Archives for August 2023

Halil Snopçe deputeti i parë shqiptar që i bashkangjitet letrës së parlamentarëve dhe senatorëve perëndimorë në mbështetje të Kosovës

August 12, 2023 by s p

Arbër Zaimi/

Në një postim në rrjetin social Facebook, Arbër Zaimi nga Levizja Vetvendosje tregon se ka marë konfirmimin nga Alicia Kearns, se deputeti i Aleancës për Shqiptarët në parlamentin e RMV-së, Halil Snopçe është deputeti i parë shqiptar që i bashkangjitet letrës së parlamentarëve dhe senatorëve perëndimorë në mbështetje të Kosovës e kritike ndaj Serbisë.

“Thirrje për deputetët që e kanë ende një fije ndërgjegje kombëtare.

Sot erdhi konfirmimi nga Alicia Kearns se deputeti i parë shqiptar që i bashkangjitet letrës së parlamentarëve dhe senatorëve perëndimorë në mbështetje të Kosovës e kritike ndaj Serbisë, është Halil Snopçe i “Aleancës për Shqiptarët”. Z. Snopçe përveçse deputet dhe anëtar i Komitetit për Punë të Jashtme në Kuvendin e Maqedonisë së Veriut, është profesor universitar i matematikës së aplikuar.

Falemnderit z. Snopçe, shpresojmë që edhe të tjerë deputetë nga Maqedonia e Veriut, Shqipëria e Mali i Zi, t’i bashkangjiten letrës së iniciuar nga kryetarët e Komiteteve për Punë të Jashtme të parlamenteve amerikane, gjermane, britanike, ukrainase, islandeze, irlandeze, estoneze, lituaneze, letoneze e çeke”.- shkruan Arbër Zaimi në rrjetin social Facebook.

Kryeministri Kurti në përfundim të vizitës në Tetovë: “Ta ndihmojmë e përkrahim njëri-tjetrin, për hir të njëri-tjetrit jo kundër ndokujt tjetër”

August 12, 2023 by s p

Gjatë vizitës zyrtare që i ka bërë sot dy komunave të Maqedonisë së Veriut, Komunës së Çairit dhe Komunës së Tetovës, kryeministri i Republikës së Kosovës Albin Kurti, i shoqëruar nga kryetari i Tetovës, Bilall Kasami, ka marrë pjesë në manifestimin mirëseardhës që u organizua për nder të tij, në sheshin “Iliria”.

Pasi ka falënderuar nga zemra për pritjen dashamirëse që i është bërë, kryeministri Kurti, tha se është e vështirë të gjendet një tjetër popull të paktën në Evropë, për të cilin gjeografia ka qenë kaq përcaktuese dhe e rëndësishme për historinë e tij, siç është për ne shqiptarët.

Duke përshkruar distancën ajrore mes Prishtinës dhe Tetovës, e që është vetëm 74 kilometra, por si distancë rrugore, Prishtina dhe Tetova janë larg njëra tjetrës 122 kilometra, kryeministri Kurti tha se përtej këtyre dy shifrave, ku rrugorja është gati sa dyfishja e ajrores, ka edhe një dimension të tretë, që është ai kohor.

“Duke shkurtuar rrugët, ne fitojmë kohën. Ashtu siç e përjetova unë sot, si një rrugë të shkurtër dhe që mund të shkurtohet edhe më shumë, sepse me ngazëllim dhe dëshirë erdha t’ju takoj juve sot e sonte këtu. E tash, në këtë pikë, nuk e kam fjalën për rrugët automobilistike dhe autostradat, por për rrugët më të rëndësishme që janë rrugët e bashkëpunimit dhe të bashkërendimit mes neve, mes Prishtinës dhe Shkupit dhe Tiranës, Tetovës e Gostivarit, Kumanovës e Preshevës, Shkodrës dhe Ulqinit që të jetojmë më mirë e të zhvillohemi më shumë pa dallim e pa diskriminim”, tha kryeministri.

Para shumë të pranishmëve, kryeministri Kurti tha se aleanca veri atlantike NATO-ja, Bashkimi Evropian, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Mbretëria e Bashkuar janë platforma vlerore e cila na sjellë mbrojtje e siguri sidomos në këtë kohë kur imperializimi rus e riktheu luftën në kontinentin tonë evropian. “Maqedonia e Veriut, sa ma afër Kosovës, Shqipërisë dhe Bullgarisë, e sa ma larg Serbisë e cila nuk po distancohet as nga Millosheviqi dhe as nga Putini, aq ma afër ajo, pra aq ma afër Maqedonia e Veriut do të jetë anëtarësimit në Bashkimin Evropian dhe aq më i sigurt do të jetë rajoni ynë i Ballkanit. E për këtë ne duhet ta ndihmojmë e do ta përkrahim Maqedoninë e Veriut”, tha kryeministri.

Më tej, ai tha se është aty si Kryeministër i Republikës së Kosovës, në një vizitë vëllazërore me shqiptarët e trevave të Maqedonisë së Veriut, fqinjit tonë të mirë dhe vendit mik që na ka njohur si shtet neve Republikën e pavarur të Kosovës që në krye të herës dhe me të cilin kemi aq shumë shkëmbime në të gjitha fushat dhe marrëdhënie të mira ndërshtetërore.

“Ne shqiptarët kudo që jetojmë, në Ballkan apo nëpër mërgatë, duhet të punojmë për më shumë demokraci e liri, drejtësi e mirëqenie. Ta ndihmojmë e përkrahim njëri-tjetrin, për hir të njëri-tjetrit jo kundër ndokujt tjetër. Dhe ne ia kemi dëshmuar edhe vetës edhe të tjerëve këtë, si gjatë gjithë historisë ashtu edhe para dy dekadash, kur mijëra shqiptarë nga Kosova të dëbuar gjatë luftës më 1999 nga gjenocidi, u strehuan nga vëllezërit e motrat e tyre shqiptarë të të gjitha këtyre anëve”, tha ai, duke shtuar se gjuha që e flasim, pra shqipja jonë, e kaluara e përbashkët, pra historia jonë, dhe, ndjesitë e përfytyrimet kolektive, pra identiteti jonë, duhen gjallëruar bashkërisht. Ajo çfarë ndodhë në Kosovë, ndjehet njësoj edhe në Tetovë, ashtu siç ajo çfarë ju brengos juve këtu, është shqetësimi edhe i neve atje.

Ezopi

August 12, 2023 by s p

Astrit Lulushi/

Ezopi ishte një fabulist dhe tregimtar, megjithëse ekzistenca e tij nuk është vërtetuar dhe asnjë shkrim i tij nuk ka mbijetuar. Shumë nga përrallat që lidhen me të karakterizohen nga personazhe kafshësh antropomorfe.

Një statujë, që mendohet se paraqet Ezopin, ndodhet në Koleksionin e Arteve të Villa Albani, Romë.

Detaje të shpërndara të jetës së tij mund të gjenden në burimet e lashta, duke përfshirë Aristotelin, Herodotin dhe Plutarkun. Një vepër e lashtë letrare e quajtur Romanca e Ezopit tregon një version imagjinar të jetës së tij, duke përfshirë përshkrimin tradicional si një skllav jashtëzakonisht i shëmtuar, i cili me zgjuarsinë e tij fitoi lirinë dhe u bë këshilltar i mbretërve dhe qytet-shteteve. Drejtshkrimet më të vjetra e quajnë atë Esop dhe Isope. Shqipja përmban edhe mbiemrin ‘i zoti’.

Emri i Ezopit është i njohur gjerësisht sa çdo tjetër që ka ardhur nga lashtësia greko-romake. Shumë studiues nuk janë të sigurt nëse një Ezop historik ka ekzistuar ndonjëherë. Në pjesën e fundit të shekullit të pestë, një legjendë e Ezopit shfaqet, ku thuhet se ai lindi në ishullin Samos të detit Egje.

Një punim druri që paraqet Ezopin ndodhet në Spanjë që prej vitit 1489.

Burimet më të hershme, duke përfshirë Aristotelin, tregojnë se Ezopi lindi në Mesembria të Trakisës së lashtë (Bullgari). Një numër i shkrimtarëve të mëvonshëm nga periudha perandorake romake (përfshirë Feedrin, i cili i përshtati fabulat në latinisht) thonë se ai ka lindur në Frigji. Poeti i shekullit të 3-të, Callimachus, e quante “Ezopi i Sardës” dhe shkrimtari i mëvonshëm Maksimi i Tirit e quante “i urti i Lidias”.

