Shtetet e Bashkuara kanë dëbuar rreth 2 milionë emigrantë të paligjshëm në pesë vjet, që kur Presidenti Barak Obama mori detyrën. Siç njofton korrespondenti i Zërit të Amerikës Kent Klein, disa amerikanë thonë se administrata është shumë agresive në zbatimin e ligjit të imigracionin, ndërsa të tjerë thonë se ajo nuk është agresive sa duhet.
Sipas Greg Chen me Shoqatën Amerikane të Imigracionit, administrata Obama po largon një numër rekord imigrantësh të paligjshëm nga vendi.
“Numrat janë shtuar vazhdimisht gjatë administratave të presidentëve Bush dhe Obama në dekadën e fundit dhe tani janë në nivelin më të lartë. Është e rëndësishme të pranohet se administrata ka qënë e fuqishme në praktikat e zbatimit të ligjit.”
Por numri i përgjithshëm i deportimeve ka rënë, thotë Jon Feere, në Qendrën për Studimet e Imigracionit.
“Nuk po shohim një angazhim serioz në zbatimin e ligjit të imigracionit. Numri i dëbimeve nuk çshtë shtuare, por në fakt është pakësuar. Deri tani, Shtëpia e Bardhë nuk duket shumë serioze në zbatimin e ligjeve të imigracionit.”
Si ka mundësi që ka ndryshim në shifra? Kjo vjen për shkak të ndryshimeve mes asaj që qeveria i quan “të kthyer” dhe atyre që i quan “të dëbuar”. Numri i të kthyerve – atyre që kapen në kufi dhe kthehen mbrapsht, ka rënë ndjeshëm gjatë dekadës së fundit. Ndërkohë numri i të dëbuarve, atyre që arrijnë të hyjnë dhe që dëbohen pa të drejtë rikthimi, është rritur në nivelin më të lartë.
Jon Feere është i shqetësuar se numri total i të kthyerve dhe i të dëbuarve ka rënë.
“Numri i të dëbuarve është rritur disi. Por në se sheh numrin e përgjithshëm, të atyre që dëbohen dhe të atyre që kthehen në kufi, sheh se numrat janë zvogëluar.”
Por Greg Chen thotë se qeveria ende është treguar e ashpër me imigrantët e paligjshëm.
“Duhet të pranojmë se presidenti Obama ka shtuar praninë në kufi dhe kjo ka sjell rezultatin aktual. Pasojat e arrestimeve dhe dëbimeve nga vendi janë më të rënda, dhe kjo ka shtuar numrin e të larguarve nga vendi”.
Megjithatë, avokati veteran i imigracionit Jim Tom Haynes, thotë se nëpër gjykata, të cilat janë të mbingarkuara me raste deportimesh, po shkojnë më pak raste të reja.
“Rastet që shkojnë në gjykata duan vite që të zgjidhen. Pra mendoj se ka më pak deportime tani, thjesht për faktin se gjykatat nuk mund të përballojnë më shumë raste”.
Debati nëse duhen më pak, apo më shumë masa të forta, ka të ngjarë të ndikojë në debatin për reformën e sistemit të imigracionit në Shtetet e Bashkuara. Kjo gjithashtu mund të ndikojë në rezultatin e zgjedhjeve për në kongres në muajin nëntor.(VOA)
Himara, perla e bregdetit shqiptar
Nga Nikolla Lena/Si një nga perlat e turizmit shqiptar veçohet Himara.Një ditë më parë, u organizua një event i veçantë për këtë qytet.Në një ceremoni festive në qëndër të qytetit të Himarës, u çel sezoni i ri turistik i vitit.Nën tingujt muzikorë dhe pjesmarjes së drejtuesve lokal,qytetarë të shumtë si dhe disa artistë të ardhur nga Tirana,u bë inagurimi i sezonit të ri turistik.
Por Himara ka një origjinë, një histori dhe një legjendë.Emri Himarë e ka origjinën nga fjala e vjetër Shqipe e përdorur në këto anë “Hi(j) Marë”- “Eja Marë”, qe ka të bëje me ftesën që i bëhet një vajze apo fqinje të marrë pjesë në një gëzim familjar apo ti bashkohet një grupi që këndon një kënge shumë-zërëshe.”Marë” është emër i njohur Shqip vajze në Himarë, në jug të Shqipërisë dhe në veri të saj.
E ndërtuar në pjesën jugore të bregdetit shqiptar, qyteza e Himarës ka qenë gjithmonë qendër e një zone që ka përfshirë jo vetëm fshatrat e jugut, por edhe Labërinë e Kurveleshin. Ajo përmendet që në kohët e lashta ku paraardhësit ishin fisi Ilir i Kaonëve, por historia moderne duket se fillon në 1199, kur në qytet u vendos sundimi i Venedikasve. Fqinjet tanë veriorë nuk mundën ta mbanin për shumë kohë dhe në shekullin e XIII zona e Himarës u përfshi nga Karli i Anzhuinëve në atë që ai e quajti Mbretëria e Arbërisë. Zona ka qenë gjithmonë me një popullsi autoktone shqiptare, kryesisht me origjinë nga ajo që sot njihet si zona e Labërisë dhe duke filluar që nga shekulli i XV edhe me të ardhur nga zonat e Mirditës dhe e Krujës pas vdekjes së Skënderbeut.
Më 1431 Himara u përfshi nga Perandoria Turke si një krahinë e Sanxhakut të Shqipërisë. Në 1482 disa familje u larguan nga qyteti për në Sicili, dhe atje u është dhënë tokë në afërsi të qytetit të Palermos.Këtij vendbanimi apo fshati më pas ju dha emri Hora e Arbëreshëve (Qyteti i Shqiptarëve), banorët e të cilit flasin edhe sot gjuhën shqipe (arbërishtjën) dhe mirëmbajn zakonat, veshjet popullore dhe besimin orthodhoks.
Duke filluar që nga shekulli i XVI, si pasojë e disa kryengritjeve, Himara, ashtu si edhe Mirdita, siguroi një sërë privilegjesh dhe një lloj autonomie, që e lejoi të ruante fenë dhe flamurin Shqiptar. Fatkeqësisht, mungesa e rrugëve dhe zona malore krijoi vështirësi në komunikimin e saj me zonat e brendshme të vendit. Perveç gjuhës amtare Shqipe, duke shfrytëzuar detin banorët e këtyre anëve vendosën lidhje tregtare me Greqinë dhe Venedikun e kryesisht me Korfuzin dhe si pasojë e këtyre lidhjeve, filloi të përdorej edhe gjuha Greke e Italiane për qëllime tregtare. Më 1912 Himara ngriti flamurin e pavarësisë dhe dërgoi përfaqësinë e saj në Vlorë.
Qyteti i vjetër i Himarës, ka disa vepra historike dhe kulturore.Kalaja e Himarës është një monument i rëndësishëm historie dhe kulture. Në kështjellë ekzistojnë shenja të pranisë së pandërprerë të banorëve vendorë Iliro-Shqiptarë për më shumë se 3500 vjet. Në këtë kështjellë ka disa objekte kulti si kisha e “Shën Marisë” me ikonën e Shën Marisë që konsiderohet çudibërëse. Në kohë thatësirash ikonën Himarjotët e nxirrnin për litani (lutje) popullore. Populli dikur lutej para saj për të rënë shi. Gojëdhëna thotë se shpeshherë çudia ndodhte.
Kisha Episkopale,një kishë e stilit Bizantin. Para ndërtesës së sotme të kësaj kishe, në portën e saj, ekziston basoreliefi prej mermeri me shqiponjën dykrenare Iliro-Shqiptare. Ndërtesa e Kishës Episkopale i ka themelet mbi një ndërtesë të vjetër që ishte faltorja e Apolonit të Ilirisë.
Kisha e Gjithë Shenjtorëve,ndërtuar më 1775 në hyrje të kalasë. Sot kjo kishë e rindërtuar funksionon si Mitropolia e Himarës.
Manastiri i Shën Marisë,gjendet atje ku fillon rrugën e tij rrëzë malit përroi i Gjipesë, në lindje te fshatit Ilias.Në lashtësi, ne epokën prekristiane, ka qenë një faltore e perëndeshes Artemisi. Atje shkohet vetëm me këmbë nga Iliasi, përgjatë bregut të thatë të përroit të Gjipesë.Manastiri i Shën Theodhorit dhe disa objekte të tjera kulti që vizitori mund ti gjej me lehtësi në Himarë.
Në Jug të Himarës, në një gadishull të vogël, brenda gjirit të sigurtë me të njëjtin emër, ndodhet kështjella e Bukur, e ndërtuar në fillim të shekullit 19të nga Ali Pashai i Janinës dhe që sot ruhet në gjëndje shumë të mirë. Kështjella është ndërtuar në vendin e gërmadhave të një kalaje të vjetër dhe të një manastiri që ekzistonte atje.Në vendin ku gadishulli lidhet me tokën ndodhet kisha e Shën Nikollës, për të cilën ekzistojnë shumë legjenda dhe histori për ndërtimin e kështjellës.
Afër fshatit Borsh, në majën e kodrës, gjënden gërmadhat e kështjellës Shqiptare te Sopotit. Rruga për të vajtur atje është e vështirë dhe shkohet vetëm në këmbë.
Një tjetër histori misterioze gjëndet në veri të Himarës.Anës detit ndodhet një shpellë e madhe, në të cilën mund të hysh vetëm nga deti. Mjedisi është interesant dhe bregu ideal për të bërë banjënë grupe të vogla familjare ose shoqërore.Legjenda flet se kjo shpellë dikur ishte strëhe e piratëve.
Himara mbi të gjitha shquhet për plazhet e saj shumë të bukur, shumica me zalle por edhe me rërë te bardhë e të imët. Spilea, është plazhi qëndror i Himarës, me shumë vizitorë në verë, më tutje janë Prino, Potami, Filikuri, më në Jug Llamana, Qeparoi, Borshi, brigjet e Piqernit (Buneci), Lukova dhe Kakomea.Poshtë kalasë së Himarës ndodhet Livadhi dhe në veri Jali, Fusha, Ziso, Gjipea, Karkaniqi, Dhërmiu, Palasa dhe Dhralea. Në shumë vende në brigjet e Himarës, uji është shumë i ftohtë, për shkak të ujërave nëntokësorë. Po të largohesh disa dhjetra metra nga këto pika temperatura e detit merr vlerat natyrale.Në muajt e verës, Plazhet e Himarës mbipopullohen nga pushuesit.
Himara ka një kulturë të lashtë shqiptare dhe një popullsi autoktone Shqiptare që ruan traditat dhe doket e kësaj ane që nga kohët e hershme. Dallohet sidomos për këngët me shumë zëra (polifonike), për vallet e shtruara dhe veshjet tradicionale në raste gëzimesh.
Himara ka hapur një nga shkollat e para shqipe rreth vitit 1160-1161 dhe më pas duke vijuar më 1660-1661 nga Onufër Kostandini, i shquar në atë kohë, megjithë kushtet e rënda të pushtimit Osman. Përpjekjet për vazhdimësinë e shkollës Shqipe u bartën edhe më tutje nga të tjerë, si Zef Skiro.Dhe përpjekjet për një kulturë kombëtare nuk kanë reshtur asnjëherë në krahinën e Himarës
Iku përkthyesi Amik Kasoruho
TIRANË, 5 Maj/-Ndërron jetë shkrimtari dhe përkthyesi i njohur Amik Kasoruho. Si pasojë e një sëmundje në mushkëri është shuar në moshën 82 vjeccare intelektuali i cili kaloi një kalvar të rëndë gjatë diktaturës komuniste.
Amik Kasoruho ka lindur në 1932 në Tiranë. Ai është autor i disa librave: “Një ankth gjysmëshekullor” (1997), “Çmimi i një ëndrre” botuar në Itali (2000), “Midis qiellit dhe burgut” dhe romanin autobiografik “Ikje nga trilli i perëndive”.
Amik Kasoruho ka përkthyer në shqip vepra nga Pirandello, Isabel Allende, Harold Robbins, Patrick O’Brian, John Selby etj. Është fitues i çmimit special të jurisë në konkursin “Eks & Tra” për shkrimtaret emigrantë në vitin 1999.
Në 2000 ka marrë çmimin “Civitas – Arberia 2000 Calabria” për mirëmbajtjen e revistës italo-shqiptare të arbëresheve “Katundi Ynë”. Shkrimtari i njohur jetonte ndërmjet Italisë dhe Shqipërisë
Ushtarakët shqiptarë në New Jersey për trajnim
Për herë të parë, 26 kadetë shqiptarë, kandidatë për oficerë, nga të cilët 8 janë vajza, do të nisen për trajnim në shkollën e përgatitjes së oficerëve në New Jersey, SHBA.
Me këtë rast në Ministrinë e Mbrojtjes, në bashkëpunim me Zyrën e Bashkëpunimit të Mbrojtjes (ODC) u organizua një ceremoni e veçantë. Ishin të pranishëm: ministrja e Mbrojtjes, Mimi Kodheli, shefi i Shtabit të Përgjithsëhm të FA-së, gjeneralmajor Jeronim Bazo, ambasadori i SHBA në Tiranë, Alexandër Arvizu, gjeneralë, drejtorë dhe ushtarakë të lartë të Ministrisë së Mbrojtjes dhe Shtabit të Përgjithshëm, atashe ushtarkë të akredituar në vendin tonë, përfqaësues të Zyrës së Bashkëpunimit Ushtarak (ODC), të CUBIC etj. Ministrja e Mbrojtjes Kodheli, duke përshëndetur të pranishmit u shpreh se, kujtoj shumë mirë ditën që firmosa atë që quhet Letër Pranimi, e cila shënonte fillimin e një programi të ri dhe tepër ambicioz me Gardën Kombëtare të New Jersey, atë të përgatitjes së oficerëve të rinj.
“Kjo do të shënonte jo vetëm fillimin e një dimensioni të ri në marrëdhëniet dypalëshe në fushën e mbrojtjes, por mbi të gjitha vendosjen e një standardi të ri në përgatitjen e oficerëve të rinj, duke ju ofruar kësisoj juve që jeni sot këtu, mundësinë më të mirë për të startuar dhe avancuar në karrierën tuaj ushtarake”, tha ajo.
Ministrja u shpreh se “jam vërtet e lumtur, theksoi më tej ajo, teksa shoh këtë grup të mrekullueshëm dhe plot energji prej 26 oficerësh dhe nënoficerësh të rinj, të cilët sapo kanë përfunduar fazën e parë të trajnimit dhe janë gati të nisen për në SHBA. E veçanta e këtij grupi është prania e vajzave, gjë që është shumë inkurajuese. Duhet të bëni më të mirën me qëllim që të përfitoni sa më shumë nga ky program dhe dijet që do të merrni në Shtetet e Bashkuara t’i vini në shërbim të vendit”.
“Ju do të keni të gjithë mbështetjen time si ministre e Mbrojtjes dhe të Shtabit të Përgjithshëm. Jam më se optimiste për suksesin tuaj. Edhe njëherë urime dhe suksese në këtë hap të rëndësishëm në karrierën tuaj. Këshilla ime e fundit: Pritshmëria jonë ndaj jush është vërtet e lartë, ndaj bëni gjithçka që duhet që ne të gjithë të ndihemi krenarë me ju”, ka përfunduar ministrja e Mbrojtjes Kodheli .
Ndërsa ambasadori i SHBA në Tiranë, Alexandër Arvizu në përshëndetjen e tij, pasi ka vlerësuar programin dhe përgatitjen e bërë nga kandidatët për oficerë që do nisen për trajnim në New Jersey, theksoi se vizioni i këtij programi ka shërbyer për të frymëzuar shumë persona që shërbejnë në FA Shqiptare dhe se grupi “Black Eagle 001” ka bërë sakrificën e pjesëmarrjes në këtë program, ata janë përpjekur shumë për t’u përgatitur dhe për të dhënë këtë kontribut.
Më pas ambasadori Arvizu ka nënvizuar marrëdhëniet dhe bashkëpunimin më se 15 vjeçar midis New Jersey-t dhe Shqipërisë. Garda Kombëtare e New Jersey-t ka përmbushur me sukses të gjitha aktivitet e përbashkëta me FA Shqiptare, aktualisht ushtarët shqiptarë dhe ushtarët e Gardës së New Jersey-t janë të dislokuar së bashku në Afganistan, ka theksuar ambasadori Arvizu.Në ceremoni ka përshëndetur edhe shefi i Shtabit të Përgjithshëm i FA, gjeneralmajor Jeronim Bazo.26 kadetët, kandidatë për oficerë të grupit “Black Eagle 001” janë përzgjedhur nga strukturat e Forcave të Armatosura dhe kanë zhvilluar një program të veçantë stërvitor, ndërsa për 13 javë rresht do të përgatiten në qendrën e trajnimit të Gardës Kombëtare të New Jersey-t, SHBA.
PAPULIAS DHE SHQIPTARËT
Nga Frank Shkreli/
Historikisht, shqiptarët kanë kërkuar gjithmonë fqinjësi të mirë me popujt për rreth. Shqiptarët, asnjëherë nuk kanë pretenduar dhe as nuk kanë bërë përpjekje për rrëmbimin e tokave dhe të territoreve të kombeve fqinje. Paqën dhe miqësinë me popujt fqinjë e kanë dëshiruar me shekuj. Ky qëndrim i shqiptarëve ndaaj fqinjve nuk ka ndryshuar as sot. Në të vërtetë, qeveritë shqiptare, sidmos të 25 viteve të fundit kanë bërë ç’mos që të ndërtojnë marrëdhënje moderne dy-palëshe dhe rajonale, lidhje të cilat i kanë hije shekullit 21 — madje edhe duke i cilësuar ato si marrëdhënje me “partnerë strategjikë”, ndonëse këto vende as sot nuk kanë hequr dorë nga pretendimet territoriale ndaj trojeve shqiptare.
Gjatë shekujve, Shqiptarët nga ana e tyre, kanë luftuar për lirinë e vet në mbrojtje të trojeve të veta pa pretendime dhe lakmi për tokat e të tjerëve. Ndërsa fqinjtë e shqiptarëve, në jug dhe në veri, nepërmjet përfqsuesve të tyre më të lartë, madje edhe në Europën e sotëme post-komuniste dhe në kulmin e përpjekjeve për një Europë gjithë-përfshirëse, të bashkuar dhe në paqë, nuk durohen pa shprehur ndjenjat e tyre anti-shqiptare kurdoherë që u jepet rasti. Shëmbull i kësaj çfaqjeje ishte vizita historike, kohët e fundit e Presidentit grek Korolos Papulias, hitorike sepse ishte e para e një udhëheqsi grek në Zvicër, në 100-vjetët e fundit. Sipas të dhënave në media, duke iu përgjigjur një pyetjeje mbi Kosovën, udhëheqsi grek nga Zvicra asnjanëse dhe gjithmonë paqësore me të gjithë, me deklaratën e tij nuk u tregua shumë miqësor me shqiptarët.
Në një konferencë për shtyp së bashku me Presidentin dhe Ministrin e Jashtëm zviceran, presidenti i Greqisë u shpreh, ndër të tjera, edhe për marrëdhënjet e vendit të tij me Shqipërinë dhe me Kosovën. Ndoshta deklarata e tij në lidhje me Kosovën ishte më e papritura, ndërsa tha se Athina nuk ishte nën presionin e as kujt për të mos njohur pavarësinë e Kosovës, se ky ishte një vendim i Athinës — duke deklaruar se Greqia nuk e njeh Kosovën sepse Athina “vepron bazuar në interesat kombëtare”. Thënë ndryshe, presidenti Papulias deklaroi në Zvicër se nuk është në interesin e kombit të tij që të ketë marrëdhënje normale dhe paqësore me Kosovën si shtet i pavarur dhe anasjelltas as me shqiptarët në përgjithësi, pasi pavarësia e Kosovës konsiderohet si një arritje historike për të gjithë shqiptarët.
Z. Papulias tha se Greqisë nuk i bëhet presion nga askush për të mos njohur Kosovën shtet të pavarur. E vërtetë? Le ta marrim me mendë se në rast se Moska dhe Beogradi do ta njihnin pavarësinë e Kosovës, a thua Athina nuk do të bënte një gjë të tillë. Udhëheqsi grek mund të thotë të vërtetën kur deklaron se Greqisë nuk i bëhet presion për të mos njohur Kosovën, pasi historikisht qëndrimet e Athinës karshi Kosovës dhe shqiptarëve përputhen me ato të Beogradit dhe Moskës – është kjo një përputhje dhe bashkrendim i heshtur interesash historike të tre-këndshit Beograd-Moskë-Athinë, kundër vetvendosjes dhe të drejtave të shqiptarëve.
Ai, që Z. Papulias iu referua si, “problem i Kosovës” dhe të cilin ai pretendon se e njeh mirë, sipas tij na qenka një “problem serioz” i cili sipas presidentit grek kërcënon jo vetëm stabilitetin në Ballkan, por edhe paqën në përgjithësi në Bashkimin Europian.” Ndoshta Z. Papulias di diçka për të cilën bota tjetër nuk është në dijeni, se Kosova sot, sipas tij, përbën rrezikun më të madh ndaj paqës në Europë, a po siç thotë populli, veç “njellë zi” për rajonin e Ballkanit Perëndimor, e kush të fajësohet për këtë në mos shqiptarët. Për më tepër, duhet për tu habitur kur një deklaratë e tillë bëhet nga presidenti i një vendi që tani okupon presidencën e Bashkimit Europian! Është e pa kuptueshme insinuata e presidentit grek se Kosova na qenka sot një “problem” që duhet zgjidhur. Deklarata e tij është në kundërshtim të plotë me qëndrimet e Bashkimit Europian, si dhe me qëndrimet e aleancës së NATO-s, anëtare e të cilave është edhe Greqia, dhe në mos përputhje edhe me qëndrimin e Shteteve të Bashkuara ndaj pavarësisë së Kosovës. Por nëqoftse qëndrimi i Z. Papulias ndaj Kosovës nuk është i njëjti me BE-në, NATO-n dhe SHBA-në, ai duket se është në përputhje të plotë me qëndrimet e Serbisë dhe të Rusisë, dy vende historikisht aleate të Greqisë, kundër të drejtave të shqiptarëve në rajon në përgjithësi dhe ndaj politikës së tyre ndaj Republikës së Kosovës, në veçanti.
Z. President, ndryshe nga ajo që mendoni ju, “problemi” i Kosovës është zgjidhur njëherë e mirë. Kosova, pas një historie tragjike, falë luftës dhe vuajtjeve të popullit të saj si dhe ndihmës nga aleatët perëndimorë, në radhë të parë Shtetet e Bashkuara të Amerikës – është më në fund shtet i pavarur dhe i njohur nga diplomacia e shteteve më të fuqishme dhe më shumë se 100-vendeve anë e mbanë botës. Me komentet e tija në Zvicër, Z. Papulias, lë të nënkuptohet se Kosova ishte më mirë kur shqiptarët e asaj treve ishin të zhytur në gjak nga masakrat e forcave terroriste serbe të Millosheviçit dhe se shpërngulja me forcë e shqiptarëve të Kosovës nga trojet e veta shekullore, do të kishte qenë më pak kërcënuese për “paqën dhe stabilitetin në Ballkan dhe në përgjithësi në Bashkimin Europian”. Zoti President, u ka dalë boja pretendimeve tua dhe të aleatëve të juaj se shqiptarët na qenkan ata që edhe sot kërcënojnë paqën dhe stabilitetin në Ballkan dhe në Europë. A është e vërtetë, Z. Papulias se gjithnjë i konsideroni shqiptarët si kërcënues të paqës dhe të stablitetit, jo vetëm në Ballkan por edhe në Bashkimin Europian në përgjithësi, ashtu siç u shprehët gjatë vizitës suaj në Zvicër?
