Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Luan Krasniqi, ambasador i organizatës humatinare ndërkombëtare SOS-Kinderdorf

by

Berlin, Luan Krasniqi ist neuer SOS Botschafter
Berlin, Luan Krasniqi ist neuer SOS Botschafter

Nga XHEVAT UKSHINI/

Javën që shkoi në Berlin ish boksieri profesionist me një karrierë mbresëlënëse sportive në arenën ndërkombëtare Luan Krasniqi, fitues i medaljes olimpike, kampion i shumëfishtë europian dhe pretendues për titullin e kampionit të botës në vitin 2005, është emëruar ambasador i SOS-katundit për fëmijë (SOS-Kinderdorf).
Sivjet SOS-Kinderdorf në festën e tij të përvitshme verore në kryeqytetin gjerman e kishte ftuar si mysafir nderi sportistin shqiptar me zemër njeriu për ta shpallur ambasador të tij. Ishte vetë kryetari i kryesisë së kësaj organizate të pavarur, joshtetërore dhe mbikonfesionale Wilfried Vyslozil që ia dorëzoi certifikatën e emërimit ambasador sportistit shqiptar me shtetësi gjermane.“Gëzohem shumë që Luan Krasniqi, prej më shumë se dhjetë vitesh na ndihmon që fëmijëve tu japin guxim për të ëndërruar” tha ndër të tjera kryetari Vyslozil, duke vënë dukje më tej se Krasniqi ka ndihmuar dhe ndihmon edhe tani të rinjtë gjermanë në orientimin e tyre profesional.
Luan Krasniqi punon që prej vitit 2006 për organizatën humanitare “SOS Kinderdorf”. Në fushatën e zhvilluar me rastin e Kampionatit Botëror të Futbollit “6 f shatra SOS për vitin 2006”, Krasniqi kishte dhënë kontributin e tij për themelimin e këtyre fshatërave. Katër vite më parë, në vitin 2013, ai së bashku me shefin e gjigandit të industrisë automobilistike Porsche, Uwe Hück, një thaiboiksier profeisonal që kishte arritur të bëhet dy herë kampion i Europës dhe që fëmijërinë e kishte kaluar në shtëpi fëmijësh, ndërmori aksionin sportiv humanitar të boksit “Blaue Zwecke für gute Zwecke”. Në këtë eviniment sportiv u grumbulluan 50 mijë euro për fëmijët qö strehohen në SOS Kinderdorf-Prishtina.
“Unë i dëshiroj çdo fëmije të ketë mbështetje familjare. Dhe këtë mbështetje e ofron ‘SOS Kinderdorf’ në mënyrë unike”, tha Luan Krasniqi. “Dhe për këtë jam krenar të jem ambasador zyrtar i SOS Kinderdorf” tha me këtë rast Luan Krasniqi.
Si lindi organizata SOS-Kinderdorf? Gjithcka filloi nga një ide: një fëmijë, një nënë, një motër a vëlla, një fshat. Për t’u dhënë një kulm, një shtëpi fëmijëve që kishin mbetur pa prindër gjatë Luftës së Dytë Botërore Hermann Gmeiner themeloi fshatin parë për fëmijë në Imst të Austrisë në vitin 1949. Shtatë vite më vonë, në vitin 1956, themelohet një fshat i tillë edhe në Gjermani, në Ammersee. Sot SOS-Kinderdorf është i pranishëm në 133 vende dhe territore në botë me 2300 institucione. Në Gjermani në 41 institucione të tilla janë të angazhuar mbi 3500 punëtorë që ndihmojnë 95.000 njerëz. Një fshat i tillë për fëmijët shqiptarë që kanë mbetur pa prindër gjatë luftës së Kosovës është themeluar edhe në Prishtinë në vitin 2004. Në këtë institucion gjejnë shtëpinë e tyre edhe fëmijët e braktisur nga nënat e tyre pas lindjes, rreth 30-40 fëmijë të tillë në vit i dorëzohen SOS-Kinderorf-it në Prishtinë nga ana e Klinitkës obstetrike të kryeqytetit kosovar. Luan Krasniqi është kujdesur në mënyrë të vecantë për fëmijët e këtij institucioni, duke iniciuar aksione për mbledhjen e parave në truallin gjerman.
Se c’rëndësi ka kjo organizatë humanitare për shtetin gjerman më së miri e dëshmon fakti që vetë ministri i jashtëm gjerman Sigmar Gabriel e vizitoi simpoziumin e SOS-Kinderdorf që u mbajt në Salzgitter në Saksoni vetëm tre ditë para se Luan Krasniqi të emrohej ambasador zyrtar i kësaj organizate.
Luan Krasniqi në rolin e ambasadorit në të mirë të kombit të tij në fakt është aktiv që nga vitet 1990 kur u ngrit me shpejtësinë marramendëse të një komete në qiellin e sportit europian dhe botëror. Sukseset e tij në sportin e boksit amator dhe profesional dhe performanca e tij e shkëlqyer mediale, ai flet rrjedhshëm pos gjuhës shqipe edhe disa gjuhë botërore, kishin një vetëvetiu edhe një dimension politik-diplomatik, sepse kur flitej për sukseset e tij flitej njëkohësisht edhe për origjinën dhe problemet e kombit të cilit i përkiste Luan Krasniqi, një pjesë e të cilit jetonte në rrethana apartheidi, i përjashtuar nga cdo e drejtë, përfshirë këtu edhe diskriminimin e sportistëve shqiptarë. Në këtë funksion, të diplomatit, të ambasadorit të Kosovës në Gjermani, ishte edhe disa muaj më parë me rastin e arrestimit në Francë të kandidatit të tanishëm për kryeministër të Kosovës Ramush Haradinaj. Para se ta vizitonte atë atje, ai i shkroi kancelares Angela Merkel dhe disa funksionarëve të tjerë të lartë patrtiakë dhe shtetërorë gjermanë, me të cilët ai ka njohje personale, me kërkesën që ata të angazhohesin për lirimin e heroit të gjallë të Kosovës, sic e quante ai Ramush Haradinajn.
Shteti shqiptar dhe ai i Kosovës duhet të interesohen për këtë legjendë sportit që emrin e shqiptarit e coi deri në majat më të sportit botëror në një prej kohëve më vështira për kombit tonë, në dhjetvjecarin e fundit të shekullit të kaluar.

KRYEMINISTRI RAMA DHE AT GJERGJ FISHTA

by

           I nderuar Z. Kryeministër Rama ka ardhur koha që kombi shqiptar të shkëputet njëherë e mirë, me vepra dhe me mendime, nga trashëgimia ideologjike dhe nga periudha e errët komuniste, duke i dhënë At Gjergj Fishtës vendin që i takon dhe që meriton në historinë e Kombit Shqiptar.  Shqipëria me At Gjergj Fishtën është Shqipëria që dëshiron Kombi shqiptar.  Pa ‘të Shqipëria është e mangët, siç shtë shprehur Namik Resuli dhe shqiptarët, pa ‘të janë më të varfër shpirtërisht dhe kombëtarisht.  Mbrojtës më të madh të Shqipërisë dhe të drejtave të shqiptarëve nuk ka pasur kombi! Ka ardhur koha që si të të tillë ta njohë edhe historia./             

1 Fishta, Bumci, berati

Ne Foto: At Gjergj Fishta, Imzot Luigj Bumçi dhe Dhimitër Berati, Paris, 1919/

2 Frank-shkreli-2-300x183-1

Nga Frank Shkreli/

Me këtë poezi më poshtë të At Gjergj Fishtës — postuar në fejsbukun e tij — Kryeministri i Shqipërisë, Z. Edi Rama falënderoi votuesit shqiptarë duke ju thënë atyre, “u rritë ndera”, për mbështetjen që i dhanë atij dhe Partisë që ai drejton, në fitoren e zgjedhjeve të së djelës që kaloi.  Janë këto vargje të përshtatshme të Poetit të madh kombëtar, që Kryeministri Rama ka zgjedhur për të falënderuar Shqipërinë dhe elektoratin e saj me këtë rast, duke  shprehur mirënjohjen e tij Shqipërisë me fjalët e Fishtës, “Për jetë të jetës të rrnoftë ty ndera.”

Nga Edi Rama Fejsbuk

AMARCORD

Dy fjale Shqipes due me ja rreshtue…

“Perëndija t’ fali i Amshueshëm,…
Sá ‘dhe deka âsht për tý e shieshme:
N’ gjí  tand vorri âsht i lakmueshëm.
Po, edhè hâna do t’ a dijë,
Edhè dielli do t’ két pá,
Se për qark ksaj rrokullije,
Si Shqypnija ‘i vend nuk ká!
Rrnosh e kjosh, prá moj Shqypní,
Rrnosh e kjosh gjithmonë si vera,
E me dije e me Lirí
Për jetë t’ jetës të rrnoftë tý ndera.”

Përzgjedhja e këtyre vargjeve të At Gjergj Fishtës nga Z. Rama, në falënderim Shqipërisë dhe shqiptarëve për fitoren që i akorduan atij dhe partisë së tij në zgjedhjet e fundit, përkon me një përvjetor tepër të rëndësishëm fishtjan, ndonëse të harruar me qëllim, të historisë së kombit shqiptar – e që është përvjetori i fjalimit të famshëm të At Gjergj Fishtës, në Konferencën e Paqës në Paris me 28 qershor, 1919 mbi “Shqyptarët dhe të drejtat e tyne”.   Është ky një fjalim klasik i mbrojtësit më të madh të interesave kombëtare, Homerit të Kombit e të racës arbërore dhe Françeskanit të madh, At Gjergj Fishtës, që deri sot besoj se mbetet një fjalim i pashoqt  dhe i pa shembullt për temën që trajton, i.e. të drejtat e shqiptarëve në trojet e veta.

Ishte fati i kombit që At Gjergj Fishta jetoi dhe veproi në një periudhë jashtzakonisht kritike për ekzistencën e shtetit shqiptar.  Ai iu përgjigj thirrjeve të atdheut, kudo e kurdo i kërkohej, me pendë e me gojë, t’i shërbente të mirës dhe dobisë së Shqipërisë.   At Gjergj Fishta është një përmbledhës i visarit shpirtëror të vuajtjeve, luftërave, mundimeve e përpjekjeve për liri, pavarësi e dinjitet njerëzor të kombit shqiptar, ndër shekuj. Në veprat e Fishtës çdo shqiptar mund të gjejë të pasqyruar fatin e vet dhe të Kombit në luftërat titanike për të mbijetuar.  Aty gjenë luftërat e mëdha të drangojve ose të luftëtarëve shqiptarë, në përpjekjet e tyre për t’i zbardhur faqën kombit në luftërat kundër kulshedrës ose armiqëve të Shqiptarëve.  Albanologu italian Fulvio Cordignano ka shkruar (në ‘Epopeja Komtare’, Shkodër, 1925) se “Mënyra me të cilën Fishta u del zot ideve të veta, që janë ide lirie, mbrojtjeje për tagre të veta, mësimit kombtar mbi mbështetjen e gjuhës kombtare, bashkimit të zemrave për qëllime e në veprim për të përtëri popullin shqyptar – ashtë nji mënyrë luftarake, nga nji herë e përcjellme prej nji fuqie të pafrigueshme.  Ai këndon në mes të poterës së stuhisë ballkanike, në mes të ngatrresave të fuqive të mëdha, që me një politikë plot dredhi ja mohojnë tagret popujve të vegjël; këndon sa i kërcnohet Shqypnisë përmbrenda ndasia e partive, interesat e veçanta, pabesia, korrupsioni e tradhti politike gjithfarësh”, ka vlerësuar Fishtën, albanologu Cordignano, fillim shekullin e kaluar.

Këjo mënyrë “luftarake e një fuqie të pafrigueshme” të ideve të At Gjergj Fishtës vihet re më së miri — sidomos në kritikat  që Fishta i bën politikës së Fuqive të Mëdha karshi shqiptarëve dhe në mbrojtje të të drejtave dhe interesave të kombit shqiptar — në fjalimin që ai kishte përgatitur për t’u lexuar në Konferencën e Paqës në Paris, më 28 qershor të vitit 1919.  Në atë fjalim, që është një mbrojtje e fortë dhe bindëse në mbështetje të të drejtave të kombit të “pa-përkulun” shqiptar,  At Gjergj Fishta, përveçse u “Difton se kush janë e shka janë Shqyptarët” përfaqsuesve të Fuqive të Mëdha në atë konferencë dhe cilat janë të drejtat e tyre, ai njëkohsisht i kritikon ato, përfshirë edhe Francën ku u mbajt fjalimi, për qëndrimin e tyre kundër lirisë, pavarësisë dhe të përcaktimit të kufijve natyrorë, gjeografikë dhe etnikë të kombit shqiptar në Ballkan.  “Prej brigjeve gjimuese t’ Euksinit e me borë t’ amshueme t’Alpeve Julje, prej bigave bumulluese t’Akrokeraunvet e më karma të thepisuna të Karpateve, ene’ rijme me gjak njerit, në ato kavaljetet e kalueme të vjetra — banonte si zotnija e juej mirë e din — ajo familja e madhe trako-ilire, në nam e në za, në histori të fisevet e të kombeve.”

Fishta vazhdon duke thënë se nga këjo familje e madhe trako-ilire, “Atje ndërmjet Thesalijet e Malit të Zi, prej brigjevet lindore t’Adriatikut e më stom të Vardarit, pshtoi gjallë nji grusht njerzish, që xanë vend a mbas murojet të do maleve titanike, a se nen hije të kandshme të disa fushave gratshore e të kërthnesta – banë e përmallueshme e hyjvet të moshës prrallzore – u ban ball me fuqi kurr të përkulme të shpirtit të vet bujar e thellimeve të kavaljeteve e padrejtsive t’hipokrizisë njerzore.”  At Gjergj Fishta, “me fuqi të pafrigueshme u sjellë ndër mend fuqive të mëdha se shqiptarët, “Të stolisun me nji forcë të jashtzakonshme qindrese, ene kta flasin atë gjuhën e të Parvet të vet ma të hershëm; ene e ruejnë të pandryshuem karakterin e hekurt e fisnik të stërgjyshavet të vet, e sot edhe punojnë shi njat tokë që punuan të parët e tyne prehistorikë.”At Gjergj Fishta, në fjalimin e tij, shprehet për vuajtjet e mëdha të shqiptarëve nën okupues të huaj gjatë shekujve, duke thënë: “Mbi ta, po, randoi pesha e fuqisë rromake; mbi ta po, u lëshue e irun mnijet e gjithmonë e pabesë sfinksa sllave; rresht për katër kavaljete të gjata i ra sypri boena e barbarsisë azjatike; por me gjith kta, ata nuk ndërruan njininë e vet kombtare, e as s’lshuan doket e idealet e veta” Ai u kujtoi atyre se, “Po, ky popull i papërkulun kurrë, ene gjindet atje mbi ato maje të thepisuna, mbi ato zalli të plleshme, ku të parët e tij prefshin rrasat për me ça me to rrashtat e anmqivet, a u epshin ujë pallavet të hekurta, për me shtrue me to mbarë botën nën kambë të nji Lekës së Madh…” Dhe vazhdon. “E mirë, pra, zotni të mij, ky popull asht njaj populli i vogël shqyptar, aq pak i njoftun e qa zi i gjykuem në Evropë. I vjetër sa fosilat, sa stalagtitat e shpellave jehuese të malevetë te veta vigane, e le të thuesh, prej vet bucet të Shqypnis, ai asht sot zot autokton e i pakundërshtim i tokve të veta.  Ene Sllavi s’kishte dalë prej breshtet t’Uralit, e ene s’kje njeshë e sodmja frotë laramane neo-elenike, kur Shqyptari korrte më zagna të Ballkanit edhe mbyllë e kishte nji periudhë të historisë së vet në moshë të rruzullimit. Kush para Shqyptarit ngau qetë sinjorevet të Ballkanit? Historinë e kemi aty, zotni të mij, që na flet kjartë, e asht kot që hipokrizia diplomatike të mundohet me ia shue zanin me shtupa notash zyrtare a se gjysëm-zyrtare…”.

Fjalimi është tepër i gjatë për qëllimet e këtij shkrimi, por nevojitë të kujtohet si një fjalim që duhej të ishte lexim i detyruar në shkollat anë e mbanë trojeve shqiptare.  Është për tu lavdëruar fakti që Kryeminsitri Rama përmend Fishtën dhe që përdori vargjet e At Gjergj Fishtës për të falënderuar shqiptarët për votën e tyre, por kjo nuk mohon faktin e tmershëm se për më shumë se 75 vjetë, përfshirë çerek shekullin e post-komunizmit, emri dhe veprat e Fishtës, zyrtarisht, mbeten ende tabu për brezat e shqiptarëve, ndërsa emri i tij përdhoset ende nga pseudo- historianët dhe nostalgjikët komunistë shqiptarë.

Ish- Profesor Namik Resuli i universitetit të Napolit, në një fjalim në Romë me rastin e 100-vjetorit të lindjes së Fishtës ka thënë se, “Kontributi i çmueshëm që dha Fishta në laminë e letrave dhe në edukimin e kombit, në ruajtjen e kulturës dhe në naltësimin e gjuhës, vërtetojnë njëherë e përgjithmonë se Shqipnija pa Fishtën kishte për të qenë e mangët, ashtu si letrat tona pa penden fishtjane kishin për të paraqitë nji golle (boshllëk) të paplotsueshme.  Këndej del e qartë se vetëm mënija e vëneri ndaj zhgunit e ndaj meshtarit katolik, terratisin mendjet dhe ia mohojnë Fishtës vlerën e vendin që ai xen në panteonin e Kombit’’, ka shkruar Profesor Namik Resuli.

Ky përjashtim e mohim nga vet kombi i vet, të cilit gjithë jetën u përpoq t’ia mbronte të drejtat dhe interesat e tija, në nivele kombëtare dhe ndërkombëtare, është i papranueshëm dhe një përdhunim i historisë së shqiptarëve, nga një grup siç duket gjithnjë me influencë i Ministrisë së Kulturës në vendimarrje të tilla dhe nga historianë politikë të idoktrinuar, të cilët gjithnjë i referohen Homerit të Shqiptarëve me epitet më fyese të periudhës komuniste si  “fashist” e “tradhëtar”.  Është e pafalshme heshtja arrogante e autoriteteve shqiptare në lidhje me këtë çështje.  Kjo heshtje zyrtare nuk është e denjë për një shtet si Shqipëria, anëtar i NATO-s dhe vend kandidat për antarësim në Bashkimin Europian.

Gjatë viteve, unë kam i bashkangjitur zërin tim të vogël e modest, një kori zërash “ushtarësh të lodhur” të cilët gjatë viteve kanë bërë thirrje për restaurimin e shtëpisë së At Gjergj Fishtës, si monument kulture.  Ministria e Kulturës e qeverisë së juaj, Z. Kryeministër, gjatë 4 viteve të fundit, nën drejtimin e Ministres Kumbaro ka bërë veshët e shurdhët ndaj këtyre apeleve, duke treguar -me heshtjen e saj — arrogancën dhe njëanëshmërinë e preferencave të saja ideologjike, se cilat figura të kombit duhet të kujtohen e të nderohen, e cilat jo.

I nderuar Z. Kryeministër Rama ka ardhur koha që kombi shqiptar të shkëputet njëherë e mirë, me vepra dhe me mendime, nga trashëgimia ideologjike dhe nga periudha e errët komuniste, duke i dhënë At Gjergj Fishtës vendin që i takon dhe që meriton në historinë e Kombit Shqiptar.  Shqipëria me At Gjergj Fishtën është Shqipëria që dëshiron Kombi shqiptar.  Pa ‘të Shqipëria është e mangët, siç shtë shprehur Namik Resuli dhe shqiptarët, pa ‘të janë më të varfër shpirtërisht dhe kombëtarisht.  Mbrojtës më të madh të Shqipërisë dhe të drejtave të shqiptarëve nuk ka pasur kombi! Ka ardhur koha që si të të tillë ta njohë edhe historia.

Kosova dhe Iowa(SHBA) thellojnë bashkëpunimin

by

-Një delegacion nga shteti Iowa i SHBA-ve po zhvillon një vizitë në Kosovë, ku në takime me autoritetet po bisedohet për bashkëpunimin ndërmjet dy vendeve. Sot u prit nga kryeministri Isa Mustafa dhe kryeparlamentari Kadri Veseli, ndërsa u zhvilluan edhe takime tjera/

1 Mustafa IOWA

Prishtinë, 28 qershor 2017-Gazeta DIELLI-B.Jashari/

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Isa Mustafa, priti në takim një delegacion të Shtetit të Iowa-s në SHBA, të udhëhequr nga sekretari për Bujqësi, Bill Northey. Gjatë takimit u bisedua për mundësitë e bashkëpunimit dhe fuqizimin e raporteve speciale ndërmjet Republikës së Kosovës dhe Iowa-s.
Kryeministri Isa Mustafa i njoftoi për zhvillimet në Kosovë dhe rezultatet e arritura në zhvillimin ekonomik, në arsim dhe në fusha tjera të jetës.
Po ashtu, kryeministri Mustafa e njoftoi delegacionin nga Iowa për përkrahjen e fuqishme që Qeveria i ka dhënë sektorit të bujqësisë si dhe reformat e ndërmarra në fushën e arsimit.
Në këtë kontekst, kryeministri Mustafa shprehu përkushtimin për thellimin e bashkëpunimit me Iowa-n në këto fusha, duke falënderuar për përkrahjen e rëndësishme që Iowa ka dhënë për FSK-në.
Delegacioni nga Iowa vlerësoi të arriturat në Kosovë, duke shprehur përkrahjen e mëtejme për Kosovën në fushën e bujqësisë, arsimit, përkrahjen e mëtejme për FSK-në dhe përkushtimin për thellimin e bashkëpunimit edhe në fusha të tjera.

Kryeparlamentari Veseli priti në takim sekretarin për bujqësi të shtetit të Iowas në SHBA

Kryetari i Kuvendit të Kosovës, Kadri Veseli, ka pritur në takim një delegacion të shtetit të Iowas nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, i kryesuar nga sekretari për Bujqësi, Bill Northey.Në këtë takim, Kryeparlamentari Veseli dhe sekretari Northey, kanë diskutuar për bashkëpunimin e deritashëm dhe ndihmën e vazhdueshme që shteti i Iowas dhe SHBA-të i kanë dhënë shtetit të Kosovës.Kryetari Veseli tha se industrializimi i bujqësisë, edukimi profesional dhe akademik në këtë fushë si dhe rritja e investimeve në bujqësi, janë prioritete të shtetit të Kosovës.Ai po ashtu tha se eksperienca e shtetit të Iowas dhe bashkëpunimi i deritashëm do të vazhdojnë dhe do të thellohen edhe më shumë.

Kosova dhe Iowa të thellojnë bashkëpunimin në fushën e bujqësisë

Një delegacion nga shteti i Iowa-s (SHBA), i kryesuar  nga sekretari për Bujqësi, Bill Northey ka nisur sot vizitën në Kosovë. Ata janë pritur sot në Qeverinë e Kosovës nga ministra dhe përfaqësues të odave ekonomike në vend. Në këtë takim ka marrë pjesë edhe Ministri i Bujqësisë, Pylltarisë dhe Zhvillimit Rural, Memli Krasniqi. Ministri me këtë rast ka mbajtur një fjalë rasti, ku ka prezantuar të arriturat dhe sfidat e sektorit të bujqësisë në Kosovë.Ai theksoi se bujqësia mbetet një prioritet për Qeverinë e Kosovës dhe në vitet e fundit janë bërë investime të mëdha. Kjo, tha ai, ka bërë që të ketë rritje në prodhim të produkteve bujqësore dhe shtim të produkteve të përpunuara. Ministri Krasniqi përmendi edhe disa nga sfidat me të cilat, tha ai, po merret qeveria e Kosovës, sa i përket bujqësisë. Në këtë drejtim, përmendi nisjen e programit për sigurimet bujqësore, hartimin dhe realizmin e një projekti të madh për ujitjen e tokave bujqësore në Kosovë, rritjen e buxhetit për bujqësinë, menaxhim më efikas të fermave, e shumë aspekte të tjera. Ministri falënderoi sekretarin Northey për gatishmërinë që shteti i Iowa-s të mbështesë bujqësinë në Kosovë. Kosova, tha ministri Krasniqi, mund të mësojë shumë nga praktikat dhe tradita e madhe bujqësore në këtë shtet. Ai shprehi gatishmërinë që bashkëpunimi të thellohet në të ardhmen.

Nga ana e tij, sekretari Northey tha se ndjehet mjaftë i lumtur për vizitën e tij të parë në Kosovë dhe vlerësoi të arriturat e shënuara në sektorin e bujqësisë në Kosovë. Ai inkurajoi që të vazhdohet edhe më tutje me investime në bujqësi, si një sektor potencial për zhvillim ekonomik dhe hapje të vendeve të reja të punës.Ministri Krasniqi dhe sekretari Northey, të shoqëruar edhe nga anëtarët e tjerë të delegacionit kanë vizituar Agjencinë e Veterinës dhe Ushqimit dhe si dhe qumështoren ‘Eurolona’ në Fushë Kosovë.Ata edhe në ditët në vazhdim do të vizitojnë ferma dhe agro-biznese të ndryshme.

Ministri Bajrami priti një delegacion nga shteti Iowa i ShBA-ve

Ministri i Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë, z. Arsim Bajrami ka pritur sot në takim një delegacion nga shteti Iowa i ShBA-ve, i cili po qëndron këto ditë për vizitë në vendin tonë.Delegacioni amerikan ishte i pëbërë nga rektorë, dekanë dhe profesorë të universiteteve të këtij shteti amerikan (University of Iowa, The University of Northern Iowa, Des Moines Area Community College (DMACC), si dhe Drake University), me të cilat universitete, ministri Bajrami paraprakisht ka nënshkruar Marrëveshje Bashkëpunimi.

Me këtë rast, ministri Bajrami falënderoi delegacionin amerikan për vizitën dhe për bashkëpunimin e mirë që ka Kosova me shtetin mik Iowa në shumë fusha të jetës, e veçanërisht në fushën e arsimit të lartë.Duke prezantuar arsimin e lartë në Kosovë, ministri Bajrami përmendi disa sfida në të cilat po punohet e që janë: lidhja e arsimit me tregun e punës, ngritja e cilësisë së programeve akademike dhe mësimdhënies, si dhe financimi i qëndrueshëm në arsimin e lartë.Prandaj, ministri Bajrami theksoi se përvoja amerikane është shumë e rëndësishme për arsimin kosovar, sidomos sa i çështjes së financimit të arsimin e lartë dhe Kosova është shumë e interesuar për konkretizimin sa më të shpejtë të marrëveshjeve me universitetet e Iowas.

Delegacioni i lartë nga Iowa u shprehën po ashtu të gatshëm për të vazhduar bashkëpunimin me Kosovën dhe theksuan se do të sigurohen që t’iu japin studentëve dhe profesorëve kosovarë sa më shumë mundësi në universitetet që ata i udhëheqin.

Me këtë rast, ministri Bajrami pranoi medaljen e partneritetit të shtetit të Iowa-s me Kosovën nga Sekretari i Shtetit për Bujqësinë, z. Bill Northey.

 

In Memory of the Victims of Chameria

by

1 Mithat gashi (2)1 Qafe Bote1 Trendafile Camerise

By Mithat Gashi/

 Today we commemorate the last act of genocide against the ethnic Albanians of Chameria by Greece.The Chams have a legal right to return back to their home.  Why?

The London Conference of Ambassadors (1912-1913) divided Albania in half: Chameria, the southern part of Albania, was given to Greece and Kosova to Serbia. The population of Chameria has always been ethnically Albanian. According to the census held by the Turkish Administration in 1910, Chameria was populated by Albanians.  The Ottoman Census of 1912 about Chameria illustrates the following: There are four major regions within Chameria.  Gumenitza (with 10,126 Albanians) Filati (22,348 Albanians), Paramithia (13,780 Albanians), Margariti (15,732 Albanians), Parga (800 Albanians).  The total number of people in these territories, the census states, was 71,983. Out of this population 62,786 were Albanians. The rest were Greeks and some Jews.

The Greek historian Herodotus in his book Historia recognizes that Albanians, not Greeks, lived in the territory we call today Chameria.

Since its occupation of Chameria in 1912-1913, the Greek government has utilized every effort to expel the Albanian population from Chameria. There were three phases of compulsory expulsions.  The first was the period when the Ottoman Turks retreated from the Balkans in 1912. The second phase of expulsions took place after the Treaty of Lausanne signed in 1923, in which Greece and Turkey agreed to the largest single compulsory exchange of populations known to that time. Under this agreement, Greece forced thousands of Albanian Muslims from Chameria to go to Turkey.  Turkey accepted them as Muslims, not as Albanians.

When the Convention for the exchange of Greek and Turkish populations was signed at Lausanne on the 30th January, 1923, “the Greek delegate had declared that Greece had no intention to proceed with an exchange of Moslems of Albanian origin who inhabited a district well defined….” [1] The Greek leaders and diplomats reaffirmed this statement by a letter sent to the League of Nations on August 6, 1923. [2] But the reality was different.  The Greek authorities used many methods of coercion to force the ethnic Albanians out of their homeland.  Aside from various oppressions, the Greek authorities passed a law that all landed property would be expropriated. The land was the source of income for the Chams. [3]

Before the Council on the League of Nations, Mr. M. Blinishti, Chief of the Permanent Albanian Secretariat accredited to Geneva, said that the “property of Moslem Albanians was confiscated, their harvest was requisitioned, they were prohibited from sowing their corn or from selling or letting their property to forestall its expropriation, Greek refugees [from Turkey] were installed in their houses, and their right to vote was suppressed.” [4]

Furthermore, British historian J. Swire noted that Mr. Blinishti begged that the League should constitute a special Commission to investigate the case of the Moslem Albanians, but this proposal was opposed by the Greek representative, M. Caclamanos.  The Greek representative contended that the League would act beyond its power in doing so. “No state,” wrote M. Blinishti, “has the right to drive out autochthonous inhabitants from its territory like a herd of cattle.” [5]

The third phase of expulsion took place at the end of the Second World War. Special military forces organized by the Greek government massacred thousands of Chams and forced them to go to Albania.

Seventy-three years ago, on June 27, 1944, Greek criminal bands resorted to the worst atrocities witnessed in this region. The Albanian parliament passed a law in 1994, designating June 27th as a date for commemorating the “Genocide of the Chams.”  June 27th is described as the last act of genocide against the ethnic Albanians of Chameria.  The cruelty included rapes, cutting different body parts, the nose, ear, etc.  Even pregnant women and babies were massacred. On June 27, 1944, within 24 hours, more than 600 men, women, and children were massacred in a town called Paramithia.  From June 1944 to March, 1945, 1286 people were killed in the town of Filat.  626 people were massacred in Margellic and Parga and 192 were killed in Gumenica. In total, 2900 men, 214 women, 96 children were killed.  745 women were raped.  32 children, who were less than 3 years of age, were massacred.  68 villages of Chameria were razed to the ground.  5800 houses and places of worship were burned down.  Valuable property that belonged to the Chams was confiscated. [6]

Barbara Harff and Ted Robert Gurr maintain that the most serious of all human rights abuses is genocide, an active state behavior that threatens the personal security of a target population. [7]  Michael Stohl and George Lopez further advance the argument that governmental pattern of repressive actions, such as imprisonment, torture, or murder by governments, conducted either arbitrarily or for political purposes is a form of active state behavior that leads people to perceive a threat to their personal security. [8]

The Greek officials have not denied the fact that they have expelled tens of thousands of Chams to Albania as WWII was ending.  The Greeks use as an argument an accusation -simply a fabricated invention- that the reason they expelled Chams from their homes is because according to the Greeks, the Chams collaborated with the Nazis and Italian occupiers.  The Greek contention is false. For the argument’s sake, even if it were true that some Chams collaborated with the Italians and the Germans, should this reason be used as a justification of the actions that the Greek authorities undertook to expel tens of thousands of people?  And should the same line of thinking be used in the 21st Century to prevent the Chams from returning to their home?

Today, there are over 200.000 Chams in Albania. The Cham refugees and their descendants wish to return to their ancestral homeland. The concept of the right to return home in article 13(2) of the Universal Declaration [9] is specific about those people who have been denationalized or expelled from their own homeland.  It states that “everyone has the right to leave any country, including his own, and to return to his country.  The most universal provision on the right to return is codified in the 1966 International Covenant on Civil and Political Rights, which states: “No one shall be arbitrarily deprived of the right to enter his own country.” [10]

Another organization, the Human Rights Watch, has continually supported the right of refugees to return to their own homes. Most of the Chams who initially fled the territory are dying of old age.  Should their descendants claim the right to return?  Human Rights Watch maintains that the “right [to return is] held not only by those who fled the territory, but also by their descendants, so long as they have maintained appropriate links with the relevant territory.” [11] In light of what we examined, we can state that the voluntary return or re-establishment is a reflection of relevant rules of customary international law.

The Orthodox Albanian population that remained in Chameria does not have the right to declare their nationality for fear of being imprisoned. The Greek authorities have continually denied the existence of ethnic minorities in Greece.

The Universal Declaration of Human Rights article 13 reaffirms the right of every individual to leave and return to their homes and that the right of return is a human right;

It is troubling that various Greek government officials over the years have made it clear to Albanian politicians -that the compensation for the Cham’s seized property or the right of return are unacceptable and off any agenda of talks.

We call upon the International Community, the United States Government and the United Nations to intervene and put pressure on the Greek Officials to start negotiating the return of the Cham refugees and the compensation of their seized properties. It is in the interest of peace and stability in the region to engage in serious dialogue and negotiations. The Greek government should treat the Chams as Albania treats its Greek minority in the southern part of Albania. That is the right thing to do.

ENDNOTES

  1. Swire. Albania. The Rise of a Kingdom. New York: Arno Press, p. 415
  2. Ibid
  3. Swire. Albania. The Rise of a Kingdom. New York: Arno Press, 1971, p. 22.
  4. 416
  5. Ibid
  6. See Dokumente per Camerine. Drejtoria e Pergjithshme e Arkivave. Tirane, 1999, p. 222.
  7. Harff, Barbara and Ted Robert Gurr.1998. “Systematic Early Warning of Humaniarian Emergencies.”  Journal of Peace Research 35(5): 551-579.
  8. Stohl, Michael and Geroge Lopez, eds. The State as Terrorist: The Dynamics of Governmetn Violence and Repression. Westport: Greenwood Press, 1983, p. 22.
  9. Universal Declaration of Human Rights, Article 13 (2).
  10. International Covenant on Civil and Political Rights, Article 12(4).
  11. http://pantheon.hrw.org/legacy/campaigns/israel/return/
  12. Ibid

 

 

Shkolla “Children of the Eagle” – E Para Shkollë Shqipe në Yonkers

by

1 Drita Gjongecaj1 ok shkolla Yonkers1 shkolla Yonkers

Nga Drita Gjongecaj Hasandocaj/Ka më se një muaj që është hapur për herë të parë shkolla shqipe në Yonkers, NY. Në kohën kur shkollat publike ishin gati në përfundim të vitit shkollor, “Children of the Eagle” ka mundësuar që edhe fëmijët e Yonkers and Westchester të ndjekin programin e shkollës dhe trashëgimisë kulturore shqipe. Ajo i ka mbledhur fëmijët shqiptarë me qëllim që ata të vazhdojnë të takohen me njëri-tjetrin edhe gjatë verës, të flasin, shkruajnë, luajnë dhe këndojnë shqip ndërkohë që brumosen me ndjenjën e bukur të atdhedashurisë.

Klasat do të vazhdojnë edhe në muajin korrik duke arritur kështu në 10 javë gjithsejt për këtë semestër të parë të kësaj shkolle. Fëmijët janë të moshave të ndryshme por të gjithë i bashkon një gjë: të qenit krenar për prejardhjen e tyre dhe sidomos të qenit të ndërgjegjshëm se për ta ruajtur identitetin shqiptar nuk mjafton vetëm të veshësh bluzën kuq e zi, por duhet folur gjuha, duhen njohur dhe kuptuar trashëgimia kulturore dhe traditat kombëtare, dhe po ashtu, duhet lexuar në shqip që të zgjerojnë njohuritë për historinë dhe gjendjen aktuale të vendit të prejardhjes.

Nëse për ne shqiptarët, përpjekjet për ruajtjen e gjuhës amtare kanë qenë të vazhdueshme qysh nga koha e Rilindasve, duhet të nënvizojmë se kjo nevojë është po aq akute edhe sot për të penguar asimilimin në vendet ku diaspora shtrihet. Përvec kësaj, duhet marrë parasysh se në ekonominë e sotme globale, njohja dhe përvetësimi në nivele cilësore ka edhe përparësi të tjera duke filluar që nga shftrytëzimi i internetit, mjeteve të komunikimit masiv në gjuhën shqipe, punësimi, turizmi, fusha politike, etj. të cilat pa dyshim i hapin atyre më shumë dyer për prosperitet individual.

Për këtë qëllim, shkolla “Children of the Eagle” ka hartuar projekte specifike të programeve edukative dhe kulturore. Kjo shkollë aktualisht frekuentohet edhe nga fëmijë që vijnë nga Eastchester dhe Yorktown, distancë jo e shkurtër për prindërit që me përkushtim ua krijojnë fëmijëve të tyre mundësinë për të mësuar gjuhën e bukur shqipe ndërkohë që edhe luajnë dhe argëtohen me bashkatdhetarë nga vise të ndryshme shqiptare. Me fjalë të tjera, për këtë një meritë e veçantë i takon prindërve që i ushqejnë fëmijët e tyre me një ndjenjë të tillë dhe që shpesh herë lënë të tjera obligime pas dore vetëm që t’i sjellin ata në ambientet ku zhvillohet mësimi, në McLean Ave, Yonkers.

Grupi mësimdhënës përbëhet nga mësues që janë të licensuar për mësimdhënie edhe në shtetin e NY përveç përvojës që ata kanë sjellë nga atdheu amë. Duhet veçuar këtu ndihma e paçmuar e zotit Henry Djonbalaj, i cili ka siguruar ambientet ku çdo të shtunë zhvillohet mësimi për dy orë rrjesht. Me të njëjtin dashamirësi, shkolla “Children of the Eagle” është mbështetur edhe nga Konsullata e Kosovës dhe vecanërisht z. Fatmir Zajmi, i cili ka ndihmuar me tekste të Abetares dhe Fletore Pune, botime këto të përbashkëta Shqipëri-Kosovë.

Regjistrimet vazhdojnë në çdo kohë. Ky semestër përfundon me datën 29 korrik për t’i rihapur dyert në fillim të muajit shtator për një vit të ri shkollor për fëmijët shqiptarë të zonës Westchester, NY. Për më shumë informacion, vizitoni faqen e facebook, “Association of Albanian-American Dual Language & Culture – AADLC”. Një faqe interneti rreth shoqatës me të njëjtin emër dhe pjesë e së cilës është edhe kjo shkollë, do të jetë aktive së shpejti.

I mirëpresim prindërit që t’i sjellin fëmijët e tyre pranë shkollës “Children of the Eagle”. Le ta ruajmë dhe trashëgojmë gjuhën tonë të bukur!