Featured – Page 461 – Dielli

Papa, pranë popullsive të Shqipërisë e të Indisë

December 10, 2017 by dgreca

–Në Indi, bilanci ende i përkohshëm i katastrofës, të cilën e kujtoi Ati i Shenjtë, është të paktën 39 të vdekur e 167 të humbur, në shtetet indiane Tamil Nadu e Kerala. /

Gjatë lutjes së Engjëllit të Tënzot, mendimi i Papës shkoi edhe një herë tek popullsitë e dëmtuara nga fatkeqësi të rënda natyrore, sidomos nga shirat, që po shkaktojnë dëme të mëdha këtë fillim dimri:

“Dëshiroj t’u shpreh afërsinë time popullsive indiane të dëmtuara nga cikloni Okhi, posaçërisht familjeve të peshkatarëve të shumtë, të humbur në det; e edhe popullit të Shqipërisë, dëmtuar rëndë nga përmbytjet e kohëve të fundit”.

Shira të pareshtura dhe blackout, në Shqipëri.

Në Shqipëri, një valë e pandërprerë kohe të keqe po godet zonat qëndrore dhe veriore të vendit. Situata vijon të rëndohet: dëmet më të mëdha vërehen në fshatrat Marikaj e Laknas, në rrethinat e Tiranës, ku një njeri humbi jetën. Shira të rrëmbyera vijojnë edhe në bregdetin e Durrësit e nuk mungojnë as në Shkodër. Situata më e rëndë, në fshatin Bardhaj,përmbytur nga vërshimi i lumit Kir. Në shumë zona mungon edhe energjia elektrike. Autoritetet shqiptare i kërkuan ndihmë bashkësisë ndërkombëtare, për t’i bërë ballë emergjencës.

Në Indi, bilanci ende i përkohshëm i katastrofës, të cilën e kujtoi Ati i Shenjtë, është të paktën 39 të vdekur e 167 të humbur, në shtetet indiane Tamil Nadu e Kerala. Në pjesën jugore të vendit, Ministria e brendshme indiane njofton se, falë ndihmës së shpejtë, u shpëtuan 556 peshkatarë që, gjatë kalimit të ciklonit, ishin në det të hapur. 809 peshkatarëve të tjerë iu përmbysën barkat por megjithatë, dolën në bregun e Maharashatrës, ku gjetën strehë e ushqim.(rv)

Shenjtëreshë për Dashuri – Nëna Tereze (1910-1997)

December 8, 2017 by dgreca

2017- Përvjetorët e Shenjtëreshës- Nëna Terezë: 20 vjetori i vdekjes, 1 vjetori i shenjtërimit; 38 vjetori i Çmimit Nobel për Paqe/

Shkruan: Don Lush GJERGJI/

Vitin që po e lëmë pas, 2017, për ne, Kishën katolike dhe popullin Shqiptar kudo në botë, ka qenë i shënuar dhe i bekuar, shumë i frytshëm dhe domethënës në shumë kuptime dhe drejtime, sidomos në përkujtimin e përvjetorëve të Shën Nënës Tereze:

38 – vjetori i Shpërblimit Nobel për Paqe, në Oslo (Norvegji), 10 dhjetor 1979;
20 – vjetori i vdekjes së Shën Nënës Tereze, në Kalkutë, 5 shtator 1997;
1- vjetori i shenjtërimit të Nënës Tereze nga Papa Françesku, në Vatikan (Romë), 4 shtator 2016;
Shugurimi i Shenjtërores dhe Katedrales “Nëna Tereze” në Prishtinë, 5 shtator 2017.

Këto ngjarje shënojnë historinë e Kishës Katolike në popullin Shqiptar, si dhe historinë tonë kombëtare, me domethënie dhe porosi të mëdha dhe shumë aktuale për ne, por edhe për mbarë njerëzimin.

Ta njohim, zbërthejmë, shqyrtojmë, përjetojmë Nënën tonë Tereze, tiparet e saja dalluese, porositë e saja karakteristike, risitë që i ka dhuruar Zoti nëpërmjet saj, domethënien për ne dhe prej brezat e ardhshëm, veçoritë që atë e kanë karakterizuar dhe dalluar, sidomos në domethënien e fesë dhe të dashurisë së krishterë.

Nënën Tereze Bojaxhiu e kam takuar shumë herë gjatë njohjes, shoqërimit dhe bashkëpunimit me të, në meridianët të ndryshme të botës, që nga takimi im i parë personal në vjeshtë në Romë në vitit 1968. Unë atëherë isha student i vitit të dytë të filozofisë në Universitetin “Urabanian” në Romë. Atë e kam shoqëruar në pesë vizitat e saja në Kosovë: 1970, 1978, 1980, 1982 dhe 1986; isha me të gjatë Çmimit Nobel për Paqe (Oslo, 1979); në shumë vende të Evropës Lindore; sidomos në Kalkutë dhe në rrethinë (1989)…

Çdo takim ishte si i pari dhe i fundit, që më bënte përshtypje thjeshtësia, çiltëria, mirësia, bujaria, duresa, kujdesi dhe dashuria për të varfër ndër më të varfër, të gërbulur, ata që askush nuk i donte, sidomos malli për Atdhe, lidhja e ngushtë shpirtërore me Popullin dhe Kishën ndër Shqiptarë, por edhe vuajtja me ne dhe për ne, por edhe për njerëzit e mbarë botës.

Gjithnjë kam studiuar dhe hulumtuar për rrënjët, burimin, zanafillën e këtij përkushtime dhe dashurie kaq prekëse dhe tërheqëse për mbarë botën. Përfundimi im është ky: janë dy burime unike që e kanë përgatitur dhe dhuruar atë gjithë botës: tradita dhe përvoja familjare, kombëtare shqiptare, që mbështetet në këto parime të shenjta dhe domethënëse: “Bukë, krip dhe zemër”, dhe: “Shtëpia është e Zotit dhe mysafirit”, si dhe përvoja dhe jeta dashurisë së krishterë në familje dhe në bashkësi famullitare, porosia e Jezusit që identifikohet me çdo njeri: “Çka do bëtë për njërin ndër këta vëllezër të mi më të vegjël, e bëtë për mua” (Mt 25, 40). Ajo ishte Dashuria në veprim, siç e kam definuar unë. Me 17 libra kushtuar Nënës Tereze, të përkthyera në shumë gjuhë botërore, jam munduar t’i dokumentoj dhe argumentoj këto dy burime të pashterrshme për Nënën Tereze: Zotin – Dashuri dhe vëllaun apo motrën Njeri.

Disa risi në jetën dhe veprën e Nënës Tereze: feja, shpresa dhe dashuria

Ndër risitë më të rëndësishme që kam hetuar unë janë këto: feja – që për Nënën Tereze ishte kërkim i Zotit në Njeriun dhe i Njeriut në Zotin në çdo fazë të jetës së saj. E kishte kërkuar Zotin dhe thirrjen, planin e tij prej moshës 12 deri 18 vjeçare, kur kishte vendosur plotësisht t’i kushtohet atij: “Dua të bëhem motër misionare për t’i ndihmuar të varfrit e botës” (Letnicë, 14 gusht 1928). Gjatë 18 viteve si “Motër e Loretos” dhe së fundi prej vitit 1950 e deri te kalimi në amshim. Ajo kurrë nuk e ka ndarë Zotin prej Njeriut dhe Njeriun prej Zotit.

Shpresa – veprim gjithnjë dhe kudo me dashuri dhe për dashuri, me parimin: “Kudo që jeta është në rrezik, aty duhet të jemi ne”.

Dashuria – flijim dhe dhurim pa kursim për t’u bërë dhe mbetur Nëna e Dashurisë.

Nëna universale – universalizmi i jetës dhe dashurisë

Misioni i Nënës Tereze është Dashuria, vendveprimi është bota, mbarë njerëzimi, metodologjia është dëshmia e krishterë, qëllimi është lehtësimi dhe pakësimi i vuajtjeve, mënyra është pjesëmarrja e plotë dhe e lirë në jetën e tyre, të privilegjuar janë të braktisurit dhe të dëbuarit e botës.

Risia e dytë e Nënës Tereze ishte UNIVERSALIZMI në çdo kuptim dhe drejtim kohor dhe hapësinor në dy parime themelore: Për Zotin – Dashuri dhe Njeriun – vëlla apo motër, pra, i jetës dhe dashurisë. Askush në historinë e njerëzimit, as në atë të krishterimit, nuk kishte nisur në vepër të tillë pa kurrfarë përjashtimi kombëtar, fetar, gjinor, kastor, shoqëror, dhe vetëm ajo kishte arritur që t’i bashkonte të gjithë, hinduistët, budistët, myslimanët, të krishterët, ateistët, gnostikët, me fuqinë e fesë dhe frymëzimin e dashurisë. Ajo nuk kishte për qëllim kthimin e të tjerëve në fenë e krishterë, në Kishën Katolike, por “që të jetë në mesin e tyre rrezja e Pranisë dhe e Dashurisë së Zotit, që t’ ua dhurojnë të gjithëve Zotin – Dashuri – Atë”.

Qëllimi i saj, pra, ishte diçka tjetër, dashuria dhe prania e Zotit në botën e sotme, sidomos ndër të varfrit më të varfër, të braktisur, të gërbulur, njerëz të përbuzur dhe të përjashtuar nga jeta e rëndomtë, për t’ua dëshmuar të gjithëve se çdo njeri është së pari Njeri, i afërmi ynë, vëlla apo motër, deri te ajo që në çdo Njeri ta shohim, njohim, duam dhe shërbejmë vetë Jezusi, dhe këtë me shembullin e jetës dhe dëshminë e përditshme.

Ja çka thotë Nëna Tereze për motrat që i ka themeluar ajo me emërtim “MISIONARET E DASHURISË”: ”Misionarja e Dashurisë duhet dhuruar, por mbi të gjitha duhet ta dhurojë vetveten… Për t’iu dhuruar të varfërve dashuri, ne duhet të jemi të afta ta duam njëra-tjetrën në bashkësinë tonë rregulltare, t’i dhurohemi tërësisht Zotit nëpërmjet të afërmit, nevojtarit… Ne jemi motra rregulltare dhe thirrja jonë nuk është puna me të gërbulur, apo me njerëz në buzë të vdekjes: Thirrja jonë është të jemi tërësisht të Jezusit. Pasi jam e Jezusit, puna ime është mjet për ta treguar dashurinë ndaj Tij. Prandaj puna është mjet e jo qëllim jete”.

Vuajtja – bekim e jo mallkim

Risia e tretë e Nënës Tereze është kjo: vuajtja, pësimi, mjerimi, varfëria, gërbula, Sida, si dhe çdo pësim tjetër, nuk është mallkim, dënim i Zotit, por hir, mundësi për ta treguar dashurinë ndaj Jezusit që vuan në njerëz të tillë. Ajo e shihte, e njihte, e shërbente dhe e dashuronte Jezu Krishtin në ata që nuk kishin më as pamje njerëzore.

Ajo thoshte kështu:”Të varfrit na japin ne shumë më tepër, na dhurojnë mundësinë që konkretisht ta duam dhe ta shërbejmë Jezusin i cili pëson në ta. Ata na japin falënderimin… Paqja do të vijë në botë nëpërmjet të varfërve. Të varfrit janë të detyruar të jenë të tillë, ndërsa ne jemi të varfra për dashuri ndaj Jezu Krishtit dhe për t’i kuptuar deri në fund ata që nuk kanë asgjë duke jetuar si ata dhe me ata… Ne varemi tërësisht prej Provanisë hyjnore… Ja ana më e bukur e rregullit tonë… Jepni duart tuaja për shërbim të varfërve, zemrën tuaj për t’i dashur të varfrit. Dashuria e vërtetë është gjithmonë flijim dhe dhurim”.

Dhurim falas dhe në tërësi

Risia e katërtë e Nënës Tereze është dhurimi falas dhe në tërësi, me dashuri dhe për dashuri, me hare dhe falënderim. Ajo shpeshherë thoshte kështu: “Nëse nuk mund të bësh asgjë për të tjerët, atëherë së paku buzëqeshu, sepse kjo nuk të kushton asgjë, por jep shumë. Gëzimi duhet të jetë një ndër thesaret e jetës sonë… Kështu më thoshte Nëna Loke: ”Gonxhe Gjyli, bija ime, ose bëre këtë punë me zemër, ose mos e bën aspak!”.

Dhe vazhdon kështu: ”Unë ju kam thënë motrave përgjegjëse për bashkësitë tona: Bota është plot mjerime, vuajtje, pikëllime. Ne duhet të dalim në botë për ta pakësuar vuajtjen, për të qenë rrezja e Dashurisë së Zotit. Ata që vuajnë duhet të gjejnë në ne Ungjillin ngushëllues… Çdoherë kur e takoni Jezu Krishtin në të varfër, buzëqeshini. Nëse nuk doni t’i buzëqesheni Jezusit në të varfër, më mirë mos dilni fare ose kthehuni së shpejti në kuvend…”.Ja, prapë mrekullia e dashurisë dhe e shenjtërisë: Më e varfra e botës, Nëna Tereze, më së shumti i ka ndihmuar të varfrit e botës, jo vetëm në anën materiale, por edhe më tepër në atë shpirtërore dhe morale, sepse është dhuruar falas dhe tërësisht, me gëzim dhe me dashuri të plotë Zotit nëpërmes njeriut.

Kontemplative aktive në botë

Veçoria e pestë e Misionareve të Dashurisë është kjo: kontemplative aktive në botë. Kjo do të thotë të jenë tërësisht të kushtuara Zotit në lutje, meditim, adhurim, pendesë, dhe si pasojë e kësaj jete shpirtërore, të jenë edhe aktive në botë me dashuri vepruese. Pse dhe si? “Të gjitha për Jezusin, në Jezusin dhe me Jezusin”.Urata, meditimi, adhurimi, mesha, kungimi, me një fjalë e tërë jeta shpirtërore ka për qëllim që motrat të aftësohen për dashuri, për dëshmi, për veprim, për ta njohur, ndihmuar, dashur dhe shërbyer Jezusin në njerëz që vuajnë.Kontemplative aktive domethënë ta kërkojmë, gjejmë, shërbejmë Zotin jo vetëm në çaste të kushtuara atij, në jetën tonë shpirtërore, por gjithkund dhe gjithnjë pikërisht me fuqinë e fesë dhe me frymëzimin e dashurisë.

Nëna Tereze thoshte: ”Nëse e njohim, duam, adhurojmë, ushqehemi me Jezu Krishtin vetëm në meshë, në Kungim, është tepër pak. Ne lutemi, meditojmë, adhurojmë, marrim pjesë në meshë, e marrim Jezusin në Kungim në zemër për ta vazhduar këtë kërkim dhe shoqërim me të në përditëshmëri. Nëse e gjejmë dhe shërbejmë Jezusin në të varfrit tanë, atëherë jemi kontemplative në mesin e botës”.

Për këtë Nëna jonë Tereze ishte dhe gjatë do të mbesë Ungjilli i gjallë, risia ungjillore, Misionarja e Dashurisë, Nëna e botës së mjerimit, tash Shenjtëresha Jetës dhe Dashurisë.

BASHA-RINISE: Mos zgjidhni largimin, zgjidhni përballjen

December 8, 2017 by dgreca

*Dr. Sali BERISHA: Historia e Shqipërisë duhet të jetë historia e përmbysjes së narko-shtetit, historia e përmbysjes së Edi Ramës, klikës së tij./

1 bashke Sot eshte perkujtuar 27 vjetori i Levizjes Studentore, organizuar nga FRPD. Kryetari i Opozites, Kryedemokrati Lulzim Basha shkroi ne fb: 8 Dhjetori është dita e parë europiane në Shqipëri. Ishte fillimi i një udhëtimi të pandalshëm drejt identitetit të humbur. Shqipëria gjendet përsëri në një udhëkryq mes politikës së kriminalizuar dhe vlerave të lirisë. Edhe një herë, kjo sfidë është sfida e rinisë. Të rinjve që duan të ikin u bëj thirrje të qendrojnë, të mos ikin! Të përballemi, të luftojmë dhe të fitojmë mbi të keqen! Bashkë do të ndryshojmë Shqipërinë!

1 basha 1 Berisha ok 1 rinia 1 Basha djali azemit

FJALA E PLOTE E KRYETARIT BASHA/

Më lejoni të ndaj në fillim të fjalës sime, dy emocione të jashtëzakonshme që më përshkrojnë sot. i pari, i kujtesës së domethënies së 8 Dhjetorit , cili më transporton me shpejtësi nga ky moment, tek ditët kur isha më i ri, ose më i riu prej jush në këtë sallë. Dhe ky emocion merr sot formën e mirënjohjes më të thellë dhe përkuljes më të madhe me krenari të thellë kombëtare ndaj Dhjetoristëve, me në krye Azem Hajdarin e pavdekshëm . Me respektin më të jashtëzakonshëm ndaj intelektualëve, përfaqësuesve të studentëve të Dhjetorit, shumë prej të cilëve i shoh sot në këtë sallë, krah për krah rinisë demokrate dhe për të cilët, kanë në zemrën time , mirënjohjen më të thellë si shqiptar si democrat dhe si kryetar i partisë që lindi për shkak të sakrificës dhe përpjekjes së tyre.Emocioni i dytë që më përshkon sa herë që jam në mesin tuaj,është emocioni që dini të falni vetëm ju, rinia demokrate, Forumi rinor i PD ,për të cilin ju falenderoj nga zemra.

Jemi mbledhur sot këtu për 8 Dhjetorin që është një ndër ditët më të bukura të historinë tonë. Është një ditë e madhe për atë që solli, por mbetet një ditë e madhe për mesazhin dhe domethënien që vazhdon të ketë çdo Dhjetor, e do të vazhdojë të ketë në përjetësi.

8 dhjetori 1990 ishte dita kurtriumfo kurajo i mbi frikën, kur triumfoi dëshira për liri mbi dhunën robëruese të diktaturës. Nga kurajo e studentëve të Dhjetorit dhe liderit të tyre të pavdekshëm Azem Hajdari, shqiptarët rigjetën lirinë e humbur: lirinë e mendimit, lirinë e shprehjes , lirinë politike, lirinë e besimit në Zot , lirinë e lëvizjes.

Por 8 dhjetori ishte po kështu dita e triumfit të përpjekjeve për dinjitet njerëzor. Lëvizja e Dhjetorit nisi së pari si refuzim i studentëve për t’u trajtuar si turmë e nënshtruar, të cilën mund ta shtypnin, mund ta shpërfillnin, mund ta fyenin dhe turpëronin, ta linin në varfëri, pa dritë dhe pa ngrohtësi. Studentët kërkuan dinjitet, kërkuan respekt për vlerat njerëzore.

Kjo kërkesë për dinjitet njerëzor çoi natyrshëm në kërkesën për liri politike për pluralizëm, sepse liria politike është në themel të dinjitetit njerëzor. Nuk mund të ketë dinjitet njerëzor pa liri politike. Në një shoqëri ku nuk ka liri politike, ku njerëzit nuk kanë asnjë ndikim mbi mënyrën si qeverisen dhe se nga kush qeverisen, nuk mund të ketë as dinjitet njerëzor, nuk mund të ketë as vlera njerëzore.

Por studentët e dhjetorit u ngritën edhe kundër sundimit të injorancës dhe sundimit errësirës. Injorancës së klasës qeverisëse dhe injorancës ku ishte braktisur shoqëria shqiptare.

Në thirrjet e e studentëve, urrejtja ndaj diktatorit Enver Hoxha u përzie përherë me talljen ndaj lolove qesharake të byrosë politike dhe injorantëve që kishin dalë në krye të vendit, sepse atje, ku nuk ka liri dhe ku nuk ka konkurencë, në krye dalin përherë injorantët.

Ata u ngritën ata edhe kundër errësirës së mendjes. Që në orët e para, që ditët e para, ata brohoritën fjalët e ndaluara të Fishtës, të Koliqit, të Frostit, të Xhon Lenonit. Injoranca është mjeti kryesor i diktaturave dhe lëvizja studentore shembi edhe murin e injorancës dhe izolimit mendor që kishte ngritur diktatura.

8 Dhjetori ishte dita kur Shqipëria u ritakua me Europën, kur shqiptarët u rikthyen tek vlerat europiane. Prandaj 8 Dhjetori mund dhe duhet të quhet pa frikë Dita e parë europiane në Shqipëri, pas një gjysëm shekulli endje nëpër humbëtirat e Lindjes.

8 Dhjetori ishte fillimi i një udhëtimi të pandalshëm drejt identitetit të humbur, drejt ëndrrave më të bukura tonat, drejt fitimit të kohës së humbur. Në atë fillim rrugëtimi, ne besonim si askush tjetër në botë, tek liria dhe tek e ardhmja jonë.

Është e padiskutueshme që Shqipëria është transformuar rrënjësisht, që atë ditë. Në shumë drejtime, përparimi është i paimagjinueshëm, i pakrahasueshëm sepse liria bëri punën e saj dhe shpirti i paepur i shqiptarëve dhe në vecanti i rinisë, bëri pjesën tjetër.

Në kthimin e tyre tek liria, shumë shqiptarë e në vecanti shumë të rinj zbuluan botën dhe, shkëlqyen në shumë vende të botës, duke provuar vlerat e mrekullueshme të individit tonë, të shqiptarit, të punës të tij, të imagjinatës dhe shpirtit të tij.

Por nga ana tjetër, jo gjithcka shkoi sic e kishim menduar. Disa gjëra shkuan keq, shumë gjëra u vonuan dhe ishin më të vështira sa ç’i menduam 27 vite më parë atëherë.

Sikur në ditët e Dhjetorit 1990, dikush tu kishte thënë studentëve, të cilët luftuar dhe sollën lirinë politike, se 27 vite më vonë, të rinjtë e Shqipërisë do të kërkonin mundësitë dhe dinjitetin e tyre nëpër botë dhe jo në atdhe, me siguri do ti merrnin për të çmendur.

Nëse atëhere dikush do t’u thoshte studentëve se edhe pas 27 vitesh, ne do të vazhdonim të ishim një ndër vendet më të izoluara nga Europa, do të mendonin që dhe do të ishte tallje.

Por fatkeqësisht kjo është gjendja ku jemi katandisur sot. 27 vjet pas rënies së komunizmit, liritë politikë të shqiptarëve janë sërish të kufizuara, se shqiptarët ende nuk votojnë të lirë, se dinjiteti i tyre është i nëpërkëmbur, mundësitë e tyre për përparim njerëzor dhe shoqëror janë më të vogla se në cdo vend tjetër në Europë, nga e cila vazhdojmë të mbetemi një nga kombet më të izoluara.

Ndërsa bota perëndimore ka arritur një mirëqenie dhe përparim të paimgjinueshëm edhe për ata vetë para 2-3 dekadash dhe nuk ndalet në ecjen e saj përpara, Shqipëria është sot e mbytur nga problemet që përjetohen vetëm në vendet më të prapambetura të Azisë dhe Afrikës.

Është e paimagjinueshme që sot në Shqipëri, në vend që të flitet për biznese të reja nga rinia, për përparime teknologjike, për arsim dhe dije, flitet për një bandë trafikantësh injorantë dhe mizorë.

Në vend që të diskutojmë dhe punojmë për zgjidhjet dhe politikat më efektive, luftojmë si të pastrojmë Parlamentin dhe qeverinë nga kriminelë ordinerë që kanë trafikuar, përdhunuar dhe vrarë.

Në vend që të mendojmë si të përmirësojmë sistemin bankar për të nxitur ekonominë me kredi të favorshme për të rinjtë që duan të hapin biznese, diskutojmë si ta shpëtojmë sistemin bankar dhe ekonominë nga paratë e pista të krimit.

Në vend që të investojmë dhe prodhojmë, kemi përfunduar në një ekonomi që vetëm importojmë dhe shet.

Në vend që të mendojmë për më të pamundurit mes nesh, e tu gjendemi në krah atyre, grave, nënave kryefamiljare, të rinjve dhe të rejave, ne diskutojmë si të ndalojmë një grusht politikanësh tëkorruptuar dhe oligarkësh grabitqarë që të mos plaçkisin vendin.

Para Dhjetorit të 1990, një grusht njerëzish mizorë përdorën ideologjinë për të nënshtruar, dhunuar dhe plaçkitur një popull të tërë për privilegjet e tyre, sot dhuna nuk ushtrohet në emër të ideologjisë, por të krimit të bërit njësh me politikën dhe të politikës të bërë njësh me krimin.

Ndërsa propaganda vazhdon si dikur, për të gënjyer, për të manipuluar dhe për të mbajtur njerëzit në padije ndaj të vërtetës, për t’i sunduar me të njëjtët mekanizma.

Njësoj si në vitet e para të tranzicionit, sërish qëllimi kryesor i shqiptarëve është të ikin. Por ndërsa ikja e atëhershme ishte motivuar nga dëshira për të prekur dhee gëzuar sa më parë lirinë dhe mirëqenien perëndimore, ikja e sotme është nga dëshpërimi, nga fjalët dëshpëruese se, ky vend mund të mos bëhet kurrë.

Ndaj sot, në këtë përvjetor të rëndësishëm, bashkë me respektin e thellë dhe mirënjohjen më të madhe ndaj sakrificës së Dhjetoristëve , në praninë e kësaj salle ekzaltuese, luftëtarsësh të lirisë, të betejave që kemi bërë dhe do të bëjmë së bashku, unë dua që t’ju ftoj të gjithë të kthejmë sytë sërish nga Dhjetori 1990 dhe të reflektojmë.

Studentët dhe pedagogët e Dhjetorit 90, sot shikojnë mbrapa me krenari. Për shumë prej tyre energjia, dashuria, pasioni, energjia, shpresat dhe ëndrrat që u ndezën ato ditë, janë edhe sot energjia më frymëzuese në jetën e tyre.

Solidariteti që ata kërkuan dhe gjetën tek njëri tjetri ishte mrekullia që solli çlirimin nga frika. Bashkimi me njëri tjetrin për këtë shpresë të madhe ishte celësi magjik që mposhti frikën dhe ngriti kurajon.

Kështu ata gjetën me këtë kurajon u ngritën, luftuan dhe fituan kështu ndryshuan Shqipërinë dhe jetët e miliona shqiptarëve.

Nëse të njëjtën gjë do të bëjë dhe brezi i sotëm , Shqipëria do të ecë përpara. Sepse nuk është vonë. Sot Shqipëria ka nevojë më shumë se kurrë më parë, gjatë këtyre tre dekadave për atë forcë, për atë idealizëm, për atë kurajë të Dhjetoristëve.

Sepse sot gjendemi në një udhëkryq: nëse do të humbasim të ardhmen e Shqipërisë dhe të shqiptarëve të marrë peng nga një grusht politikanësh të inkriminuar, apo do t’u rikthehet vlerave të lirisë, të dinjitetit njerëzor dhe të Evropës.

Përsëri edhe një herë, po kësaj radhe më shumë se kurrë më parë, kjo sfidë është sfida e rinisë. Sytë e cdo shqiptari janë nga ju, janë nga rinia shqiptare.

Dhe unë e di se, ju rinia shqiptare, rinia demokrate, rinia e ciltër dhe e panjollosur, do ta merni në dorë këtë mision. Kini besim, kini besim, besim total të palëkundur në forcën tuaj dhe në aftësinë tuaj.

Sot ju bëj thirrje , mos zgjidhni largimin, zgjidhni përpjekjen, përballjen.

Bëjeni zërin tuaj të bucasë, guxoni, ngrihuni, luftoni ta ndryshojmë Shqipërinë.

Partia Demokratike, bija tjetër së bashku me lirinë politike e Dhjetorit 1990, do të jetë përherë me ju. Me rininë në ballë të përpjekjes, ndryshimi do të vijë, dhe do të vijë shpejt!

Mirënjohje përjetë studentëve liberatorë! Zoti e bekoftë Rininë shqiptare! Zoti e bekoftë Shqipërinë!

***

FJALA E PLOTE E ISH KRYETARIT TE PD, DR. SALI BERISHA

I dashur zoti kryetar i FRPD, Belind Këlliçi

I dashur kryetar i PD, Lulzim Basha

I nderuar zoti Patrik Voller, sekretar per marrëdhëniet ndërkombëtare i EPP,

I nderuar zoti Gloss, drejtues i fondacionit Konrad Adenauer

Të dashur miq, vendas e të huaj,

Të dashur studentë dhe ish studentë të dhjetorit 1990

Intelektualë që iu bashkuat asaj kohe në këtë lëvizje

Të dashur studente dhe studentë, anëtarë të FRPD të pranishëm në këtë sallë!

Është nder, privilegj i madh të kremtojmë sot së bashku Ditën e Rinisë shqiptare, që është dhe dita e revolucionit demokratik paqësor, më madhështor, më të rëndësishëm në historinë e lirisë së shqiptarëve, ajo që quhet Lëvizje Studentore e Dhjetorit.

Miqtë e mi, historia është një e shkuar dhe natyrisht të merresh shumë me të edhe nuk duhet, por sa herë kujton këtë ditë, frymëzohesh, frymëzohesh dhe vetëm frymëzohesh. 8 dhjetori është ditë frymëzimi. Si sot 27 vjet më parë bashkëmoshataret tuaj, u ngritën mbi frikën, dhunën, terrorin dhe u përballën në këtë qytet të bekuar, në rrugët dhe sheshet e Tiranës, me diktaturën më staliniste, më barbare, më çnjerëzore që Europa kishte njohur në historinë e saj. U ngritën me një kurajo të jashtëzakonshme dhe së pari çliruan qytetin e tyre, e shndërruan këtë qytet në kështjellën e lirisë së shqiptarëve, hapën dyert e lirisë për shqiptarët.

Dua t’u adresohem ju, audiencës së rinisë së sotme, fantazia dhe imagjinata juaj nuk ka fund, por përsëri ajo nuk rrok dot guximin e jashtëzakonshëm të atyre ditëve të bashkëmoshatarëve tuaj. Kjo sepse, ata në atë kohë, dhe ju që jeni këtu, nuk jeni të vetëdijshëm për forcën e jashtëzakonshme shpirtërore që ju keni. Në vitin 1990 ne nuk mund të krahasoheshim as me Korenë e Veriut të sotme.Pak ditë më parë ndofta keni parë në lajme, në Youtube, apo dhe portale, se si 3-4 ushtarë të Korësë së Veriut ekzekutuan shokun, bashkëmoshatarin e tyre sepse po arratisej, po ecte drejt hapësirës së lirisë. Po çfarë ndodhte në Shqipërinë e viteve 90?

Në Shqipërinë e viteve 90’ ishin ekzekutuar me regjistër të ministrisë së brendshme 96 të rinj, djem dhe vajza, të cilët pasi e hoqi diktatura nenin e e tradhëtisë së lartë për arratinë, u nisën të gjenin botën e lirë, të gjenin lirinë.

Jo vetëm kaq, por akoma më makabër. Trupat e disa prej tyre zvarriteshin ditën për diell, në Sarandë, Gjirokastër, Korçë, në Skodër vetëm për të mbjellë terror kudo. Në memorien time më të hershme më kujtohet kur, trupa të bërë shosh të atyre që quheshin diversantë, na vendoseshin afër shkollës për tna tmerruar, apo i shëtisnin nëpër qytete të tjera. Kjo nuk ndodhi në Shqipëri vëtëm në vitet ’50 por dhe në Shqipërinë e viteve ’90, vetëm e vetëm për të ulur poshtë kokën e shqiptarëve, për t’i tmerruar dhe terrorizuar ata.

U ndala në këto shembuj për të treguar se cilat ishin përmasat e guximit të atyre të rinjve, të atyre vajzave dhe djemve të udhëhequr nga Azem Hajdari që u ngritën natën e 8 dhjetorit, dolën në shesh dhe u përleshën me diktaturën. I goditi pabesisht ai që i priti. Të nesërmen nuk u strukën, nuk u shpërndanë në shtëpitë e tyre, por të nesërmen, këta vajza dhe djem u mblodhën përsëri në atë shesh dhe u nisën për të pushtuar bulevardin e Tiranës me një akt epik heroizmi.

Sot kanë kaluar 27 vjet dhe përsëri kjo datë e bekuar në historinë e lirisë së shqiptarëve ka një mesazh të madh. Mesazhi i madh i saj është guximi. Guximi. Fitojnë ata që guxojnë!

Asnjë nuk besonte përveç studentëve në fitoren e tyre, nuk besonin se do gjunjëzonin diktaturën. Por ata besonin, ata ishin trima, ata u rrahën në mënyrë barbare në rrugë dhe u mblodhën fill mbrapa për t’i dhënë goditjen tjetër diktaturës.

Ku jemi sot pas 27 vitesh?! Cilido ngado ju, se unë jam i bindur që ju e doni vendin, se në idealet tuaja keni një Shqipëri, më të bukurën që mund të ekzistojë, unë e di se ju dëshironi shumë që energjitë tuaja t’ia kushtoni këtij vendi siç ishte ëndrra e studentëve të dhjetorit 90, ta bëni atë si gjithë Evropa!

Po sot ku jemi? Veç viteve të zeza të diktaturës, kurrë nuk kemi qënë në këtë gjendje. Ju lexoni çdo ditë mediat e botës, vetëm kronikë negative për Shqipërinë; “Kanabistan”, “Droga e Shqipërisë në zemër të Europës”, “Narkoshtet” etj. Dhe po ndërtohet narko-shteti, se kur ministri i brendshëm bën trafiqe atëherë ai është narkoshteti. Kur kryeministri nuk e dënon ministrin e brendshëm, atëherë ai është vet i implikuar. Nuk është Karzai po është i vëllai i Karzait.

Ngremë pyetjen a është i implikuar Edi Rama? Po, është i implikuar përderisa është i implikuar Olsi Rama, Saimir Tahiri e të gjithë me radhë. Kush është zgjidhja? Zgjidhja është vetëm guximi juaj, trimëria juaj. Ju keni 1001 arsye të ngriheni fuqishëm, dhe unë ju garantoj ju se ju jeni dhjetra herë më shumë se kjo sallë por dhe vetëm kjo sallë do mjaftonte për ta hedhur në Lanë këtë qeveri.

Nuk ishin më shumë ata natën e parë, ditën e parë të përballjes së tyre me diktaturën, por e gjunjëzuan.

A meritoni ju t’i shndërrojë shqiptarët ai në përdoruesit më të madh të drogës? Që droga të bëjë drejtësinë? A meritoni ju që shqiptarët duan të ikn?

A meritoni ju që të shiheni kudo si përfaqësues të Kanabistanit? A meritoni ju që droga që prodhohet në Amerikën Latine ti shndërrojë shqiptarët në përdoruesit e saj më të mëdhenj në botë? A meritoni ju që ligjin të mos e bëj drejtësia por ta bëj kanabisi? A meritoni ju që sot, mirë në vitin 90 që të ardhurat për frymë ishin 204$, po sot të gjithë, mjekë, inxhinierë, të largohen nga Sqipëria, nga ky vend i pasigurtë?

A meritoni ju të paguani për studimet tuaja universitare katër herë më shumë se sa paguajnë në Austri, se në Gjermani, se në çdo vend të BE? Prindërit tuaj janë më të varfërit. Atyre iu dridhet dora dhe buza për të siguruar paratë për ju. Pse? Se një njëriu i teket “unë do bëj shtet” duke trefishuar – katërfishuar tarifat për ju.

Sepse ky njeri i kapur nga klientela, barazon çmimet e publikut me privatin vetëm për të mbajtur të gjallë universitete, të cilat kurrë nuk duhen mbajtur me paratë e taksapaguesve shqiptarë. Universitete të klientelës.

Në historinë e Europës, studentët kanë përmbysur qeverira demokratike dhe e kanë merituar. Historia e Shqipërisë duhet të jetë historia e përmbysjes së narko-shtetit, historia e përmbysjes së Edi Ramës, klikës së tij.

Edhe një herë një përshëndetje të përzemërt të gjithë studentëve të 90-ës, por më të përzemërt studentëve të sotëm, të rinjve të sotëm kudo që janë.!

DEGA E VATRES NE TAMPA, DY VEPRIMTARI PER FLAMURIN KUQ E ZI

December 7, 2017 by dgreca

Nga Piro Poloska dhe Zamira Rubjeka/

Dega e Federates Panshqiptare te Amerikes Vatra ne Tampa Bay, ka krijuar tashme nje tradite suksesi ne perkujtimin dhe festimin e ngjarjeve me madhore te historise sone kombetare. Ne vazhdim te kesaj tradite dhe eksperience teper te vlefshme kjo doge e Vatres organizoi se fundmi edhe ceremonite e festimit te 28 Nentorit, 105 Vjetorit te shpalljes se Pavaresise Kombetare.

Ceremonia a mbremjes solemne dhe argetuese u zhvillua ne daten 25 Nentor ne Clearwater Florida. Vlen te permendet organizimi teper serioz dhe puna me pergjegjesi e grupit organizativ te doges se Vatres. Salla ku u organizua festa ishte dekoruar hijeshem me Flamujt kombetare Shqiptar dhe Amerikan.

Nuk mungonin gjithashtu edhe simbolet kombetare shqiptare ne cdo cep te salles, ku natyrisht mbizoteronin ngjyrat kuq e zi. Mbremjen solemne e hapi anetarja e kryesise se Vatrs Tampa Bay, Znj. Iva Nallbani e cila falenderoi pjesemaresit dhe hapi mbremjen solemnisht nen tingujt e Himneve Kombetare Shqiptar dhe Amerikan. Me pas ia dha fjalen e rastit Z. Tahir Tahiraj, i cili ne fjalen e tij evokoi edhe njehere aritjet me te spikatura ne historine tone kombetare. Fjala e tij u mbyll mes duartrokitjeve te te pranishmeve te shumte qe mbushnin sallen.

Me pas filloi koncerti artistik, me pjesemarjen e artisteve te mirenjohur Ylli Baka, Tomi Filipi, Vida Kunora, Altin Shira, Nexhat Jaha , Edmond Nikolla, Nokia Beratit dhe Dj Jimmy. Keta artiste se bashku ishin ne gjendje te sillnin ne ate salle hijeshine the ngjyrat muzikore origjinale te te gjithe trojeve shqiptare. Muzika e perzgjedhur me mjaft kujdes beri qe pjesemaresit te ishin teper aktive gjate gjithe darkes. Ushqimi me receta tradicionale shqiptare, i pergatitur me shume dashuri nga Jessi’s Restaurant dhe Eva’s Kitchen e kompletuan me se miri te gjithe atmosferen e shkelqyer festive te ketij evenimenti.

Ne vazhdim te festimeve ishte dhe ceremonia solemne e organizuar me 28 Nentor 2017, per ngritjen e flamurit tone kombetar nga bashkia e qytetit Clearwater, e cila u mundesua nga Albanian Heritage Foundation dhe ku ishin gjithashtu te pranishem pjesa dermuese e anetareve te shoqates Vatra. Kryevatrani i Tampa Bay, Z. Tasim Ruko mbajti gjithashtu nje fjale pershendetese per te gjithe pjesemaresit.

Dega e Federates Vatra ne Tampa Bay, gjen rastin te pergezoje te gjithe artistet qe krijuan caste magjike dhe te gjithe bashkeatdhetaret qe mbeshteten dhe festuan se bashku kete dite te shenuar per kombin tone. Nuk mund te lihet pa

permendur puna e palodhur dhe dedikimi i grupit organizator dhe te gjithe vatranet qe kontribuan me pasion per realizimin me sukses te festes se Flamurit. Falenderojme edhe sponsoret e e festes Jessi’s Restaurant, Eva’s Kitchen , Ari Insurance, Select Motors, NY NY Pizza, Klarenc Novaku, Endri Filipi dhe fotografin e talentuar Marvin Pojani.

Krenar per kete aritje, kjo shoqate po sheh perpara per detyrat e reja qe e presin ne ndihme te komunitetit, ndergjegjesimit dhe forcimit te ndjenjes kombetare.

Piro Poloska dhe Zamira Rubjeka,

Anetare te Kryesise se Shoqates Vatra, Tampa Bay.

VATRA HONORS THOSE WITH 50 OR MORE YEARS OF ACTIVE MEMBERSHIP!

December 6, 2017 by dgreca

During the Flag Day celebrations, Vatra (The Hearth) proclaims 5 “Vatrans for life” and outstanding Albanian American citizens! /

By Dalip Greca/

It happened for the first time in 105 years of Vatra’s existence, from the start on 28th of April 1912, 7 months before the Declaration of Independence of Albania. During its Annual Flag Day Dinner Celebration, Vatra announced a first-time honor granting the title “Vatran for Life” to five members who have 50 or more years of active membership in the Pan-Albanian Federation of America “Vatra”, and have also lived their lives as outstanding Albanian American citizens.

Speaking to a crowded ballroom at the Eastwood Manor, the chairman of Vatra, Mr. Dritan Mishto, said, “Tonight we begin an evaluation of members with 50 or more years of active involvement with Vatra, who have made important contributions to Vatra and the Albanian Community of America. The idea had two sides: To value those who have dedicated so much to Vatra, but also to call on the younger generation to play an active role in this historic organization in America. It is the reason we selected the youth of older members to bestow these proclamations upon our honored members.

The first one honored was an active member of Vatra (now with health problems who came to the celebration in wheelchair, accompanied by 20 supporters), Mr. Jonuz Ndreu. The chairman of Vatra, reading the motivation of the honor, said that Mr. Jonuz Ndreu is from a very well known and honored family that gave Albania heroes such as Elez Isufi (Declared Honor of the Nation) pyramid of borders of Albania, Cen Elezi and others. For 50 years, Mr. Jonuz Ndreu was very generous and active as he was an outstanding citizen and veteran of the United States Army. He honors Vatra, and tonight we are honoring him with the Proclamation “Vatran for Life”.

The young David Balaj, son of Zef Balaj (now member of the Executive Board) read the motivation of the Proclamation for Mr. Julian Cefa. Mr Cefa came from Michigan with his wife and a group from the Detroit branch of Vatra. In the group were Mr. Mondi Rakaj, chairman of the branch, with his wife and children, as well as Mr. Alfons Grishaj and his wife. Mr. Cefaj was emotional with his remarks on the recognition of his contribution to Vatra and the Community. Julian is one of few witnesses of the major activity that Vatra held in New York and Boston on the occasion of the 60^th anniversary of the newspaper Dielli in November of 1969. Participants were Albanians from Italy (Arberesh), Germany and all the way to Argentina, as well as from many US cities. He was filled with emotion on the occasion of togetherness of “Arberesh Blood”.

The young Vatran, Ilir Cubi, son of the treasurer of Vatra and member of the executive board, Marian Cubi, gave the proclamation to the honored Zef Pernoca, after reading the motivation. Pernocaj has been a board member for many years over last Century, and continued in the 21^st Century. He was active and very generous. Pernoca with his characteristic humor said, “I am honored with this proclamation, but don’t think that with this honor you are kicking me out of Vatra. You’re going to have me here for another 50 years…!”

Next to be honored was Tonin Mirakaj. Mr. Mirakaj has been Vice President of Vatra, and an active board member for decades. Without Tonin, we wouldn’t have had many activities in the Albanian Community of New York. He was initiator of many activities of the Albanian Community of New York such as Church Festival’s and Vatra’s Conventions and Seminars. He was organizer, speaker and moderator of celebrations of the Flag Day. He was a friend and contributor of the newspaper Dielli where he continuously wrote on the community activities, especially on those of Vatra. He thanked the Chairman for the honor and expressed consideration for the “delayed transfer” of Vatra to the new generation. He values highly the newspaper Dielli, which continues the tradition for more than 108 years of being published.

Mr. Mirakaj’s complete remarks:

Thanks to you Mr. Chairman and the leaders of Vatra for honoring me on this celebration of the 105^th anniversary of Albanian Independence.

In many ways, being a member of Vatra and part of the leadership structure for more than 56 years has been enough honor through the pride and happiness it has brought me, and continues to bring me. In Vatra, during all the time that I have been active, I found and worked with true Albanian patriots that worked tirelessly to provide the advice and financial support that made the longevity of Vatra possible for more than a century.

What makes me especially happy now is the transition from old to the new generation that has been taking place over the past few years, which although slightly delayed is welcome nonetheless for Vatra’s membership and the Albanian American Community.
This transition, Mr. Chairman, gives hope that Vatra is being organized from the top leadership down to both existing and new branches, in different cities across America, and growing with young, educated citizens eager to work and contribute their talents and ideas to secure a bright future for The Pan-Albanian Federation of America Vatra.

I remember with great admiration the advice of the late Ibrahim Rugova, in his first visit to the United States in 1989, after expressing his high regard for Vatra, saying: “Save Vatra as it is needed for the Albanians!”

In the past, the newspaper “Dielli” (The Sun) was barely published with 8 pages, yet today it is regularly published with 40 pages, and the special Flag Day edition boasts 108 pages. Whether online or print, Dielli is a communicating tool between Vatra’s leaders and its membership, as well as the Albanian American Community

It is read by government officials and throughout diplomatic circles interested in keeping up-to-date on current events involving Albanians in Kosovo, Albania and other regions. In a meeting in Washington DC, during the Kosovo crises, an American official said, “We know the situation in Kosovo because we read the newspaper Dielli.” We are grateful to the Editor, Mr. Dalip Greca and his hardworking staff for their dependable work in publishing and distribution of the newspaper.

My thanks to you, again, Mr. Chairman, as well as my congratulations to you and all members of Vatra and all Albanians on the celebration of our National Independence Day. I also wish continued success in uniting all Albanians around the Flag and the Albanian Nation. Happy Holiday!

To present the Proclamation of honor to Mr. Zef Balaj, businessman and member of Vatra for 50 years, member of the executive board and member of the board of the Albanian American Civic League was selected a news reporter Rafaela Prifti, daughter of ex-secretary of Vatra for 10 years and well-known writer Mr. Naum

Prifti. In giving his words of thanks, Vatra member Zef Balaj spoke about the importance of the young joining Vatra that has at its roots the National activities. He spoke about an occasion 50 years ago, when for the first time, he knocked on the door of Vatra, and the consequence of anti-communist stand. He mentioned the pressure of the communist governments of Tirana and Belgrade on the community.

Honoring the members of Vatra with 50 or more years of membership, included in the Feast of the Independence Day and signed by the Chairman of Vatra, Mr. Dritan Mishto, in the Flag Day, has a symbolic importance for the future of Vatra and its activities in the second Century of Vatra’s life.

November 26,2017