dgreca – Page 388 – Dielli

SULEJMAN GASHI, BELOVED COLLEAGUE AND FRIEND, PASSED AWAY AT 61

September 12, 2020 by dgreca

by Rafaela Prifti-

A career journalist, a professional translator and a highly respected colleague, Sulejman Gashi passed away at 61. For those of us, who had the incredible fortune of knowing and working with him, there is a profound sense of loss. Vatra President Elmi Berisha expressed condolences to the Gashi family on behalf of the Executive Council, Board of Directors, branches and all members, describing Sulejman as an exemplary reporter, intelligent mind and a true patriot. His reporting career at TV Prishtina was interrupted, along with his Albanian colleagues, when the Serbian authorities shut down the medium in July 1990. He and his family migrated to the United States. A year later, Sulejman Gashi was a founding journalist and editor of “Illyria”, the newspaper launched with two main commitments: independence for Kosova and democracy for Albania.
Through the end of 1990s, Mr. Gashi was a correspondent for Bujk, Kosova Information Center and other outlets. Throughout the war, his reporting stood out for its high standards of journalism. In 2001, when OSCE Mission established Radio Television Kosovo as an independent public service broadcaster, they reached out to media professionals with excellent credentials like Sulejman Gashi. He conducted live interviews with the highest government officials and international representatives earning the respect of all of them. Years later, he became US correspondent for Kosova national broadcaster, RTK.
Aside from his career in journalism, Sulejman Gashi was a US State Department Independent Contractor. His extraordinary command of English language won the respect and admiration of his colleagues. I was fortunate to meet him in a DOS language training workshop, which marked the beginning of a friendship that has shaped my life.

In 2016, while on assignment in Salt Lake City, Utah, he suffered a cardiac arrest and slipped into comma. Today, Drilon Gashi, surviving son, announced the passing of his father, stating that the burial will take place in his home country, Kosova:
“It is with great sorrow that we announce that our dearest loved one, Mr. Sulejman Gashi, passed away today on September 11, 2020. He fought very hard to recover from the difficult condition he sustained four years ago. Our loved one’s burial will take place in his country of origin, Kosova, which he loved very dearly. Sulejman Gashi lived a life and left a legacy of great significance for his family, his profession, his country and nation. In the coming days we will provide more information on the arrangements. We are very grateful for the respect and love that all have for our dearest loved one, Sulejman, but kindly request that we all collectively respect the public health measures in place due to the pandemic. We greatly appreciate your consideration of the our privacy in this very difficult time for our family and relatives.”

Today, messages of condolences are posted on social media by politicians, media executives, co-workers, friends and community leaders in Kosova and United States. After a few comforting words addressed to his family members earlier, I briefly communicated with former RTK colleagues, DOS interpreters and representatives of the Albanian-American community who join Dielli staff in being saddened by Sulejman Gashi’s departure. Vatra announcement about memorial service details to follow in the coming days.

UNITED STATES, KOSOVA AND SERBIA NOMINATED FOR NOBEL PEACE PRIZE

September 11, 2020 by dgreca

UNITED STATES, KOSOVA AND SERBIA NOMINATED FOR NOBEL PEACE PRIZE-

The governments of the United States, Kosova and Serbia have been nominated for the Nobel Peace Prize for their efforts to secure a peace agreement between the two former Balkan war foes. In a Tweet post, Norwegian parliament member Magnus Jacobsson announced that he has nominated the three governments “for their joint work for peace and economic development, through the cooperation agreement signed in the White House. Trade and communications are important building blocks for peace”.

Last Friday, Kosova Prime Minister Avdullah Hoti and Serbian President Vucic signed an economic normalization deal at the White House.

President Trump’s envoy for the Kosovo-Serbia talks, Richard Grenell retweeted Mr. Jacobsson’s post. He said that Trump was “nominated for a second Nobel Peace Prize for the historic Kosovo-Serbia agreement.”

On Wednesday, Norwegian lawmaker, Christian Tybring-Gjedde, nominated Trump for the 2021 Peace Prize for the president’s work “for a peace agreement between the United Arab Emirates and Israel which opens up for possible peace in the Middle East.”

Israel and the United Arab Emirates agreed last month to a historic deal normalizing relations and are scheduled to sign it at the White House on Sept. 15.

SULMI KUNDËR QYTETËRIMIT

September 11, 2020 by dgreca

NGA EUGJEN MERLIKA-

11 shtatori 2001 do të mbetet gjatë në kujtesën e miliarda njerëzve të cilët, falë televizionit, mundën të shohin skena të gjalla të Apokalipsit në qendrën më të rëndësishme ekonomike të botës Perëndimore, në Nju Jork e në kryeqytetin politik të Fuqisë më të madhe botërore, në Uashington. Ajo do të mbetet dhe në analet historike për përmasat e mëdha të dëmeve njerëzore e ekonomike e njëkohësisht për pasojat e saj në rrjedhën e ngjarjeve politike botërore.

Sulmi terrorist, i projektuar dhe i zbatuar me një saktësi matematike mbi kullat binjake të Uorlld Trejd Sentër të Manhatanit në Nju Jork dhe mbi Pentagonin në Uashington, i ngjante më shumë një mirazhi fantashkencor sesa një ngjarjeje të vërtetë. As fantazia më e ndezur nuk mund të parashikonte një dhunim kaqë brutal e kaqë të pamëshirshëm të objekteve ekonomike e shtetërore të SH.B.A.. Ishte hera e parë në historinë e tij që Vendi sulmohej në zemrën e tij dhe ai që mësynte ishte i panjohur, nuk kishte një fytyrë, një ushtri, një emblemë, një flamur. Ata që mësynë ishin avionët Boing të kompanive ajrore amerikane. Dukej se kishin humbur koordinatat, se drejtoheshin nga qënie jashtokësore, armike të betuara të qytetërimit të planetit. Sulmi i tyre mbi kullat binjake ishte sfida më e egër që ata, të panjohurit i bënin simboleve të zhvillimit. Ata vinin nga larg, nga thellësitë e shekujve e kishin përqëndruar në vetvete gjithë energjitë e zgjuarsinë djallëzore të gjithë atyre që kudo e kurdoherë kishin penguar përparimin njerëzor. Në vetmohimin e tyre kishte vetëm një motiv, urrejtja për Shtetin simbol të demokracisë, forcës e mirëqënies, thyerja e mitit të paprekshmërisë të këtij shteti dhe istitucioneve të tij.

Amerika në sulm- ishte titulli i kronikës televizive të SNN me pamjet rrënqethëse të tymit, të flakës e të shembjes së “piramidave” të kohëve moderne.

Amerika e fuqishme, fituese e dy luftrave botërore, fituese së bashku me aleatët e një lufte të ftohtë e të një gare paqësore, pothuajse shekullore me komunizmin, e ndjeu thellë goditjen në “margaritarët“ e qytetit të saj. Ato gërmadha gjigande në zemrën e Nju Jorkut mbulojnë mijra jetë njerëzore që një logjikë absurde e kriminale i ndërpreu në një ditë të kthjelltë shtatori. Ky qe tributi i tmerrshëm që qytetërimi i pagoi barbarisë në epokën e globalizimit elektronik. Ky tribut bëhet akoma më tragjik kur, në pika të tjera të globit, turma njerëzish të të gjitha moshave festojnë „fitoren” duke brohoritur nëpër rrugë me dy gishtat përpjetë në formë V.

Amerika është në zi e së bashku me të gjithë bota e qytetëruar. Ajo vajton ato mijra djem e vajza që përbënin krenarinë e saj në fushën ekonomike e financiare. Ajo i ngjan një luani të plagosur që tani lëpin plagët e llogarit dëmet, por është e ndërgjegjëshme se mbas kësaj lufte të pashpallur shumë gjëra do të ndryshojnë. Viktimat kërkojnë drejtësi dhe Amerika mund e duhet t’ua japë atë duke ndëshkuar rreptësisht ata që projektuan, ndihmuan e morën pjesë në zbatimin e këtij sulmi makabër ndaj popullit që prin sot karvanin e qytetërimit e ndaj istitucioneve të tij, duke mbjellë vdekjen në qiellin e tyre. “Eshtë një akt lufte, do t’i ndëshkojmë” u shpreh me një fytyrë të ngrysur presidenti Bush, i pari që një forcë madhore e detyroi të qeverisë Vendin e tij për orë të tëra nga ajri.

Vendi simbol i demokracisë e ka për detyrë të mbrojë e t’u japë drejtësi qytetarëve të saj,por parimet morale e politike mbi të cilat është ngritur godina amerikane e detyrojnë më parë të zbulojë e të identifikojë forcat e errëta të krimit, që e kanë mësyer e që kërcënojnë qetësinë e botës.

Bota duhet të jetë e ndërgjegjëshme se, me dështimin e ideologjive dhe rrëzimin e skemave të ekuilibrit të terrorit, që karakterizuan gjysmën e dytë të shekullit që shkoi, si pasojë edhe e mjaft konflikteve të pazgjidhura në zona të ndryshme të globit, terrorizmi i praktikuar nga individë, grupe apo bashkësi, që gëzojnë përkrahje drejt për së drejti apo tërthorazi edhe nga ndonjë shtet, përbën sot rrezikun kryesor për fatet e saj.Spiralet e dhunës që mund të shkaktojë ky fenomen mund të kenë pasoja të pallogaritëshme, para të cilave ndoshta krizat e Berlinit dhe të Kubës do të zbeheshin. Lufta kundër terrorizmit, që me 11 shtatorin 2001 ne qiellin e Amerikës bëri një hap gjigand cilësor, bëhet imperativi i kohës për Bashkësinë Ndërkombëtare. Kjo luftë duhet të ketë dy vështrime që plotësojnë njëri tjetrin: tolerancë zero ndaj çdo veprimi terrorist kudo që të çfaqet e përpjekje të përbashkëta, në shkallën më të lartë, për të shmangur arsyet që nxisin lindjen e përhapjen e tij.

Do të jetë një luftë e gjatë dhe e vështirë, që do të kërkojë bashkëpunimin e të gjithëve, të shteteve të medha e të vogla, të vendeve të zhvilluara e të atyre në zhvillim.Me sa duket, kjo do të jetë një nga sfidat kryesore të demokracive e të mbarë njerëzimit të fillimit të mijëvjeçarit të tretë. Fitorja e saj do të vërtetojë edhe një herë dobinë e globalizimit si parim.

Kullat binjake të Uorlld Trejd Sentër të Manhatanit dhe ëndrrat njerëzore të vrara nën gërmadhat e tyre na ftojnë jo vetëm të ndajmë dhimbjen me familjarët e viktimave të pafajshme, por dhe të mendohemi, të vendosim e të veprojmë, secili në vendin e tij, por të gjithë me një qëllim: të ndërtojmë një botë më të mirë, në të cilën dhuna dhe terrorizmi i çfarëdo ngjyre, si shfaqjet më të shëmtuara të poshtërsisë njerëzore, të mos kenë të drejtë qytetarie.

Shtator 2001

VATRA NGUSHËLLON FAMILJEN E GAZETARIT SULEJMAN GASHI

September 11, 2020 by dgreca

Sot, e premte 11 Shtator 2020, katër vite pasi pësoi arrest kardiak, familja e gazetarit Sulejman Gashi, njoftoi ndarjen nga jeta. I biri i Sulejmanit, Driloni, konfirmoi ndarjen nga jeta sot në mëngjes. Në një postimi në rrjetet sociale Driloni shkroi se :“ai po luftonte shumë që të rikthehej nga gjendja e rëndë që kishte pësuar katër vite më parë. Varrimi i të ndjerit do të bëhet në vendlindjen e tij në Kosovë, vendin të cilin ai e deshi aq shumë. Sulejman Gashi bëri një jetë, dhe la një vepër, me domethënie të jashtëzakonshme për familjen, profesionin, vendin dhe kombin e tij”, shkruhet në postim.

Kryetari i Vatrës z. Elmi Berisha,në emër të Kryesisë, Këshillit, degëve të Vatrës dhe të gjithë vatranëve, i përcjell ngushëllimet me të thella familjes Gashi. Sulejmani ishte modeli i gazetarit, intelektualit, atdhetarit që e deshi me shpirtin Kombin e vet! Pushoftë në paqe shpirti i gazetarit të palodhur, atdhetarit të përkushtuar, Sulejman Gashi.

