Archives for June 2017

75-VJETORI I VOA-s: SHUMË VITE – SHUMË TREGIME E HISTORI

June 15, 2017 by dgreca

1-Frank-shkreli-2-300x183-1

Nga Frank Shkreli*/

Ky vit shënon 75-vjetorin e themelimit të Zërit të Amerikës. Nja shtatë javë pasi Shtetet e Bashkuara hynë në Luftën e dytë Botërore, për herë të parë, më 1 shkurt, 1942 u transmetua një program prej 15-minutash nga një studio e vogël në Nju Jork, drejtuar Gjermanisë. Programi i parë i VOA-s filloi me fjalët e folësit Uilliam Hejl: Po ju sjellim zërat nga Amerika. Sot dhe çdo ditë prej sodit, ne do t’ju flasim për Amerikën dhe për luftën. Lajmet mund të jenë të mira për ne. Ose lajmet mund të jenë të këqia. Por ne do t’ju themi të vërtetën.” Ndërkaq, ç’prej vitit 1976, këto fjalë janë mishëruar në Kartën e Zërit të Amerikës, në dokumentin që sipas ligjit, Zëri i Amerikës, duhet të vazhdojë të, “Shërbejë si burim i besueshëm dhe i mirë informuar lajmesh”. Për më tepër, ky ligj detyron VOA-n që trasmetimet e sajë duhet të jenë, “të sakta, objektive dhe gjithpërfshirëse”. Drejtoresha aktuale e Zërit të Amerikës, Amanda Bennett është shprehur se, “Janë bërë 75 vjetë ç’prej kohës që kemi filluar të transmetojmë lajme dhe informacione objektive dhe se puna që jemi duke bërë tani është më e rëndësishme se kurrë më parë.”Brenda një kohe të shkurtë, pas transmetimit të parë shkurtin e vitit 1942, me mbarimin e Luftës së Dytë Botërore, Zëri i Amerikës kishte filluar transmetimet radiofonike në 40-gjuhë të huaja, përfshirë edhe gjuhën shqipe.

1 robert Bauer Ne Foto: Robert Bauer, folësi i emisionit të parë gjermanisht në VOA, drejtuar Gjermanisë gjatë Luftës së Dytë Botërore/

Në një njoftim të shpërndarë për medien ditët e fundit, Zyra e VOA-s për informimin e publikut thotë se, me rastin e 75-vjetorit të themelimit të Zërit të Amerikës, ky ent mediatik botëror vazhdon të marrë urime nga personalitete politike amerikane dhe ndërkombëtare, si dhe nga personalitete të tjera nga të gjtiha anët e botës. Në këtë njoftim për publikun, pasqyrohen urimet nga ish-presidenti amerikan Xhimi Karter dhe ish-presidenti Xhorxh W Bush.

Presidenti i 39-të i Shteteve të Bashkuara, demokrati Xhimi Karter citohet të ketë thënë në urimin dërguar VOA’s se, “Ne e dijmë se transmetimet e Zërit të Amerikës kanë qenë dhe janë burim inkurajimi për gjenerata të tëra të mbrojtësve të të drejtave të njeriut anë e mbanë botës. Unë jam krenar që ky ent mediatik i Shteteve të Bashkuara u kushton vëmendje dhe u jep një zë që nuk e kanë popujt e shtypur dhe të margjinalizuar kudo në botë.” Në njoftimin e VOA’s thuhet gjithashtu se Presidenti Karter, në mesazhin e tij të urimit, e cilësoi Zërin e Amerikës si, “Një model i një shtypi të fuqishëm, të lirë e të pavarur”.

Ndërsa Presidenti i 43-të i Shteteve të Bashkuara, republikani Xhorxh W. Bush, në urimin e tij dërguar VOA’s në 75-vjetorin e themelimit, shprehu respektin e tij ndaj dëgjuesve të Zërit të Amerikës, anë e mbanë botës, të cilët sipas tij, gjatë viteve kanë rrezikuar shumë për të dëgjuar “zërin e lirë” të VOA-s, një zë, që shtoi ai, i është përgjigjur dëshirës së çdo zemre të njeriut për të jetuar në liri. Presidenti Bush, në mesazhin e tij, e ka vlerësuar Zërin e Amerikës si, “Një zë realist për paqë. Jo në zë idealist i pa shpresë”. Kam folur shumë me udhëheqës të ndryshëm botërorë gjatë mandatit tim, tha ai, duke shtuar se në takimet me ta u ka “Kujtuar atyre rëndësinë e rolit që luan shtypi i lirë, si një prej gurthemeleve”, të demokracisë. Ish-presidenti amerikan Bush ka nënvijuar me këtë rast se, “Liria nuk është një e drejtë amerikane, as nuk është një ide amerikane. Liria është një ide universale dhe Zëri i Amerikës është pjesë e këtij nocioni… Zëri i Amerikës na kujton këtë universalitet të lirisë”, është shprehur Presidenti Xhorxh Bush, në urimin e tij dërguar VOA-s kohët e fundit, në kujtim të 75-vjetorit të themelimit.

Ndërkaq, VOA njofton se më heret, ndër personalitete të tjera të larta botërore, i kishte ardhur një mesazh urimi nga ish-Sekretari i Përgjithshëm i Kombeve të Bashkuara, Z. Ban Ki Mun, në të cilin ai kujton kohën kur kishte filluar në rini, të mësonte anglisht, duke dëgjuar Zërin e Amerikës. Në atë kohë, tha ai, kishte pak radio aparate në Kore, që është vendlindja e tij, por tha se gjithnjë mban mend hapjen e programit: “Ju flet Zëri i Amerikës! Është shpresa e shumë njerëzve anë e mbanë botës”, theksoi ish-Sekretari i Përgjithshëm i Organizatës së Kombeve të Bashkuara, duke shtuar se VOA për ‘të, “Ishte një burim i mirë dhe i besueshëm lajmesh ndërkombëtare”.

