• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for October 2023

Remarks by Ambassador Ferit Hoxha at the Security Council meeting on UNMIK – Kosova

October 24, 2023 by s p

23 October 2023/

I welcome the President of the Republic of Kosova, Vjosa Osmani, and the Prime Minister of the Republic of Serbia, Ana Brnabic, to this meeting.

I thank SRSG Ziadeh for her detailed briefing.

Mr. President,

Let me start with some good news, despite a somewhat blurred horizon during these last months.

In January of next year, the people of Kosova will, like every other nation in the continent, enjoy the freedom of movement in the Schengen area, a process long overdue.

Visa liberalization and increased human mobility have proven to have a huge transformative power everywhere. This is part of the rapprochement with the EU’s freedoms and its core values, which Kosova, a functioning and ever-strengthening democracy, has fully embraced.

Mr. President,

When we speak about the still unresolved relations between Kosova and Serbia, and after the divergent views expressed here, it is always important to put things in their right context.

In a not too distant past, Kosovo and Serbia have been part of an ensemble that no longer exists.

The dissolution of former Yugoslavia was cruel and brutal. The Kosova chapter, in 1999, had nothing in common with a difficult divorce.

The separation of Kosova and Serbia went through the worst, with war crimes and crimes against humanity; the death of countless civilians that mass graves continue to reveal to this day; through mass torture and widespread rape that can never be forgotten. It required an international intervention, to stop atrocities and open a new page for the entire region.

Needless to say, it has left behind bitter memories that are hard to erase, wounds not easy to heal, and scars that are still visible, including as many as 1,600 persons still unaccounted for.

It is undeniable, in the course of the last two decades, the region has gone a long way to overcome the demons of the past. It has largely succeeded, but there is still work to do.

I was surprised, to say the least, listening to the Prime Minister about her analysis of the situation in Kosova. I checked the title of the meeting to make sure that we were not by any twist of chance in a meeting about Syria.

None of those three key elements she mentioned is reflected in the report of Secretary General; none in the report of the OSCE or in the Eulex report.

There may be problems and issues like everywhere, including for lack of wearing the seatbelt or turning right on the signal, but no one can, in full honesty, deny that there are laws, modern laws; there are institutions, democratic institutions and there is due process, equally for anyone in Kosovo.

Colleagues

No matter how hard we may try, we cannot undo the past and its miseries.

But, despite everything, we must move on and be forward-looking, as President Osmani said, turning pain to strength.

This has been and continues to be Albania’s investment.

It is a fact that a quarter of a century later, the Western Balkans are no longer the Balkans; and balkanization has been replaced with Europeanisation. Because the region has reconnected with its core identity, Europe.

It is upon this conviction that I profoundly believe that despite the bitter past, the region has reached that transformative point when, in our part of Europe like elsewhere in the continent, there is only talk of progress, cooperation, compromise, free movement and open spaces, connectivity with little or no borders; talk of a common destiny with far more positive prospects than worrying aspects.

For the first time in our long and troubled history, there is a clear pathway to a common future, individually and collectively, which was once again confirmed in a very convincing and committing way last week in Tirana, during the 10th EU-Western Balkans Summit in the framework of the Berlin Process, the first ever organized outside the EU.

We need to hold firm to it, not let it slip, not waste it.

Precisely because if we don’t, the demons of the past or any incomprehensible of the present, may be tempted to jeopardize it.

Let me briefly share my worry.

It was mentioned, on 24 September, Kosova experienced what was thought inconceivable.

The SRSG called it a security incident. The European parliament qualified it a terrorist act.

A military commando carefully prepared and trained in Serbia, ready to fan the flames of the worst in the history of the Balkan, attacked Kosovo and its institutions, killing a police officer in the line of duty.

Thanks to the prompt and professional intervention by the Kosovo police, the damage was contained and the terrorist mob was quickly pushed back.

The more we learn about it, the more difficult it becomes not to see a pattern between these events and the déjà vu elsewhere, remember the story of heavily armed men in help of a fabricated narrative of a discriminated minority.

The enterprise failed miserably – and that is the positive side – but its intentions remain frightening nonetheless – and that is the deeply worrying side.

There were no fighting sides as we heard here. There was a terrorist mob on one hand, and the police of an independent country preserving law and order.

Critical questions regarding their plans, preparations, training, support, and financing need to be answered. Quickly and convincingly.

Because explanations provided so far, including today, fall short of credibility, even more so when criminals who should have been immediately condemned, were rushily honored.

Glorification of criminals, genocide denials, and efforts to revisit history are wrong and unacceptable. They undermine the principles of justice, ethics, and morality and have detrimental effects on the society of the countries concerned as they run against reconciliation efforts.

Therefore, a full and thorough investigation is needed, as called for by many, including a recent resolution of the European parliament, so that truth and responsibility are properly and clearly established, perpetrators held to account, and make sure that no one thinks again to go down that slippery and dangerous slope.

Mr. President,

This is the last meeting on this issue during our term in the Council.

Next year will mark a quarter of a century since Kosova and Serbia parted their ways and for good.

They will never be under the same roof again, but they will always be neighbors, and we hope, good neighbors.

Reconciliation is always an arduous and complex process. It must rely on good will and vision, but also on accountability and justice. It may be fragile, especially knowing that extremists, surfing on populist narratives, may try to derail it.

In February of this year, Kosova and Serbia agreed to normalize relations with a binding agreement brokered by the EU, concluded in Ohrid and Brussels.

While implementation has been slow, we welcome the establishment of a Joint Monitoring Committee. It should be fully functioning. We also welcome the Declaration on Missing Persons, a crucial process to bring closure to the pain of those concerned.

The agreement must be implemented, quickly and fully.

Those who stand in the way of the process of the dialogue of normalization between Kosovo and Serbia must be resisted.

Those who think that they can solve issues with manipulations, threats and war games must be sanctioned.

Those who want to gamble and hijack the future of Serbia and Kosova as neighbors leaving in peace and cooperation, which impacts the entire region, must be held to account.

It is imperative to look forward, project forward, and move forward.

Let me end by quoting John Fitzgerald Kennedy who has said that “Change is the law of life. And those who look only to the past are certain to miss the future”.

Too much time has been already lost; too much precious time has been wasted.

Failure to move on has a price, a price tag that will be billed to the next generation.

The EU mediated dialogue is therefore a priceless opportunity that is to the detriment of no one, but to the benefit of all:

Kosova, Serbia and the entire region.

Thank you.

Filed Under: Analiza

“LEGATUM HABEMUS…” – MË NË FUND SHQIPËRIA ME AMBASADOR FUQIPLOTË NË VATIKAN

October 23, 2023 by s p

Nga Frak Shkreli/

A person standing at a podium with a flag behind him

Description automatically generated with medium confidence

Më në fund një lajm i mirë: Aleluja! Sot me 21 tetor, 2023, nga oxhaku i Vatikanit doli tymi i bardhë, duke njoftuar se,

“Sot, datë 21 tetor 2023, Ambasadorja Majlinda Frangaj prezantoi Letrat Kredencaile Atit të Shenjtë Papa Françeskut. Ishte një takim i ngrohtë e miqësor, ku Ati i Shenjtë u interesua për Shqiperinë në shumë aspekte. Pas Takimit me Atin e Shenjtë, edhe takimi me Sekretarin e Shtetit të Vatikanit (=Kryeminister) Hiresinë e Tij Kardinalin Pieter Parolin”, thuhet në njoftimin e Ambasadës së Shqipërisë pranë Vatikanit.Ambasada e Shqipërisë në Vatikan/Ambasciata di Albania presso la Santa Sede, 3h  

Ka disa vite që e kam ndjekur sagën e marrëdhënieve midis Shqipërisë dhe Vatikanit – e sidomos mos-emrimin e një Ambasadori Fuqiplotë nga Tirana zyrytare në Vatikan për më shumë se 10-vjetë tani.  Frank Shkreli: Në 30-vjetorin e mardhënieve Shqipëri-Vatikan, karrigia e ambasadorit fuqiplot të Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë është ende bosh, që prej 8 vitesh | Gazeta Telegraf

Në të vërtetë, gjatë gjithë kësaj periudhe të mungesës së një ambasadori Fuqiplotë  të Shqipërisë në Vatikan, autoritetet shqiptare nuk kanë dhënë asnjëhër ndonjë shpjegim se pse ky boshllëk në marrëdhëniet e Shqipërisë me Vatikanin, megjithë marrëdhëniet e mira që pretendohej se ekzistonin midis tyre.

Madje, me sa dijë unë, as Kisha Katolike Shqiptare nuk ëshë prononcuar zyrtarisht në lidhje me këtë mungesë në marrëdhëniet dypalëshme Shqipëri-Vatikan, me përjashtim të Imzot Gjergj Meta i cili ka komentuar, me rastin e 30-vjetorit të marrëdhënieve midis Tiranës dhe Vatikanit, mungesën e një ambasadori të Shqipërisë në Vatikan, qysh prej vitit 2013, “…si diçka që nuk na bën fort nder ne si shtet, duke qenë se Vatikani, vazhdimisht, ka sjellë ambasadorë në Shqipëri dhe ne pra, prej disa vitesh nuk kemi ambassador në Vatikan”, është shprehur Imzot Gjergj Meta, Ipeshkëv i Rrëshenit.

Është gjithashtu interesant fakti se, të pakën deri tani, në këtë kohë që po shkruja akëta rreshta, nuk shoh asnjë njoftim për këtë emrim nga Ministria për Evropën dhe Punët e Jashtme e Shqipërisë dhe as ndonjë burim tjetër nga Shqipëria. Unë nuk e di se ku qendron arsyeja dhe pse kjo heshtje, jo vetëm tani, por për një dekadë tani në lidhje me emrimin e ambasadorir Fuqiplotë të Shqipërisë në Vatikan. Njoftimin për emrimin e Ambasadores së re të Shqipërisë pranë Vatikanit, Majlinda Frangaj e lexova tek portali Ambasadës së Shqipërisë pranë Vatikanit dhe në faqen e lajmeve të Radio Vatikanit, sipas të cilës, “Papa Françesku priti në audiencë, sot paradite, në Pallatin Apostolik, në Vatikan, Zonjën Majlinda Frangaj, Ambasadore e Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë, me rastin e dorëzimit të Letrave Kredenciale.”

Me këtë rast, Ambasadorja e re e Republikës së Sipërisë pranë Vatikanit u shpreh për programin shqip të radio Vatikanit duke thenë se: “Jam shumë e nderuar që jam emruar ambasadorja e re e Republikës së Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë. Për mua, kjo detyrë nuk është vetëm fillimi, pore dhe vazhdimësi e një angazhimi që kam përsipër si e ngarkuar me punë e Republikës së Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë. Gjataë mandatit si e ngarkuar me punë, jam angazhuar nepërmjet konferencave të bëjë të njohur vendin tim, historinë, kulturën, vlerat edhe ao të lashta, si dhe vëllazërinë fetare që është baza e bashkjetesës vëllazërore në Shqipëri. Në këtë angazhim kam gjetur bashkpunimin maksimal nga autoritetet më të larta të Selisë së Shenjtë dhe gjithashtu edhe nga ambasadorët e vendeve të tjera të akredituar në Vatikan. Në këtë rol, kam orgnaizuar vizita të shumta të personaliteteve të vendit tim në prani të Shënjtërisë së Tij Papa Prançeskut dhe kam pasur privilegjin që të sjellë në praninë e Papës, përfaqësues të popullit tim dhe besimeve të ndryshme fetare të Shqipërisë. Detyra e re që pata nderin të merrja nga qeveria shqiptare, përfaqëson për mua një angazhim të ripërtërir ndaj vendit tim dhe të Selisë së Shënjtë, duke u përpjekur për të zhvilluar marrëdhënie gjithnjë e më frytëdhënse në nivelin kulturor, social dhe fetar. Për mua është një rast emocioni i madh pasi kjo detyrë u njoh nga vet Papa Françesku, i cili ka treguar agjithmonë simpati dhe  dashuri të madhe ndaj vendit tim, por gjithashtu edhe ndaj meje si person. Gjithashtu jam mirënjohëse qeverisë shqiptare që konfirmoi besimin që ndërkohë më kishte dhenë si e ngarkuar me punë”, është shprehur Ambasadorja e re e Shqipërisë pranë Vatikanit, Majlinda Frangaj, e cila sot ditën e shtunë, me 21 tetor i dorëzoi letrat kredenciale Papa Françeskut në Vatikan.

Kush është Ambasadorja e re e Shqipërisë në Vatikan: Majlinda Frangaj është e diplomuar në Shkenca Politike, me specializim në Marrëdhënie Ndërkombëtare (Università degli Studi di Perugia). Më vonë mori një diplomë Master në Mbrojtjen Ndërkombëtare të të Drejtave të Njeriut (Università La Sapienza, në Romë) dhe një diplomë Master në Çështjet e Komunitare dhe Politikat e Inovacionit, me specializim në Bashkëpunim Ndërkombëtar (Istituto Europeo per la Formazione e l’Orientamento, Romë).  Eksperte në të drejtën krahasuese të feve si dhe në të drejtën islame dhe afrikane, në Universitetin e Perugias, Fakulteti i Shkencave Politike, deri tani ka kryer detyra të ndryshme: gazetare dhe producente në departamentin e programacionit; Sekretare e Parë dhe Konsulle (2010 – 2012), Ministre Këshilltare dhe Konsulle (2012 – 2014), Ministre Fuqiplotë dhe e Ngarkuar me Punë ad interim (2014 – 2015), Ministre Fuqiplotë (2015 – 2017) Ministre Fuqiplotë dhe e Ngarkuar me Punë ad interim (2017 – 2023) në Ambasadën e Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë. (Sipas Radio Vatikanit në gjuhën shqipe)

Kujtojmë se vendosja e marrëdhënieve diplomatike ndërmjet Selisë së Shenjtë dhe Republikës së Shqipërisë, në rang Nunciature apostolike për Vatikanin dhe Ambasade për Shqipërinë, daton më 7 shtator 1991.  Nunci i parë Apostolik (Ambasador) i Selisë së Shenjtë në Shqipëri u emërua më 22 tetor të vitit 1991: ishte prelati indian, imzot Ivan Dias, i cili më 18 dhjetor 1991 i paraqiti Letrat Kredenciale Presidentit të Republikës së Shqipërisë në Tiranë. Ndërsa Ambasadori i parë i Shqipërisë pranë Selisë së Shenjtë, i emëruar më 1993, ishte prof. Willy Kamsi, që i paraqiti Letrat Kredenciale Papës Gjon Pali II më 22 prill 1993, tri ditë para vizitës historike të Atit të Shenjtë Karol Wojtila në Shqipëri. Ambasadori i fundit i Republikës së Shqipërisë pranë Selisë së Shenjë ka qenë Sh. T. Rrok Logu, i cili shërbeu nga shtatori i vitit 2006, deri më 28 tetor 2013. (Burimi: Radio Vatikani shqip)

May be an image of 2 people and text

Ambasadorja e re e Republikës së Shqipërisë, Majlinda Frangaj duke paraqitur Letrat Kredenciale Atit të Shenjtë Papa Françeskut në Vatikan, 21 tetor, 2023

May be an image of 2 people

Me këtë rast, Ambasadorja e re e Shqipërisë në takim me Sekretarin e Shtetit të Vatikanit (=Kryeminister), Hirësinë e Tij Kardinalin Pieter Parolin.

Filed Under: Emigracion

KUR LINDI ATI…

October 23, 2023 by s p

AT’ GJERGJ FISHTA I LETRAVE SHQIPE

– në 152 vjetor, adhurim dhe antologji –

nga Visar Zhiti

Përpara emrit të poetit GJERGJ FISHTA gjithsesi vemë atë fjalëzën e shkurtër, por të madhe dhe parake, “Atë”, se vërtet At Gjergj Fishta ka diçka të përhershme prej ÁTI, që nuk i vjen vetëm prej hierarkisë kishtare si françeskan, ai është si atë në letrat shqipe dhe ende më thellë, në vetëdijën e shqiptarit.

Ai është mbartës dhe përcjellës i amaneteve, i kumteve që dalin nga goja e kombit, nga buzët e plagëve të shekujve, u bë vetë zë i madh, i ngritur në lartësitë e një eposi madhështor, me fuqinë e Mujsit dhe të Halyllit (kupto: Muji dhe Halili), legjendë moderne e shekullit XX, ndërkohë, me rrënjë shkëmbi, plot dije dhe urti, me dhëmbje dhe dufe, dhe befas si poet ai di të shndërrohet dhe në lirik, me një romantizëm po aq dhe europian, me një gjuhë të begatë dhe onomatopeike dimrash e lumenjsh. Por Átë Gjergji ka dhe zëmërim perëndish, që nga dashuria e kthen atë në satir(ik), ndoshta është satiristi më i mirë në Ballkan i kohës së tij. Po, po, At’ Gjergj Fishta ka kohën e tij, e krijoi vetë… Bëhet dhe i pakohë dhe po aq aktual, kur është qortues, duket sikur sapo e shkroi një satirë të tij dhe kjo e bën të ndjehet vazhdimisht mes njerëzve.