Gazeat Dielli e ka përcjellë me dhimbje ecurinë 4 vjecare të pas arrestit kardiak në Utah, mars 2016, të kolegut Sulejman Gashi, dhe sot, redkasia jonë ndjehet e pikëlluar për ikjen e Sulejmanit. I qoftë i lehtë dheu i Vendlindjes ! Ngushëllime bashkëshortes Tone, fëmijëve: Saranda, Janina, Drilon dhe Egzon! Ngushëllime miqëve dhe kolegëve!

PAULIN MRNAÇAJ, HISTORIA E RRALLË

September 11, 2020 by dgreca

Paulin Mrnaçaj, historia a arratisjes, përndjekja nga Sigurimi dhe protestat për shëmbjen e komunizmit-

Nga Sokol PAJA*-

Historia e arratisjes së Paulin Mrnaçajt së bashku me familjen e tij nga përndjekja prej regjimit komunist, është një ndër historitë më komplekse dhe të rrezikshme të ndërmarra për kohën. Akti i arratisjes familjarisht i familjes Mrnaçaj nga Kelmendi drejtë Jugosllavisë, shkaktoi një tronditje të thellë për sistemin komunist të kohës. As rojet kufitare me pushkë në dorë, as qentë e kufirit, as telat me gjemba, as sigurimsat e bashkëpunëtorët e tyre në çdo cep të Shqipërisë nuk arritën ta ndalnin arratisjen e familjes Mernaçaj prej ferrit komunist.

Paulin Mrnaçaj u arratis kur ishte vetëm 3 vjeç nga Shqipëria. Familja e tij përbëhej prej 9 personave në kohën që u nisën në rrugën pa kthim në kërkim të lirisë. Në dhjetor të vitit 1959 familja Mrnaçaj kaloi kufirin shqiptar drejtë Malit të Zi. Arrestimi i xhaxhait të Paulin Mrnaçajt, Nikoll Mrnacajt më 1952 vuri në shënjestrën e hakmarrjes komuniste mbi gjithë familjen. Pas burgosjes së Nikollës, gjatë vitit 1959, komunistët po përgatisnin një tjetër arrestim mbi familjen. Mrnaçajt nuk kishin rrugë tjetër, ose persekutimin ose arratisjen. Familja e Paulinit kaloi kufirin shqiptar në pikën kufitare Pshtan mbi Tamare dhe Triesh. Ishte mesnatë dhjetori. Mesnatë akull bore, ngrice e breshër i fortë. Një terren i tmerrshëm malor shkëmbor ku familja rrezikoi seriozisht jetën për ti ikur persekutimit. Në kohën e luftës së klasave një gabim sado i vogël i një prej familjarëve, e paguante disa fish e gjithë familja. Komunistët përhapnin frikë, panik, dhunë, ndëshkim e viktima kudo. Me qëllim mbajtjen nën kontroll të malësorëve të Kelmendit, komunistët planifikuan një hakmarrje primitive ndaj Mrnaçajve. U përgatit plani i burgosjes totale dhe internim familjar. E vetmja zgjidhje ishte arratisja. Paulin Mrnaçaj tregon se pas arratisjes në Mal të Zi, në fshatin Triesh dajat e babës së tij i strehuan dhe u erdhën në mbështetje. Për shkak të kohës së keqe gjatë arratisjes, Paulini luftoi me jetën disa javë pasi pothuajse u ngri fizikisht si pasojë e kushteve të tmerrshme atmosferike për një fëmijë 3 vjeçar. Paulini në rrëfimin e tij na tregon se familja u arratis me gjithë gjënë e gjallë e çdo gjë që kishin nga frika se çfarë i priste matanë kufirit. Në Mal të Zi iu dorëzuan ushtrisë dhe familjarisht jetuan 8 vjet. Xhaxhai i tij Pjetri ishte i pari familjar që erdhi në USA. Më pas erdhi e gjithë familja e Paulinit në New York në shtator të vitit 1967.

Paulin Mrnaçaj filloi në vitin 1981 radioprogram shqip në New York, Zëri i rinisë shqiptare në mërgim. Të gjitha informacionet që transmetonte radio kujton Paulini ishin rreth çështjes shqiptare në Kosovë, Mal i Zi e Maqedoni, kudo kishte shqiptar zëri i Radios shkonte aty. Kryelajm në këtë radio kujton Paulin Mrnaçaj ishte arratisja e njerëzve prej ferrit komunist. Sigurimi i shtetit për shkak të veprimtarisë së tij mediatike e kërcënoi me jetë Paulinin nëse kthehej në Shqipëri. Prej vitit 1989-1991 për çdo të shtunë Paulini familjarisht ishte në krye të komunitetit shqiptar që demonstroi kundër regjimit komunist pranë misionit diplomatik shqiptar dhe Kombeve të Bashkuara, me qëllim rrëzimin e komunizmit në Shqipëri dhe demaskimin e krimeve para syve të botës e mediave ndërkombëtare që përcillnin rregullisht protestat e shqiptarëve. Gjatë transmetimit në radio, kujton Paulini, sigurimi i shtetit na telefononte në radio dhe kërcënonte për mbyllje prorami. Ndaloni transmetimet se jeni të dënuar për vdekje-thuhej në kërcënime tregon Paulin Mrnaçaj por kjo gjë na motivonte më shumë, kujton ai.

Vrasja e Dom Shtjefen Kurtit prej komunistëve se pagëzoi një fëmijë u bë kryelajm botëror dhe irritoi fort edhe komunitetin shqiptar në New York të cilët të udhëhequr prej Dom Zef Oroshi bashkë me klerikë myslimanë, ortodoksë dhe bektashi në Manhatan, protestuan fuqishëm para selisë konsullore shqiptare në New York. Sa herë protestonim kujton Paulini, Sigurimi dhe Diplomatët na godisnin me vezë nga pallati ku banonin dhe me sende të forta. U desh policia e New York të dilte dhe ti kërcënonte me arrestim në mënyrë që ata të ndalnin kërcënimet e gjuajtjen me sende ndaj nesh. Përgjatë zhvillimit të protestave dhe aktiviteteve në komunitet, Sigurimi rekrutonte dhe joshte njerëz e inskenonte ngjarje të shëmtuara në komunitet, kujton Paulini. Sapo ra komunizmi, kur babai i Paulinit, Marash Mrnaçaj po përgatitej të vizitonte Shqipërinë, Paulinin një mik e lajmëroi se nëse kthehej në Shqipëri do hakmerreshin ndaj tij. Përndjekja prej sigurimit ndaj familjarëve ka qenë e tmerrshme kujton Paulini. Burgim, survejim, internim dhe presione të vazhdueshme, humbje e së drejtës së studimit, luftë e tmerrshme dhe diskriminuese e klasave, konfiskim pasurie etj. Familjarisht tregon Paulin Mrnaçaj jemi çliruar kur komunizmi ra në Shqipëri pasi ne dhe njerëzit tanë kanë vuajtur një përndjekje e kërcënim disa vjeçar prej sigurimit të regjimit komunist. Marash Mrnaçaj, babai i Paulinit pak para vdekjes i ka lënë amanet: “Mos t’ju dhimbset gjaja e jeta për kombin, për atdheun, për bashkëatdhetarët tuaj. Kujtoni sa kemi vuajtur. Mos kurseni asgjë në ndihmë të shqiptarëve. Kurdoherë që kombi t’ju thërrasë të jeni gati për atdheun”.

Duke perkujtuar Diten e Lirise Shqiptare ne New York…

Paulin Mrnaçaj në vitin 2014 u rikthye në Shqipëri pas arratisjes 55 vjeçare. Ai vizitoi vendlindjen, kujtimet e prindërve dhe të një foshnje tre vjeçare. Një ritakim malli, nostalgjie e kujtese. Një vizitë që e rilindi në shpirtin e vrarë prej regjimit komunist. Në vizitën e parë Paulin Mrnaçaj vizitoi disa nga qytetet kryesore të Shqipërisë si Shkodër, Tiranë, Elbasan, Lezhë, Laç, Durrës duke u magjepsur prej atdheut të tij. Ai tregon se ishte tmerruar kur i kishin rrëfyer për krimet e komunizmit ndaj popullsisë civile të pafajshme dhe i dukej një çmenduri administrimi komunist i vëndit duke ndërtuar burgje, bunker e qëndra zjarri për të luftuar me armiq imagjinarë. Shqipëria u përgatit për të vrarë armikun dhe kur armiq nuk kishte, sistemi i çmendur komunist vrau popullin e tij të pafajshëm.

Shënim: Paulin Mrnaçaj është anëtar i Këshillit të Vatrës…