Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Interview with Film Director and Producer Berat Asani

by

Interviewed By Nora Kalaja /

When was your debut as a film director? Can you tell us more about your debut film? 

Berat Asani: The first artistic film I made as a director, is the film “Follower”, which has been made on my studying period at the academy of arts during my first year of study. I consider it as the first film, since in this film I had the opportunity to work with a formed team of colleagues where for most of them it was also the debut film. The strength, sincerity and desire for work were great for each of them. It was the first time I tried myself in front of the audience and the emotions and reactions of the viewers made me fall in love with this profession and increased my desire to create more films that would create feelings and experience for a wider audience.

What is your recent film “Mother’s Love” about? 

Berat Asani: My latest movie “Mother’s Love” is about Besiana’s life which is plunged into turmoil after she discovers her son’s Bardh dark secrets, and faces a dilemma that will challenge her love and decision as a mother.

This film was realized in 2018 as a school project which was realized during my master studies at the Film Institute Ohrid Film Academy. To write this film I collaborated with another screenwriter like co-writer Cathal McCall and it is worth to mention that the film was made by an international team, as was the academy itself. I also had the great support of professional actors from Kosovo, such as as Ilire Vinca, Andi Bajgora, Anisa Ismaili and Sara Osmani, which was her debut in an art film. This film has been selected at the film festival in LA and I hope that that the festival journey continues after the Covid-19 pandemic.

Tell us a bit about the other films you’ve made.

Berat Asani: In terms of other films I made as a Director, I would like to mention “Oops” and “The Unknown”, which have been successful at various international festivals. I had the opportunity to learn many things during pre and post production. 

“The Unknown” is the film with which I graduated from the University of Tetova at the Faculty of Arts as a Director with a degree in Film and TV. This film is about a young girl who falls in love with her neighbour who lives in the apartment in front of her building. She follows him through a small hand-held camera. Her family wants her to marry another boy. Everything changes after the girl ends up in the neighbour’s apartment, while her mother watches her from the small camera, where she disturbs this family’s world.

Where as with the “Oops” film I completed the first academic year for my master’s degree in FIOFA. Here I had a different experience, because it was my first film where I did not participate in the process of writing the screenplay. The screenplay was written by screenwriter Blagica Sekuloska. I made the film in Macedonian with a cast of Macedonian actors, and the work process was very special.  

“Oops” is about Nikola who is a little genius that makes experiments around home. In New Year’s Eve he learns that his parents are again going to celebrate New Year at another place, and will not be at home. Nikola feels like he must do everything to make them stay with him at home.

As a Producer, how involved in the writing of a project do you get? Are you more involved in the initial development?

Berat Asani: So far I have not been a screenwriter for someone else’s project even though I would have liked to. As a director I have a lot of respect for screenwriters. In small countries, it often happens that Producers are included in the scenario due to limited conditions and opportunities for the realization of the project.

Can you tell us about your involvement with the Tetova International Film Festival? 

Berat Asani: During the time when I decided to get acquainted with film and I was looking for the academy of arts, with a group of friends we heard that a film festival was being held in Tetovo. There we got in touch with the founder of the festival, where we were informed in more details. I expressed interest to contribute to the organizational participation in voluntary form in the first edition. Then every year I had the great desire to contribute and challenge myself in all the functions of the organizational and executive form of the festival until the board made a decision that I should be in charge of the chairman of the festival in the 7th edition (of which I continue until now). I am committed to growing the festival each year, along with contributing to cultural growth and creating a tradition for our city. 

What do you have planned for this year for the festival? 

Berat Asani: Initially, the festival has its journey and this year we are very happy to realize the 10th (jubilee) edition. Therefore, it is a more special edition, I would not have wanted to say anything about the planning, but I wish that this edition finds better opportunities to bring back to more massive numbers of audience in cinemas and less to be involved in hybrid form or online. Soon we will open the application where filmmakers will have the opportunity to apply with their films.

What do you consider as your career accomplishments? 

Berat Asani: As a career achievement so far I would have considered the success of the festival, for which achievement are enjoyed by many other members. As a filmmaker, I think the latest film “Mother’s Love” was the best film in my opinion, but I think it takes a lot of work to declare success as an Author.