Ashtu si gjatë 75-viteve të ekzistencës së tij, me të njëjtin përkushtim ndaj së vërtetës dhe besueshmërisë në emisionet e tij, Zëri i Amerikës edhe sot vazhdon transmetimet në shumë gjuhë të huaja, përfshirë gjuhën shqipe, ndërkohë që korrespondentët e VOA’s vazhdojnë të raportojnë nga të gjitha anët e botës, përfshirë trojet shqiptare në Ballkan. Sipas VOA’s, në këtë 75-vjetor, ky ent ndërkombëtar mediatik me qëndër në Uashington – përveç emisoneve të drejtë për drejta — transmeton lajme dhe informacion nepërmjet 2500 radio dhe TV stacioneve anë e mbanë botës, ndërkohë që komunikon me audienca edhe nepërmjet medias shoqërore, siç është faqja fejsbuk dhe platforma të tjera. VOA me të drejtë mburret, se bazuar në të dhënat e vitit të kaluar, gëzon një audiencë javore prej 236 milionë vetash, në të gjitha platformat e shpërndarjes së lajmeve, anë e mbanë botës.

Nuk mund të mos përmend faktin se pjesë e kësaj historie të famëshme 75-vjeçare e këtij enti të njohur ndërkombëtar lajmesh e informacioni ka qenë dhe vazhdon të jetë edhe Zëri i Amerikës në gjuhën shqipe, pjesë e Drejtorisë së VOA-s për Euro-Azinë, nën drejtimin e Dr. Elez Biberajt. Në raportin e fundit të Drejtorisë të Zërit të Amerikës për Euro-Azinë, thuhet se programet e Zërit të Amerikës në gjuhën shqipe, “Tërheqin dhe influencojnë më shumë njerëz se çdo transmetues tjetër ndërkombëtar lajmesh në Shqipëri, në Kosovë dhe në trojet shqiptare në Maqedoni, Serbi e Mal të Zi.” Ky fakt vërtetohet edhe nga raporti i agjencisë ndërkombëtare të anketimeve, “Gallup World Poll National Survey” për vitin 2016, në të cilin thuhet se VOA shqip llogaritet të ketë në Shqipëri një audiencë prej 60.5 për qind e të rriturve, në javë dhe 64 për qind e të rriturve në Republikën e Kosovës. Këto të dhëna, sipas VOA-s, janë më të larta për të dy shtetet shqiptare, në krahasim me ato të vitit 2015. Në raport thuhet gjithashtu se 4 nga 5 shikues në Shqipëri, të programit televiziv të VOA-s shqip, e vlerësojnë këtë emision si “shumë të besueshëm”.

Në të vërtetë, ky fenomen është tepër i rrallë në fushën e transmetimeve ndërkombëtare – ndoshta i pa precedencë — kur një program lajmesh e informacioni nga jashtë, siç është Zëri i Amerikës në gjuhën shqipe, të tërheqë një përqindje kaq të madhe të shikuesve, në të gjitha trojet shqiptare.

Për aq sa ky fakt është një vlerësim i meritueshëm i punës që Shërbimi Shqip i VOA-s ka bërë gjatë këtyre 75-viteve për mirë-informimin e shqiptarëve kudo — shpesh herë nën rrethana të vështira – aq më tepër kam drojë se është një tregues i dhëmbshëm i gjëndjes dhe i mjedisit jo të mirë në të cilin vepron media, si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë. Ente që merren me mbrojtjen e lirisë së shtypit në botë, siç është organizata “Freedom House”, e kanë karakterizuar median në Shqipëri dhe në Kosovë si “gjysëm të lirë”, dhe subjekt kontrolli dhe influence nga partitë politike dhe nga interesa të tjera biznesi. Sipas ekspertëve, mungesa e një medias vërtetë të lirë, objektive dhe të besueshme në Shqipëri dhe në Kosovë, pasqyron edhe arsyet e vështirsive të këtij tranzicioni të stërgjatur, me të cilin është përballur shoqëria shqiptare, nga komunizmi gjysëm shekullor në një demokraci vërtetë funksionale. Besoj se kjo është edhe arsyeja kryesore që Zëri i Amerikës, madje edhe 75-vjetë pas themelimit të tij, vazhdon të jetë kaq popullor dhe të luaj gjithnjë një rol kryesor në hapësirën mediatike shqiptare, 27-vjetë pas shëmbjes së komunizmit.

*Autori ka shërbyer në detyra të ndryshme të Zërit të Amerikës gjatë një kariere 30-vjeçare, përfshirë shef i Shërbimit Shqip dhe drejtor i VOA-s për Europën.

“BIJTË E SHQIPES” NË FILADELFIA FESTUAN 15 VJETORIN

June 15, 2017 by dgreca

NGA VLASH FILI/

“Shoqata “Bijtë e Shqipes”, e krijuar në Shkurt të vitit 2002, me 20 anëtarët e parë të saj, festoi ditën e Dielë më 11 Qershor 2017 15 vjetorin e “lindjes”, kur në gjirin e saj janë të anëtarësuar dhe punojnë për Komunitetin Shqiptar në Filadelfia disa qindra anëtar.

Këshilli drejtues i shoqatës kishte programuar që këtë 15 vjetor ta festonte me një mbasdite celebruse por edhe argëtuese në lokalin e bukur “Falls Manor Catering & Special Events” në adresën: 4010 Neë Falls Rd. – Bristol Toënship, PA 19007.

Ishin marrë masat, të programuara qysh më parë, si për anën dekorative të mjedisit ashtu edhe për përmbajtjen e kësaj feste, për të cilat janë kujdesur të gjithë anëtarët e këshillit drejtues, e në veçanti, z. Bujar Gjoka, n/kryetar i parë i shoqatës, Z. Haki Çollaku dhe Z. Dritan Matraku, n/kryetar i dytë i shoqatës.

Merrnin pjesë anëtarët e parë që krujuan shoqatën, anëtarë të tjerë të shoqatës, nxënës e mësues të shkollës shqipe “Gjuha Jonë”, dashamirës të shoqatës, si dhe miq e të ftuar nga Harrisburgu, kryeqendra e shtetit të Pensilvanisë, Ëashingtoni dhe Nju Jorku: z. Jovencio Gonzales, Special Asistant i z. Mike Stack, Leutenant Governor, znj. Filoreta Luli Faber, Ambasadore e Republikës së Shqipërisë në Ëashington DC, Prof. Dr. Skënder Kodra, Kryetar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve Shqiptaro-Amerikane në Nju Jork me gjithë bashkëshorten, z. Adnan Mehmeti, president i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptare – Amerikane me qendër në Nju Jork, së bashku me poetin Mëhill Velaj, anëtarë dhe activist i kësaj shoqate, së bashku me bashkëshortet.

