• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

KULTI I PERFEKSIONIT TEK XHUBLETA

January 6, 2023 by s p

Rita Kalaj Shkurtaj/

Në botën shpirtërore të malsores nën petkun e xhubletës zinte vënd edhe kulti i perfeksionit i cili veshte me vlera mahnitëse dhe mistere vizuale gruan malësore, bartëse të saj duke i dhënë xhubletes dhe vetes një vënd nderi në logje e dasma që në t’folmen e saj thirrej “ m’shej shoqe” gjë që shkenca nuk do mundet ta përkthejë dhe përcaktojë dot kurrë këtë titull nderi kaq të lartë për kohën.

Një botë e brëndshme e koduar dhe përkthyer me punë dore të veshur me imagjinatë apo dëshmi të një realiteti sekret të cilën malsorja, për opinjonin publik, kritik dhe vlersues njëkohsisht, edhe pse e punonte me përkushtim të madh gjatë viteve të vajznisë, të fejesës e sidomos të rogut të saj, ajo e shpaloste vetëm ditën e dasmës.

Edhe pse me veçori të rralla përsëri ajo ndihej e barabartë në habitatin e saj, pasi vetëm aty merrte vlerë dhe kuptim përfeksioni i botës së saj enigmatike, e koduar në shkrola të veçanta dhe simbole vizuale që mishëronin ndjesitë dhe gjëndjen emocionale me të cilën kishte pasuruar petkun e saj hyjnor gjatë lundrimit në ëndrrat e bukura rinore.

Kjo është një nga arsyet përse dëshifrimi i saj shpesh bëhet i pamundur ose i pa qartë për ata që nuk kanë lidhje gjenetike me habitatin fiziologjik ku lindën dhe lulëzuan këto botë misteresh përrallore.

Xhubleta merr vlerë në shtatin e malësores, në mjedisin ku lindi, u rrit dhe përshtat për të jetuar, ndaj duhet ta respektojmë plotësinë e saj nëse duam ti ruajmë vlerat që mbart.

Nuk mund të crrolet madhështia e kësaj pasurie kulturore kur shpirti i gruas që e punoi edhe pse i shkëputur prej dekadash nga trupi, jeton akoma i mishëruar në petkun e saj, si një thesar i paçmuar, pasi vlera e xhubletës së vjetrume sa vjen dhe rritet.

Vlerë, jo e dhuruar por e fituar nga puna dhe investimi, koha e dashnia vajznore që veshën dalë nga dalë me identitet gjenetik këtë petk mbretnor, të mbrujtur nga duart e arta të profesionistes zanatli të mësuar nën hijet e KULLËS së ngurtë e të mirë edukuar nën frymën e NANË LOKES së saj.

Pikturë e Dafinë Vitija

Filed Under: Fejton

Sociale/ ‘Jashtë kontrollit’: Askush nuk e di se sa bakshish të lerë

December 30, 2022 by s p

Nga Rafael Floqi/

Një trend i ri i kashierëve po përhapet në të gjithë Amerikën, duke krijuar një përvojë gjithnjë e më të vështirë: vazot dixhitale për bakshish.

Ju porosisni një kafe, një akullore, një sallatë ose një fetë pica dhe paguani me kartën tuaj të kreditit ose me telefonin. Më pas, një punonjës që qëndron pas banakut rrotullohet rreth një ekrani me prekje dhe e rrëshqet para jush. Ekrani ka disa shuma të sugjeruara bakshishesh – zakonisht 10%, 15% ose 20%. Ekziston gjithashtu shpesh edhe një mundësi për të lënë një bakshish të personalizuar ose hiç  fare.

Punonjësi është drejtpërdrejt përballë jush. Klientët të tjerë janë duke qëndruar pas, duke pritur me padurim dhe duke parë mbi supet tuaja se sa bakshish do të lini. Dhe ju duhet të merrni një vendim në pak sekonda. O Zot, çfarë stresi!

Një familje shkoi në një restorant dhe mori shërbim të shkëlqyer nga serveri i tyre. Ata vendosën të linin një bakshish që ishte dukshëm më i madh se shuma e zakonshme që do të linin, si një mënyrë për të treguar vlerësimin e tyre. Kamarieri  ishte aq i befasuar dhe mirënjohës sa i sollën familjes një sërë ëmbëlsirash falas. 

Një grup shokësh dolën për të ngrënë dhe morën shërbim të dobët nga kamarieri  i tyre. Ata vendosën të mos lënë një bakshish si një mënyrë për të shprehur pakënaqësinë e tyre për shërbimin. Kamarieri u zemërua dhe u konfrontua, gjë që e bëri përvojën edhe më të keqe për grupin.

Këto anekdota tregojnë se bakshishi mund të jetë një mënyrë për të treguar vlerësimin për shërbimin e mirë, por mund të jetë gjithashtu një burim konflikti nëse nuk trajtohet siç duhet. Është e rëndësishme të merret parasysh cilësia e shërbimit dhe zakonet e vendit, kur vendosni nëse duhet të lini ose jo një bakshish.

Klientët dhe punëtorët sot përballen me një kulturë rrënjësisht të ndryshme të lënies së bakshishit në krahasim me vetëm disa vite më parë – pa ndonjë normë të qartë. Edhe pse konsumatorët janë mësuar të japin bakshish për kamarierët, banakierët dhe punonjësit e tjerë të shërbimit, bakshishi i një baristi ose arkëtari mund të jetë një fenomen i ri për shumë blerës. Ajo është nxitur në një pjesë të madhe nga ndryshimet në teknologji që u kanë mundësuar pronarëve të bizneseve të zhvendosin më lehtë kostot e kompensimit të punëtorëve drejtpërdrejt tek klientët. Megjithatë një student që punonte si bus- boy më ankohej se kamarierët. që ankohen për klintët dorështrënguar, ishin më kopracë me pjesën e bakshishit që duhet të ndanin me të

Bakshishi është një mënyrë për të treguar vlerësimin për një shërbim që keni marrë, si p.sh. në një restorant, hotel ose sallon flokësh. Nuk kërkohet gjithmonë, por është një praktikë e zakonshme në shumë vende. Këtu janë disa gjëra që duhen marrë parasysh kur vendosni nëse do të jepni ose jo një bakshish:

     Cilësia e shërbimit: Nëse keni marrë shërbime të shkëlqyer mund të mendoni të lini një bakshish si një mënyrë për të treguar vlerësimin tuaj. Nëse shërbimi ishte nën nivelin e duhur, mund të zgjidhni të mos lini bakshish ose të lini një bakshish më të vogël.

     Politika e kompanisë: Disa kompani kanë një politikë që kërkon që punonjësit të ndajnë bakshishet e tyre me pjesën tjetër të stafit. Në këto rastesh, një bakshish mund të vlerësohet, por nuk pritet domosdoshmërisht. Psh nëse ju hani një një restorant si Habachi Bufe, ku është vet shërbimin lind pyetja pse duhet të paguaj kamarieren që vetën solli një gotë me pije, dhe nëse po sa duhet ta paguaj?

     Zakonet lokale: Zakonet e bakshishit ndryshojnë sipas vendit dhe kulturës. Në disa vende bakshishi nuk pritet fare, ndërsa në vende të tjera është një praktikë e zakonshme. Është e rëndësishme të hulumtoni zakonet e vendit ku po vizitoni ose jetoni për të përcaktuar se çfarë është e përshtatshme.

     Preferenca personale: Në fund të fundit, vendimi për të dhënë ose jo bakshish është një vendim personal. Disa njerëz preferojnë të japin bakshish për të treguar vlerësimin për shërbimin e mirë, ndërsa të tjerë nuk besojnë tek bakshishi ose nuk kanë mundësi financiare për ta bërë këtë. Është e rëndësishme të merrni parasysh vlerat dhe buxhetin tuaj kur vendosni nëse do të lini ose jo një bakshish.

Në përgjithësi, është gjithmonë një ide e mirë të tregoheni të respektueshëm dhe të vëmendshëm ndaj shërbimit që keni marrë, pavarësisht nëse vendosni të lini një bakshish apo jo.

Në Gjermani, bakshishi nuk është aq i zakonshëm sa në disa vende të tjera. Nuk pritet në shumicën e situatave, megjithëse vlerësohet në rrethana të caktuara. Këtu janë disa udhëzime të përgjithshme për bakshish në Gjermani: Restorantet: Bakshishi në restorante nuk kërkohet, por është e zakonshme të lini një bakshish të vogël (5-10%) për shërbim të mirë. Disa restorante mund të përfshijnë një tarifë shërbimi në faturë, në këtë rast një bakshish nuk është i nevojshëm. Keshtu u vura ne siklet kur gruaja e një mikut tim që vinte nga Gjermania në një Steak House në Florida më pyeti pse i le bakshish kamarierit? 

Amerika ka lodhje nga bakshishet.

Duke shtuar dinamikën në ndryshim, klientët u inkurajuan të jepnin bujarisht bakshishe gjatë pandemisë për të ndihmuar në mbajtjen e restoranteve dhe dyqaneve në këmbë, duke rritur pritshmëritë për të. Totali i bakshisheve për restorantet me shërbime të plota u rrit me 25% gjatë tremujorit të fundit krahasuar me një vit më parë, ndërsa bakshishi në restorantet me shërbim të shpejtë u rritën me 17%, sipas të dhënave nga Square.

Zhvendosja në pagesat dixhitale u përshpejtua gjithashtu gjatë pandemisë, duke bërë që dyqanet të zëvendësojnë kavanozët e modës së vjetër të lënies së bakshishit me ekrane me prekje tabletash. Por edhe këto ekrane dhe procedurat për lënie bakshishesh dixhitale kanë rezultuar më ndërhyrëse sesa një kavanoz bakshish që ka një presion të ulët duke lënë ty në dorë të lesh më pak dollarë në të.

Klientët janë të mbingarkuar nga numri i vendeve ku ata tani kanë mundësinë të japin bakshish dhe të ndiejnë presion, nëse duhet të shtojnë një shpërblim dhe për ca shumë. Disa njerëz largohen qëllimisht nga ekrani pa bërë asgjë për të shmangur marrjen e një vendimi, thonë ekspertët e mirësjelljes që studiojnë kulturën e bakshishit dhe sjelljen e konsumatorëve.

Bakshishi mund të jetë një vendim i ngarkuar emocionalisht. Qëndrimet ndaj bakshishit në këto cilësime të reja ndryshojnë shumë. Në fakt baksishi duhet të shërbejë si vlerësim për punën e mirë. 

Disa klientë japin bakshish pa marrë parasysh çfarë. Të tjerët ndihen fajtorë nëse nuk japin bakshish ose të turpëruar nëse shuma e tyre është dorështrënguar. Dhe të tjerë i shmangen bakshishit për një kafe të ftohtë prej 5 dollarësh, duke thënë se çmimi tashmë është mjaft i lartë. 

“Publiku amerikan ndjen sikur bakshishi është jashtë kontrollit sepse po e përjeton atë në vende që nuk janë mësuar”, tha Lizzie Post, bashkë-presidente e Institutit Emily Post. “Momentet ku bakshishi nuk pritet i bën njerëzit më pak bujarë dhe të pakëndshëm.”

Starbucks ka nxjerrë mundësinë për të lënë bakshish këtë vit si një opsion për klientët që paguajnë me karta krediti dhe debiti. Disa baristë të Starbucks na thanë se bakshishi po shton para shtesë në pagat e tyre, por klientët nuk duhet të ndihen të detyruar të japin bakshish çdo herë.

Një barist në shtetin e Michiganit tha se ai e kupton nëse një klient nuk jep bakshish për një porosi kafeje. Por nëse ai bën një pije të personalizuar pasi ka kaluar kohë duke folur me klientin se si duhet bërë saktësisht, “më bën pak të zhgënjyer nëse nuk marr ndonjë bakshish”.

“Nëse dikush mund të përballojë çmimin e Starbucks çdo ditë, ai mund të përballojë të japë bakshish për të paktën disa nga ato pije”, shtoi punonjësi, i cili foli në kushte anonimiteti.

“Jo-amerikane”

Opsioni për bakshish është me sa duket kudo sot, por praktika ka një histori të trazuar në Shtetet e Bashkuara.

Bakshishi u përhap pas Luftës Civile si një masë shfrytëzuese për të mbajtur poshtë pagat e skllevërve të sapo liruar në profesionet e shërbimit. Pullman ishte më i shquari për politikat e tij të bakshishit. Kompania hekurudhore punësoi mijëra portierë të zinj, por u pagoi atyre paga të ulëta dhe i detyroi ata të mbështeteshin në bakshish për të siguruar jetesën.Kritikët e bakshishit argumentuan se kjo krijoi një çekuilibër midis klientëve dhe punëtorëve dhe disa shtete miratuan ligje në fillim të viteve 1900 për të ndaluar këtë praktikë.

Në “Pëllëmba që kruhet”, një shkrim i vitit 1916 mbi bakshishin në Amerikë, shkrimtari Uilliam Scott thoshte se bakshishi ishte”jo-amerikan” dhe argumentonte se “marrëdhënia e një njeriu që jep një bakshish dhe një njeriu që e pranon atë është po aq jodemokratike sa marrëdhënia e zotërisë dhe skllavit”.

 A mund të kthehet? Por bakshishi i punonjësve të shërbimit u kthye në thelb në ligj nga Akti i Standardeve të Drejta të Punës të vitit 1938, i cili krijoi pagën minimale federale që përjashtonte punëtorët e restoranteve dhe të mikpritjes. Kjo lejoi që sistemi i bakshishit të përhapet në këto industri. Në vitin 1966, Kongresi krijoi një pagë “nënminimale” për punëtorët me bakshish. Paga minimale federale për punonjësit me bakshish ka qëndruar në 2,13 dollarë në orë – më e ulët se minimumi federal prej 7,25 dollarësh – qysh nga viti 1991, megjithëse shumë shtete kërkojnë paga bazë më të larta për punonjësit me bakshish. Nëse këshillat e një kamarieri nuk shtohen në minimumin federal, ligji thotë se punëdhënësi duhet të bëjë dallimin. Por kjo nuk ndodh gjithmonë. Vjedhja e pagave dhe shkeljet e tjera të pagave janë të zakonshme në industrinë e shërbimeve. Departamenti i Punës e konsideron çdo punonjës që punon në një punë që “zakonisht dhe rregullisht” merr më shumë se 30 dollarë në muaj bakshish si të kualifikuar për t’u klasifikuar si punëtor me bakshish. Ekspertët vlerësojnë se ka më shumë se pesë milionë punëtorë me bakshish në Shtetet e Bashkuara. 

