Archives for August 2018

Shkodra – qyteti im i lindjes dhe i dashtnisë – në frymëzimet e mia

August 12, 2018 by dgreca

NGA ANTON ÇEFA/

Nji shkulm rrezesh/

Nji shkulm rrezesh hollake/

Të diellit n’prendim/

E grisi çarçafin e palamë të reve./

Dangë e përgjaktë përflaket,/

Smadhohet e zvoglohet mes resh/

Tue përskuqë/

Tërthoren e Taraboshit në maje,/

Kodrat e Tepes, të heshtuna/

Dhe brengën time për qytetin e lindjes./

Nata me hije të bruzta

Do të më ndryej mbas pak në andrrën e vet.

Atje do të kërkoj

Shijen e nji jete t’grabitun.

Po, edhe nga syni i andrrës

Do t’më spërkasë shkulmi i përgjaktë

I rrezeve t’prendimit..

(1969)

Shkodrës

Të kam pa në synin e të gjitha qosheve të rrugëve

E tinëzisht

Të kam joshë çdo lakim dëshire

E dridhje zani.

Je tjetërsue sot, asht shkërmoqë thelbi i të gjitha fjalëve

E edhe i asaj që njerëzit quejnë dashtni.

E Qinarit të Hoxhës së Dheut,

Hija e topitun

Ka humbë përgjithmonë kujtesën

E nuk më njeh.

Ende më vjen e mbytun

E me nji ritëm të çuditshëm

Jehona e hapave të lirë

(Jehonë hapash të dikurshëm

Mbi kalldramet tua të mëndafshta

E të buta si tapete).

E më duket se në këto shtjella ajri

Po zvargen ende tingujt e ambël

të kumonëve

që shpallshin paqën e njeriut të mirë.

Të kam dashtë gjithmonë

Por ma tepër e ma

Pse nuk filtrove me këtë kohë të ndytë.

(1972)

Rozafa

Si hana në boduarin e reve

Rozafa

Në themel të Kështjellit të gurtë

E në krahët e legjendës.

Përsëdytet e përthyhet

Drita e hanës

Në kullim të qumshtit ndër shekuj.

Shkëlqen ashti i flisë.

Drinit

Kam pi ujin tand

Sa rrajët e këtyne shelqeve që rritën në të tuat brigje

E në këto shtigje kallamishtesh e kaçubash

Jam shkoqë nga toka si zog i trembun

E n’ato plepa qi me maje prekin qiellin

E varen n’rreze t’diellit

Kam varë sa e sa herë trishtimin tim;

Mandej me dorën e lehtë të flladit

Në gugatjen e valëve tua

Kam la sa e sa herë vargun tim

E kam zbutë gurin e mendimit.

E prap, e prap,

S’do të ngopem me ujin tand tanë jetën

Si rrajët e këtyne shelqeve

Qi harlisen brigjeve të gjakut tim.

Motiv i dikurshem

Drini i lau kambët Kalasë

E dielli tue u rrxue mbasTaraboshit,

Ia fali qytetit lulkuqin e fundit

Të ditës.

Puthin aroma lulesh

Muret e oborreve të randueme nga shermasheku

E shtëpitë, të mbetuna në gryka blerimesh,

Krrusen

Nën peshën e lodhjes së mbramjes

E të qiellit n’prendim.

Krismat e dyerve që mbyllen njena mbas tjetrës

Dhe të gjitha zhurmat e tjera

Shuhen ngadalë në valët e liqenit.

Me nina-nanën e bulkut të natës

Dremitin rrugët e vetmueme

E Shkodra flen.

Shtregullat

U harruen shtregullat,

Kur “Hovi i madh e hovi i vogël” *

Shlirshem kalamendeshin nën hije t’ mandave

Dhe duhi shpirtnash

Mbushte me amsim hapsinat.

Kanga kishte tjetër ndriçim

E fjala tjetër tingull

E jeta tjera hove.

* Varg i kangës së shtregullave.

Shnjoni*

Si çdo vjetë

Shnjoni i ndezi flakadajt

Dhe valles ia dogji hapin.

Deri në ag të ditës

Përzhiten kambët e shpirtnat.

Kristianizmi pagzoi me emen të ri

Zakonin e vjetër

E arbërit mbeten arbër.

Zjarre të fikuna dikur

Ndezen rishtas në gjokset e të rijve

Ditën e Shnjonit.

*Me 29 gusht, ditën e Shnjonit (Shen Gjon Baptista) ka qenë zakon në Shkodër që të rijtë të ndezshin zjarre me kashta dhe të kërcejshin ndër flakadane.

Pax Vobis !

“Pax vobis ’, kufoma jetësh të zhgënjyeme!”

Pëshpërisin gjuhët e blerta të selvive

E shelqeve u ranë gojët

Në litani mortore pa mbarim.

Mbi eshtna martirësh randojnë

E dridhen prej pezmi gurët e zajeve,

Kullojnë helm kaltërsitë.

* U kushtohet martirëve të pushkatuem mbas mureve të Rmajit, në Zall të Kirit.

Mall agimesh

(Shkodrës)

Sado të randa qenë stinët,

Të errta, plot lagshti,

Malli yt asht mall agimesh

Që shkëlqen mbi Cukal e Maranaj,

E rrjedh me ujët e Bunës.

Nuk ndigjoj këtu

Fëshfëritjen e shermashekut mbi mure,

Nuk e ndiej erën e marangjylit n’oborre

E as nuk shoh prendimet mbas Taraboshit.

Këtu nuk e shuej etjen me ujë pusi.

Shkodër,

Në degëz të mallit tand,

Luhatet e varun zemra ime.

Kangë për tokën time

Rrugët janë të hapuna,

Por kthimi asht i vështirë.

Toka ime e dhimbshme

E dhimbshme dhe e bukur.

Te ti çelin agimet lule drite

E errën muzgjet në piklime yjzish,

Toka ime e dhimbshme,

E dhimbshme dhe e dashur.

Rrugët janë të hapuna,

Po kthimi asht i vështirë

E dhimbja asht e thekshme,

O toka ime,

e dashur,

e dashur dhe e braktisun

Mërgim

U nisa

Si nji yll që shkëputet në muzg,

U ravijëzue e thana.

Udhëve u dhashë nji emën të rrejshëm.

Ngarkesë e randë m’u bajtë:

Dekor i gurtë malor në Veri,

Legjendë kaltrije ujore në Jug.

Ngarkesë e randë m’u bajtë:

Shtëpia me kopsht e avulli

Nji jetë e preme për gjysë,

Kujtimet pa fund,

Të gjallët e të vdekunit.

Sa randë peshojnë të vdekunit!

Me bisedat e gjetheve

(Motrave: Letës e Verës)

Ngujue në fund të kopshtit

Gjithmonë me kambë në dhe,

Si me motrat

U rritëm bashkë, moj kumbull.

Si nuk të lodhi pritja

Sa herë unë brodha

E të harrova,

Si nuk të lodhi pritja?

Me bisedat pa mbarim të gjetheve

Në pranverë

E me heshtjen e ngritë dimnore

Çka don me m’thanë, moj kumbull?

Largime,

Vajtje e ardhje ka kjo jetë,

Po ti mos u trishto:

Në degët tua kam varë përgjithmonë

Buzëqeshjen e fëminisë.

Në zemër më ngrin nji plagë

Ktheva në shtëpi

Si gjethi i zverdhun

Qi era hjedh për dhe.

Ndigjoj trokitjet e nallave të nanës

Në oborrin e shtëpisë së heshtun

Si kumbimet e bekueme

Qi binin mbi fmininë time.

Ajo s’asht ma.

Dhe as qeni nuk asht,

I miri im!

E mbyti malli.

Tani po përtypi

Lehjet e tij të mirëseardhjes

Si kafshata të njelmëta malli.

Vetëm kumbulla, po,

Më përshëndet me nji fëshfërimë të blertë

Qortimi prozhmues.

Në zemër më ngrin nji plagë

Prej bryme e bore

Rishtas e hapun.

Një letër pa përgjigje dhe e ardhmja e Piramidës

August 12, 2018 by dgreca

**Nga Ben Andoni */**

– Michael Granoff është kryetar i Bordit të të Besuarve, pjesë e Fondit Shqiptaro-Amerikan të Zhvillimit. Prej kohësh atij i është përcjellë një letër nga një grup veprimtarësh, por që është firmosur nga dy aktivistë të njohur të komunitetit hebre dhe shqiptar në lidhje me një çështje që ka lidhje me procesin e transformimit të ish-Qendrës Ndërkombëtare të Kulturës (QNK) në një inkubator për novatorizmin dhe sipërmarrjen për rininë. QNK ose ndryshe siç njihet Piramida mbart një trashëgimi të madhe dhe në dekadën e fundit është degraduar në atë masë, saqë është kthyer në një nga pikat më tërheqëse për turistët për t’u treguar fytyrën live të socializmit shqiptar. Zoti Berisha bashkë me një shpurë të tërë të gjithë fushave ishin gati ta hidhnin në erë, pasi sipas tyre ajo përcillte trashëgiminë e komunizmit dhe mbi të gjitha destinacioni i saj lidhej me kujtimin e Enver Hoxhës. Debati i madh që pasoi dhe presioni nga të gjitha fushat bëri që Piramida të ruhej, por ndërkohë pjesa e saj kryesore filloi të degradonte frikshëm.

Pas shumë vitesh në aktivizmin e tij tepër energjik kryetari i bashkisë së Tiranës, z. Erjon Veliaj, nënshkroi një Memorandum Mirëkuptimi me dy bashkë-drejtorët e Fondit Shqiptaro-Amerikan të Zhvillimit në Tiranë për ta transformuar ish-Qendrën Ndërkombëtare të Kulturës në një inkubator për novatorizmin dhe sipërmarrjen për rininë. Pa mohuar rëndësinë e këtij aksioni të lavdërueshëm dhe gjetjen e qëllimit për godinën, duhet të themi se destinacioni do t’i shkonte shumë më mirë një ndërtese me një arkitekturë krejt tjetër, por edhe një hapësire tjetër në qytetin tonë, i cili është shtrirë shumë në drejtimet lindore dhe verilindore. Një gjë që nuk po merret parasysh nga pushtetarët e vendit tonë, që mundohen ta grumbullojnë çdo gjë në qendër të qytetit.

…
Prej pak kohësh apelojmë që kjo godinë (Lexo: QNK ose Piramida), duke marrë parasysh gjendjen katastrofike të Bibliotekës Kombëtare të ishte vend strehimi i saj dhe pse jo kuartieri kryesor i Bibliotekës Kombëtare. Në javët e fundit, Biblioteka Kombëtare i ka mbijetuar një gjendje përmbytje, që erdhi prej problemeve teknike. Godina i ka mbijetuar një zjarri, që e detyroi të ishte e paaksesueshme për lexuesit dhe po ashtu edhe shumë problemeve të tjera. Zyrtarët e saj vazhdimisht e kanë bërë hapur apelin e tyre dhe kanë treguar mundësitë e kufizuara të hapësirës dhe jo vetëm, por që gjithsesi duket se kanë rënë në vesh të shurdhër. Apeli ynë ka qenë i vazhdueshëm që Piramida të kthehej në Bibliotekën Kombëtare, kuptohet me modifikimet e mundshme, anipse duke marrë parasysh se energjia kryesore në këto kohëra ka shkuar për ruajtjen e Godinës së Teatrit Kombëtar pakkush është kujtuar për Bibliotekën dhe ca më tepër për Piramidën. Do të ishte në nder të autoriteteve shqiptare që ta rishihnin memorandumin e tyre me Fondin Shqiptaro-Amerikan të Zhvillimit dhe nga ana tjetër këta të fundit të tregoheshin mirëkuptues për një drejtim të ri. Mbase juristët do të dinë të japin përgjigje më të arsyeshme se ç’mund të bëhet në këtë rast, por duken shenjat jo të mira për mos reflektim: që nga mospërgjigja e autoriteteve të Fondit, që nuk e kanë marrë shumë parasysh, qoftë dhe letrën e drejtuar nga bashkëkombasit e tyre.

****
Michael Granoff
Kryetar i Bordit të të Besuarve
Fondi Shqiptaro-Amerikan i Zhvillimit
Nju Jork
SHBA

4 maj 2018
I nderuar z. Granoff,
Po ju shkruajnë dy shtetas amerikanë me prejardhje hebraike dhe shqiptare. Ju drejtohemi në detyrën tuaj si Kryetar i Bordit të të Besuarve të Fondacionit Shqiptaro-Amerikan të Zhvillimit.
Rreth një vit më parë filluam përmes Komitetit Amerikan të Trashëgimisë Kulturore [U.S. Heritage Commission] një nismë private dhe të pavarur qytetare për të transferuar në Shqipëri Bibliotekën dhe Letrat e Prof. Dr Norbert Jokl [1877 – 1942], qytetar i shquar hebre-austriak dhe linguist me famë botërore, i cili u shfaros gjatë Holokaustit.
Ishte dëshira e vetë Prof. Joklit që e gjithë pasuria e vet akademike t’i lihej trashëgim popullit të Shqipërisë. Mirëpo ende sot testamenti i tij ka mbetur i paekzekutuar. Biblioteka dhe Letrat e Joklit ende ndodhen në Bibliotekën Kombëtare të Austrisë, Kjo është njëlloj sikur krimi të vijojë të jetë duke u kryer.
Në përputhje me një traktat dypalësh SHBA – Shqipëri, ne i kemi kërkuar qeverisë sonë amerikane ndihmë që (i) pasuria e Joklit të përcaktohet si “pasuri me vlera të veçanta kulturore” për trashëgiminë tonë: (ii) të punohet me Austrinë për kthimin e pasurisë akademike të Joklit në Shqipëri, në përputhje me dëshirën e tij dhe (iii) të punojë me shtetin shqiptar për ruajtjen e pasurisë së Joklit me shkallën më të lartë të përkujdesjes dhe vëmendjes, me shpresë në mjediset e Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë [BKSH].
Në pikën e fundit, ne kemi ndjekur me vëmendje një nismë të kohëve të fundit në Shqipëri për ta transformuar ish-Qendrën Ndërkombëtare të Kulturës [QNK] në një ndërtesë apo aneks modern të Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë, ku Pasuria Akademike e Joklit do të mund të ruhej e sigurt për brezat e ardhshëm. Sikurse sugjeron përvoja jonë me ndërtesat e shumta të Bibliotekës së Kongresit, aneksit të ri të BKSH-së në Tiranë mundet edhe t’i vihej emri i Prof. Norbert Jokl.
Ndërkohë që kjo nismë vendore na gëzoi mjaft dhe u gatitëm ta mbështesnim publikisht, mësuam nga ana tjetër të zhgënjyer se kryetari i bashkisë së Tiranës, z. Erjon Veliaj, nënshkroi një Memorandum Mirëkuptimi me dy bashkë-drejtorët tuaj në Tiranë për ta transformuar ish-Qendrën Ndërkombëtare të Kulturës në një inkubator për novatorizmin dhe sipërmarrjen për rininë.
Z. Granoff, ne ju kërkojmë me mirësi dhe respekt që ju ta pezulloni dhe ta anuloni këtë angazhim të Fondit Shqiptaro-Amerikan të Zhvillimit [AADF].
Faktorët që e bëjnë të domosdoshme një qëndrim reflektiv dhe të kujdesshëm nga ana tuaj janë të shumtë.
Së pari, sikurse e dini, inkubatorë të kësaj natyre përgjithësisht strukturohen apo ngrihen në zona të dëmtuara ose të lëna pas dore të një qyteti. Kurse ish Qendra Ndërkombëtare e Kulturës ndodhet pikërisht në qendër të Tiranës, as 50 metra lart nga Kryeministria. Pse u dashkan investuar fondet tuaja të vlefshme atje, dhe jo në zona të lëna pas dore në periferi të Tiranës?
Së dyti, është e vërtetë se ndërtesa në fjalë fillimisht u projektua dhe u ndërtua si një Muzeum për Enver Hoxhën, ish diktatorin e Shqipërisë. Megjithatë, vlerat e saj simbolike tashmë janë tejkaluar. Fill pas rënies së regjimit komunist në Shqipëri, ndërtesa, sikurse vërejtëm, u shndërrua në Qendrën Ndërkombëtare të Kulturës. Madje, gjatë një periudhe të caktuar, ndërtesa strehoi edhe zyrat e Agjencisë Amerikane të Informacionit [U.S Information Agency] si edhe USAID-in, sëbashku me stacione të rëndësishme televizive vendase. Për më tepër, përdorimi si sinonim i termit “Piramidë” është i pasaktë. Me të vërtetë, këqyrja nga lart e ndërtesës së QNK-së do të tregonte se ajo ka trajtën e shqipes, që sikurse e dini, është simboli i kombit shqiptar. Prandaj, e gjithë ideja se, përmes këtij projekti AADF-ja kinse po transformoka një simbol të ish regjimit komunist në një simbol të sipërmarrjes kapitaliste në Shqipëri është më së paku e pavend dhe e pavërtetë.
Së treti, vetë ndërtesa fillimisht u projektua për muzeum. Prandaj, ajo mund të shndërrohet lehtë në një ndërtesë shtesë të Bibliotekës Kombëtare. Me të vërtetë, përdorimi i saj si një bibliotekë për popullin e Shqipërisë do të ishte diçka e përkryer. Përse vallë AADF do të hidhej dhe angazhonte veten në një nismë biznesi e cila, edhe pse me qëllime të mira, në vetvetet do të cenonte ruajtjen dhe shpëtimin e trashëgimisë kulturore të Shqipërisë për të tashmen dhe të ardhmen?
Së katërti, sikurse mund ta dini, Biblioteka Kombëtare e Shqipërisë ka vuajtur qysh nga mesi i viteve 1980 prej mungesës dramatike të investimeve, vëmendjes dhe përkujdesjes nga ana e të gjitha qeverive shqiptare në vijimësi kronologjike. Si rrjedhojë, ndërkohë që hapësirat e saj librare dhe institucionale kanë mbetur të pandryshuara, ose më saktë, janë reduktuar në mënyrë drastike, madhësia e koleksioneve të saj si dhe vëllimi i librave të ruajtura është rritur në shkallë eksponenciale. Për pasojë, Biblioteka Kombëtare e Shqipërisë përballet me nevojën kritike dhe urgjente për hapësirë raftesh dhe magazinimi, si dhe për vend të përshtatshëm. Zgjerimi i saj duke përfshirë edhe ndërtesën e ish Qendrës Ndërkombëtare të Kulturës do të ishte, me të vërtetë, një zgjidhje e përkryer.
Së pesti, ndërtesa e ish QNK-së u ngrit me djersën dhe gjakun e mbarë popullit të Shqipërisë, që nga Tropoja në Veri e deri në Gjirokastër në Jugë. Rrjedhimisht, vendimi i qeverisë qendrore për ta zhveshur apo hequr ndërtesën nga varësia e saj në favor të bashkisë së Tiranës ngre prima facie shumë pikëpyetje të ligjshme. Me të vërtetë, çdo qytetare shqiptar mund të ngrinte me mirëbesim një padi administrative për ta kundërshtuar me sukses vlefshmërinë e këtij transferimi dhe për të kërkuar rikthimin e ndërtesës në pronësi të Ministrisë Shqiptare të Kulturës. Qartazi gjasat janë se e gjitha kjo mund të shkallëzohej deri në një përplasje juridike me rezultat së paku të paqartë, por që gjithsesi, do të mund të cenonin objektivisht emrin e mirë dhe reputacionin e AADF-së.
Së fundi, është fakt i mirënjohur se, edhe pse gjuha dhe kultura shqipe janë ndër më të lashtat në Europë, interesi akademik për studime shqiptare në universitete perëndimore paraqet rënie dramatike. Prandaj, mbetet detyrim i ngutshëm për institucionet përkatëse në Shqipëri marrja e vendimeve strategjike për ruajtjen e gjuhës dhe trashëgimisë kulturore të kombit të tyre për brezat e ardhshëm. Transformimi ndërtesës së ish-QNK-së në një pjesë funksionale e ruajtëse të Bibliotekës Kombëtare të Shqipërisë të kushtuar konservimit të kësaj gjuhe dhe kulture të lashtë për Mijëvjeçarin e Tretë, dhe mundësisht, emërtimi i saj pas Prof. Dr. Norbert Jokl, kthehet vërtetë një akt tejet të ngutshëm dhe fisnik.

A do ta mbështesnit ju dhe Bordi tuaj i të Besuarve këtë nismë?
A do ta rishqyrtonit ju dhe Bordi tuaj i të Besuarve nismën e inkubatorit?

Për dijeninë tuaj, ne do t’i drejtohemi edhe Kryetarit të nderuar të Bashkisë, z. Veliaj, me kërkesën që ai t’ia rikthejë qeverisë qendrore dhe popullit të Shqipërisë dhuratën ” ndërtesë të ish-QNK-së.

Lutem jeni të lirë të lidheni me ne nëse do t’ju nevojitet më shumë informacion.
Ju falenderojmë për vëmendjen dhe mirëpresim reagimin tuaj sa më sipër

Sinqerisht,
Benjamin Neumann
Agron Alibali

THE WALL STREET JOURNAL: KUR BOTA ËSHTË E HAPUR- PORTAT E KINËS

August 12, 2018 by dgreca

Perktheu: Abdyl Koprencka/New York/

Me votat e Kongresit në Pranverën e vitit 2000, të cilat e rezikonin shumë, Presidenti Clinton vuri përpara argumentat ma bindëse për të bindur Ligj vënësit se cila ishte arsyeja për vendosjen e Kinës në Tregun e Përbashkët(OTB).
Duke shtuar Kinën në list do kishim nji lidhje ekonomike midis Kinës dhe vëndeve Përëndimore dhe njikohësisht do pakësohet aftësia qeveritare për të kontrolluar popullatën në tërësi, foli ai në nji fjalim mbajtur në Mars të atij viti në “Shkollën John Hopkins e Avancuar në Studimet Internacionale.” Duke u bashkuar me Organizatën e Tregut Botëror (OTB) Kina jo vetëm që është e detyruar të importojë më shumë mallrat tona por ajo është e gatëshme të importojë nji nga kushtet themelore të demokracisë , lirinë e tregut.” Z. Clinton tha: “Kur individualët kanë lirinë kanë forcë në vetvehte jo vetëm për të andruar por kanë forcë edhe për ta realizuar atë dhe oreksi tyre do ritet për të realizur kërkesa më të mëdha.”
Retorika ideale e Z. Clinton luajti nji rol kryesor dhe influencoi shumë mbi elitën e Uashingtonit por nji avokatë i specializuar në fushën e tregtisë e kundërshtoi atë. Ky ishte i dalluar shpesh për kundërshtimet e tij. Robert Lighthizer ishte skeptikal. Kohë më parë kishte theksuar në gazetën “New York Times” se në qoftëse Kina pranohet ne Tregun e Përbashkët shpejt do bëhet nji Shtet dominat në shkëmbimin tregtar. Virtualisht punonjesit e manifakturës nuk do ta kenë më punën e sigurtë.
Z. Lighthizer sot është përfaqesues i SH.B.A në mardhëniet tregëtare, shefi i negociatave të presidetit Trump në mardhëniet tregëtare Botërore. Nga pikpamja administrative pranimi i Kinës në OTB ishte nji gabim historik, gabim që i kushtoi Amerikës humbje në fuqinë puntore dhe riti difiçitin e Shtetit në Triliona Dollarë. Tashti SH.B.A po tejkalon rregullat e OTB dhe kërcënon Pekinin duke ngritur tarifat deri $500 miliard për mallrat e importuara.
Veprimet kundër Kinës janë nji pjesë e përpjekjeve të mëdhaja të Z. Trump për ti dhënë fund policive të vjetra që qëndruan për nji kohë shumë të gjatë për shkëmbimet tregëtare instituteve internacionale dhe marveshjeve tregetare globale Shtetërore. Administratës së re i duhet një punë e madhe për korrigjuar ose fatkeqësisht nji anulim e ndryshim në nji fushë të madhe duke u mvarur sigurisht nga kontratat fillestare. Përpjekje të mëdha duhen për ta futur Kinën në regjimin e shkëmbimit internacional.
————————————————————————————————————
A ishte gabim nga ana e SH.B.A futja e Kinës në OTB? Vendimet e marvëshjes të vitit 2001 kanë sjellë sot një seri debatesh të hidhura përsa i përket shkëmbimit mallrave.
————————————————————————————————————
Sot Kinës i është dhënë nji presencë e pa llogaritur në ekonomin Botërore dhe është shumë e vështirë për të rikujtuar të kaluarën e saj ekonomike në fillimet e vitit 1990. Në vitin 1994 inflacioni arriti 24%. Gadi 60% e popullatës jetonte me më pak se 1.90$ në ditë. Vetura nuk njihej vetëm rrugët ishin të mbushura me biçikleta.
Reformatorët Kinezë thanë se hyrja e vëndit tyre në OTB është një mënyrë modernizimi. Për të ecur përkrah, Kinës i duhet të rishikoj barrierat e larta qiellore dhe të respektojë firmat e huaja në nji drejtim më pozitiv. Firmat Shtetnore duhet të jenë në konkurencë të vazhdueshme dhe duhet ngritur tregëtia sidomos me ndërmarjet private shumë më tepër. “ Antarsia në OTB është si nji top shkatrimtar që shkatëron çfardo gjë që është në ndërtesën e vjetër të ekonomisë planetare.” Thotë Jin Liqun nën minister i ekonomisë Kineze në atë kohë.
Organizata e OBT është nji organizatë e përbërë nga disa antarë e cila ka rregullat e saj. Për te hyrë brënda Kina duhet të ketë marrveshjet e lidhura me antarët e saj dhe kryesisht me SH.B.A e cila është dominuesja e ekonomisë botërore. Zyrtarët Amerikanë mendojnë se marrëveshjet po janë shumë të vështira. Marreveshjet detyrojnë Pekinin të uli tarifat, të lejojë investimet e huaja në industrinë Kineze dhe ti japi liri bankave për të punuar në fushën e tregëtisë. Reth nji dyzinë vitesh Kina është dakort dhe SH.B.A mund të bllokoj importin Kinez e cila kërcënon specifikën e Industrisë Amerikane.
Në shkëmbim për konçensionet Kineze Amerika duhet ti japi fund riteve vjetore për të vendosur se kur Kina do mari statusin e “ vëndit më të favorizuar” status ky që e vë në rolin e partnerit njikohesisht marrjen pjesë pa kufizim në tregun Amerikan. Aleatët e Kinës në Kongres kanë theksuar për çdo vjet se gjithsesi duhen marrë masa, por rishikimi vjetor i Kinës për pjesmarrje duhet të marri fund.
Z. Clinton gjithashtu lidhë hyrjen e Kinës në OTB duke u bazuar në pikpamjet e Presidentit Woodrow Wilson i cili thoshte se kush ëndëron për “një tregë plotësisht të lirë botëror, zgjedhje të lira dhe njerëz të lirë duhen të punojnë të gjithë së bashku.” Ritja e Intërnetit vecanërisht minon shumë kontrollin e Pekinit dhe e drejton Kinën direkt drejt SH.B.A argumenton Z. Clinton. ( Ai kundërshtoi të japi komente për këte artikull).
Disa mendojnë dhe kanë shpresë duke marrë si shëmbull Korenë e Jugut dhe Taivanin. Të cilët mbasi e shkundën diktaturën morrën rrugën me shumë prespektivë për të arthmen. Henry Rowen kryetar i administratës Reganit pjestar i Këshillit Nacional të Inteligjencës ka theksuar dhe parashikuar që në vitin 1999 se “Kina për tu bashkuar me vëndet botërore duhet të hapi rrugën e demokracisë” ku në vitin 2015 ai shpresonte se GDP do arrinte shifrën e $7000. Kjo shifër u arrit dy vjet përpara parshikimit tij por Kina akoma është shumë larg demokratizimit saj. Një koalicion i punës për ambjentin dhe që shikon të drejtat e njeriut kundërshton hyrjen e Kinës në OBT. Robert Scot një ekonomist në Institutin e Policive Ekonomike institut që mbështet nji grup kërkimor jep shifra alarmante. Ne vitin 2000 parashikon se në SH.B.A rreth nji milion njerzëz do humbin punën si rezultat i kompeticionit me Kinën.
Donalt Trump mungonte në këto debate. Ai po merreshte me fushatën elektorale dhe shkruante ne bllokun e tij , “Amerka që duhet” i cili e quajti Kinën dhe Sh.B.A “ sfida më e gjatë.” Ai nuk përmënd këtu vendimet e OTB ai thoshte se po të jetë përfaqsues i Amerikës e do negocionte marrëveshje me vlerë.
Mbas marrëveshjes investimi i firmave të huaja ne Pekin kaloi nga $47 milliarde ne vitin 2001 deri në $124 miliardë nji dekatë ma vonë. Investimi i ulët dhe rregulla rigoroze në fushën e importiti i kërkohej Kinës si kushte për të hyrë në OTB hyrja shpejtoj dhe inkurajoi shumë vënde por kjo i shërbeu rritjes dhe zgjerimi tregut Kinez. Kina u bë baza manifakturës botërore dhe importi Kinez fluturoi.
Duke hedhur sytë në të kaluarën, cilat nga marveshjet e gjata dhe të pritura për nji kohë shumë të gjatë ishte më e saktë? Në këte drejtim manifaktura amerikane humbi ne fushën e fuqisë puntore. Gara me Kinën i kushtoi SH.B.A 2,4 milion fuqi puntore midis 1999 dhe 2011. duke goditur fabrikat e qyteteve që dikur kishin bërë nji punë mjaft intensive.
Këtyre rezultave nuk i ndahet nji nga negociatorët e Z. Clinton, Robert Cassidy i cili beson se puna etij ndihmoi në bisneset e mëdha dhe jo në punët e zakonëshme. “ Kur ju delni pension mendoni se keni kryer një detyrë me rëndësi dhe keni dhënë shumë” thotë ai tashti në moshën 73 vjeçare. “Çfarë profitimi pata duke punuar vazhdimisht pa ndërperje? Une jam plotësisht i pa kënaqur.
Kina nuk u hap politikisht ashtu si shumë antarë të OTB shpresonin. Kina e kontrollon intërnetin duke i vëne atij kufizime si në teknollogji, tregëti dhe median sociale. Bllokon organizatat politike duke i kërcënuar anëtarët e saj me burgosje sidomos kur ka komente në formë kritike. Për më tepër Interneti është një mjet kontrolli që i shërben qeverisë për të kapur dhe burgosut dizidentët. “Kjo është Orvellian, “ thotë Jerome Cohen nji specialist për çështjen Kineze dhe profesor në studimin e ligjeve në Institutin e New Jorkut.
Kemi nji ngrije ekonomike por kemi edhe një ritje të kontrollit të cilat ecin përkrah njëra tjetres thotë Mark Vu profesor ne Shkollën e Hawardit i fokusuar në çështjet e OTB dhe Kinës. Udhëheqësit Kinez mendojnë mos ndrojnë udhëheqjen dhe të vazhdojnë reformat ekonomike duke shtypur opozitën dhe duke ruajtur interesat e tyre. Simbas pikpamjeve të Z. Vu tregu i lirë kërkon kurajimin e kompeticionit dhe të ndalojë sistemin me qënë sklerotik dhe jo për të ritur të drejtat individuale.
————————————————————————————————————
KINA NGRIHET ME NDIHNEN E SHBA
————————————————————————————————————
Si për Presidentin Clinton edhe aleatët e tij në debatin per OTB thonë se kemi fitime konkrete nga integrimi i Kines në Ekonominë Globale. Simbas Bankës Botërore 400 miljon Kinezë kanë dalë nga mizerja ekstreme . Deri ne vitin 1999 ata jetonin me me pak se $1.99 ne ditë. Gjate recensionit ekonomik te vitit 2005 dhe 2009 shumë shpenzime shkonin per zbavitje të cilat suportuan kërkesën globale. Pallatet Kineze thithen hekurin , mineralin, qymyrin, vajin dhe mallra të tjerë të cilet ngritën dhe zhvilluan ngritjen e ekonomive e vëndeve të ndryshme.
Sot , Kompanit teknollogjike trokitën tregun Kinez i cili pati një ngritje në përfitimin e tij dhe pati mundësi të mbulojë shpenzimet e kërkimeve. Vitin e kaluar rreth 20% Apple Computer Inc. u shit ne Kinë pra ka nje ngritje nga viti 2011 ku shitja në atë kohe ishte 12% . Ulja e inflacionit e shoqëruar me importin shumë të lire së bashku me blerjen e bondeve të SHBA ndihmuan shumë në uljen e koeficentit të interesit duke i bërë që të ulen shumë çmimet dhe të bëhet e lehtë nga Amerikanët jo vetem te blejne rroba por edhe materjale elektrike gjithashtu shtepi e vetura.
Reforma ekonomike në Kine është e dyllosur(vulosur)dhe si rrjedhim ka nje dobesim (zbehje) . Marreveshja me OTB supozohet që të ketë shkelur (shtypur) ndermarrjet Qeveritare (biznesin Qeveritar) për të cilin Pekini pretendon se do kooperojë vetëm në drejtimin tregetar. Sipas disa masave te marra Nicholas Lordy, një ekspert për çeshtjet Kineze ne Peterson ne Institutin per Ekonominë Internacionale, vlereson se Ndërmarrjet Shtetërore permbajne 20% te prodhimit Industrial Kinez. Kjo është poshtë dyfishit prej vitit 2001.
Por kemi një kthesë në këto ditët e fundit sipas Mr. Lordy. “ Investimi Shtetëror në ekonomi është rritur tre herë më teper se investimi privat “ vazhdon a. Firmat Shtetërore jane bërë përsëri zëmra e ekonomise Kineze të cilat bëjnë ligjin.
Pekini është perqendruar në keto firma dhe është bërë lideri global në gjysëm përcuesat , maqinat elektrike, robotet dhe në të tjerë sektor të teknollogjis lartë. Fondet subvencionohen nga Bankat Shtetërore. Këjo inisiativë ka ngritur protesta të mëdha nga Kompanit Amerikane të cilat gjejnë vetvehten e tyre tashma në konkurenc me Qeverinë Kineze. Në industrinë diellore dhe mullinjve elektrik investimi shteteror ka krijuar nje ngopje e cila ka nxjerre shume kompani te huaja jashte biznezit .
Kina në asnjë rast nuk ka mbajtur premtimet e OTB dhe kur nuk ka lejuar Bankat e huaja të veprojnë me monedhën e saj. Gjithashtu deklaron se nuk detyron firmat e huaja të transferojnë teknollogjine e tyre, por sot një në pesë kompani, disa të hapsirës ajrore dhe të Kimis Industriale, kane presion të zhvillojnë prodhimin në Kine, kjo sipas nje survejimi gjate muajit Korrik të Dhomës Amerikane te Tregetise .
Në sesionin e fundit te OTB gjatë ketij muaji zëvëndës ministri i Tregëtisë WANG SHOWEN mohoi se Kina ka ndrruar krahët në përfitimin e teknollogjisë . Angazhimet në teknollogji janë “absolutisht me sjellje kontraktuale bazuar në marreveshjet e biznesit vullnetar” thote Mr.Wang sipas nje zyrtari te tregetisë në Gjeneve .
Gjithashtu Kina ka manovruar me avantazhet e saj ne lidhje me OTB. Në një rast bllokoi eksportin skarco lëndëve të para të nevojshme për industrinë e teknollogjis larte duke dëmtuar firmat e huaja. OTB vendosi kundrejt Kines një frekuencë të vetme masash, ajo hoqi pengesat por menjiherë bllokoi materjalet në tjetër drejtim . “Thelbi i çështjes nuk është në se Kina ka jetuar me nje seri detyrimesh por se ka jetuar në frymën e marreveshjes” thote profesori Wang.
Perpjekje të tjera të Kines për të fituar avantazh në shkëmbime tregtare është jasht kompetencave të OTB.
Në vite , mbasi u bashkua me tregun Botëror, Pekini vazhdoi me monedhën e pa vlerësuar rreth 30% gjë që ngriti shume lart eksportin e saj duke bërë që përtej kufinjëve mallërat e saj të ishin shumë të lira, thotë Brad Setser, nje ekspert në fushën e monedhës , antar i Këshillit të Relacioneve të Huaja. Zyrtarët e mëparshëm thonë se Kina dhe antarët e OBT nuk duhet te kishin krijuar dispozitë për te dëmtuar dhe ndëshkuar vëndet e tjera .
Charlene Barshefsky , e cila ishte në atë kohe përfaqesuese e Z . Clinton në fushën e shkëmbimit , thotë se pasardhësit e tyre duheshin të përdornin autoritetin e OTB per t’ju drejtuar Gjykates për të përmbushur argumentat e tyre. Ajo vë në dukje në vecanti për dispozitat qe mbrojnë industrinë Amerikane kundrejt eksportit Kinez. President G . W . Bush hodhi poshtë rastet e rritjes importit të kompanive Amerikane dhe presidenti Obama aprovoi vetem një .
Një ish zyrtar i larte i administrates se Bushit tha se “nuk është në favor te interesiit Nacional duke ngritur pengesa mbrojtese”. Rritja e importit nuk do të thotë se Kina ka vepruar ne menyre te pa ligjeshme . Zyrtaret e Obames bënë të njëjtat komente .
Z.Lighthizer , tashti një ndihmës i shkëmbimit tregtar Amerikan thotë se nëqoftëse “marreveshjet OTB do kishin dështuar para Kongresit kjo nuk do të thotë se do ishte e sigurtë rritja e deficitit trgëtisë por do ishte plotesisht e mundur shpëtimi i miljonave krah pune në lëmin e manifakturës.”
Megjithate kundërshtarë të OTB kane pikpamje se kundershtimet e Kongresit nuk do kishin ndonje diferencë të madhe për ekonominë Amerikane . Me fuqizimin e saj të gjërë industrial , Kina do të kishte rritje në eksportin si një Çentral Electrik Transportues , thone ata . Në ralitet pesëmbedhjete vjet përpara hyrjes Kinës ne OTB importet e SHBA nga Kina u rriten me shpejt se mbas pesembedhjete vjetorit , megjithatë kjo ishte me sasira të ulëta.
Mbajtja e Kinës jashtë OTB mund të kishte shtyrë për shumë vite dëmtimin e komuniteteve Amerikane nga kostoja e ulët e importimeve , por nuk është shume e qarte se do të ndihmonte një kohë tjetër shtesë. Në 17 vjet të hyrjes Kinës, Amerika ka harxhuar nje sasi fondesh në trajnimin e puntorëve të pa punë ose në programet sociale te sigurise . Në qoftë se këto fonde do ishin investuar do kishim rezultate te tjera.
“Nuk e di se [një humbje për marreveshjen OTB Clinton] do kishte ndonje diference “ thote David Bonior , ish perfaqesues i Demokratëve i cili udhëheq ne Kongres luftën kundrejt saj .
Zonja Barshefsky akoma shpreson në nji ndryshim te gjithanshëm të Kinës . Ajo do të ringjalli paktin për shkëmbimin e lirë tregtar midis SHBA dhe 11 antarëve të Pacifikut ku Trump hoqi dore qysh ditën e parë dhe të shtrij paktin me vëndet e tjera të Azise dhe Europes . Antarët do diskutojn rregullat e reja te mardhënieve tregtare, uljen e tarifave dhe mbulimin e ndermarrjeve Shtetërore, rritjen e importit dhe kontrollimin e subsecioneve Kineze dhe pretendimet e saj . “Pastaj Kina duhet te marri një vendim “ thote ajo “Mund të hyjë në këshillë ose të vendosi mos këtë përkrahjen e 60% te ekonomisë Botërore.”
Z.Lighthizer ka pikpamje të ndryshme . Amerika duhet të jetë e vetme dhe te kërcënojë Kinën në ngritjen e tarifave duke e larguar nga OTB dhe përzierja e saj si një ndihmëse e ankesave të SHBA .
Nocioni se shume probleme tonat me Kinën duhen sjelle në OTB vetëm nga ne është pikpamje shume naive me të mirën dhe të keqen e saj dhe largon politikanët ekonomikë nga arsyetimi për të përballuar problemet serioze ! Agjencija e tij deklaron ne raportin e Janarit 2018 : “Ekonomija Amerikane duhet te mbeshtetet në muskujt e saj “
“Në fund të fundit kjo është gjithçka që ju keni” thote Z. Lighthizer .

Përkthyes Abdyl Ali Koprencka

New York Gusht 11, 2018

Marre nga “Wall Street Journal” July 28/29 2018.

“Unë jam Shqiptar”, kudo në botë e gjithmonë…

August 11, 2018 by dgreca

-Në kuadër të Vitit Mbarëkombëtar të Gjergj Kastriotit Skënderbeut, pas Tiranës është hapur edhe në Prishtinë ekspozita fotografike “Unë jam Shqiptar”, me tematikë migracionin, e cila, si u tha në ceremoni, do mund të hapej edhe kudo ku ka shqiptarë në trojet etnike e në qytete e shtete tjera të botës/

-Në ekspozitë prezantohen edhe portrete të përfaqësuesve më të shquar të kolonive shqiptare, personaliteteve të shquara të kombit Fan Noli e Faik Konica, që janë edhe themeluesit e organit të Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA-Gazetës DIELLI…/

-Nga legjenda e një fotografie: Në SHBA jetojnë 400.000 persona me origjinë shqiptare, nga këta mbi 100.000 kanë emigruar nga Shqipëria prej vitit 1990. Emigraniti i parë besohet se është Kolë Kristofori, më 1886 mbërriti në Boston të Massachudetts, nga Katundi, (Korçë). Faik Konica, të cilit i shkroi më 1900, e quan Kolin “një patriot i fortë, këshilltari i mençur dhe idealist, i cili flet një gjuhë shqipe e cila është e pastër, madje klasike”. Më 1908, kur Fan S. Noli shërbeu litugjinë e tij të parë në gjuhën shqipe, në “Knights of Honor Hall” në Boston, Koli Kristofor ishte i pranishëm”./

-Ekspozita në Muzeun e Kosovës në Prishtinë do të qëndrojë e hapur nga 10 deri 31 gusht 2018/

SPECIALE-Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul JASHARI

PRISHTINË, 11 Gusht 2018/ “Unë jam Shqiptar”, ekspozita fotografike me tematikë migracionin, është hapur këtë verë, të ardhjes së bashkëatëdhetarëve nga bota, në Lapidariumin e Muzeut të Kosovës në Prishtinë, organizuar në bashkëpunim me Muzeun Historik Kombëtar në Tiranë, pjesë e Kalendarit të Përbashkët Kulturor të dy ministrive të Kulturës, Shqipërisë e Kosovës.

Ekspozita fillon në mënyrë kronologjike me fotografinë e Heroit Kombëtar, Gjergj Kastriotit Skënderbeut, si përfaqësues i epokës më të lavdishme të shqiptarëve por dhe kohës kur filluan valët e para të emigrimit shqiptar.
Ekspozita përmban foto të arbëreshëve të parë me ngulimet e tyre në Italinë e Jugut, foto të arvanitasve dhe Rilindësve shqiptarë.

Në ekspozitë prezantohen edhe portrete të përfaqësuesve më të shquar të kolonive shqiptare, personaliteteve të shquara të kombit Fan Noli e Faik Konica, që janë edhe themeluesit e organit të Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA-Gazetës DIELLI, më të herëshmes gazetë shqiptare në gjithë botën, e cila pas 6 muajsh, në 15 Shkurt 2019 do festojë Jubileun e 110 Vjetorit.

Shikojmë fotografitë, si në një sheti nëpër kohë e histori, kujtojmë: “Rilindësit e mëdhenj që nga Naum Veqilharxhi, Jeronim De Rada, princesha rumune me origjinë shqiptare Elena Gjika ose Dora D’Istria, Andon Zako Çajupi, Thimi Mitko, Fan Stilian Noli, Faik Konica ishin personalitete të shquara të diasporës në hartimin e Programit të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare, në zhvillimin e arsimit e të kuturës, në krijimin e shoqërive patriotike etj. Kolonitë shqiptare vazhduan veprimtarinë e tyre edhe pas krijimit të shtetit shqiptar, ato e mbështetën atë…”.

Fotoja e emigrantit të parë shqiptar në Amerikë është moment i rëndësishëm në ekspozitë, thonë se ai ishte At Kolë Kristofori. “I pari shqiptar që erdhi në Amerikë, ishte nga fshati Katund i Korçës në vitin 1884”, kemi lexuar histori, ndërsa legjenda e fotos së tij në ekspozitën “Unë jam Shqiptar” është kjo:

“Kolë Kristofori

Në SHBA jetojnë 400.000 persona me origjinë shqiptare, nga këta mbi 100.000 kanë emigruar nga Shqipëria prej vitit 1990. Emigraniti i parë besohet se është Kolë Kristofori, më 1886 mbërriti në Boston të Massachudetts, nga Katundi, (Korçë). Faik Konica, të cilit i shkroi më 1900, e quan Kolin “një patriot i fortë, këshilltari i mençur dhe idealist, i cili flet një gjuhë shqipe e cila është e pastër, madje klasike”. Më 1908, kur Fan S. Noli shërbeu litugjinë e tij të parë në gjuhën shqipe, në “Knights of Honor Hall” në Boston, Koli Kristofor ishte i pranishëm”.

Në ekspozitë ka edhe fotografi të shqiptarëve të tjerë në Amerikë, mes të cilëve, siç shkruan në legjendë, “Ferid Murati, fitues i çmimit Nobel në mjekësi në vitin 1998, SHBA”, si dhe të personaliteteve tjera si Mit’hat Frashëri, shoqërive të para patriotike në Sofje, Bukuresht, Kajro, Stamboll e Vjenë, shqiptarëve të suksesshëm në vendet e emigrimit të tyre. Është aty edhe fotografia e shkrimtarit të madh shqiptar Ismail Kadare….

Ekspozita “Unë jam shqiptar” udhëtoi drejt Muzeut të Kosovës në kuadër të Vitit Mbarëkombëtar të Gjergj Kastriotit Skënderbeut.

Kjo ekspozitë, ideuar dhe organizuar nga Ministri i Shtetit për Diasporën dhe Muzeu Historik Kombëtar në Tiranë në muajin dhjetor 2017, në Muzeun e Kosovës në Prishtinë do të qëndrojë e hapur nga 10 deri 31 gusht 2018.

Në hapje, ministri i Kulturës në Qeverinë e Kosovës, Kujtim Gashi, e vlerësoi ekspozitën si një sjellje para nesh të një kujtese të vuajtjes dhe historisë së dhimbshme që ka përjetuar populli shqiptar nëpër periudha të ndryshme të historisë.

“Si ministër i Kulturës, Rinisë dhe Sportit, në vijimësi jam duke e ndjekur ecurinë e zbatimit të aktiviteteve që rrjedhin si obligim nga Protokolli i Bashkëpunimit për Kalendarin e Përbashkët Kulturor që kemi nënshkruar në muajin qershor dhe sot dua të rikonfirmoj përsëri mbështetjen time në këtë drejtim por edhe të falënderoj institucionet e të dy vendeve tona për angazhimin e treguar në këtë proces”, u shpreh ministri Gashi.

Ai vijoi se, Ekspozita e Muzeut Historik Kombëtar të Republikës së Shqipërisë, që hapet sot në Muzeun e Kosovës trajton një përmbajtje kuptimplote dhe të njëjtë si për Kosovën ashtu edhe për Shqipërinë, siç është diaspora shqiptare.

“Ekspozitat e tilla janë dëshmi e një hapësire shumë të madhe që ekziston për të thelluar bashkëpunimin dhe realizimin e aktiviteteve të përbashkëta në të ardhmen“, tha ministri Kujtim Gashi, duke theksuar se ky aktiviteti i cili po organizohet në kuadër të Kalendarit tregon se bashkëpunimi mes Republikës së Kosovës dhe të Shqipërisë në fushën e kulturës është në drejtimin e duhur dhe ky bashkëpunim do të avancohet edhe më tutje…

I ardhur nga Tirana e mirëpritur në Prishtinë, drejtori i Muzeut Kombëtar, Dr. Dorian Koçi, pasi bëri një përshkrim të shkurtër të ekspozitës tha se, “diaspora e re bën përpjekje të mëdha për t’u integruar me sukses në jetën ekonomike, politike dhe kulturore të vendeve pritëse, ndikon në zhvillimet e Shqipërisë dhe shërben si urë lidhëse ndërmjet vendit amë dhe vendeve pritëse. Në shumë nga vendet mikpritëse emigrantët kanë themeluar shoqatat e tyre”.
Ai shtoi se, nisur nga tematika e ekspozitës “Unë jam shqiptar”, ajo çfarë i mbetet si detyrë institucioneve tona të Kosovës apo Shqipërisë, është të tregojnë në të gjitha mënyrat e mundshme, respektin, mirënjohjen dhe vlerësimin meritor për diasporën tonë.

“Sa i përket paraqitjes muzeore, Muzeu Historik Kombëtar ka qenë në lartësinë e detyrës kur ka vendosur të realizojë këtë ekspozitë me këtë koncept”, u shpreh drejtori Koçi.

Ushtrues i Detyrës së Drejtorit të Muzeut të Kosovës, Bislim Bislimi, ka mirëpritur e përshëndetur edhe me fjalë rasti pjesëmarrësit e shumtë në hapje të ekspozitës “Unë jam Shqiptar”.

“Muzeu i Kosovës ka kënaqësinë e madhe që falë bashkëpunimit të mirë me Muzeun Historik Kombëtar, ta sjellë para publikut të tij pikërisht këtë ekspozitë për diasporën që padiskutim bashkëndjehet njëlloj si në Shqipëri, ashtu edhe në Kosovë”, u shpreh u.d. drejtor Bislimi.
Në ceremoninë e hapjes së ekspozitës foli edhe ambasadori i Shqipërisë në Kosovë, Qemal Minxhozi, i cili përgëzoi dy muzetë për bashkëpunimin dhe e quajti mjaft kuptimplotë Kalendarin e Përbashkët Kulturor Shqipëri-Kosovë.

“Kjo ekspozitë mund të hapej shumë mirë në çdo vend ku jetojnë shqiptarët, jo vetëm në Tiranë e Prishtinë…Sepse e tregon, do të thotë, që ne jemi të shpërndarë kudo në botë, por nuk harrojmë një diçka që është më e rëndësishmja, që ne jemi shqiptarë, dhe si shqiptarë ne jemi të angazhuar për të mbrojtur gjenezën tonë, për të mbrojtur traditat tona…Ne do të vazhdojmë të ecim përpara bashkë”, u shpreh ambasadori Minxhozi.

Ekspozita në Prishtinë u hap pasditën e 10 gushtit 2018, dhe në vijimësi edhe sot vizitorët e shumtë theksojnë mesazhin: Shqiptarët kudo në botë e gjithmonë janë shqiptarë…

Në Prishtinë, drejtori i Muzeut Historik Kombëtar, Dr. Dorian Koçi, zhvilloi edhe një takim të veçantë me ushtruesin e detyrës së drejtorit të Muzeut të Kosovës, Bislim Bislimi, ku u fol për thellimin e bashkëpunimeve të ndryshme mes dy muzeve, si edhe për organizimin e të tjera aktiviteteve shkencore apo dhe ekspozita.

Dua Lipa: Sa shumë të dua, Prishtina ime!

August 11, 2018 by dgreca

Artistja shqiptare me famë botërore, Dua Lipa mahniti mbrëmë të gjithë.

Ajo u ngjit në skenë rreth orës 00:40 e cila befasoi publikun shqiptar teksa ishte e veshur në kuq e zi.

Ndërsa tani, përmes disa imazheve të shkrepura nga festivali, Lipa përshkruan momentet e paharruara gjatë kësaj nate, shkruan Lajmi.net.

“Një herë për vendin tim!! Prishtina jeme sa shumë të du. Natë e paharruar! Faleminderit për mirepritjen edhe energjine! Shumë gjëra kanë ndryshuar prej herës së fundit para dy viteve vetëm me 35 minuta prej këngëve të mia edhe pse nuk kam album dashuria është e njëjtë! Shumë krenare që ia dhashë titullin vetes turi i koncerteve dhe që ju dhashë juve gjithë shoun që gjithnjë dëshiroja! Faleminderit Sunny Hill Festival, e emocionuar të vrapojë pas festivalit sot vetëm për tu kënaqur! Dashuri, Dashuri, Dashuri”, është përshkrimi që ia ka bashkangjitur imazheve.

Dua mbrëmë ka argëtuar një numër të madh të njerëzve që e duartrokisnin vazhdimisht.