Ngjarja ka ndodhur gjatë së martës, por një zyrtar i Marinës amerikane ka reaguar publikisht pikërisht këtë të enjte. Një anije aeroplanmbajtëse e SHBA-ve ngriti në fluturim 4 avionë luftarakë “F-18” dy ditë më parë, pasi dy avionë rusë kundër nëndetëseve fluturuan vetëm një milje detare larg aeroplanmbajtëses. Raportimet e mediave informative bënë të ditur se incidenti kishte ndodhur në ujërat ndërkombëtarë në lindje të gadishullit korean. Zyrtari i Marinës amerikane tha se dy avionët rusë “TU-145 Bear” u vunë re vetëm një milje detare larg aeroplanmbajtëses “Reagan”, duke detyruar drejtuesit e kësaj të fundit të ngrinin në fluturim 4 avionë luftarakë për t’i shoqëruar ato larg anijes në fjalë. “TU-145 Bear” është një avion luftarak me rreze veprimi të gjatë dhe përdoret kryesisht kundër nëndetëseve, si dhe i përngjan versioneve “TU-95 Bear”, bombardues strategjikë. Zyrtari amerikan i Marinës, i cili foli në kushtet e anonimatit, tha se pilotët nga të dyja palët u sollën në mënyrë korrekte dhe profesionale, si dhe avionët rusë u larguan nga aeroplanmbajtësja amerikane. Ndërkohë që media të ndryshme cituan zyrtarë të Marinës amerikane të konfirmonin se ky incident nuk është i paprecedentë.
Kosova jo në UNESCO thonë serbët , sepse ….
Nga Fahri XHARRA/
……..Zbulohet që : “Dua të ndaj me ju një foto nga dita e djeshme në Dubrovnik të Kroacisë, të një tempulli shqiptar që u ndërtua mes viteve 1216-1238 për Hasan Djalalin, i quajtur ndryshe Mbreti i Albanisë (Roi d’Albanie). (Në atë kohë nuk ishte Arbëria apo Shqipëria). Në këtë Tempull kam parë edhe shkrimet e para me gërma shumë të ngjashme me alfabetin shqiptar. Siç duket, gjuha shqipe është përdorur më herët se ”Meshari i Buzukut”, ose shenjat e para të shqipes të gjetura në Dubrovnik të viteve 1286.Në këtë Tempull kishte shenja të ngjashme me ato që dëshmonin ekzistencën e Albanisë së Kaukazit tre shekuj e gjysmë para erës sonë. (http://ina-online.net/behgjet-pacolli-zbulon-tempullin-e-rralle-shqiptar-ne-dubrovnik/ )
Zbulohet që : “ Sipas studimeve të historianëve rus Artamanovit dhe Pletnjevit si dhe atyre serb Jovan Deretiqit ,Mihajlo Stanishiqit ; disa fise shqiptare ,dikur në mes të shekullit 8 -të e 9-të ,pas presionit të fqinjëve të tyre kaukaz Hazarëve, u larguan nga nga territori i tyre i lindjës në brigjet e Liqenit Kaspik( në Azerbaixhanin e sotëm dhe në Dagestan) ,me anën e Arabëve mbërritën n jugun e Italisë. Aty në atëkohë bëhej një luftë e ashpër në mes të Normanëve , Bizantinasve dhe Arabëve. Shqiptarët erdhën si ndihmë ushtarake për një kalifat arab. Një pjesë e këtyre shqiptarëve në vitin 1043 mbërritën në tokat ( serbe fxh) tona në brigjet e Adriatikut ; dhe në marrëveshje me serbët ata jetuan në male kurse serbët në rrafshira si bujq të mirë që ishin. … Dhe me kalimin e kohës e populluan Kosovën e Metohinë” . ( Albanci lazni iliri -SANU- Beograd)
“Zbulohët” që: “ Shkodra- Troja Serbe, dhe vazhdon autori Novak Andeseliqi , ilirët janë Serb, a serbët janë sllav, kjo tregon se Trojanët janë bartës të civilizimit serbo-sllav të antikës,sepse Troja- shkodra është kryeqyteti antik Sllav. “
Zbulohet që : Profesori Radivoje Peshiqi , bindshëm flet për përkatësinë serbo-sllave të Trojës: Me analizën komparative-linguiste ( metoda krahasuese -gjuhësore) të veprës së Homerit , me një saktësi të madhe e nxjerrë analogjinë ( ngjashmërinë) e gjuhëve parahelene, latine dhe sllave, dhe me “saktësi” të drejton në komponentën e fuqishme sllave te Pellazgishtja, dhe me këte e lëvizë rrethin pellazg në lindje, perëndim dhe veri ku ata (pellazgët,pra) do të na lënë një ndikim të madh edhe sot në gjuhën tonë (serbe,pra) “
Shkruhet se u zbulua sllavizmi – serbizmi në të kaluarën historike në këto toka në këto tri libra : “Homer’s Blind Audience, An Essay on the Geographical Prerequisites for the Site of Ilios. San Antonio: Scylax, 1984 të Roberto Salinas Price-it; “O trojansko-slovenskoj Misteriji “2003 ( Misteri trojano –sllav) të Branko Vukosiqit (Ish ambasador i Jugosllavisë në Meksikë ) dhe “„Montenegro– Cradle of Homer” (Mali i Zi ,djepi i Homerit)«Troyan language is Slavic) ‘Gjuha trojane është Sllave) të Novak Andesilić -it.
Libri i fundit Vesna Peshiqit mbi etruskët ku flasin etruskologët Немировски, Пешић, Палотино, Билбија, Гавела, Орешкин.
Dhe ajo shkruan “ Isha dje në Romë , e vizitova Muzeun Etrusk. Dhe ja kë këtu jam para sarkogagut më të bukur ici e bën të pavdek shëm dashurinë
e truskut ( kushëririt të lashtë serb) dhe Rasianit ( serbit )( RIM, PREKJUCE, ETRURSKI MUZEJ. PRED NAJLEPSIM SARKOFAGOM IKADA KOJI OVEKOVECUJE BESMRTNU LJUBAV BRACNOG PARA ETRURACA/RASENA (NASIH ANTICKIH RODJAKA). PODSECAM DA SU VINCANSKO I ETRURSKO PISMO GOTOVO IDENTICNI! — atMuseo Nazionale Etrusco Di Villa Giulia. )
Cilët janë trashëgimtarët e vërtetë të etruskëve, shqiptarët apo serbët ?
Vazhdojmë me zbulimet serbe : ““Sikur serbët ashtu edhe Keltët i jepnin primatin mbretërisë qiellore; ajo çka neve na paraqet Kosova, për keltët ishte Katreti. Nga kjo ishte edhe titulli i librit të saj; e kuqja simbolizon gjakun e heronjve të Katretit dhe të Kosovës ,e bardha mbretërinë qiellore” ( prof.dr. Ranka Kuiq “Pod belim nebom crven zmaj” (2002).” “Nën qiellin e bardhë drangoi i kuq”)
Serbët janë edhe Welsi : Kur isha studente në Wels ,studjoja historinë e gjuhës kelte, shkruan prof.dr. Kuiq mbeta pa mend kur e takova mikëpritjen ,mentalitetin ,zakonet ,shpirtin e bardhë dhe thashë: sikur të isha në Serbinë time. Welsianët më janë vellezër nga gjaku!Sigurisht që edhe në mua qarkullon gjaku kelt ,në palcën time. Në Kladovë ( Serbia verilindore f.xh.) në kohë i gjetëm varrezat e mëdha kelte, ,por edhe vetë emri Kladovo në keltishte do të thotë: varreza. Por ka edhe më shumë : Kopaonik – zoti i bakrit, Gjevgjelia – zoti i hekurit, arilje- vend i livadheve. Risan – keshtjella në detë, Paraqin-kulla e qendrueshme, Budva- qytet i vërshuar, Prishtina- e çmuar , me vlerë,Tutin – i pastër. Te gjitha qytetet ,lumenjt ,malet që mbarojnë me din,dun,tin,tun janë me prejardhje kelte. Kush e njef mirë gjegrafinë pozitive do ta kupton që mu si sot edhe atëherë Keltët jetonin këtu para se të shkonin në ujdhesat Britanike’” – e përfundon e profesoresha e historisë Z. Kuiq.
Edhe kjo që është shumë interesante : Në takimin e Akademisë serbe ,në Valevë aty ku u promovua libri “Shqiptarët- Ilir të rrejshëm qenka diskutuar edhe më shumë për të “kaluarën historike “ serbe. Dr. Slobodan Jarçeviq ,thoshte se sa i përket Etruskëve ,e ëma e Napoleonit kur u zua pas një kryengritjete Korse kundër Francës,paska pas thënë :”Ne nuk jemi Italian edhepse kemi ardhur nga Italia ,ne nuk jemi francez por jemi Etruskë.”Meqenëse shkencëtari Prof. Vukçeviq, në Amerikë ka zbuluar se Etruskët janë Serbë, atëherë vetvetiu kuptohet se Napoleoni ishte serb”. Sipas serbëve Napoleon Bonaparta ishte pra me origjinë etruske. Kur dr, Jarqçeviqi , akademik, në kohën e tij paska pas dale me tezën e tij se Napoleoni ishte me origjinë serbe paska pas qenë një guxim i madh i tij, dhe për këtë “zbulim” qenka bazuar në atë që familja e Napoleonit e kishte prejardhjen nga veriu i Italisë : Etruria, prej nga janë shpërngulur në Korzikë. Shkencëtarët amerikanë paskan zbuluar gjithashtu që alfabeti Etrusk është “serb ,dhe se etruskët paskan pas folur serbisht. Sa krenari që të gjitha 22 shkronjat e çirilicës serbe të sotit paskan qenë etruske.!!!
Bukur ,hë! serbët në këto anë që 25 shekuj? E ne çka kërkojmë në këto anë ?
Po ne shqiptarët nuk e dimë që : “Qëllimi i hulumtimit të prejardhjës së Shqiptarëve, qëndron në atë që përfundimisht të hidhet poshtë një falsifikim historik, një mit ideologjik, me të cilin ishte arsyetuar dhe legjitimuar rrëmbimi i tokave të huaja , e në këtë rast tokave tona( serbe f.xh.) , toka të cilat e kanë një vlerë që nuk maten me asgjë për historinë kulturën dhe gjeostrategjinë e popullit serb ; toka nga të cilat populli serb, kurr nuk do të hjek dorë .”( Akademik Mihajlo Markoviq).
Si përfundim :E dini pse, serbët mund të shkruajnë se çfarë duan ?: “Populli ka dashur demokraci, por kurrë nuk e kishte shijuar, dhe e kuptoi si anarki. Fajin e kanë intelektualët që shumë pak i kemi, ndërsa kemi shumë pseudointelektualë që janë bërë pseudopolitikanë. Kombin e kemi të mrekullueshëm, vetëm për faktin që nuk është shuar, por me gjithë okupimet mijëravjeçare ka mbijetuar! Kemi mjaft edhe shqipfolës i kemi edhe vjedullat e kombit që me erën e tyre të keqe i lënë gjurmët në vetëdijesimin e gabuar të brezave të rinj.
Dërgonin shqiptarë në SHBA, 74 vite burg për 5 persona
Prokuroria për Krime të Rënda ka kërkuar dënimin me 74 vjet burg në total për 5 persona, pjesë e një grupi të strukturuar kriminal që kalonte shtetas shqiptarë në mënyrë klandestine nga Shqipëria në drejtim të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Prokuroria ka kërkuar 16 vjet burg për Nertil Privizin, 16 vjet për Fatos Faskon, 15 vjet për Enver Karajn, 14 vjet për Fatmir Bakallin dhe 13 vjet për Nikoll Kolajn. Veprimtaria e këtyre personave shtrihet që në muajin dhjetor të vitit 2013 dhe konsiston në organizimin e emigracionit të paligjshëm me destinacion SHBA-në. Personat që nisen me drejtim ShBA-në janë nga zona të ndryshme të Shqipërisë, por kryesisht nga zona e Shkodrës dhe e Malësisë së Madhe. E gjithë lëvizja e personave kryhej nëpërmjet dhënies së një pagese prej 25 mijë dollarësh.
HUMANIZMI-“PORTA” E NDRITUR E BASHKËJETESËS SË KOMBEVE
NGA PËLLUMB GORICA/
Përtej kronikave të luftrave të shumta që ka historia e kombeve, përtej zhurmës së betejave, të humbjeve dhe fitoreve, është ajo pjesë e shpirtit të një kombi, apo dhe disa prej tyre që nuk mund të digjet si kashta e të “vritet”. E kjo ka ndodhur saktësisht edhe me kombin tonë që shumë herë është përballur me sokëllimën e shpatave me artilerinë e rëndë, po gjithmonë i ka mbetur besnik disa cilësive të larta kur ka qenë puna edhe në ballafaqimin me atë që e ka pushtuar. Ndër shekuj, shqiptarët i ka dalluar humanizmi, toleranca, mikpritja, bujaria, virtyte, që janë spikatur edhe në përiudha të vështira të jetës, si evokime tradite.
***
Trojet tona gjithmonë janë përballuar me pushtues. Fatkeqësitë e luftrave me vuajtje të rënda janë shprehur me vitalitetin e kombit. Sidomos, humanizmi njerezor, toleranca e shpirtit bujar janë treguar jo vetëm për vëllezërit e një gjaku, shqiptarët e Kosovës, të keqtrajtuar barbarisht nga makina vrastare e lukunisë serbe me krime monstruoze në këto 100 vitet e fundit, por edhe për banorët çamë, të dëbuar nga trojet e tyre, prehë e masakrave të shovinistëve grekë, edhe duke strehuar e mbrojtur të huajt, të pambrojtur, të vuajtur e në mjerim të thellë shpirtëror, pasojë e përplasjeve të luftrave gllabëruese. Humanizmi, si shembull karakteristik i virtyteve të shqiptarëve nuk harrohet në vitet e Luftës Parë Botërore. U strehuan muhaxhirët boshnjakë në këto ditë të vështira të Luftës së Parë Botërore. Në vitin 1918 (Lufta I Botërore) ushtarët austro-hungarezët, pas humbjes së luftës, në një gjendje mjaft të mjerueshme, kockë e lëkurë, që të kujtonin lypësat e rëndomtë të rrugëve, shqiptarët, nuk i lanë të vdisnin urie. Bashkëkohësit tregojnë se, ushtarët e uritur, ndërronin armatimin, veshjet dhe pajimet edhe me një copë bukë apo vezë për të mbajtur frymën gjallë. Ato vite për Shqipërinë u quajtën “uria e madhe”, apo koha e “nemces” ku mungonin buka dhe sendet e tjera të ushqimeve, veshmbathjet dhe çdo gjë e nevojshme. Të tjera fakte dhe dëshmi tregojnë për humanizmin e pashoq ndër shqiptarët. Strehimi dhe mbrojtja e hebrenjve prej ndjekjes nga bisha naziste që kërkonin shfarosjen e tyre, qëndron në gurthemelet e shpirtgjërësisë së shqiptarit. Më 8 shtator 1943, Italia fashiste kapitulloi pa kushte dhe vendin e saj e zuri armata naziste gjermane, që vërshoi drejt Shqipërisë, duke zënë pozicionet e lëna bosh. Forcat gjermane, gjatë hyrjes në Shqipëri, mbollën terror në Jug. Nuk harrohet masakra e Borovës, përkundrejt propogandës se nuk janë pushtues dhe se qëndrimi i tyre ishte i përkohëshëm e kalimtar në Shqipëri. Pas kapitullimit të Italisë fshiste, nazistët gjermanët nuk i konsideronin ushtarët dhe oficerët italianë si robër lufte, por tradhëtarë të boshtit, duke i vënë në grykën e armëve, si fajtorë të humbjes së luftës në Gadishullin Ballkanik e Veriun e Kontinentit Afrikan. Pas shpartallimit të ushtrisë italiane, me nacionalizmin e tij të tërbuar, shumë ushtarë e oficerë italianë në Shqipëri, në pamundësi për ikje në vendin e tyre nën këtë terror e zhdukje, gjetën strehë e përkrahje nga familjet shqiptare. Një pjesë e tyre, në tentativë për t’u larguar në Itali, u masakruan në ditët e para pas kapitullimit.
