filadelfia – Dielli

“Bijtë e Shipes” në Filadelfia përkujtuan Ismail Qemalin e Isa Boletinin

February 9, 2019 by dgreca

Me rastin e 175 vjetorit të lindjes dhe 100 vjetorit të vdekjes së Ismail Qemalit dhe 155 vjetorit të lindjes dhe 103 vjetorit të rënjes së Isa Boletinit/

1 Fili Vlash 2 Vlashi Fili 1 Sadik 2 Sadili1 2 Sadil1 4 Gege e Toske 1 me ep Nder

Nga Sadik ELSHANI/

Viti që sapo kaloi, viti 2018, ishte shpallur Viti i Skenderbeut në tërë botën shqiptare, sepse u shënua 550 vjetori i ndarjes fizike nga kjo botë të Heroit tonë Kombëtar dhe 575 vjetori i kthimit të tij në Krujë, për të shënuar kështu periudhën më të ndritur e më të lavdishme të historisë sonë kombëtare. Me këtë rast në të gjitha trevat shqiptare dhe në diasporë u organizuan mjaft manifestime të ndryshme kulturore – artistike, konferenca shkencore, simpoziume, etj. Edhe shoqata “Bijtë e Shqipes” në Philadelphia organizoi një veprimtari dinjitoze ku u paraqiten disa kumtesa serioze, shoqëruar pastaj me një program artistik dhe koktejin tradicional me pije e ushqime të kuzhinës shqiptare. Shoqata jonë u kushton një rëndësi të madhe figurave të ndritura të kombit tonë, sepse jetëshkrimi i tyre është edhe jetëshkrimi i kombit tonë. Dhe ja, sapo hyri viti i ri, 2019, një veprimtari e tillë u organizua ditën e shtunë më 2 shkurt në mjediset e shoqatës sonë për te përkujtuar nepunesin dhe deputetin e Perandorisë Osmane, veprimtarin e çështjes kombëtare, themeluesin e shtetit shqiptar, Babain e Kombit tonë,Ismail Qemalin (16 janar, 1844 – 24 janar, 1919), me rastin e 175 vjetorit të lindjes dhe 100 vjetorit të ndarjes së tij nga kjo botë. Po ashtu, në këtë veprimtari u përkujtua dhe u nderua edhe trimi i Kosoves dhe i kombit tonë, luftëtari e strategu ushtarak, “gjenerali me plis të bardhë”, Isa Boletini (15 janar, 1864 – 23 janar, 1916) me rastin e 155 vjetorit të lindjes dhe 103 vjetorit të vdekjes. Është kjo dyshja e këtyre burrave të mëdhenj të kombit tonë që e plotësojnë mirë njëri – tjetrin, janë këto dy shtyllat, dy figurat qendrore të Shpalljes së Pavarësisë së Shqipqrisë dhe themelimit të shtetit të parë shqiptar.

Salla e madhe në godinën e shoqatës “Bijtë e Shqipes” ishte zbukuruar posaçërisht për këtë veprimtari, me portretet e Ismail Qemalit e Isa Boletinit, me një tablo nga Konferenca e Ambasadorëve në Londër, ku spikasin këta dy burra si dy shqiponja, ndërsa në sfond qëndron busti i Ismail Qemalit dhe kuptohet, në mes qëndron Flamuri Kuq e Zi. Veprimtarinë e hapi kryetari i shoqatës “Bijtë e Shqipes”, zoti Bujar Gjoka, i cili u dëshiroi mirëseardhjen bashkatdhetarëv dhe i falenderoi ata për pjesëmarrjen. Pastaj ai theksoi rëndësinë e kësaj veprimtarie dhe rëndësinë e këtyre dy figurave madhore të kombit tonë. Për këtë veprimtari ishin përgatitur dy kumtesa cilësore, z. Sadik Elshani, njëherësh edhe shkruesi i këtyre radhëve, kishte përgatitur kumtesën për Ismail Qemalin, me titull: “Ismail Qemali, burri që ngriti Flamurin e Skenderbeut, shpalli pavarësinë e Shqipërisë dhe hodhi themelet e shtetit shqiptar”, ndërsa z. Llazar Vero kishte përgatitur kumtesën për Isa Boletinin, titulluar: “Unë jam mirë kur asht mirë Shqipnia”.

Që në fillim të fjalës së tij z. Elshani vuri në pah se, muaji i ftohtë i janarit i lindi burra të mëdhenj kombit tonë: Ismail Qemalin (16 janar, 1844), Isa Boletinin (15 janar, 1864), Fan Nolin (6 janar, 1882), Ismail Kadarenë (28 janar, 1936) e ndonjë tjetër. Poashtu, ky muaj i ftohtë i mori në amshim disa burra të mëdhenj të kombit tonë: Heroin tonë Kombëtar, Gjergj Kastriot Skenderbeun (17 janar, 1468), Isa Boletinin (23 janar, 1916), Ismail Qemalin (24 janar, 1919), Ernest Koliqin (15 janar, 1975), Ibrahim Rugoven (21 janar, 2006) e ndonjë tjetër. Ishte ky një rast i përshtatshëm për t’i nderuar edhe këto figura të lartpërmendura. Pastaj ai u përqëndrua te figura e Ismail Qemalit, burrit, plakut të urtë, Babait të Kombit tonë, që më 28 nëntor të vitit 1912, pas një robërie pesëshekullore, e ngriti në Vlorë Flamurin e Skenderbeut, dhe në prani të përfaqësuesve të të gjitha trojeve shqiptare shpalli pavarësinë e Shqipërisë, hodhi themelet e shtetit shqiptar dhe përmbushi ëndrrën shekullore të popullit tonë për liri e pavarësi dhe vazhdoi: “Ismail Qemali është një figurë qendrore e lëvizjes sonë kombëtare për liri e pavarësi, një figurë që rrezaton pjekurinë, urtësinë, por edhe guximin, burrërinë e një njeriu të rryem, që në një fazë mjaft kritike për popullin tonë arriti që t’i printe popullit dhe t’i drejtonte fatet e tij drejt një fitoreje përfundimtare. Përvoja e tij e gjatë në administratën Otomane, studimet dhe udhëtimet e tij në botën përendimore, njohja e mirë e historisë dhe pozitës së popullit të tij e kishin përgatitur mirë për rolin që do të merrte në drejtimin e përpjekjeve kombëtare për të hequr qafe një herë e përgjithmonë zgjedhën Otomane. Këtë mund ta bënte vetëm një burrë si Ismail Qemali, sepse ai ishte shtetar, kishte një përvojë të mirë në administrimin e disa rajoneve të Perandorisë Otomane, diplomat i rryem, ishte i vetëdijshëm për përgjegjësitë që lidhen me ndërtimin dhe udhëheqjen e një shteti. Të tjerët intelektualë shqiptarë nuk e kishin një përvojë të tillë, ishin figura të ndritura, idealistë, por pa një përvojë konkrete administrative e shtetndërtuese”.

Pastaj ai bëri një vështrim të shkurtër për jetën e Ismail Qemalit që nga lindja e tij në një familje fisnike e tdhetare; shkollimi në gjimnazin e njohur “Zosimea” të Janinës (1855 – 1859); vajtjen e tij në Stamboll më 1860, punën e tij në Zyrën e Përkthimeve të Ministrisë së Jashtme; studimet për drejtësi dhe postet e shumta në Perandorinë Otomane: ndihmës drejtor i çështjeve politike në vilajetin e Janinës, ndihmës i valiut të Danubit, vali i Varnës, Bejrutit, Gjiritit,Tripolit, sekretar privat i ministrit të Drejtësisë, Mid’hat Pasha (1873 – 1876), kryetar i Komisionit Europian të Danubit (si delegat Osman) e shumë poste të tjera. Ishte një nëpunës i zoti dhe mjaft i vlerësuar i Perandorisë Otomane. Në vitin 1900 Ismail Qemali arratiset nga Perandoria, sepse ai kishte dyshime se diçka e keqe do t’i ndodhte. Në fillim shkon në Athinë ku takohet me politikanët arbërorë dhe më pas kaloi në Napoli, Romë, Llozanë, Paris. Pasi u mor vesh me Faik Konicën, u vendos në Bruksel dhe mori drejtimin e gazetës së njohur, “Albania” dhe më vonë me ftesën e kolonisë shqiptare shkon në Kajro. Pastaj z. Sadik foli për kthimin e Ismail Qemalit në Stamboll më 1908, pas revolucionit xhonturk dhe angazhimin e tij për cështjen kombëtare si deputet i parlamentit turk, nga Berati, udhëtimet e tij nëpër Europë për të siguruar përkrahjen e vendeve europiane për pavarësinë e Shqipërisë, nënshkrimin e “Memorandumit të Gërces” ku kërkohej një vilajet shqiptar brënda Perandorisë Otomane dhe më në fund kthimin e tij në Shqipëri dhe shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë në Vlorë më 28 nëntor të vitit 1912.

Ismail Qemali ishte nënshkruesi i parë i Deklaratës së Pavarësisë dhe u emërua kryetar i Këshillit të Ministrave të Qeverisë së Përkohshme të Shqipërisë. Gjithashtu, ai ushtroi edhe detyrën e ministrit të Punëve të Jashtme. Formoi një qeveri me burra atdhetaëë, që gëzonin autoritet në popull. Sipas mendimit tim, kjo qeveri edhe në ato kushte të vështira, mbetet si qeveria më kompetente dhe më kombëtare që shteti shqiptar ka patur ndonjëherë. Edhe në ato kushte të vështira u miratuan ligje, u bën përpjekje për ngritjen e administratës, zhvillimin e ekonomisë, arsimit, kulturës, etj. Vetë Ismail Qemali u angazhua që trojet shqiptare të mos coptoheshin, formoi një delegacion dhe vetë mori pjesë në Konferencën e Ambasadorëve në Londër. Të tjerat i ka thënë historia. Në këtë pozitë Ismail Qemali qëndroi gjer më 22 janar të vitit 1914 kur iu kërkua dorëheqja nga Komisioni Ndërkombëtar.Ai u largua nga Shqipëria dhe shkon ne Nicë ku e kishte familjen. Por, ai kurrë nuk u tërhoq nga skena politike shqiptare. Në maj të vitit 1914 kthehet në Shqipëri dhe në qershor takohet edhe me princ Vidin. Në vitet në vazhdim bën udhëtime të shumta në Itali, Francë, Spanjë – gjithmonë duke punuar për Shqipërinë, për ta mbrojtur e stabilizuar shtetin shqiptar. Në një nga këto udhëtime kur po qëndronte në Peruxhia të Italisë, duke mbajtur një konferencë për shtyp ai sëmuret dhe vdes më 24 janar të vitit 1924. Siç duket, nga helmimi.

Zoti Elshani e përfundoi fjalën e tij duke i bërë këtë vlerësim figurës së Ismail Qemalit: “Edhe Ismail Qemali si shumica e figurave të rendesishme nuk ka qenë i përjashtuar nga ndonjë rast kundërthënës (kontravers) në jetën e tij. Edhe pse u angazhua pak vonë në lëvizjen kombëtare, ndihmesa e tij është madhështore. U angazhua në njëren nga periudhat më kritike të historisë sonë, që u kurorëzua me formimin e shtetit shqiptar të pavarur. Ismail Qemali, intelektual e shtetar i rrallë, është një figurq e rëndësishme, nga më të rëndësishmet, e historisë sonë kombëtare. Kur dëgjojmë emrin Ismail Qemal, mendja menjëherë na shkon te Shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë dhe themelimi i shtetit shqiptar. Në historinë tonë të lavdishme shumëshekullore ka mjaft episode, ngjarje të rëndësishme, por shpallja e shtetit të pavarur është kulmi i të gjitha përpjekjeve, të gjitha të arriturave. Për këtë akt madhor meritat nuk i takojnë vetëm Ismail Qemalit, por ai ishte më i merituari. Ai ishte një burrë që perveç karakteristikave fizike burrërore, ishte edhe njeri me pervojë, njeri i mencur, i urtë që kishte aftësinë, autoritetin për t’i bashkuar njerëzit, që nuk ishte aq lehtë në atë kohë dhe në çdo kohë tjetër. Ishte figura, portreti i tij me atë mjekrën e bardhë si në tregimet e moçme shqiptare, që rrezatonte ato vlera të larta njerëzore e kombëtare të popullit shqiptar, që ngjallte respektin te njerëzit. Portrei fizik e shpirtëror i Ismail Qemalit ishte portreti i një Shqipërie të madherishme, dinjitoze, serioze e të respektuar, “Zonjë e Rëndë”, siç e ka quajtur Shqipërinë një burrë tjetër i madh i kombit tonë, Vaso Pasha. Edhe sot, të gjithë shqiptarët, sidomos politikanët tanë duhet të mësojneënga jeta dhe vepra e pavdekshme e Ismail Qemalit. Viti 2019 duhet të shpallet “Viti i Ismail Qemalit” dhe të gjithë duhet të reflektojmë e të punojmë për të ndërtuar një Shqipëri, një shtet shqiptar ashtu siç e meriton populli ynë i shumëvuajtur”.

Në vazhdim zoti Llazar Vero paraqiti kumtesën kushtuar jetës dhe veprës së Isa Boletinit me mjë titull mjaft kuptimplot që mishëron karakterin, qëllimin e jetës së këtij burri të rrallë të kombit tonë: “Unë jam mirë kur asht mirë Shqipnia”. Pastaj z. Vero e analizoi më thellë këtë thënie mjaft domethënëse: “Kjo është një thënie lapidare e heroit tonë kombëtar, Isa Boletinit. Në të është njeriu i qytetëruar, luftëtari, atdhetari. Ai ishte edhe një strateg ushtarak i talentuar, largpamës që besonte ndershmërisht në marrëdhëniet paqësore të ndershme dhe të qëndrueshme midis popujve. Ai kishte besim në idealin e tij kombëtar dhe luftoi me mish dhe me shpirt që Kosova të mbetej e pandarë nga Shqipëria”. Për të pranishmit z. Vero bëri edhe një paraqitje të shkurtër për jetëshkrimin e Isa Boletinit që nga lindja e tij më 15 janar të vitit 1864 në një familje luftëtarësh atdhetarë, pjesëmarrjen e tij në Lidhjen e Prizrenit, betejat e për mbrojtjen e Lidhjes, siç ishin betejat e Slivovës dhe të Grykës së Carralevës. Më vonë do ta shohim si komandant (nëntor, 1908), duke luftuar me trimat e tij kundër 7000 ushtarëve osmanë. Më 1909 ishte përsëri në krye të forcave shqiptare në kryengritjet e Prishtinës e Prizrenit e shumë beteja të tjera. Më 1912 u caktua komandant i çetave kryengritëse shqiptare që luftonin për çlirimin dhe mbrojtjen e trojeve shqiptare e më vonë pavarësinë e Shqipërisë. Me trimat e tij arrin në Vlorë pak me vonesë nga Shpallja e Pavarësisë, por ata luftëtarë nën komandën e tij u bën garda e parë, ushtria e parë e Shqipërisë që deri diku e stabilizoi gjendjen në qytetin e Vlorës dhe në tërë Shqipërinë e Jugut. Një vëmendje të posacme z. Vero i kushtoi edhe rolit të Isa Boletinit në organizimin e Kuvendit tradicional te Verrat e Llukës më 17 prill 1910, ku krerët shqiptarë nga të gjitha trevat e Kosovës ishin mbledhur për t’i falur gjaqet në mes shqiptarëve dhe për të lidhur besën për të luftuar armikun e përbashkët e jo njëri – tjetrin. “Gjak borxh na ka vetëm anmiku ynë. Na jemi vllazën e duhet me u bashkue dhe me dekë për liri të vatanit. Ai që mbas sodit ngre pushkë ndër veti ka m’u kanë bash hasmi ynë” – ishin këto fjalët e Isa Boletinit në këtë kuvend që ka zënë një vend të rëndësishëm në kujtesën e shqiptarëve të Kosovës. Pikërisht në të njejtin vend, 80 vite më vonë, nën udhëheqjen e profesor Anton Çettës, akademik Mark Krasniqit, profesor Zekeria Canës e shumë veprimtarëve të tjerë të çështjes kombetare, shqiptarët u mblodhën përsëri për t’i falur gjaqet e për të lidhur besën për të luftuar armikun e përbashkët – regjimin barbar të Sllobodan Millosheviqit.