          Qysh në hyrje të lokalit apo edhe brenda tij, binin në sy, një flamur i madh shqiptar, dy stenda të mëdha me foto nga jeta 15 vjeçare e shoqatës, si dhe banderola të ndryshme të cilat ishin përgatitur me kujdes dhe vendosur në vende që binin në sy menjëherë.
          Festën e hapën dy drejtueset, dy bukuroshe, anëtare të shoqatës, znjsh. Erblina Koka dhe znj. Lorena Sako, për të cilat dhuhet thënë se, gjatë gjithë festimit e drejtuan atë si të ishin dy profesioniste me përvojë.

    Mbasi përshëndeti pjesëmarrësit dhe iu uroj atyre mirësearrdhjen dhe festim sa më të gëzushëm, prezantoi të gjithë miqtë e ftuar, që nderuan këtë festim me praninë e tyre, znjsh. Lorena Sako ia dha fjalën z. Tajar Domi, kryetar aktual i shoqatës, i cili në fjalën e tij përshëndetëse, midis të tjerave tha: “Shoqata atdhetare-kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia, hodhi hapat e para të saj 15 vite më parë, më 24 Shkurt2002, si nismë e një grupi atdhetarësh e intelektualësh shqiptar, të cilëve në vitet që do të pasonin iu bashkuan disa qindra bashkatdhetarë të tjerë, me banim në Filadelfia e qytetet e tjera të Amerikës, në Kanada e disa shtete te Europës, si dhe në atdheun tonë mëmë, në Shqipëri. Kështu ajo erdhi duke u rritur e mbështetur çdo vit e më shumë, duke u organizuar çdo vit e më mirë e duke shtuar veprimtaritë e saj vit pas viti gjithnjë e më cilësisht……… Tashmë shoqata “Bijtë e Shqipes” nuk është vetëm një emër i bukur, por ajo një organizëm në funksion të komunitetit tonë këtu në Filadelfia, që nëpërmjet punës së madhe gjatë gjithë këtyre viteve, është bërë e njohur në të gjithë diasporën shqiptare. Vetëm në vitin 2016, u organizuan gjithsej 38 veprimtari të ndryshme, një numër që do ta kishte zili çdo institucion shtetëror në Shqipëri e Kosovë, që nga ekskursionet në Ëashington DC e vizitat e ambasadave të Shqipërisë e Kosovës me mbi 120 veta, në Nju Jork e vizita tek Statuja e Lirisë, e deri tek veprimtaritë në Atdhe si ajo e zhvilluar në bashkëpunim me Ministrinë e Mbrojtjes, në Farkë të Tiranës, apo ndihma financiare e dhënë për të përmbyturit në Shkodër, për shtëpinë e fëmijve jetimë në Tiranë e Vlorë, për shoqatën e paraplegjikëve në Përmet, për grupin e fëmijve autik në Paskuqan të Tiranës, etj. etj.………. Bashkatdhetarët tanë po konkurojnë denjësisht në sektor të ndryshëm të punës, të shkencës e të bisnesit, ndersa në çdo hap i shoqëron krenaria e origjinës dhe nuk harrojnë te thonë … : “ Kuq e zi janë ngjyrat tona,/ Mes flamurit jeton shqiponja,/ Kokën lart e shumë krenar,/I themi botës që jemi shqiptar”.
            Ai e mbylli ligjëratën e tij me fjalët: “Le të gëzojmë së bashku, në këtë drekë festive ku shpresojmë se muzika dhe gjithçka tjetër do të na sjellin kënaqësinë e këtyre orëve që do të kalojmë me njëri-tjetrin, duke uruar “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia, festofsh edhe shumë përvjetor të tillë të suksesshëm me kontribute të tilla atdhetarie.”
            Pastaj znjsh. Lorena i drejtoi atij një pyetje: “ Z. Tajar, çfarë do të veçoni nga jeta e shoqatës gjatë këtyre vitëve që ju jeni në drejtimin e saj.
            Dhe ky fillim ceremonial, ishte programuar me pyetje dhe përgjigje për të gjithë anëtarët e këshillit drejtues. Ajo thirri në krye të sallës, me radhë, sekretarin e shoqatës, Z. Llazar Vero, ish kryetar i dytë i shoqatës, z. Bujar Gjoka, n/kryetar i parë, z. Sadik Elshani, ish kryetar i katër, z. Dritan Matraku, z/kryetar i dytë, dhe anëtarët e tjerë të këshillit drejtues, z. Bashkim Bërdufi e znj. Suela Teme, si dhe anëtarët më të rinj të këshillit drejtues, z. Haki Çollaku dhe z. Sokol Hasa. Iu drejtonte atyre nga një pyetje që përgjigjet e të gjithëve së bashku, nxorën në dukje punën e madhe të bërë nga shoqata në këto 15 vite.
            Duhet thënë këtu se në këtë festim mungonin, për arsye objektive, z. George Ziu, ish kryetar i parë i shoqatës, z. Petrit Zanaj, ish kryetar i tretë i shoqatës dhe z. Bujar Çela, anëtar i këshillit drejtues.
            Mbas intervistave që thamë më sipër, drejtuesja e programit përmendi emrat e znj. Elvira Budo, znj. Suzana Vangjeli, znj. Frida Sulo, znjsh. Orela Suku dhe znjsh. Erblina Koka, që kanë dhënë ndihmën e tyre, në vite, si anëtare të këshillit drejtues.
            Në fund ajo iu drejtua sallës: “Kam lindur në Shqipëri, jam larguar prej andej e vogël e jam rritur në Greqi, kurse tani banoj në Filadelfia. Nuk oheshin duke uruar organizatorët për këtë ngjarje të organizuar në shkallën më të arrirë. Po ashtu nuk munguan edhe urimet për jubileun e ardhshëm, 20 vjetorin e shoqatës. Edhe organizatorët uronin dhe shprehnin njëri-tjetrit kënaqësinë që u fali ky feste di e flas mirë gjuhën shqipe?” Gjith salla u përgjegj me një “Po” të gjatë.
            Pastaj radha iu la muzikantëve, këngëve e valleve. Këngëtarët Kujtim Shehu dhe Anilda Jaupllari, të shoqëruar nga instrumentistët Ilmi Kacani dhe Fil Avdia, me atë ambjent të gëzushëm që krijuan, i dhanë festës ceremoniale, bukurinë muzikore dhe gjallërinë e valleve, gjatë gjithë festimit. E gjithë festa e këtij 15 vjetori, ishte programuar më së miri dhe e ndërthurur me intervista të ndryshme, me përshëndetje, shpërndarje vlerësime dhe këngë e valle.
            Mbas një momenti muzikor, u ftua, nga znjsh. Erblina Koka, z. Juvenicio Gonzales, i cili përshëndeti në emrin e Lieutenant Governor, z. Mike Stack dhe i dorëzoi z. Tajar Domi, përshëndetjen speciale, të firmosur nga z. Mike Stack, shoqëruar me një foto të tavolinës së punës së tij.
            Mbas z. Gonzales, mikrofoni iu dha znj. Filoreta Luli Faber, e cila, falenderoi organizatorët e festimit për ftesën që iu bë, shpreu kënaqësinë që u bë pjesë e këtij festimi dhe vlerësoi punën e madhe që bënë shoqata “Bijtë e Shqipes”. Shumë kuptimplot ishte një nënteks i shkurtër i saj: “……Më keni vënë në “sher” me shoqatat e tjera, mbasi kam ardhur më shpesh te ju dhe më pak tek ata……….”.
            Mbas përshëndetjes së znj Filoreta Luli Faber, sekretari i shoqatës, i dorëzoi asaj, vlërësimin “Miku i Shoqatës”, dhënë me vendim të këshillit drejtues. Po ashtu, i njëjti vlerësim iu dha edhe znj. Vlora Citaku (në mungesë), Ambasadore e Republikës së Kosovës në Ëashington DC.
            Një mjedis të gëzuar, krijoi grupi i fëmijëve të shkollës shqipe “Gjuha Jonë”, që me një program artistik të shkurtër, por mjaft cilësor, nën drejtimin e mjeshtrit Hamdi Gjana, përshëndeti shoqatën në jubileun e saj të 15-të.
            Në vazhdim, mikrofoni kaloi për Prof. Dr. Skënder Kodra, kryetar i Akademisë së Shkencave dhe Arteve Shqiptaro-Amerikanë në Nju Jork, i cili solli përshëndetjen e akademisë që ai drejton. Ai theksoi bashkëpunimin e mirë të shoqatës dhe akademisë, vlerësoi lart punën e shoqatës “Bijtë e Shqipes” dhe prezantoi “Aëard Certificate”, për shoqatën si edhe i dha z. Llazar Vero një certifikatë të tillë.
               Përshëndetje kishin dërguar edhe Dr. Adem Harxhi, anëtar i kryesisë së Akademisë së Shkencave dhe Arteve në Nju Jork, znj. Teuta Sahatçiu, Konsulle e Përgjithshme e Republikës së Kosovës në Nju Jork si dhe z. Bedri Buzi, anëtar i vjetër i shoqatës, me banim në Tiranë.
            Përsëri muzikë, këngë e valle. Në vazhdim, në një çast të shkurtër, u ftua pranë mikrofonit, miku jonë më i afërt, dhuruesi i shumës me të cilën u ble godina e Qendrës Kulturore, z. Benjamin Risilia, të cilit iu dorëzua vlerësimi “Njeriu i vitit 2017”. “Pas dhurimit të $ 64,000 për blerjen e godinës së shoqatës, ai vazhdimisht, edhe gjatë vitit 2017, ka punuar për organizimin e një fushate financiare, për blerjen e një mjedisi më të madh, për Komunitetin Shqiptar në Filadelfia”- ishte motivacioni i vlerësimit që iu dorëzua z. Benjamin Risilia, i cili, mbasi falenderoi për vlerësimin e dhënë theksoi se nuk do pushoi së ndihmuari shoqatën me të gjitha mundësitë dhe rrugët e tjera të mundëshme.
            Në vazhdim grupi muzikor vazhdoi të plotësoi më së miri “shijet” e pjesëmarësve.
            Përsëri një i ftuar tjetër. Këtë radhë z. Adnan Mehmeti, President i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikan me qendër në Nju Jork. Ai shprehu i kënaqur që merrte pjesë, si i ftuar, në këtë festim dhe vlerësoi lartë punën e shoqatës. Në përfundim ai i dhuroi një pllakatë të shoqatës, president i së cilës ai është, me urimin për 15 vjetorin e shoqatës “Bijtë e Shqipes”, si dhe dhuroi dy numëra të revistës “Pena” organ i shoqatës së shkrimtarëve, të shoqëruara me librin e vet me titull: “Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikan – Aktivitete dhe Krijimtari”, botuar në vitin 2016.
            Më pas, sekretari i shoqatës, shpërndau disa vlerësime, me vendim të këshillit drejtues të shoqatës, për këtë 15 vjetor. U vlerësuan me “Nderi i Komunitetit” znj. Silvana Çumani, mjeke dentiste, z. Mexhit Koboci, bisnesmen; me “Anëtar i dalluar të shoqatës” z. Abedin Teme, anëtar i vjetër i shoqatës; me “Pishtar i gjuhës shqipe” znj. Lindita Hysko, mësuese; me “Certifikatë Mirënjohje”, Edmond Ismailati, anëtar i vjetër i shoqatës me banim në Nju Jork, znj. Suela Teme, znj. Frida Sulo, z. Kalosh Kupa dhe z. Ahmet Shabani. Disa ditë më parë, gjatë muajit maj, në qytetin e Vlorës, iu dorëzua nga sekretari i shoqatës “Certifikatë Mirënjohje” znj. Laureta Petoshati, anëtare e grupit nismëtar për krijimin e shoqatës, tashmë me banim në këtë qytet, kurse një ditë mbas festimit, iu dorëzua “Certifikate Mirenjohje” z. Kalosh Kupa, në vendin e tij të punës
            Përsëri me këngë e valle, me të cilat u mbyll kjo festë e gëzushme e shoqatës “Bijtë e Shqipes”.
            Gjatë gjithë festimit kameramani i shoqatës z. Florian Bezhani si dhe ai i ardhur nga Nju Jorku z. Adem Belliu filmuan, kurse kamera të shumta fotografike nëpër duart e pjesëmarrësve, fiksuan çaste të shumta të këtij festimi. Në fund u bë edhe një foto masive e pjesëmarrësve, si kujtim nga ky festim mbreslënës.
            Mjaft të kënaqur e të gëzuar, të gjithë pjesëmarrësit largim jubilar.
            Duhet përmendur që gjatë gjithë festimit pjesëmarrësit merrnin edhe librin e fundit të shoqatës me titull “Bijtë e Shqipes – 15” që plotësonte jetën e shoqatës në vijim të librit të botuar pesë vjet më parë në 10 vjetorin e shoqatës. Po ashtu u shpërndanë edhe stilolapsa me siglën e shoqatës “Bijtë e Shqipes” të përgatitur dhe sponsorizuar nga mikja e shoqatës, poetja Ilirjana Sulkuqi, me banim në Nju Jork.

