Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for November 2020

DIELLI EXCLUSIVE INTERVIEW …

by

DIELLI EXCLUSIVE INTERVIEW WITH PHYSICIAN OF INTERNAL MEDICINE AT ILLINOIS NORTHSHORE UNIVERSITY:-“Healthcare workers continue to be incredible examples of courage, empathy, and collegiality”-

by Rafaela Prifti-

In an exclusive interview with Adela K., Physician at Northshore University Healthsystem in Evanston Illinois, she detailed the current surge and demands on hospital capacities in the days leading to Thanksgiving holiday. She said that “for healthcare workers, even the most mundane tasks have turned into logistical nightmares from arranging reliable childcare, adding new steps to self-disinfecting after the work shift, maintaining social distance even when they go home, finding time for grocery shopping and meal preparation, helping children with remote learning all the way to their heightened sense of urgency in addressing issues such as advance directives and living wills.” Faced with extreme physical and mental exhaustion, “healthcare workers continue to be incredible examples of courage, empathy, and collegiality”

As a physician of the Department of Internal Medicine at Illinois Northshore University, what data do you have that indicates the severity of the current surge of the pandemic and how does it compare with the previous one?

There has been a steady increase of cumulative cases in Illinois since the start of the pandemic as data provided by CDC recording the metric of cumulative cases of Covid-19 by number of days since 100 total cases first recorded, as shown in Graph 1. The number of new cases in the state is detailed in Graph 2. As of November 23, the number of infections statewide has totaled 664,620, and 11,552 Covid-19 related deaths. In my view, the severity of the surge correlates best with the number of new cases, the positivity rate, indicated in Graph 2 and other metrics such as mortality rate and the capacity of the healthcare system to handle the demands. Last week Illinois was averaging 12,384 new cases per day, the highest 7-day average since the start of the pandemic. This past week, luckily, we have seen a slight improvement from that number down to 8,322 of new confirmed and probable cases of COVID-19 on Monday Nov 23rd. But it is too early to tell if this is true bending of the curve or just a statistical fluctuation. And there’s the threat of holiday gatherings that can quickly undo any improvement.

The next three pictures provide a comparative view as they list the number of cases, deaths, total number of tests and test positivity given as cumulative count as well as in the last month and last week. The data shows that the positivity rate is at above 10 % this past month and past week, not quite as high as it was in the spring when it was above 20 %, but that is a reflection of more people being tested. The worst month in terms of deaths was May, with around 3000 deaths. On the bright side, we have learned a lot about SARS-CoV-2 and its management, so the death rate from the disease is lower now compared with the spring. That being said the cumulative number of SARS-Co-V-2 patients is much higher and therefore we are seeing the number of deaths increasing.

What about the capacity of the healthcare system to handle the current demand?

In terms of the capacity of the healthcare system to handle the demand, Chicago Tribune published an article to describe the situation in detail as of November 24. Here’s a chart showing the number of hospitalizations over time.

The guidance and advice of the public health officials is to break away from the traditional Thanksgiving gatherings in order to keep the holiday from having a negative impact on the current situation with the pandemic. What do you hear from your patients?

I practice in the inpatient setting. Since my patients are sick enough to be hospitalized, Thanksgiving travel plans are out of the question. We do recommend that after discharge, they continue to isolate for 20 days since the day of the positive test.

With consideration to the impact of the pandemic, some studies have focused on the connection between anxiety and mental illness and COVID-19:. I read some news reports about “long-haulers”? What can you tell us about it?

My practice is limited in the hospital setting. During the hospitalization period we do see a lot of encephalopathy which manifests as lethargy and confusion which are neurologic manifestations of Covid-19. Most people do improve by the time they are ready to be discharged, but I have seen a few cases of elderly who got sick in the spring, and have returned for different issues still not recovered mentally. It is a picture very similar to that of advanced dementia, some with behavioral disturbances. They require significant assistance with the activities of daily living. Then there is the separate group of the so-called “long haulers” who in addition to the physical symptoms experience significant anxiety and depression. There is a ripple effect in the society as a whole when we consider the impact the pandemic is having on the mental health of family members, associated with a significant level of stress compounded by limitations in visitation policies. I see a lot of anxiety, feeling of helplessness and being overwhelmed.

You mentioned that you will be in the Covid team for the next several days. Explain what that means, please.

We rotate as attending physicians for Covid patients. So in the next few days all my patients will be Covid patients who are hospitalized. I am part of the team that will be handling their management on the general medical floor.

For months now, one group, in particular, has been overwhelmed and overburdened to the brink of endurance. What can you tell us about the general mood of the health workers?

This is such a loaded question. For healthcare workers dealing with challenges and crisis has always been a daily occurrence. But the magnitude of this pandemic has faced health workers literally with the fight of their lives. In addition to the physical and mental demands of the job, there are new and significant challenges in our personal, family and social lives.

For us as essential workers who can not work from home, even the most mundane tasks all of a sudden have turned into logistical nightmares. Things like arranging reliable childcare, adding new steps to self disinfecting after work, maintaining social distance even within the home, finding time for grocery shopping and meal preparation, helping our children with remote learning, the list goes on. Even though most people I know avoid talking about it, especially in households where both parents are healthcare workers with young children, there is a heightened sense of urgency in addressing issues such as advance directives and living wills.

This pandemic is far from over and we have to keep going. Despite the physical and mental exhaustion they face, healthcare workers continue to be incredible examples of courage, empathy, and collegiality.

KOLONEL DEMIRAJ: AKUZAT NDAJ UÇK TË PAVËRTETA

by

LUFTËTARËT E LIRISË TË PAFAJSHËM. AKUZAT NDAJ UÇK TË PAVËRTETA DHE TË PRODHUARA NGA SERBIA DHE RUSIA/

Kolonel Dritan Demiraj, “Nderi i Kombit” dhe “Mjeshtër i Madh” në një rrëfim ekskluziv dhënë gazetarit Sokol Paja, për gazetën Dielli, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, deklaron se gjithë populli shqiptar beson në pafajësinë e UCK-së, pasi ajo  ishte një luftë e drejtë, çlirimtare dhe bëhej për të mbrojtur idealet e vendit dhe të popullit shqiptar në Kosovë për vetëvendosje. Sipas Kolonel Demirajt akuzat e Prokurorisë për vrasje të katolikëve në Kosovë është një narrativë e pastër serbo-ruse dhe krejtësisht e pavërtetë dhe e pabazuar. Akuzat për “Shtëpinë e Verdhë” dhe burgjet e pretenduara të UÇK në zonat e  thella të Shqipërisë janë gënjeshtra dhe propagandë serbe. 

DIELLI- Kolonel Demiraj si i shikoni ngjarjet në Kosovë pas arrestimit të kreut të shtetit Hashim Thaçi  e ish-kryeparlamentarve Krasniqi, Veseli e komandantëve e luftëtarëve të tjerë të UÇK? 

  • Në gjykimin tim arrestimi i komandantëve kryesorë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës është një nga ngjarjet më të rënda të historisë së shtetit të Kosovës dhe Kombit Shqiptar. Këto arrestime u  bënë në një moment kur dy muaj më parë në Shtëpinë e Bardhë u firmos marëveshja ekonomike  midis Kryeministrit Abdulla Hoti dhe Presidentit Aleksandër Vuçiç,  një marëveshje që për hir të së vërtetës mundësonte që Serbia të përfitonte shumë më tepër sesa Kosova. Besoj se  duhet theksuar se në momentin e arrestimit të Presidentit Thaçi,  ish-Kryetarëve të Parlamentit të Kosovës Krasniqi dhe Veseli dhe arrestimin e  kryetarit të grupit parlamentar të Lëvizjes Vetëvendosje, njërit nga gjeneralët më të mëdhenj të UÇK  gjeneral major Rexhep Selimit është krijuar një vakum i qënësishëm politik dhe i sigurisë. Pikërisht ky vakum dhe mbështetja e  paprecedentë që jep në vazhdimësi miku i “Sandrit” në Shqipëri, bëri që javën e  kaluar ish-ministri i kasapit të Ballkanit Sllobodan Milosheviç (Vuçiçi)  të guxonte nëpërmjet një interviste të kërcënonte Kosovën me një ndërhyrje ushtarake, duke e krahasuar në mënyrë shoviniste situatën e konfliktit të fundit në Nagorni Karabak me mospërmbylljen e  objektivave strategjike të Serbisë në Kosovë. Duhet theksuar se ky është momenti kur e gjithë klasa politike në Kosovë duhet të heqë mënjanë interesat personale dhe të zgjedhin një president i/e  cili të jetë një përsonalitet i respektuar, me eksperiencë politike i/e cili të ketë dhe mbështetjen e perëndimit. Sa  i përket kohës për të cilën do të gjykohen këta ish-drejtues të luftës dhe politikës së Kosovës,  edhe pse është një proces nul dhe i padrejtë, përsëri gjykoj se për fat të keq ky proces do zgjasë  me vite. Në këtë situatë partitë politike në Kosovë kanë vetëm dy rrugëzgjidhje,  ose të arrijnë një marrëveshje për forcimin e qeverisë së Kosovës,  ose të shkojnë në zgjedhje të parakohshme. Duhet theksuar se nga 2011 e në vazhdim, bisedimet me Serbinë janë bërë në hijen e Tribunalit  Special.

DIELLI: Drejtësia ndërkombëtare, a po luan një padrejtësi shqiptare duke e barazuar UÇK me  një ndërmarrje të përbashkët kriminale?

-Kjo padyshim që është një nga padrejtësitë më të mëdha me të cilën po  përballen shqiptarët në shekullin e XXI-të. Në rast se UÇK do të ishte ndërmarrje kriminale, atëherë vetvetiu del pyetja  se përse NATO dhe SHBA-të ishin partnerët më të ngushtë të saj. Nëse do të ishte e  kundërta, atëherë ata nuk do të pranonin të bashkëpunonin me ta, pasi dihet SHBA-të janë djepi i demokracisë në botë, ndërkohë që NATO është organizata më e madhe politiko-ushtarake e  sigurisë në botë. Pikërisht ky është dhe paradoksi i kësaj drejtësie dhe i akuzave që ajo  paraqet ndaj heronjve tanë kombëtarë. Nëse UÇK do të konsiderohej si e  tillë, atëherë edhe ata të cilët bashkëpunuan me të do të konsideroheshin si të tillë dhe së bashku me Selimin, Veselin, Krasniqin dhe Thaçin duhet të ishin edhe gjeneralët amerikanë. Nëse këta të dy e mbështetën çështjen dhe idealin e tyre, atëherë me keqardhje e them që këtu drejtësia është e njëanshme.  Nëse këto “krime” të supozuara (të cilat nuk kategorizohen aspak si krime kundër njerëzimit)  kanë ndodhur në kohën kur njësitë e Arkanit dhe të paramilitarëve serbë vrisnin, digjnin,  përdhunonin dhe zhvendosnin mijëra fëmijë, gra, motra dhe qytetarë të paarmatosur, atëherë a  nuk ishte misioni i tyre që të mbronin jetën dhe pasurinë e qytetarëve të tyre?  Më duhet t’i rikujtoj lexuesit, se këto ngjarje kanë ndodhur gjatë kohës që komandantët tanë po  zhvillonin luftën çlirimtare. Gjatë luftës dhe pas saj, luftëtarët dhe komandantët e UÇK kanë bashkëpunuar me trupat e NATO-s. Të gjithë i mbajnë mend pamjet kur luftëtarët e UÇK në rresht pas  thirrjes së SHBA-ve dhe NATO-s dorëzuan krejtësisht arsenalin e armëve, e gjithë kjo nën mbikqyrjen e  vazhdueshme dhe sipas rregullave të përcaktuara nga ndërkombëtarët.  Për këtë qëllim, më duhet të sjell në vëmendjen tuaj edhe rezolutën ndërkombëtare 1244 tëOKB-së.  

DIELLI: A e rrezikojnë stabilitetin e shtetit dhe unitetin e popullit ngjarjet në Kosovë, ku një ndër akuzat e Prokurorisë Speciale është vrasja e katolikëve në Kosovë?

-Vrasja e katolikëve në Kosovë është një narrativë e pastër serbo-ruse. Prej kohësh propaganda,  qeveria, parlamenti, organizatat “Think Tank”, kisha ortodokse serbë, OJQ-të, etj janë përpjekur  duke harxhuar shuma të mëdha parash të përfituara nga trafiqet e drogës dhe nga shitja e  paligjshme e armëve te grupet terroriste nëpër botë, me qëllim që ta  paraqesin qeverinë dhe popullsinë e Kosovës si një shtet ku qytetarët e së cilës janë ekstremistë Islamikë dhe terroristë,  ndërkohë që në fakt është e kundërta. Në këtë linjë, një mbështetje të madhe ka  dhënë edhe fushata e vazhdueshme dizinformuese e Ministrisë së Jashtme Ruse. Vrasja e  civilëve katolikë në Kosovë është krejtësisht e pabazuar. Ajo bëhet me qëllim krijimin e një përçarje midis  relegjioneve, e cila është në fakt një çështje shumë e ndjeshme ndërkombëtare, duke  shkaktuar përçarje midis religjioneve si dhe destabilititet politik brënda vendit. Kjo  padyshim që cënon sigurinë e brendshme edhe në rajon,  pasi Ballkani përbëhet nga një religjion miks, ku janë të gërshetuara të tre besimet fetaresi ajo Muslimane, e Krishterë dhe Ortodokse. 


DIELLI: Si ushtarak i lartë i shtetit shqiptar dhe si njohës i shkëlqyer i ngjarjeve të kohës,  terrenit dhe protagonistëve, si i gjykoni akuzat për Shtëpinë e Verdhë dhe burgjet e pretenduara të UÇK  në Shqipërinë verilindore?

-Akuzat për “Shtëpinë e Verdhë” dhe burgjet e pretenduara të UÇK në zonat e  thella të Shqipërisë janë gënjeshtra dhe propagandë serbe, të cilat janë ngritur me  të vetmin qëllim që të justifikojnë krimet kundër njerëzimit, genocidin, mbi 20.000 përdhunime grash dhe vajzash,  vrasjen e mijëra civilëve, shpërnguljen masive të mbi 800.000 qytetarëve të Kosovës,  shkatërrimin dhe grabitjen e dhjetëramijëra shtëpive dhe bizneseve shqiptare. E them këtë me  bindje, pasi në atë kohë kam qënë efektiv i njësisë më speciale shqiptare,  kohë në të cilën kam patur akses të plotë duke kontrolluar pothuasje të gjitha “bazat” dhe kampet pritëse, tek shumica  e informacioneve shtetërore dhe jo vetëm, dhe e them me bindje të plotëse një akuzë e  tillë është përgatitur vetëm nga prokurorët serbë nuk është aspak e vërtetë. Ajo që vlen të diskutohet, është  se një akuzë e tillë antishqiptare hidhet në mediat shqiptare nga një politikan shqiptar,  i cili tashmë është provuar përpara gjithë kombit se  është bashkëpunëtor dhe mik i ngushtë i ish-ministrit të propagandës së makinës vrasëse të Millosheviçit. Këto mbeturina të politikës shqiptare do të mbahen mend në historinë e vendit tonë si tradhtarët më të poshtër të Kombit Shqiptar, njëlloj siç do të mbahet mend si heronjtë e Kombit Shqiptar Ramush dhe Daut  Haradinaj, Rexhep Selimi, Limaj, Krasniqi, Veseli, etj.  



DIELLI:. A besoni në pafajësinë e UÇK dhe luftëtarëve të saj? Si do dalë Kosova pas  kësaj përballje në Gjykatën Speciale? 

-Padyshim që jo vetëm unë, por gjithë populli shqiptar beson në pafajësinë e UCK-së, pasi ajo  ishte një luftë e drejtë,  çlirimtare dhe bëhej për të mbrojtur idealet e vendit dhe të popullit shqiptar në Kosovë për vetëvendosje. Unë dhe të gjithë ne besojmë në idealet dhe pafajsinë e  drejtuesve kryesorë të UÇK dhe sigurisht koha do ta vërtetojë se ata janë të pafajshëm, e bashkë  me ta edhe lavdinë që ajo e meriton përgjatë historisë. Nëse indidivë të tillë, pas  luftës gjatë karrierës politike kanë bërë shkelje ligjore, atëherë më duhet të them  se të dy periudhat duhet të ndahen nga njëra-tjetra dhe secili duhet të mbajë përgjegjësi individuale, të japë llogari përpara ligjit dhe nëse faktet vërtetojnë ndonjë akuzë të tillë, atëherë kjo duhet të ndahet nga ideali i madh i UÇK-së. Personalisht kam besim të plotë se vetë UÇK dhe drejtuesit e saj, të cilët sot po  akuzohen padrejtësisht sot, do të fitojnë nderin dhe lavdinë që i takon dhe do të zënë vendin e  tyre në historinë e popullit shqiptar.  

DIELLI: Si e  gjykoni qëndrimin publik të kryeministrit të Shqipërisë Rama në artikulimin mediatik rreth çështjes së Kosovës? 

Ekzibicionistët politikë si Kryeministri i Shqipërisë,  për pak vëmendje dhe mbijetesë politike sakrifikojnë interesat kombëtare dhe çdo gjë. Interesat kombëtare nëpërkëmben pikërisht atëherë kur politikanët mediokër synojnë të zgjidhin “probleme globale”. Çështja e  Kosovës nuk duhet të trajtohet si e ndarë, pasi është pjesë e çështjes shqiptare në Ballkan. Serbia që nga viti 1995,  sot ka marrëdhëniet më të këqija me vendet e rajonit. Dhe në këtë situatë, Edi Rama po  i shërben Beogradit si një farë ‘normalizuesi’ për hegjemoninë e Serbisë në Ballkan. Pavarësia e  Kosovës në raport me Serbinë nuk mbrohet me deklarata butaforike në Beograd, por  përmes trysnisë që i duhet bërë Serbisë, në koordinim midis diplomacisë së Prishtinës dhe Tiranës. Edi Rama  është bërë pjesë aktivee projektit për asgjësimin, anashkalimin dhe mënjanimin e njohjes së Kosovës si  moment kyç e parimor, duke përdorur si instrument “Minishengenin”,  i cili në fakt i shërben vetëm Serbisë. Në takimin që pati me ish-Kryeministrin e Kosovës z. Albin Kurti në Tiranë,  Rama theksoi: “Nuk ka makroshengen shqiptar pa minishengenin ballkanik”! pra,  ky Esadist tradhtar vendos përpara bashkëpunimit të faktorit shqiptar, projektin serb të “Jugosllavisësë Re”!  Këto projekte do të hapnin tema që janë mbyllur përfundimisht pas  pavarësimit të Kosovës dhe njohjeve të rëndësishme ndërkombëtare (rreth 117 të tilla sot),  përfshirë këtu edhe vendimin afirmativ të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë. Duke qenë se  nuk kishte asnjë përgatitje për këtë ndërmarrje apo ndonjë ndjenjë për qytetarët e Kosovës, ai ra në kurthin e Serbisë, e cila me vite të tëra synon diskutimin në lidhje me ndarjen e Kosovës. Por,  këtë lojë të ndyrë antishqiptare, ky mediokër politik bashkë edhe me ndonjë që po vuan sot pasojat e atyre që ka  gatuar këto 19 vite, në çështjen mbarëshqiptare e ka filluar herët investimin e  tij antishqiptar dhe nuk mund të themi që kjo është thjeshtë një koinçidencë. Edi Rama,  gjatë gjithë aktivitetit të tij publicitar dhe politik ka vlerësuar dhe admiruar jo më pas se katër antishqiptarë të shquar serb.  Këtu nuk mund të lë pa përmendur Ivo Andriçin, Aleksandër Vuçiçin, Goran Bregoviçin dhe  Sinisa Mihajloviçin. Andriçi për llogari të Serbisë bëri projektin e  dëbimit të shqiptarëve nga territoret etnike (1938). Aleksandër Vuçiçi, ish-ministri i propagadës së kasapit të Ballkanit gjatë Luftës në Bosnje dhe në Kosovë, i cili kishte shërbyer si konobar(kamarjer)  i Sheshelit dhe Milosheviçit. Goran Bregoviç, me profesion nacionalist serb,  ishte frymëzues dhe idhull i ushtrisë vrastare serbe gjatë luftës në Kosovë me këngën “Pucaj”. Ai  i këndonte kallashit serb që vriste popullatën kroate e shqiptare. Për këtë këngë shoviniste serbe mori edhe çelësat e Qytetit të Tiranës nga Edi Rama, direkt pas konfliktit në Kosovë në kohën kur ishte Kryetar i Bashkisë. Sinisa Mihajloviç një nacionalist serb, mik i ngushtë i kriminelëve të luftës Zeljko Ranatoviç (alias Arkan) dhe kasapit të Ballkanit Ratko Mlladiç. Tani vetvetiu lind pyetja: Po  Ramoviçi cilit komb i takon, se vetëm shqiptar nuk mund të quhet ai me aktivitetin e tij politik, por  një “Kalë Troje” në çështjet shqiptare!


DIELLI: A po tenton të fitojë pikë në publik kryeministri Rama duke  akuzuar kundërshtarët politik në Shqipëri rreth raportit të Dik Martit, rolin e liderit të opozitës Basha dhe akuzat si hetues i UCK? Ky amplifikim shtetëror dhe i mediave pranë Kryeministrit a e dëmton Kosovën në këtë moment?

-Idetë dhe propaganda e majtë, gjithmonë riciklojnë teza “konspirative”  për konsum të brendshëm sa herë Kryeministrit Shqiptar i zbulohen djallëzitë politike, ekonomike e  korruptive si dhe antishqiptare që ai dhe shpura e tij politike ka bërë sidomos këto tetë vitet e fundit. Këto  ide, rishtaz i riciklohen në përpjekje për të mbuluar keq-qeverisjen e tij njëlloj si në rastin e  Dik Martit dhe merr “përsipër” zgjidhjen e problemeve “globale” e “rajonale” ose të akuzojë liderin e  opozitës Basha, me qëllim që të justifikojë antishqiptarizmin dhe dështimin e  tij si kryeministër i vendit. Ai duhet të hetohet nga Institucionet e Sigurisë Kombëtare në Shqipëri, prokuroria,  gjykata, për një sërë faktorësh të cilat lidhen me vendosjen e taksës në rrugën e kombit,  qëndrimi denigrues ndaj Kosovës, etj. Mos reagimi nga Edi Rama përballë lobimit të egër të Serbisë për mosnjohjet e Kosovës dhe tërheqjen e disa njohjeve të saj të bëra më parë, nuk janë  as më pak as më shumë se vërtetim i saj që sapo thashë më lart. Qëndrimi publik denigrues, fyes dhe thellësisht stigmatizues ndaj Kosovës dhe liderve të saj, duke akuzuar dhe çuar në gjyq  heroin e gjallë të Kosovës Ramush Haradinaj, vetëm se nuk pranoi të bëhej pjesë e  veprimit antikombëtar të projektit serb për ndarjen e veriut të Kosovës, përse ai dhe qeveria e tij e drogës,  PPP-ve, korrupsionit, trafiqeve dhe shpërnguljes masive të shqiptarëve jashtë vendit,  etj nuk guxojnë të hapin një akuzë ndërkombëtare për genocidin serb në Kosovë në vitet 1998-1999  ose të paktën ta miratojë në Parlamentin e tij të mbushur me analfabetë? Si përfundim,  këto sjellje të kryeministrit shqiptar për mendimin tim e dëmtojnë shumë imazhin e Kosovës.

DIELLI: Kryetari i grupit parlamentar të PS në Shqipëri ka deklaruar se do  ngrihet një Komision Parlamentar që do hetojë raportin e Dik Martit, a është kjo një përpjekje e  funksionarëve të qeverisë dhe institucioneve për të larguar vëmëndjen nga dështimet e qeverisë dhe dështimet e  menaxhimit të pandemisë globale në Shqipëri?

  • Po pa dyshim që po,  ky komision mund të ngrihej vetëm për të larguar vëmendjen nga dështimet spektakolare të qeverisë. Prej tetë vitesh tashmë, qeveria e  Ramës është kapur në shkelje të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, ka keqqeverisur më keq se askush më parë,  mbushi vendin me drogë dhe ka rritur kultivimin e kanabisit me rreth 236 herë për 4 vite, ka  shpëngulur mbi 600.000 shiptarë si pasojë e varfërisë, mungesës së shëndetësisë, vendeve të punës,  mungesës së institucioneve të drejtësisë, vjedhjes së rreth 7 miliardë dollarëve me PPP, rritjen në  85 përqind të borxhit të jashtëm, mbushjen e Parlamentit dhe bashkitë e Shqipërisë me vrasës,  përdhunues, trafikantë droge, armësh, analfabetë, hajdutë, kriminelë, etj. Unë mendoj se  komisioni i ngritur nga shoku i ngushtë i trafikantëve të drogës Balla dhe zëdhënësi i Ramës në parlamentin monist nuk do të ngrihet, pasi ai është diskretituar madje pa filluar akoma dhe çdo gjë që Edi Rama dhe shpura e tij antishqiptare kanë përgatitur kundër Bashës ka dalë në dritën e  diellit. 

NGA DEMONSTRATAT E 1968 DERI TE UÇK-JA DHE PAVARESIA E KOSOVES

by

Në 52-vjetorin e Demonstratave të 1968‘/

NGA DEMONSTRATAT E 1968 DERI TE UÇK-JA DHE PAVARESIA E KOSOVES/

Me 27 Nëntor 1968, studentët shqiptar në Prishtinë, Ferizaj, Gjilan e Podujevë, thyen tabunë e të demonstruarit masiv në shtetin Komunist Jugosllav. Më 11 Mars 1981 në Prishtinë student me simbolikën e “përmbysejes së pjatës”, filluan rrënimin e sistemit komunist nè ish-Jugosllavi. Studentët shqiptar më 1 Tetor 1997 protestuan në Prishtinë kundër dhunës sërbe, dhe prishen rehatinë e politikës paqësor. Më 28 Nëntor 1997, dalja publike e UÇK-së, dëshmoi rezistencën e veprimit ushtarak dhe përcaktimit drejt çlirimit më10 Qershor 1999, dhe shpalljen e Kosovës Shtet Demokratik e të Pavarur, më 17 Shkurt 2008.

Shkruan: Ismail Gashi-Sllovia/

            Ngjarjet e 1968, ishin shpërthim i parë i demonstrimit të hapur për kërkesat tona  politike, kombëtare e njerëzore. Praktikishat, këto ishin demonstratat e para në shtetet e lindjes komuniste. Në Nëntorin e madh, u dëshmua se; Te shqiptarët në Kosovë dhe treva të tjera etnike shqiptare në ish-Jugosllavi, nuk është plotësuar ende, asgjë nga e drejta kombëtare në drejtim të aspiratës dhe ndjenjës kombëtare për lirie e pavarësi. Aspiratë, kujtesës pozitive historike, e përcaktuar që nga Lidhja Shqiptare të Prizrenit (1878), dhe në vazhdimësi e përseritur, e hapur e shtruar në Mbledhjen e Bujanit, ditën e fundit të 1943 dhe dy ditët e para të 1944, e thënë me fortësisht e trimërisht, nga komunistët shqiptarë, ku ishin pranishëm dhe deshmuan, me nënshkrimin e tyre, edhe përfaqësues sërbë, e të huaj që ishin pjesëmarrë në atë takim. Këtë kërkesë e ripërseriten edhe me veprim ushtarak, gykën e pushkës, e trimëri kundështuese politike e kombëtare në krye me Shaban Polluzhën. Pas luftës, e shprehur edhe me veprime politike të hapura e ilegale të argumetuara ligjësisht, njerëzisht e kombëtarisht e  thënë dhe e bamë  në “Procesin e Prizrenit”. Por, këto ndjenja të ndjekura e të shtypur nga komunistët slave e të ndeshkuara me kodet e ligje diskriminuese komuniste me denime e burgosje drakonike deri në pushkatim, me qëllim që, t’ju tregohet shqiptarëve se, kanë trokitur në dyer të “gabuara”, të “veprimtarisë armiqësore” kundër shtetit. Ndëshkimet komuniste sllave, kishin qëllim që, shqiptarëve t’ju fusin frikë e shqetësim deri në ikje nga trojet e tyre. Të njohura e të përjetuara ishin individ e grupe të shumta veprimtarësh të lëvizjes kombëtare shqiptare, që përjetonin tmerre në trajtimet policore serbe dhe denimet të rënda burgu për “veprimtari e propogandë armiqësore”. Dimërin 1955/56 UDB-ja sërbe organizoi  “Aksionin e Armëve”  për dhunën barbare rrahje, frigësim e ndjekje masive të shqiptarëve, kur shteti në emër të kërkimit të armëve, trajtoi, rrahu e gjymëtoi me dhjetra e mija shqiptarë dhe vrau tre nga ata. Rikonfirmimi i “Marrëveshtjes Gjentlemene” të Qubrilloviqit nga politika komuniste Jugosllave më 1953, mundësoi Shpërnguljen e disa dhjetra mija shqiptarëve në Turqi, dëmtoi më shumë se kurrë më parë substancën kombëtare shqiptare. Pastaj, në vazhdimësi UDB-ja u bë hije përcjellëse e ndjekjes së shqiptarëve, duke I arrestuar e trajtuar në organe policore dhe burgje me dhunë fizike e psikike, duke i kërcnuar, për punën, bisedat të bëra edhe ne rrethe familjare e takime miqësor, shpeshherë edhe të zgjeruara, deri në shpifje e sajime për mendimin vlersues pozitiv “indoktrinimin”kombëtar, Janë të njohura burgosjen e veprimtarëve të dalluar të çështjes kombëtare, Kadri Halimi, Ali Aliu, Metush Krasniqi, për “Propogandë e veprimtari armiqësore”, vend bosht në Levizjen  kombëtare mori burgosja e strallit meteor, Mësuesit të atdhetarizmës shqiptare ,që do shëndrrohet në simbol të rezistencës kombëtare, Bacë Adem Demaçi 1958 dhe përseri me goditje edhe më të rëndë e me masa edhe më të ashpëra ndëshkuese më 1964, edhe më me shumë bashkëvepriumtarë të Bacë Adem Demaçit më 1975. Gjithënjë në ndjekje të shqiptarëve nga sistemi komunist titist, ndër ata dhe me ata edhe disa shqiptarë, të cilët me verbëri shërbëtori ishin në shërbim të okupuesit.

            Gjithë sistemi komunist Jugosllav, me vetëbindje propog andante për stabilitet politik, sepse, sipas tyre, Titoja kishte krijuar një opinion personal mbrenda shtetit, por edhe për shtetin Jugosllav në politikën ndërkombëtare se, sistemi komunist vetëqeverisës Jugosllav, ka një rend komunist të veçantë “liberal” nga të tjerët, edhe pse, i tillë nuk ishte për shqiptarët, me të drejta të barabarta për gjitha nacionalitetet të shumta që jetojnë në këtë shtet të përbashkët. Këtë sistem komunistët sllav, para popullit praktikish popullit e kishin improvizuar të tillë, por, nga mbënda e mbanin nën kërcnim të ligjit dhe aplikimit të dhunës. Këte dhunë të ngritur në nivel shtetëror, demonstratat e sudentëve shqiptarë, do t’ia prishin namin ndërkombëtar, dhe për mbenda reahtinë politike. Rinia e shkollore,studentore, intelektuale e patriotike e mbështetur dhe e përkrahur nga masat shqiptare, me Grupin e Studentëve të Shkollës së Lartë në Prizren, më 6 Tetor 1968, nisen Demostratat me kërkesa të drejta historike të kauzës kombëtare, nga, në sinkronizim vazhduan, më 8 Tetor në Suharekë-Therandë, 19 Tetor në Pejë, e më 27 Nëntor 1968 në skenën e madhe në Prishtinë, Ferizaj, Gjilan e Podujevë. Demontratat e studentëve kosovarë u shtrijnë edhe në hapësira shqiptare jashtë Kosovës, demonstratat me kërkesa kombëtare u organizuan edhe në Tetovë më 22 e 23  Dhjetor 1968 dhe në Ulqin me 11 Qershor 1969. Me demonstrim të hapur, e kërkesa të natyrshme kombëtare e fortësim të guximshme kundër sistemit antishqiptar komunist Jugosllav. U demonstrua kundër padrejtësisë që ai sistem bënte ndaj shqiptarëve, padrejtësishtë të ndarë nga tërësia shtetëror etnike kombëtare, të ndaluar prej atdheut, historisë, gjuhës dhe simboleve kombëtare, popullit e shtetit të tyre Shqipërisë. Këto vëlime shpërthyese, si vullkani, dolën pa pritur e pa parashikuar nga asnjë nivel e mjedis politikë, shtetëror e srategjik të sistemit vendore komunist sllav. Këto demonstrata, pavarësishtë dhunës e represionit që kishte aplikuar okupuesit komunist ndaj shqiptarëve, demonstratat ishin befasuese e shqetësuese, për politikën dhe shtetin Jugosllav, Demonstratat sa ishin dëm e dëshprim për imazhin ndërkombëtar që kishte sistemi politik komunist Jugosllav, aq ishin dobishme, kurajuese e dëshmi e zgjimit kombëtar për shqiptarët. Pasi, pushtetarët Jugosllav, kishin mendje se, shqiptarët i kanë shtypur deri në atë masë, sa ju kanë topitur mendjen për ringritje në kuptimin kombëtare. Opinion politik kishte bindje se rehatia material që, as ajo nuk ishte në nivelin e viseve e popujve të tjerë Jugosllav, do t’i mbajë kështu të qet, pa ndonjë arsye të ndonjë ringjalljeje të ndjenjës për çlirim kombëtare, edhe për shumë kohë të ardhme. Poashtu, këto demonstrata ishin dëshprim për sistemin dhe “namin” që kishte Jugosllavia, përsonalisht Tito në politikën ndërkombëtare, jo vetëm në bllokun e tretë të të Painkuadruarëve,  për të cilin Tito e Jugosllavia, bashkë me Nehrun e Indisë e Naserin e Egjiptit, praktikisht ishin personalitete më popullore në politikën ndërkombëtare,(Konferenca e Parë Themeluese u mbajt me, 1961 në Beograd), që mendohej të qëndronte dhe t’ju kundërvihej dy blloqeve ideologjike të forcave të fuqishme ushtarake, blokut të sh teteve demokratike NATO,  dhe Paktit ushtarak diktatorial-komunist i Varshavës.    

                   Në demonstrate Nëntorit 1968, student shtruan këto kërkesa: Që Kosova të këtë Kushtetutë, e jo statut, siç e kishte deri atëherë. Të ketë Univesitet në vete, jo në kuadër të Beogradit. Që shqiptarët të kenë të drejtën e papengueshme në përdorimin e simboleve kombëtare, flamurit dhe himnin kombëtar shqiptar, I cili që nga 1948, kur ishte ndaluar, e deri me 1968 askush, përveç Ilegales shqiptare, as nga udhëheqsitë shqiptar, kurrë nuk e kishte përmendur, e le më ta ketë kërkuar, për çka deri atëherë, ishin ndjekur e burgosur shumë atëdhetar, si Bacë Adem Demaçi, e shumë veprimntarë të çështjes kombëtare shqiptare. Ndërsa, kërkesë kryesore-bosht, ishte Kosova Republikë, e cila shqetësoi shumë themelet e sistemit dhe strukturat politike, antishqiptarit Tito dhe atyre që ishin rreth tij. Madje, shqetësim shprehen edhe kuandot komuniste shqiptare, të cilat ishin në shërbim komunist sllavë. Ky ortek shkundulloi rehatinë e improvizuar të sistemit komunist jugosllav. Me këto dhe të kërkesa të tjera si këto, që fortësisht kërkonin korigjim në sistemin ekonomik, jehuan thellë në opinionin e mbrendshëm dhe atë Botëror. Demonstratate 27 Nëntorit 1968 ishin ngjarjet e para  qe ia prishën “namin” e imazhin politik e shtetëror propogadës sllave të Jugosllavisë “Vetëqeverisëse”, të “Vëllazërim-Bashkimit” të kombeve dhe kombësive në Jugosllavi. Këto ngjarje nuk shpëtuan pa u ndëshkuar nga “buzagazi me mizdrak pas shpine Tito”, duke I denuar organizatorët dhe pjesëmarrësit me vite burg të rëndë, denime e ndjekje të shqiptarëve të cilat, sikur ju duken të mangëta, do t’i përserisë e plotësojë edhe më 1972, në emër të “Letrës së Titos”, kur u ndëshkuan me largim nga puna e forma të tjera ndjekjeje qindar intelektual atdhetarë shqiptarë, të cilët ju kishin “shpëtur” Komiteteve e niveleve partiake e shtetërore të 1968. Ndëshkimet nuk thyen, as nuk zbehen ashpërsinë e vendosshmërisë këmbëngulëse për kërkesat e parashtruar në demonstrata. “Zhdërvjelltësia” e politikës komuniste sllave u tregua hulumtuese në prekjen emocionale të shqiptarëve, për fillim provoi me lejimin e flamurit kombëtar në përdorim zyrtar, më 1969, Më 1970, u detyrua të lejon hapjën e Universitetit, Në vazhdim  1971 leshoi në diskutim publik Amandmanet e Punëtorëve që, u finalizuan me Kushtetutën e Kosovës më 1974. Me përmbushjen e kërkesave të studentëve , kuadrot komuniste shqiptare, të cilat për 20 vjet, nga 1948-1968, nuk kishin hap asnjëherë gojen në asnjë nivel apo mjedis, as për dhunën shtetërore denimin e burgosjet e shumta, ndjekejn dhe rrahjen e shqiptarëve, as për dëbimin e tyre në Turqi. Tash filluan të dalldisen, të rrahin gjoks e të krrokasnin prapa shpine të padronëve, të cilëve verbërishtë ju shërbenin se, këto ishin merita dhe këta meritorët që nxorren këto të drejta për popullin e tyre shqiptar. Madje, disa nga ata, që janë të gjallë ende sot në Kosovën e pasluftës, po rrahin gjoks për këto plotësime të kërkesave të arsyeshme dhe të drejta kombëtare e njerëzore të shqiptarëve, sikur me këto duan të ruajnë çfajësinë për sherbime që i bënë komunizmit serbë, të drejta që rinia studentore atdhetare shqiptare i nxorrën me sakrificë e vuajtje, me mund e gjak, madje edhe duke shtruar jetën e tyre drejtë kësaj fitoreje. Demonstratat e Nëntorit 1968, ishin nisma, ishin stralli që nuk ndali rrugëtimin atdhetar të vazhdimësisë drejt realizimit dhe aspiratës qëndrore, çlirimit të Kosovës nga dhuna mesjetare e okupuesit sërbë dhe mëvehtësimit të sajë shtet i pavarur e neutral. Gjitha përpjekjet e atdhetarëve shqiptarë, kalonin përmes sakrificës e rrezikimit nga sistemi administrative komunist dhe sigurimi i shtetit UDB-ja. Administrata shtetërore ashpërsonte dhunën e ndjekjet, kudo që veneronte apo hetonte, përmes langojve të sajë, për qitje kokë, apo zë në drejtim të çështjes shqiptare. Kështu, u ndjeken dhe u denuan ashpër prej 4 deri në 15 vjet burg të rëndë, Grupi i Kamenicës 1975, prej 35 intelektualëve e veprimtarëve të spikatur të ciltët kërkuan prishjen e shenjët të bashkëjetesës. Po kështu, më 1979, pas vizitës së fundit të titos në Kosovës, armikut më tinzar të shqiptarëve, në fillim të vjeshtës 1979, vizitë të cilën rinia dhe intelektualët shqiptar, e pritën me parulla e veprime kundërshtuese se, nuk je i dëshirura për hapësirat dhe popullin shqiptarë, për çka tito urdhëroi politikën dhe sigurimin e shtetit, administratën e UDB-s që, të arrestohen ata që hudhën parulla dhe shprehen pakënaqësi për këtë vizitë të tija. Menjëherë, sigurimi filloi arrestin dhe për pak ditë arrestoi e burgosi mbi 400 të rinj e të reja nxënës, student, mësimdhënës e intelektual të niveleve e mjediseve te ndryshme të Kosovës. Pas trajtimeve policore e torturave fizike e shpirtërore, para “ligjit” dolën dhe u denuan nga 8 deri në 4 vjet 8 veprimtarë të çështjes kombëtare.

            Në vazhdimësi u përgatiten ngjarjet e madha të”Pranverës së madhe Kosovare”, që filluan me një simbolik domethanëse, me “përmbysje të pijatës”, në Menzën e studentëve në Prishtinë, në darkën e mbëmjes së studentëve më, 11 Mars 1981. Dhe nga ajo fillesë “sociale”, simblikisht filloi rrënimi I komunizmit që, do të shtrihen deri në masovitet të gjitha moshave, niveleve e mejdiset shqiptare. Paraprakisht, ishin pjekur gjitha parakushtet për aktualizimit hapur të kërkesave kombëtare e politike shqiptare. Kjo lavë vullkani që nga Lëvizja Kombëtare Shqiptare, në gjitha nivelet e mjediset u ngrit në nivel kombëtar gjithëpopullor, dhe u shtri në gjithë Kosovën.  Këto Demonstrata vazhduan në pas, më 26 Mars 1981, kur ishte edhe Stafeta e Titos. Asaj dite udhëheqësit komunist ishin të shqetësur, rrinin të shtanguar në tribunat festive, përkundër forcave të mëdha ushtarake e policore nga gjithë ish-jugosllavia, qeveritarët Kosovarë dhe ata nga Beogradi, ishin të shqetësuar e fikësuar, mos t’ju ndodh e keqja në këte ditë të veçantë festive. Vazhdimësia e demonstrimit shqiptar mori shtrirje gjithpërfshirëse më 1 e 2, Prill 1981, kishte tensione në gjitha qendrat e Kosovës, demonatratat u shtrijnë në gjitha  mjediset shqiptare në Kosovë dhe kishin përmbajtje domethanëse të gjërë kombëtare, ato,  shprehnin formën dhe përmbajtjen e synimit të aspiratës nga lashtësia e lavdisë historike deri në përmbarim. Këto demonstrate bashkë me “Solidarnostin” polak në Gdanjski, lëkundën ndërgjegjen e Evropës e opinionit botëror. Ishin “termet” për sistemet komuniste lindore dhe ju tërhoqën vemendjen opinionit demokratik botëror, të rishqytrojnë çështjen e përshtypjesë pozitive ndaj Jugosllavisë vetëqeverisëse e politikës së saj lideriste e të painkuadruarëve. Pranvera e Madhe 1981, konfirmoi urrejtjen hakmarrëse e të pa përmajtur sërbe ndaj shqiptarëve.Madje, duke humbur edhe kontrollin logjik të gjuhës së urrejtjes me fjalor e shprehje pezhorative se. luftuekan fundamentalizmin islamik dhe marksizm-leninizmin e tipit stalinain e enverist, shfryen mllefin duke rrënuar gjithçka nga vlera shpirtërore e material shqiptare. Por, shqiptarët me rezikime e skrafica i shtyjnë proceset e çlirimit  kombëtar, më 1989-90, organizuan subjekte partiake, LDK më 23 Dhjetor 1989, e humanitare, KMDLNJ më 14 ՚nëntor 1989 dhe, formësuan hapur kërkesat  kombëtare, krijuan një unifikim politik shqiptarë në Kosovë, njëherit ndërkombëtarizuan çëshjen shqiptare për Kosovën e rreth Kosovës, me Pajtimin e Gjaqeve të 1990 dhe ndarjen fizike e shpirterore dhe mëvehtësimin e sistemit shkollor  1991, formësun veprimet demokratike drejt mëvehtësisë së shtetit të Kosoves.Kur, as këto veprime demokratike të LDK-së, e cila çfrytëzoi gjitha hapësirat paqësore per çlirimin e Kosovës, nuk hasën në mirëkuptim e tajtim normal politik, demokratik e njerëzor. Shqiptarët. Me UÇK, më 28 Nëntor 1997, detyrueshëm filluan me veprime ushtarake dhe thelluan e zgjeruan ndërkombëtarizimin e çështjes shqiptar në Kosovë dhe, detyruan faktorin ndërkombëtar të organizojë Mbledhjen Ndërkombëtare për Kosovën në Rambuje e Paris në fillim viti të 1999. UÇK-ja me faktorin ndërkombëtar NATO, më 12 Qershor 1999, fituan çlirimin e vendit  mbi forcat sërbe të okupimit, më 17 Shukrt 2008, shpallën pavarësinë e shtetit demokratike të Republikës së Kosoves. Shqiptarët rezalizuan të drejten historike, të drejten ligjore e shtetërore të njohur e të pranuar ndërkombëtarisht. Në të kundërten, me veprime ndryshe,siç thonin e atëherë e thonë edhe tash disa nga fryma e politikës komuniste, do ngelnim keq, siç ngeli Vojvodina, ndoshta edhe më keq se Vojvodina, Kjo është meritë e veprimtarëve atëdhetarë të Lëvizjes shqiptare e studentëve atdhetarë, rinisë patriotike e popullit liridashës të 1968,1981,1989,1999 e deri sot.

Parakusht i parë dhe pjekje e rrethanave kombëtare politike që krijuan kushte për ecje drejt çlirimit të vendit dhe lirisë së popullit shqiptar ishin se, duhej të ndodhnin. Këto levizje  evulutive kombëtare deri te shtetformimi, ishte se; studentët e 1968-së, tash kishin në duar sistemin shoqëror, entet dhe institucionet shoqërore, shkencore e shkollore, përveç sistemit administrative e politik, ku shteti dhe partia komuniste, kryente seleksionim të veçantë për pranim. Kuadrot, ish-studentët e 1968, tash ishin kuadro që kishin në dorë gjitha nivelet e mjediset e sistemit të arsimit shqip. Ata që, më 1968 kërkuan Universitet, tash ata vet punonin e udhëheqnin Universitetin e Kosovës. Ata tash kishin zgjeruar, rritur e shtrirë rrjetin shkollor fillor e të mesëm dhe edukonin brezet e reja, krijonin kuadro me orientime të drejta në nivel kombëtar, jo vetëm në hapësirën shqiptare të Kosovës, por edhe atyre nga trevat shqiptare të Maqedonisë e Malit të Zi dhe Kosovës Lindore. Me këto veprime ishin krijuar rrethana më të volitshme në drejtim të materalizimit kombëtar që, për një kohë ishte i ngulfatur. Tjetërsimin e gjendjes, daljen nga robëria sllave, shqiptarët e shihnin, me shkëputjen e bashkëjetesës shtetërore nga sërbët, prishjen e asaj që komunistët thonin se, Kosovës vetëm emëri Republikë I mungon!  Kjo edhe kishte mbetur kërkesa e pa përmbaruar nga Demonstratat dhe zëri i arsyes së rinisë atdhetare shqiptare. Tash kishte edhe një mundësi depërtimi, kur titoja ishte matufosur, propogandohej politikë paqësore e painkuadrimit. Veçmas ishin theksuar veprimet antishtetërore  të kroatëve më 1971 e Liberalëve sërbë, e shumë veprime antishtetërore të popujve josllav, kudo në Jugosllavi, që kishin fillur të lëviznin, por ata nuk ndiqeshin si ndiqeshim ne shqiptarët. Sërbët, kroatët e sllovenët, përgatiteshin për periodën e pastitos. Ata për këtë përgatitnin projekte e elaborate të reja dhe I përpunonin gjitha verzionet alternative edhe nga projektet e vjetëra. Thjeshtë, çdo popull e mejdise, mendonte dhe punonte për ndarjen e bashjetesës dhe prishjen e sajesës së”Vëllazërim-Bashkimit”. Ndërsa për trazirat e mundshme në Kosovë, sërbët gjithnjë llogaritnin dhe kishin projete të rezervuara. Madje,ishte përmendur edhe alternativa e dhunës në disa nivele shtetërore, për përdorimin  e represionin policor e ushtarak. Kështu, gjithnjë fajësonin shqiptarët, përmes vetëfajësimit, që e gjenin në besnikrinë dhe verbërinë sherbyese të dia kuadrove ekzekutive komuniste shqiptare, që ishin në sherbim të politikës komuniste sllave, kështu vepronin gjithmonë.Kështu vepruan edhe më 1981.

Synimi ynë kombëtar, asnjëherë nuk ishte çështja ideologjike, shqiptarë gjithmonë  kishin synim lirinë  kombëtare çlirimin e atdheut nga robëria mesjetare e dhunës sllave, ky synim ishte aspiratë historike e vazhdimësisë që kishte fillet që nga Lidhja SHqiptare e Prizrenit dhe fillimshekulli 20-t, Po këtë synim për çlirim  dhe liri kombëtare kërkojmë ta permbushim në fund të shekullit. Andaj,  edhe pas disa vjetësh politik paqësore, e cila  ndërkombëtarizoi çëshhtjen shqiptare, okupimit e dhunes sërbe ndaj shqiptarëve në Kosovë, por nga ashpërsia ortodokse sllave dhe urrejtja e saj ndaj çdo vlere kombëtare shqiptare, beri që, okupuesi barbar serbe mos të lejon ndonje lëkundje pozitive në favor kombëtar të shqiptarëve,  Robëruesi, dhunën e ngriti në sistem shtetëror dhe përkundë”dëgjueshmërisë” se popullit shqiptar ndaj pushteti okupes sërb, ai e beri zyrtare ushtrimin e dhunes ndaj popuillit shqiptar. Lindi UÇK-ja, si reaksion ndaj dhunës, skajshmërive, shpeshherë jo në konfrontim të ashpër. UÇK-ja doli si nga legjenda, ishte domosdo e shpëtimit të kësaj hapësire shqiptare nga fanitja që I kërcnohej për të luftuar liri e pavarësi të Kosovës. Pasi faktori mbrendashqiptar dhe ai ndërkombëtar, thuaja se pushoi, jo vetëm së vepruari, por edhe së foluri për dhe rreth Kosovës. UÇK-ja ishte skaji I mundësisë së durimit ndaj dhunës dhe pacifizmit politik, është imponim për veprimet e veta ushtarake, ka qitur në rend të ditës dhe ka thelluar aktualizimin e çeshtjën shqiptare në agjendën ndërkombëtare. Kjo, UÇK-ja dhe Levizja e studentve, 1 Tetor 1997, dhe protestat masive të popullit shqiptar në Kosovë 1998-99, përkundër ngulfatjës që u tentua tu bëhet, ndërskamcat e lakadredhat e improvizuara që i kundërvuan nga vet shqiptarët dhe mbrenda vet shqiptarëve me të tjerët, Kjo Lëvizje studentore, më vonë UÇK-ja, hapën binarë të rinjë e me arshyeshmmëri të natyrshme, orientuan ndriqimin e rrugës kah mund të shkohet në Pavarësi të Kosovës.

                Vargoni I ngjarjeve, që nga 1968 e deri te 1 tetori 1997, me studentët dhe UÇK-në, e deri te 17 Shkurti 2008, Shpallja e pavarësisë së Republikës së Kosovës shtet I pavarur e demokratik, Nuk është kohë shumë e gjatë, por veprimet janë të fuqishme e vazhdimësi e zgjerimit të masave dhe ngritje e vetëdijes kombëtare shqiptare për liri. Këto levizje, zgjuan interesim e përkrahje, jo vetëm kombëtare, por edhe ndërkombëtare. Me këto subjekte e veprime politike e ushtarake, Kosova doli nga harresa e padrejtësisë historike, tash shihej e dëgjohej në sipërfaqe të opinionit politik ndërkombëtar dhe mori përkrahjen politike e ushtarake ndërkombëtare. Me këtë UÇK-ja, me 23 Mars 1999, solli aleatën e forcave ndërkombëtare të NATO-s dhe me këtë aleancë Kosova dhe shqiptarët pas 78 ditësh bombardimesh e luftimesh, në mbështetje të Marrëveshtje së Kumanovës, më 12 Qershor 1999, pas 87 vjetësh robërie, detyroi farcat okupuese të dhunës barbare sërbe, që deri më 20 Qershor 1999, të lëshojnë Kosovën, e kështu kjo hapësirë shqiptare dhe shqiptarët e Kosovë të përjetojnë gëzimin monumental të lirisë së pritur me shekuj.

Biblioteka Kombëtare e Kosovës feston 76 vjetorin

by

-Biblioteka Kombëtare e Kosovës është themeluar në Nëntor të vitit 1944 në Prizren, ndërtesa e saj në Prishtinë është inauguruar në vitin 1982. Këndi Amerikan është pjesë e ambienteve të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës/ 

-Në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës sot u hapën dy ekspozita për Profesor Anton Çettën, nesër përurohet kompleti i veprave të tij. Nëntori 2020 në Kosovë është Muaji i Anton Çettës, i shpallur nga Qeveria në 100 vjetorin e lindjes dhe 25 vjetorin e shuarjes, si dhe në 30 vjetorin e nisjes së aksionit të pajtimit mes shqiptarëve – pajtimit të gjaqeve, të cilit i printe/ 

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari 

PRISHTINË, 25 Nëntor 2020/ Biblioteka Kombëtare e Kosovës, e themeluar në Nëntor të vitit 1944, në Prizren, sot në Prishtinë shënoi  76 vjetorin me një ceremoni festive dhe hapjen e dy ekspozitave:  “Anton Çetta: 100 Vjetori i lindjes” me libra dhe artikuj dhe “Anton Çetta: 30 Vjetori i pajtimit të gjaqeve” me fotografi të publikuara për herë të parë. 

Në kuadër të ceremonisë u nënshkrua plani 5 vjeçar i ardhshëm i Bibliotekës Kombëtare të Kosovës dhe nga drejtori i saj Fazli Gajraku u prezantua historiku i punës së institucionit si dhe u organizuan dy ekspozitat për nder dhe kujtim të profesor Anton Çettës, shkrimtarit, patriotit, mbledhësit të folklorit dhe pajtuesit të gjaqeve. 

Në këtë ceremoni morën pjesë edhe Ministrja e Kulturës, Rinisë dhe Sportit, Vlora Dumoshi, rektori i Universitetit të Prishtinës, Naser Sahiti, kryesuesi i Këshillit Drejtues të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës, Osman Gashi dhe shumë personalitete tjera.  

Ministrja Dumoshi tha se sot është një datë e shënuar jo vetëm për Bibliotekën Kombëtare të Kosovës, sepse nëpërmjet kësaj dite po kujtohen gjithë brezat që kanë dhënë mundin e dijen për këtë institucion të rëndësishëm shtetëror që prej vitit 1944. 

“Sot gjendemi në një vend të veçantë, në Bibliotekën Kombëtare ‘Pjetër Bodgani’, ky vend është tempull i dijës, ku kanë studiuar gjenerata të tëra intelektualësh të mëhershëm dhe të sotëm, të profileve e fushave të ndryshme të shkencës, kulturës dhe artit”, u shpreh ministrja Dumoshi, e cila tregoi edhe për rritjen e buxhetit të Këshillit të Librit për botimin dhe pasurimin e sa më shumë titujve të librave të rinj, e që ndërlidhet drejtpërsëdrejti me punën që Biblioteka bën. 

Ministrja Dumoshi tha se, për shkak të pandemisë kontakti i lexuesit me librin e bibliotekën ka qenë pothuajse i pamundur, prandaj i është dhënë përparësi digjitalizimit të materialeve dhe fondit bibliotekar ashtu që lexuesi të ketë qasje në materiale të digjitalizuara. 

Gjithashtu ministrja foli edhe për Muajin e Anton Çettës, që për nder të figurës së tij Qeveria e Kosovës Nëntorin 2020 e ka shpallur Muaji i Anton Çettës. “Biblioteka e Kosovës po organizon sot aktivitete për këtë figurë të madhe të kombit shqiptar, i njohur për ndikimin e tij si mbledhës i folklorit, përkthyes, shkrimtar, e si veprimtar e prijatar i pajtimit gjatë viteve 90-të”, tha ajo.  

Drejtori i Bibliotekës Kombëtare të Kosovës, Fazli Gajraku, foli për objektivat që ka Biblioteka në të ardhmen, ndonëse ky vit ka qenë shumë i vështirë, vlerësoi ai. “Në kuadër të bibliotekës digjitale tashmë kemi mijëra materiale digjitale dhe është duke u vazhduar digjitalizimi i njësive fizike duke e pasuruar kështu arkivin digjital”, theksoi drejtori kur foli për procesin e digjitalizimit të materialeve në bibliotekë. 

Osman Gashi kryesues i Këshillit Drejtues të Bibliotekës Kombëtare, foli për punën e këshillit dhe bashkëpunimin me menaxhmentin e Bibliotekës Kombëtare të Kosovës dhe ka shtuar se biblioteka ka mbijetuar njëjtë ashtu siç ka mbijetuar Kosova, duke kujtuar dhe vlerësuar rëndësinë që ka luajtur ky institucion i kulturës në Kosovë. 

Ndërsa, Rektori i Universitetit të Prishtinës, Naser Sahiti ka thënë se Universiteti i Prishtinës dhe Biblioteka Kombëtare e Kosovës kanë një bashkëpunim të ngushtë i cili është jetik për institucionet e arsimit të lartë.  

Në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës nesër në mesditë përurohet kompleti i veprave të Profesor Anton Çettës. 

Nëntori 2020 në Kosovë është Muaji i Anton Çettës, i shpallur nga Qeveria në 100 vjetorin e lindjes dhe 25 vjetorin e shuarjes, si dhe në 30 vjetorin e nisjes së aksionit të pajtimit mes shqiptarëve – pajtimit të gjaqeve, të cilit i printe. 

Ndërtesa në Prishtinë e Bibliotekës Kombëtare të Kosovës me dritare zenitale – 99 kupola të mëdha të bardha, të cilat e kanë simbolikën të veçantë arkitekturale, si plisat, është inauguruar në vitin 1982. Hapësira e brendshme përfshinë 16.500 m2 . Biblioteka ka sallat e leximit për përdorues me 600 vende – dy salla të mëdha, sallën e periodikut, si dhe sallat e leximit për punëtorë shkencorë. Në bibliotekë, gjithashtu, është edhe Amfiteatri i Madh – me 150 ulëse dhe Amfiteatri i Vogël me 75 ulëse, ku zhvillohen aktivitete dhe veprimtari me karakter informativ, kulturor e shkencor…  

Edhe Këndi Amerikan është pjesë e ambienteve të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës. “Këndi Amerikan është një vend për qytetarët e Kosovës të mësojnë mbi vlerat, traditat dhe kulturën amerikane”, është theksuar në një ceremoni përurimi të hapësirës së renovuar të Këndit Amerikan në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës në Janar 2020. 

Lojtari i Kombetares Shqiptare Uzuni dhe Ronaldo

by

Nga Albano Kolonjari-

Si golashënuesi kryesor i të gjitha kohërave në historinë e Ligës së Kampionëve (UEFA), festa e Cristiano Ronaldos është pothuajse po aq e famshme sa vetë super ylli i Juventusit.

Lojtari i Kombetares Shqiptare Myrto Uzuni sigurisht që di gjithçka rreth Ronaldos. Anësori i Ferencvaros e tregoi atë pasi shënoi dhe i dha hungarezëve një epërsi të habitshme kundër Juventusit në gjysmën e parë të ndeshjes së Grupit G të Martën në stadiumin Allianz Stadium në  Itali.

Goli erdhi pas një kundërsulmi të shpejtë. Uzuni fitoi një goditje me kokë në mesfushë dhe pasoi përpara Tokmac Nguen. Nguen vrapoi në zonë dhe dha një pasim tek  Uzuni që gjuajti duke zhvlesuar bllokimi që u mundua të realizonte mbrojtësi i Juventusit Alex Sandro. Më pas, Uzuni lëshoi ​​veten në ajër dhe u rrotullua 180 gradë, duke imituar Ronaldon në shtëpinë e tij Allianz Stadium. 

Myrto Uzuni shkruajti  emrin e tij në Ligën e Kampioneve duke shënuar golin e jetës kundër një klubi me histori si Juventusi.

Ronaldos do ti duheshin vetëm 6-të minuta për të barazuar rezultatin në 1-1, me një goditje të mrekullueshme të tij, duke shënuar golin e 131 në Ligen e Kampioneve (Champions League). Alvaro Morata i dha Juventusit fitoren në minutën e 92-të të takimit duke kaluar italianët në raundin tjetër dhe zhvlerësuar golin e lojtarit të Kombëtares Shqiptare Myrto Uzuni.