Isa Boletini ishte kudo që kërkohej për të luftuar për Shqipëri. Edhe kur në Shqipëri u vendos Princ Vidi më 1914, ai vihet në shërbim të kësaj qeverie së bashku me trimat e tij. Përpjekjet e tij për të mirën e Shqipërisë nuk u ndalen kurrë derisa më 23 janar të vitit 1916 u vra në pabesi në një pritë te ura e Ribnicës afër Podgoricës. Është e ngrirë në historinë tonë pjesëmarrja e tij në delegacionin shqiptar në Konferencën e Ambasadorëve në Londër. Një përshtypje të jashtëzakonshme u ka lënë të gjithëvë Isa Boletini me pamjen e tij burrërore, veshjen e bukur kombëtare, por edhe me qëndrimet e tij për të mbrojtur tokën shqiptare. “Unë hyra në një dhomë të madhe katrore ku gjeta Isa Boletinin, me trup shumë të gjatë, të zhdërvjelltë, një shqiptar të vërtetë, shqiponjë, me sy të lëvizshëm dhe me fytyrë të bukur dhe të ashpër” – është shprehur diplomati anglez, Aubrey Herbert. Nuk e kanë quajtur kot” Gjenerali me plis të bardhë”. Pastaj është edhe ajo ndodhia kur anglezët mendojnë se e kanë çarmatosur gjeneralin, por ai ua tregon revolen tjetër që e kishte mbajtur fshehur – gjeneralin tonë askush nuk ka mundur ta çarmatoste. Në fund z. Llazar foli edhe për varrimin e eshtrave të Isa Boletinit pas 99 vjetësh në oborrin e kullës së tij në Boletin, kështu duke përmbushur amanetin e tij, por: “Bashkimi i Kosovës me Shqipërinë mbetet pengu i tij dhe i yni dhe i çdo shqiptari të ndershëm” – e përfundoi fjalën e tij z. Llazar Vero.

Veprimtaria vazhdoi pastaj me paraqitjen e disa videove për Ismail Qemalin e Isa Boletinin: Pjesa e fundit e filmit “Nëntori i dytë – skena e shpalljes së pavarësisë dhe ardhja e Isa Boletinit me trimat e tij në Vlorë; një dokumentar për varrimin dhe rivarrimin e Ismail Qemalit dhe në fund kënga kushtuar Ismail Qemalit: “Cili je ti more burrë”, kënduar nga grupi i njohur i Kaninës. Sipas traditës së shoqatës sonë, në fund u shtrua kokteji: “Bukë e kripë e zemër”, me pije e ushqime të llojllojshme. Edhe gjatë koktejit vazhduan bisedat në mes bashkatdhetarëve për këta dy burra të mëdhenj të kombit tonë, duke shprehur respektin e adhurimin për jetën dhe veprën e tyre në shërbim të kombit e atdheut.

Të paharruar qofshin Ismail Qemali, Isa Boletini dhe të gjithë ata/ato që luftuan për lirinë e çdo pëllëmbe të tokës shqiptare!

Sadik Elshani është doktor i shkencave të kimisë dhe veprimtar i bashkësisë shqiptaro – amerikane

Filadelfia, 5 shkurt, 2019

Simpozium për harmoninë fetare në universitetin “Temple”, Filadelfia

July 19, 2017 by dgreca

1 feridinand gjana 1 Fialdelfia harmonia

Përktheu për “Dielli-n”, Herion Kërcelli/

Shqipëria është e njohur për harmoninë fetare, por javën e kaluar pjesëmarrësit në simpoziumin publik mbi Pluralizmin Fetar, patën mundësi të mësojnë më shumë për lirinë e besimit dhe demokracinë në Shqipëri. Profesor Ferdinand Gjana prezantoi këtë temë në Universitetin “Temple” në Filadelfia duke theksuar 11 nëntorin 1990, si një ditë historike, kur besimtarë myslimanë, katolikë dhe ortodoksë, të gjithë bashkë, dolën në qytetin e Shkodrës për të rihapur objektet e kultit pas 50 vitesh persekutimi nga regjimi komunist. Prof. Gjana po merr pjesë në programin Instituti i Studimeve Ametikane për Pluralizmin Fetar në ShBA. Program:https://goo.gl/YZPCX4

Një vështrim i shpejtë për programin e këtij instituti

Instituti i Studimeve të Shteteve të Bashkuara (SUSI-s) për studentët lidera, programon pesë deri në gjashtë javë programe akademike për studentë të huaj mes moshave 18 dhe 25 vjec. Ata duhet të jenë të aftë për të përmirësuar kuptimin e tyre për demokracinë e SHBA dhe të zhvillojnë aftësitë e tyre të udhëheqjes.

Ky Institut përfshin një rezidencë akademike prej katër javësh, e përbërë nga aktivitete të klasës interaktive, diskutime, leksione, lexime, vizita të qendrave urbane dhe punishte; një javë udhëtim drejt një rajoni të ndryshëm të Shteteve të Bashkuara; aktivitete që zhvillojnë aftësi udhëheqje; Shërbim komuniteti dhe mundësi për të bashkëvepruar me bashkëmoshatarët e tyre amerikane në një kamp universiteti. Cdo Institut përfshin afërsisht 20 pjesmarrës nga vendet e zgjedhura.

Gjatë vitit 2017, temat e mëposhtme do të ofrohen për një total prej 19 programe të liderve të studentëve:

-Angazhim Qytetar

-Cështje ambientaliste

-Politikbërje Publike Lokale, Shtetërore dhe Federale

-Pluralizmi Fetar në Shtetet e Bashkuara

-Sipërmarrja Sociale

-Historia dhe Qeveria e Shteteve të Bashkuara

-Udhëheqja e Grave

-Kohëzgjatja e Programit, 5 javë

Pranueshmeria dhe Permbledhja e Aplikimit

Aplikuesi duhet të plotësojnë kërkesat e mëposhtëme:

-Të jetë mes moshave 18-25 vjec dhe të ketë të paktën një simestër për të vazhduar në kolegj ose universitet.

-Të demonstrojë udhëheqje përmes punës akademike, përfshirje në komunitet, dhe aktivitete jashtë programit.

-Të jetë ekspert në leximin, shkrimin dhe foljen e Anglishtes.

-Të ketë pak ose jo udhëtim të mëparshëm ose experiencë studimi në Shtetet e Bashkuara.

-Të mos jetë një qytetar i Shteteve të Bashkuara ose banor i përhershëm i Shteteve te Bashkuara.

-I pranueshëm që të marë vizë J-1 të Shteteve të Bashkuara.

Pjesmarrësit e ardhshëm duhet të kontaktojnë Seksionin lokal të Marrëdhënieve me Publikun të Ambasadës së Shteteve të Bashkuara ose Konsullatën për informacion ditor rreth Instituteve për vitin 2017. Ambasadat e Shteteve të Bashkuara, menaxhojnë nominimin e kandidatëve, gjithashtu organizojnë intervista të pjesemarrësve për viza dhe udhëtim ndërkombëtar drejt Shteteve të Bashkuara. Në disa vende, kandidatët gjithashtu mund të zgjidhen nga një Komision Fulbright dyshtetëror. {Burimi zyrtar, Ambasada e SHBA në Tiranë}.

Albania is well known for religious harmony but last week participants at a public symposium on Religious Pluralism had a chance to learn more about freedom of religion and democracy in Albania. Professor Ferdinand Gjana presented at Temple university in Philadelphia, highlighting November 11, 1990 as a historic day when Muslim, Catholic, and Orthodox believers came together in the city of Shkoder to re-open religious institutions after years of persecution by the communist regime. Professor Gjana is participating in the Study of the U.S. Institute for Religious Pluralism in the United States.