Këshilla për bakshishet 

Sa shumë për bakshish është tërësisht subjektive dhe ndryshon në industri, dhe lidhja midis cilësisë së shërbimit dhe shumës së bakshishit është çuditërisht e dobët, tha Lynn nga Cornell. Ai teorizoi se një bakshish prej 15% deri në 20% në restorante u bë standard për shkak të konkurrencës midis klientëve. Shumë njerëz japin bakshish për të fituar miratimin social ose me pritjen e një shërbimi më të mirë. Ndërsa nivelet e bakshishit rriten, klientët e tjerë fillojnë të japin më shumë bakshish për të shmangur ndonjë humbje në status ose për të rrezikuar shërbimin më të dobët. 

Ekonomia e koncerteve ka ndryshuar gjithashtu normat e bakshishit. Një studim i MIT i publikuar në 2019 zbuloi se klientët kanë më pak gjasa të japin bakshish kur punëtorët kanë autonomi nëse dhe kur të punojnë. Gati 60% e klientëve të Uber nuk marrin bakshish kurrë, ndërsa vetëm rreth 1% merr gjithmonë bakshish, zbuloi një studim i Universitetit të Çikagos në vitin 2019. Ajo që e bën konfuze, tha Lynn, është se “nuk ka asnjë autoritet qendror që të përcaktojë normat e bakshishit. Ata vijnë nga poshtë lart. Në fund të fundit, është ajo që bëjnë njerëzit që ndihmon për të vendosur se çfarë duhet të bëjnë njerëzit e tjerë.” Pothuajse gjithmonë duhet të lësh bakshish punëtorët që fitojnë pagën minimale, siç janë kamerierët e restoranteve dhe banakierët, thonë avokatët dhe ekspertët e bakshishit. Opsioni për të dhënë bakshish në kafene është bërë i kudondodhur. 

Kur u jepet mundësia për të dhënë bakshish në vendet ku punëtorët marrin një pagë për orë, siç janë baristët e Starbucks, klientët duhet të përdorin vlerësimin e tyre dhe të heqin çdo faj nga vendimi i tyre, thonë ekspertët e mirësjelljes. Këshillat i ndihmojnë këta punëtorë të plotësojnë të ardhurat e tyre dhe inkurajohen gjithmonë, por është në rregull të thuash jo. Ekspertët e mirësjelljes rekomandojnë që klientët t’i qasen opsionit të ekranit me prekje në të njëjtën mënyrë si një kavanoz për bakshish. Nëse ata do të lënë këmbim ose një bakshish të vogël parash në kavanoz, bëjeni këtë kur t’ju kërkohet në ekran. “Një bakshish prej 10% për ushqimin e marrë është një sasi vërtet e zakonshme. Ne gjithashtu shohim ndryshim ose një dollar të vetëm për porosi, “tha Lizzie Post. Nëse nuk jeni i sigurt se çfarë të bëni, pyesni punonjësin nëse dyqani ka një shumë të sugjeruar bakshishi. Saru Jayaraman, president i One Fair Wage, i cili mbron për t’i dhënë fund politikave të pagave minimale, inkurajon klientët të japin bakshish. Por bakshishi nuk duhet të llogaritet kurrë kundër pagave të punonjësve të shërbimit dhe klientët duhet të kërkojnë që bizneset t’u paguajnë punëtorëve një pagë të plotë, tha ajo. 

“Ne duhet të japim bakshish, por duhet të kombinohet me t’u thënë punëdhënësve se bakshishi duhet të jetë mbi, jo në vend të një page minimale të plotë,” tha ajo.

Sidoqoftë mbani mend se “Bakshishi nuk është një qytet në Kinë. Nuk është një e drejtë, është një privilegj. Nëse nuk ju pëlqen bakshishi, atëherë shkoni të punoni në një vend ku nuk japin. Si p.sh në Francë”.

Filed Under: Fejton Tagged With: Rafael Floqi

Letër e hapur për anëtarët e Këshillit Evropian

December 29, 2022 by s p

Tiranë, 26 Dhjetor 2022

Letër e hapur për anëtarët e Këshillit Evropian.

Për dijeni: Josep Borrell, Përfaqësues i Lartë i Bashkimit Evropian për Politikën e Jashtme dhe të Sigurisë.

Këshilli i Ambasadorëve Shqiptarë po ndjek me shqetësim të madh situatën në veri të Kosovës, e përshkallëzuar me tërheqjen e serbëve të Kosovës nga institucionet e Kosovës, ngritjen e barrikadave dhe përdorimin e dhunës nga bandat kriminale që synojnë një agjendë politike destabilizuese, të mbështetur nga presidenti i Serbisë Aleksandër Vuçiç.
Këto momente kërkojnë qartësi gjykimi dhe vendosmëri veprimi nga NATO, BE dhe SHBA, përpara shpërthimit të një konflikti me pasoja të pakontrollueshme.

Vlen të kujtohet se Kosova ishte vendi i fundit i rajonit që vuajti nga gjenocidi dhe spastrimi etnik i regjimit të Millosheviçit, duke çuar në ndërhyrjen ushtarake të NATO-s. Që prej asaj kohe, janë zhvilluar disa procese negociatash për arritjen e paqes, në përfundim të të cilave Kosova ka miratuar në mënyrë të njëanshme të gjitha propozimet ndërkombëtare, përfshirë pakon Ahtisaari, parimet e së cilës janë trupëzuar në Kushtetutën dhe qeverisjen e Kosovës.

Pavarësia e Kosovës ishte një rast sui generis dhe një histori suksesi e investimit të përbashkët të popullit të saj dhe e vendosmërisë së palëkundur politike, transatlantike dhe evropiane.

Kosova tani është një vend lider i demokracisë, sundimit të ligjit dhe mbrojtës i të drejtave të njeriut, duke lënë pas secilin nga 5 vendet e tjera të rajonit. Raportet ndërkombëtare e vendosin Kosovën e linjëzuar me BE në krye të renditjes, duke konstatuar progres thelbësor në të gjithë treguesit e qeverisjes.

Dialogu i ndërmjetësuar nga BE, i nisur në vitin 2011 me qëllim normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Serbisë dhe Kosovës, gjeneroi marrëveshje të rëndësishme, ku Marrëveshja e Brukselit 2013 ishte më gjithëpërfshirësja. Leva e BE dëshmoi të ishte e fortë dhe efikase, duke i shërbyer një epoke paqeje, stabiliteti dhe bashkëpunimi midis dy vendeve, si dhe në mbarë rajonin tonë.
Fatkeqësisht, ato momente optimizmi dhe angazhimi janë zbehur, pasi qasja e BE në rajon u shndërrua në politika kontradiktore, pavarësisht papajtueshmërisë së tyre me projektin evropian dhe vlerat e tij.

Kjo qasje kontradiktore u thellua me sjelljen e disa liderëve evropianë të cilët arritën deri në miratimin e njëanshëm të skenarëve të shkëmbimit territorial, që çel kutinë e Pandorës me orekset monoetnike në rajon, duke minuar dhe vetë parimin themelues të Bashkimit Evropian.

Është për të ardhur keq që disa liderë evropianë kanë mbyllur sytë ndaj nostalgjisë së Presidentit Vuçiq për politikat e Millosheviçit, që jehon përtej fjalimit të tij provokues të vitit 2018 apo glorifikimit të kriminelëve të dënuar të luftës. Gjatë kësaj kohe, Serbia ka vazhduar të forcojë lidhjet e saj me Rusinë, duke përdorur të njëjtën propagandë konflikt nxitëse, ka përparuar me importimin e armatimit të rëndë, me stërvitje të përbashkëta ushtarake, marrëveshje dypalëshe të koordinimit së politikës së jashtme, ka refuzuar zbatimin e sanksioneve, kundër të gjitha pritshmërive dhe politikës së BE-së. Presidenti Vuçiç shkoi deri aty sa bëri thirrje për dërgimin e 1000 trupave serbe në Kosovë, duke sfiduar hapur jo vetëm Kosovën por edhe aleatët evropianë dhe transatlantikë.

Ndërkohë që BE-ja ka qenë vigjilente për efektet e mundshme të agresionit Rus kundër Ukrainës sovrane dhe demokratike, ajo në mënyrë të pafalshme vazhdon politikën e saj paqtuese kundrejt aktorëve proxy të Rusisë në rajonin e Ballkanit Perëndimor, sikur asgjë të mos ketë ndryshuar që nga shkurti i këtij viti.
Këshilli i Ambasadorëve Shqiptarë beson fuqimisht se ka ardhur koha që BE-ja ta shohë realitetin ashtu siç është, me Kosovën qenësisht të ankoruar në rrugën evropiane, të përkushtuar drejt paqes, stabilitetit dhe prosperitetit, ndryshe nga Serbia që ka zgjedhur kapelën e Rusisë, duke shpallur, pa asnjë kufizim, një luftë hibride kundër Kosovës, institucioneve legjitime demokratike dhe integritetit të saj territorial.

