Archives for May 2016

Pamje të Marinës amerikane gjatë natës

May 6, 2016 by dgreca

Flota Detare e SHBA është forca dominuese në oqeanet e botës. Përveç misionit të saj ushtarak, kjo Flotë e fuqishme mban hapur rrugët tregtare në oqeane dhe dete, në cdo cep të globit, lufton piraterinë dhe kryen misionet humanitare, gjitha këto janë pjesë përbërëse e detyrave të Flotës amerikane, {kujtojmë lexuesit se viktimave të tërmeteve të ndodhura në ishujt Malajzi-Indonezi e gjetkë, vitet e fundit, ishte e para Flota amerikane që i erdhi në ndihmë}. Këto përgjegjësi të mëdha kërkojnë nga anëtarët e ekuipazhit të cdo anije që të jenë gjithmonë të gatshëm për të vepruar. Për të njohur më mirë këtë mision fisnik mbarëkombëtar “Businessinsider” ka publikuar disa foto fantastike të Marinës amerikane të realizuara gjatë operacioneve të zhvilluara natën. {SH.K}.

NOBELISTET-NOBELISTI X 1945, GABRIELA MISTRAL

May 6, 2016 by dgreca

Ne Foto: Gabriela Mistral (poete kiliane, 1889-1957)/
Gabriela Mistral është pseudonimi i Lucila Godoy Alcayaga, poeteshë kiliane- diplomate, edukatore dhe feministe e cila ishte e para grua Latino- Amerikane e cila fitoi çmimin Nobel në letërsi në vitin 1945.
Lindi: 7 prill 1889 Vicuña, Kili
Vdiq: 10 janar 1957 në Hempstead, New York, të Shteteve të Bashkuara
_____________________________________

MOTIVACIONI

“për lirikën e saj, të frymëzuar nga emocione të forta, që e ka bërë emrin e saj një simbol të aspiratave idealiste të të gjithë botës së Amerikës Latine”

_______________________________________

GJËRAT

Dua gjërat që nuk i pata kurrë,

të tjera që nuk i kam më;

prek një ujë të qetë,

shtrirë mbi livadhe të ftohtë,

që pa erë dridhëronte

në një kopsht që ishte kopshti im.

E shoh siç e shihja;

më vjen një mendim i çuditshëm

dhe luaj lehtë me këtë ujë

si me peshk apo mister.

PARAJSË

Hapësirë shpirti prej ari
dhe në të shtrirët e artë
dy trupa si sfera ari;
një trup i famshëm
që dëgjon, një trup
i famshëm që flet nëpër livadh,
në të cilin asgjë nuk flet;
një frymëmarrje që vete në një tjetër frymëmarrje
dhe një fytyrë që dridhet prej saj, në një livadh, ku asgjë s’dridhet.
Sjellin ndërmend kohën e trishtuar
në të cilën të dy kishin Kohë
dhe prej saj jetonin
të pikëlluar,
në orën e gozhdës së artë
në të cilën Koha ngriu
në prag
si qen endacak. …

AMARE, PASSIONE, POESIA, SENSO DELLA VITA

MË JEP DORËN DHE NE DO TË VALLËZOJMË

Më jep dorën dhe do biesh në dashuri

si një lule e vetme do të jemi

si një lule e vetme e asgjë më shumë.

Të njejtin varg do të këndojmë

me të njëjtin ritëm do të vallëzosh

Si një kalli do të dallgëzojmë

si një kalli asgjë më shumë.

Ti quhesh trëndafil dhe unë shpresë

por emrin tënd ti do ta harrosh

sepse ne do të jemi një valëzim

mbi kodër dhe asgjë më shumë.

Përktheu: Faslli Haliti

QUO VADIS ALBANIA?

May 5, 2016 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

E di se kjo pyetje përdoret shpesh dhe si e tillë tingëllon pak si e mërzitshëme, por duke ndjekur situatën aktuale në Shqipëri — sidomos debatet mbi reformën në drejtësi — është e pamundur të mos bëhet pyetja se,“Ku po shkon Shqipëria”? Sa për një përspektivë historike, fraza “Quo Vadis”, “Ku po Shkon?”, e ka rrënjën në traditën e krishtërë, ku sipas kësaj tradite, ndërsa Shën Pjetri po largohej nga Roma për t’i ikur kryqëzimit të tij të sigurt, hasë në Jezu-Krishtin dhe Shën Pjetri e pyet atë: Quo Vadis Domine? Jezusi sipas kësaj tradite i përgjigjet atij: “Po shkoj në Romë për tu kryqëzuar edhe njëherë.”

Fatkeqsisht, duket se politika aktuale në Tiranë, me veprimet dhe mosveprimet e saj, po e çon Shqipërinë drejtë një kryqëzimi tjetër, drejtë një humnere të pafund dhe të pa-parashikueshme për të ardhmen e saj si shtet dhe si komb. Rasti i (mos)reformës në drejtësi ebën njeriun tepër pesimist në lidhje me të ardhmen e vendit, si përfundim i grindjeve dhe mosmarrvehsjeve të vazhdueshme politike, dhe e bën pothuaj të pamundur përgjigjen ndaj pyetjes, senë ç’drejtim po shkon Shqipëria? Reforma në drejtësi ka qenë dhe është një kërkesë e vendeve perëndimore, por e cila, sipas një sondazhi të kohëve të fundit kërkohet gjithashtu edhe nga 91% e shqiptarëve, si diçka e doemosdoshme dhe e nevojshme për mbarvajtjen politike dhe ekonomike të vendit. Në çdo vend tjetër demokratik, kur shumica dërmuese e popullit është në favor të një masedhe kur me një përqindje të tillë kërkon miratimin e një reforme siç është ajo në drejtësi, nuk duhej të kishte shumë debate për meritat e miratimit të një reforme të tillë të sistemit juridik dhe gjyësor, pa marrë parasyshë nëse kërkohet nga ndërkombëtarët ose jo. Në fund të fundit, kjo është një kërkesë thelbësore nga vet populli shqiptar dhe përfaqsuesit e tij politikë duhet t’i përgjigjen me miratimin e kësaj reforme nga të gjitha partitë politike!

Përfaqsuesit perëndimorë në Tiranë, ambasadori amerikan Donald Lu dhe Përfaqsuesja e Bashkimit Europian, Romana Vlahutin paraqitën këtë javë versionin përfundimtar të ekpertëve amerikanë dhe europianë për reformën në drejtësi. Dy përfaqsuesit perëndimorë u angazhuan se ata nuk do të lejojnë që reforma në drejtësi të dështojë. E vërteta është se, sidomos Ambasadori Lu është angazhuar fuqimisht dhe personalisht duke venë madje edhe prestigjin e Shteteve të Bashkuara — si mike e Shqipërisë dhe shqiptarëve — prapa kësaj nisme madhore për Shqipërinë. Duke ndjekur debatet dhe reagimet e kohëve të fundit, sidomos të dy partive kryesore në lidhje me këtë iniciativë, fatkeqsisht ndihem pesimist dhe dyshoj nëse përfaqsuesit perëndimorë e dinë se me kë kanë të bëjnë dhe se sa i përzier është lëmshi i politikës shqiptare.

Reforma në drejtësi në Shqipëri është e nevojshme për Shqipërinë dhe shqiptarët dhe jo për Shtetet e Bashkuara dhe për Bashkimin Europian. Si e tillë ajo duhet të jetë përparësi e klasës politike shqiptare dhe jo e diplomatëve të huaj. Por, ja ku ka ardhur situata aktuale. Nevojitet ndërmjetësia e miqëve sepse shqiptarët nuk merren vesh me njëri tjetrin për gjërat më themelore dhe të një interesi jetik për një shoqëri moderne. Nevojitet ndërmjetësia ndërkombëtare, për t’u thanë udhëheqsve shqiptarë: mjaft, pushoni pushkët burra e të shuhet zjarri se ne jemi ndërmjetës. Në rregull, por, nëqoftse se edhe kësaj rradhe, ashtu si edhe me raste të tjera të përpjekjeve ndërkombëtare për të zgjidhur mosmarrveshjet e ndryshme politike shqiptare në të kaluarën, nuk “shuhet” pushka dhe hidhet poshtë fjala dhe përpjekjet e ndërmjetsve miqë.

Duke marrë parasyshë seriozitetin me të cilin e kanë marrë reformën në drejtësinë shqiptare ndërkombtarët — sidomos Shtetet e Bashkuara të Amerikës — me mos miratimin e reformës, klasa politike shqiptare pikëspari do të koritë veten, jo vetëm para 91% e shqiptarëve të cilët e shohin si tepër të nevojshme një reformë të tillë, por njëkohsisht do të zhgnjejë ndoshta në mënyrë të pareparueshme ndërmjetsit ndërkombëtarë dhe miqët e shqiptarëve — Shtetet e Bashkuara dhe vendet kryesore të Bashkimit Europian– dhe ka mundësi të afektojë negativisht marrëdhënjet afat-shkurtëra dhe afat-gjata me mbështetsit historik të kombit shqiptar.

