ESSE – Page 313 – Dielli

Homazh për Ali Podrimjen

July 21, 2017 by dgreca

Nga Albana M.Lifschin*/

Shkalla e Poezisë Zotëri, bujarisht, nga ai fron perëndie ku qëndroni Ju , më lëshuat një shkallë. Ngjitu, më thatë. Por a mundem? Tek ju shoh Ju aq lart, Ndjej të më merren mend. (2010) Si e njoha unë Ali Podrimjen… Ka qenë fund tetori i vitit 2009 kur mora mesazhin e parë elektronik nga Ali Podrimja ku më shkruante se kishte lexuar dy herë librin tim me poezi ”Dje preva flokët” dhe se përveç poezisë titullin e të cilës mban libri, i kishin pëlqyer mjaft poezitë e shkurtra. Por mesazhi nuk mbetej në kufijtë e një komplimenti, siç ndodh zakonisht, por sugjeronte që të ndiqja rrugën e poezisë eliptike. ” Unë e respektoj një artikulim të tillë dhe e përkrah sepse aty është edhe mëncuria krijuese si dhe bukuria e artikulimit. Mendoj se kësaj rruge duhet të ecni dhe këtë ta bëni për hir të vet poezisë, e cila duhet të jetë një filigranizëm. Ndiqni rrugën e poezisë eliptike, filigramit zonjë. E bëni këtë për hir të poezisë tuaj dhe letrave shqipe” Deri atë kohë kisha marrë komplimenta e urime nga lexues e kolegë, nga poetë të njohur e të respektuar, por askush si Podrimja deri atë kohë, s’ishte prononcuar në një mesazh privat në emër të letrave shqipe, duke ngacmuar ndjenjën e madhe të përgjegjsisë që duhet të kemi kur vëmë penën në letër. Në mesazhin e Poetit dërguar në postën time në e-mail, në 31 dhjetor 2009, lexova: “Ajo që më gëzon është se poezia juaj gjithnjë e më pak ka fjalë të tepërta. E shoh se Ti dallon shumë nga poetet e tjera të hapësirës shqiptare. Artikulimi yt poetik sa vjen e bëhet më interesant për lexuesit. Urime poeteshë dhe suksese gjatë vitit që po trokasim.” Mendoj që këshilla e tij “për të hedhur tej nga trupi i poezisë fjalët e tepërta” ishte një mesazh që i drejtohej të gjithë poetëve. Në faqet e Jetës së Re në 60 vjetorin e saj, në mbyllje të vitit, qenë botuar disa poezi të miat. Atë kohë jam frymëzuar e kam shkruar poezinë kushtuar Ali Podrimjes “Shkalla e poezisë”. Ai më dërgoi një mesazh falenderimi me mirënjohje ku shprehej se kishte mbetur ‘pa tekst’, “sepse lexoja një poezi të rallë”. Në letrën e 26 Janarit 2010, Ali Podrimja, më shkruante: “Pata fat ndoshta që i pari i lexova poezitë Tuaja të fundit. Keni arritur një shkallë të lartë të ekliptizmit dhe kjo më gëzon. Ju lutem filloni t’i sistemoni nëpër cikle dhe ta krijoni librin e ri të cilin do t’ma dërgoni para botimit.” Dhe kështu ndodhi që unë pata fatin që Ali Podrimja, Poeti ynë kombëtar, të përgatiste për botim vëllimin tim poetik “Ka gjithmonë diku” duke shkruar edhe parathënien e tij. Ndihesha sa e nderuar aq edhe e habitur njëkohësisht me thjeshtësinë, me sakrificën kohore që AI bënte për të inkurajuar poetët. Koha është e çmueshme për të gjithë, por edhe më e çmueshme për përfaqësuesit e vlerave tona kombëtare. Ne ua respektojmë kohën atyre. Por Ali Podrimja nuk e përdorte atë vetëm për poezine e tij . Ai jepte kohë nga koha e tij edhe për krijuesit e tjerë, të rinj apo të vjetër qofshin, dhe kënaqësia që i jepte kontributi për ta ishte e madhe. Kështu mund ta përjetojë vetëm ai që ka shpirt fisnik. Ali Podrimja ishte vazhdimisht në kërkim të së bukurës në letërsi duke e ndjerë si “obligim ndaj poetëve, por edhe si guxim moral” ndërkohë që na udhëhiqte si POET dhe si NJERI. Ali Podrimjen e njoha personalisht pas botimit të librit, kur shkova në Prishtinë për ta falenderuar e shprehur mirënjohjen time. Nuk e kisha parë asnjëherë. Më priste ne aeroport bashkë me kolegen e Radios Vera Pelaj. Kisha lexuar kryeveprën e tij Lum Lumin, dhe kisha mbetur sa e drithëruar aq edhe e mrekulluar. Kisha lexuar esetë tek “Sfida e harrimit “ kisha parë kulturën, artistin e fjalës dhe fisnikërinë e shpirtit. Duke përfunduar këtu, desha të citoj kritikun Bashkim Kuçuku kur tha:”Ali Podrimja, nuk jeton vetëm poezinë e tij, por me krejt poezinë shqipe. Për dhjetra vjet duke punuar si redaktor në Shtëpinë botuese ‘Rilindja’, Podrimja ka ndikuar ndjeshëm në përpunimin dhe ngritjen cilësore të saj….në vëllimet e shumtë që ka redaktuar, të disa brezave, është edhe inkurajimi, “ndërhyrja’ apo qortimi mjeshtëror i tij…. Me këto ndihmesa, krahas poezisë së vet është bërë poeti më autoritar dhe më i përkujdesshëm ndaj krijimtarisë së poetëve të tjerë, sidomos të rinjve. Nuk është e rastit që pikërisht Ali Podrimja, ka patur dhe vazhdon të ketë dishepuj, më tepër se çdo poet tjetër i ditëve të sotme.” Ali Podrimja u largua papritur nga ne tre vjet më parë, por Poeti i Madh vazhdon e do të vazhdojë të lëshojë shkallë inkurajimi për krijuesit ,siç shprehej ai ”për hir të poezisë , për hir të letrave shqipe”.

U shkrua në kohëpërcjelljen e poetit kur ndërroi jetë. Botohet me rastin e 5 vjetorit te largimit nga jeta te poetit/

Agim Gashi, i gjallë dhe i pa vdekshëm për kombin shqiptar!

July 21, 2017 by dgreca

Agim Gashi pas vdekje si poet, rapsod dhe veprimtar mbeti i gjallë dhe i pa vdekshëm për kombin shqiptar!/

Shkruan Luan -Asllan Dibrani/

Me shumë pikëllim e përjetova humbjen tënde pas shumë vargjeve poetike ,portreteve dhe artikuj publicistik për atdheun , kulturën artin dhe sfidat e këtij populli. Fjalët janë të pakta të përshkruaj dhimbjen që e ndjeje për ty në këto momente njeriu i sakrificave deri në frymën e fundit e mbajte lënien për kombin,kulturën dhe vlerat e kombit. Gjithmonë ishim së bashku me opinionet tua që kishe në shënjestër kritike të metaltat në shoqërinë kosovare e ma gjerë ne rrafshin kombëtar. Për ndarjen nga jeta të poetit, rapsodit dhe veprimtarit të çështjes kombëtare, interpretues të këngëve burimore folklorike shqipe krijoj pikëllim dhe humbje të populli i ynë qe mbeti pa një port dhe këngëtar i vajeve dhe gëzimeve qe i kushtoj popullit të vet.

Agim Gashi poet,këngëtar rapsodik ,veprimtar ish i burgosur politik

Urtësia , kultura ,bujaria dhe ndërtimi njerëzor i yti, or Agim Gashi ishte i një rangu të lartë. Vdekja e jote me theu shpirtërisht mua dhe krijuesit tjerë në Lidhjen e Shkrimtarëve Shqiptarë në Gjermani, familjen dhe farefisin .Nga kjo humbje e mikut tim pas një sëmundje të gjatë na i ndërpreu cingirrimat e telefonit, bisedat ,dhe kujtimet e së kaluarës edhe si bashkëpunues në krijimtarinë tonë. Nga kjo humbje dhe mungesë për ty or vëlla nuk munda ndryshe ta ngushëlloj veten, pos ta përmbush këtë boshllëk për mes këtij artikulli me përkushtim, për ty i madhi Agim Gashi. Kujtimet do t’i filloj nga dita që u njohëm me rastin e pajtimit të gjaqeve në Kosovë,.

Agimi iu bashkua ikjes nga atdheu ne emigrim drejt shteteve perëndimore për shkaqe sigurie, pas një burgu disavjeçar në vitet tetëdhjetë kur shqiptarët kërkonin Kosovën Republikë. Me ty u njohëm në aktiviteteve kulturore në Gjermani në përvjetorë dhe manifestime qe ish pjese e pa ndashme deri në çlirimin e atdheut nga Serbia.

Përvjetorit e themelimit të “Lidhjes së Shkrimtarëve Artistëve dhe Krijuesve Shqiptarë në Gjermani”ishin ato takime qe zëri i yt n mbeti në kujtesë me vargjet e bukura kombëtare satirike dhe të dashurisë. Agim fizikisht nuk je ma në mesin tonë, por kujtesa e begatë shkrimore, do të mbajë të gjallë në mesin tonë, në mendjen dhe zemrën e familjes, të miqve, bashkëpunëtorëve dhe të dashamirëve të shumtë.
Agimi do të kujtohet, nga brezat shqiptarë, për krijimet poetike, për satirat brilante, për këngët dhe zërin kumbues.
Me ndarjen e tij nga jeta, ne e humbëm një rapsod që ishte një nga këngëtarët që një jetë të tërë ia kushtoi këngëve folklorike, duke u shndërruar kështu në një nga emrat e njohur të kësaj lëmie në vargun e krijuesve ma te mëdhenj të popullit tonë. Puna dhe vepra e tij do të mbeten kujtimi më i mirë për të gjithë ata që e njohëm bashkëpunuam dhe vepruam me te, gjatë gjithë jetës së tij. Poeti dhe rapsodi Gashi do të mbahet mend me personalitetin e tij, ndërsa vepra e tij do të ju shërbej brezave që do vijnë në vazhdim.
Andaj, bashkëndjejmë dhimbjen me familjarët dhe të gjithë ata që e njohën Agim Gashin, dhe përmes këtij shkrimi ftoj të nderuarën familje që ti pranoni ngushëllimet tona më të sinqerta nga ana ime .

Agim nuk mund te thoja, as fjalën lamtumirës, se ti ike shpejt për në botën e pa kthim!. Deri në frymën tënde të fundit ishim se bashku në telefonata,brenga ,dhembje shkrime. I kujtuam edhe vuajtjet tona gjatë burgjeve nën regjimin jugosllav .Agim i madh i penës i këngëve i poezive, na le kujtime për ty dhe do të mbetet gjithmonë i gjallë në mësimin se si duhet atdheu, kombi dhe flamuri. Edhe pse ti shkove,le pas shumë gjurmë dashuri dhe kujtime te bukura për popullin tënd ndërsa, ishe plumb për armikun dhe tradhtarët. Ti je ndarë fizikisht nga ne, por do jetosh gjithmonë në zemrat tona me zërin tënd artistik me një gërshetim artistik dhe melosin kombëtar.

Ai zë që ende dëgjohet, ai shpirt që ende këndon, ajo sharki që nuk rri e heshtur edhe kur të zotin nuk e ka pranë. Ai zë, i cili atdheut i këndoi po me aq besnikëri për kaq kohë. Shpirti i tij nuk gjen qetësinë për kaq kohë sa përballja me shëndetin jo të mirë, jo vetëm Agimin, por edhe miqtë e tij, i goditi në shpirt sa ishe në përballje.

Ka bërë aq sa ka mundur, duke e dhënë një pjesë të shpirtit të tij që Kosovën ta shohë ndryshe, ashtu siç edhe e ekzekuton në telat dhe zërin e kumbueshëm të sharkisë. Ata që e njohin shpirtin e tij, përveç që dëgjuan me shumë përkushtim këngën e tij rapsodike, poezitë e tij epiko-lirike, janë ato që çdo ditë u gjendën me fjalë dhe me vepra pranë tij edhe kur ishte në Kosovë, edhe kur ishte në mërgim, madje edhe kur ishte i shtrirë në spital.

Foto nga takimi tradicional i LSH në Gjermani me 01.05.2015 kushtuar Pavarësisë se Kosovës ku horren pjesë një numër i madh krijuesish nga Gjermani ,Austria , Italia, Greqia ,Rumania,Zvicra etj

Agim ti ishe pionier i frymëzuar nga këngë të bukura të Nexhmije Pagarushës e Naile Hoxhës, të Qamilit të Vogël e të Jusuf Myzyrit, të Rizah Bllacës e Dervish Shaqa etj. Kur ishte i vogël, i ngeli në kokë Skënderbeun, Lahuta e Malcisë“ këngët kreshnike dhe ato historike,folklorit që i mbollën dashuri për atdheun dhe popullin,për Skënderbeun dhe bashkëluftëtarëve të tij.

Me përkujtohet thënia e Faik Konicës „Shqipërinë shpëtoje, Zot, nga shqiptarët“! Pse e përkujtoj këtë thënie? Sepse, shqiptarët me vetë dëshirë shpesh ra nen lajthitje me vetveten . Kur eshte fjla te Muzika kenga dhe folklori Agimi shprehet se e kopjuan muzikën e huaj dhe ia servojnë masave të gjëra si diçka origjinale. Vazhdimisht duke e dëgjuar këtë muzikë, njeriu ynë mësohet dhe patjetër se është i detyruar të ndahet nga origjinalja shqiptare e cila sipas mendimit tim është më e bukura, më e larmishmja dhe më besnikja në botë. Këtë revolte e shihte edhe Agim Gashi që shkroi dhe i gjykoj këto të meta në shoqërinë kosovare. Mos të mendojnë se po bëjnë burrëri, përndryshe veprimet e tilla janë të barabarta me tradhtinë.

Agimi shpesh u shprehte se këta njerëz , me zell janë duke e shfrytëzuar kaosin e dhimbshëm të kombit në të gjitha trojet etnike, duke u bërë kujdestarë të pseudovlerave dhe të pseudopatriotizmit.

Në këtë kohë të tranzicionit kombëtar ma kudo që të shkosh s’ke për të dëgjuar më këngë të bukura të Nexhmije Pagarushës e Naile Hoxhës, të Qamilit të Vogël e të Jusuf Myzyrit, të Rizah Bllacës e Dervish Shaqes, por ke për të dëgjuar zëra insonant e të pa artikuluar të një muzike të huaj që as dreqi si bie në fije, thua se je në një vend të fosileve antiqytetruese, apo edhe në qytetet e atyre që në shekuj na i bënë shumë të këqija. Kam shpresë se pa kaluar kohë e gjatë, pa u bërë tepër vonë, do të këndellemi si kolektiv dhe do të mendojmë ndryshe , pra të mendojmë kombëtarisht shprehet nder te tjera Agim Gashi .

Biografia e Rapsodit dhe poetit Agim Gashit!

Agim Gashi lindi më 27.07.1954 në fshatin Akllap të Komunës së Lipjanit.Ishte fëmija i parë i prindërve të Hamitit dhe Fikrijes për të qenë pastaj 8 fëmijë, katër motra e katër vëllezër.Shkollën fillore katër klasëshe e kreu në vendlindje, ndërsa katër klasë tjera në Janjevë dhe Sllovi. Akademinë e mësuesisë e kreu më 1973 dhe u inkuadrua si mësues, së pari në fshatin e lindjes e pastaj në Janjevë. Ndërkohë vazhdoi studimet në gjuhë dhe letërsi. Meqenëse Agimi në shpirt kishte tërësisht i dhene pas këngëve e muzike, sepse që nga viti 1973 ishte edhe këngëtar i rregull i RTP-së, kjo e rrëmben për ta shkëputë nga studimet për të vazhduar shkollimin e zërit tek profesori i njohur Terpkov nga Shkupi që ishte baritonisti më i njohur i kohës. Në këtë kohë ai merrej edhe me folklorin, ku ishte edhe bashkpuntor i jashtëm i Institutit Albanologjik të Prishtinës, seksioni i etnomuzikologjisë dhe i folklorit. Këtu pati rastin të bashkëpunoj ngushtë me Prof. Anton Çetten, Bahtrir Shehollin, Anton Berishen, Dr. Zekiria Canen, Rexhep Munishin rtj.

Qysh në vegjëli Agimi pati fatin të bie në kontakt me „Lahuten e malsisë“ së At Gjergj Fishtes dhe me shumë vepra tjera të rilindëseve, që në atë kohë i mbante të mshefuar familja e tij.

Babai dhe axhallarët panë se te Agimi gufonte një talent i rrallë si në këndim ashtu edhe në recitime të vargjeve, ata u angazhuan të ia mbjellin dashurinë e madhe për atdheun dhe lirinë e tij. Qysh në moshën dhjetëvjeçare ai pothuaj e këndonte dhe e recitonte „Lahutën e Malcisë“ për çka fshat më fshat bëhej me gomar e me kali për të i prezantuar aftësitë në dasmat e ahengjet e kohës. Nuk është çudi pra që sot dorëshkrimet e Agimit numërojnë mbi dhjetëmijë tituj të këngëve dhe poezive të shkruara nga dora e tij e që fatkeqësisht një pjesë shumë e vogël është publikuar . Do të ishte fatkeqësi që ky arsenal të mbetet në sirtarë apo edhe të humbë fare. Vlen të përmendim se poezinë e parë Agimi e botoi në moshën dhjetë vjeçare në gazetën „Pionieri“.

Agimin nuk do e gjejmë vetëm me këngën dhe poezinë e tij por edhe në demonstratat e viti 1968, 1981, 1989…Për këtë nga regjimi komunist ai dënohet me vite burgim, maltretohet, persekutohet dhe izolohet e në fund në janarin e vitit 1994 derisa gjendej i mërguar nga dhuna, atij ia vrajnë djalin, Ninelin 17 vjeçar e që sot e atëherë nuk ia di as varrin.

Menjëherë pas daljes nga burgu më 1989 dhe pak më vonë edhe nga izolimi, edhe pse disa here e rrahën mizorisht dhe barbarisht, ai nuk e ndali aktivitetin as ilegal e as atë legal, as të këngës e as të shkrimeve, ku për çdo ngjarje Agimi thurte nga një këngë për të mbetur histori e paharruar e kombit.

Viti 1990 Agim Gashi i bashkohet karvanit të pajtimtarëve për tu bërë krah i djathtë i Anton Çettes, Don Lush Gjergjit, Zekiria Canes, Hoxhë Kakrrukut e shumë e shumë veprimtarëve të pajtimit. Buçima e këngës së tij jehonte fuqishëm në trojet etnike dhe zbuste edhe zemrat prej guri për ta shtri dorën e pajtimit. I gjurmuar dhe i përcjellur nga policia serbe, i rrahur dhe i persekutuar me dhjetëra here u detyrua ta lë vendlindjen të migroj në Slloveni krejt me qëllim të vazhdimit të aktivitetit të tij. Aty në Lubjanë Agimi u kyç menjëherë në aktivitetet e shoqatës „Migjeni“ ku pati rastin të veproj me njerëzit që në atë kohë qëndronin atje e siç ishin: Ukshin Hoti, Sali Kabashi, Naim Maloku, Halil Matoshi, Shemsi Reçica, Abedin Maliqi e shumë të tjerë.