Program:https://goo.gl/YZPCX4

At-a-Glance

Study of the U.S. Institutes (SUSIs) for Student Leaders are five- to six-week academic programs for foreign undergraduate students between the ages of 18 and 25 designed to improve their understanding of the United States and to develop their leadership skills. Institutes include a four-week academic residency consisting of interactive classroom activities, discussions, lectures, readings, site visits, and workshops; one week of educational travel to a different region of the United States; leadership skills building activities; community service; and opportunities to interact with their American peers on a college campus. Each Institute includes approximately 20 participants from selected countries. In 2017, the following themes will be offered for a total of 19 student leader programs:

Civic Engagement
Environmental Issues
Local, State, and Federal Public Policymaking
Religious Pluralism in the United States
Social Entrepreneurship
S. History and Government
Women’s Leadership

PROGRAM LENGTH

5 weeks

Eligibility and Application Overview

Applicants must meet the following requirements:

Be between the ages of 18 and 25 and have at least one semester left of college or university
Demonstrate leadership through academic work, community involvement, and extracurricular activities
Proficient in reading, writing, and speaking English
Have little or no prior travel or study experience in the United States
Not a U.S. citizen or permanent resident of the United States
Eligible to receive a United States J-1 visa

Prospective participants should contact the Public Affairs Section of their local U.S. Embassy or Consulate for up-to-date information about 2017 Institutes. U.S. Embassies manage the nomination of candidates, as well as organize participants’ visa interviews and international travel to the United States. In some countries, candidates may also be selected by a binational Fulbright Commission.

TË MËSOSH SHQIP NË EMIGRACION

June 21, 2017 by dgreca

Shkolla shqipe në Filadelfia mbylli vitin shkollor/

            Në jetën e Komunitetit Shqiptar në Filadelfia, të emigruar mbas vitit 1990, që është jo vetëm emigracioni më i ri, por edhe më i madhi në historinë e këtij emigracioni, me kalimin e viteve, po shtohen datat e shënuara të tij. Të tilla, sot për sot, nuk janë pak, po të kemi parasysh jetëgjatësinë e këtij komuniteti. Ato fillojnë nga data e ardhjes së emigrantit të parë shqiptar, kryesisht me fitimin e llotos amerikane, e të vendosur në qytetin e Pavarësisë së Amerikës, krijimi i Shoqatës Atdhetare – Kulturore “Bijtë e Shqipes”, hapja e të parës shkollë shqipe, ngritja e të parit Flamur Shqiptar në qendër të Filadelfias, në 100 vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë, organizimi i ceremonisë së Pavarësisë së Shqipërisë në kryeqendrën e shtetit të Pensilvanisë, në Harrisburg, etj., etj. Në mesin e këtyre dative është edhe ajo e 7 Marsit 2004.
            Qysh mbas vitit të parë të ktijimit të Shoqatës “Bijtë e Shqipes”, megjithë numërin e vogël të anëtarëve të saj, këshilli drejtues i shoqatës mendonte për të hapur shkollën shqipe, për të ruajtur gjuhën tonë tek fëmijët e ardhur nga atdheu ynë, por edhe atyre të lindur në emigracion, si një nga detyrat e mëdha që kjo shoqatë i kishte vënë vetes.
            7 Marsi 2004 bëri realitet fillimin e realizimit të qëllimit të shoqatës, u hap me një ceremoni të bukur, shkolla e parë shqipe, që mori emrin “Gjuha Jonë”. Kjo shkollë, këtë vit, bëri 13 vjet, që në bangat e saj ulen dhe mësojnë gjuhën shqipe, por marrin njohuri edhe në historinë dhe gjeografine e Shqipërisë, fëmijët e Komunitetit Shqiptar në Filadelfia. Gjatë këtyre 13 viteve është bërë një punë e madhe, e përmirësuar nga viti në vit, që fëmijët tanë të mësojnë e të ruajnë gjuhën e prindërve të tyre.
            Këshilli drejtues i shoqatës, që ka hapur e administron, gjatë këtyre viteve këtë shkollë, kujdeset pa ndërprerje, qysh nga dita e parë e fillimit të vitit shkollor dhe deri në ditën e fundit kur mbyllet viti. Por suksesi i kësaj shkolle e ka burimin tek të gjithë, tek fëmijët që me shumë dëshirë përpiqen të mësojnë sa më shumë, tek puna me pasion dhe cilësi e mësueseve, tek mundi i prindërve për të sjellë fëmijët në shkollë për çdo të dielë, si dhe te propaganda që bëjnë anëtarët e shoqatës, ndër familjet e komunitetit tonë, për të sjellë fëmijët në këtë shkollë.
            Më poshtë po japim disa shifra paksa nga jeta dhe puna që bëhet në këtë shkollë.
            – 7 Mars 2004, hapet e para shkollë shqipe në Filadelfia.
            – 13 vjet ka kjo shkollë që zhvillon me sukses jetën e saj mësimore.
            – 2 nivele filluan mësimin në këtë shkollë kur ajo sapo u hap.
            – 5 nivele në pesë vite është sot cikli i plotë i kësaj shkolle shqipe.
            – 654 fëmijë kanë kaluar nga bangat e kësaj shkolle, një pjesë e të cilëve, sot janë rritur, shkolluar në nivele të larta dhe punojnë në kompani me emër, duke nderuar veten e tyre, familjen dhe komunitetin tonë.
            – 52 është numëri i fëmijëve të regjistruar në vitin e fundit shkollor, atë 2016-2017.
            – 50 është numëri mesatar i fëmijëve të regjistruar çdo vit në këtë shkollë.
            – 16 është numëri i mësueseve që kanë dhënë mësim gjatë 13 vjetëve të jetës së shkollës. Të gjitha mësueset janë vlerësuar me çmimin “Pishtar i gjuhës shqipe”, nga këshilli drejtues i shoqatës.
            – 6 është numëri i mësueseve që dhanë mësim gjatë vitit shkollor 2016-2017.

            Një nga veprimtaritë e shumta që organizon kjo shkollë, gjatë gjithë vitit, pa përmendur të tjerat, është edhe programi artistik që japin fëmijët para prindërve dhe të rriturve të tjerë që marrin pjesë në mbylljen e vitit shkollor, ku tregojnë se çfarë dhe sa kanë mësuar.
            Kështu ndodhi edhe më 18 Qershor 2017, kur në Qendrën Kulturore të shoqatës këshilli drejtues, organizoi ceremonine e mbylljes së vitit shkollor 2016-2017.
            Ora 9:00 AM e gjeti hapur Qendrën Kulturore, më shpejt se të dielat e tjera kur zhvillohet mësimi shqip i shkollës. Në fillim, sekretari i shoqatës, z. Vlashi Fili, e më pas, kryetari. Z. Tajar Domi, pritën fëmijët si të dielat e zakonshme.
            I pari erdhi nxënësi i klasës së katërtë, Edvin Qinami, i shoqëruar nga e ëma e tij. Pastaj Drini Hamza me të atin, Fitimin, Samir Sagiri, si gjithmonë me gjyshin e vet, e pastaj me radhë të tjerët. Dalëngadalë salla u mbush plot. Prindërit u larguan për tu kthyer përsëri, jo si gjithmonë në ora 12:30 PM, kur përfundonte mësimi, por në ora 11:00 AM kur do të fillojë ceremonia e mbylljes së vitit shkollor.
            Nxënësit të drejtuar nga mësueset, me shikimin nga Flamuri ynë Kombëtar dhe me pëllëmbën e dorës së djathtë në zemër, kënduan Himnin tonë Kombëtar, një veprim që bëhet regullisht, çdo ditë, para fillimit të mësimit në këtë shkollë. Mbas himnit, të gjithë u shpërndanë nëpër klasat e veta.
            Veprimtaria e kësaj dite ishte programuar në tre pjesë.
            Në pjesën e parë, brenda një ore, në të pesë klasat u bë testimi përfundimtar i nxënësve. Tre klasat e para u testuan në lëndën e diktimit, kurse e katërta dhe e pesta në hartim. Gjatë kësaj kohe mjeshtri Hamdi Gjana, lëvizte nëpër sallë për të përgatitur qendrën e zërit. Mbas testimit, mësueset bënë vlerësimin e sejcilit dhe dokumentat e këtij testimi u dorëzuan në sekretarinë e shoqatës për t’u ruajtur në arkivin e saj, në seksionin e shkollës shqipe.
            Në pjesën e dytë të veprimtarisë, e mori fjalën Z. Tajar Domi, që mbasi përshëndeti dhe falenderoj pjesëmarrësit, i uroi fëmijët për përfundimin me sukses të vitit shkollor. Pastaj nxënësit dhanë para prindërve dhe pjesëmarrësve të tjerë në sallë, një program artistik.
            Nxënësja e vitit të pestë, Selma Sinani, që drejtoi këtë program, e hapi me fjalën përshëndetëse ku falenderoi mësueset për përkushtimin gjithëvjetor në realizimin e programit mësimir vjetor, prindërit për sjelljen e fëmijëve në shkollë si dhe Shoqatën “Bijtë e Shqipes” që ka bërë të mundur hapjen e kësaj shkolle.
            Së pari u dëgjua zëri i ëmbël i këngëtare Lorena Hasa, që e shoqëruar nga grupi artistik i shkollës, i përgatitur nga z. Hamdi Gjana, në këngën “Gjuha jonë” që është edhe kënga himn e shkollës. Ajo u duartrokit fort nga të pranishmit që ishin të shumtë sa që nuk i nxinte salla.
            Pastaj, paraqitën veten e tyre të gjithë nxënësit, me radhë sipas klasave. Duke filluar nga klasa e parë dhe deri tek ajo e pesta, të drejtuara nga mësueset respektive, Irini Zenelaj e Shpresa Rama, Adelina Ramizi dhe Elvana Pone, Kozara Doko dhe Raimonda Bardhi, fëmijët, me këngë e recitime, treguan seriozitetin që i ka karakterizuar në mësimin e gjuhës shqipe, gjatë gjithë vitit
            Në përfundim të programit të sejcilës klasë, këngëtarët, të shoqëruar nga grupi, pasuronin programin me këngë. Kështu Ema Rama, këndoi këngën “Mësuesja jonë”, motrat Hasa, kënduan “Buja”, dueti Alba Sinani dhe Loreta Hasa, këngën “Nënë, moj nënë”, trioja Silvana Çela, Drini Hamza dhe Lorena Has, këngën “Mëmëdheu” dhe Alba Sinani këngën “Dua krahë të fluturoj”. Shumica e këtyre këngëve është kompozuar nga z. Hamdi Gjana që përgatit dhe drejton këtë grup.
            Mbas çdo interpretimi, duartrokitjet tregonin se të pranishmit në sallë ishin shumë të kënaqur me çka shikonin e dëgjonin, mandje shpesh dëgjoheshin edhe urimet: “Bravo” apo edhe “Ju lumtë”, që u drejtoheshin fëmijëve.
            Pjesa e tretë ishte ajo e dorëzimit të dëftesave, që dhuroi emocione.
            Sekretari i shoqatës z. Vlashi Fili, sqaroi para fillimit të dorëzimit të dëftesave, që secili nxënës ka në zarf dëftesën me notat vlerësuese, të firmosura nga mësuesja e klasës, drejtorja e shkollës znj. Raimonda Bardhi, kryetari dhe sekretari i shoqatës si dhe me vulën përkatëse. Nxënësit me të gjitha notat “Shumë mirë”, kanë në zarf edhe një fletë vlerësuese, kurse nxënësit më të mirë të çdo klase, që ishin respektivisht, nga klasa e parë deri në të pestën: Sophia Sali, Klavel Pajollari, Elian Tafa, Edvin Qinamid dhe Silvana Çela, kishin si dhuratë nga shoqata edhe një çek $ 20. Nxënësit e vitit të pestë kanë në zarf edhe një dëshmi për përfundimin e ciklit 5vjeçar, në Shkollën Shqipe “Gjuha Jonë”
            Tashmë është bërë traditë në fundvitin shkollor, që para se të marrin dëftesat, nxënësit drejtohen tek Flamuri ynë Kombëtar, ulen në gjunjë, puthin flamurin dhe e vënë atë në ball. Mbas kësaj, marrin zarfin me dëftesën brenda dhe ulen për të lënë radhën nxënësit tjetër.
            E veçanta e ceremonisë së këtij fundviti shkollor ishte se, nxënësve i a dhanë zarfat, mësueset sipas klasave, kur në vitet e tjera ato ua kanë dhënë anëtarët e këshillit drejtues të shoqatës. E dyta e veçantë ishte se, fëmijët që shoqëroheshin nga gjyshërit, e morën zarfin nga këta shoqërues, pra gjyshi ose gjyshja. Kështu ndodhi me Sophia Sali dhe gjyshen e saj, Samet Sagiri me gjyshin e tij, që e ka shoqëruar gjatë gjithë vitit shkollor, etj. Kjo u dha kënaqësi emocionuse gjyshëve.
            Në përfundim të shpërndarjes së dëftesave, u dhanë edhe dy çmime të veçanta, me vlerë $ 50. Z. Sadik Elshani i dhuroi nxënësit, që në testimin që sapo përfundoi, kishte bërë hartimin më të mirë. Nga vlerësimet e hartimeve këtë dhuratë e meritoi nxënësja Selma Sinani. Ndërsa z. Petrit Zanaj e kaloi këtë dhuratë nxënëses së klasës së parë, Enisa Sulçaj që kishte vijimin më të mirë gjatë gjithë vitit shkollor.
            Në përfundim z. Tajar Domi mbylli ceremoninë, uroi, edhe një herë, fëmijët për përfundimin me sukses të vitit shkollor, si dhe ftoi ata së bashku me të rriturit për “Pica party”, që kish përgatitur shoqata për mbylljen e kësaj veprimtarie.
            Edhe ne i urojmë fëmijëve të shkollës shqipe “Gjuha Jonë”: Pushime të mbara, e mirupafshim përsëri në shtator”