Ambasadori amerikan në Tiranë Donald Lu shprehu seriozitetin e vendit të tij në lidhje me miratimin e kësaj reforme, por tërthorazi paralajmëroi edhe pasojat që mund të ketë mos aprovimi i reformës, kur theksoi se udhëheqsit më të lartë perëndimorë i kanë kërkuar Shqipërisë miratimin e reformave në drejtësi. “Nukkamparëkurrëmbështetjetëtillëngaaleatëttuajmëtëafërtpërasnjëtemëtjetër. Tëgjithë e pranojmësa e rëndësishmeështëkjopërtëardhmen e Shqipërisë”, potencoikryediplomatiamerikannëTiranë, Donald Lu.

Por a e kupton paria e Tiranës rëndësinë e kësaj reforme dhe udhëkryqin në të cilin e ka vendosur vendin e tyre? Klasa politike shqiptare pretendon se është pro-amerikane, pro-perëndimore dhe të pakën — sa për sy e faqe, për 25 vjetë tani — shprehet se është serioze dhe e do Shqipërinë të bëhet pjesë e organizmave të botës perëndimore, ndërsa njëkohsisht duket se politikanëve shqiptarë nuk u pëlqejnë rregullat dhe kërkesat e klubit perëndimor, siç është ndër të tjera, reforma në drejtësi dhe lufta kundër korrupsionit. Për më tepër, me veprimet e saja politike dhe ekonomike, klasa politike e Tiranës, po tregon çdo ditë e më shumëse ajo në të vërtetë, Shqipërinënuk e dëshiron në perëndim, ndërsa në heshtje ndjekë dhe vepron në bazë të sloganit të zbrazët të Ramiz Alisë se Shqipëria nuk është as në “përendim as në lindje”dhe me kufij “as të hapur as të mbyllur”, siç deklarojë kohët e fundit Ministri i jashtëm shqiptar.

Në të vërtetë, politikanët shqiptarë e kanë më kollaj të ndjekin dhe të forcojnë politikat e tyre me vendet e lindjes, pasi ato nuk kërkojnë asnjë kusht për marrëdhënje të tilla, pasi janë të zhytur vet në korrupsion dhe padrejtësi. Autokratët, si Putini, Erdogani, kinezët, sllavët dhe të tjerë si këta nuk kërkojnë prej politikanëve shqiptarë as reforma në drejtësi, as luftë kundër korrupsionit, përkundrazi sa më të korruptuar aq më mirë dhe më të forta do të jenë marrëdhënjet midis tyre. Por a është kjo në interesin afatgjatë për kombin shqiptarë? Kjo është një pyetje që vetëm udhëheqsit aktual shqiptarë mund t’i përgjigjen. Ka ardhur koha që “shapi të ndahet nga sheqeri”. Ka ardhur koha që politika zyrtare e Tiranës – pozitë dhe opozitë – “të pushojë armët” dhe t’i përgjigjet më në fund pyetjes: “Quo vadis Albania?”, ku po e çojnë Shqipërinë.Ky është momenti, tashti është koha që me debatet dhe diskutimet e mirëfillta në, “log të kuvendit” si dikurë të parët tanë – të miratohet reforma në drejtësi dhe si burra të fjalës e të besës, t’i tregoni pikëspari kombit shqiptar por edhe miqëve të ngushtë historikë të shqiptarëve, se ç’rrugë do të marrë më në fund Shqipëria? Leni fjalët dhe hapni rrugën! Shpresojmë se ende ka burra Shqipëria që janë të vetdijshëm të momentit historik në të cilin jetojnë dhe qeverisin, ashtuqë timonin e të ardhmes së kombit shqiptar t’a drejtojnë njëherë e mirë në rrugën e mbarë duke miratuar reformën në drejtësi!(Foto:VOA)

U PERKUJTUA NICK MRNACAJ NE DITEN E LIRISE SHQIPTARE NE NJU JORK

May 5, 2016 by dgreca

New York : U përkujtua 26 vjetori i vdekjes së Nik Mrnaçajt -

Në nderim të tij, flamuri Kuq e Zi – u valvit në shtizën ngjitur me flamurin e SHBA, ndërsa bashkia e Yonkersit, nderojë me Proklamat aktin heroik të Nick Mrnacaj, me motivacionin :”Dëshmori i parë i Mërgatës shqiptare në luftë kundër komunizmit”-Nga Beqir SINA/

WESTCHESTER NY: Të dielën me 1 Maj 2016, në, mesditë, në sheshin e Parkut “Kensico Dam Plaza”, në kantonin Valhalla të Westchesterit, Nju Jork, u mbajt manifestimi përkujtimor kushtuar martirit të Demokracis – Nick Mrnacaj, me rastin e 26-të, – Vjetorit të rënies, së tij.
Ky manifestim i përvitshëm, që tashmë është pagëzuar si “Dita e Lirisë Shqiptare” nga Bashkia e Yonkersit në New York, organizohet nga Familja Mrnaçaj, në bashkëpunim me Shoqaten Kulturore Artistike Kelmendi dhe autoritetet e Prefekturës Yonkers në New York.

Zyrtarët e lart të Yonkersit, zonën ku banon Familja Mrnaçaj, për 25 vjet me radhë, me një Proklamat në nderim të aktit heroik, ngrejnë flamurin Kuq e Zi – të valvitet në shtizën e Bashkisë, ngjitur me flamurin e SHBA, në Parkun Kensiko Dam Plaza, duke e shpallur këtë ditë “Dita e Lirisë Shqiptare ” dhe nderuar atë me Proklamatën “Dëshmori i parë i Mërgatës shqiptare në luftë kundër komunizmit”

Me këtë rast, Shoqëria Kulturore “Kelemendi” nga Nju Jorku, tre vjetët e fundit, e pasuron këtë tubim përkujtimorë, me një program artistik, të përgatitur enkas për këtë ngjarje, me këngë me motive patriotike, ato kushtuar Nick Mrnaçaj, dhe vendlindjes së tyre Kelmendit – e cila është dhe vendlindja e Nick Mrnaçaj.

Në këtë aktivitet të përvitshëm, perveç pjestareve të familjes Mrnaçaj, marrin pjesë dhjetra bashkëatdhetar, anëtarë të familjeve të presekutura, ish bashkëvuajtës, pjestar të familjes Mrnaçaj, nga Shqipëria, klerikët e kësaj zone, e lider dhe verpimtarë të dalluar të komunitetit, zyrtarët amerikanë, përfaqesues të Prefekturës Yonkers, televizionet dhe gazetat lokale, e ato shqiptare, për të nderuar me këtë rast Nik Mrnaçaj(Nick Mrnacaj), i cili humbi jetën në një aksident automoblistik me 22 Janar, të vitit 1990, në moshën 31 vjeçare, teksa kthehej nga një protestë anti komuniste, zhvilluar atëhere në Detroit.

Ky tubmim përkujtimor i përvjetëshm, për të kujtuar anti-komunistin e vendosur, deri në fund të jetës, së tij, gjatë demostratave në luftën kundër komunizmit dhe tiranisë komuniste, si në Shqipëri dhe viset shqiptare të okupuara në atë kohë prej Serbisë, mbahet në të njëjtin park, Kensiko Dam Palza, shumë afër me Memorialin e Lirisë së Westchesterit, kushtuar 109 të rënëve nga kjo prefektuarë, më 11 shtator 2001, dhe Parkun Recreativ, ku në qershor mbahet edhe Pikniku i “Trashgmnisë Shqiptare”, organizuar nga Kisha Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës.

Manifestim përkujtimor i zhvilluar për çdo vjet, bëhet duke përmendur dhe kujtuar nëpërmjet fjalimeve gjithë veprimtarin e shqiptarve të Amerikës, në rrugën e tyre, për liri e demokraci. Ku përveç theksimit të përpjekjeve të të gjithë atyre, që e luftuan dhe i rezistuan komunizmit, në Diasporë, aktiviteti ka si qëllim përkujtimin, dhe jep një mesazh të fuqishm historik, tek të pranishmit dhe lë një mësim për brezat e ardhshëm: “Që pa kujtuar të kaluarën – nuk mund të shkojmë përpara në të ardhmen.”

Në kujtim të aktiti heroik të Nick Mrnaçaj, manifestimi u hap me intonimin e hymneve kombëtare, të SHBA-ve, në fillim, dhe më pasë ai i Shqipërisë, Himnin Amerikan e kënduar nga Angela Preldakaj dhe atë të Shqipërisë nga Luigj Tinaj, Ylli Sufaj, e Pëllumb Naçaj.

Ndërsa, me një minutë heshtje, të pranishmit i kan dhënë një respekt të veçantë të gjithë të rënëve për liri e demokraci, dhe me këtë rast edhe një respekt për humbjen e jetës së Nick Mrnaçaj.

Drejtuesit e kësaj veprimtarie përkujtimore, Sokol Smajlaj dhe Valbona Prelvukaj, në fjalën e hapjes, thanë se “Këtë ditë do të përpiqemi t’a kthejmë në një ditë të vërtetë, nderimi e përkujtimi. Duke shtuar se “Jemi mbledhur edhe sot në shenj të nderimit në ditën tradicionale të përkujtimit; të nji Kelmendasi, të nji malësori, në pranverën e këtij viti, që është 26 vjetori, që dha jetën në aksident, në lule të rinisë, Nikë Marash Mrnaçaj, dëshmori i demokracisë”.

Ndërsa, duke përkujtuar këtë akt heroik të vdekjes së birit të Kelmendit, në Amerikë, drejtuesit e këtij manifestimi mes të tjerave, ata thanë se :” Sa herë të vijë Pranvera, më këtë datë, ne së bashku do të mblidhemi, për të nderuar e respektuar keto vlera.Të djelmoshit Kelmendas rritur në mërgim, Nikë Marash Mernaçaj, i cili vdiq me shpirt e përkushtim!Me vendosmëri, kurajo e besim, për të ardhmen Shqiptare me shumë guxim! Për vlerat njerëzore, për demokracinë, për të vërtetën! Aushtu si ishte i vendosur, e i pa kursyem, deri sa dha jetën Nick Marash Mrnaçaj”.

Kurse, për të bekur e përshendetur këtë ditë përkujtimore, në kujtim të Nick Mrnaçaj, kësaj rradhe foli Diokon Marash Shkreli, nga Kisha Katolike Shqiptare Zoja e Shkodrës.

Ndërsa, për të përshëndetur manifestimin përkujtimorë nga zyra e Prefekturës, Westchester County Executive , në emër të kryetarit Rob Astorino, lexojë Proklamatën, që jepet me këtë rast, nga kjo Prefekturë, e cila e ka shpallur me Proklamat “Dita e Lirisë Shqiptare”, zyrtarja e lart e nga zyra e Kryetarit, zonja Lisa Mrijaj.

Në emër të Federatës PanShqiptare të Amerikës, VATRA, manifestimin e përshëndeti, kryetari i saj, Dr. Gjon Bucaj.

Kjo veprimtari u vazhdojë me programin e Shoqërise Kulturore Artistike “Kelmendi”, e cila si çdo vjet e pasuroi edhe më shumë programin përkujtimor në nder të 26 vjetorit të vdekjes së Nikë Mrnaçajt

Shoqëra Kulturore Artistike “Kelmendi”, kësaj përkujtimore në tre vitet e fundit, ia ka shtuar edhe më shumë vlerat e saj me një program të pasur artistik, me këngë e valle burimore të trevës së Kelmendit, duke shpalosur bukurinë e folklorit shqiptar nga kjo trevë më veriore e Shqipërisë.
Martiri Nik Mrnacaj në 26 vjetorin e vdekjes së tij, edhe kesaj radhe u kujtua me këngë dhe vargje të shkruara nga poetët dhe rapsodët e kësaj treve, ku kënga për Nik Mrnacaj me tekst të Gjovalin Lumës, muzika Pllumb Naçaj, kënduar nga Luigj Tinaj dhe Ylli Sufaj, hapi programin e kësaj shoqërie kulturore.

Më pas programi i tyre vazhdojë me “Këngën e Madhe ne Bjeshket e Kuqe”, të cilën e kenduan Luigj Tinaj, Pllumb Nacaj, Ylli Sufaj dhe recituar nga Sebastian Tinaj. Vallja e Logut të Bukur, e cila hidhet neper breza, nga banoret e kesaj treve, u luajt ne çifteli nga instrumentistët Lek Lumaj, Anton Peraj dhe Emanuel Hysaj, ndërsa kërcyen para pjesmarrësave valltarët e këtij grupi, Gjok Rexhaj – Vera Preldakaj, Sebastian Tinaj – Kristina Tinaj, Zef Pllumbaj – Laura Pllumbaj, Denis Vukaj – Alexandra Hysaj, Klement e Artoneta Bujaj.

Ndërkohë, që motër e vëlla, nga ky grup Antoneta e Klement Buja u shpërblyen me duartrokitje për vallet e bukura, shoqeruar nga një duet fëmijësh të cilët kënduan e kërcyen se bashku, mjaft bukur me grupin e fëmijëve.

Kjo veprimtari në përkujtim të 26 vjetorit të vdekjes së Nikë Mrnaçajt, mbyll nga drejtuesit e saj Sokol Smajlaj dhe Valbona Preldakaj, me një faleminderim për të gjithë pjesëmarrsit, nga SH.K.A. Kelmendi si dhe mbarë familja Mrrnacaj.