E kemi për obligim ta cekim se të vetmit Ukshin Hoti dhe Agim Gashi për shkak të kushteve ekonomike banonin në konviktin e nxënësve „Zvijezni Center“ të Lubjanës. Gjatë qëndrimit në Lubjanë Agimi nuk ndejti duarkryq, por me shpenzimet e veta regjistroi albumin dy pjesësh „I këndojmë Kosovës, i këndojmë demokracisë“ që më vonë me ndihmën e vëllezërve Kuzhnini dhe në përkujdesjen e prof.dr. Zekiria Canes dhe prof.dr.Shaban Hashanit, u shumzuan në Jugoton të Zegrebit. Ky album u shpërnda në të gjitha trojet etnike, por një sasi e konsiderueshme u konfiskua nga policia serbe duke mos menduar ata se kënga e Agim Gashin nuk ndalet as me dhunë e as me terror. Aktiviteti i tij tani ishte përqendruar në Zagreb ku pati rastin të punonte me dëshmorët Fehmi e Xheva Lladrovcin, të burgosur tjerë politik shqiptar e ata kroat, me Tuxhmanin, Mesiqin, Grakaliqin, Dr. Langun, me minatorët e Trepçës, me delegatët e Kuvendit të Kaçanikut, si dhe shumë personalitete të jetës politike dhe kulturore të kohës. Është i njohur koncerti i Zagrebit organizuar nga Shoqata „Nëna Terezë“ ku Agimi në prani të delegatëve të Kushtetutës së Kaçanikut dhe mijëra spektatorëve i këndoi Kushtetutës së Kaçanikut!

Helmimi i nxënësve në Kosovë Agimin e trondit thellë, kështu që duhej vepruar akoma. Ai kalon në Sarajevë për ta vazhduar aktivitetin e tij. Atje në atë kohë familjet boshnjake dhe kroate e në organizimin e këshillit për ndihma Kosovës ku Kryetar ishte këngëtari boshnjak Safet Isoviq, organizuan ftesën me qëllim këndelljeje të 1500 fëmijve shqiptar që ishin helmuar nga soldatesaka serbe. Agimi edhe këtu angazhohet e duke u takuar me Alia Izetbegoviqin, Halil Çengiqin, Fikret Abdiqin etj. Pas qëndrimit dy javor të fëmijëve shqiptar në BH, dita kulmore ishte organizuar në sallën „Zetra“ të Sarajevës ku me anë të koncertit ku do të këndonin Safet Isoviq, Hanka Palldu dhe Agim Gashi, do i thuhet lamtumirë fëmijëve mysafir. Koncerti ishte impozant. Kënga për falënderimin e organizatorit dhe popullit të Bosnjës që aq ngushtë solidarizohej me vuajtjet tona, Agimi kishte komponuar një këngë që e tërë salla prej 30 mijë njerëzish buçiste duke kërkuar përsëritjen. Ovacionet i shkaktuan rreshtat e fundit të këngës ku thuhej pos falënderimeve edhe „Të na rrojnë Ibrahimi dhe Alia“!

Jeta në Sarajevë iu vështirësua andaj Agimi detyrohet patjetër të vjen në Kosovë ilegalisht. Pas qëndrimit dy mujor, policia i bie në gjurmë dhe e arrestojnë duke e maltretuar mizorisht.

Pas disa ditësh e lirojnë por i konfiskohen të gjitha dokumentet e indetifikimit dhe se çdo ditë duhej lajmëruar policinë se ku gjendej. Një ditë, të vitit 1992, policia serbe e Lipjanit nuk patën fatin të takohen me Agimin. Ai tani me ndihmën e disa miqve ishte në Shkup tek miku i tij Mala. Atje i sigurohet një pasaportë falso dhe merr rrugën e mërgimit. Me sharkinë e tij së pari këngën e fillon në Vjenë të Austrisë. Disa koncerte humanitare për 3%-shin e RK, Agimi ishte i pari që e filloi këtë aksion për të mos u ndal deri me ditën e vdekjes. Duhet të përmendim edhe faktin se poqëse Agimi kishte marrë për veten e tij parat e fituara nga qindra e qindra koncerte në tubime tjera, ai do të ishte njeriu më i pasur i yni e jo si e përfundoj jetën e vet ne skamje varfëri dhe vuajtje. Ai të gjitha të ardhurat i dhuronte në destinacionet për të varfër e për luftën. Me rastin e keqësimit të gjendjes shëndetësore me një rast para dy vitesh me kërkoj dhe me tha “ Vëlla Asllan, unë po vdes, por mundësisht librat dorëshkrimet dhe videokasetat e krijuara mos të më mbesin në Gjermani se këtu ,pos koshit të plehrave nuk kane vlerë ”.Unë merrem me një firme transportesh që 17 vjet nga Evropa dhe për Kosovë. I thash bëri gati unë ta kryej këtë porosi edhe ashtu veprova. Librat dorëshkrimet dhe kasetat e tij te krijimtarisë sot janë në Kosovë, pos dorëshkrimeve të fundit qe i ka bërë edhe ne pragun e vdekjes edhe ne shtratin e spitalit ishte i lidhur me trungun ,kulturën tonë ,prandaj lus vajzën e tij Azalenë,shokët dhe miqtë tjerë që kanë ndonjë dorëshkrim të tij të më lajmërojnë t’ja kompletojmë edhe t’ja bashkojmë me tjerat në Kosovë. Është një turp i madh, po qe se Qeveritarët e Kosovës nuk e marrin si obligim ti botohen këto vepra kolosale këtij krijuesi te madh kombëtar. Pastaj si mund të harrohen qindra mbrëmje letraro-muzikore që Agimi i organizonte me mikun e tij, poetin Ali Podrimen, pastaj me Azem Shkrelin e ndjerë, me skulptorin Agim Çavderbashen, poeten Lindita Arapin, Adem Gashin, Faruk Tashollin etj. Me poshtë e bashkëngjis këngën e tij të fundit që lexuesi e kupton thellësisht patriotizmin dashurinë dhe vlerat e tij për atdheun.

KANGA E FUNDIT

AGIM GASHI

Kangën e fundit me sharki
Po e këndoj, atdhe, për Ty!

Vetë i dyti o këtë kangë këndoj,
Loti lotin s’po ma ndal,
Qajnë e qajnë sytë e mi,
Rrjedhin faqeve e mbi sharki.
Për nanë e atdhe malli m’ka marrë,
Këtë kangë vaji du me ua falë.

O i dashuri im atdhe,
Vend i shenjtë ku kam le,
Nga dhenat e hueja, në kurbet t’zi
Shumë e lus Zotin për Ty.
Të kesh paqë e lumturi,
Edhe varret në qetësi.

A më pret kjo jeta ime,
Për me ardhë e me ju pa?
Me marr n’gryk un’ nanën time,
Me lot rrudhat me ia la?
Mbushet bota me hijeshi hane,
Mbushet shpirti me aromë nane.

Me lot zemre këndoj e qaj,
Atdhe, lutje të kam kërkue,
Ma ep fjalën e ma ep besën:
Dy metra tokë me m’i dhurue,
Spo due kopshte e spo due arë
Por ta baj nji t’vogël varr.

Të vi i vdekur t´pushoj tek ti
Vetëm aty do t´gjej qetësi!
03.03.2013 Düren Gjermani

U prefsh në paq Agim Gashi! Do të mbetesh përherë në zemrat tona i gjalle e i pa vdekshëm.

Me respekt dhe përkushtim nga Luan-Asllan Dibrani kushtuar kengetarit rapsodit dhe krijuesit dhe mikut tim Agim Gashit.

Kush duhet të na mbroj nga vjedhjet historike?

July 20, 2017 by dgreca

1Kaltrina Hoti

Nga Katerina Hoti/

Kohët e fundit herë serbët e herë grekët po dalin në sipërfaqe dhe duke kontestuar prejardhjen shqiptare të Gjergj Kastriotit-Skënderbeut po duan të bëjnë si të vetin. A thua përse, çka iu duhet?! Ne si shqiptar përveç disa shkencëtarëve të njohur, personalitete të shquara kombëtare që po japin të dhëna për biografin e tij shqiptare nuk kemi reagime të nivelit që do duhet t’i kemi. Dhe e gjithë kjo ndodh se ne kemi lejuar që islamistë radikal dhe rrymat salafiste, bashkë me ca kinse analistë të hedhin gur e dru mbi figurën e Kryeheroit tonë kombëtar dhe të nxisin për heqjen e busteve të tij nga viset shqiptare. Arsyetimi i tyre është se ai na paska luftuar myslimanët kur shqiptarët ende nuk e kishin përqafuar islamin si besim fetar. Me këtë veprim ata u shërbejnë okupatorëve të vjetër dhe të rinj, atyre që ende kanë synimet që përmes tokave shqiptare të lagin këmbët në det. Kur bota krenohet me personalitete të tilla dhe ka krijuar mekanizma për t’i mbrojt, ndërsa fqinjët tanë mundohen të bëjnë histori duke vjedh, neve sikur na teprojnë dhe kënaqemi me tkurrjen e tokave tona. Nuk më ka rastisur që në ndonjë popull të ketë persona apo grupe të tilla, dhe nëse dikush del dhe përdhos historinë të mos përgjigjet përpara organeve përkatëse. Po bëjë një pyetje përse çdo popull e donë për hero kur ai çliroj tokat arbërore, e përse ne arbërorët nuk e mbrojmë por më shumë na e mbrojnë anglezët, francezët, italianët dhe të tjerët. Dy nobelist shqiptar e kanë prejardhjen në Ilirida si Nëna Terezë e cila ka lind në Shkup kur Shkupi në defterët e regjistrimit nuk kishte asnjë maqedonas ajo nga IRJM-ja quhet makendonka dhe emri i saj ende shkruhet “Majka Tereza”. Nëna Terezë e lindur si Gonxhe Bojaxhiu me gojën e saj ka deklarua se është shqiptare, e gjithë bota e respekton dhe e nderon si të tillë. Nuk po pyes përse iu duhen të tjerëve, por po pyes përse nuk na duhen neve? Përse për veprime të tilla nuk bëhet asnjë reagim as brenda shteteve shqiptare as nga jashtë ku diaspora është e organizuar. Ku janë Akademitë dhe përse janë. Diku kam lexuar se Akademitë tona janë të politizuara, e kush na e bënë politikën kur Serbisë ia bënë “Francuska 7”, Anglisë “Klubi i shkrimtarëve” po ashtu edhe popujve tjerë. Ne jemi një popull duhet të kemi një Akademi, të ditur e guximtar kemi, i kemi dhënë botës nobelist e personalitete të shquara në të gjitha sferat. Populli është si një lum herë i qetë e herë me dallgë shumë. Herë luan me bregun e herë të ledhaton me valë. Mirëmëngjesi Bashkimi Kombëtar!

Për ku janë nisur udhëheqësit (qeveritarët) tanë?

July 18, 2017 by dgreca

UDHEHEQESIT TANE…./

1 Kaltrina Ventimiglia

Nga Kaltrina Hoti*/Nju Jork/

Për ku janë nisur udhëheqësit (qeveritarët) tanë?! A e njohin ata plagën tonë (të popullit që i përkasin)?! Mos është enigmë apo duhet përsëritur kërkesat “Një abetare”, “Një komb, një flamur, një atdhe”. Kush e krijoj hendekun midis popullit dhe udhëheqësve. Besimi apo mosbesimi. Premtimi apo mos bërja. Fjala jonë apo fjala e huaj. Përse është krijuar bindje se sa ulen në frone udhëheqëse ata i kafshojnë fjalët e veta. Përse duhej të furnizohej armiku me naftë kur vritej e masakrohej një pjesë e atdheut?! Përse ne duhej të bëhemi anëtarë të injorancës njerëzore, ne që mbrojtëm civilizimin perëndimor? Përse duhej hequr busti, lapidari, piktura e luftëtarit, burrështetit shqiptar që bota shkruajti më shumë se 1100 vepra?! Përse duhej t’i përkulemi herë njërit ish pushtues e herë tjetrit?! Përse duhej që të falim ujërat e detit tonë Jon? Përse ne duhet të protestojmë për kriminel dhe pushtues në vend që të kërkojmë trupat e pagjetur të gjenocidit serb?! Përse në mënyrë të organizuar ne duhet të martojmë gjithë pleqtë sllav me gra e vajza shqiptare?! A dini përse, se ne jemi nën sundimin e fjalës së huaj. Se në çdo institucion, në çdo Organizate e Shoqatë kemi elemente të rekrutuara nga armiqtë e moçëm e të sotëm. Përse ne jemi kundër bashkimit të tokave, kur kemi një gjuhë, një flamur, një kulturë, një alfabet. Ilaçi i të këqijave është: Mirëmëngjesi Bashkimi Kombëtar!

***

II- Nga kush udhëhiqemi apo më mirë kush po na udhëheq?!!

Nga Kaltrina Hoti*

Sot çka nuk të dëgjojnë veshët e çka nuk të shohin sytë. Përse çdo kush fiton të drejtën të luaj me lirinë, atë liri që më shumë sakrificë e fituam. Sot çdo kush merr të drejtën të shaj, nënçmoj e njollos fytyrat tona kombëtare edhe atë pa u rehatuar ende eshtrat e të rënëve për liri. Sot çdo kush merr guximin të na sjell lloj-lloj kulturash nga injoranca që e kemi mbjell ende pa i gjet trupat e viktimave të gjenocidit serb. Gjithë ky maskarallëk nga ku e ka burimin dhe prejardhjen?! A thua se do jemi më afër Zotit nëse e quajmë me emër të huaj?! A thua do e sigurojmë parajsën nëse çdo ditë shajmë e njollosim njëri tjetrin?! A thua më afër Zotit, Perëndisë do jemi sikur të mbështesim diktator e pushtues të huaj?! A thua Parajsa dhe Ferri lindën kaq vonë në historinë e njerëzimit, e ku jetojnë në atë botë ilirët, pellazgët?! Po ku e kanë vendin atëherë Skënderbeu, Naimi, Çajupi… e të tjerët që Zotit i thoshin Perëndi?! Këto nuk kërkonin pushtues të huaj, dhe të huajve ua hapnin derën vetëm për miqësi. Unë nuk kam lexuar që ka pushtues të mirë. Por nuk jam në dijeni që ka udhëheqës që nuk e mbrojnë Kështjellën e vetë, lirinë e fituar, popullin e vet, heronjtë e vetë, kulturën, traditën, historinë… Unë ende se kam kuptuar përse nuk mbrohen figurat tona kombëtare me Ligj. Ku janë sot udhëheqësit tanë kur rrugët pushtohen në mbështetje të një diktatori ish pushtuesit tanë 500 vjeçar që s’la asgjë këtyre tokave vetëm mjerim. A thua nëse mbulojmë fytyrën tonë i jemi fshehur Zotit dhe kemi fshehur mëkatet ndaj gjuhës, kulturës e traditës. Më afër Zotit do jetë ai që ulet këmkryq në qilimin e xhamisë dhe nuk din se si lutet dhe bënë thirrje në mohim të kombit. A thua Zotit i duhen ushtar në tokë që luftojnë gjuhën, kulturën, traditën e vetë. Kush po na udhëheq neve, a ka kush të na e thotë?! Ata që neve na mësuan; Heronjtë e rënë për Atdhe dhe rilindësit tanë sipas injorancës sonë që po nxjerr jargët udhës dhe është përherë në rritje janë tradhtar të kombit, e ish pushtuesit do na dhurojnë Parajsën (xhenetin). Po ne cilën parajsë duam?! E çuditshme! Sipas veprimeve të sotme ne si komb duhet këtu të jetojmë në robëri për të shkuar në parajsë në xhenetin e injorancës në botën e përtejme, kjo është logjika e “ushtarëve të Zotit”, që po rriten në tokën e Dardanisë së lasht. Atyre që ende iu flenë liria dhe atdheu në zemër janë të detyruar që të lenë atdheun në kërkim të kafshatës së gojës se kjo injorancë dhe heshtja e udhëheqësve tanë (kinse udhëheqës) i ka lënë në mëshirë të fatit. Veshja jonë kombëtare u ka rezistuar shumë pushtuesve, iu ka rezistuar shumë sfidave do i rezistoje edhe ferexhesë së zezë e marhamave të bardha të sjella nga dora e huaj, por arkivit të tradhtisë askush s’ka mundur t’i ikë. Është më mirë që çdo njëri ta kuptoj edhe atë sa më parë, se asgjë e huaj sado e bukur e ëmbël të jetë as jeton dhe as hahet. Ne e dimë që të gjithë, se Turqia në Kosovë ndërton xhamie e rekruton mercenar, në Serbi ndërton fabrika, qëllimi dihet por kur do e mësojnë ata të zgjedhurit tanë që të bëjnë rregull e rend si atje ku lulëzon dashuria hyjnore bashkë me atë njerëzore. Këtyre predikuesve të shitur duhet t’iu tregohet rruga dhe le të shkojnë. Le të shkojnë atje ku duan të jetojnë me fjalën, veshjen, traditën, heronjtë e tyre “qiellor” dhe le të luten si të duan. Le të shkojnë se kjo tokë kërkon dhe donë përshëndetjen “Mirëmëngjesi Bashkimi kombëtar”.

*Nga cikli” Mirëmëngjesi Bashkimi kombëtar” i autores Kaltrina Hoti

NJE JETE NE SKENE

July 14, 2017 by dgreca

NGA MARJANA BULKU/

Janë dhjetra tekste, mijëra tinguj,qindra interpretime , vargje intervistash e komunikimesh mediatike e megjithatë asgjë nuk e gdhend në kujtesë portretin e një artisti më shumë sesa emocionet që fal aktualiteti i konotacionit artistik tek mjeshtri i madh Arif Vladi.është një kontakt midis artistit dhe kohës ,është një dialog, një thirrje,një kushtrim që duket se nuk mbaron kurrë e përmëtepër kur artisti e tejkalon madhështinë artistike jo përmes look-ut, përdorimit nga politika e momentit,por përmes fuqisë që i ka dhuruar zoti si dhe mjeshtërisë së kultivimit të artit.Mjafton ti kthehesh zërit të tij, këngëve -himn,teksteve- mesazh,tingujve- kushtrim dhe vemendja e zakonshme njerëzore dhe ajo kritike natyrshëm do të pohonin se Arif Vladi është sa skenik në art po aq edhe kreshnik në histori.E shkuara dhe tashmja e Kosovës me pasiguritë e së ardhmes janë duartrokitur prej vitesh nga publiku shqip folës.Historia e Shqipërisë ushqehet nga epizmi skenik përmes teksteve burimore, kostumeve tradicionale të atyre trevave bujare e të besës, të guximit e heroizmit kreshnik.Të risjellësh historinë me këngë dhe të marrësh miliona duartrokitje në këmbim,nuk është një akt i thjeshtë i një populli duartrokitës, por një akt i thellë meditimi ,kujtese dhe reflektimi historik.Pavërisht yshtjeve politike, populli di ti dallojë ,cmojë e mos harrojë heronjtë e vërtetë prandaj don këngën më shumë se fjalëboshët politikanë,e mbase pikërisht është kjo arsyeja që kujtesa popullore dhe kënga gdhendin paralelisht të njejtat ngjarje e njerëz.Skena është arena ku artisti shpalos cilësitë që kompletojnë veprën artistike dhe kush shkëlqen në skenë i jep veprës artistike një përmasë tjetër, përtej skenës,përtej kohës duke ju bërë një shërbim të madh të gjitha këtyre aspekteve.Kur dëgjon Arif Vladin, nuk ke se si të mos i kthesh sytë nga Kosova dje dhe sot, nuk ke se si të mos ndjesh admirim për heronjtë e saj të vërtetë, nuk se se si të mos cmosh mjeshtërinë e kompozitorit Edmond Zhulali, apo të ndjesh peshën e fjalës së mencur të Agim Docit.Dhe natyrshëm do të shkosh edhe te Ansambli Dibra, instrumentistët e nderuar, mjeshtri i kompozimit Përparim Tomcini,kostumet e larmishme që vizatojnë koloritin e larmishëm të asaj zone aq të pasur në traditë e ku kulmon mendimi unik që në art ashtu si edhe në mjaft fusha të tjera aktet individuale nxisin ato kolektive që përmes mirënjohjes përjetësojnë dicka që është përtej artitpërtej nesh.Kjo lartësi sublime që jo cdo artist mundet të na e dhurojë është një prej vlerave që ka Dibra, Shqipëria, Kosova, Diaspora.Kreshnik në skenë dhe epik në lirizmin e tij, Arif Vladi ka marrë nderime dhe i ka dhuruar skenës një prej standarteve më të larta të komunikimit me spektatorin duke e edukuar atë me fakte historike dhe vyrtyte që përcjell teksti letrar dhe konteksti artistik.