Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

BASHKËBISEDIM ME LIBRIN

by

Libër i nderuar, e dashura ime është shumër e bukur, por atdheu më i dashur. Jam lindur në një vend ku qielli lahet me të bëra, dhe toka që rrotullohet me ne, nuk është pa ré dhe ditë të bukura. Poeti gjerman, Fridrih Hëlderlin, shkruan;„Njeriu poetikisht banon në këtë botë“, ndryshe vuajtjet dhe dhimbjet e kësaj bote nuk do të përballoheshin./

Nga Rrustem Geci – Dortmund/ Gjermani/

Libër i dashur, jam lindur me 06. 01. 1950 në Roganë të Dardanës. Në vendlindje u mësova të shkruaj, ndërsa mësimet e tjera në Gjilan, Dardanë, dhe Prishtinë. Për të ardhur t´i në jetë, kam kaluar shtigje të gjata kulturimi. Në këtë tokë të atdheut tonë, unë e ti u rritëm nga çarjet e dhimbjeve, nga tufani i erërave, nga ashku i puthjeve, nga drithmat e dashurisë. Prandaj, përderisa të përbashkët të kemi fjalën, gjuhën, frymën dhe stinët, do të ketë botë, do të ketë libra dhe letërsi. I dashur libër, të vura emrin “Kanuni poetik”, nga një motiv krejt i thjeshtë: të kesh një emër. Dhe të kesh një fat. Fatin që të mos jetosh kurrë kohë të përndjekjeve dhe djegieve si shumë pararendës dhe bashkërendës të kohës që po jetojmë. Libër i dashur, ti ndoshta mund të ankohesh se të kam vënë barrë e mision të vështirë, por ti mos u shqetëso, një libër është më vështirë të shkruhet sesa të lexohet, pra, s´ke përse të mërzitesh, lexuesit herët a vonë do të trokasin tek ti… do të hapin portat e mëdha të zemrës sate, për të marrë nektarin e dashurisë, hiret e madhshtisë dhe të bukurën e betejave të jetës. Dhe të gjitha bashkë, mesazhin e kohës që po jetojmë. I dashur libër, e di që s´e kam të lehtë të kremtoj ardhjen tënde në jetë, por, ja, kjo paskësh qenë ekzistenca jonë e parathënë. Frymëzimi dhe mundi krijues, me sa duket, është një urdhër qiejsh. I pashmangshëm, dhe i pakundërshtueshëm. Poezia në shpirt ka diellin, ajrin, ujin, të ngrohtën e kohës. Prandaj, për të lindur ti, i kam lexuar të gjitha kohët, dhe fjalës së shkruar, ia kam fshirë lotët dhe gjakun sa herë është përgjakur me cenzorë shërbestarë. Libër i dashur, me artin e bukur të poezisë kam rënë në dashuri, që moshë të hershme, me poezinë “Vjershën që s´desha ta shkruaj”, fillimisht drojshëm e më pas ballas e marrëzishëm. Më vonë, si dëshmon dhe ti, do të doja e guxoja të shprehem, se dashuria nis me njëshin dhe mbaron me shumësin. Libër I dashur, me mëndje e flijim elitar vëhen gurët e mëdhenj… Ndaj ti dukesh i paqtë e i prajshëm si lumenjtë e thellë që brenda kanë rropamën, vrullin, dhe trazimin…Atdheu nis tek zemra, tek vetëdija e gjithsecilit prej nesh. Libër i dashur, u bën 40 vjet që unë e ti bashkëjetojmë dhe dihatim me të njëjtin ritëm gjallimi, duke shijuar së toku orët e vona të shpirtërave të zgjuar dhe këngën e zogjëve herakë. Letërsia jonë o Libër, çdo ditë po bëhet më e pasur, dhe më e bukur. I nderuar, „Kanuni poetik“, në fletët tua lexuesi mund të gjej poezi e motive nga më të ndryshmet. „Shiu qe vetëm një miqësi / Fëmijë shiu ishim të tjerët / Jeta s´kthehet mbrapshtë / Në pika shiu shumëzohet!.. Libër i nderuar, një dëshmi e kësaj toke të vogël, është ajri, uji, drita, mjegullat dhe retë të shndëruara në zogj. / Ngrihu populli im, ngrihu /Pse rri aq i qetë, pse heshtë / bëje dorën grusht / Pushtuesi kudo të ndjek. Libër i nderuar, prej shpirtit më vjen që ta them dhe këtë; zoti s´mund të jetë i pranishëm në dhimbjet që tash i kemi mësuar. E dashura ime është tepër e bukur, por atdheu më i dashur. Libër i nderuar, koha për t´u ndarë po afron. Sido që të jetë e ardhmja, ti do bësh udhën tënde. Shqiptarët e duan poezinë, frymën e saj, të bukurën në jetën e përditshme. Udha deri te lexuesi nuk është aq e lehtë. Takimi i librit me lexuesin i gjason një çifti të dashuruar, një çifti me fjalë pak e shtrëngime shumë. Libër i nderuar, këtë bashkëbisedim para botimit për publikun, po e mbylli me një varg të poetit gjerman, Hëlderlin, ku thotë; Njeriu poetikisht banon në këtë botë, ndryshe vuajtjet dhe dhimbjet e kësaj bote nuk do të përballoheshin. I dashur libër, mesazhet tua për të mos e vrarë jetën, për të mos e braktisur dashurinë, për të mos e përbuzur vuajtjen dhe dhimbjen, janë në themelet tua. I dashur, „Kanuni poetik“, në mars të vitit 2014 ti me vete do t´i kesh 23 vargje, dhe brenda 23 mijë vargjeve do kesh 25 poema, dhuratë të një jete jo dhe aq të lumtur. Libër i nderuar, unë e ti tani tani duhet të ndahemi; ti tek lexuesi, e unë tek poezitë e pashkruara. Kanuni im poetik,unë  të uroj fat të mbarë, udhës së të palindurve!..

Mehmet DerrallA Ministër i Parë i Luftës në Qeverinë e Vlorës-HISTORIKISHT NGELI SIMBOL I BASHKIMIT KOMBËTAR

by

Me rastin e 101 vjetorit të ZGJEDHES TË MEHMET DERRALLËS-TETOVA ministër I LUFTËS në KUVENDIN E VLORËS/

Prof. Dr. Vebi Xhemaili-USHT-TETOVË/

 Në vitin 1843 kur lindi Mehmet Pash Deralla, pikërisht në Gradecin e Pollogut, I cili mori pjsë në Kuvendi Kombëtar të Vlorës, i udhëhequr nga diplomati më i shquar shqiptar Ismail Qemali pas shpalljes së pavarësisë. Dy ditë pas shpalljes së pavarësisë, kryetari i Qeverisë së Përkohshme, Ismail Qemali propozoi zgjedhjen e organeve drejtuese të shtetit të ri shqiptar. Në seancën e II, më 30 nëntor të vitit 1912, të cilën e thirri Kryetari i Qeverisë së Përkohshme, vendosi të formonte organet drejtuese të shtetit shqiptar e përbërë nga 6 ministri. Ismail Qemali doli me një listë duke i propozuar këta emra: Mehmet Derralla-Tetova, Mufit bej Lihbova, Azis Pasha, Vehbi Efendi-Dibra, Abdi Bej Toptani, Mithad bej Frashëri.[1] Por kjo qeveri e propozuar nga vetë Ismail Qemaili hasi në reagim të fortë nga vetë delegatët. Pasi në këtë listë të mandatarit të Parë të Qeverisë Shqiptare nuk figuronte asnjë i krishterë. Përbërja e Qeverisë së Re u shty më tre dhjetor 1912.[2]

Ismail Qemali doli me propozim të ri, duke e shtuar numrin e ministrive nga gjashtë në tetë ministri, që u pranua një zëri nga të gjithë delegatët. Në mbledhjen   e tij  të pestë më 4 dhjetor.[3] Me propozim të vetë Ismail Qemalit, ndërsa gjeneralit tetovar Mehmet Derrallës i takoi Ministria e Luftës, ndërsa ministria e Brendshme Myfid beu. Ky pasi kishte mosmarrëveshje me Ismail Qemalin dhe qeverisjen e tij, më vonë dha dorëheqje dhe u zëvendësua nga Esat Pasha.[4]

Kjo zgjedhje u verifikua në seancën e pestë të senatit e cila filloi me 3 dhjetor dhe zgjati deri më 4 dhjetor, kur u bë votimi për ministra, nga 63, delegatë, të pranishëm ishin vetëm 57, vendi i tretë i takoi gjeneralit tetovar me 42 vota, pas Luigj Gurakuqit, e Mufid Beut.[5]

 

Mehmet Derralla nga Tetova u Zgjodh më 4 dhjetor 1912

Ministër i Luftës në Qeverinë e Ismail Qemalit në Vlorë     

 

Me të arritur në Vlorë plaku 69 vjeçar u zgjodh ministër i Parë i Luftës nga  Tetova, që në atë kohë i takonte vilajetit të Kosovës. Pra, Kosova pas 55 kryengritjeve ndër krahinore e fitoi vetëm një post me peshë Ministrinë e Luftës.  Mehmet Tetova e filloi punën me një disiplinë të rreptë ushtarake, në riorganizimin e ministrisë së Luftës, ai për zëvendës në këtë ministri ka pranuar vetëm persona të dëshmuar dhe atdhetar të paepur, që kishin për pasion luftën për çlirim-nacional e bashkim kombëtar, që kishin bërë vepra të mirëfillta kombëtare. Në këtë kohë në përbërjen e  qeverisë shqiptare merrte pjesë edhe Ali Shefqet Shkupi,[6] ky para se të merrte pjesë në Qeverinë e Ismail Qemalit, është këshilluar edhe me Mustafa Qemal Ataturkun i cili në këtë kohë shërbente në Rumeli, nga viti 1910-1914 si ushtarak. Ata turku në këtë kohë e përkrahte Pavarësinë e Shqipërisë.[7] Ali Shkupi në fillim të vitit 1913 u emërua  kryetar i parë i Shtatmadhorisë së Ushtrisë Shqiptare. Pasi ky njihej edhe më herët Mehmet Pashë Derrallën gjatë veprimit të tyre në Selanik. Derralla si njeri të besueshëm e emëroi për zëvendës në Ministrinë e Luftës. Ali Shefqet Shkupi ishte edhe pjesëmarrës dhe nënshkrues i rezolutës në Kongresin e Triestes, mbajtur nga 1-3 mars 1913, Pra me propozim të ministrit të Luftës u emërua: Komandant i Parë i Shtabit Madhor i Ushtrisë Kombëtare Shqiptare (U.K.SH.).[8]

Siç dihet Kongresi i madh shqiptar i mbajtur në Trieste ku morën mbi pjesë 300 përfaqësues shqiptarë u organizua nga atdhetari i palodhshëm i çështjes kombëtare Dervish Hima nga Ohri,[9] sipas Konicës dhe Lihbovës i pari që e solli flamurin kombëtar në Shqipëri në vitin 1908. Sipas burimeve austriake ai udhëhoqi kryengritësit shqiptarë në rrethin e Manastirit dhe të Ohrit, gjithnjë sipas raporteve austriake  me rastin e Shpalljes së Pavarësisë  më vitin 1912 në Vlorë, aty mori pjesë edhe Dervish Hima bashkë me Hilë Mosin.[10]

Në Kongresin e Triestes morëm pjesë edhe delegacioni që vajti në Londër Rasih Dino, Filip Noza, Mehmet Konica. Tok me ta ishte Dervish Hima, Bib Doda, Bajram Daklani. Në fund Kongresi zgjodhi një delegacion prej 7 vetash, për kryetar u emërua Hil Mosi, për nënkryetar Dervish Hima dhe Faik Konica. Nga Ky Kongres mbarë shqiptarë i dërguan një peticion Fuqive të Mëdha, kundër copëtimit të Shqipërisë nga shtet Ballanike. Në parim Kongresi u zotua se të mbrojë tërësinë territoriale të Shqipërisë Etnike nga copëtimi i huaj greko-sllav. V. Xh).

Në këto rrethana të vështira për Shqipërinë kur disa feudalë shqiptarë për interesa të veta personale e lëshuan Qeverinë e Ismail Qemalit dhe bënin çdo ditë pengesa në funksionimin e qeverisjes dhe demokratizimit të vendit. Pas disa muajve në taborin e Esat Pashës, u futën edhe emra të njohur të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare.[11] Disa shkuan aq larg sa që kërkonin shkarkimin e Ismail Qemalit, si kryetar i Qeverisë së Përkohshme, udhëheqës të  i këtij grupi ishte Sureja bej Vlora.[12]

Më besnik deri në fund të qeverisjes së Ismail Qemalit, ngeli vetëm Mehmet pashë Tetova. Kjo më së miri shihet kur më 30 mars të vitit 1913, Ismail Qemali u nis në krye të delegacioni të qeverisë shqiptare ku bënin pjesë; Isa Boletinin dhe Luigj Gurakuqi. Deri në këtë kohë Qeveria e Përkoshme e Vlorës në krye me Ismail Qemailin Ismail Qemalin, përveç delegacionit shqiptar që mbante pranë Konferencës së Ambasadorëve në Londër, dërgo paralelisht edhe dy delegacione tjera një në Romë dhe në Vjenë. Qëllimi i dërgimit ishte që të siguronin përkrahjen e prej Italisë dhe Austro-Hungarisë, që të mbronin çshtjen shqiptare ndaj gjenocidit që ushtonin ushtritë serbo-malazeze në Shqipërinël verilindore dhe ato greke ndaj popullsisë çame.

Takimin e parë të udhëhequr nga Ismail Qemali, delegacioni e pati në Romë më një prill me ministrin e punëve të Jashtme të Italisë San Xhulianon, ku kryetari i Qeverisë shqiptare, kërkoi  nga ai sqarim në lidhje me caktimin jo të drejtë të kufijve etnik, pasi tani më ishte marrë veshtë se Konferenca kishte lënë jashtë kufijve shtetërorë të Shqipërisë, gjysmën e territoreve të Shqipërisë Etnike. Por ministri italian jo që nuk pranoi kërkesat e delegacionit shqiptarë, por u mundua së bashku me ambasadorin austriak në Romë, Mereyt, që ta bindin delegacionin shqiptarë që të kthehet prapë për në Vlorë.[13] Por delegacioni nuk pranoi kthimin prapa, por vazhdoi misionin e tyre nëpër qendrat Evropiane, ku qëndroi përafërsisht tre muaj nëpër shtetet e Fuqive të Mëdha: Romë, Vjenë, Paris, Londër, për të protestuar kundër vendimeve të padrejta, pasi Shqipëria Etnike ishte ndarë në dy pjesë në mënyrë arbitrare më 22 mars 1913, që ishte në kundërshtim me vullnetin e shprehur të popullit shqiptar të shpallur nga vetë delegatët e saj në Kuvendin mbarëkombëtar të Vlorës. Me këtë rast qeverisjen e vendit Ismail Qemali, ia besoi Ministrit të Luftës Mehmet Derrallës dhe jo zëvendësit të tijë Dom Nikollë Kaçorit.[14]

Mehmet Derralla edhe pasi u emërua ministër i Luftës, kurrë nuk u pajtua me vendimin e qeverive të mëdha, por ky në bashkëveprim me Isa Boletinin e Ajdin Dragën u dërguan Qeverive të Mëdha një MEMORANDUM ku kërkonin, drejtësi për rishikimin e kufijve Veri-lindor nga gjashtë Fuqitë e Mëdha. Në këtë memorandum thuhej: ”ne nuk mund të rimë të qetë, ku një popullsi prej një milion shqiptarësh mysliman e katolik të bien nën sundimin serbo-malazez, ku përqindja e saj në këto territore shqiptare nuk arrin mbi 5%”, këtë mund ta verifikoni me dërgimin e një Komisioni të Lartë evropian.[15]

Për qëndrimin nacionalist të ministrit të luftës Mehmet pashë Tetovës, na jep të dhëna i dërguari special i Nikolla Pashiqit, Ballugçiqi, i cili thotë: “vetëm Mehmet Tetova është më i vendosur kundër bisedave për një marrëveshje të ardhshme shqiptaro serbe”.[16] Në këtë Nikolla Pashiqi, kërkonte nga Qeveria Shqiptare lidhjen e një marrëveshje  në bazë të së cilës  Beogradi zotohej se  do ti jepte përkrahje Qeverisë së Përkohshme  Shqiptare në rast se kjo pranonte vijën kufitare që do të caktonte Serbia  dhe nuk do të kundërshtonte kërkesën që Durrësi të caktohej pika tregtare e  Serbisë. Por, Ismail Qemali nuk pranoi të takohet as me Ballugxhiqin e as me ithtarët  e tij. Delegacioni shqiptarë u takua me Ballugxhiqin në Milano, kur arriti delegacioni shqiptar, por patën qëndrime tejet  të kundërta për një bashkëpunimin të ardhshëm shqiptaro serb. Ismai Qemali i tha Ballugxhiqit. “ se kur shqiptarët nuk do të pajtohen me ata kufij që i ka caktuar Konferenca e Londrës”.  Mehmet Tetova sëbashku me qeverinë e Përkohshme të Ismail Qemallit, përkrahu fuqishëm çlirimin e vendeve tona nga sundimi serb. Kjo shihet më së miri kura ata  përkrahën fuqishëm Kryengritjen e cila filloi në Dibër gjatë muajit shtator 1913. Prandaj ai me themelimin e “Komitetit për çlirimin e viseve të pushtuara”, bënte pjesë menjëherë pas Hasan Prishtinës dhe Isa Boletinit, ndërsa djali tij Halim Tetova ishte emëruar udhëheqës për operacione ushtarake në trevat lindore, (në krahinën e Maqedonisë së sotme). V.Xh).

Më 22 janar 1914, për t’i dhënë fund përçarjes brenda vendit Ismail Qemali dha dorëheqjen nga Qeveria, me dorëzimin e pushtetit Komisionit Ndërkombëtar të Kontrollit, duke kryer një akt tejet demokratik dhe kombëtar, në fund u largua përkohësisht nga Shqipëria. Në të njejtën kohë pushoi edhe funksionimi i ministrisë së Luftës. Mehmet Derralla pas kësaj periudhe u vendos në Durrës dhe pas ardhjes së Princ Vidit në Shqipëri, Mehmet Tetova, së bashku me Hasan Prishtinën dhe Isa Boletinin u bashkuan me qeverisjen e Princ Vidit për të mirën e Shqipërisë, duke e vazhduar rezistencën e armatosur kundër sunduesve serbë dhe atyre malazez. Këta vazhduan veprimtarinë e vetë patriotike, në organizimin e luftës deri në vdekje kundër zaptuesve serbo-malazez. Falë këtyre tre udhëheqësve kombëtar u organizua një nga kryengritjet më të mëdha në trevat lindore, e njohur në histori si Kryengritja e Shtatorit e cila filloi në Dibër me rrethinë në vitin 1913 dhe me të shpejtë u zgjerua kah Struga, Ohri deri në Shkup, Tetovë e Gostivar.

 

 

 

 


[1]Qevria e Përkohëshme e Vlorës… dok. nr. 50, f.52.

[2]Po aty, dok-50.

[3] Arben Puto, Pavarësia shqiptare dhe diplomacia e Fuqive të Mëdha 1912-19114,Tiranë 1978, f. 113.

[4] Mufid Libova, pas në kohe u emërua delegatë i Shqipërisë në Komisionin  Ndërkombëtar të Kontrollit. Pas formimit të qeveris së Princ Vidit, Lihbova bëhet ministër i drejtësisë në qeverinë e Tuhran Pashës. Dha dorëheqje  në 10 korrik 1914. Ndërsa me ardhjen e Zogut në pushtet u bë pjesë e qeverisë së tij dhe udhëhoqi me Ministrinë e  financave. Në qeverinë e Zogut udhëhoqi me Ministrinë e Financave, por pasi kishte bërë malverzime në financat, Zogu  e zëvendësoi me italofilin Fejzi Alizotin. Është merita e tij dhe Syreja bej Vlorës që u demaskua dhe u burgos majori Beqir Grebeneja, i cili në atë kohë përgatiste një grushtshtet në favor të xhonturqve në Vlorë.

[5] Po aty. dok. nr.62.

[6] Ali Shefqet Shkupi ka lindur në Shkup në vitin 1983. Shkollën fillore e kreu në Manastir, shkollën mesme ushtarake në Selenaik, pastaj kali në akademinë ushtarake në Stamboll.

[7] Vebi Xhemaili, Shqiptart e maqeonisë sotme nga Kryengritja e Dervish Cares 1843 deri te ajo e Dibrës në vitin 1913, Tteovë 2012, f. 621.

[8] Qevria e Përkohshme e Vlorës,  Po aty, dok. Nr. 62.  f. 73.

[9] Dervish Hima, lindi në Ohër në vitin 1873 (Sipas disa burimeve tjera 1875), emri i vërtetë i tij është  Mehmet  Naxhi.

[10] Hasan Kaleshi, Kontributi i shqiptarëve në diturinë Islame, Prizren, 14 nëntor 1991, f. 95.

[11] AQSH, Fond. 245, dos.26, f. f.35-36; Ndër ta ishin:Preng Bib pasha, Mehdi Frashëri, Syreja Bej Vlora, Dervish Hima, Bedri Pejani tjer,  12 shtator viti 1913.

[12] HHStA, PA raport i Petroviqit nga Vlora më 19 nëntor 1913,

[13] HHStA, PA , Teleg. Nga Vjena dërguar ambasadorit Mereyt në Romë, Vjenë më   prill 1913.

[14]AQSh. Fond. 71, dos.1, dok. 10411-10412..

[15]AQSh.  Fond. 68, dos-5.

[16]Sreten Martinoviq, Jedan izvsh[taj iz Albanije 1913, “godishnjak”, 1986, Prishtinë, 1986, f.150.

Tubim shembullor dhe përurime festive ne Zvicer

by

Në shenjë nderimi me rastin e 28 nëntorit,ditës së Flamurit kombëtar dhe 101 vjetorit të Pavarësisë së Shqipërisë, nga Bashkimi i Intelektualëve Shqiptarë në Zvicër, më 24 Nëntor 2013, në Langendorf të Solothurnit, në pranin e një numri të madh pjesëmarrësish u organizua një manifestim shembullor festiv.

Në këtë tubim të mirë-organizuar u përuruan edhe veprat e disa  autorëve të pranishëm, si nga autorja Luljeta Selimi, libri tanimë i njohur, në vend dhe jashtë tij, me titull “Rrëfime tronditëse”, Lebit Murtishi, Poezi dhe dy monodrama; si dhe librat e autorit të këtyre rreshtave “Mallkim shekujsh”-poezi, “Krijuesit e Historisë” dhe “Vrasje Idealesh”në prozë, shitjen e të cilave ia dedikoi Shoqatës Humanitare, “Jeta në Kastriot” nën udhëheqjen e zonjës Luljeta Selimi.

Përveç pjesëmarrjes së mërgimtarëve nga të gjitha anët e Zvicrës,mysafire speciale e këtij manifestimi, nga Kosova, kësaj radhe ishte autorja e librit “Rrëfime tronditëse” zonja Selimi,bashkëpunëtorja e nderuar e Albsuisse- zonja Saranda Ademi, kurse nga Gjermania z. Sheradin Berisha,si dhe përfaqësues të ambasadës së Kosovës me seli në Bernë, publicist e dashamir të artit dhe valltare e solist të dalluar në mërgim.

Manifestimi u hap me ekzekutimin e Himnit Kombëtar,pas të cilit përshëndetjen e mysafirëve me një fjalë rasti e udhëhoqi Kryetari i Bashkimit të Intelektualëve Shqiptarë në Zvicër, z.Abas Fejzullahi, kurse për veprimtarinë dhe aktivitetet e Bashkësisë sonë (BISHZ) foli Dr.Sci. Ahmet Xhigoli.

Një nderim i veçantë iu bë mysafires nga Kosova, zonjës Luljeta Selimi,me ç `rast, përveç solidarizimit me aktivitetin humanitar që ajo udhëheqë, u përgatitën edhe disa vështrime për librin e saj, i cili u përurua dy herë- brenda dy ditësh,si më 24 nëntor në Langendorf afër Soloturnit dhe më 25 nëntor në lokalet e Bibliotekës Shqiptare në Cyrih.

Tubimi përveç fjalimeve,pjesëve letraro-publicistike, pyetjeve e përgjigjeve dhe diskutimeve, u shoqërua edhe me këngë e valle të zgjedhura si dhe u përshëndet nga zëvendës-ambasadori i Kosovës në Zvicër z. M. Xhemajli, i cili kishte ardhur enkas nga Berna për nderimin e tij.

Përveç aktiviteteve përuruese, Bashkimi i Intelektualve Shqiptar në Zvicër, përkatësisht Kryetari, z.Abas Fejzullahi, ndau edhe disa mirnjohje për aktivistët e dalluar,në këtë manifestim shembullor, për të vijuar me pika të zgjedhura muzikore,njohjes në mes të mysafirëve dhe bisedave shoqërore.Për fund ishte përgatitur edhe një darkë solemne me ushqime tradicionale shqiptare,të cilat i kënaqën të pranishmit e shumtë në këtë tubim.

Ndaj të gjithë pjesëmarrësit ishin të mendimit se me gjithë punën e madhe dhe angazhimet e shumta që ato kërkojnë,tubime të tilla me frymë kombëtare, duhet të mbahen më shpesh, kudo në mërgim. Për organizime si këto,dhe punën e palodhshme që vazhdimisht bëjnë, në kuadër të Bashkimit të Intelektualve Shqiptar,në mënyrë të veçantë duhet falënderuar Kryetarin z. Abas Fejzullahi si dhe z. Dr.sci.Ahmet Xhigoli, aktivist këta të palodhur dhe shumëvjeqar të këtij Bashkimi.Një organizim i tillë shembullor, do të mbahet mend gjatë, si për programin e zgjedhur ashtu edhe për mbarëvajtjen e e mrekullueshme të tij. Ndaj urojmë që tubime si këto, të përsëriten më shpesh dhe të kalojnë në atmosferë sa më festive, edhe në të ardhmen nga të gjithë mërgimtarët të cilët vërtetë me trup dhe punë, gjenden në vende të huaja, por me shpirt e zemër, mbeten përherë në atdheun e tyre të shtrenjtë.

 

Gani Qarri , Cyrih, Nëntor 2013

Albanian Roots

by

28 Members of congress called on Obama today for a pause in deportations for residents eligible for pathway to ciizenship

Congress of United States/

Washington DC, 20515/

December 5th, 2013/

President Barack Obama

The White House

1600 Pennsylvania Ave., N.W.

Washington, D.C. 20500

Dear Mr. President,

The undersigned Members of Congress respectfully request that you suspend any further Deportations and expand the successful deferred action program to all those who would be potential citizens under immigration reform.

We stand by the 543 faith-based, labor, neighborhood, legal, and civil rights organizations, including the AFL-CIO, MALDEF, United We Dream, and NDLON that support this proposal, and agree that this is the best way to advance the path to citizenship for undocumented individuals across the country.

We appreciate your commitment to reforming our nation’s broken immigration policies for the benefit of all. In the context of the intransigence of a small number of legislators that are willing to hold the legislation hostage unless we pass a series of incredibly extreme proposals, a cessation of the deportation of the 1,100 potential citizens expelled daily would do a great deal to

set the parameters of the conversation.

Let us not take these policies lightly. Every deportation of a father, a sister, or a neighbor tears at our social consciousness; every unnecessary raid and detention seriously threatens the fabric of civil liberties we swore to uphold. We are talking about American families and American communities. Criminalizing American families or giving local law enforcement the

responsibility to choose who stays and who goes, is not the right option.

Our efforts in Congress will only be helped by the sensible and moral step of stopping deportations.

As we have seen with deferred action for childhood arrivals, such relief brings with it the benefit of active participation in the debate by undocumented people themselves. When their stories are known and voices are heard, we have witnessed how the debate shifts. The fear and xenophobia that block progress only shrink in the display of their courage. But left unchecked, the threat of

deportations will prevent so many from coming forward and contributing to the national conversation. Instead, the specter of deportation removes the human and grounding element in any political discussion—those individuals who are most directly impacted.

Ps : Im gone  attach the PDF version of the paper 28 members of Congress called on Obama today for a pause on Deportations

Best Regards

Albanian Roots Michigan

Ermira Babamusta

 

 

Mike Dusi, ka përdorur epitete ofenduese për femrën shqiptare!

by

Hajrizi : Aktori në fjalë, shkruan Hajrizi, edhe pse në këtë film tregon se është rritur me traditën dhe kulturën shqiptare, siç vështrohet ka bërë një gabim të madh në këtë film, i cili pa dashje fyen femrat shqiptare./

Nga BEQIR SINA, New York/

NEW YORK : Filmi me metrazh të gjatë( 85 minuta) Mikey Boy, i zhanrit – Komedi dhe Aventur me regji dhe skenar të Mikel Dusit, me aktorë: Mike Dusi, Chris Wylde, Kristen Mallette, Robin Charters, Kresh Novakovic, Scott Reed, Maxine Hupy, i promovuar kohë më parë në qytetin e Manhaten New York, të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, shafqur edhe në kryeqytetin e Shqipërisë – Tiranë, dhe atë të Kosovës – Prishtinë, ka kaluar “në një dushë të ftohët” në Prishtinë

Ndërsa, në Nju Jork dhe Tiranë, filmi Mikey Boy, është pritur mirë dhe është duartrokitur , kështu ka ndodhur edhe në Prishtinë, veçse me një ndryshim që nuk është “vënë” re, më parë, pjesa ku aktori me origjinë shqiptare, Mikel Dushi – alias Mikey Dusi, me orgjinë shqiptare nga Gjakova,  një djalë shqiptaro-amerikan nga Queensi në New York, jeta e të cilit ka patur shumë të përpjeta dhe të tatëpjeta, që kur ai mësoi se i duhej të udhëtonte për në Shqipëri për të rregulluar një martesë,  ka “përdour dy epitet fyese për femrën shqiptare” duke ia dhënë epitetin ‘dhi’ dhe ‘lopë’.

Në rrejtin social mbas këti shkrimi kan “plasur” pakënaqësira ku disa shqiptarë si rëmndomtë nuk kan kursyer as fjalët ofenduese, kësaj radhe i kan “hedhur me topuz” që të godasin aktorin me origjinë shqiptare, Mikel Dushi – alias Mikey Dusi, me orgjinë shqiptare nga Gjakova,  një djalë shqiptaro-amerikan nga Queensi në New York,

Kështu të paktën shkruan sot Bota sot, ‘Mike Boy’, me dy epitete fyese për femrën shqiptare, në një shkrim i botuar sot në këtë gazetë nga  Mentor Hajrizi, ku vihet në pah se aktori shqiptaro-amerikan, ka përdorur epitete ofenduese për femrën shqiptare.

Aktori në fjalë, shkruan Hajrizi, edhe pse në këtë film tregon se është rritur me traditën dhe kulturën shqiptare, siç vështrohet ka bërë një gabim të madh në këtë film, i cili pa dashje fyen femrat shqiptare.

Kjo, sipas tij  teksa në filmin e tij shihej se babai dhe nëna e tij po ia impononin që të marrë një nuse shqiptare, gjë që “Mike Boy”, sikur po e ofendon rëndë nusen shqiptare, duke ia dhënë epitetin ‘dhi’ e ‘lopë’.ka shkruar Mentor Hajrizi.

Ky film komik, kohë më parë është përuruar në Manhaten të SHBA-ve, në Shqipëri (Tiranë), tani në Kosovë (Prishtinë) dhe gjatë ditëve në vijim në Maqedoni e shtete të tjera shkruan ai.

Kurse, aktori Dusi është shprehur për median në Tiranë,  se është rritur me traditën dhe kulturën shqiptare, ndaj dhe tregimi në film është shqiptar. Ai thotë se “Mike Boy” është fëmijëria ime, është një tregim shqiptar. Mund të mos jetë tregim për të gjithë, por është i imi. Jam rritur me traditën dhe kulturën shqiptare. Prindërit e mi më kanë thënë gjithnjë se duhet të martohesh, të bësh jetën tënde. Pra, kështu rrjedh jeta, duhet ta bësh atë më “funny”, t’i bësh të gjitha këto”, pohon aktori Dusi për gazetat shqiptare.