Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Antiamerikanizmi ç’gafë e pafalshme Imzot!

by

Nga Gëzim Llojdia/

1.

Antiamerikanizmi i shfaqur ditët e fundit tregoi degradimin e  një pakice të politikës shqiptare e cila futur në qorrsokakun e madh kërkonte dritësim në tunelin që bash kishte ndërtuar vet. Antiamerikanizmi  që u perceptua nga kundërshtitë e mëdha (bashkimi i çuditshëm në shesh) ngjasonte në këto ditë vjeshte me kohët kur liderët e shtetit  komunist në vitet ‘60 sulmonin Hrushovin, për braktisje të kampit socialist në fakt halli i madh i tyre ishte te qëndrimi i këtij të fundit për ndryshime në udhëheqje. Ndryshimi, që përfshiu vendin  e vogël ballkanik në verën e vitit 2013 nuk mund të mos krijonte pasoja dhe ata liderët e vjetruar që ikjen e tyre nuk do të perceptonin dot aq më keq kur ikja  e tyre u kërkua nga shteti më demokratik i botës.

2.

Çdo komb do ta kishte ëndërruar si fat qëndrimin  në krahë të një popull të  madh. Po të analizojmë qëndrimin amerikan karshi kombit tonë në jetë të jetëve ne dhe fëmijët tanë dhe pasardhësit tanë u detyrohen SHBA,për qëndrimin që ajo ka mbajtur. Në mënyre konsekuente qëndrimi i saj ka qenë në mbrojtje të lirisë dhe demokracisë perëndimore të kombit tonë. Po ta shqyrtosh këtë fakt do të zbulosh pikërisht qëndrim të SHBA, karshi kombit shqiptar. Kam gjetur disa numra të gazetës “Flamuri”një gazetë periodike e emigracionit shqiptar ,botohej në shtetin fqinj  Itali e cila hedh dritë  dhe zbulon mjaftë prej atyre rrengave që drejtuesit e shtetit komunist u krijonin anglo-amerikanëve ,e habitshme ishte një koalicion  i përbashkët anti-fashistë në luftën e dytë botërore.

Çështja që përvijohet qartazi dhe hollësisht e mundshme për tu zbërthyer aleatët e luftës dhe pas qëndrimi  me ta. Shkruan gazeta Flamuri:” Gjemia lëkundet dhe nga vjen era fillon lëvizjen. Më 3 nëntor 1943 gjejmë aty se KQ i PKSH u ka shpërndarë një qarkore,kuptohet të fshehtë. Fjalitë ku duhej përqendruar : duhet ti kem sytë të kthyer nga Moska, edhe ta shikojmë çdo gjë, në prizmin e luftës që po bënë Bashkimi Sovjetik. Duhet të krijojmë në popull dashuri dhe respekt për  Bashkimin sovjetik,Ushtrinë e kuqe dhe Stalinin..Ka qarkulluar një qarkore gati e fshehtë që është firmosur prej” Shpatit” më të dhëna 9 shtator 1943 ku rreshtohen disa radhë kundër qeverisë angleze dhe reaksionit imperialist, që në rast të një zbarkimi do ti ndihmonte çetat  e Ballit Kombëtar  i cili njihej  për tendencën antikomuniste dhe antifashiste. Të mëvonshme ngjarjet janë një konsekuencë rrjedhojë e logjikës,shkruan  gazeta “Flamuri”.

Më tej gazetë ne fjalë vijon raportimin e saj:Një erë e ndezur që do të godiste anglo-amerikanët filluan me fjalimet e drejtuesve të shtetit të atij regjimi. Çfarë ngjau? Ardhja në fuqi e laburistëve në Angli sikur ngrohu shpresat që u shuan po kaq me shpejtësi. Germë për germë shkruhet kështu tek gazeta në vitet ’50 të shekullit të shkuar. “Kështu me mjeshtrin djallëzore dëbuan Nuncin Apostolik të Papës Mgr  Nigris.Nga fundi i marsit të vitit 45 shtrënguan konsullin turk të fshihet në misionin Englez dhe të largohet fshehtas nga Shqipëria,mbasi e atakuan deri më gurë brenda në konsullatë. Filluan ti qesin pengime zyrtarëve  të UNRRA,të cilët i shikofshin si agjentë të demokracive perëndimore. Disa nga ata si  Mrs Pennington shqiptarofile e njoftuan,i dëbuan me forcë nga Shqipëria. Në fund përgatitën sulmet kundër misioneve ushtarake anglo-amerikane .Këto misione të mbikëqyrura vazhdimisht  nga policia e Koci Xoxes nuk kishin liri udhëtimi nëpër vise të ndryshme të Shqipërisë dhe njerëzit që bijnshin në kontakte me ta  shënoheshin nga agjentë të veçantë për tu përgatitur një ditë burgimin e tyre. Misionet aleate e humbën një ditë lirin me kërkue vorrezet e ushtarëve dhe oficerëve  aleat të vramë gjatë luftës në tokën shqiptare…

Shkrimtari disident Petro Marko shkruan tek botimi i tij voluminoz për këtë situatë:Furnizimet filluan te vinin. Midis tyre ishte edhe letra rotative për gazetën. Te gjitha duhej te jepeshin falas -ushqime, veshmbathje, po qeveria nisi t’i shiste dhe ata të  UNRRA-s vinin tek unë dhe kundërshtonin. Unë thosha se te gjitha ishin dhënë sipas rregullave të përcaktuara  nga UNRRA. Njeri me tha: Pame ne Sarande dy vaporë  sovjetike qe ngarkoheshin me grurin qe UNRRA sjelle për ju”! Njeri prej tyre, një burrë i thyer në moshë  e, fisnik dhe i thate si anglezet, u martua me një shume te bukur shqiptare, te cilën e mori me vete  në Londër. Më  vonë, kur erdhën te gjitha furnizimet, gjysmat e ve me siguri shkuan tek Titoja, dhe delegatet e – UNRRA s u larguan, filloi fushata e arrestimeve për të gjithë ata që kishin lidhje me oficerët e UNRRA…

Me gjithë këto presione,sharje gjithfarë gjërash, që ju provokua ,SHBA në vitin ‘91 u rikthye e vendosur për të kthyer këtë vend  midis vendeve të tjera me fytyrë  perëndimore.

3.

Ç’praj asaj kohe ndihma dhe kontributi i SHBA për kombin tonë ka mbetur jetik. Bombat e NATO në Kosovë, dhe çlirimi i saj nga pushtuesi serb,futja në NATO,përkrahja për në BE. Shume vizitat e shtetarë shqiptarë të pritur në shtypin e Bardhë,ardhja e Bushit dhe gjithë sekretarëve të shtetit amerikan tregon se Shqipëria ka pasur dorën e ngrohtë të këtij shteti në të gjitha hapat e tij drejt demokracisë dhe qytetërimeve perëndimor. Mirëpo shfaqja e antiamerikanizmit  nxori edhe një herë në shesh primitivizmat  të cilët nuk njohin gjuhë tjetër veç asaj të tribadizmit ballkanik.

Pra ky lloj antiamerikanizmi  u shfaqur tek disa çfarë ishte Imzot,ç’gafë të  pafalshme  bëre Imzot!

 

Rrjedhja e informacionit çoj në dështimin e projektit të armëve kimike në Shqipëri

by

Shkruan: Arben LLALLA/

Të gjithë folën gjatë për ardhjen e asgjësimit të armëve kimike të Sirisë në Shqipëri, folën analistë të pjekur dhe të papjekur, të gjithëve ju dëgjua zëri i kundërshtimit nga adoleshentët e deri tek politikanët e pensionuar dhe të dështuar. Por askush deri ditën e premte para se të thoshte JO-n kryeministri ynë nuk e mori guximin të sqaronte përfitimet e këtij projekti.

Shqiptarët si një popull i vrullshëm që kanë të zhvilluar më shumë ndjenjën e kundërshtimit se sa atë të kompromisit reaguan nëpër rrugë dhe media për projektin për asgjësimin e armëve kimike në Shqipëri pa bërë llogarinë e përfitimeve afatgjate politike dhe ekonomike si komb. Por përse gjithë ai kundërshtim i rrufeshëm nëpër rrugë dhe media? Kush qëndronin pas kësaj nxitje? Përse vendet fqinje me Shqipërinë nuk reaguan drejtpërdrejtë, por ishin fshehur pas protestuesve dhe disa medieve?

Sinjalin e parë për kundërshtimin e projektin të SHBA për asgjësimin e armëve kimike e dha Rusia nëpërmjet zëvendësministrit të jashtëm të saj Gennady Gatilov më 31 Tetor, i cili deklarojë se Rusia do jepte rreth 2 milion dollarë ndihmë financiare ose teknike Shqipërisë. Kjo deklaratë e rusëve u kuptuar si poshtërim ndaj shqiptarëve të cilët janë populli më pro-amerikan në botë. Më tej mediat shqiptare që financohen në përgjithësi nga agjenturat e ndryshme në bashkëpunim me disa analistë të dalë mode filluar nxitjen e turmave kundër armëve kimike. Nga ana tjetër politikanët shqiptar të pozitës dhe opozitës që kishin dijeni për këtë projekt duke bërë gabim llogaritë e tyre nxituan për ta kundërshtuar hapët idenë dhe projektin e SHBA me shpresën se kështu do të dëmtonin personalisht Edi Ramën.

Si pasoj kryeministri Rama u gjend papritur përballë një presioni të turmave që më shumë ishin adoleshentë që s’kanë të drejtë vote se sa njerëzve me logjikë të shëndoshë. Në nxitjen e adoleshentëve të shkollave fillore dhe të mesme mund të kenë gisht edhe ato pedagog që vijnë nga opozita të cilëve u interesonte një dalje në rrugë të nxënësve. Gabimi i parë për realizimin e projektit për asgjësimin e armëve kimike në Shqipërisë qëndron tek z.Rama i cli në fillim nuk krijojë ambientin proasgjesimit të armëve me anë të medieve dhe reklamave se sa dëmtohet Shqipëria edhe sa përfitojmë si popull nga ana ekonomike ashtu edhe politike afatgjatë. Për ta bërë këtë gjë z.Rama kishte në dispozicion rreth 10 ditë që nga 31 Tetori, kur Rusia deklarojë se do ti jepte 2 milion dollarët. Gabimi i dytë i kryeministrit ishte se ai nxitoj të thoshte JO-n e armëve kimike, duke anashkaluar votën në Kuvendin e Shqipërisë dhe Referendumit, gjë që do ti jepte shansin të përfitonte kohë për uljen e tensioneve të turmave kundërshtuese.

Nuk e di në të ardhmen se si do të reagojmë si komb nëse SHBA propozon të dhurojë ndonjë bombë atomike Shqipërisë si vend me strategji të veçantë? Por nëse kemi këto mend në kokë dhe këta politikan që nuk shohin përtej hundës së tyre diktatoriale, besoj se përsëri do reagojmë si një popull euforik dhe i vrullshëm që mund ti biem murin me kokë atëherë kur nuk e pret, sepse kot nuk thonë grekët: QEFALE ARVANITI.

Shpresojmë që kryeministri mori një mësim të mirë nga ata që ai u kishte besuar në minutat e para këtë projekt dhe që pati rrjedhje informacioni të parakohshme, ndërsa populli ynë shqiptar tregoj edhe njëherë se nuk di të gjendet në kohën e duhur dhe në vendin e duhur.

A ËSHTË KY BREZI I NDRYSHIMEVE?

by

Nga Frank Shkreli/

Në një  prej shkrimeve të mia  nja një javë më parë  duke shprehur  mendimin  tim ndaj planeve ndërkombëtare për të shkatërruar armët kimike të Sirisë në Shqipëri, u shpreha se  është për tu admiruar fakti se grupe të rinisë, organizatash civile dhe jo qeveritare kishin filluar të protestonin kundër këtij propozimi,  dhe njëkohësisht  kërkuan diskutim të hapur dhe transparencë te plotë në lidhje me kapacitetet që ka Shqipëria për shkatërrimin e armëve kimike të Sirisë, si dhe për një debat të hapur mbi pasojat e rënda që mund të rrjedhnin nga një operacion i tillë.  Kryeministri i vendit, Z. Edi Rama, pas një heshtjeje të gjatë dhe hesitimesh —  nën presionin e protestave të mbrendshme nga dhjetëra mijëra qytetarë shqiptarë të grupeve të ndryshme të shoqërisë civile, kryesisht të rinjë e të reja universitarë, i tha më në fund Jo propozimit të ndërkombëtarëve, të kryesuar nga Shtetet e Bashkuara, për shkatërrimin e armëve kimike siriane në territorin shqiptar.   Analistë, komentues dhe politikanë të të gjitha ngjyrave po shkruajnë dhe komentojnë se kush “fitoi” dhe kush “humbi” nga ngjarjet e javës së kaluar.   Është e qartë se duke gjykuar për nga mënyra se si u morën me këtë çështje autoritetet shqiptare, ”humbëse”  ishte  kryesisht politika shqiptare, si pozita ashtu edhe opozita, por dhe institucionet shtetërore në përgjithësi, pasi nuk kishte asnjë koordinim midis tyre për miratimin e një qendrimi të përbashkët, pro ose kundër —  për një çështje kaq të rëndësishme — siç ishte tranferimi i armëve kimike siriane për tu shkatërruar në Shqipëri.  Por, aty ku dështoi politika shqiptare, fatbardhësisht, besoj se doli fituese Shqipëria dhe shqiptarët.  Doli fituese e ardhmja e Shqipërisë dhe veçanërisht shoqëria civile shqiptare, e cila deri me ketë rast ndoshta ekzistonte vetëm në emër.  Në mungesë të një bashkrendimi politik zyrtar dhe në një boshllëk të plotë transparence nga zyrtarët shqiptarë, organizimi i protestave dhe i demonstratave paqësore  kundër shkatërrimit të armëve kimike siriane në Shqipëri, ishte roli më i mirë që mund të luanin këto organizata civile në këtë rast. Ndonëse si të tilla, javën që kaloi, ato ndoshta fillimisht pa ditur, ushtruan një rol tepër të rëndësishëm për zhvillimin dhe përforcimin e mëtejshëm të demokracisë së vërtetë në Shqipëri.

Gjithashtu, ditët e fundit është folur e përfolur aq shumë edhe për rolin e Shteteve të Bashkuara në këtë mes dhe për ndikimin që vendimi i Kryeministrit shqiptar Z. Edi Rama, për të mos lejuar dërgimin e armëve kimike siriane në Shqipëri, mund të ketë në marrëdhënjet shqiptaro-amerikane, tani dhe në të ardhmen.  Duhet theksuar se Departmenti Amerikan i Shtetit, nepërmjet zëdhënses së tij, u prononcua të premtën se JO-ja e Kryeministrit Rama nuk do të ketë asnjë ndikim në marrëdhënjet e shkëlqyeshme midis dy vendeve.  Nuk mund të ishte ndryshe!  Për më tepër, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nuk kishin se si të jenë as të zhgënjyera nga vendimi i vonuar  kundër që mori Kryeministri Rama nën presionin e protestave paqësore dhe spontane të mijëra shqiptarëve kundër transportimit dhe shkatërrimit të armëve kimike siriane në tokën shqiptare.   Sepse dihet botërisht se Amerika është  ”nëna” e të gjitha demonstratave dhe protestave civile për kauza të llojlojshme, të mbrendshme dhe të jashtëme.  Për më tepër, janë Shtetet e Bashkuara ato që me dekada tani kanë financuar me fondet e taksa-paguesve amerikanë shoqëri civile anë e mbanë botës, e sidomos  kanë mbështetur krijimin e organizatave jo-qeveritare në vendet ish-komuniste gjatë 20-vjetëve të fundit, përfshirë edhe Shqipërinë dhe Kosovën, me besimin se në asnjë vend, e sidomos në vendet e pas diktaturës komuniste, nuk mund të ketë demokraci  vërtetë funksionale, pa një shoqëri civile  efektive.   Si të tilla, bëhet fjalë për organizata vërtetë të shoqërisë civile, që veprojnë një demokraci funksionale, ku ato respektojnë ligjin dhe të drejtat e të tjerëve, tolerantë ndaj pikpamjeve të kundërta dhe të cilat punojnë në mbrojtje të interesave të përbashkëta të shoqërisë civile dhe të shtetit.  Si të tilla, dhe për nga natyra, ato duhet pa tjetër të jenë të pavarura nga politika dhe nga qeveria.  Ka ndodhur që në disa vende, përfshirë edhe Shqipërinë, grupe që e kanë quajtur veten të shoqërisë civile kanë vepruar për llogari të njërës ose tjetrës palë politike.  Grupe të tilla nuk mund të konsiderohen organizata të shoqërisë civile, të pakën në kuptimin e fjalës siç kuptohet këtu në Amerikë, por vegla të partive.    Roli kryesor i organizatave të vërteta të shoqërisë civile, është që nepërmjet veprimtarisë së tyre, të kufizojnë dhe të kontrollojnë  pushtetin qeveritar, të udhëheqsve dhe  të zyrtarëve politikë, dhe njëkohësisht të kërkojnë informacion dhe transparencë nga organet qeveritare për çështje madhore të interesit publik, ashtuqë këto ente jo-qeveritare të jenë të afta të kryejnë misionin e tyre të caktuar, për të ndihmuar në zgjidhjen e problemeve të përbashkëta, dhe njëkohësisht për të inkurajuar  dhe për të lehtësuar debatin publik mbi çështjet jetike të vendit duke shprehur mendimin e tyre lirisht dhe pa frikë ndëshkimi.  Gjatë karjerës time kam marrë pjesë në  disa trajnime  të anëtarve të shoqërive civile nga Europa lindore dhe më kujtohet se ekspertët flisnin për organizatat e shoqërisë civile edhe si ente për trajnimin e udhëheqësve të ardhëshëm politikë, pasi ata si anëtarë të shoqërive civile nën rrethana normale veprimtarie dhe të pavarur nga influencat politike, merren me zgjidhjen e çështjeve të rëndësishme  në interes të publikut, në një atmosferë tolerance e mirëkuptimi, ndryshe nga politikanët e karjerës.

Protestat paqësore të grupeve jo-qeveritare të shoqërisë civile dhe të rinisë që u zhvilluan javën e kaluar anë e mbanë Shqipërisë, e që filluan si rrjedhim i mungesës së informacionit zyrtar, ndihmuan në informimin e publikut shqiptar dhe botëror mbi një çështje tepër me rëndësi për shoqërinë shqiptare, por edhe për botën, dmth., të transportimit dhe të shkatërrimit të mundshëm të armëve kimike siriane në territorin shqiptar.   Ky brez i ri i shqiptarëve, kryesisht të lindur pas rënjes së komunizmit pak më shumë se 20-vjetë më parë, me protestat e javës që kaloi, tregoi se është i gatëshëm të luaj rolin e tij efektiv dhe legjitim si një katalist udhëheqës për ndryshim, ndoshta epokal, si dhe për zhvillimin e marrëdhënjeve më të mira midis shtetit dhe qytetarëve, për një të ardhme më të mirë dhe më të sigurt për të gjithë.

Protestat paqësore të organizatave jo-qeveritare të javës së kaluar anë e mbanë Shqipërisë, ka mundësi nëqoftse me të vërtetë mbeten të pavarura nga politika,  të kenë shënuar një këthesë historike për vendin, që do të mbahet mend si mbarimi i diçkaje të vjetër dhe fillimi i diçkaje të re.  Ishte ky një triumf i papritur por i mirëseardhur.  Siç ka thënë edhe ish-Presidenti  amerikan Xhon Kenedi, “Në historinë e gjatë të botës, vetëm disa gjeneratave u është dhënë mundësia të luajnë rolin e tyre në mbrojtje të  lirisë, në momentin e kanosjes së rrezikut më të madh ndaj saj.”  A është ky brezi i ri i shqiptarëve ai që do të luaj këtë rol historik për kombin e vet?

Ky brez i ri shqiptarësh, përsëri sipas fjalëve të arta të Xhon Kenedi, me protestat e organizuara javën e kaluar, tregoi se kur e lypi nevoja, ata nuk kërkuan se çfarë mund të bëjë vendi i tyre për ta, por çfarë mund të bëjnë ata për Atdheun e vet dhe për të ardhmen e kombit  shqiptar, në një moment kur vendi kishte nevojën e intervenimit të këtij brezi për mbrojtjen e interesave të përbashkëta.  Le të shpresojmë se kësaj gjenerate të re shqiptare, siç ka thënë Xhon Kenedi, i është dorëzuar stafeta e lirisë dhe e demokracisë së vërtetë — këtij brezi të rinjsh dhe të rejash shqiptare, të lindur pas rënjës së komunizmit, krenarë të prejardhjes së tyre ilire, të gatshëm për të mbrojtur interesat e Atdheut dhe të kombit, mbështetës të lirive dhe të drejtave të njeriut, për veten dhe për bashkombasit e vet — të drejta këto që historikisht u janë mohuar të parëve të tyre ndër shekuj.  Qartë,  ndihet  nevoja e një përtërirjeje rrënjësore, pas shumë  zhgënjimesh  dhe mjerimesh.   Ndihet nevoja edhe për një xhveshje njëherë e mirë nga tradita dhe kultura politike e një ideologjie të huaj e cila ka lënë aq shumë plagë në trup të kombit gjatë 50-viteve të fundit.  A është këjo kryengritja e të rinjve ndaj kësaj kulture politike?  A është ky brezi i ri i lindur pas rrëximit të komunizmit, ai i cili do të shpërvjelë mëngët dhe i cili do të ndërtojë shtetin e ri modern, duke i dëshmuar botës dinjitetin e pashoqtë kombëtar të shqiptarëve?

GABOVE, ZOTI RAMA,… PROVOKOVE DASHURINE SHQIPTARO-AMERIKANE!

by

Provokove shqiptarët, provokove ndërkombëtarët, provokove fisnikërinë shqiptare e dashurinë shqiptaro-amerikane. Na provokove të Gjithëve. Provokove edhe Vetëveten. Gabove, zoti Rama!/

Nga Ramiz LUSHAJ/

Gabove, zoti Rama edhe para dy orëve teksa në FB e Twiter fjalathue: “Sot në 17.00 do të mbaj publikisht qëndrimin tim mbi çështjen e armëve kimike”(!), sepse na le me pritë shumë gjatë e po i bie tepër shkurt. Mijëra shqiptarë në të gjitha qarqet e Shqipërisë, në kryeqytetet e Prishtinës e të Shkupit, prej ditësh rrijnë në protesta me ideale e sakrifica dhe nuk ua thue dy fjalë të përbotshme: Faleminderit! Më falni! Faleminderit që u batë pjesë e një vendimmarrjeje kombëtare, politike, qytetare! Më falni, se unë jam “pro” demontimit të armëve kimike siriane në Shqipëri! Apo ndryshe: Na falni për shqetësimin e këtyre ditëve! Ju zoti kryeministër, pse keni 85 vota mazhoritare në Parlament, nuk duhej t’i linit protestuesit rreth 85 orë rrugëve e shesheve të Shqipërisë për pa iu përgjigj atyre me përgjegjësi shtetare për një javë rrjesht. Gabove, zoti Rama!
Gabove, zoti Rama, pasi stërgjatje të tilla kohore politike, sipas një klasiku britanik, janë “shkolla pabesie”. Kie mbetë në udhëkryq. Me ba hap para për miratimin qeveritar të ardhjes së plehrave kimike tregohesh i pabesë me popullin tand. Me ba hap mbrapa për mos miratimin e ardhjes së tyre tregohesh i pabesë me miqtë tanë ndërkombëtarë. Nuk është faji i popullit tonë dhe as i miqëve tanë ndërkombëtarë. Kryekëput është faji yt. I bane disi kundra të dy palët: edhe popullin shqiptar, edhe miqtë euro-atlantik. Basketbollove për kosh në të dy anët mbi gropen e armëve kimike, po re vet mbrenda. Ju nuk mund ta futni Shqipërinë si “sanduiç” në mes Europës e Amerikës, pasi nuk ka asnjë ndarje të tillë në integrimet shqiptare drejt NATO-s e Bashkimit Europian. As ju, zoti Rama, nuk mund të rriteni si lis politik mbi ato plehra kimike siriane. Ka ndodh ndonjëherë ndër vite në ndonjë shkrim me të ra në qafë si tepër, çka iu kërkoj të falur, po ju kësaj rradhe na keni ra në qafë të gjithëve. Na vjen keq trefish: për popullin tonë, për miqtë tanë ndërkombëtarë, për kryeministrin e vendit tonë. Na vjen keq se u bane politikan “Gërdec”! Gabove, zoti Rama!
Gabove, zoti Rama, sepse provokove popullin shqiptar në Shqipërinë Londineze e në krejt Shqipërinë Natyrale, mbi të gjitha provokove popullin ma pro-amerikan në botën e sotme. Provokove trashëgiminë e thesartë e të pacënueshme Uashingtoniane e Linkolniane, Uillsioniane e Ruzveltiane, të dy Bushëve e dy Klintonëve, të Obamës, që me fjalët e veprat e tyre e mbrojtën e lartësuan Shqipërinë, Kosovën euro-atlantike, Çështjen Shqiptare në Ballkan. Provokove duke fol me kode politike, duke ba rebuse politike, duke hy në labirinthe politike. Ju nuk mund të na pultoni e as të na cënoni astenji fije si anglo-sakson, nga përkushtimi ynë shpirtëror pro-amerikan. U fute në këtë çështje me dëshirë e do të dalësh me pahir! Tashti kie me mendue si me i monopolue e interpertue këto protesta qytetare shqiptare, ose me ua lanë fajin etërve bio-politikë, ose meritën bijëve bio-politikë, ose me ia lanë fajin opozitës së djathtë, ose…me e ba fajtor të rradhës ambasadorin Arvizu….? Gabove, zoti Rama!
Gabove, zoti Rama. Çelsi i kodit tand (jo)politik ka dy fjalë: “qëndrimin tim”. Ju nuk jeni fuqi mbinatyrore e kësaj Shqipërie të mirë. Ju jeni në detyrën e kryeministërit si jetëdhënës i obligimeve e projekteve qeveritare në të drejtë e në të mirë të shqiptarëve dhe astenjë grimë si jetëmarrës i tyre me plehrat kimike siriane. Po ju, kryeministri ynë, mund të sakrifikoni jetë shqiptare, miqësinë shqiptaro-amerikane për karrierën tande politike që thue se do me lanë gjurmë në historinë shqiptare. Doni të baheni i madh, po jeni duke mbet i vogël si në rastin famëkeq: “plehrat kimike siriane”. Ndërmorët një nismë vetjake, me vullnetin tand të lirë, para disa javësh duke vetkërkue ardhjen e këtyre plehrave kimike në Shqipëri, sepse duke e krye këtë akt mendoni se Amerika do të japin liçensën: Baj çka të duash në Shqipërinë Londineze…!!! Po, ju zoti kryeministër i vendit tim, nuk merrni për shembull Presidentin Obama, i cili me të drejtën kushtetuese amerikane mund të dekretonte luftën me Sirinë, po ia kaloi këtë të drejtë Kongresit e Senatit Amerikan, arriti deri tek çarmatosja politike, ushtarake e kimike të Sirisë! Kjo nuk ndodh tek ju, kryeministri ynë, pasi veproni duke menduar e gabuar se mund të merreni qëndrime vetjake edhe për një akt kaq madhor ndërkombëtar, edhe për jetët e njerëzve të thjeshtë.
Gabove, zoti Rama! E di pse? Në Twiter ju bani një njoftim deklarativ me 14 fjalë, po aty keni keqshkruar gjuhën Shqipe. Aty mungojnë pesë shkronjë “ë” dhe një “ç” (!) E përmenda këtë fakt se vet kryeministri Rama fjalaflet në Shqipëri e jashtë saj se po sakatosej Shqipja nga mazhoranca e tetë viteve të maparshme nga mosshkruarja e saj me këto germa. Nuk është puna se po duam ta “kapim” këtë gabim ma tepër se ortografik. Si në këtë rast ka veprue me (ndër)kombëtarët edhe për çështjen e plehrave kimike siriane. Gabove, zoti Rama!
Gabove, zoti Rama. Këto sfida politike e ekologjike i përjetove dje, më 15 nëntor 2013, edhe në Podgoricë. Jo vetëm se shqiptarët etnikë i quajte “pakicë shqiptare”(!), po për faktin se ndërkohë që përballë kryeministrisë në Tiranë protestonin shqiptarët kundër plehërave kimike të Sirisë, të cilëve nuk iu ktheje përgjigje njerëzore e as zyrtare, ju përballë homologut tuaj malazez, kryeministrit kundërshqiptar, Milo Gjukanoviç, në konferencë shtypi, po flisni për projekte të pastrimit ekologjik të ujërave në pjesën e Malit të Zi të shkaktuara bërllok edhe nga prurje të Drinit, etj. Ju zoti Rama tashma jeni kryeministri ynë, kryeministri i Shqipërisë tonë dhe nuk mund të bani politikë (ndër)kombëtare sikur të lyenit fasada të pallateve treanëshe me shigjeta vetëm në anët që i shohin udhëtarët, ndaj duhet të mbështeteni ma shumë jo vetëm politikisht tek Meta i bashkëqeverisjes, të bashkëpunoni denjësisht në të tilla sipërmarrje me një anglo-sakson si Basha i opozitës, të besoni ma shpirtërisht e me besë me popullin tuaj, të mos luani basketboll politik me ndërkombëtarët. Të mendosh se ti je Shqipëria është tepër herët, edhe pse na drejtohesh në mënyrë disi brutale e antikushtetuese “qëndrimin tim”. Po se kush është në të vërtetë politikani Edi Rama, do ta mësojmë sot në orën 17.00 të pragmbramjes. Provokove shqiptarët, provokove ndërkombëtarët, provokove fisnikërinë shqiptare e dashurinë shqiptaro-amerikane. Na provokove të Gjithëve. Provokove edhe Vetëveten. Gabove, zoti Rama!

(Foto :Kortezi Ora News TV)

TË PROTESTOSH ËSHTË LEGJITIME! TË JESH ANTIAMERIKAN JO!

by

Të protestojmë por t’i themi jo histerisë antiamerikane të tipit të Fatos Lubonjës me shokë/

Nga ELIDA BUÇPAPAJ/

Një popull i nëpërkëmbur 50 vjet nga diktatura dhe 23 vjet nga tranzicioni del dhe proteston për herë të parë në mënyrë masive në një protestë ambientaliste kundër çarmatimit të lëndëve kimike nga Siria!
Është e drejta e tij të kërkojë të drejtat, por pa humbur logjikën dhe pa lejuar të manipulohet nga partitë kryesore si të jetë dele.
Le të fillojë një erë e re për qytetarin e Shqipërisë, era e përgjegjshmërive dhe përgjegjësive që i takojnë, pa i lejuar vetes që ta përdorin si turmë, si mish për top, ashtu si është indoktrinuar nga politika dhe enturazhet e saj këta 23 vjet tranzicion.
Duke përjashtuar protestat e studentëve që sollën përmbysjen e diktaturës, për 23 vjet tranzicion kemi parë protesta të orkestruara politikisht sa nga njëri krah i politikës në tjetrin.
Për 23 vjet tranzicion kemi parë mitingje dhe mitingashë të dirigjuar sa nga njëri krah politik në tjetrin, që kanë humbur mijëra orë të jetës së tyre duke iu bindur urdhërit politik, pa menduar asnjëherë se këto orë do të duhej t’ia kushtonin familjes dhe punës e cila siguron begatinë dhe prosperitetin për vete dhe fëmijët.
Për 23 vjet tranzicion shqiptarët nuk kanë protestuar për të kërkuar të drejtat e tyre,  të drejtat e viktimave të diktaturës, për dekomunistizimin e shoqërisë shqiptare,  për një sistem shtetëror sipas standarteve Perëndimore.
Për 23 vjet tranzicion shqiptarët kanë protestuar për të përmbushur makutërinë dhe pangopësinë e klasës politike e cila i ka katandisur dhe diskriminuar duke i lënë të jenë si qytetarët e dorës të fundit e të paintegruar në BE.
Për 23 vjet tranzicion qytetarët e Shqipërisë nuk kanë protestuar kundër keqqeverisjes; kundër të qenit viktimë e sistemeve nepotike dhe klienteliste; kundër të qenit viktimë e korrupsionit, kundër të qenit viktimë e degradimit të sistemit të zhdrejtësisë, kundër të qenit viktimë e shpërdorimit të pushtetit nga pushtetarët!
Për 23 vjet tranzicion shqiptarët nuk kanë protestuar për të ndërtuar një sistem zgjedhor sipas standarteve të civilizimit Perëndimor, ku vota e tyre të jetë transparente dhe të shkojë tek më i mirë dhe jo tek i zgjedhuri i kryetarit të partisë; nuk kanë protestuar kurrë si Sovran, por si servitor i politikës.
Për 23 vjet tranzicion qytetarët e Shqipërisë nuk kanë protestuar për të patur media të lira dhe të pavarura, të cilat të jenë zëdhënëse të zërit qytetar, të mendimit të lirë dhe jo megafonë të politikës, të pasunarëve të rinj e të njerëzve të lidhur me sistemin e diktaturës që edhe sot e kësaj dite vjellin vrerë e zeher kundër imperializmit amerikan.
Për 23 vjet tranzicion qytetarët e Shqipërisë nuk kanë protestuar kundër pensioneve minimale të prindërve e gjyshërve të tyre, jeta e të cilëve ishte e mbushur me halle e derte në diktaturë ndërsa tani me të ardhurat që marrin u duhet vetëm sa të mbajnë frymën gjallë; nuk kanë protestuar as për tregun e zi të punës, as për tregun e zi të marihuanës, nuk kanë protestuar as për vlera dhe për moral!
Për 23 vjet tranzicion qytetarët e Shqipërisë ndoqën pas si bagëtia klasën politike e cila u tall me ta sa deshi, i përdori ata si deshi, i mashtroi ata kur deshi, dhe kështu do të vazhdojë që t’i përdorë sa e kur të dojë, nëse shqiptarët nuk do të ndërgjegjësohen dhe vetëdijësohen se ata janë zot të fatit të tyre!
Të jesh zot i fatit tënd do të thotë të protestosh pa e humbur logjikën, pa të ikur mendja që të harrosh historinë tënde, pa të kapur amnezia e të mos dish të dallosh se cilët janë miqtë e armiqtë e kombit tënd, të harrosh se diktatura ishte armiku më i madh i Shqiptarëve, e cila i izoloi shiqiptarët si miu në çark në bunkeret e dhunës  kriminale, ku ligjet e diktaturës mbështeteshin në vëllavrasjen.
Këtyre ditëve, në vend të një sensibilizimi të organizuar, në vend të një sensibilizimi mediatik që nuk do të toleronte as çoroditjen dhe panikun e shqiptarëve, kemi parë se si po përdoren armët kimike për të shfryrë pezmet antiamerikane të mbetura në grykë të disave që nga koha e diktaturës.
Kemi dëgjuar se si Fatos Lubonja nuk i konsideron SHBA si aleat strategjik të shqiptarëve, kemi dëgjuar se si Fatos Lubonja kërkon ta shpallë non grata ambasadorin e aleatit tonë jetik, kemi dëgjuar e ç’nuk kemi dëgjuar, që në fakt nuk duhet e nuk duam që t’i dëgjojmë, sepse opinioni publik duhet të dëgjojë çka i duhet dhe i bën mirë për higjenën e trurit dhe shpirtit.
Opinionit publik dhe rinisë i duhet t’i mbyllë veshët me dyll si Odiseu për të mos i dëgjuar as Fatos Lubonjën me përrallisjet e tij dhe të shokëve të tij dhe as politikanët e Shqipërisë, sepse ky stan vepron jo për të mbrojtur interesat e qytetarëve, as për të mbrojtur interesat e protestuesve, por veç për interes të pushtetit të tyre.
Përveç protestave mbarëpopullore që sollën përmbysjen e sistemit diktatorial, për gati çerek shekulli tranzicion kemi parë se si populli shqiptar i shkon pas si bisht partive me bindje të verbër e shurdhmecëri të bindur, herë si mitingashë e herë si protestues – jo për të fituar të drejtat e veta, por për t’i dhënë me votën e tij privilegjet e politikës.
Prej protestave mbarëpopullore në mbështetje të studentëve, është hera e parë, që në dukje shohim se populli proteston i paorkestruar dhe i padirigjuar nga politika, por i pasensibilizuar, i paorientuar, duke rrezikuar të manipulohet rishtas.
—