujatjeve dhe ka hapur një epokë të re. Jemi munduar që të orientohemi për t’u dhënë mundësi të gjithëve që të kontribuojnë në ndërtimin e shtetit, jemi përcaktuar për interesa nacionale, prandja edhe gjatë kohës në opozitë ne kemi marrë përgjegësi. Si rrejdhojë e kësaj kemi dëshmuar se jemi parti e vlerave”, ka thënë Grabovci. Ndërkohë, ai ka çmuar kontributin e të gjithëve e edhe të grave për PDK-në.
Në këtë ceremoni Gruaja Demokratike e PDK-së, ndau edhe certifikata për 26 gratë pjesmarrëse në trajnimin e “Komunikimi dhe të folurit para publikut” të organizuar nga Gruaja Demokratike në bashkëpunim me Institutin Kombëtar Demokratik (NDI), përkrahur nga USAID./b.j/

Festohen Krishtlindjet ortodokse në Kosovë

January 7, 2016 by dgreca

-Krishtlindjet ortodokse, 7 janari, janë festë zyrtare e përcaktuar me Ligjin për festat zyrtare në Republikën e Kosovës miratuar në Kuvend në 21 maj e të shpallur me Dekretin e Presidentit në 15 qershor 2008 – vitin e shpalljes së pavarësisë në 17 shkurtin historik/
PRISHTINË, 7 Janar 2015-B.Jashari/.-Në Kosovë kremtohen Krishtlindjet ortodokse. Liderët institucionalë, politikë e fetarë u kanë uruar Krishtlindjet Ortodokse Peshkopit të Rashkës dhe Prizrenit, Teodosije si dhe të gjithë besimtarëve ortodoksë, me mesazhe të shprehjes së përkushtimit për vlerat tradicionale të harmonisë ndërfetare, të tolerancës dhe respektit të ndërsjellë ndërmjet qytetarëve kosovarë.
Krishtlindjet ortodokse, 7 janari, janë festë zyrtare e përcaktuar me Ligjin për festat zyrtare në Republikën e Kosovës miratuar në Kuvend në 21 maj e të shpallur me Dekretin e Presidentit në 15 qershor 2008 – vitin e shpalljes së pavarësisë në 17 shkurtin historik.
Pjesë e besimtarëve ortodoksë është komuniteti serb, i cili në Kosovë përbën 1.47 % të banorëve, sipas regjistrimit të popullsisë të pranverës 2011. Përqindja e komunitetit serb do ishte më e lartë me përfshirjen e veriut – Mitrovicës veriore, Leposaviçit, Zubin Potokut e Zveçanit, ku është refuzuar regjistrimi i popullsisë, ndërsa sipas një shifre që e kanë përmendur autoritetet kosovare, në ato katër komuna jetojnë rreth 40 mijë serbë.
Në regjistrimin e vitit 2011, në Kosovë, pa veriun, u numëran 1.739. 825 banorë rezidentë, 92.93 % shqiptarë, pjesa tjetër e përqindjeve iu takon komuniteteve pakicë.
Por, numri i banorëve-shtetasëve të Kosovës është më i madh, meqë regjistrimi i popullsisë nuk ka përfshirë një të tretën e kosovarëve që vlerësohet se jetojnë e punojnë jashtë vendit.