Nga Herodoti thuhet se Ezopi ishte një skllav në Samos; se zotërinjtë e tij ishin fillimisht një njeri i quajtur Xanthus dhe më pas një njeri me emrin Iadmon. Ezopi përfundimisht duhej të ishte liruar, pasi argumentoi si avokat i një Samiani të pasur; dhe se vdiq në qytetin e Delfit më 564 pes. Plutarku tregon se Ezopi erdhi në Delphi me një mision diplomatik nga Mbreti Croesus i Lidias; se i shau delfinjotët; ata e dënuan me vdekje për vjedhje në tempull (mendohet të jetë akuzë e sajuar), dhe e hodhën nga maja e një shkëmbi. Pas kësaj, banorët e Delfit pësuan murtajën dhe zinë e bukës. Përpara këtij episodi fatal, Plutarku e tregon në Corint, duke darkuar me Shtatë të Urtët e Greqisë dhe ulur pranë mikut të tij Solon, të cilin e kishte takuar në Sardë.

Në vitin 1965, Ben Perry, studiues i Ezopit, arriti në përfundimin se, për shkak të problemeve të mos pajtimit kronologjik që daton vdekjen e Ezopit dhe mbretërimin e Croesus, “gjithçka në dëshminë e lashtë rreth Ezopit, duhet të konsiderohet si trillim letrar.” Perry gjithashtu hodhi poshtë rrëfimet e vdekjes së Ezopit në Delphi. Megjithatë, kërkimet e mëvonshme kanë vërtetuar se një mision i mundshëm diplomatik për Croesus dhe një vizitë në Corint janë në përputhje me vitin e vdekjes së Ezopit. Ende problematike është historia e Feedrusit, që e vendos Aesopin në Athinë, dhe fabulën e bretkosave që kërkuan një mbret, sepse kjo ka ndodhur gjatë mbretërimit të Peisistratos, dekada pas datës së supozuar të vdekjes së Ezopit.

Një vepër anonime e letërsisë popullore greke rreth shekullit të dytë të erës sonë – ashtu si Romanca e Aleksandrit – Romanca e Ezopit u bë një libër popullor, që nuk i përkiste askujt, dhe shkrimtari i rastësishëm ndjehej i lirë të modifikonte siç mund t’i përshtatet atij. Studiuesit kane hedhur poshtë çdo vlefshmëri historike ose biografike në Romancën e Ezopit; studimi i gjerë i veprës filloi vetëm në fund të vitit 1990.

Në Romance Aesop, thuhet se ai udhëtoi në oborret e Likurgut të Babilonisë dhe Nektanabos të Egjiptit – të dy sundimtarë imagjinarë, thonë studiuesit, megjithëse, Herodoti e quan Ezopin një “shkrimtar fabulash” dhe Aristofani flet për leximin e Ezopit. Autorë të ndryshëm klasikë e emërtojnë Ezopin si krijues të fabulave. Sofokliu, në një poemë drejtuar Euripidit, i referohej erës së veriut dhe diellit. Sokrati në burg i ktheu disa nga fabulat në vargje, nga të cilat Diogjeni Laërti regjistroi një fragment të vogël. Dramaturgu dhe poeti i hershëm romak Ennius gjithashtu përktheu të paktën një nga fabulat e Ezopit, nga të cilat dy rreshtat e fundit ekzistojnë ende.

Koleksionet e atyre që pretendohet se janë Fabulat e Ezopit u transmetuan nga një sërë autorësh që shkruanin në greqisht dhe latinisht. Demetrius of Phalerum bëri atë që mund të ketë qenë më e hershmja, duke e cituar Ezopin në dhjetë libra, megjithëse që atëherë kanë humbur. Më pas u shfaq një botim në vargje elegjike, i cituar nga Suda, por emri i autorit nuk dihet. Phedrus, një skllav i liruar i Augustit, i përktheu fabulat në latinisht në shekullin e I të erës sonë. Pothuajse në të njëjtën kohë Babrius i ktheu fabulat në koliambikë grekë. Një autor i shekullit të 3-të, Titianus, thuhet se i ka kthyer fabulat në prozë në një vepër tashmë të humbur. Avianus (shekulli i 4-të) përktheu 42 nga fabulat në latinisht. Gramatikani Dositheus Magister bëri gjithashtu një koleksion të Fabulave të Ezopit, tani të humbura.

Fabulat e Ezopit vazhduan të rishikoheshin dhe përktheheshin. Me një rritje të interesit të studiuesve duke filluar nga fundi i shekullit të 20-të, janë bërë disa përpjekje për të përcaktuar natyrën dhe përmbajtjen e fabulave më të hershme, të cilat mund të jenë më të lidhura me Ezopin historik.

Autori anonim i Romanca e Aesopit fillon me një përshkrim të gjallë të pamjes së Aesopit, duke thënë se ai ishte “me pamje e neveritshme, i pafuqishëm, hundë të mprehtë, i zbehtë, xhuxh, me këmbë e krahë të shkurtër, me sy të zbehtë, buzë të trasha – ose siç e thotë një përkthim tjetër, “një krijim i gabuar i Prometeut gjysmë në gjumë.” Teksti më i hershëm i një autori të njohur që i referohet paraqitjes së Ezopit është Himerius në Shekulli IV-të, i cili thotë se me Ezopin “talleshin, jo për shkak të disa tregimeve të tij, por për shkak të pamjes së tij fizike dhe tingullit të zërit”. Dëshmitë nga këto burime janë të dyshimta, meqenëse Himerius jetoi rreth 800 vjet pas Ezopit dhe imazhi i tij i Ezopit mund të ketë ardhur nga Romanca e Ezopit, e cila në thelb është trillim; por, pavarësisht nëse bazohet në fakte apo jo, në një moment ideja e një Ezopi të shëmtuar, madje të deformuar, mbeti në imagjinatën popullore. Studiuesit kanë filluar të shqyrtojnë pse dhe si u zhvillua kjo “traditë fizionomike”.

Një traditë shumë e mëvonshme e përshkruan Ezopin si një afrikan nga Etiopia. I pari që shtroi këtë ide ishte Planudes, studiues bizantin i shekullit të 13-të, i cili supozoi se Ezopi mund të ketë qenë etiopian, nga vetë ngjashmëria “Aesop – Etiopian”. Por Frank Snowden thotë se tregimi i Planudes është i pavlefshëm.

Tradita e origjinës afrikane të Ezopit vazhdoi në Britani, siç dëshmohet nga figura e një zezaku nga fabrika e porcelanit Chelsea, që u shfaq në serinë Aesop të shfaqjes në mesin e shekullit të 18-të. Pjesa e përparme e kopertinës së “Fables Ancient and Modern” (1805) të William Godwin-it ka një ilustrim në bakër të Ezopit, duke i dhënë tipareve të tij një pamje të qartë afrikane.

Në vitin 1856, William Martin Leake përsëriti lidhjen etimologjike të “Ezopit” me “Etiopin”.

Në 1876, piktori italian Roberto Fontana e portretizoi fabulistin si të zi në kapakun e librit, ku Ezopi u tregon fabulat e tij shërbëtoreve të Xanthusit.

Ideja se Ezopi ishte etiopian duket se mbështetet nga prania e deveve, elefantëve dhe majmunëve në përralla, edhe pse këta elementë afrikanë ka më shumë gjasa të kenë ardhur më vonë nga Egjipti dhe Libia sesa nga Etiopia.

Burimet antike përmendin dy statuja të Ezopit, një nga Aristodemus dhe një tjetër nga Lisipi, ndërsa Filostratus përshkruan një pikturë të Ezopit të rrethuar nga kafshët e fabulave të tij. Asnjë nga këto imazhe nuk ka mbijetuar.

Sipas Filostratus, Fabulat mblidhen për Ezopin, sepse ai kontrollon lakminë, qorton pafytyrësinë e mashtrimin, dhe në të gjitha këto, kafsha është zëdhënësi i tij – një luan, një dhelpër ose një kalë … dhe as breshka nuk është memece – përmes tyre fëmijët të mësojnë biznesin për jetën. Kështu Fabulat, të nderuara për Ezopin, mblidhen në dyert e të urtit për t’i lidhur rreth kokës për ta kurorëzuar me një kurorë fitimtare prej ulliri të egër. Dhe Ezopi është duke thurur një fabul; gjithsesi buzëqeshja e tij dhe sytë e ngulur në tokë e tregojnë këtë. Piktori e di se për kompozimin e fabulave nevojitet relaksim i shpirtit. Dhe piktura është e zgjuar në përfaqësimin e personave të Fabulave. Sepse kombinon kafshët me njerëzit për të bërë një kor nga aktorët; dhe dhelpra është pikturuar si drejtuese e korit.

Me ardhjen e printimit në Evropë, ilustrues të ndryshëm u përpoqën të rikrijonin këtë skenë. Një nga më të hershmet u botua në Spanjë: La vida del Ysopet (1489). Në Francë ishin Fabulat d’Ésope Phrygien (1631). Në Angli, Fabulat e Ezopit të Xhon Ogilbit dhe ballina shumë më e vonë për Fabulat e lashta dhe moderne të Godwinit

Ndoshta kremtimi më i përpunuar i Ezopit dhe fabulave të tij ishte Labirinti i Versajës, labirint gardh i ndërtuar për Louis XIV me 39 shatërvanë me skulptura plumbi që përshkruanin fabulat e Ezopit. Një statujë e Ezopit nga Pierre Le Gros, treguar si një gungaç, qëndronte në piedestal në hyrje. Përfunduar në 1677, gardhi labirint u shkatërrua në 1778, por statuja e Ezopit mbijetoi dhe mund të shihet në hollin e shkallëve të Mbretëreshës në Versajë.

Ezopi filloi të shfaqej po aq herët në veprat letrare. Dramaturgu athinas i shekullit të IV pes, Aleksis, e vendosi në skenë në komedinë e tij “Ezopi”, nga e cila mbijetojnë disa rreshta; duke biseduar me Solonin, Ezopi vlerëson praktikën athinase të shtimit të ujit në verë. Leslie Kurke sugjeron se Ezopi mund të ketë qenë “një element kryesor i skenës komike” të kësaj epoke.

Por sot fabulat e urta përmbidhen nën të njëjtin emër: Ezop, pavarësisht se ishte ose nga ishte apo nëse ishte ai që i shkroi.

Presidentja Osmani priti pjesëmarrësit e festivalit ndërkombëtar NEWBORN Kosova

August 12, 2023 by s p

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani ka pritur sot pjesëmarrësit e festivalit ndërkombëtar NEWBORN Kosova. “Sot në Presidencë prita pjesëmarrësit e festivalit ndërkombëtar NEWBORN Kosova, ku po marrin pjesë rreth 300 artistë ndërkombëtarë nga 9 shtete të botës. Vallëzimi ka fuqi transformuese dhe paraqet vlerat e traditës, miqësisë, gëzimit dhe unitetit”, ka shkruar Presidentja Osmani.

URIM PËR DOM NDUE GJERGJIN, PËR DOM ALEKSANDËR KOLËN DHE DOM LUSH GJERGJIN – NË 50-VJETORIN E MESHTARISË

August 12, 2023 by s p

–150 vjetë në shërbim të Zotit dhe të Kombit —

Urim nga Frank Shkreli – Nju Jork

A person standing at a podium with a flag behind him

Description automatically generated with medium confidence

Të nderuar Dom Lush, Dom Ndue dhe Dom Aleksandër – ju falënderoj për ftesën për të marrë pjesë në meshën Shejte të Falënderimit me rastin e 50-vjetorit tuaj të madh jubilar, në shërbim të Madhit Zot, grigjës tuaj, dhe Kombit shqiptar. Për fat të keq, nuk do të kam mundësi të jem i pranishëm në këtë ceremoni të rëndësishme për ju personalisht, për Dom Ndoun dhe për Dom Alekandër Kolën – por edhe për Kishën Katolike Shqiptare në Kosovë dhe për mbarë Kombin shqiptar, anë e mbanë trojeve të veta shekullore, por edhe të përhapur anë e mbanë botës.

50-vjetë – një gjysëm shekulli në shërbim të Zotit e të Kombit, me fjalë e me vepra. Me shkrime, publistikë e me botime. Me ndërtime kishash e katedralesh në diasporë përfshir këtu në Amerikë, por sidomos në Dardaninë e vjetër, atje ku ishin hedhur themelet e para të Kishës katolike – me moton për “Për Fe, Atdhe e Përparim! U lumtë për veprimtarinë tuaj gjysëm shekullore – secilit prej jush — në shërbim të popullit tonë të vuajtur shqiptar në trojet e Dardanisë së vjetër, në Kosovën e re. Me urimin tonë nga Malësia e Madhe u them: Zoti ua rritët Pushteden të tre juve, përfaqësues të denjë të Kishës, të Kosovës e të Kombit mbarë, pa dallim feje a krahine. Qoftë me punën tuaj të pazëvendësueshme gjysëm shekullore në Kosovë, qoftë në diasporë, përfshirë komunitetin tonë të dashur shqiptaro-amerikan këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Gjithmonë veprimtaria juaj fetare këtu në Amerikë, në Kosovë dhe kudo tjetër, është, ka qenë dhe mbetet në dobinë shpirtërore të katolikëve shqiptarë, por jo vetëm. Sepse as veprimtaria juaj për Atdhe, traditë e vlerë e pandarë e punës së klerikëve shqiptarë gjatë shekujsh, nuk ka munguar kurrë gjatë rrugëtimit tuaj prej 50-vitesh në shërbim të Zotit dhe Kombit.

Përkundrazi, përballë goditjeve të rënda me të cilat përballen bashkatdhetarët tanë kudo në diasporë, ju përfaqësuesit e Kishës Katolike Shqiptare, me zell të flakët e pa pritesë, kini punuar në vendet e huaja kudo ku ka shqiptarë, përveç fesë — edhe për ruajtjen e pasurisë tonë etnike, identitetit kombëtar, gjuhës dhe kulturës, që kanë lenë trashëgimi të parët tanë – një pasuri kjo që falë punës tuaj na mundëson ta quajmë veten shqiptarë në këtë oqean të madh kombësh – siç e quajmë Amerikën tonë të dashur, që na ka dhënë lirinë dhe mundësitë për një jetë më të mirë dhe më të denjë, si shqiptaro-amerikanë.

Nga Amerika e largët, ju uroj të nderuar meshtarët tanë, këtë 50-vjetor të meshtarisë! Që Zoti i Madh t’u fali jetë e shëndet që të vazhdoni edhe ma gjatë në traditën shekullore të meshtarëve shqiptarë në mbrotje të vlerave Fetare dhe Kombëtare – duke predikuar fisnnikërinë e fesë dhe dashurinë për Atdhe. Vlera këto për të cilat shumë klerikë shqiptarë, për fatin e keq të tyre dhe të Kombit – u detyruan të jepnin edhe jetën në mbrojtje të këtyre vlerave – nga një regjim barbar komunist sllavo-aziatik, i cili ishte përbetuar të zhdukte fenë dhe të shpallte edhe Zotin jasht ligjit, por edhe nga ndjekjet barbare sllavo-serbe kundër klerikëve katolikë shqiptarë në Dardani dhe anë e mbanë trojeve shqiptare. Puna juaj këto 50-vite – së bashku 150-vjeçare – tregoi se sa mizorisht dështoi ai regjim anti-njerzor e anti-fetar i frymëzuar nga ideologjia komuniste sllavo-aziatike. Si një ish-seminarist, unë jam i vetdijshëm i sakrificave dhe mundimeve që kini hasur në rrugën e gjatë të veprimtarisë tuaj fetare e kombëtare, sidomos gjatë komunizmit, por edhe sot. Për këtë, kini falënderimet dhe mirënjohjen e të gjithëve.

Por me ndihmën e Zotit dhe me vullnetin e çelikt tuajin, ju ia dolët. Veprimtaria juaj këto 150-vjetë së bashku, kremtimi 50-vjeçar i meshtarisë për secilin prej jush – nuk mund të kishte ardhur në një moment më të bukur dhe më të rendësishëm historik për Kishën Katolike shqiptare në Kosovë. Por edhe për të gjithë popullin e Republikës së Kosovës dhe për mbarë Kombin shqiptar, pa dallim feje a krahine – e që është lajmi i ditëve të fundit shqiptuar nga goja e vet Papa Françeskut në intervistën me një revistë spanjolle pas vizitës së tij në Portogali javën që kaloi, se me ndihmë të Zotit ai po përgatitet të bëjë një vizitë në Kosovë – një vizitë historike. Kurorzim më të madh e më të bukur të veprimtarisë tuaj — së bashku, prej 150-vjetësh meshtari — nuk do të kishte për ju në këtë 50-vjetor të Meshtarisë, për secilin prej jush që festoni sot më 12 Gusht, 2023 në Kishën e Shën Jozefit në Stubëll të Kosovës!

Falënderoj Zotin që u kam njohur gjatë viteve. Personalisht, u jam mirënjohës për miqësinë dhe për lutjet tuaja duke ju falënderuar edhe njiherë për ftesën për të festuar me ju këtë moment të rëndësishëm për të gjithë ju, pore dhe për besimtarët katolikë dhe mbarë Kosovën.

Njëkohësisht, duke ju paraqitur edhe njëherë urimet e mia më të përzemërta — ashtuqë veprimtaria juaj e shenjtë të vazhdojë — me jetë e shnet — duke frymëzuar si gjithmonë grigjen tuaj në traditën shekullore më të mirë të klerikëve katolikë shqiptarë me binomim: Fe, Atdhe e Përparim!

Bekimet e Zotit dhe lutjet e Shën Nënë Terezës për të gjithë ju dhe për mbarë Kombin shqiptar në trojet e veta shekullore dhe të përhapur anë e mbanë botës! Ad multos Annos!

Përzemërsisht,

Frank Shkreli, Nju Jork