don Lush Gjergji – Dielli

“SHËN JERONIMI ILIR” I DON LUSH GJERGJIT

June 21, 2021 by dgreca

Nga Sokol PAJA – DIELLI/Mhill Gjuraj Anëtari i Këshillit të VATRËS, në një prononcim për Diellin ka vlerësuar kontributin e madh të Don Lush Gjergjit për rigjallërimin fetar e shpirtëror dhe ngritjen e institucioneve fetare në Kosovë.

Z.Gjuraj vlerëson edhe librin e fundit të Don Lush Gjergjit “Shën Jeronimi Ilir” i cili i dedikohet një prej Doktorëve të shkëlqyeshëm të Kishës Katolike. “I shpreh mirënjohjen dhe admirimin e thellë për misionin fisnik e hyjnor, në funksion të përhapjes së fjalëve të Zotit dhe mësimeve të shenjta e veprave kushtuar Shenjtores Shqiptare Nënë Terezës” vlerëson Don Lush Gjergjin në Diellin e Vatrës z.Mhill Gjuraj. Libri Shën Jeronimi ilir (347-420) i Don Lush Gjergjit doli në shtyp me rastin e 1600-vjetorit të kalimit në amshim të Jeronimit të Stridonit. Shën Jeronimi lindi në vitin 247 në Stridon të Ilirisë (Dalmacisë). Në libër paraqiten mjeshtërisht aspekte të cilësuara historike, biblike, teologjike dhe shpirtërore. Parimi i njohur i Shën Jeronimit ishte: “Mosnjohja e Biblës është mosnjohja e Krishtit”. Mhill Gjuraj Anëtari i Këshillit të VATRËS, në prononcim për Diellin ka deklaruar se: “Shën Jeronimi Ilir” është një libër i shkëlqyer. Jam ndjerë shumë i respektuar prej Don Lushit për veprën që na ka sjellë dhe mbi të gjitha dedikimin që më ka bërë. Jam befasuar nga libri ku Shën Jeronimi nuk shquhet në libër vetëm si filolog i ditur, përkthyes shumë i zoti, si një mjeshtër i veçantë i fjalës së shkruar por edhe si krijues gjenial që ka arritur mjeshtrisht të depërtojë në skutat më të largëta teologjike e kishtare. Nëpërmjet këtij libri lexuesi mëson shumë rreth aspekteve të veçanta të jetës së Shën Jeronimit” shprehet Mhill Gjuraj për Diellin e Vatrës. “Ky botim zë një vend të veçantë në kolanën e veprave të jashtëzakonshme letrare, përkthimeve e botimeve teologjike e kishtare që Don Lush Gjergji na lë trashëgimi për brezat dhe institucionet fetare e bibliotekat fetare dhe publike në Kosovë” u shpreh z.Mhill Gjuraj për gazetarin e Diellit Sokol Paja. Shën Jeronimi ka qenë një biblicist i spikatur, si dijetar i lartë, dhe sekretar personal i Papë Damasit. Ai përktheu Biblën në gjuhën latine. Ai ia kushtoi 25 vite të jetës së tij përkthimit. Shën Jeronimi është Doktor i shkëlqyeshëm i Kishës së bashku me Shën Ambrozin (330-297) dhe Shën Augustinin (354-430). Veprimtaria kryesore e Shën Jeronimit ishte fokusi dhe lufta e tij ndaj mëkatit, veseve e epsheve si grykësi që dëmtojnë jo vetëm besimtarët por çdo njeri duke e afruar me djallin dhe jo me Zotin. Duke iu referuar librit për Shën Jeronimin, Don Lush Gjergji në aspektin përmbajtësor e ndan në kapitujt e mëposhtëm: a. Përthimi i tërësishëm i Biblës; b. Egzegeza – shpjegimet e teksteve biblike me kompetencë dhe njohuri të rrallë, me thellësi dhe mprehtësi jetësore për jetën fetare dhe morale; c. 122 letra personale e 32 korrespondenca që ai i definonte si libër, që janë thesar shpirtëror, kulturor dhe letrar që krahasohen me ato të Ciceronit; d. De viris illustribus, si ndër veprat më të rëndësishme letrare kishtare; e. Vepra dhe shkrime të tjera. Sipas anëtarit të Këshillit të Vatrës z.Mhill Gjuraj “Roli i Don Lush Gjergjit ka qenë jashtëzakonisht i madh për ringritjen shpirtërore e fetare të besimtarëve në Kosovë. Ai ka punuar me mund, përkushtim, e sakrifica. Falë dashurisë, urtësisë, falë forcës së besimit të madh tek feja, Atdheu dhe Zoti, Don Lush Gjergjit brezat do i jenë mirënjohës për çka ai i ka dhënë Kosovës”. Don Lush Gjergji sipas Mhill Gjurajt promovoi harmoninë mes besimtarëve, mirëkuptimin, respektin reciprok, respektin ndaj shtetit, institucioneve dhe solidaritet mes njerëzve në Kosovë.

KUJTESA-Imzot Mark Sopi (1938-2006)

January 11, 2021 by dgreca

– në përvjetorin e 15-të të vdekjes-11 Janar 2006-11 Janar 2021-/

Nga Don Lush Gjergji/

Jeta dhe vepra/

Imzot Mark Sopi, lindi në Binçë më 26 shkurt 1938. Pas shkollës fillore në Viti, gjimnazit klasik në Pazin të Kroacisë, studimet filozofike dhe teologjike i kishte filluar në Zagreb dhe përfunduar në Romë.Shugurohet meshtar në Romë, më 29 qershor 1968. Don Dedë Ramaj, famullitari i Stubllës dhe Binçës, në fjalën e rastit gjatë drekës kremtore pati thënë në mënyrë profetike:“Mos harro biri i kujt je, së pari i Zotit, pastaj i Kishës sonë martire, pasardhës i tyre, pastaj i famullisë dhe së fundi i familjes… Ndero të parët dhe ndero vetveten, sepse ke gjurma për të ndjekur nga lashtësia dhe historia…”.

Pesë vitet e para të meshtarisë ishte famullitar në Ferizaj dhe sekretar i Imzot Nikë Prelës. Gjatë viteve 1974-1991 famullitar në Zllkakuqan, me shërbime të palodhshme në çdo kuptim dhe drejtim: baritor, bamirës, organizativ, ndërtimor, për objektet kishtare, përgatitjen për themelimin e dy famullive të reje, të Klinës dhe të Budisalcit, në pajtimet e gjaqeve…

Ishte edhe intelektual i mirëfilltë dhe punëtor i palodhshëm nëpër revista të ndryshme, sidomos “DRITA” e Ferizajt dhe “Vëgim drite” të Durrësit. Si fryt i kësaj pune ka dhuruar këto botime: “Baca Kolë dhe famullitari”(1995), “Martirët e Karadakut”(1996),” Koncilet ekumenike” (2000) dhe “Shën Luçia” (2003).

Papa Gjon Pali II. e emëroi ipeshkëv të Kosovës më 23 nëntor 1995, pas shërbimit katërvjeçar në Durrës, dhe më vonë e shuguroi në Vatikan më 6 janar 1996. Udhëheqjen e Ipeshkvisë e mori në Prizren, më 18 shkurt 1996, me plot flijim, kujdes dhe përkushtim, e udhëhoqi deri në ndërrimin e jetës, më 11 janar 2006.

Tiparet vepruese dhe dalluese

Nga jeta dhe profili i tij ka shumë tipare vepruese dhe dalluese, unë do t’i theksoj vetëm disa.

Parimor dhe guximtar në çdo rrethanë të jetës dhe të veprimit, para, gjatë dhe pas Luftës së vitit 1999. Ishte Bariu i Mirë i grigjës së besuar, jo vetëm i asaj katolike, por i të gjithëve, sidomos atyre që s’kishin mbrojtje, përkrahje, liri, dinjitet. Gjatë këtyre dhjetë viteve ishte kudo lypej dhe kërkohej, sidomos në takime me vendorët dhe ndërkombëtarët, gjithnjë i gatshëm për të dëgjuar, kërkuar dhe punuar për të mirën e përbashkët, për t’i ngushëlluar të pikëlluari dhe ndihmuar të varfëritë, për të qenë aty ku njerëzit tanë vuajnë, ishin të goditur dhe kërcënuar.

Me qëndrime të qarta dhe largpamëse, me zemër të madhe dhe bujare për të varfër dhe nëpërkëmbur. Gjithnjë në kërkim për shërbimin e Zotit, Kishës sonë, në çështje shoqërore, kulturore, arsimore, sidomos në mishërimin e jetës dhe të veprës së Nënës Tereze në traditën, kulturën dhe qytetërimin tonë.

Ëndrra e tij jetësore ishte ndërtimi i Shenjtërores – Katedrales së Nënës Tereze në Prishtinë, si fanar në detin tonë të trazuar, si dhe zgjidhja fatlume e çështjes së Kosovës.

Posaçërisht, dua të theksoj aftësitë e tija për komunikim me të gjithë, me përfaqësues të huaj në Kosovë apo gjetiu, për paraqitjen dhe mbrojtjen e çështjes sonë madhore dhe për të mirën e përbashkët.

Me një fjalë, Imzot Mark Sopi ishte njeri urëlidhes mes skajshmërive, veprues në çdo kënd dhe vend, flijues për të mirën e të gjithëve, me gjakftohtësi dhe me urti, me fe të gjallë, shpresë të ngultë dhe dashuri flijuese dhe dhuruese për Zotin, për Kishën, për popullin Shqiptar, për të gjithë.

Imzot Mark Sopi fill pas rrënimit të diktaturës në Shqipëri, së bashku me Mons. Damjan Kurti, shkoi në Durrës si misionar për ta ndihmuar dhe shërbyer këtë Kishë dhe Popull martir, duke dëshmuar kështu dashurinë flijuese dhe dhuruese.

Testamenti shpirtëror i Imzot Mark Sopit

“Unë jam Ringjallja dhe Jeta: kush beson në mua, edhe nëse vdes, do të jetojë. E kush jeton e beson në mua, nuk do të vdesë kurrë” ( Gjn 11, 25-26).

Jezusi na pyet edhe ne sot, siç e pyeti dikur Martën: “A e beson ti këtë?”. “Po, Zotëri! Unë besoj se Ti je Mesia, Biri i Hyjit – ai që duhej të vijë në botë!” (Gjn 11, 26-27).

I vdekuri jeton dhe flet, për ne që besojmë në Zotin, në vdekjen dhe ngjalljen e Jezu Krishtin, në jetën e pasosur. Pra, Imzot Mark Sopi është i gjallë ndër ne, jo vetëm në mendje dhe në kujtime, por para së gjithash në Zotin, në pritje të ngjalljes së trupit dhe në jetën e pasosur.

Kjo është zanafilla e fesë së krishterë, Kishës Katolike, Imzot Mark Sopit, feja jonë që na ka mbledhur rreth Sofrës së Krishtit në dhjetëvjetorin e kalimit të tij në amshim. Është rast i mirë që edhe ne të forcohemi në fe, të ngjallemi në shpresë dhe të ndizemi në dashuri, për Zotin, për Kishën, për njëri-tjetrin, t’i zgjojmë ndjenat e nderimit dhe të falënderimit ndaj Kishës dhe barinjve të saj që na kanë udhëhequr në rrugën e shëlbimit.

Në këtë shtyllë Imzot Mark Sopi e ka ndërtuar jetën tokësore dhe veprimtarinë e tij baritore, në personin e Jezu Krishtit, të mishëruar, të vdekur dhe të ngjallur, si burim i pashtershëm feje dhe dashurie, si mundësi konkrete për dëshminë e krishterë.

Pa këtë lidhje dhe trinom Jezu Krishti – Kisha – Populli Shqiptar, ne s’mund ta kuptojmë, shpjegojmë dhe zbërthejmë jetën dhe veprimtarinë e Imzot Mark Sopit ndër ne, me ne dhe për ne, rrezikojmë ta cungojmë apo edhe të japim interpretime të njëanshme dhe të gabuara për të.

Imzot Mark Sopi ka jetuar dhe vepruar për Krishtin e ngjallur, ka besuar, predikuar dhe dëshmuar gjithnjë ngjarjen kulmore të ngjalljes së tij, si fitore jona, është frymëzuar dhe flijuar për Atë. Krishti i ngjallur është shpërblim më i madh i tij në amshim.

Njësia e dytë e jetës dhe veprës së tij ishte pa dyshim Kisha katolike, si “Mësuese dhe Nënë”, të cilën ai e ka dashur dhe shërbye me tërë qenien e tij njerëzore dhe të krishterë. Pra, Krishti dhe Kisha ishin dy binaret e jetës, të cilat ai kurrë nuk i ndau dhe harroi, por me mendje dhe me zemër i pranoi dhe përqafoi duke i shërbye deri te ofshama e fundit të kësaj jete.

Shpesh thoshte kështu: “Tash Kisha jonë e stërlashtë dhe martire, ka gjasa të lulëzojë, pas dimrit kaq të rëndë dhe të gjatë shekullor. Ne duhet t’i rrimë gati “arës së Zotit”, ta përgatisim dhe mbjellim sa më mirë. Zoti do të bëjë të rriten të korrat…”.

Sot mund të themi se pati të drejtë. Frytet e para të kësaj “pranvere” shihen dhe hetohen dukshëm kudo ndër ne.

Kishte njohuri, nderim dhe admirim, dashuri të madhe për paraardhësit tanë, “Martirët e Karadakut”, që i kishte studiuar nëpërmjet dokumenteve të arkivit “Propaganda Fide” në Romë, si model i jetës dhe dëshmisë së krishterë.

Ishte i lidhur qenësisht me Popullin tonë Shqiptar në të mira dhe të vështira, gjithnjë në shërbim dhe flijim të të gjithëve, pa dallime dhe përjashtime. E Lumja Nëna Tereze ishte hallka dhe unaza që i lidhte këtë trinom, Krishtin, Kishën, Popullin Shqiptar, gjithnjë nën ndikimit e fesë dhe frymëzimin e dashurisë.

Imzot Mark Sopi Nënën Tereze e pati takuar në Romë gjatë studimeve, dhe që nga ajo kohë lidhja kurrë nuk ishte ndërprerë. Atë e ka pasur si model të përsosur të jetës së kushtuar, si fryt të Kishës tonë martire, dhe si përfaqësuese të denjë të Kishës dhe Popullit Shqiptar në botë, tash edhe në amshim. Në vizitat e saja nëpër Kosovë dhe në Shqipëri, ishte së bashku me Nënën Tereze, duke e pranuar dhe përcjellë, po ashtu edhe këtu në famullinë e Zllakuqanit. Ishte shumë i gëzuar dhe i lumtur në pjesëmarrjen e lumturimit të saj në Romë, më 19 tetor 2003, edhe pse kishte disa halle shëndetësore.

Jo rastësisht dha shpirt në Prishtinë, gjatë një bisedimi në Komunë rreth ndërtimit të Katedrales dhe Shenjtërores së saj, më 11 janar 2006. Pra, dëshira, testamenti i fundit i Imzot Mark Sopit, ishte i ndërlidhur me Nënën Tereze, ndërtimin e Kishës dhe Katedrales me emrin e saj, me jetën dhe porosinë e saj për ne dhe për botën.

Tash, shpresoj dhe uroj, që së bashku ta shijojnë amshimin e lumtur në parajsë dhe të luten e të ndërmjetësojnë për ne, për Kishën dhe Popullin tonë./Kortezi- drita.info

Nënë Tereza: Nënë e jetës, dashurisë dhe e paqes

August 26, 2020 by dgreca

Disa mendime me rastin e 110-vjetorit të lindjes së Gonxhe Bojaxhiut-

Nga Don Lush Gjergji-

Nëna e jetës-

Nëna Tereze e ka çmuar, nderuar, dashur dhe përkrahur jetën e njeriut në çdo kënd dhe vend të botës, prej ngjizjes deri te ofshama e fundit para kalimit në amshim, duke e mbrojtur nga kërcënimet dhe rrezikimet e ndryshme, me parimin e njohur të saj: “Kudo që jeta është në rrezik, aty duhet të jemi ne”.

Tradita jonë e mirë shqiptare mbështetet në pranimin e jetës dhe të familjes, në kujdes për fëmijë dhe për pleq. “S’ka shtëpi pa pleq dhe pa fëmijë” dhe “Mjerë ajo shtëpi që nuk ka pleq dhe fëmijë”.

Këtë parim ungjillor dhe fryt të traditës sonë ilire, arbërore dhe shqiptare, Nëna Tereze e ka shpallur dhe mbrojtur vendosmërisht nga “Katedra e Paqes” në ditën e marrjes së Shpërblimit Nobel për Paqe (10 dhjetor 1979).

Kështu Shenjtëresha jonë ka dëshmuar kulturën e jetës dhe qytetërimin e dashurisë, si përgjigje më të mirë ndaj frikës së jetës së re, fëmijës, dhe braktisjes së të moshuarve, duke i “varrosur” ata për së gjalli, edhe para vdekjes. Kjo dukuri është vetëshkatërrimi i të ashtuquajturës botës së të pasurve material, pra, kultura e vdekjes, varfëria dhe të mjerimi shpirtëror i botës së sotme.

Jeta është e rrezikuar edhe nga varfëria, sëmundjet, mungesa e shkollimit dhe kulturës, mospërfilljeve, sidomos sot nga egoizmi, materializmi, konsumizmi, hedonizmi dhe ateizmi praktik, që njeriun e trajton më shumë si gjësend, objekt,vegël pune dhe përfitimi, se subjekt, person, qenie njerëzore, edhe më pak vëlla apo motër.

Mu për këtë Nëna Tereze ka thënë: “Sëmundja më e rëndë nuk është gërbula apo kanceri, por mungesa e kujdesit dhe dashurisë, vetmia… Shërimi i vetmisë është dashuria”.

Feja dhe dashuria e frymëzonin dhe aftësonin Nënën Tereze për dashuri flijuese dhe dhuruese, pa asnjë dallim dhe përjashtim, si Nënë universale. “Nuk ka asnjë sëmundje që mund ta shëmtojë njeriun aq, saqë unë në të mos ta njoh Njeriun, Vëlla apo Motër, edhe më tepër vetë Jezusin…”.

Nëna e dashurisë

Jeta ka kuptim, shije, bukuri, lumturi vetëm në dashuri. Burimi i jetës dhe dashurisë, në veçanti për Nënën Tereze, është Zoti – Dashuri, që na ndihmon, udhëzon, aftëson për takim, afrim dhe bashkim me Vëllain apo Motrën Njeri.Ajo me dorën dhe zemrën e saj na ka shkruar dhe dhuruar këtë porosi: “Dashnija fillon n’familje Dhe familja qi lutet bashk, mbetet bashk”.

Nëna e paqes

Porosia e saj për të gjithë ne është kjo: “Pa dashuri dhe flijim, jeta s’ka kuptim”. “Vetëm dashuria do ta shpëtojë botën.” “Veprat e dashurisë janë vepra të paqes”.

Në këto tri shtylla mbështet e tërë jeta dhe vepra e Shën Nënës Tereze.

Porositë e Shën Nënës Tereze për paqe mund të përmblidhen në këto qëndrime dhe parime:

“Për ta mbajtur që ndezur një llambë, duhet vazhdimisht të shtojmë vajin”.

“Nëse gjykon dikë, nuk ke kohë për ta dashur”.

“Në këtë botë mund të bëjmë shumë pak. Atëherë të bëjmë vepra të vogla me dashuri të madhe”.

“Një buzëqeshje e vogël është fillimi i paqes”.

“Mos të përdorim armë për ta fituar luftën. Arma jonë është mirëkuptimi dhe dashuria”.

“Buzëqeshu së paku pesë herë në ditë. Dikush ka nevojë për ty dhe për buzëqeshjen tënde”.

“Dikush më pyeti: “Çka mund të bëj unë për paqe? I thashë kështu: “Shko në shtëpi dhe duaje familjen tënde”.

“Paqja fillon në mua dhe në ty, në ne. Me Zotin Dashuri dhe vëllain apo motrën njeri, ne jetojmë në paqe dhe jemi bartësit, dëshmitarët e paqes”.

“Dashuria është përgjigjja e vetme për vetmi. Ajo e shëron vetminë”.

Deri tash ndoshta ne e kemi njohur, nderuar dhe dashur Bijën, Motrën, Nënën, Shenjtëreshën tonë Terezen, si emër, si shqiptare, si përfaqësuese të Kishës dhe Popullit tonë shqiptar. Tash, pas shenjtërimit të saj, në praninë e gjakut – reliktit të gjakut në Shenjtërore dhe Katedrale, ajo na thërret, pret dhe frymëzon për jetë me Zotin dhe me të afërmin, për dashuri dhe paqe, që buron nga ndërgjegjja dhe zemra e pastër, me ndihmën e Zotit dhe përkrahjen vëllazërore./drita.info

DON LUSH GJERGJI- Edhe një mik, vëlla, bamirës, kaloi në amshim!….LEKE GOJÇAJ

August 5, 2020 by dgreca

In memoriam -/

Lekë GOJÇAJ- Edhe një mik, vëlla, bamirës, kaloi në amshim!/

Don Lush Gjergji gjate promovimit te librit ne VATER.

Edhe një mik, vëlla, bamirës, kaloi në amshim – Lekë GOJÇAJ. Ky njeri, shqiptar, i krishterë, familjar, së bashku me vëllanë tashmë të ndjerin Pash Gojçaj (2018), ishte i shquar dhe dalluar si mërgimtar në SHBA-në, jo vetëm për punë dhe sukses personal, familjar, por mbi të gjitha për angazhimin dhe veprimin në dobi të çështjes tonë kombëtare shqiptare.

Ishte “njeri zotni”, si thotë Populli ynë, me tipare, karakteristika dhe virtyte të veçanta dalluese dhe treguese: mikrpritës, bujar, gojtar, traditor, guximtar, largëpamës, mbi të gjitha shpirtbardhë dhe zemërmirë. Çdo takim, ndejë, bisedim, veprimtari me të ishte një kënaqësi dhe begati, dhuratë e Zotit, sa që të “detyronte” ta duash dhe ta nderosh një Njeri të traditës tonë shqiptare – “malësore”, por edhe të kohës dhe rrethit ku jetonte dhe vepronte, pra, të aktualitetit tonë.

Qysh nga vitet 90-të, kur Shqipëria së fundi ishte hapur pas diktaturës së egër komuniste – ateiste, ndërsa Kosova ishte në gjendje tejet të vështirë, shumë të rrezikshme, me batica dhe zbatica të paparapara, me rreziqe të ndryeshme, me thyerje të mëdha politike, shoqërore, kulturore dhe shpirtërore, vëllazërit Lekë dhe Pashk Gojçaj, ndër të parët nga SHBA-ja u bashkërenditen me prijësin tonë historic Dr. Ibrahim Rugovën në kërkimin e zgjidhjes me mjete paqësore jo-dhunore. Ata së shpejti u bënë bashkëpunëtorë dhe përkrahës të tij, të Popullit tonë në Kosovë dhe më gjerë.

Njohuritë, pasuritë, jetën, miqësitë e tyre i vunë në shërbim të të mires së përbashkët, të mbijetesës sonë, dhe një pjesë të rëndësishme të jetës dhe të veprimtarisë, ia kushtuan bashkëpunimit me miqtë tanë kombëtarë dhe ndërkombëtarë, duke dhënë gjithnjë dhe gjthçka ishin dhe kishin për Popullin tonë.

Mishërimi i kësaj strategjie dhe bamirësie erdhi në shprehje nëpërmjet Nënës Tereze, si pasojë e logjikshme dhe natyrore e nderimit, falenderimit dhe imitimit të saj në botën tonë shqiptare.

Vëllezërit Lekë dhe Pashk GOJÇAJ, të frymëzuar nga feja dhe të përkrahur nga Dashuria në zbatim, ata i mbushën shumë sheshe dhe rrugë në Kosovë, Maqedoni dhe Mal të Zi, me shtatoret e Nënës Tereze. Nëpërmjet kësaj, edhe më mirë të themi, ata mbushën shumë mendje dhe zemra me vlerat dhe virytet e saja – tona, me traditë dhe lashtësi shekullore ilire, arbërore dhe shqiptare.

Emrat e tyre janë të shkruar jo vetëm në mendjen e shumë shqiptarëve, por edhe më shumë në zemra dhe ndërgjegjie, sepse ata edhe më shumë kanë dëshmuar fisnikënërinë, bujarinë, mikpritjen, bamirësinë, si stil jete dhe veprimi, duke pasur dhe kultivuar gjithnë dhe kudo ide dhe ideale të larta shpirtërore, kulturore, kombëtare dhe fetare shqiptare.

Dhe së fundi angazhimi në ndërtimin e Shenjtërores dhe Katedrales “Nëna Tereze” në Prishtinë, që ishte sfidë për të gjithë ne, për vëllezërit Lekë dhe Pashk Gojçaj ishin rast i mire i bashklëpunimit, vëllazërisë dhe dëshmisë se çdo shqiptari, pa dallim vendi apo feje, që dëshmon para nesh dhe mbarë njerëzimit që ne në Nënën Tereze e kemi gjetur vetveten dhe të vërtetën, jetën dhe dashurinë, flijimin dhe dhurimin, si mundësi për të jetuar dhe për të vepruar me dashuri dhe për dashuri.

Edhe në këtë fushëveprim vëllazërit Lekë dhe Pashk Gojçaj nuk kursyen asgjë, për të qenë pjesë aktive dhe bamirëse, si bijë shpirtëror të Shën Nënës Tereze, të Popullit tonë.

Në emër të Imzot Dodë Gjergjit, ipeshkvit të dioqezës Prizren – Prishtinë (të Kosovës), të klerit dhe besimtarëve tanë, shprehim ngushëllimet tona të krishtera, të përcjellura me nderime, falenderime, uratë dhe dashuri.

Për këto dhe shumë vepra tjera të mira, që Zoti i di dhe I shpërblen, të ndjerin Lekë Gojçaj e shpërbleftë me paqe, dritë, jetë dhe lumturi të amshuar, ndërsa familjen e dashur dhe të nderuar Gojçaj, miqtë dhe dashamirët e tyre dhe tanë, me ngushëllime të krishtera.

Kush mbjellë në dashuri, do të korrë në lumturi.

Pushoftë në paqe! Prishtinë, 5 gusht 2020

BOTIME PER NENE TEREZEN

September 1, 2018 by dgreca

Vepra kushtuar Nënën Tereze:/

Nëna jonë Tereze, shqip, 1980; 1990; kroatisht, 1982; 1990; sllovenisht , 1983; italisht, 1983; 1985, 1988; frëngjisht, 1985; spanjollisht, 1988, 2016; hungarisht, 1990; anglisht, 1992.

Lule për Nënën, shqip, 1986; italisht, 1987.
Dashuria në vepër: Nëna Tereze, shqip, 1992; kroatisht, 1995.
Gonxhja jonë – Nëna e botës, 1998.
Madre della carità, italisht, 1990, ribotohet për çdo vit; anglisht, 1991; 2010; frëngjisht, 1993; spanjollisht, 1993, 2010; polakisht, 1994; gjermanisht, 1995; shqip, 2000; 2010; kroatisht, 2007; sllovenisht 2009.
Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereza, Poezi dhe Uratë, zgjodhi: Dr. don Lush Gjergji, 1998; 2000.
Vivere, amare, testimoniare, La spiritualita’ di Madre Teresa, dy vëllime, italisht, 1995, ribotohet për çdo vit; anglisht, 1998; polakisht, 1999.
Živjeti s Kristom, kroatisht, 1997.
Ljubiti s Marijom, kroatisht, 1997.
Svjedočiti s Crkvom, kroatisht, 1998.
Zraka Božje Ljubavi, kroatisht, 1998.
Madre Teresa, L’amore in azione, italisht, 2002; 2003, 2007; 2009; polakisht, 2002; 2003; litvuanisht, 2003; anglisht 2008; 2010.
Bog ljubi danas preko nas, kroatisht, 2003, sllovenisht, 2009.
Nëna Tereze, dashuria në veprim, 2010; anglisht, 2010; italisht, 2010; polakisht, 2010.
Nëna Tereze, Shenjtëresha e Dashurisë, shqip, 2010; italisht, 2010; anglisht, 2010; polakisht, 2010; rumanisht, 2010.
Shenjtëresha e Dashurisë. Prej Shën Palit te Shën Nëna Tereze, italisht, shqip, kroatisht, 2017.

Prishtinë, shtator 2018

Don Lush GJERGJI

***

BOTIME PËR NËNË TEREZËN NË GJUHËN SHQIPE

1. Lush Gjergji, Dashuria tërheqëse: Nëna jonë Tereze, Drita, Ferizaj, KS, Zagreb, 1980.

Dr. Lush Gjergji,Lule për Nënën, Drita, Ferizaj, 1985.

Ibrahim Kadriu , Nëna, Rilindja, 1988.

Dr. Lush Gjergji,Nëna jonë Tereze. Dashuria tërheqëse, Botimi i dytë, Zagreb, Drita, Ferizaj, 1990.

Ibrahim Kadriu,Qerrja e Dritës, Prishtinë, Zëri i Rinisë, 1990.

Don Lush Gjergji , Dashuria në vepër : Nëna Tereze, Drita, Ferizaj, 1992.

Franka Xambonini, Tereza e Kalkutës. Lapsi i Zotit, Tiranë, Shtëpia Botuese “Elena Gjika”, 1994.

Don Pren Kola,Një jetë për të tjerët, Drita, Prizren, 1997.

Frrok Kristaj, Nënë Tereze. Botim i revistës “Tribuna”, 3-4/1997.

Don Lush Gjergji, Gonxhja jonë – Nëna e botës, SHSHK, Prishtinë, 1998.

Nevin Kaula, Nënë Tereze, shqipëroi Gëzim Hadaj, Tiranë, “OMSCA” – “Afërdita”, 1998.

Genc Leka, Agnes Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereze, New York, 1998.

Kadri Mani, Nënë Tereza e Shqipërisë, Koha, 1998.

Don Pren Kola, Nënë Tereza në fotografi dhe fjalë, Drita, Prizren, 1999.

Jose Luis Gonzales-Balado,NENE TEREZA, me vet fjalët e mia,shqipëroi: Gëzim Hadaj, Shtëpia Botuese Koha, Tiranë, 1999.

Lush Gjergji, Nëna e Dashurisë, SHSHK – FFK, 2000.

Lush Gjergji, Nëna e Dashurisë, Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës, 2000.

Frrok Kristaj, Sofra e Nënës, SHHB “Nënë Tereza”, Prishtinë, 2000.

Mehmet – Kadriu Sherefid Rexhepi, Kohëngjeshje bamirësie, SHHB “Nënë Tereza”, dega në Gjilan, 2000.

Pjetër Përgjoka, Punë dhe devotshmëri, SHHB “Nëna Tereze”, dega në Prizren, 2000.
QibrijDemiri e, Gonxhe për Gonxhen, Ferpress, Ferizaj, 2000.

Klajd Klapinova,Engjëll vuajtje dhe shprese, Shkodër, Camaj – Pipa, 2002.

Renzo Allegro, Tereza e të varfërve, Bisedë me Nënën e Kalkutës. Përktheu Emil Cimbi, Albas, 2003.

Liljana Verdho/ përpiloi/, Nënë Tereza, Bibliografia, Muzeu Historik Kombëtar, Tiranë, 2003.

Dr. Majkom Zeqo, Portreti i një shpirti, Muzeu Historik Kombëtar, Tiranë, 2003.

Ibrahim Kadriu, Shqiptarja e gjithë botës, roman biografik, Shtëpia botuese UEGEN,Tiranë, 2003.

Nuhi Vinca, Te Deum Laudamus, Lirikë për Nënë Terezen, Prishtinë, 2003.

Don Pren Kola,Nënë Tereza, dëshmi-kujtime-meditime-mbresa, Fjala Hyjnore, Prishtinë 2004.

Nikë Anton Berisha, Nëna e Dritës, roman, Shpresa, Prishtinë, 2004.

Maks Velo, Nënë Tereza, Vizatime,Botimi i dytë, Shtëpia botuese “55’, 2004.

P. Pashko Gojçaj, Sytë e Shenjeshës, shqip – anglisht, poezi, Zani Shna Ndout, Tuz, botimi i dytë, 2004.

Pjetër Përgjoka, Nëna Tereze frymëzim për jetën dhe veprën, Shpresa, Prishtinë, 2005.

Pjetër Përgjoka – Rami Berisha,Dashuri për të gjithë “NËNA TEREZE”, SHHBK “Nëna Tereze”, Prishtinë, 2005.

35 Nikë Anton Berisha, Nëna Tereze: Jeta është vetë jeta e Zotit në ne,Sanctae Crucis, Prishtinë, 2007.

Nikë Anton Berisha, Testamenti shpirtëror i Nënës Tereze. Fjala Hyjnore, Prishtinë, 2008.

Nikë Anton Berisha, Errësira dhe vuajtja shpirtërore e Nënës Tereze përligjje e hirit të Hyjit dhe e hyjnimit të saj, Sanctae Crucis, Prishtinë, 2008.

Kadrije Zejnullahu,Nëna ime Nëna Tereze, Tring Design, Tetovë, 2008.

Dr. Gani Demolli, Një luftë më ndryshe, Kushtuar Shërbimeve Shëndetësore të SHHB “Nëna Terezë”, Koha Ditore, Pruishtinë, 2008.

Nikë Anton Berisha, Shën Pali dhe Nëna Tereze, Botimi i dytë i plotësuar, Sanctae Cruscis, 2009.

Don Lush Gjergji, Nëna Tereze, Shenjtëresha e Dashurisë, DRITA-VELAR, 2010.

Don Lush Gjergji, Nëna Tereze, Dashuria në veprim, DRITA-VELAR, 2010.

Leo Maasburg, Nëna Terezë, Histori magjepsëse, Shtëpia përkujtimore e Nënë Terezës, Shkup, 2010.

Nënë Tereza nderimi në trevat shqiptare, Don Ndue Ballabani, Tonin Çobani, Ylli Drishti, përktheu në anglisht Mimoza Çobani, Fondacioni Imzot Lazër Mjeda, Prishtinë, 2010.

Mehmet Gëzhilli, nënë Tereza në shtypin shqiptar, Bibliografi, Argeta – LMG, Tiranë, 2010.

Mehmet Gëzhilli, Nënë Tereza në sytë e botës, I, Autorë botëror për të, Argeta – LMG, Tiranë, 2010

Demir Behluli, Shenjtëresha Shqiptare, Portrete dhe vargje për Nënë Terezen, Drita, 2012.

Zef Prenaj, Monografi për Nënën Terezeë, Prishtinë, 2012.

Alfred Beka, Në zemër të botës, Nënë Tereza, përktheu: Meditime, Rrëfime dhe Lutje, DEON – AB, 2014.

Lutfi Alija, Agnes Gonxhe Bojaxhiu Nënë Tereza, Shtçpia botuese “Erik” Tiranë, 2015.

Nënë TerezaShqiptarja nga Shkupi, Konferencë shkencore 26. 08. 2015, Scupi, 2015.

Frrok Kristaj, Si e njoha Nënën Tereze, Shoqata e Shkrimtarëve “Shtjefën Gjeçovi”, Zym, 2016.

Nëntëshja në përgatitje të kanunizimit të së Lumes Nënë Tereza e Kalkutës, Shkodër, 2016.

Gjon Keka, Nënë Terezea, Arbërorja e famshme e të gjitha kohërave, Botart, 2016.

Don Lush Gjergji, Jeta, dashuria, dëshmia, Përshpirtëria e Nënës Tereze, Drita, 2016.

Çetta Kolë, Lutu për ne, Poezi për Nënën Terezë, Prizren, 2016.

Don Lush Gjergji, Shenjtëresha e Dashurisë, Prej Shën Palit te Shën Nëna Tereze, Drita, 2017.

Didie Chardes r, Nënë Tereza Një dritë për botën, Fjala Hyjnore, përktheu nga gjuha gjermane Don Pren Kola, 2017.

Prishtinë, shtator 2018

Pergatiti: Don Lush GJERGJI

***

LIBRATË NËNËS TEREZE NË GJUHËN SHQIPE

Gonxhe Bojaxhiu –Nëna Tereze, Dashuria fillon në shtëpi, shqipëroi dhe përgatit për shtyp Pren Kola, “Urtia”, Zagreb, 1991.
Nënë Tereza, Lutjet e Nënë Terezës,“Lisitan”, përkthyer nga Doruntina Çobani, 1994.

Nënë Tereza /Gonxhe Bojaxhiu/, Takohemi nëpër lutje, Poezi, zgjodhi dhe përktheu Visar Zhiti, Tiranë, “Çabej”, 1997.

Nënë Tereza – Gonxhe Bojaxhiu, Poezi dhe Uratë,zgjodhi dr. Lush Gjergji, SHSHK, 1998.

Nënë Tereza, Nënë Tereza Mëremërimë shenjtoreje,lutje – poezi, përzgjodhi, poetizoi: Visar Zhiti. Botimet “OMSCA-1”, Tiranë, 2000.

Nënë Tereza – Roxher Frere, Lutja freskia e një burimi, përktheu dhe përgatit për botim Ferdinand Ndocaj, Tiran, Milosao, 2003.

Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereza – Mother Teresa, Mësomë të dua – Teach mi to Love, Poezi shqip – anglisht, Përkujdesja: Ali Podrimja, Sali Bashota; Redaksia: Dr. Don Lush Gjergji, Visar Zhiti; Perkthimi anglisht: Avni Spahiu; Veprat artistike i zgjodhi: Luan Mulliqi, Rozafa, Prishtinë, 2003.

Gonxhe Bojaxhiu – Nënë Tereza, Mësomë të dua – Lehre mich zu lieben, , ARS Albanische Beratungsstelle / Basel –CH, Nga shipja në gjermanisht përktheu Hans-Joachim Lanksch, Rozafa, Prishtinë, 2003.

Nënë Tereza, Jeta 100 fjalë të urta dhe disa fotografi. Përmblodhi dhe përktheu Mr. Don Marjan Frrok Marku, Misioni Katolik Shiptar në Zvicrën Lindore, Sirnach, 2005.

Nënë Tereza, Më shumë dashuri, përtheu Laureta Çobani, Botimet Toena, 2003.

Prishtinë, shtator 2018

Perg: Don Lush GJERGJI