Vasil Filipi
Filadelfia, Qershor 2014

Shkolla shqipe në Fialdelfia hapi dyert për 12-in vit shkollor

September 13, 2016 by dgreca

SHKOLLA SHQIPE “ GJUHA JONE “ NE FILADELFIA HAP DYERT PER VITIN E RI SHKOLLOR 2016-2017 /

Nga Tajar Domi */

Qendra Social-Kulturore e komunitetit shqiptar në qytetin historik të Filadelfias, këtë të dielë , “e prishi” qetësinë e pushimeve të verës , nga zërat e fëmijve e të prindërve të tyre, që i kishin sjellë këta fëmijë, për të mësuar gjuhën shqipe dhe kulturën e historinë tonë kombëtare, pranë shkollës shqipe “Gjuha Jonë ”. Atmosferë festive e gëzimi, dukej jo vetëm në ambjentet e shkollës, por edhe në fytyrat e nxënësve, dikush fare i vogël për tu regjistruar në klasë të parë, e të tjerë që vinin nga klasat e vitit të kaluar shkollor e që dëshironin ta vazhdonin shkollën, deri në klasën e pestë që është edhe klasa më e lartë që mund të ndiqet në këtë shkollë. Takime e shtrëngime të duarve të tyre të vogla, me shokët e shoqet e klasës, me mësueset e tyre që u kishin munguar për dy muajt e verës, por për të cilat kishin marre tufa lulesh për tua dhuruar në ditën e parë të shkollës. Nga ana tjetër, shikon prindër që nxitojnë duke mbushur formularin e regjistrimit në shkollë, pasi kanë lënë diçka për të bërë këtë ditë, gjatë kohës që fëmijtë ndjekin shkollën, për tu kthyer përsëri për ti marrë ata pas përfundimit të mësimit. Përpara derës dhe në hollin e ndërtesës, shikon shqetësimin e antarëve të kryesisë të shoqatës atdhetare-kulturore “Bijtë e Shqipes” për numrin e nxënësve që do të vijnë, dhe për të sistemuar gjithcka në vendin e vet. Llazari e Vlashi, me formularët e librat në duar, mundohen të ndihmojnë cilindo. Bujari i financës, mundohet të jetë i gatshëm për cdo gjë. Ndërsa, Hakiu, Bashkimi e Bujari tjetër, ndihmojnë mësueset duke orientuar nxënësit nëpër klasa. Nga ana e tyre mësueset me përvojë, Rajmonda, Kozara, Irini dhe Adelina, duke mos e fshehur gëzimin që të jep dita e parë e shkollës, janë në shqetësimin e ardhjes të nxënësve të tyre. Në këtë atmosferë të krijuar, gradualisht nxënësit filluan të mbushin hapësirën e godinës, në ballin e së cilës brenda saj, flamuri ynë kombëtar i vendosur aty, i fton nxënësit të këndojnë hymnin e tij , sic bëjnë cdo ditë mësimi. Por sot , flamuri shndriste edhe më shumë. Ishte nje flamur i ri, të cilin e solli Milot Rukiqi, me origjinë nga Kosova. Arti, djali ë Milotit që do të vazhdojë klasën e dytë këtë vit, ishte mjaft i gëzuar, pasi për ditën e parë të shkollës e kishin shoqëruar, përvec babit, edhe gjyshi dhe xhaxhai Genci, të cilët kishin ardhë për qëndrim të përkohshëm këtu në Amerikë. Faleminderit familjes Rukiqi.

Kështu,pasi u urohet mirëseardhja nxënësve nga kryetari ë shoqatës, të vendosur përballë flamurit kombëtar, të gjithë të pranishmit, nxënës, prindër, mësuese e të tjerë, kënduan hymnin tonë kombëtar. Pas tij nxënësit shpërndahen nëpër klasa, ku mësueset ishin kujdesur që të kishin gjithëka gati dhe mësimi vazhdoi normalisht.

Shkolla shqipe “Gjuha Jonë ” hapi dyert 12 vite më parë, duke shtuar çdo vit numrin e nxënësve që e frekuentojnë atë, por duke rritur edhe cilësinë e mësimit dhe volumin e nxënies prej tyre. Gjatë kësaj kohe janë ulur në bankat e saj rreth 600 nxënës , që kanë marrë njohuritë e domosdoshme jo vetëm për gjuhën shqipe, por edhe për kulturën, traditën dhe historinë tonë kombëtare. Tashmë dihet, se një gjuhë e huaj më tepër, të hap një dritare në jetën tënde. Ndërsa gjuha e kombit tënd, të hap një derë që nuk mbyllet kurrë, për komunikimin me dheun dhe me njerëzit, në vendin e origjinës tënde, për mbajtjen gjallë të atdhedashurisë. Këtë , duket se një pjesë e mirë e bashkatdhetarëve tanë në Filadelfia, e ndjejnë në qenien e tyre dhe po bëjnë sakrificën e nevojshme për t’ju dhenë fëmijve të tyre këto njohuri të domosdoshme. Asgjë nuk është e lehtë, dhe nuk vjen pa sacrificë. Por për gjëra shumë të rëndësishme siç është të mësuarit e gjuhës shqipe, edhe sakrifica më të mëdha janë të domosdoshme.

Dita e parë e këtij viti shkollor ishte me më shumë nxënës se cdo vit tjetër. U regjistruan dhe nisen mësimet plot 34 nxënës ne klasa te ndryshme, ndërsa parashikojmë që ditët që vijnë të kemi mbi 60 . Vargjet plot emocion të poetit Vlashi Fili, të vendosur në njoftimin e fillimit të shkollës në FB e shoqatës “Bijtë e Shqipes”, me sa duket shërbyen edhe si thirrje e fëmijve për prindërit e tyre :

FLISNI SHQIP

Jam i vogël, jam fëmi
Kam nevojë për ndihmën tuaj
Që në fis, me njerëzit e mi
Të mos ndjehem si i huaj!!

Shokëve dua që t’u them
Kjo është gjuhë e nënës time
Dhe krenar për ju të jem
Për së gjalli e në kujtime.

Pra ju prindër, u kërkoj
Në shtëpi të flisni shqip
Që edhe unë ta mësoj
Ta mësoj e mos ta harroj.

Duke uruar nxënësve e prindërve bashkatdhetar te Filadelfias : “Gëzuar ditën e parë të shkollës shqipe”, nuk mund të lëmë pa përmendur për të disatën herë, mungesën e papërgjegjshmerinë e shtetit dhe të qeverisë shqiptare për të siguruar librat e nevojshme , shkollave shqipe në diasporë, sic është edhe shkolla “Gjuha Jonë ”. Si ka mundësi që këtu në këto shkolla bëhet punë vullnetare nga shumë e shumë bashkatdhetarë, ndërsa shteti ynë që e ka detyrim të paisë me libra ato, e te kujdest per problemet e diaspores vet, nuk e bën një gjë të tillë?

Kur do të marrë fund kjo?

*Kryetar i Shoqatës Atdhetare-Kulturore “Bijtë e Shqipes”

Filadelfia,
11Shtator 2016

PËR FLAMUR E PËR ATDHE…

December 3, 2015 by dgreca

Shqiptarët e Filadelfias festojnë ngritjen e flamurit dhe 103 vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë.

Nga Petrit ZANAJ-Filadelfia/

Pas ngritjes së flamurit kombëtar shqiptar në sheshin para bashkisë së Filadelfias, në një festë madhështore me pjesmarrjen e qindra bashkëatdhetarëve, drejtuesve të shoqatës “Bijtë e Shqipes” dhe përfaqësuesve të qytetit të Filadelfias, në traditën e shqiptarëve të Filadelfias u mbldhëm përsëri bashkë ne restorantin Cannstatter V. V. për të festuar 103 vjetorin e pavarësisë të Shqipërisë sonë të shtrenjtë, dhe 71 vjetorin e çlirimit të saj nga pushtuesit nazi fashistë në luftën e dytë botërore. Preokupimi i drejtuesve të shoqatës dukej maksimal dhe salla e madhe e restorantit fliste vetëm shqip. Në sfondin e skenës dy figurat më të mëdha të kombit tonë, Skënderbeu dhe Ismail Qëmali, kryelartë e hijerëndë, sikur na ftonin të respektonim këto festa të mëdha, të nderonim nënën tonë Shqipëri, bijtë e saj që dhanë jetën për lirinë e pavarësinë e saj, mëndjet e ndritura të këtij kombi që vunë dijet e pasurinë e tyre, për ta bërë Shqipërinë siç e meritonte, zonjë të rëndë, me burra të mënçur e trima, që kurrë nuk i kishin munguar asaj. Në pjesën e lartme të skenës një banderolë kuq e zi “Shoqata Bijtë e Shqipes, Filadelfia” na kujtonte të gjithëve se edhe pse larg Atdheut ne jemi përsëri bashkë, kemi shoqatën tonë që na bën të mblidhemi e t’i festojmë bashkë këto festa të mëdha. Dhe në të dy krahët e skënës zbukuronin festën tonë dy flamujtë më të shtrenjtë, që i japin kuptim jetës sonë këtu në USA. Në një krah Flamuri Amerikan, flamuri i këtij vëndi të madh, mikut më të shtrenjtë të Shqipërisë, atdheut tonë e të fëmijve tanë, ku ne ndërtojmë e gëzojmë jetën tonë, dhe në krahun tjetër Flamuri Kombëtar Shqiptar, flamuri i kombit tonë e tokës amë, me ngjyrën e kuqe nga gjaku i bijve e bijave më të mirë të saj.

