dgreca – Page 3327 – Dielli

Haradinaj: T’i kujtojmë e të përulemi para atyre që ia kushtuan jetën atdheut

November 26, 2015 by dgreca

Gjithmonë e veçanërisht në festat kombëtare, përulemi me respekt para atyre që jetën ia kushtuan lirisë dhe atdheun. Ndjehemi më të obliguar që t’i falemi veprës së tyre sublime, por edhe më të bindur e më të përcaktuar që t’i përmbushim ato që sot i njohim si amanetet e tyre.

Kështu ka deklaruar Lideri i AAK-së Ramush Haradinaj, i cili me bashkëpunëtorë, sot në vigjilje të 28 nëntorit, Ditës së Flamurit dhe Ditëlindjes së Komandantit Legjendar, Adem Jasharit, ka bërë homazhe te varri i presidentit Rugova, Shtatorja e Zahir Pajazit, dhe më pas, edhe në varrezat e dëshmorëve në Prekaz e në Reçak.

AAK

Nëntor 1912, Udhëtimi i Ismail Qemalit nga Durrësi në Vlorë

November 26, 2015 by dgreca

Nga Shefqet Kërcelli/

Qyteti i Durrësit zuri një vend shumë të rëndësishëm në lëvizjen patriotike për shpalljen e Pavarësisë në pragshekullin e XX-të. Patrioti Ismail Qemali kishte piketuar këtë qytet për të shpallur “mëvehtësinë”, por ndërkohë forcat pushtuese serbe po avanconin për ta pushtuar atë. Ismail Qemali mbrriti në Durrës me 21 nëntor 1912, dhe u prit në qelën e Dom Nikollë Kacorrit, i cili do të ishte pas një jave edhe zëvëndës kryeministri i parë i qeverisë së 28 nëntorit. Sipas dokumentacionit të ruajtur në arkivat dhe shtypin e kohës, delegacioni shqiptar me Ismail Qemalin ishte nisur ditën e 19 nëntorit 1912, me vaporin e Llojdit austriak “Baron Bruck” nga Triestja drejt brigjeve të Shqipërisë dhe zbarkoi në Durrës, ku e priti Dom Nikoll Kaçorri me patriotët durrsakë më 24 nëntor, ora 16.00. Ky detaj jepet në letër këmbimin mes zotërinjve Eqrem Bej Vlora dhe Mustafa Kruja, “Ku isha në vigjilje të pavarësisë”…ndonëse ishte menduar që ngritja e Flamurit të bëhet më 22 nëntor në qytetin e lashtë të Durrësit, me qëllim që të evitonin lëvizjet e mëtejshme të ushtrive pushtuese nëpër Shqipërinë e trazuar nga lufta, situata në këtë qytet ishte shumë më ndryshe nga ç’pritej. Pikërisht për shkak të gjendjes së nderë që mbretëronte në qytet, po atë ditë Ismail Qemali i lajmëroi telegrafisht të gjitha qytetet që delegatët e tyre t’i nisin për në qytetin e tij të lindjes në Vlorë. Ato ditë, meqë forcat serbe përparonin shpejt drejt Shqipërisë së Mesme, rrethet patriotike të Elbasanit (më 25 nëntor), të Tiranës e Durrësit (më 26 nëntor), të Kavajës, të Peqinit dhe të Lushnjës më 27 nëntor, ngritën flamurin kombëtar, pa pritur mbledhjen e Kuvendit të Vlorës. (Historia e Popullit Shqiptar II (Botimi i tretë), Prishtinë 1979 (1.) fq.351. (2.) fq.510 ). Delegacioni me në krye Ismail Qemalin u nis së bashku me delegatët e Shqipërisë së Mesme më 25 nëntor nga Durrësi, duke ju shmangur rrugës kryesore dhe u drejtua për në Vlorë. Gjatë gjithë natës banorët e Durrësit kanë vigjëluar për rreth Qelës së Dom Kacorrit, pasi reaksioni i xhonturqve dhe përkrahësit e Dhespot Jakovit, ishin mjaft aktivë. Paraditen e 22 nëntorit 1912 është bërë mbledhja me përfaqësinë e popullit, mbledhje e cila u tentua të sabotohej nga përkrahësit e Jakovit. Sipas kujtimeve të Avokatit Hysen Myshketa për mos ngritjen e flamurit në Durrës kanë luftuar Prefekti turk Mahir Beu si dhe Dhespot Jakovi. Gjatë gjithë natës banorët e Durrësit kanë vigjëluar për rreth Qelës së Dom Kacorrit, pasi reaksioni i xhonturqve dhe përkrahësit e Dhespot Jakovit, ishin mjaft aktivë. Paraditen e 22 nëntorit 1912 është bërë mbledhja me përfaqësinë e popullit, mbledhje e cila u tentua të sabotohej nga përkrahësit e Jakovit. Sipas kujtimeve të Avokatit Hysen Myshketa për mos ngritjen e flamurit në Durrës kanë luftuar Prefekti turk Mahir Beu si dhe Dhespot Jakovi. Madje z.Myshketa në “Shënimet e tij historike“ na sjell edhe një lojë hipokrite të Jakovit, duke e bërë që të dukej edhe më turkoshak se vetë pushtuesit dhëmbërënë tashmë : “Zotni unë qysh kur jam lindur, që kur kam ardhur ndër mend e deri sot, vetëm një flamur kam njohur, kam dashur dhe kam nderuar dhe ky është flamuri i osmanllisë. Nën këtë flamur kam rrojtur dhe nën këtë dua të vdes ”. Gjatë rrugëtimit të karvanit të Ismail Qemalit për në Vlorë, bazuar në letërkëmbimin Eqrem Bej Vlora-Mustafa Kruja, botuar në “Ku isha në vigjilje të pavarësisë”, dhe shënimet e personalitetit të asaj periudhe Eqrem bej Vlora: “Kujtime 1885-1925, Botime IDK”, thuhet se, Gjenerali i divizionit turk Kara Sait Pasha, që kontrollonte zonën midis Lushnjës, Fierit dhe Beratit, si pararojë të pjesës tjetër të armatës së Vardarit, që po vinte prapa në rrëmujë (e shpartalluar), dha urdhër të arrestohej Ismail beu me të gjithë kolonën e tij; për këtë arsye karvani nuk u fut në Lushnjë, por e kaloi natën në Çermë, në çifligun e Dervish bej Biçakut. Një natë tjetër e kaloi në Fier, tek Omer Pasha. Mirëpo gjatë natës komanda e trupave turke në Berat, nën trysninë e përfaqësuesve shqiptarë ndryshoi mendim”. Por dhe këtu patriotët vendas mundësuan që nga Mifoli, delegacioni i Ismail Qemalit të udhëtojë me dy karroca dhe pas shumë peripecive, në pasditen e 27 nëntorit 1912, mbrriti në Vlorë, një ditë para ngjarjes historike për kombin shqiptar.

Presidenti Obama uron Kreun e Shtetit Shqiptar në festën e Pavarësisë

November 26, 2015 by dgreca

Presidenti amerikan Barack Obama uroi sot presidentin shqiptar Bujar Nishani me rastin e 28 Nëntorit, ditës së Pavarësisë. Ju shpreh urimet më të mira për ju dhe popullin shqiptar, fillon mesazhi. “Ky shënon edhe një rast për të reflektuar mbi partneritetin e fortë dhe të qëndrueshëm që gëzojnë Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Shqipëria, ashtu siç u nënvizua edhe nga nënshkrimi në prill i Partneritetit Strategjik ShBA-Shqipëri. Shtetet e Bashkuara të Amerikës mbeten të përkushtuara për të ndihmuar Shqipërinë që të përparojë në rrugëtimin e saj drejt integrimin të plotë Euro-Atlantik”, lexohet më tej në urimin e Obamës. Presidenti amerikan shtoi se i është “mirënjohës kontributeve të Shqipërisë në drejtim të rritjes së paqes dhe qëndrueshmërisë në Ballkan si dhe anembanë botës”. “Ato përfshijnë edhe ndihmesën e vlefshme të Shqipërisë si pjesëtare e Koalicionit Ndërkombëtar që lufton ISIS-in dhe kundër ekstremizmit të dhunshëm në rajonin e Ballkanit. Unë pres që në këtë drejtim dhe në shumë fusha të tjera të rëndësishme, ta thellojmë bashkëpunimin tonë gjatë viteve në vazhdim”, thuhet në mesazhin e Obamës.

FUND VJESHTE NE TIRANE

November 26, 2015 by dgreca

Nga Illo Foto- New York/

E vizitoj Tiranen cdo Vjeshte . Kete vit isha ne Atdhe ne intervalin kohor 8 Tetor -4 Nendor . Na favorrizoi moti i mire dhe kaluam nje vakance shume te kendeshme . Shetitem ne pak qytete . Kryesisht bujtem ne Tirane , qe me ka pelqyer dhe me pelqen shume . Nuk kam lindur ne Tirane , por kam nje kohe te gjate , qe banojme ne qytetin e trendafilave , sic e ka quajtur Konica . Jemi mesuar te degjojme ankesa per jeten ne Tirane dhe aq me teper te kritikojme ndertimet e ndertesave pa kriter , keto dekadat e fundit . Une nuk jam i prirur te mos pranoj kritikat per Tiranen si venbanim dhe qytet funksional . Kete do tua vertetoj ne fund te ketij shkrimi . Me duhet te provoj perpara lexusve se Tirana ka bukurite e saj dhe jane te gjitha mundesite , qe jeta ne Tirane te permiresohet , ne menyre te pa nderprere. Ne distancen e nje viti , une vrejta disa permiresime te rendesishme ne cilesine e jetes ne Tirane . Ta them qe ne fillim keto permiresime une nuk i argumentoj politikisht , as i identifikoj me persona te vecante . Thjesht i evidentoj dhe banoret , po nuk ishin dakort , te argumentojne te kunderten .

Tirana nga viti ne vit , duket me e gjelberuar . Nuk eshte puna se u gjelberua brenda nje viti , por kurora e pemve dekorative , peson rritje intensive , qe bie ne sy. Nje vit rritje dhe kjo nuk eshte pak , per drure dekorative te rinj , qe jane ende ne dekadat e para te jetes , kur indeksi i rritjes , vijon te jete i harbuar . Maja e bimeve dekorative , vijon te konkuroi me katet e treta te pallateve . Nuk ka nevoje te jeshe shume i vemendshenm , qe ta ndjesh veten se gjendesh brenda nje venbanimi te gjelberuar mjaftushem , qe nuk te lodh dhe as te streson. Ne shenimet kritike te mjedisorve thuhet se Tirana nuk e ka siperfaqen e mjaftushme te gjelber per banor , qe eshte diku te 2 meter katror . Ne rrastin konkret te Tiranes , mund te arsyetohet dicka me ndryshe . Kurora e pemve dekorative duhet te vleresohet me siperfaqe te gjelbert , ne te tere volumin e saj , qe cdo vit rritet ne menyre te ndjeshme . Nuk mund te merret statike siperfaqja e gjelber , per nje specifike , sic eshte dekoracioni i brenshem i Tiranes , qe duke i mbledhur te tera bashke, bejne nje pyll te vertete gjithnje ne rritje .

Siperfaqja e gjelber ne pjeset periferike eshte perfshire ne skema te ndertimit te parqeve te reja , qe jane perfituar nga ndarja e re administrative . Me pervetesimin e ketyre siperfaqeve te gjelberta , qe eshte thjesht ceshtje kohe , Tirana do te quhet qytet i gjelbert , sic e ka dhe traditen e saj te ish ndertesave perdhese te qerpicit tradicional . Zgjerimi i territorit te bashkise me ish komunat fqinje, ka krijuar kushte , per parqe te reja periferike dhe formimin e qendrave te reja te gjelbera , liqene , ujvara simbolike , parqe lodrash me parkime te medha si ne Europe . Te tera gjasat flasin per nje Tirane aerobike dhe kjo berthame funksionon qysh sot .

Tirana aktualisht quhet qytet , qe mbahet paster nga mbeturinat ditore industriale , te bisnesit dhe ato te guzhines . Mengjesi e gjen qytetin te pastruar , madje mire . Keshilli bashkiak e ka marre mire ne dore krijimin e nje mjedisi te shendetshem . Kjo , qe shkruaj nuk eshte produkt i fantazise . Eshte ndjesi , qe e perjeton c’do misafir , qe gdhihet ne Tirane . Shume shkrime , kam lexuar , per te huajt , qe ndihen shume mire shendeterisht , ne ditet e banimit ne Tirane . Klima e Tiranes eshte shume specifike , brenda koridoreve te ererave te Mesdheut dhe te brigjeve te shkretetirave afrikane . Prandvera ne Tirane vjen 10 dite me perpara dhe vjeshta iken 10 dite me von se vendet homologe te gjatesise gjografike . Tirana do te jete vendbanim klimatik i lakmuar nga shumica e banorve te globit .

Rruga nga Rinasi dhe pjesa e autostrades , qe pershkon deri ne Tirane te clodh , ne kuptimmin me te plote te kesaj fjale . Po qe se do te ndodhesh, pa e ditur ne kete autostrade te komletuar dhe te dekoruar me lojra dritash , ben be se je duke u futur ne Vjene .

Ka nje ndryshim jo krejt te pa dukshem ne zhvillimin e jetes urbane te Tiranes , ne kete vjeshte . Sherbimi urban me autopuze dhe taxi ka arritur ne nivelin , qe jo kushdo mund te beje vrejtje . Konsiderohet sherbim i nivelit europjan .

Vizitova 2 qendra shendetesore , ate ne lagjen 9 dhe ate te Nentkatshet , ish Poliklinika qendrore . Jam befasuar nga rikonstruktimi i ketyre institucineve shendetesore , nga rregulli , pastertia , funksionaliteti . Keto mjedise shkelqenin ne te tera veshjet e mermerit dhe te imponoheshin me rregullin dhe korrektesen e sherbimit , qe binte ne sy pa as nje lloj lupe . Njerzit prisnin radhen e sherbimit dhe bisedonin me ze te ulet . Gjithcka ishte ne vendin e vet , sic jam mesuar t’i shof ketu ne NY. Ky mjedis mjekesor kohor te sheron dhe te edukan.

Komisariatet e policise ne Tirane jane te bardhe, plot drite dhe me mjedise te ekspozuara ne rruge . Ke pershtypjen e pare se ndodhesh perpara nje institucioni kulturor . Veprimtarite policore kryen , prapa xhamit te tejdukshem, ne sy te udhetarve . Jane ndertesa te hapura institucionet e larta te shtetit , muzeu i gjetheve , Theatri Popullor , qe per dekada ka qene i mbyllur cuditerisht me mure . Keshtu dhe Garda dhe Presidenca . Hapja e institucioneve krijon me shume liri , siguri dhe besim . Njeriu ndihet zot ne vetvete , kur te fshehtat nuk te rrethojne ; ato jane eliminuar .

Ne autobuz nuk ndesha ndonje xhepist . Nuk degjova as shume bertima dhe fjale fyse , qe nuk mungonin , ne rraste te vecanta , ndryshe nuk do ta kuptoje , se gjendeshe ne Tiranen e ish kjoskave dhe te katrahures urbane .E pohoj me siguri se nuk degjova as nje shkrehje automatiku , vec ndonje zhurme pistolete , qe identifikonte nje vetvrasje sporadike .

Mjedisi rrethus gjithnje flet dhe edukon . Si eshte rregulli ne klinikat shendetesore , ashtu reflektohet kudo , me automjetet , kembesoret dhe kulturen e rruges . Nuk ka si te mos i bin ne sy mysafirit cesmat dhe tualetet publike , ne sheshet dhe rruget kryesore . Trafiku eshte mjaft i disiplinuar . Shoferet zbatojne rregullat, shume me mire se ne te kaluaren e afert . Dhuna gjithnje ka qene mbret i rregullit .

Me bene shume pershtypje muret dhe fasadat . Ishin te pastra dhe pothuajse te lira nga zhgarravinat elektorale . Mund te shetisje i cliruar nga ndotjet akustike dhe vizuale dhe kjo jo vetem ne pedanole.

Apsolutisht ne te tera qendrat e autobuzve shef portrete gjimnazistesh te shkelqyer . Jane portrete te madhesise se trupit te rritur , ku shenohen te dhenat e identitetit te gjimnazistit ; vetem kaq . Ky fakt te mbush me krenari te ligjshme , per brezin e ri te kryeqytetit . Jane pioneret e dijes dhe te kultures , qe do ta cojne perpara Kombin , por ky ekspozim te ploteson kuadrin e kultures te jetes se perditeshme ne Kryeqytet . Ketu pergatitet me garanci nje e arthme me e ditur , me e kulturuar , se kjo , qe jetohet . Ke pershtypjen se je duke perqafuar dhe duke uruar brezin e ri , per pergjegjesine e detyrave , qe eshte i gatshem te perballoi me mesim dhe pune .

Degjon shpesh , qe tiransit rrine ne kafene . Kjo eshte e vertete , por krejt e justifikushme . Ne Tirane kryen te tera veprimet kontratore dhe ligjore , per biznest . Shumica e pensionisteve te Shqiperise banojne ne Tirane . Diaspora shqiptare , ka permasat e nje shteti jo shume te vogel . Pjestraet e kesaj diaspore , pa tjeter kalojne nga Tirana . Me nje llogari te thjeshte , del se askush nuk ngrys diten kot ne kafe ; madje ato jane qendra ku kryen pune te medha dhe vlon jeta produktive . Kafenete jane kthyer n institucine takimi dhe pune .

Te tera keto gjera pozitive , qe evidentova ne Tiranen e vjeshtes te vitit 2015 , nuk deshmojne se Tirana ka arritur persosmerine . Difekte ka kudo dhe madje shume si ne jeten urbane , ne kulture dhe ne ate institucionale . Nje semundje kronike eshte mungesa e fronteve te punes per te rinjte . Nje difekt tjeter shume i madh , madje katastrofal u cfaq keto dite te 20 Nendorit . Shume lagje te Tiranes u permbyten dhe u evidentuan deme materjale te permasave te medha . Kryebashkiaku Veliaj urdheroi prishjen e disa ndertesave te pa ligjshme, diku ne Selite . Jo vetem ky kryebashkiak , por shume te tjere ne vend , kane prishur dhe do te prishin ndertime ilegjitime . Disa prej tyre jane obliguar ne pastrimin e kanaleve . Kryeministri tha keto dite se do bashkepunoje me bashkite , per te pastruar kanale te tjere.Keta shtetare ndezin nga nje qiri , ne erresiren e plote .

Jam i detyruar te pohoj disa te verteta te hidhura . As kryeministri , as Kryebashkiaket e bashkuar nuk e perballojne dot punen , per te evituar permbytjet . Permbytjet jane kercenim shume me real se sulmet e ISSI-it islamik . Rrastesisht ndonje vit , Shqiperia nuk do te permbytet . Jemi vendi me bregdetin me specifik ne Ballkan , ndoshta dhe ne Europe . Jemi te ekspozuar ndaj lumenjve agresive dhe ndaj detit . Po qe se nuk do te ishte kryer bonifikimi ne gjysmen e shekullit te kaluar , shkalla e demeve te permbytjeve do te ishte me e vogel , por prmbytjet do te ishin me te shpeshta . Aktualisht gjithe sistemi konsiderohet i permbytur edhe kur ujet nuk duket ne siperfaqe . Ultesira bregdetare shqiptare eshte nje tup i vdekur dhe i pa varrosur. Te gjallet bejne gallate rreth tij . Tirana ben pjese ne kete masiv.

Bonifikimi u permbys totalisht ,pas 1990 . U krijua nje harte tjeter , qe nuk eshte as kenete as toke bujqesore . Kemi 25 vjet , qe jetojme ne kete llum . Kjo permbysje nuk presupozon disa kanale dhe as disa ndertesa ilegjitime , por identifikohet me daljen jasht fuksionit te te te gjithe rrjetit dhe te tere ndertimeve ilegjitime . Jemi perpara ktij fakti kokforte . Permbytjet ne Tirane dhe Novosele , tregojne se gjendja vjen duke u perkeqesuar . Siperfaqja tradicionale e permbytjes po merr pjese nga zona kontinentale e vendi .

Me qe duhet folur me gjuhen e kanaleve , jane rreth 250 Km. Kanale te konvertuar ne madhesi mesatare , qe nuk funksionojne , qindra diga, dhjetra rezervuare, ura dhe disa qindra ndertime te pa ligjshme , te ndertuara ne fushe . Duhet te ndertohen te tjera ura , bankina , kanale qe plotesojne tjeter konfiguracion . Duhet te prishen te tera ndertimet e fushes , qe flitet se jane rreth 250 mije .

Te tera objektet kullus , lidhen organikisht dhe nuk mund te thuash se sivjet do bej “x “ kanale dhe e kreva detyren . Detyra kryhet , kur i gjithe masivi eshte nen kullim perfekt , simbas nje projekti te ri . Natyrisht , per kete problem madhor, lipset te japin mendimin definitiv nje grup specjalistesh te fushes . Fatura do te jete marramendshe . Mbas kesaj pune , duhet te krijohet nje sipermarrje , qe do ta mbirembai te gjithe rrjetin .

Shqiperia dhe Tirana jane te kercenuar nga permbytjet e vazhdushme, sepse nuk dihet cfare rruge te re do te marrin ujrat e pakanalizuar . Kete fakt , askush nuk merr guximin tja beje te ditur Bashkimit europjan, megjithse e dine , qe nuk i dalin dot per zot . Nje gje duhet te kene te qarte qeverritaret e nderuar : Ultesira bregdetare shqiptare nuk eshte vetem shqiptare , ajo eshte edhe europjane .

Illo Foto / Studjus – NY . Nendor 2015

I PERSEKUTUAR

November 26, 2015 by dgreca

Nga Ilir Levonja/

Në vegjën e kujtesës sime, rrinë si rroba të nderuara disa terma që kanë të bëjnë me kohën e fëmijërise dhe rinisë. I deklasuar, me biografi të keqe, i prekur, i halanosur etj. Por jo termi i persekutuar, apo dhe i përndjekur politik.

Dallimin për së pari e bën dashuritë. E bëri dashuria. Kur në sojin shqiptar kishte një mendësi. Me të prekurit nuk mund të dashuroheshe. Me të halanosurit nuk mund të martoheshe.
Por nuk ishte e ndaluar t’i shkelje. Madje me mënyrën e gjelit të fushës, kur ndjek pulën. Dhe po ashtu i krekosur të mburreshe me duart në xhep se bërë një akt të lart ndërkryerje të racës njerëzore që ishte edhe armiku i shoqërisë.
Dallimin tjetër e bën dashuritë e para. Sidomos dhimbja e tyre. Sidomos kur shikoje që, pranë, në shkollë përshembull kishe një bukuri të brishtë. Të vjollcëzuar, që u ngjante shqerrave në lëndinat e ekskursioneve. Që e zemrat e patrazuara nga yshtjet e baballarëve, nuk na pengonin të ndanim, atë bukën me vete, me djath e vezë, mbështjellur në letër të ashpër. Ne ishim armiq. Kurse zemrat jo. Ndjesi që i kam ezauruar në romanin ”Zemra nuk e njeh armikun”.
Termi i persektuar, i përndjekur zuri fill më vonë. Dhe nën zhgunin e terminologjisë. Aty u përfshinë, ose nxituan të përfshihen edhe viktimat e sistemit. Pra, ideatorët, milituesit, bashkëpunëtorët. Të cilët për strategji të njëshit. Apo dhe inate të njëri-tjetrit, përfunduan në gjirizet e vuajtjes së dënimit si kundërshtarë politik.
Viktimat e njëri-tjetrit. Nga tre xhelatë, fitoi njëri. Dhy dy dolën të persekutuar. U shpallën armiq të popullit. Ndërkohë kur ishin armiq të njëri-tjetrit. U dërguan të kryejnë denim, me qejf, me vullnet të plot. Pikërisht në skëterrat që i projektuan vet. Pra lufta personale u kthye në luftë për liri. Për lirinë e imagjinuar, jo realen. Jo lirinë që është si të thuash, ekzistenca e vertetë e një thesari të ëndërruar.
Kështu të deklasuarit, të prekurit, të halanosurit… në ditët e para e të demokracisë. Fluturuan përtej kufijve. Disa të tjerë, këta nga dora e të ashtuquajturve të perseketuar nxituan të kapin depot, institucionet gafile të sistemit, deri kazermat dhe repartet, disa ndërrmarrje të veremesorua nga koha. Duke rikompesuar përgjysëm vetveten. Pasi asnjë thesar nuk rikuperohet duke fluturuar dhe duke marrë diçka. Për sa kohë që nuk ka dallim esencial midis lirisë së munguar dhe shtetit të së drejtës qytetare.
E gjitha është një histori midis atyre që e braktisën skëterrën. Dhe atyre që morën nga një zarzavate nga kazani prej bloze i çorbës shqiptare.
Ndaj sot duket si normale lufta e deklaratave. Përpjekja plot pështyma rreth spiunëve. Përpjekja për të nxjerrurr kush e kush veten më larë se tjetri. Energjia për mos ekzistencën apo ekzistencën e dhunës dhe përdhunimeve. Eshtë lufta e të perseketuarve. Jo e të halanosurve. Eshtë lufta e mëkatarve, jo e shenjtorëve.
E gjitha kjo më erdhi si një revansh ironie. Kur edhe pas njëzet e kusur vitesh. Vështron një grup njerëzish, në krye të të cilit një person me kollare flet për lirinë. Ndërsa të tjerët, pjesa më e madhe janë akoma të përgjumur, disi të rreshkur nga gjëndja pa ujë, pa dritë, pa të ardhura. I pari ka kollare dhe artopolant. Në emrin e ideale i ka ftuar në shesh. Duke i dhënë nga një birrë dhe dy qofte.
Nga ana tjetër jo të gjitha webet e transemetojnë këtë protestë.
Nga ana tjetër, pyetja e kohës. Përse të halanosurit u vetcilësuan si të persekutuar?. Të përndjekur? Përse janë ndarë në grupe interesi.? Si në kohën e luftës me njëri-tjetrin.? Përse disa vetdigjen? Dhe përse disa të tjerë mbajnë në dorë çelsa ngrehine me emrin Institucion? Përse në emër të Lirisë? Përse duken sikur i përkasin dikujt tjetër tashmë. Dhe jo të deklasuarve…, të prekurve, të halanosurve?!
Eshtë fare e thjesht, liria ideale është mbi individin. Dhe individët që ta pranojë këtë, janë në arrati.
Zbrazëtinë e të halanosurve e kanë zënë të persektuarit. Përfaqësuesit e tyre janë në pushtet. Dhe marrëveshje me pushtetin në emër të lirisë ideale nuk mund të bëhet asnjëherë.