Átë Gjergj Fishta u shqua dhe si veprimtar, patriot i flaktë, edhe nën pushtuesin, aspak bashkëpunëtor me të në dëm të vendit të tij, politikan i atdheut, deputet në Tiranë, akademik në Romë, në kolonat e kulture europiane. Ai ka qenë i propozuar dhe për çmimin “Nobel”.

ÀT GJERGJ FISHTA është një fenomen Kombëtar, ai u bë shumë i njohur qysh në gjallje, madhor e deri dhe anekdodik. Kur dikush, p.sh, mes njerëzve niste të recitonte diçka prej tij, – e kujtonte albanalogu i shquar Robert Elsie, – menjëherë të tjerë e vazhdonin recitimin, dukej sikur krijohej aty për aty kori antik, ti thoshe një varg, tjetri vargun tjetër, kështu ka ndodhur me të, nëpër popull, në teatër, por dhe në autobuz, në pllaja, në kuvende burrash, por dhe në burg.

Heshtja e dhunshme që e mbuloi gjatë diktaturës, që kërkonte harrim, e shoqëruar me denigrime e fyrje si askujt, nuk e trandën monumentin e tij, ai, siç thoshin latinët, e sprovoi veten duke mposhtur jo dy vdekjet e tij, por më shumë se aq. Vepra e At‘ Gjergj Fishtës është vetëdijë dhe qendresë, kushtrim dhe dinjitet, eshte shkëmb metaforik. Peizazhi më i fuqishëm i mendësisë shqiptare. Së bashku me pararendësin e tij Naim Frashëri, që ai e adhuronte, të dy së bashku ata sikur bëjnë dy kokat e shqiponjës në Flamurin tonë.

* * *

Sot, më 23 Tetor, bëhen plot 152 vjet nga lindja e tij. Natyrisht populli dhe shteti ashtu si akademitë, Universitetit, kritika letrare, studiuesit, shkrimtarët, etj, e kanë thënë fjalën për At’ Gjergj Fishtën, gurra që nuk shterr… dhe duhet ta thonë në çdo përvjetor. Asnjë gazetë nuk e përkujtoi sot, më shkruan me dëshpërim njëri prej lexuesve të tij më pasionante, Zef Skanjeti, por për ta përkujtuar ne, kemi zgjedhur një veprim ndryshe, por risjell fjalët e mia të thëna shpesh për Fishtën dhe “antologjinë e vigël”, të përgatitur nga Zef Skanjeti, që vazhdimisht e hap Veprën e At Gjergj Fishtës, mrekullohet prej saj dhe dëshiron t’i japë lexuesit pjesë, që sipas tij, janë dhe aktuale, nga njëra anë për rëndësinë e kumtit e dritën udhërrëfyese dhe nga na tjetër si dukuri, pengesa, që duhen qëlluar me shigjetat e mprehta fishtiane.

Thjesht për të ndjerë se sa i madh është, pazgjidhshmëritsht me Shqipërinë dhe shqiptarët…

SHQYPNISË

(1909)

T’ falem, Shqypni, ti i shpirtit tem dishiri!

I lum njimend jam un n’gji tand tue rrnue,

Tue gzue t’pamt tand, tue t’hjekë atë ajr t’kullue

Si Leka i Madhi e Skanderbegu i biri

Kje Lumi vetë, qi mue m’dergoi ksi hiri

Për nën qiell tande t’kthielltë un me u perftue.

Malet e hjedhta e t’blerta me shikjue,

Ku Shqypnija e Burrit s’dron se i qaset niri.

Ktu trima lejn gjithmonë, pse ti je nana

E armvet n’za, qi shndrisin duert e t’lumit,

Kah des për ty i rrebtë e trim si zana:

Eden n’Balkan ti je; ti prej t’Amshuemit.

GJUHA SHQYPE

Porsi kanga e zogut t’verës,

qi vallzon n’blerim të prillit;

porsi i ambli fllad i erës,

qi lmon gjijt e drandofillit;

porsi vala e bregut t’detit,

porsi gjama e rrfés zhgjetare,

porsi ushtima e nji tërmetit,

ngjashtu a gjuha e jonë shqyptare.

Ah! po a e ambël fjala e saj,

porsi gjumi m’nji kërthi,

porsi drita plot uzdajë,

porsi gazi i pamashtri;

edhe ndihet tue kumbue;

porsi fleta e Kerubinit,

ka’i bien qiellvet tue flutrue

n’t’zjarrtat valle t’ameshimit.

……………………………………..

SHQIPNIA E LIRË

(1921)

Do t’valvitet m’Kaçanik

M’Kaçanik, po, do t’valvitet

Kuq e zi Flamuri i shqyptarvet,

Përse toka shqyp ku flitet,

Ajo vetë asht, q’i prej t’parvet

Trashigim na e kemi pasë:

Mbrendë i huej, jo ma s’do t’shklasë,

Posë atëherë kur vjen për mik.

Jo, jo: sot na ktu sundojmë;

Ktu s’hecë fjala e tjetër kuej;

Gjall Lirin’ na nuk e lshojmë

S’njohim mbret as krajl të huej.

Zoti n’qiell e na mbi tokë:

Me gjithkënd vllazen e shokë,

Por se i cili m’cak të vet.

DREDHA E DJALLIT

Tek satirat në “Anzat e Parnasit”, përveç tjerave nënvizojmë fuqinë profetike të mirfilltë si “Dredha e Djallit”, ku paralajmeron ardhjen e dreqit të kuq (komunizmit) në Shqipëri qysh më 1908, pra 9 vjet përpara se ai të triumfonte në Rusi, më 1917 (Shën. nga Z. S.)

……………………………………

E shka t’lânë kta kater ujq,

Qi i kercnohen shoqi-shojt,

Thonë, do t’dalë nji dreq i kuq,

Qi pa dhimbë do t’i a njesë thojt.

Edhe m’duket se per né,

Mor’ Shqyptarë, ky djáll i zi

Sa mâ para ka me lé,

Pse na dreqnit kem’ kojshi…

Qe, pra, tash se per ç’arsye

Punë n’Shqypni s’jet pa u shperthye,

Due me thânë, pa u partallisun

Çdo pûnë mbarë qi t’jete nisun

E kjo nâmë, ase kjo rrfé,

Ka me ngjatun, thom, nder né

Dersá menden na t’a rrisim

E me dije mos t’a shndrisim;

Dredha e djallit, pse s’âsht tjeter

Si e kam kndue nder libra t’vjeter

Veç padija dhe krenija,

Qi shkojn njitë si trupi e hija.

MOMI

(1902 )

(MOMI – I biri i Nates e i Gjumit, vellai i marrisë, hy prozhmimesh)

…Kushdo fjalet nuk matë ku vrasin,

Ate e ndjeke perhere rreziku;

Pse shqyptaret nje fjale e flasin:

Ç’ ka t’ ban goja, s’ t’ ban anmiku…

…………………………………………….

M’ kambe kryekungujt prej si u vune,

Duel padija n’ krye te vendit;

Njerzt e kenun u poshtnuene,

Mbeten t’urtit jashte kuvendit.

Duel me faqe t’ bardhe tradhtari,

Shpirt e fis qe ka kuleten;

U ndeshkue pa dhimbe shqyptari,

Qi per fis jep gjane e jeten.

Shqypnise zani atehere i humbi,

T’ huejt mbi qafe i a vune thembren,

E e mbloj skami, terri e gjumi,

Djemte e vet ia lnuren zemren.

E shqyptaret, jo veç s’e nisen

Per keto pune perjashta Momin,

Por ma fort madje e konisen,

Msue gjithmone me nderue llomin…

KOHA E ARIT NE SHQYPNI

(1907)

…Sot ma shpejt nje thes me pleshta

Ti ban bashke se dy shqyptarë.

Sa jane fise permbi dhe

Me bashkim kta n’drite kane dale:

Ka çite dreqi pushke mbi ne

Mos me u ba dy vete m’nji fjale.

…Sepse ktu kujton seicili

Se ka mend edhe me shitun:

Thue se mendja e holle e kshilli

Vijne prej vedit n’krye t’u rritun.

JO, heu paça ! S’jane mendte fieri

Per me u rrite neper morriza:

S’a ba i dijshem kush pa hiri,

Ndeje peshtete e tu njehe miza…

NEN HAJAT TE PARRIZIT (1914)

(Duke u nisur veçanerisht nga kjo “bisede”, shënim Z.S.)

Skanderbegu : A thue ka gjase se Shqypnija ka me pase nje Mbret te vetin?

Djalli : Nji? Njiqind ti thuej! Ne Shqypni moj faqja e bardhe, hiqet zi me gjete se kush me ndigjue, ketu asht halli; pse per me urdhnue gjen sa te duesh; çdo çaush beledijet n’ Shqypni kishte me dashte me u ba Mbret, veç per mos me ndigjue…

Shen Pjetri : …Por per inat te djallit e te shqyptarve Zoti ka me e mbajte Shqypnine ne kambe me nder e me lumni…

…

Skanderbegu : Si jane pra shqyptaret e Shqypnija?

Djalli : Si jane?… Si i don anmiku…

PALOKE CUCA

(Poeme satirike, 1922)

Fragment

Ah, ju grekomanë – do stramastikë qelbsina,

Motit si sot, ju te pabesë gjithmonë,

Me bark n’ Tiranë e kryet kthellë te Athina,

Rrashten të fortë si rrumi nen kumbonë

Që, sikur orli lëshon permbi stervina,

U lshuet ju mbi financa t’Shtetit tonë

E llapazana t’sterholluem tuj kenë,

Krejt mendsh i muert muhamedanë e t’kshtenë*.

……

*- të katolikë

( SQARIM – me “grekomanë” nuk nënkuptohen ortodoksët.)

“KORRUPSIONI”

— nga “Gomari i Babatasit”

Kush zhelan-kush sallahan,

Po yrysh lshue t’gjith m’pilaf,

Ta kanë qitë, po, Shqipnin n’grusht,

E toçë brryl mastikë e n’musht,

T’kanë ba zyret monopol

Ç’prej Koplikut m’Konispol,

Franka ar tue grrye me spol,

Do ministra-e Kryeministra,

Tjert prefekta-e nënprefekta,

Kta n’Botore ata n’Foshnjore,

Disa antarë-disa gjygjtarë:

Kush me da tokën e Shqipnisë…

Ju rrugaça e sallahana,

Vagabonda, shakllabana,

Rriqna t’ndyet, mikrobë të kqi,

Qi të mjerës moj Shqypni

Kthellë hi i keni në mushkni,

Pa dhimbë gjakun tuj ia pi,

Po der kur, bre batakçi!

Bre coftina kalbë mbi dhe!

Der kur ju tu’ u tallë npër ne,

Do t’na qelbni fis e atdhe?…..

Për do “gazetarë”

…

Edhe kshtu po qep e shkep,

Me nji shqipe per gazep

E si t’ishin ne kllapi,

Pa kqyre cak, pa mbajte hulli,

Pa pase shkrimi as kambe as krye,

N’ mereqep kartat kane zhye,

E t’ kane pjelle-me nder me thane-

Njata artikuj qe ty dhane

S’ t asht der sot me u vu me i kndue.

Se ata, besa – m’ndigjo mue-

Nuk i kane shkrimet zanat:

S’ jane per pendë, por jane per shat.

Jo, po, kshtu asht mor t’u ngjate jeta!

Per me shkrue zotni n’gazeta

Duhet shkruesi t’ jete ma parë

Njeri i ndershem e atdhetar,

T’ jete fisnik, zemer-bujar,

Jo intrigant e ngatrrestar

Edhe kenë mos t’ket hafije

Mandej duhet qe t’ kete dije-

Dije t’hàpt n’ekonomi,

N’histori e ne tregti,

N’politike e ne drejtsi;

Edhe t’dije shk’ asht shkolla e msimi

Shk’ asht lirija e qytetnimi,

T’ jete shqiptar ne shkrim e n’goje,

Fjala n’pende mos t’i ngurroje:

Mbare e mbare punte t’i kallzoje

Me t’ ngushtue me kndue perdhuni

Shka nder shtylla ai rresht vuni,

Tashti, pra nji sallahan,

Vagabond e shakllaban,

Njeri idiote e laraman,

Qe mendon se per taman

Te tane bote rri n’ “sahan”,

Çka mund t’ shkruej, po t’pyes une ty

Ky qi as byk nuk ka ne krye,

Jo ma tru?…

Lahuta e Malësisë

Fragmente

(Tek Epika shohim te skalitura si postulate pjese te historise se vertete te Shqiperise, te miqve e te armiqve te saj) Shënim i Z.S.)

Por kush tha Zot’ Harushes s’Verit *

N’dorë tande a mbarë Europa

Dert mos ki per t’drejta t’njerit

Si t’duesh ndaje copa-copa?

Cili zot tha shkjaut: Merr drapnin

korr ku s’mbolle, mbjell n’arë t’hueja

Der ku t’duesh ti mate hapin

Shqiptaria asht n’duer tueja?

……………………………………..

Bini Toskë ju n’pikë të vrapit

mos tu ndalin mal as zall

Naim Frashëri i ra Qitapit

Mos me e lshue Shqipninë për të gjallë

Ju prej Dibret, prej Bishkashit

Çohi djelm si shqipe t’lehta

Ka gjimon asht topi i Knjazit

Për Shipni t’mos u dhimet jeta.

Ma mirë dekë nën dhe me u kja

Se me marre gjallë mbi dhe

Për dhe t’vet kush dekë ka ra

Ai s’ka vdekun, por ka le.

*- Rusia

* * *

(Një ligjerim në gojën e Marash Ucit tek Lahuta… mund te cilesohet si amanet i Fishtes per brezat, nje “shkolle” e vertete edukimi, pse jo edhe per sot… Shënim i Z.S.)

Amanet un ‘jam t’u lanë,

Me ruejtë gjanë, me kqyrun sta’n,

Armet e mbushme mos me i dhanë,

Me shokë tuej kurr mos m’u xanë

Mos m’u xanë, as mos m’u nga

Pse n’ditë t’ngushtë këta u gjinden vlla

Si me pushkë ashtu me uha.

T’huejn me fjalë mos t’ a poshtnoni;

Bukën para, por t’ia shtroni

N’Shqiptari si a kenë zakoni

………………………………………

Edhe n’mend kinje nji fjalë:

Zemres s’frytë me i lanun dalë;

Fjalët për pajë kurr mos me i ndalë,

Ujit turbullt mos me i ra,

Mos me i dalun n’va t’pa va;

Me iu ruejtun shakës tërbueme,

Me iu ruejt , po, grues së lshueme;

Vendin tuej me dashtë përore,

Me ruejt besë, mos me çartë ndore.

* * *

Për deshmoret në Letersinë Shqipe zor se gjendet ndonjë poezi më e bukur e dinjitoze. Po tek Lahuta, tek Kanga Ndermjetesia, një perlë e veçante për armonie fetare të vertet në Shqiperi.

(Shën. i Z.S.)

…O ata t’lumtë qi dhanë jetën,

O ata t’lumtë, qi shkrinë vehten,

………………………………………..

derdhen gjakun tue luftue,

porsi t’Parët u pa’n punue!

Lehtë u kjoft mbi vorr ledina,

but u kjofshin moti e stina,

ak’lli, bora e serotina:

E der t’kndojnë në mal ndo i Zanë,

e der t’ketë n’det ujë e ranë,

der’ sa t’shndrisin diell e hanë,

ata kurr mos u harrojshin,

n’kangë e n’valle, por u kndojshin.

E njaj gjak qi kanë dikue,

ban, o Zot, qi t’jesë tue vlue

për m’ia nxe zemrën Shqiptarit,

për kah vendi e gjuha e t’Parit!

(I zgjodhi Zef Skanjeti)

Foto: “Adhurim brezash” – kompozim nga piktori Gjergj Kola

Filed Under: LETERSI

Miqësia

October 23, 2023 by s p

Astrit Lulushi/

C. S. Lewis fillimisht u takua me J.R.R. Tolkien (autor i Lord of the Rings) në vitin 1926 dhe që nga ajo kohë zhvilluan një miqësi të përjetshme. Lewis, i cili ishte bërë ateist, gjeti rrugën e kthimit në teizëm dhe krishterim nën drejtimin e Tolkien.

Clive Staples Lewis lindi në Belfast, Irlandë, në 1898 dhe u zhyt shpejt në letërsi: filloi të lexonte kur ishte 3-vjeç dhe në moshën 5-vjeçare kishte filluar të shkruante tregime duke u mbështetur në fantazinë e tij

Vite më vonë, 19-vjeçar, Lewis shërbeu në Luftën e parë. Ai përjetoi një luftë në llogore në vijën e frontit në Somme, tmerret e së cilës i mbajti me vete gjatë gjithë jetës.

C. S. Lewis vdiq më 22 nëntor 1963 , por kjo nuk tërhoqi vëmendje, sepse John F Kennedy u vra në të njëjtën ditë.

Një javë para se të vdiste, ai i tha vëllait të tij: “Warnie, kam bërë gjithçka që jam dërguar në botë për të bërë dhe jam gati të shkoj”.

Ndërkohë, Tolkien e vlerësoi hapur Lewis-in si një burim kryesor inkurajimi krijues –

“Deri tani jam ndjerë si një pemë e vjetër që po i humbet të gjitha gjethet një nga një: por vdekja e tij është si një goditje me sëpatë pranë rrënjëve”, tha Talken për humbjen C.S. Lewis.

Vetë Lewis ishte shkrimtar pjellor i trillimeve. Temat fetare janë gjithashtu shumë të përhapura në veprat e tij mjaft popullore, të cilat përfshijnë Space Trilogy dhe, më e famshmja, The Chronicle of Narnias.

Miqësia, thoshte Lewis, është më e mira e kësaj bote – sakrifikoni pothuajse gjithçka për të jetuar aty ku mund të jeni pranë miqve tuaj.

Arsyeja është organi natyror i së vërtetës; por imagjinata është organi i kuptimit. Imagjinata, duke prodhuar metafora të reja ose duke ringjallur të vjetrën, nuk është shkaku i së vërtetës, por gjendja e saj. Të gjithë mendojnë se falja është një ide e bukur, deri kur të kenë diçka për të falur. Librat apo muzika në të cilën mendonim se ndodhet e bukura do të na tradhtojnë, e bukura vjen vetëm nëpërmjet tyre… Sepse nuk janë vetë gjëja; por vetëm aroma e një luleje që nuk e kemi gjetur, jehona e një melodie që nuk e kemi dëgjuar, lajme nga një vend që nuk e kemi vizituar kurrë. Ne i kemi trajnuar njerëzit që të mendojnë për të Ardhmen si një tokë të premtuar ku fitojnë heronjtë e favorizuar – jo si diçka që secili duhet të përpiqet për çfarëdo që të bëjë, kushdo qoftë. Të gjithë duam përparim. Por nëse jeni në rrugën e gabuar, përparim do të thotë të bëni një kthesë dhe të ecni përsëri në rrugën e duhur; dhe në atë rast, njeriu që kthehet më shpejt është njeriu më i përparuar. Ashtu si qielli i natës në poezinë greke, unë shoh me një mori sysh, por gjithsesi jam unë që shoh, jo dikush tjetër. Kur isha dhjetë vjeç, lexoja përralla në fshehtësi dhe do të kisha turp nëse do të më gjenin duke bërë një gjë të tillë. Tani që jam i moshuar i lexoj hapur. Kur u bëra burrë, i lashë gjërat fëminore, duke përfshirë frikën nga fëmijëria dhe dëshirën për të qenë shumë i rritur. Ju kurrë nuk e dini se sa shumë besoni me të vërtetë diçka derisa e vërteta ose e pavërteta e saj të bëhet një çështje jete a vdekjeje për ju. Vlera e mitit është se ai merr të gjitha gjërat që ne dimë dhe u rikthen atyre rëndësinë e pasur që është fshehur nga “veli i familjaritetit”. Një histori për fëmijë që kënaq vetëm fëmijët është një histori e keqe për fëmijë. Të mirat zgjasin. Një vals që mund të pëlqeni vetëm kur jeni duke vallzuar është një vals i keq. Shprehja tipike e fillimit të Miqësisë do të ishte diçka si, “Çfarë? Edhe ti? Mendova se isha i vetmi”. Shkrova librat që do të më pëlqente t’i lexoja. Kjo ka qenë gjithmonë arsyeja për të shkruar. Njerëzit nuk do të shkruajnë librat që unë dua, kështu që unë duhet ta bëj për veten time.

Një ditë do të jeni mjaftueshëm në moshë për të filluar të lexoni përsëri përralla.

Filed Under: ESSE

THE CHICAGO TRIBUNE (1919) / INTERVISTA ME REXHEP BEJ JELLËN NË ROMË : “TAKIMI ME PAPËN, PAMUNDËSIA PËR TË SHKUAR NË KONFERENCËN E PAQES NË PARIS PËR SHKAK TË ITALIANËVE, SHPRESAT TEK PRESIDENTI WILSON…”

October 23, 2023 by s p


Alice Rohe (1876 – 1957) — Rexhep Jella (1895 – 1974)
Alice Rohe (1876 – 1957) — Rexhep Jella (1895 – 1974)

“The Chicago Tribune” ka botuar, të enjten e 10 prillit 1919, në faqen n°3, intervistën ekskluzive të gazetares amerikane Alice Rohe me Rexhep Bej Jellën zhvilluar asokohe në Romë, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :

Princit iu ofrua titulli i Dukës për ta kthyer kombin prapa (në fe)

E mbajnë në Romë

Deklaron se kombi i tij nuk është ende gati të bëhet republikë

Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3
Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3

Nga Alice Rohe

(Shërbimi i Lajmeve të Jashtme të Chicago Tribune.)

Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3
Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3

Romë, 8 Prill. — Roma ka si mysafir brenda mureve të saj historike, Rexhep Bej Jellën. Në të vërtetë princi shqiptar thotë se mikpritja në Qytetin e Përjetshëm është shumë urgjente.

Beu — në letrat e të cilit është skalitur (gdhendur) trashëgimtar i delegacionit shqiptar në Konferencën e Paqes — është shumë i etur për të shkuar në Paris.

“Italianët janë një popull kaq simpatik. Unë nuk mund ta kuptoj pse ata nuk e organizuan qëndrimin tim të zgjatur mes tyre pas kthimit tim nga Konferenca e Paqes dhe jo sot”, tha beu në mënyrë diplomatike. “Ata më thonë megjithatë se prania ime mund të jetë e sikletshme në Konferencën e Paqes.”

Flet shumë gjuhë.

Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3
Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3

Beu foli me një theks ultra-anglez, i cili ishte e vetmja gjë për të — duke përjashtuar nacionalizmin e tij shqiptar, i cili nuk mbante markën “Made-in-Vienna”. Sepse Beu sapo është liruar nga një rezidencë e detyrueshme trevjeçare në kryeqytetin austriak. Rrobat e tij edhe pse prej pëlhure angleze, ishin të prera vjeneze. Gjatë tre viteve të paraburgimit në Austri, ku ai ishte nën vëzhgim si simpatizant i Antantës, shpjegoi ai, ai fitoi një njohuri të përsosur të gjermanishtes. Kjo i shtoi gjuhën e nëntë listës së gjatë të arritjeve të tij gjuhësore, e cila përfshin anglishten, frëngjishten, italishten, arabishten, turqishten, persishten, greqishten dhe shqipen.

Histori fantastike dhe thashetheme romantike qarkullojnë në qarqet e kufizuara të Romës ku dihet prezenca e aristokratit shqiptar. Ishte një ditë pas audiencës së tij me Papën që unë kërkova të pyesja për një intervistë këtë shef të fisit të egër malësor. Sapo mbarova së lexuari disa artikuj udhëtimi që i përshkruanin shqiptarët si shqiponja malësore të egra, të trazuar dhe të paarsimuar, duke i ndalur luftërat e tyre aq sa për të ndryshuar kostumet e operës apo pantallonat dhe bluzat e gërshetuara të bardha, herë pas here të zbukuruara me një fustanellë, unë isha krejtësisht e papërgatitur për t’u përballur me rininë ultra-anglishtfolëse të Oksfordit, të veshur me “modën” më të fundit të dyqaneve vieneze, e cila në mënyrë delikate dhe diplomatike u përpoq të mos u përgjigjej disa pyetjeve kryesore, të cilave unë dëshiroja t’u përgjigjegj veçanërisht.

Nuk mund ta kuptoj këtë histori.

Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3
Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3

Beu, pavarësisht nga njohja e tij me amerikanët dhe anglezët, nuk mundi të kuptonte pse qenia e tij për të parë Papën dhe për të pasur një audiencë për një orë ishte “një histori”. I një familjeje myslimane — një nga më të lartat, më të fuqishmet dhe aristokratet në Shqipëri — pritja e tij nga Papa ishte, siç i shpjegova, disi interesante.

Thashethemet kishin dhënë tashmë lajmin se Papa i kishte ofruar një titull dukal beut nëse ai do t’i kthente ndjekësit e tij në fenë e paraardhësve të tij të largët. Sepse para pushtimit turk në shekujt XV dhe XVI Shqipëria ishte e krishterë. Ekziston ende një element i fortë i krishterë katolik romak dhe grek ortodoks midis klaneve (fiseve) të ndryshme.

Rexhep Bej Jella — nga familja e rëndësishme dhe e lartë — që kishte titullin ekuivalent të Princit, refuzoi të pranonte se një titull dukal papal do ta joshte.

“Kam kaluar një orë të këndshme me Papën — një burrë i kulturuar, i zgjuar dhe simpatik — kemi diskutuar shumë gjëra — ai ishte i këndshëm për mua — më pëlqeu shumë takimi me të”.

Shpresat tek Presidenti Wilson.

Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3
Burimi : The Chicago Tribune, e enjte, 10 prill 1919, faqe n°3

Vizita e shqiptarit Jella Beu në Vatikan nuk u njoftua në njoftimet zyrtare, siç është zakon kur personalitete të larta vizitojnë Papën.

“Natyrisht që dua të shkoj në Paris”, tha atasheu shqiptar, “nuk mund ta kuptoj pse miqtë e mi të sjellshëm italianë duhet të mendojnë se prania ime mund të jetë e sikletshme në Konferencën e Paqes. Të gjithë shqiptarët qëndrojnë së bashku në një qëllim të bashkuar për vendin tonë të vogël. Para së gjithash jam nacionalist. Familja ime, që rrjedh në kohë edhe më të vjetra se ato të regjistruara, është e gjurmueshme pesëqind vjet më parë. Sot ne shqiptarët jemi të gjithë aq krenarë për gjakun tonë sa duam ta shohim Shqipërinë të denjë për veten dhe të mirë në rrjedhën e përparimit. Shpresa jonë e madhe qëndron te Presidenti Wilson.

Unë jam një admirues i madh i amerikanëve dhe i anglezëve. I shkolluar në shkollën amerikane në Konstandinopojë dhe më pas në Oksford është e natyrshme, dua të shoh çdo fëmijë në Shqipëri t’i jepet një shans arsimimi. Në vendin tim me malësorët e tij të shumtë të izoluar, duhet të kuptoni se të gjithë i njohin dhe i duan amerikanët. Ata i duan sepse tashmë Kryqi i Kuq Amerikan ka ardhur në mesin e të varfërve dhe nevojtarëve tanë duke u sjellë atyre veshjet, ushqimet dhe ilaçet aq të dëshiruara. Unë vetë kam qenë shumë i lumtur që kam shërbyer sadopak në ndihmën e Komisionit Ballkanik të Kryqit të Kuq Amerikan me disa nga hartat e tij për shpërndarjen e furnizimeve në rajonet malore. Ne të gjithë, të pasur dhe të varfër, sot e shikojmë Amerikën me shpresë”.

“Dëshiroj ta shoh vendin tonë patjetër të kufizuar sipas gjakut dhe gjuhës. Në të gjithë botën, nuk ka detyrë më të lehtë sesa të mbështetemi në gjuhën për të përcaktuar kufijtë tanë.

“Shqipëria nuk është ende gati për një republikë. Shqipëria e re, kur të realizohen reformat që ne nacionalistët dëshirojmë, do t’i hapë rrugën republikës.”

Filed Under: Histori Tagged With: Aurenc Bebja

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • …
  • 63
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT