dgreca – Page 3368 – Dielli

APOSTOL GEGA U PUSHKATUA NE MENGJESIN E 11 NENTORIT 1946

November 11, 2015 by dgreca

*Apostol Gegën dënuan me vdekje dhe e pushkatuan në moshën 24 vjecare në orën tetë të mëngjesit të datës 11 nëntor të vitit 1946/
* ISHTE AUTORI I TRAKTIT TË PARË ANTIKOMUNIST/
*Botohet me rastin e 69 vjetorit të pushkatimit të Apostol Gegës/
NGA MAKENSEN BUNGO-New York/
Apostol Gega ishte një djalë i zakonshëm, një nëpunës i thjeshtë,një mësues atdhetar, një antikomunist i vendosur. Në trevën e Elbasanit dhe në mbarë Shqipërinë për mendimet, që ai shprehu, për veprimet,që ai kreu dhe për qëndrimin e tij kundër diktaturës,ai është unikal në gjirin e rinisë shqiptare.
Ai e deshi Shqipërinë si atdhetar dhe i erdhi keq për popullin shqitpar,që do të vuante nën diktaturën komuniste.
Për tradhëtinë ndaj atdheut dhe për vuajtjet,që po kalonte populli shqiptar, ai mori anën e desidencës shqiptare që në ditët, kur filloi të vendosej diktatura komuniste në vendin tonë. Dhe u tregua shumë aktiv, tepër dinamik dhe i gjithëanshëm, duke qenë i ndërgjegjshëm për ato, që bëri dhe për ato, që pësoi
Veprimtaria e tij qe befasuese e dinamike dhe Diktatura u alarmua dhe u mobilizua së tepërmi e mundi ta zbulojë veprimtarinë e tij dhe e arrestuan. Gjatë kohës që e pyetën në hetuesi mes torturave të llahtarëshme,u arratis, si rrallë ka ndodhur atëherë, por e arrestuan prap në fshatin Mlizë dhe u gjykua nga një gjykatë ushtarake me një gjykim të jashzakonshëm në kinemanë e qytetit për të tmerruar popullin, sidomos rininë e Elbasanit. E dënuan me vdekje dhe e pushkatuan në moshën 24 vjecare në orën tetë të mëngjezit të datës 11 nëntor të vitit 1946
Veprimtarinë e tij të shumëllojëshme me fjalë e me vepra, ai e zhvilloi në qytetin e Elbasanit, në Peqin dhe në fshatin Grabovë A të Gramshit, me shokët e tij moshatarë , me nxënësit, me popullin e lirë edhe me të arratisurit politikë. Ai edhe para skuadrës së pushkatimit, atje në Krastë, pranë varrit të hapur, para skuadrës së pushkatimit e cfaqi idealin e tij për të cilin kishte axhituar kur, në fjalën e fundit, ia përplasi prokurorit ushtarak me shprehjen përmbyllëse të veprimtarisë së tij atdhetare se “ Veprimtarinë time e konsideroj ideale dhe duhet të kemi lirinë e mendimit. Vetëm kjo shprehje mjafton, që të kuptojmë idealizmin e këtij djalodshi 24 vjecar .
***
Kulmi i veprimtarisë atdhetare antikomuniste i Apostol Gegës është hartimi i traktit që ai hartoi dhe shpërndau në qytetin e Elbasanit në muajin gusht të vitit 1946.
Kur u largua nga fshati Grabovë A i Gramshit,ku kishte shërbyer si mësues, se e pushuan nga puna si njeri i pandjejë për edukimin e nxënësve dhe u kthye në qytetin e Elbasanit,ai vuri re ndryshime të medhaja , si nga ana ekonomike ashtu edhe nga ato politike .
Në atë kohë Shqipëria po zhytej gjithënjë e më shumë në vorbullën e Diktaturës .
Populli po gëdhihej cdo ditë gjithënjë e më shumë në një varfëri të tejskanjëshme dhe dhe vendi po ngrysej më shumë në mvarësinë e politikës jugosllave .
Dhe nga kjo gjendje e rëndë Apostol Gega për të shpëtuar Atdheun dhe për të mbrojtur popullin . mori një vendim : vendosi të përballet me Diktaturën
Mori një makinë të vjetër shjrimi dhe shkroi traktin e tij , ku shprehu mendimet e tij idealin e tij , shpresën e tij ,
Ai e dinte djaloshi Apostol Gega , se c’mund të pësonte nga ai trakt ? Sigurisht që e dinte.
Por ishte dashuria e një të riu për Atdheun e tij , lshte dëshira e një të riu njëzet e katër vjecar për ta shpëtuar popullin e vet nga një gjendje e mjeruar , ishte qëndrimi i një djaloshi për të realizuar idealin e tij pamvarësisht nga sakrificat dhe vuajtjet , që mind të pësonte , ishte shpirti revolucionar i një revolucionari të ri , që hidhet në xjarr për të arritur fitoren e revolucionit të vet .
Duke u fshehur në errësirën e asaj nate të gushtit të vitit 1946 , me kopjet e traktit në gji , kaloi nëpër rrugët e Elbasanit duke futur në shtëpijat traktet që kishte shkruar . Kopjen e fundit të traktit , ai e ngjiti në derën e ndërtesës së Komitetit Ekzekutiv të Rrethit .
Ja trakti që shkroi dhe shpërndau Apostol Gega :

K U M B O N A E K U S H T R I M I T

T Ë S H P Ë T O J M Ë A T D H E U N N G A D I K T A T U R A KO M U N I S T E

Djalëria shqiptare duhet të ketë kuptuar gabimin dhe rrugën e mbrapshtë , që ka pas ndjekun dhe që ende disa të tjerë fatkeqësisht ndjekin dhe duhet të kenëv kuptuue veprën mashtruese të drejtuesve të kështu quejtëses Republikë Popullore t’Shqipnis , aktiviteti i të cilëve deri më sot nuk ka qenë tjetër vecse në damin e Atdheut dhe në mjerimin e popullit shqiptar Dhe me parimin e tij djaloshar it is nifertate ( kurrë nuk asht vonë ) dhe me hovin e tij guximtar duhet t’i prijë kësaj përpjekje vigane , qëllimi i së cilës asht shpëtimi i kombit dhe i popullit shqiptar nga pesha dhe sgjedha e randë dhe e padurueshme e Diktatorisë komuniste . Në këto ditë kaq të vështira Atdheu i drejtohet Rinisë shqiptare dhe kërkon prej kësaj nji bashkim dhe bashkëpunim total të të gjitha fircave kombëtare rreth flamurit Kuq e Zi njashtu si më 1912 dhe në 1920 në Vlonën Kreshnike , që vetëm trupzimi dhe vllaznimi i të gjithë Shqiptarëve shpëton Atdheu nga nji coptim i sigurt dhe total .
Rini Shqiptare !
Ju që jeni aveniri i vendit , ju që jeni Pranvera e Shqipnisë e që keni barrën e randë të fateve t’ Atdheut , duhet , që ju t’i jepni vendit impresionin e nji force t’organizueme e të disiplinueme , tue pasë për program vetëm shpëtimin e Atdheut dhe naltsimin e Kombit . Duhet që vendi dhe populli Shqiptar të kuptojë që tashma ju do të ndërhyni në një mënyre vendimtare sa herë që fati i Shqipnisë do të jetë në rrezik .
Populli Shqiptar i lodhun dhe i rraskapitun prej gjendjes së mjerueshme që asht krijue nga nji pakicë politikaxhijsh të gabuem , shërbetorë besnikë dhe vegla qorre të Stalinit dhe të Titos , kërkon prej jush të mendoni këtë të vërtetë historike . Ora e juej po afrohet , nesër do të tingëllojë . Ne po mbërrijmë në nji nga ato momente , ku simbas fjalës së poetit të vjetër ‘fati ka me i ndrrue vetë kuajt “ . Duhet që ju të jeni gati me shenjën e parë të rastit , t’i hypni kalit dhe në qoftë se do të evokoni me shpirtin e njerëzve të pavleftë do të ndeshni me brutalitetin shtazarak të aventurierve .
Sbritni në fushën e betejës të pajisun me nji shpirt për përpjekje të forta me idealin e Atdheut me në krye “ Organizatën e Veprimit Shqipnia ‘ dhe hyni në luftë si kur flota Athinase , që shkonte në luftë gjithë e mbulueme me lule dhe plot tingëllim prej kangësh , por që flaka e fortë e nji vullneti të pa thyeshëm të shndrisë në fytyrën tuej . Pse inteligjencë që ma tepër se të tjerë keni pasun rast të kultivoni . Shkenca që ju kanë mësue mësuesit e juej janë pasunim që nuk mund të lihen inproduktive . Janë depozita që shoqnija ju ka besue për të cilat secili prej jush detyrohet me dhanë hesap . Bahuni gati me marrun barrën e ardhëshme , asht për ju që këto pemë po piqen por mos harroni se nuk imponohet nji popull me zjarr e me hekur por me shërbimet që i bahen . Duhet të dinin se me terror dhe me vrasje nuk mund të sundohet vendi dhe me brutalitet nuk mund të pushojë Zani i Kundërshtimit t’Atdheut dhe Opozitës Shqiptare . Ky asht nji ligj fizik dhe i pakundërshtueshëm .
Rini Shqiptare !
Përgjigju Zanit mallëngjyes t ‘ Atdheut dhe !të Popullit Shqiptar dhe shpëtoje nga zgjedha e pa durueshme e Diktaturës komuniste
Rroftë Rinija dhe populli Shqiptar !
K U S H T R I M
NGA ORGANIZATA E VEPRIMIT SHQIPNIJA
Këndoje dhe shpërndaje

Ky është trakti që shkroi dhe shpërndau dëshmori Apostol Gega .
Me këtë trakt ky djalë demaskon veprimtarinë e udhëhëqesve komunistë ,veptimtaria e të cilëve “ nuk ka qenë tjetër vecse në damin e Atdheut dhe ne mjerimin e popullit shqiptar “ dhe ata vetë i quan “ vegla qorre fë Stalinit dhe të Titos . “
Për të shpëtuar popullin nga kjo gjendje ai i drejtohet rinisë shqiptare , që e quan avenirin e vendit e pranvera e Shqipërisë , që si ‘’ një forcë e organizueme dhe e disiplinueme tue pasë për program vetëm shpëtimin e Atdheut dhe naltës9in e Kombit ‘’ , ‘’ t’i prijë një përpjekje vigane , qëllimi i të cilës do të ishte shpëtimi i popullit shqiptar nga sgjedha e egër dhe e padurueshme e diktaturës komuniste “ .
Duke parë gjendjen e popullit shqiptar , ai kërkon ‘’ nji bashkim dhe një bashkëpunim total të të gjitha forcave kombëtare rreth flamurit Kuq e Zi njashtu si më 1912 dhe në 1920 në Vlorën Kreshnike ‘’ , për ‘’ të shpëtuar Atdheun nga një copëtim i
sigurtë dhe total ‘’
Në përfundim ai shprehet , se është i sigurtë për përmbysjen e asaj diktature , ‘’ se me terror dhe me vrasje nuk mund të sundohet vendi . ‘’
***

Mbas leximit të këtij trakti , mund të mendohet , se si arriti ai djalë të vendosi të shkruaj e të shpërndajë një trakt me atë përmbajtje në atë diktaturë të egër ?
A nuk e dinte ai djalë egërsinë e asaj diktature ? A nuk e dinte ai djalë , e po ta diktonin , atë e priste vdekja ? A nuk e dinte ai se si kishin përfunduar më parë kundërshtarët politikë të diktaturës , që ishin ngritur kundër asaj ?
Ai djalë 24vjecar me emrin Apostol , i dinte të gjitha këto . Po pse iu kundërvu atëherë diktaturës ? Pse e shkroi atëherë atë trakt ? Pse nuk heshti , si heshtën shumë të tjerë ?
Apostol Gega ishte një atdhetar , ai ishte një idealist dhe atdhetarit i vjen keq për atdheun e tij dhe idealisti sakrijfikon edhe jetën për shpëtimin e atdheut . Se atdhetari e idealisti jetojnë , mendojnë dhe punojnë për të mirën e popullit të vet , se atdhetari dhe idealisti mbi të gjtha venë interesin e të gjithëve , i venë edhe mbi jetën e tyre . . .
Pse e shkroi Apostol Gega atë trakt e tregoi edhe në lëtrën që i gjeti e ëma , në shtresat e atij , që i muarën dy vëllezërit e tij nga burgu :
“ Nënë , më fal ! Më fal , se fjalën tënde nuk e dëgjova , kur më porosite “” Kujdes , bir ! Por nukështë faji i im . Idealet më kishin mbërthyer rëndë . Nënë , m’i bën hallall të gjitha sakrificat , netët pa gjumë , gjirun , që më ke dhënë . Nënë e baba , më falni , që ju shkaktova plagë të rënda , por jo unë , Diktatura komunste , që më ndoqi këmba këmbës për dy fjalë , që thashë , ‘“ Poshtë komunizmi ! “”

***
Ky është Apostol Gega , një dëshmor i rinisë shqiptare . që duhet kujtuar , një dëshmor i harruar , që duhet nderuar .
Ai nuk rrëmbeu pushkën që të luftojë , por ai përdori fjalën në luftën e tij . Fjala e tij ishte më e përflakur se pushka , ajo të vriste më shumë se cdo armë .
Ai e tha fjalën e tij me gixim dhe trimëri si kur ishte i lirë , ashtu edhe kur ishë në burg i prangosur me pranga hekuri .
Ai e sfidoi vdekjen për lirinë . Për ate më mirë ishte vdekja për liri , se jeta në robëri .
Ai ra për Atdheun , për krenarinë e tij .
Ai ra për popullin e vet , për mbarësinë e të gjithëve .
Ai ra për ty , për mua , për ne , për ju , për të gjithë popullin .
Ai ra për lirinë tonë , për lirinë e Shqipërisë së shumëvuajtur , për Shqipërinë e Skënderbeut , të Ismail Qemalit , të Hasan Prishtinës , të Mujo Ulqinakut .
Ai ra për Kosovën e tradhëtuar dhe për Camërinë e përcëlluar .
Dhe ra me fjalën e artë liri në gojë , për të mos vdekur kurrë !
Diktatura e pushkatoi , por ai me veprimtarinë e tij , me guximin e tij , me sakrificën e tij na mëson neve dhe brezave që do të vijnë , se si duhet menduar , si duhet punuar dhe si duhet sakrifikuar për këtë Shqipërinë tonë shpirtbrengosur dhe e gjithëgjakosur .
Për të gjitha këto , që bëri ky djalosh 24 vjecar duhej të ishte kujtuar dhe nderuar me kohë . Shkolla fillore në fshatin Grabovë A të Granshit , ku ai qe mësues , duhej të ishte pagëzuar me emrin e tij . Intelektualët e Elbasanit duhet të ishin kujtuar për ndonjë veprimtari përkujtimore për këtë dëshmor të harruar . Bashkija e Elbasanit duhej ta kishte sbukuruar qytetitn tonë me një bust të Apostolit . Deputetët e Elbasanit duhej ta kishin kujtuar Presidentin e Shqipërisë , që ta kishte nderuar me ndonjë vlerësim . Me gjithë ate nuk është vonë . Një fjalë e urtë e popullit tonë , thotë : “ Më mirë vonë , se s kurrë . “
Ata , që na kanë nderuar , kemi detyrë t’i nderojmë .
Marrë me shkurtime nga vëllimi i pabotuar i z. Makensen BUNGO“ YJE TË PËRGJAKUR“

Fest 25, një spektakël shumëngjyrësh në New York

November 11, 2015 by dgreca

(Festivali i 25-të i ngjyrave etnografike, këngëve e valleve të gurrës burimore popullore mbarëshqiptare)
Nga Klajd Kapinova-New York/
LEHMAN COLLEGE. Sot jemi në Lehman Center for the Performing Arts, Bronx, NY. Si çdo vit, java e parë e muajit nëntor 2015, ka filluar në New York me temperatura të ulëta, por jo që të pengojë lëvizjen lirshëm të makinave drejt qytetit, ku jetojnë bashkëatdhetarët tanë. Këtu gjendet Kisha dhe Qendra Kulturore, ku mblidhen rregullisht bashkatdhetarët shqiptarë nga tre shtetet: New York, New Jersey dhe Connecticut.
Në ambientet komode të Kishës Katolike “Zoja e Shkodrës”, pranë Qendrës Kulturore “Nënë Tereza”, prej disa muajsh me radhë mbledheshin admiruesit e artit dhe kulturës tradicionale, bashkëatdhetarët shqiptaro-amerikano, për të diskutuar rreth përgatitjeve jubilare të Festivalit 25-të të Muzikës dhe Valleve Popullore Shqiptare. Historia e festivale, thotë ideatori e drejtuesi kryesor i tyre për shumë vite me radhë Mark K. Shkreli, zë fill në fillim të viteve ’90, atëherë kur komuniteti ynë u shtua me shqiptarë të tjerë, të ardhur si emigrantë ekonomikë nga shteti amë e trojet e tjera etnike dhe filluan të vendoseshin në New York. Me artistët dhe intelektualët, vijon bashkëbiseduesi z. Shkreli, vendosëm kontaktet e para dhe krijuam ura lidhje e bashkëpunimi, që vijonë me sukses edhe sot. Në festivalet e përvitshme, kanë marrë pjesë me interpretimet e tyre të bukura shumë këngëtarë e vallëtarë të njohur nga shumë shtete të Amerikës dhe vendlindja: Shqipëria, Mali i Zi, Kosova etj.
Me një thjeshtësi e ndjesi të thellë zemre bashkatdhetarët, me mendimet e tyre kërkonin, që të sillnin pjesë nga toka e maleve mbuluar me borë, xhebletën e hershme dhe të lashtë në historinë e Europës, puset e ujit të ftohtë, që buron nga bjeshkët kreshnike, vallet e lashta sa vetë historia e Ilirëve në trojet autoktone, Shqipërinë, Kalabrinë, Kosovën, Malësinë e Dedë Gjon Lulit, simbolet e krenarisë nacionale, në veshjet popullore, në ambientet Lehman Center For The Performing Art Bronx, New York, ku sërisht u bashkuan shqiptarët, me buqetën e këngëve, valleve, që hijeshojnë interpretimet e tyre veshur me kostumet e bukura popullore…
Si gjithnjë më aktivi e i kujdesshmi deri në detajet më të imta të përgatitjes së Fest 25 ishte i kudondodhuri drejtori i Festivalit Simon Vukel. Ai, me stafin që drejton, ka bërë përzgjedhjen e këngëtarëve dhe të grupeve foklorike pjesëmarrëse nga tërë hapësirat etnografike.
Eshtë e vështirë të bësh një ndarje me thikë të kontributit të përvitshëm, që organizatorët e përhershëm kanë bërë, për paraqitjen sa më dinjitoze të grupeve artistike të New York-ut, Detroitit, New Jersej etj. Ata japin mendime e marrin shënime. Tw tilw janë aktivistët e palodhur: Ludvig Çotaj (Drejtor Artistik dhe Regjia), Fran Çotaj (Drejtor Organizativ), konferencierët: Nicole Zagreda & Dritan Dragu dhe Orkestra “Alba” e drejtuar nga Edmond Xhani etj.
Asnjëri nuk ka shumë kohë, të flas me gazetarë dhe korrespondentë shqiptarë, që shkruajnë për gazetat, revista në trojet etnike shqiptare dhe faqet e internetit në anglisht e shqip. Impenjimi i gjithë stafit organizativ, është i serioz dhe shpesh ndihen të lodhur, mbasi secili prej tyre ka punuar paradite në company, zyra, apo bisnese private.
Me buzëqeshur dhe pak graniturë humori, që tregon shprese dhe besim, se me ndihmë të Zotit do të dalin faqebardhë, ishin antarët e tjerë të Komisionit Organizativ të Fest 25 në New York.
New York-u, i ngjasonte sot qytetit të lashtë të Gjirokastrës, ku sipas traditës në Shqipëri vijojnë të mbahen festivalet tradicionale foklorike të këngeve dhe vallezeve të bukura popullore.
Broshurat me ngjyra të Fest 25, të shtypur në New York nën përkujdesin e Art Design z. Ismer Mjeku dhe Enti Botues “Albanian Yelloë Pages, Inc” Bronx New York, është një dokument dhe dëshmi e vijimsisë së traditës së hershme ndër shqiptarë, që ka pasur Kisha Katolike, duke ruajtur e pasuruar më tej (edhe pse në emigracion) traditën e pararendësve të ndritur të prelatëve katolikë, që me pend e përkushtim, bënë ndërgjegjësimin ndër shekuj të vetëdijës së popullit të Arbërit. Aktivisti veteran Ish Kryetari i Këshillit të Kishës zoti Tonin Mirakaj, në shkrimin e tij me titull: “Festivalet shqiptare – një histori e lavdishme”, në esencë bën një historik të shkurtër të Festivalit Shqiptar në New York. Edhe editori i revistës kulturore “Jeta Katolike” (1966-2015) zoti Mark K. Shkreli, për vitin jubilar të Fest 25 përmes një shkrimi bën një panoramë mbi historikun e festivaleve shqiptare në shtetin e New York-ut, e cila shoqërohet me një fotoreportazh historik ndër vite, 1990-2015.
Në hyrje ambienteve në Lehman Collge, gjenden në tregti të lirë simbolet nacionale, të kthyer në bluza sportive verore e dimërore, shalla, portretet legjendare të Gjergj Kastrioti, Nënë Tereza, Kështjella e Krujës, “Rozafa” e Shkodrës, të gdhendur në dru e derdhur në bronx, kaseta me këngë etj. Në vitrinën e sendeve shqiptare gjendet edhe kaseta, çeleshe të bardha me shqiponjën, DVD and CD të këngëtarëve shqiptar të komunitetit dhe vendlindja.
Me një modesti, por dhe krenari se jemi shqiptar, në hyrje të broshurës, është shkruar në dy gjuhë anglisht shqip “Misioni i Festivalit”, e cila “përpiqet të identifikojë dhe paraqes artistë të folklorit nga komuniteti shqiptar dhe njëkohsisht të mbajë të bashkuar komunitetin tonë pa dallim feje apo krahine. Ai, ruan dhe përkrah traditat muzikore dhe folklorike autoktone, si dhe siguron që ato do të vazhdojnë të ekzistojnë dhe të kenë domethënie për brezat e ardhshme…” (Fq.3).

Natyra kreshnike e Alpeve të bukura shqiptare e ulur këmbëkryq në New York

Zbehja e dritave të sallës së shfaqjes dhe ndezja e një fluksi drite prozhektori shumëngjyrësh shënoi hapjen e siparit, që u shoqërua nga qindra duartroktitje të pjesëmarrësve në Festivalin Shqiptar, ku grupet artistike shqiptaro-amerikane paraqesin çdo vit këngët e moçme, nektarin e kulluar të kulturës, vallet kreshnike dhe kostumet me ornamente tradicionale e origjinale me hijeshi të bukura popullore.
Këngët e vallet u përpoqën të shuajnë mallin e ngulitur shumë thellë në zemrat e artdashësve, me mënyra e shprehje të ndryshme artistike nga artistët popullorë etnik dhe deri tek brezi më i ri i lindur në Amerikë. Me duatrokitje nga salla, u shoqëruan dy konferencierët Nicole Zagreda në anglisht dhe Dr. Dritan Dragu me një diksion të kulluar në gjuhën shqipe, të cilët u uruan mirëseardhjen spektatorëve, të ardhur me qindra milje larg, për të ndjekur paradën e këngëve e valleve nacionale popullore.
Malet me borë, udha e këmbësorëve, një sofër karakteristike bujare shqiptare mbushur me vajza si zana dhe gra, të veshura me kostume popullore të maleve të Veriut, përgatisin bukën për miqt bujtës. Më tutje në sfond, shquhet një vajzë duke tjerr leshin për të bërë rroba dimri…, pusi me kovën, ku mbushin ujë vajzat e katundit…, një lahutar, që këndon këngë kreshnike i ulur mbi një shkëmb mali…, çiftelia, veglat e punës…, E gjithë natyra e bjeshkëve tashmë gjendet përpara skeptatorëve jo në celeluid, por në realitetin, që shihet drejtpërdrejt me sy të lirë. Syri prehet në qetësi, tek sheh jetën shqiptare, që si kompleks shoqëron peisazhin skenik, përpara skektatorëve shqiptarë e miqve amerikanë…
Në hapjen e Fest 25 u paraqiten dy veteranë pjesëmarrës në shumë festivale: muzikanti Fran Shala dhe këngëtari Shaban Lajçi. Qysh në fillim si suprizë e këndshme paraqitet vogëlushja 4-vjeçare Valentina Ivezaj, e cila këndoi në shqip “Jam malësore, jam shqiptare”, e shoqëruar gjatë gjithë kohës nga spektatorët e entuziazmuar.
Në skenë ftohet Don Pjetër Popaj, për të bërë hapjen e Festivalit tradicional shqiptar në New York. Pasi falënderon mysafirët amerikanë në gjuhën angleze dhe shqip: “Kam nderin të ju përshëndes Gëzuar Festivalin e 25-të Shqiptar, organizuar çdo vit nga Kisha e jonë shqiptare, Zoja e Shkodrës. Para 25 vitesh, pikërisht më 30 tetor 1991, Dita e Shqiptarëve në Bronx, ka filluar Festivali Shqiptar, që tashmë është bërë një traditë e bukur në Amerikë. Për çdo vit Festivali pasurohet dhe gjallërohet me grupe të reja folklorike shqiptare nga SHBA, Kanada si edhe nga Shqipëria, Kosova, Maqedonia, Mali i Zi dhe Çamëria. Qëllimi i Festivalit është ruajtja e folklorit, gjuhës, kulturës e traditave të lashta shqiptare që shfaqen në skenë, si dhe bashkimi me njrei tjetrin, për të kaluar disa orë të këndshme së bashku.”
Në mbyllje të përshëndetjes së tij, organizatori i tubimit kulturor etnik Don Pjetër Popaj, në shenjë respekti, shprese dhe besimi për bashkëatdhetarët shqiptarë shtoi se: “Festivali nxitë edhe më shumë grupe valltarësh të rinj e të reja, që kanë lindur këtu, por që e ndjejnë dhe e vlerësojnë shumë kulturën tonë. Nëpërmjet artit, talentit, programit të pasur ruajmë traditën dhe njikohsisht ndihmojmë të rinjtë në identitetin e tyre shqiptar!”
Këtë vit Fest 25 si jubilar është i mbajtjes së saj në New York, është konceptuar një buqetë përshëndetëse, me pjesë të bukura popullore etnike se sa një garë çmimesh, në ndryshim nga manifestimi i vitit të kaluar. Edhe kësaj radhe mbi 90 përqind e pjesëmarrësve ishin të rinj dhe të reja të lindur e rritur në Amerikë, që më shumë flasin se sa lexojnë e shkruajnë në gjuhën shqipe.
Fest 25, ishte konceptuar në katër pjesë me këngë, valle, melodi instrumentale, humor shkodran etj. Në pjesën e parë të shfaqjes artistike, tetë ishin interpretimet e para, në të cilat ishin gërshetuar të gjitha zhanret e ansamblit burimor të gurrës së foklorit autokton arbëror. Kështu u paraqit me program të pasur Shoqëria Kulturore “Kelmendi” me koreografi nga Sokol Smajlaj, dhe më pas “Zani i bjeshkëve”, fyell, lahutë, vargje poetike, muzikë instrumentale. Artistët motër e vëlla Bujaj kënduan “Rritemi me këngë shqiptare”. Një krijim i ri muzikor iu kushtua Fest 25, të kënduar me çifteli nga Luigj Tinaj, Ylli Sufaj dhe Pëllumb Naçaj. Nga Bostoni Grupi “Bashkimi” u paraqit me koreografinë “Vallja e Shupalit” me koreografi nga mjeshteri Bashkim Braho. Edhe në pjesën e dytë Grupi “Rozafat” të veshur me kostume popullore interpretoi valle të ndryshme. Pjesë me Potpuri e Shqipërisë së Mesme u intepretua nga Besjana Kertusha, këngë ulqinake u këndua nga Sead Asllani. Me shumë interes u ndoq pjesa me potpuri këngsh shqiptare, të interpretuar nga grupi Stete University Montclair, New Jersey, Katedra e artistëve Prof. Raif Hysenit dhe këngetares së mirënjohur Merita Halili.
Zbukurimet e veshjeve popullore janë një larushi tipike orogjinale amtare. Gjatë rrjedhjave të historisë, kostumet me ornamente origjinale autoktone, përherë kanë shtuar kureshtjen e interesimin e të huajve, mbasi veshjet, nuk janë parë thjesht si element zbukurimi nga bartësit vendas. Ata, shprehin botën e pasur dhe me tradita të hershme, që shqiptarët kanë mundur të ruajnë brez pas brezi, si pjesë organike e artit etnografik. Veshjet, mbetën paraqitja më e ndjeshme e kulturës, duke zgjuar vëmendjen e studiuesve dhe koleksionuesve pasionantë europianë e amerikanë.
Xhubleta, e cila ran ë sy tek të huajt amerikanë, u ruajt me fanatizëm nga malësorët kreshnikë shqiptarë për 5000 vjet. Ajo është veshja kryesore, e cila arrin deri në 15 kilogram, çka tregon zhvillimin e madh të konstruktit të malësorëve, për të përballuar një peshë të madhe në veshje. Xhubleta e punuar prej rripash shajaku e shpiku të zi, të kombinuar me 8 iva të zhgunit të bardhë, shquhet për zbukurime të imta gjeometrike. Këtu bijnë në sy shkëlqimet, që reflektojnë zbukurimet me punime delikatese prej ari. Mbi xhubletë, dallohen boçet e kuqe me vija ngjyrë të bardhë, të shoqëruar me një përshtjellak me ngjyrë blu të thellë. Gjatësia, është specifika që e dallon brezin në rrafshin e madhësisë, në të cilat janë shprehur frymëzimi i hollë me shije elegante, ku fija e leshit shoqërohet me fije ari.
Sipas traditës shqiptare në vendlindje, gratë malësore, kanë përdorur gjerësisht brezin prej lëkure me stolisje të imëta metali dhe dy pafta dekorative. Kostumi i periudhës së vjetër shqiptare është me origjinë mesdhetare. Ai është përcjellë natyrshëm nga qyterimi ilir e deri në ditët tona, ku gratë e cucat (çikat, vashat) malësore dalin në festivalet etnografike në vendlindje e Amerikë.
Shpesh shikuesit fiksonin në aparatet fotografik e camera të vogla elektronike etnovlerat, si veshjet tekstile, fustanellat, tirqet e bardhë me jatagana të zi rreth xhepave dhe shqekeve, si dhe zbukurimet ose stolitë në ar, argjend e serm rreth qafes. Sfondi tipik malësor i skenës me male, pemë e shtëpi tipike kullash alpine, gërshetohen mrekullueshëm me veshjet origjinale etnografike të vajzave amerikane, që kanë një dashuri e respekt për veshjet e të parëve etnik arbër. Ata hedhin valle, njësoj sikur të ishin në logun e vashave mes bjeshkëve të bukura Alpeve Shqiptare, tek hijeshojnë si lisat e harlisur në skenën moderne amerikane…
Përgëzime organizatorëve, që ia arritën qëllimit, për të sjellë para publikut amerikano-shqiptar Fest 25-të përmes koloritit të pasur të veshjeve popullore, vallet burimore etnike, këngët e lutrave me heronj, mallit dhe dashurisë, lirizimin e interpretimit të shumë të rinj amerikano-shqiptar, duke reflektuar begatinë e vlerat të larta të foklorit të shumëllojshëm brenda arealeve të mozaikut të pasur burimor me elementë të theksuar etnik.

Burg për shpifjen- Mediat kundër Ramës

November 11, 2015 by dgreca

*Ylli Rakipi: S’ma lejon etika të them që Rama është kryeministri më budalla/
Mediat sot janë vënë përballë Kryeministrit dhe Qeverisë për ashpërsimin e toneve të shefit të Qeverisë, i cili përkrah Ambasadores së BE-së një ditë më parë foli për media gjobëvënëse dhe për komente që siç tha i vijnë nga këneta. Kjo shkaktoi sot një valë zemërimi në rradhët e përfaqësuesve më në zë të shtypit shqiptar që guxuan ta konsiderojnë Kryeministrin të pafat që mban qëndrime skandaloze.
Drejtues të rëndësishëm të medias në vend dhe përfaqëues të Organizatave që mbrojnë të drejtat e gazetarëve e konsiderojnë si të paralajmëruar progresin e ulët të lirisë së medias në Shqipëri.
Çipa kritikon Kryeministrin, i kujton RTSH-në
Aleksandër Çipa: Kjo është një nga stanjacionet më të tmerrshme të realitetit mediatik shqiptar që nuk po ndryshon asgjë. Ka një frustrim të gjithkujt, të gjithë aktorët që janë brenda kësaj skene mediatike janë të frustruar.
Armand Shkullaku: Progresraporti ishte i pritshëm. Ne kemi vënë re një lloj sjellje me dy standarte të Qeverisë. Kanë gjuhë dhe një formë që mundohet ta paraqesë situatën rozë, sikur Qeveria nuk ndërhyn. Dhe nga ana tjetër nxitet një lloj frymë denigruese për median.
Ylli Rakipi: Duhej një vlerësim akoma dhe më i ulët. Nëse progresi përcakton sjelljen jo të mirë të disa prej politikanëve, duhet të themi që në krye të kësaj liste është kryeministri Rama, i cili është Kryeministri më arrogant që nga viti 1912 besoj deri sot me median.
Por përtej progresraportit, ajo çka shqetësoi median në Shqipëri përveç të tjerash ishte dhe kjo deklaratë e Kryeministrit.
Edi Rama: Kemi ndërmarrë reforma të tella edhe pse rëndom të anatemuara nga “kënetat mediatike”. E përdorin median për të bërë shantazh, e përdorin median për të vënë gjoba.
Këtë qëndrim të shefit të Qeverisë, drejtuesit e medias e kritikojnë ashpër, duke e konsideruar deri edhe skandaloz.
Aleksandër Çipa: Unë do të reagoja shumë kritikshëm ndaj cilësimit dhe pohimit të Kryeministrit. Kryeministri Rama është ai politikan që erdhi në qeverisjen e vendit me misionin e zhbërjes së një media klienteliste, e reformimit të medias publike. Në këtë pikë ai është po aq i vonuar sa pararendësit e vet. Madje ka krijuar modelin më poshtërues të një media publike që mbetet në një gjendje të nderë.
Armand Shkullaku: Deklarata e Kryeministrit është skandaloze. Do të ishte e barasvlefshme sikur ne të gjithë këtu bashkë të themi atë që Edi Ramës nuk i pëlqen, që të gjithë politikanët janë hajdutë.Po ne çfarë duhet të themi? Që punojmë çdo ditë, mundohemi ta bëjmë punën tonë me ndershmëri dhe përkushtim dhe del Kryeministri pa iu dridhur qerpiku dhe na thotë që jemi të gjithë kënetë. Mendoj që ai e bën këtë për të zhvlerësuar rolin e medias në Shqipëri.
Ylli Rakipi: Vendin ku ne jetojmë zoti.Edi Rama po e kthen në një kënetë të madhe. Dhe po të hedhësh rrjetat në këtë kënetë, peshku i madh që kapet është Edi Rama, përfaqësuesi i kësaj kënete.Etika nuk ma lejon të them që Edi Rama është Kryeministri më budalla i shqiptarëve që nga viti 1912. Por them që është deri tani me performancën e vet, me punën e vet, është Kryeministri më i paaftë që nga viti 1912. Të merresh median në një kohë kur ti je personi që nga pika e mëngjesit deri dhe pas orës 24:00, tremb edhe foshnjet e sapolindura, që del në të gjitha mediat, në mënyrë sistematike. Del në media edhe kur shkon në banjo. Është e turpshme.
Por a ka media që po i bëjnë presion Kryeministrit, apo është media që po vihet nën trysni nga Qeveria?
Ylli Rakipi: Ka segmente të medias që i bëjnë presioin Qeverisë. Ditët e fundit ju keni parë në median e shkruar, ka akuza të drejtëpërdrejta edhe nga pjesë të medias që Edi Rama është në raporte me trafik influencash në pjesë të medias.U jep atyre benefite, që hapin tokën dhe u del uji poshtë. Një njeri që ka thënë gjëra krejt të tjera dy vjet më parë dhe bën gjëra të tjera sot. Duhet të vendosë gishtin, kush është media që ka shantazhuar Edi Ramën.Njerëzit e medias janë njerëz që kanë emrin e vet, kanë mediat e tyre. Edi Rama duhet t’u adresohet konkretisht. Nuk ka Kryeministër në botë që të hedhë fjalë të tilla në erë.
Armand Shkullaku: Dhe Kryeministri ka raste ku ndaj tij është ushtruar shantazh, presion apo gjobëvënie, siç i pëlqen atij ta thotë, mendoj se i ka të gjitha mundësitë që rastin ta denoncojë në Prokurori./ Ora News/

LIRIA E SHTYPIT: KJO FERRË NË SY TË POLITIKANËVE SHQIPTARË

November 11, 2015 by dgreca

Nga Frank Shkreli/
Duke lexuar gazetën Illyria të komunitetit shqiptaro-amerikan në New York të martën, lexova një shkrim nga korrespondenti i saj në Tiranë në lidhje me një konferencë të përbashkët me shtypin që Kryeministrit shqiptar Edi Rama zhvilloi me përfaqsuesen e Bashkimit Europian në Shqipëri, Romana Vllahutin, e cila i dorëzoi udhëheqsit shqiptar, Raportin e Përparimit (“Progress-Report”) të Komisionit Europian për vitin 2015. Ajo që më tërhoqi vëmendjen me këtë rast ishin komentet e Kryeministrit Rama mbi median, pjesë të cilës, sipas Illyrisë, ai iu referua disa herë si, “kënetë”. “Çfarë të komentoj?! Këto lajme nga këneta! S’kam çfarë të komentoj!” – ishte përgjigja e kryeministrit Edi Rama kur u pyet mbi zërat se është nën presion nga aleati Ilir Meta për ndryshime në qeveri, shkruan korrespondenti i gazetës Illyria në Tiranë, Denion Ndrenika. “Unë kur flas për “këneta mediatike”, nuk flas për median në tërësi, por flas për kënetat medatike në hapësirën ku operon media shqiptare”, citohet të ketë thënë Kryeministri Rama, duke u mbështetur, shkruan Illyria, në ato që kryetari i qeverisë shqiptare i cilësoi si “shpifje” dhe “akuza”, por pa dhënë ndonjë shëmbull konkret se kush dhe kujt i drejtohen këto shpifje dhe akuza.
Gazeta Illyriashkruan se as Zonja Vllahutin, nuk qartësoi qëndrimin e saj kur u pyet se si ndihej si ambasadore e Bashkimit Europian kur dëgjonte kryeministrin shqiptar t’i thoshte medias disa herë “kënetë”, gjatë konferencës me përfaqsues të medias shqiptare, por ajothjeshtë e shkurtimisht u shprehvetëm se, “Siç e dini edhe ju, liria e fjalës është një ndër vlerat thelbësore të BE-së dhe ne e ndjekim nga afër.”
Është e vërtetë se liria e fjalës është ndër vlerat thelbësore të Bashkimit Europian dhe në këtu në Shtetet e Bashkuara, liria e shtypit mbrohet nga artikulli i parë i kushtetutës, ndonëse mund të ketë edhe kufizime si në Europë ashtu edhe në Amerikë, siç është për shëmbull ligji kundër shpifjeve. Për më tepër,historikisht, edhe në këto vende ka patur raste abuzimi me të drejtën dhe lirinë e medias dhe trysni ndaj medias nga politikanët. Por fatkeqsisht, politikanët shqiptarë, tani dhe në të kaluarën, kudo dhe në përgjithësi — ndryshe nga kolegët e tyre në vendet Përendimore të cilave ata pretendojnë se duan tu bashkohen –shpeshherë në marrëdhënjet midis tyre dhe në takime me përfaqsues të medias — kanë venë në dukje të zëmëruar, se përsa u përket pikëpamjeve të tyre mbi fjalën e lirë dhe lirinë e medias, ata fatkeqsisht janë më afër qëndrimeve të “putinëve”, “erdoganëve” dhe “ajatollahëve” të kësaj bote, se sa vlerave perëndimore mbi lirinë e fjalës dhe të medias, për të cilat u shpreh ambasadorja e BE-së në Tiranë.
Është e vërtetë se media ka përgjegjësi gjithashtu, që ndër të tjera, të mbikqyrë veprimtaritë e qeverisë dhe të zyrtarëve të saj, duke raportuar faktet përgjithësisht dhe objektivisht, përfshirë edhe përspektiva të ndryshme por pa munguar edhe pikpamjet që mund të mos jenë në përputhje me politikën zyrtare qeveritare. Detyra e medias është që të mundësojë qytetarët të jenë të informuar më mirë, me qëllim që ata të jenë më në gjëndje për të influencuar pozitivisht veprimtaritë qeveritare në përgjithësi dhe zyrtarëve të lartë individual në veçanti. Për ndryshe, siç ka thënë Xhorxh Washingtoni, “Nëqoftse na mohohet liria e fjalës, atëherë si memecë në heshtje, do na çojnë si delet në kasaphane.”
Ndërkaq, sipas Zërit të Amerikës, dokumenti i Komisionit Europian, që iu dorëzua Kryeministrit Rama të martën, vëren se “një numër rastesh të profilit të lartë, përfshirë disa, ku faktet për dyshime për veprime të paligjshme nga ana e zyrtarëve të lartë, gjykatësve, kryebashkiakëve dhe ish ministrave, ishin publikuar nga mediat, nuk u hetuan asnjëherë seriozisht”. Ndërsa raporti vjetor i Departamentit të Shtetit për Të Drejtat e Njeriut ka vërejtur më heret se një numër fushash që kanë nevojë për përmirësim, përfshirë lirinë e medias në Shqipëri, duke nenvijuar se: “Media ishte aktive dhe në masë të gjerë e pakufizuar; megjithatë, pati raste presioni politik të drejtpërdrejtë ose të tërthortë mbi median, përfshirë kërcënime ndaj gazetarëve. Në disa raste presioni politik dhe mungesa e fondeve kufizuan median e shkruar të pavarur, dhe gazetarët raportuan se kishin ushtruar gjerësisht vetëcensurë…”.
Por të martën në Tiranë, sipas gazetës Illyria të New York-t, Kryeministri i Shqipërisë u shpreh se ndonëse media në Shqipëri, “Ka të gjithë lirinë të thotë çfarë të dojë, ka lirinë të shpifë sa të dojë, ka të drejtën të akuzojë kë të dojë, ka luksin që të mos bëjë asnjë përpjekje për të provuar asgjë nga ato që thotë, unë besoj se media “nuk mund të sillet si ‘lulja mos më prek’, në kuptimin e fjalëve, sepse në kuptimin e veprave unë nuk di asnjë rast të një presioni, kërcënimi apo sulmi të mbështetur nga qeveria ndaj mediave”- komentoi zoti Rama gjatë konferencës me gazetarët.Pyes veten, si u larguan gazetarët shqiptarë nga kjo konferencë shtypi të martën: të sfiduar, të frikësuar, a po të kërcënuar — se të ofenduar po se po.
Këtu në Amerikë thonë se nëqoftse i futesh politikës, “You need to develop a thick skin”, që pak a shumë do të thotë se nuk duhet të preokupohesh shumë nga kritikat e medias ose të kundërshtarëve politikë, por të keshë durimin e nevojshëm dhe tolerancën e duhur edhe atëherë kur akuzat mund të duken të pa baza. Fatkeqsisht, në diskursin politik shqiptar të këtyre 25-viteve të fundit, midis kundërshtarëve politikë, midis politikanëve e medias dhe anasjelltas, për ditë e më shumë pohumb toleranca, po humb durimi dhe ç’është më keq dhe mbi të gjitha, po humbë njerzia.
Kjo vihet re kudo, duke filluar nga debatet, të cilat më shumë janë akuza dhe shpifje të ndërsjellta midis parlamentarëve se sa debate të mirëfillta politike që kanë të bëjnë me legjislacionin në Kuvendin e Tiranës dhe të Prishtinës, e deri tek konferencat që politikanët kanë, nga hera në herë, me shtypin. Nga diskursi politik me akuza dhe shpifje çnjerzore midis përfaqsuesve të ndryshëm politikë shqiptarë, kjo atmosferë mos tolerance ndaj njëri tjetrit –është transferuar fatkeqsisht edhe në ente të tjera të shoqërisë dhe medias, përfshirë edheprogramet televizive midis analistëve, tëcilat ngjajnë më shumë në duele me fjalë se sa diskutime intelektualësh për të frymëzuar dhe për t’i dhënë rrugë zgjidhjes së shumë problemeve që kanë pllakosur shoqërinë — një dukuri e keqe kjo që vihet re anë e mbanë trojeve shqiptare.Me ndonjë përjashtim të vogël aty këtu, fatkeqsisht askund nuk ka vend për një çkëmbim normal ideshë e mendimesh pa u konfliktuar, as në nivelin politik e madje as në nivelet akademike dhe gazetareske. Të gjithë janë ngujuar në mbrojtje të ideve të tyre dhe interesave politike dhe partiake duke moslëshuar pe dhe pa u shqetësuar fare për mendimet dhe të drejtatlegjitime të tjerëve.
Liria e shtypit është baza e vlerave universale të drejtave të njeriut në përgjithësi dhe e rëndësishme për të gjithë, përfshirë Shtetet e Bashkuara, ka thënë Presidenti amerikan Barak Obama me rastin e Ditës Botërore të Lirisë së Shtypit majin që kaloi.Duke lavdëruar profesionin e gazetarit, ai tha se gazetarët, “ekspozojnë padrejtësitë dhe mbajnë përgjegjës udhëheqsit si unë”, theksoi Obamaduke shtuar se:“Ajo që është gjithashtu me rëndësi është fakti se duhet folur haptazi dhe shpesh në mbështetje të këtyre vlerave të cilat janë të garantuara nga Kushtetuta jonë dhe nga të drejtat themelore që ajo përmban, por që ne besojmë se këto vlera nuk janë thjeshtë vlera amerikane. Ne besojmë se disa vlera themelore, siç është liria e fjalës dhe e ndërgjegjes, është një e drejtë njerzore, por njëkohsisht është edhe e drejtë universale — një liri –zbatimi i së cilës më në fund e bën këtë botë më të mirë dhe më të fortë” për të gjithë ne, ka thënë udhëheqsi amerikan.

Për lirinë e shytpit duhet folur haptazi dhe shpesh si një e drejtë themelore për çdo shoqëri demokratike të lire ose gjysëm të lirë. Liria e shtypit pra,edhe për shqiptarët është një vlerëdhe e drejtë bazë që duhet të mbrohet, të kultivohet dhe mbi të gjitha të zbatohet me qëllim për të bërë Shqipërinë dhe shqiptarët ndër më të mirët dhe më të fortit në botë.Si i tillë, zbatimi i plotë i lirisë së shtypit, në përputhje me vlerat shqiptare dhe universale, është edhe në interesin kombëtar të shqiptarëve.

Edhe në Manhattan vazhdon për të dytin vit mësimi i Gjuhës Shqipe

November 11, 2015 by dgreca

Nga Keze Kozeta Zylo/
Kryeqendrës së botës midis dhjetëra gjuhëve të ndryshme që fliten në këtë ishull i shtohet për të dytin vit radhazi dhe gjuha e mahnitshme shqipe që do të mësohet në këtë vit akademik shkollor 2015-2016.
Mësimi i gjuhës shqipe në Diasporë është një çështje imediate dhe e domosdoshme për të gjithë fëmijët shqiptarë që lindin dhe rriten jashtë trungut amë. Midis shumë fëmijëve që vazhdojnë të flasin shqip, mjerisht ka mijëra e mijëra fëmijë që janë me prindër shqiptarë në të gjitha vendet ku kanë emigruar dhe e kanë humbur gjuhën shqipe.
Prandaj hapja e shkollave shqipe me program pas mësimit të rregullt në vendet ku jetojnë eleminon humbjen e gjuhës shqipe dhe i bën nxënësit shqiptarë të jenë më të lidhur me vendin e të parëve të tyre. Nga përvoja shumë vjeçare në këtë program kam ndjerë dhe kuptuar se të gjithe ata që vazhdojnë këtë program mësimor në mjediset në shkollë nëpërmjet grupeve të ndryshme e kanë më të lehtë dhe shprehin më shumë interes për Shqipërinë. Ata ndihen krenarë për këtë gjuhë fantastike, të pasur, tingëllimë muzikale dhe ndihen dhe më të rëndësishëm kur truri i tyre zotëron dy gjuhë, sepse zotërimi i më shumë se një gjuhe është siç thotë Ralph Waldo Emerson që Gjuha është si një qytet që ndërtohet nga nga çdo qenie njerëzore që mund të vendosi një gur.
Gjithmonë më ka sjellë kënaqesi profesioni i mësuesisë në Atdhe atje ku fillova karierën time, por akoma më kënaqësi më sjellë kur jap mësim për fëmijët në Diasporë, sepse këtu jemi familje bilinguale, dy gjuhëshe dhe misioni është i dyfishtë…
Përvoja midis nxënësve dhe kolegëve është nga më të ndryshmet, sepse “Alba Life” si një familje ka mbledhur rreth vatrës së saj qindra e qindra shqiptarë, prindër, mësues dhe nxënës. Ja thotë mësuesja veterane në Manhattan Liza Pllumbi e ndjejë vehten sikur të jem në Shqipëri, sepse dashuria për këtë profesion dhe për nxënësit më bën që të vijë me shumë dëshirë për të kontribuar në dhënien e mësimit të Gjuhës Shqipe. Nuk ka më kënaqësi kur ndodhesh pranë tyre dhe dëgjon me durim dhe vëmendje se si duan të mësojnë shqip në mjediset që ne ka krijuar shkolla shqipe “Alba Life” me një përvojë eksellente vazhdon mësuesja e talentuar Pllumbi.
Ndonëse në vitin e dytë na mori pak kohë fillimi i vitit mësimor ngase u ndërrua administrata në shkollen ku jepnim mësim vitin e kaluar, por pas shumë përpjekjesh dhe mundimesh ja dolëm mbanë së bashku me mësuese Pllumbin për të sjellë përsëri fëmijët pranë bangave të Shkollës Shqipe do të shprehej Qemal Zylo themelues dhe drejtues i Shkollës Shqipe “Alba Life” shkollë që operon në tri qytete të Nju Jorkut si në Staten Island, Brooklyn dhe në Manhattan.
Nxënësit dhe prindërit e pritën me ngazëllim këtë lajm të rëndësishem dhe sytë e tyre ndrinin nga gëzimi kur erdhën në shkollë. Ndonëse ishte dita e parë, përsëri pjesëmarrja e tyre ishte e kënaqshme, ngase ka dhe shumë të tjerë që nuk e dinin sepse ishin të konfuzuar me ndërrimin e mjedisit të shkollës ku u zhvillua vjet. Mësuesit i mirëpresin krah hapur të gjithë ata që dëshirojnë të vijnë pranë shkollës shqipe në Manhattan për të mësuar Gjuhën Shqipe. Sidoqoftë është shumë mbresëlënëse dita e parë e shkollës, sidomos kur sheh më të vjeterit se si takohen me njeri tjetrin dhe të rejat që ata sjellin nga kujtimet e bukura të pushimeve të verës që shumë prej tyre i kanë kaluar në Mëmëdhe.
Nëpërmjet mësimit të gjuhës shqipe ata zbulojnë botën e ndritshme të Shqipërisë, e kam fjalën për kulturën, traditat, zakonet dhe gjithçka që ka trashëguar kombi ynë ndër shekuj.
Mjaft prindër të rinj ndjenin emocion kur shikonin fëmijët e tyre që uleshin pranë bangave të shkollës dhe hapnin abetaret për të mësuar alfabetin shqip.
Më duhet të falënderoj prindër të devotshëm që vinë nga larg Manhattanit si nga Quinsi Eduard Kulla, nga Westchester Sava Hysa, apo Leonora Rexhaj e cila shkoi disa herë për të parë vendin se ku të zhvillohej mësimi për fëmijët e saj dhe ishte tejet e gëzuar kur dëgjoi për këtë lajm të bukur. Une do të sjellë dhe nipin me mbesën herën tjetër vazhdonin prindërit në diskutime pasi ka shumë prindër që nuk e dinë hapjen e Shkollës Shqipe këtu në Manhattan.
Dita e premte ishte një ditë e shënuar për të gjithë prindërit, mësuesit dhe nxënësit pasi vetë Gjuha Shqipe, mësimi i saj e bën ditën e parë të fillimit të shkollës shqipe një ditë gati të shenjtë…

6 Nëntor, 2015
Manhattan, New York