dgreca – Page 1224 – Dielli

MEMORANDUM

October 22, 2018 by dgreca

1 Instituti Enver.JPG

Directed to:/

The President of the United States of America, Mr. Donald Trump/

The German Chancellor of Germany, Ms. Angela Merkel/

The Prime Minister of Great Britain, Ms. Teresa May/

The President of the Republic of France, Mr. Emmanuel Macron/

The President of the Republic of Albania, Mr. Ilir Meta/

The President of the Republic of Kosovo, Mr. Hashim Thaçi/

The Prime Minister of the Republic of Albania, Mr. Edi Rama,/

The Prime Minister of the Republic of Kosovo, Mr. Ramush Haradinaj/

Albania’s parliamentary political parties in Albania, Kosovo, Macedonia, Montenegro and the valley of Presevo./

Memorandum

It is time to protect Kosovo from the separation, disintegration and dissolution of its statehood!

Honored Excellencies,

The South East European studies with its center in Tirana and Pristina addresses through this memorandum a major and vital issue, maintaining sovereignty and territorial integrity of Kosovo, and increasing efforts to make it as a member of United Nations and international organizations!

Concerned about today’s discussions regarding of the conclusion of Pristina’s dialogue with Belgrade about the separation of Kosovo,

stunned by the statements and ongoing efforts of state and political representatives in Belgrade to impose territorial benefits in Kosovo on behalf of resolving the Albanian-Serbian conflict,

disappointed by the position of the President of the country, Hashim Thaci and the Albanian Prime Minister, Edi Rama for compromising with Serbia by giving her a part of the of the country territory;

with regrets about the irresponsible statements according to some international authorities to which Pristina-Belgrade dialogue “may end with the changing of the borders if the parties agree”

and after a depth study and our investigations on this case,

we are addressing you with the request, based on the international law and the sovereign right of the citizens of Kosovo, to end this discussion on the option to separate Kosovo and to not support these ideas for the following reasons:

1. Kosovo’s borders are defined in Yugoslavia’s period within the political and legal will of the three legislative chambers of that time, the Parliament of Yugoslavia, the Serbian Parliament and the Parliament of Kosovo. These borders were a constitutive element of the former Yugoslavian Federation same as the other former republics emerged from the dissolution of this federation. The 1992 Bandit International Commission, when it was the time of the creation of the new former Yugoslavian states, decided that these states should be recognized as their federal borders and demanded their unchanging during the process of independence. Kosovo is an independent state as a product of the violent disintegration of the former Yugoslavia.

Kosovo has been recognized by 114 countries, including the United States of America, 7 most industrialized countries and 23 countries who are member states of European Union and 24 countries, members of NATO in its actual borders. Every change on these boundaries means a violation of the political will of the recognition of these countries. United States of America, Great Britain and other members of European Union and NATO, it is the main principal actor of Kosovo’s liberation from Serbia’s cruel rule and the main support of its state. Every deviation of these boundaries affects at the same time the protection of the American-European and NATO’s investment on this place.
The separation option of Kosovo has been rejected in Marti Ahtissari’s document, based on that the other most powerful countries have sponsored its creation and state building. Kosovo’s constitution forbids changes in Ahtissari’s paper. Based on Ahtissari’s plan, the Constitution of the Republic of Kosovo in Article 2, item 2 defines that “The borders of Kosovo are unsustainable “! Consequently most of the politicians and citizens of the country do not accept the constitution changes which also change the map of Kosovo. This means war incentive and conflicts in this country. Currently all the Albanian political forces in Kosovo, in Albania and beyond, have declared against the attempts of the three Vuciq-Thaci-Rama for the separation of Kosovo, including the Prime Minister and the President of Kosovo as well as the Albanian President.

4.The international Court of Justice in Hague within its decision of 22nd of July 2010, has confirmed that the independence and citizenship of Kosovo in its actual borders is based on the international law and in the requirements of the Security Council resolution 1224 of June 10th, 1999 . It means that the state of Kosovo is created in harmony with the international legal and political will. The preservation of the borders and its territory is an obligation not only of the constitutional institutions of Pristina but even an obligation of the international community, respectively Great Powers.

The change and the separation of the borders affects political, economic, strategic and vital interests. In the North of Kosovo, which Belgrade is seeking to annex through an agreement with Mr. Thaci, there are 90% of mineral resources, as well as water reserves which supply more than half of Kosovo including the capital of the country, Pristina. In the North of Kosovo is found the highest peak of Balkan, from where the entire peninsula up to the Black Sea, Bosphorus and even up to the Middle East can be controlled. In the North of Kosovo there is the largest part of a giant industrial zone, Trepca. All these assets up to 200-300 billion would go to Serbia. Citizens of Kosovo will not agree with this catastrophic loss. Instead of Serbia reimbursing the extraordinary damages that caused Kosovo in the recent war, Serbia wants to take from Kosovo all its largest assets of the country. For this reason, a truncated Kosovo in her borders will no longer exist as a state. This disintegration of the state of Kosovo will be the worst investment for stability and security in the region and beyond.
The subdivision of Kosovo was also an option of Milosevic. The USA and the other powerful EU countries at that time (before the 1999 war) were against this option, hence the bombing of Serbian’s military and police targets by NATO. If the separation would take place today , it would be a serious offense for the losses that happened during the war, respectively for 16 thousand victims of Milosevic Serbian violence, for 20 thousand women and girls raped by Serbian soldiers and police officers in Kosovo, for the colossal damages of static and mobile properties in Kosovo, which accounted 200 $ billion. It would as well undermine the authority and values of NATO’s and EU’s contribution. Every deviation from the policy of respecting the overall and territorial integrity of Kosovo is a heavy hit with irreparable consequences for its destiny.
The project of the alienation of Kosovo’s territory and its division is made in Belgrade and it is supported by Moscow. We consider that with this separation, Russia and Serbia will count on the disintegration of the state of Kosovo. That means to be one together with Albania. Kosovo’s union with Albania legitimizes Belgrade and Banjaluka’s demand for the establishment of the Serb-Bosnian federation. Consequently Russia will build anti-European military bases in the territory of Republica of Srpska. The United States of America and other countries of the European Union can’t allow Serbia and Russia to extend their political and economical influence in Serbia and in the Republic of Srpska, who possesses a narrow strip of the Adriatic coast. That would be a serious break of peace, security and stability in Balkan and Europe.
The effect of changing the borders of Kosovo will lie over Macedonia, Serbia, Montenegro, Bulgaria, Romania, Slovakia and Greece, countries that have conflicts and ethnic problems with their neighbors. Therefore all the countries in the region, including Greece and Bosnia Herzegovina which have not recognized Kosovo, have reacted against the option of changing the borders. The division of Kosovo will be used by Moscow as a formula for the division of Ukraine, Moldova, Lithuania, Latvia and will legitimize it’s annexation of Crimea. In the end it will be a chain of ethnic conflicts. According to this the division, Kosovo will become a precedent, while its independence was a logical dissolution of Yugoslavia and Serbia’s violence against the Albanians. Albanians do not wish to become part of these projects. They are positioned as credible undisputed allies of the United State of America, NATO and the European Union.

9.In Serbia, Albania and Kosovo the idea of separation is supported by corrupted oligarchs, represented respectively by Serbian President Alexander Vuciq, Prime Minister of Albania Edi Rama, and Kosovo’s President Hashim Thaci. The division of Kosovo is a political will of these three oligarchs, that for suspicious reasons cooperate with other oligarchs from the east. These three are closely related with the formers of Milosevic. This oligarch seems to be combined with other factors of international oligarchs. The fact that Alex Soros in the last three months has traveled to Belgrad-Pristina-Tirana triangle, has raised doubt that after this initiative, behind the respective partners, Alexander Vuciq, Hashim Thaci and Edi Rama, stands the international philanthropist, Georg Soros. Oligarchies always survive through conflict and instability. Similarly, the separation of Kosovo is in their interest.

The United State of America and the European Union should contribute on building a rule of law on these countries and other ones in the region. The views and ideas of the corrupted oligarchs of Serbia, Albania, Kosovo and beyond should not be taken into consideration, because they don’t give importance to the development of the peace, stability and security in the region. The change of the borders and the separation of Kosovo aims to extending the market of oligarchs and their power in Albania, Kosovo and Russia. This deal is of interests for reciprocal money laundry and re-investing dirty money in these countries. Belgrade has its own style of financial and material attraction to Albanian politicians and the others. The United States of America and the other countries especially Germany, Great Britain and Austria , as safe and permanent allies of Albanians, as contributors and sponsors of peace, democracy and law should stop this process.

It is true that Kosovo is not a member of NATO, but NATO is in Kosovo. Consequently Kosovo should be considered as a part of Atlantic and should be treated the same as other countries of this Alliance. Any attempt of changing the boundaries of the country will affect the image of NATO and European Union in front of the international opinion, as well as it will affect the confidence of its inhabitants that determine these powerful geopolitical factors and actors in the world. Any omission to change these boundaries or to violate Kosovo’s statehood through the Serbian state in its territory will be considered as a weakness of American and European politics and diplomacy and this will be used for the benefits of their opponent in a strategic view from the Illyrian power.
If Kosovo’s northern part partitions only due to 30 thousand Serbs as residents, then no one will have the right to stop Macedonia’s separation with 700 thousand Albanian residents. The division of Serbia with 60 thousand Albanians in the Presevo Valley can’t be stopped as well as other majority Albanian residents in Vojvodina and Sandzak, the division of Greece with hundreds Albanians living in Chameria, the division of Montenegro with almost 50 thousands Albanians as residents autochthonous in the continuity of the border with Albania. With Kosovo’s separation nothing will ever be the same for Albanians in Balkan. This means conflicts and war through the countries of Balkan.

The division of the northern of Kosovo would cause violence against Serbia in enclaves within the country, because Albanians would see them as a permanent danger to the country’s independence and sovereignty. The division of Kosovo will lead to the creation of ethnic states. This movement would created conflicts in Europe and in other continents. The USA and the EU together with NATO are powerful to prevent this thing to happened.

If the process of Kosovo’s separation begins, it’s parliament will not ratify such agreements. Therefore, a powerful civil anti-serbian movement would start in Kosovo demanding Serbia to indemnify Kosovo for crimes and damages of 20 years ago. Families with over 1600 missing members, who were taken alive and disposed to Serbia, taking their organs for medical transplants would break into a legitimate revolt in the defense of sovereignty of the state. This massive amount of people would be joined by all the citizens of Kosovo and the agreement will remain a relic of bad thoughts. Currently, all the political forces in Kosovo as well as the country’s Prime Minister and the major of the Parliament are against Mr. Vuciq’s, Mr. Rama’s and Mr. Thaci’s idea of the so called “border changes”!

Under these circumstances, we urge the United State of America, RF of Germany, the United Kingdom, Austria , to increase pressure on Belgrade accept Kosovo as an independent state and to apologize for the crimes that Serbia undertook against Albanians, without discussing about its territory. Meanwhile we also call for the political leadership in Kosovo to compact its actions and attitudes and to guarantee the international community to respect the freedom and rights of minorities, including Serbs in Kosovo. Albanian states and political authorities in Albania, Kosovo and in Balkan must distance and pressure the prevention of a new catastrophe in the Albanian and Balkan region. Albanians have and will benefit prosperity and develop the terms of peace, harmony with itself and its neighbors, as well as with the alliance of NATO, the European Union and the United State of America!

Institute of South East European Studies

Prof. Assoc. Dr. Enver Bytyçi – Excecutive Director

Tirana, Pristina, 20.10.2018

Analiza e një anomalie me cikle në shtetin e ri të Kosovës

October 22, 2018 by dgreca

Rreth librit “Kalvari diplomatik i shtetit të Kosovës” të autorit Shaban Murati/

Shaban Murati

Nga Aleksandër Çipa/

Analisti gjeodiplomatik, Ambasadori Shaban Murati, duke sjellë rishtazi librin e vet “Kalvari diplomatik i shtetit të Kosovës”, zgjon dhe orienton shpresën për syçeltësi kombëtare dhe institucionale në fushën e diplomacisë shqiptare në tërësi. Eshtë pikërisht momenti dhe gjendja aktuale ku, siç e thotë Herbert Spenser: ”Po përvetësojmë pesimizmin si bindje”.

Libri i ri dhe vecanërisht tetë paraardhës të qarkulluar prej së njëjtit autor në harkun kohor të 15 viteve të fundit, përbëjnë një literaturë të mjaftueshme, ekspertisht të strukturuar për të fituar njohjen dhe dijenitë e plota për procesin mëvetësues dhe shtetformues të Kosovës. “Kalvari diplomatik i shtetit të Kosovës”, është libri që në bibliografinë e diplomacisë shqiptare, në atë të publicistikës diplomatike dhe sidomos të analizës politike dhe diplomatike të zhvillimeve në hapësirën shqiptare dhe në relacionet ballkaniko-shqiptare, shton një provë atipike. Ky është një kontribut i autorit edhe në lëmin e gazetarisë së profilit dhe atë të analistit të profilizuar.

Ky libër është një mundësi qartësimi,(nëse bëhesh lexues i tij), për një histori të re shteti të ri, si Kosova. Eshtë kalvari real i shtetit të dytë të shqiptarëve. Këtë shtet që po ngrenë duke e pasur në shumë shpërngënj pengues si për arsye të ditura e të trashëguara, paradoksalisht edhe për shkaqe të njohura e që lidhen me vet’henë tonë shqiptare.

Zakonisht, pas një lufte çliruese ose pavarësimi, pretendohet të fitohet normaliteti, të nisë etapa e vështirë primare e shtetndërtimit, funksionalizimit dhe funksionimit institucional. Mirëpo, rasti i Kosovës mbetet fatkeqësisht, rast i një periudhe pa pasues e pa krahasime.

Herë, herë qasjet dhe fatkeqësisht edhe sjelljet politike dhe diplomatike të udhëheqësisë shqiptare në Kosovë, të lenë shijen e përfundimit të Kalevi Holstit në librin e tij referencial “Shteti, lufta dhe gjendja e luftës”, i cili kur flet për reagimet e ndërkombëtarëve ndaj shtetit të dobët, nënvizon: ” Shtetet e dobëta duhet të bëhen më të fortë dhe ata që janë në trajektoren e dështimit, duhet të kthehen prapa”. Nëse e pranojmë kritikën për dështimet tona, pra shqiptare në Kosovë, atëhere për ç’farë kthim prapa mund të flasim?! Të kthehemi ku?!?

Leximet e artikujve-kapituj-analitikë të librit të Ambasadorit Murati, të japin mundësinë të mos kesh dilemë. Autori sugjeron të kthehen prapa, pra vendimmarrësit dhe të mandatuarit si qeverisës në demokracinë foshnjore të Kosovës! Të rikthehen aty, ku qëllimi ishte i qartë dhe bindja e plotë, për një Kosovë të vetme në pavarësi. Të mbesin tek vizioni që shërbeu si themeli e historisë që shqiptarët kurorëzuan në vitin 1999. Natyrisht, aty ku ia dolëm falë mburojës fatmadhe të aleancës euroatlantike dhe sidomos asaj amerikane.(!)

Analizat e zotit Murati, për aspekte, sjellje,inefiçenca dhe diletantizma diplomatike shqiptare, janë në reminishencë fisnike me këshillimin e dikurshëm të ilirologut të famshëm arbëresh Stipçeviç, i cili vuante shpërfilljen vrastare shqiptare për njohjen e kohëve të tyre.:” Shekujt janë të shkurtër sa dita, po nuk i njohëm, e ditët të gjata sa amëshimi, kur mund t’i prekim dhe t’i shohim”.

Duke iu referuar ndërgjegjes dhe përgjegjësisë së munguar kombëtare në diplomacitë respektive të Shqipërisë dhe Kosovës, nga kuota dhe cilësia e një profesionisti sharmant, analisti Murati sfidon hapur dhe kurajshëm qëndrimet infantile, demaskon bisedime e qëndrime të dyshimta anti-interesit kombëtar, heshtje dhe inkorrektesa të kompromentuara shtetërore dhe diplomatike etj.. Sikundër, evidenton dhe denoncon me kritikë të plotë mungesa, inkopetenca dëmsjellëse antikombëtare. Analisti skanon dhe nxjerr në dijeni të publikut marrëveshje dhe kulisa që plagosin apo minojnë interesin shtetëror dhe kombëtar në administratat diplomatike të Kosovës së re si shtet dhe të Shqipërisë së vjetër si shpërdoruese dhe varfanjake.
Receta që lëshon në cilësi të ambasadorit me karrierë, të autorit me zë dhe aparat të plotë, të analistit kurajoz e në valencë të lakmueshme, është ajo që diagnostifikon dhe kuron: ”Diplomacia është distancë nga emocioni personal, partiak dhe mediatik. Emocioni i vetëm, që i lejohet diplomacisë, është emocioni i shtetit dhe i kombit”.

Në librin e vet Ambasadori Murati logjikshëm dhe këmbëngulshëm ngre çështje të paritetit diplomatik në sjelljen dhe kuadrin e përfaqësimit shqiptar, si nga Kosova edhe nga Shqipëria, në forumet dhe institucionet e së drejtës dhe pranë organizimave ndërkombëtare. Ashtu sikundërse konstaton me të drejtë analisti gjeopolitik dhe vëzhguesi përditësues Francis Fukuyama në librin “Ndërtimi i shtetit”: ”Qeverisja e dobët e kompromenton parimin e sovranitetit….E bën këtë sepse problemet që krijojnë shtetet e dobëta për veten e tyre dhe për të tjerët rrisin konsiderueshëm mundësinë që dikush tjetër në sistemin ndërkombëtar të ndërhyjë në çështjet e të brendshme, në kundërshtim me dëshirat e tyre…” Në të njëjtën rrjedhë logjike analisti Murati interpreton kazusin e veriut të Kosovës, apo të infiltrimit të diabolisë ruse në Mitrovicë, të cilin autori e përcakton si “gur gjeopolitik rus”.

Dhe sikundër Fukuyama konkludon se : “… arti i ndërtimit të shtetit do jetë një komponent kryesor i pushtetit kombëtar”, ambasadori Murati faktologjikisht i drejtohet administratës së shtetit të Kosovës me apelin kombëtarist: ”E dashur Prishtinë, harrimi i prioriteteve çon në humbje”.

Në librin e analistit Murati denoncohen me logjikë dhe kokëfortësi arsyetimi, mëkate antikombëtare, qëndrime dëmsjellëse, mungesa koordinimesh dhe paaftësi e sjellje të korruptuara diplomatike, institucionale dhe përfaqësimesh në rrjedhat e kohës së “kalvarit diplomatik të Kosovës”. Eshtë një qasje nga pozita e eskpertit të angazhuar mbi betimin vetanak të ndërgjegjes kombëtare, europianiste dhe sidomos mbi principin e pakushtëzuar të shtetdashjes si shqiptar, pamvarësisht se e ka emrin Kosovë, Preshevë, Shqipëri apo hise tjetër at-mëmë-dhe-sie.

Autori Shaban Murati monitoron dhe analizon në laboratorin e vet autorial dhe studimor, zhvillimet, konjukturat, sfidat dhe befasitë, lojërat dhe qëndrimet shqiptare dhe antishqiptare në diplomaci dhe gjeopolitikë, mbi devizën e panegociueshme të atdhedashurisë genetike dhe intelektuale. Në emër dhe respektim të kësaj devize, Shaban Murati nuk e bjer dhe as e cënon qoftë edhe një grimë, kalibrin e të cilësishmit dhe profesionistit të ftohtë. Dhe ia del në kohën, kur vlerat e kalibrit dhe të cilësishmërisë, janë të padukshme në gjendjen e sotme të kaosit dhe shpërfilljes kolektive dhe fatkeqësisht, edhe institucionale.(!)

RUGOVASIT E AMERIKËS FESTUAN 10 VJETORIN NË NJU JORK

October 21, 2018 by dgreca

Darkën e së Shtunës, 20 tetor 2018, në restaurantin “MASTRO’s në Bronx, Nju Jork, Shoqata Rugova festoi 10 vjetorin e themelimit. Rugovasit janë kompaktë dhe shumë të lidhur me njëri tjetrin edhe këtu në mërgim.

Në këtë festë ata kishin ardhur familjarisht ashtu sic shkojnë edhe në piknikët, dhe veprimtaritë e tjera; të gjitha moshat ishin aty, që nga më të moshuarit e deri tek fëmijët e vegjël. Kësisoj ata përcjellin ndër breza traditat, zakonet, kulturën, këngët, vallet, ruajnë gjuhëne bukur shqipe; gjithcka u lanë të parët ndër bjeshkët e Rugovës.

Hymnet Kombëtare të SHBA dhe të Shqipërisë, përbënë prologun e kësaj feste që vazhdoi përtej mesnatës.

Z. Mark Gjonaj, anëtari i këshillit të Bashkisë për Nju Jork-n, tek do t’i dorëzonte Proklamatën me rastin e 10 vjetorit të themelimit të shoqatës do t’i përgëzonte ata për mbarjtejn këtu në SHBA të kulturës,gjuhës shqipe, traditave dhe folkut aq të vecantë të Rugovës.Kryetari i Shoqatës Haki Nikci, tek do të përshëndeste mysafirët dhe të gjithë pjesmarërsit, do të bënte edhe bilancin e 10 viteve të egzistencës të Shoqatës Rugova në SHBA. Shoqata Rugova u thenmelua me 13 tetor 2008 në Nju Jork. Veprimtaritë e saj përfshijnë tre shtete: Nju Jork, Kënektikat dhe Nju Xhersi me synim për t’i shtrirë degët kudo ku ka rugovas. Pranë shoqatës fuksionon edhe Asambli”Rugova” me një repertor shumë të pasur, që përfshinë këngë e valle të Rugovës, pranë saj funksionon dhe grupi dramatik, si dhe ka për projekt të afërt krijimin e një forumi rinor si dhe të një klubi sporti.

Shoqata bashkëpunon me shoqatat e tjera të komunitetit, ku përfshihen: Federata Vatra, Rozafati, Shoqatat Kelemndi dhe Plavë e Guci, Ana e Malit, Kisha Katolike Shqiptare”Zoja e Shkodrës” etj…
Shoqata Rugova ka organizuar disa veprimtari ndihmëse, humanitare dhe historike për vendlindjen. Ndër veprimtaritë aktive të saj u përmendën: Ndihmoi në aksionin për ngritjen e përmendoreve dhe busteve në trojet Kombëtare(përmendet përmendorja e tribunit Zhuj Selmani); Ka lehëtsuar barrën e familjeve në përcjelljen e arkivoleve të atyre që kanë ndërruar jetë në SHBA dhe janë varrosë në vendlindje, ka ndihmuar në fushata humanitare sic ka qenë ajo e përmbytjeve në Shkodër; Organizoi dhe udhëhoqi aksionin për mbledhjen e fondeve për Memorialin e presidentit historik të Kosovës Dr. Ibrahim Rugova. Shoqata synon mbledhjen e fondeve për një Qendër Kulturore; si dhe blerjen e një parcele toke për varrezat e rugovasve në Nju Jork.
Festa e rugovasve pati si protagonistë artistët amatorë të asmablit, të cilët për më shumë se një orë shpalosën këngët dhe vallet karakteristike të Rugovës. Ndërsa u duartrokitën edhe artistët Ermal Fejzullahu, Armanda Arkaxhiu dhe Besim Muriqi.
Mbremja eshte moderuar nga Drenica Qelia.
Në festën e rugovasve morën pjesë edhe vatarnët e përfaqësuar nga zv. Kryetari Agim Rexhaj, arkëtari Marjan Cubi me zonjën Dila, Mhill Gjuraj me zonjën, ish zv.Kryetari Asllan Bushati, editori Diellit Dalip Greca etj…(Gazeta Dielli)

PËRKUJTOJMË AT PJETËR MËSHKALLEN

October 21, 2018 by dgreca

Pergatitë nga Fritz RADOVANI/

21 Tetor 1946Arrestohet në Tiranë At Pjeter MESHKALLA…/

U dënue dhe bani 15 vjet burg në Burrel dhe kampe shfarosje…

U arrestue prap me “Revolucionin Kultural”, me 29 Prill 1967 në Shkoder dhe, u dënue edhe 10 vjet të tjera…

Gjithsejt ka ba 25 vjetë burg.

Arrestimi i dytë u ba në mbledhjen e organizueme nga Fronti Demokratik i Lagjes, në Institutin Pedagogjik të Shkodres, me 29 Prill 1967, ku hymja ishte me ftesa…

Në fjalen e Tij në Institutin Pedagogjik para arrestimit At Meshkalla ka thanë:

“…Unë po ju them këtu se Populli nuk asht dakord me shka jeni tue ba ju, ai ka besue dhe do të vazhdojë me besue në Zotin edhe pa Kisha e Xhamija… Ky veprim që bani ju sot asht vetëm turp para Zotit e para Popullit, asht turpi juej para gjithë vendeve të Europës, mbasi kjo që bani ju sot këtu bahet në pragun e 500 vjetorit të vdekjës së Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastriotit – Skënderbeut, Mbrojtësit të Krishtënimit! Vetëm këte mendoni, shka ka me thanë Europa për ju! Ajo e njeh Popullin Shqiptar dhe e di se ka 2000 vjet që Populli ka ndjekë e do ta ruej në zemër Fenë e Krishtit!”

NGA AT PJETER MESHKALLA S.J.:

HIPOKRIZIA

Hipokriti kërkon të duket ndryshe nga ç’është. Shtihët si i mirë për të gënjyer të tjerët. (Fjalori) .

Mos iu afro Perendisë me zemër dy faqesh…

Mos ban hipokrizi para njerëzve! (Ecili. 1. 36-37).

E kundërta: I çiltër, flet e vepron pa u shtirë, është i

pastër nga zemra, i sinqertë. (nga Fjalori).

I. DEFINICIONE

Një maskë e zbukurueme

që hollë mbulon fytyrën e shemtueme.

Sa vojna lyrë-ngjyrë

që mëshefin rrudhat e një plakës mënxyrë.

Një pare kallpe e zbehtë

që në treg na del porsi flori i vërtetë.

Thesi që në grykë ka molla

e poshtë der’në fund, ka veç gjarpinjë e bolla.

Një monument mermeri

mbi kryma, mbi skeleta e kafka tméri,

por zemra ndinë si’ i akull në ty, që ngrinë,

por shpirti i drejtë… nuk di… nuk di, nuk di sesi…

por, ndinë….

se jé h i p o k r i z i !

KUADRA

Jé Judë, që fjalën ké si shpirt – njeri,

e për trathti ndaj Mësuesit psherëtitë,

në sa me një të puthun Mësuesin jé tue shitë,

hipokrizi

për treqind pare argjënd!

Joab jé, që pret në besë e vé pusi:

hasmin e falun përqafon miqësisht,

kur të msheftën thikë atij ia ngulë tinzisht

hipokrizi

fillë në zemër, si gand…!

Ti Sirenë magjepsore, shtrigë unjî:

tërhjek e detarët i thithë në pasqyrë të qétë

dhe, ia përplasë anijën té’ i shkamb nën détë

hipokrizi

me knaqun synin tand!

Të njoh mirë, hipokrizi…

ti jé trathti, lubi!

Gënjen synin pa sherri,

por, zemra ndinë një erë gjaku në ty, që ngrinë,

por, shpirti i drejtë nuk di… nuk di sesi,

por, ndinë….

se jé h i p o k r i z i !

III. TË KAM GJETË !

Të kam gjetë, hipokrizi, në çerdhët që ké:

Labirintët tueja janë pa krye,

por me çka pashë e ndjeva unë mbi këte dhé,

mjaft mësova e mjaft mu çilën këta dy sy.

Në shoqninë njerëzore isht’ kenë një gja për bé:

Sinqeriteti kapun në luftë me ty,

e ti, kolonë e pestë, me dinakri,

të sinqeritetit në kështjellin barkas shtri…

Të kam gjetë nën doreza të buta humanitare,

me çapojt e përgjakun të njaj skyftéri…

Në çajë të ngrohta të pashë “bamirëse-kërcimtare”,

me’i zemër si natë dimni kur frynë véri:

Mbi borë përjashta dridhet një lypcarë,

ndërsa…për té (!) gjithë natën krisë Valcëri!

P’aj, të kishte veç një kokë kjo botë e tanë,

për t’ia këputun ma shpejtë, mundim pa i dhanë!!

Nën maskë të kam gjetun Aristokracije,

me lule e lajle dhe “virtyte Oborri”…

Po, u zbè me’i herë çdo rreze qytetnije,

kur ia zbulova petët këtij laknori….

Të kam gjetë nën xhamadan burri Malsije,

( kujtim i largtë herojsh’ që koha i mori),

hèu, gardh Kanuni thyemun njëqind herë,

për me i lanë burrit shteg “me dalë me ndérë”…

Të kam gjetë nën frakun e njaj Liberali,

që të ngopë me “tolerancë” – “liri-mendimi”,

por, furinë fanatike s’di ta ndali,

kur gjenë përballë një idé të vendosun trimi.

Të kam gjetë mbas syzash të Markës “ideali”,

në dy gropa syshë të thella e të êrrta shqîmi

që botës, dritë s’i dhanë m’sa ‘i natë varri,

sido që të ndrisin syzat me rrathë ari.

Të kam gjetë në xhep të Nacionalistit vlershëm

me dhjetra flamuj tubë të shtrênjtë e të lirë,

mbishkrue me shirit etiketë “ i ndérshëm”,

p’r inat të atij që asht veç Shqiptar i mirë!

Në çantë të kam gjetun të Demagogut të tmérshëm

(anmik intrigash, qytetar i dëlirë).

Ndër disa fletë të mshefta, si po i thona:

“Ndani e përçani…me çdo kusht e jona!”.

Të kam gjetun nën petkun e Fétarit tonë,

brumë Farizeu, që pjesën rri tue luejtë:

Tartuf buzë-rrudhë e vetull-vrênjtë gjithmonë,

e mbas perdje asht laksist-gaudent i prunjtë.

Ai e di mirë se dy shelqinjë – si’i thone –

në një dorë, bèsa, me i mbajtë askush s’ka mujtë:

Detyra e shénjtë në “Sherbim të Perendisë”,

nuk i lè kohë të shikojë plagët e njerzisë…

Të kam gjetë ndër thonjtë e gishtave të Tregtarit,

sa me shkathtësi tespi e rruzare hjedhin,

si të ishin bash verdhukët e bukur t’arit,

që, pikë prej gjakut të fukarasë, i vjédhin…

S’do mend, nga fryti i shtrydhun n’djersë të mendqarit

barkthatë e lakuriq, do fije drédhin,

e ndezë ndo’j dritë në faltore, si “mëkatnorë”,

e, për “me shkelë” Zotin me’i bakshish nën dorë!!…

Të kam gjetë atje ku e ka selinë Drejtësia,

në lagênin e Pilatit, plot gjak të vjetër,

rrjedhun me baltë të Mamonës duerve të tija

dhe, gjak në duer të lame, gatshëm për gjak tjetër!

Të kam gjetun té kamxhiku Flakë e shkëndija,

të apostullit të kulluet të moralit… në letër,

që shkallët e poshtërsive hypë, me rrëzue

monstrat prej froni dhe, …aty vétë me u shtrue!

Ku nuk të kam gjetë hipokrizi, të dalët fara!

Plaka botën kafshon e, puthë figure…

Moralin së bijës ia mësueka lara-lara…

Djalin me renë ngatrrueka… lesh tue lënurë…

Miqtë s’po shikohen në sy ma si përpara

pse, mbas shpine i diktuen sho’ shojt’ kusure…

sé, ma, pallavrat e paundyrë të servilit!!

Se, ma, sadizmi në puthjet e katilit!!!

Të njoh mirë hipokrizi!

Jé dhunë e poshtërsi!

Gënjen synin e pasherri,

por, zemra ndinë jarg ferri në ty, q’e ngrinë,

por, shpirti i drejtë… nuk di… nuk di sesi,

por, ndinë…

se jé h i p o k r i z i !

ANATHEMA !

Toka me qiellin……………-valën e mallkimeve,

të shkrepi mbi kokën -e gjithë hipokritëve!

Breshni i shigjetave -të dyndi, e rebéshi,

kudo që të ndeshi hipokrizinë!

Asht lëkundun bésa -e miqve dhe e vëllazënve,

mbrenda brenë ténja -ndër votra të familjeve;

e pranë blerimëve -të njâj gêmi ullini,

shpallë shkrûmi e hini hipokrizinë!

Era helmuese -prej gropës së errësinave,

po u prishë pranverën -rinisë edhe luleve!

Kudo që të dredhuna -rranjët të kétë ngulë,

bini me e zhgulë hipokrizinë!

Karikaturë -e fésë dhe e shenjtënve,

që ban të përbuzet -era e virtyteve!…

Por, jo, se luleve -u përgjegjë fryti,

nuk lidhë virtyti hipokrizinë!

Farizé i kalbun, -lësho puthje figureve,

zhyt në ujë të békuem -tier lamshin e lutjeve

e të filaktérëve -s’rrêhët njerëzia,

as Perendia me hipokrizinë!

Toka me qiellin -valën e mallkimeve,

të shkrepi mbi kokën -e gjithë hipokritëve!

Breshni i shigjetave -të dyndi, e rëbéshi,

kudo që të ndeshi hipokrizinë!

Anathema – dëbim, mallkim.

V. CONFITEOR

O Zot, hipokrizisë unë ia vervita

shigjetat e mallkimet pa u kursye;

por, trupin me trup vrava, pse në sy të Tú

jam vétë, përlye me hipokrizi!

Mbi mue randojnë e më shtypin ato “Vaje”,

që lëshove Ti njëditë mbi Farizéj…

Mos jam unë Farizé i tipit të ri ?!

Pastroj përjashta ênën me kujdes,

e mbrenda asht mbushun plot me kalbësinë,

mizen pështyj’e dévën kapërdijë…

Shikoj qymen në sy të tjerëve e, vetë kam tranë…

Për të fitue ‘i shpirt kërkoj unë tok’e détë

e, kur ta gjejë, e baj ma të zi se vehtën…

Me kyçin që më besove, o Zot, unë derën

vedit ia mbylla, e të tjerë nuk lashë të hyjnë mbrêndë

e, me të verbtit prijës i vérbët, të dy në gropë ramë…

Emnin Tand në gojë e, zemrën larg prej Téje,

vegël tue të ba e kapak ndër të zeza të mija,

Tý, që, jé veç Drejtësi, Tý, që, për hir’

Të së Vërtetës Shênjte, çove vehtën në Kryq!…

Mallkime dhe shigjeta unë meritoj,

që, lëshova gurë mbi të tjerë, si t’ishëm vetë

i dlirtë… Confiteor!…Po, mos vállë ky rrëfim,

asht prap hipokrizia e hipokrizisë ?!!…

Confiteor: Rrëfej fajin (shih: Matt.H. 23, 1-33 etj.)

VI. L U T J E !

O Zoti em, ma fal sinqeritetin,

ma jep instinktin me e njohun n’erë

hipokrizinë; Ti më jep edhe guximin,

të vërtetën vehtës me ia thanë pa frikë,

si kirurgu m’ia vue thikën gangrenës;

hydren me e shtypë, sa herë kërkon t’ çojë krye,

mos të jém’ unë ujk i veshun me lëkurë kingji,

as varr i zbardhun jashtë e, mbrêndë kufomë!…

O Zoti em, ma jep sinqeritetin

e fëmijës së pafajshëm, të thjeshtë e pa mashtrim!

O Zoti em, ma jep sinqeritetin

e njerëzve vullnet-mirë, që paqë lypin,

me vehtën e me shoqin e, me Tý!

Oh, kjo lutje nuk asht,

nuk asht h i p o k r i z i !

Shenim F.R.:Kjo poezi e shkrueme nga At Mëshkalla S.J., vlersohet nder krijimet ma të mira të Tij. Ndonse sot, këto Vepra nuk studjohen nder shkollat Shqiptare, mendoj se ne, asht mirë t’i Perkujtojmë Martirët e Atdheut dhe Veprat e Pavdekshme të Tyne.

Melbourne, 20 Tetor 2018.

TËRBIM NË LUMIN ZAMBEZ

October 21, 2018 by dgreca

Tregim amerikan nga J. DYSON/

Përktheu prë Diellin: Agim Xh.Dëshnica/

– Mirë se erdhët në Zambez! – i përshëndeti Pol Templeri gjashtë turistët, që do të shoqëronte me kanoe e kajak nëpër lumin e madh afrikan. Teksa lundrat bënin përpara drejt Ujëvarës së zhurmshme Viktoria, grupi shpresonte të shihte nga afër elefantët, krokodilët dhe hipopotamët. Qe një ditë e bukur marsi me qiell të kaltër. Puhiza e freskët e erës frynte lehtë e lehtë. Në vozitje e sipër, drejtuesi 27 -vjeçar i lundrave Templer, i argëtonte udhëtarët me ndodhi gazmore, por edhe tronditëse, nëpër lumenj, dhe më në fund shtonte këshilla e njoftime.

– Zambezin zakonisht e quajnë “Rrjedha mbretërore”. Puna jonë këtu është të vozisim, kurse ju të rrini ndenjur e të pushoni rehat.

Ndërsa vendoste revolverin e fishekët në brez, ai u foli shkurt edhe për rreziqet e mundshme gjatë lundrimit:

– Lumi është plot me krokodilë, ndaj mos e zgjatni dorën në ujë! Krokodili ngjan si peshk, ose si lulja e kroksit, që janë dy nga ushqimet e tij më të kërkuara. Rreziku tjetër vjen nga hipopotami! Ai, kryesisht, jeton në brigjet e lumenjve, zona që ne i njohim mirë dhe mund t’i mënjanojmë, por nganjëherë atij i kërcet damari i lig, dhe papritur sulet dhe përplaset me lundrën.

Tek fliste, Templeri buzëqeshte me turistët, që dihasnin me dridhmë nga ato rrëfime të frikshme.

– Përplasja mund t’ju vërvisë drejt e në ujë! Dëgjoni ç’ju them? Nëse ndodh kështu, mos u rrëmbeni nga paniku dhe mos e humbni toruan nëpër valë! Hipopotamit mund t’i shmangesh më lehtë se kreokodilit!

Në ekuipazh, përveç tij, bënin pjesë MakNamara, 31 vjeç, që shoqëronte grupin në Kajak. Ben Sinbadi, 24 vjeç, vozitësi i kanoes së dytë dhe Evans Namasango, vozitës në kanoen e tretë, një tip gazmor, 22 – vjeçar, i cili pak kohë më parë kishte dhënë provimet për ndihmësudhërrëfyes. Templeri qysh në fillim ia çmoi vetitë e mira dhe punën, ndaj kujdesej për të, thuajse, çdo ditë.

Ai i ndau turistët dy nga dy. Në lundrën e vet mbajti Johem Shtahmanin me bashkëshorten Gundi nga rrethinat e Bremenit të Gjermanisë. Në kanoen e Sinbadit la Muriel Fisherin me të fejuarën e Pierre Langarden. Ndërsa Natali Grasota dhe Mark Skorupka lundruan me Namasangon. Katër nga turistët ishin punonjës të kompanisë Air France.

* * *

Templerit i qeshën sytë, kur flotilja e vogël hyri në rrjedhën e shtruar të Zambezit. Ai qe rritur në savane e, sidomos, në bazat e largëta ushtarake. I ati kishte shërbyer me gradën e kapitenit në ishkoloninë Britanike në Rodezinë e jugut, e njohur tashmë me emrin Zimbabve.

Me ato shpatulla të fuqishme prej notari, a mbrojtësi të regbisë, Templeri ishte i pajisur me dhuntitë e një atleti të shkathët. Në kohën kur punonte në Izrael, iu shkrep të kalonte me traktor përmes një fushe të minuar në Jordani, për të blerë birrë. Por, kjo shaka i kushtoi shtrenjtë, e dëbuan nga Izraeli.

I kthyer në Zimbabve, tek pushonte me shokët e vet në breg të liqenit Kariba, kaluan andejpari disa lundra ekspedite. “Kjo është udha, që duhet të ndjek!” – tha ai me vete.

Me vullnet e vendosmëri për tre muaj, kreu me sukses kursin njëvjeçar për drejtësi, qitje dhe histori natyre. Pas provimeve të vështira, mori dëshminë e udhërrëfyesit për në lumenj.

Mbi tetëmbëdhjetë muaj ai punoi si mbikqyrës në lundrimet e largëta me kanoe, duke udhëhequr turistët në afërsi të zonave me kafshë të egra. Ndërkohë, kujdesej edhe për jetën e tyre. Njëherë i ktheu mbrapsht disa vizitorë japonezë, që po shkonin si pa të keq drejt luanëve, duke shkrepur aparatet fotografikë. Në ato vise gjallon edhe hipopotami, një nga kafshët më të rrezikshme të Afrikës. Dy dhëmbët e poshtëm të hipopotamit mashkull, mbi njëzet centimetra të gjatë, shtrihen jashtë, si shufrat e pirunit të ngarkim – shkarkimit, ndërsa dy dhëmbët e qenit ulen nga lart – poshtë në nofull, përkundrejt dy të tjerëve, që çohen përpjetë si thikat e makinës grirëse të ushqimeve.

Shpesh herë hipopotami përplaset me kanoet dhe i hedh në lumë udhëtarët. Para dy vitesh nga kafshimi i tij një udhërrëfyes humbi njërën këmbë. Gjashtë muaj më parë nga përplasja me ’të në fundin e kanoes, Templeri dhe dy udhëtarët fluturuan në lumë. Po i njëjti hipopotam, iu qep lundrave të tjera e i goditi.

Nga lundërtarët, që vinin përkundrejt, ai merrte njoftime për zona të rrezikshme, të cilave duhej t’u rrinte larg. Ndërsa tani Templeri me flotiljen po kalonte përmes ishujve shkëmborë të një zone të re, të panjohur ndonjëherë. Në kohën, kur kanoeja e Templerit po rrëshqiste ngadalë në rrjedhën e lumit, në largësi nga bregu sa gjatësia e lopatës, tridhjetë metra më tej u duk kopeja e hipopotamëve. Mbi lëkurën e errët një lëng i kuqëremtë që i mbron nga rrezet e diellit, jep përshtypjen, sikur kafshëve u kullojnë shtatë palë djersë.

Me zë të ulët Templeri shpjegoi se hipopotami nga toka në shpatulla është mbi një metër e gjysmë i lartë, kurse nga noçka në bisht, mbi katër metër i gjatë.

“Aq sa BMV-ja ime!”, – mendoi Shtahmani.

– Nisemi! – tha Templeri dhe voziti më tutje. Tek po kalonte një hipopotam femër, që prehej mbi ujë me dymbëdhjetë këlysha pas, dielli po varej pas majave të drurëve.

Templeri tha se pas dyzet minutash, tërë grupi duhej të zbriste menjëherë në breg, prej nga turistët do të ktheheshin mbrapsht, me kamion për në hotele.

Fundi i kajakut të MakNamarës takoi buzën e shkëmbit, ku një prej rrjedhave të lumit derdhej te një pellg i gjerë afro gjashtëdhjetë metra. Sinbadi me Templerin vozisnin në rrjedhë tjetër, të ndjekur nga Namasango. Templeri u jepte zemër e i udhëzonte t’u shmangeshin hipopotamëve të fshehur nën ujë. Papritur, u dëgjua një zhurmë e ngjashme me bubullimën. Një hipopotam mashkull u përplas me kanoen e Namasangos. Pupa e saj u ngrit në ajër, thuajse një metër lart, ndërsa drejtuesi u rrotullua e u flak në ujë. Templeri ktheu kokën dhe e pa pjesën e pasme të kanoes mbi shpatullat e hipopotamit të tërbuar, që hapi gojën e llahtarshme dhe u zhyt befas në thellësi të ujit. Teksa udhëtarët, Grasota e Skorupka, po bënin çmos të nivelonin kanoen, Namasango, duke gulçuar, mezi po mbushej me frymë.

Templeri voziti mbrapsht drejt tij.

– Prit! – bërtiti ai.

Të mbetur pa rema, Grasota e Skorupka, punonin çmendurisht, duke rrahur me duar ujin, për ta larguar kanoen nga zona e hipopotamit. Në atë kohë Sinbadi i dha kanoes drejt ujërave të cekta. Disa metra më tej, udhëtarët e tij, Fisher dhe Langarde, u hodhën mbi sipërfaqen e një toke shkëmbore. Ndërkaq, Namasango u kap me duar në njërin krah te kanoeja e Templerit. Ky vuri re se ajo po anohej e mund të përmbysej.

– Shko prapa! – i tha Namasangos dhe voziti dalëngadalë afër tij.

“Hipopotami nuk kthehet më këtu!”, – tha me vete. Shtahmani u përkul në krahun e djathtë, për të ruajtur ekuilibrin e kanoes, ndërsa Templeri në të majtë, i nderur jashtë, i zgjati dorën nga Namasangoja për ta rrokur. Në çastin kur gishtat e tyre ishin fare afër, papritur hipopotami me gojën hapur, brofi mbi ujë ndërmjet tyre si kamionçinë me motor pa kapak. Stërkala uji dhe ulërima si krisma topi shpërthyen nga gryka e frikshme ngjyrë rozë e portokalli e bishës. Për një hop ajo ia përfshiu me gojë duart Templerit dhe e tërhoqi pas vetes. Me dhëmbët mizorë e kafshoi në sup, në bel e në shpinë, pastaj u zhduk sërish nën ujë. Aq shpejt ndodhi ajo përplasje e beftë, saqë kanoeja për disa çaste qëndroi drejt, para se të humbiste drejtpeshimin, të binte ngadalë, dhe Shtahmanin ta hidhte në lumë.

Hipopotami, duke e tërhequr Templerin me peshë nëntëdhjetë kile, tre pashë nën ujë, nisi të luante me të, si macja me miun. Me fytyrën përmbys në gojën e hipopotamit, ai s’po merrte vesh se në ç’vend ndodhej. “Ku jam këtu!?” – habitej Templeri. Pas pak, gjoksi i tij u çlirua nga shtrëngimi. Sapo hipopotami hapi nofullat, Templerit iu lirua njëri krah dhe lëvizi përqark. Duke i dhënë trupit mbrapsht, u përpoq të shkëputej dhe të mbahej diku. Zgjati gishtat dhe kapi bishtin e ashpër e të fortë të hipopotamit. U pushtua nga njëfarë shprese. Iu bë sikur po e shihte veten si në film. Kur iu lirua edhe krahu tjetër, iu shtuan shpresat për shpëtim. Hipopotami, që e kishte gërvishtur me dhëmbë në faqe dhe në zverk, papritur e lëshoi. Në çast Templeri u sul përpjetë dritës dhe doli në sipërfaqen e lumit. Të parën gjë që vuri re, ishte gjendja e Namasangos, i cili duke gulçuar, mbahej me vështirësi mbi ujë.

– Noto, Evans! – i thirri. – Hë, edhe pak, se ja, arritëm!

Por ai, me sa shihej, e kishte humbur gjykimin, ndaj Templeri e tërhoqi prej jake drejt bregut. Befas ndjeu të therura në këmbë nga një peshë e rëndë. “Mos u kthye hipopotami prapë?” – tha me vete në çast. Dhe ndjeu se ai kësaj here ishte tërbuar. E mbërtheu me dhëmbët e mprehtë nga poshtë. Templeri hoqi dorën nga jaka e Namasangos, me shpresë se ai do të dilte vetë në breg. Në ato çaste i ra ndër mend se hipopotamët mbajnë frymë nën ujë gjashtë minuta, kurse njeriu tre ose katër. Në kulmin e dëshpërimit, e grushtoi dhe ia tërhoqi bishtin. Këmbët iu liruan, por njëra dorë i ngeci në gojën e hipopotamit. Megjithatë, nuk u ndal. Mblodhi tërë fuqitë dhe e goditi me shqelma ku mundi, në kokë, në sy, nën bark e në vithe. Ndërkohë, shfrynte: “Hiqmu qafe, shtazë e mallkuar!” Dhe befas ai iu shkëput! E kur MakNamara e pa mbi ujë, e ngau kajakun drejt tij.

– Noto në krahun tim! – i thirri.

Por hipopotami mbërriti i pari dhe u preu udhën. Me nofullat e llahtarshme e mbërtheu Templerin dhe e mbajti përgjysmë mbi ujë, kokën e shpatullat në një anë, këmbët në anën tjetër. Krahu i majtë i Templerit mori të çara si me gërshërë nga dy dhëmbët e mprehtë të hipopotamit, teksa dy të tjerët e shpuan në gjoks. Sakaq ndjeu dhimbje të forta në brinjë. Në furi e sipër bisha e vërviste sipër ujit sa andej – këtej. Herë e zhyste dhe herë e nxirrte jashtë. Templeri vërtitej djathtas e majtas, poshtë e lart. Me dorën e lirë u përpoq të kapte revolverin, por më kot, se ai i kishte humbur e vetë s’po merrte dot frymë. Mendja po i turbullohej. “Nuk mundem më!” – pëshpëriti si në jerm. Megjithatë, vazhdoi të luftonte, duke e grushtuar lëkurën e fortë të shtazës.

Befas hipopotami u dorëzua para atij njeriu të paepur. E shtyu nën ujë dhe u largua duke shfryrë. Templeri brofi lart për në kajakun e MakNamarës.

– Më nxirr këtej! – i foli me gjysmë zëri dhe u kap në litarin e kajakut.

Sapo hynë në ujërat e cekta, e para gjë që i shkoi ndër mend Templerit, ishte shpëtimi i njerëzve.

– Duhet t’i nxjerrim të gjithë në breg! – tha me pak zë. – Ku është Evansi?

Fisheri dhe Langarderi e kishin parë në rrjedhën e poshtme të lumit, teksa lëvizi duart mbi kokë dhe pastaj u zhduk në thellësi.

Templerin e mposhtën dhimbjet.

– Ah, ç’e papritur e tmerrshme! S’gjej fjalë ta tregoj! – tha duke rënkuar dhe u kërrus mbi ujë.

MakNamara pa tmerrin nën veshjen e shqyer të Templerit. Krahu i djathtë i qe ndarë në dy pjesë. Nga gjoksi, shpina e pulpa e këmbës së majtë i rridhte gjak. Përmes një vrime i dukej cipa e mushkërive.

Çanta e ndihmës së shpejtë dhe radiomarrësja ishin zhdukur në lumë, kur kanoeja u përmbys pas mësymjes së hipopotamit. Pra, jeta e Templerit ishte në rrezik. MakNamara grisi menjëherë qesen e ushqimeve dhe sajoi disa rripa. Me to ia mbuloi vrimën në kraharor dhe ia lidhi plagët nga rridhte gjak. Në atë gjendje MakNamara dhe Sinbadi e mbartën me kajak. Për gjashtë minuta dolën në breg. Në qytezën më të afërt nuk gjetën asnjë kirurg. Së andejmi, me një furgon të ndihmës së shpejtë, brenda tri orësh, në mes të natës, mbërritën në Balauej. Kirurgu ortoped Bekitheba Nkabe, rreth të dyzetave, i njoftuar qysh më parë, priste në spital. Përveç mjekimeve në kokë, në gjoks e në shpinë, doktor Nkabe ia preu krahun e djathtë. Operacioni zgjati shtatë orë.

Pas dy ditë kërkimesh, trupin e Evans Namasangos e gjetën në fund të ujërave.

Deri më sot, në tërë lumin e madh Zambezi, askush s’është përballur me aq guxim e vendosmëri me hipopotamin e tërbuar, si Pol Templeri. Pas dorëheqjes nga puna e udhërrëfyesit, ai i la lundrat e lumenjtë dhe u kthye në Savane. Atje shërbeu në ekspeditat, që përshkonin Zimbaven, Namibinë e Bostvanën.

Sado që u përpoqën gjahtarët profesionistë ta bindnin administratën e Parkut kombëtar dhe të kafshëve të egra, që ta vrisnin hipopotamin e tërbuar, nuk ia arritën. Ai ndodhet ende atje, në lumë, dhe pret të tjera viktima!