• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

RREFIMI I ALBERT VERRISE

October 29, 2014 by dgreca

AKTORI NIKOLIN XHOJA PARTIZANI QË LUFTOI NË KOSOVË, SËBASHKU FITUAM KINOPROVËN E “KAPEDANIT”/
NGA GËZIM LLOJDIA*/
1.Frymëmarrjen e fundit, artisti i popullit Nikolin Xhoja e dha në një ndër muajt e trishtë të vitit 1987. Atje nën ftohtësinë e baltës larg tokës që e rriti, shkoi ish-partizani që luftoi për çlirimin e viseve shqiptare në luftën e dytë botërore, aktori i madh,Artisti Nikolin Xhoja. Ajri përreth. Kishte zënë të mugej. Siluetë e heshtur. Frymë-hapësira e ngushtuar. Muzgu i pikëlluar përcolli kështu në heshtje, në varrezat publike, largimin nga bota të një artisti kinemaje, të këtij vendi të vogël ballkanik.
2.Ai erdhi nga toka përtej detit. Por në qiellin e shpirtit,nuk ishin zhdukur retë e bardha të vendlindjes. Ai erdhi nga toka që quhet :Brindisi (shqiptimin italisht: [Brindisit] (dialektin lokal: Brìnnisi; latin: Brundisium) është një qytet në rajonin Apulia të Italisë, kryeqyteti i provincës së Brindizit, në brigjet e detit Adriatik. Historikisht, qyteti ka luajtur një rol të rëndësishëm në tregti dhe kulturës, për shkak të pozicionit të tij në Gadishullin italian dhe portin e tij natyrore në detin Adriatik.
Nikolin Xhoja këtu ndjeu rrezet e para të diellit të jetës. Ishte muaji maj dhe viti 1926. Ky djalosh shkoi një ditë me çetat partizani,ndërkaq që fashizmi dhe më tej nazizmi pushtonin troje dhe robëronin kombe të qytetëruar,në sytë e këtij dheu.
Djaloshi Nikolin Xhoja u bë pjesëtar i ushtrisë nacional-çlirimtare shkoi deri në viset e largëta shqiptare për të luftuar nazizmin dhe për ta larguar nga votrat shqiptare . Deri në Kosovë shkeli këmba dhe ndër vise tonë të Gjakovës, Sanxhakut, Mitrovicës, Gostivarit, Ohrit. Thuhet se këtu, ky djalosh këtu shpalosi aftësitë e tij grupet njësiteve luftarake dhe me pjesët dhe komeditë e shkurtra si:” Daj Ceni”, “Këpucari”, “Po vijnë partizanet” etj.
“Pas çlirimit –shkruhet në wikipedia ,te vendit dhe kthimit ne Durrës, vijoi te luante me tej si aktor amator pranë grupit qendror te Shtëpisë te Kulturës. Është nga aktoret themelues te teatrit “Aleksandër Moisiu” te Durrësit, me 11 janar 1955. Roli i tij i pare si aktor profesionist ishte ai i Kostës ne komedinë Vajza nga fshati e Fatmir Gjatës. Ka luajtur 54 role ne teatër, kryesisht te planit komik e satirik, gjithashtu ne 11 premiera te estradës se Durrësit si dhe ne 7 filma artistike. Një nga arritjet e tij me te spikatura, gjerazi e njohur ne aktrimin shqiptar, ishte roli i Qazim Mulletit ne komedinë Prefekti (1968) e Besim Levonjes. Ai njëmendësoi plot shpoti dhe mjete te holla humoristike fytyrën e kuislingut, e frikacakut, sidomos atë te zyrtarit te korruptuar e sharlatan, fale nej përshtatjeje qe e bënte edhe me te dukshme sjelljen dyfytyrëshe : mburrjen dhe panikun, kinse ndershmërinë dhe natyrën prej grabitqari, vrazhdësinë dhe shpirtin gjoja prej babaxhani. Me këtë rol loja e N. Xhojes mbërriti ne një nga vlerat sipërore te aktrimit shqiptar, i barasvlershëm me cilësinë aktoriale te Mihal Popit po te ky rol”.

Filmografia:
Në prag të jetës – (1981)
Thirrja – (1976)… Baca Leka
Udhëtim në pranverë – (1975)… Magazinieri
Çifti i lumtur – (1975)… Babai i Vajzës
Kapedani – (1972)… Xha Beqoja
Horizonte të hapura – (1968)… Kuzhinieri
Mundej të ishte shtegtari natën me hënë pa yje,ose gjuhëtari në detin me perla guackash. Që të limitojmë qartazi gjërat,bota jonë është shurdhmemece, e verbër është.
3.Artisti i Popullit ,Albert Verria ka qenë partner me Artistin e popullit Nikolin Xhoja në kinokomedinë shqiptare:”Kapedani “të cilësuar si një ndër realizimet brilante të kësaj qendre prodhimi kinematografik ,megjithëse kanë kaluar gjysmë shekulli kjo kinokomedi vijon të mbetet ndër më të shikuarat.
Kjo kinokomedi është vlerësuar kështu:Një tjetër figure plot kripe e humor ishte ajo e xha Beqos ne filmin Kapedani (1972). Këtu ai skaliti me mjeshtëri te larte dhe sens te holle njeriun shpirtmire, gazmor, te gjindshëm, disi te leshte port e dashur e te ëmbël, duke krijuar se bashku me aktorin tjetër, Albert Verria ne rolin e Sulos, një nga dyshet aktoriale me harmonike, si nga pikëpamja e sendërtimit te marrëdhënieve, ne mënyre fare te natyrshme, ashtu edhe nga pikëpamja e ndjersjelljeve, e kundërshtive dhe e përplotësimeve reciproke ne karaktere, ne dialogët dhe ne gjendjet e tyre shpirtërore”.
A.Verria rrëfen: Që të limitojm qartazi gjërat,bota jonë është shurdhmemece, e verbër është. Përpara asaj, krijuesit i shfaqet një vizion Sapo mësova që kisha kinoprovë me Artisin Nikolin Xhoja thashë se do të bëja të pamundurën për ta fituar atë rol. Në kinostudio kishte ditë që kishin filluar kino-provat për të fituar nëj rolë në një ndër kino-komedit, që pritej të xhirohej atë vit. Kishte një dualizëm të theksuar për rolet kryesore.
Filmi “Kapedani” ,skeda e filmit:
Titulli shqip :”Kapedani”
Viti i prodhimit 1972
Koha (Zëri) – (PAL/DVD) 95:21
Ekipi realizues
Regjia Muharrem Fejzo
Fehmi Hoshafi
Liri Brahimi – ass.
Skenari :Skënder Plasari
Muzika e filmit : Tasim Hoshafi
Kameramani : Ilia Teprini
Drejtori artistik Teodor Siliqi
Prodhuesi i filmit: Shqipëria e Re
Xha Beqo ishte roli ku u ftuan të realizojnë kinoprovë Nikolin Xhoja përball Mihal Popit dhe Xan Zyberit .
Albert Verria ishte përball Pandi Raidhit dhe Myqerem Ferrës.Nikolin Xhjoa fitoi rolin e xha Beqosë dhe Albert Verria rolin e xha Sulos. Skenat në të cilën ata luajtën për kino-provën ishte i dehuri. A.Verria rrëfen:Ishin mbi 150 vetë që ndiqnin xhirimin dhe që mbanin të qeshurën për të mos ndërprerë një ndër krijimet më të spikatura të të dy aktorëve.
Aktorët që do të luanin në këtë kinokomedi:
Albert Verria……XhaSulo
Nikolin Xhoja……Xha Beqo
Flora Mërtiri
Zagorka Shuke
Ismail Zhabjaku
Lazër Filipi
Robert Ndrenika
Hyrije Ahmeti
Ferit Gjevori
Haxhi Sejko
Melpomeni Çobani
Në role pisode:
Dario Llukaçi
Meropi Xhoja
Reshat Arbana
Fatbardha Lalo
Saimir Kumbaro
Rauf Pojani
Tefta Hamzaraj
Valbona Simixhiu
A.Verria tregon:Kinokomedia u xhirua në këto ambiente. Në Tiranë u xhiruan mjaftë skena, brenda kinostudios dhe jashtë saj. Pjesët që luanin në teren u xhiruan në fshatrat Borsh,Piqeras,Lukovë.
Pjesa që Nikolini gjuante më çifte ,ndërkaq q ë thyen xhamet u xhirua në Piqeras. Gruaja që thërriste me të madhe për dëmin e shkaktuar a e njihni kush ishte: Meropi Xhoja,ose ndryshe bashkëshortja e Nikolinit .Ndërsa ecjen nëpër ato shkallët e fshatit tatëposhtë është xhiruar në një rrugicë të fshatit Lukovë. Nikolini ishte një aktor i madh. Nikolini ishte rreth 50 vjeç kur realizoi rolin e xha Beqosë. Unë isha rreth tredhjet vjeç ose 20 vjet më i vogël se ai. Rrathët ishin rrudhat e tyre të pleqërisë. Në të vërtet,ishin copëra vitesh të mbetura pas.
Deri në fund kishe ndërmend ta shpinte marrëveshjen më kohën xha Sulo?
-Jo sepse ju nuk dini dicka të habitshme. Bashkëshortja ime në film ishte : Zagorka Shuke ,aktore e teatrit të Pogradecit. Zagorka ishte rreth 45-501 vjeç që do të thoshte rreth 20 vjet më e madhe, mirëpo ende nuk është kuptuar ky ndryshim moshe dhe po e zbulojë këtu. Rolet ishin të përsosura sakaq nuk u dallua fare ndryshimi i moshës time me aktorë më të mëdhenj në moshë sa imja deri në 20 vjet.
1.3 e filmit u xhirua në fshatë. Xhirimet i kryem gjatë verës,kryesisht muaji gusht.
Ne i kishim vendstrehimet tona ku flinim në kabinat e plazhit në Borsh te deti,ndërkaq që ditëve udhëtonin drejt fshatrave të bregut për xhirime ditore. Një pjesë e gjërave janë të pandriçuara dhe është mirë, që shikuesi ti njohë rreth 50 vjet më vonë. Duken se të gjitha skenat janë xhiruar në një fshatë të vetëm ,gjë që në realitet nuk ka ndodhur kështu .Mirëpo montazhi dhe përpikëria janë të këtilla që nuk lënë asnjë shteg për dyshim. Skena e gjyqit të Xha Sulos pas vendosje së fletërrufesë është xhiruar në një fabrikë vaji në Sasaj të Sarandës,ndërsa shumëkush e quante se edhe ajo dhe të tjera i përkasin fshatit të Borshit. Nikolini ishte babaxhan njeri me humor dhe të bënte për vete. Megjithëse fizikisht i shëndosh ai i përballonte me sukses skenat apo episodet, që dubloheshin mese njëherë. Ai besonte në çdo gjë që do të realizonte mjeshtërisht deri në përsosmëri. Nikolini edhe bashkëshorten me të cilën janë njohur në rreshtat e çetave partizane e ka aktore, ndërsa vajza e tij është një ndër pianistet e suksesshme shqiptare në Brindisi.
Xhirimet në terren u përkisnin banesave tradicionale të kohës në fshatrat Borsh,Piqeras,Lukovë. Skenari ishte shkruar mjeshtërisht nga Skënder Plasari. Por, ai përmbante një mesazh të fortë edhe për ditët e sotme.
Me Niklon Xhojën ne takoheshim edhe më vonë por më shpesh nëpër sheshe-xhirimesh. 5 vite më vonë ne u takuam te filmi: “Thirrja”. Viti 1976) me rolin e Baca Leka,Nikolni përbënte atë pjesë të shkëlqyer të artistëve shqiptarë .Ikja e një artisti,por ne ndjejmë ndërkaq, mungesën e reve të shiut.
Kisha dëgjuar se pasqyrë të shpirti artistë në përgjithësi kanë sytë,ata fshihnin një shtresim misteri. Është kjo hija e asaj pjese të pandriçuar,që megjithatë mbetet e pa lexueshme. Edhe flokët,ruanin një shtrirje tjetër. Madje flitet edhe për një nur bukurie,që i mbulon. Ata vetë janë të pavetëdijshëm për këtë,por të pavullnetshëm për ta rrëzuar.
Ca vite më parë stacioni i fuqishëm italian RAI3 mbriti nga toka e çizmes,përtej detit,drejt tokës së shqiponjave. Misioni i kineastëve televiziv ishte një dokumentar për vendin tonë por edhe për ndikimin e figurave të shquara italiane në kulturën shqiptare. Mbërritën te unë ,thotë Vërria për të kërkuar prononcimin tim për aktorin me origjinë italiane ,Nikolin Xhoja me të cilin kishin interpretuar në kinokomedinë shqiptare :”Kapedani”, që na bëri të famshëm. Artistë ose bëhesh ose nuk je ti këtillë.Nikolini i ishte i këtillë,unë e njoha atë në kohë-xhirimet e Kapedanit në atelietë dhe fshatrat e jugut kur bëmë një film të kohës që shikohet edhe sot .
Kështu më rrëfeu Artisti Albert Verria,fragmente të jetës për artistin e madh, Nikolin Xhoja.

Filed Under: Featured

Miqtë e Mark Gjonaj në fushat për rritjen e fondeve

October 29, 2014 by dgreca

Mark Gjonaj, i pari Assemblyman shqiptaro-amerikan në Nju Jork, merr mbështetjen për një mandat të dytë nga të gjitha komunitetet në Qarkun 80-të – të qytetit të Bronxit
Nga Beqir SINA Bronx New York City/
BRONX – NEW YORK : Natën e martë, 28 tetor , 2014, Assemblyman i Qarkut 80-t, në New York, Mark Gjonaj – mbajti një fushatë – fondesh me mbështetësit e tij – për zgjedhjet e 4 Nëntorit 2014. Zonën elektorale ku ai rikandidon dhe ka shumë mundësi të fitojë një mandat të dytë – mbasi deri tani nuk ka asnjë kundërshtar. Veprimtaria e mbrëmëshme tërhoqi dhjetëra mbështetës të tij, nga të gjitha komunitetet, përfshirë shqiptarët, miqtë dhe të afërmit, shokët dhe politikanëve të lartë vendorë, çka tregon punën e tij dhe respektin në këtë zonë elektorale..
Ngjarja u mbajt në lokalin e njohur Don Coqui Restorant, zonën bregdetare e quajtur City Island, në Bronx – New York.
Gjonaj – i cili është biri i dy emigrantëve shqiptarë, i lindur dhe rritur në Bronx, i kushton një pjesë të madhe të jetës së tij për aktivitetet e komunitetit, si dhe duke ndihmuar komunitetin shqiptaro-amerikan në të gjithë zonën e New Yorkut. Ai mori detyrën në Asamblenë e Shtetit të New York-ut, më 1 janar 2013, duke sjellë me vete përvojat e tij – si biri i një emigranti – një pronari të biznesit të vogël dhe praktikat e vështira për të jetuar dhe punuar nëlagjen Bronx. Ai është i pari shqiptarë i Amerikës, në historinë e emigracionit që zgjidhet me votat elektorale në një detyrë kaq të lart në shtetin e New Yorkut.
Në mandatin e tij të parë si Assemblyman i Qarkut të 80-t, Gjonaj – thuhet se ka ndihmuar shtetin e New Yorkut, të bëjë përparime të mëdha në fushën e mbulimit afatgjatë të sigurimit të kujdesit shëndetësor, të shtetësisë dhe të emigracionit, të shërbimeve të tjera sociale për shtresat e varfëra, duke ndihmën e tij në sistemin e arsimit, dhe atë të shërbimit civil.
Si një Assemblyman i mandatit të parë, në shtetin e New Yorkut, Qarku 80-të në Bronx, Mark Gjonaj – simbas shtypit lokal – ka luajëtur një rol aktiv në Albany dhe në Qarkun 80-të, për të krijuar vende pune dhe të mirë paguar,strehim të përballueshëm për qiramarrësit, arsim cilësor në shkollat publike, zgjerimin e objekteve të kujdesit shëndetësor në qytet, mbrojtjen dhe sigurinë e lartë në qendrat socialepër të bërë rrugë të sigurta në të gjitha lagjet,dhe një cilësi më të mirë e jetës për të gjithë komunitetet.
Gjatë fushatës së tij, Assemblymani Gjonaj ka premtuar se do të jetë i pranishëm në të gjitha ngjarjet e planifikuara në Qarkun e 80-të, duke u gjendur pranë të gjitha komuniteteve, prej nga hispanikët, ata me ngjyrë, kinezët, arabët, rusët, italianët dhe të tjerët.
Ai mbajti mbrëm një fjalim entusiast, para dhjetëra mbështetësve të tij në Restorantin Don Coqui – duke thënë në fillim të fjalës së tij , se ai do të donte të falënderoj të gjithë për mbështetjen e tyre në fushatën për rritjes së fondeve. “Në fund të fundit, tha Gjonaj – një zyrtar i zgjedhur nuk është asgjë pa mbështetjen e komunitetit, ku ai është zgjedhur, poqese ai nuk është i lidhur me hallet e problemet e zgjedhësve të tij. Unë jam i kënaqur për gjithëçka kam bërë, gjatë këtij mandati për ju dhe duke punuar së bashku me ju “.
Assemblyman Mark Gjonaj – gjatë kësaj darke për rritjen e fondeve financiare të fushatës së tij për zgjedhjet e 4 Nëntorit, mori dhe mbështetëjen nga Kongresmeni demokart e New Yorkut, Elliot Engel, Senatores së Shtetit Ruth Hassel Thompson, Jr dhe Senatorit të Shtetit Jeff Klein, Kontrollorin e Qytetit Scott Stringer, Këshilltarit James Vacca, Senatorin e Shtetit Jose M. Serrano, Assemblyman Jeffrey Dinowitz, Këshilltarin AndrewCohen, Councilwoman Annabel Palma , Robert Fannuzi (CB8), Bob Bender (CB8), Christina Taylor (FVCP), disa lider të komunitetit dhe më shumë figura të njohura të komunitetit shqiptarë.
Kongresmeni demokart e New Yorkut, Elliot Engel, tha në fjalën e tij se ishte aty në këtë fushat për rritjen e fondeve sepse, ai po e mbështetëse fuqishëm asambleistin Mark Gjonaj – edhe në një mandat të dytë. “Prej kur ai u zgjodhë për herë të parë, tha Engel – unë kam patur shumë besim se Marku do të jetë një përfaqësues i mirë i zërit tuaj në Albany – dhe se ai tashmë është njeriu i duhur edhe për një mandat tjetër për të gjitha komunitetet në Bronx” tha Engel – duke shtuar se si i pari asambleist shqiptarë, në New York, unë dhe Mark Gjonaj – kemi qenë present në shumë ngjarje të komunitetit shqiptarë”.
Kontrollori i Qytetit Scott Stringer, tha se “Ju sot nuk po mbështesni vetëm një asambleist të New Yorkut – por ju po mbështetni atë sensin që ka Mark Gjonaj – për të përfaqësuar ju në qytetin tonë”
Mark Gjonaj përfaqëson Qarkun 80-të të Kuvendit të Nju Jorkut, i cili përfshin lagjet e Allertona, Bedford Park, Morris Park, Mosholu Parkway, Norwood, Pelham Gardens, Pelham Parkway dhe Van Nest në Bronx, lagje këto ku jeton dhe një numër i madh e familjeve shqiptare.
Ai është i lindur dhe rritur në Bronx. Mark, aktualisht banon në Pelham Parkway me gruan e tij, Roberta një infermiere, dhe dy bijtë e tij Nicholas, një nxënëse i shkollës së lartë dhe Jozefi, i cili është i regjistruar aktualisht nënjë shkollë publike në Bronx . Ai është biri i dy emigrantëve shqiptarë – nga Reçi i Ulqinit, të modeli i emigrantëve shqiptarë në emigrim të cilët kan punuar në punët më të vështira për të ndërtuar një të ardhme sa më të mirë për fëmijët e tyre.

Filed Under: Featured

Asgjë e re nga fronti i Serbisë

October 26, 2014 by dgreca

Nga Sulejman GJANA*/
Veglat e Serbisë, serbofilët e vjetër e të rinj, si dhe parullaxhinjtë pacifistë panballkanistë e europeistë, që bashkërisht nuk mund ta kuptojnë Serbinë jashtë Europës dhe Shqipërinë e Europën pa Serbinë, pësuan një goditje shokuese pas zhvillimeve dramatike në stadiumin “Partizani” të Beogradit.
Ata duket se nuk arrijnë ta kuptojnë sesi dhe se ku përfunduan e përse u shkërmoqën brenda 24 orësh konsideratat serbe, sipas të cilave: me shqiptarët e Shqipërisë londineze nuk kemi asgjë, se ata janë ndryshe; se në fund të fundit, Shqipërinë londineze të parët tanë me Pashiqin në krye e pranuan si realitet politik, shtetëror e gjeopolitik, me të cilën edhe mund të bashkëpunojmë; se të gjitha hesapet i kemi me kosovarët terroristë, sidomos me ata që përkrahën dhe përkrahin ende UÇK-në; se këtë dallim midis “Kombit shqiptar” dhe “Kombit kosovar”, dijnë ta bëjnë të gjithë serbët; se për serbët dhe miqtë e tyre në Ballkan e kudogjetkë, UÇK ka qenë dhe mbetet organizatë terroriste, pavarësisht se NATO e pranoi dhe e shpalli aleate gjatë konfliktit të Kosovës, etj, etj..
Të gjithë këta nuk arrijnë ta kuptojnë përse Beogradit i lipseshin 4800 forca speciale e policë të armatosur deri në dhëmbë për të siguruar 50 tifozë shqiptarë në tribunën VIP, dhe 25 të tjerë, pjestarë të kombëtares sonë të futbollit?!
Nuk arrijnë ta kuptojnë se nga cilët trembej Beogradi dhe çfarë informacioni dispononte, teksa të gjitha pretendimet ua plotësuam, derisa edhe emrin “Albania” e hoqëm vullnetarisht nga uniformat e futbollistëve, për ta zëvendësuar me “Digitalb”?!

Nuk arrijnë ta kuptojnë përse ambasadorin tonë atje, pasi i dorëzuan notë proteste, e vendosën gati në gjendje arresti, sikurse vepruan edhe me tifozët dhe futbollistët, që i kontrolluan rreptësisht, disa herë dhe kudo?!

Nuk arrijnë ta kuptojnë sesi 4800 policë serbë nuk mundën të shohin fuçitë me “gjizë”, që shkarkoheshin nga kamionët dhe futeshin në stadium nga ultrasit paramilitarë të Arkanit, shumica e të cilëve dinte shqip, pasi ishin rritur në Kosovë, nga e cila ishin larguar në qershor 1999?!

Nuk arrinin ta kuptonin sesi 4800 policë nuk penguan dot futjen në stadium të “Ivanit të Tmerrshëm”, që duhej të ndodhej në arrest shtëpie, por që u fut në fushë i shoqëruar me policë dhe me gjeste nga fusha orkestronte ultrasit?!

Nuk arrinin të kuptonin sesi atyre u kish shpëtuar nga kontrolli droni me banderolën, nga të cilat “u provokua i gjithë kombi serb”?!

Nuk arrinin ta kuptonin sesi 32 mijë tifozë kërkonin vdekjen e gjithë shqiptarëve, pa përjashtim, duke përfshirë këtu edhe “miqtë e shtrenjtë të Serbisë”, pra edhe ata vetë, pasardhësit e tyre dhe serbofilët e tjerë të mëvonshëm?!

Nuk arrinin të kuptonin përse këtë vdekje të të gjithë shqiptarëve e kërkuan edhe të nesërmen, 16 mijë tifozë serbë në ndeshjen e basketbollit Crvena Zvezda – Gallatasaraj, dhe tre ditë më vonë sërish 30 mijë serbë e kërkuan vdekjen pa përjashtim të shqiptarëve, në derbin futbollistik midis Partizanit dhe Crvena Zvezdës, ku nuk ndodhej asnjë shqiptar?!

Nuk arrinin të kuptonin akuzën serbe sesi mundej Shqipëria të synonte t’i shpallte luftë Serbisë dhe sesi të gjitha këto ngjarje në Beograd t’i kishte përgatitur dhe zbatuar SHISH-i ynë…, apo sesi shpjegohej që kryeministri, ministri i Jashtëm dhe deputetët e maxhorancës ishin pozicionuar fort në mbrojtje të skuadrës sonë, shtetit shqiptar dhe simboleve e dinjitetit tonë kombëtar?!

Kanë menduar se padyshim që këtu fshihet një lojë e madhe, të cilën padronët dhe miqtë serbë do t’ua shpjegojnë më vonë, pasi të arrijnë ta defaktorizojnë, diskreditojnë e ndëshkojnë shtetin shqiptar dhe kombëtaren tonë në sytë e mbarë botës, Europës dhe UEFA-s.

Ditët para ndeshjes në Beograd, njerëzit e Serbisë dhe serbofilët e mallëngjyer, i vetëlëvdoheshin njëri-tjetrit se nuk kishin punuar kot dhe se e dinin që do të vinte kjo “ditë e bekuar”, kur dyert e Beogradit do të hapeshin masivisht për shqiptarët dhe se padyshim që paskëtaj do të riktheheshin “kohët fatlume” edhe për bijtë dhe nipërit e tyre. Pra bash kohët kur vetë ata ishin edukuar me “bashkim-vëllazërimin”, kur kishin mësuar serbisht, kur ishin dashuruar dhe ishin martuar me vasha serbe, kur kishin kënduar serbisht, kishin pirë shlivovicë e ishin dehur nga lumturia, e kur ishin bërë miq të ngushtë e të besuar të serbëve e të Rankoviçit, kur ishin shpërblyer me dinarë, për detyra…

Por mbi të gjitha ata nuk mund të harronin mbrëmjet e mrekullueshme në Tiranë, të ftuar në ambasadën jugosllave nga Velo Stojniçi, Milan Kupreshanin, Josip Gjergja e Savo Zllatiçi, ku këndonin këngë serbe e kujtonin komandantët e lavdishëm Miladin, Dushan e Tempo, sidomos dy të parët, që i kishin bërë me parti dhe i kishin sjellë në pushtetin e bekuar, ata vetë, fëmijët, nipërit e soj-sorollopin.

Ata qanë me dhimbje kur mësuan se Miladinin e vrau mësuesi gjakovar, irredentisti Haki Taha, në Prishtinë, më 13 mars 1945. E qanë me kuje Miladin-kryetarin e PKSH, që megjithëse tejet modest për meritat, u vetshpall i tillë kur nacionalistët e përzunë nga Konferenca e Pezës, me argumentin se kuvendi i bashkimit në luftë ishte i shqiptarëve dhe vetëm për shqiptarët.

Qanë me dhimbje kur mësuan se Savo Zllatiçin e dënuan për devijacion prostalinist dhe e burgosën në Goli Otok.

Qanë me dhimbje edhe kur u eliminua nga pushteti mësuesi dhe tutori i tyre, Rankoviçi, në vitin 1966.

Qanë nga gëzimi kur mësuan se Shqipëria do të bëhej Republikë e Shtatë e Jugosllavisë, dhe sidomos kur qëndra në Beograd i informoi se Baba Stalini, personalisht, ia kish sugjeruar këtë ide Milovan Gjilas-it në Moskë, kur i kish thënë: “Gëlltiteni Shqipërinë…”. Dhe jo më kot, sepse në rast bashkimi në Federatë, padyshim që padronët do t’i gradonin në detyrë dhe si njerëzit më besnikë do t’i emëronin në poste kyçe të pushtetit, në republikën shqiptare të Jugosllavisë, apo në Beograd, në organet federative.

Ata në shumicë ndodheshin në Vishegrad, në Sanxhak e në Kosmet, kur mësuan lajmin e gëzuar se në shkurtin e vitit 1945 Baba Stalini dërgoi në Kosovë 29 oficerë ekspertë të NKVD për themelimin e OZNA, si struktura e bekuar ku ata u emëruan dhe u hierarkuan me detyra sekrete të besuara, që u garantonin të ardhmen.

Ata kontribuan me gëzim për çarmatosjen e shqiptaromëdhenjve “reaksionarë” të Kosovës dhe dorëzimin e tyre në duart e “vëllezërve serbë”. U gëzuan dhe kontribuan personalisht në “Masakrën e Tivarit”, dhe sidomos në spastrimin e mijëra Rusëve të Bardhë, familjarisht, si dhe të mijëra irredentistëve shqiptarë në mbarë Kosovën, në bashkëpunim me kolegët e NKVD (paraardhësja e KGB) dhe të OZNA (paraardhësja e UDB), konform listave të përgatitura, duke e spastruar Kosovën prej tyre brenda pranverës së vitit 1945. Kontribut për të cilin u përgëzuan dhe hierarkuan si graduatë të shërbimit të fshehtë jugosllav, e ku natyrisht edhe u rekrutuan si agjentë të dyfishtë serbë dhe rusë.

Ata e qanë me piskamë prishjen e Baba Stalinit me Xhaxha Titon dhe u ngazëllyen nga lumturia kur Hrushovi u pajtua me Titon, pasi ky pajtim u realizonte dëshirat dhe u konsolidonte ardhmërinë.

Sidomos e paharrueshme për ta do të mbetet dita e fundit e bekuar e festës kombëtare të Jugosllavisë e vitit 1956, pas vizitës së Hrushovit në Beograd, kur të ftuar në ambasadën jugosllave ngritën dolli me shlivovicë, me në krye komandantin Hulusi Spahiu, dhe kënduan këngë serbe me sytë e përlotur, drejtuar nga portreti stërmadh i Titos, të cilin sipas rregullave të dollive me dollibash Hulusiun, e përshëndetën duke rrufitur për nder të tij dollitë e pafundme, bash në sytë e Nexhmijes, Vitos e Fiqiretit, si dhe të mbarë byroistëve.

Ata gjithashtu lumturoheshin e përbetoheshin për besnikëri ndaj Beogradit, ndërkohë që askush nuk i cënonte në karrierë e privilegje, teksa përflisnin nën zë faktin se kishin garanci, sa kohë që Feçorr Shehu, asokohe ish kryetar i Degës së Punëve të Brendshme në Shkodër, drekën e hante në hotel “Rozafa”, ndërsa darkën e hante me udbashët në Ulqin, Tivar e Podgoricë, për t’u paraqitur të nesërmen në detyrë sikur të mos kishte ndodhur asgjë, shpesh i shoqëruar nga “tradhtarë të lidhur” e të marrë në dorëzim personalisht, ngaqë ishin kapur nga kufitarët jugosllavë pasi kishin tentuar të arratiseshin.

Ata kishin dijeni të plotë se ishin Kadriu dhe Feçorri ata që garantonin Enverin në vizitën e bujshme të tij në Tropojë, në vitin 1972, vetëm 5 kilometër në vijë ajrore me kufirin, dhe se garantët nuk mund të ishin aspak ushtarët e batalionit të Diko Zeqos.

Ata e dinin se ishin po Kadriu dhe Feçorri, garantët e Enverit dhe byroistëve në pushimet që këta bënin në Volorekë (Drilon), vetëm 100 metër larg kufirit, dhe nuk ishin aspak Sulo Gradeci e Diko Zeqo.

Ata e kuptonin mirë se e keqja Enverit të tyre dhe byroistëve mund t’i vinte vetëm nga shqiptarët e Tiranës, nga të cilët ruheshin në Bllok prej qindra ushtarë-gardistësh të Diko Zeqos dhe prej kapterave me kobure të Llambi Peçinit dhe Sulo Gradecit.

Ata e dinin mirë se “ashtu ishte loja”, kur mësuan se i gjithë zinxhiri komandues i Divizionit të Peshkopisë, në vitin 1975 u gjykua me dyer të mbyllura dhe u dënua me akuzat: “tradhti ndaj atdheut” dhe si “agjentë serbë”, teksa këta për vite e muaj të tërë kalonin kufirin dhe e hanin çdo natë darkën në Dibër të Madhe.

Ata ishin të parët që organizuan dhe udhëhoqën manifestimin e solidaritetit me juntën e gjeneralëve rusë të Ushtrisë së Kuqe dhe KGB, pas Grushtit të Shtetit të gushtit 1991, zhvilluar në bulevardin e Tiranës.

Ata ishin në anën e Millosheviçit gjatë luftërave që shoqëruan shpërbërjen e ish Jugosllavisë, që kish qenë çifligu dhe domeni i miqve dhe padronëve serbë.

Ata u lumturuan kur panë të ngriheshin tre gishtat në Vlorë, gjatë trazirave të vitit 1997, si lartim i simbolit serb në duart e mijëra kallashnikovsave, që mbanin armët e tmerrshme ndonëse ende nuk ishte shpërthyer asnjë depo e ushtrisë shqiptare të kohës. Madje ishin ata që dhanë ekspertizën dhe kontributin e tyre për shkatërrimin e të gjitha llojeve të armatimit luftarak, pasi në shumicë ishin ushtarakë të përgatitur në Jugosllavi, e më pas të specializuar në BS dhe Kinë.

Ata përjetuan ndjenja të përziera natën e së martës së 14 tetorit 2014 në Beograd: u gëzuan që “vëllezërit serbë dhunuan me të drejtë futbollistët shqiptarë, në shumicë kosovarë të qelbur”; u trishtuan kur dëgjuan koret fyese e raciste në drejtim të të gjithë shqiptarëve, pa dallim, pra edhe në adresë të tyre; por sidomos u nervozuan nga reagimet kombëtariste të mbarë shqiptarëve, në të gjitha qytetet e hapësirës shqiptare.

Ata e kuptuan se tanimë kishin mbetur në minorancë të papërfillshme dhe mundi e djersa u ishin bjerrë, kishin shkuar kot.

Ata tashmë e kanë të vështirë të justifikohen para padronëve e të vazhdojnë të shpërblehen, pasi ndikimi i tyre ishte minimizuar skajshëm.

Ata u ndjenë të braktisuar nga të gjithë bashkatdhetarët, nga mbarë rinia, madje edhe nga miqtë, apo shokët e fëmijëve. E ndjenë se kauza e tyre pothuajse po asgjësohej, po merrte fund, bashkë me ëndrrat për privilegje e pushtet…, sepse ata ishin vetëquajtur dhe ishin konsideruar si “garantët” e serbofilisë në mbarë trojet shqiptare. Ata e kuptuan se “kuqezinjtë” që thërrasin “O sa mirë me qenë shqiptar, o hej, o hej…”, ishin dhe janë varri i tyre dhe i skotës së tyre, në ardhmëri.
Ata e dinin se panjugosllavizmi kishte marrë fund bashkë me shpërbërjen e Federatës, dhe këtë e kishin pranuar edhe shefat në Beograd, kur u kishin komunikuar “strategjinë e re, në kushtet e reja…” që ishte: zëvendësimi i panjugosllaviwmit me panserbizmin.
Megjithëse ata asokohe kishin marrë si detyrë dhe ishin përbetuar për të luftuar për triumfin e panserbizmit, tashmë këtë objektiv do ta jetësonin jo si perandori territoriale, por si perandori pushtetore, ekonomike, kulturore e mendësie…, që do të garantonte përjetësisht objektivat e Beogradit.
Por nuk thonë kot se “shpresa vdes e fundit”…, pasi menjëherë në Beograd shkoi për vizitë historike vetë Baba Putini, shefi i Madh i KGB-së.
Ata u lumturuan kur mësuan se në paradën e përbashkët serbo-ruse të Beogradit parakaluan bashkërisht mijëra trupa të përziera, serbe e ruse, dhe u demonstrua forca, teknika dhe teknologjia e fundit, e sjellë nga “Rusia-mëmë” dhe “aleate strategjike e serbëve”.

Padyshim që ky demonstrim u dëshmoi atyre se UDB dhe KGB ishin dhe janë sërish bashkë, dhe padyshim edhe në anën e tyre, e kjo do të thoshte se ata nuk kishin si t’i braktisnin e harronin.

Tashmë ata ndjehen të sigurtë, madje mund të maskohen edhe nën parullat se “e duan NATO-n”, të cilën ua kanë porositur shefat.

E përse të mos i marrin pensionet e rritura si “ushtarakë rezervistë të një vendi anëtar të NATO-s”, duke bërë njëkohësisht edhe detyrën…, në favor të tyre e të shefave. Ashtu siç bënë dikur, gjatë dhe pas Luftës së Dytë Botërore, kur nga njëra anë ngjireshin se ishin aleatë të Aleatëve të Mëdhenj: Rusisë, Britanisë së Madhe dhe SHBA-ve, ndërsa nga ana tjetër punonin me serbët e rusët dhe për interesat sllave dhe pushtetin. Ashtu sikurse kishin vepruar bashkë me UDB-në për minimin e Kanalit të Korfuzit dhe dëmtimin e luftanijeve britanike, me ç’rast lanë kokën edhe 44 marinarë britanikë.

Ata e dijnë se mund të shërbejnë duke qenë njerëzit e besuar të Serbisë dhe Rusisë brenda NATO-s.
Ata e kuptojnë se, në thelb, në Serbi e Rusi nuk na ndryshuar asgjë. Madje mund të thuhet me plot gojën se Beogradi dhe Moska janë në rrugën e vazhdimësisë. Sepse në fundore ata i janë betuar Serbisë, pavarësisht fasadave dhe ideologjive. E ç’punë u prish atyre se dikur iu përbetuan për besnikëri të përjetshme OZNA-UDB-së komuniste, ndërsa sot kanë padronë ata që mbajnë lart flamurin e çetnikëve të Mihajlloviçit, përfaqësuar nga radikalët e Sheshelit, Nikoliçit e Vuçiçit, apo ithtarit nacionalsocialist të Millosheviçit, Ivica Daçiç, që merr mësime dhe urdhëra nga gruaja e Sllobos, Mira Markoviç!
Për ta nuk ka rëndësi fasada, por thelbi. Për ta ideologjia komuniste dhe “lufta çlirimtare” ishin instrumente për grabitjen pa droje, me dhunë e me “ligj”, të pasurive të shqiptarëve, sidomos pasurive të mëdha të kundërshtarëve. Por ideologjia dhe “lufta çlirimtare” ishin instrumente veçanërisht për marrjen e pushtetit, që është qëllimi fundor, sikurse thoshte edhe Lenini: “I gjithë pushteti, sovjetëve…”. Pushteti, ama… Pra pushteti dhe vetëm pushteti, që të siguron gjithçka…
Ata e dijnë mirë dhe janë të bindur se, në kushtet e reja dhe aspak të favorshme, Beogradi dhe Moska ua kanë sërish nevojën dhe do t’i thërrasin sërish në apel, për t’u dhënë detyrat e reja, pas të cilave padyshim që vijnë të drejtat dhe privilegjet.

Pra nuk ka ndyshuar asgjë, as qëllimet dhe as synimi kryesor i vazhdimësisë sllave, që u siguron pushtetin, që është mekanizmi që lëviz interesat. Ndaj ata janë plot shpresë dhe të gatshëm…, në pritje, si rekrutë dhe ushtarë të përjetshëm, që presin zërin e borisë, urdhërin për betejat e reja.
* Kryetar i PLL(Shkrimi u dergua ne DIELLI nga autori. E falenderojme)

Filed Under: Featured Tagged With: asgje e re, i Serbise, Kryetar i PLL, nga fronti, Sulejman Gjana

Gabove Edi RAMA!

October 25, 2014 by dgreca

…Mos harro se Ai që ke arrestuar i ka provuar torturat dhe privimet që Ti as në ënderr nuk i ke parë.Po qe se servilat që ke rreth e rrotull e kanë bërë me kokën e tyre,,,për të të bërë qejfin,,, vepro shpejt e kërkoi të dëmtuarit dhe gjith shqiptarve të falur,se i ke prishur gjumin e natës./
Nga Lek MIRAKAJ/ New York/
Kemi parë shumë, shumë më tepër se një shoqëri normale natyrshem mund të durojë.
Jetuam periudhën e komunizmit, që aqë shumë Ju keni anatemuar në rininë tuaj dhe që tani ši gjeli, të cilt i kanë futur gjalpin e shkrirë në fyt. Ju me zë të përcudnuar kujtoheni rrallë herë ta kujtoni. Nejse! Luftuat, bravo ju qoftë! E mundët armikun e filliméve,jo áqë për meritën tuaj se sa për gabimet e tija. Në fund të fundit të gjithë e dimë se pushteti në atdheun tonë të bekuar nuk fitohet, po humbet nga ata që e administrojnë në mënyrë të gabuar.E humbën kështu ata që na lanë në duart e atyre që në rininë tënde ,Ju donit t’i shikonit duke bërë lavierzin,të kujtohet lavierzi nga mësimet e fizikës kur ishim të vegjël, d.m.th.kur ishim akoma në udhëkryqin të bëhemi njerëz apo djaj.Kështu e humbi mentori i tënd, jo se kundërshtari i tij bindi popullin,po se Ai pra ,ai që të mori në qafë,që nga njeri i lirë si ishe,të bëri me pushtet dhe mori në qafë vehten e ty të hoqi atë që kishe më të bukur, lirinë.Kështu e humbi dhe Ai që në mënyrë naive të bëri figurë,të ngriti në rangun e rivalit, kur Ti për hirë të vertetës nuk ishe,ti kishe ca inate të vjetra dhe aq.Ti nuk e fitove se premtove atë që as vetë nuk e besoje, Ti fitove se paraardhësi nuk pati kurajon të ndahesh nga shokët e keqinj që pa nevojë i kishte bërë ortak,e të cilët edhe kur tërë bota e pa se kush ishin,Ai nuk pati kurajon ti flakte jashtë vathës, se vathë dhe kullot e patën bërë sinorin e tyre ,e plot gabime të tjera që Ai më mirë se kushdo tashmë i din.Pra mendimi im modest eshtë.se ti nuk i mashtrove njerzit me (Rilindjen tënde) ,po njerzit donin të provonin një gjellë.tjetër.E nisa me ;EDI PO,GABON,dhe rrugës lajthita pak,çfar ka barku e nxjer bardhaku, thonë andej nga fshati i gjyshes tende e time,sa ma shum të thellohesh
aq më shum të nxjer bardhaku, po po e lejmë me kaq.Dikur Enveri po të kishte ndonjë mëri,të vjetër apo të krijuar në shtegtimin e tij kanibalesk,të burgoste apo të hiqte edhe qafe, kështu më duket i thonë kur të përcillte andej, në atë botën tjetër, nganjëherë me muzikë e shumë herë ashtu komunisteshe, një «dekoratë»mbas qafe e bum,të bënte dhe hero.Thonë që paraardhësi juaj bëri gabime, Ai e ka pranuar edhe vetë,edhe unë mendoj se bëri shumë gabime, më shumë se Ai ka pranuar, po për hirë të vërtetës edhe Ti edhe unë duhet ta pranojmë se Ai nuk arrestoj njeri pse e kishte sharë ,apo shpifur në shumicën e rasteve,ndaj tij apo familjes së tij.Të pakten formalisht Ai ja përcilllte drejtësisë për gjykim.Po ti Edi çfar po bën? Të gjithë e kujtojmë,se dikur një biznesmen ju pati akuzuar se njerëz që flisnin në emrin tuaj i patën kërkuar një milion dollarë për një leje ndërtimi. Ndoshta ata nuk ishin duke përcjellur mesazhin tuaj, këte ti dhe ata e dinë,po ka pak rëndësi.Ajo që është e pa precedent dhe që na sjell në kujtesë kohen e xhipsit të degës punëve të brëndshme ,është veprimi i turpshëm i hakmarjes primitive ndaj atij biznesmeni që pati kurajon dikur të denonconte një aferë korruptive.Do kisha heshtur për të pritur zhvillimet, po kur lexojmë se Fratari është arrestuar ,SE KA SKADUAR AFATI I LEJES SË NDERTIMIT,gjë që presupozon se Ai kishte leje ndertimi ,po nuk i kishte përfunduar punimet në kohë, në një vënd ku shkelja e afateve është praktikë e përditëshme,në një vënd ku maskarenjtë mburren se sa shumë kanë vjedhur,nuk ka se si mos të ulërasësh se kjo është hakmarje primitive dhe po qe se e ka shkelur ligjin dhe ata bedelat që ke për rreth bëjnë gafa të tilla në formulim, ruaju nga ata ,se ata që janë në anën tjetër është më kollaj ti përballojshë.Edi!ta vure në dukje se pusheti në Shqipëri nuk fitohet ,po humbet. Kohëzgjatja varet nga aftësija për të mos ja prurë miletit në majë të hundës.Po vazhdove kështu, duke e trajtuar qeverisjen si pushtet personal, shumë shpejt ,ata që sot nuk i ke as në parlament do të bëjnë të kuptojshë sa keq është kur inati të errëson llogjiken e thjeshtë. Mos harro se Ai që ke arrestuar i ka provuar torturat dhe privimet që Ti as në ënder nuk i ke parë.Po qe se servilat që ke rreth e rrotull e kanë bërë në koken e tyre,,,për të të bërë qejfin,,, vepro shpejt e kërkoj të dëmtuarit dhe gjith shqiptarve të falur,se i ke prishur gjumin e natës.Pa keqdashje Edi.

Filed Under: Featured Tagged With: Edi Rama, Gabove, lek mirakaj

FEJA E FLAMURIT

October 24, 2014 by dgreca

Djelmuri Shqiptare, mësoi Kombit Shqiptar, Fenë e Flamurit!/
Nga Faik Konitza/
Flamuri i kuq me shqiponjën e zezë me dykrerë, Flamuri i Skënderbeut, Flamuri Ynë, ëshë nga më të bukurit e botës. Ay Falmur valoj në 20 luftëra të dëgjuara, lufta për të mbrojtur jo për të shtypur të drejtën.
Është flamuri i nderit. Është Flamuri i Lirisë.Po është më tepër: ëshë symboli, shenja e dukur e Kombësisë sonë. Me këtë Flamur, të përmendur nga historianët, të kënduar nga vjershëtorët, s’munt të na e mohojë njeri Kombësinë.
Djem të Shqipërisë, shpresa e Atdheut, ju që nuk e keni gjakun të ftohur nga pësimet, as trutë të thara nga nga interesi, pse s’ju qëllon zemra kur e shihni Flamurin e reacës tuaj?
Nuk arrini ta nderoni, duhet ta doni;-ta doni me thellësi e me zjarr!
Po që ta doni, duhet ta kuptoni mirë.
A e dini sa shpresa stërgjyshët tuaj lithnë mbi këtë Flamur; a e dinisa lot kryelartësie i kanë derdhur nënat, sa lule i kanë thurur vajzat e Arbërit?
U lajthitnë ata që thanë se të rinjët duhet të mësojnë nga pleqtë.
JO!
Historia na thotë që pleqtë kurdoherë kanë mësuar nga të rinjët.
Djelmuri Shqiptare, mësoi Kombit Shqiptar, Fenë e Flamurit!
(U botua në Trumbeta e Krujës, 15 prill 1911)

Filed Under: Featured Tagged With: dielli, Faik Konitza, Feja e Flamurit, Trumbeta e Krujes

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 684
  • 685
  • 686
  • 687
  • 688
  • …
  • 900
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • QERIM VRIONI DHE FOTOGRAFËT QË SHKRUAN HISTORINË
  • Çamëria, kur e vërteta kërkon shkrim, përgjegjës dhe afat!
  • Dhurata, buzëqeshje dhe urime në shkollën shqipe “Skenderbej”
  • ROLI I PRESIDENTES OSMANI NË RIKTHIMIN E BESIMIT DHE BASHKËPUNIMIT TË KOSOVËS ME SHBA-NË DHE BE-NË
  • WHEN KOSOVA WORKS, AMERICA SPEAKS
  • Shkolla shqipe “Gjergj Fishta” – Long Island, New York festoi festat e fundvitit
  • Fotografia e Gjon Milit dhe CHARTRES CATHEDRAL -Një monument i entuziazmit Kristian
  • Lamtumirë legjenda jonë e mikrofonit në gazetarinë sportive Ismet Bellova!
  • Politika e mençur…
  • VEPËR NGA MË TË PASURAT E MË NJERËZORET NË MENDIMIN KRITIK
  • KOZMOPOLITIZËM
  • “Kur shpirti kthehet në gërmadhë lufte”
  • VATRA TELEGRAM URIMI AKADEMIKES JUSTINA SHIROKA PULA ME RASTIN E ZGJEDHJES KRYETARE E AKADEMISË SË SHKENCAVE DHE ARTEVE TË REPUBLIKËS SË KOSOVËS
  • Suzana Shkreli: “We can make history by electing Michigan’s first Albanian Secretary of State”
  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT