KURRË NUK ËSHTË VONË PËR DREJTËSI!

August 2, 2016 by dgreca

Rumania njoftoi se ka vendosur të gjykojë katër ish-zyrtarë të lartë komunistë, përfshirë edhe ish-shefin e Policisë sekrete të regjimit komunist të Nicolae Ceausecu-t, Tudor Postelnicu…/

Nga Frank Shkreli/

Duke lexuar lajmet ndërkombëtare në internet të hënën në mengjez, më tërhoqi vëmendjen një lajm nga Rumania i botuar në dhjetëra gazeta amerikane online. Sipas këtij lajmi — fillimisht i përhapur nga agjencia e lajmeve Associated Press – Rumania njoftoi se ka vendosur të gjykojë katër ish-zyrtarë të lartë komunistë, përfshirë edhe ish-shefin e Policisë sekrete të regjimit komunist të Nicolae Ceausecu-t, Tudor Postelnicu. Prokurorët ushtarakë rumunë njoftuan se Tudor Postelnicu, ish-shefi i Policisë sekrete rumune, Securitate nga viti 1978 e deri në vitin 1987 dhe tre ish-zyrtarë të lartë komunistë rumunë përballen me akuzën për vrasjen e disidentit Gheorghe Ursu, i cili vdiq në burg nga rrahjet dhe mundimet, dy muaj pas arrestimit të tij, në vitin 1985. Disidenti Urdu ishte burgosur nën akuzën se mbante një ditar, i cili sipas policisë sekrete rumune, përmbante kritika ndaj regjimit të ish-diktatorit Nicolae Ceausecu.

Sipas ekspertëve dhe organizatave që merren me krimet komuniste, ky vendim nga ana e autoriteteve rumune të drejtësisë është me rëndësi dhe mund të quhet si historik, për faktin se duket se Rumania — madje edhe një çerek shekulli pas shëmbjes së komunizmit — ka vendosur të vazhdojë me identifikimin, gjykimin dhe dënimin e ish-zyrtarëve të lartë komunistë, të cilët janë përgjegjës për krime të rënda dhe abuzime ç’njerëzore gjatë diktaturës komuniste. Krimet e regjimit të diktatorit komunist rumun, Ceuasescu ishin ndër më çnjerzoret e botës komuniste. Sipas Institutit Rumun në Mërgim për Hetimin dhe për Kujtimin e Krimeve Komuniste, gjatë sundimit dhe shtypjeve të regjimit komunist të atij vendi janë vrarë, janë burgosur dhe janë shpërngulur anë e mbanë vendit, afër dy milionë rumunë. Historianët kanë pohuar se lartë nga 600,000 disidentë,individë ndër më të dalluarit e shoqërisë rumune të asaj kohe, përfshirë politikanë, priftërinjë, avoketën, mjekë, shkrimtarë, edukatorë dhe studentë, janë burgosur të akuzuar për krime kundër shtetit, duke filluar që nga fundi i viteve 1940 e deri në fund të regjimit. Thuhet se rreth 100,000 prej tyre të kenë vdekur në burg.

Prokurori rumun Marian Lazar njoftoi të hënën se përveçish-shefit të Policisë Sekrete (Securitate) të regjimit komunist të Nicolae Ceausecu-t, Tudor Postelnicu, me akuzën e rëndë për krime kundër njerëzimit,përballen edhe ish-Ministri rumun i Punëve të MbrendshmeGeorge Homosteanu si dhe ish-agjentët e sigurimit sekret rumun Marian Parvulescu dhe Vasile Hodis.

Fatkeqsisht, si Rumania ashtu edhe Shqipëria – dy vende ku krimet komuniste ndaj kundërshtarëve politikë llogariten si ndër më çnjerzoret në Europë lindore — ndryshe nga ish-vendet e tjera komuniste, vazhdimësia në pushtet këto 25 vitete e fundit, e elitës komuniste dhe asaj post-komuniste e kanë bërë të vështirë, për të mos thënë të pamundur, përballjen me krimet e regjimeve komuniste në këto dy vende.

Nga kjo pikëpamje dhe përballë rezistencës së vazhdueshme nga klasa e sotëme politike për tu ballafaquar me të kaluarën komuniste, vendimi i prokurorëve rumunë për të gjykuar katër ish-zyrtarë të lartë të regjimit komunist të Nicolae Ceausescu-t, është një vendim i mirëpritur dhe jep shpresë se mos heret vonë, vendet ish-komuniste të Europës, përfshirë edhe Shqipërinë, ndoshta do të përballen më në fund me të kaluarën e tyre tragjike, duke kërkuar përgjegjësi dhe ndëshkim për personat që kanë marrë pjesë në krimet më të shëmtuara kundër njerëzimit, gjatë një periudhe prej pothuaj gjysëm shekulli të pushtetit komunist. Kjo mbi të gjitha është një çështje drejtësie për të cilën, fatkeqsisht,pothuaj askush nga politikanët e sotëm shqiptarë nuk flet.

E ashtuquajtura “reformë në drejtësi” — për të cilën është folur dhe debatuar aq shumë e aq gjatë kohët e fundit në Shqipëri, për të cilën duket se më në fund është arritur njëfarë marrveshjeje nga palët kundërshtare politike, jo me vullnetin e tyre por si rezultat i presioneve të vazhdueshmendërkombëtare –ka për qëllim rritjen e pavarësisë së sistemit juridik nga influenca politike dhe çlirimin e sistemit gjyqësor nga korrupsioni. Por nuk është e qartë nëse dhe si do të prekë çështjet e lustracionit dhe pjesëmarrjen e ish-zyrtarëve komunistë dhe ish-agjentëve të sigurimit të shtetit të cilët, si përfaqsues dhe në emër të regjimit komunist mund të kenë kryer krime kundër njerëzimit dhe për të cilët dyshohet se në përgjithësi kanë dhunuar brutalisht të drejtat bazë të njeriut të bashkombasve të vet të pafajshëm.

Shumica e vendeve ish-komuniste, dikush më shumë e dikush më pak, janë përballur me të kaluarën e tyre komuniste duke miratuar ligje lustracioni, duke hapur dosjet dhe duke ndalur ish-agjentët dhe ish-zyrtarët e lartë komunistë që të vazhdojnë në detyra të larta juridike dhe qeveritare. Si përfundim, gjatë çerek shekullit të kaluar, shumë prej vendeve europiano-lindore kanë hapur gjyqe dhe kanë ndërmarrë procedura ligjore kundër ish-zyrtarëve të regjimeve komuniste dhe ish agjentëve dhe zyrtarëve të lartë të këtyre regjimeve, të dyshuar për krime kundër njerëzimit.

Ekspertë dhe analistë të ndryshëm janë shprehur se mos ndëshkimi i krimeve të komunizmit dhe rezistenca zyrtare për t’u përballur me të kaluarën komuniste, është rezultat i drejtë për drejtë i korrupsionit që mbretëron sot në pothuaj të gjitha sferat e jetës në Shqipëri. S’ka dyshim se është në interesin e kësaj elite politike dhe ekonomike,e cila gjithnjë dominohet nga ish-komunistë dhe të afërmit e tyre, që krimet e komunizmit të mos zbulohen kurrë, ndërkohë që ata të cilët mund të kenë patur gisht në ‘to të mos ndëshkohen për ato krime.

Përpjekjet për reformën në drejtësi thuhet se përfshijnë, mbi të gjitha,çlirimin e sistemit gjyqësor të Shqipërisë nga korrupsioni. Si rrjedhim,a ka mundësi të shpresohet se miratimi dhe zbatimi përfundimtar i reformës në drejtësinë shqiptare të përbëjë gjithashtu një pikëkëthesë ndoshta historike — megjithëse të vonuar — në dënimin e krimeve të komunizmit dhe qëtë çojë në një përballje të sinqertë me të kaluarën komuniste? Besoj se pa një angazhim të tillë serioz nga forcat e mbrendshme politike dhe ato ndërkombëtare, nuk do të ketë reformë as zbatim të mirëfilltë të kësaj reforme në drejtësinë e tranzicionit të tej-zgjatur post-komunist në Shqipëri.Njoftimi i prokurorve rumunë të hënën se ata kanë vendosur të qesin para gjyqit ish-udhëheqës të lartë të sigurimit të shtetit komunist, të akuzuar për krime kundër njerëzimit, tregon se kurrë nuk është vonë që drejtësia të çohet në vend.

Kosova në Rio 2016, moment historik

August 1, 2016 by dgreca

– Kryeministri i Republikës së Kosovës, Isa Mustafa, pritje për sportistët dhe anëtarët e Komitetit Olimpik që do të marrin pjesë në Lojërat Olimpike, pak orë para nisjes për në Rio-Brazil/

– Kosova përfaqësohet me 8 garues, xhudistet Majlinda Kelmendi dhe Nora Gjakova janë kualifikuar me normë olimpike dhe nga ato më së shumti pritet sukses dhe medalje/

PRISHTINË, 1 Gusht 2016-Gazeta DIELLI-B.Jashari/ Për Kosovën pjesëmarrja në Rio 2016 është moment historik, tha sot kryeministri kosovar Isa Mustafa. Ai, gjatë pasditës, ka organizoi një pritje të veçantë për sportistët dhe anëtarët e Komitetit Olimpik që do të marrin pjesë në Lojërat Olimpike, pak orë para nisjes për në Rio-Brazil.

Mustafa tha se është kënaqësi e veçantë për të si kryeministër i vendit që të takojë sportistët që do ta përfaqësojnë Kosovën në Lojërat Olimpike.“Për ne është një moment historik pjesëmarrja si shtet me simbolet tona shtetërore, dhe para së gjithash me të rinjtë tanë në Lojërat Olimpike. Është një shans i veçantë që ne ta prezantojmë vendin atje, të shprehim cilësitë tona sportive, kulturën tonë, por edhe vendin tonë si shtet i ri.

Vlerësoj lartë punën e Komitetit Olimpik me gjithë atë që ka bërë për të arritur këtu ku jemi, punën e Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, e cila po ashtu ka treguar një kujdes të veçantë në zhvillimin e sporteve dhe në përkrahjen e sporteve, edhe në pikëpamje të legjislacionit, edhe në pikëpamje organizative, edhe në pikëpamje menaxhuese, por edhe në pikëpamje të përkrahjes financiare, të ndërtimit të infrastrukturës sportive për të cilën ne kemi nevojë tani ta bëjmë në të gjitha fushat, veçmas pas pranimit tonë në UEFA dhe FIFA”, tha kryeministri.Më tej, kryeministri Mustafa theksoi se të gjithë në Kosovë i kanë përjetuar shumë këto suksese, duke shprehur përkushtimin dhe vëmendjen edhe më të madhe të qeverisë dhe të qytetarëve të Republikës së Kosovës për sportistët.

“Unë dëshiroj që sot t’iu uroj një nismë të mbarë, t’iu uroj suksese, dhe po ashtu të shpreh gatishmërinë tonë si qeveri që ne t’iu përkrahim maksimalisht, duke mos interferuar në sport dhe në organizimin e sporteve, por ajo që është obligim i yni, në pikëpamje të infrastrukturës, në pikëpamje të legjislacionit, në mënyrë që të rinjtë tanë të shprehin dhe të realizojnë vlerat e tyre sportive dhe Komiteti Olimpik, si organi më i lartë, po ashtu të realizoj objektivat të cilat i ka shumë të drejta dhe i ka shumë pozitive”, u shpreh kryeministri Mustafa.Kryetari i Komitetit Olimpik të Kosovës, Besim Hasani, tha se sportistët ndjehen jashtëzakonisht mirë kur institucionet shtetërore të Kosovës i mbështesin në vazhdimësi në mënyrë të fuqishme.

“Ne do të nisemi për në Rio pas përgatitjeve të mira edhe në aspektin fizik, dhe në aspektin teknik. Ka qenë një strategji e mirëfilltë, por besoj që përgatitja është edhe në aspektin psikologjik dhe shpirtëror, sepse e tërë Kosova po na mbështet. Jam i bindur se këto përgatitje që janë bërë do të kulmojnë me një paraqitje të dinjitetshme në Lojërat Olimpike në Rio 2016”, tha Hasani.

Rita Zeqiri, e cila do ta përfaqësoj Kosovën në Rio në sportin e notit, tha se është kënaqësi dhe nder shumë i madh debutimi historik në Lojërat Olimpike.

Në Lojërat Olimpike Rio 2016 më shumë se 100 shtete të botës kanë më pak sportistë në krahasim me Kosovën, e cila përfaqësohet me 8 garues, dy mes tyre, xhudistet Majlinda Kelmendi dhe Nora Gjakova, janë kualifikuar me normë olimpike dhe nga ato më së shumti pritet sukses dhe medalje.

Kosova në Rio 2016, në Brazil, për herë të parë merr pjesë si shtet në lojëra olimpike dhe vëtë pjesëmarrja vlerësohet si fitorja e parë olimpike e shtetit të ri.

Refoma në drejtësi hap historik për qytetarët e Shqipërisë

July 22, 2016 by dgreca

Në fillim të ditës të premten (22.07) pothuajse gjysmë ore pas mesnate, 140 deputetët e Parlamentit të Shqipërisë, miratuan paketën e ndryshimeve kushtetuese për reformën në drejtësi.Vota e konsensuale, që kurorëzoi një proces 18 mujor angazhimi të politikanëve, ekspertëve vendas dhe të huaj, të mbështetur fuqimisht nga BE dhe SHBA, kaloi pas një maratone negociatash që u shoqëruan me mosmarrëveshjesh dhe grindje politike mes palëve pozitë-opozitë. PD i kundërshtoi deri në minutën e fundit disa dispozita të draftit të reformës në drejtësi, gjë që e shtyu zvarriti procesin. Marrëveshja e arritur me maxhorancën qeverisëse në mbrëmjen e së mërkurës (20/07/2016) u anullua nga PD pak orë më vonë për shkak kërkesash të reja që morën dje 14 orë për të arritur përsëri marrëveshjen. Sjelljet politike të opozitës ngjallën zemërimin e Brukselit, Uashingtonit por dhe të qytetarëve të Shqipërisë, që zhvilluan manifestime para Parlamentit në mbështetje të miratimit të reformës. Më tepër se përgjegjshmëria ndaj vendit dhe qytetarëve duket se ka qenë presioni ndërkombëtar në arritjen e konsensusit, presion që arriti kulmin e vet me paralajmërimin për “pasoja specifike, negative, të rënda dhe afatgjata nga Shtetet e Bashkuara” ndaj politikanëve të opozitës nëse nuk arrihej një marrëveshje e re. Ndërkohë që Brukseli paralajmëroi me kohë që dështimi për dakortësi mes palëve “do të hiqte mundësinë e hapjes shpejt të negociatave të anëtarësimit me BE”. Por përtej perspektivës së hapjes së negociatave vota konsensuale u kërkua me këmbëngulje nga maxhoranca qeverisëse dhe faktori ndërkombëtar edhe si një parakusht që reforma në drejtësi të ketë legjitimitet dhe të gjejë zbatim.

Reforma në drejtësi mbështetet nga 91% e qytetarëve të Shqipërisë që në jetën e tyre të përdishme kanë vuajtur për më shumë se dy dekada mungesën e drejtësisë prej kapjes së saj në mënyrë kapilare nga gjyqtarë dhe prokurorë të korruptuar. Qytetarët kanë parë mosndëshkimin e politikanëve të korruptuar dhe janë dëshmitarë të rasteve kur gjyqet kundër tyre janë mbyllur për procedurë nga gjykatës të blerë. Interesin e qytetarëve ka kryefjalë edhe deklarata përshëndetëse e BE-së në orët e para të mëngjesit (22.07). BE e vlerëson miratimin e reformës si «një hap të paprecedent , që adreson një kërkesë të vjetër nga shumica dërrmuese e qytetarëve për një drejtësi të përgjegjshme, të pavarur dhe transparente. Reforma përbën gjithashtu një kontribut për luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Të gjitha këto janë përparësi kyçe për rrugën e Shqipërisë drejt integrimit në BE » theksohet në deklaratën e delegacionit të BE-së në Tiranë.

Edhe SHBA e cilësuan miratimin e reformës «një fitore të popullit shqiptar». Në deklaratën përshëndetëse, ambasadori i SHBA-së, në Tiranë Donald Lu vë në dukje që «SHBA është krenare që ka mbështetur hartimin dhe negocimin e kësaj pakete reforme të fortë».

Rama: fshesa e hekurt e Vetting-ut për gjykatësit dhe prokurorët e korruptuar

Edhe kryeministri Rama e vlerësoi paketën e miratuar si «arritjen më të shëndetshme, më të ndershme, më të drejtë të kësaj reforme. I siguroj të gjithë shqiptarët, se gjykatësit e prokurorët e korruptuar do t’i fshijë nga sistemi i drejtësisë fshesa e hekurt e Vetting-ut”, tha ai pas miratimit të reformës në Parlament.

Marrëveshja mes palëve parashikon që të gjithë anëtarët e Këshillit të Lartë Gjyqësor,(KLGJ) dhe të Këshillit të Lartë të Prokurorisë (KLP) t’i nënshtrohen Vetting-ut nga struktura e Operacionit Ndërkombëtar të Monitorimit (ONM). Ajo parashikon edhe hedhjen e shortit në rast se gjatë dy raundeve të para të votimit, Parlamenti nuk i zgjedh dot anëtarët e KLGJ dhe KLP.

Paketa kushtetuese e miratuar sjell një riorganizim thelbësor të sistemit të drejtësisë në Shqipëri dhe synon pavarësinë e gjyqtarëve dhe prokurorëve nga politika. Ajo do të plotësohet nga ligje dhe akte nënligjore, procedura dhe rregulla që do të shtrihen në gjithë sistemin e reformuar të drejtësisë.

DERI KUR MË KËSHTU!

July 21, 2016 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Sot, thirrjet e shqiptarëve të 25-vjetëve më parë, “Liri, Demokraci” dhe e “Duam Shqipërinë si e gjithë Europa”, duken tani si një ëndërrë, e cila as nuk u interpretua as nuk u realizua gjatë çerek shekullit të kaluar. Përkundrazi, kjo ëndërrë është këthyer një një zhgënjim absolut për shqiptarët dhe për kombin në përgjithsi, falë kësaj klase politike që ka sunduar dhe që sundon vendin. E ashtuquajtura “reformë në drejtësi” që debatohet për pothuaj dy vjet tashti midis dy palëve kundërshtare — është prova më e mirë se në çfarë niveli ka arritur mos funksionimi i shtetit dhe i qeverisjes në të gjitha nivelet e sidomos në fushën e drejtësisë, në Shqipëri. Është kjo një lojë kote nga politikanët shqiptarë e cila fatkeqësisht duket se argëton vetëm këta që e luajnë këtë komedi, por që pengon seriozisht ecjen e kombit shqiptar përpara, në udhën që i ka caktuar historia dhe gjeografia. Kjo nismë nuk është një kërkesë dhe as debat akademik por është një nevojë e thellë për çdo shqiptar dhe për të gjithë shqiptarët kolektivisht.

Politika shqiptare për kaq kohë ka angazhuar Evropën dhe Amerikën, si ndërmjetës midis pozitës dhe opozitës për të arrijtur një marrveshje për reformën në drejtësi, me standarde perëndimore. Pjesëmarrja e ndërmjetësuesve amerikanë dhe evropianë gjatë viteve, për të arrijtur marrëveshje midis palëve politikës shqiptare, është aq qesharake, por që të kujton diplomacinë ecejake të diplomatëve perëndimorë gjatë shekullit të kaluar në nivel ndërkombëtar për zgjidhjen e konflikteve serioze dhe me përmasa botërore — dhe jo të një përpjekjeje thjeshtë politike të mbrendshme që duhej të ishte zgjidhur me kohë dhe pa ndërmjetësimin ndërkombëtar.

Situata e i krijuar sot në Shqipëri për arrijtjen e një reforme në drejtësi është absolutisht e pa precedencë në një vend që pretendon të jetë dhe e quan veten demokratik. Është e pa-imagjinueshme që shqiptari me shqiptarin — vëllai me vëlla — nuk merren vesh për çështjet madhore që janë në interesin jetik të vendit dhe të kombit, ndërkohë që secili mundohet t’ia lë kundërshtarit, kopilin te dera. Mbas 25 vitesh, kjo klasë politike ka bindur tanimë popullin shqiptar dhe miqtë ndërkombëtarë se është e paaftë të zhvillojë një politikë të mbarë dhe serioze që është në interesin afatgjatë dhe afatshkurtë të shqiptarëve. Kohët e fundit, gazeta e njohur gjermane Sudddeutsche Zeitung shkroi një artikull mbi gjendjen në disa vende të botës, si Ukraina e Jemeni dhe Shqipëria e cilësoi Shqipërinë si një vend, i cili sundohet gjithnjë nga, siç e quajti ajo, “klika e Enver Hoxhës”. Gazeta gjermane shkruan se fati i Shqipërisë drejtohet ende nga klika e dikurshme e Enver Hoxhës, që paradoksalisht, prej saj pritet që të ndërmerret edhe lufta kundër korrupcionit dhe të bëhen reformat që do ta çonin vendin drejtë integrimeve të plota euro-atlantike. Fatkeqsisht, janë këto klika që po pasurohen në kurriz të të gjithë të tjerëve, shkruan gazeta Suddeutsche Zeitung.

Është vështirë të thuhet nëse kjo klasë politike është e vetdijshme për pasojat e veprimeve dhe mosveprimeve të saj në këtë periudhe të historisë së kombit shqiptar. A janë të denjë ata të këtij momenti historik — dhe me këtë nuk e kam fjalën vetëm për reformën në drejtësi, megjithëse kjo e ka rëndësinë e vet tepër të madhe. Një çerek shekulli post-komunizëm, a janë përcaktuar interesat jetike dhe qëndrimet dhe vlerat e kombit shqiptar, përball zhvillimeve të mbrendshme dhe të jashtme? Cilat janë ato dhe ç’po bëhet për realizimin e interesave kombëtare? A e dëshirojnë këta njerëz Shqipërinë një vend të mbarë dhe të pjekur politikisht, bazuar në drejtësi shoqërore, në liri dhe në demokraci, a por diçka tjetër? Nëqoftse ia dëshirojnë të mirën vendit dhe bashkqytetarëve të vet, ç’po bën vetë kjo “klikë politike” siç e quan atë gazeta gjermane — në bashkpunim me njëri tjetrin — për ta shëndërruar dëshirën në realtitet?

As liria, as demokracia dhe as reforma në drejtësi sado që të duan ata, nuk mund të imponohen nga ndërkombëtarët, madje as nga miqtë më të mirë të shqiptarëve. Nëqoftse liria, demokracia dhe reforma në drejtësi do të konsolidohen dhe të përparojnë në cilindo vend, ato duhet të pranohen dhe të mbrohen nga vet populli, por sidomos nga përfaqësuesit e tij politikë. Ky është në obligim moral, për të cilin ata janë betuar që të mbrojnë interesat madhore të vendit. Besimi në të drejtën, sigurinë dhe në dinjitetin e çdo shqiptari, pa dallim, duhet të jetë baza e punës dhe e veprimit të ligjvensëve dhe e të gjithë institucioneve shtetërore dhe qeveritare shqiptare. Liria, demokracia dhe drejtësia do të realizohen vetëm për ata që i duan dhe i mbrojnë këto vlera me çdo kusht. Fatkeqsisht, deri më sot, në Shqipëri janë të pakët ata që i kanë mbështetur dhe që i mbrojnë këto kauza të shënjta.

Mund të jetë e vështirë për klasën politike shqiptare — që siç shkruante gazeta gjermane Sudddeutsche Zeiting — e ka bazën dhe e nxjerrë përvojën nga regjimi komunist që kontrollonte çdo aspekt të jetës së njerëzve — që të jetë e vetdijshme e nevojës, se në një vend të ashtuquajtur demokratik, ajo duhet t’i shërbejë interesave dhe nevojave të popullit dhe mbi të gjitha t’i besojë atij dhe njëherazi të përpiqen të zgjidhin problemet serioze me të cilat po ballafaqohet sot bota shqiptare. Mendimi i shumicës së popullit është barometri më i mirë.

Populli shqiptar dhe kombi në përgjithësi gjëndet para një këthese me rëndësi historike për të ardhmen e vet. Sot për sot, në të gjitha trojet shqiptare vihet re një zhgënjim përmasash historike me klasën politike që sundon gjithandej kur të merret parasyshë se ç’mund të ishte po të veprohej ndryshe. E vërteta është se shqiptarëve po u soset durimi. Gjithkund ndëgjohet britma drejtuar politikanëve, mjaftë më se na lodhët, ndërkohë që vihet re dëshira e madhe e shqiptarëve kudo për një ndryshim historik nga kjo rrugë e gabuar, e ndjekur tash 25 vjetë. Është një dëshirë që pret një angazhim dhe përkushtim krejt të ri ndaj vlerave etike dhe shpirtërore të kombit shqiptar. Është një dëshirë e flaktë për një rrugë të re që të çon drejtë prakut të një jete të re, në drejtësi dhe barazi për të gjithë, pa dallim, në përputhje me vlerat dhe vetitë e vjetra kombëtare, por edhe në përputhje me vlerat e botës së përparuar në të cilën jetojmë dhe pjesë e të cilës politikanët shqiptarë pretendojnë të bëhen. Askush nuk duhet të ketë frikë nga kjo, përfshirë edhe klikat e sotëme politike. Duke marrë parasyshë historinë e 25-viteve të fundit, fatkeqsisht është e vështirë të merret me mendë se klasa e sotëme politike është e aftë të zgjedhë udhën që duhet marrë dhe rrugën që kërkojnë shqiptarët. Por, më në fund, siç u shpreh edhe gazeta gjermane Sudddeutsche Zeitung në artikullin e saj të ditëve të fundit, klikat politike janë të afatizuara dhe si të tilla nuk mund të zgjasin. Si rrjedhim, mund ketë shpresë edhe për të ardhmen e Shqipërisë, ndryshe nga kjo e sotmja.

DY VËLLËZËR SHQIPTARO-AMERIKANË NË ZYRAT MË TË LARTA TË PENTAGONIT

July 18, 2016 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Organizata amerikanePartneriteti për Shërbimin Publik (PSHB) ose anglisht The Partnership for Public Service,është një ent jo fitimprurës me qëndër në Washington, misioni i të cilit është për të frymëzuar një brez të ri nëpunsish civilë në punën e tyre në qeverinë federale,me qëllim për të përmirësuar duke transformuar mënyrën se si funksionon tani qeveria federale e Shteteve të Bashkuara në kryerjen e përgjegjësive që ka ndaj taksa-paguesve amerikanë.

Një artikull në faqen e kësaj organizate më dha shkas që të mdaj me lexuesin nnjë tregim tepër të jashtzakonshëm mbi suksesin e dy vëllëzërve shqiptarë nga Kosova, të punësuar në nivelet më të larta të Pentagonit. Ky është një tregim që më gëzoi pamasë kur e lexova në faqen “Facebook” të Partneritetit për Shërbimin Publik. Unë jam përpjekur që gjatë viteve, modestsisht, të ve në dukje sukseset e komunitetit shqiptaro-amerikan në tërësi dhe të disa individëve në moshë të re, në veçanti. Ditë më parë solla një shkrim për shqiptaro-amerikanën Suzanna Shkrelin e cila po bën fushatë si kandidate e Partisë Demokrate për një vend në Kongresin amerikan, në zgjedhjet e nentorit.

Shkrimi i sotëm i bazuar në artikullin e PSHB-ës është gjithashtu tepër interesant pasi kemi të bëjmë me dy vëllëzër shqiptaro-amerikanë nga Kosova, të cilët u larguan nga ai vend në moshë të re dhe ia mësynë mërgimit duke ardhur në Amerikë dhe tani punojnë në zyrat më të larta të Pentagonit. Madje, në artikullin e entit Partneriteti për Shërbimin Publik dy vëllëzrit nga Kosova, Ylli dhe Ylber Bajraktari, jo vetëm që punojnë në Pentagon, por cilësohen si dorë e djathtë e zyrtarëve më të lartë të Pentagonit, përfshirë Sekretarin Amerikan të Mbrojtjes, Ashton Carter.

Vëllëzërit Bajraktari, në punën e tyre të përditshme, merren me çështje të politikës së mbrojtjes dhe politikës së jashtëme dhe si të tillë ata udhëtojnë, anë e mbanë botës, me udhëheqsit më të lartë të mbrojtjes amerikane gjatë vizitave të tyre zyrtare jashtë vendit.

Në artikullin kushtuar vëllëzërve Bajraktari thuhet se në shikim të parë duket si diçka tepër e pabesueshme që dy vëllëzër shqiptarë të shpërngulur nga Prishtina e shkatërruar nga lufta, do të arrinin pozita të njëjta të nivelit të lartë duke punuar për dy zyrtarët më të lartë të Pentagonit. Por kjo është e vërteta, Ylli dhe Ylber Bajraktari, në rrugën e karierës së tyre të jashtzakonshme, falë aftësive dhe dedikimit të tyre, pëfunduan në rrethin më të ngushtë dhe më të besueshëm të Pentagonit.

Vëllëzërit Ylli (majtas) and Ylber (djathtas) Bajraktari në hyrje të Pentagonit, ku ata punojnë në fushën e politikës së mbrojtjes dhe të jashtëme për zyrtarët më të lartë të Ministrisë Amerikane të Mbrojtjes, Pentagonit. (Fotot nga Pentagoni)

Vëllëzërit Bajraktari emigruan në Shtetet e Bashkuara, ndonëse në moshë të re ata morën rrugë të ndryshme me të arritur këtu, ndërkohë që u regjistruan në universitetet amerikane për të ndjekur studimet e larta. Me kohë, ata morën edhe shtetësinë amerikane dhe tani merren me çështjet më të rëndësishme botërore, duke iu paraqitureprorëve të tyre informacionin më të freskët mbi ngjarjet më të fundit në botë. Në artikull citohet Carl Woog, ish-këshilltari i lartë i Sekretarit të Mbrojtjes për Komunikime Strategjike dhe tani anëtar i Këshillit të Sigurimit Kombëtar, i cili thotë se vëllëzërit Bajraktari, “Janë zotuar dhe të dedikuar se do të ndihmojnë në përcaktimin e rolit të Amerikës në botë nepërmjet punës dhe kontributit të tyre, në fushën e politikës së jashtme dhe të mbrojtjes”.Zyrtari i lartë i Këshillit të Sigurimit Kombëtar amerikan shtoi se ai, “Ai nuk kishte dëgjuar kurrë më parë për një rast si ky, ku dy vëllëzër të kenë luajtur një rol kaq me rëndësi”, nëzyrat më të larta të punës në fushat përkatëse të mbrojtjes dhe të politikës së jashtme, në Pentagon.”

Ylberi i cili është diplomuar nga universiteti i njohur Princeton shërben tani si zëvëndës kryetar i stafit për çështjet politike në zyrën e Sekretarit Amerikan të Mbrojtjes, Ashton Carter. Më parë, ai ka punuar në zyrën e ish-Drejtorit të CIA-s, David Petraeus duke u marrë gjithashtu me gjëndjen politike dhe ushtarake në Irak dhe me përpilimin e politikës amerikane ndaj Iranit, herë në Pentagon e herë në Shëpinë e Bardhë.

Ndërsa Ylli shërben si Ndihmës i Posaçëm i Zëvëndës Sekretarit Amerikan të Mbrojtjes, Robert Work në Pentagon, që njëkohsisht është edhe enti më i madh i qeverisë federale, për nga numëri i nëpunësve dhe për nga buxheti i përgjithshëm.I diplomuar nga Universiteti Harvard, gjatë karierës së tij, Ylli është marrë me çështje politike që kishin të bënin me Afganistanin dhe me Indinë, ndërsa më heret ka shërbyer si këshilltar i ish-Kryetarit të Shtabit të Përgjithshëm, Gjeneralit Martin Dempsey. Ylli Bajraktari u shpreh se puna që ai bën tani në Pentagon është tepër interesante, pasi sipas tij, çdo gjë që përfundon në tavolinën e tij ka një element krize diku në botë.

Por nuk ka shumë rëndësi se ç’thonëvetë vëllëzërit Bajraktari për punën e tyre, rëndësi ka vlerësimi i punës dhe i dedikimit të tyre ndaj detyrës nga të tjerët, nga kolegët dhe nga zyrtarët e lartë të Pentagonit me të cilët ata punojnë çdo ditë. Njëri prej tyre, Eric Rosenbach, Kryetari i stafit të Sekretarit Carter, i cilëson dy vëllëzrit Bajraktari si “Dy indidvidë më të dedikuar ndaj punës së tyre, që ai ka njohur”, duke shtuar se, “Ata po mbrojnë interesat e Shteteve të Bashkuara dhe duke bërë një gjë të tillë”, me punën e tyre shtoi ai, “ata sjellin një përspektivë më të qartë mbi rolin e Amerikës në botë.”Ndërsa nga ana e tyre vëllëzërit Bajraktari, në artikullin kushtuar atyre në faqen e organizatës amerikanePartneriteti për Shërbimin Publik, shprehën falenderimet dhe mirënjohjen e tyre ndaj ushtrisë së Shteteve të Bashkuara, “Për rolin kritik që luajtën forcat ushtarake amerikane në shpëtimin e Kosovës”, shumë prej të cilëve, anëtra të të kësah ushtrie tha Ylberi, tani i takojnë në korridoret e Pentagonit. Nuk kalon asnjë ditë që nuk takojmë ushtarakë amerikanë të cilët kanë qenë pjesë e misionit të NATO-s kundër Serbisë, pohoi Ylli, duke shtuar se, “Angazhimi dhe zotimi që ndjejmë ndaj këtij vendi, është një obligim për ne. Ne e ndjejmë vetën të privilegjuar dhe të nderuar që punojmë këtu” në Pentagon, përfudnoi ai.

Edhe ne jemi të nderuar dhe të privilegjuar që të rinjët shqiptaro-amerikanë si vëllëzërit Bajraktari të cilët me punën e tyre nderojnë veten dhe kombin e origjinës, me suksesin e tyre personal dhe profesional, duke bërë krenarë jo vetëm komunitetin shqiptaro-amerikanë, por shqiptarët kudo. Si shumë të tjerë shqiptaro-amerikanë, edhe vëllëzërit Bajraktari me të drejtë e ndjejnë si obligim për ato që ka bërë Amerika për kombin shqiptar, ashtu që me punën e tyre të kontribojnë — në nivelet më të larta të qeverisë amerikane — për këtë vend ku kemi gjetur strehim dhe liri – duke bërë diçka në shënjë falenderimi e mirënjohjeje për Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Jam i sigurt se ata e kryejnë këtë obligimme cilësi dhe stil të lartë moral e politik, jo vetëm në emër të tyre dhe të familjes, por edhe në emër të të gjithë shqiptarëve në Amerikë dhe kudo të cilët mund të ndjejnë të njëjtin obligim, por të cilët ndoshta nuk kanë fatin ose mundësitë të arrijnë nivele të tilla suksesi në punën e tyre me një ndikim dhe influence të tillë si vëllëzërit Bajraktari. Lartë e më lartë!