How do you see your role as a filmmaker? 

Berat Asani: My role as a filmmaker is to make as many feature films as possible. I feel the necessity to tell a story, a need which is present in all human beings, but the desire to tell it in visual form is my gift and chosen way where this makes the difference. We are often in situations where through the film we want to change a perception or give a message to the audience, where often there are generalized messages or experiences which are shared and re-experienced in that certain duration to achieve a conscious awareness, uplift and culture in a higher mass. 

Therefore, I am often not sure if I will ever be able to change the world through film, but that film will change me is more than certain.

Do filmmakers have any responsibility to culture? What message do you want to convey with your films? 

Berat Asani: Undoubtedly filmmakers have a lot of responsibility for culture, as film is a very powerful tool to present ideologies, events, moral and social norms to a wide audience, which through the emotions created by the authors, achieves an impact and real experience that the audience can carry in everyday life as a personal experience. The most important part for me is the way and the feeling a film can be experienced, along with its message or the moral of the story. 

What other hobbies do you have? 

Berat Asani: One of my hobbies and passions is skateboarding which I have been practicing for 11 years now and also since we are lucky enough to have Kodra e Diellit (Sunny Hill) as a Ski Centre in Tetovo, I have also practiced Snowboarding. During the summer I do swimming and Paddle boarding. As a lifestyle hobby I practice Bodybuilding. I like hiking a lot because I like nature as a source of ideas and peace of mind.

What’s next?

Berat Asani: As I mentioned above about the festival we are working on the realization of this edition, I am also engaged in two short films as screenwriter and director where we plan to start soon in the production phase, being in a pandemic situation and I wish Covid-19 pandemic to get past and to enable normal functioning for everyone!

BURRAT QË NUK DUAN TË HUMBASIN

by

Nga DACIA MARAINI/

E përktheu Eugjen Merlika/

 E kuptoj se sot është e vështirë të flasësh për tjetër, por dua të tërheq vërejtjen e atij që lexon mbi tatëpjetën e rrezikëshme që po merr dhuna kundër grave. Për të gjitha desha të ndaloj mbi rastin Ceccarelli që ka paguar përcjelljen mortore të saj ndërsa ishte shumë mirë, duke kërkuar të gjente një njeri që me pagesë të kujdesej për babain e moshuar dhe djalin e vogël. Pësonte trajtimin e keq të një shoku të dhunshëm. Por përse nuk I ngrinte padi? Mund t’a marrim me mënd se Clara kishte frikë të keqësonte gjëndjen. Shoku, Renato Scapusi, nuk lejonte të braktisej dhe e frikësonte me kërcënime të vazhdueshme. Por veç frikës, me gjasë Clara nuk e padiste duke ditur se gratë nuk besohen. Po nëse ajo gënjen? Nëse bëhet fjalë për maninë e përndjekjes? A mos ndoshta ajo do t’a verë në një dritë të shtrembër?

            Clara është vrarë me tridhjetë goditje të tërbuara me thikë, që i kanë shpuar mëlçinë, zemrën, fytin, mushkërinë. Në fillim burri iku, pastaj u paraqit në polici.”Donte të më linte dhe un nuk e duronja”. I njëjti argument. Thuajse ai argument ligjëronte atë vdekje të llahtarëshme. Por nëse historitë përsëriten gjithmonë të njëjta, a nuk mund të parashikojmë shkatërrimin e të ndihmojmë këto gra më parë se të humbasin jetën? Ndodh kështu: të dy janë dashuruar, madje kanë lindur edhe fëmijë së bashku. Por në një farë çasti ai fillon të bëhet xheloz për pavarësinë e saj e nis keqtrajtimin. Ajo kundërpërgjigjet, ai shton dhunën gojore; ajo kërcënon me ikje; ai fillon me grushta. Ndonjë herë (por jo atëherë kur duhet) ajo e padit. Në këtë rast ai qëndron paksa larg për pak e pastaj rifillon përndjekjen. Pastaj shtiret sikur pendohet, i jep një takim jashtë shtëpije e n’atë rast e vret. Dikush pyet përse, ndërsa në Vend pakësohen vrasjet, shtohen vrasjet e grave çdo vit?

            E kam shkruajtur por po e përsëris: çdo arritjeje të pavarësisë femërore i përgjigjet një humbje e privilegjeve mashkullorë. Ata burra, që janë shumica, e kanë një minimum barazpeshe e urtësie në vetvete, pranojnë ndryshimet edhe se humbasin. Të tjerë, më të dobët e më frikacë, që njëjtësojnë burrërinë me zotërimin, nuk lejojnë autonomi të reja femërore e më parë se të humbasin kontrollin dhe zotërimin mbi gruan, që e quajnë të tijën, parapëlqejnë t’a vrasin.

            “Corriere della Sera”, 1 mara 2021   E përktheu Eugjen Merlika

Lajçak: Marrëveshja Kosovë-Serbi mund të arrihet brenda mandatit të qeverisë së re në Prishtinë

by

I dërguari i posaçëm i Bashkimit Evropian për bisedimet Kosovë – Serbi, Miroslav Lajçak, tha të martën se pret që marrëveshja për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet të dyja vendeve, të arrihet brenda mandatit qeverisës të Albin Kurtit dhe Vjosa Osmanit.

Ai i bëri këto komente pas takimit me ushtruesen e detyrës së presidentes së Kosovës, Vjosa Osmani, në kuadër vizitës treditëshe në Prishtinë, në përpjekje për të sigurur rifillimin e bisedimeve menjëherë pas themelimit të institucioneve të reja të Kosovës, pas zgjedhjeve parlamentare të 14 shkurtit, në të cilat doli fituese lëvizja Vetëvendosje.

“Po unë mendoj se ne mund ta përfundojmë këtë proces me një marrëveshje gjithëpërfshirëse për normalizimin e marrëdhënieve gjatë mandatit të zotit Kurti dhe zonjës Osmani dhe nuk shoh ndonjë pengesë pse të mos e arrijmë”, tha zoti Lajçak duke nënvizuar se autoritetet në Kosovë kanë mirëkuptim për rolin e rëndësishëm të bisedimeve që sipas tij mund të përmbyllen për disa muaj.

“Nuk kërkon vite, por nuk është në të drejtën e Bashkimit Evropian të vendos. Ne nuk po i nxitojmë palët. Ne nuk jemi duke ngadalësuar procesin. Ne jemi këtu dhe është në dorën e Kosovës dhe Serbisë se sa shpejt dëshirojnë të ecin. Nëse dëshirojnë të takohen në baza mujore ne jemi aty, nëse duan të takohen në baza javore ne jemi aty, pra ne jemi këtu për të lehtësuar dhe siç e thashë, pëfundimisht nuk na duhen edhe dhjetë vjet të tjera, as pesë dhe tre vjet, nëse ka përkushtim dhe gatishmëri nga palët”, tha zoti Lajçak.

Ai tha se me administratën e re amerikane të presidentit Joe Biden, Bashkimi Evropian dhe Shtetet e Bashkuara po punojnë në baza ditore për të njëjtin qëllim; për të çuar përpara Kosovën dhe rajonin drejt së ardhmes evropiane.

Ushtruesja e detyrës së presidentes së Kosovës, Vjosa Osmani tha se procesi i bisedimeve duhet të rishikohet.

“E bëra të qartë në emër të institucioneve të Kosovës dhe në veçanti në emër të institucionit që drejtoj, që po ashtu udhëheq me politikën e jashtme, që për ne procesi i dialogut duhet ta ketë një “reset”, pra një rishikim i cili ndër të tjera ndihmon që Republika e Kosovës të jetë e përgatitur dhe mbi të gjitha të respektojë interesat e veta, interesat e qytetarëve të Republikës së Kosovës në një proces i cili patjetër duhet të rezultojë me njohje reciproke në mes të Kosovës dhe Serbisë në kufijtë aktual të Kosovës dhe me Kushtetutën aktuale të Kosovës”, tha ajo.

Zonja Osmani tha se institucionet e reja të Kosovës do të angazhohen në bisedime por, me një qasje të re dhe nuk do të lejojnë që tërësia tokësore e Kosovës të të bëhet pjesë e bisedimeve.

“Pra përfitimi final është anëtarësimi në Bashkimin Evropian e jo të konsiderohet Kosova si një shportë me pemë e perime ku çdo kush merr diçka prej saj duke e shndërruar në një shtet jofunksional, i cili nuk i duhet as qytetarëve të saj, nuk i duhet as rajonit e nuk u duhet as partnerëve tanë ndërkombëtar”, tha zonja Osmani.

Të hënën, kryetari i lëvizjes Vetëvendosje, Albin Kurti, tha pas takimit me zotin Lajçak se nuk është kundër bisedimeve me Serbinë, por kërkon që ato të jenë parimore dhe të përgatitura mirë.

Zoti Lajçak, pas Kosovës do të shkojë në Beograd, është vënë në përpjekje për të siguruar vazhdimin e bisedimeve gjatë këtij viti, meqë vitin e ardhshëm është Serbia që do të mbajë zgjedhjet e reja presidenciale e parlamentare, gjë që do të çonte në një periudhë tjetër të pezullimit të bisedimeve që filluan dhjetë vjet më parë.

Serbia kundërshton pavarësinë e Kosovës të shpallur në shkurt të vitit 2008 por është përfshirë në bisedime për normalizim marrëdhëniesh që është kusht për integrimet evropiane.

ALBIN KURTI BETOHET PARA HEROIT KOMBËTAR DHE BESËLIDHJES SË LEZHES

by

Gjatë vizitës së tij në qytetin e Lezhës, Kryeministri fitues i Republikës së Kosovës në zgjedhejt e 14 Shkurtit 2021, Albin Kurti evokoi Kuvendin e Lezhës, i insticionalizuar si forumi politik më i lartë i vendimarrjes i fisnikëve shqiptarë, ku u vendos të bëhej bashkimi përmes Beslidhjes politike. Beslidhjes së Lezhës i priu Heroi Kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu.

 Kryeministri fitues i  zgjedhjeve e aktualizoi Beslidhjen me gjendjen e sotme të shqiptarëve dhe nevojën e një beslidhje. Ndiqeni të plotë fjalën e Albin Kurtit:

Kuvendi i Lezhës është i pari nga natyra e tij ku fisnikët dhe feudalët shqiptarë në shekullin XV në numër të madh dhe me shtrirje aq të gjerë gjeografike morën pjesë në një kuvend të përbashkët me qëllim të përbashkimit të tyre çlirimtar nga pushtuesit osmanë. Lezha kishte një pozitë të rëndësishme gjeografike dhe ishte nën zotërimin venecian, gjë që është interpretuar si ftesë e fisnikëve shqiptarë për bashkëpunim me venedikasit kundër osmanëve. Kuvendi u mbajt në Katedralën e Shën Kollit, e ku morën pjesë figura historike si: Skënderbeu, Gjergj Arianiti, Andre Topia, Komi, Muzaka, e Tanush Topia, Gjergj Stres Balsha, Nikollë e Pal Dukagjini, Pjetër Spani, Lekë Zaharia, Teodor Muzaka i Riu, Lekë Dushmani, Stefan Gjurashi e të tjerë. Në fjalën e tij hyrëse, Skënderbeu, atëbotë, shtroi domosdoshmërinë dhe rëndësinë e bashkimit politik e ushtarak të shqiptarëve, ndërkaq pjesëmarrësit e tjerë diskutuan për rrugët dhe mundësitë e realizimit të këtij bashkëpunimi. 

Kuvendi u institucionalizua si forumi politik më i lartë i vendimmarrësve, i fisnikëve shqiptarë, dhe mbahej herë pas here. Bashkimi u vendos të bëhej përmes një besëlidhjeje politike ndërmjet zotëruesve të tokave të lira e të papushtuara, e që u njoh si Besëlidhja Shqiptare e Lezhës. Kryetari i Besëlidhjes Shqiptare të Lezhës ishte Skënderbeu. Në Kuvendin e Besëlidhjes u miratua krijimi i një ushtrie të përbashkët shqiptare dhe Skënderbeu u caktua si komandant i përgjithshëm i saj. Ushtria formohej nga forcat e përhershme dhe ato të përkohshme. Forcat e përhershme ishin luftëtarët që fisnikët shqiptarë i dërgonin të luftonin së bashku me Skënderbeun, ndërkaq forcat e përkohshme thirreshin atëherë kur kishte luftime aktive me osmanët. 

Besëlidhja kishte arkën e saj të përbashkët, në të cilën përpos që kontribuonin fisnikët, të hyrat qarkullonin edhe nga fitimet e kriporeve të Shën Kollit, që ishin në pronësi të Kastriotëve nga taksat doganore, nga tregtia e drithit dhe e metaleve. Përmes Besëlidhjes, fisnikët shqiptarë synonin ta ruanin mëvetësinë e tyre nga osmanët, ndërkaq ata udhëhiqnin me parimin se megjithëse Skënderbeu ishte kryetar i Besëlidhjes, asnjëri nuk kishte të drejtë të ndërhynte në zotërimet e tjetrit. Nga ky parim buron shprehja lidhur me këtë ngjarje historike ‘i pari ndër të parët’, në lidhjen e besës së Lezhës për fisnikët dhe trojet arbënore. 

Sot, më 2 mars, teksa shënojmë përvjetorin e Besëlidhjes së Lezhës, të besëlidhjes që është akt politik, publik e kolektiv i besatimit, i lidhjes së dëshirës së përbashkët me veprimin e secilit, ne duhet të mendojmë e të veprojmë duke menduar se si do të mendonin e vepronin nga Skënderbeu te rilindasit tanë dhe deri tek luftëtarët e dëshmorët në veçanti, të luftës së fundit në Kosovë. Pra, duhet të ndjekim pishtarin që është bartur përgjatë historisë nga brezi në brez, ashtu që populli shqiptar kudo që është të faktorizohet, t’i nxjerrë përfaqësuesit e tij më të mirë e më të devotshëm, dhe, në këtë mënyrë, krizën e shumëfishtë që e ka pllakosur ta zëvendësojë me çlirim, me bashkim, me zhvillim e me përparim të gjithanshëm. Sot, këtu te flamuri kombëtar shqiptar dhe te Besëlidhja e Lezhës, i përulemi me nderim të përjetshëm dhe zotohemi për angazhim njashtu të përjetshëm, heroit tonë kombëtar Skënderbeut dhe të gjithë luftëtarëve shqiptarë në të gjithat epokat e kombit tonë. 

Qeveri e mirëqenie

by

Nga Astrit Lulushi/Qëllimi i komunistëve dhe i trashëgimtarëve të tyre socialistë – siç del nga rekordi i dekadave të kaluara dhe i ditëve të sotme – ishte ta fusnin vendin në një gjendje status-quo korruptive – pashpresë, pa sens moral, ku askush nuk shqetësohet më për drejtësinë ose padrejtësinë e diçkaje – duke zgjeruar rrethin e sundimit në emër të mirëqenies. Kështu, statizmi duhej të vinte, jo me votim, as me dhunë, por me prishje të kujtesës. Dhe për këtë u duhej kohë, të paktën një brez (30 vjet). 
Është gabim të mendohet se njerëzit e varfër përfitojnë nga sistemi i mirëqenies. Është mashtrim total. Shumica e mirëqenies shkon tek të pasurit të cilët pasurohen edhe më shumë nën sqetullat e pushtetit. Idea se qeveria ka shërbime ose mallra që mund t’u ofrojë njerëzve është një farsë e plotë. Qeveria nuk ka asgjë. Ajo nuk mund të krijojë asgjë. Ajo kurrë nuk ka pasur. Udhëheqësi del në kufi a aeroport për të pritur një pako me vaksina për pleqtë “e mençur” që Shqipërinë e bënë siç është sot; e shkuara të ruhet dhe e ardhmja (fëmijët, të rinjtë) t’i mbajë ëndrrat pezull. E gjithë ajo që kjo qeveri po bën është vjedhje nga një grup për t’ia dhënë grupit tjetër, duke shkatërruar parimet e lirisë dhe barazisë. Ky koncept (topi është i imi, penalltinë e gjuaj vetë) duhet sfiduar. E vërteta është se, për shumë njerëz që e quajnë veten socialistë, thotë George Orwell, revolucion nuk do të thotë lëvizje e masave me të cilën komunistët shpresojnë të shoqërohen; por do të thotë një sërë reformash të cilat ata, “të zgjuarit”, do t’ua imponojnë atyre, “budallenjëve”.