Ushtrimi i tepruar i presionit ndaj Kosovës, në vend të ndalimit të skenarëve destabilizues të sponsorizuar nga Rusia, sugjeron mesazhin më të keq të mundshëm duke rrezikuar investimin politik vizionar të aleatëve perëndimorë jo vetëm në Kosovë, por edhe në rajon.

KASH beson se mekanizmi i dialogut mbetet alternativa më e mirë si për Kosovën ashtu edhe për Serbinë për të çelur përfundimisht dhe me vendosmëri një kapitull të ri në marrëdhëniet e tyre dypalëshe. Në këtë kontekst, Këshilli i bën thirrje BE-së që t’u kundërvihet me vendosmëri dhe pa vonesë përpjekjeve destabilizuese të Serbisë, dhe t’i udhëheqë negociatat duke i qendruar besnike parimeve dhe vlerave evropiane. U bëjmë gjithashtu thirrje të dyja vendeve, Serbisë dhe Kosovës, që të respektojnë angazhimet e deritanishme, të dakorduara në mirëbesim, në frymën e marrëdhënieve të fqinjësisë së mirë dhe perspektivës europiane të rajonit tonë.

Anëtarësimi në BE mbetet plani më i mirë i paqes dhe begatisë për rajonin tonë dhe Këshilli i Ambasadorëve Shqiptarë mbetet me shpresë se secili nga 6 vendet do t’i bashkohet familjes evropiane bazuar në meritat e proceseve të tyre individuale, të çliruar prej çdo ndikimi të palëve të treta që synojnë minimin e këtij projekti strategjik.

Me respekt,
Këshilli i Ambasadorëve Shqiptarë

Filed Under: Fejton

BABAGJYSHI I  VITIT  TË  RI “VRAU” VETEN

December 27, 2022 by s p

HASAN GREMI

https://scontent-vie1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-1/p160x160/16729552_634201030104917_7096473973825541213_n.jpg?oh=cfc36a674c7d103548268e2fac7cba3d&oe=5A75D64D

(Motiv nga  një ndodhi e vërtetë)

Në këtë atmosferë të ndërrimit të viteve më erdhi në mendje një ndodhi e viteve ‘87 sa tragjike, aq edhe komike!…                                                                                                                                                    Ishte e pazakontë që dhjetori i atij viti erdhi me ditë të buta dhe jo me acarin e një dimii.  Xha Tasi, edhe pse s’e kishte moshën, bashkëfshatarët e vet e respektonin me këtë ndajshtesë, se ishte i njohur për shaktë me kripë që bënte. Çdo mëngjes, kur shkonte në qendër të kooperativës, për të marrë punën e ditës nga brigadieri, fërkonte duart me butësinë e ngrohtë të mëngjeseve dhe uronte bujarinë e dhjetorit që nuk po sillte acar…                                            Muret e ndërtesave të vjetëruara në qendër të kooperativës dhe ato përrreth tyre ishin mbushur me parrulla shkruar me shkronja të mëdha nëpër mure dhe beze të kuqe dalëboje, ku shkruhej përfundimi i vitit me tejkalim planesh dhe mobilizim revolucionar për fitore të reja kudo për vitin që do fillonin…!? Të dukej se parajsa  e bollëkut kishte zbritur në oborrin e atyre ndërtesave të heshtura.                                                                                                                                                       Po xha Tasi i dinte përmendësh se çfarë shkruhej në to, prandaj nuk ua hishte sytë, në mendje ai shikonte një realitet që e vuante përditë me bashkëfshatarët e vet…                                                                                    Dhe ditët e shkurtëra të dhjetorit po iknin shpejt dhe erdhi dita e fundit të vitit. Xha Tasi zuri radhë me kooperativistët e tjerë para derës së llogarisë  për të  marrë vlerën ditëve të punës që kishte kryer. Dhe prej andej u kthye në dyqan, të merrte tollonin (racionin) mujor të ushqimeve me të cilat do të festonte bashkë me gruan, djalin 11 vjeçar dhe vajzën 9 vjeçare që u kishte premtuar se Babagjyshi i Vitit të Ri do t‘i gëzonte me dhurata. Me këtë dëshirë të mirë hodhi sytë në raft ku qendronin lodrat e kauçut, po një tundim shpirtëror i errësoi sytë, se nuk i kishin mbetur lekë për të blerë qoftë edhe një lodër. Arriti në shtëpi me shpirt të vrerosur dhe një pytje e godiste pa pushim në kokë: “Si do t’ua bënte fëmijëve që u kishte premtuar? Të vetmen natë që prisnin gëzim, ta kthente në trishtim?…                                                                                                 Tavolina u shtrua me ato pak gjëra që mundi të përgatiste e shoqja, po ai rrinte i heshtur dhe kur shikonte fëmijët që prisnin të befasoheshin nga dhuratat, diçka e kapte në fyt dhe nuk gëlltiste dot asgjë. I ra ndërmend se i ati i kishte lënë një teke gjuetie me të cilën rrallë gjuante për ndonjë shpend të egër. U çua pa thënë asgjë, shkoi në depon e vogël që mbante veglat e punës në errësirë mori teken dhe doli në rrugën. I futi fishekun në gojë dhe qëlloi drejt qiellit. Vuri teken në vend, dhe sa hyri në kuzhinë tha me zë të lartë: “Babagjyshi i Vitit të Ri vrau veten! Nuk ka dhurata!” Vajza e lemeritur tha: “ Pa Babagjysh do rrimë ne”? I ati e përqafoi dhe iu përgjigj: “ Mos u mërzit xhan I babit! Do vijë tjetri vitin e ardhshëm!” Ndërsa djali e shikonte i heshtur dhe mendonte se me të vërtetë Babagjyshi e kishte vrarë veten?!…  

Filed Under: Fejton

Mitrovicë, jemi me ty!

December 26, 2022 by s p

Pyetjeve të vështira të opozitës dhe shoqërisë civile se pse qeveria serbe nuk ka një strategji parandaluese kundër shpopullimit të hapësirave të tëra në Serbi, Vuçiqi po iu përgjigjet duke vendosur barrikada në veri të Kosovës. Sa herë që Vuçiqi zihet ngusht me tema të brendshme të karakterit politik, ekonomik e social, ai hap një front të ri në Kosovë, sepse deri më tani vetëm Kosova i ka shërbyer atij si gomë shëptimi.

Shkruan Mehmet PRISHTINA

Në veriun e Kosovës aktualisht po luhet një dramë e rrezikshme me aktorë të importuar nga nëntoka serbe. Serbët e Kosovës janë vetëm statista në këtë teatër tragjikomik, ku Aleksandar Vuçiqi po mundohet të inskenojë edhe njëherë aftësinë e tij për të mashtruar të tjerët duke luajtur rolin e viktimës, madje duke dalur hapur me një shantazh se “ barrikadat nuk do të tërhiqen deri sa Kosova të pranojë krijimin e asociacionit të komunave me shumicë serbe”. Të gjithë e kanë kuptuar lojën e tij përpos disa burokratëve në Bruksel, të cilët ende besojnë në konstruktivitetin e Vuçiqit, ndonëse jo pak analistë dhe vëzhgues ndërkombëtarë tash më e kanë të qartë se kush qëndron prapa barrikadave në veri të Kosovës. Eksperti amerikan për Ballkanin dhe ish-diplomati Daniel Serwer në një intervistë për mediat në Kosovë ka thënë, ndër të tjera, se kriminelët që kryejnë operacione në veri janë nën kontrollin e Beogradit. Në të njëtjtën linjë është edhe kryetarja e Komitetit të Helsinkit për të Drejtat e Njeriut në Serbi, Sonja Biserko, e cila duke folur për tensionet mes Serbisë dhe Kosovës ka deklaruar se Beogradi nuk është i interesuar për marrëdhënie normale me Kosovën, teksa theksoi se Rusia ka ndikim të madh në këtë çështje.

Kur jemi te Rusia tash më është e qartë se ndikimi i saj në prodhimin e krizave rajonale është evident. Të gjitha analizat ndërkombëtare shpiejnë në një konkludim se Putini ka nevojë për një vatër të re krize dikund në Ballkan. Arsyeja është e thjeshtë. Kremlini pretendon se një konflikt Serbi-Kosovë do të reduktonte mbështetjen ushtarke të NATO-s dhe SHBA-së për Ukrainën, dhe do ti jepte avantazh ushtrisë së Putinit.

Propaganda e Beogradit është munduar, por pa sukses, që situatën e fundit në verit të Kosovës ta paraqes si konflikt në mes të serbëve lokalë dhe Qeverisë së Kosovës. Kjo tezë tinzare dhe falce serbe ushqehet me iluzionin se fuqia e presionit do ta detyrojë udhëheqjen politike të Kosovës në Prishtinë që të gjunjëzohet para kërkesave serbe për krijimin e Asocacionit të komunave me shumicë serbe. Por ishte ish-emisari gjerman në bisedimet Kosovë-Serbi, Wofgang Ischinger ai i cili në një postim në Twitter, ndër të tjera, ka shtruar pyetjen nëse Serbia është e vetëdijshme që nxitja e dhunës në Kosovë do ta bënte të pamundur vazhdimin e procesit të anëtarësimit në BE. Rrjedhimisht, kjo deklaratë e diplomtatit gjerman na bën të kuptojmë se kurrfarë presioni nga ana e Beogradit nuk mund ta detyrojë Qeverinë e Kosovës të hartojë politika që dalin jashtë kornizës së saj kushtetuese.

Viteve të fundit rajone të caktuara të Ballkanit po zbrazen si pasojë e shpopullimit masiv, sidomos të të rinjëve që po mësyejnë Perëndimin për një jetë më të mirë. Mediat serbe për çdo ditë raportojnë për zbrazjen e fshatrave të tëra në thellësi të Serbisë, ku vetëm disa pleqë kanë mbetur t’i fikin dritat nëpër shtëpitë e vetmuara dhe të braktisura. Beogradi nuk ka një strategji parandaluese ndaj procesit të shpopullimit, por ka zell të tepruar të merret me Kosovën, duke i keqpërdorur serbët lokale për nevoja të konsumit të brendshëm politik. Pyetjeve të vështira të opozitës dhe shoqërisë civile se pse qeveria serbe nuk ka një strategji parandaluese kundër shpopullimit të hapësirave të tëra në Serbi, Vuçiqi po iu përgjigjet duke vendosur barrikada në veri të Kosovës. Sa herë që Vuçiqi zihet ngusht me tema të brendshme të karakterit politik, ekonomik e social, ai hap një front të ri në Kosovë, sepse deri më tani vetëm Kosova i ka shërbyer atij si gomë shëptimi. Dhe në shtypin e Beogradit ka me dhjetëra kolumna e analiza të autorëve të ndryshëm të cilët tash më e kanë kuptuar se Vuçiqi është i paaftë të notojë në ujërat e rrëmbyeshëm të politikës së brendshme, prandaj ai merret me serbët e painformuar duke ua imponuar atyre temën e Kosovës si një adrenalinë nacionaliste.

Fatkeqësisht në grupin e të painformuarve po del të jenë edhe disa diplomatë perendimorë, të cilët si duket ende nuk e kanë kuptuar se Vuçiqi po abuzon edhe me durimin e tyre.

Megjithat, ata që do të duhej ta kuptojnë më së miri Vuçiqin dhe qëllimet e tij tinzare, janë politikanët tanë në Prishtinë, të cilët veprimet e tyre politike e shtetërore është mirë t’i koordinojnë me miqtë tanë perendimorë, sidomos me NATO-n dhe SHBA, sepse vetëm në këtë mënyrë mbrohet pacenueshmëria e sovranitetit të Kosovës. Përvoja ka dëshmuar se kur këto veprime janë të koordinuara, Serbisë i ngushtohet hapësira manovruese, kurse shqiptarët shumicë kanë arsye më tepër të brohorasin: “Mitrovicë, jemi me ty!”

Filed Under: Fejton Tagged With: Mehmet Prishtina

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 69
  • 70
  • 71
  • 72
  • 73
  • …
  • 112
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • DIAMANT HYSENAJ HAP FUSHATËN PËR KONGRESIN AMERIKAN – FJALA E MBAJTUR PARA KOMUNITETIT SHQIPTARO-AMERIKAN
  • Nga Besa në New York: Shoqata Besi organizoi një mbrëmje të veçantë për Festën e Flamurit
  • Në 90 vjetorin e lindjes së poetit Faslli Haliti
  • Dilemat e zgjedhjeve të parakohshme parlamentare në Kosovë
  • Nga Shkodra në Bejrut…
  • Faik Konica, fryma e pavdekshme e një atdhetari dhe dijetari shqiptar
  • Abetaret e para të shkrimit të shqipes, fillesa të letërsisë shqipe për fëmijë
  • Valon Nikçi, një shqiptar pjesë e ekipit të Kongresistit George Latimer në sektorin e Task-Forcës për Punësimin dhe Ekonominë
  • Dega e Vatrës në Boston shpalli kryesinë
  • VATRA NDEROI KRYETARIN E KOMUNËS SË PRISHTINËS Z. PËRPARIM RAMA
  • NDJESHMËRIA SI STRUKTURË – NGA PËRKORËSIA TE THELLËSIA
  • Si Fan Noli i takoi presidentët Wilson the T. Roosevelt për çështjen shqiptare
  • TRIDIMENSIONALJA NË KRIJIMTARINË E PREҪ ZOGAJT
  • Kosova dhe NATO: Një hap strategjik për stabilitet, siguri dhe legjitimitet ndërkombëtar
  • MEGASPEKTAKLI MË I MADH ARTISTIK PAS LUFTËS GJENOCIDIALE NË KOSOVË!

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT