Kriza e “refugjatëve” do të ndryshojë Evropën

September 18, 2015 by dgreca

Nga Aurel Dasareti, USA/*

OKB: “Migracioni është një nga problemet më të mëdha të botës dhe çon në tensione etnike dhe fetare.”/

Ndoshta Bashkimit Evropian nuk i konvenon humbja e ISIS në Siri, sepse atëherë do të detyrohet të sigurojë mbrojtje dhe japi azil kriminelëve të ISIS që do iknin për në Evropë nga mbizotërimi i atyre 7000-8000 fiseve tjera ndërluftuese arabe që me shekuj do ta sakatojnë njëri-tjetrin.

***Ushtria shqiptare duhet të jetë e gatshme për të mbrojtur me nder dhe vendosmëri kufijtë e Atdheut tonë të përbashkët për shkak të situatave të trazuara nga “refugjatët” të cilët sa më shumë që burrat e vdekur të BE-së i ftojnë dhe tolerojnë aq më tepër probleme shkaktojnë.

Këta “refugjatë” që janë duke pushtuar Evropën nuk janë të gjithë nga Siria. Vijnë nga 25 shtete të ndryshme afrikane/aziatike ku nuk ka aspak luftë, dhe ku kryet dhe një jetesë solide e kanë të sigurt. 75% prej tyre janë burra të moshës 20-40 vjeçare.

Shqiptarë! Vendojeni Kombin atje ku e ka vendin, para fesë, dhe mos identifikoni fenë e juaj me fiset arabike sepse do ta hani me krip speci. Zgjohuni, përforconi dhe avanconi ndjenjat Kombëtare ndërkaq zbehni ato fetare – e keni tepruar shumë. Përndryshe, harrojeni edhe ju idenë e “Shtetit Komb”. Kriza e “refugjatëve” do ta tjetërsoj dhe shndërroj Evropën në një shoqëri kozmopolite të emigracionit. Në të ardhmen, imazhi ynë mendor i Evropës do të jetë nga Shtetet Anëtare të një unioni politik mbi-kombëtar.

***

PS: Me lutjen dhe dëshirën e një kolegut tim egjiptian, shtetas në Angli, do të citojë disa rreshta nga BBC të cilat ai i ka caktuar dhe unë shkurtimisht, nga anglishtja i kam përkthyer për ju:

http://www.bbc.com/news/world-europe-11139345

E martë 31. gusht 2010

Lideri libian Muamar Gadafi beson se imigracioni i paligjshëm në Evropë është një problem serioz. Ai është i gatshëm për të ndihmuar në përpjekjet për të ndaluar emigracionin në qoftë se BE-ja do të kontribuojë të paktën me 5 miliardë euro në vit për të shmangur një “Evropë të zezë”.

Nëse ky emigracion shumë i rrezikshëm nuk do të ndalohet, Evropa mund të bëhet një Afrikë e re, paralajmëron ai.

– Ndoshta nesër Evropa nuk do të jetë më evropiane, dhe ndoshta madje e zezë, sepse ka miliona afrikanë që duan për të hyrë, tha udhëheqësi libian, kur ai të hënën vizitoi kryeqytetin e Italisë, Romën.

– Ne nuk e dimë se si evropianët e bardhë dhe të krishterë do të reagojnë për këtë fluks të afrikanëve të uritur dhe injorantë. Ne nuk e dimë nëse Evropa do të mbetet kontinent i një lloji të avancuar dhe bashkuar, apo ajo do të shkatërrohet siç ndodhi me invadimet barbare, – tha ai.

***

Fluksi masiv i “refugjatëve” të rremë do ta ndryshojë peizazhin politik të BE-së dhe Evropës në përgjithësi. Kriza është aq e rëndë se ajo mund të shkaktojë shpërbërjen e sajë dhe për t’u dhënë forcë partive euro-skeptike. Ne gjithashtu shohim se tashmë kemi një debat krejt të re për “refugjatët”. Tani gjithnjë e më shumë flitet se kinse Evropa ka nevojë për emigrantët. Ideja e kufijve të hapur dhe emigracioni masiv i pakontrolluar joligjor duhet të jetë për të thyer shtetin kombëtar dhe identitetin tonë si një komb dhe kulturë.

***

Gjermania nëpërmes procesi të ashtuquajturës “integrimit evropian” me dekada të tëra ka ndihmuar për të minuar sovranitetin e shteteve kombëtare evropiane.

Sovraniteti i Shteteve Nacionale në kohët e fundit është tërësisht në përbuzje dhe poshtërim. Sepse është një tipar i rëndësishëm i sovranitetit të kombit që thotë se ata mund të mbrojnë kufijtë e tyre kundër inkursioneve nga shtete ose persona të tjerë të cilët ilegalisht kalojnë kufirin. Rrugaçë afrikan/aziatik që aspak nuk i plotësojnë kushtet të quhen refugjatë hyjnë me dhunë në shtetet evropiane (sidomos Hungari). Stil i papranueshëm jetese e këtyre rrugaçëve shihet qartazi; çdo pëllëmbë toke evropiane në të cilën kanë qëndruar një kohë mbetet e mbushur me plehra prej më të pistave, të prodhuara nga vetë ata para se me vazhduar rrugën për në “tokën e premtuar” nga Merkel.

Nga “dashuria” personale e Merkel-it për “refugjatët” e rremë, ajo i detyron shtetet tjera të BE-së të veprojnë sipas urdhrave të saj, duke e reduktuar në një shaka sovranitetin e tyre. Ashtu që, më së fundi kjo zonjë tërthorazi ka thyer të drejtën ndërkombëtare, e cila thekson se shtetet duhet të respektojnë sovranitetin e shteteve të tjera. Ajo kështu ka krijuar anarki të pastër.

***

I lexoj diskutimet e qytetarëve të rëndomtë të BE-së. Shumica e tyre reagon ashpër kundër situatës. Kur qeveritë evropiane e tradhtojnë popullin e tyre dhe i japin prioritet popullsisë së vendit të huaj joevropian, është kjo një tradhti që krijon dëshpërimin, ekstremizmin, urrejtjen, kundërveprimin. Agjenda e neo-komunistëve evropian për të thyer, shpërbërë shtetet kombëtare dhe shkatërrimin e bazës ekonomike dhe kulturore evropiane ritet me shpejtësi. Mos të habitemi shumë nëse vjen kundërveprimi. Ajo përfundon në luftërat civile, grusht shteti dhe shpërbërjen e BE-së.

***

Shtetet e Gjirit nuk marrin asnjë refugjatë, asnjë emigrantë! Asnjë! Arabia Saudite që posedon një territor shumë të madh dhe ka pasuri astronomike nuk strehon asnjë refugjat përkundër faktit se pothuajse ekskluzivisht janë arabët e tyre mysliman që ikin në Evropë. Kampet më moderne për tre milionë njerëz janë bosh (përdoren vetëm 4-5 ditë në vjet nga haxhilerët) në vendin që nuk i strehon as përkohësisht nevojtarët e gjakut, gjuhës, fesë dhe kulturës së vetë. Çudi!? Ne nuk dëgjojmë për asnjë presion të BE-së mbi këtë vend të “bekuar” nga Perëndia.

Si përgjigjet Arabia Saudite për kaosin që ata vetë e kanë krijuar? Hap kufijtë? A strehojnë refugjatë? Jo, ata marrin 0. Zero. Asnjë.Megjithatë, Arabia Saudite është e gatshme për të financuar xhamia në Evropë, dhe nuk flasim për imtësia. Regjimi terrorist në Riad dëshiron të ndërtojë 200 xhami vetëm për ”refugjatët” sirian në Gjermani.

Kjo nuk është vetëm paturpësi, ne po flasim për një abuzim, ndëshkim, sulm krejt të ri.

Ne e dimë se çfarë lloj i xhamive financohet nga Arabia Saudite. Ajo është, me pak fjalë, lloji më i keq.

*ekspert i shkencave ushtarake-psikologjike (dasaretiaurel@yahoo.com.au)

Ambasadorja Çitaku i dorëzoi Letrat Kredenciale Presidentit Obama

September 18, 2015 by dgreca

-Kosova dhe ShBA-të ndajnë një partneritet të fuqishëm dhe të qëndrueshëm/

Nga Behlul Jashari/ Prishtinë/

Uashington D.C./Ambasadorja e Republikës së Kosovës në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Vlora Çitaku, te Enjten, me 17 Shtator, 2015, i dorëzoi Letrat Kredenciale Presidentit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Barack Obama, duke u akredituar si Ambasadore e Jashtëzakonshme dhe Fuqiplotë e Republikës së Kosovës në ShBA.Me këtë rast, Ambasadorja Çitaku në emër të Presidentes së Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga i përcolli urimet më të sinqerta për Presidentin Obama dhe popullin amerikan dhe njëkohësisht shprehi përkushtimin dhe vendosmërinë e Institucioneve të Republikës së Kosovës për thellimin dhe avancimin e mëtejmë të marrëdhënieve dy-palëshe në mes dy vendeve dhe dy popujve.

Ceremonia zyrtare e dorëzimit të Letrave Kredenciale u zhvillua në Shtëpinë e Bardhë, thekson njoftimi dërguar nga Ministria e Punëve të Jashtme e Republikës së Kosovës.

Më poshtë e mund të gjeni përmbajtjen e letrës që Presidenti Obama, i dorëzoi Ambasadores me rastin e pranimit të Letrave Kredenciale:

“E nderuara Ambasadore,

Është kënaqësi e veçantë që të pranoj Letrat e Juaja kredenciale, përmes të cilave Ju bëheni Ambasadore e Jashtëzakonshme dhe Fuqiplotë e Republikës së Kosovës.

Po ashtu Ju njoftoj se kam pranuar letrën e tërheqjes për pararendësin Tuaj Ambasadorin, Akan Ismaili, i cili ka bërë punë të jashtëzakonshme në përfaqësimin e Kosovës në ShBA. Ju shpreh mirëseardhje të ngrohtë dhe pres me padurim, që të punoj bashkë me Ju në thellimin e marrëdhënieve tashmë të afërta në mes dy vendeve tona. Kosova dhe ShBA-të ndajnë një partneritet të fuqishëm dhe të qëndrueshëm. Ne jemi të lumtur që kemi qenë ndër të parët që kemi njohur Kosovën, si shtet të pavarur dhe sovran, në vitin 2008 dhe mbesim të përkushtuar që të punojmë përkrah jush, përderisa ju vazhdoni të punoni në fuqizimin e institucioneve demokratike dhe multi-etnike.

Vendi Juaj ka demonstruar shpejtë se është anëtarë i besueshëm i bashkësisë ndërkombëtare dhe vend i përkushtuar në thellimin e stabilitetit rajonal dhe zbatimin e standardeve ndërkombëtare.

Kosova ka ndërmarrë disa vendime të vështira dhe sfiduese këtë verë. Këto vendime kanë avancuar perspektivën euro-atlantike të Kosovës. Ne përgëzojmë Qeverinë e Kosovës dhe Parlamentin për miratimin e amendamenteve Kushtetuese dhe legjislacionit për themelimin e Gjykatës së Speciale, e cila do t’i adresojë krimet e pretenduara, pas konfliktit në Kosovë në vitin 1999. Ky veprim, ka qenë vendimtar në afirmimin e Kosovës, si shtet i përcaktuar për rend, ligj dhe pajtim. Lidershipi Juaj, po ashtu ka ndërmarrë hapa të rëndësishëm drejt normalizimit të marrëdhënieve me fqinjin Tuaj Serbinë.

Këto marrëveshje do të fuqizojnë shtetin Tuaj dhe do të çimentojnë paqen dhe stabilitetin në rajon. Nënshkrimi i Marrëveshjes historike për demarkacionin e kufirit në mes Kosovës dhe Malit të Zi me 26 Gusht, demonstroi edhe më tutje përcaktimin e Kosovës për marrëdhënie të mira fqinjësore dhe vendosshmërinë Tuaj, që çështjet rajonale të adresohen në frymën e dialogut dhe bashkëpunimit.

