12 vjet – Dielli

KOSOVA ME HIMN SHTETËROR 12 VJET

June 11, 2020 by dgreca

-Himni i Kosovës ka edhe tekstin/

KALENDAR – Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul JASHARI/

PRISHTINË, 11 Qershor 2020/ Në 21 vjetorin e Lirisë, në vitin e 12 vjetorit të shpalljes së Pavarësisë së Kosovës në 17 Shkurtin historik 2008 edhe Himni Shtetëror i Republikës së Kosovës sot mbush poashtu 12 vjet nga miratimi në Kuvendin e shtetit të ri.

Propozimi me shifrën “Europa” u miratua pikërisht para 12 viteve në 11 Qershor 2008 në një seancë të veçantë të Kuvendit 120 anëtarësh si Himn Shtetëror i Republikës së Kosovës, me 72 vota pro, 15 kundër dhe 5 abstenime.

Kompozitori Mendi Mengjiqi është autor i melodisë pa tekst, e përzgjedhur mes 134 propozimeve të paraqitura në konkursin publik për Himnin.

Komisioni për Simbolet Shtetërore të Kosovës kishte dërguar në Kuvend tre propozime, ndërsa Kryesia e Kuvendit dhe shefat e grupeve parlamentare nxorën në votim vetëm propozimin e parë – melodinë me shifrën “Europa”.
Në seancë plenare, deputetët u ngritën më këmbë për të nderuar Himnin e Republikës së Kosovës, të transmetuar në sallën e Kuvendit.
Në prag të 15 Qershorit 2008, ditës së hyrjes në fuqi të Kushtetutës, shteti i ri i Kosovës me Himnin i plotësoi simbolet shtetërore, pasi Kuvendi kishte miratuar edhe Flamurin e Stemën që në 17 Shkurt, në ditën e shpalljes së Pavarësisë.

Himni Shtetëror i Republikës së Kosovës kishte një konkurrencë të madhe, nga 134 propozimet 110 ishin nga Kosova, ndërsa 24 nga shtetet tjera të botës: 7 prej Francës, 5 prej Shqipërisë, nga 2 prej Gjermanisë, Suedisë e Sllovenisë, nga 1 prej Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Britanisë së Madhe, Holandës, Rusisë, Zelandës së Re dhe Kroacisë.

Autori i Himnit, kompozitori Mengjiqi menjëherë pas miratimit të melodisë ka thënë se pret që me kohë ajo të bëhet edhe me tekst.

“Kur e kam punuar këtë himn tërë kohën kam menduar në tekst dhe me kohë ma merr mendja do t’u mbetet poetëve që të shkruajnë vargjet për këtë muzikë”, ka thënë autori.

“Himni është një vepër solemne dhe ekzekutohet nëpër raste të veçanta, duhet të jetë muzikë e mburrjes, e krenarisë, muzikë e paqes, dhe këtë ma merr mendja se e kam thënë përmes muzikës”, ka deklaruar Mengjiqi.

“Himni i Kosovës e ka tekstin”, ka shkruar shtypi kosovar në 6 vjetorin e shpalljes së Pavarësisë duke bërë të ditur se në fakt kur ishte propozuar melodia nga autori Mendi Mengjiqi, ajo shoqërohej edhe me vargje.

“Për shkak të limiteve të vendosura nga Pakoja e Ahtisaarit, komisioni përzgjedhës ishte detyruar që të heq tekstin”, shkruante shtypi, duke shtuar se “tashmë që kjo pako i takon së kaluarës, ka ardhur koha që qytetarët e Kosovës të mësojnë edhe tekstin e bukur që i kushtohet dashurisë për mëmëdheun”.

HIMNI I KOSOVËS

O mëmëdhe i dashur, vend i trimnisë

Çerdhe e dashurisë

N`ty shqipet fluturojnë dhe yjet ndriçojnë

Vend i të parëve tonë

Ti qofsh bekue për jetë e mot

O nënë e jonë

Ne të dalim zot

O mëmëdhe i dashur, vend i trimnisë

Çerdhe e dashurisë

Kosova para 12 vitesh u bë me Himn Shtetëror edhe në prag të Ditës së Lirisë – 12 Qershorit, ditës kur në vitin 1999 nisën të hyjnë forcat shpëtimtare të NATO-s, prirë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Në 2020-tën e 21 vjetorit të Lirisë e të 12 vjetorit të Himnit Shtetëror, Kosova me Pavarësinë e shpallur në 17 Shkurtin historik 2008 është e njohur deri sot nga 116 shtete të botës – anëtare të Organizatës së Kombeve të Bashkuara.

Shkolla shqipe në Fialdelfia hapi dyert për 12-in vit shkollor

September 13, 2016 by dgreca

SHKOLLA SHQIPE “ GJUHA JONE “ NE FILADELFIA HAP DYERT PER VITIN E RI SHKOLLOR 2016-2017 /

Nga Tajar Domi */

Qendra Social-Kulturore e komunitetit shqiptar në qytetin historik të Filadelfias, këtë të dielë , “e prishi” qetësinë e pushimeve të verës , nga zërat e fëmijve e të prindërve të tyre, që i kishin sjellë këta fëmijë, për të mësuar gjuhën shqipe dhe kulturën e historinë tonë kombëtare, pranë shkollës shqipe “Gjuha Jonë ”. Atmosferë festive e gëzimi, dukej jo vetëm në ambjentet e shkollës, por edhe në fytyrat e nxënësve, dikush fare i vogël për tu regjistruar në klasë të parë, e të tjerë që vinin nga klasat e vitit të kaluar shkollor e që dëshironin ta vazhdonin shkollën, deri në klasën e pestë që është edhe klasa më e lartë që mund të ndiqet në këtë shkollë. Takime e shtrëngime të duarve të tyre të vogla, me shokët e shoqet e klasës, me mësueset e tyre që u kishin munguar për dy muajt e verës, por për të cilat kishin marre tufa lulesh për tua dhuruar në ditën e parë të shkollës. Nga ana tjetër, shikon prindër që nxitojnë duke mbushur formularin e regjistrimit në shkollë, pasi kanë lënë diçka për të bërë këtë ditë, gjatë kohës që fëmijtë ndjekin shkollën, për tu kthyer përsëri për ti marrë ata pas përfundimit të mësimit. Përpara derës dhe në hollin e ndërtesës, shikon shqetësimin e antarëve të kryesisë të shoqatës atdhetare-kulturore “Bijtë e Shqipes” për numrin e nxënësve që do të vijnë, dhe për të sistemuar gjithcka në vendin e vet. Llazari e Vlashi, me formularët e librat në duar, mundohen të ndihmojnë cilindo. Bujari i financës, mundohet të jetë i gatshëm për cdo gjë. Ndërsa, Hakiu, Bashkimi e Bujari tjetër, ndihmojnë mësueset duke orientuar nxënësit nëpër klasa. Nga ana e tyre mësueset me përvojë, Rajmonda, Kozara, Irini dhe Adelina, duke mos e fshehur gëzimin që të jep dita e parë e shkollës, janë në shqetësimin e ardhjes të nxënësve të tyre. Në këtë atmosferë të krijuar, gradualisht nxënësit filluan të mbushin hapësirën e godinës, në ballin e së cilës brenda saj, flamuri ynë kombëtar i vendosur aty, i fton nxënësit të këndojnë hymnin e tij , sic bëjnë cdo ditë mësimi. Por sot , flamuri shndriste edhe më shumë. Ishte nje flamur i ri, të cilin e solli Milot Rukiqi, me origjinë nga Kosova. Arti, djali ë Milotit që do të vazhdojë klasën e dytë këtë vit, ishte mjaft i gëzuar, pasi për ditën e parë të shkollës e kishin shoqëruar, përvec babit, edhe gjyshi dhe xhaxhai Genci, të cilët kishin ardhë për qëndrim të përkohshëm këtu në Amerikë. Faleminderit familjes Rukiqi.

Kështu,pasi u urohet mirëseardhja nxënësve nga kryetari ë shoqatës, të vendosur përballë flamurit kombëtar, të gjithë të pranishmit, nxënës, prindër, mësuese e të tjerë, kënduan hymnin tonë kombëtar. Pas tij nxënësit shpërndahen nëpër klasa, ku mësueset ishin kujdesur që të kishin gjithëka gati dhe mësimi vazhdoi normalisht.

Shkolla shqipe “Gjuha Jonë ” hapi dyert 12 vite më parë, duke shtuar çdo vit numrin e nxënësve që e frekuentojnë atë, por duke rritur edhe cilësinë e mësimit dhe volumin e nxënies prej tyre. Gjatë kësaj kohe janë ulur në bankat e saj rreth 600 nxënës , që kanë marrë njohuritë e domosdoshme jo vetëm për gjuhën shqipe, por edhe për kulturën, traditën dhe historinë tonë kombëtare. Tashmë dihet, se një gjuhë e huaj më tepër, të hap një dritare në jetën tënde. Ndërsa gjuha e kombit tënd, të hap një derë që nuk mbyllet kurrë, për komunikimin me dheun dhe me njerëzit, në vendin e origjinës tënde, për mbajtjen gjallë të atdhedashurisë. Këtë , duket se një pjesë e mirë e bashkatdhetarëve tanë në Filadelfia, e ndjejnë në qenien e tyre dhe po bëjnë sakrificën e nevojshme për t’ju dhenë fëmijve të tyre këto njohuri të domosdoshme. Asgjë nuk është e lehtë, dhe nuk vjen pa sacrificë. Por për gjëra shumë të rëndësishme siç është të mësuarit e gjuhës shqipe, edhe sakrifica më të mëdha janë të domosdoshme.

Dita e parë e këtij viti shkollor ishte me më shumë nxënës se cdo vit tjetër. U regjistruan dhe nisen mësimet plot 34 nxënës ne klasa te ndryshme, ndërsa parashikojmë që ditët që vijnë të kemi mbi 60 . Vargjet plot emocion të poetit Vlashi Fili, të vendosur në njoftimin e fillimit të shkollës në FB e shoqatës “Bijtë e Shqipes”, me sa duket shërbyen edhe si thirrje e fëmijve për prindërit e tyre :

FLISNI SHQIP

Jam i vogël, jam fëmi
Kam nevojë për ndihmën tuaj
Që në fis, me njerëzit e mi
Të mos ndjehem si i huaj!!

Shokëve dua që t’u them
Kjo është gjuhë e nënës time
Dhe krenar për ju të jem
Për së gjalli e në kujtime.

Pra ju prindër, u kërkoj
Në shtëpi të flisni shqip
Që edhe unë ta mësoj
Ta mësoj e mos ta harroj.

Duke uruar nxënësve e prindërve bashkatdhetar te Filadelfias : “Gëzuar ditën e parë të shkollës shqipe”, nuk mund të lëmë pa përmendur për të disatën herë, mungesën e papërgjegjshmerinë e shtetit dhe të qeverisë shqiptare për të siguruar librat e nevojshme , shkollave shqipe në diasporë, sic është edhe shkolla “Gjuha Jonë ”. Si ka mundësi që këtu në këto shkolla bëhet punë vullnetare nga shumë e shumë bashkatdhetarë, ndërsa shteti ynë që e ka detyrim të paisë me libra ato, e te kujdest per problemet e diaspores vet, nuk e bën një gjë të tillë?

Kur do të marrë fund kjo?

*Kryetar i Shoqatës Atdhetare-Kulturore “Bijtë e Shqipes”

Filadelfia,
11Shtator 2016

12 vjet nga Lumturimi i Nënë Terezës, Bashkia aktivitete bamirësie

October 19, 2015 by dgreca

Sot shënohet 12 vjetori i ditës së Lumturimit të Nënë Terezës.
Bashkia e Tiranës do të organizojë një sërë aktivitetesh në përkujtim të kësaj dite, në fokus të së cilave do të jenë çështjet e bamirësisë.
Që prej fillimit të javës që lamë pas, në Tiranë janë vendosur më shumë se 12 pika dhurimi që ndodhen në rrugët kryesore të qytetit, ku shumë aktivistë presin gjatë 24 orëve kontribute të ndryshme, të cilat do tu shpërndahen sot familjeve në nevojë.
“Të hënën, që është Dita e Lumturimit të Nënë Terezës, do të kërkojmë që të gjithë vullnetarët të vendosen në të gjitha qendrat sociale, çerdhet, institucionet, ku ne trajtojmë rastet sociale, nëpër lagjet e komunitetit rom, te qendra jonë e emergjencave, ku shumë prej banorëve janë vendosur aty, për t’i akomoduar në një ambient shumë më komod se sa Liqeni i Tiranës” deklaroi Veliaj me 15 tetor gjatë takimit me organizatat rinore dhe drejtues të shoqatave.
Ndërkohë të martën ora 19:00, në përkujtim të kësaj figure në Muzeun Historik Kombëtar do të organizohet një aktivitet me rastin e Ditës së Lumturimit të Nënë Terezës, në bashkëpunim me gjimnazin “Qemal Stafa”.
Me këtë rast do të hapet një ekspozitë dhe do të transmetohet një film dokumentar për Nënë Terezën, i përgatitur nga Muzeu Historik Kombëtar.
Dymbëdhjetë vite më parë (19 tetor 2003), Nënë Tereza u shpall e “lumturuar” nga Papa Gjon Pali II, si simbol i ndihmës dhe respektit për “më të varfëritë e të varfërve”, të cilëve ajo iu kushtoi krejt jetën

KUJTESE- 12 VJET PA SHKRIMTARIN SOTIR ANDONI

July 22, 2015 by dgreca

Në Worcester, në ditëndarjen e fundit me shkrimtarin Sotir Andoni/
nga Dalip Greca/
E marta e 22 korrikut 2003, do të mbahet mend si një ditë e veçantë, ku të dukej se moti kishte ngatërruar kalendarin. Qielli rrodhi gati gjatë të gjithë ditës dhe trafiku dukej tepër i rënduar ndërsa udhëtimi sa vinte e bëhej më i vështirë nga Nju Jorku ne Uster. Së bashku me Niko Kirkën dhe Pëllumb Kullën, në Worcester mbërritëm tamam në orën 10 të mëngjesit, në kohëmbërritjen e arkivolit me trupin e pajetë të shkrimtarit Sotir Andoni. Gjatë rrugëtimit tonë të vështirë, Sotirin e kishim të gjallë; na dukej se ai bashkëbisedonte me ne. Copëza bisedash nga takimet me të, copëza kujtimesh nga jeta e tij, dhe shfletim me mendje i prozës së tij të mrekullueshme, që ai la si një pasuri të vyer në bibliotekat shqiptare.
Niko na tregon copëza njohjeje nga jeta e burgut në kohën e diktaturës komunise:
– U takuam me Sotirin, në burgun e Korçës. Sikur nuk më besohej se ish partizani do të përfundonte në burg,së bashku me ne të “përmbysurit” , ne “armiqtë” e pushtetit, por ai ishte i tëri, Sotiri, që kishte luftuar me armë në dorë kundër pushtuesve nazi-fashistë. Më vonë, kur u njohëm më mirë, ai më tregoi se zemra i ishte thyer prej kohësh dhe se e kishte patur në mendje arratisjen në botën e lirë, por ata e kapën dhe i rrasën në qeli. Dhe ja tani, ai po vdes këtu, në tokën e largët të demokracisë, që e pat ëndërruar dhe me mallin brengë për atdheun e përbashkët që ende nuk po zë vend. Sotirit i ishte thyer zemra që kur ishte partizan në mal, kur pa eliminimin e shokëve, pas shpine. Ndërkohë që në mendje i kishte mbetur një rast flagrant, gjatë një takimi në fshatin e tij, ku kishte shkuar me komisarin për bisedë. Kishte qenë babai i Sotirit ai që kishte bërë një pyetje të vështirë, nga ato me spec, siç e kishte klasifikuar i deleguari dhe në sy të të gjithëve, komisari, në vend të përgjigjes ia kishte hequr me pëllëmbë fytyrës . Kjo nuk durohej dhe shpirti i Sotirit grumbullonte e grumbullonte vrerin e dhimbjen dhe një ditë mori rrugën që të gjente lirinë dhe zbrazte shpirtin e vrerosur
Dikur, vazhdon të tregojë Nikua, shumë vite pasi u shkëputëm nga Bashkimi Sovjetik, ia vunë prapë syrin për ta futur në qeli. Ç’kishte ndodhur? “I handakosuri”, një ndër krijimet brilante të Sotirit, ishte përkthyer në atdheun e Leninit. U thirr Sotiri:Pse e ke çuar në Rusi tek revizionistët novelën?
– Nuk e kam çuar, i qe përgjigjur ai, nuk kam njeri në atë vend…Po ku besonin ata, kërko e heto, shtërngo e provoko.
Në të vërtetë, më vonë e kishin zbuluar shkakun; kishte qenë një ruse në Universitetin e Tiranës, ajo që kishte marër me vete novelën, pasi qe përzënë nga Shqipëria, si të gjthë rusët, kur u ftoh miqësia me Bashkimin Sovjetik. Asaj i kishte pëlqyer tregimi dhe e kishte përkthyer e botuar…
… Të gjitha këto i kishim biseduar gjatë rrugës me Nikon dhe Pëllumbin dhe na ishte dukur se e kishim patur të gjallë Sotirin, por tani, që e kemi para syve, ashtu të shtrirë në arkivol mbi altar, në meshën që udhëheq At Spiro Page, sikur nuk na besohet se ai është nisur në botën tjetër. Në heshtje ndjekim meshën. Kisha është mbushur plot, kanë ardhur jo vetëm nga Worcesteri, por dhe nga New Yorku e shtete të tjera.
Kam pranë bashkëpunëtorët e gazetës Illyria, bashkshortët Thanas dhe Julia Gjika dhe studiuesin e shkrimtarin aristotel Mici. Pikëllimi iu lexohet në sy.
Më thotë Thanasi: – Paskit bërë shumë mirë që keni ardhur në varrimin e Sotirit. Ai e meritonte vëmendjen e gazetës Illyria. Këtu është ndjerë thellë humbja e të mirit Sotir. Emigrantët shqiptarë të Worcester MA duke humbur shkrimtarin Sotir Andoni, humbën një nga njerëzit më të dashur, një figurë të njohur për kontributet e veta letrare, politike e shoqërore. Jo vetëm banorët e “Illyrian Gardens”, ku ai jetonte prej disa vjetësh me bashkëshorten, Jorjie, po dhe të gjithë shqiptarët e ardhur rishtas si dhe ata të lindur në Worcester MA, e kanë përjetuar dhimbshëm vdekjen e shkrimtarit dhe njeriut të mirë, Sotir Andoni. Gjithkush e ka respektuar këtu, gjithkush dëshironte takimet me Sotirin për faktin se ai ishte fjalëpak, i matur, fjalëmbël dhe i dashur. Të takoje Sotir Andonin ishte njësoj sikur të hapje faqet e një enciklopedie për historinë dhe traditat e Korçës dhe të Devollit.
Thanasi më plotëson informacionin: Më datën 20 nga ora 18:00-21:00 PM, në Funeral Home “O’ Conner’s Brothers” 592 Park Ave, erdhi për të bërë homazhet gati e gjithë kolonia shqiptare e Worcesterit dhe nga qytete e fshatra të tjerë. Midis luleve të shumta ishte shtrirë në arkivol shkrimtari ynë, të cilin kur e shihje në profil të kujtonte Migjenin. Ata që vinin e nderonin ishin të profesioneve të braktisura të vendlindjes, ish-mësues, ish-ekonomistë, ish- profesorë, mjekë, inxhinierë dhe teknikë të ndryshëm, të cilët, ashtu si i ndjeri Sotir, për pamundësi jetese në atdhe janë shpërngulur me gjithë familjet e tyre. Duke i dhënë lamtumirën shokut dhe mikut të tyre, të moshuarit mendojnë fatin e vet.
S’ka gjë më të hidhur se të vdesësh larg atdheut, të lësh eshtrat aty ku pak të njohin, të vijnë pak njerëz në varrim….
Kortezhi i gjatë ecën përmes qytetit të Worcesterit dhe drejtohet tek varrezat “Hope Cemetery” , ku mbas fjalës së At Spiro Page dhe të kryetarit të Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikanë, hodhën lule mbi varrin e të ndjerit.
Naum Prifti, kryetar i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikan foli për jetën dhe krijimtarinë e shkrimtarit Sotir Andoni.”Sot, tha ai, po ndahemi nga vëllai ynë, shkrimtari i talentuar Sotir Andoni, që u nda nga jeta pas një hemorargjie cerebrale me 18 korrik, në spitalin UMAS, Worcester, MA. Shumë dashamirës të tij që marrin pjesë në këtë ceremoni të përmortshme , kanë lexuar tregimet e tij të shkruara me dashuri e ndjenja lirike e patriotike për njeriun e thjeshtë, për Atdheun dhe për lirinë. Përmbledhjet e tij me tregime, romanet dhe veprat në fushat e tjera, kanë qenë nga më të lexuarat gjatë gjysmës së dytë të shekullit XX. Sotir Andoni u bë shkrimtar i dashur sepse diti të pikturonte me lirizëm e ngrohtësi fshatin në periudha të ndryshme, dramën e kurbetit dhe ndryshimet sociale. Duke u fokusuar më shumë në të kaluarën, shkrimtari gjeti një shteg komod për të mënjanuar kornizën skematike të Realizmit Socialist. Krijimtarinë e vet letrare Sotiri e filloi herët me skica, tregime, por ajo që e bëri të njohur qe përmbledhja me tregime “Maleve në Shëndre”, me të cilin fitoi çmimin e parë kombëtar edhe pse në konkursin kombëtar . Novela e tij”I Handakosuri” shquhet për realizëm dhe dramacitet. Ishte vijues i denjë i shkollës së Kutelit.
Më pas z. Naum Prifti foli për jetën e shkrimtarit Sotir Andoni, u ndal në krijimtarinë e tij, në zhgënjimet që pat Sotiri nga sistemi që e trajtoi me dyshime. Nuk do t’ia falnin atij tentativën për arrastisje edhe pse kishte luftuar me armë në dorë kundër pushtuesve.
Shumë lule mbi varrin e njeriut që u shua.