Nga SKËNDER BUÇPAPAJ/
Dua të përmend kryehere se nuk bëj pjesë në racën e atyre opinionbërësve që mëtojnë t’i kenë vënë pikat mbi i në shkrimet e tyre apo të atyre që mëtojnë të japin direktiva me këto shkrime politikës, diplomacisë, shoqërisë ose tjetërkujt.
E bëj këtë para se të nënvizoj që temën e post-traumës e kam trajtuar pareshtur (sistematikisht) në shkrimet e mia të dikurshme. Kam theksuar atëherë dhe e përsëris sot e në vazhdimësi dhe pafundësi se trauma që pësoi populli i Kosovës në vitet e luftës ishte nga më të pashembulltat në historinë e njerëzimit, e quajtur me të drejtë nga mediat botërore si traum biblike, pra e krahasueshme me tragjeditë më të rënda të njerëzimit ndër mijëvjeçarë.
Kështu kam ngulmuar se trauma do vetëtrajtuar nga populli i Kosovës, por, në radhë të parë, do trajtuar nga faktorët miq e aleatë dhe nga faktorët e saj që e udhëhoqën vendin dhe popullin në proceset e kohës. Në aspektin e trajtimit i kam mëshuar rëndësisë së veçantë të aftësisë integruese, pra përfshirëse dhe jopërjashtuese që ngërthen gjithmonë në vetvete populli i Kosovës dhe shoqëria e Kosovës.
Rastet e tilla, si individuale ashtu dhe kolektive i nënshtrohen një terapie shpirtërore tejet të vëmendshme dhe tejet të kujdesshme nga faktorët përkatës ndërkombëtarë dhe vendës. Përvojat shekullore, deri tek më të vonat, kanë treguar dhe kanë dëshmuar se traumat nuk shërohen me trauma ashtu si mund të shërohet zjarri me zjarr, të ftohtët me të ftohtë e tjerë. Pra, nënkuptohej që popullit të Kosovës t’i kurseheshin sa më shumë përballjet e reja të rënda në periudhën e tranzicionit drejt shtetit të saj të pavarur dhe sovran, drejt ndërtimit të institucioneve të demokracisë së saj perëndimore.
Kjo jo për gjë tjetër, fundja, përveçse për të shmangur mundësisht pasojat me dëme vështirë të ndreqshme, natyrisht edhe ato me rëndësi për imazhin e vendit. Kjo nuk mund të arrihej, natyrisht, duke i fshehur plagët, duke mos i prekur plagët dhe duke mos i prekur plagët, pra, në fund të mbramë, duke mos i trajtuar plagët. Lënia e tyre të mahisen, dihet, bën që ato të shpërthejnë diku e dikur në forma të vrazhda e të rënda, të pahijshme, deir edhe shëmtuese e tronditëse.
Ata që më së paku kanë pasur lidhje me sakrificat e popullit të Kosovës në vitet e konfliktit 1998-1999, në krye të një shekulli pushtimi nga më të egrit, i harruan këto sakrifica dhe mbi to vunë heroizmat e tyre individuale, në të vërtetë të paqena.
Me veprimet e mosveprimet e tyre, ata ia ngushtuan ose ia mbyllën perspektivën popullit nga vijnë. Përvojat kanë treguar, në mënyrë të pagabueshme, se, sa më të gjera e sa më të mëdha të jenë perspektivat, aq më shumë një popull, një vend, një shoqëri integrohet në të ardhmen, progresin, përparimin. Të njëjtat përvoja kanë treguar se ngushtimi i perspektivave, mbyllja e perspektivave vetëm sa e tundon një popull, një vend, një shoqëri drejt pashpresave, drejt regresit.
Vonesat e gjata drejt zyrtarizimit të pavarësisë, vazhdimi i tyre në rrugën e faktorizimit ndërkombëtar të Kosovës, natyrisht, nuk i shërbejnë aspak qartësimit të perspektivës. Kosova, absolutisht pa e merituar, mbetet i vetmi vend në Ballkan pa liberalizim të vizave, mbetet i vetmi vend në Ballkan pa afate të integrimit të saj në BE dhe në hapësirën veriatlantike, mbetet vend pa shtet funksional, pa institucione të plota të sigurisë, mbetet vend ku investuesi kryesor, ndonjëherë i vetëm, mbetet emigracioni saj.
Në këtë kontekst, është shumë i kuptueshëm alarmi i këtyre kohëve, sidomos i këtyre ditëve, për lajmet e fundit nga Siria, ku një shqiptar, kryen një akt makabër e publik, absolutisht të dënueshëm, absolutisht të papranueshëm, madje “në emër të Zotit”. Çdonjëri nga ne, si pjesëtar i kësaj shoqërie dhe këtij kombi, njeri i mediave apo jo, nuk do të kishte dashur kurrë që të vinte një ditë kur do të ndeshej me një rast të tillë. Ky është një deformim të cilin nuk do ta kishim dashur kurrë në qenien tonë. Ne tashmë po ndeshemi me të dhe na takon ta shikojmë e trajtojmë realisht, pa tabu dhe pa komplekse. Por, natyrisht, barrën më të madhe dhe përgjegjësinë e drejtpërdrejtë duhet ta marrin institucionet drejtuese të vendit, sidomos ato të sigurisë. Dhe Kosovës, popullit dhe shoqërisë, të mos i krijohen mbipesha të tepërta psikologjike.
Të mërkurën, në Prishtinë, komandanti i lartë i NATO-s, Philip Breedlove tha se radikalizmi është shqetësim për të gjitha vendet e NATO-s të cilat po punojnë së bashku për t’u përballur me këtë dukuri. Breedlove tha se përfshirja e qytetarëve të Kosovës në lëvizjet radikale në Siri dhe vende të tjera është shqetësuese dhe se ky është një shqetësim jo vetëm për Kosovën por edhe për të gjitha vendet e NATO-s, që radikalët që dalin nga zonat e konfliktit, radikalët që vijnë nga të gjitha vendet e NATO-s, përfshirë edhe Shtetet e Bashkuara, të cilët stërviten dhe kthehen në vendet e tyre, janë problem për të gjithë. Ai tha se vendet e NATO-s po bashkëpunojnë në shumë fusha për të luftuar këtë çështje.
Deklaratën e Breedlove e solla edhe për të thënë se përgjithësimi i faktit, zgjerimi i fajit apo autorësisë, çorientimi dhe hutimi i opinionit, krijimi i dyshimeve e mosbesimeve ndaj aftësive imune të Kosovës, popullit dhe shoqërisë së saj kundër çdo negativiteti në trupin e tyre vetëm sa e gërricin plagën përkatëse, e cila luftohet vetëm duke u atrofizuar, frenuar dhe çrrënjosur dukurinë nga ka lindur. Përvoja e vendeve të tjera në këtë drejtim rritja e kapaciteteve të sigurisë kombëtare, funksionalizimi dhe fuqizimi i plotë i shtetit janë ndihmë e drejtpërdrejtë për Kosovën.
Pra, pa rënë në alarmizëm çmobilizues dhe fatalist, pa rënë në inflacion propagandistik, kërkohet nga ne përballja reale me problemin, duke ua bërë absolutisht të pamundur çdo veprimtari radikalëve që kthehen nga zonat e konfliktit, si dhe duke ua bërë absolutisht të pamundur çdo rekrutim të mëtejshëm. Për këtë kërkohet bashkëpunim i ngushtë i pareshtur e i shumëfishtë me të gjitha vendet e NATO-s. Në këtë mënyrë, jam absolutisht i sigurt se Kosova do ta përballojë me sukses të plotë edhe këtë sfidë, sikurse të gjitha sfidat e tjera, sado të rënda që kanë qenë.
SISTEMI KA RËNË – VENDI DEL NGA KOMA ME NJË ANGAZHIM BIPARTIZAN
Nga ELIDA BUÇPAPAJ/
Janë disa pyetje që duan përgjigje të sakta, duke i vënë pikat mbi « i ».
Ku janë intelektualët në Shqipëri?/
Ata janë të atashuar pranë oligarkisë politike. Përfitojnë privilegje në këmbim të heshtjes. Ata që kanë dashur të ruajnë integritetin dhe nderin, janë të papunë rrugave të ekskomunikuar nga regjimi kriminal i tranzicionit.
Ku janë gazetat dhe televizionet në Shqipëri?
Janë, janë pa fund, tituj gazetash dhe televizione private me statusin e televizioneve kombëtare, me një teknikë të orës së fundit, me mundësi të pafundme për të qenë në funksion të pushtetit të katërt, por që kanë dalë nga funksioni dhe nuk mbrojnë assesi interesat e kombit dhe shtetit, porse veç të xhepit të tyre. Janë të ndarë. Mbrojnë një palë dhe sulmojnë një palë. Pra nuk janë të paanshëm dhe as të pavarur.
Ku janë elitat në Shqipëri?
Nëse nuk kanë zgjedhur statusin e servitorit, të përuljes, përkuljes, të të përkulurit në këmbim të luksit dhe komoditetit, nëse nuk e kanë vënë dijen e tyre në shërbim të konformizmit me të keqen, ata janë të përjashtuar nga sistemi i ri që po krijohet në Shqipëri.
Ndërkohë që braindrain vazhdon.
Si një tragjedi kombëtare. Kapitali më i çmuar njerëzor, i destinuar për të qenë në shërbim të vendit, largohet nga atdheu, sepse klanet e familjeve të politikanëve nuk u lenë asnjë mundësi që ata të dëshmojnë talentin, kompetencat dhe aftësitë e tyre profesionale dhe morale.
Por megjithatë ka nga ata personalitete të elitës, shumë të rrallë, duhet thënë, që janë vënë në shërbim të vendit, duke sakrifikuar komoditetin personal, por mjerisht politika bën sikur nuk i vë re, kur do të duhej t’i mbante në krah të djathtë.
Çfarë sistemi po krijohet në Shqipëri?
Kur nuk funksionon shteti i së drejtës;
kur gjykatat janë të korruptuara;
kur gjykatësit janë milionerë me paratë e kriminelëve;
kur politikanët jetojnë në një luks të shfrenuar;
kur korrupsioni është për fushë dhe askush nuk guxon të hapë gojën ose kush e hap gojën shpallet heretik për turrën e druve;
kur mediat kanë dalë nga roli dhe vetëm manipulojnë e kamuflojnë realitetin e për të fshehur të vërtetën;
kur klasa politike ka si objektiv pasurimin e vet në kurriz të varfërimit të mëtejshëm të popullit;
kur informaliteti përbën 70% duke i hapur portat korrupsionit dhe mafies;
kur Shqipëria perlë e krijuar nga Zoti për turizëm është vend i frikshëm për turistët dhe biznesin e huaj,
kur vriten bankierë, deputetë, biznesmenë dhe kriminelët bredhin të lirë në rrugët e vendit ose janë bodyguardë të politikës;
kur meritokracia, njeriu i ndershëm dhe me integritet nuk gjen vend në këtë vend për të jetuar;
kur nuk ndalet dëshira tragjike për të braktisur Atdheun, sepse ky nuk të siguron jetën dhe nuk të jep punë që t’i rrisësh fëmijët me djersën e ballit e punën e pastër;
kur brezi i ri nuk gjen mundësi të shprehë talentin e tij,
ku përfundimisht ka hyrë në fuqi ligji i xhunglës, ku ligjin e bën më i forti, i cili pasuron zyrtarët më të korruptuar, i mbron politikanët më të korruptuar dhe u jep para të zeza mediave që t’i mbrojë ata duke shtrëmbërojnë dhe ta fshehin të vërtetën,
atëhere sistemi ka dështuar dhe vendin e tij e ka zëvendësuar sistemi mafioz.
Pra ka rënë sistemi në Shqipëri?
Mjerisht ka rënë ose është në gjendje kome.
Ka shpresë?
Ka shpresë, sepse shpresa vdes e fundit. Por kjo kërkon një ndërhyrje të fuqishme, të të gjithë shqiptarëve të përkushtuar, pa dallime politike, si një akt vëllazërimi, për të shpëtuar vendin.
Kauza e madhe që duhet të na bashkojë janë fëmijët tanë dhe fëmijët e fëmijëve, të cilëve po u lemë si trashëgimi një shtet rogue nëse nuk intervenojmë tani, të gjithë, më të mirët!
Por kjo kërkon detyrimisht që pozita dhe opozia të jenë bashkë. Shqiptarë të dinjitetshëm ka.
Ky angazhim përjashton luftën e palëve dhe përdorimin e një demagogjie vulgare për një popull lopë. Opinioni publik nuk ha bar më.
Le të sjellim në qendër të vemendjes skandalet më të fundit.