Përcaktimi i Kosovës që sfidat e lartpërmendura t’i adresojë në mënyrë të përgjegjshme dhe konstruktive ka vënë Kosovën në një rrugë solide drejt rritjes së stabilitetit, sigurisë dhe prosperitetit në një Evropë të plotë, të lirë dhe në paqe.

Ka shumë punë në rrugën drejt fuqizimit të demokracisë dhe ekonomisë dhe drejt integrimit në Institucionet rajonale dhe ndërkombëtare. ShBA-të do të vazhdojnë t’ju mbështesin në këto sfida dhe në sfida tjera.

Zonja Ambasadore,

Pres me padurim që të punojë bashkë me Ju në avancimin e axhendës tonë të përbashkët dhe në thellimin dhe fuqizimin e miqësisë në mes dy popujve tanë. Është kënaqësi t’ju mirëpres në Uashington”.

LEPENICA,NJË JETË E SHKRIRË PËR ÇAMËRINË

September 18, 2015 by dgreca

LEPENICA,NJË JETË E SHKRIRË PËR ÇAMËRINË OSE FAKTOLOGJIA E NJË LIBRI SHTERUES TË ENVER MEMISHAJT/

NGA QAZIM SHEHU/

Studiuesi Enver Memishaj, me kohë po e përvijon dhe plotëson portretin e vet si një studiues serioz me libra që gjithnjë e më tepër sillen në vëmendjen e lexuesit për vlerat interesante dhe të reja që ato sjellin.Ai ka prurë në vëmendje figura të panjohura të historisë duke kryer kështu një detyrë që mbart vlera të çkykjes së kujtesës sonë të mpirë nga harresa,apo frikërat ideologjike.Të pesëmbëdhjetë librat e tij flasin jo vetëm për një punë skrupuloze dhe të detajuar e strukturuar në metoda shkencore të zbulimit ,vëzhgimit dhe sistemimit, po edhe për një tërheqje të lexuesit ndaj tyre.Në këtë hulli vjen edhe libri i tij I fundit shkruar me një kulturë të gjërë të faktologjisë.Por duhet thënë se, faktologjia e tij nuk mbetet e thatë ,as evidentuese në magazinimin e ngjarjeve;përkundrazi ajo vjen e mishëruar përmes interpretimeve dhe përqasjeve duke i bërë një prerjerje arsyetuese historisë sonë kombëtare dhe duke i sjellë ngjarjet e individëve përmes konteksteve kohore.Në këtë kuptim, librat e tij plotësojnë boshllësi dhe sjellin një kontribut të çmuar në krijimin e jë vizioni më të plotë të njohjes së historisë sonë kombëtare.Në librin e tij për Fejzo Lepenicën ,autori ndalet tek kjo figurë me pathosin e një studiuesi duke synuar të na e japë atë me gjithë dimensionet e tij,aq sa kur e mbaron librin, vetiu mund të shprehesh se nuk mund të ketë më për të thënë dhe kjo është një nga arritjet përmbajtësore të librit të tij.

Fejzo Lepenica ishte vlonjat,po çështjen e Çamërisë martire e quante një çështje kombëtare,dhe, jo vetëm kaq ,ai luftoi për të me konseguencën e një njeriu të ditur dhe patrioti të kulluar që kjo plagë e madhe ,dramë kombëtare, të mos mbetej në heshtje si çështje e harruar.Kjo është pikërisht një veti e ndritur e karakterit dhe formimit të tij.Me shkrimet e tij ai denoncoi gendocidin grek dhe për këtë vuajti internimet nëpër ishujt e Greqisë.Si një politikan liberal,si një njeri me shpirt të lirë ai ra gjithashtu në kundërshti me regjimin e Zogut dhe vuajti burgosjet e tij.I burgosur në Shqipëri dhe në Greqi,për shkak të bindjeve të tija kombëtare dhe liridashëse, po gjithnjë i pamposhtur dhe kurajoz për të mose mbyllur fjalën në kuvlitë e regjimeve të egra,kjo është motoja dhe tipari karakteristik i jetës dhe veprës së tij.Me dhjetra shkrime të tij marrin në mbrojtje të drejtat e popullsisë came, të drejta që ua garantonte edhe kushtetuta e Greqisë,por që në realitet shtypeshin dhe nëpërkëmbëshin në mënyrë mizore.Fejzo Lepenica silkur e parandjente epilogun tragjik të votit 1944 kur Greqia raciste do bënte spastrimin etnik të kësaj krahine të famshme dhe ekzodi biblik i çamëve do merrte përmasat e një dhimbjeje të paduruar.Genocidi i 44-ës ishte kulmi, ndërsa ai në të vërtetë kishte filluar më parë dhe në shkrimet e veta Lepenica akuzon jo vetëm shtetin grek po edhe shtetin shqiptar të asaj kohe.Ai me këmbëngulje kërkon hapjen e shkollave shqipe në Çamëri,pjesëmarrjen e çamëve në administratën greke, denoncon shpronësimet dhe përzënien e heshtur të çamëve përmes traktateve të padrejta.Dhe në fjalën e tij ndihet jo vetëm pikëllimi e dhimbja për këtë, po edhe grishja për tu mobilizuar një opinion i tërë shqiptar e ndërkombëtar që të mbrohej kjo popullsi martire e shkëputur nga trungu amë padrejtësiht dhe e lënë në mëshirë të fatit në kthertat e një shteti gjenocidist, racist dhe të kapluar nga ethet e tejskajshme të një nacionalizmi më se primitiv.Artikujt e tij dërgohen nga qytete të ndryshme të Greqisë dhe mbulojnë, sa ishte e mundur ,një të vërtetë që tronditej nga nga dita në ditë prej atyre fakteve kobzeza.Fejzo Lepenica shfrytëzoi shumë gazeta si”Shqiptari i Amerikës”,Gazeta e Korçës,”Koha””Demokratia”,”Drita”,”Ora e maleve”,Shkodër,gazeta “Elbasani”,etj.”Çamërit po shuhen”këlthet ai dhe çdo ditë e vendos penën dhe guximin e tij prej intelektuali të ndritur në shërbim të kësaj çështje të madhe.Klithma dhe thirrja e tij ishte sa kombëtare aq humane dhe e drejtë duke na bërë edhe sot të gjithë ne t`u rikthemi me interes shkrimeve për Çamërinë, për të mos e harruar kurrë atë.Vemë re se Fejzo Lepenicën nuk e tremb asgjë edhe pse internohet dhe burgoset, edhe pse kërcënimi qëndron mbi kokën e tij ditë e natë.Fejzo Lepenica nuk ishte vetëm një njeri i penës po edhe i veprimit konkret patriotik duke marrë pjesë në aksionin kombëtar në luftë kundërtë huajit.Ai merr pjesë në Luftën e Vlorës të vitit 1920 që është një ngjarje madhore e historisë sonë kombëtare,me guxim denoncon vrasjen e general Telinit nga bandat greke etj.

Atdhetarizmi i këtij patriotitë shquar është i madh, por figura e tij e kompletuar dëshmon se atdhetarizmi bëhet më i ndritur, më i pranueshëm kur ai mbruhet me dije dhe e di se për çfarë lufton,kur i ke të qarta rreziqet dhe nuk u shmangesh atyre edhe pse shpesh here ato bëhen kaq të pranishme dhe kërcënuese deri me jetë.Ky tipar, ashtu si edhe shumë tipare të tjera të Fejzo Lepenicës evidentohen nga autori duke ndjekur një rrjedhë kohore të mirëpërcaktuar përmes dokumentimit dhe faktit që e çojnë autorin Enver Memishaj në përqasje dhe ide të rëndësishme kombëtare.Vitet e përgjakshme të kësaj historie që shkruan dramën kombëtare zgjeruan mushkëritë e një aspirate të fuqishme në aktetet e këtij njeriu dhe të të tjerëve si ai.Dhe kjo nuk mund të bëhet ndryshe, veçse në përvijimin dhe mbarështrimin e fakteve kurajoze të këtyre njerëzve.Duke e paraqitiur Fejzo Lepenicën në sfondin kohor ,autori, patjetër, në mënyrë të natyrshme bën një ekspoze të atyre ngjarjeve ku Fejzo kishte protagonizmin e vet luftarak,po ku edhe shumë të tjerë u gjenden përkrah tij si patriotë të Vlorës po edhe të Çamërisë.Jeta e tij e ndërlidhur midis Vlorës dhe Çamërisë është jeta e një martiri që nuk mund të shkruhet pa këto dy krahina të bekuara.Tensionimi dramatik i kësaj jete nuk mund të kuptohet pa sfondin e atyre ngjarjeve dhe kontrakdiktave të kohës që lidheshin me ngatërresat ballkanike dhe ndërkombëtare.

Memishaj kërkon gjithnjë një subjekt pasi objektivitetin e tij e ndërton mbi të ndodhurën.Ky subjekt është njeriu shqiptar i atyre viteve të vështira me dashurinë për vendin, për familjen, me punën përkushtimin, i cili e kupton se asgjë nga këto që përmendëm nuk do kishte vlerë pa lirinë e trojeve amtare.Kjo buron si një poetikë e nënkuptuar mbresëlënëse që ndihet dhe perceptohet nga leximi edhe pse libri është studimor dhe në librat studimorë fakti gjithnjë mbetet i tillë dhe nuk e lejon trillin.Libri është zhvillimi logjik i kohës përmes alogjikës absurde të pushtimeve dhe regjimeve dhe nxjerr në pah pikërisht këtë, duke kërkuar unitetin e fakteve të mbjella në parcelat kohore.Barbaria dhe mizoria e regjimeve në Shqipëri gjithnjë kanë sjellë privime dhe veprime monstruoze kundër idealistëve të kulluar,një ide qartësiht e zhvilluar në librin e Memishajt; po barbaria e Greqisë kundër Çamërisë ka prurë një genocid me përmasa tejet biblike.Vepra të tilla,e pesëmbëdhjeta në radhë, përbëjnë gjithmonë një premisë për të njohur vertikalisht çështjen kombëtare ku arrihet në një pike fondamentale:Në momente të vështira gjithnjë janë gjetur njerëz që kanë ditur dhe kanë mundur t`i dalin zot asaj dhe ta ngrenë çështjen kombëtare në një kult besimi, larg çdo mistifikimi të panevojshëm për brezat që vijnë e do të vijnë.Këto mesazhe sjell edhe vepra edhe jeta e Fejzo Lepenicës duke apeluar që të mos e harrojmë kurrë çështjen çame edhe pse gënjeshtrat e avokatëve të djallit kërkojnë ta lidhin atë me gjasme justifikimet ligjore që nuk janë gjë tjetër veçse një alibi vrastare për të justifikuar krimin e pashëembull ndaj kësaj popullate të pambrojtur.Blloku i hollësive për këtë çështje është solid dhe i vërtetë ngjethës e tragjik.Jo vetëm në shkrimet e Fejzo Lepenicës po edhe në mënyrën sesi autori i ka zgjedhur e hulumtuar ato duke sjellë dëshmi të reja autentike dhe duke plotësuar një mungesë në historinë e njohjes së Çamërisë.Në këtë libër po edhe në libra të tjerë,autori Enver Memishaj na jep informacion të pasur mbi Labërinë,Çamërinë,kulturën,traditat,njerëzit, fiset,traditat zakonet dhe mbi të gjitha ,skalit patriotizmin e njerëzve të tjhjeshtë e liridashës.qëllimi i autorit hetohet lehtë dhe manifestohet përmes materialeve burimore, larg çdo sajese apo mitizimi,ai është qëllimi i studiuesit që përdor faktologjinë duke thirrur interpretimin ,kjo është e nevojshme.Faktologjia është e para.Pra, ai e fton lexuesin që të ecë me imagjinatë në kohë,në vite, në ngjarje dhe pastaj të mendojë vetë.Dhe jam i sigurtë se lexuesi mendon mirë kur një autor i sprovuar ,siç është Enver Memishaj, arrin ta bëje lexuesin të mendojë jo vetëm ti japë kuriozitetin e zakonshëm e të jashtëzakonshëm të një kohe dhe të protagonistit të rëndësishëm të saj, siç ishte Fejzo Lepenica…

EDHE LAZIM DESTANI, NE MBREMJEN PER HILLARY CLINTON

September 18, 2015 by dgreca

Destani mori pjesë në një mbrëmje të organizuar në shtëpinë e aktivistit Sal Rusi në New York, ku pati rastin për tu takuar me kandidaten për presidente të Amerikës, nga partia Demokrate Hillary Rodham Clinton

NEW YORK : Biznesmeni i madh nga Tetova zoti Lazim Destani – Presidenti i nderi i Rrjetit të Biznesve Shqiptare nëpër Botë – po qëndron këto ditë në vizitë pune në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Keshtu të paktën shkruan në statusin e tij zyrtar ai mbasi dje mori pjesë në një mbrëmje të organizuar në shtëpinë e aktivistit Sal Rusi në New York, ku pati rastin për tu takuar me kandidaten për presidente të Amerikës, nga partia Demokrate Hillary Rodham Clinton.

Simbas njoftimit zyrtar thuhet se përveç takimit me zonjën Hillary Clinton, të cilën e falënderoi për ndihmën që ka dhënë me bashkëshortin e saj Bill Clinton veçanërisht për çlirimin e Kosovës, z. Destani u takua me aktivistë të komunitetit shqiptaro – amerikan, asambleistin e New York-ut, Mark Gjonaj, senatorët e shtetit të New York-ut, Jeffrey Klein dhe Diane J. Savino, dhe veprimtar të tjerë të komunitetit

.
“Kjo ishte një mbrëmje e mrekullueshme për të mbështetur kandidaten demokrate për presidente të Amerikës, Hillary Clinton. Komuniteti shqiptar në Amerikë e ka dhënë dhe po jep një kontribut të pazëvendësueshëm për atdheun duke qenë urëlidhja më e mirë ndërmjet adminsitratës amerikane dhe Shqipërisë, Kosovës, Maqedonisë e trojeve të tjera ku jetojnë shqiptarët në Ballkan”,citohet të ketë thënë z. Destani./B.Sina/

Z.Rama, mos e humbni autokontrollin!

September 18, 2015 by dgreca

Nga Elida Buçpapaj/

Ishte një konferencë që zgjati jo më shumë se një orë gjysmë e që pati pesë folësa. U hap nga Ministri i Brendshëm dhe u mbyll nga Kryeministri, me një regji, por pa teatër. Mihal Luarasi sot kishte thënë se nuk mund të kemi teatër kombëtar pa dramë kombëtare. Kështu edhe puna e qeverisë Rama. Tashmë 24 muajshe, pak më e madhe se Zaho, që ka nisur të eci vetë, ndërsa qeveria e babit të tij nuk ec dot më me paterica.

Qëllimi dhe shenjestra e Konferencës, e dy aktorëve, njëri që e hapi e tjetri që e mbylli, nuk ishte opozita apo lapsi, por Perëndimi, Parlamenti Europian, OSBE, SHBA, Gjermania, të gjitha së bashku. Ishte një konferencë kllouniadë në përgjigje të konkluzioneve të PE për zgjedhjet vendore, të cilat u cilësuan as të lira dhe as të ndershme, në përgjigje të raporteve jozyrtare që i disponon zyra e OSBE-së në Tiranë e Vjenë ku krerët e politikës karakterizohen si kopukë e të korruptuar.

Konferenca u zhvillua në Pallatin e Kongreseve, me pompozitet dhe skenar, por u hap me fjalimin e rëndomtë të Ministrit të Brendshëm që ishte një inskenim me ato skenat e foltores së Parlamentit të Shqipërisë me sharje me nënë e babë. Ministri i Brendshëm është i akuzuar për trafik droge nga një ish-oficer i policisë dhe nervozizmi i tij komentohet si shqetësim. Nëse dikasteri që ai drejton ka një listë suksesesh, përse nervozohet aq fort ministri Tahiri. Kur pretendon se nuk e ka mizën nën kësulë, ç’ka!

Përpara se ta bënte epilogun e Konferencës kryeministri, fjalën e mori Ambasadori i SHBA. Ai ishte lakonik, dashamir, foli shqip dhe qartë në më pak se dy minuta, vuri në dukje hapin e stërmadh në Lazarat dhe në përgjithësi në luftën kundër drogave e krimit të organizuar si një bashkëpunim midis Guarda di Finanza, Universitetit të Napolit dhe Policisë Shqiptare. Pastaj ai iu kthye politikës shqiptare. „Si maxhoranca dhe opozita e kanë kritikuar njëra-tjetrën për lidhje me krimin. Më lejoni të them se të dyja palët e bashkëndajnë këtë problem.“ Por, përfundoi Ambasadori Lu: „Shqipëria ka nevojë për të gjithë udhëheqësit e saj të punojnë së bashku për të luftuar kriminelët, trafikuesit e narkotikëve dhe zyrtarët e korruptuar. Shqipëria mund të mbështetet në përkrahjen e SHBA-ve në këtë luftë historike.’’

Ishte një fjalim shumë korrekt, pa sulme, pa provokime, pa nënkuptime dhe nuk ishte arsye që Rama të humbiste autokontrollin.

Edi Rama foli pa letër, fjalimin e improvizoi aty për aty. Një improvizim i çastit dhe i keq. Vazhdoi aty ku e kishte lënë ministri i tij xhuxh që Rama me shtatlartësinë e tij i bëhet bodyguard.

Rama duhej ta kishte marrë shtruar dhe me qetësi. Një kryeministër me tre deputetë të deklaruar si kriminelë, vrasës, trafikantë e të përfshirë në krimin e organizuar, duhej të reflektonte e ta fillonte fjalimin e tij me një ndjesë. Ia dha të gatshme formulën e ia kujtoi një ditë më parë edhe ish-presidenti Mejdani, kur i tha se ai duhet t’i kërkojë falje elektoratit për deputetët e dënuar. Por Edi Rama reagoi gjithë arrogancë dhe megallomani : «Është bërë modë këtu në Shqipëri, tha ai, edhe unë i mirëkuptoj edhe miqtë e partnerët tanë që e kanë përfaqësuar këtë modë se të gjithë janë njësoj, të dy palët kanë faj, të dy palët kanë shumë arsye për tu ndjerë keq para popullit shqiptar, etj etj, por s’po i hyj kësaj. Kjo është një modë që unë e kam neveritur dhe vazhdoj ta neveris.»Edi Rama me tre deputetë të akuzuar si trafikantë neverit partnerët e Shqipërisë ! Kur do të duhej të neveriste personat e inkriminuar në partinë e tij, që ai i futi në lista deputetësh dhe kryetarësh bashkie. Në fakt Edi Rama duhej ta niste fjalimin e tij duke thënë se atij i vinte turp për faktin se Eurodeputetëve Eduard Kukan dhe Knut Fleckenstein Parlamenti Shqiptar u kujton historitë me kauboj nga Perëndimi i Egër.

Por ajo që duhet të bëjë detyrimisht Kryeministri Rama është se ai duhet të ruajë autokontrollin. Nuk është aspak e pranueshme ironia dhe humori me Ambasadorin Amerikan kur, në fund të fjalimit, Edi Rama i thotë se shpreson « që mos ta fusin ambasadorin amerikan te ligji për dekriminalizimin’. Humori i zi dhe ironia vulgare e kryeministri Rama me Ambasadorin Lu tejkaloi çdo masë të etiketës shtetërore dhe njerëzore. Edi Rama përfaqëson Shqipërinë dhe duhet të ketë sjellje të denja për një shtetar.

Nuk ia ka fajin kush veç Edi Rama Edi Ramës që në partinë e tij ka deputetë me rekorde kriminale. Nëse vetë është i pastër, të mos mbajë baltën e të tjerëve, por të tregojë përgjegjshmëri.

Sepse arroganca e tij, është ai ajo arroganca paralajmëruese që disa ditë më parë Edi Rama iu kishte drejtuar ministrave arrogantë të qeverisë së tij.