At Luigj Palaj- shqiptarët duhet të mendojnë ndryshe

January 7, 2016 by dgreca

Nga Fahri Xharra/
Gjendemi në Shëngjergj edhe pranë martirëve të kulturës shqiptare – Atë Shtjefën Gjeçovit, Katarina Josipit, Anton Pashkut, Hermina (Delhysa) Lekajt, pastaj mësuesit Gjon Dulaj, martirit të Luftës Çlirimtare të Kosovës Kolë Gjevelekajt, e shumë të tjerëve. Të gjithë këta martirë na kanë mbetur emra në zemra. Dikur Dardania, përkatësisht Iliria ishin lëteri i Evropës. Megjithatë, për shkak të shumë trazirave që u zhvilluan në këto troje, ne e braktisem perëndimin me ikje nga vetvetja, kurse e pushtuam perëndimin me ikje nga atdheu. E sot po i mbledhim copat e historisë së shpirtit. Bile koha po ecën e ne ende nuk po arrijmë te vetvetja. Nga kjo del se ripagëzimi ynë kulturor na bënë ta kërkojmë identitetin që e artikulon ardhmërinë tonë.- shkruante Frrok Kristaj në një rast.
Edhe pse po i mbledhim copëzat e historisë ne ende nuk po arrijmë te vetvetja; nga se ne duhet të mendojmë ndryshe.Mendimi ndryshe për veten tonë pa ndikimin e helmatosur turko-serb na është shumë i nevojëshëm.
Edhe pse na duket që asgjë nuk fluturon mbi ne; ne duhat ta dimë se jemi të vrojtuar dhe mbikqyryr nonstop nga miqtë dhe nga armiqtë tanë. Shikoni mjetet sociale të cilat e pasqyrojnë të menduarit tonë të cilin e shprehim qoftë nga mllefi , dashamirësia apo dashakeqësia; ne jemi autor të krijimit të mendimit të të huajve për ne ; vendimmarrësve për ne. Faktikisht nuk jemi vetëm.
At Luigj Palaj dhe vepra e tij njerëzore , dinjiteti shqiptar i tij dhe pasojat e një kokëfortësie kombëtare duhet të jet shembull i posaçëm për ditët e sotit.
At Luigji gjersa po udhëtonte për në Gjakove, (5 mars të vitit 1913 nga Gllogjani ) ndalet nga xhandarët dhe burgoset serish, mbahet dy ditë i lidhur me rreth 300 persona të tjerë, të cilët kishin kundërshtuar të konvertoheshin në fenë e pushtuesit. Pas dy ditësh qëndrim në atë burg, ku ishte rrahur e maltretuar në mënyrat më mizore, duke i kërkuar të konvertohej në fenë ortodokse, gjë që e kundërshtonte në çdo mënyrë, më 7 marsit të vitit 1913, Atë Luigji, së bashku me 80 persona që ishin në burg, i marrin dhe i nisin për në burgun e Pejës të lidhur dy nga dy.
Atë Luigji ishte i lidhur me Rexhep Sylën, (shqiptar i besimit mysliman). Po pse Rexhep Syla me te ? sikur të mendonim shtruar ,pa paragjykime të sotme atëherë do të bindemi që fati i At Luigjit ishte i njejtë edhe për shqiptarët musliman; të gjithë pa dallim duhet të ndërroheshin në malazias dhe të flisnin sllavisht . Por jo ! Atë Luigji dhe Rexhep Syla e patën të njëjtin dënim sepse ishin shqiptar .
Ashtu të lidhur , të zbathur nëpër acar të madh, xhandarët i rrihnin pa mëshirë dhe kërkonin prej tyre të pranonin fenë ortodokse, nëse dëshirojnë t’i lirojnë! Atë Luigji kundërshtonte në çdo mënyrë dhe kërkonte nga të gjithë të burgosurit që të mos pranojnë një gjë të tillë, duke u thënë:
“O vllazen shyptarë, gjith ni dit kem me dek, pranaj mos ti bim moh fes se tpareve! “.Sa herë përsëriste këto fjale, Atë Luigji goditej me kamxhik nga xhandarët që po e shoqëronin.
Torturat shkuan aq largë deri në prerjen e gishtave ;por dinjiteti , morali i lartë dhe refuzimi ndaj kërkesave të pushtuesit ishin më të forta. ……Jo larg metra nga Kroi i Janoshit, xhandarët serbo-malazez ndajnë fratin nga turma e njerëzve dhe më pas dëgjohen të shtëna armësh.
Dhe ku ishim tek vrojtimi i të huajve mbi ne ; viti 1913 ….Xhandarët kthehen dhe vazhdojnë të dërgojnë të burgosurit drejt burgut të Pejës. Ndërsa fratin e fusin në dhe, disa metra më poshtë dhe varrin ai mbulojnë me dushk, që të mos e gjejë askush. Përveç tyre, askush nuk dinte gjë për fatin e fratit. Më vonë, fjala merr dheun. Populli vihet në zi. Ishte kjo një vrasje që tronditi jo vetëm shqiptarët, por edhe gjithë Evropën. Ky lajm u përhap shpejt në qarqet diplomatike dhe kishte zënë vend në krye të faqeve të shtypit austriak, gjerman, italian dhe anglez.
E shihni që vrasja e At Luigjit e morri botën ! . Me kot e kishin malazezet që me intriga e fjalë të tjera, të cilat nuk përkonin me realitetin, të mundohen ta njollosnin emrin e tij dhe ta fshihnin krimin e tyre, edhe të vërtetën për Atë Luigj Palajn. Bato ka sy , bota ka veshë
Edhe rrëzimi i varrezave katolike afër Prizrenit ,nga qarqet ekstrem- islamike në Kosovë nga po ata të viteve 1913, 1999 reaguan “Një ditë , para do ditësh qenka ngritur një tornado e egër, e quajtur “ Pa mëshirë “ dha paska bërë kërdi “ se rrëzimi i atyre varrezave apo shkatërrimi ndodhi si shkak i erës së fuqishme që e kishte goditur këtë vend, ku si shkak kishin mbetur edhe disa varreza të myslimanëve të shkatërruara” Bota vrojton , bota heshtë por bota nuk mashtrohet.
Të mendojmë ndryshe dhe jo si na mëson qoftëlargu !
Fahri Xharra 07 .01.16
Gjakovë