s p – Page 1904 – Dielli

Legjenda e gazetarisë botërore Barbara Walter vdiq në moshën 93 vjeçare

December 31, 2022 by s p

Nga Keze Kozeta Zylo/

Bota e gazetarisë Broadcast amerikane dhe në botë ka humbur sot një nga ikonat e gazetarisë, modelin e gruas së guximshme, legjendën e Televizioneve, pioneren e letrave.
Barbara Walters ishte një legjendë e vërtetë, ajo ishte një reportere e jashtëzakonshme që ka marrë intervistat më të rëndësishme të kohës që nga drejtues të shtetit, diktatorë, liderët e regjimeve deri tek personazhet më të famshëm te artit dhe ikonat e sportit.
Walters intervistoi një sërë liderësh botërorë, duke përfshirë Fidel Castro, Margaret Thatcher, Muammar Gaddafi, Saddam Hussein dhe çdo president dhe zonjë të parë të SHBA-së që nga Richard dhe Pat Nixon. Ajo fitoi 12 çmime Emmy, 11 prej tyre kur ishte në ABC News.
Edhe për mua në këto 26 vjet në Amerikë ka qenë modeli më i hyjshëm dhe më frymëzues.
Gjithmonë e shikoja me kërshëri modelin tim sidomos në programin: 20/20.
Barbara Walters ishte nga ato gazetare që shumë do të ecin në gjurmët e saj të ndritura, sepse është egzaktësisht si në thënien e saj të famshme:
“Suksesi mund t’ju bëjë të shkoni në një nga dy rrugët. Mund t’ju bëjë një Prima Donna – ose mund të zbutë skajet, të largojë pasiguritë dhe të lërë gjërat e këndshme të dalin në dritë.”
Ironi e fatit që ajo kaloi në amëshim para natës së Vitit të Ri.
Prehu në Paqe Barbara Walters!

Mirënjohja është kulturë , është fisnikëri

Ndërkohë me vdekjen e saj ne mësojmë se si mijëra gazetarë shprehin mirënjohjen për çfarë Barbara Walters iu dhuroi njerëzve në Amerikë dhe në botë.
Mirënjohja ëhtë kulturë, mirënjohja është fisnikëri.
Oprah Winfrey, një ikonë tjetër, një ndër gratë më të famshme në botë dhe më e pasur u shpreh për vdekjen e saj:
“Pa Barbara Walters nuk do të kisha qenë unë, as ndonjë grua tjetër që shihni në mbrëmje, mëngjes dhe ne lajmet e përditshme në TV. Ajo ishte me të vërtetë një Trailblazer. Unë e bëra audicionin tim të parë televiziv me atë në mendje gjatë gjithë kohës.
Mirënjohëse që ajo ishte një model kaq i fuqishëm dhe i hirshëm.
Mirënjohëse që e njoha. Mirënjohëse që kam ndjekur dritën e saj.
David Muir gazetar i shquar në World News në ABC u shpreh:
“Aq shpesh ne i përdorim fjalët – ikonë, legjendë, pionier – por Barbara Walters i kishte të gjitha këto – dhe ndoshta mbi të gjitha, Barbara Walters ishte e guximshme. Ajo hapi rrugën për kaq shumë nga ne. Ne mësuam prej saj dhe mbesim mendje hapur prej saj edhe sot e kësaj dite.
RIP, Barbara.

30 Dhjetor, 2022
Staten Island, New York

Pasqyrim real e profesional i kronologjisë së ngjarjeve gjatë luftës në Kosovë

December 31, 2022 by s p

Nga XHAVIT ÇITAKU

Ta lexosh një libër të shkruar nga një ekspert e profesionist ushtarak, nuk do të thotë se kënaqesh vetëm me përmajtjen e tij, por njëkohësisht, padyshim, se do të mësosh shumë për një fushë që vetëm një numër i kufizuar njerëzish kanë dije e përgatitje shkollore- akademike për të. Këtë përshtypje e fitova në veprën e çmuar të shokut tim të gjeneratës Kolonel Kemail Shaqiri i titulluar “Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe lufta në Kosovë”, të cilën ma dërgoi enkas nga Gjermania, ku jeton e krijon që disa vite. Ç’është e vërteta, ky libër është një kronologji ngjarjesh, të përshkruara nga dora e parë, nga një profsionist, nga një ushtarak, nga një strateg që është pjesëmarrës i drejtpërdrejtë i luftës çlirimtare. Gjithëçka është e shkruar nga vendi i ngjarjes, nga zonat ushtarake. Ajo çfarë paraqitet në këtë libër askush nuk mund të thotë ndryshe e aq më pak të demantojë vetëm edhe një rrjeshtë të ndonjë ndodhie apo përfaqësimi në strukturat dhe hiearkin e UÇK-së, por edhe të bashkëpunimit edhe me qeverinë e Kosovës në Egzil dhe formacionet ushtarake të saj. Ç’është e vërteta, ai nuk bënë asgjë më tepër në këtë libër pos që e kryen një obligim atdhetar për të shpërfaq një kontribut dhe një veprimtari organizative e luftarake e zhvilluar gjatë luftës në Kosovë apo thënë më mirë përshkruan një pjesë të lavdimshme të historisë sonë dhe një luftë të suksesshme kundër okupatorit serb. Ky pasqyrim real e profesional i kronologjisë së ngjarjeve gjatë luftës në Kosovë do të shkruhet me shkronja të arta dhe do të lë gjurmë të pashlyer tek gjeneratat e reja se si u zhvilluan betejat dhe sa shumë sakrifikuan luftëtaret e lirisë në Zonën e Drenicës, të Dugagjinit, të Pashtrikut, Kosharës aty ku shkathtësia dhe profesionalizmi i Kemail Shaqirit erdhi në shprehje. Pa dyshim se rrëfimi i Betejës së Kosharës, Betejë kjo që theu njëherë e përgjithmonë kufirin shqiptaro- shqiptar do të mbetët përherë në kujtesën e secilit shiptar, ndërkaq ai që e lexon këtë libër do të mësoj se pa angazhimin e ushtarakëve profesional kjo gjë nuk do të mund të arrihej.

Libri është i ndarë në pesë kapituj: Aktivitetet ushtarake 1991- 1998, Veprimet ushtarake 1998- 1999, Aktivitetet luftarake në Zonën Operative të Drenicës, Operacionet luftarake në Koshare dhe Pashtrik dhe angazhimi në Trupat Mbrojtjes së Koovës 1999- 2006.

Në kapitullin e parë Kolonel Kemail Shaqiri pasqyron veprimet e disa oficerëve shqiptarë që ishin të angazhuar në disa Republika të ish- Jugosllavisë, përkatësisht në ish- APJ-në. Që në fillim ai bënë me dije se oficerët, sidomos ata me grada të larta, e kishin të qartë se po i vie fundi rrënimit të themeleve të ish shtetit jugosllav dhe në këtë mënyrë kishin ardhur momentet për t’u përcaktuar se si të veprohet në rast të shpërthimit të luftës në këtë vend të brisht. Hapi i parë që është ndërmarrë nga Kemail Shaqiri dhe oficerët tjerë shqiptar ishte se ata dhanë dorëheqje nga armata serbosllave dhe më pas filloi organizimi i takimeve ndërmjet tyre si dhe hartimi i planeve operative luftarake që do të zbatoheshin në rast të fillimit të luftës në Kosovë. Pra, gjatë periudhës 1991- 1998 Kemaili ka qenë i angazhuar në Organizatën e Eprorëve Ushtarak në kuadër të Qeverisë së Kosovës në ekzil. Ka pasur rolin e koordinatorit për aktivitetet ushtarake në mes të qeverisë në ekzil dhe Organizatës së oficërve, deri në momentin kur Ahmet Krasniqi emërohet Minister i Mbrojtjes.

Dhjetë vjet pa i takuar prindërit dhe pa vizituar vendlindjen e tij të dashur

Në pranverë të vitit 1998 ai me një grup oficerësh udhëton për në Tiranë për t’u angazhuar në operacionet luftarake të UÇK-së. Me 22 qershor të po këtij viti me peripeci e vështirësi të shumta me sukses e kalojnë kufirin dhe hyjnë në Kosovë dhe ai menjëherë inkuadrohet në luftë në Zonën e Dukagjinit. Me 10 korrik kalon në Zonën Operative të Drenicës dhe pas një kohe të shkurtër emërohet shef i Shtabit të Zonës. Para se të takonte Shtabin e ZOD, Kemaili kishte vizituar familjen në fshatin e tij të lindjes Tushilë. Siç e tregon në libër kishin kaluar mbi dhjetë vite që nuk kishte shkelur në tokën e Kosovës për shkak se ai kishte braktisur ish- armaatën dhe për këtë arsye ai mund të denohej me burg të gjatë e të rëndë nga Serbia fashiste. Emocionet me këtë rast ishin të mëdha, ndërsa përqafimi me babain ishte i përcjellë me lotë, buzëqeshje, dhe ashtu në heshtje shfryhej përmallimi i një dekade, ndaj një burri që ishte pjekur në uniformën ushtarake dhe që kishte ardhur që atë pjekuri, atë dije, atë profesionalizëm ta tregoj e ta zbatoj në mbrojtje të tokës dardane. Nuk mund t’i besonte syve të tij se ai gjendet në oborrin e tij. Gjithçka i dukej ndryshe. Edhe natyra, sipas tij kishte marrë pamje tjetërfare. Prekte çdo objekt, shikonte në të gjitha anët dhe sërish i dukej se është në ënderr. Bisedonte me babain, nënën, vëllazërit, motrën. Emocionet ishin drithëruese, rrëqëthëse. Përjetimi i përqafimit, shtrëngimit e ledhatimit si një ënderrë. I zgurdlluan fort sytë me shikim rreth vetit. Prapë nuk besonte se para tij gjendet prindi me plis në kokë. I bardhë si bora. Sërish e ledhaton me forcë shpirtërore babain. Lotët dërdhen rrëke. E pazakont për një oficer karriere. Megjithatë, edhe ushtarakut i bie terri para syve e ligështohet emocionalisht dhe pa dashur lotët rrjedhin. Edhe kësaj mud t’i thuhet burrëri. Folte shumë se dëshironte të çmallej më me të dashurit e tij. Në atë gëzim shtëpije ishin prezent edhe kusherinjë që shprehnin admirimin e tyre se tash ushtrisë çlirimtare po i bashkohet edhe një oficerë i lartë, që do ia sjelli fitoren Kosovës nanë. Pas dy ditë çmalljeje, Kemaili paraqitet në Shtabin e ZOD dhe pas një kohe të shkurtër emërohet Shef i Shtabit të Zonës, pozitë kjo që nuk ishte adekuate me përgatitjen dhe përvojën e tij ushtarake. Mirëpo, siç thekson në libër, me rëndësi ishte që ai është njëri ndër udhëheqësit e asaj Zone dhe se kontributi i tij u dëshmua se ishte i madh dhe i pakontestueshëm. Thënë me gjuhën e fakteve, vetëm Ahmet Krasniqi, Minister i Mbrojtjes i Qeverisë në Egzil, ishte më i graduar e me përvoj më të madhe se sa Kemaili. Kjo gjë për të ishtë diçka dytësore, diçka që nuk çonte peshë dhe këtë e bëjnë vetëm njerëzit e mëdhenjë, ata që para veti e interesit të përgjithshëm shohin shumë më larg se sa një pozitë, që megjithatë luante një rol të rëndësishëm për të arritur sukses më të madh në frontet e luftës.

Si u asgjasua punkti policor serb që ndjellte vdekje në Llaushë të Skenderajt?

Kolonel Kemail Shaqiri që në ditët e para të inkuadrimit në radhët e UÇK-së dëshmoi aftësinë e tij profesionale përballë një ushtrie shumë më të përgatitur dhe e avansuar në teknologjinë ushtarake. Ç’është e vërteta, në gusht të vitit 1998 ia kishte paraqitur dëshirën e tij Komandantit të Zonës së Drenicës, Sylejman Selimit për të ndërmarrë një aksion për asgjasimin e një pukti të madh ushtarako- policor serb në lagjën e Gecajve në Fshatin Llaushë të Skenderajt. Tërë planin e veprimit dhe të zbatimit në terren Kemaili e kishte përgatitu vetë, për të cilën gjë punoi një javë për të mbledhur të dhënat për pozitat e armikut. Pasi kishte studiuar mirë hartën, rrethanat dhe situatën se çfarë veprimesh duhet të ndërmerren dhe çfarë taktike të veprimeve duhet të zhvillohen, ndërkaq ai më pas e skicoi planin në letër dhe bëri disa vizatime tërësisht në fshehtësi. Së këndejmi, me 26 gusht 1998 njësitet ishin përgatitur ashtu siç ishin urdhëruar nga strategu Kolonel Kemail Shaqiri, do të thotë, se cilat armë do të përdorën gjatë këtij aksioni, rëndësia e marrjes së pozicioneve, kush dhe si do të vepronte karshi pozicioneve të armikut etj. Ishte gjithëçka e qartë rreth kombinimit të armatimit mbi bazën e asaj se cilat pika të zjarrit do të sulmohen. Synimi kyq ishte pika e zjarrit në Lagjën e Gecajve, konkretrisht tek shtëpia e heroit Osman Geci, një lartësi prej 5oo metrash ku ishin të pozicionuar një grup policësh e paramilitarësh serb. Ishte ky një pozicion mjaft me rëndësi, sepse nga atje kontrolloheshin pika të tjera të shuma perreth dhe detyrë ishte asgjasimi i atij grupi. Dhe në këtë ditë njësitet që do të zbatonin këtë aksion u vunë në lëvizje në terren ku planifikohej sulmi. Pikërisht në ora njëzet e 30 minuta, pasi Koloneli kishte marrë konfirmimin si gjithëçka ishte në rregull, është dhënë urdhëri për sulm të furishëm nga të gjitha pikat e planifikuara, në të njëjtën kohë. Ishte një sulm i befasishëm dhe i shpejt sa që të sulmuarit tek pas dhjetë minutave kanë mundur të vijnë në vete dhe të kuptojnë se dikush po i sulmon pameshirshëm, thekson Kemail Shaqiri. Derisa ushtarët e UÇK-së dolën faqebardhë pa pësuar asnjë dëm, në anën e armikut u vranë shtatë policë e paramilitarë serb, një mitraloz kundërajror u nxorë nga lagja e Vojvodëve, një tank i tipit Transporte u bllokua tek xhamia e fshatit. Zbatimi i këtij sulmi u zbatua nga Xhevahir Geci, në bashkëpunim me Hisen Gecin dhe ushtarët e caktuar për atë pikë të zjarrit. Këtë aksion të suksesshëm e ka incizuar gazetari, publicisti e shkrimtari tashmë i ndjerë Tahir Desku, mirëpo se ku gjenden filmimet tashpërtash askush nuk e di. Sabit Geci “ Çopa”, luftetar i ditëve të para, pas u kthyen të gjitha njësitet me ushtarë të lumtur që e kishin asgjasuar atë punkt famëkeq ndër të tjera kishte deklaruar: “ Me kajtë nanën, se kush para Kemail Shaqirit, nuk ka m’u ba Gjeneral në Kosovë, se çfarë aksioni brilant ka planifikue, organizue e udhëhequr”. Këtë pretendim të tij a e bazoi në faktin se ishte prezent gjatë gjithë operacionit duke u mahnitur me atë përgatitje që kishte bërë dhe i cili rezultoi shumë i suksesshëm. Sado që këto fjalë miradije ishte kënaqësi t’i dëgjosh, për Kolonelin Shaqiri merita i takonte atyre ushtarëve sypatrembur që aksionin e nisën dhe e përfunduan me sukses të plot. Edhe pse të lodhur, të rraskapitur, e të uritur Kemail Shaqiri dhe ushtarët që kishin fituar një betejë të rëndësishme kundër armikut, morën urdhër për të vazhduar tutje në një pikë kyqe ku duhej që armiku të befasohej edhe herën tjetër. Në të vërtetë, disa ushtarë kishin “ përgatitur” disa mina antitankë për t’i vendosur diku përgjatë rrugës ku ata mendonin se do të kaloj armiku. Megjithatë, ato mina nuk ishin vendosur si duhet, ndaj ato i merr Kolonel Shaqiri dhe së bashku me Rexhep Selimin, luftëtar nga ditët e para të organizimit të UÇK-së, arrijnë në destinacionin e duhur me plot peripeci duke kaluar edhe afër fshatit Kijevë ku ishin të stacionuar forcat e armikut. Tek rreth orës 3 të mengjezit me ndihmën e katër ushtarëve të Brigadës 113 “ Mujë Krasniqi” u vendosën ato mina në aksin rrugor Likofc- Abri e Ulët. Edhe me këtë rast erdhi në shprehje vendosja e minave në atë formën e përsosur profesikonale dhe rreth orës 13 e 30 minuta të asaj dite vetëm kur është parë duke fluturuar në qiell në xhip landrover, në të cilin gjendeshin shtatë ushtarë të armikut, për të cilët edhe në spitalin e Mitrovicës është verifikuar se ata kishin vdekur nga ai eksplodim i fuqishëm.

Me një kondicion të papërshkruar, me një vullnet të çelikt dhe me një dëshirë të madhe për të qenë sa më të përgatitur ushtarët tanë, Kemail Shaqiri vazhdon vizitën nëpër të gjitha njësitet ushtarake të UÇK-së në Zonën Operative të Drenicës, që përfshinte një hapësirë shumë më të gjerë se sa në të vërtetë ishte, duke i kontrolluar, urdhëruar, ndokund edhe kritikuar, këshilluar se si duhet vepruar në situata të mbrojtjes e sulmit kundër armikut, në marrjen e pozicioneve të rëndësishme në mënyrë që të paralizohet depërtimi i armikut etj. Më pas në këtë libër lexojm e mësojmë se si u zhvillua e u përfundua beteja e njohur në Rezallë të Re në të cilën për herë të parë hynë në funksion edhe një top i punuar nga mjeshtri Hajrë Gashi i kalibit 82mm. Granatimet nga forcat ushtarake të armikut ishin të fuqishme dhe të pandërprera, ndërsa topi i Hajrës fuste panik ndër ushtarët serbë edhe pse, dorën në zemët, ai nuk ishte aq preciz. Rol të rëndësishëm në përfundimin pa pasoja të kësaj lufte të pabarabart ka luajtur Hisen Geci, profesionist ushtarak. Ishte një betejë e rastësishme që gjithnjë ndodhin në luftërat e zhvilluara ndërmjet palëve të konfrontuara.

Përpilimi i strukturës organizative të zonës dhe brigadave

Për të funksionuar si duhet i tërë sistemi komandues dhe veprimtaria luftarake i një ushtrie, domosdo duhet patur parasysh strukturën organizative të zonës dhe brigadave, e cila mungonte fare kur Kolonel Kemail Shaqiri nisi aktivitetin e tij në Zonën operative të Drenicës. Së këndejmi, pas një dakordimi që kishte pasur me Shefin e SHP të UÇK-së, Kolonel Bislim Zyrapi, Kemaili kishte pranuar që të filloi punën për hartimin strukturës dhe formacioneve tipike ushtarake. Në këtë aktivitet shumë të rëndësishëm kishte angazhuar Ylfete Spahiun dhe Ramadan Gashin që ishin të përshtatshëm dhe që kishin aftësi për të kontribuar në hartimin e këtyre dokumenteve në form të shkruar dhe që do të shërbenin për tërë UÇK-në. Hartimi i strukturës për tërë një ushtri nuk ishte i lehtë por duke marrë parasysh përvojën shumëvjeçare dhe përkushtimit të pandërprerë, u arritë që për tre ditë e netë të kryhet kjo punë shumë e vlefshme. Sigurisht se lodhja e madhe ishte prezente tek ky ekip, mirëpo situata shumë e nxhetë në terren e kërkonte edhe këtë sakrificë. Pas tre ditëve Kolonel Bislim Zyrapi erdhi në Likofc dhe mori një ekzemplar të strukturës organizative, për të cilën gjë u falenderua shumë për shkak se si profesionist ushtarak ai e dinte rëndësinë e strukturës së një formacioni ushtarak e sidomos në kushte lufte. Këto dokumente të çmuara më pas u shpërnan në të gjitha zonat operative dhe nga ai moment çdo aktivitet frymonte ndryshe. Po ashtu, në konsulltim me Komandantin e ZOD, Sylejma Selimi, ky strateg ushtarak përpiloj edhe dokumentet që kishin të bënin rreth detyrave që u takonin stafit të nivelit të lartë të Komandës së Zonës dhe komandantët e brigadave. Pra, ai hartoj aktemërimet e pozitave të larta në kirarkinë ushtarake dhe si do të dukeshin emërimet në këto pozita, për të cilën gjë ishte bërë një zgjidhje zyrtare që e kërkonte koha. Përveç kësaj, dokument shumë i rëndësishëm ishte edhe harta e punës, ndaj duke pasur parasysh se çdo ditë ishte në terren dhe skiconte situatën, e posaçërisht lëvizjen e forcave të armikut i kishte vendosur në hartën e punës, duke i freskuar, pothuajse, për çdo ditë. Për situatën në terren, kohë pas kohe, njohtohej edhe Komandanti i Zonës, Sylejman Selimi. Si Shef i Shtabit Kolonel Kemail Shaqiri ishte i ngarkuar shumë edhe në dhënien e këshillave, sugjerimeve, ndërrim të pozicioneve dhe ndërmarrje të veprimtarive luftarake aq më tepër kur kihet parasysh fakti se mbi 60 për qind e luftetarëve nuk e kishin të kryer shërbimin ushtarak dhe kësisoj nuk e kishin idenë se si organizohet një veprim luftarak.

Prezenca e profesionistit Kemail Shaqiri krijonte një ndjenjë sigurie tek populli dhe ushtarët

Pa fije dyshimi prezenca e oficerëve ushtarak e sidomos e një profesionisti me një karrierë të gjatë ushtarake siç ishte Kolonel Kemail Shaqiri në ZOD, tek populi dhe ushtarët krijonte një ndjenjë sigurie, ndjenjë kjo që ishte shprehur haptas edhe për këtë oficer të lartë. Ç’është e vërteta, prania e tyre jepte shpresë në aspektin e psikologjisë ushtarake dhe duke qenë më të sigurt në veprimet luftarake e aq më tepër jepte kurajo tek ushtarët të cilët me besim të plot, me një siguri shumë më të madhe, me një guxim të papërshkruar merrnin pjesë në luftimet, pothuajse, të përditshme kundër armikut. Po ashtu edhe inkuadrimi i intelektualëve në këtë veprimtari të shenjtë Kemailit ia shtonte shpresën se ky obligim atdhetar që po kuptohet kaq shumë nga të gjitha shtresat e popullit, do të shpie drejt lirisë e nëpërkëmbur me shekuj. E permend emrin e prof. Ymer Halimit, që ishte ndër parët intelektual që ishte bërë pjesë e UÇK-së. Edhe Prof. Bedri Tahirin, shkrimtar, studiues, publicist e kishte takuar të veshur në uniformën ushtarake në fshatin Galicë, i cili ishte duke u angazhuar për akomodimin e popullatës që ishte e shtrënguar të largohej përkohësisht nga disa fshatra të Drenicës për shkak të bombardimeve të pandalshme që bënte artileria barbare serbe. Më pas numri i këtyre njerëzve të dijshëm e të guximshëm shtohej dita ditës, thekson autori në këtë vepër madhore.

Hajrë Gashi një figurë e ndritshme e luftës së shenjtë çlirimtare

Nga shumë personalitete ushtarake e ushtarë që i lavdëron dhe i dallon për guximin, aftësinë luftarake dhe sakrificën e dhënë për çlirimin e vendit, Kolonel Kemail Shaqiri vend të merituar në këtë libër i japë edhe Hajrë Gashit nga Rezalla e Re, Komuna e Skenderajt, i cili së bashku me katër djemë braktsi Gjermaninë dhe iu bashkua Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës për të vënë gurë në murin e gjatë të lirisë së popullit nga pushtuesi barbar serb. Si një merakli i madh i armëve dhe mjeshtër i hollë, ai arriti me sukses që të ndërtoi topin 82 mm dhe minahedhësinë 90 mm, që ndihmuan shumë në zbrapsjen e sulmeve të armikut në disa raste, që mund të quhen edhe të jashtëzakonshme. Po ashtu Hajrë Gashi kishte hapur edhe punëtorinë që shërbente për ndreqjen e armëve të prishura. Kontributi i tij i çmuar e me vlerë kombëtare, këtënjeri e ngriti në një figurë të ndritshme duke lëë emër në këtë luftë të shenjtë çlirimtare.

Përpjekje për të njollos një epror që kishte avansuar në tërësi UÇK-në në pikëpamje organizative, të strukturës dhe pörgatutjeve e gatishmerisë luftarake

Kishte kaluar kohë e gjatë që Kemaili nuk e kishte takuar familjen, së këndejmi ai kishte biseduar me Komandantin e Zonës Sylejman Selimin se për disa ditë do të udhëtoj për në Zagreb të Kroacisë. Zatën edhe oficerë të tjerë e bënin një gjë të tillë. Mirëpo për këtë ushtarak sikur këto rregulla nuk vlenin dhe pas largimit të tij të përkohshëm dhe të shkurtër filluan shpifje të pakripta se kinse ai kishte dezertuar nga lufta. Këto përpjekje për ta njollos këtë epror që kishte avansuar në tërësi UÇK-në në pikëpamje organizative, të strukturës dhe gatishmerisë luftarake ishin zëra të lig të lansuara nga njerëz ose gjeloz ose të tillë që nuk dëshironin të kuptonin se edhe Kemaili kishte absolutikisht të drejtë për ta takuar familjen e tij, aq më tepër duke marrë parasysh se lufta përpinë edhe eprorët, të moshuarit, të rinjt, luftetarët e të gjitha gjinive. Këto shpifje u demantuan shumë shpejt me faktin se Kolonel Kemail Shaqiri pas gjashtë ditësh ishte kthyer në Shqipëri e pas Betejës së Kosharës edhe në Kosovë duke dhënë kontributin e tij maksimal e të çmuar në çlirimin e vendit në Zonën Operative të Dukagjinit dhe në atë të Pashtrikut. Një shpifje tjetër ishte trilluar edhe në Shqipëri duke u munduar që të gënjëjnë aq pameshirshëm se kinse Kemaili kishte tentuar që “ dhunshëm” ta marrë pozitën e Komandantit të Operacionit në Koshare i emërtuar “ Shigjeta” për të cilën ishte caktuar Kolonel Rrustem Berisha. Këto gnjështra të paskrupullta ranë në ujë shumë shpejt, ngaqë jo që nuk ishin të vërteta ato thashetheme, por nuk përkonin fare me mënyrën e zjedhjes së strukturës komanduese. Po ashtu, Kemaili e Rrustemi njiheshin shumë herët, përkatësisht kur Rrustemi ishte kadet në shkollën teknike ushtarake në Zagreb, ndërkaq Kemaili ishte në shërbim të karrierës ushtarake. Zatën çdo kush që ka medyshje dhe mendim tjetërfare mund të drejtohet në adresën e qartë e ajo është Rrustem Berisha.

Ideja për të asgjasuar ushtarët serb në Fabrikën e municionit të gjuetisë nuk u realizua!

Pas një inspektimi që ia kishin bërë njësiteve të UÇK-së së bashku me Zëvendëskomandantin e zonës Sami Lushtakun, Kemaili të njëjtit ia kishte propzuar idenë që të sulmohet dhe asgjasohen ushtarët që ishin të stacionuar në Fabrikën e municionit të Gjuetisë në Skenderaj. Ai kishte kërkuar 100 ushtarë me përvojë e të guximshëm dhe një numër të caktuar minahedhës për të realizuar me sukses këtë plan shumë të rëndësishëm për shkak se ishte një nyje strategjike e kontrollit të një hapësire të gjerë nga këto forca pushtuese. Kishte këmbëngulur që kjo ide e tij të aprovohet me çdo kusht, mirëpo nuk kishte marrë përgjigje se a ka minahedhës çfarë ai po kërkonte dhe që ishin të domosdoshëm për të pasur sukses sulmi. Kërkesa e tij e kishte arsyen e vetë, e kishte shkakun e vetë sepse ato forca paraqitnin rrezik për popullatën e Skenderajt, duke ngulfatur çdo levizje dhe aktivitet në atë zonë të qytetit. Pritja e tij mbeti pa ndonjë përgjigje. Se kërkesa e Kolonel Kemail Shaqirit ishte e qëllua edhe në pikëpamje strategjike dëshmon e dhëna se nga kjo fabrikë u sulmua edhe familja e Komandantit legjendar Adem Jashari, paojat tragjike të së cilës i dimë të gjithë.

Njëri ndër rolet kyq të Kolonel Kemail Shaqirit në Betejën e Kosharës!

Beteja e Kosharës është njëra ndër luftërat më të suksesshme dhe më të lavdishme në tërë historinë e çlirimit të Kosovës nga okupatori serb. Pa dyshim se për pjesëmarrësit e kësaj lufte janë thurrur rrëfime krenarie e trimërie sepse pas një pushtimi e sundimi shekullor serb këta heronjë të gjallë e të vrarë arritën që të thejnë kufirin shqiptaro- shqiptar dhe në këtë mënyrë tash në këtë pjesë të qendroj e valoj përgjithmonë flamuri i dy shteteve shqiptare. Fitorja kundër një armate shumëherë më e armatosur dhe shumëherë më e përgatitur si dhe përvojën që kishte fituar në luftërat në pjesë të tjera të ish- Jugosllavisë, nuk do të arrihej sikur të mos ishin inkuadruar epror të zot shqiptar që organizuan, planifikuan dhe udhëheqën me sukses këtë epope çlirimtare. Njëri ndër këtë strateg ishte edhe Kolonel Kemail Shaqiri, i cili kishte rolin e Komandantit të Operacionit të dt-3, pozitë këtë që e kishte pranuar nga Zëvendësministri i Mbrojtjes Fatmir Limaj, të cilin e kishte nënshkruar Shefi i Operacionit Bislim Zyrapi. Lidhur me këtë betejë Kolonel Kemail Shaqiri pasqyron në detaje përgatitjet që ishin bërë në qendra stërvitore në veri të Shqipërisë. Rol të madh kishte luajtur edhe autori i këtij libri, i cili me përvojën e tij i kishte kalitur shumë ushtarë për t’u ballafaquar me armikun, që i numëronte ditët e fundit të pushtimit në tokën Dardane. Ç’është e drejta,pas kthimit të tij nga një pushim i shkurtër 6 ditorë tek familja në Zagreb të Kroacisë, ai në tetor të vitit 1998 ishte kthyer në Tiranë dhe pas dështimit të dy tentimeve për të kaluar në Kosovë ishte i angazhuar në Ministrinë e Mbrojtjes, që e udhëhiqte Halil Bicaj, por gjithnjë në mendje kishte synimin për të hyrë në Kosovë në rastin e parë që i vinte. Mirëpo situata e krijuar nga një ofensivë e gjerë që ndërmori armiku, shumë oficerë e ushtarë ishin detyruar që të tërhiqen në pjesën e shtetit shqiptar. Shi për këtë, Kemaili filloi të punojë me një entuziazëm të pashoq në trajnimin e oficerëve dhe ushtarëve për t’u përgatitur për luftë. Këtë punë të dobishme e të nevojshme e kreu në qendra të ndryshme stërvitore, si në Kalimash, Kolsh, Kukës, Vlanë, Cahan, Babinë, Papaj, në Viqidol të Tropojës, pastaj në Helshan e Burrel, në kohë të ndryshme. Gjatë këtyre stërvitjeve që ishin të inkuadruar edhe oficerë të tjerë, ai arriti që të përgadisë shumë ushtarë nga veprimet themeloe taktike në fushëbetejë si dhe në njohjen praktike të përdorimt të të gjitha armëve të këmbësorisë dhe për këë kontribut të madhe të dhënë në këtë drejtim shumë ushtarë e kujtojnë Kemailin si një kuadër më të shkolluar dhe më me përvojë ushtarake në radhët e UÇK-së Në të vërtetë, Operacioni në Koshare me emërtimin “ Shigjeta” ishte fryt i punës shtatë mujore nga të gjitha aspektet, ndërkaq esenca e përgatitjes së këtij opercioni të gjerë qendron në faktin se stafi i zgjedhur ishte mjaft profesional dhe me përvojë duke filluar nga Komandanti Rrustem Berisha, si njeri i profesionit dhe përvojës luftarake, gjë që ishte edhe një garancë e suksesit. Për shkak të vijës së gjerë të frontit e gjatë 60 kilometra, është dashur që të formohen tri Drejtime Taktike me strukturën e tyre komanduese. Komandant i Drejtimit Taktik numër 3, apo thënë më mirë të Zonës së Pashtrikut ishte Kolonel Kemail Shaqiri. Se roli i këtij ushtaraku ishte i madh në këtë ofensivë tregon se pos që ishte Komandant i Drejtimit Taktik numr 3, ai kryente edhe detyra shtesë siç ishte ajo e Komandantit të Kontrollit dhe komandimit në tërë vijën e frontit të operacionit “ Shigjeta” nga Rrasa e Kosharës e deri në pikëkalimin kufitar në Vërmicë, në gjatësi prej afro 60 kilometra në vijë ajërore. Pra, Kolonel Kemail Shaqiri me thyerjen e kufirit shqiptaro- shqiptar përmbylli një kapitull të çmuar, i cili në historinë e çlirimit të Kosovës do të mbetët një emër i përveçëm për jetë e mot.

Pas përfundimit të luftës, Kemaili aktivizohet në Trupat Mbrojtëse të Kosovës, duke punuar tre vjet radhazi si ligjerues në Akademinë e ksaj Trupe. Me urdhërin e Komandantit të TMK-së Gjeneral lejtant Agim Çeku, ai caktohet Shef i Qendrës Operative të SHP të TMK-së. Këtë pozitë e kryen me sukses të plot tre vite, për tÇu ngarkuar më pas si Këshilltar i Shefit të SHP të TMK-së për operacione Gjeneral Musë Jashari, ndërkaq si detyrë shtesë kreu detyrën e Komandantit të Kontrollit dhe Komandimit me Trupat Mbrojtëse të Kosovës. Para se të lirohet nga detyrat dhe përgjegjësit në TMK, Kemail Shaqiri ishte bartësi kryesor i ceromonisë së varrimit të Presidentit Rugova.

Dhe krejt në fund: Kolonel Kemail Shaqiri ka dhënë edhe vizionet e tij moderne se si duhet të zhvillohet e forcohet ushtria e Kosovës në të ardhmen.

Bashkëpunim ndërinstitucional ndërmjet Qeverisë së Kosovës dhe Forcave paqeruajtëse të NATO-s

December 31, 2022 by s p

-Kryeministri Kurti priti në takim komandantin e KFOR-it, Gjeneral Major Angelo Michele Ristuccia/

PRISHTINË, 31 Dhjetor 2022-Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë/
Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, së bashku me Zëvendëskryeministrin Besnik Bislimi dhe Ministrin e Punëve të Brendshme, Xhelal Sveçla, pritën në takim komandantin e Forcave paqeruajtëse të NATO-s në Kosovë (KFOR), Gjeneral Major Angelo Michele Ristuccia dhe oficerë të tjerë të lartë të KFOR-it e të karabinierëve italianë në kuadër të Njësisë Multi-nacionale të Specializuar (MSU).

Bashkëpunimi ndërinstitucional ndërmjet Qeverisë së Republikës së Kosovës dhe Forcave paqeruajtëse të NATO-s në Kosovë (KFOR) në shërbim të paqes dhe sigurisë, ishin në qendër të këtij takimi. Në veçanti u trajtua largimi i suksesshëm i të 16 barrikadave të cilat po shkelnin rendin e ligjin dhe lirinë e lëvizjes për qytetarët në katër komunat në veri të Ibrit.

Kryeministri Kurti dhe Gjenerali Ristuccia u pajtuan për vazhdimin e komunikimit të shpeshtë dhe bashkëpunimit të rregullt në shërbim të ruajtjes së sigurisë, paqes dhe rendit publik në mbarë territorin e Republikës së Kosovës dhe lirisë së lëvizjes, për të gjithë qytetarët e Republikës së Kosovës pa dallim.
Në përmbyllje të këtij takimi, u shkëmbyen urimet për vitin e ri 2023.

CEREMONI DEKRETIMI, BABA ELITON PASHAJ, UDHËHEQËSI SHPIRTËROR I TEQES SHQIPTARE BEKTASHIANE NË MICHIGAN

December 30, 2022 by s p

Albanian –American Bektashi Monastery

Taylor, Michigan

26Dec 2022

I nderuar Baba Eliton Pashaj!

Të nderuar pjesëtarë të Komisionit të Teqesë së Baba Rexhebit dhe Kryetar z.Mynyr Nazifi!

Të nderuar përfaqësues të lartë fetarë në Michigan!

Myhibë dhe ashikanë të kësaj teqeje!

Të nderuar gjithë ju të pranishëm që merrni pjesë në gëzimin e kësaj mbrëmjeje me rastin e dekretimit me titullin e lartë “BABA” të vëllait tonë, Eliton Pashaj. Te gjithe ne ndihemi te gezuar dhe te emocionuar ne kete mbremje te sotme per te uruar Baba Elitonin dhe I jam mirenjohes dhe e falenderoj komisionin e Teqese qe me besoi mua personalisht te them dy fjale zemre. Dita e sotme per vece ngjarjes qe jemi deshmitar ka nje kujtim ne vetvehte edhe per nje fakt tjeter domethenes, prandaj Komisioni i Teqese se bashku me Baba Elitonin zgjodhen këtë dite simbolike për organizimin e kesaj ceremonie vëllazërore dhe që lidhet me largimin nga kjo botë të baba Arshi Bazajt, shtatë vite më parë. Sic thoshte edhe i ndjeri Baba Arshi” Mysafir kemi ne kete bote”. Pra lum kush le gjurmë të mira, dhe i tille ishte per te gjithe ne baba Arshiu i cili për vite të tëra sherbeu dhe punoi me nder ne kete Teqe. Dhe sot te gjithe ne e kujtojme Baba Arshiun me nostalgji dhe mirenjohje. Rahmet ti kete Shpirti i tije. Sot ne ndjejme kenaqesi te vecante kur shohim Baba Eliton Pashajin te ece në gjurmë të baba Rexhebit, baba Barjamit dhe baba Arshiut si nje pasardhës i denjë i atdhetarisë dhe bektashizmit të Shqiptarëve ne Djaspore. Titulli “ Baba” vertet simbolizon nje hierarki me te larte por ne te njeten kohe eshte edhe nje pergjegjesi me e madhe te cilen Baba Eliton Pashaj do e kryeje me sukses, dinjitet dhe perulje ndaj Zotit te madhe Instucionit qe perfaqeson dhe komunitetit mbare Shqiptar. Prandaj ne ne vazhdim te jemi dhe të qendrojme me pranë baba Eliton Pashajit, dervishit të dede Reshat Bardhit, teologut dhe vëllait të të gjithë bektashinjve të Amerikës, Kanadasë dhe Australisë, që fama, tradita dhe nderi i teqesë sonë të ngrihet më lart në vazhdim të misionit hyjnor qe nisi Baba Rexhebi ne vitin 1954 i cili egzaktesisht citon : “Misioni i Teqesë është të ruajë, promovojë dhe kapërcejë kulturën, gjuhën, fenë, zakonet dhe vlerat tona të pasura shqiptare tek brezi ynë i ri. Të mbrojë komunitetin Shqiptaro-Amerikan nga efektet e dëmshme të injorancës, fanatizmit, ekstremizmit dhe devijimeve përçarëse duke nxjerrë në pah vlerat që përputhen me atë të Amerikës bashkëkohore.” For our younger generation I will also cite the English version of Teqe’s mission: “Teqe’s mission is to preserve, promote and transcend our rich Albanian culture, language, religion, customs and values onto our younger generation. To protect the Albanian-American community from the damaging effects of ignorance, bigotry, fanaticism, extremism and divisive deviations by highlighting the values which are consistent with that of contemporary America.” Meqe sot jemi mbledhur ne kete darke vellazerore per te uruar Baba Elitonin ne detyren e re, deshiroj te rikujtoj disa momente te rendesishme te jetes se tij:

Eliton Pashaj ka lindur në Vlorë, në gjirin e një familje me tradita të theksuara Bektashiane. Shkollën tete vjecare e ka përfunduar në vendlindje, dhe me pas studioi ne shkollën e mesme pedagogjike Kristo Isak ne qytetin e Beratit te cilen e perfundoi me rezultate shume te mira. Ne vitin 2004 dergohet me burese nga Selia e Shenjte ne Tirane per te vazhduar studimet në fakultetin telogjik, dega e arteve Islamë, në Bursë të Turqisë te cilen e perfundoj me sukses. Me pas filloi studimet per master ne degen historia a feve ne Universitetin e Illanoit

te cilin me vone e transferoi ne Universitetin Western ne shtetin e Michigan. Baba Elitoni eshte njohes i mire i gjuhes Shqipe, Angleze, Turqishtes, dhe Arabishtes. Baba Ai eshte edhe autor librash sic jane Deshmi e Trishte e nje shenjtori dedikuar Baba Bektash Alija, dhe bashke-autor ne librat Linkoln dhe Larg Atdheut te Xhevat Kallajxhiut. Momentalisht eshte duke perkthyer ne Turqisht Librin Misticizma Islame dhe bektashizma te Baba Rexhepit. Ne vitin 2011 u emërua nga i ndjeri Kryegjyshi Botëror Haxhi Dede Reshat Bardhi, si dervish i Teqesë Bektashiane në Amerikë ku per nje dekade ai ka punuar dhe sherbyer ne menyre te palodhur te gjithë besimtarëve dhe bashkëatdhetarëve në Teqenë Bektashiane ‘Baba Rexheb; Puna dhe rinovimet qe jane kryer ne teqe nen lidershipin a Dervish Elitonit kane qene te panumerta. Mjafton te permendim rinovimin e salles ne te cilen jemi mbledhur sot, hollin a teqese, Tyrbene, zvendesimin e çatise dhe shume e shume projekte te tjera te cilat ne saje te kontributit te besimtarve jane kompletuar me sukses. Prandaj sot kemi dhe gezojme nje institucion dinjitoz. Gjithashtu, Dervish Elitoni i shërbeu të ndjerit Baba Arshi për 5 vjet, duke treguar ndaj tij respekt, dedikim dhe devocmeri qe i takon nje Murshidi te rruges tone. Gjate periudhes se pandemise ai ka sakrifikuar mjaft duke u ofruar sherbime fetare dhe duke ju gjetur pranë familjeve në nevojë.

Është për këto arsye, që komisioni i ri Teqesë i krijuar me votën e lirë me datë 27 Shtator 2022, dhe në saj të mbështetjes së Ashikaneve dhe Myhybeve dhe besimtarëve të teqes, vlerësoi, propozoi dhe pranoi dekretimin për Dervish Eliton Pashajin në titullin Baba. Ky proces me pas vijoi me vlerësimin e nevojshëm fetar të kryer nga Halife Baba Nevruz Akpnar në Dergjau i Edirne Kape në Turqi dhe më pas i pranuar edhe nga Dede Baba Ali Hajdar Erxhan kryegjyshi që mban postin ishin në Turben e Haxhi Bektashi Veliut të cilët dekretuan Dervish Eliton Pashajin në titullin “Baba” sipas regullave të Bektashinjve. Rruga e bektashinjve eshte rruga a durimit, mirenjohjes, peruljes, lumturise dhe me e rendesishmja eshte rruga a sherbimit. Dhe ne jemi deshmitar te plote qe Baba Eliton Pashaj i mbarte keto vlera me sherbimin e tij ndaj Teqese se Baba Rexhebit dhe komunitetit Shqiptar. Gjithashtu, te jeni te sigurte qe ai nuk do tju mungoji ase nje here te gjithe atyre qe e kerkojne ndihmen dhe sherbimin e tij, kushdo qofshin ata, me hikmetin e dhuruar prej Allahut, nen driten e profetit Muhammad, 12 Imameve dhe Pirit tone Hyqnar Haxhi Bektashi Veliut!

Vellezer dhe Motra!

Në adresën zyrtare të teqesë kanë ardhur dhjetëra urime nga Shqiperija për baba Eliton Pashain. Ne do te deshironimin të kishin në mesin tonë edhe dervishë e baballarë nga Tirana , për të marrë pjesë në këtë gezim pore dhe ruajtur e forcuar marrëdhëniet e shkëlqyera që baba Rexhebi dhe Haxhi Dede Reshat Bardhi krijuan tre dekada më pare.

Fatkeqesisht kundrejte te gjithe perpjekjeve te bera si nga ne komisioni i tanishem por edhe nga komisioni i meparshem qe i eshte drejtuar disa here Gjyshates se Tiranes nuk kemi marre ase nje here pergjigje. Gjithesesi ne sot jemi mbledhur vellazerisht per te uruar Baba Elitonin dhe jo per te zgjidhur sfidat administrative qe fatkeqesisht nuk sjellin asnje dobi per komunitetitn tone.

Sot te gjithe bashke urojme perzemersisht Baba Eliton Pashaj suksese ne detyren e tij dhe Zoti e ndimofte te miret ja ndriçofshin rrugen e tij, dhe dalte faqebradhe ne kete mison te shenjte qe ka nisur.

Nje falenderim special shkon per te gjithe ju qe vazhdoni te suportoni Teqene financiarisht, por edhe fizikisht, Zoti ja u befte me mirese e begati ne familjet tuaja.

Gjithashtu perfitoj nga rasti tju uroj te gjitheve nga mot gezuar vitin e ri 2023, qofte ky nje vit i mbushur me paqe, mbaresi, shendet dhe vllazerim!

Se fundmi po e mbyll me fjalet e Baba Rexhebit( ne Shqip dhe Anglisht) te cilat jane te mbishkruara ne hyrje te Tyrbes temullit ku ai prehet ne perjetesi.

“ I ask God to protect the United States of Amerika, where we found home in all its generosity and that he protects Albania the land where we first saw the light of day. In the words of angels: May there be peace on earth and goodwill toward men”

“ I lutem te madhit zot te mbroje kurdohere Ameriken, vendi qe na strehon me kaq bujari, dhe Shqipërinë, vendi ku pame per here te pare driten e diellit. Ne fjalet engjejve te zotit: Paqe ne toke njerezve me vullnet te mire”

Faleminderit!

Zoti ju bekofte!

MESAZH FALENDRIMI NGA BABA ELITON PASHAJ, UDHËHEQËSI SHPIRTËROR I TEQES SHQIPTARE BEKTASHIANE NË MICHIGAN

Të nderuar vëllezër të mij, përfaqësues fetarë në Michigan!

Të nderuar bektashinj të ardhur nga shume vende të SHBA -së

Përulësisht ju falënderoj të gjithëve ju të pranishëm në sallë.

Sikurse tërë parafolësit që shprehën urimet e tyre në marrjen e titullit “Baba” që më bëhet sot në këto ditë ndër të fundit të dhjetorit 2022, është edhe për një arsye tjetër. Plot 70 vite më parë në një prej ditëve të dhjetorit 1954, shkeli për të parën herë në këtë tokë të bekuar, baba Rexhebi ynë, por që, ashtu siç është shprehur vite më parë, profesoresha e nderuar dhe mikja e hershme e kësaj teqeje, Frances Trix se: “… vetë baba Rexhebi u kthye në një bekim për Amerikën”. Miq të mij. Personalisht, sot, po ju them të gjithëve, nga kjo foltore bektashiane, se teqeja ka qenë është dhe do të mbetet thellësisht shqiptare ashtu siç hirësia e tij baba Rexheb e themeloi. Ne e kemi çmuar dhe do të çmojmë të kaluarën e jetës fetare bektashiane të teqesë sonë, jo vetëm si histori por duke u përpjekur të orientojmë drejt besimtarët me dashurinë e Haxhi Bektash Veliut që këtu në përballjen dhe qasjen e tyre me globalizmin e shoqërisë Amerikane, të jenë të vëmendshëm ndaj mirësive, begative dhe vullneteve të Zotit. Të harmonizojnë veprimet publike, duke qenë qytetarë të denjë, e përmes qënies të denjë si besimtarë, të ecin krahë dijes, sepse siç na mësonte Baba Rexhebi, shenjtori ynë, qënia njerëzore shkrihet kur ne largojmë mendjemadhësinë dhe egot e kësaj bote dhe marrim mbi vete përgjegjësitë kolektive për të nxjerrë në pah vlerat e shkëlqyera të familjes bektashiane.

Në thelbin e vet, besimi bektashian nënkupton një dashuri të thellë, të pamatur për Krijuesin, e cila në masën më të dukshme të saj, shfaqet tek dashuria që ne ushqejmë, rritim dhe përcjellim për të afërmit tanë, për familjen, për atdheun. Pikërisht, në kushtet e shoqërisë së sotme amerikane vlerat bektashiane marrin përparësi dhe shkrihen etshëm në oqeanin e pafund të dashurive njerëzore. Rruga që çon në thelbin e besimit tonë, është dashuria, respekti, është ndërgjegja e vizioni që na drejton të gjithëve në një botë të pasur shpirtërore, të mbushur me mirësi, besim dhe liri, për të qënë në këtë mënyrë gjithmonë dhe sa më pranë Zotit, të Profetit Muhamed (paqja qoftë mbi Të), të baballarëve bektashinj të çdo kohe.

Këtë teqe të parë bektashiane në SHBA të çelur nga baba Rexhebi dhe një grup shqiptarësh bektashinj në vitin e bekuar 1954, sado që u përpoq regjimi komunist në Shqipëri nuk e mbylli dot. Përkundrazi kjo baltë e hedhur prej tyre mbi baba Rexhebin, bëri që më shumë të rritej numri i besimtarëve nga tërë Amerika pranë kësaj teqeje të shenjtë bektashiane.

Unë personalisht i mbetem përjetë falënderurs dede Reshat Bardhit, për atë frymë shenjtërie që ka përcjellë në breza me radhë si edhe për mësimet e çmuara bektashiane që m’i transmetoi mua përmes butësisë karakteristike. Nuk mund të harroj asnjëherëse pesë vitet e qëndrimit tim në këtë teqe së bashku me shenjtorin, baba Arshi Bazajn, ishin një shkollë e madhe se si traditat e tarikatit tonë bektashian, përcillen kaq larg gjeografikisht nga Shqipëria nëSHBA, me atë frymë të kulluar dhe me atë ashkhyjnor. Ju falënderoj të dy etërit e mij, duke ju siguruar se bektashizmi shqiptar do ketë vetëm ditë të bardha. Nuk kam as më të voglin dyshim se ne do të jemi kurdoherë së bashku si një familje e madhe, në paqe me veten dhe të tjerët, kundër çdo lloj egosh njerëzore, kundër çdo lloj dashuris tokësore, të përkohshme dhe kaq përçmuese, për të dëshmuar se bektashizmi u ka qëndruar stuhive fetare dhe vazhdon të sjellë mbarësi e mirësi në zemra, vetëm dhe vetëm në dobi të paqes botërore. E sot, ju them me bindje nga kjo foltore, se teqeja do të vazhdojë të ecë në gjurmë të të parëve të saj, e vendosur dhe akoma më e frymëzuar, duke falënderuar edhe një herë çdo besimtar që shkel në prag dhe gjithashtu SHBA-në për klimën e lirë të besimit. Në mbyllje po ju bëj me dije se me rastin e celebrimit të titullit Baba nga ana ime, në adresën zyrtare të teqesë kanë ardhur dhjetra urime nga Shqipëria, Italia, Kosova, Maqedonia, Zvicra etj. Unë i falënderoj të gjithë këta nga shpirti dhe ju them se do të më kenë pranë në çdo hap që hedhin. Kjo është detyra jonë e klerikëve të Haxhi Bektash Veliut. Jemi dorëzuar në këtë tarikat me vetëdije. Kurrë nuk do të harroj porositë e myrshidit tim, Dede Reshat Bardhit!

Zoti na i bëftë kabull sakrificat!

Zoti ju bekoftë të gjithëve! Amin!

FJALA E KRYETARIT TË KOMISIONIT TË TEQESË Z. MYNYR NAZIFI

Të nderuar të pranishëm të teqesë së baba Rexhebit!

I shtrenjti baba Eliton Pashaj!

Të nderuar anëtarë të Komisionit të Teqesë!

Jam i privilegjuar të përshëndes darkën e sotme dhe t’ju uroj mbarësi në cilësinë time si Kryetar i Komisionit të Teqesë! Ndjehem po kaq i privilegjuar të kujtoj sot, kontributin e shquar të këtij komisioni, i cili ka shërbyer dhe punuar për vite me radhë duke mbajtur të gjallë kujtimin e Baba Rexhebit dhe gjithe të klerikëve të tjerë qe kane pasuar ne gjurmet e tij. Gjithashtu, deshiroj te kujtojmë sot ndihmën dhe përgjegjësinë e lartë që kanë ushtruar kryetarët e këtij komisioni: Shaban Shemshedini dhe Ekrem Bardha, per të cilët shprehim mirnjohje dhe falenderime per punen e tyre ne kete Teqe. Edhe njëherë le t’i urojmë baba Eliton Pashaj, këtë titull plotësisht të merituar, ashtu siç e parashikon nderi i bektashinjve shqiptarë këtu në Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe e sigurojmë në emër të myhybëve, dhe besimtareve te teqese se do të jemi në krahë të tij, për ta çuar më përpara misionin e bekuar që na la baba Rexhebi!

Faleminderit të gjithëve!

Kryetari i Komisionit,

Z. Mynyr Nazifi

TEQET BEKTASHIANE SI QENDRA TE BESIMIMIT, PATRIOTIZMIT DHE EDUKIMIT

Dr. Adem Meta, from Cleveland, Ohio

I nderuar Baba Eliton

Te nderuar klerik

Te nderuar pjesmarres

Eshte nje nder dhe privilegj i vecant per mua sin je antar i komunitetit Shqiptao Amerikan te Clevelandit te pershndes ne kete cermoni te kurorezimit te Baba Eliton Pashajt. Bektashianët e Shqipërisë gëzojnë dy tipare që bien në sy. Këto janë toleranca me të cilën shohin besimet dhe organizimet e tjera, si dhe vënia e dashurisë për atdheun mbi gjithçka. “Pa atdhe, nuk ka fe”, është një shprehje që përdoret gjerësisht prej bektashinjve shqiptarë. Në shtetin e sotëm shqiptar njihen zyrtarisht bashkësitë myslimane (sunite), katolike, ortodokse dhe bektashiane. Këto bashkësi marrin pjesë në gëzimet e festat e njëra-tjetrës, urojnë njëra-tjetrën për festa dhe janë një shembull i vërtetë i tolerancës fetare në mbarë botën.” Gjatë takimit me Papa Françeskun, Dervish Elitoni sot Baba Elitoni mbi të gjitha citon: “Myslimanët dhe të Krishterët kanë më shumë gjëra të përbashkëta se sa ndryshime midis tyre dhe se janë të përbashkëtat ato mbi të cilat duhet të përqndrohemi.”

Baba Ali Tomorri – Ka bere nje vleresim dhe ka dhene nje informacion per pjesemarrjen e figurave te shquara bektashiane ne evenimentet kombetare qe ka pasur atdheu jone: P sh: në këtë kryengritjen(v.1912), ku të gjitha teqet e bektashive muar pjesën aktive – baba Hysejn Melçani mori malet e u bashkua me Kryengritësit për të dëftyer edhe një herë flakën që i vlonte në shpirtin e tija në kohën e pleqërisë për lirin e kombit q’ e nderonte si një udhërrëfenjës të shënjtëruar pa një të metë…në kohën që Janina dhe Shkodra – dy fortesa Shqiptare – akoma nuk ishin dhëne në dorën e armikut, se ato po mbroheshin ma tepër prej krahrorëve të çelnikta të bijve të Shqipërisë, kur kishin marë anë edhe vetëdashës të dërguar ng’ an’ e Baba Haxhi Krujës në veri dhe ng’ an’ e Baba Abedin Frashërit në Jugë.

Në Teqenë e Frashërit, Baba Alushi hapi shkollë ku mësuan dhe vëllezërit Frashëri.

Naim Frashëri në ‘Fletore e Bektashive’ shkruan: Katekizma e Bektashinjve është Gjithësia dhe sidomos njeriu, sepse i Madhi Ali ka thënë: “Njeriu është një libër që flet. Feja është një fjalë e vetme. Feja qëndron në zemër dhe nuk është e shkruar në kartë.”

Disa studiues perëndimorë e kanë keq kuptuar natyrën mistike të Bektashizmit dhe e përshkruajnë atë si Islami tolerant, i cili nuk i kushtonte rëndësi ligjeve të Sheriatit, ku përfshiheshin ritualet dhe adhurimet. Për shembull, thuhet se“Bektashinjtë kanë tendencën të fokusohen në aspektet ezoterike të Islamit, duke mos i kushtuar vëmendje të veçantë shumë praktikave të jashtme të Islamit, si p.sh kohëve të faljes. Po ashtu, për ta shfaqur këtë Urdhër Sufi si një mendim sa më të kohës, disa studiues propozuan idenë se Bektashizmi është një sekt tolerant ndaj grave dhe vlerave shoqërore. Ata shprehen: “Bektashinjtë, si rezultat i praktikave të tyre sufiste dhe animit ndaj parimeve bashkëkohore,si barazia midis burrave dhe grave, qeverisja laike dhe moderne, arsimimi gjithëpërfshirës, janë natyrisht në rreshtat e parë për të mbrojtur një Islam që e do lirinë, kundrejt një Islami radikal. Bektashinjtë jo vetëm që i kryejnë obligimet e tyre të lutjeve ditore në xhami apo në mejdane dhe besojnë në Sheriatin, por ata kryejnë dy ose më shumë lutje vullnetare në mëngjes dhe në mesditë

Naim Frashëri poeti kombëtar shqiptar, i cili ishte një Muhib (titull bektashi)Bektashi, i përmblodhi parimet bektashiane si më poshtë: “Bektashinjtë besojnë në Zotin e Vërtetë dhe të Plotfuqishëm, në Muhamedin-Aliun, Hadixhen, Fatimen, Hasanin, Hysenin. Ata besojnë në dymbëdhjetë imamët. Baba Rexhepi në librin Misticizma Islame dhe Bektashizma” parimet bektashiane përmblidhen si më poshtë: Besimi dhe respektimi i Kuranit të Shenjtë; Pasimi i Haditheve dhe traditës profetike të Profetit Muhamed (a.s); Mospranimi i shmangieve nga Kurani apo thëniet profetike. Respektimi i familjes së Profetit, veçanërisht të Aliut, Fatimes, Hasanit dhe Hyseinit, si dhe cilësimi i Aliut si më i miri i evlijave (shenjtorëve), bazuar në disa urdhra kuranore dhe thënie profetike. Sipas botëkuptimit të Bektashizmit, Islami është fe e logjikës dhe e arsyes dhe për këtë kryerja e faljes duhet të shoqërohet me të kuptuarit e saj.

Patriotizmi, Besimi dhe Edukimi jan vlerat e vecanta te bektashizmit Shqiptar. Këto vlera dhe tradita te Bektashizmit jan mbratur dhe percuar te gjeneratat e reja edhe nga Teqeja Bektashine e Detroidit. Qe ne themelimin e saje teqeja e Detroidit ka pasur figura te shquera si Baba Rexhepi , Baba Ashiu dhe po në këtë rrugë të mbarë dhe me vlerë vazhdon dhe nxënësi i tyre besnik Baba Elitoni, i cili do ta çojë edhe me lart stafeten e Bektashizmit ne Detroit dhe me gjerë në USA, pasi thuhet që nxenësi bëhet më i mirë se mësuesi. Unë si një përfaqësues i komunitetit Shqiptaro-Amerikan të Clevelandit Ohio, dua të shpreh me këtë rast konsideratë dhe respktin tim për këtë instutucion dhe në mënyrë të veçantë kosideratat për Baba Elitonin, gjithashtu dua te shpreh konsideratat e mia për një nga mbështetësit e bektashizmit si dhe të lidhjes sonë nga Clevelandi me Teqen Bektashiane z, Hysen Elmazi. Me këtë rast deshiroj të uroj suksese Baba Elitonit në këtë detyrë të shenjtë dhe fisnike!

I qoftë rruga e mbarë në këtë udhëtim të gjatë si një shenjtor i Bektashizmit në Detroit dhe me gjerë! Zoti e bekoftë teqen Bektashiane të Detroidit! Zoti i bekoftë Shqiptarët kudo që janë!

Amin

VATRA TELEGRAM URIMI PËR BABA ELITON PASHAJ

I nderuar Vatran Baba Eliton Pashaj!

Në emër të Federatës Vatra, të gazetës Dielli e të gjithë vatranëve ju përcjellim urimet tona më të përzëmërta në këtë ditë të shenjtë për ju. Ndihem mirë për faktin që juve prej më shumë se 12 vitesh kryeni misionin tuaj fetar në Teqenë bektashiane në SHBA, në atë teqe ku ka shërbyer për dekada me radhë edhe baba Baba Rexheb, nderi dhe krenaria e Kombit tonë. Ndihem po kaq mirë gjithashtu që Teqeja Bektashiane në Detroit, që nga dita e parë e krijimit dhe deri më sot ka qenë një derë ku kanë trokitur shqiptarë të të gjitha feve dhe besimeve, ngase teqetë kan në traditë mikpritjen si një cilësi të shtëpisë së Zotit gjë të cilën ne e kemi gjetur sa herë ju kemi vizituar.

Unë besoj se një dekadë e juaja e mbushur plot sakrifica që burojnë prej këtij besimi janë prova më e qartë e marrjes nga ana Juaj në mënyrë të merituar e titullit Baba Bektashian. Jam i lumtur t’ua uroj këtë titull si dhe suksese ushtrimin e detyrës fetare, por edhe të asaj studiuese, hulumtuese dhe botuese përsa i përket historisë së bektashizmit shqiptar. Shqipëria mburret me trashëgiminë e shkëlqyer fetare, patriotike e letrare të krijuesve bektashi. I dashur dhe i nderuar Eliton Baba Pashaj ju jeni një shembull i gjallë i vazhdimësinë dhe historisë së lavdishme të Bektashizmit në Shqipëri e në mërgatën shqiptare të Amerikës. Ju jeni patriot i angazhuar në komunitet, një shërbestar i devotshëm i Perëndisë së tejetlartë që mban gjallë frymën e vërtetë të Bektashizmës që themeluesi i Komunitetit Bektashian Shqiptar në Amerikë Hirësia e tij Baba Rexheb përcolli për mbarë mërgatën Shqiptaro-Amerikane.

Zoti ju bekoftë.

Me respekt

Elmi Berisha

President of the Pan-Albanian Federation of America “VATRA”

VËMENDJE E VOGËL PËR NJË VDEKJE TË “MADHE”

December 30, 2022 by s p

(Kushtuar 82 vjetorit të vdekjes të At Gjergj Fishtës)

NGA NDUE BACAJ/

82 Vite më parë, me 30 dhjetor 1940 në spitalin civil të qytetit të Shkodrës do të ndërronte jetë Át Gjergj Fishta. At Fishtën do ta zinte vdekja ndërsa kishte ndër duer përkthimin e Petrarkës në gjuhën shqipe, sikurse kishte përkthye kaherë “Hymnet e shenjta” dhe “Pesë Maj” të Manzonit, disa nga ariet e Metazit dhe lirika nga shumë poetë të tjerë italianë. Pak para se të vdiste At Gjergj Fishten e viziton Arqipeshkvi i Shkodres, Imzot Gasper Thaçi. Këtë vizitë Arqipeshkvi e bënte edhe per t’i kryer sakramentet (e fundit) të rrëfimit e vajimit , por At Fishta edhe pse në çastet e fundit të jetës ai do të thoshte : “ Nuk po më vjen keq se po vdes , mbasi të gjithë atje do të shkojmë , por po më vjen e randë se të tanë jeten e kam shkri për të pa nji Shqipni të lirë e në vedi , ndersa sot po e lâ të shkelun prej ushtrive te hueja.”.1. Po ditën e vdekjes do të perhapej si rrufeja lajmi i ndarjes nga jeta i njerit prej koloseve më të medhenjë të fjalës e vepres. “Yndyra” e intelektualizmit , nacionalizmit , por edhe i qytetarisë së thjeshtë të Shkodres , Malesisë e Shqiptarisë do të “vishej” në zi , për humbjen e njëres nga mendjet më të ndritura të letersisë , artit , historisë ,filozofisë , enciklopedisë , publicistikes , satirës , diplomacisë e mbi të gjitha të atdhedashurisë… Arkivoli me trupin e tij u vendos në Kishën e Gjuhadolit prej nga u përcoll në banesën e fundit nga pothuaj i gjithë qyteti si dhe autoritetet ma të nalta të kohës. Meshën e përmotshme e mbajti Imzot Gasper Thaçi, Arqipeshkëvi Metropolit i Shkodrës. Arkivoli i përmotshëm i At Fishtës ishte mbuluar me Flamurin autentik të Dedë Gjon Lulit të pa shenja robnie…2. Telegrame të shumta ngushëllimi muer Provinçiali Atë Çiprian Nika. Më 31 janar 1941 edhe Akademia Mbretnore e Italisë mbajti nji Meshë Drite në kishën artistike të saj të Shën Lukës dhe Shën Martinit, meshë të cilën e udhëhoqi Gjenerali i Urdhnit Françeskan At Leonard M. Bello, këndue nga Schola Cantorum e Vatikanit, ndërsa pjesën muzikore të saj e drejtoi muzikanti i njohurn Akademik Don Lorenzzo Perosi, ndërsa një tjetër ceremoni përkujtimore u mbajt Reale Accademia d’Italia më 9 mars 1941. Përmbledhim këtu tue ba tonin vlerësimin e bamë nga Ernest Koliqi se: “… tek Fishta u shkrinë në nji, tana cilsitë e tij prej murgu, oratori, edukatori e politikani, ndërthurun në mënyrë të shkëlqyeme në përkushtimin e lindun ndaj poezisë.” Pranë i rrijnë shumë nga Franceskanët e mëdhenj që bënë epokë, në mes të cilëve edhe At Viktor Volaj, studiuesi i njohur i krijimtarisë letrare të Fishtës. Fjala e fundit u mbajt nga Prof. Aleksander Xhuvani (31 dhjetor 1940), i cili ndër të tjera do të thoshte:

“Zotnij të ndershëm!

Si vetëtimë u-perhap an’e kand të Shqipnisë lajmi i idhët i vdekjes së poetit t’onë kombëtar At Fishtës, dhe e mahnitun mbetet sot mbarë bota shqiptare, tue kujtue emnin zamadh të autorit të Lahutës së Malcisë, që ka këndue, si dikur Omeri, burrnin’e besën e fisit tonë, që ka ndezë zemrat e Shqiptarvet, si dikur Tirteu i vjetërsisë. E me të drejtë i kanë thanë Fishtës Tirteu i Shqipnisë, se sikurse ai me elegjit’ e tij ndezi zemrat e Spartanvet për luftë, njashtu edhe epopeja e Lahutës, odet edhe elegjit’e Mrrizit të Zanavet e të poezivet të tjera kanë mbjellë në zemër të djelmnisë s’onë dashunin e pamasë për truellin e të parëvet dhe për gjuhën amtare. Nji këto dy ideale, atdhedashtënija dhe ruejtja e gjuhës si dritën e synit, lavrimi e përparimi i saj kanë qenë polet, rreth së cilëvet shtrihej gjithë vepra e çmueshme e Fishtës. E s’ka kush tjetër veç neve arsimtarëvet që kemi pasë e kemi nëpër duer edhe ua kemi mësue nxanësvet poezit’e tij, që e çmon mâ mirë veprën zâmadhe të Fishtës, e cila si nji far i madh dritëdhanës ka ndriçue mendjen e djelmënisë sonë, si nji Ungjill shkëndimath morali ka zbutë e ka edukue zemrën e saj…. Le t’i lutemi Fuqimadhit Perëndi, që t’i caktojë pranë fronit nji vend të meritueshëm, si në këtë dhê, prej kah të vijojë me i lutë për lumnin e Shqipnisë”. At Fishta Heshti, por këngët e tija do të tingëllojnë të gjalla deri sa të flitet shqip nën kupë të qiellit. 3. Në këtë cermoni mortore një fjalë të shkëlqyer e domethënëse mbajti edhe miku i Fishtës, kleriku i nderuem, publicisti e patrioti Hafiz Ali Kraja, nga i cili citoj:

“Poet kombëtar, o Patër Gjergj!

Një orator, tue dashtë me folë mbi veprat Tueja, rrin shtang e hutohet, sepse ata janë shumë, janë aq të mëdhaja e të madhnueshme, sa asht vështirë me caktue se mbi cilën aso veprash duhet me folë. Vepra Yte o Poet, ka për të formue nji faqe të shkëlqyeshme në historinë politike të kombit shqiptar, pse, në aktivitetin që ke zhvillue ndër konferencat politike ndërkombëtare, nuk kje tjetër veçse me i sigurue kombit tonë të drejtat, qi ai i ka jetike e si ma i vjetri komb në Ballkan. Shkrimtarët e ardhshëm të historisë shqiptare jetën tande politike do ta gjykojnë në bazë të “Lahutës së Malcis” kryevepra jote monumentale. Të jesh i bindun o Poet i Madh, se shqiptari me “Lahutën e Malcis” ka për të qenë gjithmonë kryenaltë, siç janë helenët me Iliadën e persianët me Shahnamenë, mbasi, ti, me atë vepër të naltë i ke njoftue botës së qytetnueme psiqikën e karakteristikat ma të ndjeshme të popullit shqiptar. Sot djelmnia intelektuale me “Lahutën…” Tande në dorë të nep besën shqiptare tue t`u betue se idealin Tand të naltë që shprehe për kombësinë shqiptare, do ta ruejnë e do ta mbajnë si gja të shenjtë morale. Gjithashtu edhe populli mbarë, i fushave dhe i maleve, anë e kand në Shqipni sot nep besën, se “Lahuta…” e jote në shpirtin e tyne do të sundojë sa të jenë stinë e mote. Trima e gra, djelm e vajza, me fjalën shqiptare të napin besën, se vllaznimi kombëtar, që ti çfaqe në “Lahutë…”, do ta mbajnë me forcë të madhe… Me Ty, patër Gjergj, kombi shqiptar mburret, naltësohet dhe madhnohet para popujve të tjerë, prandaj sot krejt populli shqiptar të përulet; djelmnia intelektuale vajton humbjen Tande e me lot në faqe të përcjellim me mallnjim e dhimbje në jetën e pasosun”.4.

PAK NGA JETSHKRIMI I AT GJERGJ FISHTËS :

Siç është bërë traditë në këso rastesh edhe unë mendova të kujtoj sado pak nga jetshkrimi i At Gjergj Fishtës. At Gjergji lindi me 23 tetor te vitin 1871 në Fishtë të Zadrimes , ose në Sapen e Shenjt historike , në shtepinë plot atdhedashuri e filiza të njomë (femijë) të Ndokë Simon Ndocit dhe bashkeshortes së tij Prenda Lazri. Femijrinë e parë Zefi i vogel (apo famulltari i ardheshem At Gjergji) e kaloi në katundin e vetë Fishtë , në mes tufave të bagëtive dhe luleshqerrave, në mes tregimeve , prrallave , por edhe në mes ninullave dhe kengeve të trimerisë ,që në pergjithsi mesoheshin pranë votrës, shkollës epike të trashigimisë historike nga njeri brez në tjetrin… Fishten e vogel e futen në seminarin e Shkodres, e pastaj në atë të Troshanit , që u hap nga austrohungarezet…Kuvendi Françeskan e dërgoi Fishtën në vitin 1886 për studime teologjike e filozofike, të cilat i perfundoi në Manastirin e Livnos e të Sutiskes në Bosnje. Me 25 shkurt 1894 celebron meshen e parë ,dhe njëkohësisht fillon rrugën e bukur, por të veshtirë e me privime të meshtarisë në vendin e tij… At Gjergj Fishta sa ishte gjallë botoi mbi 20 vepra origjinale, si dhe ka lënë në dorëshkrime dhjetra të tjera (që do të botoheshin më vonë). Por një kontribut të çmuar Fishta ka dhënë edhe në publicistikë, ku kjo është e pasqyruar në mbi 50 organe shtypi të kohës, madje disa prej tyre të themeluar e të drejtuar po nga ai vetë me në krye Hyllin e Dritës. Vepra madhore e Fishtës kishte marrë vlerësime të rëndësishme të kohës, ku u përfshin në “fondin e Artë” të leteraturës Botërore, duke vënë epitete “superlative” si për: “Lahutën e Malësisë” – Iliada e shqiptarëve, dhe ungjilli i shqiptarizmës, për “Mrizin i Zanave” e “Vallen e Parrizit” – Gëtja Shqiptar, për “Judën Makabe” e “Jorinën” si Shileri shqiptar, për “Anzat e Pernasit” e “Gomarin e Babatasit” u mbiquajt Juventali… “Lahuta e Malësisë” u përkthye në Italisht, Gjermanisht, Anglisht e tjerë duke u bërë kështu pjesë e pandarë e artit, kulturës e qytetërimit Europian e më gjerë. Duke e konsideruar si të tillë këtë vepër shqiptarie e më gjerë, Fishta nderohet nga institucionet shqiptare e të huaja me një sërë dekoratash, çmimesh e titujsh, kombëtar e ndërkombëtar… At Gjergj Fishta është shqiptari i Parë i propozuar për çmimin Nobel. Në vitin 1939 e bënë anëtar të Akademisë Italiane e tjerë… At Fishta ka qënë kryetari i komisionit të caktimit të alfabetit në kongresin e Manastirit 1908, ka perfaqësuar Shqipërinë në konferenca ndërkombëare , ka “ndërmjetësuar” vendosjen e mardhenieve diplomatike (me 1922) të Shqipërisë me SHBA-n, ka qënë deputet dhe njëri ndër zërat më të fuqishëm të parlamentit, dhe më kritik të qeverisë , ministrave të asaj kohe, dhe çdo fenemoni apo çfaqje autokratike e që ishte kundër interesave të shqiptarëve… Por për “çudi” kur vepra e Fishtës ndalohej në atdheun e tij që e kishin marrë në dorë dreqnit e kuq (komunistët) 1944-1991, nëpër universitetet e Europës ajo studiohet përkrah veprave të Homerit, Dantes, Gëtes e tjerë, duke u realizuar kështu edhe fjalët e Gjonit, Apostull e Ungjilltarë që thotë: Vetë Jezusi tha se asnjë Profet nuk nderohet në vendin e vet”… Ndërkohë më e keqja do të ndodhte nga komunistet shqiptar kur perveç ndalimit të vepres (per tu bërë qjefin Moskës e Beogradit), në vitin 1967 do ti tretnin edhe eshtrat e tij ,(thonë në lumin Drin…) së bashku me eshtrat e trimit të urtë Dedë Gjon Lulit e tjerë..

“Kur të varrosen ,

edhe gurët kjanë!

Kur të zhvarrosen,

të shkelen e shanë!

Eshtnat rrugicave ,

prap i gëlltiti dheu,

dhe ti mbete pa vorr,

si Skenderbeu!

Tashti dikun në qiell,

me shgun frati,

pret e shikon përposht

se ç’rrengje punon fati…”.5.

Me gjithë ndalimin e egër që i bëri diktatura komuniste dhe propoganda e sherbëtorëve të saj (edhe pse disa nga këta letrar të njohur e me famë), At Fishta dhe vepra tij , në trojet shqiptare , kryesisht në ato Gegë , nuk u harrua e nuk ishte e mundur të ndalohej kurrë. Vepra e At Fishtës e veçanarisht kryevepra e tij Lahuta e Malcisë lexohej e mësohej permendësh , sigurisht në fshehtësi absolute nga syri vigjilent i partisë (sigurimi i shtetit komunist dhe spiunëve të tij). Këtë e tregon më së miri një eveniment i perkujtimit të At Fishtës dhe veprës tij pas rreth 45 viteve ndalesë, heshtje e harresë, kur me 5 janar 1991 në Shkodër (në teatrin “Migjeni”) gjatë recitalit të parë publik nga vepra e At Fishtës , aktori recitues ngeci , dhe menjëherë u ndihmua spontanisht nga spektatorët në sallë, të cilët ende i mbanin mend përmendësh shumë pjesë të Lahutës së Malcisë…6. Dielli s’xëhet me shoshë – thotë një fjalë e jona e vjetër . Fishtën e shkrimtarët e mëdhenj të së kaluemes s’pat si ti terratisë gjatë kohës së komunizmit e aq më pak tani… as s’pat si t’i asgjesojë mënia që me hov të vet të pakontrolluem helmoi mendje dhe u vuni lepë syve të shumkuj në Shqipni e ndër Shqiptarë. Drita shijohet ma tepër mbas territ , se sa përpara. Kurrë s’duket aq shëndritshëm dielli sa mbas shtërngatës.7. Këtu gjejnë vend fjalët e Zef Palit (Flaka) , kur do të thoshte: “Shkrepsa staliniane , ndezi kryevepren epike të kombit t’onë , por nuk u dogj . Lahuta asht vetë zjarr. Zjarri me zjarr nuk shuhet”.8. Fatkeqësisht ne malësorët e Malesisë Madhe që duhet të ishim të parët në perkujtimin e pervjetorëve (të lindjes e vdekjes) të At Gjergj Fishtes , në promovimin e vlerave të vepres tij , si dhe në memorizimin e perjetsimin e emrit të ketij “Homeri” shqiptar , që perjetësoi historinë tonë në “Iliaden” Lahuta e Malësisë e në vepra të tjera , ne malësorët jemi ndër të fundit… Nuk kemi asnjë shkollë , shesh , rrugë apo institucion në Bashkinë e Malësisë së Madhe që të kenë emrin e At Gjergj Fishtes. Gjithashtu nuk kemi asnjë bust memorial apo diçka tjeter të këtij kolosi të mendimit e veprimit , që të jenë vendosur në kryeqendren e bashkisë apo në qendrat e njësive administrative të Malesisë së Madhe. Kjo mungesë e pajustifikueshme, mjerisht sot duket se na thotë : “ se ata trima të urtë e atdhetarë malësorë, të cilëve u këndon At Gjergji nuk paskan lanë kurrkënd mbrapa…”. Në vitet e demokracisë (ish) presidenti i Republikës së Shqipërisë (Alfred Moisiu) me 28 nëntor 2002 i ka akorduar At Gjergj Fishtës , dekoratën më të lartë “NDERI I KOMBIT”…Nderkohë disa pushtete vendore, duke perfshirë edhe Bashkinë e Malësisë së Madhe , (me rastin e 150 vjetorit të Lindjes të At Gjergjit) e kanë nderuar (pas vdekjes) me titullin më të lartë vendor “Qytetar Nderi”.

At Gjergji kudo që të pushojnë eshtrat e tu, paç dritën e pambarueme, ashtu siç na ke lënë veprën tënde të pavdekshme letrare, artistike, psikologjik, filozofike , publicistike , historike e mbi të gjitha patriotike!.

REFERENCAT:

1.Prof. Filip Fishta, Fletë Kujtimesh , për vdekjen e At Fishtës, Hylli i Dritës nr.1-2, Kallnuer-fruer, XVII 1941, fq14.

2.Prof. Filip Fishta, Fletë Kujtimesh , për vdekjen e At Fishtës, Hylli i Dritës.

3.Ernest Koliqi, rev. Shkëndija, fq.4, nr.7, kallnuer 1941.

4.https://telegraf.al/speciale/hafiz-ali-kraja-nderi-i-fese-dhe-krenaria-e-kombit-shqiptar-2/.

5.Tringë Dukagjini, Pogradec ,1976, At Daniel Gjeçaj , po aty , fq.254.

6.Robert Elsie , Fjalori Historik i Shqipërisë , fq.195 , Sh.B. Eugen-Tiranë 2011.

7.Daniel Gjeçaj , GERGJ FISHTA -Jeta dhe Vepra, fq.13 , Botime Franceskane , Shkodër 2007.

8.Daniel Gjeçaj , po aty, fq.269, citim nga Flamuri: nr.73-74, fq.2, dt.29.II.1956.

9.Më hollësisht shih në librin tim me titull: At’Gjergj Fishta, Patrioti i madh pendartë i kombit shqiptar – Në vend të një monumenti nga një malësor. Botua me rastin e 150 vjetorit të lindjes të At’Gjergj Fishtës Botimi që u bë i mundur nga sponsorizimi i Shoqatës Atdhetare “Malësia e Madhe”, Michigan-SHBA.