• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

NJË TAKIM MBRESËLËNËS

November 3, 2021 by s p

Në prag të 20 vjetorit të formimit të Shoqatës Atdhetare-Kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia.

LAVER NIKU

 Ka kohë që në mjediset tona shoqërore e miqësore diskutohet për një jetësim të përditshëm të mirënjohjes, falenderimit në marrëdhëniet me njeri-tjetrin, të grupeve dhe shoqatës ndaj individit apo edhe në të kundërtën. Jo thjesht për formë, por si një mjet i nevojshëm shpirtëror, qytetar, që nuk ka munguar kurrë në traditën shqiptare, por që në ditët tona, e lëmë me shumë të merret me mend, të nënkuptohet. Tradita shqiptare e ka aq të pasur dhe të fuqishme shprehjen e mirënjohjes sa e ka kthyer në fe. Në shënjë mirënjohjeje lidheshin miqësi brezash, formoheshin krushqira, formoheshin vëllazërira etj. Bile i kalonte edhe kornizat fetare dhe i krishteri u bënte vëlla me myslimanin, apo martonin fëmijët me njëri-tjetrin. Dhe ishin kaq të forta këto lidhje sa shkonin deri në kufijtë e legjendave.

   Kjo traditë ka një forcë rrezatuese të fuqishme dhe vjen në ditët tona e bukur dhe frymëzuese. Kjo traditë ishte edhe një nga objektivat e punës së Shoqatës “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia, që në themelimin e saj. Prindërit emigrantë e sollën në kontinentin e largët, në Amerikë, për t’ua lënë trashëgim fëmijëve, me forcën e vet, me bukurinë e vet: “Made in Albania”.

      Një shënjë mirënjohjeje dhe falenderimi ishte dhe takimi i organizuar fundjavën që kaloi nga zoti Bujar Gjoka, kryetar i Shoqatës “Bijtë e Shqipes”, me të gjithë ish kryetarët e Shoqatës ndër vite Prof. Dr. George Ziu, z. Llazar Vero, z. Petrit Zanaj, Dr. Sadik Elshani e z. Tajar Domi si dhe sekretarin e kësaj shoqate përgjatë dy dhjetë-vjeçarëve, zoti Vlashi Fili. Takimi u zhvilluar në Restorantin “La Voglia”, me adresë; 216 West Street Rd, Warminster, PA 18974 në pronë të dy bashkatdhetareve të rinj shqiptar. Pranë restorantit, ishim në kohën e duhur, por aty na priste Prof. Dr.George, që kishte mbërritur pak minuta para nesh. Ai jeton dhe punon në Quakertown, U përshëndetëm, ashtu, pak zhurmshëm, siç e kemi zakon ne shqiptarët, me temperament mesdhetar. Zumë vend në një tavolinë të rezervuar për këtë rast: në fillim George, pastaj Llazari, Vlashi, Tajari, Petriti, Sadiku e Bujari. Pyetjet e zakonshme në fillim, për shëndetin, familjet dhe punën. Pastaj, si pa dashje, zunë vend kujtimet.

 Llazar Vero tregonte se si ishin njohur me Dr. George Ziun. Ishte pranvera e vitit 1998. Shumica e emigrantëve ishin të sapoardhur nga Shqipëria. Dhe ishin këta që kishin marrë nismën për organizimin e një demonstrate në përkrahje të luftës së drejtë të popullit shqiptar në Kosovë për liri dhe pavarësi nga pushtuesit serbë. Me ne u bashkuan edhe një grup i Shoqatës Humanitariane Shqiptare -Amerikane “Nënë Tereza”, që mblidhte ndihma për popullin e Kosovës. Gjatë manifestimit nga Quakertown, Pennsylvania na bashkohet edhe një grup tjetër bashkatdhetarësh me flamuj shqiptarë dhe amerikanë. Grupin e printe një burrë i ri, rreth të dyzetave, i fuqishëm, gjithë etusiazëm, që me flamur në dorë i printe grupit të vet. Ky ishte Dr. George Ziu, i lindur dhe i rritur në Amerikë, si edhe i jati tij,që rrënjët i kishin në Beratin e bukur dhe dashurinë për atdheun e të parëve të pashuar. Demonstruesit u mblodhën para sheshit të Bashkisë së Filadelfias, ku krahas bashkatdhetarëve të tjerë foli edhe Dr. George Ziu. 

– Ky ishte takimi i parë me ju George, apo jo? – e pyeti Llazari, për ta futur në bisedë doktorin tonë.

– Po, – u përgjigj ai në shqip,

– Dhe ishte shumë bukur! E paharruar ajo ditë! 

Në mbarim të kësaj veprimtarie së bashku me z.Viktor Furxhi e z. Sotiraq Pema biseduam me Dr. George, këmbyem edhe numrat e telefonave, për të mos i shkëputur lidhjet. Dhe koha e solli që të takoheshim përsëri me atë, në përpjekjet tona për formimin e shoqatës që kemi sot. Ai u tregua përsëri i gatshëm. Dhe na ndihmoi shumë me përvojën e tij, me kulturën e tij. Kur u njoh shoqata nga shteti i Pensilvanisë, ai ishte ideatori i stemës së shoqatës, që e kemi edhe sot. Në zgjedhjet e para në shoqatë ai u zgjodh njëzeri kryetar i parë i saj.

Kryetari i shoqatës Dr. George Ziu, punoi pa u kursyer për forcimin dhe rritjen e shoqatës. Por puna e tij në një klinikë në Nju Xhersi dhe dhe udhëtimi për me shumë se një orë për Quakertown, ku kishte familjen, e pengonte për të qënë me shumë pranë shoqatës dhe problemeve të saj. Në zgjedhjet e dyta të shoqatës ai, mes emocionit kërkoi të largohet nga kjo detyrë, por jo nga jeta e shoqatës. Kur u hap shkolla shqipe në mars të vitit 2004, ai solli vajzën e tij, të mësonte gjuhën e gjyshërve të saj, gjuhën shqipe. Edhe në mbrëmjet e flamurit nuk mungonte. Kështu ndër vite. Kjo ka bërë që ai të mos jetë i panjohur edhe për të gjithë kryetarët e tjerë të shoqatës ndër vite, për Petritin, Sadikun,Tajarin dhe Bujarin.

 Profesor Dr. George Ziu, atdhedashurinë dhe Shqipërinë e ka në zemër. Një nga shokët e tavolinës e pyeti se si kishte mundësi, që ai, si brezi i tretë i familjes që jetonte në Amerikë, të ruante të pashuar këtë atdhedashuri për vendin e të parëve të tij. Të gjithë ne në tavolinë e dinim se ai ka bërë kërkesën presidentit të Shqipërisë t’i jap shtetësinë shqiptare, krahas asaj amerikane. Shoqata jonë i ka dhënë mbështetjen e saj për realizimin e kësaj dëshire të madhe të tij.

  -Kur isha i ri, – tregoi Dr George, – një zonjë në kishën shqiptare me pyeti se çfarë isha unë. – Shqiptar. – iu përgjigja i sigurtë. – Ajo me rrahu shpatullat dhe u largua duke qeshur.

Koha po ikte si pa e kuptur pasi të gjithë ishim të mbërthyer me bisedat, kujtimet e bukura, emocionet dhe vështirësitë që kemi patur në punën vulnetare në drejtim të shoqatës në këto 20 vite të jetës së saj. 

Në këtë takim u diskutua dhe për përgatitjet që duhen bërë për festimin e 20 vjetorit të shoqatës. 

Më pas, zoti Bujar Gjoka ngrihet në këmbë dhe i dorëzon Dr, Gerge Zeo (Ziu) Çertifikatën “Nderi i Komunitetit” dhënë nga Shoqata Atdhetare – Kulturore “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia me motivacionin “Për trashëgiminë atdhetare të pashuar në mendjen dhe zemrën e tij, si pjesëmarrës dhe organizator në veprimtaritë atdhetare e kulturore të komunitetit shqiptar në Filadelfia dhe më gjërë, për ndihmesën e tij të çmuar në organizimin, themelimin dhe si kryetar i parë i Shoqatës Atdhetare-Kulturore Shqiptare Amerikane “Bijtë e Shqipes“ në Filadelfia, 20 vite më parë. 

Doktori shumë i emocionuar falenderon për nderimin që i bëri kjo shoqatë. Të gjithë së bashku të ngritur me gota e verës në duar i urojmë atij shëndet dhe mbarësi për vete dhe familjen e tij të madhe. Kjo çertifikatë ishte e shoqëruar edhe me medalionin e shoqatës, që i shtoi emocionet e tij. 

Të gjithë e falenderuam për ndihmesën e dhënë në hapat e para të shoqatës tonë. E falenderoi Vlashi, Petriti, Sadiku,Tajari e Llazari. Doktor George mezi i mbante emocionet dhe vetëm falenderonte në shqip dhe anglisht. Janë emocione krejtë të veçanta që nuk mund t’i gjesh kudo. Zemra dhe mendja sikur ndizen, sikur punojnë ndryshe, më fuqishëm dhe më të rinuara. Janë rezultate të një pune dhe sakrifice të papaguar, por që buron nga shpirti. 