Po të hapësh gjithë televizionet, opozita si megafon i prishur akuzon pozitën për gjoja «aferën CEZ », ndërsa autore e marrëveshjes me Kompaninë çeke është ajo vetë, kur ishte në pushtet. Nëse mazhoranca e sotme bëri koncesion në favor të CEZ, këtë e bëri sepse Çekia e kushtëzoi me veto kundër statusit të Shqipërisë në BE. Çekia përfitoi, natyrisht, sepse këtë shans ia krijuan politikanët e Shqipërisë, të cilët majmen në luks të shfrenuar me paratë e taksapaguesve duke mashtruar besimin e Sovranit.
Kemi skandalin më të fundit të vjedhjes së Bankës së Shtetit, ku Guvernatori i saj ka dështuar së qeni guardian i pasurisë publike paçka se për të kryer këtë detyrë ka marrë një rrogë super të majme dhe ka bërë një jetë tycoon-i me privilegje totalisht të papërshtatëshme në raport me varfërinë e vendit. Guvernatori duhej të jepte menjëherë dorëheqjen, sepse me rrogat që ka marrë nuk e ka kryer detyrën. Por Guvernatori bëhet sharlatan dhe i pacipë, sepse i ka miq e shokë, duke i komprometuar me privilegje të gjitha palët. Përfiton gjithashtu sepse mediat nuk po e venë me shpatulla për muri.
Ndërsa lideri i opozitës ndaj skandalit të BSH hesht. Me një heshtje të patolerushme.
Po ashtu lideri i opozitës hesht dhe nuk u përgjigjet fakteve rrëqethëse që flasin se njerzit e afërt të mazhorancës së djeshme dhe opozitës të sotme, dmth njerëzit e afërt të zyrtarëve të lartë të PD, janë të punësuar pranë institucionit ku guvernator është Ardian Fullani, duke patur një konflikt të hapur interesi. Çka është shpërdorim i detyrës dhe i dënueshëm nga ligji.
Kësisoj daljet e opozitës duke kërcënuar me destabilitetin e vendit janë në funksion të tymnajave dhe thashethemnajave për të larguar vemendjen, sepse opozita ka televizionet dhe gazetat e veta për të publikuar të vërtetat nëse i ka, për të përgënjeshtruar nëse faktet që botohen janë rrena, gjë nuk e ka bërë dhe nuk e bën sepse është pjesë e sistemit të kalbur.
Palët mbrohen me sulme të ndërsjellta ndaj palëve, makiavelizëm kooperativist. Sepse kjo katrahurë nuk u krijua sot dhe as dje, por gjatë 23 viteve dhe prandaj përgjegjësia i bie edhe njërës edhe tjetrës palë, pra përgjegjës janë PD dhe PS. Ky fakt i pakundërshtueshëm, se janë shkaktarët e katrahurës kombëtare, kërkon reflektim obligues të palëve dhe bashkërendimi pozitë-opozitë është detyrues për të shpëtuar vendin dhe sistemin nga gjendja koma ku gjendet. Ose sot, ose kurrë.
JO TA SHKARKOJNË POR TA ARRESTOJNË FULLANI!
Çfarë krim tjetër më i madh e më i përbindëshëm duhet bërë në këtë vend që të dalësh para togave të zeza? Mos vallë duhet vjedhur një bukë si Zhan Valzhani ….e jo 7 milionë euro?/
Shkruar nga KOLEC TRABOINI/
Pse hesht Qeveria, se Opozita nuk ka çfarë të flasë meqë Fullanin me dallaveret bankare e kishte aleat për kokë kryeministrin që iku, e që largohet nga kjo temë hajdutllëku supergjigant si djalli nga temjani. Nuk ndjehen as pasuesit e ish kryeministrit që akuzojnë qeverinë edhe për incidentin më të vogël tip thashetheme fshati, se kështu e ashtu tha kryeministri në takim me të vetët, apo të gjithë këta trimosha opozitarë tashmë bëjnë pulën, sepse kanë të punësur në Bankën e Shtetit fëmijët e të afërmit e tyre. Po pse more kështu funksionon shteti, si vegël e klanit? Vërtetë kemi përpara një opozitë të qorrollepsur që nuk arrin të rinovohet sepse partia është kapur nga individë që luftojnë si hiena për pushtet, për kolltuk e karrige.
Vërtetë punë e paqme me një zgjuarsi mafiozësh, njëra dorë lanë dorën tjetër dhe të dyja fytyrën e pistë të korrupsionit e të vjedhjeve. Ndaj mos prisni qe opozita te flase për Fullanin sheikun e parave të shqiptarëve. Mirë opozita hesht sepse është e menderosur deri në fyt e nuk po arrin të bëjë adetin e shpëlarjes pas zgjedhjeve të 23 qershorit 2013, por, cilin paska korruptuar Fullani në qeverisjen e re që nuk po dëgjohet asnjë deklaratë? Pse është e friksuar qeveria që me këtë heshtje jep të kuptojë se e mbron Fullanin me prapësitë e tij. Dhe nuk mund të harrojmë se opozita e djeshme e qeveria e sotme ka bërë një luftë shëmbullore në parlament duke e demaskuar Fullanin me akuzave bindëse për shpërdorim të parave të popullit.. Po tani çfarë ndodhi! Ku ngeci entusiazmi reformues?
Qeveritarët duhet ta dinë se e vetmja gjë që kanë në dorë votuesit është të flasin dhe nëse nuk pranojnë ti dëgjojnë, atëherë s’ju mbetet tjetër vetëm të protestojnë kundër hajdutëve të djersës së tij, sepse nuk e vodhi njeri Qeverinë, nuk e vodhi njeri Opozitën, por vodhi popullin që ka 24 vjet që dëgjon vetëm të tilla mynzyra nga ata që kurrë nuk u ngopën se vjedhuri, madje edhe së vrari. E, që të jemi të ndërgjegjshëm për ato që konstatojmë, përditë e më shumë ky shtet po shkatrrohet nga antikombëtarët.
Po le ta shohim problemin nga ana tjetër. Të shumtë ishin zërat trimërorë kundër ish kryeministrit Sali Berisha, “kumbarit” të paralliut Fullanit, po tani kundër Balit të tij as që po ndjehet njeri, çfarë të bën të kuptosh se lufta ndaj Sali Berishës nuk paska qënë veç për përfitime e jo për ideale të së drejtës, e shpëtimit nga e keqja shoqërore që e kishte pllakosur këtë vend. Ky shejku i parave Fullani, me pasuri familjare përrallore, është një spekullator i vërtetë, që vetëm për blerjen fiktive të Hotel Dajtit, shteti i shtet shtetit hotelin me disa dhjetra milion euro, duhej dërguar në burg sepse ishte një korrupsion i pastër, një mënyrë gjoja legale për të nxjerr para nga thesari, që ti merrte qeveria e Sali Berishës dhe ti shpërdoronte duke darovitur sahalëpirësit e politikës, bosat e medias vizive, apo miliona të shpenzuar për koncerte partiake duke darovitur këngëtarët. Përse nuk po flitet më për këto? Qëndrimi i Qeverisë së re ndaj këtij Furfullani në dhomat e thesarit ështe letër lakmuesi që tregon të vërtetën se kemi a s’kemi drejtësi në mënyrën e qeverisjen se re, dhe a është marrë seriozisht lufta kundër hajdutllëkut në shtet apo gjithçka, mjerisht,(çfarë nuk duam ta besojmë) është një fasadë premtimesh të rreme elektorale.
Qëndrimi ndaj Fullanit, mos dënimi i krimeve dhe hajdutëve, ministrave milionerë që i përmbysi populli me votë e vullnet të lirë, është një gur prove se çfarë qeverisje kemi. Njerëzit nuk janë budallej. Nuk e japin votën për sytë e bukur të askujt por për të punuar me ndërshmeri e me drejtësi për këtë vend. Nëse vazhdohet kështu është jo vetëm e frikëshme por edhe e neveritshme dhe populli duhet të lëvizë e të tregojë se nuk është aq durimshumë që ta përdorin si kalë në lëmë.
3 gusht 2014
Alibia me Eqrem Çabejn e kryeministrit
Nga Dr. Enver Bytyçi/
Të citosh Eqrem Çabejn për patriotizëm dhe të pranosh të kundërtën e asaj që pohonte i madhi Çabej, ishte kjo mënyra me të cilën kryeministri shqiptar, Edi Rama, u përpoq “të shesë krunde për miell” në sezonin e fundit të Kuventi të Shqipërisë. Diket se ai besoi të enjten e kaluar gjatës fjalës së tij në parlament se shqiptarët nuk do të shihnin se pas talljes me patroitizmin e shkenctarit më të shquar të gjuhës e kulturës shqipe, Çabej, qëndronte pohimi i tij se “Himara është zonë minoritare”.
Shihni me sa mjeshtëri e realizoi Edi Rama strategjinë e tij progreke sa i përket çeshtjes së Himarës. Ndërsa citoi fjalë për fjalë gjuhëtarin shqiptar, Rama u shpreh në pralament me fjalët e mëposhtëme: “Po meqë ka pasur shumë barcaleta dhe ka pasur shumë folklor, po rikthehem tek Eqrem Cabej që punonte si inspektor i arsimit. Në atë kohë, Himara pati ca telashe që historia çuditërisht thoshte se nxitej nga një farë Bollano. Ministri dërgon shkencëtarin e madh, inpekstorin e madh, Eqrem Cabej. Dhe pas inpektimit Eqrem Cabej harton një promemorie: Himara, në tanësinë e saj ka qenë dhe është një krahinë shqiptarë ku spikasin cilësitë shqiptare. Në Himarë, Dhërmi e Palasë flasin qartë zakonet e pastra shqiptare, labe, toponamistika, kangët e vajtimet e tyre, në martesa e në vdekje. Ata e dinë se janë në një fis me lebrit e Vlorës ….””
Ndërkaq zoti Rama deklaroi pikërisht tezën, të cilën e kanë përsëritur në kohën e Çabejt dhe e përsërisin bollanot e sotëm, sipas të cilës, Himara zonë e minoritetit grek: “Fakti se në Himarë jeton një pjesë e minoritetit grek nuk nënkupton detyrimin për të nënkuptuar liritë individuale, nuk nënkupton asgjë tjetër përveçëse detyrimit për të jetuar dhe kaq”, u shpreh Rama. Bollanove dhe Duleve kaq u mjaftoi nga gjithë zhurma që ata bënë për hartën e re administrative të Shqipërisë. Ata nuk donin e nuk duan më shumë se kaq nga një kryeministër shqiptar. Ata realizuan përmes kryeministrit të sotëm atë që nuk kishte pranuar ta bëntë asnjë kryeministër i djathtë ose i majtë i Shqipërisë, madje asnjë autoritet tjetër shtetëror në Shqipërinë e këtyre 25 viteve, përfshirë dhe ministrat me origjinë minoritare greke të PD-së e PS-së. Megjithatë nga fjala dhe deklarimi i zotit Rama nuk u pezmatuan as Shpëtim Idrizi dhe deputetët “patriotë” të PDIU-së.
Nëse ballafaqojmë këto dy fragmente të fjalës së kryeministrit tonë në senacën e të enjtes të parlamentit shqiptar, kur po diskutohej harta e re territoriale e kundërshtuar nga Vangjel Dule dhe jo vetëm ai, atëherë me shumë lehtësi vemë re se ka një kontradiksion të stisur në atë mënyrë, siç di vetë zoti Rama t’i stisë amalgamat e tij në formën e hieroglifeve të lashtësisë e paralashtësisë historike. Për kërshërinë e lexuesit po ndalem më konkretisht:
Çabej: Himara, në tanësinë e saj ka qenë dhe është një krahinë shqiptare ku spikasin cilësitë shqiptare. Në Himarë, Dhërmi e Palasë flasin qartë zakonet e pastra shqiptare, labe, toponamistika, kangët e vajtimet e tyre, në martesa e në vdekje. Ata e dinë se janë në një fis me lebrit e Vlorës …. Nuk besoj se duhet ndonjë provë e ndërmjetme për të dyshuar në përceptimin e shkenctarit të shquar shqiptar, sa i përket pohimit që ai bën.
Atëherë pse Rama përdori fajlinë kundërshtuese: ““Fakti se në Himarë jeton një pjesë e minoritetit grek nuk nënkupton detyrimin për të nënkuptuar liritë individuale, nuk nënkupton asgjë tjetër përveçëse detyrimit për të jetuar dhe kaq”?. Pse pohon sot pas 78 vitesh të kundërtën e asaj që pohonte Eqrem Çabej? Dhe për më tepër, pse e përdor emrin e tij si alibi për të vënë makiazh sa i takon pohimit të tij, se “Në Himarë jeton një minoritet grek”?! Shumë kush, nëse e lexon të veçuar fjalinë ku citohet Çabej, do ta përceptonte kryeministrin e sotëm të Shqipërisë si një patriot të madh, madje të përmasave të Mustafa Krujës. (Ka nga ata që nuk do të përtypin këtë krahasim, por e vërteta është se Kruja ishte një kryeministër atdhetar I një profile të jashtëzakonshëm).
Megjithatë, për të bërë krahasimin midis deklaratës së kontestuar të kryeministrit shqiptar të sotëm dhe promemories së shkenctarit të pakontestueshëm Eqrem Çabej, do të ishte e mjaftueshme t’i referoheshim një konstatimi të saktë që bënte Ledi Shamku-Shkreli në një analizë të sajën të datës 4 maj 2009. Në atë analizë të promemories së vitit 1936 Shamku shkruan se përgjegjshmëria e shtetit të asaj kohe dëftohej përmes politikave konkrete arsimore në Himarë e në krejt Shqipërinë si dhe dallohet profesionalizmi si shembull i ndërtimit të këtyre politikave. Më pas Shamku numëron vendet prej ku banorët e Himarës dhe fshatrave përrreth kishin emigruar drejt bregdetit, për të dëshmuar autoktoninë e tyre të të qenit shqiptar.
Nëse do t’i duhej zotit Rama të dëshmonte përmes Çabejt këto që thoshte e shkruante zonja Shamku-Shkreli, ai do të ishte i mirëseardhur dhe i përshëndetur për gjestin patriotik, të tij e do të dëmohej si profesionist në tribunën e kuvendit të Shqipërisë. Por nuk ndodhi kjo. Zoti Rama e përdori dhe keqpërdori shkënctarin e shquar shqiptar për të mbrojtur tezën e lëshuar për herë të parë në historinë e shtetit shqiptar nga një kryeministër i këtij vendi, se në Himarë ka minoritet grek. Prej të enjtes së shkuar, të gjithë kryeministrat e ardhshëm të këtij vendi, të gjithë presidentët, ministrant e jashtëm, madje dhe studiuesit, historianët, shkenctarët e këtij vendi dhe të të gjithë botës që na rrethon, do të përballën me “argumentin” grek, sipas të cilit “Përkatësinë greke të Himarës e ka pohuar vetë kryeministri i Shqipërisë i vitit 2014, Edi Rama”. Kështu kryeministri ynë, i etur për të kapë rekorde, tashmë ka merituar medaljen e artë për një prej këtyre rekordeve, pikërisht për deklaratën e së enjtes në lidhje me përkatësinë etnike të Himarës.
Në përpjekje për ta lënë në errësirë e në heshtje thelbin e deklaratës së tij, zoti Rama u përpoq të rikthehej në tonet autoritare, kur u shpreh se “prej sot diskutimi për këtë çeshtje është i mbyllur”. Por se diskutimi nuk mund të mbyllet, përkundrazi ngjiz më shumë kërshëri, këtë fakt e ndjen dhe vetë ai që bëri deklratën e pavërtetë, të pa mbështetur në shkencën linguistike, etnokulturore, e historike. Për ata që e duan Himarën Greqi diskutimi në pikëpamje shtetërore sapo është hapur. Çfarëdo të ketë shkruar Çabej në memorien e tij të 1936-ës e më vonë për etnikumin shqiptar të Himarës dhe Bregut të Detit, çfarëdo të thotë Pëllumb Xhufi apo historianë të tjerë sivëllezër ideologjikë me Ramën, edhe sikur të ngrihet një çetë historianësh dhe etnologësh “përt të provuar” shkencërisht se “Himara është shqiptare”, ata që kundërshtojnë konceptet unikale të hulumtimit dhe definimit të etnive do të thonë: “Jo Himara është greke, sepse këtë e ka pranuar vetë krzeministri i Shqipërisë së vitit 2014, Edi Rama” A nuk po e përdorin kësisoj grekët dhe mbështetësit e tyre që prej një shekulli nënshkrimin e Protokollit të Korfuzit prej Princ Vidit?! Eshtë dashur një investim i jashtëzakonshëm për të zbutur efektin e Protokollit të vitit1914, dhe megjithatë ai protokoll u bë baza e diversionit të pashoq të nacionalizmit grek kundër Shqipërisë dhe territoreve shqiptare në Jug të vendit. Do të duhen gjithashtu 100 vjet të tjera për ta zbutur në të njëjtën masë efektin negativ të deklaratës së Edi Ramës të 31 gushtit 2014 në sallën e Kuvendit të Shqipërisë.
Kastriot Islami, i cili mesa duket e njeh nga afër kryeministrin e Shqipërisë, është i mendimit se kjo deklaratë nuk duhet marrë seriozisht, madje nuk duhet mbajtur shënim, ose duhet mbajtur shënim si një budallallëk i radhës i kryeministrit Rama.. Po a do të funksionojë kjo për lobet, fraksionet, qarqet antishqiptare brenda dhe jashtë Shqipërisë, të cilët kanë arësye ta marrin seriozisht, ta mbajnë fort shënim, madje ta arkivojnë në redaksitë e gazetave e televizioneve greke, në informacionet diplomatike e arkivat e ministrisë së jashtme e arkivën e shtetit helen?! Ok! Po pranojmë që zotin kryeministër të mos e marrim aq seriozisht edhe për shkak të asaj që shkruan Kaçi, se kreu ynë i ekzekutivit nuk ka haber nga politika e jashtme. Po pse atëherë zoti Rama pati haber të thotë të kundërtën e asaj që kishte thënë Eqrem Çabej, edhe pse provoi që e njihte promemorien e shkencëtarit të shquar?! Nuk mund të besohet se deklarata e tij ishte rezultat i mungesës së habereve. Unë besoj se ai i dha Venizellosit pikërisht atë që ai po kërkonte. I dha Pirro Dhimës, pikërisht atë që Pirrua ia kërkoi Koço Kokëdhimës. I dha politikës greke, shtetit grek, shoqërisë greke kasusin e kauzës që ata e kanë shpallur prej shumë dekadash në lidhje me Himarën. Shërbim më të madh në pikëpamje të linjës shtetërore nuk ka guxuar të bëjë asnjë shtetar shqiptar që prej vitit 1912 e këtej.
Megjithatë më duhet të pohoj se asnjë deklaratë e kujtdo qoftë nuk mund të ketë efekt të përjetshëm. Thuhet se në Maqedoni u anullua regjistrimi fundit i popullsisë, sepse dhjetramijë qytetarë me besim ortotoks u deklaruan se kishin kombësi shqiptare. Kjo kategori qytetarësh qenë regjistruar sit ë kombësisë maqedone para 60 apo 50 vitesh, pasi presioni asokohe ndaj shqiptarëve ishte shumë i madh. Tash, mbas shumë dekadash, kur ndryshoi pozita e shqiptarëve në Maqedoni e në rajon, kjo kategori “maqedonasish” u rikthye në origjinën e vet. Kjo ishte surpriza më e pakëndshme për qeverinë e Gruevskit në Shkup. Ndaj dhe ai anulloi procesin e numrimit dhe regjistrimit të popullsisë në vendin e tij.
E njëjta gjë do të ndodhë mbas disa dekadash edhe me Himarën e himariotët si dhe territore të tjera të ashtuquajtura “zona të minorutetit grek” në Shqipëri. Sapo shqiptarët të zënë vendin që meritojnë në mesin e kombeve të qytetëruara, do të ndryshojë qëndrimi i atyre himariotëve që sot e konsiderojnë veten grekë, sepse në subkoshiencën e tyre ata nuk ndjehen të tillë e nuk janë të tillë. Himara ka thuajse të njëjtën histori si edhe Mirdita, ka synuar një autonomi të caktuar edhe pse pjesë e identitetit shqiptar. Ndoshta kjo histori e përbashkët e kërkesave të të dy këtyre zonave lidhet me identitetin e njejtë dhe prejardhjen mirditore të himariotëve. Por në fund të fundit mund të thuhet se aq sa është greke Mirdita, me historitë e saj të lëvizjeve historike për autonomi, aq është greke Himara, me të njëjtat përpjekje historike dhe aktuale që bën një pjesë e manipuluar e drejtuesve politikë të kësaj zone. Nëse Himara ka synuar në historinë e saj të re një autonomi të caktuar, kjo nuk ka qenë e motivuar etnikisht, ka qenë një përpjekje dhe një lëvizje për të shfrytëzuar me racionalitet pozitën gjeografike dhe resurset që ajo ka për zhvillim e prosperitet.
E njëjta gjë ndodhi dhe në këtë çerek shekulli të fundit, sepse himariotët nuk patën kujdesin e duhur të qeverisjes në Shqipëri. Këto përpjekje historike të saj sollën lirinë ekonomike të Himarës, më pas rritën kontaktet e saj me fqinjët, diktuan njohjen e kulturës greke, italiane e kështu me radhë dhe natyrisht që e shndërruan gradualisht atë në një zonë bilinguine. Nevoja i bëri himariotët të mësonin jo vetëm shqipen si gjuhë të nënës, por edhe greqishten e italishten, ndonëse më pak, si gjuhë të tregëtisë e emigracionit sezonal. Pikërisht këto përpjekje për liri ekonomike dhe integrim lunguistik në veprimtarinë tregtare i përdorën dhe keqpërdorën nacioanlistët grekë brenda e jashtë kufijve shqiptarë për qëllime ekspansioni dhe i legjitimoi si të tilla në sallën e parlamentit të Shqipërisë kryeministri i këtij vendi, Edi Rama.
Damir Fazlic: Controversial Deal Broker
In his first interview since October 2008, Bosnian businessman Damir Fazlic tackled the rumours and criminal allegations which have beset his career, reveals how he became an influential figure in the Balkans and beyond, and speaks of his grandiose plans for the future.
By Lindita Cela, Semir Mujkic, Eronida Mataj, Ana Novakovic, Gordana Andric, Lawrence Marzouk/
Nothing is quite as it seems in the spy-thriller world of Damir Fazlic.
The Bosnian has been called a CIA agent, atomic waste smuggler, money launderer and shady businessman; allegations, often with little substance, which have never been proved.
Simultaneously, he has the ear of some of the most powerful politicians and businessmen in the Balkans and Washington DC, has worked on scores of major election campaigns and has even been touted as a future Bosnian Prime Minister.
“I’m exactly who you think I am,” the Bosnian fixer claims enigmatically on his Twitter profile, but the identity of the 38-year-old is very much in the eye of the beholder.
Lounging in the sumptuous setting of a five-star London hotel, Fazlic appeared comfortable flaunting his jet-set lifestyle – an existence he likes to contrast to his Bosnian refugee status.
Except Fazlic’s story is a world away from those of his fleeing countrymen, seeking refuge from murder and rape.
The Bosnian, the product of a mixed Serb-Muslim marriage, left his homeland before the war to take up a place in one of the world’s most expensive and prestigious schools, not a life of dishwashing penury.
With his ‘Hollywood smile’ and Martha’s Vineyard chic, he looked every bit the powerbroker who wheels and deals across hotel lobbies as he settled into our two-hour conversation at Mayfair’s Connaught Hotel.
But while confident and brash, his interview with Balkan Investigative Reporting Network was his first since October 2008, when a money-laundering probe in Albania was launched. He also refused to be photographed, claiming he was “camera shy”.
He flits between DC – where he owns a multimillion dollar serviced apartment in the Ritz; Virginia, from where his well-connected Bosnian-American wife, Amra, hails and Aspen, where until recently he owned a share in one of the ski resort’s most prestigious condominiums.
But he emphasises that he is still “based in Europe”, where he earns most of the bucks to pay for the lavish lifestyle, using, and some have claimed abusing, his gilt-edged contacts book to open Balkan doors for Western investors. He calls it access.
Documents obtained by BIRN, however, show he took 50 private jets to and from Albania alone between 2005 and 2008, as a cost of at least 500,000 euro. A former business colleague revealed he was also happy to rent a private jet for $20,000 to take his family on holiday.
Fazlic boasts of his 15 worldwide companies, but he is also fond of obscuring his business dealings in the secrecy offered by offshore tax havens. Of those BIRN was able to track down in the UK, Albania, Cyprus and the US, many appeared inactive and none was generating large profits.
While working with former Albanian Prime Minister Sali Berisha and building his business in Tirana, he spent months living in the city’s most exclusive hotel, the Sheraton.
But at the same time, his family home, which he used as his official address for his UK-based holding company, Virtu Capital International Limited, was an unremarkable house in a dead-end-road outside the unremarkable Midlands city of Northampton.
His holding firm, owned in turn by a British Virgin Islands firm, went bust earlier this year, leaving the UK taxman 80,000 euro out of pocket.
He also lost his Aspen penthouse in 2011 when it was repossessed after he failed to keep up with the repayments, according to documents obtained by BIRN. Fazlic says he decided to sell the property.
Prime ministers, senators, top US lobbyists, UK foreign secretaries, Bundesliga coaches, NATO generals – Fazlic has many friends in high places. But he has also faced a money-laundering probe in Albania, remains under investigation for fraud and tax evasion in Bosnia and has faced a slew of lurid allegations in the press.
Fazlic remains a riddle wrapped in an enigma.
“Greed is good”
Fazlic told BIRN that at the age of eight he had an unusual role model – Gordon Gekko, the lead in the film ‘Wall Street’, whose signature line is “greed is good”, although the film wasn’t released until the Bosnian’s twelth birthday.
A rich British visitor, who frequented the Bosnian hotel managed by Fazlic’s father, was intrigued by this “really weird kid” and his ability to cite the notorious stockbroker.
Without a son of his own, the rich traveller, who Fazlic did not name, decided to help Fazlic secure a place at Harrow School for Boys, one of Britain’s most prestigious private schools.
From there, armed with a string of top exam results, he went on to the London School of Economics, among the world’s best universities, where, Fazlic claims, he was handpicked by Lord Desai, a leading member of the UK’s Labour Party and economics professor, to be his tutee.
His first big break in business came during a summer internship with NatWest Markets, the investment arm of one of Britain’s biggest banks, which had been brought in by the Milosevic regime to help privatise Serbia Telecom and boost the country’s faltering economy.
A secretary to Douglas Hurd, who had just moved to NatWest after working as UK Foreign Secretary, discovered Fazlic’s Bosnian roots and asked him to meet her illustrious boss.
“Ten days later, I’m on a private jet with Douglas Hurd flying to Serbia,” said Falic, who provided translations and context for his superiors at the bank.
“We land, and Milosevic, whose politics basically ripped my country apart, who is the main reason I am a refuge, whose family is a refugee, is waiting for me on the tarmac, with all the pomp of a ceremonial visit.”
Tobacco factories and fraud allegations
Fazlic then joined AC European Finance, a London boutique financial firm set up by his former boss at NatWest, Alby Cator.
The firm’s main business, according to company records analysed by BIRN, was advising the Bosnian government on privatisation. AC European Finance’s man in Bosnia was Fazlic.
He claims the deal came after he met the then Bosnian President Alija Izetbegovic after a speech at Oxford University.
“He said, ‘Why don’t you come and see me? Maybe we could find something for you to do.’”
Business started well for Fazlic and AC European Finance, and between 1999 and 2001, the Bosnian operations raked in almost 400,000 euro, the lion’s share of the firm’s turnover.
But in July 2001, the Sarajevo office was closed with 50,000 euro of bad debt amid allegations of fraud.
An audit by the OSCE revealed a 12,500 dollar loan to AC European Finance to help “create 100 jobs” as part of the construction of a five-star Rogner hotel, which was never built.
The transaction was uncovered as OSCE auditors investigated a public agency set up by the then Prime Minister Edhem Bicakcic, a friend of Fazlic’s. Bicakcic was eventually barred from office because of irregularities with the agency’s fund, but was later pardoned.
AC European Finance had also been involved in the privatisation of Sarajevo’s tobacco factory.
When the government blocked the deal, Fazlic switched to working with another company, Capital Investment Management Corporation (CIMC), owned by Palestinian-American businessman Hani Masri.
Masri is a major donor to Hillary Clinton and managed a $60 million dollar, US-backed investment plan in Gaza and the West Bank.
The privatisation through CIMC also fell through, leading to a lawsuit from the tobacco factory, alleging that it paid 250,000 dollars to CIMC for nothing.
The case was listed against the Federation of Bosnia and Herzegovina, CIMC and GTZ Representative, the German development agency charged with helping with the privatisation, which, the tobacco factory argued, had forced it to take on CIMC as advisors.
When asked about the investigation into Damir Fazlic related to the privatisation of Sarajevo’s tobacco factory and the AC European Finance loan, a spokesman for the prosecution said: “We inform you that the Cantonal Prosecutor’s office in Sarajevo is investigating D.F. for criminal charges of fraud and tax evasion.”
The prosecutor went on to explain that the investigation had not progressed due to difficulties collecting evidence against Fazlic, CIMC and AC European Finance.
Fazlic told BIRN he had attended the prosecutor’s office in person in order to resolve the issue, but the file was deliberately being left open in order to damage his reputation.
He claimed the allegations were part of a plot from the “Taliban wing” of the Party of Democratic Action, SDA, one of the country’s main parties representing Bosnian Muslims.
Fazlic said: “They are the cancer – that part of their wing – of Bosnian politics.”
Fazlic retains strong contacts in his native country, however, and the political outlook improved significantly when his wife’s uncle, Zlatko Lagumdzija, was appointed Foreign Minister in 2010.
The businessman is also friends with the head of Bosnian Federation’s public electricity firm, Elektropriveda BiH, Elvedin Grabovica. They were snapped in a dimly-lit Sarajevo bar, sparking controversy.
When asked about meetings with Lagumdzija and Grabovica and his plans in Bosnia, Fazlic said he was looking at “six or seven” government projects worth hundreds of millions of euros.
“I am actively looking at bringing, mostly American [investors]. Bosnia has huge energy potential in building new plants.”
“At least say that I’m a big crook”
Fazlic is an inveterate namedropper, furnishing conversations with mentions of his “dear friends”.
Among them are three US Presidents and one contender – two Bushes, two Clintons – as well as NATO supreme commander Wesley Clark, the first director of US Homeland Security, Tom Ridge, and Republican presidential candidate Mitt Romney’s election chief Stuart Stevens.
The Bosnian’s extraordinary contacts book has been built up, he claims, partly by being in the right place at the right time, but also because of his ability to bridge cultures.
“If I can now not be falsely modest, you do now see the pattern here: I do somehow, always, end up working with these big influential people and you don’t get to do that if you are a little crook, like they always write that I am,” he joked.
“So I always say to them when they ask me: ‘At least say that I’m a big crook, because I can’t be a little crook and get to do this, at least say that.’”
He boasts of having worked on 11 election campaigns, in Montenegro, Croatia, Congo, Romania, Serbia and, most controversially, Albania.
He grafted alongside Stuart Stevens, Mitt Romney’s chief strategist in the 2012 campaign against Obama, and helped secure election success for Joseph Kabila in Congo and Sali Berisha in Albania.
He helped BGR Group, formerly Barbour Griffith & Roger, one of DC’s top lobbyists, land a lucrative contract with Berisha, negotiated a deal between the firm and former Kosovo president Ibrahim Rugova, which was never signed, and worked with the company in Serbia.
Mero Baze, a former Berisha advisor who became an outspoken critic of the former PM and Fazlic, travelled with Berisha to Washington DC in order to sign the BGR deal. He claims Fazlic was the “middleman” in the negotiations and that Berisha’s Democratic Party paid $500,000 to the lobbyists for help in securing victory.
Fazlic later introduced Tom Ridge, the US’s first director of Homeland Security and senior Republican, to Berisha, after which the American was brought in by Tirana as a lobbyist.
Earning $500,000 in a year, Ridge smoothed relations between the White House and Tirana, helped Albania in its bid for NATO membership and was a key advisor on economic issues, such as the signing of a controversial road-building contract with US firm Bechtel.
Fazlic claims he received nothing for his work alongside BGR and Ridge in Albania. The Bosnian says he still “does business” with Ridge, who he describes as a “very dear friend”.
Centre of the storm
Former Bosnian PM Edhem Bicakcic, formerly a close associate of Fazlic, makes the unsupported claim that his ex-colleague works for the US and British intelligence agencies – a suggestion that Fazlic laughs off, alongside the other far-fetched allegations of being involved in atomic waste and gun smuggling.
Bicakcic also said: “He appears in no document and has no companies, at least for a long time, but he is using his friendships to get deals.”
Fazlic’s business dealings are shrouded in layers of secrecy, often using offshore companies to hide ownership.
He uses luxury hotels as his offices and prefers to avoid publicity.
But one set of business transactions in Albania brought him into the eye of a media storm.
Following Berisha’s successful election campaign 2005, his advisor Fazlic set up at least five companies with Erion Isufi, brother-in-law of the Minister of Transport, as his administrator, and the daughter of the PM as his lawyer.
Among his co-owners was a Jurgen Rober, former football manager with Hertha Berlin and Partizan Belgrade, and the controversial football agent Fali Ramadani.
On October 2, 2008, Fazlic was hauled from a small cafe in Bosnia by balaclava-clad police, setting off political tremors 400 kilometres away in Tirana and unleashing an extraordinary sequence of events.
The businessman claimed to have been in the wrong place at the wrong time – an innocent witness to the arrest of Fazlic’s acquaintance Naser Oric, a war crimes and extortion suspect, who was sitting at the only other table in the eatery.
Fazlic was freed without charge, but this did nothing to quell the media frenzy linking the Bosnian to Albania’s political elite and a host of Balkan criminals.
Questions emerged about his purchase of land near Porto Romano, on the outskirts of Durres, and links to the Albanian PM Berisha.
A browbeaten Berisha decided to fly Fazlic back to Tirana for an interview with the friendly Klan TV in a bid to clear his and his friend’s name.
But unknown to Berisha, the prosecution had opened a money-laundering investigation into Fazlic a few days earlier.
When prosecutors heard their target had arrived by private jet, they issued a summons for Fazlic to appear for questioning but the Bosnian managed to leave the country without being stopped with the help of Berisha.
“There’s access. Then there’s corruption.”
Fazlic believes the allegations were part of a plot to destabilise the Berisha regime, led by the Prosecutor General Ina Rama and the then US Ambassador John Withers.
The investigation was dropped when requests for documents from Cyprus and Bosnia went unanswered and the evidence collected was never tested in court, something Fazlic regrets, as he was unable to fully clear his name.
He said: “Ina Rama, with clear help from John Withers has used anything and everything to try and conjure up and make up […] to connect me to Berisha to accuse him of corruption.”
Fazlic and Berisha have maintained that he had no business with the Albanian state and did not benefit from his political connections.
But new emails obtained between Fazlic and his US business partner, Meridian Telecommunications LLC, reveal he was actively working with state-owned Albania Telecom as well as quietly pitching for other state business.
“Do I daily use my contacts to open some doors? Yes. There’s access. Then there’s corruption.”
Fazlic, with his past and present brushes with criminal investigations, appears to have built his business on walking this fine line.
This article was produced as part of a programme titled “A Paper Trail to Better Governance”, with funding from the Austrian Development Cooperation (ADC) and implemented by BIRN Kosovo and BIRN HUB. The content does not reflect views and opinions of ADC.
My role in Fazlic’s Extraordinary Interview
By Desada Metaj – Editor at TV Klan
I have known Damir Fazlic since the electoral campaign in 2005, but was just somebody I knew. When the media began to trumpet his cooperation with the government and Berisha’s family, I was reminded of him.
For the first time he appeared in an interview in London with my colleague, Muhamet Veliu, who at the time was a correspondent there. While discussing the story with a few friends, one of them, at the time a recently resigned adviser to Berisha, told me that Damir was ready to speak to the press. They [the adviser and Fazlic] were in continuous contact and remained friends since the time they were together in the campaign.
I phoned him from his number [the adviser’s number] and strangely he me that he could come in Albania within two days. To be honest I did not believe it until the last minute that he would come.
I travelled with my personal car to Rinas [airport] and met Fazlic, who had arrived with a private jet and was well known in the [airport’s] VIP lounge.
He was in good humor and was even joking with his picture in newspapers he saw in the kiosks. We stopped only for a few minutes in the entrance of Tirana, where he met with a former adviser of Berisha, who was not in a high [governmental] position, but was given a high post immediately after.
Then we arrived in TV Klan, where his entrance and make-up did not draw any attention because no one recognized him. Only when we started recording the interview, journalists and cameras appeared in front of the building of TV Klan.
The heads of the TV station arranged for another car to take him out [of the building], so he could leave without drawing attention to himself.
Someone had informed them that the prosecutor’s office had started a probe and his exiting of the Klan [building] could put him in danger. He insisted that I accompany him to the airport although the flight was not scheduled for two more hours.
We jumped in the car and drove toward Rinas airport. During the way there he made sure that the plane was ready to fly and that he would not pass through the VIP lounge. Someone called me and presented himself as a prosecutor.
He asked me to stop the car and drop off the person in my backseat. I replied that I was driving and if he had a problem with me could find me in Rinas. The person [on the phone] did not insist and I continued driving. In Rinas we entered through the main entrance. There someone I did not know tried to escort Fazlic toward passport control. Fazlic refused, because as it is seen also from TV footage, he was scared.
I escorted him up to the security check and after he was on his way.
Caption: Fazlic used the Sheraton in Tirana as a base for his business.
(Kortezi: BalkanInsight)
- « Previous Page
- 1
- …
- 875
- 876
- 877
- 878
- 879
- …
- 970
- Next Page »