Kryetari i shoqatës zoti Tajar Domi përcillte me merak e kujdes çdo përgatitje dhe mirëpriste e takonte të gjithë pjesmarrësit në këtë festë. Llazari me Vlashin punonin që portretet e Skënderbeut e Ismail Qemalit, si dhe flamujtë në krah të tyre të vendoseshin sa më mirë. Bashkimi si gjithmone i kudo gjëndur për ti dhënë një dorë të fundit përgatitjeve. Nënkryetar Bujari, Erblina e Orela kontrollonin përgatitjen e tavolinave e kontaktonin punonjësit e restorantit në mënyre që si shërbimi edhe ushqimi të ishte në lartësinë e kësaj festë, si dhe saktësonin edhe një here radhën që do ndiqej në prezatimin e elementëve të ndryshëm të kësaj feste. Me tej nënkryetari tjetër Dritani, në mes të ketyre punëve, shikonte edhe një here fjalën që do mbante në ketë rast. Salla filloi të mbushet pak nga pak nga njerezit tanë të mirë e atdhetare. Fierakë e kuksianë që bëjnë një pjesë të konsiderueshme të komunitetit shqiptar në Filadelfia, por edhe korçarë e dibranë, vlonjatë e kosovarë, tiranas e durrsakë, çamër dhe librazhsit, të gjithë për të gëzuar ne festën tonë të përbashkët.

Për të nderuar komunitetin tonë në ketë festë morën pjesë si të ftuar Zonja Daniela Kristo Nesho, Konsulle në ambasadën shqiptare në Ëashington DC, Zoti Artan Didi, atashe policor, si dhe Zoti Eduart Bala, atashe ushtarak në ambasadën tonë.

Në një atmosferë të ndezur gëzimi filloi festa për ditën e madhe të Flamurit. Të gjithë të pranishmit në këmbë respektuam e nderuam të parin himnin e shtetit Amerikan. Kur filloi himni ynë i Flamurit salla e mbushur plot gjëmoi. Pjesa më e madhe e të pranishmëve këndonin së bashku duke u drejtuar të tëre në drejtim të flamurit që shpalosej pranë burrit të madh që e ngriti atë vjeshtë të 1912 në Vlorë.

Mbrëmjen ceremoniale e hapi kryetari i shoqatës zoti Tajar Domi. Me emocionin që i jepte kjo ngjarje, ai uroi pjesmarrësit, e bashkë me ta të gjithë shqiptarët kudo nëpër botë për festën e madhe të pavarësise. Duke falënderuar edhe të pranishmit e ftuar nga ambasada e shtetit shqiptar në Ëashington dhe nga Këshilli i Qytetit të Filadelfias, ai theksoi entusiazmin e bashkëatdhetarëve tanë për ti pritur sa më mirë këto festa, si dhe deshirën e të gjithrëve për ta patur sa më pranë shtetin amë, për të ndihmuar shkollën e fëmijet tanë. Mes duartrokitjeve të të pranishmëve ai ja dha fjalën zotit Dritan Matraku, nënkryetar i shoqatës për të bërë përshendetjen e rastit. Dhe fjala e Dritanit nisi me urimin më të mirë.” Gëzuar 103 vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë – përshendeti ai – ju, dhe të gjithë shqiptarëve në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Çamëri, Malin e Zi, dhe kudo që ndodhen nëpër botë. Njëqind e tre vjet më parë plaku i mënçur dhe patrioti i shquar Ismail Qëmali, krah për krah me delegatët e tjerë nga të gjitha trevat e Shqipërisë ngritën Flamurin Kuq e Zi dhe i treguan gjithë botës se ky vend është i pavarur, dhe ka zot popullin e tij”.

Duke u theksuar të pranishmëve se eshtë detyrimi ynë si shqiptarë, si prinder të fëmijeve të cilëve duhet tu përcjellim gjuhën, kulturën e traditat tona, dhe ne si shoqatë e kemi misionin tonë themelor, ai u bëri thirrje gjithë pjestarëve të komunitetit shqiptar, “të dashur motra dhe vëllezër. Bashkohuni dhe antarësohuni në shoqatën “Bijtë e Shqipes”. Të dashur prindër, sillini fëmijët tek shkolla shqipe të mësojnë dhe të ruajnë gjuhën e bukur shqipe, të kultivojnë traditën dhe kulturën shqiptare, të mbajnë gjallë identitetin tonë kombëtar”. Duartrokitjet e gjata të të pranishmëve sikur ishin një zotim e detyrim për të qënë të gjithë bashkë, e të bashkuar me shoqatën tonë, ta çonin më tej misionin e saj fisnik.

Dhe festa filloi, gjëmoi muzika jonë aq e bukur popullore, ku një grup vajzash të reja me Suelen në krye e ndjekur nga Erblina e vajza të tjera e ndezën sallën e sikur ftonin të gjithë të kërcenim e të këndonim në këtë ditë. D.J Ervinit sikur i këndonte zemra me muzikën që luante dhe pas pak sekondash pista e salles u mbush plot, bashkatdhetarë që kërcenin e këndonin se bashku duke i dhënë kuptimin e vërtetë kësaj festë. Ardhja e këngetarit Vedat Ademi, Hermesit dhe këngetares Alida Duka e ndezi me shume sallën, rinia gjeti muzikën që donte e ndjente. Për katër ore rresht ata e mbajtën sallën në këmbë.

E në këtë atmosfere feste kuptohej se gëzimi nuk njeh moshë e lodhje. Krenaria për festat e atdheut tonë i jepte këtij gëzimi atë energji e dinamizëm që vetëm ne kurbetlinjtë në perëndimin e largët e dimë më mirë se kushdo tjetër se nga buron. Eshtë malli e dhimbja për tokën tonë, gjuhën e traditat tona që përpiqemi mos t’i humbasim, për prindërit, vëllezërit e motrat tona që i kemi aq larg e që na mungojnë në këto ditë feste.

Në mes të këtij gëzimi, erdhi për të festuar bashkë me ne, e për të respektuar komunitetin shqiptar në Filadelfia, zoti Mark F. Squilla, Këshilltari i Distriktit të Parë të qytetit të Filadelfias. Pas prezantimit që zoti Tajar i bëri te bashkëfestuesit, zoti Squilla përshendeti në emër të Këshillit të qytetit të Filadelfias. Në fjalën e tij ai theksoi se komuniteti shqiptar në Filadelfia është një komunitet i nderuar e punëtor, qytetarë të nderuar të Filadelfias. Njëkohësisht ai bëri thirrje që të ruajmë traditat tona të mrekullueshme e të punojmë fort për të ruajtur gjuhen shqipe tek fëmijet tanë.

Festa vazhdonte dhe rinia e shumtë që këtë vit e kishte mbushur sallën i jepte shkëlqimin e bukurinë kësaj feste. Por në tortën e rinise se kësaj feste ishte edhe qershia mbi të. Grupi muzikor i fëmijeve të shkolles “Gjuha Jonë” pranë shoqatës “Bijtë e Shqipes”, nën drejtimin e mjeshtrit të muzikës zotit Hamdi Gjana, kënduan dy këngë për Atdheun tonë Shqipërinë. Zërat e tyre të bukur ju përcollën të pranishmëve këngën e bukur shqipe të krijuar, orkestruar e drejtuar nga mjeshtri Gjana. Me kostumet tradicionale popullore të veshura ata rrezatonin bukurinë shqiptare. Dhe po ta shihje sallën në këto momente ndihej krenaria në sytë e të gjithëve, prindërve të tyre, vellezërve e motrave, por edhe ne të gjithëve. Janë gjaku, geni ynë, të cilët do ta çojnë akoma më lart emrin e shqiptarit këtu në Amerikën e largët.

Festa herë-herë arrinte pikun, e herë pas here organizuesit ndërhynin për të zbukuruar këtë festë. E veçanta e këtij vit festiv ishte se për here të parë shoqata “Bijtë e Shqipes” prezantoi aktivitetin më të ri të saj, në ndihmë të komunitetit. Që prej këtij viti e në vazhdim shoqata do japë bursa për disa studentë shqiptarë që plotësojnë kriteret e vendosura e miratuara nga një komision i shoqatës. Këtë vit bursën prej 500 dollarësh e fitoi studenti i Kolegjit të Komunitetit të Filadelfias zoti Sokol Hasa. Shumë nga të pranishmit e vlerësuan këtë veprim të shoqatës dhe zoti Dritan Matraku që prezantoi këtë bursë ju bëri thirrje bizneseve të ndryshëm të kontribuojnë që shumat e dhëna të jenë më të mëdha e numri I studentëve fitues të jetë më I lartë.

Por përveç valleve e këngëve që mbanin gjalë entusiazmin rinor të salles, kjo mbrëmje i kishte pafund surpriza e vlerësime për shumë nga bashkëatdhetaret tanë të mrekullueshëm.
Në një moment përballe skenës del sekretari i shoqatës Vlashi Fili, se bashku me të, kryetari e dy nënkryetaret. Me ton deklamues ai njofton të pranishmit për ndarjen e disa mirënjohjeve e vleresimeve të dhëna nga Keshilli Drejtues i shoqatës “Bijtë e Shqipes”.

Dhe më e veçanta ishte se mirënjohja e pare “Njeriu i Vitit 2015” që ka ndihmuar më shumë komunitetin shqiptar në Filadelfia, me libra për fëmijët e kostume popullore, ju dha bashkëatdhetarit tonë me banim në Tiranë, zotit Androkli Kokthi. Prindërit e tij, e ëma Shega dhe i ati Kicua, jetojnë në Filadelfia dhe janë nga anëtarët më aktivë të shoqatës. I ndodhur pranë tavolinës se tyre, në momentin që Vlashi lexonte motivacionin për këtë mirënjohje, sytë e tyre u përlotën. Nuk ka gëzim e krenari më të madhe për një prind se sa kur shikon që fëmija i tij mendon e punon për kombin e vet, e sidomos kur mendjen e energjitë i drejtojnë në ndihmën për fëmijet e emigrantëve, për tu përciellë atyre merakun e një kombi për të ruajtur gjuhën, kulturën e traditat e tij. Me hap të ngadaltë Shega shkon e merr mirënjohjen për të birin, e cila ju dha nga zonja Daniela Kristo Nesho, Konsulle në ambasadën tonë në Ëashington. Zonja Daniela e uroi këtë nënë për birin e saj në emër të Ambasadores sonë zonjës Floreta Faber.

Menjëhere pas kësaj zoti Tajar lexon përshëndetjen e veçantë që zonja ambasadore e Shqipërisë, i kishte derguar komunitetit shqiptar në Filadelfia me rastin e festës së madhe të 103 Vjetorit të Pavarësise e të Flamurit tonë. “Diaspora shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikes – theksonte në përshendetjen e saj zonja ambasadore – si një nga diasporat më të fuqishme të Shqipërisë në botë, dhe organizata “Bijtë e Shqipes” kanë dhënë e japin një kontribut të paçmueshem në mbrojtje të çështjes kombëtare, në mbrojtje të lirive dhe të të drejtave të kombit Shqiptar”.

Me mirënjohjen “Nderi i Komunitetit” u nderua zoti Bujar Cela. Me një emocion të veçantë ketë mirënjohje ja jep nënkryetari i shoqatës Zoti Bujar Gjoka, duke e falënderuar zotin Çela si një bashkatdhetar e baba shëmbullor që sakrifikon çdo javë e sjell tri fëmije në shkollën shqipe dhe është i papërtuar në çdo veprimtari të shoqatës .

Mes këtyre emocionesh, zoti Vlashi thërret një nga anëtaret më të vjetër të shoqatës, një nga themeluesit e saj zotin Llazar Vero. I takon këtij njeriu të nderuar të komunitetit tonë që ti japë mirënjohjen “Nderi i Komunitetit” zotit Haki Collaku. Ky bashkëpatriot, duarartë e zëmërbardhe i përgjigjet shoqatës sikur është punëtor me kohë të plotë i saj, e jo si vullnetar. Stenda e mrekullueshme e kuptimplotë që bëri, kur ngritëm flamurin në Bashkinë e Filadelfias, ishte frut i mëndjes e duarve të tij të pashoqë. Me emocion Llazari e përgëzon dhe e falenderon këtë burrë atdhetar duke u treguar të gjithëve se kanë ç’japin për shoqatën e komunitetin nëse duan ta ndihmojnë atë.

Në vazhdim Bujari lexon emrat e donatorëve që kanë kontribuar më shumë ketë vit në shoqatë me fonde. Binte në sy që ketë vit lista ishte më e gjatë e shumë prej tyre me shuma të konsiderueshme. Këtu mund të përmëndim zotërinjtë Korab Parllaku-$1,000, “Aida Corporation” me pronar Kalosh Kupa-$500, Bujar Aliaj-$500, Nuri Kupa-$500, Jakup Domi-$500, Leonidha Rapi-$300, restorant “Bellini” me pronar Shpëtim Daku-$300, Kimet Hasa-$200 e shumë e shumë të tjere.

Pas ketij momenti këngëtarja Alida Duka fton pjesmarrësit të kërcejnë se bashku napoleonin. Salla ndizet nga muzika e vallja. Rinia është gjithë kohën në pistë dhe Artani me organon si dhe Flori me xhazin duket sikur kërcejnë e këndojnë bashkë me ta. Kur i sheh këta të rinj e të reja, të bukur e fisnike, gjaku e geni ynë, të shkolluar e edukuar këtu në Amerikë, të krijohet ndjesia se Shqipëria do të rrojë e përparojë. Bijtë e saj ketu në Amerikë do i ruajnë e çojnë më tej traditat e saj, do punojnë që të lartësohet më tej emri e fama e saj.

Po afronte fundi i mbrëmjes dhe siç është në traditën e shoqatës u luajt llotaria për të fituar disa dhurata. Orela me Bujarin thërrasin numurat e biletave fituese që ishin shitur më parë të pranishmëve në sallë. Këtë vit dhuratat ishin nje I-Pad 400 dollare i blerë nga Shoqata, 2 karta nga 100 dollare për ti shpenzuar në dyqanët më të mira të Filadelfias, 2 aparate marrës të kanaleve shqiptare me abonim 6 mujor të dhuruara nga Jorgo Xhori, si dhe 2 çifte biletash për të ndjekur ndeshjet e basketbollit të skuadrës “Sixers” të Filadelfias. Dhe si gjthmonë humori e urimet për fituesit nuk mund të shmangeshin edhe në këtë festë. Ndoshta ishte pak, por ne si shoqatë po punojmë që brënda mundësive t’u kthejmë sa më shumë bashkatdhetarëve tanë të mirë e punëtore.

Mbrëmja vazhdon dhe duket sikur Vedati me qëllim e ndez më shumë atmosferën në këto minuta të fundit. Kënga shqiptare e amerikane të përziera bashkë që këndohen në kor nga rinia në pistë e në sallë.

Mes pjesmarresve të shumtë janë edhe miq nga Shqipëria apo vende të tjera ku kanë emigruar. Fjalët e urimet e tyre na prekin më shumë. Spontanisht kryetari i shoqatës, Tajari, fton një nga ata, zotin Sotir Goxhaj, ish emigrant në Greqi, por tani anëtari më i ri i shoqatës Bijtë e Shqipes. I rrahur me jetën e me përvojë të gjatë në aktivitetet me emigracionin atje. Me atë zë të plotë e timbër emocional ai përcolli në sallë lavdinë e heroikën e festës se pavarësisë. Me vargje të goditura, por të interpretuara me mjeshtërinë e një artisti ai përcolli te të pranishmit lavdinë e Vlorës heroike, dhe pavdekësinë e festës se pavarësisë të atdheut tonë të dashur Shqipërise.

Muzika e kënga e kanë një fund, dhe njerëzit të lodhur por të gëzuar largohen pak nga pak me urimin që u del nga shpirti: Gëzuar vëllezër e motra Festat e mëdha të Nëntorit të Nënës Shqipëri,

Gezuar 103 Vjetorin Atdheu ynë i dashur,

Përjetë i kalofshim bashkë të tilla gëzime.

Filadelfia 2 Dhjetor, 2015