Manifestimi përkujtimor në nderim të Nikë Mrnaçajt, u përshëndetet, edhe me falenderimet e perzemrta, dhe një mirënjohje e respekt të thellë, në emër të gjithë pjestarëve të familjes, Mrnaçaj, babait Marash Mrnaçaj, e nanës Mrija, me fëmijë, Pjeter Mrnaçaj, me familje, familja e Nikoll Marnaçaj, e cila ka kaluar ferrin e vujtjeve nën regjimin e Enver Hoxhës, drejtuar fillimisht zyrës së Prefektit te Qarkut, Westchester, dhe personalisht kryetarit të saj zotit Rob Astorino, dhe të gjithë pjesëmarresve në këtë përkujtimore – duke kujtuar Ditën e Lirisë Shqiptare – në Yonkers New York.

Nik Mrnaçaj nje anti-komunist i vendosur…..!
—- I biri i Marashit, dhe Mrise Nik Mrnaçaj(Nick Mrnacaj), humbi jeten me 22 Janar, te vitit 1990, ne moshen 31 vjeçare. Vdekja ndodhi ne nje aksidenet automobilistik, ne rrugen maxhistrale qe lidh Nju Jorkun me Nju Xhersin. I ndjeri po kthehej ne shtepine e tij ne Yonkers – Nju Jork, s’bashku me nje bashkekombasin e vet, pasi kishte marre nje dite me pare, pjese ne nje demostrate, kunder regjimit komuniste te Tiranes ( vizites ne SHBA te presidentit te fundit komunist Ramiz Alise), i cili po merrte goditjet e fundit dhe po gerrmisej me veshtersi, si vendi i fundit nga ish vendet e kampit te Europes Juglindore.

—- Nga ky aksident anti komunisti i oreve te para ne diaspore Nik Marnaçaj – i biri i nje familje, patriote dhe kundershtare e vendosur e atij regjimi, humbi jeten, duke mbetur i vdekur ne vend. Ngjarja tragjike u percoll me hidherim te madh, sa qe edhe shtypi amerikan, shkroi, per kete ngjarje tragjike. Shtypi, i asaj kohe ne Amerike, shkruante” Nika, ishte njeri i demostratave anti qeveritare ndaj qeverive komuniste, si asaj te Tiranes e Beogradit. Ai gjendej kudo ku e kerkonte patriotizmi, atdhedashuria, liria demokracia, dhe lumturia e popullit shqiptare, ne te gjitha trojet etnike, deri sa u be fli. Ai, u nise kesaj rradhe me 20 shok te tjer, per t’u mos kthyer me, per te marre pjese ne nje demostrate anti-komuniste, qe i drejtohej at’here kundra Qeverise se Tiranes, e cila ne ate kohe udhihiqej nga Ramiz Alia.

— Ne shenje respekti per Niken, para zyres se bashkesis ne White Plains – Nju Jork, ne maj 1990 u ngrite per here te pare, flamuri shqiptare ne shtizen e Bashkise. Kjo ceremoni tash eshte bere e perviteshme, e shoqeruar me fjalime te rastit. Ajo vitet e fundit zhvillohet ne nje nga parqet kombetare, te bashkise se qytetit, ne shenje respekti e perkujtimi per “Heroin e Demokracise” Nik Mrnaçaj.

Qe nga viti 1991 shefi egzekutive – Prefekti i Zones Westcheter, e ka shpallur kete dite me vendim zyrtar “Dita e Lirise” dhe familjes çdo pervjetor i jepet nje proklamat. Ne çdo pervjetor perveç pjestareve te familjes e bashkeatdhetarve te tjere, marrin pjese edhe zyrtaret amerikane, perfaqesues te larte te institucioneve te kesaj zone. Televizonet dhe gazetat lokale.

Shkolla e Mesme ne Tamar – Kelmed(Malesia e mbi Shkodres) mban emrin “Nik Mernaçaj”

— Zyrtaret amerikane Nik Mrnaçajn, e kane quajtur” Heroi shqiptar, qe vdiq per lirine e vendit te tij te lindjes – ne vendin kampion te Lirise”. Ne Nju Jork ku ndodhet edhe “Statuja e Lirise” – “Statue of Liberty”. Ndersa, bashkekombasit e quajne “Deshmori i pare i Mergates shqiptare, ne lufte kundra komunizimit”. Dhe Shqiperia e lire dhe demokratike, me 1993, i akordoi me vendim te posaçem nga ish Presidenti i pare demokrat, dr. Sali Berisha, medaljen “Martiri i Demokracise” me morivacionin. :” Luftoi gjithe jeten ne mergim kunder ideologjise komuniste me flamurin e luftes per liri e demokraci”. Nje shkolle femijesh te ciklit te mesem ne Tamar – Kelmed(Malesia e mbi Shkodres) ka marre emrin e tij dhe quhet Shkolla e Mesme “Nik Mrnaçaj”