Kryesisht familjet e zonave fshatare me tolerancën dhe shpirtbujarinë i mbrojtën dhe i mbajtën gjallë nga kërcënimi i urisë, dimrit të egër të 1943-1944-rës, ndjekjeve të nazistëve, të cilët me anë të dy operacioneve, të Dimrit dhe të Verës së 1944-trës, nuk kishin mëshirë as për shqiptarët. Ky fakt nuk mund të shuhet nga ndërgjegjjia e popullit tonë, si ditët më të rënda për këtë perandori pushtuese, me ushtarë të katandisur keq e më keq. Është mbresëlënës ky humanizëm dhe me të vërtetë mirënjohës për këta fatkeqë të gënjyer nga fazhizmi, që erdhën si pushtues. Shqiptarët u tregua jo hakmarrës kundrejt tyre, por i strehoi, i mbrojti, duke mos harruar ç`kishin vuajtur nga pushtuesit fashistë, luftërat, reprezaljet, djegiet, vrasjet, masakrat e tyre. Shqiptarët i urryen si pushtues, por nuk i keqtrajtuan dhe nuk dorëzuan asnjë prej tyre nazistëve gjermanë, të cilët, po t’i kapnin, do t’i vrisnin. Ata ishin viktima, që i katandisi fazhizmi, duke i hedhur në këtë cep të Ballkanit, por me shpresën që do vinte fundi i kësaj lufte shkatërrimtare dhe rikthimin e tyre në atdhe. Një pjesë e tyre u inkuadruan në Ushtrinë Nacional Çlirimtare Shqiptare, pjesë e batalionit “Antonio Gramshi” të Brigadës së Parë Sulmuese.
Në gjithë Shqipërinë, me gjithë mjerimin e ulur këmbëkryq dhe kushtet e vështira të luftës, u strehuan dhe ndanë copën e bukës, edhe pse dikush nga këta ushtarë mirësinë e ktheu në tradhëti tek gjermanët. Dëshmitë, si kujtime të kohës, vijnë nga bashkëkohës me copëza ngjarjesh, emra, veprime, kontribute, karaktere të ushtarëve italianë. Mësuesi veteran nga Kamunau i Elbasanit, Riza Cërriku, tregonte: “Ushtarët italianë u strehuan në familjet e fshatarëve të mesëm, por edhe në familje të varfëra. Nga ana tjetër shumica prej tyre treguan se ishin të interesuar të punonin, se s’dëshironin për të luftuar. Kishte nga ata që në fshatrat e krahinës Sulovë treguan se ishin specialistë të mirë si ndërtues, të cilët punonim mirë murin e gurit, por edhe punimet e drurit.” Ata ndërtuan shtëpi, hapën puse uji, vetullorë ullinjsh, shtruan kalldrëme guri etj, që janë edhe sot, si një dëshmi, meritë e punës voluminoze dhe të mirë nga këta ushtarë italianë, të cilat kanë mbetur të emërtuara të italianëve. Gjithashtu punuan në ara, duke ruajtur bagëtitë, mbjellë e krasitur drurë frutorë. Interesant është fakti, se gjatë punës në një arë, zbuluan objekte të vjetra qeramike që i përkasin një vendanimi me histori të lashtë.
Ështe detyrim moral që t’i kujtojmë për shembullin e tyre të njerëzishëm, familjet shqiptare, që i strehuan ushtarët fatkeqë italianë, në krahinat ku në vitin 1944, si nderim për virtytet e traditat e mikpritjes, se kjo luftë ishte bërë temë e ditës dhe po merrte jetë të shumta njerëzore. Ushtarët dhe oficerët italianë disa muaj pas çlirimit të vendit, në pranverën e vitit 1945, u rikthyen në atdheun e tyre, Italinë, pranë familjeve me kujtimet më të mira dhe mirënjohjen edhe për banorët e krahinës së Sulovës, me dëshirën që një ditë do takoheshin e do ta shpërblenin këtë humanizëm. Të moshuarit, bashkohës të atyre viteve, tregojnë se “kur u larguan italianët janë ndarë me të qarë me banorët.” Por rrethanat, që u krijuan në vitet e sistemit të egër komunist, të mbylljes së tij me botën kapitaliste, ua këputën këtë lidhje dhe kujtimet e tyre u zbehën në harresën e 50 viteve, të gjysmës së dytë të shekullit që lamë pas.
* * *
Humanizmi i treguar në mbarë ne shqiptarët, na bën të ndjehemi krenarë për këtë vlerë që lëvrin në deje e ndër breza. Krenari për shembullin e njerëzishëm, por se virtyte të tilla janë zbehur. E në fund të këtyre shënimeve, të cilat kanë qënë objekt ekranizime filmash artistik, por edhe të shkruara në romane, që flasin për këtë humanizëm: si “Gjenerali i ushtrisë së vdekur” i Ismail Kadaresë, “Deti ne mes” i Fatos Arapit, Larg qytetit” i Petro Markos, ”Kurthi” i Stavër Bodurrit etjer, fare do të kujtoja atë pusin e ujit në lagjen e Gjinëve në Mollas të Elbasanit, që edhe sot i thonë “pusi i italianëve?”
Evropa, një vend pa asnjë kontroll mbi kufijtë e saj
Nga Aurel Dasareti, USA/*
Një vend pa asnjë kontroll mbi kufijtë e saj, as ka kontroll mbi të ardhmen e tij./
***
Vetëm meshkuj të rinj të zemëruar dhe të mëdhenj në trup që vijnë. A duan këta burrecë të kenë lirinë? Atëherë dërgoni ata në shtëpitë e veta në mënyrë që vet ata të luftojnë për lirinë e tyre, në vend se të lënë fëmijët, prindërit pleq dhe gratë të qëndrojnë prapa me armë në dorë në luftimet kundër IS.
“Fëmijët” e pashoqëruar që kërkojnë azil në Evropën e largët? Ka këtu tmerrësisht shumë fëmijë me “mjekra”, mendoj unë.
Të gjitha partitë dhe qeveritarët evropian që ende, me dashje dhe vetëdije, punojnë që vendësit të bëhen pakicë në vendin e tyre, janë në thelb racistë.
Historia Evropiane përfshinë edhe “Mesjetën e Errët”. Kjo periudhë ishte shumë më e gjatë se e dy luftërave botërore. Gjithë shkenca dhe liria e shprehjes ishin vënë prapa. Tani shikojmë shenjat e kohës që evropianët janë duke ecur në një terr përkatës.
Si mundet që një organizatë aq e madhe si Bashkimi Evropian (e cila duhet të ketë disa krerë të mençura) arrin të dështojë kështu rrënjësisht në “Krizën e refugjatëve” afrikan/aziatik që janë duke pushtuar Evropën?! – është krejtësisht e pakuptueshme. Gjermania dhe Suedia kanë shkuar në front si “standarde-bartësit e mirësisë”, dhe së bashku me një ushtri gazetarësh utopik budallenj udhëheqin çmendurinë.
Skeptikët janë etiketuar dhe tallur. Idiotët lavdëruar! Merkel duhet të ndiqet penalisht për mospërfilljen e Rregullores në fuqi; pa autorizim në Parlamentin Evropian e ka ftuar gjithë rruzullin tokësor të kolonizojnë Evropën. Nuk i respekton vendimet që edhe vendi saj (Gjermania) i ka nënshkruar, “Marrëveshjen e Shengenit” – që do të thotë se vendet e përfshira, kanë kufij të përbashkët që duhet kontrolluar – duke penguar hyrjen e të paftuarve – por lëvizja e lirë e njerëzve brenda.
Marrëveshja Dublin përcakton se azilkërkuesit që hyjnë në zonën e Shengenit duhet të regjistrohen dhe të merren nën kujdesin e vendit (shtetit) të parë në të cilin ka shkelur këmba e tyre, dhe është shteti përkatës (për shembull Greqia dhe Italia) që duhet të shqyrton kërkesat e tyre për azil e jo si t`u teket qejfi rrugaçëve ekonomik për të kaluar nëpërmjet gjithë shteteve ballkanike dhe gati krejt Evropës deri sa të arrijnë te shtetet më të pasura, Gjermaninë e tezes Merkel apo Suedinë a atij sorollopit Löfven.
***
Natyrisht se nuk është obligimi im të mërzitem për vetë-shkatërrimin e shteteve dhe kombeve evropiane, por pasi edhe Shqipëria ime (e jona) gjendet në Evropë, për të jam duke folur.
Flitet se qeveria shqiptare në marrëveshje të fshehtë me Merkel, synon të pranojë (strehojë) në Shqipërinë e vogël 100 mijë “refugjatë” të rrejshëm afrikan/aziatik; të cilët brenda disa muajsh, nëpërmjet bashkimit familjar (duke sjellë të afërmit) nga vendi i origjinës dhe të lindjeve masive (mesatarisht 6-7 fëmijë për një çift) etj do të shtohen në disa milionë.
Kur Shqipëria është ftuar në ndonjë takim ministror të BE-së, ndoshta ndonjëherë merr pjesë në diskutime. Por pasi nuk është anëtare nuk ka të drejtë vote. As ndonjë detyrim për të ndjekur vendimet që BE-ja miraton.
Kjo do të thotë se qeverinë e Shqipërisë askush nuk mundet ta detyroj të pranon refugjatë në territorin e saj. Vetëm nëse vetë qeveritarëve dhe politikanëve shqipfolës (për interesa private) u kruhet b*** e palarë.
Ne ndikohemi reciprokisht me veprimet e njëri-tjetrit. Nëse dikush provokon me Tradhti Kombëtare duke keqpërdorur postin, Rregulloren dhe Kushtetutën e Shqipërisë, ne do të reagojmë pamëshirshëm. O do ta qeverisin vendin sipas Kushtetutës, o do të përgjigjen për krimin. Kjo vlen edhe për mafiozët Isahashimin me kompani që formuan “Zajednica” e komunave serbe në midis të Kosovës, për ata të FYROM-it Alimenduhin…
I vetmi vend dashamir për ne është USA (Amerika). Shqipëria (qeveria e Ramës) para disa ditësh assesi nuk duheshe të voton kundër SHBA në favor të Kubës, dhe Palestinës. A e dinë zyrtarët kopil bastard shqipfolës që Kuba dhe Palestina janë miqtë më të mëdhenj të armiqve tanë, posaçërisht të serbëve?
***
Korrektësia politike bëhet më e rrezikshme dhe më e rrezikshme, dhe kur ajo është bë kështu atëherë ose njeriu duhet të thotë atë që kërkon Merkel dhe manipuluesit tjerë ose do të etiketohet si racist, islamofob, plehra të bardhë, njerëz që u mungon ndjeshmëria humane.
Më absurde është se asnjë qeveri evropiane (me përjashtim të asaj hungareze) nuk i detyron këta pushtues shtegtar afrikan/aziatik të kthehen nga kanë ardhur pas mbërritjes në kufi dhe nuk i urdhëron të zhduken. Për t`i emërtuar këta islamistë për “refugjatë” nuk është vetëm një nënvlerësim për refugjatët e vërtetet por një krim kundër njerëzimit.
Lufta dhe varfëria nuk janë aspak faktorë që të quhesh refugjat. Refugjatë janë vetëm ata burra të rrallë të persekutuar në vendin e origjinës për shkaqe politike. Prandaj, u sugjeroj mediumeve mos përdorin shprehjen e madhe “REFUGJATË” për njerëzit e vogël, gjuetarët e fatit.
Unë kryesisht dua që të del në shesh e vërteta. Në këtë rast vjen një erë e fëlliqët e abuzimit të qëllimshëm dhe të shtrembërimit të fakteve. Unë nuk kam nevojë për më tepër lek, për njohje ose lidhje nga njerëzit politikisht korrekt. Unë nuk kam ardhur në botë për t`u pëlqyer nga krijesa të tilla.
«Refugjatët” aktual krijojnë varfëri, pabarazi, probleme sociale dhe katastrofë nacionale në vendet pranuese. Ndryshime demografike, ku ardhacakët bëhen shumicë dhe vendësit pakicë që me kohën do të asimilohen.
***
Pretendimi se për shembull Gjermania, Suedia etj ka nevojë për imigracionin është një mit dhe mashtrim që kanë gjetur politikanët në mënyrë që të bindin votuesit, jo diçka që është mbështetur nga zyrat Kombëtare të Kërkimit Ekonomik.
Politikanët dhe qeveritarët e BE-së, të korruptuar nga koncernet e mëdha industriale, e dinë se ardhja në Evropë e konsumatorëve të ri afrikan/aziatik dhe forca e lirë e punës (duke diskriminuar dhe lënë pa punë vendësit) është flori për sektorin e biznesit që ato përfaqësojnë. Prandaj “simpatia” me “refugjatët”.
Ata duket se nuk mërziten aspak kur përhapin dezinformata për të arritur këtë, gjë që provokon. Kur mediat lejojnë që ata të shpëtojnë duke mos i demaskuar, është e pafalshme, dhe kur mediat përveç kësaj bashkëpunojnë duke mbështetur këtë mashtrim është diçka e pakuptimtë dhe e rrezikshme.
Është e trishtueshme për të parë të gjithë ata që në naivitetin e tyre të sillen si njerëz të mirë duke ndihmuar këta imigrantë – gjahtarë të fatit.
Këta “refugjatë” të rrejshëm janë nga njerëzit më të pasur të vendeve të tyre. Një pjesë e madhe janë të rinjtë me prerje të flokëve dhe mjekrave të modës dhe iPhone5, të cilët kanë marrë rrugë të gjatë nëpër shumë vende të qeta me të vetmin qëllim për të përfituar nga kontributet bujare evropiane të rezervuara posaçërisht për refugjatët dhe azilkërkuesit e vërtetë.
***
Paralajmëroj shqipfolësit fanatik “mysliman” të FYROM-it që derdhin lot deveje për “refugjatët sirian” se civilët nuk kanë të drejtë të vendosin se kush janë refugjatë dhe t`i ndihmojnë ekonomikisht duke joshur tjerë, ndryshe janë kontrabandistë që mbushin vendin me të huaj. Ata duhet të dënohen për tradhti kombëtare dhe kontrabandë me njerëz.
***
BE-ja – një lloj interesant i shtetit të dështuar
Shtetet e dështuara karakterizohen si shoqëri civile që u mungojnë administrata dhe institucione të forta sociale/shoqërore. BE-ja ka pasur sukses në krijimin e institucioneve të forta dhe një menaxhim efektiv ligjor dhe ekonomik, por ata kanë dështuar të krijojnë një kulturë politike dhe një angazhim të përbashkët.
Ne kemi një super-shtet evropian, por jo një shoqëri civile evropiane. Unë i përcaktojë shtetet e dështuara si vijon:
1. Humbja e kontrollit mbi territorin e vet ose humbja e monopolit të dhunës legjitime në të njëjtën.
2. Erozioni i autoritetit legjitim të marrin vendime kolektive.
3. Pamundësia për të ofruar shërbime publike.
Karakteristika të tjera të një shteti të dështuar është pushteti qendror që është aq i dobët ose i paefektshëm sa që ai ka pak kontroll praktik mbi pjesën më të madhe të territorit dhe mungesën e shërbimeve publike. Kur kjo ndodh, lulëzon korrupsioni dhe kriminaliteti, nuk ka ndërhyrje të aktorëve shtetërorë, shfaqja e rritjes së refugjatëve dhe një lëvizje të pavullnetshme e popullatës. Një pasojë është rënie e mprehtë ekonomike.
Evropa nuk ka më kontroll të kufijve të saj të jashtëm.
Identiteti evropian, për të cilin flitej 30 vjet më parë, është tani një vizion i ardhshëm nga ditët e vjetra.
Përfshirja e shteteve të vjetra komuniste të Evropës Lindore ka qenë një dështim për synimet e BE-së.
Filmi “Evropa” ishte një shprehje e atmosferës intelektuale në Evropën e asaj kohe kur evropianët perëndimor synonin largim nga shteti komb dhe drejt Evropës.
Kriza e euros, kriza greke dhe “kriza e refugjatëve”, në vend të kësaj ka zbuluar se popullata e Evropës (me arsye) është gjithnjë e më shumë e vendosur në mbrojtjen e identitetit të vet kombëtar/nacional. Partitë politike që dëshirojnë të mbrojnë shtetin kombëtar mbizotërojnë.
Si një figurë politike, “super-evropiani” ka vdekur. Ky është paradoksi tani: Ne më në fund kemi një bisedë të përbashkët evropiane. Por kjo zbulon se kemi një Bashkimin Evropian pa qytetarët evropianë.