Zoti Papulias komentoi edhe një çështje problematike për marrëdhënjet midis dy kombeve, atë në lidhje me ligjin grek të luftës me Shqipërinë. Në vend që të thonte se ky ligj i takon së kaluarës dhe se si i tillë ky ligj nuk ka vend në marrëdhënjet normale midis një vendi anëtar të Bashkimit Europian dhe një vendi që aspiron të bëhet anëtare e Europës së bashkuar. Ai nuk dha asnjë justifikim se pse vendi i tij mban një ligj të tillë ende në fuqi në fillim të shekullit 21, por mënjanoi përgjigjen e duhur duke shtuar se “Greqia sot udhëheq një politikë në favor të paqës dhe stabilitetit në Ballkan.”
Në konferencën me shtypin gjatë vizitës së tij në Zvicër javën që kaloi, Presidenti Papulias tha se Greqia “strehon mbi një milion punëtorë shqiptarë”, një shifër kjo që në pamjen e parë duket si pak e ekzagjeruar. Por sidoqoftë, Z. President, nëqoftse prania e punëtorve shqiptarë nuk do të ishte në “interesin kombëtar të Greqisë” nuk besoj se do i kishit pranuar këta punëtorë shqiptarë. Por e vërteta është se për punëtorët nga Shqipëria vendi juaj ka pasur dhe ke nevojë për të mbajtur gjallë ekonominë greke, pasi shumicën e punëve që bëjnë ata, grekët nuk i bëjnë. Sepse puntorët, për të cilët Greqia nuk kishte nevojë, i keni këthyer vitet e fundit pa u thënë as faleminderit. Kjo, i nderuar Z. President nuk ishte as nuk është një lëmoshë që Greqia u jep shqiptarëve, por është një marrëdhënje pune – ku ata kanë nevojë për punë dhe Greqia ka nevojë për ta, ashtu siç ndodhë në shumë vende të Europës, përfshirë Zvicrën – por ndoshta me të vetmin përjashtim se në Greqi, emigrantët trajtohen shumë më keq se puntorët emigrantë në vendet e tjera europiane, një fakt ky që është dokumentuar herë pas here edhe nga organizata të ndryshme ndërkombëtare të të drejtave të njeriut.
Fatkeqsisht, pikëpamjet e shprehura javën që kaloi në Zvicër nga Presidenti i Greqisë, Z. Karolos Papulias dhe njëkohësisht president i radhës i Bashkimit Europian në lidhje me Shqipërinë, Kosovën dhe shqiptarët në përgjithësi, nuk janë aspak në përputhje me vlerat, në bazë të të cilave është themeluar Bashkimi Europian – dmth me “vlerat e respektit për dinjitetin njerëzor, për lirinë, demokracinë, barazinë para ligjit, respekt për të drejtat e njeriut, duke përfshirë edhe të drejtat e pakicave.” Artikulli I-2 i BE-së i përcakton këto vlera si të përbashkëta për shoqëritë dhe vendet anëtare që “karakterizohen nga pluralizmi, mos-diskriminimi, toleranca, drejtësia dhe solidariteti…..”, vlera këto për të cilat popujt e Ballkanit — përfshirë mbi të gjithë grekët dhe shqiptarët — kanë nevojë t’i adaptojnë dhe t’i jetojnë për një fqinjësi të mirë midis njëri tjetrit si dhe për një paqë dhe stabilitet më të fortë në rajonin e Ballkanit dhe në mbarë Europën. Këto vlera të përbashkëta duhet të mbrohen dhe të promovohen nga të gjithë! Paqa dhe stabiliteti në Ballkan dhe në Europë — ndryshe nga ç’pretendon presidenti Papulias– nuk kërcënohen as nga shqiptarët as nga “problemi” jo ekzistues i Kosovës.