Archives for January 2019

Kosovë-Përkujtohet në 20 vjetor masakra e Reçakut

January 15, 2019 by dgreca

-Ambasadori Amerikan William Walker, në atë kohë shef i Misionit verifikues të OSBE-së në Kosovë, në vizitën në vendin e ngjarjes masakrën në Reçak e cilësoi krim kundër njerëzimit/

-Presidenti Thaçi: Para 20 vjetësh, Reçaku hyri në historinë e Kosovës si simbol i sakrificës dhe martirizimit për lirinë që e gëzojmë sot/-Kryeparlamentari Veseli: 20 vite më parë ne gjetëm forcë, që dhembjen ta kthejmë në mobilizim për ta vazhduar deri në fund rrugën e lirisë/-Kryeministri Haradinaj: Dy dekada më parë, një akt çnjerëzor tronditi ndjenjat e botës demokratike dhe mobilizoi Perëndimin, që me forcë ta ndalte shfarosjen e një populli të tërë/

-Ministri i Mbrojtjes Rrustem Berisha dhe komandanti i FSK-së, gjenerallejtënant Rrahman Rama në 20 vjetorin e masakrës së Reçakut bënë homazhe në nderim të martirëve dhe dëshmorëve/

-Po para 20 viteve, pas masakrës së Reçakut, pas intensifikimit të përgatitjeve për një konferencë ndërkombëtare për Kosovën, në Kështjellën e Rambujesë, afër Parisit, në 6 shkurt 1999 filloi Konferenca e Rambujesë/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari(Per me Hume fotografi shihni ne Facebook dieci vatra)

REÇAK, 15 Janar 2019/ Përkujtohet sot në 20 vjetor masakra në Reçak, fshat i Kosovës në komunën e Shtimes. Dita përkujtimore organizohet nën patronatin e presidentit të Republikës së Kosovës, Hashim Thaçi, ndërsa pjesëmarrës do jenë edhe kryetari i Kuvendit, Kadri Veseli dhe kryeministri Ramush Haradinaj.

Presidenti Thaçi deklaroi se, para 20 vjetësh, Reçaku hyri në historinë e Kosovës si simbol i sakrificës dhe martirizimit për lirinë që e gëzojmë sot.

“15 janari i vitit 1999 ishte një ditë shumë e rëndë për Reçakun dhe tërë Kosovën, por ishte edhe një kthesë e madhe në ndërkombëtarizimin e luftës së drejtë të popullit tonë. Pas gjenocidit të ushtruar nga forcat serbe në Reçak, u zgjua tërë bota demokratike dhe vuri në lëvizje gjithë diplomacinë ndërkombëtare.

Për krimet që forcat policore dhe ushtarake serbe i kanë kryer në Kosovë, një ditë do të japin përgjegjësi. Por, sot e përgjithmonë, ne i kujtojmë dhe nderojmë të gjithë martirët, dëshmorët dhe heronjtë e luftës sonë çlirimtare.

Martirët dhe dëshmorët e Reçakut janë themeli i lirisë dhe pavarësisë së Kosovës”, u shpreh Presidenti Thaçi.

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli, tha se Reçaku është sinonim i vetë fatit tonë historik si komb, sinonim i çmimit të lirisë, pavarësisë dhe shtetit tonë.“20 vite më parë ne gjetëm forcë, që dhembjen ta kthejmë në mobilizim për ta vazhduar deri në fund rrugën e lirisë. Sot ne jemi po aq të përkushtuar ta jetojmë të sotmen, duke punuar për të ardhmen e sigurt dhe krenare të kombit tonë. Kemi për çka te ndihemi krenarë”, theksoi kryeparlamentari Veseli.Ai tha se sot mbi institucionet e Kosovës qëndron obligimi që reflekton sakrificat e të kaluarës dhe ëndrrat për të ardhmen, për ta ndërtuar një Kosovë, siç e deshën heronjtë e Reçakut, të Prekazit e të gjithë Kosovës, siç e duan fëmijët tanë, e kjo është Kosova me sundim të ligjit, me zhvillim ekonomik, me jetë cilësore të qytetarëve tanë, pa korrupsion dhe forma të diskriminimit, pa krime që cenojnë jetën e qytetarit, të policit apo ushtarit tonë.

“Sot mund të mos jemi ende në gjendje për të vënë para drejtësisë ata që bënë masakrën e Reçakut, të Mejes, Rezallës, Studimes, Krushës, Prekazit, Suharekës, e që adresë dhe strehë e kanë Serbinë. Por, sot kur po flasim për dialogun e shumëpërfolur të muajve të fundit, as në Beograd më nuk po flitet për idenë e rikthimit të Serbisë në Kosovë. Në Beograd tani po flitet për formën se si Serbia ta njoh shtetin e Kosovës. Serbia është dëbuar, për të mos u kthyer kurrë më në Kosovë dhe meritat për këtë i keni ju qytetarë të pathyeshëm të Reçakut, i ka Ushtria Çlirimtare e Kosovës, mbarë kombi ynë. Ndërsa, garancë, nga 15 dhjetori i vitit të kaluar është Ushtria e Kosovës”, tha Veseli.Kryeministri Ramush Haradinaj tha se dy dekada më parë, një akt çnjerëzor tronditi ndjenjat e botës demokratike dhe mobilizoi Perëndimin, që me forcë ta ndalte shfarosjen e një populli të tërë.“Masakra e Reçakut, dëshmia e krimit gjenocidal në Kosovë, shënoi momentin vendimtar të kthesës në luftën dhe përpjekjet tona për liri dhe pavarësi. Sot, në nderim të dëshmorëve e martirëve kam bërë homazhe në Kompleksin Përkujtimor në Reçak. Me pietet dhe respektin më të thellë, përjetë do t’i kujtojmë të gjithë martirët, dëshmorët dhe heronjtë, që me flijimin e tyre u bënë gurthemel i lirisë sonë”, u shpreh kreu i Qeverisë së Kosovës, Haradinaj.

Kryetari i Komunës së Shtimes, Naim Ismajli, tha se është obligim për secilin prej nesh që jo vetëm të kujtohen, por edhe nderohen, çmohet vlera dhe ideali, për të cilin u flijuan dhe vetëm kështu, 15 janari i vitit 1999 do të mbetet dita e pavdekësisë historike për të gjithë ata që sot kujtohen.

Në axhendë sot në Reçak janë homazhet gjatë ditës, aktiviteti “Pëllumbat e paqes” paradite, ora përkujtimore në mesditë dhe ndezja e kandilëve në platonë e Kompleksit Përkujtimor në mbrëmje.

Në Reçak në 15 janarin e vitit 1999 forcat serbe rrëmbyen nga shtëpitë e tyre dhe ekzekutuan mbi 40 banorë civilë, shqiptarë. Ambasadori Amerikan William Walker, në atë kohë shef i Misionit verifikues të OSBE-së në Kosovë, në vizitën në vendin e ngjarjes masakrën në Reçak e cilësoi krim kundër njerëzimit.

Ambasadorit Amerikan Walker, në praninë e tij, para një dy vitesh iu zbulua shtatorja në fshatin Reçak dhe iu nda një pllakat-falënderimi e mirënjohje e përgjithmonëshme, i pritur në ambiente familjare nga kryetari i komunës së Shtimes, Naim Ismajli.

Në Kompleksin Përkujtimor Masakra e Reçakut, në Murin e Përkushtimit janë skalitur në mermer fotografitë e 44 martirëve-dëshmorëve.

Masakra e Reçakut është një nga dëshmitë rrënqethëse të krimeve në luftën e përfunduar në qershorin e para 20 viteve në Kosovë, gjatë së cilës forcat serbe vranë e masakruan më shumë se 12 mijë shqiptarë e mëse 6 mijë rezultonin të zhdukur, derisa në fushatën e gjenocidit e spastrimit etnik rreth një milion i dëbuan, shumicën drejt Shqipërisë.

Po para 20 viteve, pas masakrës së Reçakut, pas intensifikimit të përgatitjeve për një konferencë ndërkombëtare për Kosovën, në Kështjellën e Rambujesë, afër Parisit, në 6 shkurt 1999 filloi Konferenca e Rambujesë. Kosova përfaqësohej nga i gjithë spektri politik e ushtarak. Konferenca u ndërpre në 23 shkurt pa rezultate përfundimtare, ndërsa vazhdimi i saj u thirr për datën 15 mars në Paris.

Në mes të marsit përfaqësuesit e Kosovs nënshkruan Marrëveshjen e Rambujesë/Parisit për Kosovën. Beogradi – pala serbe refuzoi ta nënshkruajë. Ishte hapur rruga për ndërhyrjen ushtarake të NATO-s për Kosovën.

Periudha në mes të dy takimeve të Rambujesë dhe Parisit u shfrytëzua nga regjimi i Beogradit për të dërguar në Kosovë trupa dhe pajisje të mëdha ushtarake shtesë. Numri i forcave serbe, në kulmin e luftës, sipas vlerësimeve të kohës, mund të ketë arritur në 130.000.
Në 24 mars filloi fushata ajrore e NATO-s kundër caqeve ushtarake serbe në Kosovë, Serbi dhe Mal të Zi, pas së cilës nga mengjesi i 12 qershorit 1999 frcat paqeruajtëse e shpëtimtare të NATO-s nisën të hynin në Kosovë.

VESELI: REÇAKU ËSHTË SINONIM I ÇMIMIT TË LIRISË, PAVARËSISË DHE SHTETIT TONË

Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli, sot në 20-vjetorin e masakrës së Reçakut, të kryer nga forcat serbe, bëri homazhe dhe vendosi lule në Kompleksin Memorial në këtë fshat, në nderim të viktimave të 15 janarit 1999.Më pas, në Akademinë Përkujtimore të mbajtur në kujtim të kësaj dite, kryeparlamentari Veseli tha se Reçaku është sinonim i vetë fatit tonë historik si komb, sinonim i çmimit të lirisë, pavarësisë dhe shtetit tonë.“20 vite më parë ne gjetëm forcë, që dhembjen ta kthejmë në mobilizim për ta vazhduar deri në fund rrugën e lirisë. Sot ne jemi po aq të përkushtuar ta jetojmë të sotmen, duke punuar për të ardhmen e sigurt dhe krenare të kombit tonë. Kemi për çka te ndihemi krenarë”, theksoi kryeparlamentari Veseli.

Ai tha se sot mbi institucionet e Kosovës qëndron obligimi që reflekton sakrificat e të kaluarës dhe ëndrrat për të ardhmen, për ta ndërtuar një Kosovë, siç e deshën heronjtë e Reçakut, të Prekazit e të gjithë Kosovës, siç e duan fëmijët tanë, e kjo është Kosova me sundim të ligjit, me zhvillim ekonomik, me jetë cilësore të qytetarëve tanë, pa korrupsion dhe forma të diskriminimit, pa krime që cenojnë jetën e qytetarit, të policit apo ushtarit tonë.“Sot mund të mos jemi ende në gjendje për të vënë para drejtësisë ata që bënë masakrën e Reçakut, të Mejes, Rezallës, Studimes, Krushës, Prekazit, Suharekës, e që adresë dhe strehë e kanë Serbinë. Por, sot kur po flasim për dialogun e shumëpërfolur të muajve të fundit, as në Beograd më nuk po flitet për idenë e rikthimit të Serbisë në Kosovë. Në Beograd tani po flitet për formën se si Serbia ta njoh shtetin e Kosovës. Serbia është dëbuar, për të mos u kthyer kurrë më në Kosovë dhe meritat për këtë i keni ju qytetarë të pathyeshëm të Reçakut, i ka Ushtria Çlirimtare e Kosovës, mbarë kombi ynë. Ndërsa, garancë, nga 15 dhjetori i vitit të kaluar është Ushtria e Kosovës”, tha Veseli.

Duke folur për dialogun me Serbinë, ai tha se sfida e këtij ballafaqimi kërkon bashkim të spektrit politik të Kosovës.

“Sovraniteti i shtetit, integriteti territorial dhe institucional janë vlera të shenjta për ne, prandaj edhe të paprekshme. Ne hyjmë në dialog për ta finalizuar shtetndërtimin ndërkombëtar të Kosovës, për ta marrë njohjen e shtetit të Kosovës nga Serbia dhe anëtarësimin në Organizatën e Kombeve të Bashkuara”, tha Veseli.Po ashtu Veseli foli edhe për fillimin e punës së Gjykatës Speciale, duke vlerësuar se obligimi ndaj të ardhmes së vendit, ka bërë që sot shumë bashkëluftëtarë, në vend se të ishin këtu, u duhet të ballafaqohen me kërkesat e drejtësisë selektive, e cila vë në dyshim drejtësinë e luftës çlirimtare.“Ne nuk kemi frikë nga ky ballafaqim. As nuk ikim prej tij. Ne do ta paguajmë edhe këtë çmim dhe si gjithmonë kemi me dalë faqebardhë. Ushtria Çlirimtare e Kosovës ka qenë, është e do të mbetet krenaria më e madhe e popullit tonë”, tha kryeparlamentari Veseli.

KRYEMINISTRI HARADINAJ: NDERIM I PËRJETSHËM PËR TË RËNËT E REÇAKUT

“Për gjithë popullin e Kosovës, gjithë liridashësit, sot është një ditë respekti, ditë nderimi për të rënët në Reçak” kështu tha Kryeministri Haradinaj, pasi bëri homazhe dhe vuri kurora lulesh në Kompleksin Memorial në Reçak, në shënimin e përvjetorit të masakrës së Reçakut.“Janë njerëzit, që në shtëpitë e tyre janë vrarë në mënyrën më mizore dhe rëndësia e nderimit këtu, është e përjetshme, e cila ka një porosi, të cilën e tha Ambasadori Wolker, duke i treguar botës se çfarë po ndodhë me Kosovën”, tha kryeministri Haradinaj.Pas homazheve, kryeministri Haradinaj mori pjesë në Orën Përkujtimore që u organizua nën Patronatin e Presidentit të Kosovës, në 20-vjetorin e masakrës së Reçakut.Pas dokumentarit të shfaqur mbi masakrën e kryer nga forcat serbe, në fshatin Reçak më 15 janar 1999, kryeministri Haradinaj, para të pranishmëve të shumtë, përfaqësues të institucioneve qendrore e lokale, familjarë të të vrarëve dhe personalitet të tjera të jetës shoqërore, tha se, me taksën ndaj Serbisë, ne kemi vendosur një të drejtë për Kosovën.“Kjo taksë është vendosur ndaj Serbisë, ndaj Serbisë që u pa në dokumentarin e shfaqur, por edhe të një Serbie që ende ka ide se si të pengojë Kosovën. 20 vjet ia kemi dhënë shansin e vetëdijesimit, të përfundojnë disa punë që s’kanë përfunduar dhe pas 20 viteve ne ndodhemi kështu, jemi detyruar edhe njëherë të kthehemi kah vetja”, tha kryeministri Haradinaj, duke e cilësuar si të drejtë mbrojtjen e vetes, duke shtuar se mbi këtë të drejtë të popullit është formuar edhe ushtria, për të drejtën për tu mbrojtur, në bazë të së drejtës ndërkombëtare.Kryeministri Haradinaj tha më tutje se nëse qëndron tek vetja, të respekton miku, por edhe tjetri e din me kënd ka punë, por nëse shprehen dyshime tek vetvetja, duke u lëkundur dhe duke mos besuar as vet që kemi pasur të drejtë më 15 janar, atëherë nuk do të të besojë askush.“Duhet të kthehemi kah vetja, t’i besojmë dhe ta forcojmë atë, sepse nëse vazhdojmë ta forcojmë Kosovën me institucione, qeverisje, me vlera, ju siguroj që miqtë e kanë shumë lehtë të na përkrahin”, tha kryeministri Haradinaj, duke shtuar se Serbia dëshiron që të bëhet anëtare e BE-së edhe tri vite dhe edhe këto tri vite ajo do ta mbajë Kosovën kështu, por kur të vijë koha që ajo dëshiron të hyjë në BE, është mirë që atëherë ne të mos pajtohemi dhe të mos pranojmë njohjen reciproke, duke i thënë se edhe Kosova tani i ka disa vjet.“Kosovës, asnjë të dhënë nuk ia ka dhënë askush për të vrarët, të cilët i kanë marrë, si i kanë marrë, si i kanë vrarë, asnjë sqarim, asnjë certifikatë dhe, ende ka trupa të njerëzve të vrarë në Serbi”, tha kryeministri Haradinaj, duke shtuar se është dashur të ngrihet një gjykatë, për diçka më monstruoze që ka ndodhur ndonjëherë në histori të njerëzimit.“Vraju në luftë, torturohu edhe më tutje dhe në fund, edhe një copë tokë Serbisë, por le t’ia jep kush të guxojë t’ia japë, le t’ia japë tokën e Kosovës dikujt ai që guxon dhe le ta shohë se si do t’i dalë”, tha kryeministri Haradinaj, duke shtuar se Kosova nuk i ka borxh askujt dhe nuk është nën turp.Kryeministri Haradinaj premtoi se deri sa të është në krye të Qeverisë do të vazhdojë rrugën e drejtë dhe nderit të popullit të tij, duke mos u ndalur asnjëherë.“Lavdi e përjetshme të rënëve të Reçakut dhe të gjithë të rënëve për liri”, tha kryeministri Haradinaj.

“Sot, të kaluarën e hidhur nuk mund ta ndryshojmë, por e ardhmja e këtij vendi dhe e gjeneratave të reja, për të cilat ne detyrohemi, mund të ndryshohet, që krimet duhet të dënohen e viktimat duan drejtësi”, tha kryetari Ismajl.Në këtë Orë Përkujtimore, me nga një fjalë rasti, folën edhe kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli dhe ish-komandanti i Zonës Operative të Nerodimes, Shukri Buja.Në ketë përvjetor përkujtimi, Kryeministri Haradinaj shoqërohej edhe nga Zëvendëskryeministri Enver Hoxhaj.

MINISTRI I MBROJTJES DHE KOMANDANTI I FSK-së NË 20 VJETORIN E MASAKRËS SË REÇAKUT BËNË HOMAZHE NË NDERIM TË MARTIRËVE DHE DËSHMORËVE

Sot, ministri i Mbrojtjes Rrustem Berisha dhe komandanti i FSK-së, gjenerallejtënant Rrahman Rama, së bashku me stafin e lartë të MFSK/FSK-së,në 20-të vjetorin e masakrës së Reçakut,bënë homazhe te varrezat duke nderuar të gjithë martirët dhe të rënët për Liri.
Me këtë rast, ministri Berisha tha se: „Masakra e Reçakut e ndodhur 20 vite më parë tmerroi botën, e cilësuar nga heroi i atyre ditëve, ambasadori William Walker, si krim kundër njerëzimit, do të njihet si një nga ngjarjet kryesore që ka shënuar një kthesë të madhe në diplomacinë ndërkombëtare në raport me Serbinë e asaj kohe dhe Kosovën, duke i paraprirë të gjitha ngjarjeve të mëvonshme, deri te liria dhe shteti i pavarur i Kosovës.

Reçaku është gurthemeli i shtetit të Kosovës dhe fundi i një epoke të rëndë hegjemoniste. Sot, fal gjakut të heronjve, dëshmorëve dhe viktimave të gjenocidit hegjemonist serb, kemi edhe Ushtrinë e Kosovës e cila ashtu si dikur Ushtria Çlirimtareve Kosovës, do të jetë gjithmonë mbrojtësi i vendit, i popullit të Kosovës dhe garantuesi i paqes“.

Ministri Berisha dhe komandanti i FSK-së, gjeneral Rama, gjatë vizitës në Kompleksin Përkujtimor takuan qytetarët e pranishëm të Raçakut, të cilëve ju shprehën ngushëllimet dhe njëkohësisht edhe krenarinë për familjarët e tyre, duke çmuar lartë sakrificën e të rënëve të Reçakut, për Lirinë e Kosovës.

NJË TRASHËGIMTAR I SHKRONJËSVE TË “DIELLIT”

January 15, 2019 by dgreca

Ftesë pë lexim të botimit “Demokracia nuk pret” të Frank Shkrelit/
NGA BESNIK MUSTAFAJ/

Ata shqiptarë që arrinin ta dëgjonin “Zërin e Amerikës” 30 vjet më parë e tutje, e kanë njohur Frank Shkrelin si gazetar radiofonik. 20 vjetët e fundit qysh kur u largua nga “Zëri i Amerikës”, ai ka ardhur drejtpërdrejt në Tiranë me shkrimet e tij tashmë si gazetar i shtypit të shkruar. Nën kujdesin e Engjëll Musait, gazeta “Telegraf”, që është edhe tribuna e përzgjedhur e Zotit Shkreli, i ka përmbledhur këto shkrime botuar në faqen e veta, për t’i sjellë edhe në librari si libër. Deri tani kanë dalë tri vëllime, me titullin e përbashkët “Demokracia nuk pret”. Gazeta “Telegraf” ka bërë kështu një akt kulturor, që meriton të përshëndetet. Ajo u ka dhënë lexuesve të vet rastin t’i rikthehen në mënyrë të përqendruar kontributit të njërës nga penat e saj më me peshë për problematikën me rëndësi për interesin e përgjithshëm, që ka shtruar para opinionit publik shqiptar gjatë këtyre dy dekadave. U ka dhënë po ashtu rastin dashamirësve të Frank Shkrelit të rizbulojnë të parapëlqyerin e tyre, ndër të cilët jam edhe unë, përsëritur, kënaqësinë e marrë njëherë, por duke gjetur në shkrimin e tij vlera stili, interpretime faktesh dhe evokime historike, që nuk na kishin rënë në sy gjatë leximit të parë në gazetë. Por mbi të gjitha, ky botim përbën një akt kulturor sepse shfaq në plotëri një gazetar të spikatur siç janë sot të paktë në botën mediatike shqiptare.

Shkrimet e botuara në këto tri vëllime mjaftojnë për të kuptuar se Frank Shkreli e ka gazetarinë kauzë personale, gjë që është shumë më tepër se të thuhet që e ka profesion. Ai ka gjetur te gazetaria personalitetin e tij, i cili në vetvete është një personalitet shumë kompleks, po të mbajmë parasysh burimet kulturore, filozofike dhe politike, nga është ushqyer brumosja e tij. Frank Shkreli është shqiptar dhe po kaq është edhe amerikan, është qytetar universal i botës së lirë, ithtar jo i rastësishëm, por me bindje të rrënjosura për demokracinë, si e vetmja hapësirë, ku mund të lulëzojë dinjiteti, intelekti dhe emocionet pozitive të njeriut.

Nga shkrimet e përmbledhura në tri vëllimet e “Demokracia nuk pret”, ne shohim qartë se ai e do me zemër botën shqiptare me historinë dhe të sotmen, dhe është plot besim për të ardhmen e saj. Por kjo dashuri, thënë ndryshe ky patriotizëm i Frank Shkrelit është logjik, me një fjalë i shëndetshëm, pa simptomat folklorizante dhe euforike, që e kanë falsifikuar shpesh me tepri gjatë historisë, por edhe sot, patriotizmin e shqiptarëve. Kjo shprehet përmes kthjelltësisë që ka Frank Shkreli për t’i parë të metat e njeriut shqiptar, qoftë ky njeri shqiptar në Shqipëri, në Kosovë, në Maqedoni, në Mal të Zi, në Serbi apo në diasporë. Dhe jo vetëm kaq. Frank Shkreli ka vetëdijen, ka guximin dhe ndershmërinë intelektuale për t’i nxjerrë në pah këto të meta, përmes shembujsh të marrë nga historia jonë kombëtare apo edhe aktualiteti, duke treguar dëmin që ato i sjellin përmbushjes së idealit kombëtar. Vetëm kështu, beson ai me të drejtë, e kryen detyrën si bir i shqiptarisë, duke vënë plotësisht në shërbim të kësaj shqiptarie armën e vet më të mprehtë, që është gazetaria e tij.

Megjithëse shkrimet e përfshira në këtë botim i drejtohen qysh në zanafillë një publiku ekskluzivisht shqiptar, Frank Shkreli e pohon me tekst dhe nëntekst se ndjehet thelbësisht po ashtu amerikan dhe e shpreh pa asnjë kompleks dashurinë e vet për Amerikën. Por edhe nga kjo pikëpamje, dashuria e tij amerikane nuk është e verbër. Është një dashuri logjike, pra e shëndoshë, jo shlyerje e një borxhi të madh që ai dhe familja e tij ia kanë këtij vendi dhe populli të madh për mikëpritjen që u dha në kohët më të vështira të fatit të tyre njerëzor. Nëpër shkrimet e përfshira në të tri vëllimet e botimit “Demokracia nuk pret”, amerikanizmi i Frank Shkrelit shfaqet si një standard i parimeve, një standard i mundëshëm përderi sa është arritur në Amerikë dhe si i tillë nuk ka pse mos jetë i mundshëm edhe nga shqiptarët, që jetojnë në trojet e tyre. Mjaft që udhërrëfyes të jenë parimet dhe në shërbim të parimeve të vihen vullneti politik dhe morali, cilësi që shqiptarët, sipas bindjes së autorit, i kanë të mjaftueshme në karakterin e tyre kombëtar, por që shpesh i shpërdorojnë. Frank Shkreli e sheh pikërisht këtu detyrën e vet si gazetar: t’ju tërheqë vëmendjen bashkatdhetarëve ndaj shpërdorimit shpesh dramatik, që ata u bëjnë cilësive të veta të larta.

Frank Shkreli me siguri nuk është i pari dhe as i vetmi shqiptaro – amerikan, që i mendon këto të vërteta. Por, në sajë të dhuntisë së tij si gazetar, ai arrin t’i shpreh ato, për t’i ndarë me sa më shumë lexues në publikun e gjerë. Duke përmendur dhuntinë, sigurisht që kam parasysh atë që quhet “talent i lindur”. Por, në rastin e Frank Shkrelit ne shohim farë qartë se “talenti i lindur’ është vetëm ajo, që në fizikë quhet energji fillestare, pra shtysa për t’u vënë në lëvizje. Në vazhdim është dashur që ai të ketë një vullnet shumë të madh individual dhe të kryej një punë shumë të madhe për t’u bërë ky që është. Po përmend vetëm një etapë në jetën e tij profesionale e që mua më bën një përshtypje shumë të fortë. Frank Shkreli kishte një personalitet plotësisht të formuar si gazetar radiofonik kur vendosi të kalojë te gazetaria e shtypit të shkruar. Nuk ishte pra as në moshën kur eksperimentohet, në kërkim të fushës ku i riu shpreson ta gjejë vetveten. Ata që e njohin profesionin, e dinë se zhvendosja nga gazetaria radiofonike te gazetaria e shtypit të shkruar përbën një kapërcim shumë të vështirë dhe ku suksesi nuk është paraprakisht i garantuar. Për t’i shmangur stërhollimet teorike mbi dallimet këtyre dy gjinive të gazetarisë, po them vetëm se është një përdorim krejt tjetër i gjuhës. Shkrimet e botimit “Demikracia nuk pret” tregojnë më së miri se Frank Shkreli ia ka dalë mbanë ta bëjë këtë kapërcim cilësor.

Dhe, meqënëse jemi te gjuha, e ndjej për detyrë të shpreh edhe një vlerësim tjetër të posaçëm. Siç thashë, Frank Shkreli është një shqiptaro – amerikan. Shqipen ai e ka natyrshëm gjuhë të nënës, por aspak gjuhë të shkollimit dhe të mjedisit kulturor, ku është brumosur. Megjithatë, të gjithë lëndën e botimit që kemi në dorë ai e ka shkruar në shqip. Më bie në sy se shqipja e tij është krejt e pastër, e rrjedhshme, e pasur, plotësisht e aftë të përcjellë edhe analiza të thella, të karakterit kulturor, politik, historik e herë – herë edhe filozofik. Është një shqipe që duhet t’i bëjë të skuqen nga turpi më të shumtit e gazetarëve të rinj në Tiranë, në Prishtinnë apo në Tetovë, shqipja e të cilëve është e mbushur me fjalë të huaja, kryesisht anglisht dhe fjalia e tyre është shpesh konfuze, si një përkthim i keq. Parë nga kjo anë, shqipja e Frank Shkrelit ngjan si pasuese e denjë e shkronjësve të shquar të gazetës “Dielli” të gjysmës së parë të shekullit të kaluar.

Sado që të taksuara zanafillisht për një gazetë të përditshme, siç është gazeta “Telegraf”, gjë që parakupton një lidhje të drejtpërdrejtë të brendisë së tyre me aktualitetin, shkrimet e përfshira në këtë botim e ruajnë megjithatë një autonomi të pëlqyeshme nga kronika e zhvillimit të ditës. Kjo do të thotë se kalimi i kohës nuk i ka vjetëruar. Një mbijetëse të tillë ndaj aktualitetit dinamik, shkrimet e Frank Shkrelit e fitojnë falë temave që trajtojnë, tema këto që burojnë pikërisht nga fakti se gazetarinë ai e ka vërtetë kauzë personale.

KOSOVA, NJOHJE RECIPROKE BRENDA KUFIJVE TË SOTËM

January 15, 2019 by dgreca

PËR KOSOVËN NUK ËSHTË I PRANUESHËM ASNJË OPSION TJETËR PËRVEÇ NJOHJES RECIPROKE BRENDA KUFIJVE TE SOTËM/

Nga Harry Bajraktari*/

Gjatë këtij viti, edhe pse nuk ka një datë të caktuar, pritet të përfundojnë bisedimet e stërzgjatura mes Kosovës dhe Serbisë për normalizimin e marrëdhënieve në mes dy shteteve me ndërmjetësimin e Bashkësisë evropiane. Në këto bisedime ka nevojë për një qartësi strikte se çka mund të negociohet e çka jo me Serbinë. Delegacioni i Kosovës, i cili mori votat e parlamentit, ka obligim shtetëror të reagojë ashpër ndaj ideve dhe tezave të përfolura, ngado që vijnë ato, brenda apo jashtë, që janë në kundërshtim me Kushtetutën, si ndarja e Kosovës, shkëmbimi i territoreve, korrigjimi i kufijve dhe ndaj ndonjë ideje tjetër që dëmton pavarësinë dhe sovranitetin territorial të saj. Një veprim i tillë çon në destabilizim jo vetëm të vendit tonë, por edhe të rajonit. Ndarja e Kosovës, është tezë e vjetër serbe, që është përsëritur shumë herë dhe po tentohet të futet edhe në këto bisedime në Bruksel. Ekipi ynë negociues duhet të vendosë vijat e kuqe dhe nga tavolina e bisedimeve të përjashtojë të gjitha këto tendenca të rrezikshme për Kosovën.

Kosova me Serbinë mund të bisedojë vetëm për njohjet reciproke si dy vende fqinje, të pavarura dhe sovrane. Vetëm në këtë mënyrë mund të vazhdohen bisedimet, ku në fund të tyre duhet të bëhet njohja mes Prishtinës dhe Beogradit.

Kosova ka kufijtë e vet të definuar dhe të njohur ndërkombtarisht prej shumicës së shteteve të botës, e në mesin e tyre të SHBA dhe të shumicës së vendeve të Bashkësisë Evropiane. Kufijtë e saj janë të përcaktuar me Kushtetutë dhe janë të paprekshëm. Nen 1 i Kushtetutës thotë: “Republika e Kosovës është shtet i pavarur, sovran, demokratik, unik dhe i pandashëm”. Çdo shtet në botë, i mbron kufijtë e vet në bazë të Kushtetutës dhe për ne kufijtë janë të shenjtë dhe të pacenueshëm.

Për këta kufij është bërë sakrificë e madhe e popullit tonë për shumë kohë, e sidomos në luftën e fundit, për të hequr zgjedhën robëruese serbe. Kanë rënë shumë dëshmorë, janë masakruar njerëz të pafajshëm të të gjitha moshave, një numër i madh i tyre edhe sot nuk dihet se ku i hodhi ushtria dhe policia serbe. Historia e këtyre kufijve është e dhimbshme dhe e prekshme, prandaj, askush nuk ka të drejtë të luajë me ta, kushdo qoftë ai, apo kushdo qofshin ata, jashtë apo brenda. Kjo çështje ka marrë fund në qershorin e vitit 1999.

Këta kufij sot i ruajnë forcat e NATO-s, aleatët tanë me të cilët e fituam lirinë dhe pavarësinë. Tash kemi edhe ushtrinë tonë, e cila gradualisht do të ngrisë kapacitetet e saj në mbrojtje dhe do të jetë faktor paqje në rajon.

Sa i përket problemit të shqiptarëve të Preshevës, Bujanovcit dhe Medvegjës, që kanë mbetur jashtë territorit të Kosovës, politika shqiptare duhet të angazhohet dhe të bëjë presion të vazhdueshëm te Bashkësia ndërkombëtare që ata t’i gëzojnë të gjitha të drejtat që i kanë sot serbët dhe pakicat tjera që jetojnë në Kosovë.

Obligim i ynë shtetëror mbetet ta ruajmë vendin nga armiqtë tradicionalë, ta forcojmë demokracinë dhe, ajo çka është e rëndësishme, të bëhemi pjesë e NATO-s, të përqëndrohemi në zhvillimin ekonomik, të krijojmë kushte më të mira për jetë të qytetarëve dhe të ecim drejtë integrimit dhe bashkimit evropian.

Bisedimet në Bruksel kanë kuptim vetëm nëse ato përfundojnë me njohje mes Kosovës dhe Serbisë brenda këtyre kufijve dhe Kosova të marrë ulësen e saj në Organizatën e Kombeve të Bashkuara.

Në të kundërtën do të jetë humbje kohe.

*Autori është veprimtar dhe biznesmen i njohur i komunitetit shqiptaro-amerikan dhe themelues i gazetës Illyria.

New York

14 Janar, 2019

Po pse djemtë e nipat e spiunëve dhe ish nomenklaturës!

January 15, 2019 by dgreca

Nga Elida Buçpapaj/

Mosdekretimi nga Presidenti i Republikës i 28 vjeçarit nga Kosova Genc Cakaj si Ministër i Jashtëm i Shqipërisë, ka nxjerrë në pah edhe një herë profilin e elitës në Kosovë e Shqipëri, pa kontribute veç me trashëgimi!

CV-të e tyre dallohen kryesisht:

Ky asht i biri i filanit, baba i tij spiun i Serbisë,

Ky asht nipi i filanit, axha i tij spiun i Serbisë,

Kjo asht mbesa e filanit, axha i saj spiun i Serbisë

Ky asht i preferumi i një spiuni të Serbisë

Ky asht kryefilani, me program në TV dhe pasunar e i kamur pa trashëgu prona veç zanat nga baba, i kryegjindur në gjithë mediat në Shqipëri, deri në zyrat kryesore të shtetit shqiptar, ky është dora vetë spiun i Serbisë,

Nëse të kap emëruesi me togfjalëshin “spiun i Serbisë”, nip, bir, i preferum e më the të thashë je me fat, nëse jo, të merr lumi!

Po bij e nipër spiunësh me kontribute a ka?

Sepse kush ka e kriju vetë emrin e pastër me kontribute personale në të mirë të Kosovës e paqes në Ballkan nuk na duhet se i biri i kujt asht! Sikur thotë populli, modifikuar pak prej meje: kush asht i ndershëm e i zoti i shkoftë vaj jeta e moti!

Kur them paqe në Ballkan, për të gjithë shtetasit në mënyrë të barabartë, pa dallim etnie, race e feje!

Po figura me kontribute në Kosovë a ka?

Po ka, po nuk i përfill kush, janë pa punë, partitë nuk i duan, as mediat jo, as administratat.

Po bij e bija të atyre që kanë dhënë jetën e shpirtin për Kosovën në politikë a ka?

Veç Teuta Rugova që i bëjnë shantazhe dhe presione psikologjike

e Doruntina Maloku që tash ha e pi me ata që i ka akuzu si vrasësit e të jatit,

e ndonja ca të tjerë që i kanë blerë me poste!

Po pse Serbia nuk i dorëzon ende dosjet e bashkëpunëtorëve të saj?!

Nuk ia kërkon kush, se pastaj do të jenë të detyruar të largohen nga politika!

Përse BE nuk e kërkon si kusht për dialogun në Bruksel?

Pyetje e bukur!

Në Shqipëri e njëjta situatë!

Copy past! Në fakt, këta të Kosovës prej shtetit amë kanë marrë leksione si nxënës të bindur e shpesh herë ia kanë kaluar edhe mësuesve të tyre.

Ky asht filani, kryeministri i Shqipërisë, nip nga nëna i një anëtari të byrosë politike dhe i biri i anëtarit të presidiumit të Kuvendit Popullor;

Kontribute personale a ka?

Piktor mediokër është që ka shfrytëzuar uzurpimin e pushtetit politik për t’i hapur vetes ekspozita nëpër botë!

Ky asht filani, ministër i Jashtëm, i biri një ish anëtari të komitetit qendror, i akuzuar për krime kundër njerëzimit;

Ky asht filani ministër, i martuar me ish bashkëshorten e kryeministrit aktual, dmth nuk ka konflikt interesi, se dy ishët sot janë miq shumë të mirë, edhe ky nipi i një tjetër ish anëtari të KQ të Partisë të Punës.

Ky ish ambasadori ish censor në KQPPSH dhe kandidat i KQPPSH.

Ky ambasadori tjetër i biri dhe i nipi i një ish anëtari tjetër të KQPPSH dhe nr.2 të politbyrosë.

Ky opinionisti është i nipi i një byroisti dhe një anëtareje të KQPPSH,

dhe kështu vijon!

A kanë kontribute në demokraci?

Asnjë kontribut, veç përfitime dhe keqpërdorim të pushtetit!

Po viktimat e diktaturës sot ku janë?

Viktima kanë qenë e viktima kanë mbetur, brez pas brezi, diktaturë e tranzicion! Paguajnë për etërit e gjyshërit e tyre të cilët partia shtet i shpalli armiq dhe të padëshiruar! Vijojnë të jenë bij e nipa armiqsh të Partisë së Punës nga trashëgimtarët e nomenklaturës!

Po shoqëria çfarë bën?!

Kur heshtin elitat, shoqëria bëhet tuafe, lodër me kurdisje!

Gjatë këtij tranzicioni pikërisht nga kjo lloj elite është aplikuar teoria e amnezisë kolektive ndaj krimeve të diktaturës, deri kur të vijë momenti që viktimat t’i konvertojnë në xhelatë dhe xhelatët në viktima, pikë për pikë sikur gjatë regjimit autoritarist!

Sepse trashëgimtarët e ish byroistëve dhe persekutorëve vijojnë rrugën e etërve e gjyshërve me më egërsi, duke iu përshtatur kushteve moderne, të revolucionit teknologjik dhe parave të mëdha që qarkullojnë nga aleanca me mafien për të korruptuar brenda dhe jashtë vendit!

Unë që i shkruaj këto rreshta e di që këta “horra dhe zuzarë”*** që kam përmendur më sipër, duke nisur nga kryeministri, ministrat dhe ambasadorët do të më quajnë persekutore të tyre, bile do të ankohen deri në Beograd, Këshillin e Europës në Strasbourg, Departamentin e Shtetit, Hagë dhe tek zonja Mogherini në BE!

*** Binomin “horra dhe zuzarë” e kam huazuar nga fjalori që përdor kryeministri i Shqipërisë Edi Rama, kësisoj i quan gazetarët. Për ta vërtetuar shihni emisionin më të fundit tek Klan, Zona e Lirë, transmetuar më 11 janar 2019

Rushed Syria retreat undermines U.S. interests and betrays allies

January 14, 2019 by dgreca

1 David Filips 1 siria

By David L. Philips*/

Last month, President Trump announced the immediate and complete withdrawal of U.S. forces from Syria. Then he backtracked, declaring that the U.S. withdrawal is contingent on benchmarks set by national security adviser John Bolton and Secretary of State Pompeo: destroying ISIS and security guarantees for the Kurds in Syria. Now, the current course is unclear.

Why it matters: Although U.S. forces cannot stay in Syria forever, withdrawing them too hastily could create a vacuum for ISIS to fill. While Turkey has pledged to fight ISIS, Erdogan’s agenda is eradicating Kurds, whom he calls “terrorists.” If Turkey attacks, many Kurds would be killed or displaced.

The Free Syrian Army (FSA) — Turkey’s boots on the ground — is dominated by jihadis with al-Qaeda and al-Nusra roots. The FSA has committed atrocities elsewhere in Syria, beheading Kurds and mutilating the bodies of Kurdish female fighters. Without U.S. support and protection, Kurdish fighters will be no match for Turkey’s air power.

What’s next: The U.S. could cut and run, which would undermine its credibility and risk a bloodbath. Or Washington could organize an international monitoring mission with outposts in Northeast Syria, aimed at deterring Turkey’s aggression. British and French forces would participate, as could personnel from other NATO countries. Middle Eastern countries could also join.

The bottom line: An international monitoring mission could help prevent a genocide of the Kurds and serve as a precedent for establishing peace and stability in other parts of Syria, enhancing both international cooperation and America’s role.

*David L. Phillips is director of the Program on Peace-building and Rights at Columbia University, a former senior adviser to the UN Secretariat and U.S. Department of State, and the author of “The Great Betrayal: How America Abandoned the Kurds and Lost the Middle East.”

Photo: Syrian Kurds demonstrating in Qamishli, Syria, on Dec. 28, 2018, against threats from Turkey to carry out a fresh offensive following the U.S. decision to withdraw troops. Photo: Delil Souleiman/AFP via Getty Images