Ne Shqiperi, nje nder vendet me te egra te regjimeve komuniste ne Europen Jug-Lindore, kurrsesi, edhe sot, 25 vjet mbas renies se komunizmit, trashegimtare politike, te PPSH-se, ose njerez qe ishin ne poste ne kohen e diktatures, nuk kan kurajon as moralin jo vetem t’i denojne krimet e komunizmit, kryer per me shume se gjysme shekulli diktature ose t’u kerkojne falje viktimave. Dhe as qe t’i kujtojne ata ndonjeher me ndonje perkujtimore, si ajo e ngritur ne Uashington – Memorialit per Viktimat e Komunizmit.

Ndersa, ketu ne SHBA, në Nju Jork, prefektura e Uestçeterit(Westchester), kane si simbol anti komunistin shqiptaro – amerikan Nik Mrenaçajn, duke e quajtur ate dhe ” Heroi shqiptar, qe vdiq per lirine e vendit te tij te lindjes”. Kjo prefekture, ku ai ka jetuar ne zonen e Nju Jorkut, ka nje dite perkujtimore dedikuar “Dites se lirise shqiptare -Nik Mrnaçj.” Me kete rast, ne shtizen e bashkise se ketij qyteti flamuri shqiptar valvitet perkrah flamurit amerikan dhe kryetari i prefektures jep nje Proklamate. Bashkekombasit(atdhetaret, patriotet, demokratet, miq shok dhe anetarë te familjes) e kujtojne kete dite, duke quajtur ate “Deshmori i pare i Mergates shqiptare ne lufte kundra komunizimit”. Çdo vit ne javen e fundit te muajit prill, ne Nju Jork – (Kensico Dam – Valhalla, Westcheter), kujtohet shqiptaro amerikani, Nik Mrnaçaj.

Fëmija i lumtur Edi Rama

May 5, 2016 by dgreca

Nga Ilir Levonja/Florida/

Një nga fëmijët më të lumtur të Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë, është momentalisht Kryeministri Edi Rama. Nga dje e sot gëzon duke duartrokitur demaskimin e ca pallateve, ku sipas tij i kanë bërë në kundërshtim me ligjin, ca njerëz nga qeveria e mëparshme. Reforma në drejtësi të cilën e filloi me shpatë të madhe nga viti i kaluar. Nisur me ato përfoljet mes tij dhe Bashës. Ku njëri do të dorëzonte Berishën dhe tjetri Metën. Në fakt dështoi me një rend të rregullt javor a mujor. Duke u paraqitur me duart në xhepa në zyrën e kryetarit të Kuvendit, sa herë që prishej humori i Ilirit. Nga ana tjetër fluturoi për pranimin e Kosovës në UEFA. Ashtu sikur edhe për heqjen e vizave për qytetarët e saj. Madje e mbyll me stilin e gangos nga Tirona…, ”Më në fund BE-ja po çlirohet nga një turp!” Këto gjithmonë sipas statuteve të tia në Twitter.
1) Pallateve vërju tritolin. Ia ke marrë dorën. Ti je mjeshtri i hedhjes së lekut në erë. Je mjeshtri i varrosjes së traditës. I furçisjes së fasadave me ngjyra deri nga tropiku. Pavarsisht se jetojmë në Mesdhe. Se, kemi apo jo ato avazet tona. Por këto nuk kanë asnjë rëndësi.
Vërju tritolin… Nuk ke pse na ankohesh neve. I ke të gjitha. Një milion e ca vota ndaj tu dhanë. Ke edhe gurin edhe arrën.
2) Reforma nuk ia vlen të diskutohet më. Eshtë si shumë etapa të tjera të vendit. Të cilat janë faqja jonë e zezë. Një reformë që po bëhet me dhunë nga jashtë. Për shkak të absurdit shqiptar ku të gjithë kanë të drejtë. Dhe më shumë nga të gjithë, ky kryemëndjemadhi që mbeti duke u folur njerëzve vetëm për gjynahet dhe mëkatet e atyre që ikën. Edhe pse projektet e tia vazhdojnë të kontestohen fort. Dhe ai bën humor duke kujtuar forcën e Ahmet Zogut në ndërtimin e Tiranës. Megjithëse deri sot nuk është dëgjuar ndonjëherë të flitet për protestë urbane të asaj kohe. Dhe krejt si një fëmijë i lumtur harron se në edukatën qeverisëse të vendeve në Perëndim. Kur ka ngërç, kur ka zvarritje dhe dogma propogande, topi është në fushën e qeveriut. Pra tek ty. Jo tek opozita…
3)Vërtet lajm i madh ky i pranimit të Kosovës. Gëzuam të gjithë dhe me të drejtë pamë edhe lot. Mbi të gjitha shqiptarët e Kosovës. Nuk ma nxë goja të them kosovarët. Jam shqiptarë e u vranë për lirinë e tyre. U vranë për flamurin kuq e zi.
Sa për ty e sojin tënd…, që pas qeverisë së Vlorës. Ose dyshes Ismail Bej Vlora dhe Isa Boletini. Soji e sorollopi shqiptar i qeveriut. E pati mëndjen tek karrika se sa tek Kosova. Më shumë bën për Kosovën kuislingët, me italianë e gjermanë se sa soji ynë që rrahim gjoksin. Ne edhe ato që arratiseshin, e vinin në vendin amë. Në tokën e premtuar…, i ngordhnim në dru. I kthenim mbrapsht si agjentë të UDB-ës etj. Ose, i çmendnim nga trutë e kokës. Pra është e gjitha një histori e dështuar me kokluzion që shqiptarët jetojnë sot në pesë shtete. Por le të shikojmë edhe anën e mbrapsht të këtij lajmi. Duam apo nuk duam ne, tani më, kemi për kokë edhe një mëkat ndaj Kombit. Çfarë bënë ata djem kuqezi, që bredhin me top stadiumeve të botës. E dhjeu era e fatit shqiptar. Ajo erë e mbrujtur me patriotizmin e rremë. Pasi për gjithçka e shumë gjëra mund të na nevojiteshin ne shqiptarëve. Veç jo dy kombëtare… Boll ishte njëra, foleja që na mblidhte. Të paktën në atë ballkon karshi ajrit, ishim bashkë. Rrinim bashkë. Dhe këndonim bashkë. Për të tjerat, e Zotit u bëftë.
Le të shpresojmë se ky nuk është një mëkat i madh. Edhe pse tingëllon si një fitore me shije të çuditshme.
4)Kjo puna e vizave me të drejtë u vjen për shtat qejfit tuaj. Edhe Isës atje në Prishtinë. Këto njëzetë e katër orë, rrjetet po buçasin edhe për Lloton amerikane. I pe barrelat, ato shkallët lëvizëse në shërbejnë aeroporteve për të hipur e zbritur njerëzit. Janë plot. I kanë mbushur Webet. Janë pamje me shqiptarët që presin me sytë në hava se mos ulet ndonjë fluturak tek shkallarja e tyre. Por unë nuk flas dot se, më grijnë e-mail-et duke më thënë. Ia hodhe për vete ti, ike ti. Po tani çfarë ke me ne?
Thua se fjala ime e ndërpreu këtë eksodin nga vendi . Thua se fjala ime është marrëzia. Edhe pse veç saj, asgjë nuk kam në dorë. Çelsat e gjithçka tjetër i ke ti. Dhe misrin me kokrra ti e ndan. Unë u fal veç zemrën. Atë kam. Dhe më dhimbesn kur i shoh. Eshtë e gjitha një marri shqiptare, që nuk do më vendin e saj. Kjo fal sojit e sorollopit tënd. Dhe ti i thua Europës turp. Kur turpi është i sojit tënd. I sojit tënd prej shekujsh që na kanë degdisur, nga Oqeania e largët, deri në Alaskë sipër. Nga Zelanda e Re, deri poshtë në Patagonian e Jugut. Një revolucion i ikjes shoqërore, si pasojë e paaftësisë pra të sojit tënd. Dhe ti thua turp i BE-es.
Çfarë mirënjohje shqiptare? Çfarë mirënjohje karshi eksodit të 1468-ës. Karshi eksodeve para dhe pas luftrave. Edukimit dhe arsimimit të intiligjencës. Eksodeve të post diktaturës. Atyre anijeve përplot që edhe sot na bëjnë me turp.
Turp Europës edhe Botës?!
Mjaft! Na kanë bërë njerëz, qytetarë.
Na kanë dhënë të drejtën e votës. Na besojnë.
Na kanë dhënë gjakun e tyre. Na kanë mbushur me dashuri.
Na kanë futur në shtëpi etj. Dhe ti u thua turp.
Po turpi jot more zotëri, cili është?