Papa Françesku emëroi dom Gjergj Metën Ipeshkëv të ri të Rrëshenit – Mirditë

June 15, 2017 by dgreca

1 gjergj Meta Papa Françesku pranoi dorëheqjen e Shkëlqesisë së Tij, imzot Cristoforo Palmieri, nga detyra e qeverisjes baritore të dioqezës së Rrëshenit e njëkohësisht, emëroi ipeshkëv të ri të Rrëshenit, imzot Gjergj Metën, deri tani, vikar i përgjithshëm i kryedioqezës Tiranë-Durrës. Ja fjala pas emërimit e atij, që jemi mësuar ta ndjekim në shtyp në mbrojtje të vlerave të krishtera në shoqëri:

Përshendetja e Ipeshkëvit të zgjedhur të Rrëshenit Gjergj Meta

Shumë i Nderuar Atë Kristofor, Bariu dhe Ati i kësaj dioqeze të Rrëshenit, fjalët e para janë për ju sot në shenjë falenderimi për shërbimin dhe të mirën që keni bërë në këto vite, më parë si famullitar e më pas si Ipeshkëv i Rrëshenit. Faleminderit e Zoti të shoqëroftë në vitet në vazhdim. Kjo dioqezë do t’ju kujtojë gjithmonë me respekt dhe dashuri dhe do të keni gjithmonë një vend të veçantë në këtë dioqezë.

Një fjalë dhe një mesazh për mirditorët e mrekullueshëm dhe shumë të vuajtur. Më pranoni si njërin prej jush. Unë i njoh vuajtjet tuaja, kohën dhe shekujt që kanë rënduar mbi ju. Zoti ka dashur që unë të jem bariu juaj në një moshë të re e prandaj ju lutem, me lutjen dhe miqësinë tuaj, bëni të mundur që të jem një i krishterë i mirë bashkë me ju dhe një bari i mirë për ju.

Një fjalë për ju të dashur meshtarë e motra. Papa Françesku nuk ka zgjedhur më të mirin ndër meshtarët shqiptarë për të shërbyer në këtë dioqezë. Për këtë të jeni të sigurtë. Ka qenë për mua një “po” shumë e vështirë, shumë e vështirë! Ajo që kam është humaniteti im, brishtësia dhe vogëlsia ime. E dorëzoj në duart tuaja që do të jeni bashkëpunëtorët e mi më të afërt. Ashtu sikurse Papa Bendikti edhe unë mund të them se Zoti ka zgjedhur një punëtor të përvujtë në vreshtën e tij. Më ndihmoni të jem një vëlla për ju dhe një bari që jep jetën e tij për delet e veta.

Së bashku të vazhdojmë të çojmë e të kumtojmë gëzimin e Ungjillit në çdo familje të dioqezës, te çdo i ri e sidomos tek të varfërit dhe të mënjanuarit e kohës tonë. Kumtimi i Mbretërisë së Hyjit është detyra jonë parësore. Ta bëjmë së bashku këtë gjë pa u kursyer. Zoti ju bekoftë të gjithëve! Marie Tuci dhe shokët e saj martirë na ndihmofshin në këtë rrugëtim të ri që feja jonë të veprojë nëpërmjet dashurisë. Mediat janë fusha më e dashur e veprimit të imzot Gjergj Metës. Le ta dëgjojmë ipeshkvin e ri të dioqezës së Rrëshenit, në një intervistë të tij me Radio Vatikanin, pikërisht për mediat dhe Kishën…

Curriculum vitae e imzot Gjergj Metës

Lindi më 30.04.1976 në Durrës

1994-1995: ndjek vitin paraprak në Seminarin e kryeipeshkvisë së Barit, në Itali.

1995-2000: ndjek Seminarin Rajonal në Molfetta të Barit dhe Fakultetin Teologjik puljez.

21 prill 2001: shugurohet meshtar.

2001-2002: shërben si zv.famullitar në konkatedralen e Shën Luçisë në Durrës.

2001-2006: është anëtar i Këshillit presbiteral të dioqezës.

2002-2003: shërben si zv.famullitar në katedralen e Shën Palit në Tiranë.

2003-2006: është administrator i famullisë në katedralen e Shën Palit në Tiranë. Gjithashtu, emërohet përgjegjës kombëtar për baritorinë universitare të Konferencës Ipeshkvnore të Shqipërisë dhe të kryedioqezës së Tiranë-Durrësit.

2006-2009: merr liçencën (diplomë universitare) në degën e së drejtës kanonike në Universitetin Papnor Gregorian.

2009-2010: shërben si zv.famullitar në katedralen e Shën Palit në Tiranë. Emërohet gjykatës i Gjykatës Ndërdioqezane Shqiptare nga viti 2009.

2009-2017: bëhet pedagog i së Drejtës Kanonike në Institutin Teologjik të Shkodrës, si edhe anëtar i Këshillit Presbiteral dhe i Kolegjit të Këshilltarëve.

2009-2012: është zëdhënës i Konferencës Ipeshkvnore të Shqipërisë.

2010-2013: shërben si famullitar në kishën e Shën Gjonit Maria Vianej në Kamzë dhe si administrator i famullisë së Gramzës (Zoja Mbretëreshë) dhe të Luzit (Zoja e Ngjitur në Qiell).

2013-2016: shërben si famullitar në konkatedralen e Shën Luçisë në Durrës dhe është dekan i Dekanatit Perëndimor të kryedioqezës së Tiranë-Durrësit. Gjithashtu, është anëtar i Komisionit ipeshkvnor për liturgjinë dhe formimin e përhershëm të meshtarëve.

Dhjetor 2016 e deri tani: shërben si vikar i përgjithshëm i kryedioqezës së Tiranë-Durrësit dhe është zëdhënës i ipeshkvijve të Shqipërisë.

VENDIM DEMAJ: RIKTHIME E LARTËSIME TË TIJ

June 15, 2017 by dgreca

Nga Ramiz LUSHAJ/

1. Sigurisht, Vendim Demaj është njeri i vendimeve, sikurse e ka emrin, rrugëtimet, karierën e tij. E, një prej këtyre vendimeve është rikthimi i tij në Atdhe më 2006, prej nga Londra- metropoli i moçëm i botës për në Tiranë– tek metropoli i ri panshqiptar. Atje i operoi suksesshëm dorë e kamb’ të majtë me plagë plumbash nga Lufta e Kosovës; kreu rezultativ në dy vite Kolegjin Lewisham London, i fitoi meritueshëm dokumentat e qëndrimit në Angli, fliste mirë gjuhën planetare angleze…Atje i kishte të gjitha, përveç Atdheut të tij, Shqipërisë. Ndaj ri-erdhi shqiptarisht, ndonëse askush nuk i kishte premtue shtëpi, punë, poste. Asnjë nga këto. Të gjitha do t’i fitonte vet. Do të integrohej aktiv e cilësisht në jetën shoqërore, universitare, zyrtare, politike. Gjithkund, me të gjitha.

Shumçka do e niste nga A-ja për të shkue drejt Zh-së.

Ia nisi në fill vit 2007 specialist në drejtorinë e shërbimeve në Bashkinë e Kamzës, kaloi përgjegjës për mbi një vit në gjendjen civile të atyhit, drejtor në mbi një vit i Ndërmarrjes të Ujësjellës-Kanalizime të Kamzës e, prej 1 korrikut 2011, në shtatë vite kalendarike, është nënkryetar i Bashkisë të Kamzës. Dëshmohet se vendi i punës e ka gjetur njeriun e vet. Dëshmohet se posti zyrtar e ka zyrtarin e vet model. Vendim Demaj është i vendosur, i përkushtuar, i sinqertë, korrekt, autoritetar, miqësor…Vendimi i ka të vetat tipike, i ka vendimtare, katër fjalët që janë në themeli të ecurisë e lartësimit të botës: “Po, Jo” dhe “Faleminderit, Më fal”. Ai është një malësor modern, një shqiptar tipik. Përndryshe, siç më thotë senatori demokrat Bahri Haki Hoxha i Kukësit e i Durrësit: “Shkruaje një portret për Vendim Demaj se njerëz si ky ta nderojnë penën”.

Sapo erdhi nga Londa iu bashkua strukturave të Partisë Demokratike të Kamzës, e pesta bashki në Shqipëri për nga numri i ndërtesave, e gjashta për nga popullsia e saj, një ndër kontribueset kryesore të urbanizimit të Shqipërisë. Ia nisi si antar i thjeshtë i PD-së. Në katër palë zgjedhjesh ishte antar i KZAZ (Komisionit Zonal të Administrimit të Zgjedhjeve) në Kamëz, në të cilat është çertifikuar fitorja e PD-së, pasi Kamza është një nga bashkitë ma blú e ma piedestalore të PD në Shqipëri. Vendim Demaj prej katër vitesh është në strukturat e larta vendimmarrëse të PD-së në Kamëz, i zgjedhur nënkryetar i saj. Ai, më thotë, se Bashkia Kamëz ka mbi 90 mijë votues, nga të cilët 60 mijë në Kamëz e mbi 30 mijë në Paskuqan. Janë peshë e madhe elektorale, veçmas për PD që është për të disatën herë fituese e Zgjedhjeve në Kamëz. Në Elektoriadën e 2013-tës për në Kuvendin e Shqipërisë pati një rritje me 8.000 vota në Kamëz, ky ishte një rekord i demokratëve në shkallë vendi, në hartën elektorale blu të Shqipërisë.

Tani, Vendim Demaj, shënon një lartësi tjetër të re në karierën e tij politike: në Elektoriadën e 25 Qershorit 2017, është kandidat për deputet i Partisë Demokratike për Qarkun e Tiranës në Kuvendin e Shqipërisë. Ai garon në Bashkinë e Kamzës, në listën emërore të kandidatëve për deputetë të PD-së të kryesuar nga i veçanti Flamur Lufti Hoxha, ku janë dhe dy kandidatë të tjerë: Ahmet Prençi e Korab Lita. Të katër kandidatë meritor të Kamzës e Tiranës dhe të Shqipërisë, njerëz elitar, secili ma i mirë se tjetri, të gjithë sëbashku emra që e nderojnë dhe simbolizojnë ekipin e ri fitues “Basha” dhe “Republikën e Re”.

2.E thashë që Vendim Demaj është njeri i vendimeve. E, kjo, ka ndodh edhe pá hyrë në karierën e detyrave shtetërore vendimmarrëse. Pas diplomimit në Universitetin “Luigj Gurakuqi” të Shkodrës (1997), kur ishte mësues i matematikë-fizikës në shkollën e Buçajt të Shipshanit (Tropojë), në të dytin vit kalendarik të punës, në mars 1998, mori vendim dhe e la detyrën e mësuesit, pasi iu bashkangjit aktivisht UÇK (Ushtria Çlirimtare e Kosovës) në veprimtari logjistike, në luftën guerilase e frontale për Lirinë e Pavarësinë e Kosovës. Ai u njoh nga afër e bashkëpunoi shumë ngushtë me eprorë të lartë të UÇK-së me zonë veprimi luftarak në Rrafshin e Dukagjinit: Agim Ramadani, Rrustem Berisha, Sali Çekaj, Hisen Berisha, Nasim Haradinaj, Isa Agushi, Fadil Hadërgjonaj e të tjerë. Në shtëpinë e tij në Papaj të Shipshanit, në afri të kufinit me Kosovën, u ngrit’ Shtabi kryesor i UÇK-së, në atë truall me tradita të larta historike e me kushte të mira rrethanore, mjedisore.

Vendim Demaj, ky djalosh 42 vjeçar, tashma ka statusin ligjor: “Veteran i UÇK”. Ai ende e përjetësisht ka plagët e plumbave të Luftës së Kosovës në trupin e tij. Ma shumë plagë se legjendari Gjergj Elez Alia i Eposit të Kreshnikëve. Ai nuk ka dëshirë t’i flasësh shumë për plagët e, aq ma tepër, për numrin e madh të gjurmëve të tyre në shtatin e hapat e tij. Për çka më përngjan si një kreshnik modern, si një legjendë e gjallë.

Ai, herën e parë, u plagos (vet i treti), më 17 korrik ’98, tek Livadhi i Madh në malet e Jasiqit në Junik të Kosovës, teksa paraprinin drejt kufirit të Shqipërisë dhe ranë në pritë të serbëve militarë, në përpjekje luftarake me ta. Bashkëluftëtarët e UÇK-së i zbritën në Junik e pas një jave kujdesi mjekësor të atyshëm i kaluan prapë ilegalisht kufinin, qëndroi për një muaj në Spitalin Ushtarak të Tiranës.

Vendim Demaj u rikthye prapë në frontin e luftës.

Pas disa muajsh, në nëntor ’98, luftëtari i lirisë, njeriu i sakrificave, Vendim Demaj, plagoset për herë të dytë në male të Junikut. Pas një përkujdesi mjekësor prapë shkon në frontin e luftës derisa në pranverën e vitit 1999 detyrohet të largohet nga përkeqësimi shëndetësor prej plagëve të luftës. Në Tiranë nuk munden t’i kryenin një ndërhyrje kirurgjikale të tilla. Shkoi në spitale të Gjermanisë, po as atje nuk i dhanë garanci plotore, përkundrazi i thanë se i duhej prerë dora e majtë, e plagosur me tre plumba. Edhe kamba e majtë i kishte plagët e pesë plumbave…Vetëm në Londër e kreu operacionin suksesshëm, i shpëtoi dora, doli shëndosh e mirë, atë ditë e sot, përgjithnjë.

Këto janë, si të thuash, edhe dy rikthime të tij në jetë.

E dveti për vitet e luftës për liri e pavarësi të Kosovës. Ai më rrëfen një rast të tillë emergjence e humanizmi njerëzor e luftarak: “Në verë 1998 ushtria serbe e militarizuar, e përforcuar edhe me paramilitarë e forca policore, e bllokoi kufinin Shqipëri-Kosovë. Në male të Gjerovicës, maja ma e lartë e Kosovës, mbetën mbi 5.000 gra, fëmijë, pleqë, invalidë. U detyruam të siguronim lëvizjen e tyre për në Shqipëri, për në Tropojë, e cila ishte kthye atë vit në “kryeqytet i pritjes së shqiptarëve të Kosovës”. I tërhoqëm të gjithë përmes bjeshkës së Dobërdolit në kufi me Malin e Zi…” Ai më tregon raste të tilla, edhe nga ato ma heroiket në frontin e luftës, në rrugëtimin luftarak drejt Lirisë e Pavarësisë së Kosovës.

Vendim Demaj i ka plagët e luftës si ma të mirat dekorata të tij, që rrallëkush mund t’i ketë, përndryshe: si asnjë tjetër deputet në Kuvendin e Shqipërisë.

3.Vendim Demaj, politikani i ri i PD-së e veterani i UÇK-së, është stërnip i Ahmet Sadri Demajt të Ballabanit në Papaj të Shipshanit, i këtij luftëtari të shquar të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, që tregoi akte të larta trimërie në Luftën e Nokshiqit (1879-1880) në mbrojtje të Plavë-Gucisë. Kohërat shqiptare ende nuk ia kanë dhanë meritat e plota historike.

Përkundrazi, pasardhës të tij, si Mal Shaban Demaj, mixhoku i Vendimit, ndër mjekët e parë të Tropojës, pati një burgosje të kultivuar shumanshmërisht në burgun e Spaçit për ma shumë se një dekadë, derisa erdhi Demokracia.

Vendim Demaj ka një kujtim të dhimbshëm nga koha e vështirë e Komunizmit sllavo-enverian, që arriti deri atje si edhe brenda Shqipërisë të krijonte dy shtete: “Shtetin e Njerëzve me Biografi të Mirë” dhe “Shtetin e Njerëzve me Biografi të Keqe”, që kishin ndërveti një brez të ashpër e klon të kuq me gjemba ndërmjet tyne, shpesh edhe ma i keq se ai i kufinit. Kur iu varros babagjyshi Shaban Bajrami, i kullës së njohur e derës së madhe Demaj, kishte pak veta të ardhur për në përcjelljen mortore të tij, aq sa gishtat e dorës, pasi ata kishin marrë sforcueshëm “shenjë” klasore, ishin klasifikuar ma shumë se qëllimshëm “me biografi të keqe” për kohën e atëherit, që rigjallëron e gjeneron dukshëm sot nën okelio e sllogane politike-elektorale, dogmatike e mafioze: “Rilindje”, të paraqitur nga e majta në ikje prej pushtetit pas 25 qershorit 2017.

Teksa flas me Vendim Demaj në zyrën e tij të nënkryetarit të Bashkisë Kamëz me vizionohet lartësisht figura e Ahmet Sadrisë të Ballabanit (Papaj), stërgjyshit të tij, që sëbashku me bajraktarin e Shipshanit, Bek Din Bajrami (Kasaj) e Ali Ibër Nezaj (Buçaj), të tre përfaqësues të bajrakut e të fisit të Shipshanit; sëbashku edhe me bajraktarin e Krasniqes, Man Avdi Mulosmanaj e Qerim Binak Alia i Krasniqes; edhe me bajraktarin e Gashit, Halil Brahim Bajraktari e Ali Hoxhën e Gashit; ishin përfaqësues të Malësisë së Gjakovës në takimin zyrtar, diplomatik e ushtarak, në Qafën e Çakorrit, me Teodor Milanin – përfaqësues i Principatës së Malit të Zi e i Krajl Nikollës së Parë. Në atë kuvendim zyrtar ndërshtetëror, të njoftun edhe nga protokolli i Fuqive të Mëdha të Kongresit të Berlinit, u kundërshtue dorëzimi paqësor i Plavë-Gucisë dhe u ri-deklarue mbrojtja luftarake e saj nga forcat ushtarake e vullnetare të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit. Në atë luftë edhe Ahmet Sadri Demaj ishte një nga kryeheronjtë e gjallë të saj.

Vendim Demaj nuk është vetëm i pushkës së UÇK-së për Liri e Pavarësi të Kosovës, një hero i gjallë i saj, por është edhe njeri i dijes, i shkolluar me dy universitete: për mësuesi në Shkodër e për juridik në Tiranë, bile edhe me gradën “mastër i shkencave juridike” në “E Drejta Civile”, ka krye edhe kolegj dyvjeçar në Londër, ka marrë pjesë në disa konferenca e veprimtari të tjera ndërkombëtare në dy anët e Atlantikut. Janë të tillë edhe si familje, të dhanun pas dijes: motra e tij është universitare në shkenca sociale e jeton në Amerikë, ndërsa i vllai është inxhinier e jeton në Kanada. E, siç e thamë, Vendim Demaj, nuk don të jetojnë as në Amerikë, as në Kanada e as në Mbretërinë e Bashkuar, veçse nga Alpet Shqiptare të vendlindjes, Shipshanin e Malësisë së Gjakovës, në qytetin e Kamzës, në metropolin panshqiptar- Tiranë. Ai ka shkue mbi dhjetë herë në “planetin” Amerikë e, në një nga këto rrugëtime, lexova shkronja-dritë tek gazeta online “Dielli” se kishte çue 70 copë “Abetare” tek Federata PanShqiptare “Vatra”, dhuratë nga Bashkia Kamëz për mërgimtarët e vegjël shqiptarë që të mësojnë gjuhën shqipe në shkollën “Alba Life” në Nju Jork. Vendim Demaj përdallon edhe për faktin se është një vatran i flaktë i “Vatrës’ në Shqipëri e në Kosovë. Vendim Demaj – si një politikan i djathtë pro-amerikan është një nga mbështetësit e flaktë të Trumpit para e pas zgjedhjes President i 45-të i Amerikës. Me sa duket do të ketë pasë ndikimn e tij edhe në shpalljen e Donald Trump “Qytetar Nderi” i Kamzës e kur një Bulevardi në Kamëz ia dhanë emrin e Tij.

Pra, geni i mirë i trollit e i gjakut nuk hup kurrë, pasi i vjen koha me dalë në dritë, me u ngjitë në skenë, me rishkrue histori të breznive të veta. Kështu, edhe Vendim Ibrahim Demaj, tashti është një kandidatët për deputet i metropolit në rritje të Tiranës, i qytetit e bashkisë të re të Kamzës, i PD që solli Demokracinë e 1990-tës e po ri-vjen në pushtet me fitoren e 2017-tës. E, për ma tepër e ma mirë e kemi nevojë të ditës për të pasë figura të reja si Vendim Demaj në politikën e sotme shqiptare.

Kamëz, 15 qershor 2017

Modeli i Monika Kryemadhit nuk është shembull për rininë shqiptare

June 15, 2017 by dgreca

Nga Elida Buçpapaj/

E dëgjova me vemendje Monika Kryemadhin sot tek Koha për t’u zgjuar.Akuzoi për tirani produktin që doli nga marrëveshja e 18 prillit;denoncoi ferrin që jetojnë qytetarët në zonën e Elbasanit ku është në kryelistë;përgëzoi zërin e fortë të bashkëshortit Ilir Meta në fushatë, pa marrë parasysh se ka shkelur Kushtetutën, sepse president i Republikës është mbi palët dhe institucioni që përfaqëson shpreh unitetin kombëtar.

Kryemadhi i bëri thirrje rinisë të votoi partinë e saj.Në fakt modeli që ofron Monika është në antitezë të plotë me modelin që duhet të ketë rinia shqiptare.Monika Kryemadhi ka 26 vjet në politikë. E ka filluar karierēn me forumin e rinisë socialiste dhe tani është de facto nr.1 i LSI pas marrjes të presidencës nga bashkëshorti i saj.

Monika Kryemadhi nuk ka punuar deri tani asnjë orë punë në jetën e saj. Edhe Ilir Meta po ashtu.Janë 26 vjet politikanë profesionistë që gjithë të ardhurat dhe pasurinë e kanë nga taksat e popullit.

Monika Kryemadhi dhe Ilir Meta janë pjesë e kupolës së klasës politike, pikërisht e asaj klase që Monika Kryemadhi denonconte sot tek emisioni i Bashkim Hoxhës.Për tmerrin, mjerimin dhe varfërinë në Elbasan për të cilin akuzonte Edi Ramën, Monika do të duhej të akuzonte edhe vetveten, Ilir Metën ose bashkëqeverisjet politike 8 vjeçare të LSI, një herë me PD, një herë me PS.

Tiraninë e ka krijuar kupola, kupola ka uzurpuar pushtetin, ku çifti Meta-Kryemadhi është pjesë e saj. Të dy e kanë kthyer LSI në pronësi private që vjel përfitime dhe pushtet për vete dhe enturazhin. LSI është pjesë e keqqeversjes, është një nga shkaktarët e mjerimit të popullit shqiptar.

Populli shqiptar nuk mund ta besojë Monikën sepse arritjet e saj, pasuria e saj janë në përpjestim të zhdrejtë me mirëqenien e popullit. Sa më tepër pasurohet familja Meta-Kryemadhi aq më tepër varfërohet populli. Populli s’ka mirëqenie. Populli ka varfëri.

Monika Kryemadhi ishte e vërtetë vetëm kur tregoi për ferrin që jeton zona e Elbasanit, por si Elbasani është e gjithë Shqipëria, e bashkëqeverisur edhe nga familja Meta-Kryemadhi ose LSI-ja e tyre.

Edhe tirania është produkt i kësaj bashkëqeverisje. PS, LSI,PD. Edhe posti i presidentit gjithashtu. Edhe kreu i LSI.

Në Shqipëri ka uzurpim të pushtetit nga kupola, ku çifti Meta-Kryemadhi, kanë dy copa torte, nëse krahasojmë me krerët e tjerë të partive kryesore.

Prandaj them se modeli që ofron Monika Kryemadhi është ai se si nuk duhet të jetë politikani që për 26 vjet shpërdori pushtetin, ndërsa popullin e la si në zonën e Elbasanit, ku mjerimi dhe skamia është ngritur në piedestal.

Këtë gjendje ferri e dëshmoi vetë Monika me gojën e saj.

Kjo ishte e vetmja e vërtetë që tha, por fajtor bëri Edi Ramën, kur si bashkëfajtor duhej të shpallte bashkëshortin e saj dhe vetë Monika Kryemadhin.