AT GJERGJ FISHTA, NARGJILEJA DHE SHQIPTARI?

July 8, 2013 by dgreca

Shkruan: Fadil LUSHI/

Dikur moti, At Gjergj Fishta, i shtyrë nga një “konflikt politik, kulturor dhe mediatik” me bashkëkohanikët e tij, kishte thurur a pohuar një shprehje shekullore, ku pos të tjerash thuhet” ‘Më lehtë mund të mbushësh një thes me pleshta, sesa një grusht me shqiptarë”! Ndofta miqtë e mi do më thonë: or ti qerrata, pa na thuaj, a mos vallë kjo shprehje e Fishtës nuk është e tejkaluar, e konsumuar a edhe paksa e ekzagjeruar? A mos vallë, ti di gjë më shumë se ku ka sot pleshta, pa na thuaj a mos vallë ti di gjë për ata pleshtat e Fishtës nga “kërcejnë”, pa na thuaj a mos ke sot një të tillë se na duhet për “ilaç”, pa na thuaj pse këtë vështrim a meditim tëndin të radhës po e fillon me këtë “nocion të bastarduar”…, a mos vallë nuk kishe një shprehje paksa më humane, më emancipuese dhe më optimiste, a mos vallë me këtë shprehje të Fishtës mëton ta “tredhësh inatin homerik” të shqiptarit…, a mos vallë ti ke atë shkopin magjik me të cilin do t’i ndërgjegjësosh shqiptarët…, pa na thuaj se pse ti “nuk kontrollon pleshtat e bllokut tënd”, a mos vallë me kësisoj “shkarravinash” (nuk) na e lodhe rradaken!

Që i madhi At Gjergj Fishta kishte pasur të drejtë për metaforën e tij, unë dhe shumë të tjerë shqiptarë kemi një furgon me prova. Gjithandej shohim grumbuj shqiptarësh…, që “meditojnë”, ëndërrojnë të ardhmen, po edhe grinden mes vete…, i pari (shqiptar) qan e gërthet, i dyti bën sefa, i treti “mrekullohet” me budallakitë e tij dhe të të tjerëve që frymojnë për rreth tij, i katërti nuk di si dhe ku t’i harxhojë lekët e miletit, i pesti lëre që i bën pordhë shtetit, por edhe krekoset të përleshet më të, i gjashti rri nën hije duke pirë “çaj rusi”, i shtati në vigjilje të muajit të shenjtë të Ramazanit është bërë kokë e këmbë tapë…, i teti shqiptar, në pikë të ditës përvëluese shkruan përralla për nacionalizmin e tërbuar të fqinjëve, i nënti shkarravit “ese” për identitetin e tij politik dhe fetar, i dhjeti sikur nuk është i ndërgjegjshëm se nuk ka prapanicë të ballafaqohet me të vërtetën që nuk e kupton…, i njëmbëdhjeti retrospektivën e shqiptarisë e koncepton si një “dyqan të Kapali Çarshisë së Stambollit”, ku mund të blesh “llullën me bisht”, gjegjësisht nargjilenë si ajo e Ali Pashë Tepelenës…, dhe mallra të tjera orientale, i dymbëdhjeti, që “sabah e aksham” ujdis flokët, mëton të diskutojë kulturën e mbamendjes, i trembëdhjeti (numër ters) lexon historinë e profesorëve dhe akademikëve kosovarë, të cilët në vaktin kur Millosheviqi i mbylli institucionet arsimore, jepnin leksione pa para…, dhe ky hamendet sa e përket kësaj vakie, sikur nuk do t’i besojë…, i katërmbëdhjeti, respektivisht “Kupa” (Jakup Krasniqi), sikur bërtet: “Albin (Kurti) mos e nuk (mos e shkul) mikrofonin”…, hë dhe mikrofoni i “Kupës” dhe Kuvendit të Kosovës u shndërrua në viktimë të dhunës politike…, dhe shkuan në…,!?, e pesëmbëdhjeta, ajo deputetja lazdrake e Kuvendit të Kosovës, që ka rënë në “pubertet të vonuar politik”, me shumë çallëm dhe hiç pa “mbare” nxori këpucën (me gjysmë take) e këmbës së djathtë dhe sikur deshi ta qëllojë në kokë Konjufcën dhe kolegët e tij të “rebeluar “…, një zonjë karizmatike dhe e bukur, derisa ishte “pronare e kryekolltukut” thoshte ashtu me guxim, “shkoni për lesh”!?

Një shqiptar i konvertuar në amerikan, i rrjedhur dhe me shumë teka, dredh tespihet, nuk hesapon as fukara as jetimë lufte, është tërbuar dhe revoltuar pse nuk e sajdis asnjeri, pse imami i xhamisë së fshatit të tij paskësh pak xhemat…, tjetri, shqiptar me “qysqi”, nxjerr gurin e lapidarit të dëshmorit për ta shitur për pak lekë…, ai tjetri me kazmën e diktatorit, shkatërroi a e prishi nga themelet gjithë historinë e lavdëruar të atyre që vatanit i sollën lirinë e munguar, një tjetër shqiptar, mori sharrën dhe e preu degën ku i kishte këmbët…, tjetri shqiptar “vodhi” jastëkun, jorganin dhe thasët me oriz të jetimores së kryeqendrës së shqiptarëve.., tjetri i hekuros flamujt e shteteve që e çliruan dhe, i “parafundit” shqiptar, duke ulëritur me zë të lartë dhe duke i rënë tavolinës me grusht, thotë se s’ka bir nëne që ma prek prapanicën…!?

Në do më lejohet të them, asnjëri prej këtyre që i përmendëm më lart ndofta nuk e do “profesionin që e ushtron” pos (në mos gaboj) mullisit që nuk mediton dhe nuk e “konteston zanatin e tij”…, sepse në “… mullirin e tij ka aq qetësi, aq paqe dhe bardhësi…, është i vetmi në dynjanë shqiptare që e ka pranuar me aq burrëri monotoninë e jetës, që përfitohet prej asaj rrotës së gurit që sillet gjithnjë njësoj dhe gjithnjë në të njëjtin drejtim”!…, siç do të thotë në vështrimin e tij (Arratisja e Shpirtit), Skënder Drini.

Që unë, sot e kësaj dite të Perëndisë, “humbas” kohë me ndërtimin e llafeve boshe, besoj se miqtë e mi nuk do të më paragjykojnë si mendjemadh dhe, nëse nuk do më lakojnë si të tillë, atëherë do të më lejohet që t’u referohem ca vakive që dolën nga vaktet që i lamë pas. Pa më thuaj ti, miku im, a mos vallë megalomania jonë e skajshme politike, patriotike, mediatike dhe kulturore, nuk na solli belanë po edhe fukarallëkun, a nuk të sikletos (pa)përgjegjësia jonë kolektive, a nuk të sikletos ajo amullia e mendimit a edhe anarkia jonë feudale…, ty, miku im, a nuk të bezdis ajo përditshmëria jonë e njëtrajtshme. Ty, miku im, nuk të sikletos mungesa e të lexuarit (sa i marrë që jam, kush lexon sot, pos studentit para provimit)…, a nuk të shqetëson fakti se “triumfatori” i mëhallës së “haxhi babës”, mbeti pa veshjet e brendshme, apo mos do ta arsyetosh politikanin që nuk “ta ngre” kufjen e telefonit! A nuk të shqetëson ajo mungesa e një përkuljeje publike ndaj njerëzve të cilët dikur iu drejtuan kryefjalës shqip dhe shqiptarçe… dhe sot të mos thuash as një gjysmë fjale për ta, është përtej çdo idiotësie…, a nuk të shqetëson ajo mungesa e modestisë së politikanit, a nuk ke guximin që t’i thuash se “…, ti je si ne, ti duhet të jesh i rëndomtë dhe i afërt me ne, ti nuk duhet të “ikësh” nga ne, ti duhet ta bësh këtë dhe nëse nuk e bën këtë, një ditë do të mbetesh dallkauk dhe anonim”!? Ti, miku im i nderuar, a nuk sheh se gjithandej shqiptarët, në mungesë të profesionalizmit dhe përgjegjësisë, me amatorizmin e tyre inskenojnë a prodhojnë vlera të paqena e të tjera.

Ti miku im, a nuk shikon se si “fantazisti i mban leksione realistit dhe intelektualit, a nuk sheh se ky i fundit nuk arrin dot të hapë gojën, a nuk të shohin sytë se si të krisurit ia fusin ashiqare të shastisurit…,” a nuk të shqetëson ajo heshtja jonë prej varri, ajo sjellja jonë jonormale. Ti, miku im, a mos vallë duhet ta “përligjim kodin tonë egocentrik”, a mos vallë na mungon vetëpërmbajtja, shpirti i vetëmohimit, ajo urtësia popullore, ajo mençuria e pleqve e të tjerë!? Nëse ti, miku im, mendon se ky shkrim është flashkë, monolog a dialog gazete a së fundi edhe kakafoni, më ndjej.

Sikur sot të ishte gjallë Fishta, thënies së tij metaforike do t’i bënte redaktim të ri…, ndofta do t’i shtonte edhe një thes me…, por ama ku do ta gjente!? Në Tetovë nuk ka dyqan ku shitet nargjileja!

Qeverisja në koma

July 7, 2013 by dgreca

Nga Bekim REXHEPI

E kemi përsëritur me sa e sa herë se zgjedhjet e përgjithshme në Kosovë, kanë pasur parregullsi alarmante, deri në kriminalizim e tyre. Madje, gati të gjithë komisionarët kishin njoftuar e saktësuar se në kohë dite, përdiell ishin mbushur kutitë e votimit me fletëvotime të paligjshme, me çfarë u privua vullneti i qytetarëve dhe thellësisht ai u kriminalizuar. Fakti që në shumë raste ishte rikthyer votimi, në disa komuna, tregoj se faktorët kriminalizuesë i zgjedhjeve e kishte parapërgatitur që më parë terrenin e manipulimit të madh të votës së lirë të qytetarëve. Natyrisht, edhe nga kjo nuk kishte si të ndodhte ndryshe, veçse me tendencën e vetme të kriminalizohej një shoqëri e tërë, me kriminel ordinar. Kosova nga ato zgjedhje ka dalë me një qeveri të kriminalizuar, me një qeveri qe vjedhë ashiqare, pa turp ku dominoj edhe mentaliteti egalitarist.

Pra, një zyrtar partie e shteti, deputet a ministri, me një rrogë minimale, që aktualisht do sillej në Evropë, ata ashtu siç kishin vjedhur votat, ata ashtu edhe po bëheshin milioner të ri, në shtetin e ri!. Madje më milioner se ata zyrtaret e partive, të shtetit, deputet a ministrat në Evropë. Ky fakt është ogurzi për një Kosovë qe s’kishin ëndërruar shqiptaret. Ajo Kosovë e ëndrrave shqiptare nuk është as ne fije të realizohet, sepse derisa të ketë qeveritar hajna, e kriminel, duket se shteti e ka të vështirë të bëhet, ndonjëherë edhe të mëkëmbet.

Këta qeveritar, madje shumë zyrtar e deputet që ta thonë hapur, troç madje se; më mirë, e më rëndësi është interesi i tyre për ta, se sa i shtetit, fundi fundit me ndonjë batutë, “shteti në bisht të sorrës”, sepse sipas tyre shtetin se kanë bërë të tjerët (prijës shqiptar) dhe s’është çudi se pse ata s’mund ta bëjmë ata?!.

Stafi i qeverisë më shumë janë në procese e procedura gjyqësore se sa janë në vende pune, e ne shërbime të qytetarit. Këta (qeveritarët) më shumë janë në vend pune për vete dhe përfundimisht në shërbim të vetvetes, se sa ne shërbim të shtetit dhe qytetarëve.

Asociacioni i komunave serbe dhe ndalesa në kompetenca

Në këtë stad ku ndodhemi me dialogun politik me Serbin për veriun e Kosovës, zgjidhja përmes marrëveshjeve, aktualizon problemin e asociacionit të komunave serbe dhe ndalesa në kompetenca të tyre dhe konkrete, qe duhet të japi qeveria e Kosovës minoritetit serb qe nuk përfillë fare shtetësin e Kosovës dhe asgjë qe ka të bëjë me të.

Nuk mund të diskutohet se problemi i veriut nuk ka përplasur opinione të shumta, por të gjitha përplasjet dukshëm kanë rënduar në një zgjidhje subtiliteti dhe mashtrimesh, por këto gjithsesi i rëndojnë të papërgatiturit në politikë.

Kosova nuk ka kërkuar asnjë pëllëmbë të tokës serbe dhe as nuk përzihet në rregullimin e brendshëm të Republikës së Serbisë. Është një argument në vetvete se Kosova ka bërë koncesione pa iu kërkuar fare, dihet qe në Serbi ka tri komuna autoktone me shqiptar dhe Kosova nuk ka kërkuar fare, ashtu siç po kërkon Serbia të ketë autonominë me kompetenca ekzekutive të asociacionit të komunave serbe. Një sërë vizitash në Prishtinë të diplomacisë ndërkombëtare, e veçmas ajo e baroneshës Eshton, duket se të vetmin qëllim ka pasur ta zbuesi edhe më fortë Hashim Thaçi, i cili viteve të fundit është shndërruar në një lider nescimus, madje duke u fshehur pas një “realpolitike”, ai po synon tu japi dhe tu lejoj edhe një autonomi të zgjeruar me kompetenca ekzekutive për asociacionin e komunave serbe.

Qe nga marrëveshja e parë e deri të ratifikimi i saj në Kuvendin e Kosovës, qe u përcoll me tensione të brendshme politike, kemi fare pak lëvizje konkrete të marrëveshjes në teren, thuhet se janë hequr disa barrikada në thellësi të veriut, por ajo që është më e betonizura është akoma ne lumin Iber, nuk ka pësuar ndryshim! A po ecën me kujdes qeveria Serbe drejtë synimit të saj, këtë nuk duhet mohuar sepse paraprakisht duket kështu.

Propozimi i kryeministrit serb Daçiç, që komanda në veri të Kosovës të jetë serb dhe të jetë kush tjetër pos i suspenduari, dy herë radhazi Nenad Djuriç. Dhe më pas po ashtu propozimi tjetër, po nga ky kryeministr i Serbisë Ivica Daçiç, qe data e mbajtjes së zgjedhjeve lokale në Kosovë, duhet të jetë 3 nëntori i këti viti, ai tha shprehimisht se: “Jemi pajtuar rreth disa çështjeve që grupet punuese nuk kanë mundur t’i dakordojnë në lidhje me mbajtjen e zgjedhjeve lokale, kemi biseduar edhe për datën orientimisht kjo do të duhej të ishte më 3 nëntor. Në anën tjetër për ne është e rëndësishme që serbët në Kosovë e Metohi të mund të votojnë dhe të marrin pjesë në zgjedhje me dokumente të Serbisë”.

Ministria e Punëve të Brendshme e Kosovës jo larg ditësh nga propozimi serb, njoftoi me vendimin e vet se i emëruari do të jetë vet Nenad Djuriç, në pozitën e ushtruesit të detyrës së drejtorit rajonal të policisë Mitrovicë-Veri. Gjithashtu edhe Qeveria e Kosovës, më pas është pajtuar ( madje edhe disa zhurmues të opozitës në Kosovë e pranuan atë), qe propozimi i Daçiçit të jetë edhe data e mbajtjes së zgjedhjeve në Kosovë.

E gjitha kjo, tregon se politika serbe ka zënë vend krucial në zhvillimet politike në Kosovë, ajo më nuk ka fuqi ti shmanget ndërhyrjes serbe, së paku gjerat kështu duken në realitet.

E sidoqoftë, këtu duhet shtuar se ka një mendim se koha e politikës në Kosovë po kotet në parmakun e mashtrimit! Në të kundërtën e sotmja, do të duhej të jetë kohë e të menduarit konkret të zgjidhjes se problemeve dhe jo të sajimeve të tjera, për kohë të tjera kërkimesh dhe krizash më të thella. Vërtetë kemi një qeveri në koma, se cilës pak fare, pak i kanë mbetur gjasa dhe shpresa të zgjohet, zgjimi i saj mbase do të jetë i rënd dhe ndofta i vonë për rikonpenzime politike, ekonomike dhe shoqërore për Kosovën në të ardhmen.

Liqeni i Ujimanit (Gazivodës)

Pse Serbia synon qe ky liqe të futet nën juridiksionin apo nën kontrollin e asosacionit serb të komunave serbe në Kosovë, sepse përpos shkritores se xehes dhe metalit në Zveçan, dhe gjysmë kontrollit të minierës së Trepçës në Stan Terg, ajo qeveria Serbe përpiqet qe për serbet e Kosovës, qe akoma si percepton si të tillë, të krijoj një sistem të pavarur funksional jashtë varësisë nga qeveria e Kosovës dhe shteti i Kosovës. Më këtë duket se synohet qe definitivisht kjo pjesë e veriut të Kosovës të mund të shkëputur nga administrimi qendror, me qëllim që më pastaj, dhe ndofta të mund të krijoj parakushte të një secesioni.

Sa për kujtesë në vitin 1981, një terrorist serb ishte nisur me një destinacioni, liqeni i Ujimanit. Mbushur një arkivol me përplot eksplozivi, për ta shpërthyer paranojën e liqenit, më qëllim që të shkarkonte sasinë e pakontrolluar të ujit dhe të shkaktonte dëme të mëdha, të paparashikueshme për qytetin e Mitrovicës me rrethinë. Por, ky qëllimi i kriminelit serb, ishte përmbysur pasi një shofer taksie, shqiptar qe po e voziste automjetin me arkivol, pas dyshimeve, kishte arritur që para aktit të krimit, të paralajmëroj policin, dhe ishte kapur befas ky terrorist. Në memoria kjo ngjarje, ç’mund të bëhet nëse qeveria e papërgjegjshme do tregohet ne bisedime me Serbin, e cila po planifikon një kontroll serb, lokal për Liqenin, akoma pa u bërë marrëveshja për kërkesën e qeverisë serbe, qeveria e Kosovës e njohur për lëshime marramendëse mund të tregohet edhe më shumë e papërgjegjshme, edhe më këtë rast.

Serbet qe mund ta kenë nën kontroll liqenin një ditë, mbase do të mund të luajnë me pjesën jugore të Mitrovicës me rrethinë, pasi që dihet se sasia e ujit qe lëshohet nga liqeni i Ujmanit është jetike edhe për pjesën jugore.

E nëse ky aset ekonomik i Kosovës, shpërdorohet, apo u epet në duart atyre që janë, akoma me ato ngarkesa, elemente paranojë dhe raciste se nuk duan dhe nuk munden të jetojnë në një shtet ku shumica janë shqiptar, pra një minoriteti serb prej 4% qe gjithnjë e më shumë synon të pavarësohet nga administrimi juridik i Kosovës përbën një rrezik të paimagjinueshëm për qytetin e Mitrovicës dhe rrethinën e saj.

Serbia në Evropë po Kosova?

Qëllimi i Serbisë ngadalë po realizohet, nuk ka rëndësi se në çfarë fazash do të realizohet ai, por faktikisht gjasat janë të mëdha. Serbia ka shfrytëzuar veriun e Kosovës, për tu futur në BE, dhe njëkohësisht ka frenuar Kosovën qe ajo të inkuadrohet në institucionet ndërkombëtare pa e zgjedhur çështjen serbe në veri të Kosovës. Është e vërtetë qe Serbia po ia del edhe me BE-në, e edhe me Kosovën. Por, çfarë me Kosovën? Ishte kjo një pyetje qe na ngarkon, të kuptojmë se çfarë po arrin Kosova me politikën e saj. Kosova ka akumuluar një problem të madh në veriun e saj, për një kohë të gjatë, heshtja e saj dhe retorika zhurmuese mbase dhe i kanë vënë kushte të tjera një realiteti tashmë atje, dhe zgjidhja me mjete kushtetuese doli të jetë pa efekte. Por, angazhimi i diplomacisë nuk mund të zgjasë kohen e “gjendjes së ngrirë”, në veri të Kosovës qe kishte tensionet e saja. Hapat e ndërmarrë nga BE-ja, quan gjithsesi në ulje bisedimesh sa teknike e, sa politike. Palët do të duhej të kishin përgatitjet e tyre për këto bisedime, ishin të lira të zgjidhnin përfaqësuesit e tyre në to, mbase ne to nuk mund të shkohej pa ndonjë përgatitje, deri me tani shihet qartë se kush ishte më i përgatitur!. Serbia, më afër BE-së, ndërsa Kosova më me pak garanci se do të mund të ofrohet më lartë se çka bërë.

Një Serbi shoviniste, mbi 300 mije njerëz të vdekur, ndërsa vetëm në Kosovë me mbi 20 mije shqiptare, përveç 150 mije objekteve të shkatërruara dhe mbi 1 milionë njerëzve te dëbuar, po bëhet anëtare e Bashkësisë Evropiane, falë zgjuarsisë se saj.

Ndërsa Kosova mbete akoma një vend i brishtë, me një politikë xhuxhe dhe pa identifikuar realisht prioritetet e saj. Duke humbur kohën në përqasje anësore dhe të padobishme për vendin, duke mos luftuar krimin, korrupsionin duke shtrirë autoritarizmin dhe duke lënduar tej mase demokracinë.

Romeo Gurakuqi: Hapi i parë,reformatimi i shtetit prej konstitucionalistëve

July 6, 2013 by dgreca

Ndërrimin e partive politike në pushtet me zgjedhjet e 23 qershorit shumëkush po e sheh si një zhvillim pozitiv. Edhe profesor Romeo Gurakuqi mendon se rotacioni politik është shumë pozitiv për shëndetin e demokracisë së vendit, por ai këtë ngjarje e sheh edhe si një mundësi të madhe për të zhdukur shumë difekte të demokracisë dhe të institucioneve shtetërore, ndryshime që, sipas tij, nuk do të vijnë shpejt.

Profesori i historisë bashkëohore në Universitetin Europian të Tiranës thotë se ndryshimet që kanë ndodhur deri tani duhet të vlerësohen me seriozitetin e nevojshëm për të forcuar liritë njerëzore drejtësinë, parlamentarizmin, për të forcuar shtetin dhe sundimin e ligjit, përndryshe perspektiva e Shqipërisë nuk do të jetë ajo që gjithë publiku pret.
“Në gjirin e pozitës së re ka forca liberale dhe social-demokrate, të cilat janë të interesuar për vendosjen e shtetit. Por zbatimi i premtimeve është sfida e vërtetë”, thotë ai.

Sipas profesor Gurakuqit, mbetet të shihet reagimi i parë i shumicës së re se si do të ndajë pushtetin midis aleatëve të majtë, veprime që tek paraardhësit ka lënë shumë për të dëshiruar dhe shumë pasoja mbi administratën. Profesori i Universitetit Europian të Tiranës, Romeo Gurakuqi, thotë se situata është e vështirë dhe e ngarkuar me shumë pikëpyejte; tani mbetet që shumica e re dhe kryeministri i ri të zbatojë premtimet e veta, të shprehura në fjalime shumë të rëndësishme, që ka mbajtur.

Zoti Guqakuqi thotë se edhe presidenti i Republikës ka një rol të rëndësishëm për të paqtuar jetën politike shqiptare. Në bazë të kushtetutës ai ka tagrin për të ndërmjetësuar, për t’i bërë thirrje paqes mes grupimeve politike, që e kanë lodhur shoqërinë. Hapi i parë dhe para së gjithash, mendon profesor Gurakuqi, duhet ngritur një tryezë e ekspertëve konstitucionalistë, për të rregulluar deformimet e sistemit, i cili ka nevojë të riformatohet nga e para në shtyllat e veta kryesore, prej nga dalin edhe akte të shtrembëruara.

“Këtë reformë institucionale nuk duhet ta bëjnë politikanët për shkak të mungesës së vullnetit politik, për ta bërë në kornizat e duhura, për shkak të padijenisë së thellë të tyre mbi teorinë e shtetit. Fjalimet e zotit Rama zbatimin e parë e kanë tek hapja e rrugës së teoricienëve të shtetit dhe konstitucionalistëve për të riformatuar shtetin në shtyllat dhe hallkat e veta kryesore. Ky është hapi i parë dhe më dobishëm, që duhet bërë më së fundi shqipërisë pas 23 vitesh tranzicion shumë të vështirë me kahe të përkundërta politikanët e periudhës aktuale”, thotë ai.

Profesor Gurakuqi vlerëson se në përpjekje të përbashkëta për reforma nuk ka vend për nihiliëm, se reformat nuk bëhet duke fshirë cdo gjë të mirë të bërë në periudhat e mëparshme. Sipas tij, edhe në mandatin e fundit ka patur zhvillime shumë të rëndësishme, disa segmente të shoqërisë shqiptare kanë përparuar në liri, disa hapësira kanë patur prosperitet ekonomik dhe ato duhet të zhvillohen më tutje.(Ilirian Agolli “Zeri i Amerikes)

PROFETËSIA E NANË TEREZËS

July 6, 2013 by dgreca

Rinas 1997-Para çastit të largimit të fundit nga Atdheu Nanë Tereza, u tha gazetarëve në Rinas: “O Zot, hiqi mallkimin Tand Popullit Shqiptar!”…/

* Me daten 23 Qershor 2013…Kryeministri S.Berisha ua dorzoi prap pushtetin komunistëve… me masken “socialiste”… A nuk asht aktuale prap sot lutja e Nanë Terezës: “O Zot, hiqi mallkimin Tand Popullit Shqiptar!”..?

Nga Fritz RADOVANI/ Melburne/

Nuk na pelqente me e besue se Shqipnia e Gjergj Kastriotit, siç paralajmonin edhe të tjerë Profetë maparë: “Do të paguente shtrenjtë moskthimin në besimin e të Parëve të vet!” …

Porsa në horizontin e Saj duket një rreze drite që shndritë aty ku errësina nuk na ndahet per sa e sa kohë dhe shpresat fillojnë e ringjallen per një ditë ma të mirë, në qiellin tonë edhe sikur një rê e vetme të duket dikund larg, pa u errë nata fillon vransina, nxihet qielli, veton e bumbullon e nuk të sheh syni tjeter gja veç errsinen shekullore, që e ndjekë Shqipninë tash 545 vjet pa iu nda një çast.

Edhe kur dikush që e ka njoh me kohë një perpjekje të Shqiptarëve, mos me i ra mohit se të jenë jeta identitetit të vet Europjan, do të dalin një tradhëtar me prishë e rrenue gjithshka tue fillue nga gjurmët e para që t’ huejtë dashamirës mundohen me zbulue nder temelet e Tokës sonë.

Mbas ma shumë se 40 vjetësh kur në rruzullin toksor një rrufé kishte goditë një shtet nder ma të vegjlit per vdekje në vitin 1967, dhe Shqipnia “u shpall shteti i parë ateist në Botë”, çka nuk ishte pa e ndigjue nder 20 shekuj mbas Krishtit, një dorë u shtri me na nxjerrë nga balta; ishte dora e një gjermani që shihte ma larg se mund të shohin mjetet ma moderne të teknikës… Ishte Shtrausi! Edhe pse syni i Tij dallonte mirë mjegullen që sillej nder kybet e Kremlinit, me aq kjartësi dallonte në Shqipninë “ateiste” minaren shekullore të Tiranës anadollake, që “nuk ishte shembë” asnjëherë që nga viti 1468, kur Shqipnisë i kishte “vdekë” edhe Ora e Lirisë.

Kush mund t’ ishte perveç “mallkimit”, që ishte kaperthye mbrenda një kenjes së mbrapshtë që me hipokrizinë djallzore të një vrasësi kriminel e gjaksor të vllazenëve të vet, rrefuzoi një të mirë aq të madhe që një personalitet gjerman po i ofronte Shqipnisë së njohun prej shekujsh: “Mbrojtëse e qytetnimit Europjan per 25 vjet nen udhëheqjen e Gjergj Kastriotit – Skenderbeut” ?

– Vetem një perbindsh i quejtun Ramiz Alia, që mbas sa vitësh KGB sovjetike e dekoroi!

Ishte pikrisht ai terrorist që i mbështetun vetem tek krimi, lau me gjakun e Rinisë pafaj të gjitha piramidat e kufinit, të cilat, që në vitin 1944 bashkë me miqtë e tij, shovenistët sllavë nuk i kanë lanë me u tha asnjëherë. Ishte premtimi që Tito i dha Enver Hoxhës, me mbajtë kolltukun që në 1941 dhe me ushtrue atë të mnershmin Gjenocid që nuk asht pa asnjëherë kunder Atdhetarëve pa dallim feje, dhe kryesisht kunder Klerit Katolik Shqiptar dhe Popullsisë së Veriut.

E Populli Shqiptar vazhdonte Kalvarin… Muri i Berlinit ra! Po, na, vazhdonim rrugen tonë.

Me 14 Janari 1990 në Shkoder, demostrata per heqjen e bustit të diktatorit Stalin, shoqnue me disa qinda vetësh të arrestuem, ku kishte edhe shumë vajza të reja, u harrue! U vra dhe u harrue edhe djoloshi Trim Rin Monajka! E pa kalue as shtatë muej në vazhden e vrasjeve nder piramida, u vra një 17 vjeçar Pllumb Pllumbaj, që arkivoli i Tij solli një tjeter revoltë…Po, edhe Ajo u harrue!Anë e kand Shqipnisë, shetiteshin kufomat e të vramëve në kufi të lidhun me tela me ferra dhe, u harruen vrasjet e krimet e njenit prej terroristëve ma të mëdhaj të sunduesëve anadollakë të 47 vjetëve komunizem, tue vorrosë me një ceremoni ushtarake shtetnore gjaksorin perbindsh Ramiz Alia!

Me 14 korrik 1990 asht ky Ramiz Ali që porositë komunistët që po strukeshin si qejtë: “Nuk ka qytet tjetër ku vepron më tepër agjentura e armikut se sa Shkodra. Në Shkodër agjentura vepron shumë e organizuar, e ndërthurur. Atje ka agjenturë serbe, italiane, gjermano-perëndimore dhe franceze. Vatikani ka hedhur agjenturën e vet, prandaj, duhet ndenjur gjithmonë në tension dhe të rritet vigjilenca.”

Shumë interesant! Asnjë agjenturë turke, arabe as sovjetike, agjent i së cilës ishte ai vetë.

Në Shtator 1990 deklaron po anadollaku R. Alia: “Ndodhën ambasadat. Aty hynë ca debilë.. kush ishin ata që ikën, ç’janë ata në Shkodër që çohen në demonstratë? Po këta nuk dolën tani, ata ishin, se baballarët e tyre nuk ua vramë tani, por ua kemi vrarë për 40 vjet.”

E me paturpësi ky kriminel u quejt “presidenti i parë demokrat”… dhe u vorros me ceremoni të organizueme nga shteti “islamik”, të cilit, i perkiste kufoma e qelbun e tij që me 2 Dhjetor 1992, atëherë, kur Shqipnia u kuadrue nga presidenti Sali Berisha në “Konferencen Islamike”…

Shqipnia e gjysëm miljoni viktima të komunizmit vazhdoi persëri sundimin nga sigurimi i shtetit që per 47 vjet e gjakosi dhe dhunoi me një Gjenocid të panjohun në Europen Lindore!

Po, u harruen edhe krimet e sigurimit të shtetit me bustin e terroristit Sabri Godo!..

Ishte 11 Nandori 1990 që i Madhi Don Simon Jubani, shpartalloi me Ungjillin e Krishtit, perfundimisht prangat e diktaturës në Vorret e Rrëmajit të Shkodres, tue Ringjallë Fenë dhe tue e hapë pa pikë frike Rrugen e Demokracisë në Shqipni, po edhe Ai Hero, vdiq… dhe u harrue!

Erdhi në Shqipni Nanë Tereza, dhe persëriti thanjen e Krishtit: “Dueni armiqët tuej!”, dhe Ajo vetë e para ndezi një qiri tek vorri i luciferrit… “Jo, vllavrasje!” persëriti, sa herë vinte këtu!

Erdhi Papa Gjon Pali II, dhe u ul perballë monumentit Skenderbeut… plot 20 vjet perpara,

Erdhi Ai Burrë, që tha: “Kam ardhë këtu për me ju shpreh nderimin tem Vëllaznor edhe komunitetëve të ndryshme fetare që bashkjetojnë këtu prej shekujsh: Komunitetit Kristjan Ortodoks dhe Komunitetit Mysliman, të cilëve, u sjellë një përshëndetje të përzemërt…Kam ardhë për me i shfaqë çdo shqiptari admirim dhe mbështetje në këte fazë delikate të kalimit historik dhe të të shumë së dishruemes ringjallje shoqnore dhe shpirtnore…

Të dashtun Vëllazën e Motra! Sa herë në të kaluemen u asht dashtë ta mbroni me forcë identitetin tuaj… Ju keni vuajtë për Kombin Tuaj. Prandej dhe keni të drejtë ta doni kaq shumë. Ajo që ka ngja në Shqipni të dashtun Vëllazën dhe Motra, nuk asht pa kurrë në historinë e njerëzimit…Drama e Juaj Shqiptarë të dashtun zgjon interesimin e gjithë Kontinentit Evropian e asht e domosdoshme që Evropa mos t’ Ju harrojë.

Në të vërtetë ky asht kusht i domosdoshëm për mos me u rikëthye tek të njajtat gabime të përlotuna, asht shtegu ma i mirë për një proçes pajtimi të vërtetë…Si na e mëson edhe Feja, nëse kemi një Krijues të perbashkët që të gjithë jemi Vëllazën. Kështu, që Feja asht një kështjellë mbrojtëse kundër totalitarizmit dhe një kontribut vëndimtar për një vëllaznim human. Liria e vërtetë fetare i shpëton ngacmimëve të intolerancës dhe të sektarizmit dhe ofron mënyra dialogu të respektueshëm dhe konstruktiv…

E si mos të kujtojmë tashti një Bijë të zgjedhun të Popullit Shqiptar, Motren Tereza të Kalkutës, Nanë shumë e vorfën ndër ma të varfërit në Botë? Me zjarrin e Fesë në krahnor Kjo grue e vogël dhe e madhe njëkohësisht, sjell dhe ruan mbrenda Saj hovin e bujarisë së papërmbajtun dhe të pamposhtun të zemrës shqiptare…

Në emnin tand Popull Shqiptar,po i drejtohëm këtu edhe Komunitetëve Ndërkombëtare që ta këthejnë vëmendjen e tyne vëpruese ndaj kërkesave të zhvillimit tand të përgjithshëm. Vetëm kështu mund të mëkambët Paqa në këte zonë të Ballkanit, të përgjakun nga konfliktet vëllavrasëse të ulta e të pakuptim…” (25 Prill 1993, në Sheshin “Skenderbeu”, Tiranë.)

Nenvizova ata rreshta që Shqiptarët Atdhetarë duhet të mos i harrojnë kurrë!

Ata janë çelsat e “Dyerëve të Europës Demokratike!”që na dhuroi Papa Gjon Pali II.

***

Me daten 23 Qershor 2013…Kryeministri S.Berisha ua dorzoi prap pushtetin komunistëve… me masken “socialiste”…

A nuk asht aktuale prap sot lutja e Nanë Terezës:

“O Zot, hiqi mallkimin Tand Popullit Shqiptar!”..?

Melbourne, 2013.

“HARRESA e MOSMIRATIMIT” TE REZOLUTES ÇAME

July 6, 2013 by dgreca

Nga Sali Bollati/ New York/

Problemi I Çamërisë Shqiptare është problem në rradhë të parë I mbrojtjes së të drejtave të njeriut: njohja e gjuhës, pronës, shtetësisë me të gjitha të drejtat e minoriteteve të miratuara ndërkombëtarisht..Por së pari duhet njohur nga institucionet greke Genocidi I ushtruar ndaj popullësisë së pafajshme Çame që mbas vrasjeve e masakrave u dëbua me dhunë të egër nga shtëpijat e vatrat e tyre etnike më 1944-1945.

Mbasi kombi grek të verë në vend padrejtësitë e ushtruara ndaj kësaj popullësie shqiptare që nga viti 1913 deri në spastrimin etnik të 1944-1945. do të krijohen ura bashkëpunimi dhe respekti reciprok midis fqinjëve që nga lashtësia.
Popullësia Çame në Shqipëri prej mbi 300.000 vetash, nuk kërkon ndryshime të kufijve ekzistues, ajo dëshëron të jetojë në shtëpijat dhe pronat etnike të sajë në miqësi me vëllezërit Çamë të besimit të krishterë dhe të gjithë popullin grek/

Nëpërmjet Parlamenteve dhe qeverive të dy shteteve të miratohen të drejtat e mohuara deri më sot për popullësinë Çame. Kështu do të vihen në zbatim edhe rekomandimet e Këshillit të Europës .
Zbatimi dhe respektimi I të drejtave themelore të njeriut midis fqinjëve do ti tregojë botës mbarë se Ballkani nuk është më një fuçi baruti.
Ashtu siç ka lënë amanetin edhe atdhetari ynë I nderuar F.Zeqiri: Pa lirinë Çame, s’ka qetësi Ballkani!

Nuk me hiqet asnjëherë nga mendja kultivimi i harresës kombëtare në popullin e shumë vuajtur shqiptar të zgjedhës komuniste enveriane
Kur punoja në një zyrë të Bashkisë së New Yorkut, mbaja mbi tavolinën e punës pranë Flamurit Amerikan edhe Flamurin Shqiptar. Vinin bashkëatdhetarë nga Kosova, Dibra ose nga Malësia Shqiptare e Malit Zi, entusiazmoheshin për Flamurin Kuq e Zi por edhe të çuditur më pyesnin se nga cila krahinë Shqiptare jam. Mbasi u tregonja se jam Çam; kur i pyesnja njëkohësisht në se e dinin ku bie Çamëria.
Dhe ata menjëherë përgjigjeshin të pezmatuar se Çamerine Shqiptare e kishte rrembyer greku i pa besë!
Ndërsa kur pyesnja shqiptarë nga Peshkopia, Librazhdi ose Gramshi, ata përgjigjeshin se Çamëria ështê andej nga Përmeti ose Gjirokastra!
Nga do e mësonin se ku shtrihej dhe se kujt I takonte Çamëria Shqiptare??!

Por sot, fatëkeqësisht, nuk çuditem aspak, kur ata me tru të larë nga antishqiptarizmi enverian, veprojnë edhe më keq se në ato kohëra për KËTË PROBLEM MBARËKOMBTAR.

Si mund të shpjegohet “HARRESA e MOSMIRATIMIT” të Rezolutës Çame të 2004 nga Kryetarja e Parlamentit te sotem, z. Jozefina Topalli bashke me kryeministrin z S.Berisha, kur ata së bashku u larguan nga Parlamenti(vetëkuptohet, me rekomandim të Janullatosit)
për të mos e votuar.Dhe pikërisht me mungesën e votave te Topallit e Berishës sëbashku me bashkëpuntorin tuaj të atyre viteve Besnik Mustafajin-

REZOLUTA NUK U MIRATUA??!

Po Kserën e “shkretë”, pse e sollët nga Gjirokastra, nga ku ndodhej shume afër me atë ide që ishte rritur dhe predikonte; dhe e prutë ne Tiranën ku fëmijtë e tij nuk kuptonin gjuhën shqipe. Me gjithëse Ksera ,krahas me pallaçollëqet e tjera, kishte future në listë pagesat e ministrisë “personale alla greke” ,Kalyvatisin -përfaqsuesin e rinisë VE, që s’kishte pse të vinte ne Tiranë sepse ishte I ngarkuar nga ministria “allagreke” të vazhdonte propagandën antishqiptare atje në Athinë??!

Dhe kjo ministri allagreke, edhe mbas humbjes së Kserës, jo për çudi, do i dorëzohet, si në vazhdimësi, grekut tjetër Dhules për të mos humbur lidhjet e krijuara prej dekadash me vëllezërit socialistë grekë. Atyre u jepet “e drejta” të punësojnë aty grekët e papunë

Ore Pari e Tiranës, siç ju thëret z. Sh.Rama, Çamëria është Shqiptare që nga lashtesia, dhe nuk është ndonjë lodër në duart tuaja që në ndryshim nga gjaku në kohën e komunizmit, janë mbushur me paratë, pronat dhe tokat e vjedhura. Dhe Heshtja e juaj konvergon me mohimin grek se sipas tyre Çështja Çame nuk ekziston, kështu qe nuk ju mbetet asgje me shumë se sa të ndiqni predikimet e shën kozmait të sotëm-janullatosit se Greqia vazhdon deri në Shkumbin??!!

Jo më kot,Naimi I Madh e quante

Gluhën Çame si Gluhë Perëndie.

Ndërsa Fan Noli I paharruar shkruante :

Në do bukë e bujari,
Në do Besë e Trimëri,
Shko në Çamëri!

Pra lashtesia e Gjuhes, Bujaria dhe Besa Çame, së bashku me këngët, vallet e kostumet Çame janë nga virtytet më të çmuara të Shqiptarizmës që ne Shqiptarët :

Prej Prevezet (dhe jo nga Priveza-siç e “njeh” berisha) m’Leqe t”Hotit,

Prej Tivari ne Manastir,

Edhe Flamuri I Shqipnise

Si flake mnijet e Perendise

Do t’valvitet ne Kacanik

Amaneti I të pavdekshmit At Gjergj Fishta.

Dhe këto fjalë të arta nuk janë nacionalizma, siç kanë zakon të na quajnë ata që nga fillimi I shtetit shqiptar e coptuan dhe ndanë trojet mijëra vjeçare dhe popullatën shqiptare që jetonte atje duke ja dhënë grekëve dhe serbëve.

Këto janë drejta të pamohueshme, konformë të gjitha legjislacioneve në fuqi, të sajuara dhe të miratuara po nga ato fuqi që e coptuan Shqipërinë mijëra vjeçare të Pirros, Gjin Bue Shpatës, Skënderbeut, Islam Pronjos dhe Marko Boçarit me Nënë Terezën dhe Adem Jasharin.

Dhe për fatin tonë, të mbarë Shqipërisë, PESË DEPUTETËT e PDIU-ATDHETARE, Duhet at gjejnë rrugën e BASHKIMIT me te gjithe ata që jo vetëm e mbajnë vehten, por që janë ME TË VËRTETË ATDHETARË, dhe të nisin rrugën për ta bërë të njohur botërisht këtë problem të ÇAMËRISË SHQIPTARE QË ENDE KULLON GJAK, dhe të kërkojnë ZGJIDHJEN KONFORMË MBROITJES SË TË DREJTAVE TË NJERIUT!

SALI BOLLATI New York, Korrik 2013.