Archives for July 2018

Zonjat që bëjnë Shqiptari

July 2, 2018 by dgreca

…..Suksesi nis, së pari të jesh njeri./

NGA VIOLETA MIRAKAJ/NJU JORK/

Një ditë e diel midis ngrohtësisë, lagështisë së ajrit dhe shumë më vonë , re shtrëngate shiu, e gjithë kjo sikur përkonte me takimin e Zonjave që bëjnë Shqiptari. Përkoi me gërshetimin e rrëfimeve plot vërtetësi, plot emocion, plot mallëngjim midis lotëve të drithërimës së vuajteve dhe përpjekjeve dhe krenarisë të arritjeve

1 arberia zbathe arberi Flora 1 Gashet tav Arberie Bora Leta Mir 1 Liliana G 1 Beti me grup 1 aferdita 2 bashke

E gjithë kjo kishte një synim, një arritje për projektin shumë dimensional, “ Albanian Excellence” me drejtore ekzekutive Flora Nikolla – nderon vlerat e zonjave shqiptare kudo ndodhur : – “Në ndihmë të grave të dhunuara gjatë luftës së Kosovës, viti 1999 ; në prag të 20 vjetorit të saj, të ngjarjeve makabre e cila pati viktimat e saj. Shpallja në New York e kauzës së përkrahjes dhe ndihmës konkrete, jo vetëm për faktin se nga ky metropol i botës është dhënë një ndihmë e madhe që në fillimet e saj, pas këtij genocidi famëkeq të pranverës së 1999 ndaj shqiptarëve të Kosovës, por edhe për faktin se shumë zonja të ikura nga genocidi serb, erdhën në New York duke nisur dhe ndërtuar një jetë krejt të re.

ërkoi me rrëfimin e katër histori njerëzore të katër zonjave nga “Albania Excellence”, ku me një vizion dhe mesazh të qartë na prezantohen zonjat Liljana Gashi, Ana Marku Walsh, Isidoros Beti Tsamblokos dhe Zhuljeta Buja. U evidentua historia e suksesit të katër zonjave të nderuara në fushën e biznesit nga të gjitha trevat:- Shqipëria, Kosova, Maqedonia dhe Mali i Zi. U mblodhëm në mjediset shumë të bukura të familjes Gashi.

Te porta na pret me buzëqeshjen dhe mirësine e zonjës së shtëpisë, Liljana Gashi : Mirë se erdhët, shtëpia është e mikut, është juaja… Një ndjesi ngrohtësie dhe respekti m’u krijua në mënyrë të menjëherëshme. Ajo na pret me një ndriçim dhe dashuri karakteristike shqiptare, kur shprehet, shtëpia është e mikut… Dhe kjo shtëpi e bukur e madhe me pishinë, lulishte dhe gjithçka, ishte pë t’u admiruar. I hapi portat për rreth 40 gra dhe vajza të celebrojne dhe të jenë nismëtaret e peticionit të grave këtu në New York me dëshirën për t’u mbështetur nga Zonja, bija nëna, gra shqiptare në mbarë botën, për të ndaluar dhe për t’i thënë Stop !!! dhimbjes ndaj viktimave seksuale gjatë Luftës në Kosovë, për ta konsideruar dhunën seksuale krim të kësaj lufte.

U hapën portat e kësaj shtëpie, e cila me arkitekturën me mobilimin dhe zbukurimin e saj ishte gërshetuar shija moderne me atë kombëtare, dhe për disa orë me rradhë u bë një qendër bashkëbisedimi dhe kulture. Këtë mision e plotësuan më së miri, pikturat dhe portretet e shumta ; po në veçanti ai i Skënderbeut legjendar mbi kal me shpatë në dorë, dhe ajo e Nënë Terezës e cila duket sikur ajo është e zonja e kësaj shtëpie dhe na kurajon të kryejmë sa më mirë misionin e saj. Dimensioni parësor i lirisë është humanizmi. Në se për të parën, lirinë, tregon piktura e Gjergj Kastriotit, për të dytën, humanizmin, e tregon shenjtorja jonë më e madhe, Nënë Tereza. Liria me humanizmin lidhen me njera tjetrën. Dhe duken sikur na thonë :- Vazhdo të rritesh! Rritu vazhdimisht sipas rastit të mundësive. Në çdo moment që ta bësh këtë, ti ndryshon. Bëhu njeriu i mrekullueshëm, më i ndjeshëm, më magjik, më unik dhe më fantastik në botë, me qëllim që të kesh gjëra me shumicë, të cilat mund t’i ndash me të tjerët, apo t’ia dhurosh atyre.

U mblodhëm në një nga ambjentet e shtëpisë, dhe nën tingujt e dy himneve kombëtare ai shqiptar dhe amerikan, përballë dy flamujve simbolet e dy vendeve tona filluam bashkëbisedimin me ndjesinë e rrugëtimit dhe të mbështetjes së njera- tjetrës.

Histori jete, histori të zonjave që bëjnë shqiptarinë. Skalpimi i historisë së Lilanës, Anës, Betit dhe Zhuljetës tregon se mbetet esenca e ngjarjeve, simboli i përsëritshëmi sfidës për të jetuar, një jetë më të drejtë , një jetë më të vërtetë se koha nuk duhet shpërdoruar. Ti duhet të ngrihesh mbi të pamundurën kur ajo të del përpara, sfido veten dhe të tjerët për të relizuar idealet që do të shërbejneë ty dhe shoqërisë. Mundohu të komunikosh, mundohu të kuptosh.Duhet të veprosh sipas karakterit tënd, pas një arsyetimi të matur dhe një gjykimi të hollë. Edhe në praktikë origjinaliteti është i pashmangshëm, ndryshe ajo që do të bëje nuk do të përputhej me atë që je. Fati, së pari është te mendja; shko në shkollë, të mësohesh e të bëhesh i ditur.

Një montazh i mrekullueshëm me profesionalizëm nga Gjergji Pano paraprin çdo rrëfim të këtyre grave. Fillon me Liljanën, fotot japin një pamje të arritjes së kësaj biznesmene, e cila plotësohet nga rrëfimi i rrugëtimit të jetës së saj, nisur atje në një nga fshatrat e rrethinës së Prishtinës. Një vajzë e mitur për shkak të kushteve të keqija , me gjyshe dhe nënë të sëmurë nuk mund të shkoj në shkollë të arsimohet dhe se dëshira ishte shumë e madhe, maturohet para kohe duke mbajtur peshën e halleve familjare… rrëfimi i saj është sa ngjethës dhe dramatik po aq dhe heroik…një vajzë me zemër të madhe dhe se me shumë ëndrra, e ndjen se parësore për të është të mbështes jetën e familarëve të saj… Në vitin 1987 së bashku me të shoqin vijnë në Amerikë. Tashmë një e re plot vitalitet, në kushtet e vështira të fillimit të emigracionit, me inteligjencën natyrale edhe pse e paarsimuar siç e thekson vetë, fillon mbijetesa, fillon rruga për t’u përshtatur dhe të gjej veten në këtë vend, në vendin e mundësive të mëdha. Por dihet që bota është në anën e atij që reagon dhe se fati ndihmon guximtarët…. Dhe Lijana me familje guxoi dhe përparoi. Gjëja më e lehtë në botë është të jesh ai që je , të jesh vetvetja….. Dhe Liljana e Kosoves ishte e tillë, i vë shpatullat jetës dhe ja del mbanë. Tashmë ka biznesin e saj familjar, e bleu si fillim një ndërtesë e cila me pas u zgjerua , pra guxoi, punoi dhe realizoi me sukses. Ajo shprehet se është e lumtur që ka mundësi të ndihmojë sado pak gjithëkënd që është në nevojë…. Ajo është modeste…. ndihma dhe donimet që ka bërë ajo dhe familja e saj është e një përmase për t’u admiruar. Në qendër të jetës së saj është familja, për të është bashkëshorti si dhe pesë fëmijët e saj ( të arsimuar tashmë në kolegjet amerikane, gjë që nuk mund ta realizonte për vete); nipërit dhe mbesat janë krenaria e saj. Dhe e gjitha kjo duket sikur na thotë:- “Të punosh do të thotë të mbushësh jetën me gëzim. Të mos kënaqurit me veten është themeli i çdo talenti të vërtetë.

Nën tingujt e muzikës në munitor shikojmë fotot e një gruaje tjetër, me sy të qeshur dhe një buzëqeshje që nuk i ndahet, një nënë e re me një fëmijë në prehër….por dhe ky montazh, tabloja plotësohet me pjesëzat e jetës së Ana Marku Walsh, e cila midis lotëve të ngjarjeve të trishta të së kaluarës ajo rrëfen…. Vjen në Amerikë me mendjen prapa te djali që e ka lënë , pasi nuk e lejojnë si dhe me një ëndërr jete tjetër tre-muajshe në bark, ku….mbetet e vetme …duhet të mbijetojë…. Amerika me makinë të bukur të kuqe dhe me pallat luksoz i mbetet veçse si një ëndërr….Punon shume një dhe dy punë, pastron ndërtesa dhe ëndërron… Lind vajzën dhe fëmija bëhet qëllimi i jetës së saj. Nuk do që vajza e saj të kaloj kalvarin e vuajtjeve dhe të përbuzjes së botës patriarkale mashkullore që kishte kaluar ajo… E shkollon vajzën dhe jeta e saj ndryshon…Ajo vuajti….por është e vërtetë se njerëzit e mirë njihen lehtësisht nga përparësitë e shumta të fjalës e të veprimit dhe nga virtytet e tyre. Të krijosh jetën tënde në mënyrën si do kjo është motoja e Anës.

Kur erdhi në Amerikë në vitin 1974 ecte në shtegun e dhimbjes në ndjekje të lumturisë dhe tashmë ajo e ka të realizuar dhe për këtë është krenare. Biznesi “Moda e Nina None” krijuar nga Ana realizon bizhuteri duke kombinuar si shprehet dhe ajo vetë krijimtarinë dhe filantropinë, dashurinë për jetën dhe ëndrrën. Në një kënd të sallës janë bizhuteritë e krijuar nga ajo, ashtu si në çdo festë fund viti të organizuar, një përqindje të fitimit ajo e dhuron, dhe kësaj rradhe është për t’u ardhur në ndihmë grave dhe vajzave të dhunuara në luftën e Kosovës 1999. Personaliteti i saj tashmë është i plotë . Ana Marku Walsh – ( Certified Empowerment Life coush and spiritual Jewelsy).

Beti Beno ( Avokate) presidente “Motrat Qiriazi”. Fotot në montazh, tregojnë suksesin në jetë e saj private si dhe profesionale. Ajo vjen para nesh me butësinë e syve të saj, me vrullin që mbart si karakter, por dhe me mirësinë e veprimtarisë së saj. Me modestinë karakteristike tregon se edukata e familjes së saj, është pikënisje e rëndësishme në jetën e saj. Të ndihmosh njerëzit pa kushte, është dëshirë e herëshme e vullnetit të saj. Po të dëshirosh të jesh diçka, mund të bëhesh; prandaj si shprehet dhe vetë ajo nuk ka patur kurrë frikë nga rrëzimet në jetë. U bë avokate që t’i shërbejë individëve, si dhe organizatave me probleme ligjore. Beson se profesioni i ligjit luan rol vendimtar në komunitet, duke bërë që drejtësia të zbatohet Motoja e saj është:- Gjithmonë është mirë të provosh ëndrrën…

Zonja e katërt e vlerësuar, Zhuljeta Buja, një grua e re e arsimuar këtu në New York, zhvillon biznesin e saj së bashku me të katër vëllezërit e saj. Kominikimi i saj të bënte për vete, fjalët e saj buronin nga zemra dhe mbartinin me vete një rrezatim plot optimizëm. Zhuljeta, mbesa e AT Zef Pëllumbit, dhe dihet që familja e saj ka mbart në shpinë kalvarin e persekucionit, vetëm se ajo ka pasë dajë këtë martir….Në fjalën e saj ajo tregon se, dritën e shpirtit dhe frymën e trupit ta dhuron zoti , porse vezullimin e marrim nga vetja, e ndriçimin nga të tjerët. Motoja e saj: – Qëndroi besnike vetes, sepse ajo të bën të prekësh qiellin. Nën lëkurat e shumta që fshihemi, gjithmonë besoj në esencën e njeriut. …

Bashkëbisedimi vazhdoi, me mesazhe dhe mbështetjeje, në emër të ambasadës shqiptare, Najada Sojli; nga organizatorët e saj si Loreta Stamo, Shqipe Malushi duke sjellë copëza historie nga jeta e emigrantit, si dhe mbështetjen që kanë gjetur te njera- tjetra

Peticioni u firmos nga të gjithë ne të pranishmit me idenë e mbështetjes nga të gjithë shqiptarët të kudo ndodhur, dhe me vazhdimësinë me sukses të këtij projekti, Zonjat që bëjnë shqiptarinë, si dhe të kauzës “ Ndihmë grave të dhunuara gjatë luftës në Kosovën në 1999. Ku i bëjmë thirrje të gjitha grave shqiptare kudo janë, sipas kushteve familjare, ekonomike, sociale, të bëhen mentore të grave të dhunuara, duke mbështetur miket, shoqet, nënat, motrat, heroinat e heshtura të ditëve tona, duke qenë një shtysë dhe ndihmë e madhe në jetën e tyre.

Le të fillojmë nga vetja jonë, le të nisim nga vetja jonë këtë kauzë të madhe humane për të drejtën e për të mohuarat që nuk duhet të jenë të mohuara absolutisht jo.”

New York, Fund Qershori 2018

E vërteta e shqiptarëve katolikë të Shkupit prezantohet në Nju Jork

July 2, 2018 by dgreca

Këto ngjarje kulturore në SHBA, zhvillohen në shenjë të Vitit Mbarëkombëtar të Skënderbeut./

E hënë, 2 korrik 2018, Nju Jork – Instituti i Trashëgimisë Shpirtërore e Kulturore të Shqiptarëve në Maqedoni, nisi aktivitetin “Java kulturore shqiptare në SHBA”, me promovimin e librit “Familjet katolike shqiptare në Shkup” të autorëve Skender Asani, Albert Ramaj dhe Natasha Didenko.

Aktviteti u zhvillua në Qendrën Kulturore të Kishës Katolike Shqiptare “Zoja e Shkodrës” në Hartsdale të Nju Jorkut, me praninë e një numri të madh të bashkatdhetarëve tanë.
Drejtori i Institutit dhe autor i librit, Skender Asani, tha se përmes këtyre dokumenteve dhe dëshmive historike, për herë të parë po del në shesh një histori e fjetur e shqiptarëve autoktonë të Shkupit. Sipas tij, përmes argumentimit shkencor përgënjeshtrohen historitë e pavërteta të encikopedive sllave për Shkupin, si dhe grumbullohet një material i mirë për ta shkruar historinë e vërtetë të shqiptarëve të Shkupit me fakte të pamohueshme. Asani tha se përmes këtij libri, Shkupi argumentohet edhe si një kryeqendër shpirtërore e shqiptarëve në botë, e cila ka një vijueshmëri që nga periudha antike e deri në ditët e sotme.
Eventin e përshëndetën famullitari i Kishës Katolike “Zoja e Shkodrës”, Dom Pjetër Popaj si dhe përfaqësuesi I Federatës Panshqiptare “Vatra”, Marjan Cubi, të cilët u shprehën të impresionuar me volumin e informacionit për shqiptarët katolikë të Shkupit, që u erdhi përmes këtij libri. Z. Cubi u shpreh per gazeten Dielli: “Nje dite e shkelqyeshme per kulturen tone shqipetare dhe dhe pse jo edhe patriotike Shqipetare me Dr. Skender Asani dhe Natasha Didenko ne QNT prane kishes katolike Zoja e Shkodres me ne krye me Dom Pjeter Popaj.”
Nga Kryesia e Vatres merrnin pjese edhe zv/ Kryetari i vatres z. Agim Rexhaj dhe anetari i kryesise se Vatres Zefa Balaj.
Veprimtarine e ndoqi edhe gazetari Ilir Bucpapaj.
Rreth librit foli edhe autorja tjetër Natasha Didenko, e cila theksoi se këtë libër e ka punuar më tepër e shtyrë nga aspekti emocional, si një bijë e një katolikeje shqiptare, duke e parë se sa e rëndësishme është të shihet ecuria jetësore e një personaliteti në një rreth të caktuar familjar.
Pas promovimit u shfaq dhe filmi dokumentar kushtuar ipeshkvit të Shkupit, Pjetër Bogdani, një prodhim i Televizionit të Maqedonisë.
Në mbrëmje, në Qendrën Kulturore të Maqedonisë në Nju Jork, u hap ekspozita dokumentare për familjet katolike shqiptare në Shkup “Jeta përmes kujtimeve”.
Ekspozitën e hapi drejtori Skender Asani dhe prifti Pjetër Popaj. Ndërsa, fjalë rasti pati punëtori shkencor i Institutit dhe këshilltar i Ministrisë së Kulturës, Zeqirija Ibrahimi, i cili i përshëndetit të pranishmit edhe në emër të ministrit Asaf Ademi. Ibrahimi theksoi rëndësinë e moshumbjes së gjurmëve të një komuniteti të rëndësishëm të shqiptarëve të Shkupit, të cilat shërbjenë për lidhjen e hallkave identitare të autoktonisë shqiptare të Shkupit.
Aktivitetet në kuadër të “Javës kulturore shqiptare në SHBA”, vazhdojnë sonte me promovimin e librave të botuara në bashkëpunim me Institutin për Studime Shqiptare dhe Protestante në Shqipëri dhe Vëllazërinë Ungjillore të Shqiptarëve në Amerikën e Veriut.
Të martën do të vazhdojnë ngjarjet në bashkëpunim me Qendrën Islame Shqiptare në Nju Jork dhe Nju Xhersi me promovimin e disa titujve shkencor të Institutit. Dhe të shtunën, aktivitetet përmbyllen në Federatën Panshqiptare “VATRA”.
Të gjitha këto ngjarje kulturore në SHBA, zhvillohen në shenjë të Vitit Mbarëkombëtar të Skënderbeut.

IN THEIR WORDS

July 2, 2018 by dgreca

By Rafaela Prifti/

At the celebration of the 106th anniversary of the Pan-Albanian Federation Vatra, the recipients of the awards praised the organization for its role in the community and in the advancement of the national interest. While each one of them has a lasting individual relation with Vatra, all three delivered a similar message for the future in their acceptance speeches.

Doctor Elez Biberaj stated that “being honored by Vatra, this historic organization that has served as the center of patriotic activity of the Albanians of America and has provided a great contribution to the freedom, independence and democracy of our nation, is a great honor and privilege.”

He recognized the long-standing connection with Vatra going back to the beginnings of his career in journalism and media communication. In his acceptance speech, he thanked his family and expressed special gratitude to his parents, Hysen and Ajshe Biberaj, who nourished his pride and love for the nation, as well as the sense of duty to uphold the values of our beloved homeland.

On a personal note, Dr. Biberaj added that the timing of the Lifetime Achievement Award is more meaningful because it coincides with the 50th anniversary of his family’s immigration to America. His concluding remarks were “Our family is very fortunate to have achieved the American dream and for this we are very grateful to this blessed democratic country. The United States has given us the opportunity to be loyal American citizens and at the same time make a modest contribution to the aspirations of our nation for freedom, independence and democracy.”

As the recipient of the Lifetime Achievement Award, Professor Sami Repishti expressed gratitude for being acknowledged by Vatra on its 106th anniversary of its founding! As an Albanian-American, he said that he accepts the award with pride especially since “Vatra has been, is and will always remain “a second Albania in America” for me.” Praising the work of the older generation of Vatra’s members especially during the 45 years of the Communist regime, Professor Repishti noted that this victory is a precious ‘inheritance in our hands’.

With regards to the dynamics of the new century, he pointed out that “in the last three decades, starting in 1990, there has been a significant wave of new migration from Albania, Kosovo, Macedonia, Montenegro and Cameria. The result is a large, active and economically sound Albanian community in America. The future of Vatra is secured!”

Professor Sami Repishti reminded everyone that “the present day Vatra faces new tasks. The number of successful intellectuals and businessmen in our community means that there are opportunities for greater contributions in several areas.” Reflecting on the new composition, he presented the following points:

Knowing America’s history, respecting the Constitution and the laws of this great country, and embracing the values of liberty and justice for all. Let’s strengthen even more the Albanian-American ties. Secondly, safeguarding the Albanian language, the traditions of honor and hospitality, and especially the love for our homeland. Let’s open new Albanian schools, celebrate our national days, expand the writing and speaking of the Albanian language, and even represent our community in the local, state, and federal government. Mr. Mark Gjonaj is a good example! Thirdly, assisting Albanians in the Balkans where they truly need help to improve their difficult conditions. Also, standing up to defend the Albanian lands in the Balkans. Albania and Kosovo are small countries with great enemies both inside and outside the borders. The bonds that unite Albanians are stronger that the divisions that are imposed on us!

In the end, Professor Sami Repishti called on everyone to Join ‘Vatra’ Federation and stand by its Chairman and the dedicated editor of its newspaper in nurturing our love for the homeland.

Naum Prifti’s acceptance remarks started with a personal episode from his childhood that determined the course of his life as a writer in Albania. While he continued to create and his body of work became more known, there were rumors that hinted at ‘the convenience’ of two brothers writing on either side of the Atlantic Ocean: Peter Prifti in America and Naum Prifti in Albania. He noted that he remained on the path of writing though he was aware that some of his works would never be published there. “Since I was not considered trust-worthy to be allowed to travel outside of Albania’s borders, I crisscrossed every part of the country, North, South, East and West, and met with the farmer, the blue collar worker, the officer, the soldier, the shepherd and so on. I came face to face with the pain and the suffering, the folk tales and the legends, the humor and the tragedy but above all I came face to face with the Albanian spirit that has always fueled my writing.”

In reference to the post-communist era, the writer explained “Even when I came to the United States, there were still rumors about my loyalties. Again writing was my salvation. I poured my thoughts into new works of fiction and journalistic essays. After 70 years of being a writer, I have no reason to alter or edit any of my works because I have been true to myself.

Naum Prifti’s enduring relationship with Vatra began shortly after his arrival in New York in the early 1900s. “I joined Vatra in the position of Secretary under the Chairmanship of Agim Karagjozi.”

In his conclusion, Naum Prifti stated that “Vatra’s strength is not measured in its monetary funds but in the hearts of the dedicated members that are guided by the highest national ideals. This anniversary is a confirmation of Vatra’s steadfastness. Vatra is the HEARTH that DOES NOT EXPIRE!”

TË FTUAR TEK ZEF BALAJ NË NATËN E DY SHENJTËVE

July 2, 2018 by dgreca

1 asllan

NGA ASLLAN BUSHATI/

Aty nga mezi i qershorit 2018, më erdhi një ftesë për një darkë familjare nga miku im Zef Balaj. Në ftesë më thuhej: ”Zona e Kabashit prej nga e ka origjinën familja Balaj , më 28 qershor të cdo viti feston natën e Shënpalit dhe të Shenpjetrit, pra natën e dy shënjtëve. Këtë traditë e kemi vazhduar edhe pas ardhjes sonë këtu në SHBA, madje e bëjmë si në zakonin e vjetër, ku vllezër, kunata, nipa,mbesa, sternipër e stërmbesa mblidhemi e festojmë së bashku. Edhe këtë vit do ta vazhdojmë traditën si më parë ku edhe ju jeni të ftuar së bashku me bashkëshorten”.

E pranova me kënaqësi ftesën dhe në mbrëmjen e 28 qershorit, rreth orës shtatë u drejtuam për në Royall Regency Hotel në Yonkers Nju York. Në hyrje të sallës me shumë dashuri e respekt na pritën Zef e Lina Balaj së bashku me djemt, nipat, nuset e shtëpisë . Salla ishte e veshur me një të bardhë të këndëshme dhe shumë festive. Përmes të qeshurave gazmore të të pranishmëve dëgjoheshin tingujt clodhës të një pjanoje që shpërndante muzikë shqiptare nga gishtat e “Mjeshtrit të Madh” artistit të mirënjohur Frederik Ndoci.

Ndërkohë që të ftuarit vazhdonon të vinin, ne, nën shoqërinë e Zonjës Lina Balaj (një zonjë e vërtetë si nga këndshikimi zakonor dhe modern) , dolëm në verandën e restorantit duke pirë pak pije freskuese e ku filli i bisedës u nis nga disa lajme portalesh që vinin në fokus dhunën kundër grave. Në këto portale- tha Lina, rekomandoheshin edhe numura të posacëm telefoni ku mund të denoncohej cfardo dhune tjetër në familje. E diskutuam këtë temë si një plagë e madhe shoqërore në tërësi në ditët e sotme, por edhe nga fakti se ajo është vepruese si ne trevat shqiptare në vendlindje, madje edhe nga ndonjë pjesëtar i komunitetit shqiptaro-amerikan këtu në SHBA që i manifeston këto tendenca shumë poshtruese ndaj grave, por edhe të dënueshme ligjërisht.

E ndërkohë që salla po mbushej nga Balajt dhe të ftuarit, edhe tavolinat ishin akoma më të mbushura me ushqime të shumëllojëshme aperitive, lloje të ndryshme pijesh alkolike e jo alkolike deri tek raki rrushi e kumbullash të një cilësie shumë të mirë.

Nuk ka asnjë rëndësi të thuhet këtu se kush ishin të ftuarit, se ata ishin të gjithë miq e dashamirë të Balajve. Por e rëndësishme është fakti qe të ftuarit ishin katolikë, muslimanë e ortodoksë dhe mblidheshin së bashku tek Balajt për të festuar natën e dy shenjtëve :”Shënpalin dhe Shënpjetrin”. Mblidheshin tek kjo familje e cila në një kohë prej 57 vitesh në SHBA (por edhe më parë), ka investuar në komunitet dashuri e respekt dhe atdhetari pa e parë përkatësinë fetare e krahinore .

Sipas zakonit të vendlindjes (Mëziut të Pukës) , Zef Balaj i rrethuar nga djemt e vllezërve dhe djali i tij Davidi, uruan të pranishmit për mirëseardhjen, ndezën qiriun e përgatitur vetë posacërisht për këtë ditë moti dhe kryen lutjen e njohur të qiriut…” Në emer të atit ,birit e shpirtit të shenjtë…”. Pak më vonë erdhi edhe Dom Nikolini i cili kreu lutjen fetare të darkës së dy shënjtëve në Familjen Balaj.

Pas kësaj hyrjeje të bukur e të pa harruar, në tavolinën tonë na erdhën si “mysafirë” edhe Zefi, Lina, Gjergji e Aida duke ja shtuar hijeshinë darkës nën zërin e mbrekullueshëm të Frederik Ndocit e të këngëtares së mirënjohur pukiane Vitore Rusha.

Ndërkohë që kënga e vallja vazhdonin këndëshën, mishi i qingjit e ushqimi i bollshëm mbushte tavolinat , ne patëm mundësinë të trokisnim gotat e të uronim njeri-tjetrin për natën e dy shenjtëve me Petraq Mishton me bashkëshorten, Dritan Mishton, Sokol Bejlerin me bashkëshorten, Serxhio Byticin me bashkëshorten, Dom Nikolin e familjarët e tij dhe shumë pjesëtarë të Familjes Balaj.

Ishte një gjë e bukur dhe një rast i vecantë, ku më shumë se njëqind veta nga komuniteti shqiptaro- amerikan, për më shumë se pesë orë, mblidheshim së bashku në natën e dy shenjtëve në Familjen Balaj. Kjo nuk ndodhi rastësisht ose se vetëm se kjo familje është bërë e pasur dhe e njohur në komunitet për sukseset në biznes në NY . Por se ata ruajnë e kultivojnë tek breznitë e reja zakonet e tradën e mirë të vendlindjes dhe mbi të gjitha nuk e kanë harruar se cfarë kanë hequr nga komunizmi dhe vitet e torturës së emigrimit deri sa u vendosën në SHBA. Ata për tu bërë të kamur kanë punuar e vazhdojnë të punojnë fort. Puna është celësi i suksesit të tyre.

E ne sna mbetet gjë tjetër vetëm se ta urojmë familjen Balaj për suksese të më tejëshme dhe nata e dy shenjtëve u gjetë ma mirë mot.

ME SHQIPTARET E SUEDISE

July 1, 2018 by dgreca

LE TË JEHOJ VALLJA TROPOJANE EDHE KËTU NË VERIUN E LARGËT SE JA KA ANËN/

Nga Sokol DEMAKU/ SUEDI/

Është sfiduese por edhe shumë më tepër se magjike që të organizosh në event në bashkëpunim me shoqatat si motra suedeze ”Të Dielat Verore ne Ramnaspark-Sommarsöndag i Ramnas Park”.

Përmenda fjalën sfiduese e këtu dua të them dhe kam për qëllim faktin se të arrish të jeshë në mesin e vendësve me një manifestim të tillë është një e arritur e madhe e një shoqate kulturore me një traditë dhe kulturë tjetër nga vëndësit, por që paraqet dhe informon atë mes për një kultur mijëvjeqasre të një populli të vjetër nga i cili ne burojmë dhe kemi prejardhjen. Por kjo është edhe magjike kur ti arrin të bashkosh njerëz nga vise të ndryshme të botës në at event dhe të ndertosh relacione mes popujve, gjuhëve dhe kulturave e kjo është ajo e arritura dhe satisfaksioni më i madh i një shoqate kulturore në një vend të huaj.

Të jesh pjesë e ”Të Dielat Verore ne Ramnaspark-Sommarsöndag i Ramnas Park”është një privilegj i madh dhe me siguir një eksperiencë e vecnatë për cdo shoqatë kulturore në këtë vend skandinav me një kultur të gjerë dhe respekt për të ardhurit. Aty do krijosh ato lidhje të cilat do kenë efekte pozitive në prezentimin e kulturës dhe traditës shqiptare tek vendësit dhe kombet tjera me të cilat bashkëjeton.

Sot për sot një ndër motorët më të fuqishëm në mërgatë për promovimin dhe prezentimin e klulturës shqiptare është dhe do mbetet Qendra Kulturore Shqiptare ”Migjeni” me seli në qytetin e vogël suedez Borås me mbi 100.000 banor e në të cili jetojnë dhe punojnë mbi 2500 shqiptar, e ne duhet tu themi ”Ju lumt dhe vëtem vazhdoni përpara” por në anën tjetër do ishte me interes që edhe shoqata tjera kulturore të bejnë punë të tilla e jo punë të pa puna.

Në mesin e mbi gjashtë shoqatave kulturore suedeze si ”Mogna män”, ”Goda vänner”, ”Pelle och Conny”, ”De fenders”, ”Internationell kör”, ”Notfritt” dhe ”Hometwon Mojo” ishte edhe Ansambli i valleve i Qendres Kulturore Shqiptare ”Migjeni i cili në mënyrë të denjë prezentoi së pari duhet të themi Gjuhen shqipe në prezentimine progarmit të saj, pastaj kulturën dhe traditen tonë shekullore e cila ka vend dhe respekt edhe tek miqt tanë në mërgatë.

Qendra Kulturore Shqiptare Migjeni në bashkepunim me shoatën suedeze po nga Borås ”De sju Häradernas Kulturhistoriska Förening” që ka një bashkëpunim të mirë dhe të kahmotshëm ishin koorganizator të këtij eventi kulturor ne datë 2 korrik 2018 ”Të Dielat Verore ne Ramnaspark-Sommarsöndag i Ramnas Park”.

Një publikë e denjë, moshash të ndryshme, e interesuar për atë gjuhë të panjohur për ta, por edhe për ato valle dhe veshje të anëtarev të ansambli që ishin të panjohura për atë publik Qendra Kulturore Shqiptare Migjeni ishte kujdesur dhe kishte shtypurë një broshurë në gjuhën suedeze me informacione të bolshme për gjuhën, kulturën, historin e popullit shqiptar por edhe të dy vendev nga shqiptaret kanë prejardhjen, informacione për Shqipërin dhe Kosovën. Të pranishmit ishin aq të interesuar për këtë borshurë dhe inforamcione për Shqipërin dhe Kosovën sa organizatorit iu desh që të sjellë edhe borshura pas atyre të 50 që kishte shpërnda.

Mendojme se punë të tilla dhe broshura té tilla me infomata të bolshme për vendlindjen ne kemi nevojë të japim dhe shpërndajm në botë sot. Pra ewdhe shoqtatë kulturore mudn të jenë ambasadore të jashtëzakonshëm të vendit tonë në vendet ku ato veprojnë.

Vallja shqiptare ka vlera, vallja shqiptare është ajo të cilën e adhurojnë të gjithë, por edhe kanë dëshirë ta luajnë të gjitha. Vallja e tropojës ka bërë zë dhe buj në veriune largët, edhe sot ishte aktuale dhe vallëtarev të ansamblit Migjeni me shumë dëshire iu bashkangjitën edhe suedez adhurues të vallës shqipe.

E degjuam edhe këte thënje ”Le të jehoj Vallja Tropojane se ja ka anën”

Ju lumtë djem e vajza trë Ansdamblit të vallevet ë Qendres Kulturoire Shqiptare Migjen i nga Borås i Suedisë së largët që nuk harroni vendlindjen, djepin e të parëve përmes këngës e valles shqipe.