Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

CESHTJET E ARSIMIT TË LARTË SHQIPTAR NË NJË LIBËR TË HAPUR TË PROF. TONIN GJURAJ

by

1. “Ide të sistemuara për universitetin privat dhe publik” i prof. dr. Tonin Gjuraj është një libër idesh për të cilin kanë nevojë të ditës të gjitha nivelet e shoqërisë shqiptare: drejtuesit e arsimit pan-shqiptar, stafet akademike e studentët (para)universitarë; politikbërësit e shtetit e të kombit; shoqëria civile; ata që kanë një diplomë meritore të shkollës së lartë apo duan të rrisin breza të genit të vet deri me tituj e grada shkencore.
Pse e themi këtë?
Në kushtet e sotme të një shoqërie të hapur e promovuese idesh’, ky libër i prof. dr. Tonin Gjuraj vjen në kohën e duhur, pasi në një mënyrë apo tjetër, gjithë shoqëria shqiptare tashma është përfshirë në një realitet socio-politik, herë hamendësues, herë refuzues, herë dyshues për një nga gjërat më strategjike të një vendi, siç është arsimi i lartë.
I menduar mirë, selektiv në komunikimin me lexuesin e tij e nivelin universitar, prof. dr. Tonin Gjuraj në faqet e këtij libri ka ide të qarta për të sotmen dhe të ardhmen e arsimit universitar në Shqipëri në një mënyrë të integruar. Ai konfirmon qartazi debatin për njërën nga sfidat më thelbësore dhe më strategjike për Shqipërinë pas viteve 90-të, që ka të bëjë me arsimin, veçmas universitetet dhe arsimin e lartë. Në këtë kontekst të gjerë dhe debat gjithënivelësh të vendit, mësuesia, rinia shkollore, trupat pedagogjike, trupat akademike dhe institucionet, qartësimi dhe sistemimi i ideve merr një rëndësi të madhe. Është njësoj si strategjia për të fituar një betejë.
Prof. dr. Tonin Gjuraj, personalitet i botës akademike panshqiptare, tek ky libër ka sjellë një “relacion” të qartë për çështjet dhe strategjitë e kaluara e afërt dhe e ardhmja, prirjet dhe nevojat, pengesat dhe zhvillimet universitare shqiptare. Autori ka një këndvështrim të gjerë, pasi ai njeh mirë aktualitetin dhe përvojën shqiptare, tregun e punës dhe trendin e zhvillimit, percepton drejt kahet dhe nevojat e zhvillimit, njeh mirë traditën, reformat dhe aktualitetin nëpër të cilin ka kaluar dhe gjenden universitetet më të mira të botës.
Sigurisht prof. dr. Tonin Gjuraj, rektor i Universitetit Europian të Tiranës (UET), jep shembullin e mirë se si njerëzit me kontribute e ide të qarta, me nevojën e parashikimit dhe për të ardhmen, duhet t’i kontribuojnë një momenti të tillë, pasi sfida universitare në veçanti, kërkon të ketë një gjithpërfshirje përtej gardheve politike dhe ato të interesave të vogla.
Gati në gjithë interpretimet që prof. dr. Tonin Gjuraj i ka sistemuar në dhjetë çështje të rëndësishme të këtij libri ka një vëmendje të zgjuar të tij. Ai sensibilizon me argument se zhvillimi social-ekonomik i Shqipërisë dhe i çdo vendi qoftë, kërkon dhe një nivel po të tillë dhe në universitetet dhe shkollat larta. Realisht ky është thelbi i zhvillimit të një shoqërie dhe të një vendi. Përvoja perëndimore është një argument i pakundërshtueshëm për çështje të tilla. Shqipëria në “udhëtimin” e vështirë dhe dramatik të tranzicionit jo të zakonshëm të saj, më së pari është përballur dhe vazhdon të përballet me dis’harmoninë e niveleve universitare dhe nevojës për të krijuar dhe përballuar bashkëkohësinë, jo vetëm në mjedisin, tregjet, ekonominë dhe konkurencën e brendshme, por dhe në mjedise të hapura ndërkombëtare dhe konkurrencës globale. Gjithë kësaj tabloje aktive, i shtohen çështjet dhe nevojat kulturologjike, të cilat janë pjesë e rëndësishme e “aksionit” modernizues dhe bashkëkohorë.
Ky libër i prof. dr. Tonin Gjuraj, i shkruar mjeshtërisht me një gjuhë komunikuese të admirueshme, në thelbin e vet bën aktiv çdo lexues për t’i kuptuar qartë dhe për të reaguar për jo pak çështje, që kanë të bëjnë me arsimin e lartë. Mbi të gjitha zgjon interesim bashkëkohor të madh e të lartë disaplanësh, pasi në trajtesat e tij në cdo faqe e kapitull informon realisht e shumanshmërisht tue ba sintezë e prognozë, tue sjell shembuj e fakte; shtron drejtësisht ide të hapura, të sinqerta, me vlerë e visare; ndez debate për cështje aktuale dhe strategjike të arsimit të lartë si bashkëpunimin e ngushtë mes arsimit universitarë me trendin e zhvillimit të vendit, modeli anglo-sakson për arsimin e lartë shqiptar, liria akademike, etj.
2.E drejta për t’u arsimuar, ka qenë një nga kërkesat dhe sakrificat kapitale, që në krye të herës, kur u bë i njohur dokumenti më i rëndësishëm i shoqërisë njerëzore, ai për të Drejtat e Njeriut. Madje, pavarësisht mënyrës së paraqitjes dhe universalizimit të saj, ajo ka qenë bashkudhëtare e nevojës që njeriu ka pasur për lirinë, sepse në një lloj kuptimi ato plotësojnë njëra-tjetrën. Eseja ma e parë e librit të prof. dr. Tonin Gjuraj, ajo me titull: “Keqkuptime për arsimin e lartë në Shqipëri” (f. 15- 20), “replikon” një çështje fondamentale: mbi të drejtën për t’u arsimuar në universitet dhe në shkollat e tjera të larta të vendit. Modeli anglo-sakson, sipas autorit, si në Shqipërinë Londineze dhe përgjithësisht në vendet e tjera të zhvilluara të Europës dhe botës, i ka dhënë të drejtë këtij shqetësimi aktual ndërplanetar, i cili vazhdon të jetë fort prezent në Shqipërinë tonë, pavarësisht dukjes iluzive, propagandës politike, e cila në Shqipëri është me shumicë. Shkollimi, veçmas ai universitar, ka një marrëdhënie të madhe e dominuese me zhvillimin e shoqërisë, nëpër të gjitha stadet që ajo fiton kohëpaskohe.
Prof. dr. Tonin Gjuraj flet me shpirt shembëlltar e kompetencë realiste për një model anglo-sakson në ngritjen e nxënien e dijeve në sistemin universitar shqiptar publik e privat (kap. i dytë, f. 21-28), pasi ka përvojën e tij të vyer përgjatë kualifikimeve akademike si ato postdoktorale dhe kërkimi në St’Anthony’s College në Universitetin e Oxfordit në Mbretërinë e Bashkuar të Britanisë së Madhe, kurse kualifikimi në Universitetin Seattle në Uashington – SHBA, në kohën e kryerjes së detyrës ambasador i Shqipërisë në Izrael (2007-’09), etj. Tonin Gjuraj është një anglo-sakson i shquar i kohës shqiptare, i botës akademike, i të ardhmes. Ai është një zë që duhet dëgjuar nga të tjerët për gjithato që flet në kit’ libër pasi ka dhe një përvojë tjetër të dytë, të madhe, të cmuar, në rritje, si rektor ndërvite i Universitetit Europian të Tiranës (UET), i këtij institucioni me plot lartime e rrezatime përditësore, me risi e përvojë rrënjase, të kultivuar, konsoliduar, i certifikuar dhe ndërkombëtarisht si një institucion arsimor privat model në Shqipëri dhe rajonin e Ballkanit Perëndimor.

Prof. dr. Tonin Gjuraj përmes një gjuhe bindëse, të aftë për të depërtuar në çështjet thelbësore me të cilat lidhet arsimi dhe zhvillimi demokratik i vendit, nivelet dhe premisat e zhvillimit, polemizon, shpjegon, interpreton, sjell referencë për nevojën e arsimimit universitarë, qartësisht duke “modeluar” dhe të drejtën për t’u arsimuar. Në Shqipëri, si e fokuson e spektron ky libër studimor, pavarësisht hapësirës së krijuar, vërehet një lloj zgjatimi, që lidhet me psikologjinë dogamtiste dhe totalitare të sistemit totalitarë, e cila shfaqet në “tautologji” të ndryshme, “hë mo se të gjithë u bënë arsimtarë”, “të gjithë u bënë ekonomistë”, “të gjithë u bënë juristë”, “s’mbeti kush të punojë në prodhim” etj lloje të kësaj “ideologjie” të prapambetur nga njëra anë, por e hidhur dhe kamufluese nga ana tjetër. Politika brenda vetëvetes ka mjaft “refrene” të tilla, cka nuk ka ndonjë pengesë për ta kuptuar. Kjo frymë lidhet me psikologjinë diferencuese të shtresave të popullsisë, të zonave urbane me ato rurale dhe kjo është absolutisht e kuptueshme. Sigurisht, në këtë “merak” të ditës shihet dukshëm një paaftësi për të kuptuar raportet dhe kushtëzimin që arsimimi masiv (i çdo niveli qoftë) ka me ritmin e zhvillimit. Kjo përbën një detyrë jo të lehtë për njerëzit e ditur, profesorët, akademikët, mësuesit dhe të tjerët që t’i afrojnë shoqërisë dije dhe argumente, sepse astenjëherë shoqëria nuk tejngopet me njerëz që mbarojnë shkollat e larta apo universitetet.
Prof. dr. Tonin Gjuraj e përvijon këtë debat, duke i afruar lexuesit një analizë të imët dhe analitike, referenciale, lehtësisht të kuptueshme, pasi gjëja më e lehtë në një rast të tillë është fakti. Fakti kuptohet nga të gjithë nivelet e shoqërisë. Autori shenjon:-“Megjithatë, vendet e Ballkanit, edhe pas hapjes së universiteteve private, vazhdojnë të kenë një përqindje më të ulët të numrit të studentëve në krahasim me vendet perëndimore. Shqipëria ka një numër edhe më të vogël, madje edhe në raport me vendet e rajonit. Për shembull, në 100 amerikanë, të paktën 42 prej tyre kanë një diplomë të shkollës së lartë, për 100 europianë, përafërsisht 32- 36 kanë një diplomë të tillë; kurse në Shqipëri më pak se 10 veta, ose 9 %, nga 100 njerëz, kanë diplomë universitare…” (fq. 17)
Tabloja është e qartë dhe leximi i saj është i rëndësishëm për të kuptuar jo vetëm atë që kërkon të thotë autori, por si është në të vërtetë realiteti në Shqipëri. Në një kontekst të gjerë, brenda kësaj statistike, pa asnjë lloj komenti, arrihet të kuptohet sa politikë agresive kërkohet për t’iu afruar sadopak vendeve të zhvilluara anglo-saksone, por dhe sa e nevojshme është të kuptohet drejt dhe të zbutet hendeku i thellë i të drejtës për tu shkolluar. Shkollimi e emancipon shoqërinë, ndërsa trendi i zhvillimit është më i lirshëm për të përparuar në të gjithë drejtimet.
3.Ese e pestë: “Pse universiteti privat është efikas në projektet kërkimore?”(f. 45-52) në të vërtetë ka diçka që duhet kuptuar përtej kësaj pyetjeje. Shoqëria e lirë dhe mundësia për të shkuar pa shumë pengesa në vendet e zhvilluara, i ka dhënë të drejtë dhe njeriut të thjeshtë, i cili nuk arrin ta kapërcej abstragimin e librave ekonomik, kulturologjik dhe të llojeve të tjera, se shoqëria e zhvilluar, vendet e zhvilluara si ato anglo-saksone ma së pari janë me nivele të larta të shkollimit maksimalisht të qytetarëve të vet. Pra, nuk ka vende të zhvilluar pa arsimim universitar të zhvilluar dhe të lirë për të gjithë qytetarët e vet. Kjo nënkupton mundësinë për të gjithë.
Pa dyshuar aspak në harmoninë dhe raportin fondamental, që zhvillimi, prodhimi intensiv, teknologjia, bashkëpunimi, të punuarit në grup, konkurrenca si nevojë e progresit dhe arsimimi i mirë, liria në ambientet universitare dhe akademike, mbetet një provë e rëndësishme e vektorit të progresit në universitetet e vendit.

A janë të gatshëm për ta kuptuar mirë, për ta mbështetur arsimin e lartë në këtë marrëdhënie, – kjo është një çështje tjetër.
Diferencat dhe opinionet në një masë të konsiderueshme të shqiptarëve në dallimin “universitet publik” dhe “universitet privat” janë të dukshme. Në këto diferenca ka gjithmonë dhe një lloj kundërvënie, e cila reflekton një frymë pupuliste, se një universitet i mirë kërkon kohë të ngrihet për një arsye apo tjetër. Në librin “Ide të sistemuara…” të Prof. dr. Tonin Gjuraj ka një interpretim konciz dhe të mundshëm për ta kuptuar mirë një çështje të tillë. Autori sjell një vështrim klasifikues të universiteteve më të mira në botë, të cilët janë të tillë për shkakun se sa ato i shërbejnë shoqërisë, sa janë të lidhur me trendin e zhvillimit, sa i shërbejnë tregut të punës (i cili më së shumti është privat), sa strategjik janë për zhvillimet e të ardhmes, sa i shërbejnë shkencës dhe niveleve akademike dhe ajo më e rëndësishmja, sa profesionistë nxjerrin nga auditorët e tyre. “Për shembull, për vitin 2011 (sipas Renditjeve të njohura të Times dhe Shangai-t), nga 50 universitetet më të mira të botës, 45 prej tyre kanë formën e pronësisë publike në kuptimin anglo sakson ose pronë private dhe vetëm 5 prej tyre janë shtetërorë…” (f. 23).
Prof. dr. Tonin Gjuraj sjell një sërë faktorësh dhe arsyesh pse ndodh kjo në botën e zhvilluar. Një ndër arsyet kryesore lidhet me trendin e zhvillimit dhe progresin e shpejtë teknologjik dhe inteligjent nëpër të cilin po kalon shoqëria njerëzore. Konkurrenca në të gjithë hapësirën globale, veçmas në gjigandët teknologjik dhe në gjetjen e burimeve elitare të prodhimit, ka shtruar nevojën për të iu përgjigjur kësaj konkurrence, pra ashtu siç ndodh veçmas sistemi i arsimit të lartë anglez, në përgatitjen e specializuar. Kjo do të thotë që arsimi i lartë të ketë aftësinë të nxjerrë profesionistë bashkëkohorë.
Arsimi privat, më së shumti ndryshe atij shtetëror, ka mundësinë të jetë më afër tregjeve të hapura dhe konkurrencës në të gjithë limitet e saja për një arsye të thjeshtë, se ai është më stimulues, ka më pak burokracira, është konkurrent në vetvete, d.m.th studentët stimulohen me bursa dhe mundësi të tjera për aftësitë e tyre dhe praktika e të qenët të barabartë, ka të bëjë me aftësitë e secilit. Prof. dr. rektorant, Tonin Gjuraj, kumton: ”Një nga vlerat themelore të demokracisë është barazia në kuptimin që garantohen shanset e barabarta, të mos imponohet barazia kushteve dhe e të ardhurave, gjë që ka qenë qëllim i regjimeve komuniste dhe i shumë komuniteteve ekstreme egalitariane…” (f. 27)
Në këtë kuptim universitetet private e sigurojnë realisht lirinë dhe barazinë e studentëve sipas aftësive të tyre, madje ata i stimulojnë aftësitë me shërbime në mundësi për të vazhduar rrugën universitare në nivele të larta dhe në shpërblim financiarë me bursa sipas rezultateve. Këtë praktikë e kanë disa universitete private në Shqipëri. Ndër ta cekim për mirë dhe Universitetin Europian të Tiranës.
Një meritë tjetër e autorit, prof. dr. Tonin Gjuraj: ndonëse libri është botim i “UET Press” dhe ai veprimtaron e kontributon si rektor i UET, kurrkund nuk e merr për referencë as me fjalë apo shifra Universitetin Europian të Tiranës. Mirë ia ban, se përndryshe do ia ngushtonte disi frymëmarrjen, krahët, udhën studimit të tij të natyrës akademike. Po dicka dihet, ndjehet, lexohet mes rradhëve, kuptohet se përvoja e madhe e UET në studimet universitare e pasuniversitare për Bachelor, për Mastër Profesional e Shkencor, për Doktoraturë, si dhe përvoja e Tonin Gjurajt si rektor i UET, gjendet pa fjalë – si shembëllim nga e para tek e fundit faqe e librit të tij tejet të vecantë.
4.Arsimi i lartë dhe universitar merr një rëndësi të caktuar jo vetëm pse ai sjell elitat, profesionet, ndërton dhe zbaton projektet strategjike të zhvillimit, jo vetëm se ai ka një akumulacion të madh dijesh që i shpërndan ato nëpër të gjithë gjeneratat, por dhe për sigurimin e të ardhmes, d.m.th. është gjeneratori që prodhon dije. Kjo duket thuktë në të dhjetë kapitujt boshtor të librit të prof. dr. Tonin Gjuraj. Kjo e përshkon krejt kit’ libër me mjaft peshë për tematikën, trajtesat, shembëllimet, idetë, vizionet e tij.

Historia e zhvillimit dhe progresit të dijeve në shoqërinë njerëzore, lidhet ngushtësisht me historitë universitare dhe progresin e tyre përmes trupave dhe individëve të vet. Pra, kërkimi shkencor merr një rëndësi të madhe, jo vetëm në memorien e një institucioni dijesh por dhe në kërkesën e zhvillimit dhe të konkurrencës. Natyrisht kjo lidhet me çështjet e barazisë dhe të drejtën për t’i bërë të dobishme dhe në shërbim aftësitë e çdo individi.
Një tregues fondamental, jo vetëm në botën anglo-saksone, por në të gjithë botën planetare është fakti se kërkimi shkencor vlerësohet parësisht. Prof. dr. Tonin Gjuraj në kit’ libër jo voluminoz po me mjaft peshë teme e trajtese analizë e vizion për aktualitetin e ardhmërinë shqiptare, argumenton se njëra prej arsyeve është ruajtja e nivelit universitar në cilësinë e punës shkencore, duke mbajtur një raport të hapur dhe aktiv me prurjet e reja dhe të qënit aktiv në zhvillimet shkencore. Ditë pas dite dhe herë pas here, shoqëria njerëzore njoftohet se në x universitet të botës, kryesisht ato amerikan, anglez apo gjerman, është zbuluar x sëmundje apo është shpikur x teknologji. Ky është një fakt i rëndësishëm për të kuptuar se universitetet janë gjeneratorë dijesh dhe qendra të zbulimit shkencor. Çështje të tilla praktikohen për të gjithë fushat e veprimtarisë njerëzore që nga prodhimi bujqësorë, industria, arsimi, kultura, fushat e veprimtarisë, psikologjia etj.
Universitetet prestigjioze në botë, sidomos ato anglo-saksone, thekson autori rektorant, Tonin Gjuraj, kanë një praktikë të suksesshme lidhur me kërkimin shkencor dhe hierarkinë akademike, e cila është shumë e rëndësishme në jetën dhe veprimtarinë e një universiteti apo arsimi të lartë. Aplikimi i konkurrencës, i projekteve ambicioze dhe të mirëmenduara, është real në ambiente universitare të hapura me diversitet mendimesh dhe argumentesh. Lidhur me një çështje të tillë universitetet private marrin një rëndësi të madhe, pasi ato aplikojnë bursa dhe donacione. Në një universitet privat, për shkakun e organizimit specifik të tij, sinjalet që vijnë nga terreni shkojnë më shpejt në rregullatorin e strategjive të zhvillimit dhe me tregun, pra ai nuk ka qëllim parësor të orientojë tregun, por ai i vjen në ndihmë atij.
Prof. dr. Tonin Gjuraj kumton: “Pjesëmarrja në projekte studimore nuk është thjeshtë angazhim apo përfshirje e stafit në një detyrë të caktuar, por një lidhje e afërt me shoqërinë, me jetën reale, me tregun e punës, ku përtej rutinës së përditshme të mësimdhënies, me anë të shembujve dhe rasteve studimore, përmirësohet më tej programi i lëndës dhe përditësohet me shembuj konkretë, duke kontribuar kështu në rritjen e të ardhurave të universiteteve dhe në përmirësimin e cilësisë së procesit mësimorë. Nëpërmjet projekteve studimore konstatohet se çfarë teorie apo aspekti teorik ka vështirësi në aplikim, apo nuk mund të aplikohet aspak në jetën e përditshme, ose çfarë është më shumë praktike, që është e dobishme për të pasuruar programe specifike, me profilet dhe nënprofilet përkatëse.” (f. 52) Pasazhi duket se e cek me rranjë e degë, me realizëm e me inteligjencë, raportin që universiteti, kërkimi shkencor në këto universitete ka me shoqërinë, prodhimin, përditësimin dhe larminë që ai afron për kërkimin shkencor. Në këtë mekanizëm dhe marrëdhënie që krijohet në mjediset e hapura universitare dhe të stimuluara për një punë të tillë, rëndësi të madhe merr aftësia për të kuptuar zhvillimin dhe liria për t’i aplikuar këto kërkime. Zakonisht universitetet private, pavarësisht traditës në krijim janë më “elegant” dhe më praktik në afrimin e profesionistit tek tregu dhe prodhimi. Në një mënyrë apo tjetër kjo ka të bëjë me një trend në kërkimet shkencore, si liri dhe gjenerator dijesh.
Libri i hapur dhe tejet i dobishëm për debatin mbi universitetet dhe arsimin e lartë “Ide të sistemuara për universitetin privat dhe publik”, i prof. dr. Tonin Gjuraj, personalitet i botës akademike, rektor i UET, ish-ambasador në Izrael, me kualifikime në Amerikë, Mbretërinë e Bashkuar, Gjermani, Itali, Norvegji, Holandë, Hungari, Poloni, etj. me plot eksperienca pune dhe në agjensitë (ndër)kombëtare, sigurisht ka sjell e përcjell në dhjetë esse-të të ndara në dhjetë kapituj dhe shumë ide të tjera të shtruara me një guxim intelektual brilant, të hapur dhe komunikues, i cili kësisoj i bën pjesë të gjitha nivelet e shoqërisë, pasi ai është i qartë, i lexueshëm, i kuptueshëm, idetë i selekton me një thjeshtësi të jashtëzakonshme, vizionet i ndrit’ me një llogjikë të admirueshme.(Ramiz Lushaj)

4 nëntori 2014, një natë e bukur për politikanët shqiptaro-amerikanë!

by

Edhe nje shqiptare është zgjidhur për me vota këshilltare e lokalitetit Pleasant Valley, në New York – (Lisa Milicaj është zgjedhur në postin e saj në vitin 2011 dhe ka një mandat 4-vjeçar. Pra, zgjedhjet e reja do të mbahen në fund të vitit 2015.) Ky është suksesi i dytë një femre shqiptare në Amerikë ! Mark Gjonaj, u ri-zgjodh me 84 përqind të votave kundrejt 14 përqind të rivalit të tij republikan./
Nga Beqir SINA – New York/
NEW YORK : Zgjedhjet afatmesme, dje ishin një natë e bukur për shqiptaro-amerikanët, të cilët nga pesë kandidatë, nxorrën dy fitues. Madje, duke përfshirë edhe atë të 2011 kur një femër shqiptare, fitoi me vota elektorale në zgjedhjen e saj si këshilltare e lokalitetit Pleasant Valley – në Nju Jork
Padyshim të martën e 4 Nëntorit që fitorja më e rëndësishme ishte ajo në Bronx, në Qarkun 80-të, ku asambleisti i parë shqiptarë, Mark Gjonaj, jo vetëm që u ri-zgjodh duke marrë një mandat të dytë, por ai u bë i padiskutueshem me 84 përqind të votave, kundrejt 14 përqind të rivalit të tij republikan.
Kështu që shqiptaro amerikani Mark Gjonaj ri-shkroi historinë , kurse Lisa Milicaj është ajo po na bënë krenar me postin e saj si këshilltare e një lokaliteti, të një poliitikane shqiptaro amerikane.
Shqiptarët e Amerikës, mbrëmë provuan përsëri edhe humbjen. Mbasi ka humbur garën përësëri në Connecticut edhe avokati Peter Lumaj i cili kësaj radhe kandidojë për Sekretari i i Shtetit të Konektikët kundrejt demokrates Denise Merrill një veterane politike, e cila shpalli fitoren të mërkurën pasdite pas një fushatë”agresive” të Lumajt, i cili premtoi për të luftuar mashtrimin zgjedhor me kërkesat e ashpra të identifikimit të zgjedhësve.
Gjithashtu, ka humbur në provën e tij të parë zgjedhore, edhe shqiptaro-amerikani Karl D Shehu, shkruante sot gazeta shqiptaro amerikane Illyria, duke shtuar se ai synonte ta bënte me anëtar shqiptar Senatin e Shtetit në Connecticut. Mirëpo, ai kandidonte përballë një prej politikaneve më të fuqishme të shtetit. Ndonëse Demokrate ajo kishte lidhje të forta edhe në Partinë Republikane, përshkak të manovrave politike në Senat ku ndodhet që prej vitit 2001.
Shehu, sipas analizës së këtyre zgjedhjeve prej kryeredaktorit të saj Ruben Avxhiu, thuhet se ai kishte premtuar se shqiptarët që janë të shumtë në zonën e tij do të merrnin disa poste lokale. Mbasi, Shqiptarët, mungojnë nëpër borde e komisione të pushtetit lokal, megjithë fuqizimit në shumë shtete të Amerikës.
Kurse, në faqen e tij të facebook, vetë shqiptaro-amerikani Karl D Shehu do të shkruante sot se :”Unë jam aq krenar për të gjithë ata që kanë punuar shumë për tëpërhapur mesazhin tim në të gjithë Qarkun e 15-të. Fushata ime nuk do të kishte qenë e mundur pa punën e madhe dhe përkushtimin e: Heath W. Fahle, Mat Calabro,John Kleinhans, Arben Dulo, Matt Sherman, dhe John E. Houston.
Unë jam mirënjohës për të prindërit e mi, Lisa Shehu, Eric Shehu, Sam Shehu, Hasan Çela, Bashkim Kllobocishta, Prend Qetta, Arif Fezaj, Beth Drysdale, DomBasile, dhe të gjithë vullnetarët e Ditës së Zgjedhjeve mia. Së fundi, unë me të vërtetë e vlerësojë mbështetjen e senatorit Joe Markley, Sen Rob Kane, Kryetari i Bashkisë Mike Jarjura, dhe senatori John McKinney. të gjithëve Falemnderit!
Në tërësi, megjithë zbrapsjet e pashmangshme të politikës, 4 nëntori 2014, ishte një natë e bukur për shqiptaro-amerikanët.
Shqiptaria e cila është e zgjidhur me vota si këshilltare e lokalitetit Pleasant Valley, në New York – Ky është suksesi i i zgjedhjeve të një femre shqiptare në Amerikë, në politikë !
Ajo është Lisa Milicaj, e cila është duke mbajtur mandatin, e Këshilltares në Këshillin e Bashkisë së Town of Pleasant Valley në Dutchess County, New York. Gjithashtu, ajo është dhe Presidente e Agjencisë së Sigurimit të Parë, – President of First Insurance Agency Inc.
Shqipëtarja e cila është e zgjedhur po me votata e qytetarëve amerikan, është edhe Liza Milicaj, nga Kosova, një zyrtare e lart e njërës prej Lokaliteteve më të vjetra të New Yorkut – Town of Pleasant Valley në Dutchess County, New York. Lisa Milicaj është zgjedhur në postin e saj në vitin 2011 dhe ka një mandat 4-vjeçar. Pra, zgjedhjet e reja do të mbahen në fund të vitit 2015. Ajo pos një detyre këshilltare në Këshillin e Bashkisë së këtij lokaliteti, mban edhe një post të lart si kryetare e Agjencisë së Sigurimit të Parë, Inc, kompani e cila është njohur dhe thirret “Cambridge Who’s Who is – Kambridge Kush është kushi” . Një, kompani e lartë, kjo, për të treguar përkushtimin, e udhëheqjes dhe përsosmërisë në të gjitha aspektet e shërbimeve të sigurimit në Shtetet e Bashkuara.
Lisa Milicaj me një shqipe mjaft të kuptueshme , ka shumë dëshirë që vetem të flasë shqip , mbasi, ajo kudo në punë dhe në jetën e saj të përditëshme, e prezanton veten kudo si një shqiptare e Amerikës. Megjithëse, prindërit e saj kan emigrura nga Kosova 45 vjetë më parë dhe ajo ka lindur ketu.
Ajo tregonë për punën e saj në mandatin e parë, gjatë një bisede, dhe flet për prindërit e saj Jak-u( i ndarë nga jeta para disa mujave) dhe Lena Milicaj, të cilët emigruan në Shtetet e Bashkuara, përkatësisht nga Kosova në vitin 1968.
Duke folur për historinë e familjes së saj ajo rrefehet :”Ata dolën nga Kosova, udhëtuan për në Itali dhe përfundimisht erdhen në SHBA, si qindra mijërat e emigrantëve shqiptarë gjatë këtyre pesë dekadave të fundit. Babai i im tha Lisa, shumë shpejt mori klasa, për të mësuar gjuhën angleze dhe brenda pak vitesh e shfaqi veten në botën e investimeve, biznesin e shit blerjes së pasurive të patundshme – Real Estate.
Ndërkohë, që .Nëna shprehet ajo ashtu si zakonisht gratë shqiptare, u dallua si një Nënë shqiptare, një nënë e shkelqyer, dhe fortë dashur per të rritur, edukuar dhe shkolluar ne fëmijëve, pa na harruar dhe mësimin e gjuhës së ëmbël dhe të bukur shqipe”.
Vetë Lisa, ka lindur më 18 prill, 1970 në Bronx, New York, dhe u rrit në një zonë ku tani ka shumë familje shqiptarësh, në pjesën veriore të New Yorkut, Westchester County, thirret -. Ajo jeton së bashku me 3 fëmijë të mrekullueshëm, të zgjuar , dhe të edukuar, që shkojnë shumë mirë me mësime. Vetë ajo është Presidente dhe Themeluese e Agjencisë së Parë të Sigurimeve,(www.myfirstinsuranceagency.com), cila është e vendosur në zonat rurale të New Yorkut – në lokalitetin Pleasant Valley.
Në zgjedhjet lokale, të vitit 2011 ajo ka marrë mandatin e saj të cilin ajo e mban deri në vitin 2015, pra me një mandat katër vjeçar. Në ato votime ajo mori me shume se 2100 nga 10,000 votues në qytet, në postin e Councilwoman – Grua Këshilltare e Këshillit të Bashkisës të qytetit të Luginës këndshme, që thirret Pleasant Valley.
Ajo u betua në këtë detyrë, për herë të parë në Kshillin e Bashkisë së qytetit, në në 1 janar 2011. Një detyrë, kjo, me shumë përgjegjësi në këtë lokalitet të vogël – por, të pasur dhe të bukur shumë, për të bërë më shumë që qyteti i tyre të eci përpara, për të ndihmuar qytetin dhe banorët e saj.
“Në këto kohë të vështira ekonomike, është shprehur Lisa,– kjo, duket të jetë shumë e rëndësishme për buxhetin tonë, dhe banorët e qytetit të cilët kanë nevojë të shpenzojnë më pak kohë për të gjetur një punë, e cila u duhet tani sa më afër me shtëpinë e tyre, dhe jo të punojnë më në New York, dhe larg qytetit tonë” thotë Lisa..
Znj. Milicaj ka më shumë se 14 vjet përvojë profesionale në industrinë e sigurimeve. Presidente e kopmanisë së sigurimeve Cambridge Who’s Who is – Kambridge Kush është kushi”
Lisa Milicaj, është Presidente e Agjencisë së Sigurimit të Parë, Inc – President of First Insurance Agency, Inc. kompani kjo prestigjoze e cila është njohur edhe nga Universiteti i Cambridge . Kompani, kjo, e cila është ngritur për të treguar përkushtimin, e saj, në drejtim të udhëheqjes dhe përsosmërisë në të gjitha aspektet e shërbimeve të sigurimit për qytetarët anembanë SHBA.
Znj Milicaj ka më shumë se 10 vjet përvojë profesionale në industrinë e sigurimeve. Si presidente e Agjencisë së Sigurimit të Parë, siç quhet kjo kompani, ajo është përgjegjëse për mbikëqyrjen e llogarive të mëdha komerciale të pronës, sigurimin kompleks të jetës, siguron politika të mëdha mjedisore nga zhvlerësimi, merret me trajtimin e kërkesave të negociatave, dhe punon për të siguruar kënaqësinë e konsumatorëve. Ajo ia atribuon suksesin e saj të fortë, etikës së punës së saj – të punës feedback, twitter, të mbushjes së dokumentave në online për të gjithë klientët e saj.
Aktualisht znj. Milicaj, ka një Diplomë Master për këtë fushë, gjithashtu ajo përfundoi kursin në terapi profesionale. Ajo është një anëtar i Shoqatës Kombëtare për Agjentet Profesionalë, një anëtare e bordit të Dhomës së Tregtisë në Qarkun Pleasant Valley, dhe një mbështetëse e fortë e shkollës S. Fred Keller, e para shkoll amerikane e sistemeve të implementuara plotësisht parashkollorë në botë, të quajtur CABAS .
Agjencia e parë e Sigurimit, Inc është në shërbim te plotë, agjencia e çfardo lloj sigurimi, duke ofruar politika komerciale dhe personale të sigurimit. Sigurimi komercial përfshin përgjegjësinë e përgjithshme, të pronës, përgjegjësi mjedisore nga zhvlerësimi, të drejtuesve dhe nënpunësve, punëtorëve deri në kompensim. sigurimin e shëndetit dhe jetës, si në grup dhe sigurimet familjare apo personale

SHBA, Republikanët Kontrollojnë Senatin

by

Në Shtetet e Bashkuara, tani që republikanët do të jenë në kontroll të Senatit pas zgjedhjeve të djeshme të mesit të mandatit, presidenti Barak Obama pritet të përballet me një panoramë të ndryshme të politikës së jashtme, gjatë dy viteve të tij të fundit në detyrë.
Kontrolli i republikanëve në të dyja dhomat e Kongresit do të kufizojë hapësirën e presidentit për të manovruar në dy prej objektivave kryesore të politikës së jashtme, thotë profesori i Universitetit Amerikan Guy Ziv.
“Kjo do t’i krijojë shumë më tepër vështirësi Presidentit Obama për atë lloj progresi që ai do të donte të shihte në dy drejtime: negociatat bërthamore me Iranin dhe procesin izraelito-palestinez të paqes. Për fat të keq të dyja këto çështje kanë qenë përdorur gjatë disa viteve si top futbolli për luftë politike në Kongres.”
Bisedimet mbi programin bërthamor të Iranit janë planifikuar të përfundojnë në fund të këtij muaji. Negociatorët ndërkombëtarë po përpiqen të bindin Iranin që të kufizojë aktivitetet bërthamore në këmbim të lehtësimit të disa sanksioneve ekonomike.
Shumë republikanë në Senat nuk dëshirojnë një marrëveshje që ta lejonte Teheranin të vazhdojë çdo lloj pasurimi të uraniumit, por presidenti Obama ka tashmë autoritetin për t’i hequr sanksionet amerikane pa miratimin e Kongresit.
Analisti i Institutit Cato Justin Logan thotë se kjo mund të ndryshojë tani që republikanët do të veprojnë më me forcë ndaj Iranit.
“Ka mundësi që republikanët, duke qenë tani në kontroll, të paraqesin projektligje për sanksione kundër Iranit që nuk mund të anashkalohen nga Presidenti. Por kjo do të kërkonte që Kongresi të merrte përgjegjësi për këtë politikë dhe historikisht republikanët kanë qenë shumë të kujdesshëm për këtë lloj përgjegjësie.”
Senatori republikan John McCain ka qenë ai që ka ngritur zërin më shumë kundër mbështetjes së ngadaltë amerikane për rebelët e moderuar në Siri dhe mund të kërkojë një rol ushtarak më aktiv, thotë analisti i Këshillit të Atlantikut Robert Manning.
“Gjasat janë që Senatori McCain të marrë kryesinë e Komisionit të Forcave të Armatosura në Senat, dhe mendoj se kjo mund të ngjallë polemika në aspektin e shpenzimeve të mbrojtjes dhe disa prej aktiviteteve tona ushtarake në Lindjen e Mesme apo rajone të tjera.”
Ndonëse SHBA kanë filluar një program për të trajnuar dhe armatosur rebelët sirianë, kjo çështje nuk ka të ngjarë të shkojë larg duke pasur parasysh luftën kundër militantëve të shtetit islamik.
“Një program i tillë ekziston. Ai nuk po zbatohet në atë mënyrë që do të dëshironte Senatori McCain. Pra unë mendoj se ndryshimi këtu do të varet nga drejtimi që do të marrin gjërat në Senat dhe se si republikanët e Senatit mund të ndikojnë në pasqyrimin e çështjeve në media.”
Zëdhënësja e Departamentit të Shtetit Jen Psaki thotë se diplomatët amerikanë bashkëpunojnë në mënyrë të barabartë me cilindo palë që ka kontrollin në Kongres.
“Departamenti i Shtetit është një institucion jopartiak, ku ne punojmë me demokratët dhe republikanët, kështu që ne do ta vazhdojmë punën duke patur këtë në mendje.”
Përsa i përket Sekretarit të Shtetit John Kerry, gjatë fushatës ka patur njoftime në shtyp që citonin burime të administratës Obama, ku ai kritikohej si “i shkëputur” nga Presidenti në punën e tij si kryediplomat. Por sipas zëdhënëses Psaki, Shtëpia e Bardhë e ka bërë të qartë se ai do të vazhdojë në këtë detyrë.(Kortezi VOA)

Miqtë e shqiptarëve në kongres dhe senatin e SHBA janë fitues

by

*Miqtë e shqiptarëve, në kongres dhe senatin e SHBA janë fitues në disa shtete….. /
* Fitore bindese e ansambleistit Shqiptar, Mark GJONAJ
*SHBA – Zgjedhjet afatmesme 2014 : Gary Peters, Senatori që do të jetë edhe zëri i shqiptarëve në Michigan !
Nga BEQIR SINA, New York/
NEW YORK : Zgjedhjet 2014 , të ashtuquajtura afatmesme ose të pjesëshme, ndërsa u mbajtën në një moment kur amerikanët janë të shqetësuar për çështje të tilla jetike si ekonomia dhe papunësia, dhe rënja “drastike” e popullaritetit, të Presidentit Obama – për ne shqiptarët e Amerikës, ashtu si dhe votuesit Amerikanë, patën të njëjtin qëllim dhe u votua e njëjta gjë -” Që miqtë e shqiptarëve, në kongres dhe senatin e SHBA prej sot janë fitues në disa shtete……për të qenë edhe zëri i shqiptarëve në Senat dhe Kongres”.
Por, me një ndryshim dhe një rëndësi të veçantë, tek disa nga rezultatet të këtyre zgjedhjeve për ndonjë kandidatë, të mbështetur veçmas për në Kongres apo Senat, pavarësisht, se ai mund të ketë qenë nga partia Republikane apo Demokrate,mjafton që ai të jetë dëshmuar si mik i shqiptarëve. Bëhet fjalë pë ata që janë fituesit, në zgjedhjet e mbrëmshme të 4 nëntorit, dhe që ne shqiptarët e Amerikës, i kemi quajtur miqt tanë, në Capitol Hill – Washington D.C..
Mes këtyre fitoreve, të 4 nëntorit, në Michigan, Illinoi, New York, Massachusetts, Connecticut, New Jersey, Pennsylvania, Virginia, Florida, Texsas, Arizona, padyshim që bie në sy dhe ia vlen të përmendet fitoria në Michigan, e kongresmenit Gary Peters, bashkë-kryetar i grupit të çështjeve shqiptare në Dhomën e Përfaqësuesve të kongresit amerikan, që tashmë merr mandatin e Senatorit për një mandat 4 vjeçar.
Senatori Gary Peters, mbasi shërbeu disa mnadatura si kongresmen, duke vizituar Tiranën, Prishtinën, Podgoricën, dhe vendbanime të tjera shqiptare në Ballkan, u takua dhe punojë me shqiptarët e Amerikës, tash merr për herë të parë merr mandatin për të shërbyer katër vjet në Dhomën e lartë të përfaqësuesve në Senat. Ai fillon nga detyra në 3 janar 2015. Kur edhe do të hapet sesioni i 113 i Senatit. Dekadat e fundit, ai ka qënë shumë i afërt me shqiptarët, dhe është i mbështur fuqimisht, gjatë gjithë fushatave të tij elektorale nga grupe lobiste shqiptare. Madje jo vetëm ata që jetojnë në Michigan, por edhe nga grupe shqiptarësh nga Washingtoni, Illinoi, Virginia, Nju Jorku e Detroiti.
Peters fitoi të martën përballë kandidatit Republikan Koach Brothers.
Pas përfundimit të luftës në Kosovë, e cila rezultoi me largimin njëherë e përgjithmonë të Sërbisë nga Kosova, Peters u zgjodh kongresist , dhe thuhet se ai ka marr dhe votën e padiskutueshme të shqiptarve në atë distrikit(Distriktin 18-të) ku ai dhe ju mbrojti të drejtat edhe të tyre, si mik i shqiptarëve në çdo aktivitet.
Senatori demokrat nga Michigani, Gary Peters, nga Detroiti, ka marrëdhenie shumë të të mira me komunitetin shqiptaro-amerikan dhe këtë e ka treguar që nga koha e luftës në Kosovë, ku i njejti ishte që mbështeti në Kongres bombardimet ajrore të cilat zgjatën 78 ditë, mbi pozicionet dhe caqet ushtarake serbe në Kosovë, Serbi dhe Mal të Zi.
Dëshmi e lidhjeve të mira me shqiptarët e Amerikës, ishte dhe takimi më i fundit në Nju Jork, kur ai u takua vitin e kaluar në shtëpinë e veprimtarit Martin Shkreli një sipërmarrës dhe veprimtar i komunitetit. Takimi me komunitetin ishte i iniciuar nga Këshilli Kombëtar Shqiptaro Amerikan (KKSHA), dhe u udhëheqë nga Drejtori i Përgjithshëm ei NAAC Avni Mustafaj , Martin Shkreli dhe veprimtari i dalluar i komunitetit z. Harry Bajraktari.
Në atë takim të ngrohtë, morën pjesë dhjetra aktivistët e veprimtarët e dalluar të komunitetit shqiptaro-amerikan dhe përfaqësues të Këshillit Kombëtar Shqiptaro -Amerikan (KKSHA), afaristë e biznesmen të suksesshëm, si Richard Lukaj dhe të tjerë.
Ndërkohë, në atë që këtu thirret “election night party”, ku shtabi elektoral në Detroit i senatorit Peters, organizojë dhe festën e natës së fitores, në mbrëmjen e 4 nëntorit, mes mbështetesve të tij, mori pjesë edhe një grup i mbështetesve shqiptar nga Michigani.
Kështu të paktën njofton në rrjetin social revista Kuvendi nga Detroiti ku ajo shkruan në rrjetin social facebook se “Në MGM Grand Hotel para pak minutash, aty rreth ores 10:00 pm te dates 04 Nendor 2014, Gary Peters feston fitoren, duke u bere Senator i Shtetev te Bashkuara te Amerieks edhe me ndihmen e shqiptareve, te cilet ne nje mase te konsiderueshme votuan per te”.
Më tej revista Kuvendi shkruan se kjo fushatë e nisur që para dy vitesh, u përkrah që në fillim nga Konsulli i Nderit te RSH në Detroit z. Ekrem Bardha dhe e bija Donika, nga Qendrat fetare sidomos nga Kisha e Shen Palit dhe Don Fran Kola, nga Kisha e Zojes dhe Don Ndue Gjergji si dhe nga Teqja Bektashjane, nga Dega e Vatres ne Michigan me kryetarin Alfons Grishaj dhe nga këshilli drejtues i saj, nga aktivistet e njohur si: avokati Jozeph Dedvukaj, Zef Dedvukaj, Selë Çela, Petrit Doda, Valentin Lumaj, Mondi Rakaj, biznesemeni i njohur Agim Lumani etj.
Ndërkohë, mbrëmë vonë siç njofton shtabi lektoral i senatorit Peters, një mik i dëshmuar i shqiptarëve në Capitol Hill – për aq vite sa ai shërbeu si kongresmen nga Michigani, tha se “Ne e bëmë atë! Për shkak të punës tuaj të vështirë, ne kemi marrë një fitore vendimtare.”
Gary Peters, tregojë edhe bisimin e tij tek kjo fitore duke thënë se ai që nga fillimi, kishte thënë se këto zgjedhje do të jenë në lidhje me bërjen më të mirën për Michiganin – sidomos për klasën e mesme. “Sonte, kemi dëshmuar, u shpreh Peter, se idetë e mira me bazën e organizimit mund të qëndrojnë deri në humbjen – para dhe interes të veçantë si kandidat që pata unë në këtë garë nga Koch Brothers”.
Ndërsa, sqaroi mbështetsit e tij përfshirë edhe shqiptarët, se fitorja e mbrëmshme ishte fundi i një fushate të gjatë – “crisscrossing”, prej nga në takimet me pronarët e bizneseve të vogla dhe familjet e klasës së mesme, duke dëgjuar idetë dhe shqetësimet e Michiganësve nga të gjitha “qoshet” e shtetit”.
“Unë jam i përulur me të vërtetë nga rezultatet, deklaroi Peters, duke shtuar se sonte me votat tuaja ju më dhatë mundësin për të përfaqësuar për një mandat pesë-vjeçar, Michiganin në Shtetet e Bashkuara në Capitol Hill – Dhoma e Senatit”.
Dhe premtojë se tani puna e vërtetë fillon – duke ndihmuar ekonominë, që Michigani të rritet, qysh me mbrojtjen e Liqeneve të Mëdha – për të siguruar që të gjithë kanë qasje në kujdesin shëndetësor, pra atë që meritojnë. “Por së pari, sonte, kam kërkuar për të marrë një moment për të thënë: Falemnderit duke pritur që gjërat e mëdha që do të kemi për të përmbushur për Michiganin për të shkuar përpara.
Senatori Peters, i cili ka vizituar Shqipërinë dhe Kosovën, thotë se ka parë atje shumë shtëpi ku valëvitej jo vetëm flamuri shqiptar, por edhe flamuri amerikan krahas tij.
Gary Peters në Ligjëvenësin amerikan ka qenë anëtar i grupit të çështjeve shqiptare në Kongresin amerikan. Ai ka pohuar se është krenar që është mik i popullit shqiptar dhe udhëheqës aktiv i këtij grupi të Kongresit.
Peters është shprehur se do të vazhdojë të mbështesë lidhjet e pandërprera midis Shteteve të Bashkuara dhe Shqipërisë dhe do të punojë për të forcuar sovranitetin e Republikës së Kosovës.
Mirëpo, në anën tjetër, komuniteti shqiptar një komunitet mjaft aktiv në SHBA – iu gëzua mbrëmë edhe fitorveve të miqëve të shqiptarëve janë fitues në disa shtete, dhe krenohet me fotoren e tyre.
Të marrim shembull Eliot Engel, i cili në New York për vendin e kongresmenit në Dhomën e Përfaqesuesve, ka fituar mbi rreth 75 për qind të votave. Eliot Engel, është miku më i madh i shqiptarëve për më shumë se 25 vjet. Të gjithë e dinë se çfarë kontributi ka dhënë ai për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës dhe për demokratizimin e Shqipërisë.
“Mirpo megjithse nga dy parti të “kundërta” me njëra tjetrën Eliot Engel nga Partia Demokrate dhe Mark Grim nga Partia Republikane, kanë qenë së bashku – të paktën me ne shqiptarët. Ata të dy në Kongres kanë punuar së bashku për të mirën e shqiptarëve, për Kosovën, Shqipërinë dhe shqiptarët e Maqedonisë, Malit të Zi, dhe Luginës së Preshevës,” ka pohuar zoti Bajraktari një veprimtari i dalluar i komunitetit në fushatën e kongresmenit Eliot Engel.
Zoti Harry Bajraktari, i cili ka kontribuar pothuajse në të gjitha fushatat elektorale tha se premton që ne si komunitet në SHBA :” do të vazhdojmë gjithnjë të punojmë me miqtë tanë amerikanë, pavarësishtë se ata janë nga partia republikane apo demoktare, veçse për të mirën e shqiptarëve, ashtu siç kemi punuar deri më tash, që të ruajmë miqtë tanë dhe do të vazhdojmë të punojmë për të zënë edhe miq të tjerë si në Senat, Kongres e qeverinë Amerikane e tjer.”
Edhe Kongresmeni Jerrold “Jerry”, Nadler, i cili është një anëtar i lartë i Partisë Demokratike në Kongresin Amerikan – dhe përfaqëson Qarkun 10-të të zonës elektorale e cila përmbledh pjesën e poshtme të Manhattanit, duke përfshirë shumicën e anës perëndimore të Manhattanit dhe pjesës jugore të Brooklynit, fitoi pa shumë probleme.
Një veprimtari për mbledhjen e fondeve, u mbajt në fund të fushatës së tij për Kongresmenin Jerry Nadler , në lokalin e Fondacionit Kolombi i Qytetarëve, në Manhattan, qytetin e New Yorkut. Liga Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe PAC, e udhëhequr nga ish-kongresisti Joe DioGuardi dhe bashkëshortja e tij Shirley Cloyes DioGuardi së bashku edhe disa anëtarë të Bordit të LQSHA, zoti Faik Lita (me vajzën e tij, Siana), Rifat Mehmeti (me djalin e tij, Flamur), dhe Luan Bukolla, Oliver Papraniku, dhe vëllai i tij Larry dhe dhjetëra mbështetës të komuniteteve të tjera përfshirë edhe shqiptarë amerikanë të fushës së biznesit, Bujar Gjata nga Rrënjët Shqiptare, iu gëzuan mbrëmë fitores së Nadler.
Mark Gjonaj , 43 vjeç , i cili bëri histori kur mundi në mandatin e kaluar Assemblywoman në detyrë Naomi Rivera, e rishkroi mbrëmë historinë e tij duke marrë edhe një mandat tjetër në Distriktin 80të të Bronxit. .
Mark Gjonaj nga Reçi i Ulqinit, është shqiptari i parë që ka fituar në zgjedhjet lokale në New York si anëtar i asamblesë së qytetit. Ai ka patur një mandat të suksesshëm duke fituar edhe mbrëmë me mbi 80 përqind.
Shqiptarët e Nju Jorkut, u treguan përsëri të disiplinuar dhe shumë të organizuar në procesin e votimit duke bërë të mundur fitoren e shqiptarit të parë si përfaqësues i tyre në asamblen e Nju Jorkut.
Gjonaj – i cili është biri i dy emigrantëve shqiptarë, i lindur dhe rritur në Bronx, i kushton një pjesë të madhe të jetës së tij për aktivitetet e të gjitha komuniteteve, si dhe duke ndihmuar komunitetin shqiptaro-amerikan në të gjithë zonën e New Yorkut.
Ai mori detyrën në Asamblenë e Shtetit të New York-ut, më 1 janar 2013, duke sjellë me vete përvojat e tij – si biri i një emigranti – një pronari të biznesit të vogël dhe praktikat e vështira për të jetuar dhe punuar në lagjen Bronx. Ai është i pari shqiptarë i Amerikës, në historinë e emigracionit që zgjidhet me votat elektorale në një detyrë kaq të lart në shtetin e New Yorkut.
Gjatë fushatës së tij, Assemblymani Gjonaj – ka premtuar se përsëri në mandatin tjetër, ai do të jetë i pranishëm në të gjitha ngjarjet e planifikuara në Qarkun e 80-të, duke u gjendur pranë të gjitha komuniteteve, indianëve, Jews, kinezve, rusve, shqiptarëve, hispanikëve, atyre me ngjyrë, arabve , italianëve dhe të tjerëve.
Gjonaj u lind më Arthur Avenue në Zonën Fordham të Bronxit, nga prindër emigrantë shqiptarë, të cilët kishin emigruar dekada më parë nga Reçi i Ulqinit . Pas 10 vjet në zonën Fordham , familja e tij u zhvendos në zonën Pelham Parkway . Nëna e tij punoi si një punonjëse në Spitalin Jacobi dhe babai i tij ka punuar si inspektor ndërtimi .
Zgjedhja e tij në mandatin e parë, i ka bërë jashtëzakonisht krenar të gjithë shqiptarët në Amerikë, madje edhe ata në vendlindjen e tyre, Shqipëri, Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni, Luginën e Preshevës, Çamëri, e kudo që ka shqiptarë.

Gary Peters feston fitoren edhe me shqiptaret!

by

Nga Pjeter Jaku/
Në MGM Grand Hotel, aty rreth ores 10:00 pm te dates 04 Nendor 2014, Gary Peters feston fitoren, duke u bere Senator i Shtetev te Bashkuara te Amerieks edhe me ndihmen e shqiptareve, te cilet ne nje mase te konsiderueshme votuan per te.
Që pas votimit ne nje nga shkollat e Sterling Hts, aty rreth ores 7:00 pm shpejtova te mesoja per rezultatet paraprake. Edhe pse sipas konfirmimeve te mediave te rendishsme si CCN, perpara ishin republikanet, ne Michigan kongresmeni i deritashem Gary Peters, kishte ngjitur nje shkallë, duke u bërë Senator.
Kjo fushatë e nisur që para dy vitesh, u përkrah që në fillim nga Konsulli i Nderit te RSH në Detroit z. Ekrem Bardha dhe e bija Donika, nga Qendrat fetare sidomos nga Kisha e Shen Palit dhe Don Fran Kola, nga Kisha e Zojes dhe Don Ndue Gjergji si dhe nga Teqja Bektashjane, nga Dega e Vatres ne Michigan me kryetarin Alfons Grishaj dhe nga këshilli drejtues i saj, nga aktivistet e njohur si: avokati Jozeph Dedvukaj, Zef Dedvukaj, Selë Çela, Petrit Doda, Valentin Lumaj, Mondi Rakaj, biznesemeni i njohur Agim Lumani etj.
Të gjithë këta festuan sonte me Senatorin Gary Peters!
Urime per GARY PETERS!