Archives for August 2018

KRONISTI BESNIK I QYTETIT TË ULQINIT

August 10, 2018 by dgreca

Ismet Karamanaga, ULQINI FLORINI-portrete, in memoriame”, Ulqin, 2018/

Shkruan: Dr.Nail Draga/

Nga rënia e sistemit monist autor të profileve të ndryshme profesionale i kanë ofruar opinionit të gjerë studime dhe botime të veçanta ku si temë qendrore është Ulqini dhe rrethina e tij. Jo së ka munguar një interesim i tillë edhe më herët, por ishin rrethanat e kohës, që pamundësuan botime të ndryshme sepse pasojat ishin evidente.

Në gamën e autorëve të cilët janë paraqitur me botime të tilla bën pjesë edhe Ismet Karamanaga, i cili pas librave “Kalaja, legjendë dhe art”(2006), “Ulqini-monumente, portrete, ngjarje”(2015), opinionit i paraqitet me librin më të ri “Ulqini florini-portrete, in memoriame”(2018), duke dëshmuar vazhdimësinë e prezantimet të çështjeve të qytetit të tij të lindjes Ulqinit, me plot pasion dhe qasje shumëdimensionale. Dhe nuk ka si të jetë ndryshe, sepse I.Karamanaga ka rreth njëzet vite që është prezent në mediat tona, e në vitet e fundit edhe në portalet e ndryshme, duke prezantuar preokupimin e tij për çështje të ndryshme që ka të bëj me Ulqinin, personat dhe ngjarje të ndryshme, për këtë qytet me histori prej njëzet e pesë shekujsh, nga ilirët e deri në ditët tona.

Nga vet titulli i këtij libri del se Ulqini prezantohet përmes florinit, që është metafora e resurseve natyrore, njërëzore dhe monumenteve të këtij qyteti. Dhe s’ka si të jetë ndryshe sepse Ulqini, përkatësisht qyteti i vjetër- Kalaja është qyteti i vetëm i banuar në vazhdimësi kohore në bregdetin e Adriatikut nga koha antike e deri në ditët tona. Si i tillë ky qytet me vlerat e veta historike, arkitektonike dhe të trashëgëmisë kulturore meriton që të jetë në mbrojtje të UNESCO-s. Andaj, angazhimi në ketë aspekt mbetet obligim i institucioneve përkatëse në nivel lokal e shetëror.

Autori na prezanton personalitete të ndryshme nga spektri profesional, arsimor dhe ai social si detarë, hotelier, peshkatarë, mjekë, instrumentist, valltarë, mësues, studiues, gazetarë, intelektual etj., duke dhënë informacione në lidhje me aktivitetin e tyre shoqëror dhe profesional. Ndërsa në pjesën e dytë në in memoriame, shkruan për persona të cilët nuk janë më ne mesin tonë, por kanë mbetur në kujtesën e popullsisë vendase. Ai shkruan pa komplekse dhe me qasje objektive për të shkaurën dhe të tashmen, pa ndikime dhe ngjyrime politike. Vlerëson indvidët duke iu kushtuar nga një tekst, duke i vendosur në regjistrin bibliografik të Ulqinit.

Një veprim të tillë të autorit e vlerësojmë të qelluar, por me keqardhje konstatojmë se deri më tash në këtë aspekt nuk ka shkruar askush, që është një dobësi për të gjithë ne. Sepse edhe në të kaluarën në Ulqin kanë jetuar personalitete me peshë në jetën dhe veprimtarinë e këtij qyteti, por nuk kemi të dhëna për ta. Andaj, në këtë aspekt mbetet obligim për autor të ndryshëm që të përpiqen të hulumtojnë në këtë drejtim, duke i shënuar emrat dhe veprimtarinë e tyre për kohën përkatëse.

Kështu ka vepruar më kohë bota e qytetëruar, ndërsa ne edhe pse jemi të vonuar, duhet të përpiqemi të ofrojmë të dhënat elementare për ata individë qe kanë lënë emër në veprimtarinë e tyre profesionale e shoqërore.

Dhe në fund e them pa hezitim se I.Karamanaga mbetet një kronist besnik i qytetit të Ulqinit duke u bërë model edhe për të tjerët, duke dëshmuar në praktikë dashurinë për Ulqinin-vendlindjen e tij nga kohërat ma të hershme e deri në ditët tona.

America First si model për Albania First dhe Dardania First

August 10, 2018 by dgreca

Nga Klajd Kapinova/* Vendlindja ime Shqipëria dhe Dardania martire, duke e parë gjendjen e keqe ekonomike dhe politike ku ato ndodhen, sot më shumë se kurrë kanë nevoj për formën dhe stilin e punës atdhetare shembullore të Presidentit të SHBA zotit Donald J Trump.
Ndoshta shumë vetë nuk ndajnë të njëjtin opinion me mua, por e verteta që jetojmë këtu në SHBA është në favorin pozitiv të bisnesmenit të sukseshëm amerikan, sot President i 45-të i SHBA-së zotit Donald John Trump.
Pa dashur të bëj biografinë e jetës së tij të mbushur me fitore, dua të ndalem në disa pika kryesore të suksesit, që do të ishin një model edhe për Shqipërinë dhe Kosovë, klasat politike, të cilat fatkesisht janë të tejmbushur nga korrupsioni dhe etja e shfrenuar për pushtet, me çdo formë dhe mjet.
Kujtojmë, se zoti Trump zhvilloi në vitin 2016 një fushatë elektorale model dhe të suksesshëm, duke u përqendruar në pikat e dobëta të kundërshtares së tij Hilari Klinton, që në politikë prej shumë dekadash përbën një dinasti më vete në SHBA.
Ajo deshtoi, sepse amerikanët e zgjuar preferuan një bisnesmen korrekt, që kishte prova bindëse se mund ta bëjë Amerikën Sërisht të Shkelqyer, se sa një politikane korrekte.
Mbas ceremonisë së betimit më 20 Janar 2017 dhe deri tani për 15 muaj ai ka bërë një reformë model dhe të panjohur më parë, në mënyrën e drejtimit plot sukses të Shtëpisë së Bardhë, duke berë realitet deri tani të gjithë premtimet e dhënë gjatë fushatës elektorale.
Media marramendëse dhe shumë propagandistike se sa informuese asokohe nuk e kishin parashikuar si fitues. Ata në unison deshtuan për herë të parë në historinë e fushatave presidenciale në SHBA, mbasi ishin të sigurtë se e perkdhelja e tyre Hilari do të fitonte, në saj të fryerjes dhe mbështetjes së madhe, që ata i jepnin asaj rregullisht.
Ata non stop 24/7 bën çmos për të krijuar histori të rrejshme (fake) kundër Trumpit, të cilat publiku dhe populli amerikan nuk i mori parasysh, por hodhi në kutitë elektronike mbi 70.000.000 vota, ku amerikanët votuan për kandidatin e tyre më të mirë. Midis votuesve kishte me qindra dhe mijëra demokratë dhe të pavarur.
Të marrim disa shembuj dhe t’i krahasojmë ato me Shqiperinë dhe Kosovën sëbashku. Në dy shtetet shqiptare me popullsi afërsisht 5 milion banorë (2.9 deri në 3 milion Shqipëria dhe 1.8 deri në 2 milion Kosova) mbi 60-70% e popullsisë së aftë për punë nuk punon. Kjo eshtë dobësi e premtimeve boshe elektorale, që qeveritë e shteteve respektive në Tiranë dhe Prishtinë i kanë bërë vazhdimisht elektoratit të tyre shqiptar.
Përballë injorancës së politikanëve dhe qeveritarëve shqiptarë, Presidenti amerikan Trump si inteligjent, largpamës me politikën e tij të zgjuar racionale dhe praktike, për 15 muaj ka hapur 3.7 milion vende të reja pune, pra sa e gjithë popullsia e aftë për punë e Shqipërisë dhe Kosovës të marrë sëbashku.
Kryetari i shtetit tonë, ka shkurtuar menjëherë fondet për shtetet jo mike, që e kanë konsideruar për shumë vite SHBA si një lopë (apo sportel banke tërheqjesh parash), që mund t’a mjelesh me dy duar kur të duash dhe sa të duash.
Në shumë pika të platformës elektorale, për të cilat nga media FAKE NEWS kritikohet Trumpi pa të drejtë, ai zbatoi planet e Obamës “demokrat”, të cilat i mbante në syrtarë për shumë vite.
Kështu një prej projekteve të Obamës ishte edhe ndalimi i hyrjes së përkohshme në Amerikë të 7 (shtatë) shteteve me shumicë të popullsisë islame, të cilat, sipas investigimeve afatgjate të CIA dhe FBI del se ata mbeshtesnin rregullisht terrorizmin ndërkombëtar dhe kundër interesave të SHBA.
Media e ekstremit të majtë qeveritare, sikurse njihet në popull si FAKE NEWS në SHBA, Europë dhe Shqipëri e Kosovë, bënin propagandë fallco dhe keqinformuese, sikur Presidenti Trump është kundër muslimanëve të botës, gjë e cila bie ndesh me të vertetën historike në SHBA.
Si shembull shumë i mirë janë vete dy shtetet me shumicë të popullsisë muslimane në Kosovë dhe Shqipëri, që nuk kanë qenë asnjëherë në listën e 7 shtetëve të ndaluara të hyjnë në Amerikë.
Por kjo, s’do të thotë se SHBA dhe Departamentit i Shtetit nuk e njeh gjendjen e brendshme në Kosovë dhe Shqipëri. Shumë ekstremistë muslimanë shqiptarë (sipas mediave të pavarura amerikane dhe europiane), kanë shkuar për të luftuar kunër trupave amerikane dhe NATO-s, duke u rreshtuar përkrah radikalizmit islamik ndërkombëtarë me Al Qaiden, ISIS etj., në mënyrë individuale, grup dhe familje, duke marrë shpesh me vete gratë dhe femijët e tyre…
SHBA, duke e ditur gjendjen dhe situatën psikologjike, morale, ekonomike të shqiptarëve nga këto shtete nuk ka mbajtur qëndrim të ashpër ndaj tyre. Pikërisht falë politikës së tolerancës dhe qartësimit të gjerave në trojet shqiptare, SHBA i ka qendruar pranë si Prishtinës dhe Tiranës, duke qenë një ndër miqët dhe aleatët më të ngushtë të popullit shqiptar.
Nga ana e tjetër, Kosova zë vendin e parë në botë për simpatinë apo respektin dhe dashurinë e veçantë që tregon gjithnjë për SHBA, pavarësisht se kush drejton shtetin republikanët apo demokratët.
Duke mos lejuar hyrjen në tokën amerikane të refugjatëve muslimanë nga zonat e konflikteve ushtarake, si: Lindjes së Mesme, Sirisë dhe Irakut, sot, Amerika falë politikës largpamëse të Presidentit Trump, është më e sigurtë nga kërcenimet e radikalizmit islamik.
Qeveria e sukseshme e SHBA, po punon shumë për reformimin e ligjeve të emigracionit, duke i dhënë fund Lotarisë Amerikane (përzgjedhjes me short apo numëra) dhe për të pranuar në të ardhmen emigrantë të rinj nga mbarë bota, ku përparësi do të ketë meritokracia e intelektualëve të përgatitur.
Në politikën e jashtme ndërkombëtare Presidenti Trump ynë po orientohet drejtë, duke shikuar në fillim interesat amerikane ose sikurse quhet sot AMERICA FIRST, duke eleminuar çdo marrëveshje dhe veprime të mëparshëm diskriminuese, të bërë gjatë administrat së ish Presidentit Obama.
Ja disa shembuj. Administrata e kaluar e Obamës i jepte nga taksat tona çdo vit Lindjes se Mesme mbi $600 bilion, në një kohë kur palestinezët e Hamasi, etj., mbasi merrnin rregullisht dollarët e taksapaguesve amerikanë, bërtisnin (ulurinin), duke mbajtur në duar pararudha anti amerikane në anglisht: “Vdekje Amerikës!”…
Gjithashtu globalisti liberal Obama, i dhuroi Iranit $1.5 bilion nga taksat tona, për hir të “marrëveshjes” më skandaloze në historinë e SHBA si dhe liroi disa sektorë të embargos ndaj këtij shteti dhe qeverisë së mullave ekstremistë iranianë.
Trump, më 6 Gusht 2018, rivendosi me të drejtë sanksione të reja dhe më të ashpra ndaj Iranit, sepse shteti i mullave ekstremistë po vazhdon punën për prodhimin e armëve bërthamore të shkatërrimit në masë, synimi i të cilëve është shkatërirmi i aleatit të SHBA shtetit autokton të Israelit.
Përmes Presidentit Trump, SHBA u bë shteti i parë në botë, që hapi Ambasadën e SHBA në Jerusalem, kryeqytetin e lashtë 3000 vjecar të Israelit, të cilin Libri i Shenjtë i Biblës e permend 95 herë, si kryeqytet i lashtë i ebrejve, popullit të zgedhur të Zotit.
Mbas pak kohe 12 shtete të tjera iu bashkuan SHBA, në transferimin e ambasadave të tyre, me përjashtim të Shqipërisë së komunistit E. Rama, i cili, me urdhër të presidentit turk Erdogan, porositi ambasadoren e vet, vajzën e Kadaresë, që të votoi kundër SHBA dhe pro palestinezëve të Hamasit, në një seancë në Selinë e OKB, ku më pas Shqipëria humbi një kredi $10.5 milion nga Qeveria Amerikane.
Duhet theksuar, se në fakt Konsullata Amerikane dhe disa departamente të saj qysh në fillim të vitit 1948 kanë funksionuar në Jerusalem.
Presidentët Bush, i vjetri dhe i ri, sikurse globaliti majtis Obama, disa herë i kishin premtuar popullit të Israelit se do të transferojnë ambasadën e tyre në Jerusalem, por ata NUK e kanë mbajtur premtimin dhe e fshehën urdhër-zbatimin në syrtarin presidencial.
Trumpi, është i vetmi president në historinë e SHBA, që premtimet ndaj elektoratit serioz amerikan i ka bërë realitet dhe për ketë gëzon mbështetjen më të madhe popullore dhe si gjithmonë deri tani më të voglën nga mediat FAKE NEWS.
Vëtëm për 15 muaj, Presidenti Trump, falë zgjuarësisë dhe talentit në marreveshjet e ndryshme tregtare me shtete të veçanta, ka ulur me sukses dyfiçitin tregtar të SHBA me Kinën në masën $50 miliard.
Marketi i Mallrave në Bursën e famshme të New York-ut në Wall Street, gjithmonë tprej 15 muajsh ka qenë në nivelet më të larta record, duke lëvizur nga 35-40%.
Media e majtë amerikane, asnjëherë nuk ka dhe shkruar folur për këto fakte pozitive të ekonomisë amerikane, sepse qëllimi i tyre është shkatërrimi i presidencës së zotit Trump dhe jo mirëqënia e popullit tonë. Shame – Turp!
Administrata Trump dhe Pentagoni, për herë të parë po krijojnë Forcën e së Ardhmes Ushtarake Amerikane të Hapësirës, mbasi me të drejtë në planetin Tokë, ushtria e jonë e mrekullueshme është fatmirësisht Zoti vetë…
Ushtria modern amerikane, së shpejti do të ketë armatime të reja bashkohore dhe të sofistikuara si asnjëherë më parë.
Trump, po bën shumë përpjekje për të vënë në vend dinjitetin dhe respektin për veteranët heronj, të cilët fatkeqsisht shpesh janë lënë mbas dore nga administrata e mëparshme.
Presidenti, ka larguar nga ndihma sociale ekonomike shtetërore, njerëzit e aftë për punë, përmes futjes së kultures se re të vetëpunësimit. Arka e kursimeve të shtetit po shtohet vazhdimisht.
Ai, shkurtoi nga buxheti pagesën qeveritare sociale të mbi 3.5 milion amerikanëve, të cilët sot punojnë në profesione dhe punë të ndryshme. Trump, risolli shpresën dhe besimin tek amerikanët.
Në dy shtetet tona atje në trojet shqiptare nuk u hap asnjë fabrikë dhe punësime, ndësa Presidenti i palodhur Trump, ka arritur të punësoj në fabrika të reja apo të rinovuara etj., mbi 400.000 punëtorë, me benefice shëndetësore etj.
Shumë kompani të mëdha, që gjatë kohës se ish presidentit globalist “demokrat” Barok Hysen Obamës janë larguar nga SHBA në drejtim të Kinës, Meksikës, Kanadasë, Europës etj., kurse tani falë Presidentit bisnesmen TRUMP po rikthehen sërisht, sepse ai u ka hequr pengesat buroktratike, taksat dhe u ka krijuar lehtësira të tjera, për bisnes dhe hapjen e vendeve të reja të punës për amerikanët.
Dhe këtu nuk flitet për pizza apo biçikleta, por për industri të mëdha, të prodhimit të makinave, shkrirjes së çelikut, prodhimin e frigoriferëve etj.
Trump dhe administrate e tij, me enërgji të pashtershme po bën investime të mëdha në bujqësi, për femerët amerikane. Mallrat e prodhuara me marken Made in USA, janë cilësore, të forta dhe me garanci prodhimi, në krahasim me produktet e dobeta dhe të lira kineze…
Papunësia, është ulur në masën 3.9% duke qenë një record në histotorinë e SHBA për gati 50 vjet. Komuniteti afrikano-amerikanë, që në kohën e Obamës (për 8 vjet) kishte papunësinë më të madhe, sot e ka nivelin e papunësinë më të ulët në të gjithë historinë e SHBA.
Keshtu mund të thuhet edhe për punësimin në rritje të komunitetit latin, aziatike etj. Për vajzat dhe gratë amerikane, niveli i papunësisë se tyre është ulur shumë dhe përben një shifër record, qysh prej vitit 1950.
Edhe në planin e politikës ndërkombetare, Presidenti Trump për herë të parë u ul në tryezen e bisedimeve direkte me Presidentin e Koresë së Veriut, ku tema kryesore ishte ç’militarizimi berthamor i Gadishullit të Koresë. Ai zhvilloi bisedime direkte dhe të suksesshme me Presidentin Putin të Rusinë, NATO-n, etj., etj.
Me dekret të Presidentit, unë dhe miliona amerikanë të tjerë, që punojmë shumë, kemi përfituar nga ulja e taksave federale në masën 20%.
Shteti i New York-ut, që për fat të keq kontrollohet nga Partia Demokratike e Obamës dhe Hilarit, nuk na i kanë ulur taksat. Me taksat tona të larta demokratët e NY mbajnë të hapura qindra dhe mijëra programe për njerëzit e papunë (shumica të rinj, janë të aftë për punë), të cilët, janë shifra numerike për votat e tyre.
Shtetet, ku drejtojnë apo qeverisin zyrtarët republikanë, kanë ulje të taksave nga federalja dhe shteti përkatës në masën 20-35%, duke futur në kuletë (portofol) më shumë para ($$$).
Është i habitshëm fakti, se pjesa më e madhe e shqiptaro amerikanëve edhe pse votojnë në masën 95% për “demokratët” apo socialistët e SHBA-së (njësoj sikurse në Shqipëri e Kosovë), nuk kanë përfituar asnjëherë nga ulja e taksave (sepse demokratët asnjëherë nuk i ulin taksat) dhe me fanatizëm e kryenecesi tipike shqiptare vazhdojnë të përkrahin Hilarin dhe Obamën, duke berë foto dhe krenuar edhe ne rrjetet sociale a thua se kanë rizbuluar Amerikën!!!!
Ne kemi këtu në New York një shqiptaro amerikanë, i cili ka shërbyer në Këshillin e Qytetit të New York-ut në distriktin 13-të që nga viti 2018. Ai përfaqësoi rrethin 80 të Asamblesë Shtetërore të New York-ut nga viti 2013-2017, në kryeqytetin e shtetit tonë në Albani. I zgjedhuri me shumicën dermuese të votave të bashkëatdhetarëve (të pavarur, republikanë dhe demokratë), asnjëherë nuk ka kërkuar nga kolegët e tij demokratë që të shkurtojnë taksat për punëtorët dhe shtresën e mesme të shoqërisë shqiptare dhe amerikane këtu, ndonëse partia demokratike thotë se përfaqëson ketë shtresë. Ai ngre supet dhe largohet pa thënë asnjë fjalë, kur shumë amerikanë e pyesin për shkurtimin e taksave.
Eshtë e habitshme dhe e pakuptueshme fakti, se shqiptarët këtu në SHBA, vazhdojnë të duan me nostalgji idetë utopiste të deshtuara të majta, të cilat i mbajtën të shtypur në vendlindje nga 1944-2018, në komunizëm dhe socializëm sot.
Sëfundi, në vendlindje apo rrjetet sociale nuk ekziston shprehja kombëtare Albania First ose Dardania First, sikurse e kemi ne America First, sepse atje nuk i intereson askujt të ketë shtet të fortë demokratik, të pavarur dhe të zhvilluar.
Ne mezi po presim të RIVOTOJMË sërisht Presidentin tonë të suksshëm Donald J Trump, në muajin Nëntor të vitit 2020.
God Bless America!
God Bless President Donald J Trump!

E sergio per Dielli, autori Klajd Kapinova

Qeveri e mrekullueshme

August 10, 2018 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/

Kur njerëzit detyrohen të heshtin kur u thuhen gënjeshtra, ose, edhe më keq, kur janë të detyruar të përsërisin vetë gënjeshtrën, ata humbasin njëherë e përgjithmonë ndjenjën e ndershmërisë. Qëllimi i propagandës nuk është të bindë, as të informojë, por të përulë. Që gënjeshtra të pranohet me të duhet bashkëpunuar dhe në një farë mënyre njeriu bëhet gënjeshtar e i keq. Një shoqëri e tillë është e lehtë të kontrollohet.

Nuk ka nënshtrim më të përsosur sesa ta bindësh njeriun se liria është e lehtë të arrihet, se ajo vjen vetë, dhe s’ke nevojë të bësh përpjekje për ta arritur.

Është vepra që mëson, jo emri që i japim. Vrasja dhe dënimi me vdekje, thotë George Bernard Shaw, nuk janë kundërshtarë që anulojnë njëri tjetrin, por të ngjashëm, që prodhojnë llojin e tyre. Po ashtu edhe totalitarizmi fillon të përbuzë atë që kemi, prandaj njerëzit fshehin pasurinë e tyre, duke dalë të gjithë të varfër.

Gjërat duhet të ndryshojnë – pa marrë parasysh se si, çdo gjë është më e mirë se ajo që kemi. Për të ruajtur status-quonë, një regjim shtypës organizon llojin e mendimit masiv, dhe nëpërmjet propagandës, i bënë njerëzit ta duan atë. Tirani thotë fillimisht se njerëzit nuk duhet të vrasin, dhe ata i binden. Pastaj thotë se ka ardhur koha për të vrarë dhe njerëzit vrasin njëri tjetrin. Edhe pse mendojnë se është shumë e vështirë për të vrarë, ata binden ta kryejnë atë, sepse vrasja është bërë pjesë e kodit të sjelljes, si për shembull, gjakmarrja. Ata mësojnë se cilin duhet të vrasin, si të vrasin dhe si ta bëjnë atë në bashkërendim. Totalitarizmi i bën thirrje nevojave shumë të rrezikshme emocionale të njerëzve që jetojnë në izolim të plotë dhe në frikën e njëri-tjetrit, thotë Hannah Arendt. Sipas një fjale, nëse njerëzit nuk mund t’i bindni, ngatërrojini, përçajini. Edhe korrektësia politike është fenomen i propagandës. Viktimizimi përdoret si mjet për të demonstruar virtytin e dikujt, ndërsa njerëzit e zellshëm dhe ambiciozë cilësohen lakmitarë, ndëshkimi i krimit të njërit është shtypje drejtuar ndaj gjithë të tjerëve, një mendimtar i pavarur, i cili qëndron për guxim e vetëbesim, dënohet a veçohet, dhe shkolla apo arsimimi i organizuar nga qeveria do t’u mësojë fëmijëve se qeveria është e mrekullueshme.

Kush e mban në Shqipëri Mostafa Mohammadin?

August 10, 2018 by dgreca

Shkruan: Çerçiz Loloçi/

Prej një kohe të gjatë qëndron në Shqipëri Mostafa Mohammadi dhe bashkëshortja e tij me preteksin se do të takohet me vajzën e vet, Somayeh, “që mbahet me forcë nga grupi i rezistencës iraniane që jeton përkohësisht në Shqipëri”.

Madje Mostafai i është drejtuar me një letër publike si ministrit të Brendshëm, Fatmir Xhafaj ashtu edhe ish deputetit socialist Namik Kopliku (bashkëkryetar i shoqatës së miqësisë Shqipëri- Rezistenca Iraniane) që t’i mundësojnë një takim me vajzën e tij në vendin tonë dhe që në përfundim ta ndihmojnë për ta kthyer në vendlindjen e saj. Lidhur me këto dy letra nuk ka kthyer përgjigje publike Fatmir Xhafaj, ndërsa Namik Kopliku ka bërë një ballafaqim të kërkesave të tij me dëshminë e vet vajzës.

Para kësaj dëshmie, në një intervistë ekskluzive dhënë për Gazetën Shqiptare (http://www.gsh.al/2018/08/02/intervista-somayeh-mohammadi-jam-muxhahedinet-deshire-sjam-peng-ja-e-verteta-per-babain-tim/) Somayeh Mohammadi ka pohuar se pretendimi i Mostafait se “mbahem peng nga MEK” është një gënjeshtër qesharake… Unë jam në Shqipëri që është vend i lirë. Unë vendos për veten time. Jam 38 vjeç. Ky është vendimi im; nuk kam ndërmend të takohem me njeriun që është agjent i Ministrisë së Inteligjencës së një regjimi vrasës. Kam zgjedhur të luftoj për lirinë e popullit të vendit tim i cili është nën sundimin e një diktature mesjetare…”.

Zonja Mohammadi ka shkruar edhe një libër rreth kësaj, të titulluar “Fundi i një komploti”. Në këtë libër ajo shpjegon se si i ati, i cili është dërguar tani në Tiranë, ishte rekrutuar nga Ministria e Inteligjencës e Iranit dhe se si ai ishte bashkëpunëtor në vrasjet e anëtarëve të MEK në Irak.

Gjithashtu ajo shpjegon publikisht se në 1998, e ka lënë me vullnetin e saj banesën në Kanada dhe, si shumë iranianë të tjerë që e duan lirinë, u bë pjesë e PMOI dhe shkoi në Kampin Ashraf në Irak. Pas kësaj ka ardhur në Shqipëri me miqtë e mi të tjerë, pasi u larguan nga Iraku. “Kur ishim në Irak, thotë ajo, regjimi iranian mundi të keqpërdorte disa anëtarë të familjeve tona, përfshirë tim atë, kundër PMOI duke i kërcënuar apo joshur ata. Pas takimeve të tij me mua në Kampin Ashraf në Irak në vitet 2002, 2003 dhe 2004 dhe pasi u kthye në Kanada, ai deklaroi papritmas para shtypit dhe autoriteteve kanadeze se PMOI më kishte mbajtur me forcë në Kampin Ashraf kundër vullnetit tim. Ai krijoi blog-e propaganduese në emrin tim në internet, dhe, duke publikuar fotot e mia personale në këto blog-e, dhe duke aplikuar trysni të tjera, ai donte të më bënte të dorëzohesha dhe të bashkëpunoja me regjimin iranian. Bashkëpunimi i tij me shërbimin e inteligjencës së regjimit iranian (MOIS) si dhe shpifjet kundër meje dhe PMOI vazhduan deri në atë pikë saqë, në mënyrë që të bisedonin personalisht me mua dhe të më çonin në Kanada, një delegacion nga qeveria kanadeze erdhi disa herë në Kampin Ashraf në Irak. Çdo herë, në takimet e mia private me delegacionin e qeverisë kanadeze, u kam shpjeguar atyre se qëndroja me PMOI me vullnetin tim të sinqertë. Pasi nuk kisha më asnjë dyshim se Mostafa Mohammadi, pa asnjë dashuri familjare, po më keqpërdorte si një mjet për të fituar para dhe për të realizuar misionet e MOIS kundër PMOI, unë i ndërpreva të gjitha lidhjet dhe takimet me të përgjithmonë”.

Pak a shumë këto pohime 38-vjeçarja iraniane i ka dhënë edhe në videon ku ballafaqohen pretendimet e babait të saj, agjent i shërbimit sekret të regjimit iranian dhe të vërtetat e saj. Burime të besueshme e lidhin praninë e tij edhe me krimin e shëmtuar të regjimit Iranian ku u masakruan 141 persona në kampin e Ashrafit. (Dëshminë e plotë të zonjës Somayeh e ndiqni në linkun https://www.facebook.com/100010445585784/videos/pcb.665519517139562/665513257140188/?type=3&theater).

Në këto rrethana është e pakuptueshme se si ky person lejohet të qëndrojë ende në Shqipëri, teksa përbën rrezik jo vetëm për sigurinë e muxhahedinëve paqësorë, por edhe për atë në vendin tonë. Ka qenë vetë Departamenti Amerikan i Shtetit që ka njoftuar zyrtarisht vendet aleate dhe partnere që të bënin kujdes me diplomatët e rinj iranianë, të cilët ishin zëvendësuar me agjentë të shërbimit sekret të regjimit të Ruhanit.

Burime nga përfaqësues të rezistencës iraniane thanë për mediat se ata kanë bërë kallzim penal në polici dhe ende nuk shikojnë të bëhet asnjë veprim.

—————————————-

Post Scriptum: Kjo është deklarata e Mostafa Mohammadit në kampin e Ashrafit ku u vranë 141 persona: “Po i dhashë urdhër të sulmojnë natën; a e dini se asnjëri prej jush nuk do të mbetet gjallë? Mos përhapni fjalën se kanë ardhur një numër mercenarësh. Ne kemi ardhur këtu me dokumenta zyrtare. Dokumentat tona janë me udhëheqësit në Baghdad dhe me ushtrinë në Baghdad. Kjo e bërtitur që po bëj do t’ju kushtojë shtrenjtë një ditë, ditën që të lidh litarin rreth qafës së secilit prej jush dhe t’ju var. Rroftë Republika Islamike e Iranit”.

TAKIM PAS 40 VJETESH

August 9, 2018 by dgreca

Nga Keze Kozeta Zylo/

Pasardhësit e Normales së famshme të Elbasanit takohen pas 40 vjetësh/

Në Elbasanin e njerëzve të mëdhenj si Onufri i shekullit të 16-të, Kostandin Kristoforidhi hartuesi dhe përpiluesi i fjalorit të parë të Gjuhës shqipe, Dhaskal Todri, dëshmori i parë i shkollës shqipe dhe krijuesi i një alfabeti me 53 shkronja, Ethem Haxhiademi shkrimtar dhe dramaturg etj, Aleksandër Xhuvani, filolog i shquar, emrin e të cilit mban Universiteti në Elbasan, u mblodhën ish studentët e Gjuhë–Letërsisë të vitit 1975 – 1979, për të festuar 40 vjetorin e përfundimit të studimeve nga ky universitet.

Pasardhësit e shkollës së famshme të Normales së Elbasanit, shkolla e parë e mesme kombëtare e krijuar ne vitin 1909 ndjenin një ngazëllim në shpirt dhe e mirëpritën me plot dashamirësi, ftesën nga organizatori i këtij takimi, ish shoku ynë i universitetit, studenti i talentuar me origjinë çame Hiqmet Zane. Natyrisht me ndryshimin e sistemeve shumë miq, studentë, shok janë larguar në çdo cep të globit dhe largësia bën punën e vet për mos të qenë të gjithë prezent.

Kur e vendosëm së bashku me bashkëshortin tim se do të shkonim në këtë takim të rendesishëm në Elbasan emocionet më përfshinë të tërën dhe kujtimet ridhnin si një ujëvarë që vjen nga Alpet dhe bjeshkët dhe s’ka nevojë kurrë për filtrim, ngase ato janë kujtime të moshës së artë, të moshës më të bukur të cilat janë futur në palcë të shpirtit.

Fluturimi me avion mbi ujërat e thella të oqeanit dhe hapësirës së pafund natyrore ma zvogëlonte kohën, sepse unë luaja me fijëzat e mendjes në tastierën e memorjes vitet që kishim kaluar bashkë me shokët dhe shoqet e universitetit,vitet më të florinjta. Aq i përjetova këto kujtime sa më dukej sikur avioni kishte peshë mbi normën e lejuar ligjore, sepse ishte i mbështjellë me folenë e mallit që peshon sa 7 kala…

Dita e shtunë,më 30 qershor së bashku me mbesën tonë të parë Dean na çoi në Elbasan. Dea me dukej si nje flutur e lehtë që kishte ardhur nga Nju Jorku në emër të mamit të saj Valbonës, bebes se parë në Universitet që pedagogët dhe shoqëria u përkujdesën aq shumë për ta rritur sa më mirë edhe pse kushtet nuk ishin të favorshme.

Dikur për të shkuar nga Tirana në Elbasan shkonim nga qafa e Kërrabës, rrugë tejet e vështire, por këtëradhë për herë të parë shkuam nëpërmjet tunelit që e shkurtonte udhëtimin deri në 20 minuta dhe këtë e çmoj…

Ja ndaluam përballë turizmit ku ishte lënë takimi ynë si dikur…Me kursimet tona shkonim shpesh tek turizmi për të marrë ndonjë zup 15 lekësh, zupa që amvisat e Elbasanit i gatuanin me shumë shije. Të takohesh pas 40 vjetësh kuptohet se çfarë ndodh me trurin tënd, ndonëse rryma e dritës nga sytëe tyre bëhet një mozaik si i Bezistanit të Elbasanit, një mozaik me karaktere të ndryshme, por me një respekt krejtësisht të vecantë. Në qendër të tavolinës ishte Dr.Tomor Arianiti zv/drejtues i Institutit të Lartë Pedagogjik dhe njëkohësisht profesori ynë i nderuar dhe tejet i devotshëm për lëndën e pedagogjisë, ish studentët si Hyqmet Zane, Remzi Kalemi, Fatos Laze, Fuat Memlikaj, Reshit Hida, Hatixhe Shtama, Vera Alushin, edhe më vonë në drekimin së bashku erdhi dhe Vasilika Lubonja.

Nuk e di, por në thinjat e tyre ndjeva dhe më shumë fisnikërinë në harmoni me fjalën e bukur shqipe të cilët dhe ishin diplomuar për të ligjëruar në auditore apo klasa shkollash të ndryshme, për të sjellë elegancën e fjalës së epërme, ku të parët tanë në Normalen e Elbasanit kishin sakrifikuar aq shumë. Bukur e tha poeti i mirënjohur Fuat Memlikaj se takimi me ju më rinon, më gazmon dhe rilind shpirtin.

Ndonëse kishte mungesa sepse siç e përmenda më lart largësitë, ndarjet kanë bërë punën e vet, përsëi nga Italia na telefonoi shoqja jonë Marilda Kurti, e cila me zërin e saj të pandryshuar me nje timbër të veçantë që dallohej kur intepretonte në aktivitetet tona kulturore dhe dukej që ishte geni i aktorit kombëtar Sulejman Pitarkës si mbesa e tij, na përqafoi virtualisht kokë më kokë. Zëri i saj vinte valë-valë nga lotët e mallit dhe dukej sikur godiste në kupat e pijes si të Maria Magdalenës, shenjtores që është gjendur në mozaikun e Elbasanit.

Të fala të përzemërta dërgonte nga Kanadaja mikesha jonë e shtrenjtë redaktore për disa vite në gazetën “Mësuesi” pranëMinistrisësëArsimit, Vjollca (Hoxha) Spaho, e cila i ndoqi nga afër bisedat dhe momentet tona të bukura.

Me shumë emocion mirëpritëm dhe telefonatën nga prof.Bardhyl Matraxhiu i cili në pamundësi për të ardhur na uroi plot dashamirësi, ishte urim i një profesori që na ka lënë mbresa për dijet e tij, humorin e hollë dhe mënyrën se si ligjëronte në auditoret e universitetit.

Këta profesorëtënderuar dhe tëpaharruar si Dekani i Universitetit i ndjeri prof.Vasil Kamami, prof.Bedri Dedja, Tomorr Domi, Qamil Buxheli, Skender Kongoli, Sali Tabaku, Fatmir Selita, dijetari prof.Mehmet Celiku, Hysen Qosja, Mustafa Karapinjolli, Mihal Naska, etj janënjëmemorje e gjallëtëskalitur nëkulturën tonë, tëcileve u shprehim publikisht mirënjohjen tonëtëpakufishme.

Copëza kujtimesh…

Të gjithe ashtu gati të përqafuar u nisëm tek konvikti ku krah tij ka qenë dhe Instituti i Lartë Pedagogjik. Ja i tregoja Deas me dorë dhomën time ku kishja fjetur me vite dhe që e ndaja së bashku me miken time të shtrenjtë Liri Kllapin.

Të fokusuar në kujtimë të ndryshme herë duke qeshur dhe herë me trishtim, kujtonim vitet e largëta, kujtimet e mjalta dhe që këto kujtime na kishin sjellë si zogjtë shtegtarë nga larg pranë folezës së argjendtë në Elbasan që s’mund të harrohet kurrë.

Në biseda e sipër para nesh me një delikatesë dhe mikpritje tënjë gruaje të fisshme erdhi drejtoresha Jonajda Doçi (Hoxha) e cila tha se është nder dhe kënaqesi që të takohet me studentë dhe pedagogë të Universistetit “Aleksander Xhuvani”. Ne gjithmonë i mirëpresim dhe është respekti ynë të bisedojmë dhe t’i ftojmë në zyrën tonë vazhdoi zonja Doci.

Themeluesi dhe producenti i TV “Alba Life” Qemal Zylo fokusoi në kamera bisedën natyrale që u bë rreth tryezës të shtruar me shije nga drejtoresha. Zv/Dekani i universitetit Dr.Tomorr Arianiti foli për historinë e Universitetit duke shprehur dhe mirënjohjen për Drejtorin e parë Vasil Kamami i cili tha se i kishte ndryshuar jetën. Midis të tjerash Dr.Arianiti tha: “Një ditë të nxehtë korriku të vitit 1972, po punonim në zyrë me prof.Vasil Kamamin. Ai më pyeti: “Qeveria na hapi një kredi prej 11 milionësh për ndërtimin e shkollës së re. Të ndertojmë shkollë apo konvikt? -Unë ngula këmbë për shkollë. Ai më tha: Unë mendoj të ndërtojmë konvikt, sepse shkollën, në mos sot nesër do të na e japin, por konvikt nuk na japin… Dhe kështu bëri me inteligjencën e tij. Kjo qe një fitore e madhe sepse pas dy vjetësh na akorduan një kredi prej 20 milion lekësh me të cilën ndërtuam një godinë mjaft të mirë, ndërsa Instituti i Gjirokastrës që bëri shkollën në fillim, u rraskapit për 10 vjet rresht në konviktet e shkollave të tjera, sepse nuk i dhanë fonde për konvikt.

Ndërsa për Unviersitetin “Aleksander Xhuvani” tha se zyrtarisht njihet si vazhdim i Normales së Elbasanit e cila u hap, më 1909 dhe për drejtor të parë kishte vigan liberatorin Luigj Gurakuqin i cili në fjalën e hapjes ka thënë: “…Shqipnia u lëkund e tana nga zani i Shkollës Normale; atdhetarët nuk kursyen ndihmat e veta të begata, ndersa djelmët tanë rrodhën nga të gjitha viset e Shqipnisë e u derdhën këtu në Elbasan… Jo vetem nga Toskëria që ka qenë gjithmonë e para nder tregimet kombtare e nder luftat e Gjuhës, por ma fort nga Gegënia e Siperme, nga ajo Kosovë sa fisnike e trimoshe, me përpjekjet e të ndershmit Hasan Prishtina, i cili, na rrnoftë përjetë, na erdhën mjaft nxanës sa mund të thuhet pa frikë lajthimi se nuk ka asnji kand të Shqipnisë që të mos të ketë këtu mbrenda perfaqësuesit e vet.”

Normalja e Elbasanit u quajt më pas Instituti i Lartë Pedagogjik “Aleksandër Xhuvani” dhe në vitin 1991 Universiteti i Elbasanit i cili ka bërë një rrugëtim të natyrshëm dhe që është nje institucion i rëndësishëm kombëtar.

Prof.Vasil Kamami ishte me kulturë kishte mbaruar studimet shkëlqyeshëm për gjuhë dhe letërsi italiane në Firence të Romës dhe ne ndiheshim krenar si studentë që kishim profesoë dhe drejtues të këtij kalibri. Personalisht në këtë shkrim dua të ndajë një detaj nga jeta ime studentore me profesor Vasil Kamamim pasi si studente kishja nje “status” te vecante sepse ne vitin e dyte linda vajzën e parë Valbonën dhe ishte vështirë për studimet e mia. Mos u shqetëso më tha professor Kamami unë kam biseduar me drejtoreshën e çerdhes së fëmijëve këtu afër Universitetit pasi bebja juaj në shtator bëhet 2 muajshe dhe s’mund t’ja ndërpresësh gjirin, ndaj ata më kanë thënë se do të kujdesen, ndërkohë në shtator që kemi zborin ushtarak dhe në tetor punën prodhuese nuk do të vish se ja rritja që do i bësh bebes futet ne punë dhe zbor vazhdoi me një sens humori që e karakterizonte shpesh.

Me plot elekuencë folën dhe studentët e tjerë të talentuar si poeti Fuat Memlikaj dhe Remzi Kalemi mësues i përkushtuar dhe drejtor i shkollës “Andon Xoxa” në Fier për shumë vite.

Pasi bëmë fotot e radhës drekuam së bashku në nje restorant antik “Kondar 2”, kur befas mbërriti Vasilika Lubonja studentja e ëmbël nga Korça. Pasi u përqafuam së bashku e pyeta për miket e afërta si për Vasilika Lolin, Mamica Podën etj… por tek Mamica pashë që i rodhën lot sepse kishte pak ditë që mjerisht ishte ndarë nga kjo botë. Heshtëm dhimbshëm dhe gjithëkush solli kujtimet për shoqen tonë të mirë që dritë i pastë shpirti. Bisedonim dhe kuvendonim së bashku dhe dukej sikur erërat e Krastës na përkëdhelnin shkronjat e Alfabetit Shqip në buzët tona, dhe hidhnin rrënjë të forta në memorjen tonë si Rrapi i Bezistanit në qendër të qytetit. Kujtimet tona pasurohen më tej me takimet e ndryshme dhe ushqehen si degët e pemëve të ullirit që jane kurora e gjelbër e qytetit që aq shumë kemi qenë në pikniqe së bashku dhe kemi kundruar nga afër kurorën e gjelbër të qytetit që të mrekullonte me pamjen e saj dhe për më tepër kanë simbolin e pemës shekullore të quajtur “Ulliri i qejfit”.

Sollëm rreth tryezës me nga nje gotëverëpërpara kujtimet tona dhe ndiheshim krenar që kishim mbaruar studimet e larta në qytetin e Normales, shkollës së parë të mesme më të famshme kombëtare dhe ne ishim pasardhësit e Normales, student të universitetit “Aleksandër Xhuvani” i cili me tekstet brilante Didaktikë e Edukatë, u përpoq që shkollën shqipe ta nxjerrë nga prapambetja dhe kaosi i rrymave të ndryshme. Në këtë plan, sipas Xhuvanit, rol të rëndsëishëm ka sidomos mësuesi, vokacioni i tij “sepse arti i edukatës, që ushtron mësuesi, asht ma i nalti e ma fisniku i arteve. (Wikipedia).

Ishte nje takim tejet mbresëlënës midis studenteve të gjuhë letërsisë të viteve 1975-1978, pasardhësve të Normales së Elbasanit, ku për rolin e Normales në edukimin kombëtar dhe pedagogëve pasardhës e bën që të njihet si një universitet elitar.

Ishin kujtime plot aromë si trëndafilat e Elbasanit që zbukurojnë portat dhe avllitë e tyre, ishin kujtime që u servirën midis nesh si ballokumet e verës së Elbasanit që miqte tanë të Elbasanit na i sillnit të ngrohta prej zemre çdo ditë vere, më 14 mars…

Korrik, 2018

Elbasan, Shqipëri