NEW JERSEY : Sami Alliu, vdiq të shtunën, më 19 prill 2014 në shtëpi në moshën 79 vjeçare, duke lënë pas vetes gruan e tij Gjyle Alliu e cila ishte një shoqe e pandarë e jetës së tij, duke qenë dhe një nanë e mirë dhe shembullore që rriti dhe fëmijë të mirë dhe shembullorë: bijtë Vilson Alliu dhe Albert Alliu e bija Geraldine Alliu , dhe mbesën e nipin Alvina dhe Alfonse Alliu.
Samiu, vdiq dhe la me “kokën me një anë” dhe me “zemër të thyer”, vëllain dhe shokun e jetës, atë që nuk iu nda atij gjatë gjithë jetës – Basri Alliun si dhe motrën e dashur Bukurie Aliu në Shqipëri, me të cilën do të shihej vetëm kur Shqipëria, do të “çlirohej” nga sundimi i egër komunistë.
Por, ai la mbas vetes dhe të gjithë ata kushurinjë , ata nipa dhe mbesa, si në Shqipëri, apo Dibër të Madhe, Kosovë dhe Amerikë , La pasë vetes aq shumë miq dhe shok të cilët i bëri për vete duke fituar dashurinë dhe respektin e tyre, nga që ishte vet i dashur, gojë ëmbël, i urtë dhe i respektueshem.
Ai besonte shumë tek, familja e tij – kombi i tij dhe feja e tij të cilave ua kushtojë edhe gjithë jetën duke ua lënë trashëgim edhe fëmijve të tij nipave edhe mbesave që të jenë krenar dhe të mburren me punën, kontributin e tij dhe miqt e shokët e tij të jetës për atë që ka bërë ai dhe vëllai i tij duke i lënë pas kësaj familje me tradita të thella kombëtare, patriot dhe demokrat të flakët.
Sami Alliu, Lindi më 10 tetor 1934 në Strikqan, Shqipëri një fshat kufitar ky që ndante jo vetëm vijën kufitare por edhe ndau për 50 vjet edhe zemrat e këtyre njerëzve të këtyre anëve duke coptuar ato dhe mbushur me “lumin” e lotëve dhe të mallit për njeri tjetrin
Ai së bashku me Basriun dhe disa anëtarë të familjes së tij – duke vënë veten në rrezik për jetën arratiset për në ish Jugosllavinë e athershme – duke dalë për në botën e lirë në fillim në Maqedoni dhe më pasë në kampet e refugjatëve në Itali dhe më pas aty ky ëndrronte ne vendin ku ëndrrat e emigrantëve bëhen realitet – në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Ai erdhi në Shtetet e Bashkuara në fillim të viteve 1963 dhe punojë dhe u shkollua këtu duke qënë edhe një biznesmen i suksesshëm. Samiu ngaqë e donte shumë vendlindjen e tij – kurr nuk ka dashur që ai dhe familja e tij të “adaptoheshin” me jetën e migrimit.
Ngaqë kurr nuk e kishte menduar se një ditë ai rregjim do të binte dhe rrugët do të hapeshin
Mbasi si tregojnë tani të gjithë bashkëluftëtarët e tij , të gjithë ju që jeni mbledhur për t’i dhënë lamtumirën e fundit ai ka pasur gjithmonë një vend të veçantë në zemrën e tij familjen e tij për Shqipërinë dhe për Kosovën.
Samiu për vitet kur Shqipëria ishte e izoluar dhe e sunduar egërsisht nga diktatura e Enver Hoxhës, dhe Kosova e sunduar nga rregjimi sllavo komunist ashtu si Dibra e tij ai ishte në ballë të përpjekjeve së bashku me patritotët dhe demokratët shqiptarë, për një Shqipëri të lirë dhe demokratike, për një Kosovë të pavarur dhe një çështje shqiptare të zgjidhur , pra për një Shqipëri Etnike
Duke “luftuar” me sakrifica të mëdha së bashku me patriotët e atdhetarët e tjerë në SHBA-ës, për çlirimin e Kosovës, lirinë e pavarsinë e saj, për të drejtat e shqiptarve në Preshevë, Bujanovc, Medvegje, Maqedoni, Mal të Zi, dhe Çamëri, ai së bashku me emigrantë e tjerë shqiptarë në Amerikë, luftuan gjatë gjithë jetës “Për flamurin kuqezi – me shqiponjën dy krenare, pa yllin e verdhë të komunizmit” mbi krye që ia kishte zënë “frymën”
Ai luftoi pa pushim për çdo çështje Kombëtare Shqiptare dhe iu kushtua besnikërisht deri në vdekje Mbretit të Shqiptarëve. Rrëzimi i komunizmit, në Shqipëri, e gëzoi dhe e entuziasmoi shumë, ai me një grup patriotësh, ishin nga ata që u ulën të parët në tokën e atdheut.
Ishte i pandarë dhe shok e mik me Fuad, Myftinë, Rasim Sinën, Zeqir Obokun, Hysen Mulosmani, Musli Mulosmani, Abedin Mulosmani, Enver Shaskan, Guri Durollari, Nderim Kupi, Nazmi Dertin, Abaz Litën, Familjen Koçi, Kaloshi, Ndreu, e të tjerë e të tjerë.
Rënja e komunizmit në Shqipëri, hapja e kufirit shqiptar dhe takimi i tij me motrën dhe nipat e mbesat e tij në Shqipëri, çlirimi, liria dhe pavarësia e Kosovës, kan qënë një nga gëzimet më të mëdha të jetës së tij.
Sami Alliu do të kujtohet gjatë tek shqiptarët e Amerikës, si një familjar i mirë, një prindë i dashur, si një figurë patriot, i cili u ndihmoi shumë shqiptarëve që emigronin në SHBA.
Ai i ndihmoi ata për të u integruar sa më shpejtë, për t’u gjetur ato punët e tyre të para dhe për shumë më tepër për dokumentat e emigracionit dhe i strehoi ndonjerin prej tyre.
Deri në ditën e tij të vdekjes, Samiu ka qenë si një fener për familjen e tij, miqtë dhe të gjithë ata që e njohën.
Samiun për 30 vjet nuk do t’a harrojnë edhe banorët e Monroes, të gjithë ata që u miqësuan me atë në Restorantin e tij të famëshm – ku ai ishte një partner i pensionuar i Marinas Restorant dhe Pizza në Harriman, të New Yorkut. /B.Sina/