Dita e Shenjëtorëve të Ulpianës e të Dardanisë iliro-shqiptare

August 19, 2016 by dgreca

Foto Gazeta DIELLI-Behlul Jashari: Pas 20 vitesh, në 16 gusht 2016: Pranë shtatores së Presidentit historik të Kosovës Dr. Ibrahim Rugova në hyrje të Katedralës “Nënë Tereza” në Prishtinë, zv/kryetari i Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, Agim Rexhaj, arkëtari i Vatrës e kryetar i Komisionit për mbledhjen e fondeve për ndërtimin e Katedrales në kryeqytetin kosovar, që vepron në Nju Jork, Marjan Cubi dhe anëtarë të tjerë të delegacionit me Ipeshkvin e Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Dodë Gjergji.

KOSOVA-LUFTA NË LAJME/ Para 20 viteve, 19 gusht 1996/

Dita e Shenjëtorëve të Ulpianës e të Dardanisë iliro-shqiptare/

-“Besojmë, se së shpejti këtë ditë të shenjtorëve tanë, ta kremtojmë në Ulpianë të Prishtinës në liri e pavarësi të Kosovës, si kremte popullore”, theksohej në urimin e Presidentit Rugova para 20 viteve/

PRISHTINË, 19 Gusht 2016-Gazeta DIELLI-Behlul JASHARI/ Para 20 viteve, 17 gusht 1996,Presidenti i Republikës së Kosovës dr. Ibrahim Rugova i dërgoi një urim Imzot Mark Sopit, Ipeshkv i Ipeshkvisë së Kosovës në atë kohë, me rastin e Ditës së shenjtë të kremtimit të 18 gushtit.
“Me rastin e Ditës së Shenjëtorëve të Ulpianës e të Dardanisë iliro-shqiptare, Florit e Laurit të viteve 117-138 pas Krishtit, pranoni urimet e mia të përzemërta.
Besojmë, se së shpejti këtë ditë të shenjtorëve tanë, ta kremtojmë në Ulpianë të Prishtinës në liri e pavarësi të Kosovës, si kremte popullore”, thuhej në urimin e Dr. Rugovës.

Ja çka raportoja para 20 viteve, në 19 gusht 1996:http://www.hri.org/news/balkans/ata/1996/96-08-19.ata.html

[14] ILLYRIAN-ALBANIAN SAINTS’ DAY IN KOSOVA

PRISTINA, AUG 19 (ATA)-By B.Jashari, The Saint’s Day of the Illyrian- Albanian Ulpiana and Dardania was celebrated on August 18 in the Prizreni parish.Attending the solemn pontifical Mass celebrated in the Albanian catholic church in Grazhdanik, which is named after St Flori and St Lauri, 117-138 After Christ, were many catholic and other believers from all over Kosova, ministers of the Kosova Bishopric parishes and Father Hil Kabashi.

St Flori and St Lauri are the first Illyrian-Albanian martyrs were were sacrificed for spreading Christianity.On the Saint’s Day, the President of the Republic of Kosova, Dr.Ibrahim Rugova, sent a message of greetings to Monseigneur Mark Sopi, bishop of the Kosova Bishopric, the Kosova center of information reports.”We believe that we will celebrate our Saint’s day in Ulpiane of Pristina, in Kosova’ freedom and independence, as a people’s holiday,” the message says.August 18th is the Saint’s Day of Illyrian-Albanian Ulpiana and Dardania, Flori and Lauri, who have been living in the years 117-138 After Christ.Ulpiana, center of Dardania, the ancient name of today’s Kosova, was one of the 20 cities of Southern Illyria including Shkodra, Lisus, Dyrrahium, Skampa, Apolonia, Bylis, Amantia, Aulona, Butrinti and other cities, which survived also in the Byzantium period.Ulpiana, which is being ruined by the Serbs, is preserving in its bosom the values of civilization of this important city of ancient Illyrian Dardania and shows that the Balkan history does not begin in the 14th century as pretended by the Serbs, but many centuries earlier, when they had not yet arrived in the peninsula.

The Serbs have destroyed in Kosova basilica, cult institutions, cemeteries, mosaics and many paintings and sculptures of great value.For seven years on end (1980-1987), the Archaeological Institute of Belgrade has carried out archaeological excavations and plundered from Ulpiana hundreds of exponents of Albanian cultural-historical values.More over, last year, the Serbs made use of bulldozers to open up channels in the archaeological center of Ulpiana.

The same Serb strategy has been used in the ancient city of Siparunt of Peja, the urban center of Pristina and the old cemeteries in Zvecan i Vogel of Mitrovica, where a settlement for the Serb refugees is being set up. a.ca/lm

RRUGA EVROPIANE QË KALON NGA BERLINI

August 19, 2016 by dgreca

Shkruar nga DANILO TAINO/ E përktheu për DIELLIN Eugjen Merlika/

A është Gjermania problemi i Evropës së sotme ? Me gjasë jo. Madje ai Vend është një pjesë e mirë e zgjidhjes. Në një BE, përballë krizash të shumëfishta, kërkimi i fajtorit është torturues. Ashtu sikurse edhe e rrugës më të shkurtër për t’u vënë në siguri. Megjithatë ka një rrugë demokratike e pragmatike për të shmangur coptimin e BE dhe t’eurozonës. Pëlqehet apo jo kalon nga Berlini.

Gjëndja e “gjysëm hegjemonisë” n’Evropë, që historianët i a veshin prej kohësh Gjermanisë, është prodhim i dy fakteve, të dy, në pjesën më të madhe, jashtë kontrollit të qeverisë së Berlinit. Nga një anë është qëndërsia gjermane e kontinentit, objektive : gjeografike dhe ekonomike, por edhe politike (është sistemi më i qëndrueshëm), si model (është Kombi i BE ku demokracia është më e respektuara, së bashku me Mbretërinë e Bashkuar), morale (mbas tmerreve të nazizmit është i vetmi Vend që ka përballuar përbindëshat e së shkuarës duke i nxjerrë në dritë, një fakt që sot e bën më të papërshkueshëm se asnjë tjetër nga nacionalizmi). Nga ana tjetër është mos pranimi i i një udhëheqjeje të qartë gjermane nga vetë Gjermania (fantazmat) dhe nga ana e partnerëve të saj evropianë. Përfundimi është “gjysëm hegjemonia”.

Bëhet fjalë për faktorë strukturorë e historikë aspak të rinj. Risia qëndron n’atë se si i përballon Berlini. Kriza financiare botërore e 2008 -ës dhe ajo evropiane e 2010-ës kishin fuqinë për të shkatërruar eurozonën dhe monedhën e përbashkët. Këto nuk kanë qenë asnjëherë rezultat i zgjedhjeve ekonomike e financiare, por i atyre politike, mbi të gjitha të dëshëruara nga Franca për të shmangur zotërimin e Gjermanisë mbi Kontinentin, mbas ribashkimit, nëpërmjet markës së fuqishme. Ato ishin ndërtesa të prekëshme, nga pikpamja ekonomike, siç e kemi parë. Për arsye politike, pra, Gjermania pranoi në vitet nëntëdhjetë të hynte në kafazin e euros, edhe se shumica e establishment ishte mosbesuese : që atëherë ka punuar për t’a mbajtur në këmbë ndërtesën luhatëse.

Nga 2010, një sërë Vendesh janë shpëtuar nga dështimi financiar me programe evropiane (Greqia, Irlanda, Portugalia, Spanja, Qipro). U bë i detyrueshëm një bashkim bankar i pamendueshëm më parë, edhe se ende jo i plotë. E sot eurozona është jashtë asaj krize. Roli i Angela Merkel dhe i Wolfgang Schӓuble, në gjithë këtë, ka qënë kontradiktor, siç ndodh me drejtuesit gjatë krizave, por vendimtar. Pa gjysëm udhëheqjen e Berlinit (por edhe pa BQE) eurozona me gjasë do të kishte shpërthyer. Një rol qëndror qeveria gjermane pastaj ka patur në mbajtjen së bashku të Vendeve të Be përballë Rusisë gjatë krizës ukrainase. Dhe sot në përballimin e valës së madhe refugjatëve.

Sigurisht, hapat përpara drejt një integrimi më të madh, drejt një bashkimi të bilancit e atij politik kanë qënë të kufizuara. Por, siç kuptohet nga gjëndjet politike në gjithë Evropën, hapa më të vendosura do të kishin qënë të mundur vetëm kundër miratimit demokratik, me zgjedhje autoritare, të cilat Gjermania nuk është më e gatëshme të kryejë e që n’Evropën e sotme nuk ka shpresa mbijetese. Në të vërtetë, çfarë frenon edhe ata kalime të integrimit më të madh, që do të kishin qënë të mundur, si psh. Plotësimi i Bashkimit bankar ? Berlini nuk është i mbyllur kundrejt asaj perspektive : veçse e quan sot të pamundur sepse një sërë Vendesh përtace nuk i kanë zvogëluar rreziqet e bilanceve të bankave të tyre, mbajnë nivele të rrezikëshme të borxheve e duan të bëjnë hapa mbrapa ndaj vendimeve të marra, për shembull rregullat mbi bail-in. Me një sërë Vendesh, edhe të eurozonës, që nuk janë në gjëndje të kryejnë hapa të mëtejshëm drejt një integrimi më të madh – Hollanda, Finlanda, Austria, Franca, të cilëve mund t’u shtohet me gjasë Italia, mbasi të jetë hequr retorika – rruga e vetme e përshkueshme sot është, jo ajo e marrëveshjeve të pamundura institucionale, por e atyre politike ndërmjet Vendeve mbi tema vendimtare. Po çfarë po bën Berlini në këtëdrejtim ? Mbi t’ikurit po kërkon zgjidhje afatgjata, së bashku me Italinë. N’ekonomi nuk po i kundërvihet lakueshmërisë së Komisionit të BE kundrejt bilanceve të Francës, Spanjës, Italisë; po nxit rritjen e pagave të mbrendëshme ; në sajë të refugjatëve ka një bilanc lehtësisht të hapur. Në përballimin me Rusinë kërkon t’i mbajë të bashkuar evropianët. Mund të kërkohet më shumë. Për shembull të liberalizojë shërbimet shtëpiake e të shtyjë për një thellim të tregut të përbashkët në BE. Ajo që nuk mund të bëhet është një Bashkim bilancesh e një Bashkim politik që do t’a kishin zhytur Evropën në një kaos më të keq se ky i sotmi. Merkeli dhe Berlini n’atë rrugë nuk do të shkelin. Sepse nuk është ekonomia që vendos, as sot. Janë demokracia dhe politika.

“Corriere della Sera”, 10 qershor 2016

E përktheu Eugjen Merlika

LUSHNJA – 90 VITE ME PARE…

August 18, 2016 by dgreca

…Ritmet e ndryshimeve në prag të shpalljes së mbretërisë/

Nga : Dr. NIKO FERRO & ANDREA LIKO/ Disa muaj më parë, falë dhuratës së beftë e të paçmuar të Muzeut të Vjenës, ne çelëm në Lushnjë një ekspozitë të rrallë fotografike me rreth 25 pamje të qytetit tonë të fillimit të shekullit të njëzetë e përgjatë Luftës së Parë Botërore .Vizitorë të shumtë të të gjitha ditëve të ekspozimit, qëndronin gjatë e kundronin pamje vërtet të rralla, ndërsa merrnin informacion dhe qetësonin veten për plot hamendje të deridjeshme…

Ato ishin thjesht disa foto – informacion për Lushnjën e parakongresit historik të janarit 1920, për qytetin myzeqar, të cilin shtypi shqiptar i kohës, tekstualisht e me të drejtë, e quante “Djepi i dytë i Lirisë kombëtare më 1920”…

Ne jemi duke u marrë me periudhën postkongresit zëmadh e peshërëndë. Na vjen mire të shprehemi se, përkundër perceptimit të mbetur për Lushnjën si një qendër e rëndomtë rurale, informacionet e qëmtuara na përvijojnë qendrën urbane të 90 viteve më parë si një qytezë e hapur, dinamike, me etje për ndryshim. Themi qytezë, pasi në vitin 1926 Lushnja kishte vetëm 3600 banorë; po e cilësojmë të hapur, pasi është periudha e prurjeve jo vetëm nga Skrapari, Berati, Mallakastra e Gjirokastra etj., por edhe nga Çamëria e Kosova; ndërsa etja për ndryshim shfaqej dukshëm në çdo drejtim.

Në vitin 1927, Lushnja ishte qytet me një plan rregullues të miratuar. I famshmi Besim Nuri, por edhe kryebashkiakët e tjerë patën sistemuar rrugët e kalldrëmit, ishin hapur çesma, qenë çelur dyqane në shërbim të popullatës, vijonte normalisht mësimi, ishte ndërtuar godina hijerëndë e nënprefekturës etj. Falë përkushtimit të mjekut human e të palodhur, dr.Sami Berati, pas vitit 1927 ishte zgjeruar lufta kundër sëmundjeve të njohura të zonës; kishte 2 qendra mjeksore, 3 barnatore dhe një opinion pozitiv në mbrojtje të shëndetit të njerëzve. Madje, shënohet se, paçka shumë mangësive, për herë të parë, u realizua edhe vaksinimi i popullsisë në dy seksione.

Nga pikëpamja administrative, Lushnja bashki e nënprefekturë, e cila kishte të sajat edhe Divjakën e Libofshën dhe Verrinë e Kosovën e Madhe, po konsolidonte strukturat e nevojshme shtetërore e publike të kohës. Kështu , veç bashkisë dhe xhandarmërisë, në qytet kishte shkollë, gjykatë, dy zyra publike shkruesish, zyra noterie dhe avokature, punonjës të taksave dhe regjistrues pasurish etj. Kësisoj, në strukturën e banorëve të qytetit, po rritej bërthama e komunitetit të intelektualëve, kryesisht me shkollë të mesme. Jemi në vitet kur po shtohen vilat, sidomos ato dykatëshe, si në qendër, ashtu edhe faqe kodrave, madje edhe në Kolonjë etj.

Në vitet e republikës e në prag të shpalljes së mbretërisë, në Lushnjë u shtuan dhe përmirësuan shërbimet. Një komunitet, i cili donte të përmirësonte jetën e vet, po investonte të ardhurat e grumbulluara prej kohësh. Tregtia me jashtë, apo edhe me Durrësin, Korçën, Gjirokastrën etj., po u diktonte familjeve më të kamura, si Sefallarëve, Bozallarëve, Resulajve, Libohovëve etj., një sandart më të lartë jetese. Me sipërmarrës vendas, u ngrit një rrjet tregtar modern për kohën; përveç kamionave, disa vetura ishin pronë e familjeve të pasura. Në qytet numëroheshin 42 dyqane të ndryshme, si dhe 3 hotele,që pasuan hanet e njohur : ai i Salushes, i Kalifasë, hani i Qukës etj., mbi 5 të tillë. Ishin ngritur edhe shoqëri aksionere. Njera prej tyre, shoqëria “MYZEQEJA”, tamam në këtë kohë, fitoi tenderin dhe ndërtoi urën e famshme mbi Përroin e Çapokut. Sipas një reportazhi të shtypit të atëhershëm, qyteti kishte “argjendar,dy rremëtar, tre opingar, katër pemëshitës, pesë furra buke, katër zdrukthtar, pesëmbëdhjetë kafexhinj, dy sahatçinj, dy biçikletaxhinj, tri gjelltore, një hallvaxhi, pesë pijetore, gjashtë berber, një dyfekxhi, kishte një nallban, një qeleshexhi, njezet tregtar, tre tregtar dritaresh, dy duhantore, dy gjymaxhinj, një garazh, dy agjenci benzine…”. Numëroheshin gjithsej 118 aktivitete të tilla.

Mjaft nga familjet lushnjare kishin prona bujqësore, pavarësisht madhësisë, apo ishin të lidhura me bujqësinë. Si arritje e madhe e mesviteve ’20 është veçuar përdorimi i plukut prej hekuri, i cili lehtësonte punën e krahut, por mungesa e mjeteve motorike të transportit shihej si një pengesë e madhe për të zgjeruar tregtinë, deri edhe për eksport. Në këto vite, vetëm përgjatë udhës për në Kasharaj, asaj që sot quhet “Rruga Darësia” kishte 3 fabrika të vajit të ullirit. Ndërkohë që punonin edhe disa makina bloje drithi me fuqi motorike e të përparuara për kohën. Çdo të hënë, në Lushnjë ishte ditë pazari dhe aty gjeje tregtar e zanatçinj nga tërë qytetet përreth dhe nga Shodra, nga Përmeti e Tirana; nuk mungonin që nga gjilpëra e samari, deri tek prodhimet fine prej floriri. E veçantë ishte dita e 26 korrikut kur qindra njerëz, pavarësisht besimit, mblidheshin në kishën e “Shën e Premtes”, festonin dhe organizonin panair bollëku ku josheshin edhe vizitorë të largët…

NUK SHITEN E AS NUK FALEN TROJET SHQIPTARE

August 18, 2016 by dgreca

Fjalimi i Biden-it nuk është alibi për qeveritarët e Prishtinës /

Nga KOLEC TRABOINI /

Ato që thotë në fjalime e biseda në Prishtinë i nderuari Biden,zëvendësi i presidentit Obama, së pari nuk janë urdhra, nuk janë te detyrueshme dhe se dyti ai nuk e thotë shprehimisht se duhet të falim toka shqiptare. Nuk mund ta thoshte këtë se po ta thoshte nuk do te ishte aspak mik i shqiptareve. Nuk meriton një mik i madh si Biden, të përdoret për qëllime të mbrapshta nga klani në pushtet në Kosovë. Kjo është një ligësi e dinakëri orientale e propagandës se dyshes Thaçi – Mustafa. As Amerika nuk i lejon vetes të thotë falini tokat sepse amerikanët e dinë historinë, që tokat shqiptare në Ballkan janë të pushtuara nga 4 shtetet ballkanike, Serbia, Greqia, Maqedonia dhe Mali i Zi.. Po le të shkojmë më tej. Edhe sikur të thoshte Biden jepini tokat, Biden në janar do të jetë thjeshtë një pensionist si gjithë të tjerët e fjala e tij nuk është ligj por një opinion personal. Madje pa asnjë influencë me ardhjen e një presidenti dhe administrate të re në Shtëpinë e Bardhë me 20 janar 2017. Kosova nuk mund të japë asnjë centimetër tokë, le të thotë çfarë të doje Biden, Hashim Thaçi, Is Mustafa apo propoganda qorre e Prishtinës. Nuk ka mik të mirë në botë që të detyron të shesësh a të falesh trungun e Atdheun. Nëse e japin truallin kombëtar, për tradhti kombëtare do të paditën shtetarët e sotëm në Kosovë e jo pensionisti Biden përtej oqeanit. Prandaj nuk ka asnjë alibi për ata që i janë qepur si bisha trojeve shqiptare e do ti japin tek të huajt. Nëse ata bëjnë sikur nuk e kuptojnë sot se po kryejnë një akt të paprecedent, në fakt një akt tradhtie(çfarë të kujton faljen e Shën Naumit që bëri Zogu për serbët që e sollën në pushtet), nga dëliri se e ndjejnë veten të gjithëpushtetshëm bëjnë sikur as lexojnë çfarë shkruhet e as çfarë flitet në popull, por nesër kur të mos jenë më në pushtet, bukur mirë do të kenë mundësi ta kuptojnë, por edhe të mbajnë përgjegjësinë historike të tradhtisë e do të marrin atë që meriton çdo tradhti e çdo tradhtar. Nuk është vonë për të hequr dorë nga ky akt mizor i tjetërsimit të trojeve kombëtare shqiptare dhe aspak vonë për të dënuar tradhtinë, nëse kjo ndodh. 18 gusht 2016

Shqiptarët e Amerikës: $ 2 milonë për Katedralen “Nënë Tereza”

August 18, 2016 by dgreca

Shqiptarët në Nju Jork drejt mbledhjes së 2 milonë dollarëve për Katedralen “Nënë Tereza”

PRISHTINË, 18 Gusht /Behlul Jashari/.-Shqiptarët që jetojnë në Nju Jork kanë kontribuar me 1 milion e 800 mijë dollarë për Katedralen “Nënë Tereza” në Prishtinë , u bë e ditur gjatë një pritje të Ipeshkvit të Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Dodë Gjergji, për delegacionin e Federatës Pan-Shqiptare të Amerikës Vatra, të kryesuar nga zv/kryetari Agim Rexhaj.

“Këshilli i Fondacionit për ndërtimin e Katedralës Nënë Terezë në Prishtinë, që vepron në Nju Jork dhe rrethinë, ka kontribuar për 9 vite me 1.800.000 dollarë. Mendojmë që deri vitin e ardhëshëm shifra të arrijë në 2 milionë dollarë”, tha Marjan Cubi. Ai është arkëtari i Vatrës dhe kryetar i Komisionit për mbledhjen e fondeve për ndërtimin e Katedrales Nënë Tereza në kryeqytetin e Kosovës.

Ipeshkvi i Ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Gjergji falënderoi dhe vlerësoi lart të gjitha kontributet dhe njoftoi delegacionin e Vatrës me të gjitha punën e kryera në Katedrale si dhe për përgatitjet për koncertit “Himni i Nënë Terezës”, që do të mbahet në Vatikan, në 3 shtator 2016, me rastin e shenjtërimit të Nënë Terezës.

E njohur në botë si Nënë Tereza, shqiptarja Gonxhe Bojaxhiu e lindur në 26 gusht 1910 në Shkup, do të shpallet e shenjtë nga Papa Françesku në 4 shtator 2016 në Vatikan.

Ndërkohë, për të shënuar ditëlindjen e saj dhe për të filluar zyrtarisht përgatitjen për shenjtërimin e Nënë Terezës, InfinityArt dhe Ipeshkvia e Kosovës organizojnë ekspozitë me portretet e Nënë Terezës, punime të artistëve të rinj të Kosovës, bëri të ditur sot për ATSH-në zëdhënësi i Ipeshkvisë, Don Fatmir Koliqi.

Ekspozita do të hapet në 26 gusht në ora 10:00 e do të jetë e hapur deri në 28 gusht, prej orës 10:00 deri në 16:00, në Katedralen Nënë Tereza në Prishtinë.

Viti 2016 është Viti i Nënë Terezës në Kosovë, i deklaruar në 15 janar nga qeveria kosovare, e cila më pas në mbledhjen e 22 korrikut vendosi të ndajë mjete financiare me qëllim të mbështetjes së aktiviteteve që lidhen me kanonizimin dhe shpalljen e shenjtërisë së Nënës Terezë.

Kosova ka shpallë 5 Shtatorin “Dita e Bamirësisë – Nëna Terezë”. Për këtë, Kuvendi i Republikës së Kosovës në seancën plenare në 11 korrik, me votim unanim, ka miratuar propozimin e Kryesisë së Kuvendit.
Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara në vitin 2012 ka shpallë datën 5 shtator, ditën kur kaloi në amshim Nënë Tereza, si Ditën Ndërkombëtare të Bamirësisë.

Rezoluta e OKB-së bënte thirrje që në 5 shtator, të gjitha shtetet anëtare të OKB-së, organizatat e Kombeve të Bashkuara, organizatat e tjera ndërkombëtare dhe rajonale, shoqëria civile, si dhe individët, të përkujtojnë Ditën Ndërkombëtare të Bamirësisë./