Kjudes, Shqipëria është një vend i shenjtë në një mbrojtje hyjnore. Veprat djallëzore do të kenë një ndëshkim hyjnor./

NGA PETRO DANGELLIA/

Në rrëmujën dhe rrumpallën e ketij çerekshekulli tragjik për shqiptarët e Shqipërisë trung, e ashtuquajtura Shqipëri Londineze, krahas luleve dhe barërave shëruese mbinë dhe u harlisën bimët helmuese. Gazetarë perversë, anarkistë, mashtrues dhe batakçinj, njerëz të shopingut që e kanë shitur veten disa herë në blerës të ndryshëm në varësi të çmimit të ofruar; menduan se u erdhi dita dhe me pallë në dorë nisën të rishkruajnë historinë, duke tentuar të ngrenë disa figura që historia i ka dënuar, madje si tradhëtarë  dhe duke zhvlerësuar figura të tjera që historia i ka ngritur lart. Qysh në vitin 1992 pamë se si nga këta sharlatanë u hodh baltë mbi Fan Nolin, madje tentativë bënë edhe ndaj vëllezërve Frashëri. Më pas u hodh dhe po hidhet baltë edhe sot mbi figurën e Ismail Qemalit. Së fundmi, në mënyrë djallëzore shikojmë t’i thurren dithirambe edhe kryetradhëtarit të Shqipërisë, Esat Pashë Toptanit.

Por le të flasim për Ali Pashain, të cilin e kanë quajtur edhe Luanin e Epirit. Por dihet që luani është një kafshë gjaksore dhe një epitet i tillë për njeriun nuk është për mirë. Mjafton të lexosh Alipashaidën e Haxhi Shehretit që të kuptosh thellë se sa gjaksor ishte banditi tepelenas me gjak turk nga shkretëtirat e Anadollit, Qutahija turke. Pra në rrënjë dhe në gen Ali Pashë Tepelena nuk është shqiptar, pavarësisht se nëna e tij është shqiptare nga bejlerët e Konicës, por fara e tij helmuese vjen nga gjarpërinjtë dervishë të Qutahisë.

Kush ishte origjina e Aliut? Fisi i tij-sipas Spiro Mellait- rridhte nga një dervish aventurier, njëfarë  Huseini nga Qutahija e Azisë së Vogël, i cili përdhunoi një vajzë në teqe. Nga që e kërkonin për ta vrarë, e mbajti vrapin nga Azia e Vogël në Tepelenë. I biri i tij Mustafa Huseini u caktua tagrambledhës dhe më vonë Muteselim i Tepelënës. Ky ishte stërgjyshi i Aliut. Nëna e tij, Hankoja, që kur ishte më burrë kishte pasur marrëdhënie me shumë burra të tjerë. Pra Aliu, si i thonë sot, ishte “bir kurve”.  Ajo helmoi dy vëllezërit e Aliut, që babai i Aliut i kishte me gruan e parë.

Kush ishte Aliu: Spiro Mellai në librin e vet “Luani i Epirit” (Ali Pasha dhe Suli) na e tregon këtë me vet gojën e Aliut: Shqiptarët më shikojnë si një krijesë të jashtëzakonshme (Ashtu po përpiqen të na i nxjerrin edhe sot ca myteberë). Fuqia ime qëndron mbi floririn, mbi hanxharin dhe mbi kamzhikun.

Kush janë veset të cilat e nxjerrin Ali pashain si një aziatik mizor dhe jo shqiptar?-Pabesia dhe paburrëria në marrëdhënie njerëzore. Vrasja me të pabesë ishte një virtyt i Aliut. Vrasja e 700 burrave të paarmatosur të Kardhiqit në hanin e Valaresë, do të ishte një turp për çdo shqiptar të vërtetë. Batalioni mirditor që i shërbente Aliu nuk pranoi t’i  vriste Kardhiqotët. Mirditorët në nderin e tyre si shqiptarë të vërtetë i thanë Aliut; Armatosi dhe ne do të luftojmë me ta për ty, por ne nuk qëllojmë kundër njerzëve të paarmatosur. Po kështu edhe ushtarët toskë dhe lebër në ushtrinë e Aliut nuk pranuan, pasi kjo nuk ishte një vepër e denjë për një shqiptar. Ky ishte një rebelim i ushtrisë dhe Aliu u xhindos. Atëhere  Kardhiqotët i vrau Thanas Vaja me sopiqotët. Ndërsa 70 burrat e parisë së Kardhiqit dhe të Vlorës që mbaheshin peng, i vranë djali i Aliu me jevgjit, të cilët ishin xhelatët e Aliu. Kështu na thotë Spiro Mellai.

Po e tillë qe edhe vrasja me të pabesë e 500 burrave të Hormovës, të cilët i ftoi për të biseduar në Manastirin e Tërbuqit dhe aty i vrau të gjithë. Kreun e tyre, Caush (Dhimo)  Priftin e shkoi në hell. Pastaj ju kthye fshatit Hormovë duke vrarë gratë, fëmijët, pleqtë dhe çdo gjë të gjallë. Dogji shtëpitë dhe shkuli pemët. Ali pashai, gjaksori aziatik ishte kthyer në një përbindësh, që siç thotë Spiro Mellai, ja kaloi Makbethit dhe Shejllokut për nga mizoria.

-Pabesia në marrëdhënie shtetërore dhe ndërshtetërore. Ajo që ngrihet lart si një diplomaci e hollë e Ali Pashait, në të vërtetë është një pabesi dhe kthim pllake 180 gradë sipas interesit. Ashtu si një femër e përdalë që në mënyrë instiktive tradhëton dhe flirton me më të fuqishmin dhe më të pasurin; kështu vepronte dhe Ali Pashai. Por ndërsa femra e përdalë i ben këto thjesht për interesa vetiake; Aliu i shtrinte në marrëdhënie shtetërore. Ai nuk i ndërtonte marrëdhëniet me shtete e tjera sipas disa principive dhe interesave shtetërore, thjesht ai bëhej me më të fuqishmin. U bë me Francën e Napoleonit, kur ky i fundit ishte në Zenith dhe me rënien e tij, u bë me anglezët.

-Intrigant. Intriga tek Aliu ishte kthyer në Art dhe vrastare. Për nga zotësia për intrigë ja kalonte shumë herë dhe vet Jagos.

-Mizoria. Shkuarja në hell e trupit të njeriut, thyerja e gjymtyrëve, vrasja nëpërmjet therrjes  e burrave shqiptarë në sy të grave të tyre, vrasja nëpërmjet therrjes  e djemve në sytë të nënave të tyre, vrasja e baballarëve nëpërmjet therrjes në sytë e fëmijëve. Kjo mizori përshkruhet qartë nga Spiro Mellai në skënën e therrjes massive të 200  burrave dhe djemve të Prevezës shqiptare në prani të grave dhe fëmijve të tyre nga xhelati i Aliut, Etopiani lëkurzi dhe barkmadh. Këtë skenë Spiro Mellai e emërton: Orgjia Masakër. Shteti i Ali pashait kullonte gjak shqiptarësh. Shteti i Ali pashait, që ndonjë autor sot e quan një vepër madhore,  u ngrit si Kulla e Babillonit mbi kufomat e shqiptarëve.

Mizoria e tij shfaqet edhe në faktin se ai donte ta shijonte vetë mizorinë e vet duke e parë me sytë e tij me një epsh shtazarak dhe gjaksor. Kështu veproi në Prevezë, ku para syve të tij u therën 200 burra; Në Valare ku para syve të tij u vranë dhe u therrën 700 burra; Në Manastirin e Tërbuqit ku vranë 500 hormovitët.

Cila krahinë shqiptare në Toskëri nuk e ndjeu këtë: Suli i lavdishëm që u bë therror, ku grykat dhe ckërkat e tij u lanë me gjak suliotësh dhe u kthyen në Termopile shqiptare kundrejt këtij aziatiku gjaksor; Hormova, Lekli, Kardhiqi, Himara, Dhërmiu, gjithë Labëria, Preveza, Çamëria e tërë.

Vargjet e Nolit; o stërnip i Kainit, tebdil si bari, ti na  ther e na grin e për qejf na bën fli, o kukudh e lubi, Hosana Baraba; sikur janë shkruar pas shtatit të Ali gjaksor aziatikut.

–Etja për pushtet  nuk njifte skrupuj moral. Vrasja tinzare e krushqve të tij; Ibrahim Pashës, vjehrri i djemve; vrasja e vjehrrit të motrës Asllan Pashës dhe helmimi i burrit të motrës Shanisashë dhe martesa e saj e saj me detyrim me kunatin, vëllain e burrit të vrarë;  Veti të cilat nuk janë të denja dhe përbuzëse për një shqiptar.

Ngaqë ishte i pabesë nuk besonte as tek djemtë e tij. Kur u pajtua me djalin e tij Veliun, për garanci i mori peng të dy djemtë, pra nipërit e vet. Ishte një nga rastet e ralla në histori, që një baba të pranonte për pengje nipërit e vet, si garanci që i biri nuk do ta gënjente.

– Etja për pasuri nuk njihte kufij; Me grabitjet dhe uzurpimet kishte kryer një shkundje marramendëse të pronës publike dhe private ishte kthyer në pashain më të pasur të perandorisë otomane. Për nga pasuria vinte direkt pas sulltanit, madje mund ishte më i pasur se edhe vetë sulltani. Pas vdekjes së tij, thesari që u gjënd u vlerësua me 40 milion dhrami të asaj kohe.

-Pederastia. Krijimi i haremit me djem të rinj, dylberët. Një ves që ngjall përbuzje tek shqiptarët; por që ka qënë i ligjshëm në Lindjen aziatike, prej nga e ka edhe prejardhjen.

– Inçesti me nusen e djalit, Zejbedenë.

Ali Pashain historia do ta nxjerrë si vrasësin e shqiptarëve, ose si Drakula shqiptare, pas princit vrastar të Transivalnisë, ose Drakulës rumune. Mjafton të lexosh Spiro Mellanë, ku ai e nxjerr figurën e tij lakuriq në mënyrën më objektive dhe më të paanëshme.

Ky ishte Aliu, pashai i Janinës. Po përse vllehtë këtë figurë të errët të historisë shqiptare duan ta ndriçojne dhe ta ngrenë lart duke i thurrur kurora me aureola lavdie. Mos ndoshta do të thoni ju, nga që ai ishte dhëndër i vllehëve në pleqërine tij, kur u martua me Vasiliqinë. Pasi dihet që Vasiliqia ishte vllahe e bija e vllahut Kiço Kondakçiu nga fshati  Pleshivicë i krahinës së Filatit.

Jo, nuk e mbrojnë se ishte dhëndur i tyre. Por sepse Aliu qe i pari që vuri në jetë helenizimin e Epirit shqiptar nëpërmjet hapjes së  shkollave greke. Aliu që bashkëpunëtori dhe mbështetësi i murgut Kozma nga Etolia për hapjen e shkollave greke në Epir dhe gjithë Toskërinë. Misioni i Kozma Etolianit nga Patrikana greke e Stambollit ishte i kufizuar vetëm në krahinat shqiptare, ku ai duhej medoemos t’i greqizonte nëpërmjet hapjes së shkollave greke; mission i cili vinte në kundërshtim të hapët me misionin e tij fetar. Misioni i Kozma Etolianit ishte një mission politik, ashtu si sot misioni  i  Anastas Janullatosit, i cili është në Shqipëri në një mission politik për realizimin e ëndrës së së çmendur të Vorio-Epirit.

Më tej. Aliu me shkatërrimin e qyteteve, fshatrave dhe krahinave shqiptare, shpërnguljen me dhunë të popullsisë së tyre; I hapi rrugën mbushjes së tyre me grekë; pra i hapi rrugë greqizimit të tyre, sidomos pas aneksimit nga shteti grek më 1878 dhe më 1913.

Më tej. Duke vrarë shqiptarët e krishterë nëprmjet ushtarëve të tij shqiptarë myslymanë (që zakonisht ishin toskë, ose lebër) vuri një kufi gjaku midis shqiptarëve të krishterë dhe atyre myslymanë, ngjalli urrejtjen midis tyre dhe i parapriu vëllavrasjes të arvanitasve të krishterë me ata myslymanë gjatë kryengritjes greke të 1821. Krijoi urrejtjen tek shqiptarët e krishterë të Epirit të poshtëm për shqiptarët myslymanë të Epirit të sipërm të Shqipërisë së Jugut. Urrejtje që sot e kësaj dite e shohim të shfaqet të Kristo Papai.

Urrejtje që u shfaq në shpërnguljen e popullsisë myslymane të Çamërisë, Konicës dhe Kosturit në vitet 1923-1926, si dhe në masakrën dhe genocidin ndaj popullsisë çame nga bandat zerviste në vitet 1940-1944.

Më tej. Aliu kishte në plan të krijonte një shtet greko-shqiptar, ku te futeshin Moreja, Atika, Beotia, Thesalia, Epiri dhe e gjithë Toskëria deri  në Shkumbin. Ku në këtë shtet gjuha zyrtare do të ishte greqishtja, pra shqipja duhej të shkonte drejt asimilimit dhe shqiptarët drejt shkombëtarizimit. Ky ishte shteti i Aliut, që sot po na i tundin si kokën e Ali pashait.

Ky shtet sot, nuk është as më pak dhe as më shumë se vetë shteti grek sot, të cilit kërkojnë t’i bashkangjisin të ashtuquajturin Vorio-Epir, ose Shqipërinë e Jugut. Prandaj Ali Pashai duhet ngritur në qiell, se ai që në atë kohë do të na i kishte dhuruar Vorio-Epirin, që sot e kësaj dite nuk po e marrim dot.

Po ç’hyjnë vllehtë këtu do të thoni ju?  Po hyjnë. Autori i “Megall-idesë” kryeministri Jani Koleti ishte vllah. Klerikët grek dhespotlerët ministra të qeverisë së Vorio-Epirit më 1914, ishin vlleh. Napolon Zerva zbatuesi i kësaj teorie dhe masakruesi i popullsisë çame ishte vllah. Sebastianoja krijuesi “SFEVAS” ishte vllah. Politikanë shqiptarë që synojnë pushtetin sot janë zogj të dalë nga vezët e ngrohura  nga Sebastianos. Drejtuesit  shtetërorë të  sotshëm të Çamërisë janë vllehë. Anasats Janullatosi nga nëna është vllah. Drejtuesit e partive politike të minoritetit grek në Shqipëri janë vlleh. Drejtuesi i Omonias është vllah. Prandaj edhe Vasil Bollanua u shkakrkua si kryetar i Omonias, pasi ishte himariot dhe me gjak shqiptari. Politikanë në funksione të larta shtetërore që hapën shkollat greke në Korçë dhe Himarë janë po ashtu vlleh.

Që të gjithë këta vllehë, andej dhe këndej kufirit, të cilët krijonë një qark të rrezikshëm që punon natë e ditë për bashkimin e Jugut të Shqipërisë me Greqinë. Pra, realizimin e ëndrës së tyre, që vllehtë e Greqisë dhe ata të Shqipërisë të jenë në një shtet të vetëm, në shtetin grek. Për këtë ata I fryjnë me tam-tame borisë dhe daulleve të Vorio-Epirit. Është për të ardhur keq, që me djallëzi, ata kanë përdorur dhe po përdorin si mashë dhe po i tërheqin për hunde himariotët dhe Suliotët, që janë gjak i pastër shqiptar. Nuk është rastësi që suljoti  Kristo Papai dhe himarioti Vasil Bollano janë kthyer pa dashje në vegla të tyre. Ata  kanë dhënë “Agimit të Artë”,  cili në masën dërmuese është i përbërë nga arvanitasit, një frymë antishqiptare. Pra, vllehtë kërkojnë të krijojnë shtetin e tyre në Ballkan, pasi po e arritën të bashkohen nën shtetin grek, nuk është e vështirë që Greqia përfundimisht të bjerë në kthetrat e tyre dhe të kthehet në një shtet vllah, vetëm se do të flasin  greqisht, por mund ta fusin vllahishten si gjuhë të dytë zyrtare. Greqia ndër vite ka njohur shumë kryeministra vllehë, i fundit ishte Andon Samarxhiu. Sot, presidenti i Greqisë, Prokopi, është vllah. Asgjë nuk është e pamundshme.

Pra, po ta shikosh hollë hollë, këtu rreziku është për Shqipërinë, por është edhe për vetë Greqinë, e cila kur ta ndiejë ujin nën vete do të jetë shumë vonë. Janë këto qarqe vllahe që i fryjnë zjarrit të armiqësisë midis grekëve dhe shqiptarëve, që nga ky zjarr i ndezur t’i nxjerrin gështenjat pa ju djegur duart. Shqiptarët dhe grekët kanë një origjinë të lashtë të përbashkët, Pellazgët.  Nisur nga kjo origjinë shumë e lashtë ata janë popuj vëllezër dhe nuk ka pse të jetojnë në armiqësi me njeri tjetrin.

Pra, shqiptarët, që janë në trojet e tyre për dhjetra mijëra vjet, nuk i lejojnë që të bashkohen në një shtet të vetëm, dhe kur ndonjëri ngre zërin për bashkim e quajnë nacionalist, shovinist, që përpiqet të destabilizoje Ballkanin.

Ndërsa vllehtë, që janë ardhës (jabanxhinj) në Shqipëri, përpiqen hapur dhe nën rrogoz për t’u bashkuar në një shtet të vetëm, në dëm të shqiptarëve, duke u ngulur thikën mbas shpine dhe duke  tentuar për t’u marrë atyre territore.

Mund të thoni, që kështu nuk janë të gjithë vllehtë. Po, është e vërtetë që këta vlleh, të cilët unë i përmënda janë drutë e shtrëmbër që prishin barrën. Këto janë qarqe të caktuara brenda rradhëve të vllehëve, të cilët punojnë natë e ditë për Vorio-Epirin. Por, edhe ata vlleh që për një arësye ose tjetrë kanë marrë shtetësinë (pashaportën) greke, dashje pa dashje  janë vetëshpallur grekë, duke shtuar në mënyrë artificiale numrin e grekëve në Jugun e Shqipërisë dhe nesër dej mund të krijojnë preçedentin e një mase të madhe grekërish që duan të bashkohen me “shtetin amë”. “Virgjëria” e tyre, pavarësisht arësyeve, është prishur.

Ne shqiptarët kemi një fjalë të urtë, kush do t’i hapi gropën tjetrit, bie vetë brenda.

Kjudes, Shqipëria është një vend i shenjtë në një mbrojtje hyjnore. Veprat djallëzore do të kenë një ndëshkim hyjnor.

 

Petro Dangëllia. 27 janar 2017.