LAVER NIKU

01 Nëntor 2021

Filed Under: Komunitet Tagged With: bijte e shqipes, Laver Niku

“BIJTE E SHQIPES” VLERESON BISNESMENET – HERONJ TE PANDEMISE

January 26, 2021 by dgreca

Nga:Tajar Domi/

Vecanёrisht nё periudhat e vёshtira , dalin nё dukje njerёzit me vlerat e tyre. E kёta mund tё jenё jo vetёm emra udhёheqёsish apo bisnsmenёsh tё mёdhenj, por edhe njerёz tё zakonshёm qё japin nga vetja dashuri e kontribut pёr tё tjerёt. Mё kujtohen disa vargje tё shumё viteve mё parё, qё dikush i recitonte nё njё program televiziv: “Heroizmi o shokё, i ka rrёnjёt nё popull, ju kёrkoni heronj, ato i keni rrotull“. Megjithatё sa herё qё fjala bie pёr heronjtё, na del pёrpara imazhi i tyre fizik i fuqishёm si dhe pёrballja me armikun e rёnia e tyre nё kёtё luftё nё mbrojtje tё atdheut. Vec kёtyre jemi mёsuar tё shohim apo tё njohim edhe njё grup tjetёr heronjsh, ata tё punёs, qё ishin mbi tё tjerёt me volumin, cilёsinё e organizimin e saj duke i sjellё shoqёrisё njё produkt mё tё lartё me shembullin e tyre. Ndёrsa sot, kёtu nё Amerikё, unё (dhe si unё besoj edhe tё tjerёt) kemi hasur fjalёn “hero” nё shumё raste, ndoshta edhe pёr ndodhi tё “vogla” pёr rreth nesh, shpesh duke e dёgjuar nё biseda tё ndryshme apo nё ekrane televizive.

Kёtё fjalё e dёgjojmё tё pёrdoret si vlerёsim gojor pёr persona tё ndryshёm tё pёrfshirё nё njё aksion shpёtimi pёr hirё tё detyrёs (shprehja: ata ishin heronj), e dёgjojmё nga fёmijtё qё jo rrallё i simbolizojnё prindёrit e tyre me heronjtё pёr punёn e gjithanshme tё tyre (shprehja: ata janё heronj pёr mua), apo veprimi i dikujt nё njё ngjarje e situatё duke mbrojtur jetёn e tjetrit (shprehja: ai u tregua hero)…etj. Nё kёtё mёnyrё ne i vecojmё, i respektojmё e i vlerёsojmё kёto njerёz pёr atё cfarё bёjnё, dhe nё dallim nga ne tё tjerёt, ata e bejnё edhe pёr tё tjerёt. Dhe kёta u evidentuan edhe gjatё kёtij  viti pandemic, duke pёrfshirё stafet shёndetsore nё spitalet e ndryshme si nё tё gjithё botёn edhe kёtu nё Filadelfia e Nju Xhersi, punonjёsit e plolicisё  qё u bёnё barrikadё ndaj atyre qё shkelnin ligjin a rregullat mbi pandeminё, dhe tё dy kёto grupe shpёtuan shumё jetё njerёzore me angazhimin e tyre. Por nuk ishin vetёm kёta. Pati pёrvec njerёzve tё punёsuar nё kёto dy sektor jetёsor, (midis tyre edhe shumё shqiptar), edhe njё grup jo i vogёl biznesesh qё u vunё nё shёrbim tё njerёzve nё nevojё. Edhe kёtu, shqiptarёt u panё me dashuri e me vlerёsim tё jashtёzakonshёm nga popullsia amerikane.

Po kush ishin shqiptarёt me tё cilёt u ndjemё krenarё:

Kemi shkruar edhe mё parё pёr emra konkret mjekёsh, infermjeresh, farmacistёsh, inxhinierёsh e tё tjerё shqiptare qё nёpёrmjet qёndrimit tё tyre nё pozicionet e punёs, dhanё kontributin sё bashku me mijёra tё punёsuar tё tjerё nё kёta sektor. Nё qendёr tё kёtij shkrimi sot, janё perfaqёsuesit e tre bisneseve tё restaurantёve  bashke me stafet e punёs tё tyre, qё ushtrojnё aktivitetin  nё Filadelfia e Nju Xhersi. Konkretisht: Alex A. Daku qё zotёron “Amici Restaurant“, Astrit Shini dhe vёllezёrit Jashar e Hekuran Daku qё zotёrojnё “Il Fiore Restaurant“, si dhe vёllezёrit Gani e Bujar Daku dhe Mefail Kupa me grup restaurantet “La Fontana“, pёr tё cilёt Shoqata “Bijte e Shqipes”  njoftoi vendimin pёr dhёnien e Certifikatave tё Mirёnjohjes me motivacionin e mёposhtёm : “PЁR KONTRIBUTIN E MADH QЁ DHANЁ DUKE DHURUAR SHPRESЁ E USHQIM FALAS TEK NJERЁZIT NЁ NEVOJЁ , TEK PERSONELI SHЁNDETESOR I SPITALEVE DHE EFEKTIVAT E POLICISЁ QЁ ISHIN NЁ VIJЁN E PARЁ TЁ MBROJTJES SЁ JETЁS , GJATЁ PERIUDHЁS SЁ PANDEMISЁ COVID -19 TЁ VITIT 2020 “. Grupe nga kryesia e kёsaj shoqate nёn drejtimin kryetarit z. Bujar Gjoka sё bashku me zoterinjtё Dritan Matraku, Llazar Vero, Tajar Domi, Haki Collaku, Mexhit Koboci, Bujar Velia e anetari i shoqatёs Hysё Hasa, i shpёrndanё kёto vlerёsime drejt pёr sё drejti nё adresat e kёtyre restauranteve. Nё bisedat me to, e ndjemё mё afёr situatёn e atyre ditёve, vecanёrisht tё muajve tё parё tё pandemisё, kohё gjatё sё cilёs, thuajse tё gjithё ne mundoheshim tё mbyllnim edhe vrimat e celsit nё shtёpitё tona pёr tu mbrojtur nga armiku i padukshёm. Ndёrsa kёta bashkatdhetar sё bashku me punonjёsit e tyre qёndronin me derёn hapur (sipas rregullave tё njoftuara nga autoritetet shtetёrore) nё shёrbim tё tё tjerёve. Duke sfiduar rrezikun edhe tё jetёs, ata nё grup u gjenden nё shёrbim tё njerёzve. Tek shikonim fotot dhe videot e shpёrndara nё FB  prej tyre, por edhe nga shoqata “Bijte e Shqipes”, tek kujtonim edhe shkrimet e intervistat e bёra nga kanale tё ndryshme televizive  si Zeri i Amerikes, TVSH, Top Channel, Klan etj, mendonim me vete duke e thёnё edhe me zё tё lartё: Kёta janё heronjtё tanё nё Filadelfia, qё na bёjnё tё gjithёve krenar. Nёnё Tereza shqiptare na mёson qё tё mos presim pёr tё bёrё gjёra tё mёdha, por le tё nisim me tё voglat. Tё dhurosh ёshtё dashuri , shpirt gjёrёsi , mbrojte jete, dhёnie shprese, ёshtё moral, ёshtё tё shijosh jetёn. Bashkatdhetarёt tanё tё restauranteve tё mёsipёrme e ndjenё kёtё. Prandaj gjatё atyre muajve, ne njoftimet e pёrditёshme u bёhej thirrje njerёzve nё nevojё tё mos rrinё me barkun bosh nё shpi, por tё afrohen nё sportelet tona ku do t’ju shёrbehet supё e bukё falas, ose njoftoni qё t’ua sjellim nё shpi . Ata tregojnё, se u afruan njё numёr i konsiderueshёm, qё ndoshta nuk e kishim imagjinuar mё parё. Alexi, Bujari e Hekurani, duke kujtuar moton e fushatёs sё tyre “Tё ndihmojmё ata qё kanё nevojё”, i rremben dёshira qё ky motiv tё jetё pёrgjithmonё. Nuk ka qenё e lehtё, por ishin ditё tё vёshtira, edhe pse para nesh ishte zgjedhja pёr ta mbyllur bisnesin, sic vepruan shumica. Por duke menduar pёr vete, mendonim edhe pёr punonjёsit, familjet e tё cilёve do tё ndodheshin ndoshta pёrballё vёshtёrsive. E biseduam me to, pёr mё tё mirёn, e pёr t’ju ardhё nё ndihmё tё tjerёve. Shpenzuam energji, kohё e me rrezikun e padukshёm mbi kokё. “Ju keni shpenzuar edhe sasi tё konsiderueshme financiare gjatё kёsaj fushate “- nderhyn z. B.Gjoka nё bashkebisedimin me Alexin. Jo, nuk ёshtё e vertetё. Shumica e asaj qё dhuruam na u kthye shumё shpejt, thotё Alexi. Nё shtator, kur filloi rihapja e lokaleve, ata qё na frekuentonin para pandemisё, filluan tё vinin e po na falenderonin nga zemra pёr ndihmat qё kishim shpёrndarё nё njerёz tё vecantё e institucione. Njё pjesё e tyre, nё shenjё mirёnjohje ndaj nesh, vazhdon Alexi, filluan tё linin cheqe me shuma jo tё vogla, kёshtu qё ato qё ne dhuruam po na vijnё mbrapsh.Si pёr tё konfirmuar fjalёn e urtё tё popullit, “hidhe nё det se tё del nё tokё”, na erdhi nё ndihmё vendimi i qeverisё amerikane dhe i shtetit tё Nju Xhersit pёr tё ndihmuar financiarisht bisneset, midis tyre edhe ato tё nivelit tonё. Kёshtu thotё Hekurani, duke falёnderuar edhe punёn e stafit tё tij tё atyre ditёve si dhe shoqatёn Bijte e Shqipes pёr pasqyrimin me detaje tё asaj pune e angazhimi tё jashtёzakonshm qё nuk do tё harrohet kollaj. 

Me Bujarin, u takuam nё njёrin nga restaurantet e “Daku Group” nё Atlantik City. Ai ёshtё ndёr tre tё parёt qё u arratisёn nga vendlindja nё vitin 1989, nё moshёn 17 vjecare, dhe brenda pak muajsh u ndodhen nё vendin e ёndrrave, nё Amerikё. Puna e pasioni i pёrditshёm pёr rritjen e bisnesit, kanё cuar qё sot familja e tij sё bashku me tё vёllait, Ganiut, tё zotёrojnё njё rrjet bisnesesh kёtu nё Filadelfia e nё Nju Xhersi. Duke marrё certifikatёn e Mirёnjohjes, Bujari vlerёson sё pari angazhimin intelektual e atdhetar tё antarёve tё kryesisё sё shoqatёs pёr veprimtaritё dhe shkollёn shqipe qё po funksionon online, dhe sё dyti pёr mirёnjohjen qё kam nё dorё e cila nuk ёshtё e vetmja prej jush. Me mund e djersё e kemi arritur kёtё qё kemi, faleminderit zotit- thotё Bujari. Nё grupin tonё kishim me vete edhe veprimtarin e palodhur tё komunitetit shqiptar z. Enver Parllaku, i cili po menaxhon se bashku me djalin e tij Arjanin, restaurantin La Fontana Della Cita nё qendёr tё Filadelfias. Ky restaurant ёshtё bёrё njё vend i pёrhershёm pritje, bashkimi, ndihme e punёsimi  pёr shqiptarёt e veprimtaritё e shoqatёs  vecanёrisht pёr mbledhje fondesh.

Do tё kontribojmё edhe mё tepёr nё tё ardhmen, sepse prej kohesh  shoqata Bijte e Shqipes ёshtё bёrё njё emёr i njohur e me punёn e transparencёn financiare po i bashkon mё shumё shqiptarёt. 

Bashkatdhetarёt e mёsipёrm janё ata bisnesmenё qё me punёn e angazhimin e tyre nё ditёt e vёshtira tё pandemise, ndihmuan tё tjerёt dhe na benё krenar tё gjithёve ne. Ata janё njё shembull pёr tu ndjekur edhe nga bisnese tё tjera tё shumta shqiptare kёtu. Dhe ata janё nga e njёjta zone prej sё cilёs kanё ardhur, nga Kalaja e Dodes. Sigurisht origjina flet shumё nё kёtё drejtim. Sё bashku me tё tjerё persona e familje tё kёsaj zone qё banojnё e zotёrojnё bisnese kёtu nё Filadelfia, si Qazim Kupa, Kalosh Kupa, Shpetim Daku, Nuri Kupa, Gezim Kupa, Mefail Kupa, Jakup Domi, Ismet Ajvazi , Hamit Kupa etj, e kanё vendosur veten ndёr tё parёt nё kontributet financiare tё dhuruara pёr shoqatёn Bijte e Shqipes e shkollёn shqipe, pёr raste fatkeqёsish tё bashkatdhetarёve e ndihmё pёr tёrmetin nё Shqiperi.

Nё respekt tё vendlindjes tё kёtyre heronjve tё periudhёs sё pandemisё covid-19, por edhe tё tё tjerёve qё cituam mё lartё, do t’ju njohim shkurt me zonёn e Kalase se Dodes dhe tё vecantat e saj: Ajo shtrihet nё zonёn verilindore tё Shqiperise, rrёzё malit tё Korabit. Qe nga viti 1952 pesё fshatrat e saj janё pjesё administrative e Dibres, ndёrsa para kёtij viti dhe historikisht kanё qenё pjesё e Lumёs. Lartesitё e bjeshkёve tё bukura tё Korabit, ju kanё dhёnё kёtyre banorёve pёrvec detyrimin pёr tё qenё punёtor e tё aftё pёr tё pёrballuar vёshtёrsitё e jetёs tё familjeve, edhe krenarinё e tyre pёr tё qenё bashkё e nё ndihmё tё njёri tjetrit. Atdhetar dhe luftёtar pёr kombin, kanё qenё e janё banoret e Kalase se Dodes. Deshmori i parё i betejes nё luftёn e Kolesnjanit ku serbёt lanё 12 mijё tё vrarё, ishte Ibrahim Zeqiri i Radomirёs. Dy herё shtёpitё e tyre janё djegur nga serbёt, ndёrsa shumё banorё janё vrarё e prerё nё pabesi, sic ky armik shekullor ka bёrё vazhdimisht mbi shqiptarёt. Por ato nuk i lёshuan kurrё trojet. Eshte popull qe i pёlqen jo vetёm liria nё gjithanshmёrinё e saj, por edhe vetё qeverisja. Nё periudhёn e komunizmit, pёrjashtuar raste tё vecanta, vizitor nё shtepinё e njё komunisti apo punonjёsi shteti, ishte edhe njё kulak apo pa triskё fronti, si dhe anasjelltas. Kjo dёshmonte bashkimin, c’ka e detyronte shtetin e asaj kohe te ishte mё i matur nё ekstremet e tij. Burrat kane punuar fort, nё kёrkim tё parasё nё cdo cep tё Shqiperisё, me qёllim qё familja tё mos vuante nga mungesat pёr tё jetuar. Dhe ja kanё arritur qёllimit. Kёshtu veprojnё shqiptarёt dhe e gjithe bota sot, nё kёrkim tё punёs e fitimit tё  parasё, pёr njё jetё mё tё mirё. Familja nё Kala tё Dodes, ka jetuar mirё nё cdo kohё , falё punёs tё burrave e respektit ndaj grave. 

Miku im nga Fieri kёtu nё Filadelfia, z. Llazar Vero, nё festimin e ditёlindjes time para disa vitesh, u drejtohet tё pranishmёve: “Kam bredhur nё tё gjithё Shqiperinё si gazetar por dy herё nё jetёn time, kam fjetur si mbret, njё natё nё Voskopojё dhe herёn tjetёr nё Kala tё Dodes. Dhoma e gjumit e vecantё, e shtruar me qilim e sixhade, krevati shkёlqente me bardhёsinё e carcafёve e jorganin prej atlasi…”. Ndёrsa mёsuesi nga  Dukati i Vlores , z. Ismet Kutelaj, i cili punoi nё njёrёn nga shkollat e zonёs pёr gjashtё vite nё vitet ’80 , shkruan kёshtu nё njё mesazh nё FB pёr kёta banorё: “Janё njerёz tё zgjuar. Janё trima e patriotё. Janё tё kurbetit e sakrificёs. Janё njё popull shumё mikpritёs. Janё shumё punetor, sa qё anglezi kur shkojnё emigrantё pёr tё kёrkuar punё, i pyet: Je nga Kalaja e Dodes? Jane pastёrtor e tё respektueshёm. Janё tё besёs, tё fjalёs e tё kuvendit. Qendrojne lartё … Une flas njё realitet tё jetuar nga afёr, kam ndenjur nё vatёr tё zjarrit”.

Brezi i te rinjve tё pas ’90 -ёs i kesaj zone, kudo qё janё nё bote, janё nё pararojё tё punёs. Kёshtu janё edhe ata kёtu nё Filadelfia. Janё duke shkolluar fёmijtё e tyre nё universitetet mё tё njohura tё Amerikes. Por pёrvec punёs, me sa duket ata kanё trashёguar edhe cilёsitё e mёsipёrme tё para ardhёsve, vlerat njerёzore e humane qё ata kanё manifestuar nё vite e shekuj. Prandaj, ndoshta kjo trashegimi i bёri heronjtё tanё tё pandemisё covid-19  nё Filadelfia , tё ishin vetёm ata me origjinё nga Kalaja e Dodes. Nё fund tё kёtij shkrimi po sjell  edhe disa vargje tё kёngёs sё mёposhtme :

Kudo shkojn’ djemt’ e Kalase Dodes,

N’Amerike apo n’Europe,

Dinё respektin si ta bёjnё, 

E vendlindjen ta nderojnё. 

JU LUMTE!

Filadelfia , me 25 Janar 2021

Filed Under: Featured Tagged With: bijte e shqipes, Heronjt e Pandemise

Bijtë e Shqipes e ngritën Flamurin edhe ne Pandemi…

December 2, 2020 by dgreca

Shqiptarët në Filadelfia e ngritën flamurin Kuq e Zi në sheshin e Bashkisë/

NGA SADIK ELSHANI/*

Shoqata “Bijtë e Shqipes” në Filadelfia i kushton një rëndësi të madhe festmit të 28 Nëntorit, Ditës së Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë, që ka hyrë në kujtesën e kombit tonë si, Dita e Flamurit. Kjo ditë shënohet me organizimin e veprimtarive të ndryshme: Mbrëmjen e Madhe të Flamurit (darkë solemne e koncert), vizita nëpër familjet e bashkatdhetarëve, pjesëmarrjen në Paradën e Ditës së Falenderimeve, ngritjen e flamurit në bashkinë e Filadelfias, etj. Por, këtë vit për shkak të pandemisë Covid-19 shumë nga këto veprimtari nuk mund të organizoheshin. U organizua vetëm ceremonia e ngritjes së flamurit Kuq e Zi në sheshin e bashkisë së Filadelfas. Që nga festimi i 100 Vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipërisë më 2012, shoqata “Bijtë e Shqipes” në bashkëpunim të ngushtë me qytetin e Filadelfias organizon ngritjen e flamurit tonë në Bashkinë e Filadelfias me një ceremoni solemne. Kjo veprimtari nuk është thjeshtë një akt ku ngritet flamuri në mënyrë mekanike, por është shndërruar në një festë të bukur e madhështore ku mblidhen shqiptarët të veshur me rrobat më të bukura, shoqëruar me simbole kombëtare, këndojnë e vallëzojnë, shprehin krenarinë e të qenit shqiptar, shpalosin vlerat tona kombëtare para qytetit të Filadelfias.  Edhe këtë vit, në datën 27 nëntor u organizua ceremonia e ngritjes së flamurit në sheshin e bashkisë, por për shkak të pandemisë që u cek më lart, këtë vit kjo ceremoni ishte e modifikuar: numri i pjesëmarrësve ishte i kufizuar, duheshin mbajtur maskat; muzika shqiptare jehonte në shesh, por nuk mund të vallëzonim si herave të tjera. Megjithatë, pjesëmarrja ishte e lakmueshme dhe bashkatdhetarët ishin të lumtur të takonin, të uronin njëri – tjetrin, ndiheshin të lumtur, shprehninë kënaqësinë e krenarinë që Shqipëria dhe shqiptarët po nderohen në qytetin e lindjes së Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Pra, edhe përkundër këtyre rrethanave shqiptarët u mblodhën të bashkuar, ashtu siç na thërret Himni ynë Kombëtar: “Rreth flamurit të përbashkuar….” Për rregullimin e skenës, tribunës festive, si zakonisht, u angazhua zoti Haki Çollaku. Skena ishte zbukuruar me flamurin Kuq e Zi dhe atë amerikan. Gati të gjithë të pranishmit mbanin në duar flamujt Kuq e Zi dhe ata amerikanë. Kalamajt, shumica të veshur me veshjet tona kombëtare, gëzoheshin në mënyrën e tyre femijërore. Po ashtu, edhe koha ishte shumë e mirë, pjesërisht me diell dhe e ngrohtë.

Në emër të kryebashkiakut (Mayor-it) të Filadelfias, Jim Kenney, në këtë ceremoni merrnin pjesë Përfaqësuesja e Qytetit të Filadelfias (City Representative), zonja Sheila Hess dhe menagjeri i Veprimtarive dhe Projekteve Speciale po në të njejtin department, z. Robert Nonemacker. Që në çastet e para të takimit tonë, zonjat Hess shprehu befasinë e saj të këndshme, që edhe përkundër rrethanave, kufizimeve, numri i pjesëmarrësve ishte i lakmueshëm. Ceremoninë e hapi zoti Sadik Elshani, i cili u uroi të pranismëve 28 Nëntorin – Ditën e Flamurit dhe bëri disa njoftime lidhur me programin dhe specifikat e kësaj veprimtarie: mbajtjen e maskave dhe distancën sociale. Pastaj fjalën e mori z. Bujar Gjoka, kryetar i shoqatës “Bijtë e Shqipes”. Nga zyra përkatëse e Bashkisë na kishin njoftuar se këtë vit nuk do të ketë program e as fjalime, prandaj edhe z. Gjoka nuk u zgjat në fjalën e tij, por pasi i uroi bashkatdhetarët për Festën tonë Kombëtare dhe i falenderoi ata për pjesëmarrjen në këtë veprimtari të rëndësishme, ai i tha edhe disa fjalë për 28 Nëntorin dhe vendin që zë kjo datë në historinë tonë kombëtare..Pastaj u luajtën himnet kombëtare të ShBA-ve dhe Shqipërisë. Gjatë këndimit të Himnit tonë Kombëtar në shtyllë ngritej flamuri Kuq e Zi, flamuri i shqiptarëve. Për të ngritur flamurin këtë vit u nderua z. Haki Çollaku, veprimtar i dalluar e i palodhur i shoqatës dhe i bashkësisë shqiptaro – amerikane të Filadelfias. Sipas programit e procedurave të qytetit të Filadelfias për veprimtaritë publike nën rrethanat e pandemisë, zonja Hess nuk mbajti fjalim sikurse herave të tjera, por ajo vetëm i dorëzoi zotit Gjoka Proklamatën me të cilën kryebashkiaku i Filadelfias e nderonte Shqipërinë në përvjetorin e saj të pavarësisë dhe e shpallte ditën e premte, 27 Nentor, 2020 që të jetë dita e nderimit të Ditës së Pavarësisë së Shqipërisë në Filadelfia. Ndër të tjera në tekstin e Proklamatës lartësohej historia e Shqipërisë, miqësia shqiptaro – amerikane dhe vlerësohej puna e ndihmesa e shqiptarëvë në zhvillimin e përparimin e Filadelfias, duke sjellur kulturën e tyre, vlerat e larta kombëtare e njerëzore.

Pas këtyre fjalimeve të rastit përsëri edhe për disa çaste jehoi kënga dhe vallja shqiptare. Por, nuk u mbyll me kaq kjo veprimtari: Zoti Enver Parllaku i ftoi të gjithë të pranishmit që të shkonin për të pirë një kafe në restorantin që ai drejton. Është traditë të thuhet për një kafe, por z. Parllaku shtroi një drekë të pasur me të gjitha të mirat, pije e ushqim të mjaftueshëm (bollshëm) e të shijshëm. Edhe këtu bashkatdhetarët kaluan ça çaste të këndshme, biseda të përzemërta nën tingujt e muzikës shqiptare. Enveri është një bashkatdhetar bujar që i respekton traditat shqiptare të mikpritjes. Ai në restorantin e tij disa herë ka organizuar veprimtari fondembledhëse për të grumbulluar fonde monetare për godinën e re të shoqatës sonë dhe për t’i ndihmuar bashkëkombësit tanë në Shqipëri pas goditjes së tërmetit të vitit të kaluar. E falenderojmë Enverin për bujarinë, mikpritjen dhe atdhedashurinë e tij.

Kështu edhe këtë vit, në rrethana të modifikuara e të kufizuara, me plot sukses u zhvillua ceremonia e ngritjes së flamurit në Bashkinë e Filadelfias. Zemra të mbushet me kënaqësi kur e sheh duke valuar flamurin tonë në qytetin ku u shpallë pavaresia e Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Nuk mund ta mbyllim këtë shkrim pa i shprehur falenderimet dhe mirënjohjen tonë për Shtetet e Bashkuara të Amerikës, shtetit të Pennsylvanias dhe qytetit të Filadelfias që na kanë pranuar si qytetar të lirë e të barabartë, ku jetojmë, punojmë, studiojmë, rrisim familjet tona dhe me krenari e ngrehim flamurin tonë Kuq e Zi. Të gjithë shqiptarëve kudo që jetojnë në botë u urojmë me gjithë zemër: Gezuar 28 Nëntorin! Ndërsa Shqipërisë sonë të dashur i urojmë mbarësi e përjetësi.

*Më shumë fotografi gjeni në Facebook: Gazeta Dielli

Filadelfia, 27 nentor, 2020

Filed Under: Komunitet Tagged With: bijte e shqipes, Flamuri 28 nentor, Sadik Elshani

BIJTE E SHQIPES- BUQETA ME LULE DHE KONTRIBUTE FINANCIARE NE 17-VJETORIN E DITELINDJES

February 28, 2019 by dgreca

                                                                                                                                       

1 Bijte shqip Ditelind

Nga Tajar Domi/                  

Tashmë shoqata “Bijte e Shqipes” në Filadelfia, po i shton vitet e jetës së saj. Ajo është rritur në cdo gjë nëpërmjet punës, vit pas viti, muaj pas muaj e dite pas dite. Në themel të kësaj pune qëndron trashëgimia e gjuhës, historisë e kulturës tonë kombëtare , në brezin e ri të komunitetit shqiptar. Në funksion të këtij qëllimi prej 15 vitesh shkolla shqipe “Gjuha Jone” qëndron e hapur për fëmijtë e bashkatdhetarëve tanë, e deri me tani kanë kaluar në këtë shkollë më shumë se 650 nxënës. Por jo më pak është angazhimi ë strukturës drejtuese të shoqatës, në ndihmën e drejtëperdrejtë ndaj bashkatdhetarëve , vecanërisht në rastet e fatkeqësive por edhe në mbështetje të tjera për ti bërë bashkë shqiptaret edhe në festa takime e krijime lidhjesh bashkëpunimi me drejtuesit e strukturat e bashkisë së qytetit e të shtetit të Pennsylvanisë. Gjatë këtyre viteve plot punë e kohë e dhënë në shërbim të komunitetit. 17 vjetori i jetës për shoqatën Bijte e Shqipes, vjen edhe me një Qendër të re që është blerë e po restaurohet me punën vullnetare të shumë nga antarët tanë të komunitetit, gjë e cila u kurorëzua pas një fushate 5-6 mujore të mbledhjes së fondeve ku kontribuan më shumë se 460 familje ndërsa u mbështeten moralisht nga shumë e shumë të tjera.

Meqenëse para dy vjetësh festuam 15 vjetorin e shoqatës nëpërmjet një organizimi me pjesëmarrje mjaft të gjërë , ndërsa pas rreth dy muajsh do të kemi 15 vjetorin e hapjes së shkollës shqipe “Gjuha Jone”, nuk menduam të kemi një organizim të tillë për këtë 17 vjetor. Por telefonata e mikes së përhershme të “Bijte e Shqipes”, gazetares e shkrimtares me shpirt të madh atdhetar, zonjës Iliriana Sulkuqi, na beri të ndryshojmë pak qendrim. Nëpërmjet saj, na u shpreh dëshira e një zonje tjetër të nderuar, prof. Marta Muco, që së bashku të bënin një vizitë e të shihnin nga afër ndertesën e re të blerë për tu përdorur si shkollë shqipe e qendër e komunitetit. Përvecse të uronin “Bijte e Shqipes”, zonjat do te ishin pjesëmarrëse edhe në festimin e ditëlindjes së shokut e mikut tonë të përbashkët, ish kryetarit të shoqatës, zotit Llazar Vero. Me kënaqësi, të shtunën e datës 23 shkurt 2018, pritëm mysafiret tek Qendra e re, duke u ndjerë të vlerësuar prej tyre edhe për mundimin e bërë enkas nga larg, njëra nga Uashington DC e tjetra nga Nju Jorku.  Qenka një vend i mrekullueshëm që do t’ju shërbejë brezave…ju lumtë që keni arritur ta bëni pronë të komunitetit, – vlerëson znj. Muco.

Aty jemi së bashku me grupin aktiv të shoqatës që punojnë cdo të shtunë e të dielë vullnetarisht në restaurimin e kësaj ndërtese, si Petriti, Hakiu, Refati, Bashkimi, Hidajeti, Bujari e të tjerë, punë për të cilën janë bërë shkrime me parë. Sigurisht që nuk është asgjë e përfunduar, por prej kohësh një pjesë e kësaj ndërtese, është kthyer në ambjent për organizime ditëlindjesh. Eshtë akoma i parregulluar, i ftohtë disi, por është bukur aty sepse jemi në shtëpinë tonë, me ndjesinë e kënaqësinë që shumë kush e ka provuar se kjo kënaqësi është më e madhe kur je në proces ndërtimi, në lodhje e sipër, se sa kur e ke mbaruar. Kështu pra, këtu u ulem edhe këtë ditë, në këtë ambjent ku nuk mungojnë flamujt kombëtar , mes një bollëku ushqimesh të përgatitur nga familja Vero, me një përkujdesje korcarce të zonjës Tatjana. Duke hapur këtë drekë festive, kryetari i ri i shoqatës Bijte e Shqipes , z. Bujar Gjoka, i uroi shokut tonë Llazar Vero 71 vjetorin e lindjes dhe e falenderoj për gjithcka ai ka bërë që nga krijimi e deri më sot në këtë shoqatë ( z. Llazar ishte personi më aktiv në grupin organizator të krijimit të shoqatës Bijte e Shqipes).Ai sqaroi se ditëlindja e shoqatës tonë është nesër, datë 24 shkurt, dhe do ta festojmë me nxënësit e shkollës shqipe( gjë e cila u realizua mes gëzimit të madh të këtyre nxënësve e mësueseve të tyre atë të dielë).

Të gjithë pjesëmarrësit uruan Llazarin duke vlerësuar gjithashtu punën e mirë të tij, bërë ndër vite me komunitetin, vecanërisht me shkollen shqipe.

Uruan edhe Iliriana me Marten. Deshëm ta shihnim këtë vend të ri tuajn, por edhe si vend i të gjithë shqiptarëve në diasporë, vecanërisht të respektonim ata që po punojnë cdo ditë pushimi e pa asnjë shpërblim këtu, – shprehet Marta. Unë jam një prej jush, thotë ajo, që ashtu si ju jemi larguar nga Shqipëria për shumë arësye,..për më mirë. Por ju keni bërë një Shqiperi të vogël në Filadelfia, e po e fuqizoni atë cdo ditë. Provë e kësaj është edhe ky ambjent kaq i vlefshëm e i bukur që ju e keni blerë. Më lejoni t’ju them dicka, vazhdon plot emocion Marta: Po pres të bëhem gjyshe së shpejti. Vajza ime një ditë më kërkon të prononcohem për një kujdes të vecantë ndaj vajzës së saj që do të vijë në jetë. Sigurisht, do të bëj gjithcka për mbesën time, i them vajzës, po cfarë është ajo e vecanta që ti kërkon? Ti mësosh asaj gjuhën shqipe, më thotë. Më erdhi shumë mirë, u kënaqa dhe ë premtova se do ta bëj me shumë dëshirë. Por, ambjentet e shtëpive tona , nivelet arsimore të prindërve e gjysheve qoftë  edhe si puna ime , nuk mund të zëvendësojnë ambjentin e programin e shkollës, mësueset e kualifikuara  të saj. Prandaj ju jeni për tu marre shembull që keni një shkollë shqipe në 5 nivele (klasa) , të hapur prej 15 vitesh. Cdo shqiptar do të duhet t’ju jetë mirënjohës për këtë që bëni. Së bashku me Ilirianën, kemi sjellë një tufë lule në këtë 17 vjetor të shoqatës “Bijte e Shqipes”, duke dashur t’ju shprehim respektin tonë maksimal e t’ju urojmë që kjo qendër ndër më të organizuarat në diasporën shqiptare, të rritet akoma më shumë në cdo drejtim.

Iliriana, duke i uruar Llazarit ditëlindjen, e duke shprehur edhe njëherë konsideratat më të mira për shoqatën Bijte e Shqipes, nxjerr nga xhepi i palltos një zarf dhe duke mu drejtuar mua që isha më afër, thotë: Eshtë një kontribut i vogël i tre fëmijve të mi dhe i nipit, për godinën e re, nuk dua të reklamohet. Por edhe pa dëshirën e kontribuesve, ne gjithcka e kemi deklaruar, kjo edhe për efekt të rregullit financiar. E falenderuam me zemer familjen e Ilirianës për 500 dollarët e dhuruar, ndërsa kryetari Bujar Gjoka bën me dije që në llogarinë online të shoqatës, para 30 minutash, u shtuan edhe 1000 dollarë nga mikesha tjetër znj. Marta Muco. Sic ndodh në të tilla raste, emocionet dhe falenderimet janë pafund.

Ne e njohëm Marten katër vite më parë, kur në ambjentet e qendrës tonë social-kulturore, organizuam një veprimtari njohëse për vlerat njerëzore e intelektuale të bashkëshortit të saj Betim Muco, fatkeqësisht gjashtë muaj pasi ishte ndarë nga jeta. Erdhën, si rrallë herë, shumë intelektual të tjerë nga Washington DC, Delaweri, Nju Jorku, Nju Xhersi, Virginia, professor, punonjës të Zëri Amerikës, mjeke, gazetar, bisnesmen e shumë bashkatdhetar të tjerë. Me propozimin e shoqatës “Bijte e Shqipes”, z. Betim Muco ju akordua nga presidenti i Republikes titulli “Mjeshter i Madh”. Aty e njohëm ne Marten e Betimit, sic u mësuam ta thirrnim atë, prej asaj dite kur dhuroi edhe dhjetra tituj librash, letrar, historik e shkencor të botuar nga prof. Betim Muco. Pra që nga ajo kohë , Marta ishte mike e shoqatës tonë. Por Certifikatën “Mik i Shoqatës”, në emër të këshillit drejtues të shoqatës “Bijte e Shqipes”, ja dorëzoi sot sekretari  Vlashi Fili.

Ne ndjehemi të nderuar e të vlerësuar , kur njerëz të tillë vizitojnë e bashkohen me punën e bërë në qendrën tonë. Por të tillë intelektuale, i japin frymëmarrje pozitive cdo qendre të komunitetit shqiptar në diasporë, cdo shkollë shqipe të hapur e cdo ambjenti tjetër që përcon me qëllimin e tij të organizimit , trashëgiminë e gjuhës e kulturës tonë kombëtare, që bashkon e lartëson vlerat e shqiptarëve në botë.

Më poshte po ju njohim me një profil të shkurtër të znj. Marta Muco:

U diplomua në Fakultetin e Ekonomisë në UT ne vitin 1980. Filloi të japë mësim në të njëjtin Universitet që nga viti 1981. Në vitin 1988 ajo mbaroi studimet pasuniversitare dhe mbrojti disertacionin në fushën e Ekonomisë së krahasuar me një studim për reformën ekonomike hungareze. Në vitin 1993 ajo fitoi titullin Doktore e Shkencave në Ekonomi. Pas ndryshimeve demokratike te vitit 1990 në Shqipëri, Dr. Muco udhëhoqi seksionin e Makroekonomisë në Fakultetin e Ekonomise si një nga pjesëmarrëset më aktive të ndryshimit dhe adoptimit të programeve të reja në këtë fakultet, vecanërisht në Departamentin e Ekonomiksit. Gjate kësaj kohe, ajo ishte nga të parat pedagoge që dha leksionet e Hyrjes në Ekonomi, të Makroekonomise si dhe të Makroekonomise së Avancuar, Ekonomisë së Tranzicionit, Ekonomise së Zhvillimit në Universitetin e Tiranës dhe jashtë shtetit si profesore e ftuar. Nga viti 1990 deri në vitin 2000 Dr. Muco pati disa pozicione këshilltarëje në Ministrine Financave dhe atë të Arsimit si dhe punoi ngushtë si antare Bordesh me një numër të madh organizatash jo qeveritare në fusha të ndryshme të kërkimit ekonomik, ekonomisë monetare dhe ekonomisë së tranzicionit. Ajo ishte për disa vjet nënkryetare e bordit të Institutit të Statistikave. Ndërkohë ajo sherbeu si Vlerësuese Teknike për menaxhimin e granteve për kërkimin shkencor në fushën e ekonomisë së zhvillimit në Komisionin Europian në vitet 1995-1996 si dhe antare e Bordit të Fondacionit të Shoqerisë Civile nga viti 1997 deri në vitin 2000.

Dr. Marta Muco pati një aktivitet të ngjeshur akademik e kerkimor jashtë e brenda vendit. Ajo ishte profesore vizitore dhe dha cikle leksionesh në Univestitetin La Lumiere 2 në Lion të Frances, Departamentin e Ekonomiksit në Universitetin e Europes Qendrore në Budapest si dhe në Akademinë e Mrojtjes në Tiranë. Ajo ka fituar programe shkëmbimesh në Universitetin e Romës La Sapienza, në Departamentin e Ekonomiksit të Universitetit të Delaëare-it në SHBA, nga programi Europian TEMPUS në Bruksel dhe nga NATO Democratic Institutions Fellowship. Nga viti 1995 deri në vitin 1999 Dr. Muco mori titujt e profesorit të Asociuar dhe më pas atë të Profesorit. Në vitin 1999 Marta Muco ishte gruaja më e re në moshë me titullin profesore në Universitetin e Tiranës.

Mbas një sërë studimesh e botimesh në fushën financiare dhe monetare, nga viti 1988 ajo punoi si Shefe e Kabinetit të Guvernatorit në Bankën e Shqiperisë. Gjatë kësaj kohe, ajo plotësoi të tjera studime të aplikuara pasuniversitare dhe mori Certifikatë në Programimin dhe Politikat Financiare nga Fondi Monetar Ndërkombëtar. Gjatë kësaj kohe ajo punoi ngushtë me misionet e Bankës Botërore dhe Fondit Monetar Ndërkombëtar si dhe shërbeu si këshilltare e Governatorit për Politikat Monetare në Shqipëri.

Që nga viti 2001, Dr. Marta Muco, u cvendos në SHBA ku zhvilloi karrieren e saj në fushën e menaxhimit të projekteve ndërkombëtare. Ajo shërben si Drejtore Programesh në sektorin privat duke menaxhuar programe shumë milionëshe në fushën e komunikimit dhe medias, në fushën e monitorimit dhe vlerësimit të projekteve të agjensive të ndryshme të qeverisë Amerikane. Ajo është eksperte në marrëdhëniet ndërkombëtare dhe drejtuese në kërkime sociale. Dr. Muco ka fituar titullin Menaxhere e Certifikuar (PMP) e programeve dhe është anëtare e Institutit të Menaxhimit të Programeve në SHBA. Ajo është gjithashtu anëtare e Vlerësuesve të Uashingtonit (Washington Evaluators), anëtare e Asosacionit të Vlerësuesve (American Evaluation Association), e Shoqërisë për Zhvillim Nderkombëtar (Society for International Development- Washington Chapter) etj.

Dr. Marta Muco e ka ruajtur dashurinë për mësimdhënien e Makroekonomisë dhe që nga viti 2008 është profesore e jashtme e Ekonomiksit në Kolegjin Montgomeri (Montgomery College) në shtetin e Merilend-it. Eshtë e dashuruar e përhershme me njohjen e kulturave të ndryshme dhe deri tani ka udhëtuar e punuar në 61 vende të botës. Ajo adhuron literaturen e muzikën dhe vazhdon të ruajë preferencat për ushqimin e Mesdheut.

Kjo është Marta, mikja e shoqates Bijte e Shqipes, me të cilën ndjejmë krenari, ashtu sic ndjejmë edhe me shumë bashkatdhetar të tjerë që  konkurojnë me aftësitë e tyre intelektuale e shkencore në nivele e sektor të ndryshëm në Amerikë . Por pak prej tyre i njohim në këtë mënyrë, e duke mos i njohur ata vazhdojnë të qendrojnë larg, të vecuar në jetën intensive të sotme. Mendoj se është detyrë e cdo qendre në komunitet, e cdo shoqate a shkolle shqipe, e cdo gazetari apo televizioni shqip, e cdo njërit prej nesh që individualisht i njeh këta që na rrisin dinjitetin e shqiptarit, ti gjejmë e ti evidentojmë ata, pasi janë vlera kombëtare. Dhe sic do vlerë tjetër kombëtare duhet respektuar, edhe këta personazhe si të tillë, na bëjnë bashkë si komunitet, na japin emër si komb e pse jo na nderojnë edhe në takime e organizime të thjeshta midis nesh. Vlerësimi pas vdekjes, kurrë nuk mund të jetë plotësisht i motivuar per dike në se gjatë jetës nuk eshte ndjerë ai vleresim.

Filadelfia, 25 shkurt 2019

Filed Under: Emigracion Tagged With: bijte e shqipes, Ditelindja e 17 Vjetorit, Tahir Domi

“Bijtë e Shipes” në Filadelfia përkujtuan Ismail Qemalin e Isa Boletinin

February 9, 2019 by dgreca

Me rastin e 175 vjetorit të lindjes dhe 100 vjetorit të vdekjes së Ismail Qemalit dhe 155 vjetorit të lindjes dhe 103 vjetorit të rënjes së Isa Boletinit/

1 Fili Vlash2 Vlashi Fili1 Sadik2 Sadili12 Sadil14 Gege e Toske1 me ep Nder

Nga Sadik ELSHANI/ 

Viti që sapo kaloi, viti 2018, ishte shpallur Viti i Skenderbeut në tërë botën shqiptare, sepse u shënua 550 vjetori i ndarjes fizike nga kjo botë të Heroit tonë Kombëtar dhe 575 vjetori i kthimit të tij në Krujë, për të shënuar kështu periudhën më të ndritur e më të lavdishme të historisë sonë kombëtare. Me këtë rast në të gjitha trevat shqiptare dhe në diasporë u organizuan mjaft manifestime të ndryshme kulturore – artistike, konferenca shkencore, simpoziume, etj. Edhe shoqata “Bijtë e Shqipes” në Philadelphia organizoi një veprimtari dinjitoze ku u paraqiten disa kumtesa serioze, shoqëruar pastaj me një program artistik dhe koktejin tradicional me pije e ushqime të kuzhinës shqiptare. Shoqata jonë u kushton një rëndësi të madhe figurave të ndritura të kombit tonë, sepse jetëshkrimi i tyre është edhe jetëshkrimi i kombit tonë. Dhe ja, sapo hyri viti i ri, 2019, një veprimtari e tillë u organizua ditën e shtunë më 2 shkurt në mjediset e shoqatës sonë për te përkujtuar nepunesin dhe deputetin e Perandorisë Osmane, veprimtarin e çështjes kombëtare, themeluesin e shtetit shqiptar, Babain e Kombit tonë,Ismail Qemalin (16 janar, 1844 – 24 janar, 1919), me rastin e 175 vjetorit të lindjes dhe 100 vjetorit të ndarjes së tij nga kjo botë. Po ashtu, në këtë veprimtari u përkujtua dhe u nderua edhe trimi i Kosoves dhe i kombit tonë, luftëtari e strategu ushtarak, “gjenerali me plis të bardhë”, Isa Boletini (15 janar, 1864 – 23 janar, 1916) me rastin e 155 vjetorit të lindjes dhe 103 vjetorit të vdekjes. Është kjo dyshja e këtyre burrave të mëdhenj të kombit tonë që e plotësojnë mirë njëri – tjetrin, janë këto dy shtyllat, dy figurat qendrore të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipqrisë dhe themelimit të shtetit të parë shqiptar.

Salla e madhe në godinën e shoqatës “Bijtë e Shqipes” ishte zbukuruar posaçërisht për këtë veprimtari, me portretet e Ismail Qemalit e Isa Boletinit, me një tablo nga Konferenca e Ambasadorëve në Londër, ku spikasin këta dy burra si dy shqiponja, ndërsa në sfond qëndron busti i Ismail Qemalit dhe kuptohet, në mes qëndron Flamuri Kuq e Zi. Veprimtarinë e hapi kryetari i shoqatës “Bijtë e Shqipes”, zoti Bujar Gjoka, i cili u dëshiroi mirëseardhjen bashkatdhetarëv dhe i falenderoi ata për pjesëmarrjen. Pastaj ai theksoi rëndësinë e kësaj veprimtarie dhe rëndësinë e këtyre dy figurave madhore të kombit tonë. Për këtë veprimtari ishin përgatitur dy kumtesa cilësore, z. Sadik Elshani, njëherësh edhe shkruesi i këtyre radhëve, kishte përgatitur kumtesën për Ismail Qemalin, me titull: “Ismail Qemali, burri që ngriti Flamurin e Skenderbeut, shpalli pavarësinë e Shqipërisë dhe hodhi themelet e shtetit shqiptar”, ndërsa z. Llazar Vero kishte përgatitur kumtesën për Isa Boletinin, titulluar: “Unë jam mirë kur asht mirë Shqipnia”.

Që në fillim të fjalës së tij z. Elshani vuri në pah se, muaji i ftohtë i janarit i lindi burra të mëdhenj kombit tonë: Ismail Qemalin (16 janar, 1844), Isa Boletinin (15 janar, 1864), Fan Nolin (6 janar, 1882), Ismail Kadarenë (28 janar, 1936) e ndonjë tjetër. Poashtu, ky muaj i ftohtë i mori në amshim disa burra të mëdhenj të kombit tonë: Heroin tonë Kombëtar, Gjergj Kastriot Skenderbeun (17 janar, 1468), Isa Boletinin (23 janar, 1916), Ismail Qemalin (24 janar, 1919), Ernest Koliqin (15 janar, 1975), Ibrahim Rugoven (21 janar, 2006) e ndonjë tjetër. Ishte ky një rast i përshtatshëm për t’i nderuar edhe këto figura të lartpërmendura. Pastaj ai u përqëndrua te figura e Ismail Qemalit, burrit, plakut të urtë, Babait të Kombit tonë, që më 28 nëntor të vitit 1912, pas një robërie pesëshekullore, e ngriti në Vlorë Flamurin e Skenderbeut, dhe në prani të përfaqësuesve të të gjitha trojeve shqiptare shpalli pavarësinë e Shqipërisë, hodhi themelet e shtetit shqiptar dhe përmbushi ëndrrën shekullore të popullit tonë për liri e pavarësi dhe vazhdoi: “Ismail Qemali është një figurë qendrore e lëvizjes sonë kombëtare për liri e pavarësi, një figurë që rrezaton pjekurinë, urtësinë, por edhe guximin, burrërinë e një njeriu të rryem, që në një fazë mjaft kritike për popullin tonë arriti që t’i printe popullit dhe t’i drejtonte fatet e tij drejt një fitoreje përfundimtare. Përvoja e tij e gjatë në administratën Otomane, studimet dhe udhëtimet e tij në botën përendimore, njohja e mirë e historisë dhe pozitës së popullit të tij e kishin përgatitur mirë për rolin që do të merrte në drejtimin e përpjekjeve kombëtare për të hequr qafe një herë e përgjithmonë zgjedhën Otomane. Këtë mund ta bënte vetëm një burrë si Ismail Qemali, sepse ai ishte shtetar, kishte një përvojë të mirë në administrimin e disa rajoneve të Perandorisë Otomane, diplomat i rryem, ishte i vetëdijshëm për përgjegjësitë që lidhen me ndërtimin dhe udhëheqjen e një shteti. Të tjerët intelektualë shqiptarë nuk e kishin një përvojë të tillë, ishin figura të ndritura, idealistë, por pa një përvojë konkrete administrative e shtetndërtuese”.

Pastaj ai bëri një vështrim të shkurtër për jetën e Ismail Qemalit që nga lindja e tij në një familje fisnike e tdhetare; shkollimi në gjimnazin e njohur “Zosimea” të Janinës (1855 – 1859); vajtjen e tij në Stamboll më 1860, punën e tij në Zyrën e Përkthimeve të Ministrisë së Jashtme; studimet për drejtësi dhe postet e shumta në Perandorinë Otomane: ndihmës drejtor i çështjeve politike në vilajetin e Janinës, ndihmës i valiut të Danubit, vali i Varnës, Bejrutit, Gjiritit,Tripolit, sekretar privat i ministrit të Drejtësisë, Mid’hat Pasha (1873 – 1876), kryetar i Komisionit Europian të Danubit (si delegat Osman) e shumë poste të tjera. Ishte një nëpunës i zoti dhe mjaft i vlerësuar i Perandorisë Otomane. Në vitin 1900 Ismail Qemali arratiset nga Perandoria, sepse ai kishte dyshime se diçka e keqe do t’i ndodhte. Në fillim shkon në Athinë ku takohet me politikanët arbërorë dhe më pas kaloi në Napoli, Romë, Llozanë, Paris. Pasi u mor vesh me Faik Konicën, u vendos në Bruksel dhe mori drejtimin e gazetës së njohur, “Albania” dhe më vonë me ftesën e kolonisë shqiptare shkon në Kajro. Pastaj z. Sadik foli për kthimin e Ismail Qemalit në Stamboll më 1908, pas revolucionit xhonturk dhe angazhimin e tij për cështjen kombëtare si deputet i parlamentit turk, nga Berati, udhëtimet e tij nëpër Europë për të siguruar përkrahjen e vendeve europiane për pavarësinë e Shqipërisë, nënshkrimin e “Memorandumit të Gërces” ku kërkohej një vilajet shqiptar brënda Perandorisë Otomane dhe më në fund kthimin e tij në Shqipëri dhe shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë në Vlorë më 28 nëntor të vitit 1912.

Ismail Qemali ishte nënshkruesi i parë i Deklaratës së Pavarësisë dhe u emërua kryetar i Këshillit të Ministrave të Qeverisë së Përkohshme të Shqipërisë. Gjithashtu, ai ushtroi edhe detyrën e ministrit të Punëve të Jashtme. Formoi një qeveri me burra atdhetaëë, që gëzonin autoritet në popull. Sipas mendimit tim, kjo qeveri edhe në ato kushte të vështira, mbetet si qeveria më kompetente dhe më kombëtare që shteti shqiptar ka patur ndonjëherë. Edhe në ato kushte të vështira u miratuan ligje, u bën përpjekje për ngritjen e administratës, zhvillimin e ekonomisë, arsimit, kulturës, etj. Vetë Ismail Qemali u angazhua që trojet shqiptare të mos coptoheshin, formoi një delegacion dhe vetë mori pjesë në Konferencën e Ambasadorëve në Londër. Të tjerat i ka thënë historia. Në këtë pozitë Ismail Qemali qëndroi gjer më 22 janar të vitit 1914 kur iu kërkua dorëheqja nga Komisioni Ndërkombëtar.Ai u largua nga Shqipëria dhe shkon ne Nicë ku e kishte familjen. Por, ai kurrë nuk u tërhoq nga skena politike shqiptare. Në maj të vitit 1914 kthehet në Shqipëri dhe në qershor takohet edhe me princ Vidin. Në vitet në vazhdim bën udhëtime të shumta në Itali, Francë, Spanjë – gjithmonë duke punuar për Shqipërinë, për ta mbrojtur e stabilizuar shtetin shqiptar. Në një nga këto udhëtime kur po qëndronte në Peruxhia të Italisë, duke mbajtur një konferencë për shtyp ai sëmuret dhe vdes më 24 janar të vitit 1924. Siç duket, nga helmimi.

Zoti Elshani e përfundoi fjalën e tij duke i bërë këtë vlerësim figurës së Ismail Qemalit: “Edhe Ismail Qemali si shumica e figurave të rendesishme nuk ka qenë i përjashtuar nga ndonjë rast kundërthënës (kontravers) në jetën e tij.  Edhe pse u angazhua pak vonë në lëvizjen kombëtare, ndihmesa e tij është madhështore. U angazhua në njëren nga periudhat më kritike të historisë sonë, që u kurorëzua me formimin e shtetit shqiptar të pavarur. Ismail Qemali, intelektual e shtetar i rrallë, është një figurq e rëndësishme, nga më të rëndësishmet, e historisë sonë kombëtare. Kur dëgjojmë emrin Ismail Qemal, mendja menjëherë na shkon te Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë dhe themelimi i shtetit shqiptar. Në historinë tonë të lavdishme shumëshekullore ka mjaft episode, ngjarje të rëndësishme, por shpallja e shtetit të pavarur është kulmi i të gjitha përpjekjeve, të gjitha të arriturave. Për këtë akt madhor meritat nuk i takojnë vetëm Ismail Qemalit, por ai ishte më i merituari. Ai ishte një burrë që perveç karakteristikave fizike burrërore, ishte edhe njeri me pervojë, njeri i mencur, i urtë që kishte aftësinë, autoritetin për t’i bashkuar njerëzit, që nuk ishte aq lehtë në atë kohë dhe në çdo kohë tjetër. Ishte figura, portreti i tij me atë mjekrën e bardhë si në tregimet e moçme shqiptare, që rrezatonte ato vlera të larta njerëzore e kombëtare të popullit shqiptar, që ngjallte respektin te njerëzit. Portrei fizik e shpirtëror i Ismail Qemalit ishte portreti i një Shqipërie të madherishme, dinjitoze, serioze e të respektuar, “Zonjë e Rëndë”, siç e ka quajtur Shqipërinë një burrë tjetër i madh i kombit tonë, Vaso Pasha. Edhe sot, të gjithë shqiptarët, sidomos politikanët tanë duhet të mësojneënga jeta dhe vepra e pavdekshme e Ismail Qemalit. Viti 2019 duhet të shpallet “Viti i Ismail Qemalit” dhe të gjithë duhet të reflektojmë e të punojmë për të ndërtuar një Shqipëri, një shtet shqiptar ashtu siç e meriton populli ynë i shumëvuajtur”.

Në vazhdim zoti Llazar Vero paraqiti kumtesën kushtuar jetës dhe veprës së Isa Boletinit me mjë titull mjaft kuptimplot që mishëron karakterin, qëllimin e jetës së këtij burri të rrallë të kombit tonë: “Unë jam mirë kur asht mirë Shqipnia”. Pastaj z. Vero e analizoi më thellë këtë thënie mjaft domethënëse: “Kjo është një thënie lapidare e heroit tonë kombëtar, Isa Boletinit. Në të është njeriu i qytetëruar, luftëtari, atdhetari. Ai ishte edhe një strateg ushtarak i talentuar, largpamës që besonte ndershmërisht në marrëdhëniet paqësore të ndershme dhe të qëndrueshme midis popujve. Ai kishte besim në idealin e tij kombëtar dhe luftoi me mish dhe me shpirt që Kosova të mbetej e pandarë nga Shqipëria”. Për të pranishmit z. Vero bëri edhe një paraqitje të shkurtër për jetëshkrimin e Isa Boletinit që nga lindja e tij më 15 janar të vitit 1864 në një familje luftëtarësh atdhetarë, pjesëmarrjen e tij në Lidhjen e Prizrenit, betejat e për mbrojtjen e Lidhjes, siç ishin betejat e Slivovës dhe të Grykës së Carralevës. Më vonë do ta shohim si komandant (nëntor, 1908), duke luftuar me trimat e tij kundër 7000 ushtarëve osmanë. Më 1909 ishte përsëri në krye të forcave shqiptare në kryengritjet e Prishtinës e Prizrenit e shumë beteja të tjera. Më 1912 u caktua komandant i çetave kryengritëse shqiptare që luftonin për çlirimin dhe mbrojtjen e trojeve shqiptare e më vonë pavarësinë e Shqipërisë. Me trimat e tij arrin në Vlorë pak me vonesë nga Shpallja e Pavarësisë, por ata luftëtarë nën komandën e tij u bën garda e parë, ushtria e parë e Shqipërisë që deri diku e stabilizoi gjendjen në qytetin e Vlorës dhe në tërë Shqipërinë e Jugut. Një vëmendje të posacme z. Vero i kushtoi edhe rolit të Isa Boletinit në organizimin e Kuvendit tradicional te Verrat e Llukës më 17 prill 1910, ku krerët shqiptarë nga të gjitha trevat e Kosovës ishin mbledhur për t’i falur gjaqet në mes shqiptarëve dhe për të lidhur besën për të luftuar armikun e përbashkët e jo njëri – tjetrin. “Gjak borxh na ka vetëm anmiku ynë. Na jemi vllazën e duhet me u bashkue dhe me dekë për liri të vatanit. Ai që mbas sodit ngre pushkë ndër veti ka m’u kanë bash hasmi ynë” – ishin këto fjalët e Isa Boletinit në këtë kuvend që ka zënë një vend të rëndësishëm në kujtesën e shqiptarëve të Kosovës. Pikërisht në të njejtin vend, 80 vite më vonë, nën udhëheqjen e profesor Anton Çettës, akademik Mark Krasniqit, profesor Zekeria Canës e shumë veprimtarëve të tjerë të çështjes kombetare, shqiptarët u mblodhën përsëri për t’i falur gjaqet e për të lidhur besën për të luftuar armikun e përbashkët – regjimin barbar të Sllobodan Millosheviqit.

Isa Boletini ishte kudo që kërkohej për të luftuar për Shqipëri. Edhe kur në Shqipëri u vendos Princ Vidi më 1914, ai vihet në shërbim të kësaj qeverie së bashku me trimat e tij. Përpjekjet e tij për të mirën e Shqipërisë nuk u ndalen kurrë derisa më 23 janar të vitit 1916 u vra në pabesi në një pritë te ura e Ribnicës afër Podgoricës. Është e ngrirë në historinë tonë pjesëmarrja e tij në delegacionin shqiptar në Konferencën e Ambasadorëve në Londër. Një përshtypje të jashtëzakonshme u ka lënë të gjithëvë Isa Boletini me pamjen e tij burrërore, veshjen e bukur kombëtare, por edhe me qëndrimet e tij për të mbrojtur tokën shqiptare. “Unë hyra në një dhomë të madhe katrore ku gjeta Isa Boletinin, me trup shumë të gjatë, të zhdërvjelltë, një shqiptar të vërtetë, shqiponjë, me sy të lëvizshëm dhe me fytyrë të bukur dhe të ashpër” – është shprehur diplomati anglez, Aubrey Herbert. Nuk e kanë quajtur kot” Gjenerali me plis të bardhë”. Pastaj është edhe ajo ndodhia kur anglezët mendojnë se e kanë çarmatosur gjeneralin, por ai ua tregon revolen tjetër që e kishte mbajtur fshehur – gjeneralin tonë askush nuk ka mundur ta çarmatoste. Në fund z. Llazar foli edhe për varrimin e eshtrave të Isa Boletinit pas 99 vjetësh në oborrin e kullës së tij në Boletin, kështu duke përmbushur amanetin e tij, por: “Bashkimi i Kosovës me Shqipërinë mbetet pengu i tij dhe i yni dhe i çdo shqiptari të ndershëm” – e përfundoi fjalën e tij z. Llazar Vero.

Veprimtaria vazhdoi pastaj me paraqitjen e disa videove për Ismail Qemalin e Isa Boletinin: Pjesa e fundit e filmit “Nëntori i dytë – skena e shpalljes së pavarësisë dhe ardhja e Isa Boletinit me trimat e tij në Vlorë; një dokumentar për varrimin dhe rivarrimin e Ismail Qemalit dhe në fund kënga kushtuar Ismail Qemalit: “Cili je ti more burrë”, kënduar nga grupi i njohur i Kaninës. Sipas traditës së shoqatës sonë, në fund u shtrua kokteji: “Bukë e kripë e zemër”, me pije e ushqime të llojllojshme. Edhe gjatë koktejit vazhduan bisedat në mes bashkatdhetarëve për këta dy burra të mëdhenj të kombit tonë, duke shprehur respektin e adhurimin për jetën dhe veprën e tyre në shërbim të kombit e atdheut.

Të paharruar qofshin Ismail Qemali, Isa Boletini dhe të gjithë ata/ato që luftuan për lirinë e çdo pëllëmbe të tokës shqiptare!

Sadik Elshani është doktor i shkencave të kimisë dhe veprimtar i bashkësisë shqiptaro – amerikane

Filadelfia, 5 shkurt, 2019

 

Filed Under: Featured Tagged With: bijte e shqipes, Dr. Sadik Elshani, filadelfia, Isa Boletini, Ismail Qemali

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kryeministri Kurti mori pjesë në mbledhjen komemorative të organizuar në nderim të Heroit të Republikës së Kosovës, Afrim Bunjaku
  • Presidentja Osmani takon të dërguarin e posaçëm të Gjermanisë, Manuel Sarrazin
  • Lot të bardhë…
  • UDHËKRYQET E KOSOVËS…
  • Çfarë është deliri madhështisë?
  • Nevoja urgjente për lidership
  • NJË KËSHILL MBARËKOMBËTAR, PËR TË KOORDINUAR STRATEGJITË DHE MBROJTJEN E INTERESAVE TË SHQIPTARËVE NË BALLKAN…
  • Woodrow Wilson: Do të bëhej një komb i harbuar…
  • Veprat bamirëse të Mehmet Ali Pashë Kavallës në vendlindjen e tij
  • “VATRA” DHE SHTETFORMIMI KOMBËTAR
  • Aktivitetet e Vatrës kanë gjurmë të fuqishme në historinë e re të Kosovës
  • SOT NE PERVJETORIN E VDEKJES
  • STATEMENT BY AMBASSADOR JEFFREY M. HOVENIER September 24, 2023
  • Sulmi terrorist serb ndaj policisë së Kosovës, sulm ndaj sovranitetit të Kosovës
  • Kryeministri Kurti me anëtarë të kabinetit ndezën qirinj në nderim të heroit, Afrim Bunjaku

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT